สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ …digitalschool.club/digitalschool/thai2_4_1/thai9_3/paper/all.pdf · บทมโหรีเรื่องกากี

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ ภาษาไทยกับครูพี่ตี่ตี๋ อาจารย์พีระเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์

วิชาภาษาไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖

สามก๊ก เป็นวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์ เป็นที่รู้จักและได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง จัดเป็นวรรณกรรมเพชรน้ําเอกของโลก เป็นมรดกทางป๎ญญาของปราชญ์ชาวตะวันออก แต่ งขึ้ น ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ ๑๔ ยุคสมัยราชวงศ์หยวน บทประพันธ์ โดย หลัว กวั้นจง แปลและเรียบเรียงเป็นภาษาไทยครั้งแรกโดยเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟูาจุฬาโลกมหาราช เมื่อปี พ.ศ. ๒๓๔๕

ภาษาไทยกับครูพี่ตี่ตี๋ – อาจารย์พีระเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์

หลัวกว้านจง หรือ ล่อกวนตง เป็นนักประพันธ์สมัยปลายราชวงศ์หยวน (ราชวงศ์หงวน) ต่อต้นราชวงศ์หมิ ง ( ร า ช ว งศ์ เ ห ม็ ง ) มี ชี วิ ต อ ยู่ ใ น ช่ ว ง ปี ค.ศ. ๑๓๓๐ - ๑๔๐๐ แต่มีประวัติบันทึกไว้ไม่ชัดเจนนัก


ผู้แต่ง

กล่าวกันว่าหลัวกว้านจง เป็นศิษย์เอกของท่านซือไน่อาน ผู้แต่งนิยายเอกของจีนเรื่องสุยหู่จ้วน หรือที่แปลเป็นไทยในชื่อ "ซ้องกั๋ง" นิยายอิงประวัติศาสตร์จีนที่หลัวกว้านจง ประพันธ์มีหลายเรื่อง ได้แก่ ซานกว๋อทงสูเหยี่ยนอี้, ซุยถัง, หงอโต้ว เป็นต้น



สามก๊กฉบับเดิมของหลัวกว้านจง มี ๒๔ ม้วน แต่งขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง โดยอาศัยเหตุการณ์ที่ปรากฎในหนังสือซานกว๋อจื้อ (สามก๊กจี่ - ประวัติศาสตร์สามก๊ก) ของเฉินโซ่วที่ประพันธ์ขึ้นตั้งแต่สมัยราชวงศ์จิ๋นตะวันตก และจากหนังสือนิทานเรื่องสามก๊กที่บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับสามก๊กในสมัยราชวงศ์ซ่ง (ราชวงศ์ซ้อง) และราชวงศ์หยวน (ราชวงศ์หงวน) เช่น ซานก๋อจื้อผิงฮว่า มาเป็นโครงเรื่องในการประพันธ์ และ แต่งเติมจินตนาการของตนในเกิดความสนุกมากขึ้น



เจ้าพระยาพระคลัง (หน) เกิดในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าบรมโกศ และถึงอสัญกรรมเมื่อปี พ.ศ.๒๓๔๘ ในรัชกาลสมเด็จพระเจ้า กรุงธนบุรี ได้รับราชการเป็นหลวงสรวิชิต


ผู้แปล

ในสมัยรัชกาลที่ ๑ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟูาจุฬาโลกมหาราช ได้เลื่อนตําแหน่งเป็นพระยาพิพัฒน์โกษาและเป็นเจ้าพระยาพระคลัง เจ้าพระยาพระคลัง (หน) มีความสามารถด้านการประพันธ์ทั้งร้อยแก้วและร้อยกรองงานประพันธ์ ที่สําคัญ ได้แก่ ราชาธิราช สามก๊ก ร่ายยาวมหาเวสสันดรชาดก (กัณฑ์กุมารและกัณฑ์มัทรี ) บทมโหรีเรื่องกากี ลิลิตเพชรมงกุฎ และอิเหนาคําฉันท์


ผู้แปล

จดหมายเหตุเรื่อง สามก๊ก เรียกว่า “สามก๊กจี่” ตันซิ่ว เป็นผู้บันทึก ในสมัยราชวงศ์จิ้น (ปลายพุทธศตวรรษที่ ๙) แบ่งเนื้อหาออกเป็น ๓ เรื่อง คือ จดหมายเหตุก๊กวุ่ย (วุ่ยก๊ก) จดหมายเหตุก๊กจ๊ก (ก๊กถ๊ก) จดหมายเหตุก๊กง่อ (ง่อก๊ก)


ที่มาของเรื่อง

ต่อมาในต้นราชวงศ์เหม็ง (ต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๑) หลอกว้านจง (ล่อกวนตง) ได้นําเอาจดหมายเหตุของตัวซิ่ว มาแต่งให้สนุกสนาน เรียกว่า “สามก๊กจี่ทงซกเอี้ยนหงี” หมายความว่า จดหมายเหตุสามก๊กสําหรับ สามัญชน เริ่มเหตุการณ์ตั้งแต่รัชกาล พระเจ้าเลนเต้ ไปจนถึงรัชกาล พระเจ้าจิ้นบู๊เต้สุมาเอี๋ยน



พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟูาจุฬาโลกมหาราช มีพระราชดํารัสสั่งให้แปลพงศาวดารจีนเป็นภาษาไทย ๒ เรื่อง คือ ไซ่ฮั่น และสามก๊ก (พ.ศ.๒๓๔๕) เดิมเป็นหนังสือจํานวน ๙๕ เล่มสมุดไทย เมื่อนํามาพิมพ์มีจํานวน ๔ เล่ม สมุดฝรั่ง สํานวนที่นํามาพิมพ์ครั้งแรกที่โรงพิมพ์หมอบรัดเลย์ มิชชันนารีอเมริกัน เป็นสํานวนที่ได้สอบกับต้นฉบับของ สมเด็จเจ้าพระยามหาศรีสุริยวงศ์ และพิมพ์ออกจําหน่ายเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๔๐๘ ในสมัยรัชกาลที่ ๔



๑. เรื่องสามก๊กเป็นเรื่องที่แผ่นดินจีนแบ่งออกเป็น สามก๊กใหญ่ๆ นับตั้งแต่สมัยพระเจ้าเลนเต้กษัตริย์ราชวงศ์ฮั่น ครองราชย์สมบัติ เมื่อ พ.ศ.๗๑๑ พระเจ้าเลนเต้เป็นกษัตริย์ที่ปกครองบ้านเมืองด้วยความอ่อนแอ บ้านเมืองเกิดวิกฤตจลาจล แผ่นดินจีนจึงแยกเป็นสามก๊กดังนี้


ความรู้ประกอบเรื่อง


- โจโฉ ราชวงศ์วุ่ย (วุ่ยก๊ก) อยู่เมืองหลวง - เล่าปี่ ราชวงศ์ฮั่น (จ๊กก๊ก) อยู่เมืองเสฉวน - ซุนกวน ราชวงศ์ง่อ (ง่อก๊ก) อยู่เมืองวังตั๋ง

โจโฉ ราชวงศ์วุ่ย (วุ่ยก๊ก) อยู่เมืองหลวง โจโฉ เป็นลูกของขันทีนามว่าโจโก๋ เป็นคนมีสติป๎ญญามาก มีไหวพริบ แต่เป็นคนขี้ระแวง โจโฉได้รับราชการตั้งแต่วัยหนุ่มค่อยๆขยับตําแหน่งขึ้นไปเรื่อยๆตามผลงานของตัวเอง



จนกระทั่งเหตุการณ์ตั๋งโต๊ะเข้าเมืองหลวง โจโฉได้มีบทบาทในการอาสาเป็นผู้ลอบสังหารตั๋งโต๊ะ และรวบรวมกองทัพ ๑๘ หัวเมืองปราบตั๋งโต๊ะ ภายหลังได้เป็นถึงวุยอ๋องในสมัยราชวงศ์ฮั่น โจโฉได้รวบรวมแผ่นดินทางภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันตกให้เป็นเอกภาพขึ้นอยู่ภายใต้อํานาจของราชสํานัก



เล่าปี่ ราชวงศ์ฮั่น (จ๊กก๊ก) อยู่เมืองเสฉวน เล่าปี่ เป็นเชื้อพระวงศ์ฮั่น บ้านเดิมอยู่เมืองตุ้นกวน เคยเป็นคนยากจนมาก่อน มีอาชีพทอเสื่อขายแต่มีเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ฮั่น นิสัยดี น้ําใจอารี นอบน้อมถ่อมตน มีคนรักใคร่มาก



เมื่อปราบโจรโพกผ้าเหลืองมีคนดีหลายคนมาเป็นพวก ได้แก่ กวนอู่ เตียวหุย เพื่อนร่วมน้ํ าสาบานเป็นพี่น้องกัน จูล่ง ผู้มีความสามารถในเชิงทวน เป็นแม่ทัพสําคัญของเล่าปี่ (เปรียบได้กับแขนซ้ายของพระเจ้าเล่าเสี้ยนบุตรของเล่าปี่ ) เล่าปี่ทําศึกชนะบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่สามารถครองเมือง ได้ถาวร ต้องเสียเมืองเสมอ ภายหลังได้ขงเบ้งมาเป็นที่ปรึกษา จนได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้แห่งอาณาจักรจ๊กฮั่น ครอบคลุมพ้ืนที่เสฉวนและเกงจิ๋วตอนใต้ได้อย่างสมบูรณ์



ซุนกวน ราชวงศ์ง่อ (ง่อก๊ก) อยู่เมืองวังตั๋ง ซุนกวน เป็นลูกคนที่สองของซุนเกี๋ยน ภายหลั ง ได้ ขึ้ น เป็ นฮ่ อ ง เ ต้ แห่ ง ง่ อ ก๊ ก มีสติป๎ญญาดี รู้จักใช้คนและไว้วางใจผู้มีฝีมือ แต่ขาดความมั่นใจในช่วงต้นของการปกครอง



เมื่อครั้งออกรบศึกผาแดง ซุนกวนได้ใช้ความพยายามในการยุติป๎ญหาภายในระหว่างแม่ทัพและขุนนางฝุายพลเรือนในหัวข้อ สู้ต่อหรือยอมแพ้แก่ฝุายโจโฉ ด้วยการใช้ดาบอาญาสิทธิ์ฟ๎นลงไปที่หัวโต๊ะทําให้ขุนนางทั้งปวงยําเกรงและเชื่อฟ๎งนับแต่นั้นมา



๒. เ รื่ อ งสามก๊ ก เป็นวรรณกรรมประ เภทนวนิ ยายอิ งประวัติศาสตร์ คือมีเค้าเรื่องเดิมมาจากเหตุการณ์ และตัวละครที่มีชีวิตจริงในประวัติศาสตร์ แล้วมีการแต่งเติมให้พิสดารขึ้น ในที่สุดมีนักเขียนฝีมือดี เรียบเรียง ให้เป็นวรรณกรรมที่สํานวนภาษาดี จึงมีคนติดใจแล้วแพร่หลายกันไปในหมู่นักอ่าน



๓. หนังสือเรื่องสามก๊ก นักวรรณคดีไทยถือเป็นคู่กันกับหนังสือราชาธิราช แต่ผิดกันที่เรื่องสามก๊กนั้น ชนชาวจีนรับว่าเป็นเรื่องแต่ง แต่เรื่องราชาธิราชชาวรามัญถือว่าเป็นพงศาวดารมอญ หนังสือสองเรื่องนี้ มีคุณสมบัติเหมือนกันคือ เป็นหนังสือที่มีสํานวนร้อยแก้วดีเสมอกัน คือ ดีในทางบรรยายและในการดําเนินเรื่อง การผูกบทสนทนา กลอุบายในการทําศึกทําให้เนื้อเรื่องสนุกสนานชวนติดตาม



๔. ศิลปะในการประพันธ์เรื่องสามก๊กอยู่ที่การดําเนินเรื่องให้ผู้อ่านตื่นเต้นไปกับเหตุการณ์อีกทั้งวิธีแสดงถึงลักษณะตัวละคร ใช้ถ้อยคําที่กล่าวถึงพฤติกรรมของตัวละคร ภาษาที่ใช้ สั้น กะทัดรัด เข้าใจง่าย แฝงคติธรรม ในการดําเนินชีวิต



๕. สํานวนร้อยแก้วของหนังสือเรื่ องสามก๊กและเรื่องราชาธิราช ได้มีผู้ถือเป็นแบบฉบับในการเรียบเรียงแปลจากนิยายจีนต่อมาจนถึงสมัยรัชกาลที่ ๗ ต่อมาจึงมีผู้แปลเปลี่ยนสํานวนไปดังที่เห็นในป๎จจุบัน ๖. วรรณคดีสโมสรในสมัยระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ยกย่องให้เรื่องสามก๊กเป็นยอดของความเรียงนิทาน



เรื่องสามก๊ก เป็นเรื่องตอนที่แผ่นดินจีนแบ่งแยกออกเป็นสามก๊กใหญ่ๆ นับตั้งแต่ สมัยพระเจ้าเลนเต้ กษัตริย์ราชวงศ์ฮั่น ครองราชเมื่อ พ.ศ. ๗๑๑ พระเจ้าเลนเต้เป็นกษัตริย์ที่ อ่อนแอ ไม่สนพระทัยที่จะบริหารบ้านเมือง มัวแต่แสวงหาความสุขสําราญส่วนพระองค์ ปล่อยให้ขันทีทั้ง๑๐ ว่าราชการตามความพอใจ จนขุนนางและประชาชนได้รับความเดือดร้อนไปทั่ว


เรื่องย่อ สามก๊ก

พระเจ้าเลนเต้มีโอรส ๒ พระองค์ต่างชนนีกัน จึงเป็นเหตุให้เกิดความยุ่งยากในการสืบราชสมบัติ ครั้นพระเจ้าเลนเต้สิ้นพระชนม์ โอรสองค์ใหญ่คือหองจูเปียน ซึ่งขณะนั้นยังทรงพระเยาว์อยู่ได้ครองราชย์เป็นกษัตริย์องค์ต่อมา โดยมีนางโฮเฮาพระมารดาเป็นผู้สําเร็จราชการแผ่นดิน แต่ในราชสํานักก็ยังวุ่นวายจากพวกขันทีทั้ง ๑๐ อยู่ โฮจิ๋นพี่ชายของนางโฮเฮาจึงเชิญตั๋งโต๊ะมาช่วยกําจัดพวกขันที



เมื่อเหตุการณ์เรียบร้อยเป็นปกติแล้ว ตั๋งโต๊ะก็ยึดอํานาจถอดถอนหองจูเปียงออก โดยให้เอาสุราผสมยาพิษกรอกจนสิ้นพระชนม์ จากนั้นก็สถาปนาหองจูเหียบขึ้นเป็นกษัตริย์ มีพระนามว่า พระเจ้าเหี้ยนเต้ แล้วตั๋งโต๊ะก็ตั้งตนเป็นพระมหาอุปราช มีฐานะเป็นบิดาบุญธรรม ของพระเจ้าเหี้ยนเต้ ถืออํานาจบาทใหญ่กระทําการทุจริต พวกขุนนางทั้งหลายจึงคิดที่จะกําจัดตั๋งโต๊ะ แต่ก็ไม่สําเร็จ



จนอ้องอุ้นได้วางแผนส่งนางเตียวเสี้ยน ซึ่งเป็นบุตรสาวบุญธรรมไปเป็นภรรยาตั๋งโต๊ะ ให้นางใช้อุบายและมารยาหญิง ทําให้ตั๋งโต๊ะผิดใจกับลิโปผู้เป็นหทารเอก จนกระทั่งลิโปูฆ่าตั๋งโต๊ะตาย



แต่อ้องอุ้นก็ไม่สามารถจัดการบ้านเมืองให้เรียบร้อยได้ ในที่สุดอ้องอุ้นก็ถูกลิฉุยกับกุยกีพรรคพวกของตั๋งโต๊ะฆ่า แล้วลิฉุยกับกุยกีก็บังคับพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้อยู่ใต้อํานาจ มีอํานาจสิทธิ์ขาดในการบริหารบ้านเมือง พระเจ้าเหี้ยนเต้คับแค้นใจมาก จึงมีรับสั่ง เรียกโจโฉมาช่วยกําจัด ลิฉุย กุยกี และพรรคพวก โจโฉยึดอํานาจในเมืองหลวงไว้ได้



โจโฉกําเริบ ตั้งตนเองเป็นมหาอุปราชควบคุมพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้อยู่ใต้อํานาจ ข่มเหงพวกขุนนางที่สุจริตและ เหล่าราษฎร พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงใช้พระโลหิตเขียนหนังสือลับ ไปขอร้องให้ขุนนางที่จงรักภักดีช่วย กําจัดโจโฉ แต่ถูกโจโฉจับได้



พระเจ้าเหี้ยนเต ้

ขุนนางเหล่านั้นก็ถูกฆ่าตายหมด แม้แต่นางฮกเฮาพระมเหสีของ พระองค์ก็ถูกจับไปฆ่าเช่นกัน พวกเจ้าเมืองต่างๆได้ทราบพฤติการณ์อันเลวทรามของโจโฉ ก็ไม่พอใจ คิดจะช่วยเหลือพระเจ้าเหี้ยนเต้ จึงพากันกระด้างกระเดื่องขึ้น โจโฉก็ให้จัดกองทัพไป ปราบปราม สงครามจึงเกิดขึ้น โจโฉสามารถปราบเมืองต่างๆ ได้สําเร็จ แต่ไม่อาจปราบเล่าปี่เจ้าเมืองเสฉวนได้ และซุนกวนเจ้าเมืองกังตั๋งได้



เล่าปี่เป็นเชื้อสายพระราชวงศ์ฮั่น แต่ยากจนอนาถา ได้คนมีฝีมือไว้เป็นทหาร หลายคน แต่มีกําลังไพร่พลน้อย ต้องคอยหลบหนีฝุายศัตรูอยู่เสมอ จนกระทั่งได้ขงเบ้งมาเป็น ที่ปรึกษา จึงสามารถตั้งตนเป็นเจ้าเมืองเสฉวนได้ส่วนซุนกวน เป็นเจ้าเมืองกังตั๋งโดยการสืบสกุล เป็นคนดีมีศีลธรรม ปกครองบ้านเมืองด้วยความเป็นธรรม จึงมีคนเคารพนับถือเข้ามาเป็นพวกมายมาย



เมื่อโจโฉตาย โจผีบุตรชายของโจโฉครองตําแหน่งมหาอุปราชแทน แล้วต่อมาก็กบฏ ปลดพระเจ้าเหี้ยนเต้ออกจากบัลลังก์ แล้วสถาปนาตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์ มีพระนามว่าพระเจ้า อ้วนโซ่ ตั้งราชวงศ์ขึ้นใหม่ คือ ราชวงศ์วุย เล่าปี่ถือว่าตนเองเป็นเชื้อสายราชวงศ์ฮั่น ไม่ยอมรับ พระเจ้าโจผีเป็นกษัตริย์ จึงตั้งตัวเองเป็นกษัตริย์สืบราชวงศ์ฮั่น ใช้เมืองเสฉวนเป็นราชธานี



ซุนกวนก็ไม่ยอมขึ้นกับพระเจ้าโจผีหรือเล่าปี่ ก็ตั้งตัวเป็นกษัตริย์บ้าง มีเมืองกังตั๋งเป็นราชธานี ประเทศจีนขณะนั้น จึงแยกเป็น ๓ อาณาจักร หรือเรียกว่า สามก๊ก อาณาจักร ของเล่าปี่ เรียกว่า "จ๊กก๊ก" อาณาจักรของพระเจ้าซุนกวน เรียกว่า "ง่อก๊ก" และอาณาจักรของพระเจ้าโจผี เรียกว่า "วุยก๊ก"



ต่อมาเมื่อพระเจ้าเล่าปี่ พระเจ้าซุนกวน และพระเจ้าโจผีสิ้นพระชนม์แล้ว เชื้อสาย ที่สืบราชสมบัติต่อมาก็อ่อนแอลง สุมาเจียวซึ่งเป็นมหาอุปราชของวุยก๊กสามารถจับตัวพระเจ้า เล่าเสี้ยนมาเป็นเชลยได้ จึงรวมอาณาจักรจ๊กก๊กเข้ากับวุยก๊กได้



พอสุมาเจียวตายแล้ว สุมาเอี๋ยน ผู้เป็นบุตรชายสืบตําแหน่งแทน และได้ชิงราชสมบัติของวุยก๊กจากพระเจ้าโจฮวน แล้วตั้งตนเอง เป็นกษัตริย์ ตั้งราชวงศ์ใหม่ขึ้น เรียกว่า ราชวงศ์จิ๋น พระเจ้าสุมาเอี๋ยนสามารถปราบพระเจ้า ซุนโฮแห่งง่อก๊กให้ยอมสวามิภักดิ์ได้ แผ่นดินจีนทั้ง ๓ อาณาจักรก็รวมกันเป็นอาณาจักรเดียว เรียกว่า เมืองไต้จิ๋น สงครามที่ดําเนินมานานก็สงบลงอย่างเด็ดขาด



ในสมัยพระเจ้าเหี้ยนเต้ โจโฉตั้งตัวเป็นมหาอุปราชสําเร็จราชการแผ่นดิน และคิดกําจัดเล่าปี่ซึ่งขณะนั้นครองเมืองซีจิ๋วอยู่ โจโฉตีเมืองเสียวพ่าย และเมืองซีจิ๋ว ซึ่งเป็นหัวเมืองของจ๊กก๊กได้ เล่าปี่หนีไปตัวคนเดียวเข้าพึ่งอ้วนเสี้ยว โจโฉจึงคิดจะไปตี เมืองแห้ฝือ ที่กวนอู รักษาครอบครัวของเล่าปี่อยู่ในเมืองนี้ โจโฉได้ให้ เทียหยก ลวงกวนอู ออกมาจากเมืองแห้ฝือ และล้อมจับตัวกวนอูไว้


สามก๊ก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ

เทียหยก ได้ใช้อุบายปล่อยทหารของ เล่าปี่ ที่ โจโฉ จับเป็นเชลย เข้าไปเป็นไส้ศึกใน เมืองแห้ฝือ จน กวนอู เชื่อใจ แล้วให้ แฮหัวตุ้นคุมทหารไปท้ารบกับ กวนอู และสกัดทางไม่ให้กวนอูกลับเข้าไปในเมืองได้ กวนอู จึงคุมทหารหนีไปหยุดพักอยู่บนเขา ทหารไส้ศึก เปิดประตูเมืองรับโจโฉเข้าเมือง โจโฉให้จุดไฟเผาเมือง สําหรับครอบครัวเล่าปี่นั้นให้ทหารรักษาไว้ดังเดิม กวนอูตกอยู่ในวงล้อมของโจโฉ



เตียวเลี้ยวนายทหารของโจโฉอาสาเกลี้ ยกล่อมกวนอู ให้ เข้ ารับราชการกับโจโฉ เตียวเลี้ยวเดิมเป็นเบ๊ของลิโปู ติดตามลิโปูมาตั้งแต่อยู่เมืองตันลิว จนลิโปูได้ครองเมืองชีจิ๋ว แล้วถูกโจโฉตีแตก



เตียวเลี้ยว

ขณะที่ลิโปูถูกลากตัวไปประหาร ลิโปูโกรธเล่าปี่ที่ไม่ช่วยเหลือจึงร้องด่าไปตลอดทาง เตียวเลี้ยวถูกมัดคุมตัว เดินสวนกับลิโปูก็ให้สติกับลิโปูว่า เกิดเป็นชายชาติทหารจะกลัวความตายทําไม กวนอูซึ่งอยู่ในที่นั้นด้วยได้ฟ๎ง ก็เกิดความชื่นชมในความกล้าหาญของเตียวเลี้ยวจึงขอให้โจโฉไว้ชีวิตแก่เตียวเลี้ยว โจโฉก็ยกโทษตายให้เตียวเลี้ยว และรับไว้เป็นทหารของตน



ตั้งแต่นั้นเตียวเลี้ยวก็ได้รับราชการในสังกัดโจโฉ จนกระทั่งเล่าปี่เป็นศัตรูกับโจโฉตั้งตัวเป็นใหญ่อยู่ที่เมืองชีจิ๋วแทนลิโปู โจโฉจึงยกทัพมาปราบปรามเล่าปี่หนีไปอยู่กับอ้วนเสี้ยว เตียวหุยหนีไปอยู่บนเขาบองเอี๋ยงสัน แต่กวนอูถูกล้อมอยู่ใกล้เมืองแห้ฝือ



กวนอู

เตียวเลี้ยวนายทหารของโจโฉ อาสาเกลี้ยกล่อมกวนอูให้เข้ารับราชการกับโจโฉ โดยกล่าวกับกวนอูว่า หากกวนอู แหกด่านคิดสู้ตายกับกองทัพโจโฉจะมีผิด ๓ ประการกล่าวคือ ๑. เล่าปี กวนอู เตียวหุย สาบานเป็นพี่น้องกันที่สวนดอกท้อ ว่าแม้ไม่ได้เกิดวันเดือนปีเดียวกัน ก็ขอ ตายวันเดือนปีเดียวกัน หากกวนอู ถึงแก่ความตาย ก็จะถือเป็นความผิดข้อที่ ๑



๒. เล่าปี่ ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์คิดกอบกู้บ้านเมือง บัดนี้เล่าปี่ยังไม่สําเร็จการใหญ่ หากกวนอูต้องตายลงเสียก่อน ก็จะถือเป็นความผิดข้อที่ ๒ เพราะมิได้อยู่ช่วยงานเล่าปี่ให้สําเร็จการใหญ่ ๓. เล่าปี่ฝากครอบครัวของตนแก่กวนอู หากกวนอูตาย ก็จะถือเป็นความผิดข้อที่ ๓ เพราะหากกวนอูตาย ก็ย่อมไม่มีใครดูแลครอบครัวของเล่าปี่



ในที่สุดกวนอูตัดสินใจยอมแพ้ แต่ขอคํามั่นสัญญา ๓ ประการ กับเตียวเลี้ยว ฝากไปถึงโจโฉ ว่า ๑. กวนอูขอเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ตามที่เคยสาบานไว้กับเล่าปี่และเตียวหุย ๒. ขอปฎิบัติต่อพี่สะใภ้ของตนโดยใช้เงินเบี้ยหวัดของเล่าปี่ที่ เคยได้พระราชทานมาให้พี่สะใภ้ทั้งสอง และห้ามผู้ใดมากล้ํากรายเข้าถึงประตู ๓. ถ้ากวนอูรู้ว่าเล่าปี่อยู่ที่ใด ตนก็จะไปหา แม้จะไม่ได้ร่ําลาโจโฉก่อนก็ตาม



โจโฉตกลงให้คําม่ันสัญญากับกวนอู ตั้งแต่นั้น กวนอู จึงต้องอยู่รับราชการในสังกัดของโจโฉ โจโฉพยามที่จะซื้อใจกวนอู อยู่ทุกวันมิได้ขาด สามวันแต่งโต๊ะเลี้ยงทีหนึ่ง อีกทั้งพากวนอูไปเฝูาพระเจ้าเหี้ยนเต้ กวนอูได้รับพระราชทานนามว่า บีเยียงก๋ง แปลว่า เจ้าหนวดงาม วันหนึ่งโจโฉเห็นม้าของกวนอูผอมโซ จึงยก ม้าเซ็กเธาว์ ซึ่งเคยเป็นม้าฝีเท้าดีของลิโปู ม้าเซ็กเธาว์มีกําลังมากวิ่งได้วันละพันลี้





กวนอู ปลาบปลื้มใจยิ่งนัก ถึงกับหลุดปากออกมาว่า ดีจริงวันใดเมื่อเรารู้ข่าวว่าท่านพี่เล่าปี่อยู่ที่ใด เราจะได้ไปหาเล่าปี่ได้เร็วขึ้น โฉจึงมีความวิตกยิ่งนัก ใจหนึ่งก็ชื่นชมกวนอูว่ามีความกตัญํูหาผู้ใดเสมอมิได้ แต่อีกใจหนึ่งรู้สึกน้อยใจที่พยายามเลี้ยงดูกวนอูด้วยทรัพย์สมบัติและยศศักดิ์เท่าใด ก็ไม่สามารถทําให้กวนอูเสื่อมความภักดีต่อเล่าปี่ได้



โจโฉจึงปรึกษากับเตียวเลี้ยวว่า เห็นจะเปล่าประโยชน์ที่จะเลี้ยงดูกวนอูอีกต่อไป เตียวเลี้ยวจึงอาสาไปหย่ังฟ๎งความคิดเห็นของกวนอูดูก่อน แล้วเตียวเลี้ยวก็ได้คําตอบจากกวนอูว่า สําหรับโจโฉนั้น กวนอูสํานึกในบุญคุณอยู่เสมอ แต่เล่าปี่เป็นพี่ร่วมสาบาน มีคุณแก่กวนอูมาก่อน ถ้าเล่าปี่ตาย กวนอูก็จะตายตามไปด้วยดังที่สาบานไว้ แม้ว่ากวนอูจะต้องจากโจโฉไป ก็จะไม่ลืมบุญคุณของโจโฉ และจะต้องตอบแทนบุญคุณของโจโฉอย่างแน่นอน



เตียวเลี้ยวนําความไปบอกโจโฉ โจโฉได้แต่ถอนหายใจ วิตกกังวลที่ไม่สามารถซื้อใจกวนอูมาจากเล่าปี่ได้ ซุนฮกจึงแนะนําแก่โจโฉว่า เมื่อกวนอูบอกว่าจะแทนคุณก่อนจากไป เพราะฉะนั้น เวลามีศึกก็อย่าให้กวนอูออกรบ เพราะถ้ายังไม่มีความชอบ กวนอู ก็จะยังอยู่กับโจโฉเป็นมั่นคง โจโฉ เห็นด้วยกับซุนฮก



โจโฉเป็นมหาอุปราชของพระเจ้าเหี้ยนเต้ เป็นขุนพลผู้มีฝีมือ มีกลยุทธ์ และ ทะนงองอาจ แต่เมื่อจะทําการใดมักจะหารือเหล่าขุนนางเพื่อฟ๎งความคิดเห็นต่างๆ เช่นตอนที่จะยกทัพกวนอู โจโฉถามขุนนางว่า “ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใด”ขุน นางทั้งหลายได้แก่ ซุนฮก กุยแก เตียวเลี้ยวและเทียหยก ต่างแสดงความคิดเห็นต่อประเด็นต่างๆ จนโจโฉเห็นชอบด้วยแล้วจึงสั่งการ


น้ําใจของโจโฉ

การตัดสินใจของโจโฉมักขึ้นอยู่กับเหตุผล ดังจะเห็นได้จากตอนที่เตียวเลี้ยวนําข้อเสนอของกวนอูมาแจ้งแก่โจโฉ โจโฉพิจารณาเห็นว่าที่กวนอูจะขอเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้เท่ากับได้เข้ามา อยู่ในบังคับบัญชาของตน “เราเป็นถึงมหาอุปราช กวนอูจะยอมเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้ก็เหมือนเป็นบ่าวเรา ถ้าเราบังคับบัญชาราชการประการใดกวนอูก็จะไม่ขัดได”้ โจโฉจึงยอมรับข้อเสนอข้อแรกของกวนอูได้



เมื่อกวนอูเสนอเงื่อนไขข้อที่สองว่าจะขอดูแลภรรยาทั้งสองของเล่าปี่ “แลอยากให้ผู้ใดเข้าออกกล้ํากรายเข้าถึงประตูที่อยู่ได้” โจโฉยืนยันว่า “ทุกวันนี้อย่าว่าแต่ภรรยาเล่าปี่เลย ถึงภรรยาผู้น้อยลงไปเราก็มิได้ให้ทําหยาบช้า” อาจกล่าว ได้ว่าโจโฉรักษาน้ําใจของผู้ที่อยู่ได้ปกครองของตนโดยไม่ยุ่งเกี่ยวและรังแก ภรรยาของผู้น้อย



แต่อย่างไรก็ตามเมื่อถึงคราวจะต้องใช้กลยุทธ์เอาชนะฝุายตรงข้าม โจโฉก็คิด “ขอยืมมือ” ผู้อื่นทําการนี่ได้ ดังจะเห็นได้จากตอนที่โจโฉให้กวนอูกับนางทั้งสองอยู่ในเรือนเดียวกันเพราะ “หวังจะให้กวนอูคิดทําร้ายพ่ีสะใภ้ น้ําใจจะได้แตกออกจากเล่าปี่ จะได้เป็นสิทธิ์แก่ตัว”



โจโฉต้องการให้กวนอูมีใจสามิภักดิ์ต่อตนจึงพยายามเอาใจทุกโอกาส เช่น เมื่อเชิญมากินอาหารก็ “จัดแจงให้กวนอูนั่งที่สูงกว่าขุนนางทั้งปวง แล้วให้เครื่องเงินเครื่องทอง และแพรอย่างดีแก่กวนอูเป็นอันมาก” เมื่อ เห็นกวนอูใส่เสื้อขาดก็เอาเสื้ออย่างดีมาให้ และเมื่อเห็นกวนอูขี่ม้าผอมก็เอาม้าฝีเท้าดีมาให้ แต่ทั้งๆที่ทํานุบํารุงกวนอูด้วยยศศักดิ์ศฤงคารบริวาร กวนอูก็ยังแสดงว่าภักดีต่อเล่าปี่อยู่เหมือนเดิม



โจโฉต้องการให้กวนอูมีใจสามิภักดิ์ต่อตนจึงพยายามเอาใจทุกโอกาส เช่น เมื่อเชิญมากินอาหารก็ “จัดแจงให้กวนอูนั่งที่สูงกว่าขุนนางทั้งปวง แล้วให้เครื่องเงินเครื่องทอง และแพรอย่างดีแก่กวนอูเป็นอันมาก” เมื่อ เห็นกวนอูใส่เสื้อขาดก็เอาเสื้ออย่างดีมาให้ และเมื่อเห็นกวนอูขี่ม้าผอมก็เอาม้าฝีเท้าดีมาให้ แต่ทั้งๆที่ทํานุบํารุงกวนอูด้วยยศศักดิ์ศฤงคารบริวาร กวนอูก็ยังแสดงว่าภักดีต่อเล่าปี่อยู่เหมือนเดิมโจโฉจึงคิดน้อยใจ และในที่สุดก็ปลงใจยอมปล่อยกวนอูไป



อาจกล่าวได้ว่าโจเป็นคนที่มีมานะ เพี ยรทํ าทุ กวิ ธี ที่ จ ะ ได้ ตั วลูกน้องผู้ที่มีคุณลักษณะที่ดีมาเป็นกําลัง แต่เมื่อไม่สําเร็จก็ยอมจํานน มิได้ดึงดันบังคับให้เขาอยู่ต่อไป



โจโฉเป็นตัวละครที่มีอุปนิสัยและพฤติกรรมทั้งส่วนดีและส่วนเสีย ทําให้ผู้อ่านมีทรรศนะต่อบทบาทของโจโฉต่างๆกัน พวกหนึ่งอาจจะเห็นด้วยกับฉายาที่ยาขอบตั้งให้ว่า “โจโฉ ผู้ไม่ยอมให้โลกทรยศ” ซึ่ง หมายความว่าโจโฉจะเป็นฝุายทรยศผู้อื่นก่อนที่จะถูกผู้อื่นทรยศตน ในแง่นี้โจโฉจึงไม่ใช่คนดีนัก



ต่างกับทรรศนะของ หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ซึ่งกล่าวว่า “...ยิ่งได้อ่านสามก๊กมากครั้งเข้า ก็ยิ่งมีใจฝ๎กใฝุเป็นข้างโจโฉมากขึ้น... จึงนึกว่าลองเขียนสามก๊กแบบเล่านิทาน แต่จะทําใจเป็นฝุายโจโฉตลอดเรื่อง” หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ตั้งฉายาให้โจโฉว่า “โจโฉ นายกตลอดกาล” เพราะโจโฉสามารถดํารงตําแหน่งขุนนางของพระเจ้าเหี้ยนเต้ไปจนถึงอายุขัยของตน นับว่าเป็นผู้ปกครองที่มีความสามารถคนหนึ่ง



กวนอูเป็นคนที่สามิภักดิ์ต่อเจ้านายด้วยจิตใจที่มั่นคงแน่วแน่ เมื่อจะกระทําการใดก็จะคิดถึงประโยชน์ต่อเล่าปี่อยู่เสมอ ดังจะเห็นได้จากการที่กวนอูคุ้มครองดูแลภรรยาของเล่าปี่อย่างดีตามที่รับคําจากเล่าปี่ไว้ แม้เมื่อมาเข้ากับโจโฉก็เล็งเห็นประโยชน์เพื่อเล่าปี่เป็นสําคัญ


ความสามิภักดิ์ของกวนอู

เล่าปี ่

เตียวเลี้ยวเข้าใจความมุ่งมั่นข้อนี้ของกวนอู เมื่อมาเจรจาเกลี้ยกล่อมกวนอูเตียวเลี้ยวจึงอ้างถึงเล่าปี่ว่า ถ้ากวนอูไม่ยอมอยู่กับโจโฉ แต่ยังดึงดันจะสู้รบต่อไปหากตายไปก็จะหมดโอกาสที่จะไปช่วยเหลือเล่าปี่ได้ และจะไม่มีผู้ใดดูแลภรรยาของเล่าปี่อีกด้วย กวนอูจึงเห็นจริงตามนั้น



กวนอูไม่ปิดบังเจ้านายใหม่ว่าตนยังมีใจจงรักต่อเจ้านายเก่าอยู่ เมื่อได้เสื้อใหม่จากโจโฉ กวนอูสวมไว้ข้างใน โดยสวมเสื้อเก่าที่เล่าปี่ให้ทับอีกทีหนึ่งและบอกโจโฉว่า “ครั้นจะเอาเสื้อใหม่นั้นใส่ชั้นนอก คนทั้งปวงจะครหานินทาว่าได้ใหม่แล้วลืมเก่า” คําพูดของกวนอูมีในความหมายว่า แม้จะมีเจ้านายใหม่ก็ยังไม่ลืมเจ้านายเก่า



เมื่อได้ม้าเซกเธาว์จากโจโฉ กวนอูดีใจมากและบอกโจโฉว่า “ม้าเซกเธาว์ตัวนี้มีกําลังมาก เดินทางได้วันละหมื่นเส้น แม้ข้าพเจ้ารู้ข่าวว่าเล่าปี่อยู่ที่ใด ถึงมาตรว่าไกลก็จะไปหาได้โดยเร็ว” โจโฉจึงแจ้งประจักษ์จากคําตอบนี้ว่า “กวนอูก็คิดรักเล่าปี่อยู่มิได้ขาด” อันที่จริงกวนอูก็สํานึกในบุญคุณของโจโฉเหมือนกัน แต่ไม่เท่าเล่าปี่ เพราะกวนอูเห็นว่า “เล่านี้นั้นมีคุณแกเราก่อน”



อีกทั้งยังได้สาบานเป็นพี่น้องกันไว้ด้วย เมื่อกวนอูตัดสินใจจากโจโฉไปหาเล่าปี่ กวนอูก็ได้สัญญาว่าจะทดแทนบุญคุณโจโฉ และได้ทําตามคําพูดจริงๆ เมื่อปล่อยโจโฉหนีไปจากเงื้อมมือของซุนกวนและเล่าปี่ เท่ากับกวนอูได้ช่วยชีวิตโจโฉผู้มีบุญคุณไว้เป็นการตอบแทนแล้ว นับได้ว่ากวนอูเป็นแบบอย่างของผู้ที่รักษาความสัตย์



๑. คุณค่าด้านเนื้อหา – ให้ความรู้ล้ําลึกในศาสตร์ต่างๆ เช่น ยุทธศาสตร์ ปรัชญา จิ ตวิทยา ตลอดจนการศึ กษาธรรมชาติของชีวิตมนุษย์


คุณค่าของหนังสือเรื่องสามก๊ก

– สามก๊กไม่ได้แฝงอิทธิปาฏิหาริย์เกินความสามารถของสามัญชน จึงทําให้ผู้อ่านได้เห็นชีวิตของตัวละครทั้งหมดในลักษณะของคนจริงๆ ความรู้ ความคิดและสติป๎ญญา ที่ได้จากการอ่านจึงเป็นประโยชน์ต่อการดําเนินชีวิตของผู้อ่าน อาทิ ความซื่อสัตย์ต่อตนเอง ต่อเพื่อน ต่อประเทศชาติ ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนตามที่ได้รับมอบหมาย เช่น



“คํ า โบราณกล่ าวไว้ว่ า ธรรมดาอุปมาเหมือนอย่างเสื้อผ้าขาดแลหายแล้วหาใหม่ได้ พี่น้องเหมือนแขนซ้ายขวา ขาดแล้วยากที่จะต่อได้”



“ธรรมดาเกิดมาเป็นมนุษย์ อันโรคและความตายจะกําหนดวันมิได”้ “ยาดีกินขมปากแต่เป็นประโยชน์แก่คนไข้ คนซื่อกล่าวคําไม่เพราะหูแต่เป็นประโยชน์แก่กาลภายหน้า”



ผู้อ่านสามารถเข้าใจได้ว่า ตัวละครเป็นใครและมีบทบาทในเรื่องอย่างไรด้วยการพิจารณาจากบริบทประกอบ มีสํานวนเปรียบเทียบที่คมคาย บทสนทนาของตัวละครแสดงถึงวาทศิลป์ในการเจรจาความ มีการใช้ภาษาที่โน้มน้าวใจที่ดี มีสํานวนเฉพาะตัว นับว่าเป็นศิลปะในการแปลวรรณกรรมจากภาษาจีนที่เป็นตัวอย่างของการเขียนร้อยแก้วที่ดี สื่อความหมาย ความรู้สึก อารมณ์ความคิดได้ชัดเจน เช่น



“อ้องอุ้นจึงว่าวันนี้แผ่นดินร้อนทุกเส้นหญ้าเจ้าก็ย่อมแจ้งอยู่แล้ว พระเจ้าเหี้ยนเต้นั้นอุปมาดังฟองไก่ อันวางอยู่หน้าศิลา ขุนนางกับอาณาประชาราษฎร์นั้นอุปมาดังหยากเยื่ออันใกล้กองเพลิงมิได้รู้ว่าความหมาย จะมาถึงเมื่อใด”



๓. มีอิทธิพลสําหรับวรรณคดียุคหลังๆทําให้เกิดสามก๊กมีหลายสํานวน ได้แก่ - สามก๊กฉบับวณิพก ของยาขอบ - สามก๊กฉบับโจโฉนายกตลอดกาล ของ ม.ร.ว.คึกฤทธ์ิ ปราโมช - สามก๊กฉบับร้านกาแฟ ของ นายหนหวย - สามก๊กฉบับปริทัศน์ ของ เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ - อินไซด์สามก๊ก ของ อ.ร.ด. - สามก๊กฉบับการ์ตูน สําหรับเยาวชน



๔. สามก๊กมีอิทธิพลต่อความคิดและจินตนาการของสุนทรภู่ เช่น ในเรื่องพระอภัยมณี นางวาลีมีความ เฉลียวฉลาดวาจาคมคายเหมือนขงเบ้ง อุศเรนมี จุดจบ คือ กระอักโลหิต เหมือนจิวยี่ ๕. นํามาแสดงละครนอกเป็นตอนๆ เช่นอ้องอุ้นกําจัดตั๋งโต๊ะ ตอนจิวยี่กระอักโลหิต หลวงพัฒนพงศ์ภักดี (ทิม สุขยางค์) เป็นผู้นํามาแต่งและแสดงเป็นบทละครนอก และเป็นที่นิยมเป็นอย่างยิ่ง



แบบฝึกหัดทบทวน


๑. “อุปมาเหมือนลูกนกอันขนปีกยังไม่ขึ้นพร้อม ” เป็นคํากล่าวของใคร กล่าวถึงใคร

๑. อ้วนเสี้ยว กล่าวถึง ตังสิน ๒. เทียนหยก กล่าวถึง โจโฉ ๓. โจโฉ กล่าวถึง เล่าปี่ ๔. เตียนห้อง กล่าวถึง ม้าใช้


๒. เหตุใดโจโฉจึงคิดให้คน ไปเกลี้ยกล่อมกวนอูมาเป็นพวก ๑. เพราะกวนอูมีความซ่ือสัตย์ ๒. เพราะกวนอูมีความสามารถในกลอุบาย ๓. เพราะกวนอูเป็นผู้ที่มีสติป๎ญญาดีเลิศ ๔. เพราะกวนอูมีความกล้าหาญชํานาญในการรบ


๓. “ ท่านได้มีคุณช่วยข้าพเจ้าไว้ บัดนี้ท่านมีความทุกข์ใหญ่หลวง ข้าพเจ้าจึงอุตส่าห์ขึ้นมาหวังจะแทนคุณท่าน ” ข้อความข้างต้นเป็นคํากล่าวของใครกับใคร

๑. โจโฉกับกุยแก ๒. เตียวเลี้ยวกับกวนอู ๓. เล่าปี่กับเตียวหุย ๔. อ้วนเสี้ยวกับเล่าปี่


๔. “ ตัวเราก็มิได้รักชีวิต อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลับ ” เป็นคํากล่าวของใคร

๑. โจโฉ ๒. กวนอู ๓. เล่าปี่ ๔. เตียวหุย


๕. “ ซึ่งท่านว่าทั้งนี้โทษมีอยู่กับตัวท่านถึงสามประการ คนทั้งปวงจะล่วงครหานินทาท่านได้ ” ท่านในที่นี้หมายถึงใคร

๑. โจโฉ ๒. กวนอู ๓. เล่าปี่ ๔. เตียวหุย


๖. ข้อใดไม่เกี่ยวข้องกับเหตุผลสามประการที่เตียวเลี้ยวกล่าวกับกวนอู

๑. กวนอู ควรรักษาชีวิตและครอบครัวของตนเองเอาไว้ ๒. หากกวนอูต้องตาย เล่าปี่และเตียวหุยต้องตายตามไปด้วย ๓. เล่าปี่ฝากครอบครัวไว้กับกวนอู หากกวนอูตายไปใครจะดูแลครอบครัวของเล่าปี่ ๔. กวนอูควรรักษาชีวิตไว้เพื่อช่วยเล่าปี่ทําสงครามต่อไป


๗. “ถึงมาตรว่าท่านจะได้ความลําบากก็อุปมาเหมือนหนึ่งลุยเพลิงอันลุก แลข้ามพระมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ก็จะลือชาปรากฏชื่อเสียงท่านไปภายหน้า ว่าเป็นชาติทหารมีใจสัตย์ซื่อกตัญํูต่อแผ่นดิน” ข้อความข้างต้นเป็นคํากล่าวของใคร



๘. ข้อใดมิใช่ข้อเสนอของกวนอูต่อโจโฉ ๑. ขอเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต็ ๒. ขอพระราชทานเบี้ยหวัดของเล่าปี่ แก้ภรรยาของเล่าปี่และห้ามผู้ใดเข้าออกถึงประตูที่อยู่ได้ ๓. ขอให้โจโฉนําตอนเองเข้าเฝูาพระเจ้าเหียนเต้ ๔. ถ้าพบเล่าปี่ ก็จะกลับไปอยู่กับเล่าปี่ เพราะสาบานเป็นพี่น้องกัน


๙. เหตุใดโจโฉจึงให้กวนอูกับภรรยาเล่าปี่ทั้งสองคนนั้นอยู่เรื่อนเดียวกัน

๑. หวังว่าจะทําให้กวนอูกับภรรยาเล่าปี่แตกคอกัน ๒. หวังว่าจะทําให้กวนอูเสื่อมเสียชื่อเสียง ๓. หวังว่ากวนอูจะเกิดความรําคาญในภรรยาเล่าปี่ ๔. หวังว่ากวนอูจะคิดร้ายกับภรรยาเล่าปี่


๑๐. “ฝุายโจโฉทํานุบํารุงกวนอูมิให้อนาทร สามวันแต่งโต๊ะไปให้ครั้งหนึ่ง ห้อวันครั้งหนึ่ง” คําว่า แต่งโต๊ะ ในที่นี้หมายถึง

๑. ตกแต่งโต๊ะให้วายงาม ๒. มอบโต๊ะที่สวยงามให้กับกวนอู ๓. จัดอาหารเลี้ยงให้กับกวนอู ๔. จัดอาหารให้ภรรยาเล่าปี่


๑๑. “โจโฉเห็นกวนอูห่มผ้าขาด โจโฉจึงเอาเสื้ออย่างดีให้กวนอู กวนอูรับเอาเสื้อแล้ว จึงเอาเสื้อใหม่นั้นใส่ชั้นใน เอาเสื้อเก่านั้นใส่ชั้นนอก” เหตุที่กวนอูทําเช่นนั้นเพื่อข้อครหาเรื่องใด

๑. ผ้าขี้ริ้วห่อทอง ๒. เห่อของใหม่ ๓. ได้ใหม่แล้วลืมเก่า ๔. ทุกข้อที่กล่าวมา


๑๒. พระเจ้าเหี้ยนเต้ พระราชทานชื่อใหม่ให้กวนอูว่า ๑.แฮหัวตุ้น ๒. ซิหลง ๓. อิกิ๋ม ๔. บิเยียงก๋ง


๑๓. ชื่อใหม่ที่พระเจ้าเหี้ยนเต้ พระราชทานชื่อให้กวนอูนั้น แปลเป็นภาษาไทยว่า

๑. จงรักภักด ี๒. ซื่อตรง กตัญํ ู๓. เจ้าหนวดงาม ๔. กล้าหาญ


๑๔. โจโฉมอบม้าเซ็กเธาว์ ให้แก่กวนอู ม้าตัวนี้เคยเป็นม้าของใคร ๑. ตั๋งโต๊ะ ๒. ลิโป ู๓. จิวยี ่๔. ม้าใช้


๑๕. เหตุใดกวนอูจึงมีความยินดีรักม้ามากกว่าทรัพย์สินที่โจโฉให้ ๑. เพราะม้าตัวนี้มีลักษณะพิเศษหลายประการ ๒. เพราะม้าตัวดังกล่าวเป็นม่าที่กวนอูอยากได้มานานแล้ว ๓. เพราะมีกําลังมาก สามารถเดินทางได้ไกล กวนอูจะได้ขี่ไปหาเล่าปี่ได้ ๔. เพราะตัวดังกล่าวเป็นม้าที่มีสายพันธุ์ดี มีความอดทนเป็นเลิศ


๑๖. “ธรรมดาเกิดเป็นชายได้รู้จักที่หนักที่เบา ถ้าผู้ใดมิได้รู้จักที่หนักที่เบา คนทั้งปวงก็จะล่วงติเตียนว่าผู้นั้นหาสติป๎ญญาไม่” คํากล่าวข้างต้นเป็นคํากล่าวของใครกับใคร



๑๗. จากข้อ ๑๖ ที่หนักที่เบา หมายความว่าอย่างไร

๑.หน้าที่ ๒. บุญคุณ ๓. ความจงรักภักดี ๔. ความกตัญํูกตเวที


๑๘. ใครเป็นผู้แนะโจโฉไม่ให้กวนอูออกไปรบ

๑. ซุนฮก ๒. เตี้ยวเลี้ยว ๓. กุยแก ๔. เคาทู


๑๙. จากเรื่อง กวนอูได้รับการยกย่องในเรื่องใด

๑. ความกล้าหาญ ๒. ความจงรักภักดี ๓.ความมานะ อดทน ๔.ความซื่อสัตย ์


๒๐. ข้อเสนอของกวนอูข้อใดที่โจโฉไม่ยินยอม จนเตียวเลี้ยวต้องยกนิทานขึ้นมาอ้าง

๑. ขอเป็นข้อพระเจ้าเหี้ยนเต้ ๒. ขอพระราชทานเบี้ยหวัดของเล่าปี่ แก้ภรรยาของเล่าปี่และห้ามผู้ใดเข้าออกถึงประตูที่อยู่ได ้๓. ขอให้โจโฉนําตอนเองเข้าเฝูาพระเจ้าเหียนเต ้๔. ถ้าพบเล่าปี่ ก็จะกลับไปอยู่กับเล่าปี่ เพราะสาบานเป็นพี่น้องกัน


ภาษาไทยกับครูพี่ตี่ตี๋


Documents

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ …digitalschool.club/digitalschool/thai2_4_1/thai9_3/paper/all.pdf · บทมโหรีเรื่องกากี