Upload
arnoud-de-jong
View
234
Download
0
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Een kleine collectie amusante brieven aan belangrijke en minder belangrijke mensen.
Citation preview
Arnoud de Jong
Brutale Brieven(Zonder postzegel)
© 2002 – 2008E-book uitgave: 2008
Verbal Jam
http://verbaljam.nl
Inhoud
• Inleiding
• Secretaresse van het Jaar
• Standje
• Rottend draagvlak
• Een uitgelezen kans!
• Bijverdiensten
• Brief voor de koning
• Pronk wellicht tóch voorzitter
• Brief aan Rouvoet
• Op zoek naar liefde
Inleiding
Op Verbal Jam werd dikwijls gebruik ge-maakt van fictieve brieven om zaken op
de hak te nemen.
Veel brieven houden verband met de ac-tualiteit van destijds.
Om de amusementswaarde enigszins tebehouden, wordt elke brief in deze bun-
del voorafgegaan door een korte be-schrijving van de gebeurtenissen en om-
standigheden die de aanleiding vorm-den.
23 oktober 2002
Context:
Lodewijk de Waal was in 2002 voorzitter van de
vakbond FNV.
In een radiospotje riep hij de directeuren en
managers uit het bedrijfsleven op om te gaan
stemmen bij de verkiezing van de
'Secretaresse van het Jaar'.
Secretaresse van het Jaar
Geagte heer Lodeweik de Waal,
Op de radio roept u op mijn secreeteresein te sture als secreeterese van het jaar.
Dat doe ik graag en darom laat ik haardeze brief zelluf tiepe.
Bovedien heb ik me eige finger de heletijd voor iets anders nodug zoals u zal
begreipe.
Mijn secreeterese heet Bianca en ze is debeste van 't land. Dus u hoef niet verder te
zoeke. Bianca heeft errug lekere tiete, een geile
kont en ze ken nog beter pijpe als tijpe.
Ze is netjes en zorgd alteid dat d'r burovrij is. Dan ligt er niks in de weg als u
begrijp wat ik bedoel. Voor ik 't vergeet: ik wil d'r wel insture,
maar ik wil d'r WEL voor viere trug.Anders kome Bianca en ik niet klaar
vandaag en dan moet mij vrouw vanavontweer hoofpijn hebbe. U ken dat wel dat
soort probleme. Die zal u als lijdinggevende zelluf thuis ook wel es hebbe.
Dus das dan afgesproke.
Met friendeleke groete,
Henk Saadlooser
De Matrassespesjalist BV
O ja: schuift dat trauwens nog wat zo'nsecreeterese van 't jaar?
12 september 2003
Context:
Het kabinet Balkenende II kwam met allerlei
belastingmaatregelen om vervroegde pensio-
nering onaantrekkelijk te maken. Er moest lan-
ger doorgewerkt worden.
De verantwoordelijke minister van Sociale Za-
ken en Werkgelegenheid was toen Arend Jan
de Geus.
Dit is een brief van een mevrouw die door zijn
maatregelen dreigt te worden getroffen.
Standje
Geachte minister,
Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd.Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de
geslachtelijke dienstverlening, waarvan26 achter de ramen in de buurt van het
Oudekerksplein.Misschien herinnert u zich mij wel, want
wij zijn in het verleden geloof ik wel va-ker met elkaar in onderhandeling ge-
weest. Over 't spreidingsbeleid en derge-lijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van
plan eerder te stoppen met werken. Daar-om dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet
omdat ik bang ben dat u anders straksvoor niks aan de deur komt, maar omdat
ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep,
maar er moet wél wat tegenover staan, alsu begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op ver-
vroegde uittreding en dan komt u ineensmet allerlei belastingmaatregelen die dit
onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima,
maar niet over mijn rug, ja? Dan komt umaar wat minder vaak langs. Zo zoetjes
aan willen mijn tieten ook wel eens ge-nieten. Van de zon op Torremolinos of zo.
Het is gewoon een schande om altijdweer de onderliggende klasse te pakken!
Heb ik daarvoor nou me halve levenkromgelegen en nacht in nacht uit lopen
pezen? Mijn kut moet nodig in de VUT. De rek is
eruit. En dat terwijl ik vroeger bekendstond als 'Riek met de poes van elastiek'.
Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd,zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat op-hangen op Prinsjesdag, anders sta ik vol-
gende keer niet in voor uwe edelachtbaredelen. Dan zullen alle meiden hier u eens
léren wat inkrimpen is...
Tot genoegen en tot ziens,
Blonde Riek.
15 september 2004
Context:
Premier Balkenende werd in september 2004
opgenomen in het ziekenhuis vanwege een
ernstige ontsteking aan zijn voet.
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegen-
heid Aart Jan de Geus, verantwoordelijk voor
zware ingrepen in de sociale zekerheid,
schreef hem een boze brief.
Kernbegrippen in dit kabinet waren 'prikkels
uitdelen' (om mensen sneller aan het werk te
laten gaan), 'eigen verantwoordelijkheid' en
'daadkracht'.
Rottend draagvlak
Beste Jan Peter,
Met verbijstering heb ik kennis genomenvan het feit dat je met een knullige ontste-
king aan je voet in het ziekenhuis bentgaan liggen. Je rechtervoet nog wel! De
voet die we juist het hardste nodig heb-ben!
Maar goed, het kwaad is nu al geschied,want hiermee geef je natuurlijk een totaal
verkeerd signaal af naar de samenleving.Je geloofwaardigheid is aangetast. Straks
kom je nog in de WAO! Ik stuur meteeneen keuringsarts bij je langs, want dit kan
zo niet, laat dat volstrekt helder zijn.Aansteller!
Als je het hebt over christelijk plichtsbe-
sef voel ik mij geroepen om jou directenige prikkels uit te delen om zo snel mo-
gelijk weer aan de slag te gaan. Trou-wens, je ligt daar toch niet stiekem bij te
klussen of zo, hè? Laat ik het niet merken,anders ga ik je onmiddellijk korten op je
ziekengeld.
Maar wat die prikkels betreft: wist je datje ontzettend moet uitkijken met zo'n ont-
steking aan je voet? Bij voeten is de doorbloeding in beginsel
niet zo best, dus je moet niet gaan liggen,maar juist keihard aan de slag. Anders
krijg je gangreen, in de volksmond ookwel koudvuur genoemd. Daarbij gaat het
vlees rotten en stinken en valt het strakszo van je botten af. Voor je het weet is niet
alleen je voet, maar je hele been zwart.
Door die ontsteking komen daar al heelsnel bacteriën bij en dan ontstaat de zo-
genoemde 'natte gangreen'. Wanneer dit bovendien nog gas produce-
rende bacteriën zijn, raakt de aangetastevoet helemaal opgeblazen en spat hij op
zeker moment heel erg onfris uit elkaar. In mijn wekelijkse nachtmerrie gebeurt
dat ook altijd met ons kabinet.
Maar goed, ik dwaal af. Neem dus je verantwoordelijkheid en
kom als de donder met daadkracht jenest uit. Als extra prikkel doe ik er een fij-
ne ansicht bij.Ik zie je spoedige terugkomst met ver-
trouwen tegemoet.Collegiale groeten,
Aart Jan de Geus,Minister van Sociale Zaken en Werkgelegen-heid.
3 januari 2005
Context:
Er zijn mensen die echte brieven schrijven aan
God. Dat schijnt regelmatig voor te komen.
Omdat de posterijen daar geen raad mee wis-
ten, nam de Evangelische Omroep in 2005 de
taak op zich om deze brieven alsnog te bezor-
gen.
Verbal Jam nam de kans waar...
Een uitgelezen kans!
Lieve God!
Ik hoor net op de radio dat alle anoniemebrieven aan U voortaan door de TPG bij
de Evangelische Omroep afgeleverdgaan worden.
Daar zullen ze dan de inhoud aan U 'voor-leggen in gebed', zoals ze dat noemen.
Kijk, dat treft nou lekker, want ik was net
van plan U te vragen eens keiharde maat-
regelen te nemen tegen die ellendige fa-
rizeeërsclub van de EO! Die gasten halen het bloed onder je na-
gels vandaan met altijd weer dat zalven-de toontje van ze! Het lijkt wel of je zon-
der een lidmaatschap van hun omroepgeen enkele kans maakt om in de hemel
te komen. Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!
Ik wrijf me al vergenoegd in de handenbij het vooruitzicht dat ze deze klacht nu
zelf aan U moeten gaan voorlezen! En na-tuurlijk laat ik 't niet daarbij, ik ga heel
Nederland vragen om U ook een anonie-me brief te sturen. Dat zal ze leren!
O ja, u zou me een groot plezier doen als
U die streberige reli-egotripper AndriesKnevel direct tot U neemt! Hier op aarde
is die man niet meer te harden!
En ook die zalvende betweter van eenHenk Binnendijk mag van mij met onmid-
dellijke ingang ter beschikking van degoddelijke regering worden gesteld.
Op z'n minst wil ik ontheffing van het ge-bod op naastenliefde ten aanzien van
deze personen. Iemand dood wensenmág trouwens tegenwoordig gewoon bij
de EO.
Verder wil ik U namens de Rooms-Katho-lieke gemeenschap alhier vragen dat stuk
pauselijk wrakhout eindelijk eens uit z'nlijden te verlossen. Die man is al lang
over de uiterste houdbaarheidsdatumheen.
Bovendien zal men in die kringen bij TPGbezwaar gaan maken tegen het feit dat
ook katholieke brieven aan U blijkbaarvia de EO lopen en niet via de KRO.
Nou God, ik hoop dat die engerds van de
EO deze brief zonder censuur in gebedaan U voorleggen, want anders is de lol
eraf natuurlijk.
Hoogachtend,U-weet-wel... haha
2 februari 2005
Context:
Er ontstond commotie over de vele (vaak dik-
betaalde) nevenfuncties van Hans Alders, com-
missaris van de Koningin in de provincie Gro-
ningen.
Dit leidde tot een briefwisseling tussen zijn on-
bekende neef Piet en Hans Alders.
Bijverdiensten
Beste oom Hans,
U kent mij waarschijnlijk niet, maar ik benuw neef Piet. Tot op heden heb ik het u
nooit kwalijk genomen dat u geen tijdhad om aandacht te besteden aan uw fa-
milie. U heeft als commissaris van de ko-ningin tenslotte een druk leven.
Totdat ik deze week in Elsevier las dat utientallen dikbetaalde nevenfuncties
heeft. Toen dacht ik: ja hoor eens, ik ver-vul al tweeëntwintig jaar voor u de functie
van neef! Als iemand een nevenfunctievan u is ben ik het wel! Maar ik heb daar
nooit ene cent voor gezien! Mag ik duseven vangen?
Hartelijke groeten,
Piet Alders
Beste neef Piet,
Je hebt er weer niks van begrepen. Als jij
een nevenfunctie van mij bent, moet jemij betalen! Nevenfuncties horen geld op
te leveren, niet te kosten. En zoals welblijkt uit het artikel in Elsevier gaat het
mij in het leven alleen maar om geld. Derest is bijzaak, gewoon een vlag die de
lading poen moet dekken. Echt werkendoe ik al lang niet meer, hoewel
voortdurend de schijn ophouden óók bestvermoeiend kan zijn.
Als Commissaris van de Koningin knip ik
af en toe eens een lint door. Daarna is eraltijd een gratis maaltijd in een peper-
duur restaurant. Verder moet ik vaakvergaderingen voorzitten, want daar ben
ik erg handig in. Ik probeer onderwijlniet te snurken en geef op de juiste
momenten een klap met de voorzitters-
hamer. O ja, en voor de vorm moet ik ookaf en toe "Er gaat niets boven Groningen!"
brallen. Gelukkig maar, zou ik zeggen,want nóg zo'n negorij zou helemaal een
trieste bedoening worden. Wees jij maarblij dat je in Limburg woont. Daar valt
tenminste nog wat te schnabbelen.
Beste Piet, je moet even goed begrijpendat mijn motto is: voor niets gaat de zon
op. Daar ben ik heel consequent in.Wanneer bijvoorbeeld je tante aandacht
wil, declareer ik dat. Want neuken is voormij een nevenfunctie.
I'm only in her for the money, zeg ik danaltijd, haha!
Dan is ze natuurlijk weer een maand
pissed off en wil ze alleen via mijnvoorlichter met me communiceren.
Geen humor, die vrouw.
Binnenkort zal het er wel van komen datik al mijn nevenfuncties openbaar moet
maken. Dat wordt dan nog dikke pret,voorspel ik je.
Nou Piet, als je het niet erg vindt ben jijde eerste nevenfunctie die ik neerleg.
Want zoals je zelf reeds aangaf: eigenlijkheb ik helemaal geen tijd voor je.
Groeten van je liefhebbende voormaligeoom,
Hans Alders
14 februari 2005
Context:
Dreigbrieven zijn een eigenaardig fenomeen.
Al die moeite voor een beetje ongenoegen.
Kost weer onnodig postzegels.
Trouwens, hoe zouden ze dat vroeger hebben
aangepakt, toen er nog geen TPG bestond en
alles per koerier, boodschapper of bode
moest?
Brief voor de koning
Kijk aan! Een brief voor de koning! Eendreigbrief nog wel. Helaas heeft de bode
die in galop op z'n paard onderweg isnaar het paleis daar geen weet van.
Nog zwetend van de lange rit staat hijeven later voor de troon van de majesteit.
Koningen waren in die tijd nog
analfabeet, dus deze roept nieuwsgierig:"Lees maar voor!"
De koerier opent de brief en begint hemte declameren.
"Met die nieuwe belastingmaatregelen van
jou heb je je eigen graf gegraven, jij
smerig onderkruipsel, jij liederlijke
verrader!"
O jee! Een dreigbrief! De boodschappertrekt wit weg. In één oogopslag ziet hij
dat de anonieme auteur er echt even vooris gaan zitten en allengs beter op dreef
raakt. Het ergste moet nog komen.
Had hij deze klus maar nooit aangeno-men! Waarom moest hij toch zo nodig
koerier worden?
"Doorgaan!" gebiedt de koning.Het laatste redmiddel dat de
onfortuinlijke koerier nu ter beschikkingstaat, is de boel een beetje mooi op toon
lezen.
"Wij zullen je verstikken in je eigen stront,
jij vuile rat, je ballen drogen in de woestijn
tot ze stinken als verrotte vijgen, je hoerige
vrouw en kinderen verpatsen op de
slavendumpdag te Beverwijk!"
De koning heeft genoeg gehoord enbriest: "Wie is de hond die mij deze brief
heeft gestuurd? Wie is de afzender?"De koerier houdt zich van de domme en
draait de envelop om: "Staat er niet op,majesteit..."
Het viel te proberen, maar hier trapt de
koning natuurlijk niet in. "Je weet toch wel wie jou op pad heeft
gestuurd met dit vuige epistel?"
De arme boodschapper tracht nogonnozel z'n schouders op te halen, maar
hij is daarmee nog niet halverwege of hijligt al in de martelkamer.
Klant- en servicegericht als hij is besluithij echter niets los te laten. Hij sputtert
dus nog wat in de trant van zwijgplicht,beroepsethiek en 'algemene voorwaar-
den', maar tegen de tijd dat zijn lede-maten en testikels nogal slordig zijn
gedemonteerd, blaast hij de laatste ademuit.
En zo hebben wij weer historischverklaard waarom zo dikwijls de
boodschapper het moest ontgelden entragisch het leven liet.
Schrijf dus nooit een dreigbrief, bedenkvooraf hoeveel gezinnen je daarmee in
het ongeluk kunt storten, welke schade jeaanricht onder de beroepsgroep!
26 september 2007
Context:
Jan Pronk wilde in 2007 graag voorzitter
worden van de Partij van de Arbeid.
Hij werd echter niet gekozen...
Pronk wellicht tóch voorzitter!
Geachte meneer Pronk,
Laat ik mij eerst voorstellen: ik ben Jacob Boon, secretaris van de
Volkstuinvereniging 'In Weer en Wind' teAmsterdam.
Als verenigingsbestuur hebben wij uit demedia vernomen dat u niet gekozen bent
tot voorzitter van de Partij van de Arbeid.
Aangezien onze eigen voorzitter onlangsis geroyeerd wegens het telen van wiet in
zijn volkstuin en het rotzooien met juf-frouw Coba van de clubkantine, is er bij
ons momenteel de vacature van voorzit-ter.
Uit de krant heb ik vernomen dat u ie-
mand bent die het belang van de ledenvoorop stelt, een gedreven en principieel
man bent en geen blad voor de mondneemt. Kijk, zó iemand zoeken wij!
U had heel graag voorzitter willen wor-den, dus daarom willen wij u van harte
deze functie aanbieden. Het is onbezoldigd werk, maar als socia-
list in hart en nieren zult u dat geen be-zwaar vinden, lijkt mij.
We kunnen u voor de duur van uw voor-zitterschap wél de volkstuin van onze vo-
rige voorzitter gratis ter beschikking stel-len.
Bij ons is uw verkiezing tot voorzitter hon-
derd procent zeker, want ik ben met mijnvier zonen vooraf bij alle leden langs ge-
weest. Mijn jongens kunnen vanwege hun erva-
ring in de incassobranche bijzonderovertuigend zijn en dus waren de leden
na enige aarzeling stuk voor stuk enormenthousiast.
Wij zien uw reactie graag spoedig tege-moet en persoonlijk hoop ik dat u positief
zult beslissen.Want wat is er nu mooier dan een duo als
Pronk en Boon in het bestuur van eenvolkstuinvereniging? Wij zullen elkaar
goed aanvullen.
Met vriendelijke groet,
J.P.H. Boon
Secretaris Volkstuinvereniging
'In Weer en Wind'.Amsterdam.
20 februari 2008
Context:
Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin (Chris-
tenUnie) riep de Nederlandse bevolking op
om meer kinderen te krijgen.
Er werden namelijk te weinig kinderen gebo-
ren om de kosten van de vergrijzing te kunnen
opvangen.
Om de bevolking op peil te houden, zouden
vrouwen gemiddeld 2,1 kind moeten krijgen.
In 2008 was het gemiddelde maar 1,7.
Een meerderheid van de Tweede Kamer vond
dat de minister zich niet met het kindertal
moest bemoeien en 'echtparen niet tot in de
slaapkamer moest achtervolgen.'
Brief aan Rouvoet
Geachte minister Rouvoet,
Heden las ik in de krant uw oproep aande Nederlanders om meer kinderen te
baren. Ik voel mij hierdoor ten diepstegekwetst.
Het geval wil namelijk dat ik juist doortoedoen van één van uw dominees al
sinds mijn zestiende jaar niet meer bijmachte ben om het door u zo gewenste
nageslacht te produceren. Ik zal u vertellen hoe dat is gekomen.
Op zondag 8 maart 1981 woonde ik zoals
gebruikelijk een kerkdienst bij van deGereformeerde kerk (vrijgemaakt) in ons
dorp. De gemeente werd voorgegaandoor dominee Buis, ter plaatse beter be-
kend als 'de Engel der Wrake'.Terwijl deze predikant zijn omvangrijke
repertoire aan dreigingen met hel en ver-doemenis luid en galmend over de gelo-
vigen uitstortte, bevond ik mij samen metzijn dochter Catharina in het halfduister
op de allerachterste bank.Daar deed ik een doortastende greep in
haar gulzige collectebusje, overigens ge-heel met haar instemming.
Onderwijl klonk vanaf de kansel het ver-
haal van Mozes, die in de woestijn metzijn staf het water uit de rotsen sloeg.
Catharina toonde mij op haar beurt wat jemet zo'n staf allemaal nog méér voor won-
deren kunt verrichten.Kortom, het was er gezellig, meneer Rou-
voet.
Daarna ging het echter helemaal mis.Vlak voor de inzet van psalm 42, 'Het hij-
gend hert der jacht ontkomen', was er eenkorte schuifelende stilte. Het voorjaars-
zonlicht dartelde vreedzaam door de ge-brandschilderde ramen.
Juist op dat moment hijgde Catharina net
iets te hard. Hierdoor werd het toornigoog van haar vader naar de achterste
bank getrokken en ontwaarde hij de heili-ge rituelen die ik met zijn dochter uit-
voerde.
Terwijl het orgel slepend inzette, stoof hij
met drie treden tegelijk de kansel af enkwam briesend en schuimbekkend onze
richting uit. Iets zei mij dat hij het daarbij voorname-
lijk op mij had voorzien. Ik zag mij derhal-ve genoodzaakt in allerijl reeds vóór het
zingen de kerk te verlaten!
Dominee Buis achtervolgde mij echter totver op de begraafplaats. Uiteindelijk wist
hij mij een enorme rotschop onder mijn
kont toe te dienen.
Althans, dat was de bedoeling, maar hijzette daarbij iets te laag in, waardoor mijn
jeugdig klokkenspel meedogenloos werdgetroffen.
Ik zeeg op mijn knieën ter aarde en hoor-
de daar engelen zingen. Maar het valt ook niet uit te sluiten dat ik
dat zelf was. Het klonk in elk geval erg 'in den hoge'.
Naar later zou blijken was mijn lieflijk ca-
rillon voorgoed het zwijgen opgelegd. Nog niet de primitiefste vorm van nage-
slacht viel er nog uit te wringen, meneerRouvoet!
En dan durft u mij op te roepen tot hetproduceren van meer kinderen!
Het is een schande! U zou mij eerderschadeloos moeten stellen voor gederfde
gezinsvreugde. Bijvoorbeeld in de vormvan levenslange kinderbijslag voor twaalf
koters!
Minachtend,
H.C. Kamperberg
25 september 2008
Context:
Spam email vormt altijd een dankbaar onder-
werp voor satire.
Zo ook de berichten met dezelfde standaard-
tekst, waarin telkens verschillende dames wan-
hopig op zoek zijn naar liefde...
Op zoek naar liefde
Onderwerp: Ik zoek naar liefde
Van: hobart berr
Datum: 15-8-2008 9:56
Hoi. Mijn naam is Natalia. Ik een-
zame meisje zonder schadelijke ge-
woonten. ik 29 jaar. Ik zoek een
man van 32 jaar voor ernstige rela-
ties.
mijn email [email protected] het
gemakkelijk voor mij. Ik kan sturen
brief en de foto elkaar. Natalia.
Hoi. Sorry voor late antwoord. Ik pas vori-ge week vriendin uit huis geschopt.
Vandaar. Heette ook Natalia.Jij kunnen invallen?
Jij nog steeds op zoek naar liefde? Mijn naam Opa Leuterman. Ik jonge blon-
de god. Iets boven 32. Ik eenzame jongenmet tien schadevrije jaren.
Ik zoeken vrouw van 29 jaar voor ernstigerelaties. Geen gegiebel hele tijd. Ernstig!
Geen slappe lach. Slappe lach is slappelul.
Jij snel beslissen! Toeval wil dat heleboelNatalia's mij schrijven. Allemaal zelfde
specificaties. Wel ander adres.Maar zoeken ook naar liefde.
Gemakkelijk voor mij.Stuur maar foto. Dan jij gauw horen of jij
door naar volgende ronde.
© 2002-2008Arnoud de Jong
Verbal Jam
http://[email protected]
Deze uitgave is gratis
voor niet-commercieel,
persoonlijk gebruik.
Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd op enigerlei manier
zonder schriftelijke toestemming van de
auteur.
Amsterdam, november 2008