Upload
simon-douw
View
228
Download
0
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Met twintig brutalisten cocreëerden we een manifest. Omdat er meer Brutale Vragen gesteld moeten worden. Waarom die zo hard nodig zijn? En hoe je dat dan doet? Dat lees je in ons minimagazine
Citation preview
Manifest ter bevordering van
Brutale Vragen
Downsideup Minimagazine
Maart 2012
Door Downsideup en de 19 Brutalisten
Het Manifest
De brutalist is het zat.
De grenzen aan de voorzichtigheid zijn bereikt.
De brutalist heeft genoeg van de zeikerd die hij in de gang tegenkomt en die door iedereen genegeerd wordt. De brutalist heeft er genoeg van dat hèt probleem in de organisatie door iedereen wordt doodgezwegen. En zij1 is het zat dat de symptomen van allerlei falende systemen door betrokkenen in de doofpot worden gestopt.
We kunnen meer en we kunnen beter.
De brutalist gooit daarom de knuppel in het hoenderhok. Gaat met een brutale vraag recht op haar doel af. Want dat is wel zo efficiënt. Oprechtheid, humor en lef: met deze ingrediënten maakt ze brutale vragen.
Het doel is simpel. Vernieuwingen aanjagen. Mensen in beweging brengen. Taboes doorbreken. De wereld verbeteren.
Hoog tijd.
De brutalist zet daarom zijn onzekerheid aan de kant. Hij laat zich niet leiden door angst en eventuele risico‟s. En hij laat zich al helemaal niet de mond snoeren doordat hij niet de juiste hiërarchische positie zou hebben.
Want aan het einde van de dag telt er maar één mantra: beter brutaal gesteld dan niet gevraagd.
En die brutalist, dat ben jij.
1 Juist: we gebruiken “hij” en “zij” door elkaar. Is dat een probleem?
“Only dead
fish go with
the flow”
FYI: Deze Downsideup Minimags worden steevast gemaakt op één avond (dat noemen we TribeNights), met een diverse groep volstrekte vreemden. Dat vinden we namelijk leuk. En
elke TribeNight heeft een muze: iemand die de groep inspireert doordat hij of zij iets
bijzonders heeft ervaren met betrekking tot het thema. Dit keer was dat Odiel Mennink, een
prachtige muze! Hierboven haar lijspreuk; hieronder de vragen die ze aan het begin van de avond stelde..
Wat zijn überhaupt brutale vragen? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn brutale vragen alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? Maar wat nou als méér mensen die brutale vraag durven te stellen? Dan is het geen brutale vraag meer, maar een
kritische, continu lerende club mensen, toch? En als je het dan hebt over 'het aanjagen van vernieuwingen‟, dan krijg je een versnelling wanneer meer mensen brutale vragen durven te
stellen. Hoe zorg je ervoor dat meer mensen dat DOEN?
De Brutale Vragen Manual 1. Waarom een Brutale Vraag? Omdat je iets wilt bereiken natuurlijk! Na
het bedenken van je doel volgt de vraag vanzelf.
2. Ik doe het gewoon! Die Brutale Vraag die door mijn hoofd
zingt, in formuleer hem en stel hem gewoon! 3. Stt…. En dan heb jij even je werk gedaan. Die Brutale Vraag van net, die
moet even landen. Dat vraagt werk van de ander en dat kost tijd. Tot die tijd: ssttt…!
4. Komt de vraag aan, dan volgt er bij de ander een moment van
bezinning: laat ik deze vraag binnen komen of niet?
5. Een goede brutale vraag zorgt voor beweging en zodra je beweegt
verandert je perspectief. “Maar dat werpt een nieuwe licht
op de zaak!”
6. Tijd om te antwoorden. Laat je de ander zien of je bewogen bent? Of moet je eerst nog even wennen aan dat nieuwe perspectief?
7. En dan, misschien direct, misschien pas over een tijd, maar dan ga je het
toch echt doen: bewegen.
Brutaliseer
en zie:
wrijving
geeft
glans!
Waar Brutalisten zich
niet door laten
tegenhouden
Je stelt een vraag omdat je iets wilt weten
of bereiken. Maar de ene vraag is de andere
niet. Voordat je je mond open doet, moet je
bedacht hebben wat het doel van je vraag
is. Afhankelijk van het doel formuleer je
de vraag. Simpel, maar een brutale vraag
wordt uiteindelijk vaak niet gesteld. Er is
ineens, helemaal uit het niets, een drempel.
Onze top 3 drempels en waarom je je
daardoor niet moet laten afschrikken:
Onzekerheid
De belangrijkste drempel is het gevoel van
onzekerheid dat je kan bekruipen zodra je
denkt: deze brutale vraag moet ik stellen.
Onzekerheid om veroordeeld te worden
door de antwoordgever. Of onzekerheid die
voortkomt uit angst voor het antwoord. Een
antwoord dat waarschijnlijk niet overeen
komt met jouw eigen interpretatie van de
situatie. En wie ben jij nou om die vraag te
stellen? Als die vraag zo belangrijk was,
dan was hij toch al lang gesteld? Zo praat
je jezelf de onzekerheid in, terwijl die
belangrijke Brutale Vraag steeds meer
naar de achtergrond verdwijnt.
Maar juist doordat je van tevoren niet weet
welk antwoord je krijgt, is die brutale
vraag zo belangrijk! Je moet je eigen
onzekerheden en fouten onder ogen durven
zien.
Want een brutale vraag waar negatieve
reacties op komen kan juist heel
verhelderend werken. Je komt erachter dat
niet iedereen de dingen hetzelfde ziet of
interpreteert als jij en dat is het beginpunt
om weer dichter bij elkaar te komen.
Risico’s
Hoe verhelderend een Brutale Vraag ook
kan werken er kleven echter ook risico's
aan. En is het resultaat van je vraag groot
genoeg om die risico‟s te overkomen? Want
de risico‟s zijn serieus. Misschien kan die
collega jouw directheid helemaal niet
waarderen en verlies je de goede
verstandhouding. Of erger nog, de goede
verstandhouding met je baas en daarmee
bij je volgende functioneringsgesprek je
baan. Misschien heb je het inhoudelijk
niet bij het juiste eind. Of juist wel, maar
ben jij straks degene die de opvolging
toegeschoven krijgt. Seth Godin zegt in
zijn boek “Durf” over mensen die geen
risico durven nemen: “Deze mensen maken
twee fouten. Ten eerste denken ze dat risico
negatief is en ten tweede verwarren ze
beweging met risico en concluderen
zodoende dat bewegen ook negatief is”. Om
je brutale vraag vervolgens dan toch te
stellen heb je durf nodig. Je gaat de risico‟s
niet uit de weg en laat je niet leiden door
angst. Durf, een persoonlijkheidskenmerk
van een rasechte brutalist!
Machtsverhouding
De hiërarchische verhoudingen binnen een
organisatie spelen een belangrijke rol bij
het stellen van de brutale vraag. De
“winnaars” bevinden zich aan de onderkant
en de top van de organisatie. De stagiaires
en de DGA‟ers staan in de positie waar tot
op zekere hoogte alles
gevraagd en gezegd kan worden. De
managers en adviseurs in het middenkader
hebben het daarentegen een stuk minder
comfortabel. Ze worden van boven getrapt
en van onder geschopt. Een brutale vraag
die niet goed wordt ontvangen zal door
beide kampen worden afgestraft. Het is
helemaal niet gek dat je bang bent dat als
je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt dat
het consequenties kan hebben voor je
positie, je beoordeling of sympathie van
collega‟s.
Een brutalist is echter een ondernemer met
lef die over afdelings- en
organisatiegrenzen heen durft te kijken en
van beperkingen mogelijkheden maakt. Als
brutalist durf je het ondernemersrisico van
een Brutale Vraag wél te nemen. Jouw
drijfveer is namelijk om daadwerkelijk
verschil te maken in de organisatie. Niet
om directeur of manager te worden. Om je
Brutale Vraag met impact te stellen aan
DGA‟s zorg je voor voldoende argumentatie
en zoek je bondgenoten op die jouw
Brutale Vraag ondersteunen. Alleen dan
kom je er achter dat ook directeuren en
managers gewoon „mensen‟ zijn en dat je
Brutale Vraag weleens rijkelijk kan
worden beloond!
Brutale vragen zijn vragen waar je een drempel voor over moet. Je zou ze normaliter niet vragen, omdat ze iets losmaken. Je weet de uitkomst niet, het is een risico dat je neemt. Toch neem je
de volle verantwoorde-lijkheid voor de vraag en zijn
gevolgen, omdat je er van overtuigd bent dat er een betere wereld ontstaat wanneer je de bewuste vraag stelt. Door het stellen van brutale vragen haal je
jezelf en de ander uit de comfortzone en zoek je de
confrontatie. Hierdoor kan je zaken op waarde bevragen, prikkelen, knuppels opwerpen, etc.. Dit alles om te testen wat
wel blijft staan, wat echt is en
gegronde 'waarde' heeft (Vrij geïnterpreteerd naar Nietzsche's 'Also Sprach Zarathustra).
Ballen met pit en oerbrood
Gerecht voor: 2-4 personen
500 gram oprecht gehakt
50 gram gepaneerde humor
2 spontane scharreleieren
1 grote constructieve ui
scheutje warme melk met lef; althans dat zegt
men van biologische melk
half pakje respectvolle bak-en-braad boter
bosje verrassende look
hete peper (naar inschatting van gasten)
gemengde kruiden
korreltje zout
Enkele brokken oerbrood van eigen deeg erbij;
om patronen te doorbreken.
Bereidingswijze
Begin met het besef dat je een
goede kok bent. Een authentieke kok
zelfs met een goede smaak. En je weet waar je
de ingrediënten vandaan haalt. Precies, bij
de bron en graag onbespoten. De
eerlijkste producten, zonder franje. Je
nieuwsgierigheid bepaalt de kruiden, je lef de
pittigheid. Eenmaal in de keuken gaat alles op
gevoel, maar volg zoveel mogelijk onderstaande
stappen.
Kneed allereerst het oprechte gehakt
goed met de gepaneerde humor. Dit geeft een stevige gebonden basis. Zorg
daarna dat de constructieve ui duidelijk en
voldoende aanwezig is door deze er ook door te
kneden. Voeg de spontane eieren op het laatste
moment toe. Verwarm de braadpan vast lekker
voor en zorg dat de respectvolle boter goed
bruin gebakken is, voordat je de koude ballen
toevoegt. Oververhit de pan niet,
dat braadt uiteraard aan. Voeg
tijdens het bakken de pepers toe. Je merkt snel
genoeg wanneer het teveel wordt. Voordat je
het door hebt zijn de ballen gaar. Het lekkerste
is om ze met een rauw randje op te dienen.
Wacht je te lang, wordt het al
snel taai.
Serveertips
* Vind je het spannend om op te dienen? Drink
vooraf een glas warme melk met lef.
* Bang dat je gasten niet van gekruid houden?
Vraag van te voren of je je
gasten iets pittigs mag
voorschotelen.
* Voor nog wat extra impact, strooi er wat
verrassende look over heen!
* Serveer de ballen met een glas vol
sprankelende goede intenties.
Variatietip
De ballen met brood laten zich heel goed
combineren met diverse sauzen, kijk echter uit
voor de Zat-he-saus, daar zit doorgaans teveel
rancune in.
Waarschuwingen
* Overtuigd dat je gerecht thuishoort in een 3-
sterren restaurant? Ego-jus bederft de smaak.
Alleen de kok vindt dat lekker.
* Doorspek je ballen niet met
bijdehandjes, laat de gasten zelf bepalen
hoe ze het opeten.
Hoera!
Verbale krachten
eindigend met
een vraagteken!
Kwetsbaarheid is de belangrijkste factor in het
niet stellen van een
brutale vraag. De angst
van de kwetsbaarheid van
de ander, maar ook de
kwetsbaarheid van
jezelf maakt dat de vraag niet wordt gesteld.
De typische Brutalisten-test
Brutale Vragen stellen is één ding, maar hoe weet je nou wat voor stijl je past? Ben je subtiel maar krachtig of speel je de vermoorde
onschuld? Ben je een recht-door-zee lomp, of vooral scherp en sensitief? Deze buitengewoon betrouwbare test helpt je jouw stijl te
definieren. En zodra je weet wat voor Brutalist je bent, staat niets je meer in de weg om ze te stellen, verder te komen en de wereld te
veranderen.
Korte test:
1. Ik confronteer op basis van…. A. compassie of noodzaak B. omdat het van maatschappelijke meerwaarde
is C. de aanval is de beste verdediging D. omdat het kan E. opportunisme
2. Waarom ben jij voorzichtig… A. omdat ik anders mijn baan verlies B. omdat ik weet dat dit nu nodig is C. voorzichtig? D. voorzichtigheid kweekt goodwill E. waarom niet?
3. Jij bent behulpzaam als… A. jouw ideaal in het geding komt B. jij daar een mogelijkheid toe ziet C. er een groter belang op het spel staat D. het team daarmee vooruit komt E. je daar plezier aan beleeft
4. Het is belangrijk om…
A. te verbinden B. naar vooruitgang te streven C. je grens te bewaken D. kansen te pakken E. te relativeren en te lachen
5.Mijn favoriete outfit…
A. is professioneel B. is wat vooraan in de kast ligt C. straalt autoriteit uit D. zit lekker E. is onkreukbaar
6. Om mijn boodschap over te brengen…
A. gooi ik er een relativerende grap in B. zeg ik wat in me op komt om te prikkelen C. stel ik beleefd scherpe vragen D. weeg ik mijn woorden zorgvuldig E. gebruik ik uitdagende statements
7. Verandering…
A. is een gevecht. B. krijg je door te roepen wat je vindt C. doe je toch gewoon? D. begint in jezelf E. stimuleer je bij de ander
8. Ik pas mij aan als…
A. ik daar zin in heb B. ik mijn doel daarmee bereik C. dat in het grote geheel past D. er een goed argument op tafel ligt E. ik het wel best vind
Vraag 1 A.1 B.5 C.3 D.4 E.2 Vraag 2 A.2 B.1 C.3.D.5 E.4 Vraag 3 A.3 B.2 C.1 D.5 E.4 Vraag 4 A.1 B.5 C.3 D.2 E.4 Vraag 5 A.5 B.2 C.3 D.4 E.1 Vraag 6 A.4 B.2 C.5 D.1 E.3 Vraag 7 A.3 B.2 C.4 D.1 E.5 Vraag 8 A.2 B.3 C.1 D.5 E.4 Heb je de meeste 1? Dan ben jij een brutalist à la Mandela. Jij ziet welke behoeften er zijn en verliest het grote geheel nooit uit het oog. Je handelt vanuit compassie en laat zien dat de grootste veranderingen voortkomen uit verandering in jezelf. Heb jij de meeste 2? Brutale vragen stellen zit je in het bloed. Jij ziet waar je kansen liggen en provoceert om je doel te bereiken. Kijk wel uit dat je niet te ver gaat. Voor je het weet wordt je een seizoen verbannen; net zoals Prem bij De Wereld Draait Door. Heb jij de meeste 3? Je weet wat je belangrijk vindt en doet alles om je daar voor in te zetten. Jij zal het gevecht niet uit de weg gaan, maar zoekt het juist graag op.. Allicht is je kapsel zelfs geperoxideerd. Eén ding is zeker: met jouw brutale statements word je zeker opgemerkt. Pas hier wel mee op. Voor je het weet zeggen mensen tegen je: ‘Doe zelf normaal!’. Heb jij de meeste 4? Een echte superboer. Nuchter en relativerend. Dat is jouw grote kracht. Brutale vragen breng je met een kwinkslag en je hebt er zelf ook lol om. En wat is daar nou mis mee? Als het er echt op aan komt sta jij direct paraat met je brutale vragen. Let er wel op dat anderen je relaxedheid niet verwarren met ongeïnteresseerdheid. Heb jij de meeste 5? Dan versta jij de kunst scherpe vragen beleefd te stellen. Net zoals Twan Huys dat kan. Je weegt belangen nauwkeurig af en staat open voor goede argumenten. Jij streeft naar vooruitgang en stimuleert de mensen om je heen. Je bent professioneel in je werk. Vergeet je niet wat de kracht van spontaniteit kan zijn?
Brutalist #1 Odiel
Mennink (MUZE!)
“Vorig jaar gaf ik met mijn
zakenpartner een algemene
presentatie over Het
Nieuwe Werken bij een
gemeente. Tijdens de
presentatie confronteerden
we – met een grote glimlach
– de gemeentesecretaris met
een zeer belangrijke motie
van de vereniging van
gemeentesecretarissen over
Het Nieuwe Werken.
Daarin staat dat alle
gemeenten in 2015 HNW-
proof zijn. Wij vroegen
hem: “is jouw gemeente
hier al mee aan de slag?”
Hij was er niet van op de
hoogte en schrok. Maar het
resultaat was wel dat hij
ons en zijn medewerkers
beloofde om serieus naar
het manifest te kijken.”
Brutalist #2 Daria Ofman
“Ik had zojuist drie uur
vergaderd met een
opdrachtgever over een
project. We waren er diep
ingedoken, maar het was
me toch niet helemaal
helder. Dus ik vroeg hem:
wat is nou eigenlijk het
doel van het project? Hij
werd stil. En toen zei hij:
ik zou het je eigenlijk niet
kunnen vertellen. Daarna
raakten we in gesprek over
zijn drijfveren, zijn
motivatie en zijn visie.
Uiteindelijk waren we in
staat om het project op zo‟n
manier in te steken dat het
bijdroeg aan zijn visie.”
Brutalist #3 Roos van der
Vuurst
“In 2006 ben ik op mijn 25e
begonnen als secretaresse op
een assurantiekantoor.
Uiteindelijk ben daar P&O aan
doen en projecten gaan
draaien. Op een gegeven
moment draaide ik mee met
een project over de werkwijze
van het kantoor. Toen de
projectmanager een andere
baan had gevonden, was het
logisch dat ik het overnam.
Maar ik stond niet achter het
systeem dat hij uitgezocht had
dus zei toen wel: “ik wil dan
wel het hele onderzoek over
doen.” Dat mocht en
uiteindelijk heb ik in een jaar
tijd alles op de schop gegooid
en een hele andere werkwijze
geïmplementeerd. Maar
daarmee was het voor mij niet
klaar. Toen het project
afgerond was, was er voor mij
niet meer zoveel uitdaging te
vinden dus ben ik naar de
directeur gestapt met de vraag:
“ik wil eigenlijk wel MT lid
worden.” Hij vroeg nog:
“Waarom zou ik jou die functie
geven?” maar mijn reactie was:
“omdat ik het kan, en dat weet
jij ook.” Van zijn gezicht kon
ik aflezen dat hij dacht: “oke,
jij bent echt heel bijdehand”
maar hij wilde me toch houden
dus toen werd ik in een klap
lid van het MT en mocht ik
leidinggeven over 20 mensen.”
Brutalist #4 Minke Buizer
“Ik ben sinds kort
teammanager van een
afdeling en tijdens een
overleg viel het me op dat
veel medewerkers
„projecten‟ hebben die ze
naast hun werk doen. Ik
vroeg toen: “Welk doel
hebben die projecten?” De
eerste reactie was dat ze
elkaar aan gingen kijken.
Ik stelde gelijk nog een
vraag: “Hoe dragen deze
projecten bij aan het
grotere doel van de
afdeling?” Bleek dus dat we
helemaal geen
afdelingsdoelen hadden!
Toen we die helder kregen
bleek dat de helft van de
projecten overboord kon
omdat ze niet aan de
afdelingsdoelen voldeden.
Dat scheelde een hoop tijd!”
Brutalist #5 Kristian Spek
“Ik maak onderdeel uit van
een project en vorige week
nog, was er iets heel
belangrijk. Maar echt héél
belangrijk. Dat de volgende
dag opgepakt zou worden…
Waarop ik vroeg: “als het
zo belangrijk is, waarom
doen we het dan niet
vandaag nog?” Het
antwoord was: “omdat we
het zo gepland hebben.”
Gelukkig realiseerde
iedereen zich de sufheid
van dat antwoord en
ondanks dat het op dat
moment geen resultaat had,
is het sindsdien niet meer
voorgekomen. Belangrijke
zaken worden nu gelijk
opgepakt. De beweging
duurde dus even, maar
uiteindelijk is er wel van
geleerd. En dat was
belangrijk.”
Brutalist #6 Marguerite
Evenaar
“Ik woonde vorig week in
een overvolle kerkzaal een
presentatie bij over
ondernemerschap. Er
kwam een sheet voorbij
waarop ondernemerschap
tussen aanhalingstekens
stond. Ik vond dat vreemd
want die aanhalingstekens
stelden eigenlijk het hele
programma ter discussie.
En ik vroeg: waarom de
keuze voor die
aanhalingstekens. Het
antwoord hebben ze nooit
afgemaakt, want
halverwege „was de tijd op‟.
Maar het resultaat was dat
er tijdens de borrel na
afloop hele goede
uitwisselingen ontstonden.”
Brutalist #7 Erwin van der
Koogh
“Ik stel deze vraag vaak
tijdens kick-off sessies van
nieuwe projecten. Zo ook bij
een grote verzekeraar die een
nieuw verkoopsysteem wilde.
Dit keer stelde ik hem niet
expliciet maar impliciet. Er
zaten zo‟n 15 mensen in de
vergaderruimte en ze waren
mij aan het uitleggen wat ze
allemaal hadden gedaan ter
voorbereiding. Nu moesten ze
immers gaan bepalen wat ze
zouden doen! Ik pakte 2 flip-
over vellen en schreef op de
linker “Output – wat gaan we
bouwen” en op de rechter
“Outcome – wat willen we
bereiken”. De mensen die het
voorwerk hadden gedaan
schreven hun requirements op
de vellen, of eigenlijk:
voornamelijk op het linker
vel. Toen ze klaar waren
vroegen twee mensen zich
hardop af: “Maar waarom
doen we dit nou eigenlijk?”
Het resultaat was dat twee
mensen direct de business
executive zijn gaan halen en
hem ter plekke lieten
opschrijven welke resultaten
ze wilden behalen. Toen we
vervolgens de lijst met “wat
gaan we bouwen” doorliepen,
bleek dat ongeveer 1/3 niets
bijdroeg aan de doelen. Dat
was snel geld besparen.”
Brutalist #8 Patrick van
der Mijl
“Een vriend van mij zat
met een probleem, maar
wilde het niet verwoorden.
In plaats daarvan ging hij
erom heen draaien. Ik
vroeg hem: Wat wil je
daarmee zeggen? Hij viel
stil en dacht na. Toen
besloot hij: ik kan dit wel
zeggen en bracht zijn echte
probleem aan de orde.”
Brutalist #9 Myrthe van
der Ven
“Ik ben eigenlijk helemaal
niet zo brutaal. Een
moment waarop ik graag
wat brutaler was geweest
was tijdens mijn stage. Ik
moest een opdracht doen
die ik eigenlijk niet wilde.
Ik vond het heel moeilijk
om dat te zeggen en was er
al een tijd mee bezig voor
ik mezelf überhaupt de
vraag stelde: waarom doe ik
dit eigenlijk. Uiteindelijk
ben ik er via een omweg uit
gekomen en heb ik de
opdracht niet meer uit
gevoerd. Mijn
stagebegeleider vond het
echter niet zo leuk. Het zou
best kunnen dat als ik
direct naar hem toe was
gegaan – en wat brutaler
was geweest – hij het een
stuk minder erg had
gevonden.”
Brutalist #10 Betty van der
Roest
“Ik stel eigenlijk niet zo
heel veel brutale vragen.
Maar als ik op mijn werk
met sociale partners ben,
ben ik wel heel duidelijk
aan het prikkelen. Ik stel
dan vaak vragen als:
“waarom is de CAO er?”,
“waarom zou ik lid moeten
worden van een vakbond?”,
“wat is de toegevoegde
waarde van vakbonden?”.
En ik merk dat het hen
heel erg helpt om zich te
realiseren dat ze inderdaad
met de tijd mee moeten
gaan en actueel moeten
blijven. Tegelijkertijd
vinden ze het lastig om te
bedenken hoe het dan wel
moet. Ik denk wel eens, als
veel meer mensen dit soort
vragen gaan stellen,
ontstaat er een beweging en
worden vernieuwingen
aangewakkerd.”
Brutalist #11 Julie de
Ruijter
“Ik was laatst op een
trainingsavond waar we
allemaal een persoonlijk
verhaal moesten vertellen
dat typerend was voor
jezelf. Een van de
deelnemers vertelde dat zij
vroeger vaak wegliep, maar
dan altijd weer thuis werd
gebracht. Nu ze volwassen
was mocht ze gewoon op
avontuur gaan en
verdwalen en onderzoeken
en werd ze niet meer
teruggebracht. Behalve dan
dat ze zichzelf nu soms
terugbracht, wat voelde was
als een belemmering. Ik
vroeg haar toen: wat maakt
dat je je belemmerd voelt?
Waar ben je bang voor? Ze
werd stil en dacht goed na.
Uiteindelijk realiseerde ze
zich dat ze bang was om te
falen. Dat was voor haar
een inzicht; ze had nog niet
eerder op deze manier over
die belemmering
nagedacht. Ik ben
benieuwd wat ze met dat
inzicht gaat doen en hoop
dat het haar helpt om nog
meer op avontuur te gaan.”
Brutalist #12 Laurens van
der Vuurst
“Een Brutale Vraag die ik
vaak stel is: “wat is je
voorstel”? De context is een
vriend of een collega die
naar je toe komt en een
heel verhaal afsteekt over
een probleem. Ik kan dan
niet altijd inschatten of ze
het op willen lossen of
alleen hun verhaal kwijt
willen. Sterker nog, zij
hebben daar zelf ook niet
altijd over nagedacht! Als
ik dan vraag: wat is je
voorstel raken ze eerst off
guard en denken: inderdaad
wat wil ik hier mee? Dan
komt er een keuzemoment.
De vriend of collega is zich
dan bewust geworden
waarom hij het verhaal met
mij deelt en of hij wil gaan
handelen of niet. En ik
voel me niet meer
bezwaard.“
Brutalist #13 Tessa van den
Bergh
“Ik stelde vorige week nog
een Brutale Vraag. Ik ging
samen met een collega naar
een klant. Ik had al via de
mail contact gehad met de
klant, maar nu had ze ook
een collega meegenomen die
zich niet voorstelde. Het
gesprek begon gewoon,
maar halverwege begon ik
me toch af te vragen wat
haar collega voor functie
had. Dus ik vroeg: wat doe
jij eigenlijk? Toen het haar
baas bleek te zijn schrok ik
van mijn eigen directheid.
Maar omdat het van mij
een spontane vraag was,
kreeg ik een fijne reactie.
En doordat ik hem kon
plaatsen kon ik me de rest
van het gesprek wel goed
inzetten.”
Brutalist #14 Peter van
Sabben
“Ik heb eigenlijk geen
voorbeeld dat me zo te
binnenschiet, maar over het
algemeen vind ik dat er
meer brutale vragen gesteld
moeten worden omdat ze
verbetering in gang
brengen. Ik zeg altijd:
“don‟t ask permission, ask
for forgiveness.” Mijn
brutale vraag begint vaak
met: “wat if…” en zet
daarmee mensen al gelijk
op een ander denkspoor.”
Brutalist #15 Rolita
Ramcharan
“Ik gaf een
vergadertraining en een
van de deelnemers was de
training behoorlijk aan het
verstieren. Mijn brutale
reactie was: “Jij bent dus de
draak in vergaderingen?”
Ze beaamde dat en vond
mijn opmerking eigenlijk
wel leuk. Daarna was de
training gelijk relaxed.
Haar bestuursgenoten
kwamen na afloop naar me
toe en zeiden: “wat fijn dat
je dat gedaan hebt!” maar
ik realiseerde me helemaal
niet hoeveel impact het zou
hebben. Zelfs nu nog, jaren
later, galmt mijn
opmerking daar nog steeds
rond.”
Brutalist #16 Tijs van
Bergen
“Tijdens een project
realiseerde ik me na een
aantal weken dat een
deadline nooit gehaald kon
worden met de beschikbaar
gestelde resources. Ik vroeg:
kunnen we de deadline drie
maanden uitstellen? De
eerste reactie was ongeloof,
maar ik had mijn verhaal
onderbouwd met cijfers.
Daarmee kreeg ik eerst
mijn directe manager en
daarna de projectmanager
mee. Uiteindelijk werden
er 8 uitzendkrachten
aangenomen zodat we het
project met een minimale
vertraging af konden
ronden.”
Brutalist #17 Kirsten van den Berg
“Ik had een jaar geleden al eens van
Downsideup gehoord omdat iemand zei: “die
mensen hebben een hele leuke insteek en dat
zou heel erg bij jou passen!” Ik heb er toen
niets mee gedaan, maar toen ik een jaar later
iets nieuws zocht moest ik daar aan denken. Ik
durfde eerst niet, maar heb toen toch de stoute
schoenen aangetrokken en gemaild naar Simon
met de vraag: “zoeken jullie nog werknemers en
zo niet, hebben jullie mij dan op een andere
manier een plek te bieden?” De reactie was heel
positief. Ik had het voor mezelf veel moeilijker
gemaakt dan nodig was. Maar ik ben blij dat ik
de vraag gesteld heb, want nu heb ik een super
leuke stage gevonden!”
Kirsten en Pippi. Pippi en Kirsten. Uiterlijk
hebben ze wel iets van elkaar weg: een beetje
springen, veel lachen. Maar wat blijkt: ook op
het gebied van Brutale Vragen hebben ze
opmerkelijke overeenkomsten! Welke dat zijn?
Dat schreef Kirsten op:
“Pippi is mijn held. Ik voel me zelfs een beetje
verwant met haar. Want als klein meisje deed
zij waar ik toen al van droomde; ongeremd
plezier maken! En een beetje brutaal zijn.
Zonder dat een volwassene me vertelde dat ik in
de pas moest lopen. Pippi‟s wereld was het
Zweedse platteland. Door het TV-scherm nam
ze me mee daar naartoe om met haar de wildste
avonturen te beleven.
Pippi‟s Zweden is voor mij Hengelo. Daar ging
ik eens met „mijn‟ Annika op zoek naar de
Grote Vriendelijke Reus. Een paar wijken
verderop werd onze speurtocht onderbroken.
Een oplettende voorbijganger herkende twee
loslopende kleuters en bracht ze veilig terug
naar huis. We hebben de GVR nooit gevonden.
Maar Pippi‟s voorbeeld is mij altijd
bijgebleven.
Zij is voor mij de ultieme brutalist. Pippi
werpt omver, bevraagt alles op waarde, gooit de
knuppel in het hoenderhok. Soms zelfs alleen
om reuring te maken. Ze is oprecht, eerlijk,
ontwapenend, eigenwijs en rebels. Ze is
brutalist op háár manier. Ze leert mij dat
plezier en geluk de wegwijzers naar mijn pad
zijn. En dat brutale vragen stellen het pad vrij
maakt.
Wees je eigen brutalist, kom overal.”
“The Truth will
set you free,
but first it wil
piss you off”
(Gloria Steinem)
Ook uit gedegen
onderzoek blijkt:
Brutaal zijn werkt!
(klik hier)
Slotwoorden van onze muze
“Verrassend en sleuromkerend vond ik de TribeNight Brutale Vragen. Ik kreeg ongelooflijk
veel energie van alle Brutalisten om me heen. “Ik ben niet gek!” Dacht ik
nog. Er zijn nog meer dwarsdenkers! Heerlijk om met ruim 20 young professionals te „bomen‟ over hoe
je door Brutale Vragen te stellen vernieuwingen aanjaagt in jouw organisatie. Gelijkgestemden die
gaan voor positieve verandering van mensen en organisaties. En daar horen nou eenmaal
Brutale Vragen bij!”
Een leidinggevende zei ooit tegen mij: “je bent lastig, maar hou dat voor de rest van je werkende leven.”
Dat advies neem ik nog steeds ter harte. Ik stel vaak brutale vragen, gooi de knuppel in het
hoenderhok. Of ik begrijp het niet, of de achtergrond is niet duidelijk of mensen zijn niet op de hoogte.
Er moet helderheid komen. Ik wil altijd weten waarom. En ik neem geen genoegen
met „daarom‟. Dat deed ik vroeger ook al.
Mijn brutaliteit kan soms irritant zijn, maar het hoort bij mij. Vaak wordt
verwondering als brutaal gezien, maar voor een ander kan het juist ontwapenend zijn. Brutaal, is dat
tegen het onbeschofte aan? Ik ben wel rechtstreeks. Laatst zei iemand tegen mij: “mensen binnen de
organisatie vinden jou brutaal”, maar als mensen dat niet persoonlijk tegen mij zeggen doe ik daar
niets mee. Dan zegt het meer over de cultuur dan over mij. Over brutaliteit, en in hoeverre het erg is
om brutaal te blijven.
Op LinkedIN kreeg ik een heel mooi compliment van een andere leidinggevende: “Ik heb van haar het
nieuwe leidinggeven geleerd.” Daar was ik erg door verrast, want ik heb met haar echt wel in de clinch
gelegen. Maar ik ben wie ik ben. Ik neem mezelf mee naar mijn werk. Ik ben thuis
niet anders.
Colofon
Het Minimagazine is een uitgave van Downsideup
en wordt gemaakt op basis van onze TribeNights.
Maandelijks nodigen we 15 mensen uit om zich met
ons een avond lang in een thema vast te bijten. Elke
maand met een nieuwe groep mensen. En elke
maand met een nieuw thema.
Een kriskras mix van wie we zoal tegenkomen op
een dag: een aantal mensen die we training gaven,
partners met wie we samenwerken, de bakker
verderop en specialisten op het thema.
De avond kent een programma met werkvormen die
de onderste steen boven moeten krijgen, maar
de inhoud van wat we met het thema doen ligt open.
Na afloop bundelen we dat wat we tegenkomen in
een e-magazine.
Oh, en je bent één van de weinige mensen die een
colofon leest.
Abonneren
Wil je geen uitgave van het magazine missen? Stuur
dan een mail naar [email protected] en je
ontvangt het magazine voortaan in je inbox.
Meer?
Vind jij nou ook dat er meer Brutale Vragen gesteld
moeten worden? Of stel je ze al, maar hoop je op
meer begrip van de mensen om je heen? Deel dit
magazine dan vooral via mail, Facebook, Twitter
(#brutalist).
Benieuwd, nieuwsgierig, op zoek naar meer? De
volgende TribeNight vindt plaats op 18 april. Niet
lang daarna verschijnt het volgende Minimag.
Het thema van de volgende TribeNight is InsideOut
– Do It Yourself. Meer daarover in april dus!
Contact:
Downsideup
www.downsideup.nl
020-7371757
© 2012 Downsideup
Hoofdredactie: Brutalist #18 Linda van de Burgwal
Fotografie:/vormgeving: Brutalist #19 Simon Douw