Creo que na túa resurrección acada sentido o meu vivir, o meumeu camiñar e o meu morrer.

Creo que na túa resurrección a

miña fe atopou o seu apoio na luz, na forza e na paz.

Creo que na túa resurrección foi vencida a miña covardía e foi

desafiado o meu vello temor.

Creo que na túa resurrección a

miña carne recibiu as arras

dunha inmortalidade

máis aló da morte.

Creo que na túa resurrección a

nosa esperanza deixou de

confundirse co optimismo e a

utopía.

Creo que na túa resurrección os nosos mortos

acadan a paz e a luz da túa presenza.

Creo que na túa resurrección fun chamado a unha vida sen praias nin fronteiras.

Creo que na túa resurrección

foron bendicidos o traballo e o

progreso, o amor e a amizade.

Creo que na túa resurrección o

mundo deixou de ser escenario

para converterse en compañeiro

do home.

Creo que na túa resurrección as cousas desta

terra recobraron a súa limpa luz do

amencer.

Creo que na túa resurrección aos pobres do mundo

anúnciaselles unha definitiva

liberación.

Creo que na túa resurrección a

historia dos homes e mulleres atopou un centro

e un sentido.

Texto: José Román Flecha Andrés