DE KLEINE PLUIZEBOL .

Er was eens een klein kuikentje geboren.Hij heette PLUIZEBOL.Hij was bedekt met zachte haartjes.Zijn moeder was zo trots op haar zoontje,zijn vader leerde hem een echte haan te zijn.

Het gezin ging naar hun familie op bezoek.Ze dronken thee en aten lekkere koekjes.

Ze gingen naar huis en toen……..

Sprong een enge wezel voor Pluizebol .Hij nam Pluizebol mee.Zijn moeder en vader waren zo bang dat ze wegliepen.

Die avond kon de moeder niet slapen.Ze dacht te veel aan haar kleine zoontje.Maar uiteindelijk viel ze in slaap ook al was het heeldiep in de nacht.

KUKELEKUUUUUUU riep vader Giancarlo.

Axelle werd wakker en zei:”oooo liefje wat ben ik blij dat jij er bent want ik voel me niet goed.”

Ondertussen was het bij de wezel Tibo heel koud en eng.Kleine Pluizebol kreeg een verkoudheid.Hij zei tegen de wezel:”ik heb het koud en ik heb een verkoudheid gekregen mmmag ik naar hhhuuuiiisss?”

“NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”riep Tibo de wezel. Ondertussen in het kippenhok zaten Axelle en Giancarlo een plan te verzinnen.

Axelle en Giancarlo begonnen zo hard te rennen dat ze ondersteboven vlogen.Maar plots vlogen er 2 eieren uit Axelle haar bips.De eieren braken open en er kwamen 2 schattigekuikentjes uit en ze noemden Stien en Margaux.Nu waren ze met veel meer en ze gingen Pluizebolgaan zoeken.

Ze kwamen bij de grot van Tibo de wezel enhoorden PLUIZEBOL roepen. HELP!!!!!!HELP!!!!!!!!HELP!!!!!!

Ze namen PLUIZEBOL vlug mee en ze renden weg.De wezel was zo traag dat hij ze niet meer kon inhalen.

Ze kwamen thuis en ze knuffelden hem,hij leerde zijn zusjes kennenen toen was er een vreugdevolle receptie. Nooit kwam de wezel nog opdagen.

EINDE!!!!!!!!!!!!!!!!

Van Stien en Margaux.