| zomer 09 | juni juli augustus 09 |het roze huisantwerpse regenboogkoepel

de magneetafgiftekantoor 2100 deurne 1 erkenning: P2A6126driemaandelijksjaargang 13

kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

vera

ntw

oord

elijk

e ui

tgev

er s

. pic

hal,

draa

kpla

ats

1, 2

018

antw

erpe

n -

ww

w.h

etro

zehu

is.b

e

// Colofon //

De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden (maart, juni, september en december) en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten. De huidige oplage van het tijdschrift bedraagt 1.500 stuks.

Hoofdredactie: Timothy Junes & Dennis De Roover magneet@hetrozehuis.be // Eindredactie: Frank Gout: frank.gout@hetrozehuis.be // Vaste redactie: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Sven Pichal, Gerd Raeymaekers, Bob Torfs (tekeningen), Alex Scheirs, Geert Vanden Abeele, Leen Watzeels //

Vormgeving: Tan! (info@tandesign.be) // De Roze Groentjes (strip): Bob Torfs & Ludwig De Vocht //

Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? Dat kan als volgt: voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie. Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet worden uitsluitend gemaakt via het secretariaat. Het

materiaal voor de advertentie moet, met respect van de deadline, bezorgd worden aan onze vormgever, Thanh Beels. Via thanhbeels@hotmail.com.

Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar): Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be. Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van

vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, graag met de vermelding abonnement De Magneet'.

// Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie - Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel - Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen // E-mail: magneet@hetrozehuis.be

de Onderkant ondergoed • swimwear • sextoys Minderbroedersrui 42 - 2000 AntwerpenT/F 0032-3-226 08 04 • www.onderkant.beAlle dagen open van 11u tot 18uMaandag & dinsdag gesloten. Zon- en feestdagen van 13u tot 18u.

a’pentrots 3bloed 4breien 7davis 8den draak 10julie sano 12the boots 14mano mundo 16geert 18special: antwerp pride 19

AA 24roze groentjes 26innovatie 28hondenpoep 30bestuur 32bib 34roze persagentschap 35groepen / activiteitenkalender / ... 36

de magneet / 3 \

/// edito \\\

A’pentrots

Van 25 tot en met 28 juni hangt er opnieuw een bijzondere sfeer in de stad. Antwerpen viert haar tweede Pride. Holebi’s uit alle continenten stromen toe in de stad aan de Schelde. Ze beleven er de tijd van hun leven en laten de zorgen die hen dagelijks omringen even voor wat ze zijn. En dat vinden wij als Antwerpenaren zeer vanzelfsprekend! Maar is dat wel zo? Het Europees Bureau voor de grondrechten (FRA) publiceerde in mei ’09 een rapport over homofobie en discriminatie op grond van seksuele oriëntatie en genderidentiteit. Het rapport is het resultaat van een grondige studie die in alle EU-lidstaten plaatsvond en werpt een nauwkeurige blik op de sociale situatie van holebi’s en transseksuelen in de Europese Unie. De resultaten zijn, op z’n zachtst uitgedrukt, ‘zorgwekkend’. In het onderdeel dat handelt over de vrijheid van vereniging en vergadering, lezen we dat er de laatste jaren heel wat moeilijkheden zijn gerezen bij de organisatie van wettige en vredevolle holebi-demonstraties. Vooral Pride-parades werden geconfronteerd met verboden en administratieve belemmeringen. In Estland, Letland, Polen, Roemenië en Bulgarije werden demonstraties gehinderd. In Litouwen zagen holebi-organisaties zich zelfs genoodzaakt de geplande evenementen af te blazen.

Nochtans is ‘de vrijheid van vereniging en vergadering’ plechtig vastgelegd in the European Convention on Human Rights en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. Het recht hangt nauw samen met het recht op vrijheid van meningsuiting. Volgens de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens mag de vrijheid van vereniging en vergadering weliswaar worden onderworpen aan bepaalde beperkingen. Zo moeten de autoriteiten op voorhand op de hoogte worden gebracht om de veiligheid te kunnen garanderen. Toch kan het recht niet willekeurig of disproportioneel worden ingeperkt, wat bijvoorbeeld het geval is wanneer Prides worden verboden omdat hun boodschap wordt beschouwd als een belediging van de publieke seksuele moraal. Het is wel gerechtvaardigd om tegendemonstraties die mogelijk opruien tot geweld en haat te beperken om de vrijheden van de anderen te vrijwaren. Die mooie rechtsopvattingen hebben niet kunnen verhinderen dat overheden niet bereid of in staat waren

de veiligheid van deelnemers aan holebi-demonstraties te verzekeren. De afgelopen vijf jaar was dat het geval in Bulgarije, Tsjechië, Estland, Hongarije, Italië, Letland, Polen, Roemenië en Zweden. En dus staan we voor de vraag of je als holebi-gemeenschap wel een vredevolle Pride kunt organiseren zonder de steun van de plaatselijke overheden... Europa is dan wel zeer bevlogen als het op mensenrechten aankomt, maar wat als lidstaten de richtlijnen naast zich neerleggen? Eén ding weet ik zeker: de stad verleent haar volle steun aan de Antwerp Pride, de politie staat klaar en groot onheil wordt er niet verwacht. Uit de grond van mijn hart: ik ben A’pentrots op ’t Stad. We gaan allemaal feesten. Zijn we het misschien zelfs niet verschuldigd aan de Antwerpenaren en de internationale bezoekers die hier wekenlang naar uitkeken? De Antwerp Pride: dat belooft…

Dennis De Rooverco-hoofdredacteur

/ 4 \ de magneet

Toen hij nog een kleine jongen was, moest zijn moeder levensreddend bloed krijgen bij een medische ingreep. Het lukte. De emotie was groot bij moeder en zoon Roland, die enige jaren later graag iets “terug wil doen”: fier wil hij zelf bloed geven om later anderen te helpen. Zijn hoop zakt in mekaar bij vraag 15 die het Rode Kruis in de bloedgevers-vragenlijst stelt. Ja, Roland behoort tot een risicogroep. Hij is verliefd op een jongen. Zijn wens om bloed te geven kan dus niet vervuld worden. De vraagtekens, verontwaardiging ook, maar vooral de bede om toelichting worden maar smalletjes beantwoord. Dus maakt de aanstaande master in Mediatechnieken er een documentaire film over. Priesters in de consecratie parafraserend ”kan dit helaas mijn bloed niet zijn”, zegt hij.

De 26-jarige Roland Javornik uit Hasselt begon zijn filmische loopbaan enkele jaren geleden voor de Limburgse holebi jongerenvereniging “Inderdaad”. Die hadden wat clipjes nodig over zo’n 30 holebithema’s, alle clichés over onze holebifamilie inbegrepen. Hij deed er eentje over het feit dat homo’s geen bloed mogen geven. Dat filmpje – een sketch van nauwelijks een minuut eigenlijk – werd een succes. Volgde nog een kortfilm met onder meer Dieter Troubleyn. Leuk allemaal, maar niet genoeg voor Roland: hij wil met zijn werk mensen bereiken. Iets overbrengen.

Roland volgt aan de Katholieke Hogeschool Limburg, afdeling Mediadesign, de richting Film en Televisie. Hij

Mediastudent documenteert controverse rond bloeddonatie door “risicogroepen”

Dit kan helaas mijn bloed niet zijnzal binnenkort het vierde jaar afronden en moet dus zijn masterproject afwerken. Als thema koos hij opnieuw voor de problematiek van de uitdrukkelijke vraag van het Rode Kruis aan ‘risicogroepen’, zoals homoseksuelen, om geen bloed te geven. Wegens een statistisch duidelijk verhoogd risico op overdracht van het hiv-virus, dat aids kan veroorzaken. De promotoren van zijn werk aan deze – toch katholieke – hogeschool zagen in het thema geen graten, mits het blijk geeft van uitgebalanceerde visie en documentair correcte aanpak.

Aan het denken zetten Roland wil met zijn documentaire geen mensen choqueren, maar wel aan het denken zetten. Want té veel mensen – homo’s zowel als hetero’s – zijn er zich helemaal niet van bewust welke criteria het Rode Kruis hanteert om bloed te ‘aanvaarden’.

Voor zo’n documentaire heb je volgens de jonge cineast twee opties: ofwel heb je een vast scenario, ofwel laat je de film met je bronnen mee evolueren. De tweede optie lijkt hem de beste: elk gesprek, elk interview reikt nieuwe pistes en nieuwe ideeën aan die je verder uitwerken van het gegeven mogelijk maken. Jammer dat de filmmaker die ideeën toch maar met mondjesmaat kan meenemen. Met een camera- en geluidsman buitenlandse reizen maken is immers niet goedkoop. Ook al zijn die ‘technische ploegleden’ medestudenten, die helpen elkaar namelijk wederzijds in hun eindprojecten.

Filmmaker Roland en cameraman Johan van het productiehuis Cinéarte namen de documentaire erg professioneel op.

de magneet / 5 \

Roland wilde graag in Spanje filmen waar technisch gesproken homo’s wél bloed mogen geven. De autoriteiten werkten echter absoluut niet mee. Geen toestemming tot een gesprek in het goedkopere Alicante, in Madrid maakten ze ook wel problemen maar zou het toch lukken. In één ziekenhuis werden ze door de security buitengegooid. De taboesfeer rond homo’s is in Spanje duidelijk nog niet doorbroken, al was Spanje één van de eerste landen dat het huwelijk tussen partners van hetzelfde geslacht mogelijk maakte.

Waarom mag ik niet? Dé vraag die Roland bezighoudt, is waarom hij, die in een vaste en monogame relatie met zijn vriend leeft, toch geen bloed mag geven. Roland ziet zich absoluut niet als risicogeval. Hij heeft dan ook het gevoel dat hij op de vragenlijst niet moet aankruisen dat hij tot een risicogroep behoort, omdat dat zijn bloedafname als waardeloos zou bestempelen.

Het antwoord van het Rode Kruis bestaat uit een hele reeks statistieken. Daaruit moet blijken hoe onveilig homo’s wel seks hebben, met hoeveel verschillende partners ze het vaak ‘onbetrouwbaar’ doen en dies meer. Argumenten die de stelling moeten ondersteunen dat homo’s statistisch een grote kans hebben om onveilig bloed af te leveren. Puur statistisch is daar wel iets voor te zeggen.

Dan is er het ‘onveilige venster’, dat is de relatief korte periode (zo’n twee weken) dat een hiv-besmetting niet kan aangetoond worden in het bloed. Een tweezijdig snijdend zwaard. De onzekerheidsperiode van de hiv-plus test is er inderdaad. Maar waarom zou een homo die, zeg maar, drie maand geen seks heeft gehad met een andere man dan geen bloed mogen geven? “Is het woord van een homo dan minder waard dan dat van een hetero?”, vraagt hij zich af.

Seks met mannen Een hetero kan de laatste weken ook onveilige seks gehad hebben, in zijn relatie of daarbuiten. Daar heeft de Rode Kruis-vragenlijst ook iets op gevonden: als je tijdens de laatste vier maanden onbeschermde seks hebt gehad met een nieuwe partner mag je geen bloed geven. Bij uitbreiding: als je de laatste 12 maanden seks had met wisselende partners of seks had tegen betaling: geef geen bloed. En dan komt het superadvies: indien je als man OOIT seks had met een andere man: geef nooit bloed. Hm? Een besmetting van enkele jaren geleden moet toch ontdekt worden – als de tests grondig zijn? En dat zijn ze, aldus onze documentairemaker. Als signaal naar een jonge homo die nog uit de kast moet komen, kan dat tellen, als je al eens mannenseks had, mag je geen bloed geven, homo zijn is dus redelijk fout. Maar discrimineren doen ze niet, zegt het Rode Kruis, ze spreken enkel van “mannen die seks hebben met mannen”. Pardon?

Het is trouwens niet correct om alle mannen die seks gehad hebben met andere mannen over eenzelfde kam te scheren; sommigen zijn inderdaad onveilig bezig (geweest), maar anderen zijn echt wel begaan om hun gezondheid en die van hun partner. En hoe moet dat dan met hetero’s die recent een prostituee bezochten? Daarover is er ook een vraag in het lijstje. Maar welke man geeft openlijk toe dat hij zich recent in het rode-licht-district eens goed heeft laten gaan? En wat met mannen van wie de vrouw recent is scheefgegaan zonder dat manlief het weet?

www.mamoesdag.bewww.tkwadraat.be

De 2de editie van

Gezellige babbel

Warm onthaal

Grime

Springkasteel

Babyverzorgingscorner

Spaghetti(Bolognese of veggie)

29 juni 2009

Mamoesdag AntwerpenTrefdag voor holebi’s met kids

27 Juni 2009CC LuchtbalColumbiastraat 110, 2030 Antwerpen

Vanaf 14u

Inkom & Animatie GRATISVanaf 18u spaghetti à volonté @ € 8 (-12j. : €2)

Info en inschrijvingen voorspaghetti: info@tkwadraat.be(inschrijvingen tot 17/06)

Hapjes & drankjes

Filmmaker Roland Javornik moet bij een bloedafname horen dat zijn “homobloed” niet welkom is. (foto © Sanne Meurice)

/// bloed \\\

/ 6 \ de magneet

Als commissievoorzitter buitenlandse zaken grijp ik elke kans aan om de internationale gemeenschap bewust te maken dat holebirechten net als

mensenrechten essentieel zijn.

Ook in eigen land moet het taboe verder verdwijnen en moet er vrijheid

en gelijkheid voor iedereen gelden.

Daarvoor vecht ik, elke dag opnieuw.

“Hilde Vautmans strijdt wereldwijd voor meer holebirechten”

4e plaats Europese LijstHilde Vautmans

Volksvertegenwoordiger

www.HildeVautmans.be

Vreemd genoeg zouden lesbiennes het ‘veiligste’ bloed te bieden hebben. Dat zeggen de statistieken. Als het hoofdargument écht statistische veiligheid is, waarom promoot het Rode Kruis dan geen inzamelingen van lesbiennebloed?

Officiële cijfers van het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid van 30 juni 2008 (dat zijn de meest recent beschikbare cijfers) geven een analyse van 13.164 hiv-patiënten van wie ze de nationaliteit, het geslacht en de overdrachtswijze kennen. Daarvan zijn er amper 3.012 van de Belgische nationaliteit én homo of bi. De grootste risicogroep blijken vrouwen van Afrikaanse afkomst te zijn. En dan gaat de paus in Afrika rondleuteren dat

condoomgebruik de verspreiding van aids bevordert...

Over de goede medewerking van het Rode Kruis heeft Roland alleen maar lof. Hij kon in diverse laboratoria rondsnuisteren, kreeg antwoorden op al zijn vragen en kon analysen bijwonen. Hij stelde de kwaliteitsvolle benadering van het Rode Kruis zelf vast en kan die alleen maar op prijs stellen. Maar hij vindt wel dat je om de paar jaar je beleid moet durven evalueren en desnoods bijsturen.

Naar Kinepolis? Op 12 juni zal een interne en externe jury op de hogeschool Rolands werk beoordelen. Als het wat wordt, dan wil hij graag een ruime verspreiding van zijn documentaire realiseren. Dus onderhandelt hij met Kinepolis Hasselt om zijn documentaire daar op het scherm te krijgen. Dat zou op 26 juni al moeten lukken. Via parallelle circuits, zoals de Holebifederatie, wil hij uiteraard ook verder naar het publiek toe gaan. Bijvoorbeeld naar scholen.

Hij kreeg alvast de medewerking van het Hasseltse productiehuis Cinéarte om zijn productie te ondersteunen met de meest moderne high-definition technologie. Dat scheelt al een heel eind om de documentaire kwaliteitsvol verder te kunnen uitdragen. Via de muziek krijgt de filmmaker steun van auteursrechtenvereniging Sabam.

Javornik wil geen etiket als ‘holebi-filmmaker’. Toch zal hij nog wel terugkomen op holebithema’s als hij een te groot onrecht aanvoelt. Ook het geloof, de Kerk en de leer die zij verspreidt blijven mogelijke voedingsbodems voor nieuw werk. De vraag of de houding van het Rode Kruis discriminatie kan genoemd worden, heeft hij in juridische behandeling. Het antwoord zou technisch wel eens positief kunnen zijn, maar wat heb je daaraan in de praktijk?

Dirk Clotman

> Bekijk de trailer van For this is my blood viahttp://www.youtube.com/watch?v=TiSMkcFfUZ0

Politiek denkt mee...

In dit debat hebben enkele politici zich al een paar jaar actief gemengd. In een schriftelijke vraag aan minister van volksge-zondheid Laurette Onkelinx vond Margriet Hermans (open VLD) in september 2008 dat homoseksuelen die veilig vrijen en een vaste relatie hebben bloed moeten kunnen geven. Onkelinx verwijst naar een evaluatie van de Hoge Gezond-heidsraad om de huidige uitsluiting te verrechtvaardigen. Maar ze wil het debat wel heropenen.

De mening van Hermans staat in schril contrast met die van partijgenoot Patrik Vankrunkelsven die al in februari 2004 vroeg dat de toenmalige bevoegde minister Demotte zijn geplande brief aan het Rode Kruis om homomannen toch bloed te laten geven, zou intrekken. Vankrunkelsven vroeg toen wel om de vragenlijst, die “al heel lang meegaat”, te herschrijven. Hij stelde voor om de vraag naar het risicovolle gedrag te herformuleren naar een vraag over de aard van het onbeschermd seksueel contact.

Daarop volgde een hele welles-nietesdiscussie met allerlei (verschillende!) cijfers over wat risicovol is, hoe risicovol homoseks is, enzoverder. Ze zijn er niet echt uit geraakt. De politiek mag zich best een beetje beter informeren om afge-wogen beslissingen te kunnen nemen en doordachte adviezen aan het Rode Kruis te geven.

Risicogedrag

De documentaire ‘Dit kan mijn bloed niet zijn’ begint met een scène waar in Roland vrolijk gaat bloed geven, het overleven van zijn mama dankzij goed bloed indachtig. In het bloed-donatiecentrum krijgt hij het gebruikelijke vragenformulier onder de neus en vult het naar eer en geweten in. Bij de bespreking nadien met de arts zegt deze laatste: “Oei, op vraag 15 (seks gehad met mannen?) heb je ‘ja’ geantwoord. Jij hebt dus risicogedrag vertoond. Je mag geen bloed geven.” Dit wordt een leuk deeltje van de documentaire: wat is het verschil tussen homo’s en “mannen die seks hebben met mannen”?

Zet kwaad bloed bij homo’s: als je aangeeft dat je ooit als man seks had met een andere man, wordt je bloedstaal verwijderd. (foto © Sanne Meurice)

de magneet / 7 \

Als commissievoorzitter buitenlandse zaken grijp ik elke kans aan om de internationale gemeenschap bewust te maken dat holebirechten net als

mensenrechten essentieel zijn.

Ook in eigen land moet het taboe verder verdwijnen en moet er vrijheid

en gelijkheid voor iedereen gelden.

Daarvoor vecht ik, elke dag opnieuw.

“Hilde Vautmans strijdt wereldwijd voor meer holebirechten”

4e plaats Europese LijstHilde Vautmans

Volksvertegenwoordiger

www.HildeVautmans.be

Breien in het teken van de strijd tegen hiv en aids? Dat kan bij Het Roze Huis. Een sympathieke actie voor het goede doel. Danielle Cobbaert legt uit wat er aan de hand is.

“Drie jaar geleden stierf mijn moeder”, vertelt Danielle. “Ze was niet zo heel gezond, maar toch kwam haar dood nog bruusk. Ik correspondeer met nogal wat mensen per brief en per e-mail. Eén van mijn pennenvriendinnen had een leuk idee. ‘Als ik zou kunnen breien, zou ik voor jou een sjaal maken die je warmte kan geven’, schreef ze me. Ze begreep dat ik een moeilijke periode doormaakte. Ik vond het idee van mijn pennenvriendin heel mooi. Het idee bleef nazinderen.”

“Met de brei-actie bij Het Roze Huis willen we graag symbolisch warmte geven aan iemand met hiv. Tegelijk willen we het thema veilig vrijen op de agenda zetten. Op Wereldaidsdag (1 december) zullen we sjaals voor het goede doel verkopen. We denken nog na over een goede bestemming voor de opbrengsten. Mogelijk kiezen we voor het Instituut voor Tropische Geneeskunde.”

“Breien, breien en nog ‘s breien is met andere woorden de boodschap. Uiteraard willen we ook mensen sensibiliseren. We zullen ook aan andere verenigingen en scholen vragen om mee te breien. En we werken samen met Designers Against Aids.”

Stigma Volgens Danielle is hiv/aids een zaak van iedereen. “Iedereen zou dus moeten meedoen aan de actie, los van de seksuele voorkeur of afkomst. Er is nog altijd een stigma op hiv. Mensen met hiv mogen niet in de kou blijven staan. Misschien slagen we er wel in om een stukje van het stigma weg te breien. Als het lukt om het thema wat extra in de belangstelling te krijgen, is het ook al mooi.”

Op 23 april ging de ‘breiclub’ in Het Roze Huis van start. Tijdens het feestweekend van de Antwerp Pride (eind juni) wordt de actie officieel voorgesteld. En in september zal er nog een ‘fotoshoot’ plaatsvinden.

Via de breiclub kan je ook leren breien. “Het is zeker niet alleen iets voor vrouwen”, onderstreept Danielle. “Ook in de twintigste eeuw was het doodnormaal om een breiende visser of herder bezig te zien. Terwijl je breit, kan je rustig kletsen of zelfs tv kijken. En het getik van de breinaalden werkt rustgevend. Iedereen bepaalt zelf hoe zijn of haar sjaal eruit moet zien. De sjaals krijgen wel een aidslintje en een label dat de voornaam en de leeftijd van de handwerker vermeldt.”

Denis Bouwen

Voel je het al kriebelen? Voor meer informatie kan je terecht bij Danielle Cobbaert. Telefoon 03 288 00 84. E-mail danielle.cobbaert@hetrozehuis.be.

/// breien \\\

Tikkende breinaalden in strijd tegen hiv

/ 8 \ de magneet

Wie in Afrika opkomt voor de emancipatie van holebi’s, zet dikwijls veel op het spel. De Nigeriaan Davis Mac-Iyalla is zo’n waaghals. Nu leeft hij in Engeland als ‘directeur in ballingschap’ van Changing Attitude Nigeria (CAN). “Blanke homo’s zijn niet authentieker dan Afrikaanse homo’s”, verklaart Mac-Iyallah. “We zijn allemaal één. Een aanval tegen één van ons is een aanval tegen iedereen.”

Davis heeft al lang contacten met de Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH). In februari maakte hij met steun van Jan Beddeleem een korte tournee door België. Een gespreksavond in Het Roze Huis stond ook op het programma.

De 37-jarige Davis Mac-Iyalla werkte in Nigeria als leerkracht en engageerde zich binnen de lokale Anglicaanse Kerk. “Ik kom uit een heel warm nest”, vertelt hij. “Mijn leven als kleine jongen speelde zich volledig binnen de Kerk af. Het geloof was voor mij altijd erg belangrijk.”

Als 14-jarige knaap ontdekte Davis dat hij zich aangetrokken voelde tot andere jongens. “Meisjes zegden me niks. Eén van mijn vrienden viel ook op jongens. We gingen elkaar betasten en hadden seks, een fijne ervaring. Het woord ‘gay’ nam ik op die jonge leeftijd zeker niet in de mond.”

De eerste seksuele ervaringen moesten in het grootste geheim gebeuren. “Maar op zeker ogenblik betrapte mijn moeder me op heterdaad. Een heel schokkende gebeurtenis voor Afrikaanse begrippen. Toen ik de blik in haar ogen zag, was ik bang dat het einde van de wereld was aangebroken. Mijn vader, een militair, was in staat geweest me toen te doden. Maar gelukkig zweeg mijn moeder. Anders was het zeker verkeerd afgelopen.”

Niet de enigeHet lukte Davis niet zijn gevoelens te onderdrukken. “Als ik had kunnen kiezen, was ik liever hetero geweest. Maar ik kon niet wegblijven van andere jongens, ondanks de homohaat in de Nigeriaanse samenleving. Gaandeweg ontdekte ik niet de enige te zijn.”

Rond zijn 17de of 18de organiseerde Davis geregeld homofeestjes. Hij bezocht feestjes in grote steden als Lagos en Port Harcourt. “Wanneer mijn vader vroeg of ik al een vriendin had, verzon ik altijd wel één of andere uitvlucht.”

In 1998 besloot de wereldwijde Anglicaanse Kerk op de ‘Lambeth Conference’ dat er moest worden geluisterd naar homoseksuele gelovigen. De Nigeriaanse bisschoppen weigerden daarin mee te gaan. Toen de openlijk homoseksuele Gene Robinson in 2003 tot bisschop werd gewijd, sloegen de Nigerianen tilt. “Aartsbisschop Peter Akinola hield vol dat er in Nigeria geen homoseksuelen waren. En als ze er toch waren, dan toch zeker niet in zijn Anglicaanse Kerk, klonk het.”

Mac-Iyalla trok zijn stoute schoenen aan en verkondigde in de Nigeriaanse media dat hij een homo én Anglicaanse christen was. “Ik wist niet wat de gevolgen zouden zijn, maar ik verwachtte wel dat Akinola fel zou uithalen.”

Changing AttitudeDavis legde samen met anderen de basis voor Changing Attitude Nigeria (CAN), een vereniging die van binnenuit de Anglicaanse Kerk wilde veranderen. De vereniging liet zich inspireren door een gelijkaardige groep in Engeland. In november 2005 bracht een meeting van CAN in Abuja zowat 1.000 holebi’s op de been. “Wij wilden heel graag de homoseksuele christenen in Nigeria organiseren. Maar mijn familie was verschrikkelijk boos. Ik maakte de familie te schande, kreeg ik te horen.”

“CAN begon met 35 leden, allemaal mensen die in de zaak geloofden. Maar het klimaat was zo homovijandig dat we gedwongen werden om veel discretere bijeenkomsten te beleggen, bijvoorbeeld in openbare parken. Holebi’s hebben in Nigeria wel plekken waar ze elkaar ontmoeten, maar die zijn allemaal erg discreet.”

Terwijl Davis zich als Anglicaanse christen profileerde, liet de kerkelijke overheid officieel weten dat ze niemand met zijn naam in haar registers terugvond. “Maar ik liet al mijn kerkelijke documenten zien en toonde zo aan dat de Kerk de waarheid verdraaide. Er was zelfs een

Nigeriaanse activist Davis Mac-Iyalla: “We zijn allemaal één”IJveren voor verandering van binnenuit

Davis Mac-Iyalla: “Holebi’s hebben in Nigeria wel plekken waar ze elkaar

ontmoeten, maar die zijn allemaal erg discreet.”

de magneet / 9 \

foto waarop ik te zien was met de aartsbisschop en een bisschop.”

TegenkantingOndanks de officiële tegenkanting groeide CAN uit tot een vereniging met 3.500 leden. De Nigeriaanse overheid tracht via wetten en zware celstraffen ‘de verspreiding van homoseksualiteit’ tegen te gaan. “Op een militaire school werden ooit 15 jongens weggestuurd omdat ze van homoseksualiteit werden verdacht. En vijf meisjes werden verkracht om ‘ervoor te zorgen dat ze niet lesbisch zouden blijven’. Wanneer holebi’s worden aangevallen of mishandeld, doet de politie niets. De autoriteiten controleren de media. Ze laten niet toe dat die positief berichten over homoseksualiteit.”

Uiteindelijk werd de situatie voor Davis zo bedreigend dat hij zich genoodzaakt zag naar Togo te vluchten. “Ik zat in Togo zonder bron van inkomsten. Maar giften van WISH’ers en anderen hielpen me om daar te overleven. Vanuit Togo kon ik mijn werk voor CAN voortzetten. Soms werd ik aan de Nigeriaanse grens gearresteerd, maar dan slaagde ik erin me eruit te praten. Ooit werd ik met acht anderen in Abuja

opgepakt en drie dagen zonder eten in de cel gestoken. Door smeergeld te betalen kwamen we toen weer vrij.”

“Toen een zus van me stierf, kon ik de begrafenis in Nigeria niet bijwonen. Een collega-activist van CAN ging naar de begrafenis. Hij werd er door mannen geslagen die wilden weten waar ik verbleef. Er bleek een plan te bestaan om mij te vermoorden. Ook in Togo bleek ik niet veilig te zijn. De druppel die de emmer deed overlopen, waren e-mails waarin Nigerianen ermee dreigden me in reepjes te snijden als ik ooit zou terugkeren. Uiteindelijk zat er niets anders op dan naar Engeland te reizen en daar asiel aan te vragen.”

Asiel in EngelandIn Engeland moest Davis op zijn eerste interview in de asielprocedure vragen beantwoorden aan een moslima met Nigeriaanse roots. “De vrouw was bevooroordeeld en liet me één week in een gesloten centrum onderbrengen. Gelukkig moest ik speechen op de Gay Pride in Londen. Uiteindelijk gaven de Engelsen me redelijk vlug asiel. Mijn verhaal was tenslotte internationaal bekend. Ik vraag me wel af wat er gebeurt met holebi-asielzoekers die helemaal geen bekendheid genieten.”

Davis zou liever in Afrika zijn, maar leeft nu noodgedwongen in Londen. Vanuit Europa wil hij zijn strijd voortzetten. “Als het kan, ook graag samen met mensen uit België, zeker.”

De Nigeriaan is niet van plan de Anglicaanse Kerk de rug toe te keren. “Zelfs als de Kerk je afwijst, moet je je geloof niet afzweren”, zegt hij. “Zowel in het christendom als in de islam is er veel homofobie. Maar mijn advies is: blijf in de Kerk en tracht die van binnenuit te veranderen. Net zoals ik doe.”

Denis Bouwen

Davis Mac-Iyalla heeft een blog op http://changingattitude-england.blogspot.com/2009/03/davis-mac-iyalla-director-of-changing.html.

Burundi uit de bocht

In Burundi zette president Pierre Nkurunziza in april zijn handtekening onder een nieuwe wetgeving die homoseksualiteit strafbaar maakte. De Belgische regering reageerde verontrust.

WISH en de Holebifederatie lobbyden in eigen land om onze federale parlementsleden op het probleem in Burundi te wijzen. Belgische parlementsleden stelden al in maart vragen aan Burundese collega’s die op bezoek waren in Brussel. WISH en de federatie stelden ook een gemeenschappelijke verklaring op waarin ze de Burundese parlementsleden opriepen homoseksualiteit niet strafbaar te stellen. Zelfs de gewezen aartsbisschop van Kaapstad, Desmond Tutu, nam het op voor de Burundese holebi’s. Maar het mocht niet baten.

In Burundi zelf komt de dappere vereniging HUMURE (ex-ARDHO) op voor holebi’s. WISH neemt zich voor de banden met HUMURE voort aan te halen.

Vanuit Oeganda kreeg WISH te horen dat ook daar het klimaat voor holebi’s aan het verslechteren is. Zo trokken boze actievoerders naar het parlement in Kampala om te protesteren tegen homoseksualiteit. Fundamentalistische christenen en moslims vonden elkaar daar in de strijd tegen holebi’s en transseksuelen.

Een hoopvol bericht was er uit Senegal. Daar werden in het voorjaar negen homomannen uit de gevangenis vrijgelaten. Eerder waren ze veroordeeld tot acht jaar cel wegens ‘onzedelijk en tegennatuurlijk gedrag’ en ‘bendevorming’.

Op Senegalese radiozenders werd wel opgeroepen om stenen te smijten naar homoseksuelen. Volgens Senegalese media en moslimorganisaties waren de negen vrijgelaten ‘perverselingen’ verantwoordelijk voor de verspreiding van aids. Toen de negen mannen opgesloten zaten, werden ze vermoedelijk gefolterd, meldde Amnesty International.

Meer weten over WISH? Surf naar www.hetrozehuis.be/wish.

Davis Mac-Iyalla: “Zelfs als de Kerk je afwijst, moet je je geloof niet afzweren.”

/// nigeria \\\

/ 10 \ de magneet

/// den draak \\\

De nieuwe uitbaters van Den Draak: Koen Bryon (links) en Carim Bouzian

Den Draak, het café gevestigd in het gebouw van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel bleek als vrijwilligersproject niet meer leefbaar. Privatiseren was dus de oplossing. De meerderheid van de aandelen werd aangekocht door Koen Bryon, die met Carim Bouzian een partnership aanging om het etablissement weer rendabel te maken.

De Magneet: “Koen, jij bent het nieuwe gezicht in Den Draak, wat is jouw ervaring in de horeca?”Koen Bryon: “Ik ben zo rond mijn 17de op ‘Sfinks’ in Boechout beginnen tappen als jobstudent. Daarna ben ik actief geworden in ‘‘t Zeezicht’, hier in Zurenborg, op de Dageraadplaats.

Trouwens, ik was ondertussen een horecaopleiding aan het volgen. Na mijn studies ben ik volledig in de horecawereld gestapt. Daarna ben ik beginnen te werken in café ‘Manger’ in Mortsel, een jongeren- en eetcafé en heb die zaak na een tijdje overgenomen. Dat heb ik een aantal jaren gedaan. Erboven, op de verdieping, runde ik nog een restaurant: ‘La Salle à Manger’. Tot ik daar na een aantal jaren eigenlijk op uitgekeken was....Toen heb ik alles verkocht en ben in het buitengewoon onderwijs gestapt om les te gaan geven aan jongeren met gedragsproblemen. Ik werk graag met jongeren, vind het fijn met ze bezig te zijn. Ik kook ook graag en die kennis wilde ik dan ook overdragen. Momenteel, en dat toch al een achttal jaar, ben ik overigens nog in het onderwijs actief en doceer er koken en opdienen. Nu doe ik dat nog fulltime, vanaf september parttime omdat ik mijn handen nu hier in het café wel vol heb. Ik heb mijn lesgeven altijd gecombineerd met werken in de horeca.... In brasserie ‘Moskou’ hier op de Draakplaats heb ik ook nog 4,5 jaar gewerkt....

Op Zurenborg woon ik al jaren en ik was steeds vaste klant in Den Draak, kwam hier in mijn buurtcafé steeds een pintje drinken. Ik had hier al kennisgemaakt met Tom Horstink en Carim Bouzian die respectievelijk (na elkaar, red.) de cafécoördinators waren. Ik raakte ook aan de babbel met mensen van het bestuur van Den Draak, van HRH-ARK. Ik zei toen: ‘Hoe kan dat nu dat het hier zo slecht draait, dit

was altijd toch een leuke zaak?’ Toen zei iemand: ‘Het zou hier zelfstandig moeten uitgebaat worden omdat dat nu wel wat geleid wordt door volk achter een bureau, in feite zou dat beter zijn.’ En toen heb ik heel spontaan geantwoord: ‘Wel, ik ben geïnteresseerd, ik wil direct mee rond tafel zitten!’ Zonder er helemaal bij stil te staan, het was zo een van die tooggesprekken tussen pot en pint. Maar toen men mij later dan opbelde om me daaraan te herinneren, was ik natuurlijk direct bereid.”

De Magneet: “Heb je al enkele ideeën om Den Draak opnieuw te dynamiseren?” KB: “Ik vind dat Carim hier tot op heden fantastisch werk heeft geleverd. Spijtig dat Carim het geheel niet als volledig zelfstandig uitbater kon aanpakken. Carim had als werknemer verantwoording af te leggen ean het bestuur, aan de beheerraad... Hij is een volwaardig horecaman, die heeft volop goeie ideeën, waarvan we er ook veel delen overigens. Onder Carim is het café ook verjongd, de sfeer is dynamischer geworden. Hij heeft er wat meer schwung in gebracht, andere muziek..... We vertonen nu in samenwerking met een galerie ook kunstwerken die meer geschikt zijn voor het interieur van het café. Vroeger waren de kunstwerken hier een verlengstuk van de grote zaal boven, maar dat strookte niet steeds met de smaak van het cafépubliek....”

De Magneet: “Welk publiek komt hier nu zoal?”KB: “Wel, het is overwegend een mengelmoes. Natuurlijk heel veel holebi’s. Maar er begint meer jonger volk te komen. Vroeger was het publiek overwegend ouder: om 12 uur ‘s avonds de muziek af, laatste rondje, zo moet je geen horecazaak leiden! Daar is verandering in gebracht: om 2 uur ‘s nachts kan je nu nog steeds een pint bestellen!”

De Magneet: “Je zoekt nu met twee die zaak aan te pakken, hoe ga je de taken verdelen?”KB: “Wij trekken gewoon veel met elkaar op, wij babbelen ook heel vaak en vinden elkaar hier dagelijks.”

Carim Bouzian: ‘Koen neemt de dagelijkse leiding op zich. De algemene leiding wisselt zowat af: de ene week ik, de andere week Koen. De contacten met HRH-ARK lopen voornamelijk via Koen. Ik heb ook nog een andere fulltime werkkring in de Vooruit in Gent. Koen geeft nog les. Maar met zijn tweeën kunnen we alles dus perfect met Den Draak combineren.”

De Magneet: “Zijn er grote evenementen voorzien?”KB: “Jazeker, Antwerp Pride van 26 tot 28 juni komt eraan. Dat gaat starten op de Draakplaats onder de brug met een heleboel muziek en wat tentjes We gaan in het café tijdens de opening onze eigen dj hebben. Hopelijk is het dan mooi weer zodat we een cava- en cocktailbar buiten kunnen zetten..... We gaan er zeker een feest vol ambiance van maken!”

Marc Daems

Dynamisch duo wil café aantrekkelijker maken

Café Den Draak slaat nieuwe weg in

/ 12 \ de magneet

Ondanks alle initiatieven van de Holebifederatie naar specifieke holebi-doelgroepen, blijft er voorlopig nog een belangrijke groep in de kou staan: de holebi’s met een lichamelijke of zintuiglijke handicap. Waarschijnlijk wordt er nog al te vaak vanuit gegaan dat die groep alert genoeg is om het zelf wel uit te zoeken.

‘Meedoen en integreren’ zijn mooie woorden, maar in je eentje kan dat toch best lastig zijn als je van bepaalde hulp afhankelijk bent, er anders uitziet, anders praat, minder uithoudingsvermogen hebt, blind bent of op vier wielen rondrijdt.

Julie is spontaan, vrolijk en ziet het interview duidelijk helemaal zitten. Afgezien van de handicap en al wat die met zich mee brengt – de rolstoel, het trager praten, de minder gecontroleerde bewegingen – bezit zij een ontwapenende naturelle. Ze is tenger gebouwd, met een speels blond kapsel, en zij praat traag maar zelfzeker en blijkt een eigen zelfbewuste, kritische kijk op alles te hebben ontwikkeld. Op een bepaald moment glimlacht zij voluit en haast zich dan om te preciseren: “Die mag er volgende week uit

hoor!”, doelend op de beugel die haar voortanden siert. Al met al een toffe en moedige jonge vrouw, pittig en - op een leuke manier – best ook wel een tikje ijdel!

De Magneet: Stel jezelf eens voor, Julie!Julie Sano: “ Wel ik ben Julie, 27 jaar, en ik ben motorisch gehandicapt en zit in een rolstoel. De afgelopen drie jaar verbleef ik in ‘Huize Walde’ in Westmalle. Dat is een zogenaamd ‘nursing tehuis’ voor personen met een fysieke handicap. Ik had daar wel mijn eigen studio, maar voor het overige werd je nogal erg gecontroleerd en beschermd in al je doen en laten - zo bijvoorbeeld de gezamenlijke maaltijden op een vast uur en een hoop regeltjes en voorschriften. Pas op, ik heb me daar drie jaar héél goed gevoeld hoor, de werking was prima met een ruim aanbod van activiteiten en dergelijke. Ik heb mij daar trouwens ook sterk geëngageerd; ik was bijvoorbeeld voorzitster van de bewonersraad van Huize Walde. Maar daar wonen overwegend toch oudere mensen, ik was echt de benjamin. En ik had zoiets van: ik ben nog jong en ik kan nog andere dingen aan. In mei verhuis ik en ga nu ADL-wonen in Antwerpen, op het Kiel, in één van die grote sociale appartementsblokken die net helemaal werd gerenoveerd.”

De Magneet: ADL-wonen? Wat is dat? JS: “Wel, bij ADL-wonen woont de persoon met een fysieke handicap alleen – of met een partner, al dan niet ook met een handicap – in een aangepaste studio of appartement, tussen de andere ‘gewone’ bewoners, maar hij kan 24/24 een ‘ADL-assistent’ oproepen. ADL staat voor ‘activiteiten dagelijks leven’. In dat blok zijn meerdere dergelijke verblijven voor fysiek gehandicapten – niet geconcentreerd maar verspreid tussen de andere bewoners, net om de integratie in de normale leefwereld te bevorderen – en die vormen samen een zogenaamde ADL-cluster. De centraal gelegen ADL-eenheid van die cluster staat dan in voor de nodige assistentie. Zo ben je dus heel zelfstandig en krijg je die hulp die je zelf vraagt - allez, hulp ‘op maat’ zeg maar. ”

De Magneet: Je bent ook lesbisch?JS: “Ja! Ik heb tot nu toe wel twee relaties met mannen gehad. Met mijn eerste vriend was ik 4 jaar samen en met de tweede 2 jaar. Achteraf bekeken waren dat feitelijk meer vriendschapsrelaties, hoor. Het voelde goed aan en samen dingen doen was ‘plezant’, maar echt niet meer dan dat. Ik heb dan ervaren dat ik ‘anders’ ben doordat ik al lange tijd – nu nog trouwens – diepe gevoelens heb voor een vrouw. Pas op, ik weet heel goed dat het tussen ons nooit iets kan worden hoor, om allerhande redenen waar ik hier niet wil op ingaan. Maar door die extreme gevoelens te analyseren weet ik nu zeker dat ik lesbisch ben. Ik kom daar dan ook openlijk voor uit. In het begin vroegen sommige mensen me of het geen bevlieging was. Maar dat is het niet hoor, want ik ondervind nu maar ál te goed dat ik in mijn vorige relaties iets miste; dat er écht wel iets ontbrak. En het gekke is dat die verliefdheid voor een vrouw net gestart is vanuit vriendschappelijke basis: wij waren heel close, deden samen dingen en hadden geen geheimen voor elkaar. Aanvankelijk

De Magneet sprak met Julie Sano, 27 en lichamelijk gehandicapt, over haar mogelijkheden, beperkingen én verwachtingen na haar recente coming-out. “Ik probeer zoveel mogelijk mijn eigen ding te doen!”

Julie Sano

de magneet / 13 \

had ik trouwens nog mijn vriend en wou ik helemaal niet toegeven aan mijn gevoelens voor die vrouw. Maar toen ik goed en wel besefte wat er aan de hand was, kón ik niet anders dan consequent zijn. Het ging ook niet meer met mijn vriend en ik heb dan direct open kaart gespeeld en het hem verteld. Hij had het ook al wel gemerkt in mijn houding en gedragingen naar hem toe. Dat was wel een moeilijk moment - we waren toen 2 jaar samen - en het is ook zo’n heel lieve jongen en ik wou hem niet kwetsen. Maar

ik kon écht niet anders meer. Hij wou het eerst niet geloven, maar na een tijd heeft hij er zich wel moeten bij neerleggen. We zien elkaar nu nog op vriendschappelijke basis, maar meer niet.”

De Magneet: Hoe zie je jouw toekomst? JS: “Wel, ik wil vooruit, verder met mijn leven. Oké, het zal zwaar zijn en dikwijls ‘knokken’ zijn en zo, maar ik wil mijn wereld verruimen! Ik ga wel met verschillende mensen in Huize Walde nog contact houden en bij

gelegenheid ga ik er nog wel eens naartoe. Maar ik wil ook ándere dingen doen. Zo wil ik ook in het holebi-milieu uitgaan, en vrienden maken, al zal dat zeker niet van vandaag op morgen zijn. En misschien komt er ooit wel iemand op mijn pad, wie weet. Mijn mama zei onlangs nog ‘tijd brengt raad’ en ja, we zullen wel zien. Het is voor iedereen moeilijk en ik weet best dat het feit dat ik lesbisch ben, de zaak nog meer gecompliceerd maakt. Maar van die dingen waar ik van kan genieten - samen of zonder partner - hoop ik ook ten volle te genieten.”

De Magneet: Ik heb de indruk dat jij heel goed weet wat je wil? JS: “Wel, ik heb een handicap en die neem ik overal mee, en ja, ik kom wel obstakels tegen, en ik moet wel hulp vragen, aan familie, vrienden en ga zo maar door. Maar ik probeer toch zoveel mogelijk mijn eigen ding te doen. Dat is ook de reden dat ik nu ga verhuizen naar Antwerpen. Huize Walde was té beschermd en daar woon je tenslotte met alleen maar gehandicapten én dan nog overwegend oudere mensen, wel erg sociaal en zo, maar niet meer van die leeftijd om nog aan zoiets te beginnen. Het was wel een goede tussenstap naar mijn zelfstandigheid, mijn ‘volwassenheid’ zeg maar. Misschien dat ik binnen 10 of 15 jaar, om welke reden dan ook, moet toegeven dat het ‘zelfstandig’ leven te zwaar wordt en dat ik terug voor een andere woonvorm moet kiezen. Maar dat zien we dán wel weer!”

De Magneet: Bedankt voor dit interview Julie. Het allerbeste met je nieuwe leven in Antwerpen en misschien tot ziens in Den Draak of zo!

Gerd Raeymaekers

Glimlachend: “Die beugel mag er volgende week uit!”

TaelmanMartine

17e plaats

meer programmapunten op: www.martinetaelman.be

“Holebi- ouders hebben recht op vader-schapsverlof ”

“Autoriteiten moeten lesbische meemoeders meteen als volwaardige ouder zien”

politieke advertentie

/// julie \\\

/ 14 \ de magneet

The Boots is zo één van die plekken waar nog niet iedereen geweest is, maar waar we allemaal al van gehoord hebben. Reden genoeg dus om er ons licht eens op te steken. We spraken met manager Geert en medewerker Jeroen over de club met de allesomvattende slogan: ‘ Where fantasies become reality…’

De Magneet: “Geert, The Boots bestaat reeds 25 jaar, ik neem aan dat jij niet de oorspronkelijke oprichter bent?” Geert: “Dat klopt, ik ben reeds de derde uitbater. Dat is trouwens nog maar enkele jaartjes zo. Op 17 september 2004 nam ik de fakkel van mijn voorganger Danny over.”

De Magneet: “Je woont zelf in West-Vlaanderen, was The Boots dan commercieel gezien zo interessant voor je om over te nemen? Geert: “Geloof me, ik deed het enkel uit pure liefde. Ik kwam hier al ongeveer 18 jaar als klant. Net als velen vond ik het ontzettend jammer dat de club plots gesloten werd. Toen ik vernam dat ze over te nemen stond, heb ik geen seconde getwijfeld om in dit avontuur te stappen. Ik wist nog niet of het een rendabele onderneming zou worden, dat zou zichzelf wel uitwijzen. Nu, na bijna 5 jaar, kan ik er van leven als hoofdverdienste, maar rijk word ik er niet van.”

De Magneet: “Is er veel veranderd sinds jouw komst?” Geert: “Er zijn inderdaad toch wel al enkele veranderingen doorgevoerd. Zo wist ik al snel dat ik de infrastructuur grondig wilde aanpakken. Het onthaal, de bar en het sanitair konden wel een opfrisbeurt gebruiken. Beetje bij beetje ben ik al die zaken aan het veranderen. Bovendien wilde ik een evenwichtige mix van bezoekers. Dit betekende dat, zonder de vaste klanten uit

het oog te verliezen, ons publiek moest verjongen.”

De Magneet: “Dat lijkt me niet zo’n eenvoudige opdracht, hoe heb je dat aangepakt?” Geert: “Die inhaalbeweging deden we stap voor stap. Zo zijn we met enkele nieuwe partners in zee gegaan. Recon, een datingsite waar veel jongeren op vertoeven, was daar zo eentje van. Verder gingen we ook heel doelgericht publiciteit maken in magazines zoals Gaynight. Hierdoor bereikten we onder de lezers veel nieuwsgierigen. Enkele ervan kwamen eens een kijkje nemen, en sommige vonden het zo leuk dat ze bleven komen. Vorig jaar hebben we ook eens een ‘fetisjlab’ georganiseerd. Dit was een soort opendeurdag waaroper geen dress code was. Iedereen was dus welkom. Zo weten we dat een groepje van de datingsite Gayromeo op uitstap kwam naar The Boots.”

Een fetisj kan ontwakenDe Magneet: “Schrikken die brave, normale mensen zich dan niet te pletter als ze hier komen?” Geert: “Onze klanten zijn absoluut niet stout of abnormaal, hoor. Je ziet ze geregeld een pint drinken op het terras van Het Roze Huis en ze zien er dan niet anders uit dan de rest. Trouwens, over het algemeen horen we van mensen die hier voor het eerst komen: ‘Oh, als je het in het echt ziet, valt het hier allemaal reuze mee!’”

Reeks: zelfstandige holebi’s

“Ik deed het enkel uit pure liefde…”

Het team van de boots v.l.n.r.: Jean-Paul, David, Sergio, Geert, Jan, Jeroen, François, Stef.

de magneet / 15 \

/// boots \\\

De Magneet: “Hoe komt het denk je dat ze zich zo snel amuseren in The Boots?” Geert: “Volgens mij ligt de hoofdoorzaak in het feit dat The Boots een fetisjclub is. Een fetisj is iets waar je je zelf niet altijd van bewust bent. Toch kan een fetisj ontwaken en zich verder ontwikkelen. Als er een fetisj in je verborgen zit, dan komt dat hier zeker tot uiting. Sommige bezoekers doen hier dus letterlijk en figuurlijk een opwindende ontdekking.”

De Magneet: “Niet elke fetisj is toegestaan bij jullie, hoe bepaal je die grens?” Geert: “Dat gaat vooral op het gevoel. Zo is ‘travestie’ ook een fetisj, maar staan we het hier niet toe, omdat het gewoon niet in ons concept en bij onze klanten past. Sports wear is dan weer een fetisj die hier 10 jaar geleden zo goed als ondenkbaar was, maar die gaandeweg aan populariteit won waardoor het nu al een tijdje deel uitmaakt van de 10 fetisjes die hier wel mogen.”

De Magneet: “The Boots blijkt erg populair te zijn onder buitenlandse bezoekers die er speciaal naar België voor komen, hoe komt dat?” Geert: “Het concept van fetisjclub lijkt in het buitenland wat te verwateren. Iedereen mag met eender welke kledij naar binnen. Wij hanteren hier een dress code die toch nog toegankelijk is voor een breed publiek. Ondanks het feit we elke week een themaweekend houden, mogen onze klanten ook steeds komen in een van de andere toegestane dress codes. Iemand die van leer houdt, kan je nu eenmaal niet dwingen om plots in een rubberen outfit te verschijnen. Enkel op zondagmiddag organiseren we geregeld een bijeenkomst met een strikte dress code die verplicht is om toegang te krijgen.”

We kunnen niet achter blijvenDe Magneet: “Men zegt wel eens dat er hier in België nog meer mag dan, pakweg, in Amsterdam.” Geert: “Die bewering klopt totaal niet! Ook wij houden ons netjes aan de wet en hebben daar helemaal geen problemen mee. Je moet niet denken dat hier zomaar alles mag en kan. Als we bijvoorbeeld iemand betrappen op het gebruik van drugs , dan zetten we die zonder pardon uit de club.”

De Magneet: “Voeren jullie met het zelfde vuur de strijd tegen mensen die onveilige seks hebben?” Geert: “Dat is weer een heel andere zaak hé. Om te beginnen is het bedrijven van onveilige seks niet strafbaar. Bovendien is het niet zo gemakkelijk vast te stellen. Iemand die aan de bar drugs gebruikt, kunnen we onderscheppen, maar hoe moeten we iemand die vrijt zonder condoom opsporen? We kunnen toch geen medewerker met een zaklamp in de dark room zetten? Wat we wel doen is safe seks zoveel mogelijk promoten. Zo hebben we affiches van Sensoa, lichtgevende stickers in de darkroom die het gebruik van een condoom aanraden en kan elke klant te allen tijden een gratis condoom van ons krijgen. We werken steeds graag mee aan acties van Sensoa. Zo komt er bijvoorbeeld een vervolg op het proefproject ‘testen op locatie’. Het is gebleken dat Senoa hiermee toch nieuwe mensen mee bereikte, dus wij twijfelden geen seconden om ook aan het vervolg mee te werken.”

De Magneet: “Klopt het dat de fetisj scene hier aan populariteit aan het winnen is?” Geert: “Ik denk dat die niet populairder is dan vroeger. Wel valt op dat het taboe er rond wat aan het verdwijnen is. Klanten van een fetisjclub durven de dag van vandaag veel sneller zonder schroom toegeven dat ze zo’n club bezoeken.”

De Magneet: “Hoe komt het dan dat ‘ A hard night’ slechts aan zijn derde editie toe is?” Geert: “Net omwille van het vervagen van dat taboe. Gaandeweg beseften we ook dat we als Gay Capital niet achter konden blijven op steden als Amsterdam, Keulen of Berlijn. In juni 2008 was het de eerste keer, en nu zijn we al toe aan de derde editie. Dat bewijst duidelijk dat er hier behoefte is aan een dergelijk evenement. Bovendien trekt het ook veel buitenlandse bezoekers, wat het toerisme alleen maar ten goede komt.

Wie meer informatie wenst over The Boots kan altijd een kijkje nemen op de website: www.the-boots.com

Geert Vanden Abeele

/ 16 \ de magneet

Condoommannetjes rukken uit op festival Mano Mundo

Traditionele infobijeenkomsten rond hiv en aids zijn vaak niet meer doeltreffend. Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel liet daarom op het recente intercultureel festival ‘Mano Mundo’ in Boom condoommannetjes uitrukken. Deze mannetjes moesten de thema’s hiv/aids en veilig vrijen op een speelse manier in de schijnwerpers zetten. De kostuums van de condoommannetjes worden netjes bewaard zodat ze later opnieuw gebruikt kunnen worden.

De expeditie van de condoommannetjes naar Mano Mundo vond plaats op 8, 9 en 10 mei. De mannetjes attendeerden de festivalgangers op de gezamenlijke infostand van Het Roze Huis – ARK en ‘Designers Against Aids’. Op die stand vond je bijvoorbeeld brochures van Het Roze Huis – ARK, de aangesloten groepen en Sensoa.

“Vrijwilligers uit de aangesloten verenigingen en de werkgroepen van Het Roze Huis stelden zich kandidaat om als condoommannetje rond te wandelen”, vertelt Jimmy Koeken, die stage loopt in Het Roze Huis. “We ontwierpen de kostuums zodanig dat een volwassene er volledig in kan, met de nodige adem- en bewegingsruimte. Tijdens het festival werden ook foto’s genomen die nadien hun plaats kregen op www.hetrozehuis.be.”

Eigen creativiteit

“Bij een bekende verhuurwinkel van kostuums informeerden we naar de mogelijkheden om aan de juiste kleren te raken. De winkel bood aan een ontwerpster voor ons in te schakelen, maar het prijskaartje daarvan viel toch wat te hoog uit. We moesten dus onze eigen creativiteit aanspreken. Samen met enkele vrijwilligers van Het Roze Huis knutselden we de kostuums op een woensdagavond in elkaar. We gebruikten hiervoor roze, blauwe en witte lappen stof, kippendraad, mousse, textielstiften, een kniptang en ander materiaal. Voor het ontwerp liet ik me inspireren door voorbeelden die ik op internet terugvond.”

Jimmy is tevreden over het resultaat. “In eerste instantie wilden we op een educatieve, vindingrijke en speelse manier iets doen rond veilig vrijen. Daarnaast wilden we Het Roze Huis – ARK en de aangesloten verenigingen bekender maken bij holebi’s en hetero’s. De aanwezigheid op Mano Mundo sloot ook aan bij het beleidsplan 2009-2013. Het Roze Huis wil graag zichtbaar aanwezig zijn op diverse evenementen. Onze organisatie wil ook ontmoetingen tussen holebi’s en hetero’s stimuleren. De operatie met de condoommannetjes was ook erg dankbaar om vrijwilligers op een toffe manier te mobiliseren.”

Denis Bouwen

/// manu mundo \\\

Condoommannetjes op Mano Mundo. Of hoe je op een speelse manier iets kan doen in het teken van veilig vrijen.

Davy Brocatus6de plaats europa

Kan iktrouwen in

Italië? Neen.

publireportage

4VOO ULTRA INTENSIVE AGE-DEFYING COMPLEXde revolutionaire nieuwkomer in men careExpressierimpels verdwijnen zonder pijnlijke Botox® injecties. De huid wordt steviger zonder chirurgische ingreep en krijgt zijn gloed terug zonder chemische peeling. Het Ultra Intensive Age-Defying Complex gaat veroudering tegen, herstelt en brengt de mannenhuid terug in balans.

Spierontspannend, celvernieuwend, verstevigend en verhelderendDe huid krijgt dagelijks veel te verduren. Zeker mannen die een actief en druk bestaan hebben, zijn onderhevig aan tal van factoren die een aanslag vormen op hun huid. Gevolg: het natuurlijke verouderingsproces versnelt en vertaalt zich in lijntjes en een vermoeid uitziende huid.

Needle not includedIn tegenstelling tot de bekende rimpelbestrijders, ontspant de gepatenteerde formule de gelaatsspieren. Resultaat: expressierimpels vervagen. De effecten van Botox®, echter zonder de risico’s, de pijnlijke injecties en het verlies van expressie.

Méér dan een vochtinbrengende crème“De markt draait niet langer alleen om vrouwen. Mannen willen er ook verzorgd en jonger uitzien, nu meer dan ooit”, zegt Katleen Vrombaut, zaakvoerder van 4VOO benelux (“for voe”).“De man is op zoek naar een sterke anti-ageing oplossing, maar is bang voor de neveneffecten van een cosmetische ingreep zoals verlies van expressie in het gezicht”. 4VOO Ultra Intensive Age-Defying Complex is het natuurlijk alternatief van Botox®.

Over 4VOO. De Canadees Marek Hewryk, doctor in de biochemie en oprichter van 4VOO, combineert zijn gevoel voor perfectionisme, luxe en uitzonderlijke kwaliteit in de producten van 4VOO die wetenschappelijk zijn onderbouwd. De 4VOO producten zijn verkrijgbaar in geselecteerde salons, MediSpa’s, wellness centra en worden veelvuldig aangeraden door plastische chirurgen. 4VOO is niet getest op dieren.

Winkelprijs is €145 voor 50ml. 4VOO centra in uw buurt kan u terugvinden op

www.4VOO.eu

/ 18 \ de magneet

Geert Verelst nieuwe Holebifederatie-coördinator voor Antwerpen - Limburg “Openheid scheppen over verschillende leefstijlen”Sociaal-verpleegkundige Geert Verelst stapte enige maanden geleden over van een zorgbaan in een RVT naar de openstaande functie van educatief medewerker Antwerpen en Limburg voor de Holebifederatie. Zijn standplaats is het Antwerpse Roze Huis, zijn actieradius en -plan zijn echter des te meer veelomvattend.

De 31-jarige Kempenaar Verelst volgt in deze baan Bart Vanderhoeven op. Hij heeft zijn opleiding als sociaal-verpleegkundige jarenlang in praktijk gebracht als hoofdverpleegkundige in een rust-en verzorgingstehuis. Maar deze intensieve job liet geen ruimte voor wat hij écht wilde waarmaken: zich inzetten voor de holebi-wereld en meer specifiek voor doelgroepen daarbinnen.

De baan bij het Team Beweging van de Holebifederatie zag Geert wel zitten: als verbindingsman van de Federatie de lokale groepen ondersteunen in hun opstart, werking, activiteiten en verdere uitbouw. Dat doet hij nu voor de provincies Antwerpen en Limburg, met twee collega’s die de andere provicies voor hun rekening nemen. In het regionaal overleg wisselen ze de ervaringen uit en bespreken ze de thema’s die belangrijk blijken.

Hoe vullen de verenigingen de Antwerp Pride (25-27 juni) in? Wat deden ze met de Regenboogweek vóór de Roze Zaterdag van 16 mei? Welke accenten willen ze leggen in de Take Care-week (de week voor 1 december, Wereldaidsdag)? De initiatieven komen wel altijd vanuit

de verenigingen en groepen. Maar een coördinator zoals Geert zorgt ervoor dat de centrale boodschappen via de groepen zo ruim mogelijk uitgedragen worden. In Limburg bijvoorbeeld wisselt Geert de meeste ideeën uit in het Limburgs Overleg en de Limburgse Adviesraad. Die zullen samenkomen in ‘Het Nieuwe Huis’ te Hasselt, zowat het broertje-zusje van Het Roze Huis-ARK.

Het doelgroepenbeleid prijkt hoog op Geerts verlanglijstje. Hij denkt daarbij aan holebi’s met een verstandelijke beperking, oudere en ook allochtone holebi’s, Voor deze laatsten bevordert hij de samenwerking tussen groepen als bijvoorbeeld WISH (werkgroep internationale solidariteit holebi’s), Shouf-Shouf (‘Dé interculturele holebivereniging’) en het True Colours initiatief in Limburg. Rond oudere holebi’s hoopt Geert te kunnen samenwerken met het Roze Huisproject Janus 2, waarin hij zijn ervaring ten volle kan benutten. Holebi’s met een verstandelijke beperking krijgen een aangepaste filmavond aangeboden, een bowlingavond of ander initiatief dat hen een leuke tijd bezorgt. “In ieder geval met veel warmte”, bevestigt Geert één van de doelstellingen.

Hij stelt het zo: “Ik wil mee de taboes binnen én buiten de holebigemeenschap helpen doorbreken. Je zou maar eens minderheidsgroep binnen de minderheidsgroep zijn. Wij moeten nog heel veel bespreekbaar maken, ook over hiv. Wij moeten blijven openheid scheppen over verschillende leefstijlen en anders-zijn dan anderen.”

Dirk Clotman

Geert Verelst wil zich als nieuwe coördinator Antwerpen-Limburg naast zijn basisopdrachten ook toeleggen op doelgroepenbeleid.

/// holebifederatie \\\

de magneet / 19 \

Geert Verelst wil zich als nieuwe coördinator Antwerpen-Limburg naast zijn basisopdrachten ook toeleggen op doelgroepenbeleid.

Antwerp Pride: vier dagen ononderbroken feestenTrots op de stad en wie we zijn

Antwerp Pride 09

het campagnebeeld van de HRD awards© Carll Cneut

Van donderdag 25 tot en met zondag 28 juni wordt de stad overspoeld met feesten tijdens de Antwerp Pride. De Holebifederatie en Het Roze Huis organiseren met de Antwerpse holebihoreca dit bruisende evenement. De stad verwacht tienduizenden bezoekers. Een unieke gelegenheid om de vriendschapsbanden nauwer aan te halen en als groep naar buiten te treden.

De Holebifederatie organiseert op donderdag een symposium in het Zuiderpershuis over de geschiedenis en toekomst van de holebibeweging. Deze zomer is het 40 jaar geleden dat de Stonewall-rellen plaatsvonden in New York: een reeks gewelddadige betogingen na een politie-inval in een homozaak. Velen beschouwen dit protest als het begin van de internationale homorechtenbeweging.

Het officiële openingsfeest gaat door in café Den Draak. Vanaf 21 uur wordt het feest ingezet en is het startsein gegeven voor de talloze feesten die volgen.

Vrijdag is er voor de liefhebbers van de kinky scene A Hard Night: de grootste fetish fuif van België. A Hard Night is verhuisd van D-club naar Linkeroever. In een pakhuis gaat een hete nacht door. Er is een shuttle service voorzien vanuit de stad. Plaats van vertrek: The Boots. Motorliefhebbers springen achterop bij één van de zes Harley-Davidson motorrijders die hen naar de feestlocatie brengen.

Voor popmuziek kan je terecht op de Sing Along-activiteit van Active Company en MuHKA_media. Het cinemasucces Mamma Mia wordt vrijdagavond geprojecteerd op groot scherm in MuHKA. De musical bevat bijna alle ABBA-hits. Een ludieke opwarming brengt iedereen in de sfeer om uit volle borst mee te zingen met Meryl Streep, Pierce Brosnan en Colin Firth. Enkele ‘echte zangers’ zorgen ervoor dat het meezingfestijn niet ontaardt in een kakofonie.

Voor de vrouwen is er diezelfde nacht Café De Love. Red & Blue ontvangt opnieuw de ‘luscious ladies’ met open armen voor een stomende fuif. Een mix van disco, pop, R&B en house nodigt uit tot dans. Het wordt een stijlvolle Gay Thé Dansant.

Op zaterdag 27 juni vindt het evenement plaats waar het in 2008 vooral rond draaide: Navigaytion. Duizenden feestgangers mogen opnieuw de charme en geneugten van een rondvaart op de Schelde ervaren. Vanaf 15u varen een tiental boten uit. Verschillende discotheken en fuifconcepten zullen als gastheer optreden voor een boot: LeYou, Love

Everyone, The Room, The Boots, Mezzogiorno, Red & Blue en Café De Love. De muziekstijlen variëren van commercial house tot electro. Op het Steenplein worden verschillende podia gebouwd met animatie, optredens, drink- en eetkramen.

Zaterdag is er ook de FalcomFair: een straatfeest voor liefhebbers van het kinky genre. Op het Van Schoonbekeplein staan standhouders met leer, rubber, lak, lycra, sportswear, militaire kleding, enzovoort. De Oink Oink Bar bevindt zich immers aan het plein. De naam FalcomFair verwijst naar het nieuw aangelegde Falconplein even verder. Dj Steven (Hessenhuis & DClub), dj Sparky (Oink Club) en dj AntiDJ (Oink Club), zorgen voor de muzikale omlijsting.

Op zondag staat een familiedag in de Antwerpse Zoo op het programma. De gasten krijgen een rondleiding door een gids die alles weet over diversiteit bij dieren. Het zal druk zijn in de zoo, want olifant Phyo Phyo is in mei bevallen van een baby: de eerste olifant die ooit in België is geboren. Brouwerij de Coninck schenkt een gratis pink drink voor de Pride-bezoekers.

Hét schitterendste symbool van Antwerpen is zondag aan de beurt: de diamant. Het Diamantmuseum organiseert een expositie naar aanleiding van de HRD Awards: een tweejaarlijkse wedstrijd voor ontwerpers van diamanten juwelen. De Hoge Raad voor Diamant selecteerde 39 namen uit 654 artiesten die aan het thema ‘Once upon a time… my favourite fairy tale’ hun eigen invulling gaven. Zondag 28 juni wordt de winnaar bekendgemaakt. Ter gelegenheid van de Antwerp Pride vindt er een datingevent plaats in het museum. Leer elkaar kennen bij een drankje en misschien ontdek je op de bodem van je glas een briljante diamant…

De Antwerp Pride is na de eerste editie duidelijk uitgegroeid tot een gevarieerd vierdaags evenement. De stad bekijkt het leven even door een roze bril en vervult haar rol als eeuwenoude en moderne plaats voor ontmoeting. Voor het volledige programma, surf naar: www.antwerppride.com

Dennis De Roover

/ 20 \ de magneet

Grote holebi-evenementen zijn geen uitzondering meer sinds christendemocraat Philip Heylen in 2007 toerismeschepen werd in het stadsbestuur: de EuroGames, de Antwerp Pride, de Antwerp Games, de World Outgames… De man zakte zelfs af naar Las Vegas om de kandidatuur van de stad om de IGLTA-conventie in 2010 te organiseren te verzilveren; en met succes! Vanwaar al die aandacht voor holebi’s als toeristische doelgroep? Geen mooier moment dan aan de vooravond van de Antwerp Pride om het hem persoonlijk te vragen.

Philip Heylen: “Ik denk niet echt in strikte doelgroepen maar we streven er in het stadsbestuur naar om alle inwoners en bezoekers van Antwerpen het gevoel te geven dat ze welkom zijn. De aandacht die we hebben voor holebi’s is veel ruimer dan alleen de toeristische sector. Toen ik schepen van toerisme werd, had ik van het begin af de intentie om evenementen die gebeurden in de schoot van de holebi-gemeenschap naar Antwerpen te brengen. Evengoed wou ik die evenementen ruimer kaderen en er voor zorgen dat de link met de rest van de samenleving werd gelegd. Ik heb soms de indruk dat holebi’s als groep zich vooral richten naar de eigen leden zonder dat ze aan outreach doen, om het in het Engels uit te drukken. Holebi’s voelen zich hopelijk

toch betrokken bij de stad. De leuze van het stadbestuur is niet voor niets ’t Stad is van iedereen. Het viel me als bevoegde schepen op dat er in de holebi-gemeenschap twee wereldjes zijn die zowat naast elkaar evolueren: enerzijds de verenigingen met hun uitgesproken sociaal-maatschappelijke betrokkenheid en anderzijds het commercieel gebeuren met de bars, dancings, horecazaken, enzovoort.”

De Magneet: “En zij werken vanuit een ander oogpunt?”PH: “Ja. En toch worden ze primair gedreven door dezelfde bekommernissen! Beide hebben hun aanpak en verdiensten. Antwerpen levert zoveel inspanningen voor de bewoners, waarom dan niet voor de bezoekers? Bezoekers die holebi zijn, moeten zich toch ook kunnen identificeren met Anwerpen als open, tolerante stad? Natuurlijk spelen

economische overwegingen een rol bij het organiseren van de Antwerp Pride maar zo’n pride werkt ook psychologisch. Voor Antwerpenaren is het pas echt leuk om in de stad te wonen als ze van bezoekers te horen krijgen dat Antwerpen een aangename stad is om naartoe te komen! In zekere zin reverse psychology: als wij, als stadsbestuur, de Antwerpenaren zeggen dat de stad prettig is om in te wonen, nemen ze dat met een korreltje zout. Wanneer bezoekers hen zeggen wat Antwerpen allemaal te bieden heeft, zijn inwoners sneller geneigd dat aan te nemen. Het is hier een kleurenpalet van nationaliteiten, godsdiensten en personen met verschillende seksuele voorkeuren. Die verscheidenheid verrijkt de stad. Investeren om holebi’s naar Antwerpen te lokken loont wel degelijk de moeite.”

De Magneet: “In welke zin verschillen holebi’s van andere doelgroepen?”PH: “Holebi’s zijn trendsetters, zeker op vlak van internationaal toerisme. Ik ontving onlangs twee Amerikaanse journalisten. Ze schreven voor grote toeristische bladen waaronder Travel + Leisure. Een van hen was homo en had een blog die dagelijks door meer dan een miljoen mensen wordt bezocht. Antwerpen haalde de laatste jaren de top 10 van ‘te bezoeken steden’ in de reisgids Lonely Planet. De Scheldestad is aan het opklimmen op de ladder van toeristische bestemmingen! Antwerpen profileert zich als open en tolerant. Dus is het vanzelfsprekend dat die boodschap bij holebi’s het eerst in het oog springt.”

De Magneet: “Kan de Pride niet met gemak draaien op privé-initiatieven?”PH: “Er zijn veel privé-initiatieven maar om één of andere reden vonden ze elkaar niet: zowel onderling, als de samenwerking tussen het verenigingsleven en ‘de privé’. Er waren vaak misverstanden. Ze programmeerden zelfs fuiven en evenementen tegen elkaar in. Door die negatieve sfeer ging veel energie verloren. Ik heb nooit gezegd: ‘en nu gaat de stad de organisatie eens op zich nemen’ maar ik heb wel moeite gedaan om de partijen samen te brengen om alles uit te praten. Dat overleg heeft de eerste Antwerp Pride in 2008 mogelijk gemaakt. De stad heeft opgetreden als bemiddelaar maar ik heb altijd gevraagd aan de holebi-zaken en organisaties om het heft in eigen handen te houden. Vorig jaar verliep de Pride nog met vallen en opstaan omdat er toen nog geen consensus was over een centraal aanspreekpunt. Dat probleem is nu grotendeels van de baan. Er wordt ook onderling transparanter gecommuniceerd.”

De Magneet: “Wat hebben hetero’s aan een Antwerp Pride?”PH: “We hadden een weekend voor de Pride kunnen uitkiezen waarop geen andere grote evenementen plaatsvinden in de stad. Daar hebben we bewust niet voor gekozen. Op die manier krijgen we net een bruisende mix van mensen die zich door de stad bewegen. Zo is er op

‘Trots op wie we zijn’Schepen Philip Heylen over de betekenis van de Antwerp Pride voor hem.

“De positieve sfeer die er in 2008 in de stad hing, was enorm aanmoedigend! Tijdens dit Prideweekend zijn er een zestal grote evenementen: de MURGA, BorgerRio, …”

Antwerp Pride 09

zaterdag 27 juni de MURGA-parade. Het proces dat aan zo’n parade voorafgaat is belangrijker dan het uiteindelijke resultaat. Er worden buurtbewoners gezocht die zin hebben om mee te dansen, te zingen, kunst te maken, teksten te schrijven, enzovoort. Wonder boven wonder – want tegen alle verhalen over vereenzaming en verdwijnen van sociaal weefsel in – is er groot enthousiasme voor een dergelijk evenement. In verschillende wijken zijn er bewoners die graag deelnemen. Vorig jaar viel het evenement ook al samen met de Antwerp Pride. De positieve sfeer die er toen in de stad hing, was enorm aanmoedigend! Tijdens het prideweekend zijn er een zestal grote evenementen: de MURGA, BorgerRio, …”

De Magneet: “In welke zin gaat deze Pride verschillen met die van vorig jaar? Vorig jaar was Navigaytion alomtegenwoordig…”PH: “Navigaytion is natuurlijk een groot bestaand evenement dat ik maar al te graag veranker in Antwerpen. Laat ons eerlijk zijn: Navigaytion trekt duizenden bezoekers. Vorig jaar was dat inderdaad het centrale gegeven waarrond de rest van het programma werd gebouwd. Het overleg tussen de holebi-organisaties en -zaken was toen nog jong. Nu kunnen de organisatoren bogen op de vorige editie en hebben ze een jaar gehad om alles voor te bereiden. Er is dit jaar ook een fijner uitgewerkt cultureel programma met kortingen in de verschillende stedelijke musea, een minifilmfestival, …”

De Magneet: “Antwerpen wordt in campagnefilmpjes afgeschilderd als ‘gay-capital’. Is ze dat echt voor jou?”PH: “De manier waarop je jezelf verkoopt, is natuurlijk een marketinggegeven maar Antwerpen wordt in het buitenland wel eens a pocketsized metropolis genoemd. De stad wil zich als hoofdstad profileren: Antwerpen is natuurlijk geen hoofdstad van een land maar ze heeft tal van troeven die ze kan uitspelen. We hebben toch de haven, de diamant, de Vlaamse kunst, de modesector, … Het veelkleurige gemeenschapsleven is daarbij - wat mij betreft - nog de grootste troef van allemaal!”

De Magneet: “Is het uitgaansleven niet te beperkt om de vergelijking te kunnen maken met steden als Amsterdam en Barcelona?”PH: “Dat hangt ervan af wat je onder uitgaansleven verstaat… Die Amerikanen waar ik over sprak, hebben zichzelf hier alleszins enorm geamuseerd! Ze zijn trouwens uitgegaan op een zondag! Niet evident in andere steden. De dag ervoor waren ze in Amsterdam ontvangen. Amsterdam heeft misschien nog steeds de naam van uitgaansstad maar Antwerpen is niet slechter, omdat het uitgaansleven hier wat kleinschaliger is. We zijn niet het Mekka van de nachtclubs: dat zal je me niet horen beweren. Bovendien: holebi’s die een stad bezoeken, willen ook niet constant holebi-zaken platlopen. We hebben hier een kwalitatief aanbod aan cultuur en goede restaurants op een hele kleine oppervlakte met een aanbod voor ieder budget. De campagnes dragen de fierheid in zich die je wil meegeven aan anderen. Wij zijn als Antwerpen fier op wie we zijn. In die zin sluiten die campagnes perfect aan bij de boodschap van de Antwerp Pride.”

De Magneet: “Je wilt de holebi’s ook niet te veel gaan benaderen als een doelgroep die fundamenteel verschilt van andere?”PH: “Ik zou daar eindeloos over kunnen filosoferen maar wat is uiteindelijk de betrachting van een doelgroepenwerking? De doelgroepwerking overbodig te maken. Het feit dat je als groep de behoefte hebt jezelf af te zetten tegen de gemeenschap is misschien een indicatie dat die gemeenschap je persoonlijk onvoldoende aanvaardt. Van zodra dat wegvalt, hoef je jezelf nergens meer tegen af te zetten, je hoeft alleen nog op een positieve manier je identiteit te ‘vieren’. Ik wil holebi’s geen eigen niche of stigma meegeven. Integratie in het reguliere aanbod van de stad is mijn streefdoel. Alle zaken in de stad zouden in feite zo’n regenboogvlag op hun inkomdeuren moeten kleven. Wat meer is: zelfs dát zou overbodig moeten zijn! Alle zaken zouden gay-friendly moeten zijn. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn. Maar daar zijn we – jammer genoeg – nog niet…”

Dennis De Roover

“Antwerpen wordt in het buitenland wel eens een pocketsized metropolis genoemd. De stad wil zich als hoofdstad profileren”

/ 22 \ de magneet

Monica De Coninck (sp.a) is schepen van Sociaal Beleid en Diversiteit in Antwerpen. Als bevoegde schepen engageert ze zich voor de emancipatie van holebi’s en andere minderheden in de stad: een moeilijke materie. In het verleden verliep de samenwerking tussen Het Roze Huis (HRH) en het stadsbestuur niet altijd even vlot: strubbelingen waar schepen De Coninck vrij los van staat, aangezien ze pas in 2007 schepen van Diversiteit werd. Maar de stad en HRH hebben elkaar weer in de armen gesloten. Ze sloten recent een nieuwe overeenkomst. Naar aanloop van de Antwerp Pride vragen we schepen De Coninck hoe zij staat tegenover de Pride en de vernieuwde samenwerking…

Monica De Coninck: “Ik hoop echt dat de moeilijke periode tussen de stad en Het Roze Huis voorbij is. Antwerpen is een internationale stad met een grote diversiteit aan mensen: het is evident dat er ook mensen in de stad wonen die holebi zijn. Ik vind het daarom belangrijk dat Antwerpen een werking in haar beleid opneemt rond sociale thema’s en gezondheidsthema’s. Dat doelgroepenbeleid is van grote betekenis: de stad heeft aanspreekpunten nodig.”

De Magneet: “Wat verwacht de stad nu van Het Roze Huis en de Antwerpse holebi-organisaties?” MDC: “De psychologische bijstand voor mensen die behoefte hebben om te praten over hun ontluikende seksualiteit is een ongelofelijke opdracht. De zelfmoordcijfers bij jongeren in België zijn allesbehalve laag. Ik zie daar ook een verband. Ook een belangrijke taak: gezondheidspreventie en het informeren over gezondheidproblemen: ontmoeting en vorming zijn daarbij van groot belang. Ik vind het daarom nodig dat af en toe duidelijk naar buiten wordt getreden over gezondheidproblemen. Bepaalde doelgroepen lopen ook specifieke gezondheidsrisico’s. Er wordt momenteel bijvoorbeeld een campagne gevoerd voor borstkankerscreening bij allochtone vrouwen. Bij holebi’s moet de aandacht worden gevestigd op alle mogelijke seksueel overdraagbare infecties. Wanneer verenigingen en netwerken een rol kunnen spelen in het beleid van de stad, moeten we dat stimuleren. Dat gezegd zijnde, ik ben wel een resultaatsgericht persoon: wanneer ik middelen geef, wil ik ook resultaten zien. Het Roze Huis en de holebi-organisaties zullen moeten bewijzen dat ze weloverwogen en transparant omgaan met de middelen die ze krijgen. Of we nu spreken over de holebi-beweging, patiëntenverenigingen of de armoedebeweging: de mensen actief in zo’n beweging zijn vaak ervaringsdeskundige. Het beleid dient dus rekening te houden met de kennis die jullie aanbrengen.”

De Magneet: “De Antwerp Pride staat voor de deur. Tijdens die Pride wordt ook het 40-jarig bestaan van de holebi-beweging gevierd. Wat zijn volgens u de grote verwezenlijkingen van deze beweging?” MDC: “Vijfendertig jaar geleden studeerde ik aan de universiteit in Gent. De eerste homobeweging is toen opgestart. De initiatiefnemers waren toen vooral mannen. Ze gaven historisch goede fuiven in Gent waar iedereen naartoe ging; zowel mannen als vrouwen. Ik vond homoseksualiteit toen heel normaal maar we leefden destijds in een maatschappij waarin het absoluut niet evident was om homoseksueel te zijn. De maatschappij is daarin vandaag veel toleranter geworden, al reageren sommigen wel nog onwennig op (homo)seksuele gedragingen in het openbaar. Wanneer je vroeger thuis kwam vertellen dat je homoseksueel was, dan stortte de wereld van de ouders in elkaar. Vandaag is dat bij ouders al lang niet meer het geval. Die aanvaarding is de grote verdienste van de zelforganisaties, als dat al hun bewust doel was bij de oprichting. Volgens

‘Er zit altijd een boodschap aan vast’Antwerp Pride en holebi-emancipatie door de ogen van schepen Monica De Coninck

‘De verscheidenheid binnen de holebi-gemeenschap wordt tijdens een Pride aangetoond’

de magneet / 23 \

mij kan het ook niet anders. Er zijn ook nu nog bepaalde groepen waar homoseksualitiet nog een groot taboe is. Als ik kijk naar bepaalde allochtone gemeenschappen. Als er iets in die gemeenschappen of levensbeschouwingen zou veranderen, zal het ook zijn omdat sommigen op een bepaald moment sterk genoeg zijn om op te staan. Het moet heel moeilijk zijn om je privéleven eeuwig te verbergen. Die hypocrisie hou je niet vol. Anderzijds vind ik ook niet dat men met heel zijn privéleven te koop moet lopen.”

De Magneet: “Is Pride dan niet een verkeerde naam voor een evenement waarin holebi’s als groep naar buiten treden?” MDC: “Holebi zijn zou iets heel normaal moeten zijn maar ik vind ‘Pride’ geen slechte naam. Ik weet dat er tendensen zijn waarbij personen zeer expliciet laten blijken dat ze homo zijn, ook tijdens een dergelijk evenement. Maar je moet alles in zijn context beschouwen en dat buitensporig gedrag moet je ook kunnen relativeren. Op een Pride en gay-optochten zie je excessen maar je ziet daar ook veel - qua uiterlijk dan - doodgewone mensen rondlopen. De verscheidenheid binnen de holebi-gemeenschap wordt tijdens een Pride ook aangetoond; dat is net het leuke eraan. Het klassieke beeld dat hetero’s hebben van holebi’s klopt niet altijd. We zien daar echter ook een evolutie. Vroeger werden homo’s vaak geassocieerd met travestieten. Dat beeld is sterk gecorrigeerd de laatste jaren.”

De Magneet: “Draagt zo’n Pride nog bij tot de emancipatie van holebi’s? Is het niet in de eerste plaats een grote fuifgelegenheid?” MDC: “Ik heb soms de indruk dat de holebi-beweging zowat de enige groep is in ons land waar men weet hoe je goede feesten moet organiseren. Feesten waar men echt uitbundig en gelukkig kan zijn. Ofwel kom ik onvoldoende buiten, dat kan ook. (lacht) Vorig jaar heb ik meegevaren op een boot tijdens Navigaytion. Het ging er zo uitbundig aan toe! In mijn jeugd was ik ook zeer uitbundig maar door mijn functie moet ik me nu vaak inhouden. Het was plezant om dat feest mee te maken. Vorig jaar was het ook heel mooi weer en zeer aangenaam op de Schelde. Volgens mij is de emancipatie van holebi’s trouwens een permanent proces. De Pride is een feest en het is toch prima dat je op zo’n plezante manier aandacht vraagt voor de emancipatie van holebi’s?’

De Magneet: “Vindt u het belangrijk dat een Pride nog een boodschap brengt of hoeft dat niet?” MDC: “Er zit altijd een boodschap aan vast, onvermijdelijk.”

De Magneet: “Met welk beeld van de stad hoopt udat internationale bezoekers naar huis vertrekken?” MDC: “Dat van een stad waar veel kan maar ook bepaalde dingen niet kunnen. Ik denk dan aan geweld, intolerantie en discriminatie. En natuurlijk zal de toekomst niet vrij van conflicten zijn, maar dan is vooral de manier waarop je daarmee omgaat van belang. Ik wil niet, en ik druk me misschien te sterk uit, dat ze het beeld hebben: ‘alles kan en alles mag’. Ik ben voor actieve tolerantie en wederzijds respect: dat betekent soms dat je jezelf moet beperken en niet altijd je eigen goesting moet doen.”

De Magneet: “Wanneer is deze Pride voor u geslaagd?”MDC: “Als er geen conflicten zijn, het evenement goed in beeld komt in media en pers. Wanneer deelnemers leuke herinneringen aan de Antwerp Pride overhouden.”

Dennis De Roover / Foto: Timothy Meersman

Op dinsdag 9 juni 2009 is schepen De Coninck te gast in Het Roze Huis. Ze gaat er een gesprek aan met holebi’s van allochtone origine in onze stad. Iedereen is welkom mee te komen babbelen vanaf 20 uur in Het Roze Huis.

Antwerp Pride 09

/ 24 \ de magneet

Antwerpen wil altijd de grootste zijn. Meer nog, onze provincie is het ook! Toch als het op het aantal holebi-verenigingen per vierkante meter aankomt. Eén van de dertig verenigingen is zowel alfabetisch als door haar naam altijd de eerste in onze publicaties; AA De Eerste, de anonieme alcoholisten die elke week samenkomen op de eerste verdieping van Het Roze Huis. Anoniem, en toch.

Sven De Blick: “Ik heb er geen probleem mee erover te praten. Praten helpt ook anderen de weg te vinden naar ons.”

De Magneet: “Wat is de bedoeling van AA De Eerste?” SDB: “De bedoeling van AA De Eerste is in de eerste plaats niet anders dan wat alle andere AA-groepen voorstaan. We willen met andere woorden elkaar helpen nuchter te blijven . Of sober zoals velen het liever horen.”

De Magneet: “Jullie komen elke dinsdag samen. Wat gebeurt er op zo’n avond?” SDB: “We noemen het nog steeds ‘de vergadering’, maar het is in de eerste plaats een gespreksavond waar ieder zijn week schetst. Op een heel eerlijke manier, dat gaat bij ons voor alles. Dan vertel je dus of je wel of niet gedronken hebt bijvoorbeeld. We maken ook tijd voor wie nieuw is, met een voorstelling aan elkaar en speciaal voor hen vertellen we ons relaas... Hoe we zelf dronken, hoeveel en waar we dat deden. Of dat thuis was of in de kroeg. En vooral; hoe we er vanaf geraakten. Ook hoe sommigen nog wel eens struikelden. Ook dat vertellen we eerlijk.”

De Magneet: “Hoeveel mensen komen er gemiddeld?” SDB: “Momenteel hebben we een groep van 10 mensen, wat de verhalen gevarieerd maakt. Elke week heeft er wel iemand iets bijzonders te vertellen.”

DM: “Hoe worden de taken verdeeld in de groep?” SDB: “Echte taken hebben we niet, maar er is een soort van ‘chairman’. Gewoon iemand die er af en toe aan doet herinneren dat het om alcohol gaat, en niet om euh... chips

of zo. Bij ons in de groep is deze chairman er een beetje ingerold en hij doet dat echt goed. In traditionele AA-groepen volgen ze wat men het 12-stappenplan noemt. Daar verandert deze chairman om de 12 weken, bij ons blijft het dus dezelfde.”

De Magneet: “Doen jullie behalve de praatavond nog andere activiteiten?” SDB: “Wel, dit jaar hebben we voor de eerste keer een etentje gehad. Ik zou je graag vertellen hoe het was, maar ik was net met vakantie… Maar ik hoorde dat het wel geslaagd was. In mijn moedergroep, dat is de AA-groep waar je ooit de eerste keer binnenstapte, is er wel jaarlijks een BBQ. Zonder wijn uiteraard! (knipoogt). En neen, ook geen bier.”

De Magneet: “Wat is het grote verschil met een hetero-AA-groep? Ik wil maar zeggen; hoe belangrijk is het dat er een AA-groep is die zich speciaal richt op holebi’s?” SDB: “Wel, mijn moedergroep is een heterogroep. Enfin,... dat staat uiteraard nergens vermeld. Is er verschil? Allereerst moet je weten dat iedereen die zich de eerste keer aanmeld bij een AA-groep een zekere drempelvrees heeft. Maar dan is er vaak ook de oorzaak van het drinken. Stel dat je ooit bent beginnen drinken omdat je je niet durfde outen of dat de breuk in je holebi-relatie de oorzaak is. Dan kom je de eerste keer met een bang hartje binnen ... Laat het me uitleggen met m’n eigen voorbeeld. Ik kwam binnen in mijn moedergroep waar ongeveer 25 mensen rond de tafel zaten. Aan de kop van de tafel de chairman... met het uiterlijk van een 75-jarige. Ik kende aan de tafel maar één persoon, mijn AA-peter, hij die me meenam. De enige die ook wist dat ik gay ben. Verder zag ik alleen vreemde mensen, niet wetende of ze gay-minded waren... Ik heb het dus nooit verteld in mijn moedergroep. Dat is op zijn minst anders bij een holebi-AA-groep.”

De Magneet: “Is het nodig om te blijven komen?” SDB: “Uit ervaring weten we dat mensen die niet blijven komen vroeg of laat struikelen, maar ik kan me best voorstellen dat er sterke mensen zijn die er toch in slagen. Probleem is dat mensen al snel denken dat ze het wel alleen kunnen. Is het nodig te blijven komen? Voor mij wel, want het is niet alleen geholpen worden, maar ook helpen... Het is belangrijk dat zij die al veel ervaring hebben in ‘gestopt zijn’, die soms al 2,5 of 10 jaar in soberheid leven, blijven komen. Daar kunnen de nieuwe leden kracht uitputten.”

De Magneet: “Wanneer weet iemand dat die een problematisch drinken is? Hoe hoog is de drempel dan om naar AA De Eerste te komen?” SDB: “Een drinker die zich de vraag stelt; ‘drink ik niet wat veel?’, die stelt zich die vraag niet zomaar... Een gesprek met een arts is dan op z’n plaats, want dikwijls is het na een doorverwijzing pas dat men goed begrijpt dat AA zijn doelstellingen haalt. Als je op eigen kracht naar AA komt, is dat anderzijds wel heel positief. Een teken dat je weet dat er een probleem is. Toch horen we vaak dat wie er nood aan heeft eerst nog even zegt: ‘het is precies niets voor mij’. Omdat de drempel zo hoog lijkt. Wat dat betreft wil ik graag

Vereniging in de kijker, deel 9: AA De Eerste“Ook wie gestopt is, blijft komen. Zij zijn de kracht voor de nieuwelingen.”

/// AA \\\

de magneet / 25 \

een keer zeggen dat die drempelvrees in Het Roze Huis echt overbodig is. Het personeel dat aan de bar staat in Café Den Draak weet dat er boven een AA-meeting is op dinsdag. Zij geven ons telkens een onthaal om ‘u’ tegen te zeggen. Waarvoor dank trouwens!”

De Magneet: “Worden jullie soms scheef bekeken door anderen?” SDB: “Ik alvast niet, merk ik. Ik maak er ook geen probleem van dat iedereen het van me weet, al is absolute anonimiteit wel belangrijk tegenover alle andere leden. Je spreekt bijvoorbeeld nooit over iemand die je kent van ‘de tafel’. Het feit dat ik uit de anonimiteit ben, is omdat ik het mijn verzekering noem. Overal waar men mij kent, ben ik er zeker van dat men mij nooit een pint zal tappen. Ik vind dat ook niet zielig of zo. Ík wil het gewoon niet omdat ík niet kan drinken en als iemand in mijn gezelschap dat wel kan, dan is dat een gelukkig mens op zijn manier en die bekijk ik ook niet scheef.”

De Magneet: “Wat wil je nog even kwijt?” SDB: “Een bedankje aan AA De Sterke Kracht Kapellen, mijn peter, en uiteraard de mensen van de tafel bij AA De Eerste. Allemaal mensen die ervoor zorgden dat ik je nuchter te woord heb kunnen staan.”

Sven Pichal

Contactgegevens AA De EersteZit je met een vraag, dan mag je alle dagen anoniem bellen met Sven De Blick op 0479-343 666. Enkel nuchter alsjeblieft. Of je kan ook gewoon aansluiten, elke dinsdag op de eerste verdieping van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen.

In afwachting van de World OutGames… de AntwerpGames

Na het Multitornooi in 2001, het Safaritornooi in 2002 en het Jubileumtornooi in 2005 organiseert Active Company dit najaar de AntwerpGames. Een sportieve amuse-bouche voor de World OutGames Antwerpen in 2013.

Active Company verwacht in het weekend van 30 oktober tot 1 november 2009 zo’n 600 sporters uit heel Europa. Er zijn tornooien badminton, tennis, volleybal, worstelen en zwemmen voorzien, maar ook fietstochten van 40 en 80 km, een wandeltocht en ook de nodige ‘sociale’ recreatie met een diner en een party.

Meer info en inschrijvingen: www.antwerpgames.be.

/ 26 \ de magneet

publireportage

Men’s Skin Care On A Whole New Level: 4VOO Is Changing The Tanning World In Style

Doorbraak in mannenverzorging:stijlvol bruinen met de nieuwe 4VOO moisturizing self-tanner

De nieuwe 4VOO moisturizing self-tanner is een totaalformule. De luxueuze zelfbruiner - exclusief voor mannen - hydrateert, werkt anti-ageing en geeft een egaal getinte look. Een natuurlijke gebruinde teint zonder strepen of oranje schijn. De bruine kleur blijft ongeveer één week ook na het wassen, scheren of scrubben. De 4VOO moisturizing self-tanner is een volwaardig alternatief voor de zonnebank.

Exclusief verkrijgbaar

4VOO wordt uitsluitend verdeeld via exclusieve mannensalons, wellnesscentra, medispa’s, dermatologische centra, en schoonheidsspecialisten. 4VOO werkt nauw samen met de medische wereld: chirurgen raden mannen 4VOO-producten aan als nazorg bij een cosmetische ingreep.

Verkoopspunten: www.4VOO.eu 4VOO moisturizing self-tanner: 50 ml - € 72

Meer informatie? Katleen VrombautZaakvoerder CosMENtis Benelux katleen@cosmentis.com - 0032 0 479 45 83 59Kristel Tosseyn Persverantwoordelijke 4VOO

kristel@4VOO.eu - 0032 0 495 30 08 30

/ 28 \ de magneet

Homo’s zijn trendsetters, homo’s zijn opiniemakers, homo’s zijn avant-garde. Gays staan te boek als zeer interessant voor adverteerders omdat ze nieuwe producten sneller zouden oppikken. Maar hier is weinig wetenschappelijk onderzoek naar gevoerd. Bert Vandecasteele van de Lessius Hogeschool onderzocht of homomannen en lesbiennes nu innovatiever zijn dan hetero’s.

Innovatief is niet hetzelfde als creatief. “Een innovatief individu is iemand die sneller nieuwe ideeën of producten aanvaardt dan anderen in zijn sociaal systeem”, verduidelijkt Bert Vandecasteele. “Mensen die niet eerst de ervaringen van anderen afwachten, maar snel een nieuw product aanschaffen uit zichzelf.” In marketingtermen spreekt men ook wel van early adaptors.

Wie de neiging heeft innoverende producten te kopen, doet dat vaak om ‘uniek’ te zijn en zal dus niet wachten op de ervaringen van anderen. De opzet van het onderzoek was om te verifiëren of holebi’s vatbaarder zijn voor nieuwigheden dan hetero’s. Iets waar veel bedrijven, adverteerders en communicatiebureaus en de gay scene zelf vaak van uitgaan, maar dat nooit wetenschappelijk getest is.

De wil zich (net niet) te onderscheiden Uit de resultaten kan Bert enkele clichés toch bevestigen. Gemiddeld kopen homomannen inderdaad sneller nieuwigheden dan hetero’s, terwijl lesbiennes net meer afkerig staan dan heterovrouwen ten opzichte van innovaties. “Dat kreeg ik ook te horen in de panelgesprekken. Homo’s blijken bovendien meer luxe- en publieke producten te kopen dan hetero’s, wat ook bevestigd werd in de enquête.” Publieke producten zijn zichtbaar. Bijvoorbeeld een innovatieve gsm, iets waarmee je je uniciteit kan tonen. “Homomannen zijn op zoek naar unieke producten. Zo kunnen ze zich onderscheiden en toch herkenbaar zijn voor de incrowd. Hulpmiddelen voor je gaydar, zeg maar.”

Is deze wil geen zelfbevestigende voorspelling? Het beeld bestaat dat homo’s trendy zijn, dus gaan homo’s bewust of onbewust zich hiernaar gedragen. “Er is nog altijd wel een homosubcultuur. Het is nog niet gemeten, maar dat beeld over homo’s zal mogelijk ook het gedrag van homo’s beïnvloeden en zichzelf versterken.”

“Homo’s blijven gemiddeld langer single en hebben meestal geen kinderen. Hierdoor zijn ze onder meer vaker weg van huis, gaan vaker en tot op een latere leeftijd dan heteromannen uit. Zo pikken ze nieuwe trends sneller op maar zullen tegelijk door sociaal te zijn, ook die trends gemakkelijker doorgeven. Dat is toch wat adverteerders hopen.”

Niet de geaardheid, wel de gevolgen Hier ligt de sleutel van het verhaal. Waarom zijn homomannen innovatiever? Omdat ze langer alleenstaand zijn. Zonder kinderen kan je een groter deel van je budget spenderen aan de vaak duurdere innovaties. Heterokoppels met kinderen zijn meer gesetteld en hebben minder

Homo’s zijn innovatiever omdat ze leven als vrijgezellenVlaams onderzoek naar innovativiteit van holebi’s ten opzichte van hetero’s

Bert Vandecasteele: “Het is niet de geaardheid zelf, maar de gevolgen van die geaardheid die de innovativiteit van homomannen beïnvloedt.”

de magneet / 29 \

behoefte aan een uitgebreide vriendenkring. Voor hen is gezin en familie belangrijker. Ze zullen dan ook sneller iets nieuws voor hun spruit kopen dan de nieuwste gadgets en innovaties.

“Als je homomannen vergelijkt met alleenstaande heteromannen in het onderzoek, merk je geen wezenlijke verschillen meer. Het is niet de geaardheid zelf, maar de gevolgen van die geaardheid die de innovativiteit van homomannen beïnvloedt.”

Holebi’s zijn zelfzekerder, wonen sneller alleen en willen zich na hun coming-out onderscheiden. “Lesbiennes daarentegen blijven langer thuis wonen en zoeken elkaar minder op. Ze wonen niet massaal in steden zoals homomannen en ze willen meer zichzelf blijven dan opvallen, blijkt uit de panelgesprekken. Uit de enquête blijkt dan ook dat lesbische dames veel minder nieuwigheden uitproberen dan heterodames.”

Advertenties richten op homo’s? De hamvraag is dan natuurlijk of advertenties gericht op homomannen nuttig zijn. “Eigenlijk zou je hiervoor eerst andere dingen moeten onderzoeken, namelijk of homo’s meer open staan voor advertenties, welke advertenties goed werken bij deze doelgroep en of homomannen effectief in staat zijn om

die innovaties ook naar de bredere bevolking (via sociaal contact met hetero’s bijvoorbeeld) te verspreiden. Snel een trend aannemen maakt nog geen trendsetter van je. Bovendien, blijft een product nog aantrekkelijk voor hetero’s als het geweten is dat gays er vroeg bijwaren?

De onderzoeken die hierover bestaan wijzen wel vaak in die richting, maar zijn vaak gesponsord of gaan uit van een (marketing)bedrijf. Die stellen hun vragen in functie van hun gewenst resultaat.

“Wil je scoren bij homomannen, moet je advertentie de uniciteit aantonen. Homo’s zoeken naar iets unieks.” Reclame voor een nieuw soort waspoeder richten op homomannen heeft dus weinig zin.

Timothy Junes

Het onderzoek:

833 respondenten vulden een vragenlijst in. Eén derde was vrouw (waarvan 45% lesbisch) en van de twee derde mannen was 59% homo. 68% van de respondenten was jonger dan 31 en een dikke helft was hoger opgeleid. Hoewel deze cijfers niet de hele samenleving vertegenwoordigen, verschillen de profielen tussen holebi’s en hetero’s amper. In een tweede fase werd teruggekoppeld met focusgroepen.

In het onderzoek moesten de respondenten van een lijst nieuwe producten laten weten of ze het al dan niet kenden en of ze het al gekocht hadden. Er werd ook nagegaan, met behulp van persoonlijkheidsschalen, in welke mate zij uniek willen zijn en of ze al dan niet een innovatief persoon zijn.

Waarom bestaat er zo weinig wetenschappelijk onderzoek over holebi’s, en vooral over lesbiennes?

“De academische vakpers in consumentenonderzoek houdt eigenlijk niet van research die zich richt op specifieke doelgroepen. Ze beantwoorden liever algemene vragen als ‘welke ingrediënten maken een goede advertentie?’. En onderzoek voer je om iets mee te doen. Academici worden geacht gepubliceerd te worden.”

En waarom blijven lesbiennes in de kou? “Adverteerders beschouwen lesbiennes als minder zichtbaar en moeilijker te bereiken. Er zijn meer homomedia dan lesbomedia, meer homohoreca dan lesbiennehoreca en meer verenigingen voor gays dan voor lesbiennes.”

//// innovatie \\\

/ 30 \ de magneet

Werken aan de toekomst

“We hebben nood aan hondenpoep”, schreef ik in vorige De Magneet. “Een thema waar bijna iedereen zo goed als dagelijks mee geconfronteerd wordt, iets dat leeft. Een thema dat ook hetero’s aanspreekt. Een thema waarvoor je kunt strijden en dat resultaat oplevert. Een thema dat deuren opent in plaats van ze te sluiten.” De analogie met ‘hondenpoep’ verwijst naar de politieke actie van Harvey Milk, die de strijd aanbond tegen deze afvaloverlast om zijn kiespubliek te tonen dat er meer in hem zat dan enkel holebi-rechten.

Holebi’s en hetero’s uit verschillende hoeken reageerden op de vraag ‘Wat is onze toekomstige ‘hondenpoep’, welke thema’s kan holebi’s motiveren zich te engageren en hetero’s tonen dat de homobeweging nog redenen heeft verder te strijden?’

“Strijden voor een maatschappij waarin mensen elkaar en elkaars mening respecteren”

Jim Vertraete (30), personeelsdirecteur bij een internationaal bedrijf en ondervoorzitter van Het Roze Huis.

“’Hondenpoep’ kom je overal tegen, op elke straathoek, geheel onverwachts, maar toch haast vertrouwd, het wordt pas een echt probleem als het aan je schoenen kleeft en anders is het het onderwerp van elke dag.

Is dit de plaats die we willen geven aan het holebi-thema? Vandaag zien we dat holebiseksualiteit terug een individuele strijd dreigt te worden. Want gelooft de maatschappij niet dat we al alles hebben bereikt? Hoe zit het dan met het opnieuw strafbaar maken van homoseks in Burundi, de verkrachtingen van lesbische vrouwen in Zuid-Afrika, de homofobe gedachten in Polen… en dichter bij huis liet het Vlaams Belang recent geen twijfel meer bestaan over haar standpunt tegen het homohuwelijk. De recente discriminatiecijfers zijn nu ook niet bepaald iets waar je vrolijk van wordt.

We hebben als holebi-gemeenschap geen nood aan een ‘hondenpoepthema’. Neen, we hebben nood aan het thema van de propere straat, waar niet alleen de buurtbewoners díé asielzoeker next door en díé holebi aan de overkant wel sympathiek vinden. We hebben een propere straat nodig waar ook iedereen vrij kan doorwandelen en zich daarbij ook fijn voelt. We hebben nood aan het bredere thema voor een maatschappij waarin mensen elkaar en elkaars mening respecteren. Een wet is snel veranderd, een mentaliteit niet. De actuele projecten in Het Roze Huis rond ouderen en gelijke ouders dragen daar volledig toe bij. Er is nog werk aan de winkel.”

www.hetrozehuis.be

“Zoek de grootste gemene deler in plaats van het kleinste gemeen veelvoud”

Moniek Fransen (45), personeelsdirecteur bij een internationaal bedrijf, getrouwd moeder van een zoon van 7 en coördinator van ‘t Kwadraat, vereniging voor holebi-ouders.

“De grote uitdaging van de holebi-beweging bestaat eruit een complete ommekeer in mentaliteit te realiseren. In plaats van te focussen op de verschillen, wat een ‘holebi-voor-holebi’ cultuur in de hand werkt en daardoor ongewild nog meer de nadruk legt op het ‘anders’ zijn, zouden - zowel holebi’s als hetero’s - de focus moeten leggen op wat gemeenschappelijk is tussen beide groepen. Ongeacht vanuit welke invalshoek je een holebigroep bekijkt, er is altijd een gemene deler met de hetero tegenhanger.

Bij ’t Kwadraat is dit het ‘ouder’ zijn. We zijn in de eerste plaats allemaal ouders of wensouders. Hoewel ’t Kwadraat zich momenteel voornamelijk richt op holebi’s en hun kinderen, zouden we later ook hetero-(wens)ouders moeten aantrekken. Pas als we die fase bereikt hebben, kan er sprake zijn van een volledige integratie en kunnen we tevreden terugblikken.”

www.tkwadraat.be

//// hondenpoep \\\

Moniek

Jim

de magneet / 31 \

“Veel hetero’s vergeten dat je niet één keer uit de kast komt, maar steeds opnieuw”

Kim Raven (23), studente, freelance journalist en hoofdredacteur Expreszo, hét homojongerenmagazine van Nederland en België.

“Ik denk dat onze toekomstige hondenpoep het feit is, en blijft, dat veel hetero’s vergeten dat je niet één keer uit de kast komt, maar je hele leven opnieuw uit de kast moet komen. Je nieuwe baantje, na een verhuizing, nieuwe vrienden, nieuwe buren, als je op vakantie gaat. Overal waar je komt, moet je ‘uit de kast’ komen om te laten weten dat je een relatie hebt met iemand van je eigen geslacht. Dit is denk ik, iets wat veel mensen vergeten. Uit de kast komen blijft moeilijk, omdat homo-zijn nooit een standaard zal worden. We zullen altijd in de minderheid zijn en onze situatie moeten uitleggen. Ik hoop dat we ooit in een samenleving leven waarin iedereen vraagt ‘heb je een vriend of vriendin?’.”

www.expreszo.be

“Er is vooral vooral terug nood aan solidariteit onder holebi’s”

Esther Hiel, diversiteitsconsulent en Joris Nees, doelgroepmedewerker gender en holebi van de Stad Antwerpen.

“Heteromannen hebben hun ‘Men Liberation Front’ en relativeren zichzelf met een tv-programma vol clichés, allochtone acteurs ook met ‘Rwina’ op één.

Holebi’s hebben een heel dubbele houding tegenover hun eigen clichés: nichterig gedrag, ‘butchy’ lesbo’s, gay prides met roze veren … Omarmen of afstoten? De diversiteit in jezelf erkennen in je eigen individualisme, of toch een beetje holebi zijn?

Los van alle thema’s die ieder voor zich belangrijk vindt, is er vooral terug nood aan solidariteit onder holebi’s. Samen jezelf durven zijn in je stad. Dat je een liefje mag hebben en dat mag tonen als ieder ander: hand-in-hand, vluchtig kussend op de Meir.

‘In Antwerpen krijgt iedereen de ruimte om de eigen identiteit te ontwikkelen en te beleven.’ Dat is een van de uitdagingen van de stad binnen het stadsplan diversiteit 2008-2012. Het thema van de geëmancipeerde Antwerpenaren: lach en knik bevestigend naar holebi-koppels hand-in-hand.

Holebi’s: out and proud: toon je liefde!” www.antwerpen.be

Timothy Junes

Via

ww

w.d

emag

neet

.be

vind

je v

orig

e ui

tgav

en v

an D

e M

agne

et. I

n he

t le

nten

umm

er s

taat

het

oor

spro

nkel

ijk v

oorw

oord

.

Jim

Joris en Esther

Kim

/ 32 \ de magneet

/// het bestuur \\\

Het dagelijks bestuur van Het Roze Huis-ARK wil in de komende maanden haar communicatie sterk verbeteren. Daarnaast wil het in opdracht van de overheid diverse taken opnemen om te werken rond holebi’s in onze samenleving (zie kader). Ook de aandachtspunten die het bestuur vorig jaar al vooruit had geschoven blijven van belang; terug meer aandacht voor de basis van onze werking. Op de Algemene Vergadering in maart werd het bestuur daarom opnieuw deels vernieuwd. Ward Van Os, Marcia Poelman, Tim Van Hoydonck en Guido Hermans; zo heten de vier nieuwe bestuurders (zie verder). Zij versterken nu het team van voorzitter Sven Pichal, ondervoorzitter Jim Verstraete, secretaris Jan Vandersmissen, Peter Nijst en Sueann Vandeputte. PlannenSamen wil deze ploeg dus het beleidsplan van Het Roze Huis-ARK in realiteit omzetten. “Vorig jaar herstelden we al voorzichtig de band met de stad Antwerpen. We zetten opnieuw een werkgroep vrijwilligers en activiteiten op, kregen de verenigingen opnieuw meer in Het Roze Huis, vonden een oplossing voor het noodlijdende café Den Draak,” vertelt voorzitter Sven Pichal. “We zijn blij dat de algemene vergadering in maart ons daarvoor dankbaar was, al gebeurde niet alles zonder slag of stoot. En al is er uiteraard nóg werk aan de winkel. Dat beseffen we maar al te goed.” Open bestuur“We zijn een brede organisatie. Met mannen, vrouwen, jongeren, ouderen, holebi’s, transgenders, hetero’s,… Dat leidt wel eens tot conflicten. Heel graag willen we benadrukken dat we open staan voor alle feedback. Spreek ons aan, of mail ons. Elke bestuurder heeft een ‘@hetrozehuis.be’-adres. Gewoon onze voornaam en naam ervoor zetten met een punt ertussen. (bijv. ward.van.os@hetrozehuis.be, nvdr). De hele groep is te mailen via db@hetrozehuis.be. Laat ons weten wat je dwars zit of wanneer je een leuk idee hebt!” De nieuwe bestuurders Ward Van Os, was tot 9 jaar geleden lid van Enig Verschil en Wel Jong Niet Hetero en werkt al bijna tien jaar voor Amnesty International. Marcia Poelman, beroepshalve al een hele tijd bezig met thema’s als gender en holebi’s. Werkt nu als doctoraatsbursaal aan het steunpunt Gelijke Kansen. Tim Van Hoydonk, was al eerder actief als vrijwilliger bij Het Roze Huis-ARK en is ook een verdienstelijk zwemmer bij Active Company. Guido Hermans, is al jaren een creatieve vrijwilliger in Het

Vernieuwd dagelijks bestuur heeft goede voornemens

“Beter communiceren en een constructieve samenwerking met de overheid”

Roze Huis en is actief bij het Gespreks- en Onthaalteam. Zij stoppen, maar niet helemaalWim Morbée die in 2008 in het bestuur stapte, nam dit voorjaar ontslag als bestuurder, maar blijft wel vrijwilliger in onze vereniging. Hij wilde meer tijd voor zijn inzet in de Werkgroep Verenigingen en zal Het Roze Huis ook vertegenwoordigen op de Raad van bestuur van de Holebifederatie. Jan Huygens die jarenlang onze penningmeester was, nam ook ontslag. Hij blijft het bestuur wel volgen, maar had vorig jaar zijn ontslag al aangekondigd. Het Roze Huis is Jan zeer dankbaar voor die jarenlange inzet. Bewonderenswaardig hoe hij onze organisatie telkens door de zwaarste golven kon loodsen. Sven Pichal

Vlaamse overheid steunt projecten Het Roze Huis opnieuw Het Roze Huis-Antwerpse Regenboogkoepel heeft door de jaren heen haar werking sterk uitgebreid en veel knowhow opgebouwd. Op basis van die knowhow zat Het Roze Huis dit voorjaar samen met de Stad Antwerpen om tot een samenwerkingsovereenkomst te komen. Bij het ter perse gaan van deze Magneet, was het nog niet duidelijk of de overeenkomst nu ook echt doorgaat. Wel heeft Het Roze Huis-ARK de toezegging gekregen van minister van Gelijke Kansen Kathleen Van Brempt om twee projecten uit te werken; een vervolg op Janus dat aandacht heeft voor ouderen en een nieuw project rond holebi-ouders. Daar zal je binnenkort meer over vernemen op www.hetrozehuis.be. Trouwens, ook die site zal binnenkort een nieuw kleedje krijgen.

/ 34 \ de magneet

Dit boek werd geschonken door Boekhandel ‘t Verschil – Minderbroedersrui 33 – 2000 Antwerpen.De HolebiBib is geopend op dinsdag van 18 tot 20 u en op zaterdag van 15 tot 17 u.

Het verhaal van een huwelijk - Andrew Sean Greer

Amerika, 1953. Terwijl de Korea-oorlog in volle hevigheid woedt, beleeft de toegewijde huisvrouw Pearlie Cook haar eigen privé-oorlog. In wijdlopige flashbacks verhaalt ze hoe het zover kon komen: van de eerste schuchtere kennismak-ing met haar latere echtgenoot Holland, tot de ultieme ont-moeting met zijn ex-minnaar, Buzz Drumer. Als de naweeën van de schok zijn weggeëbd, volgt een nieuwe ontnuchtering: Buzz wil Holland terug in zijn leven, en is bereid diens liefde af te kopen. Pearlies innerlijke tweestrijd, balancerend tussen egoïsme en vrijheidsdrang, vormt de onderliggende thema-tiek van Greers nieuwste roman. De auteur bedient zich han-dig van de Auβenseiter-blik: precies doordat Pearlie en Buzz buitenstaanders blijven, kunnen ze Hollands beweegredenen wel nauwgezet observeren, maar nooit echt doorgronden. Ook voor de lezer blijft hij een gesloten boek, waardoor kritische distantie en verrassende wendingen ten allen tijde mogelijk blijven. Behalve een diepgaand psychologisch portret, doorprikt Greer genadeloos de schijnbare tolerantie van de Golden Fifties en hun hypocrisie in de omgang met minderheidsgroepen.

In een meeslepende, goedgedoseerde stijl, rijkelijk gelard-eerd met jeugdherinneringen, schetst Greer een caleido-scopisch portret van een huwelijk, dat vanaf den beginne gedoemd was te mislukken. Tegelijkertijd biedt de auteur bij monde van zijn kritisch hoofdpersonage – een zwarte vrouw – een intens en bewogen portret van het huwelijksleven en de liefde in ruim perspectief. Niet toevallig verzucht Pearlie na een lange, innerlijke tweestrijd: ‘We denken dat we onze geliefden kennen. (…) We denken dat we van hen houden. Maar waar we van houden blijkt een slechte vertaling te zijn, een vertaling die we zelf hebben gemaakt, uit een taal die we nauwelijks kennen. We proberen erdoorheen naar het origi-neel te kijken, maar dat lukt nooit.’ Greers literaire stijl wordt gekenmerkt door dergelijke ronkende volzinnen, dooraderd met een onderhuidse spanning, die alles wat tussen min-naars onuitgesproken blijkt, voelbaar wil maken. Of hoe de symbiose van vorm en inhoud een authentiek en aangrijpend relaas garandeert.

Jurgen Peeters

de magneet / 35 \

Roze PersagentschapTentoonstelling Bob TorfsDe Magneet-huiscartoonist Bob Torfs exposeert van 10 juni tot 10 augustus in de grote zaal op de eerste verdieping van Het Roze Huis op de Draakplaats. Bob stelt 65 tekeningen voor die ook te koop zullen zijn voor 20 euro per cartoon. De helft van de opbrengst gaat naar Het Roze Huis. (TJ)

Holebihuwelijk in Zweden Na Nederland (2001), België (2003), Spanje (2005), Canada (2005), Zuid-Afrika (2006) en Noorwegen (2009) is Zweden het zevende land waar holebi’s met elkaar kunnen trouwen. (TJ)

België: 5.826 holebikoppels getrouwd sinds 2003 Tussen 1 juni 2003 en 15 november 2008 zijn al 5.826 holebikoppels getrouwd. 11.653 personen zijn tot 15 november 2008 betrokken bij een holebihuwelijk in België. Omdat het Rijksregister het aantal bij een holebihuwelijk betrokken personen registreert, wordt het aantal huwelijken berekend op basis van het aantal betrokken personen gedeeld door 2. In 2007 en 2006 hebben enkele gemeenten de registratie niet correct gedaan, vandaar een oneven aantal van 11.653 personen of 5.826,50 huwelijken.

Over het tijdvak van 1 juni 2003 tot 15 november 2008 werden in het Rijksregister van natuurlijke personen 1.189 huwelijken geregistreerd tussen personen van hetzelfde geslacht waarvan één partner de Belgische nationaliteit heeft en de andere een vreemde nationaliteit. Dit komt neer op 20% van het aantal holebihuwelijken. Holebi’s trouwen vooral met Nederlanders, Fransen, Marokkanen en Brazilianen.

Het aantal holebihuwelijken afgesloten in 2008 zal wellicht dalen met 40% t.o.v. het jaar 2007. In 2007 trouwden 1.150 holebikoppels, in 2008 (tot 15/11) werden er slechts 602 holebihuwelijken geregistreerd.(WJNH)

Homoseks in Burundi weer strafbaar Het parlement van Burundi heeft homoseksualiteit weer strafbaar gemaakt. De Europese Unie en mensenrechtenorganisaties zetten het land onder druk om die maatregel ongedaan te maken. (TJ)

Homo’s gemarteld in Irak In Irak worden homo’s en vermeende homo’s opgejaagd en gemarteld. De marteling bestaat uit het dichtplakken van de billen en het toedienen van een laxeermiddel. Als het slachtoffer dit al overleeft, wordt hij niet geholpen door artsen, die vrezen voor represailles als ze homo’s helpen. Hierdoor sterft het slachtoffer uiteindelijk. (TJ)

Jóhanna Sigurðardóttir blijft premier van IJsland De openlijk lesbische Jóhanna Sigurðardóttir heeft de verkiezingen in IJsland gewonnen. Ze was al voorlopig premier na het aftreden van haar centrumrechtse voorganger. De linkse Sigurðardóttir wil onder meer dat IJsland toetreedt tot de Europese Unie. (TJ)

Nieuw logo voor 15de verjaardag WJNHWel Jong Niet Hetero is 15 geworden. De landelijke koepel van holebi-jongerenverenigingen startte in 1994 en ontleende zijn naam aan de verkeersveiligheidcampagne ‘Wel jong, niet gek’. Na 15 jaar wordt het vierkante logo nu vervangen.

WJNH heeft gemengde gevoelens na anderhalf decennium werking. “We zeggen bedankt! We voelen ons goed, we kunnen leuke jeugdbewegingsactiviteiten opzetten, krijgen meer de kans om onszelf te zijn en een coming out is vaak minder zwaar dan 15 jaar geleden”, aldus Barbara Van Speybroeck, woordvoerster van Wel Jong Niet Hetero. “Anderzijds zijn er nog zoveel holebi-jongeren die zich niet goed voelen, zichzelf pijnigen, moeilijkheden hebben op school. Meer dan de helft van de 16-jarigen is gekant tegen holebirechten. Zelfmoord- en verminkingcijfers bij jonge holebi’s blijven té hoog liggen. We mogen en kunnen daar niet aan wennen. We moeten blijven sensibiliseren, informeren en samenwerken!” (TJ)

Heterojongens willen niet gezien worden met homo’s Een op de vijf jongens wil liever niet gezien worden met een holebi en een op de tien vindt seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht fout. Dat blijkt uit twee universitaire onderzoeken. Volgens het onderwijsblad Klasse is holebi-zijn nog altijd geen bespreekbaar thema op scholen.

Een op de vijf jongens vindt dat holebi’s niet dezelfde rechten als hetero’s mogen hebben. Meisjes staan positiever tegenover holebi’s dan jongens.

Uit het onderzoek blijkt ook dat heterojongeren negatief staan tegenover het doorbreken van traditionele rolpatronen. Zo vindt een op de drie het storend als een jongen zich gedraagt als een meisje. Een op de vier is bovendien van oordeel dat een meisje eerst aan haar kinderen moet denken en dan pas aan haar carrière.

Uit diepte-interviews blijkt daarnaast dat heterojongens seksuele relaties tussen jongens heel sterk afwijzen: homo’s zijn vies, lesbiennes zijn sexy. De positieve houding ten opzichte van lesbiennes wijst eerder op een seksueel ideaalbeeld dan op een holebivriendelijke houding. Heteromeisjes identificeren zich gemakkelijk met homojongens, wat vriendschap tussen hen evidenter maakt. (De Standaard, TJ)

Lesbische schoolmeisjes ervaren geaardheid als zware last

De onderzoekers gingen ook het welbevinden na bij Vlaamse lesbische en biseksuele meisjes. Een op de vijf ondervraagde meisjes vindt de emotionele gevolgen van holebi-zijn zwaar. Vier op de tien kregen ooit al te maken met verbaal of psychisch geweld omwille van hun geaardheid. Meer dan de helft van de meisjes heeft ooit aan zelfdoding gedacht, 15 procent heeft minstens één poging tot zelfdoding ondernomen. (De Standaard, TJ)

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzwCafé Den DraakDraakplaats 12018 Antwerpen03 288 00 84info@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be

Aangesloten verenigingenAA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen gauke.poppema@kreatos.be

Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0477 51 03 05 info@activecompany.be http://www.activecompany.be

Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0486 66 67 01 antar.vzw@gmail.comwww.antar.tk

Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.behttp://www.atthis.be

Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen bonusplusminus@hotmail.com www.bonus.gq.nu

Boysproject – CAW De TerpSociale organisatie voor jongens en mannen die geld verdienen met sekswerk. Ook gratis SOA check-upQuellinstraat 562018 Antwerpen30 293 95 90Boysproject@cawdeterp.bewww.boysproject.be

De Flamingo’s Antwerpse holebi-studentenclub p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com http://www.clubflamingo.be

De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com

Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpeninfo@dubbel-zinnig.behttp://www.dubbel-zinnig.be

El MismoKempische holebi-vereniging voor 26+FactorysMarkt 22270 Herenthoutinfo@elmismo.be www.elmismo.be

Enig Verschil Holebi-jongerengroep Postbus 144 2000 Antwerpen 1 0496 99 70 98 info@enigverschil.be http://www.enigverschil.be

G2O (Gays Going Out) Activiteitengroep voor homo’s p/a Kloosterstraat 25 2850 Boom0486 97 46 35 info@G2O.behttp://www.G2O.be

HijZijZo! Holebi-vereniging voor alle leeftijden postbus 1057 2300 Turnhout 1 0494 85 04 77info@hijzijzo.behttp://www.hijzijzo.be

Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebi-vereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0486 14 17 87 info@hlwm.be http://www.hlwm.be

Ja&Dan! Holebi-jongerengroep Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01info@jaendan.behttp://www.jaendan.be

Klein Detail – ‘Wel Jong Niet Hetero’ TurnhoutHolebi-jongerengroep tot 30 jaar Kwakkelstraat 71 2300 Turnhout info@kleindetail.be http://www.kleindetail.be

’t KwadraatVereniging voor holebi-oudersDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@tkwadraat.bewww.tkwadraat.be

Mangho Opvang en begeleiding van (ex–)getrouwde homo’s François VerhaertDraakplaats 12018 Antwerpen 0496 16 63 66 mangho-a@hotmail.com http://www.mangho.be

O radio Radio met aandacht voor holebi’s in Antwerpen, 107.0 FM Londonstraat 7 2000 Antwerpen 03 727 10 70 info@oradio.be http://www.oradio.be

Pinkwave Holebi-radioprogramma in Antwerpen, 106.7 FM Noordlaan 7a 2040 Zandvliet red.pinkwave@radiocentraal.be http://www.pinkwave.be

Shouf Shouf Antwerpen Multiculturele holebi-organisatie Draakplaats 1 2018 Antwerpen0499 70 50 07 info@shouf-shouf.be www.shouf-shouf.be

SWATT Groep voor en door holebi’s en hetero’s tot 30 jaar MechelenDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@swatt.be http://www.swatt.be

Vieux rose Lesbische 50-plussers p/a Rootjesweg 65 9200 Dendermonde 052 22 38 58 contact@vieuxrose.be http://www.vieuxrose.be

Vlaamse Gender Kring GenderverenigingDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@vlaamsegenderkring.behttp://www.vlaamsegenderkring.be

VREAK Holebitheater HolebitheatergroepDraakplaats 12018 Antwerpen0498 53 33 44 wim.morbee@gmail.com http://www.vreak.be

Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) Holebivereniging voor alle leeftijden p/a de Merodelei 40/4 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 whk@skynet.be http://www.whk.be

Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) Engagement rond holebi’s en mensenrechten p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen03 288 00 84 wish@hetrozehuis.be http://www.hetrozehuis.be/wish/ Partnerorganisaties: Holebifederatie Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 info@holebifederatie.bewww.holebifederatie.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22 9000 Gentinfo@weljongniethetero.be www.weljongniethetero.be

We zijn lid van de Holebifederatie (www.holebifederatie.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

De andere Roze HuizenCasa RosaKammerstraat 229000 Gent09 269 28 12info@casarosa.be www.casarosa.be

Het Nieuwe HuisKuringersteenweg 1793500 HasseltHet Nieuwe Huis 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) info@holebilimburg.be www.holebilimburg.be

Maison Arc-en-Ciel(Alliàge asbl) 7, Hors-Château4000 Liège (Luik)courrier@alliage.be www.alliage.be

Regenbooghuis(vzw Rainbowhouse)Kolenmarkt 421000 Brussel02 503 59 90 info@rainbowhouse.be www.rainbowhouse.be

Villa LilaIn de Betouwstraat 96511 GA Nijmegen (Nederland)villalila@zonnet.nl www.villalila.org

Holebi-dienstenHolebifoon (info over holebi-seksualiteit) 0800-99 533 gratis nummer www.holebifoon.be

Holebitext: Teletekstpagina’s op Eén en Canvas pagina’s 738 en 739 op VT4 en VijfTV vanaf pagina 280.

Zizo Magazine voor holebi’swww.zizo-magazine.be

Sensoa Centrum voor seksuele gezondheid en hiv03 238 68 68info@sensoa.be www.sensoa.be

Holebi-sitesGaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be)Gaylog, sociale netwerking site (www.gaylog.com)Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be)Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be)Talk of the town, blog over holebi-Antwerpen (towntalk.wordpress.com)

de magneet / 37 \

Maak kennis met Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Onze deelwerkingen (En hoe er vrijwilliger te worden!)

• Café Den Draak. Onze bruisende café op het gelijkvloers van het pand aan de Draakplaats. Meer info via www.dendraak.be. Vrijwillig(st)ers die mee achter de toog willen, zijn steeds zéér welkom! Meld je via dendraak@hetrozehuis.be of spreek iemand van de medewerkers aan in het café.

• Secretariaatsteam: Heb je zin om een kijkje te nemen achter de schermen van het kloppende hart van Het Roze Huis – ARK? Goed met Word of in het likken van postzegels? Wil je meedraaien met de dagelijkse werking van onze organisatie zonder daarvoor in het bestuur te moeten zetelen? Dan is het secretariaatsteam dé plek voor jou! Contacteer onze coördinator via coordinator@hetrozehuis.be of via 03/288.00.84.

• Klusjesdienst: Het Roze Huis en het café hebben nood aan enkele handige mannen of vrouwen die af en toe op vrijwillige basis een ‘technisch karwei’ willen klaren. Wie af en toe wil helpen met schoonmaken, mag ook een seintje geven. Interesse? Contacteer secretariaat@hetrozehuis.be

• Werkgroep onthaal (zie onder voor meer info): de onthaalwerking in Het Roze Huis kan altijd versterking gebruiken. Info bij verantwoordelijke Guido Hermans, via onthaal@hetrozehuis.be.

• De Magneet: Meewerken aan dit fantastische blad? Nieuwe medewerk(st)ers voor ons fraaie driemaandelijkse tijdschrift zijn altijd welkom. Wil je verhalen schrijven, mee lay-outen of adverteerders voor het blad zoeken? Contacteer ons via demagneet@hetrozehuis.be.

• Holebi-bibliotheek: wekelijks open op dinsdag (18.00u tot 20.00u) en zaterdag (15.00u tot 17.00u), in de kleine zaal op de eerste etage van Het Roze Huis. Meer informatie via een telefoontje (03 288.00.84, tijdens openingsuren bib) of een e-mail naar holebibib@hetrozehuis.be

• Werkgroep vrijwilligers: interesse in vrijwilligerswerk of ben je een nieuwe vrijwillig(st)er, dan maken wij je wegwijs en helpen wij je inwerken! Wij zijn er voor elke vrijwilliger als aanspreekpunt. Bovendien willen we de vrijwillig(st)ers van Het Roze Huis – ARK binnenkort nu en dan weer verwennen met bedankt-activiteiten. Zin om hier mee over na te denken? Mail ons via coordinator@hetrozehuis.be

Algemeen contactadresHet Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel vzwDraakplaats 1, 2018 Antwerpenwww.hetrozehuis.be - info@hetrozehuis.be 03-288 00 84 tijdens kantooruren

Via die weg kan je ook contact nemen met onze beroepskrachten.Coördinator Joke Weckesser // coordinator@hetrozehuis.be

Projectmedewerker Sueann Vandeputte // projecten@hetrozehuis.be03-288 00 84 (kantooruren)

Externe relaties & contacten: via de coördinator coordinator@hetrozehuis.be , of het dagelijks bestuur van Het Roze Huis via db@hetrozehuis.be

• Werkgroep activiteiten: lever je gewaardeerde bijdrage tot het ‘animeren’ van Het Roze Huis en zijn café, via onze feestweekend en de nieuwjaarsreceptie, tentoonstellingen, voordrachten en lezingen, swingende optredens, de gezelschapsspellenclub en andere mogelijke initiatieven. Zo willen we in 2008 een busdienst inleggen naar de grotere activiteiten van onze aangesloten groepen. Info via sueann.vandeputte@hetrozehuis.be. Wie interesse heeft om een expositie te organiseren, neemt best contact op via coordinator@hetrozehuis.be

Deelwerkingen die we opnieuw meer leven willen inblazen

• Werkgroep promotie: De naam ‘Het Roze Huis-Antwerpse Regenboogkoepel’ doet bij de meeste holebi’s wel een belletje rinkelen. Goed zo, maar het kan beter. Zin om samen met andere enthousiaste vrijwilligers een nieuw promotieteam op te starten? Wij bedenken bijvoorbeeld een totaal nieuwe huisstijl, brainstormen samen over hoe we naar buiten treden en komen af met een gewaagde opval-actie! Meer informatie via coordinator@hetrozehuis.be

• Aantrekken sponsors / fundraising / advertenties: we zoeken bedrijven en personen om ons te steunen met giften van geld, producten of materialen, om te adverteren in De Magneet,… Alle tips welkom op coordinator@hetrozehuis.be of 03/288.00.84.

Zaalverhuur?Een vergadering, activiteit of receptie binnenkort? Reserveer één van onze grote zalen op de eerste of tweede verdieping. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of neem contact op via 03-288 00 84 (tijdens de kantooruren).

Een goed gesprek? Meer informatie over onze werking of onze verenigingen? Vrijwillig(st)ers van de onthaalwerking in Het Roze Huis zijn elke donderdag aanwezig in ons café (Den Draak), van 19.00u tot 21.00u. Iedereen met vragen ons onthaalteam daar vinden, of op dat vaste tijdstip bellen naar 03 288 00 84. E-mailen kan altijd naar onthaal@hetrozehuis.be .

Financiële steun De vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel zorgt onder andere voor het beheer en de verdere ontwikkeling van Het Roze Huis, het sfeervolle holebi-huis voor ieder-een in de stad en de provincie Antwerpen. Onze werking heeft ook financiële steun uit de eigen ‘community’ nodig. Wie wil helpen, heeft tal van interessante mogelijkheden, al zeggen we het zelf.- als je een gift wil doen en graag een fiscaal attest wil, kan je 30 euro of meer overschrijven naar het rekeningnummer 000-0000004-04 van de Koning Boudewijnstichting, mét als mededeling ‘L78039 Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel’. In het voorjaar van het volgende jaar ontvang je je fiscaal attest van de Koning Boudewijnstichting;je kunt een bedrag naar keuze overmaken op het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (voor wie geen fiscaal attest wenst);- via Netwerk Vlaanderen (Fortis Bank) kan je ‘krekelsparen’ of investeren in het ethisch beleggingsfonds AlterVision (projectnummer Het Roze Huis - Antwerpse Regenboog-koepel: 97/0065). HRH-ARK ontvangt dan een commissie van Netwerk. Je kan ook een deeltje van je jaarlijkse rente op het spaarboekje afstaan, maar dat hoeft niet;- via de Triodos Bank - net zoals Netwerk Vlaanderen een ethische bankier - kan je een zogenaamd Dynamo-spaarboekje openen. Als je hierbij expliciet naar Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel verwijst, komt jouw spaaractie ook ten goede aan het project. De formule is vergelijkbaar met die van het Krekelspaarboekje. Informatie bij de Triodos Bank (02/548.28.50).- via een permanente opdracht aan je bank kan je maandelijks een kleine som (bijvoorbeeld 2,50 euro) storten op het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (of op rekening van de Koning Boudewijnstichting, zie boven). Met je vereniging of een groep vrienden/vriendinnen kan je altijd een leuke actie op het getouw zetten ten bate van Het Roze Huis (graag in overleg met ons bestuur). Je kan ook jouw bedrijf of werkgever voorstellen een gift in geld of materialen over te maken aan Het Roze Huis. - een legaat t.v.v. Het Roze Huis is ook mogelijk; informeer hierover bij je notaris, en contacteer ons secretariaat.

/ 38 \ de magneet

ActiviteitenkalenderFUIVENConsulteer onze website www.hetrozehuis.be En de fuifkalender op

http://www.holebifederatie.be/kalender/fuiven

ACTIVITEITENHieronder vindt u de lijst van vaste activiteiten, maar

er vinden meer activiteiten plaats. Voor een volledig overzicht, surf naar www.holebifederatie.be, bel de Holebifoon of kijk op Holebitext (praktische gegevens hierover in adressenlijst)

MAANDAGElke maandag:- badminton Active Company, stedelijke sporthal,

Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (17-23u) www.activecompany.be - zwemmen Active Company, zwembad Plantin en Moretus, Plantin en Moretuslei 343, Borgerhout. (20u45 tot 22u00) .Info: zwemmen@activecompany.be

DINSDAGElke dinsdag:- conditiegym Active Company, Merksem dok Emiel

Lemineurstraat 72-74 2170 Merksem (20.30u-21.30u) www.activecompany.be

- volleybal Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (20-22u) www.activecompany.be

- Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 18.00u tot 20.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03 288 00 84. holebibib@hetrozehuis.be

- bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-23u).

WOENSDAGElke woensdag:- koor Active Company, repetitie in Het Roze Huis (20-

22u) www.activecompany.be- zwemmen Active Company, sportcentrum Hemiksem,

Atletiekstraat 1, Hemiksem (20.45-22.00u) www.activecompany.be

- voetbal van Active Company van 19u tot 21u Voetbalveld van de Deurnese Turners drakenhoflaan 163 2100 Deurne www.activecompany.be

- worstelen Active Company van 19u15 tot 21u15. Turnzaal Basisschool Kangoeroe, Ruggenveldlaan 699, Deurne. Info: worstelen@activecompany.be.

- praatcafé (21-23u) jongerengroep Enig Verschil, Kavka, Oudaan 14, Antwerpen. Elke eerste woensdag van de maand: onthaalpermanentie in het praatcafé (18u30-20u30) Maken van onthaalafspraken: via www.enigverschil.be of bel naar 0496 99 70 98.

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke derde woensdag:- praatavond Mangho (getrouwde homo’s) in de

Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u. Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres. Info en aanmelden via mangho-a@hotmail.com. Meer informatie www.mangho.be

DONDERDAGElke donderdag:- onthaalwerking in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018

Antwerpen (19-21u). Info 03 288 00 84 of onthaal@hetrozehuis.be

- uitzending holebi-programma Pink Wave op Antwerpse Radio Centraal, 106.7 FM (van 20.30u tot 22.00u)

- yoga Active Company, in Het Roze Huis (zolder), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20.00-21.15u). www.activecompany.be

- voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-21u), info via 0472 51 81 43 of info@hlwm.be.

- volleybal van HLWM. 19u50-22u00. Blokstraat 5, Mechelen. Info: info@hlwm.be

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke eerste donderdag:- bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze

Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u). Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be

Elke eerste en derde donderdag:- praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis),

Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u)

Elke derde donderdag:- (behalve in augustus) ledenvergadering Antar, in Het

Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u), info antar.vzw@gmail.com

VRIJDAGElke vrijdag:- babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74,

Mechelen (21u).Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste

vrijdag van de maand is vrouwenavond (maar mannen zijn dan ook welkom).

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke vrijdag en zaterdag:- praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27,

Antwerpen (20.30u)

Elke eerste vrijdag: - danscafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27,

Antwerpen

Elke derde vrijdag: Gespreksgroep ‘De Klaproos’, afwisselend bij één van de leden thuis, 19.30u info: Goudvinkstraat 32, 2260 Westerlo. Tel. 016 69 60 46

Elke derde vrijdag van de even maanden:- Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH,

Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be

- praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u)

Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat

27, Antwerpen- Spellenclub in Het Roze Huis (Grote Zaal), Draakplaats

1, 2018 Antwerpen (20u); spelletjes als Scrabble, Backgammon, Blablabla, De Kolonisten van Catan en nog veel meer. Gratis entree, iedereen welkom! Meer inlichtingen bij activiteiten@hetrozehuis.be of 03 366 08 44. niet in de zomermaanden.

Elke laatste vrijdag:- Shouf Shouf Antwerpen: bijeenkomst op de zolder(19u).

Info: info@Shouf-Shouf.be

ZATERDAGElke zaterdag:- badminton Active Company, Emiel Vloorstraat 17-20u

sporthal kiel, Antwerpen www.activecompany.be- Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste

etage), van 15.00u tot 17.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84. holebibib@hetrozehuis.be

- radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 106.7FM (20.00-21.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486 65 84 93 of carmen.balboa@pandora.be.

Elke eerste zaterdag: - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout

(vanaf 20.00u)

ZONDAGElke zondag:- Badminton van 14u tot 18u stedelijke sporthal

blancefloerlaan 183 2050 Antwerpen LO www.activecompany.be

- Tennis van 20u tot 22u Tennisclub laagland laaglandlaan 385c Merksem

Wisselend- Ballroom dansen zondag van 14u tot 17u ’t Werkhuys,

Zegelstraat 13 2140 Borgerhout (inschrijven via de website!) www.activecompany.be

Elke eerste zondag:- Bijeenkomst lesbische 50-plussers van Vieux Rose, Den

Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (14-18u). Info: 052 22 38 58 of e-mail contact@vieuxrose.be- Hiking Active Company van 8u30 tot 18u30. Parking Berchem kerk, kruising Grote Steenweg en Binnensingel.

Elke tweede zondag- HIV-café van 15u tot 19u, De stroming(ACV),

Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.Meer info positief@sensoa.be Elke derde zondag- Nordic Walking van Active Company.

Meer info op www.activecompany.be.

Elke vierde zondag- HIV-café van 19u tot 23u, De stroming(ACV),

Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.Meer info positief@sensoa.be

- Fietsen Active Company van 10u tot 17u. Wisselend vertrekpunt, controleer website www.activecompany.be

MAANDELIJKS

- mountainbiketochten met HLWM (0472 51 81 43 of info@hlwm.be ). Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

- hiking van Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be .

- fietsen Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be

Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem! Laat het ons weten via activiteitenkalender@hetrozehuis.be of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v. Activiteitenkalender De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

Pink PowerGeschiedenis en toekomst van de holebibeweging

25 juni 2009 // Colloquium Holebifederatie

Info en inschrijvingen: www.pinkpower.be

Magneet.indd 1 5/1/09 2:24:56 PM