Evrim Evrensel · 2018-02-15 · yasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Bu ... Günün Leyli'leşır,

Evrim Evrensel- şiirler -

Yayın Tarihi:

16.02.2018

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yayın Hakkı Notu: Bu e-kitapta yer alan şiirlerin tüm yayın hakları şairin kendisine ve / veya yasal temsilcilerineaittir. Şiirlerin kopyalanması gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması Türkiye Cumhuriyetiyasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Budoküman, şairin kendisi veya temsil hakkı verdiği kişinin isteği üzerine Antoloji.Com tarafından, şairin veyatemsilcisinin beyanları doğrultusunda yayınlanmıştır. Bu dokümanın yayınlanması kullanılması dağıtılmasıkopyalanması ile ilgili husularda ve şiir içerikleri ile ilgili anlaşmazlıklarda Antoloji.Com hiç bir şekilde sorumlu vetaraf değildir.

https://www.antoloji.com

www.Antoloji.Com - kültür ve sanat

Acemi Rana' ya

Soluğu bol olan zurnacı olurmuş,Ne zurnacı olabildim,Ve ne de soluğum tükendi...Müşkül hal içinde dahi kopmadım maratondan,Skor kıramadım ama,Geri de kalmadım hani...Usanmadım seni sevmekten, bıkmadım,Arlanmadım hatta...Susmadım kata,Maraton seyircisidir tanığım...Sangılarımız bir hedefe ulaştırır,Nede olsa sangı değil midir deme, sakın!Sangılar hayaller kadar hayal değilse de,Peşin sıra koşturur,Çağlatıp coşturur,Sakın deme, nede olsa sangıdır,Sangılarımız sevgi ahengidir...Sangılarımız;Korkusuzca,Pervasızca,Adabı edebinde,Ve göz ferindedir.Nazarında coşturur,Sevgiye kavuşturur,Koooş koşabildiğince kooş,Yollar boş.Uçarcasına cooş.Nefesi bol olan zurnacı olurmuş...Ne zurnacı olabildim,Ve ne de nefesim tükendi,Sevgi yolculuğunda...

Sevdan yüreğimde,Adın belleğimde.Yüreğim avucumda,Ölüme meydan okurken,Hayalin başucumda kaldı...

Evrim Evrensel



Adam Değilsin

Aşkına gözlerden akmazsa yaşın,Yakmazsan yüreğin adam değilsin.Turabca canana eğmezsen başınYıkmazsan mihrabın adam değilsin.

Başında bulutlar, yağmur dökülür,Erir dağın karı söküm sökülür,Doruklar düz olur, boynun bükülür,Yanmazsan sevgine adam değilsin.

Günün Leyli'leşır, olursun Mecnun,Feryat figan payın, bulaman sükun,Gizli gizli yanar,tütersin her gün,Yanmazsan od'unda, adam değilsin.

Evrim Evrensel



Adın Ecel olsa ne yazar senin.

Gönül şehrim ateşlerde yanarken,Adın ecel olsa ne yazar senin.Sinemin bağında baykuş öterken,Adın hazan olsa ne yazar senin.

Işığım söndü ki kaldım gecede,Seherler bitirdim en neticede,Varlıklar ittim ben, bakmam hiçe de,Adın viran olsa ne yazar senin.

Ben beni yürüttüm sona götürdümTükettim ömrümü vakti getirdim,Sen gibi soysuzu içte bitirdim,Adın hiçlik olsa ne yazar senin.

İçimde volkanlar fokur kaynarken,Merhem tutmaz yara ince kanarken,Bakıp görenlerim deli sanarken,Adın leyla olsa ne yazar senin.

Yaprağım dökülüp dalım kururken,Sığ suda can salım dibe vururken,Dert ile bu sinem böyle çürürken,Adın memat olsa ne yazar, senin.

Evrim Evrensel'im soysuza düştü,Har ile can evim alev tutuştu,Yüreğim kavruldu, ciğerim pişti,Adın yakan olsa ne yazar senin.

Evrim Evrensel



Ahlaksız

Hangi ağzı ile soframda lokma,Yedi,içti, durdu, yuttu, ahlaksız.Çömdüğü sofraya nankörce bakma,Huy edinmiş meğer, etti ahlaksız.

Her yol mübah olmuş,özde ahlaksız,Çapsız olan kalır, adsız ve namsız,Mahlas bir onurdur, ondan mahlassız,Onsuz, Şusuz, busuz, it'di ahlaksız.

Bedava yaşamak, alışkanlığı,Emek vermez, yoktur, çalışkanlığı,Ahlakı ham kalmış, kem düşkünlüğü,Asalaktı, pire, bit'ti ahlaksız.

Beleşi bulunca dört nala uçar,Yediği tabağa tükürür kaçar,Şerre, kötülüğe kapısın açar,Tepe takla olup gitti ahlaksız.

Ozan geçiniyor, bak dümbeleğe,Kara çalar durur, kadın Meleğe,Böyleleri gelir, hama keleğe,Üç Beş para, pula, fit'ti ahlaksız.

Gidip banar, kendi, pisliğe,boka,Boşa dememişler, men dakka dukka,Evrim Evrensel'im bırak sen Hakka,İflah olmaz sene sitin ahlaksız.

Evrim Evrensel



Ahrazım

Ahrazım,Dilbilmezim,Lal oldum gayriDilim düşmanımdır.Zalim hasımımdır.Öfke atına binip,Hiddetle lafı etti gayrı,Düşmanımdır dilim,Ve hasımımdır halim.

Evrim Evrensel



Akçeşme'ye

Akçeşmeden çıktım, Akçapınara,Suyu ak mı akar kara mı bilmem,Yayık yol boyunca yatmış kenara,Atık gibi düşmüş sara mı bilmem.

Yukarı baktığım tepe tarlaya,Gönül bu gelemez akıl yormaya,Yıldız açmış gibi başta parlaya,Uzundede'ye de vara mı bilmem...

Evrim Evrensel



Akıl Firardadır,Gönül delidir.

Rüzgara kapıldım, sürünüp gittim,Akıl firardadır,gönül delidir.Gece güne bandı, bilinmez etti,Sevda sürektedir,gönül delidir.

Uslanmayı bilmez aşk ile coşar,Şahlanmış at gibi dört nala koşar,Kim bilir bu defa kimlere düşer,Akıl firardadır gönül delidir.

Yaptığını bilmez, ama'dır görmez,Bülbül ile ötmez, kızıl gül dermez,Bir gönül koy'una yanaşıp durmaz,Akıl firardadır, gönül delidir.

Ne söz dinler oldu, ne akıl alır,Ne cahilce kalır, ne kamil olur,Gizliden halime gül kıkır, kıkır,Akıl firardadır, gönül delidir.

Evrim Evrensel



Aktı Gözüm Yaşı Çay, Irmak Oldu.

Dolaşıp gezerim,Şehir, Köy, Kırda,Gözüm yaşı aktı,çay, ırmak oldu,Arayıp durduğum orda ve burda,Esen yel, uçan kuş tan sormak oldu.

Gönül kuşu uçar terkler burayı,Harap eyler gider, canın sarayı,Gezinip te durdun, aldın nereyi,Taşıyamam ben be ni vurmak oldu.

Vilayet,kazayı bozdun bucakta,Dolaştın el ilen,gezdin kucakta,Aklın fikrin bozuk, baldır bacakta,Bana kalan kafa göz kırmak oldu.

Namuslu yaşamak zor muydu sence,Ortalıkta gezdin oldun eğlence,Emelim edepli yaşam insanca,Yolum şaşırmadan kal durmak oldu.

Ahlak namus asla ağrıtmaz başın,Yalansız riyasız hal ve gidişin,Alnı pak,başı dik yaşamak işim,Onur kalesine pir varmak oldu.

Evrim Evrensel dizginle atını,Maskesini düşür, gör suratını,Kolay yaşam(ı) bırak, at rahatını,İnsan emeline akl yormak oldu.

Evrim Evrensel



Alamazsın Bendekini

'Ver'dedi ' bana aitleri',Alamazsın bendekini,Hayal,hülya,ümitleri,Alamazsın bendekini,

Alacağın varmış benden,Hem yarında,hemi de dünde,Tutsak olsam yeşilinde,Salamazsın candakini.

Diyelim ki verdim,aha aldın,Beni de yokluğuna saldın,Yitik sensizlikte kaldı,Soramazsın haldekini.

Ver deme gel kendin al,Ya gel bana,ya sende kal,Ya derman ver ya derde sal,Yoramazsın yoldakini.

Aldın birin,yazdım bini,Gönül yazar sevdiğini,İnsan alır mı verdiğini,Kıramazsın gönüldekini.

Beden gitse ruhun bende,Beden canda,can bedende,Muhabbet tadı,dem-i demde,Kolaysa ver sendekini.

Benden alma seni,sakın!Yerin bende kalbe yakın,Yücelerden yüce Hakkın,Yolamazsın soldakini.

Evrim Evrensel canan'a,Gönül kuşu ondan yana,Kıyacaksan bir gün cana,Vuramazsın handakini(ordakini) .

Evrim Evrensel



Alan mı Olmalı Veren mi Yoksa

Selamını yazdımKelamını yazdım,Belamı yazdımYa sen...Selamım aldınKelamım aldın,Alan mı olmalı?Veren mi yoksa!

Gönlümü verdim,Fikrimi verdim,Hakkımı verdim,Ya sen...Gönlümü çaldın,Fikrimi saldın,Alan mı olmalı?Veren mi yoksa!

Günümde oldun,Rüyama doldun,Kız sen ne oldun?Ya ben...Gözüme girdin,Sözümü derdin,Kız sen ne verdin?Ya ben...Alan mı olmalı?Veren mi yoksa...

Evrim Evrensel



Alo Dedi Canan

Alo dedi bugün Canan,Eridi, çözüldü bu can,İster şah ol, ister sultan,Sevgiye eğilir insan.

Bir ses insanı coşturur,Yerden yerlere koşturur,Yeşil göz,sarı hoş durur,Sevgiyle dökülür bu can.

Halim sordu,oldum bir hoş,,Mey içmeden oldum serhoş,Kırmızı kart gösterdi ki boş,Sevgiyle sevgisizdir can.

Canlandı hayali gözde,Gönül sanki şaştı düzde,Bu ne haldi,yolu güzde,Sevgiyle sevgiyi kazan.

Aşkın, bir muamma bende,At şüpheyi haydi sende,Sevgi mekanın gönülde,Sevgiyle bezenir insan.

İnsan olan, sevgi taşır,Onunla hedefe ulaşır,Akılla fikirler karışır,Sevgiyle karışır insan.

Canan, giz etme özünü,Dağca gösterme düzünü,Çevirsen neş'eye hüzünü,Sevgiyle yeşerir hazan.

Evrim Evrensel



Anam.

Ne acılar çekti, büyüttü beni,Ömrünü tüketti yolumda anam.Hergün nenni nenni uyuttu beni,Bülbül gibi öttü dalımda anam.

Taşır durur idi hepte kucakta,Tarlada, ekinde,orakta,sıcakta,Gezdirir dururdu köşe bucakta,Anlardı her türlü halımdan anam.

Büyütmeye durdu çile çekerek,Hasta olsam ağlar boyun bükerek,Ağlasam hemdemle gözyaş dökerek,Ömrünü tüketti yolumdan anam.

Bir hatam olsa düzelttirirdi,Giyindirir hemi bezettirirdiAhu gözlülere göz attırırdı,Aşk ile sevdayı öğretti anam.

Dokuz ay karnında beni gezdirdi,Getirdi dünyaya memesin verdi,Muhabbet eder, sözler verirdi,Ballar akaridi dilinden anam.

Yetiştirmeye beni öğüt verirdi,Yaramazlık etsem bazı döverdi,Bir nasihatı bana dünya değerdi,Evrim Evrenseli eyledi anam.

Evrim Evrensel



Anılarım.

Ay oldu, Yıl oldu, oldu asırlar,Dönecek yol aradı anılarım.Sevdikçe horlandı, bilir susarlar,Söyleyecek dil aradı anılarım.

Hasret kaldı sılasına, yurduna,Döndükçe dolandı dağlar ardına,El derdine yandı, kendi derdineYanacak can aradı anılarım.

Gezdi şarkı, garbı,cennup, şimaliDeğişim bilmeden sürdü ahvali,Yol şaşırmış dönen kuşlar misali,Konacak dal aradı anılarım.

Bazı sarhoş gezdi, bazı ayıktı,Nokta nokta durdu, aslı büyüktü,Gönüldeki sarayı tahtı yıkıktı,Konacak yer aradı anılarım.

Şura benim, şura senin kapıştıİhanetler gördü de şaştı apıştı,Anlata anlata yandı tutuştu,Sönecek kül aradı anılarım.

Dağların dorukta erdi sümbüle,Sefa sürmeden, hep çekti çile,Nergiz'i, Zambağ'ı, Çiğdemi bile,Açacak gül aradı anılarım.

Evrensel'ce geldi evrimleşerek,Çoğu silinerek ve kaldı çeyrek,Göz önünden kaydı ki seyrek,Kaçacak yol aradı anılarım.

Evrim Evrensel



Aniden Çıkagel,Çık gel a leylim.

Spil Dağını aştı özlem büyüdü,Yaşamaya küstü,dizini dövdü,Gelirsin diyerek ay,günü saydı,Gülü reyhan kokagel,kok gel a leylim.

Gördüğü simalar seni sanarak,Hasret iner derine canım yakarak,Uykuya küs gözler yola bakarak,Aniden çıkagel,çık gel a leylim.

Zulamda saklarım hala resmini,Gözüm yaşı akıp, aştı bendini,Sevda akarına bırak kendini,Kulaç at akagel,ak gel a leylim.

Ölü müyüm,diri miyim, belirsiz,Yıllar aktı gitti,geçti yar sensiz,Beden cansız kaldı,can da bedensiz,Kefenim dikegel, dik gel a leylim.

Kesilmiş gönül yemiyor, içmiyor,Laf anlamaz,kanmış senden geçmiyor,Güzeller şahı gelse kapın açmıyor,Anahtarı takagel,tak gel a leylim.

Mecnun olsa, yeniden çöllere akar,Kerem görse kahrından kendini yakar,Tahir bilse, yeniden cellada çıkar,Yanığına bakagel,bak gel a leylim.

Evrim Evrensel gönlü hala da sende,O an gibi kaldım,bırakıp gidende,Bari son nefesimi candan verende,Çıramı yakagel,yak gel a leylim.

Evrim Evrensel



Aradım Getirem Geri

Kaybettiğim mah gözleri,Görem dedim göremedim,Boş kalmış yürekte yeri,Girem dedim giremedim.

Yitirdim gönlüm orada,Aradım durdum nerede,Sevgi ile ben murada,Erem dedim eremedim.

Sevgisiz kişi kurudur,Sevenler gönül eridir,Gurbet adamı çürütür,Dönem dedim dönemedim.

Yar ile düştük tezat'aTersinden bindim düz ata,Gönlümü sürdüm mezata,Satam dedim satamadım.

Yar ile görüldü dava'm,Ne ettiysem aldım hava'm,Bir kuş gibi ben bir yuva,Kuram dedim kuramadım.

Evrensel sızım sızladım,Sağır duymuyor feryadım,Gurbeti ben mekan saydım,Ölem dedim ölemedim.

Evrim Evrensel



Arasında!

İşte geldik, gidiyoruz,Ah ile Vah arasında,Bir hayale dalıyoruz,Can ile ten arasında.Bir hayali yaşıyoruz,Can ile ten arasında...

Ne varlığı biliyoruz,Ne yokluğu yaşıyoruz,Gönülce avunuyoruz,Dostla düşman arasında,Hayatı övütüyoruz,Dostla düşman arasında.

Çıkar mı ummanlar göğe,Bulutlar inermi yere,Aşık inler seve seve,Saz ile söz arasında,Aşık söyler seve seve,Saz ile söz arasında.

Sevinç der Zindana düşsem,Savrulup göklere çıksam,Şu canımı helak etsem,Aşkla hasret arasında,Şu ömrümü feda etsem,Aşkla hasret arasında...

Evrim Evrensel



Arayıp durduğum Munzur elik'i

Kedek, zeranik,ada,burnakta,Arayıp durduğum munzur elikiAdıyaman,Mardin,Urfa, Şirnakta,Arayıp durduğum Munzur eliki

Divriği,Ilıçta,Zara,Kemahta,Başım ayılmadı ah ile vahtan,Her dakkayı anda, akşam sabahtan,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Mersin, Silifke'de, Mut 'da,Toros'ta,Gavurdağı,Erciyes,Canik, Nurhak'ta,Antebin Kilis'te türkü barak'ta,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Mameki, Torunova,Peykte,Tilekte,Varseli,Mamleste,Mercan, Cürekte,Katmer katmer derdim saklı yürekte,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Kayadan kayaya uçarca seker,Göz kırpar ki beni dağına çeke,Buluta gizlenmiş ay gibi bakar,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Elik dediğime bakmayın, yalan,Sinemin bahçesini etti yar talan,Asla kavuşamamak nasibim olan,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Peşinde koştuğum sanal Eliktir,Sinemde yaralar bölük bölüktür,Eliğin yüreği polat çeliktir.Arayıp durduğum Munzur Eliki

Bürücek yaylasını gezdim TekiriNemrutu, Malatyayı DiyarbekiriNeyleyim gönül bir elikin esiri,Arayıp durduğum Munzur Eliki

Hayali gönlümde elik yaşattım,Munzurun suyundan bade nuş ettim,Sevdasıyla derdini çektim hoş etti,Arayıp durduğum Munzur eliki.

Evrim Evrensele bunlar hakmıydı.Elike sevdalanmak acep çokmuydu,Spil, Ilgaz, İda'da elik yokmuydu,Arayıp durduğum Munzur eliki.

Evrim Evrensel



Arayıp Sormayın bizi Orda Burda.

Hakikat aşkımız, Haktır yolumuz,Kulak ile içilir bizim dolumuz,Muhabbet gıdamız, mestan halimiz.Arayıp durmayın bizi, orda burda.

Abdal Musa, Hermes oldu Ulumuz,Hak'ın karşısında bağlı kolumuz,Çiçeğin özünden akar balımız,Arayıp sormayın bizi, orda burda.

Özümüz sırdadır, Orada aslımız,Işığın özünden gelir neslimiz,Turna avazından geldi sesimiz,Arayıp yormayın bizi orda burda.

Bulacaksan bizi, Özünde ara,Özü ile bir olmayanın hali fukara,Çağırdığın yerde geliriz cara,Arayıp durmayın bizi orda burda.

Evrim Evrensel'im daha ne desemRızasız lokmayı yutmadan yesem,Adem babasıydım, ol oğlum desem,Arayıp sormayın bizi orda burda.

02.07.2008Halkalı-İstanbul

Evrim Evrensel



Arı

Sokacak başka bir yer mi yoğ idi,Yüzük parmağımı sokarken arı.Adatepebaşı ida dağ idi,Yüzük parmağımı sokarken arı.

Demek keçilerden beni kıskandınVız vız edip geldin elime kondun,Canımı yaktın gittin, kendin de yandın.Yüzük parmağımı sokarken arı.

Madra'lı mıydın, İda'lı mıydınBunca güzellikle edalımıydın,Sarhoşmuydun yoksa sevdalımıydınYüzük parmağımı sokarken arı.

Yörük Cengiz'ine çalamam sazı,Çaktırmadım ama canımda sızıHamit zıvanadan çıkıyor bazıYüzük parmağımı sokarken arı.

Ağrıdan sızıdan uyku yatamam,Sazın teli suskun mızrap tutamam,Seni kovanına tutup atamam,Yüzük parmağımı sokarken arı.

Ağladı halime koca Kazdağı,Arılar yayıldı tepe aşağı,Çözüldü dizimin kuvveti bağı,Yüzük parmağımı sokarken arı.

Dilerim Zeus'dan iğnen kırılsın,Ana arı kızsın dövsün darılsın,Sarıca sürüsü sana sarılsınYüzük parmağımı sokarken arı.

İster misin Sarıca seni soksun !Ne istedin benden inan nahaksın,Ayılar kovanın başına yıksın,Yüzük parmağımı sokarken arı.

Tabib yok ki bura kaz dağı başı,Arı hamle yaptı korku telaşım,Evrim Evrensel der olasın şaşıYüzük parmağımı sokarken arı.

Evrim Evrensel



Arı Çiçeğimin Dışında Olmaz

Gönül bülbül'le coşta sevgili canan,Saadetler ibibik kuşunda olmaz.Riyayla olursan gönlüme mihmanSevda pınarının başında olmaz.

Gözü görmez olur aşık olanın,Sevgi akar akar öze dolanın,İçinden içine saklarsa canan,O dem rüyayla düş'ünde olmaz.

Evrensel Evrimi serendi güle,Harap etti bağı kıydı bülbüle,Emek peteğinde dönende bala,Arı çiçeğimin dışında olmaz.

Evrim Evrensel



Arımdan oldum.

Sırtımı döneli Hakka,İkrarım darımdan oldum.Kara yüze baka baka,Cemalim nur'umdan oldum.

Yaş kemale erdi yetti,Artan ömrü teslim etti,Sevgi sermayesi bitti,Serveti varımdan oldum.

Evrensel'im gider nere,Can dertlere arar çare,Dost oldum bir arsız yare,İffetim arımdan oldum.

Evrim Evrensel



Aşk Aramak Sevenlerin İşidir.

Kimi aşık olur,sevdiğine kavuşur,Zevk-i sefa sürer,güler oynaşır,Bu avare gönül,boşta dolaşır,Gerçek aşık,aşka köle kişidir.

Bana, yardan oldu,etmedi felek,Gönülden sanardım, o mührü melek,Dönüpte bir baktım, yar etmiş kelek,Peşi sıra bakmak ben delinin işidir.

Dünya biterse ara Güneşte, Ay'da,Sayısız yıldız var, aha uzayda,Gökler mavisinin içinde yay da,Görünen sevdiğimin hilal kaşıdır.

Yürü,yorulma sen, sevgiyi ara,Sevgisiz kalanlar hali fukara,Derya var,evren var, biterse kara,Aşk aramak sevenlerin işidir.

Yine de sev gönül,sevgiden dönme,Yücelerde eyleş,alçağa inme,Onun ettiğini iyi seç, sanmaFeleğin yaptığıdır, hatta işidir.

Evrim Evrensel der olmazsa sevgi,Bozulur evrenin çarkı,ahengi,Rastlarsa gönüle eşiyle dengi,Şakıyan bülbülce öter,coşudur.

Evrim Evrensel



Aşk Hiç Değişmedi

Hayata ilk merhabamızdıSıfır kilometresindeyken bizler yolun,Hızlandı hayatın çarkı feleği,Maziler yığın yığın çoğaldı,Ve şakaklarımız ağardı,Sabahın Tanı gibi...

Azalırken gözlerimizin feri,Yad ederken mazilerimizi,Ve anılarımızı tekrarlarken,Yüreğimiz ürperirdi...Ar'ımız yüzümüze vurur,Kızarırdı yanaklarımız,Tıpkı batan gün gibi...

Hızla değişirken olgular,Değişmedi ayrılıklar,Ve acıları da...Sevdalar aynı dorukta,Aşk Hiç değişmedi.Yürekler de aynı ürperti...

Evrim Evrensel



Aşk mı

Aşk mıBeyin gerek,Ruh gerek,Çanak gerek,Ten gerek,Ben gerek,Ve hepsinden önemlisi Sen gerek...

EvvelaBeyinlerin kutsal çanakta buluşmasıdırBuluşup elleşmesidir aşk...Sonra;Ruhların birbirlerini hissetmesidir.Ve özlemesidir.Özlem giderirkenDilleşmesidir aşk...

Daha sonra da;Ten'e düşmesidir aşk.El verir elleşmek,Dil verip dilleşmek,Tenin tenle bir olması,birleşmektir Aşk.

Evrim Evrensel



Aşk olsun

Aşk olsun sana Delili vallahi ki aşk olsun.Sırtta bıçak yarası da aşkın nişanesidır.Aşkın yolağında nedamet mi olur aşk olsunSevgi;mavi ve aktır zülal malikanesidir.

Beklentisiz sevmenin onuru ve de payesiSadece sevmektir işi, seven canın gayesiÖlümden sakınmaz canın, olamaz himayesiCanana feda eder varın, sevgi hanesidir.

Evrim Evrensel Delili'sine ne söyler ne derHer aşıkın yüreği aşkına olur ki hederIzdırapla yaşanır ki yeri dir rahm-ı maderSaltanat konforu sanılmasın aşk sahnesidir.

20.08.2017 altınoluk

Evrim Evrensel



Aşk Yaşamak Sevenlerin İşidir

Zeytin ağacı çiçek açsın,Açsın ki Zeytin oluşsun,Siyah, Yeşil, yağı ve sütü,Sofrasında insanlığın,Aşk yaşamak sevenlerin işidir.Herkesin değil,Zeytin aşktır...

Kirazlar çiçek açsın,Çiçek açmalı ki kiraz oluşsun,Yeşillikleri arasına salkım salkım,Kızıl kızıl allansın,İnsanlığın sofrasına ballansın,Aşk yaşamak sevenlerin işidir,Herkesin değilKiraz aşktır.

Elmalar çiçek açsın,Çiçekler açmalı ki yaz gelsin,Misket almalar,Yeşil ve allar,Sevgili yanaklarında,İnsanlığın sunularında,Aşk yaşamak sevenlerin işidir,Herkesin değil,Elma aşktır.

./.

Evrim Evrensel



Aşk Yüklemesi

Benim gibi bir od düşsün özüne,Yanıp tutuşasın aşkın uğruna,Sevgi feri değsin bakan gözüneBir acı saplansın batsın bögrüne.

Sevgi taşımayan, aşktan ne bile,Gönül kitapsıza düştü nafile,Seven hesap yapmaz, bilemez hile,Dildekini söyler, uymaz çağrına.

Evrim Evrensel der olunca sevgi,Vız gelir dünyanın çarkı ahengi,Gönül'e rastlarsa cananı dengi,Şosesi, bulvarı değmez çığırına.

Evrim Evrensel



Aşk-ı mahsusa

Aşık olmak benim işim,Gamdan ayılmıyor başım,Aşk acısı buruk, buruk,Dinmiyor gözümün yaşı

Bırak gitsin dedi Hekim,Bırakmak mı, isteyen kim,Ay batmıyor, doğmuyor gün,Uyku haram,zehir,zıkkım.

Gök başıma çökük gibi,Direk yok ev yıkık gibi,Hüküm kesin karar vermiş,Darda ipim çekik gibi.

Aşk bu yolu gitmez düze,Dost olursun gülmez yüze,Dertistan otağım olur,Pasaporta çıkmaz vize.

Gidip girdi gönül O'na,Aşık oldum döne döne,Son baharın sevdası bu,Vakti zamanı mı deme.

Başında saç kıvır, kıvır,Merhamete gelmez hınzır,Bu aşkın son közü ile,Yakıver de, külüm savur.

Ruh gıdamsın, çıkma ordanGel bu aşkı yakma narda,Merhamet et,Vicdan eyle,Ölüm kalır sensiz nerde!

Evrim evrensel'im aşıkAklı ile fikri karışık,Derler yolcu yolda gerek,Gidiyor sarpa dolaşık.

Evrim Evrensel



Aşkla Acı Döner Bala

Tesadüf mü? yoksa kader,Getirdi seni tabela,Sevgisiz gönüller heder,Solar gider döner çöle.

Sanı'm derya, gözler deniz,Solar gider ki bet beniz,Adamız candan seveniz,Gönül döner bir güzele.

Melek miydi, yoksa insan,İsmi Canan, kendi bir can,Gönüldür bu sana kanan,Olurmusun tatlı bela.

Arar oldu gündüz gece,İsmin dilde kaldı hece,Ya rüyadır ya bilmece,Girdi gönül binbir hale.

Öz şüphede,gözüm korkak,Bazen evcil bazen ürkek,Belki binbir belki bir tek,Gerçek döner mi misale.

El içinde olmalı el,Tenhalarda gel bana gel,Meyletti Evrim Evrensel,Aşkla acı döner bala.

Evrim Evrensel



Az bulunur gibiydiler.

Sevgililerim azıcıktılar,Hatta yok gibiydiler.Sevgilim zor bulunurdu,Nadir idiler,Az bulunur gibiydiler.

Evrim Evrensel



Baba

Kızgın güneş yakmış güzel tenini,Yük binmiş sırtına bükmüş belini,Beyler talan etmiş tüm emeğini,Diriyken toprağa gömüldük baba.

Benim tomurcuğum açmadan soldu.Tütmüyor bacalar, ocaklar söndü,Nedense ölümler hep bize geldi.Mermilere hedef edildik baba.

Zalim zulmediyor yiğide merde,Od düştü özüme yanıyor nardaHani ya demokrasi hani ya nerde,Suçsuzken hücreye koyulduk baba.

Yezidin askeri hala duruyor,Sivas'ta yakıp Maraş' ta vuruyor,Cehalet kök verdi her gün büyüyor,Gezide gazlara belendik baba

Zulüm abad oldu vermiyor aman,Kiminde gözyaşı kiminde figan,Kimimize mesken edildi zindan,İşkencede bile direndik baba.

Evrim Evrensel



Baharın Uyanışıydı

Doğanın ak beyazı kirlendi,Yıprandı akçası ve eskidi,Beyaz örtüsünden süzülende sular,Son kez bakıverip yatağına,Çağlayarak aktı ovasına,Temizlercesine etrafını,Yıkarcasına yamaçlarını,Can verirken toprağa,Meleşmeye başladı kuzularKoyunlar beslerken kuzularını...

Zulasından çıkarıp yeşil libaslarınıGiyiverdi ağaçlar,Ayıplarını örtercesine.Papatyalar sarı ve aktı.Gelincikler Libasına kan döktü,Sümbüller boyun büktü,Nergisler salarken bereketli esansını,Değiştiriverdi havasını...Ağlatarak Aşıkların anasını,Baharın uyanışıydı.Ama Güneş üstümüzde hiç değişmedi,Ne doğuşu,Ne de batışı.Baharın Uyanışıydı...

Evrim Evrensel



Bahçe Baktım Hobiden

Bahçe baktım hobidenYar bakıyor kıyıdanBitmez bu sevda bitmezUsul usul sahiden.

Bahçe önünde dere,Akıyor bilmem nere,Başaramazsan bu kez,Düşersin yerden yere.

Gönül dikkat yanarsınUçamazsan konarsınAvcılar var pusudaAlkanlara banarsın

Bahçe yeşil patlıcanÜrkek Ceylan gibi CanGönül bu söz dinlemezİster durur bir Canan

Ekmeden bitti semizGönül arar pak temizOlursa candan olsunSevgi bizim dinimiz

Çekti gitti tatile,Söylemedim ne bile,Yar gitti bahçe soldu,Hasretler çile çile.

Ektim bitti pırasaGönül gel girme yasaSevgi oyuna gelmezZaman geç, Ömür kısa.

Evrim Evrensel



Bakma Kaderim İstedi Türkü

Beni yerden yere vurma,Bakacak yüzüm(mü) var sanki,Hazandadır gülüm derme,Virana döndüm inan ki,

Bakma kaderim istedi, Yoksa sever miydim seni, Senin gibi bir soysuza, Kader köle etti beni.

Anladım sensiz olmuyor,Bu ızdırabım dinmiyor,Bak işte isyan eyliyor,İnan ki sen yoksun diye.

Bakma kaderim istedi, Yoksa sever miydim seni, Senin gibi vefasıza, Kader köle etti beni.

Kıyma Evrim Evrensel'eÇevirme, düz yolum bele,Otağımı verme seleTakatim yoktur inan ki.

Bakma kaderim istedi Yoksa sever miydim seni, Senin gibi hal bilmeze, Kader köle etti beni.

Evrim Evrensel



Bana Uymaz

Facebook denen ne boktan şeymiş,Dadandı bir cahil din iman neymiş,Düşün yok sorgu yok iman et demiş,Bana uymaz bu din, iman da neymiş.

Kapat gitsin dedim, o hergeleyi,Huzura kavuştur günle, geceyi,Bandırma kendine bunca nüveyi,Bana uymaz bu din, iman da neymiş.

Kadına uydurmuş recm cezasını,İnsan değil çeken bu ezasını,Keyfin kadar nisa sür sefasını,Bana uymaz bu din, iman da neymiş.

İnsan kalmak işim, gerisi sana,Cennetle huriler, ne gerek bana,Şarap ırmağından iç kana kana,Bana uymaz bu din, iman da neymiş.

Evrim evrensel'im insandan bıkmam,Gönül sarayımı yakıp da yıkmam,Dünya bir cennettir , öte yan bakmam,Bana uymaz bu din, iman da neymiş.



Evrim Evrensel



Başa Ta Başa

Ben yandım,sende eriyesin mum gibi,Belki anıların döner loşa ha loşa,Sahrayı sahilde ince kum gibi,Başın vurur durur taşa ha taşa...

Bir an dahi akıldan çıkmıyor,Yaram göz göz oldu kanı akmıyor,Azrail göğsümde,canım çıkmıyor,Belki nazlı yarim koşa ha koşa.

Bana eza ettin, sen çekmedin mi?Yasta durur boyunun bükmedin mi?Gizli gizli yaşlar sen dökmedin mi?Belki birgün döken taşa ha taşa.

Bitmeyen hasretler,değdimi canım,Kana boğdun gönlüm,yas'a can hanı,Türlü türlü çiçeğim bahar zamanı,Yolup çevirdin ki kuşa ha kuşa.

İçimde tutum seni,atmadım dışa,Yaşarsam gelecek bu dertler başa,Can bedenden döndü uçucu kuşa,Bir kemlik diyemem haşa ha haşa..

Mutlu musun acep, rahat mı için,Bisebeb yolları ayırdın niçin,Defteri kebirde görünmez suçun,Mizan'ıma yazdım başa ta başa.

Evrim Evrensel



Başıma Bir Yığın Mezardan Başka.

Ömür aktı, geldi yarıya yakınKarım hesapsızdı zarardan başka.Gelin Can yarenler halime bakın,Karım görünmüyor zarardan başka.

Kazanmadan kayıp oldu yarenlerDevam ede durur gönül kıranlarBulunmaz ki dostan halin soranlarİşim gücüm kuru karardan başka.

Feryat figaneyim göz yaşım akmaz,En sadık bildiğim yüzüme bakmaz,Harab oldu bağım al güller kokmaz,Neşesi kalmadı sarar'dan başka.

Evrim Evrensel'im hayatı hayda,Ömrümün küllisi baktım ki zayda,Bu fani dünyadan görmedim fayda,Başıma bir yığın mezardan başka.

Evrim Evrensel



Başıma Dertleri Çorap Misali Türkü

Başıma dertleri çorap misali,Örüp örmektesin,haz mı alırsın.Bunca cevr-u cefa yok mu vebali,Verip vermektesin,haz mı alırsın.

Ayrılık yarattın,çekerim hasret,Payıma ayırdın diyar-ı gurbet,Halim müşkülata,ahvalim berbat,Edip etmektesin,haz mı alırsın.

Sevginin bedeli bu mu olmalı,Herkes ettiğini buldu, bulmalı,Bu mecnun başımdan tel tel saçlarıYolup yolmaktasın, haz mı alırsın.

Başın diklemişsin, burunun kafta,'O nu ben terkettim ' derken etrafta,Akıbet ayrılık değilmi her bab'da,Derip dermektesin,haz mı alırsın.

Terkedil,terket, yar ne fark etti,Gönüldür gönüle küstü terketti,Yaşanasın yaşanmaza garketti,Yorup yormaktasın,haz mı alırsın.

Buna sebeplerin yüzü gülmesin,Gözlerine kan yaş dolsun silmesin,Dert kapıda dursun,derman bulmasın,Kırıp kırmaktasın haz mı alırsın.

Evrim Evrensel'de son buldu umut,Gönlüme telkinim gel bunu unut,Sözüm karetmiyor, almıyor komut,Sorup sormaktasın. haz mı alırsın.

Evrim Evrensel



Bayram Günleri

Düzenim bozulur,işlerim aksar,Hersene geldimi bayram günleri,Biçare gönlümü sıkıntı kapsar,Her sene geldimi bayram günleri.

Akıtır gözümden kanlıca yaşlar,Yabana çevirir candan yoldaşlar,Ayırır yolunu halden haldaşlar,Her sene geldimi bayram günleri.

Senede bir defa yine gelendir,Gönlümü eleme salıp gidendir,İçimden içime derdin verendir,Her sene geldimi bayram günleri.

Bir daha bir daha gelmez olasın,Meramı,beni de benden alasın,Evrenseli bir ummana salasın,Her sene geldimi bayram günleri.

Evrim Evrensel



Bektaş-i Velidir

Alamut şahlandı Malya'ya doğru,Aka aka gelen erler eridir.Amasya Narıyla yanıyor bağrı,Döne döne cenkte canlar seridir.

Zalimin Zulmüne eğmedi başı,Cenkde saf saf oldu yaren yoldaşıOl meydanda verdi kardeş Menteş'iKana kana Pirin can serveridir.

Yollara düş oldu cümlesi canlar,Akan sularına renk verdi kanlar,Arş alaya çıktı feryat figanlar,Medet mürüvvet erenlerin car' ıdır.

Zulümde birleşti Freng ordusu,Bitmedi Selçuklu, Hile, pususuKalplerinde yoktu ölüm korkusu,Gördüm ki meydanda Pirin Seridir.

Yaralandı canlar kanlar içinde,Mazlumlar dardadır, ateş içinde,Kavuştu dergaha sürek göçündeKarmeti süreği başın seridir.

Alacahöyüğe yaralı vardı,Ana sultan tabip yarasın sardı,Malya Figanları arşa dayandı,Döne döne cenkte Pirler Piridir.

Sırrı vermeyenler serlerin verdi,Cenkte kanlar açtı, kızıl gül verdi,Evrim Evrensel'e veren bu derdi,Süreği devralan Bektaşi Velidir.

Evrim Evrensel



Beleş Bana

Abdest, Namaz, Niyaz zor ve zahmetli,Tesbih çeke çeke gitti rahmetli,Aklıma uyan sa, Mansur karmet'li,Yanım Enel Haktır, o yoldaş bana.

Şaraptan ırmaklar varsa cennette,Yetmiş İki Huri sana hizmette,Bende olmayana etmem minet'te,Gönlüm cennet ise, sevgim eş bana.

Köprü yürü, kazan kaynat, imtihan,Bilmem, dene yanıl eylemem iman,Yaratan elinde oyuncak cihan,Kazan Yanmaz, köprüler beleş bana.

Evrim evrensel'im gel deyim sana,Allah'tan az akıl iste sen sana,Çalma, yakma, yıkma, kıyma bir cana,Vicdan bende ise, hak kardeş bana

Evrim Evrensel



Belli değil

Yine kanatlandı gönül uçuyor,Sürünmek kesin, kalk belli değil,Hazan bahçelerde yaprak açıyor,Dal dal kesin gibi, kök belli değil.

Çamura bulandı, gittikçe yola,Ele gelmez kirden, tutmak nafile,Beklenmedik zaman, sona on kala,Kir pas kesin gibi, pak belli değil.

Yapma etme dedim dinlemez soyka,Rezalet gölünde atarken takla,Sen geç kaldın eller bendini yoklar,Batmak kesin gibi çık belli değil.

Yemeyledin kendini kurda kuşa,Kuzgun gibi kondun o mundar leşe,Bunca pasla, kirle çıkamam başa,Nahak kesin gibi hak belli değil.

Evrim Evrensel



Ben bir Şiir Severim

Şiirlerle yakma beniYüreğim firigce...Küllerinde saklı korun,Dokunsam ellerimleYanar kül olur yüreğimAtlayıp rüzgar atınaRevan olur,Yol olur...Kahrın,ZehrinVar iken öldür...Şiirinle öldürme beniŞiire öldürtme beniAğır olur!Acı olur,Sevdiğime öldürtme beni.

12 Ocak 2017 Beylikdüzü

Evrim Evrensel



Ben Gibi Beceriksizin Becerişidir.

Sevip sevip sonda ele kaptırmak,Ben gibi beceriksizin becerişidir.Hani nerde kaldı candan sevdiklerim,Şimdi her biri bir hayta'nın eşidir.

Ömür heder oldu sevdiklerim yoluna,Gidipte girdiler başkasının koluna,Bülbül dahi konuşlandı gülün dalına,Avare dolaşan benim gönlüm kuşudur.

Gayrı bakmam, derde,gama,sevince,Umurunda olmasın o yar kovunca,Gönül bu,hesapsız sevdi,sevinceNe göz görür, ne de kulak işitir.

Kara saça yağdı beyaz, kar oldu,Ak saçımla sevmek, artık ar oldu,El değil, yarayı açan yar oldu,Edepsizin ettiği,derdim başıdır.

Evrim Evrenselim sevdim essahtan,Gözüm açamadım ah ile vahtan,Gönlüm bir kıvılcım aldı sabahtanYanan yangın değil, aşk ateşidir.

Evrim Evrensel



Ben Sevmiştim.

Sevdiklerimdi, Ben sevmiştim.Sevdiklerimdi,Çoğu habersizdi hatta,Belkide tamaman haberi yoktuBen sevmiştim onlarıSevdiklerimdiBen taşırdım onlarıVe sevgilerini de,SevgilileriydimBendim taşıyanı sevgileriniBen sevmiştim...

Evrim Evrensel



Ben Şiir Yazmadım.

Ben Şiir yazmadım,Yanıldı, yazdığımı sananlar...

Yedi tepeli şehrin,Tepelerinden birinin zirvesinde oturarak,İlah perisinin gelip çarpmasını beklemeden,Yaşamımın kara kalem resmini karalamadım,Seslendirdim sadece...Aslında şiir yaşadıklarımdı,Şairler şiir yazdığımı sandı,Ve de yanıldı.

İhanetleri resmederek,Yaşanamamışlarımı,Yarım kalmışlarımı, kare kare,Kareledim en mazbut yerlere...

Mutluluğu resmedemedim,Sadece dillendirdim,Kelime, kelime heceledim,Cümle, cümle geceledim,Sevgilerimi dizeledim,Şiir yazdığım sanıldı,Yaşamıma vakfolunca da,Şiir yazdığımı sananlar yanıldı...

Bülbülün güle hasretinin,Gülü dalında, nasıl soldurduğunu,Kurda, kuşa yem sevdaları,Ardına saklayan dağları,Resmederek seslendirdim,Kelime, kelime dillendirdim...

Yoluma düşen Çığ'larımıGazele mahkum bağlarımı,Sevda denen insancalığımı,Ve de o'nu yiyen canavarlarımıResmeyleyerek dillendirdim,Sadece seslendirdim,Şiir yazdığım sanıldıVe sananlar yanıldı...

Ak'la kara'yı ayırarak,Kel başımı tarayarak,Battaniye emziren köpeklerin,Resmini dillendirdim,Ve de seslendirdim...Şiir yazdığım sanıldıHayatımı öğrenenler yanıldı.Ben Şiir yazmadım...

Evrim Evrensel



Ben Üryan Gezerim

Oy benim divane, avare gönlüm,Şu gönül sazımı hep çal istiyor,Beğenmez dalımda yetmiş bir gülüm,Hemi gonca olsun hem al istiyor.

Aşk atına bindim oldum süvari,Üç adım geçmeden ister tımarı,Dizginini gevşet sırtta semeri,Beş güzel sığacak çok bol istiyor.

Evrim Evrensel'im bıktım usandım,Gönül rehber oldu, yoluna kandım,Beni gibi garip fukara sandım,Ben üryan gezerim o mal istiyor.

Evrim Evrensel



Ben Üryanım O Mal İstiyor

Aptal mı gönül şapşal mı nedir?Gelmiş benden, al gül istiyor,Ayrılmışım arıdan kaç yüz senedir,Gönül benden türlü tür bal istiyor.

Aşk atına bindim olundum süvar(ı) ,Koşturdum yoruldu, olundu bimar,Ne ağzında gemi, ne sırtında semer,Ben üryanım o benden pür mal istiyor.

Bağlandım gönülden canı gönülden,Tel sazsız olamaz, sazda telinden,Bülbül yaşamazki ayrı gülünden,Ben ayrıyım o benden algül istiyor.

Evrim Evrensel der bıktım usandım,Ne arsız bu gönül yandım ha yandım,O bende gezer ben onda candım,Laleli,çiğdemi, sümbül istiyor.

Evrim Evrensel



Bence

Gönderdim gitti İzmir'e,Bulaşık pisliğe kire,Değiştiriyor ha bire,Adam olmaz bunlar bence.

Koku gitti Bekilli'ye,Gönül düşmüş bir deliye,Soytarıya,serseriye,Adam olmaz bunlar bence.

Horoz, Tozu bitmiş kızı,Ayar tutmaz eksik dozu,Maya tutmaz insan yozu,Adam olmaz bunlar bence.

Denizli'mi esas ili,Yılan gibi çatal dili,Şaşmış hedefi menzili,Adam olmaz bunlar bence.

Kastamonu, kale, Kars'ta,İkimizden biri hasta,Bilmiyorsan bari sus'ta,Adam olmaz bunlar bence.

Evrim Evrensel zorlama,Öyle bunalıp darlanma,Akıl verip azarlama,Adam olmaz bunlar bence.

Evrim Evrensel



Berbat idim

Çullandılar üzerine yüreğimin,Hunharca boğdularMefta oldum,Memat oldum,Can akıttım toprağaNebat oldum...

Katledildim beşpara etmez davalar uğruna,Zıkkım oldumZehir oldum,Yutulmadım.

Katleden oldum çoğu kezKüserken kaderime,Daral oldumZor oldumKahır idim...

Öyle de kolay lokma değilken;Can akıttım cömertçe toprağa,Bereket verdim.Gün katarken şafağaKaranlık idimBerbat idim...

Evrim Evrensel



Bırakma Sen Seni Dinsiz İmansız

Sevgi benim dinim,dinim imanım,Bırakma sen seni dinsiz imansız,Geride sayılı ömrü zamanım,Bırakma sen seni şeksiz gümansız.

Sevgi ol bedende dolaşmaktadır,Bir ehli virusla bulaşmaktadır,Dermansıza doğru kol açmaktadır,Bırakma sen seni bensiz, Eminsiz.

Soraydım bir güle,seni geçipte,Aşkın ağuların senle içipte,Garip gönül vahtde seni seçipte,Bırakma sen seni aman amansız.

Sevgine muhtacım koyma ki onsuz,Sana sevgi ibadet,o bana sonsuz,Can damarsız olmaz,damarsa kansız,Bırakma sen seni demsiz demansız.

Her bir dokumdasın,her bir hücremde,Ömrüm sabahısın, tan'da gecemde,Her Hak deyişimde, gönül secdemde,Bırakma sen seni Hak'sız, gümansız.

Evrim Evrensel



Bırakmam ben beni.

Sevgi benim ulum,dinim imanım,Bırakmam ben beni dinsiz imansız.Geride sayılı ömrü zamanım,Bırakmam ben beni şeksiz gümansız.

Bakmadım bir güle seni geçip te,Dilim riya edip bade içip te,Garip gönlüm vaht'de seni seçip te,Bırakmam ben beni yare amansız.

Sevdan öz suyumdur gel koma onsuz,Sevgi ibadetim, inancım sonsuz,Can damarsız olmaz, damar sa kansız,Bırakmam ben beni demsiz zamansız.

Her dokumda varsın, her bir hücremde,Ömrü sabahımsın tan da gecemde,Her HAK deyişim de her bir hecemde,Bırakmam ben beni aşksız mihmansız.

Sevgi bu bedende dolaşmaktadır,Bir ehli huşuyla buluşmaktadır,Deli Gönül her dem ulaşmaktadır,Bırakmam Evrimi Artut Eminsiz.

Evrim Evrensel



Biçtirdiğin Ektiğim Değil İnan.

Gül yüzlü sultanım,ey canım içi,Sensiz yürek,kalkıp yüklüyor göçü,Bunca aylar geçti sormadın,niçin?Biçtirdiğin ektiğin değil ki inan.

Bana tek varlıktın,hemi de birdin,Ne oldu da böyle,hallere girdin,Adeta kendini,sürgüne verdin,Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan.

Hayatıma girdin odak, merkeze,Lalemsin,sümbülüm,gülüm nergizem,Utandırdın ele güne,herkese,Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan.

Ne diyeceksin şimdi bana,sevgiye,Bunca ayrılığı yarattın,Niye?Birgün dönüp bakacaksın geriye,Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan.

Evrensel babaya karşı ne bu hal,Gel de 'gül yüzlü sultanım'da kal,Ayrıyla gayrıyı alıp sele sal,Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan.

Evrim Evrensel



Bil Sabrı Sebat

Kişiler kişinin şarjı olmalı,Her bir cehaletin gürzü olmalı,Açığın, yarığın derzi olmalı,Bilenler bilgedir bil Sabrı Sebat.

Çipine alırda doldurur dolu,Dolunun elbette bilgide kolu,Bilimin olamaz sağ,orta, solu,Usta bir dülgerdir bil Sabrı Sebat.

Alıp da gezdirir yüzer diplerde,Asırlar yılları, süzer günlerde,Geçmiş, geleceği, sezer dünlerde,Hataya silgidir, sil Sabrı Sebat.

Astral Seyehattır, yollar kaynağım,Sanma kehanette arar yolağım,Bil olgu içinde, İlimdir bağım,Sabite kısırdır, hal Sabrı Sebat.

Evrim Evrensel der yatmam uykuya,Nebata can veren, sakayım suya,Arifler bakmaz ki, eksi artıya,Rakam küsürlüdür,mil Sabrı Sebat.

Evrim Evrensel



Bildiğim Yazarım deyince kaçtı.

Her gördüğüm kişi işimi sordu,Bildiğimi yazarım deyince kaçtıKarıştırdı fikrimi aklımı yordu,Gördüğümü yaazarım deyince kaçtı.

Anladım aradığı metayla maldı,Paraya tapmışcaydı, adeta kuldu,İnsan Özlü olmak en doğru yoldu,Özümle yazarım deyince kaçtı.

Vallah, Billah yemin ederek çaldı,Çala Çırpa ambarı mal ile doldu,Gün geldi gördüm benizi soldu,Ben malı bozarım deyince kaçtı.

İnsan özlü olsan yücelerdesin,Malın kadar dostu hecelerdesin,Karanlık yolların gecelerdesin,Ben ışık yayarım deyince kaçtı.

Kalkıp gitti bilemedim ki nere,Boğulmasına sebep oldu bir dere,Döndü baktı pişman bin kere,Ben özüm yazarım deyince kaçtı.

Evrim Evrensel



Bilemiyorsun

Bir gelir birde gelemmi dersin,Sen ne yaptığını bilemiyorsun.Bazı incitmezken,bazı ezersin,Sen ne yaptığını bilemiyorsun.

Bir yanın canandır,öteki de can,Ne Sultan istedin,nede bir han,Bazı gülistansın,bazı da viran,Sen ne yaptığını bilemiyorsun.

Güzellik dilersin,güzele ah'ınGünün gecen gibi,gecen sabahın,Her şey verecek iken yüce Allahın,Sen ne dediğini bilemiyorsun.

Karınca incitmen,kah kıyan cana,Bu dünya kalmış mı Hakana,Hana,Düşen gözyaşından bir damla bana,Sen ne döktüğünü bilemiyorsun.

Evrim Evrensel



Bilim Dışı Olanlardan Bize Ne.

Başı sondur,sonu baştır bil ey can.Kalubela neresindedir bunun.Döner durur dünya denen koca han,Doğmak batmak neresindedir günün.

Dünya denen bu han dönmez,durursa,Bir yanı buz olur, bir yan kurursa,Güneş ışık salmaz, yatar uyursa,Ayık kalmak mümkün müdür uykunun.

Dönüşüm süreci, devri daimdir.Yok var olmaz,var yok olmaz sayımdır.Değişip dönüşen varlar kaimdir,Ağla, sızla, derindedir duygunun.

Bilim dedik kozmoz'un bu düzene,Bilim dışı olanlardan bize ne,Kuant, kuart devam eden hazine,İster sap, ister tap, senin kaosun.

Evrim Evrensel idrak et kurgula,Doğa hakikattır adil yargılar,Nerededir ay,gün, yıldız,sorgula,Gel katıl bize dersindedir onun.

Evrim Evrensel



Bir Bir Kaybolur.

Gün be gün geçmektedir devranın,Yürüdüğün yollar bir bir kaybolur.Düz yolda çöker olur kervanın,Serildiğin mallar bir bir kaybolur.

Küser senden bir bir ömür dağların,Gazel olur döker yaprak bağların,Bir yalana döner gençlik çağların,Sürüldüğün iller bir bir kaybolur.

Yalnıza bırakır oğul'la kızın,Güldüğün demlere dolacak hüzün,Sarp dağlara döner ovanla düzün,Serindiğin çullar bir bir kaybolur.

Saçların aklaşır,diz bağın tutmaz,Yaren yoldaşların gelip el atmaz,Kırışır yüzlerin cananın bakmaz,Gençliğin izleri bir bir kaybolur.

Dostların çekilir,çıkar düşmanın,Böyle dosta yazık olur şaşmanın,Nafileye gelir zorlar aşmanın,Göründüğün kullar bir bir kaybolur.

Sanarsın ki seni hiç görmemişler,Sofranda lokmanı hiç yememişler,Ne gelenin ne gidenin demişler,Söylediğin sözler bir bir kaybolur.

Dünyada bıraktım sırdaşım sazı,Derunu derdile çekerim sızı,Evrim Evrensel der hey gidi sizi,Ahvali hallerin bir bir kaybolur.

Evrim Evrensel



Bir Dilberin Yüzünden

Bir Dilberin Yüzünden,Dinmiyor yaş gözümden,Elem,keder,hüzünden,Düşmediğim dert mi var.

İnan viran can hanım,Arşa çıktı figanım,Çık gelsene be canım,Koşmadığım şart mı var.

Sensiz gönül virane,Gezer deli divane,İflah olmaz bu sene,Aşmadığım yurt mu var.

Düştü gönül zalime,Yad el güler halime,Diken batsın dilime,Açmadığım kart mı var.

Evrensel'im derbeder,Sensiz neyler, ne eder,Burada durmaz gider,Aşmadığım sırt mı var.

Evrim Evrensel



Bir Gönüle Gir sene

Gönül düştü bir esmerin peşineDurmaz gezer oldu nefes dur seneAşk ateşi düştü sinem döşüneOl maliki çingeneye sor sene.

Yonca peşi gezme otlu çayırdaDolanıp da durma kırda bayırdaYem etmeden canın kuzguna kurdaİnsan olup bir gönüle gir sene.

Etten sütten anlamam ben inan kiBenim işim gücüm sevmektir sankiDerdimin dermanı sendedir çünkiMerhemini gel yarama sür sene.

Aklın etindedir fikrinde sütünNere dönersen dön arkanda götün.Bunca yükle yola gitmek zor, çetin.Mandıraya ve kasaba ver sene.

Kem kötüyü şerri gel de deh eyleSevdiğim cemalin gün et mah eyleGönlüme sineni (i) kamegah eyleYüreğim içine mekan ser sene.

Evrim Evrensel der gel ey esmerimOt düşürdün cana yanar tüterimDerbeder az gelir ondan beterimSeher yeli olup tanda es sene.

Evrim Evrensel



Bir Sen misin ki

Ağlayıp sızlayıp dövünme Gönül,Aşk oduna yanan bir sen misin ki.Güle hasret kalan ol nice bülbül,Hasret hicranında, bir sen misin ki.

Bir sen misin ki, ihanete gelen,Candan severken nice ayrı kalan,Tomurcuk gül iken, açmadan solan,Bağı viran olan bir sen misin ki.

Sıladan ayrılıp, gurbette kalan,Hasretiyle tutuşup perişan olan,Aklını kaybetip sevdaya dalan,Murada ermeyen bir sen misin ki.

Çöllerde, Mecnunu ve de Leylayı,Yananda Keremi bir de Aslıyı,Hatırla Tahiri ve an Zühreyi,Kavuşmadan ölen bir sen misin ki.

Nere gitti Emrah, nerde Sümmani,Karacoğlan,Ferrahi, Dertli, Seyrani,Onlar sürdü mü ki devranı demi,Gözü yolda kalan bir sen misin ki.

Güle hasretidir, bülbül firakı,Aşkına yetmeden gitti Zevraki,Hangi biri kaldı dünyada baki,Yalnız göçüp giden bir sen misin ki.

Şirin için dağı delen Ferhatı,Elindeki külpü yürekten katı,Sana doğru koşmazsa murat atı,Menzil eremeyen bir sen misin ki.

Evrim Evrensel der sevgiden korkmam,Boyun eğmem, dik dur, eğilip sarkmam,Akıl mizanıyla sevgiyi tartmam,Endazesi bozuk bir sen misin ki.

Evrim Evrensel



Bir Telli Turna misali

Kulağım sesinde;Her bip sesine,Yönelince gözler,Yerimden fırlarım,Otomatige bağlanmış gibi...Sen değilsen;Gözlerim buğulanır,İçimde fırtınalar kopar...Çılgınca savurur bak;Yolarak yeşil saçlarını,Birlikte yeşerttigimiz ağaçların...

İçimde binlerce sızı,Ve her biri bir devirden..Sinem vurgun yemişAha şuramda tarifsizi...

Canım acıyor,Yüreğim yanıyor,Yangın sonrası içim,Her yanım kül ve birde kömür karası,Harabat içinde,Yüreğim enkaz yeri,Zalimin yok ki imanı...

Kasırgalar dövüyor kıyılarımı,En baba kayalarımı sökercesine,Üstüme kirli köpüklerini fırlatıyor,Ortalık darma duman...Gazaba gelmiş gibi.Geçeceğe de benzemiyor belli,Beni geçirecek öteki kıyıya,Beklemekte ki beyaz tekneye,Kaptanı telaşlı ve aceleci...Galiba, vakti zamanı...

Ne ayakta duracak mecalim,Ne de dizimde takat'im,Ne dalgasına,Ne de yangınına,karşı koymak,Ne de fırtınasını dindirebilecek halim var,En müşkülü de bu ya...Haydi gayret,Biraz mukavemet,Çıkıver yücelerinden yüceler maviliğine,Görebileceğin bir gölün en mavisine,Pike yaparak,Yarine koşar gibi süzülüp,Dalıver en derinine,Bir daha çıkmamazcasina,Bir Telli Turna misali...



Evrim Evrensel



Biri Yaman oldu.

Çekirdekti büyüdü dal verdi bendeBiri KERİM idi, biri YAMAN oldu,ÜLKÜ AHMET oldu çıktı bedende,DENİZ bir büyüdü ki umman oldu.

Zulüm yayıldıkça yeşerdi dallar,Ne haller üretti ezada canlar,Korkaklar korkudan astı Aslanlarİmanım artar oldu ki İNAN oldu.

Dağların dorukta çıktı nergizler,Açar her baharda açar tazeler,Nurhak'da yeşerir taze filizler,KADİR bir bilendi, bir SİNAN oldu.

Bir yanım ALP idi, bir yanım ASLAN,Sırrına akıllar eremez İnanULAŞ'ır CEVAHİR'e dönerken devranUstanın elinden ki yanan oldu.

Şimdilerde hep birden arar oldular,Nerede O nesil sorar oldular,Açık gizli işgal anlar oldular,Yurdu kendi malı ki sanan oldu.

Evrim Evrensel



Biz Bize Koşamadık İnsanca.

Biz bizi dinleyemedik,Biz bize bakamadık,Ve biz bizi göremedik.O nedenle de anlayamadık biz bizi,Anlayamadık,Çünki İnsancalık yoktu...Bilinçaltılarımız ve önyargılarımız rehberimizdi çünki !Ya "ninelerimizin yırtık çarıkları"Varmış da kundurası giymemişcesine...Ya da "babalarımızın yamalı ceketleri"Varmış da libasları giymemişcesine...Bunlarla ve hakirleyerek değerlendirdik biz bizi.Alay ederek ve aşağılayarak çoğunlukla...Ve hatta skeçler yazıp oynadık.Yoksulluğumuzla anlattık biz bizi,Adeta yargılarcasına...Bilinçaltılarımızdan,Ve aşağılık duygularımızdan sıra gelmedi bir türlü,Sıra gelmedi özümüzü görmeye,En netice de biz bizi göremedik.Biz bizleri anlayamadık,Ve bir dönem ömre yazık olduHeder oldu gitti...Yazıklar bize ki; aşamadık veBiz bize koşamadık insanca...

Evrim Evrensel



Biz hiç olmadık.

Doğduğumuz topraklar üstündeBilinemeyen doğuşlarımız,Ve bebekliğimiz belirsiz...Dere kumuyla kundaklanıpÇaputlarla sarıldık...Bebe haliyle etrafımıza bakınır,Sevgi arardık...Sevgi yoktu.!

Çocukluğumuzu tanıyamadan,Yaşayamadan,Bilemeden...

Oyuncaklarımız olmadı,Doğrusu hiç olmadı ki,Yoktu...Oynayamadık saklambacı,Sekseki,Körebeyi...Topraktan balçık,Balçıklardan evler,Bezden bebekler...

Kardan adamlar yaptık...Ömürleri yağmurlara kadardı,Umut ışığımız söner,Sevinçlerimiz biter,Hayallerimiz yıkılırken,Çaresizlikler yüreğimizi ezerdi...Kararırdı dünyalarımız,Yağmur yağarken,Acıyla seyrederdik yok olan bunca emeklere,İçimizdeki kasvet;Bulutların karanlığı gibiydi...Bulutlar yaşlarını toprağa,Gözlerimiz yüreğimize dökerdiBu tek farktı...

Gençliğimizi mi yaşadık ki,Oğlak güderken kırlarda,Kurtlara kaptırmak kaygısıyla,Gün batımını beklerdik...Ne aynada saç taramayı,Ne de düğünlerde çektik halayı,Kızlarla fink atıpAtamadık fiyakayı...Kır çiçeklerini kokladık,Ve O'nları sevmekten maada...Yavuklu seçemedik,Sevemedik geleneklerimizden yörenin,Yaşayamadık aşkları,İçimize gömdük...



Sonrası mı?Sonrası malüm;Gelecek kaygısı,Hayat mücadelesi,Ekmek kavgası,Memleket davası,Halkımızın kurtuluş sevdası...Velhasıl biz y o k t u k...

Aslında hiç olmadık,Olduysak da, kendimiz olamadık,Birer sanıydık yaşam realitesi içinde...Doğumlarımız belirsiz,Bebekliğimiz yoktu,Çocukluğumuz yoktu,Gençliğimiz olamadı...Sonuç olarak söylemeye dilim varmıyor,Ama biz y o k t u k...

Varlıklarımızdan bihaber hayat;Yaşayamadık aslında,Bir geldik,Birde gittik,Hayali birer varlıktık,B iz h i ç o l m a d ı k...

Evrim Evrensel



Bize Demişler Sergerde

Denizlerde balık olduk,Yüzdük durduk biz her yerde,Denizi Ummana saldık,Arayıp dururuz nerde.

İçindeyiz, özündeyiz,Denizlerin izindeyiz,Mahir, Ulaş sözündeyiz,Bize demişler sergerde.

Evrim Evrensel



Bize laf çakmak kaldı.

Giden yarin ardından,Bize saf bakmak kaldı.Hasretinden derdinden,Bize öf yakmak kaldı.

Gelenler geçmişiyle,Ben gibi seçmişiyle,Arınmaz içmişiyle,Bize kaf takmak kaldı

Dinledim ninnileri,Midiler, minileri,Karada gemileri,Bize üf yakmak kaldı.

Evrim Evrensel deme,Duyduğunu söyleme,Bunca da herze yeme,Bize laf çakmak kaldı.

Evrim Evrensel



Bizedir Ölüm

Şarkışla, Elmalı, Birde Gemerek,Dayan Yoldaş kavgamızı sürdürek,Zulüm düzenini yerle bir edek,Oy zulüm, zulüm, Bizedir Ölüm.

Gemerekten öte yolum dolandı,Her tarafım barut koktu bunaldım,Heybetiyle Şarkışla çalkalandı,Oy Deniz Deniz çalkalan Deniz.

Elmalının altı bahçeler bağlar,Anam gelmiş yaralarımı sağlar,Doktor neşter vurup yaramı dağlar,Oy solum solum, Bizedir ölüm.

Mücadele nerede ise bizler oralı,Elmalıyı dört bir yandan saralı,Haberin yayıldı ki ağır yaralı,Oy Aslan, Aslan, Gel bize yaslan.

Mavzerini çekti, şiddetle kustu,Aslan yaralandı dağ gibi düştü,İnan'ıma noldu martinin sustu,Oy inan, inan, Nerede Sinan.

Evrim Evrensel



Boş ver diyorlar.

Hayat göründüğü gibi güzel olsaydı,Dünya'da dert denen illet olmazdı.Her seven yariyle mutlu olsaydı,Meyhaneler böyle dolu dolu olmazdı.

Boş ver diyorlar, Hoş gör diyorlar, Dünya böyle gelmiş Böyle gider diyorlar..

Seni sevdiğim kadar sende sevseydin,Bunca yakan figan,hasret olmazdı,Vefasızlığına bir tek çare olsaydı,Şimdi gözüm böyle yaşla dolmazdı.

Boş ver diyorlar, Hoş gör diyorlar, Dünya böyle gelmiş, Böyle gider diyorlar..

Evrim Evrensel



Bu Dünyada

Yaramdan kanım akmıyor,Ağlarım sesim çıkmıyor,Kimse garibe bakmıyor,Bu dünyada, bu dünyada.

Mecnunum çöllere daldım,Gönül bülbülümü saldım,Ah vah ile gider oldum,Bu dünyadan,bu dünyadan.

Dünya haline bakıp gidem,Dertli bağrım yakıp gidem,Kervan göçüm çekip gidem,Bu dünyadan,bu dünyadan.

Gün artar gam kederim,Kalmadı mekanım yerim,Artık durmazam giderim,Bu dünyadanü,bu dünyadan.

Evrenselim candan bezdim,Dert elemle bağrım ezdim,Geldim geçtim hayli gezdim,Bu dünyada,bu dünyada.

Evrim Evrensel



Bu mu kardeşlik

Bu mu kardeşliğiniz,Böyle mi olur kardeşliğimizKucağımda bebeğini,Emzirecek kandırmacasını yaptırtmakVe anneye boğdurtmak mı ?Hayatta kalabilmek adınaBöyle mi olurdu kardeşliğimiz..

Zulüm etmek mi kardeşlik anlayışınız !Bebeklerini öldürüp,Kendileri öldürüyor demek midirÖldürüp öldürüp terörist demekle mi olacak kardeşliğiniz.

Ana dilime yasak koyupArtçı cezalandırmakla mı kardeş olacaksın bana.Zorbalıkla toprağını ışgalle mi kardeşlik ! Ne ala ne alaDokuzyüz senedir yaptıklarınla mıSistematik yok edilmemle mi kardeşliğimi beklemen

Malazgirtten girerken bu topraklara senBen burada ve bu topraklarda idim.Burada yaşamakta idim efendi !Ben olmasaydım Sen Anadoluya mı girebilirdin...Rüyanda dahi göremezdin...Çanakkalede,Allahuekber dağlarında,Yemen'de mi olabilirdin Efendi!Şimdi köy köyİlçe İlçe,Kasaba kasaba,İl il etrafını kuşatıp, muhasara altına alıp,Esir giibi yaşatmak mı günlerce...Hayvanlarımı dahi yok ederek mi kardeşlik yapacağızBatsın bu kardeşliğiniz,Yerin dibine girsin kardeşliğimiz.Yıkıp harabeye çevirmek mi köyümü,Kasabamı, İlçemi ve İlimi,Evime barkıma talan,Canıma ölümle emi kardeşliğiniz.Ben anladım...Sanırım sen de...

Evrim Evrensel



Bu suç ikimizin ağlama.

Ne olurdu ki,Kıyamet mi kopardı sanki...On sene geç gelseydim,Beş sene erken gelseydin...Bu yılda, bu ayda, bu günde, karşılaşsaydık...Ne güzel olurmuş desem,Bunca uçurumla nereye gitsem...Buncalara rağmen,Sevgiyi sevgilesek,Sevdayı sevdalasak,bu aşkı yaşayamazmıyız hesapsızcasına,Ve bu yaş aralığına koydursak yasak...Serçesin dalımda,Uçarken göçmen yolunda...Titreyen ellerin avuçlarımda,Eriyen gözlerim gözbebeklerinde...Dillerine kurban,Birşey gelmiyor elimden,Zincire vurulmuş gibiyim...Bir adımına bin adım koşarım,Yakalanan bu aşkı sevdayı yaşamayaEy cana can verenim...YanıbaşımdasınVe kifayetsiz sözler...Duygular akarken yüreğimde,Sessizlikler içinde,Ve bulutlar üstünde uçar gibiyim...Ne gibisi!Uçmak değilse şayet,Ben benden geçmiş, kayıplardaVe sendeyim...Yüreğimde senVe yüreğim avuçlarında...Çift can tek bedendeyken,Bulutlar üstünde uçmaktayım,Geç gelmemek benim...Erken gelmemek senin payın...Suçu pay edelim gel,Bu suç ikimizin ağlama...

Evrim Evrensel



Bulamazsın ki

Harabat iline gülden ekersen,Karaçalıdan yol bulamazsın ki.Halden bilmeyene halin dökersen,Bu ahvalle haldaş bulamazsın ki.

Duyduğun her tına kulak verirsen,İbibik kuşunu bülbül edersen,Hasbahçeni viran çöller edersin,Kara dut dalında gül bulamazsın ki.

Evrim Evrensel'i satma bir pula,Yol bilmezsen görmez, şaşar pusula,Zülfikarı pasa,Kurt'u düldüle,Salarsan,kar etmez nal bulamazsın ki.

Evrim Evrensel



Bulaşma

Çok arama gönül her yan çamurdur.Üstün başın pakken kire bulaşma,Gem'ini geriver, dizgini vur indir,Düzde yolun varken sarpa dolaşma.

Şeref Onurunu koru harcama,İnsanca bakışın hayvanca koma,Sen dürüstsün karşın öylemi ama,İçi dışı ayrılarla elleşme.

Ne namusun kalır, ne onur arın,Kalamaz, oynarsın perişanları,Zarar Ziyan gani, yok olur karın,Sermaye Serveti yalan birleşme.

. /.

Evrim Evrensel



Bulayım Yine Seni

Aklımı aldın başımdan,Ya aklını ver bana,Ya da aklımı...Akılsız yaşanır mı?Onunla buldum seni,Bulayım yeni,yeni.

Zamanımı aldın,Doldurdun her dakkasını,Yetemez oldum...Ya zamanını ver bana,Ya da zamanımı.Zamansız yaşanır mı?Bileyim yine dünü...

Fikrimi aldın,Kardın her cümlesini,Ya fikrini ver bana,Ya da fikrimi...Onunla geldim sana.Geleyim mini mini,Öyle özledimki seni,Acep haksızmıyım...

Evrim Evrensel



Bulut Sevdiğim

İşte tam aradığım,Ve yıllardır uğruna gidip geldiğim.Yoluna düştüğüm,Bende yaşattığım,Dokunamadığım sevdiğim,Sevmeye devam ettiğim,Ondandır başkasını sevemediğim...Bulutlara saklanan sevda şiarım,Gönül diyarım,Bulut otağlı yarim.Canımın can katanı,Bulutlarda yatanım,Gel artık,Mevsim bahar,Aylardan Nisan,Sağanaklar vaktiHaydi gelYağmur ol gel.Öyle bir gel ki,Sağanak ol gel,Senden oluşsa da Sel,Yıksa bendleri taşşa,Yağ üstüme ıslanayım senle,Yeter ki gel,Bulut sevdiğim,Hadi artık gel.

Evrim Evrensel



Buluta saklanmış ay gibi bakar

Bılges yaylasında sevdam asılı,İsteyip kavuşamadım kaldım ki naçar,Başa karlar yağdı, umut pusulu,Buluta saklanmış ay gibi bakar.

Güze döndü, gazel döktü bağlarım,Mecalim kalmadı, gelmez baharım,Umudum tükendi bulamam yari,Gayri benim yolum gurbete çıkar,

Söz dinlemez soyka, almaz kelime,Bulup danışayım aklı selime,Dağların maralı bakmaz halime,Zülfün ok eyleyip sineme çakar.

Derdini çekerim, bıkmam usanmam,Kuru dere oldum,çağlayıp akmam,Bırakın bu aşkın narına yanam,Gayri iflah olmam,ilmeğin takar.

Evrim Evrensel



Bunak Gönül

Uyan artık uyan, ayyaş!Yıldırtırsın bunak gönül.İçip içip gezme sarhoş,Çıldırtırsın bunak gönül.

Seni gönül vay serseri, Yolun yanlışsa dön geri, Seni gönül vay budala Beni koydun kötü hal(e) a, Gönül gezme daldan dala.

Her ötene verme seda,Bu kadar güvenme yad'a,Kaptansız gemim deryada,Batırtırsın bunak gönül.

Nakarat.

Dur demezsen bu gidişe,Getirirler nice tuşa,Evrim Evrensel'i boşaÖldürtürsun bunak gönül.

Nakarat.

Evrim Evrensel



Bundan Geri

Kabuk çatlak, içi geçmiş,Çok sofrada yemiş, içmiş,Her bir yeri tamam etmiş,Pak bulur mu bundan geri.

Doyran, Narlı, Edremit'e,Karaağaç'tan da öte,Onur netsin bozuk süte,Hak olur mu dünden geri.

Çirişten ektim Madra'ya,Ummanlar hasret katreye,Kat kat örtü az setr'eye,Çak olur mu bundan geri

Evrim Evrensel der niye,Ucu körfez, Burhaniye,Edep, erkan, diye diye,Çark olur mu bundan geri.

17.04.2016 Burhaniye.

Evrim Evrensel



Bülbül ar'ından iniler.

Gazel zaptetmiş bağımı,Bülbül zarından iniler,Duman kaplamış dağımı,Bülbül harından iniler.

Al Gül'üm boynun bükmüş,Göz yaşın sineye dökmüş,Zar ağlayıp şaşa dönmüş,Bülbül derdinden iniler.

Yarim gider bu diyardan,Gönül kavrulmuş od nardan,Çiçek açmaz bu baharda,Bülbül ar'ından iniler.

Gönül gel girme buhrana,Umut eyle ki o yar döne,Kavuşursun belki yine,Bülbül gümanda iniler.

Bülbülüm eyleme, etme,Feryat, figan, şivan ötme,Harabistanlara itme,Bülbül amanda iniler.

Evrim Evrensel hüsranda,Bir od yanar aha şuramda,Yürek yanar, gönlüm gamda,Bülbül kor'undan iniler.

Evrim Evrensel



Bülbül Döner Dut Yemişe.

Bülbül döner dut yemişe,Bağbanlar şaşar bu işe,Sarar gönlümü endişe,Yar sallanıp gittiğinde.

Can ayrılır senle gelir,Bende boş bir beden kalır,Akıl serden gider gelir,Ayrılık anı çattığında

Ne gün,ne ay'ın manası,Kalır, ayrılık sırası,Sensiz viran can kafesi,Baykuş konup öttüğünde.

Akar yaşlar kanlı kızıl,Kopar düşer başa buzul,Savur saçın sallan süzül,Saçlar ak'ın döktüğünde.

Senin olsun yayla,çimen,Sırrın bende ele demem,İstesen de yar gelemem,Can toprağa aktığında.

Evrim Evrensel'in üryan,Bir can var o sana kurban,Gel gönülde olur bayram,Gözler gözen baktığında.

Evrim Evrensel



Cahil,Dinsiz, Zındık dedi

Muhabbete katım demiCahil, dinsiz zındık dedinuh ile yüzdürdüm gemiKaptansızdı indik dedi.

Dem alırken buldum HakkıHem içendim hemde sakiTen ölürdü Can hep bakiBedende tek candık dedi.

Kulak sağırsa göz görmezYürümeyenler yol almazYol ehliler yolda kalmazSırat geldi indik dedi.

Mey alıpta demlenirimHal bilenle şenlenirim,Aşk yoluna koydum serimSer için biz döndük dedi.

Yolun yalpa sarpa çıkarBu söz bizim Hakka akarKörler görmez, Gözlü bakarCahil gözüm yumduk dedi.

Söz gıdamdır meyim demdirCan canansız eksik, kemdirMuhabbet bize zemzemdirBilmez ağu sandık dedi

Orda durup bilemezsinElden dolu alamazsınYaratanı bulamazsınCahil yoka konduk dedi.

Yaratanımdır mahirimCahile zıkkım zehirimKul olmadan yol yürürümKulsuz bu yol çıkmaz dedi.

Sunup muhabbeti içtimBeni buldum benden geçtimBilmediğin bilmezden kaçtımCehaletlere bandık dedi.

Evrim Evrensel nuştadırCahil dolusu hep boştadır.Gönül uçan bir kuştadırKara çalıya konduk dedi.

Evrim Evrensel



Can alır El verişine

Yaşadığım şu dünyanın,Aklım ermez gidişine,Döner çarkıyla devranın,Can alır el verişine.

Ay dolanır, güneş batar,Biter günüm, gece basar,Gafil olma seni yutar,Pişman eder gelişine.

Anlarsın ki,birgün fani,Onca yaşayanlar hani,Yok olur canın mekanı,Ağlarsın bu gülüşüne.

Sevenlerin elin çeker,Gönlün gözü yola bakar,Biri bir taş başan diker,Anlarsın son verişine.

Evrim Evrensel bilendir,Ol yazgı başa gelendir,Cilvesi aklın çalandır,Beklersin boş bilişine.

Evrim Evrensel



Can bedenden ona aktı

'Hoşçakal' dediİyi geceler diledi,Yüreğim ikiye bölündü,Biri bende kaldı,Biri onunla gitti...

Veda ederken, iki yanağımdan bir hoş öptü,Sandım ki dağ beni çarptı,Yıldızım kaydı, ayım koptu,Kaya sert,dağ da sarptı...

Buse verdi yanağından,Bir solundan bir sağından,Eli elimdeydi dağda,Aklım fikrim karıştı,Güneş miydi? ay mı? çarptı,Yüreğimi yerinden apardı,Bu ne haldi ne hatırdı,Attı denize batırdı,Yunus geldi beni kaptı,

Avucunda su içirdi,Uzattı elini verdi,Gönül sevdi,gözde gördü..Ben mi döndüm,O mu saptı...

Aktı damar, kanımdaydı,Sandım yer yerinden kaydı,Kalbim avucunda baydı,Can bedenden ona aktı...

Karardı her yan, nurum söndü,Yıkık viraneye döndüm,Bugün kutsal kutsi gündü,Ne savaştı ne de harpti.

Evrim Evrensel



Cehennemine Düştüm

Bulutlar Siyahlaştı,Semalarda dolaştı,Gök bütün dehşetiyle...Olanca şidetiyle bağırdı.

Göklerin hiddetiyle,Korktu yıldızlar...Ay kaçtı,....Dağlar ürktü…Ateş fırladı gözlerinden,Aktı yeryüzüne aktı...Yüreğimi yıldırım çarptı...

Gök bağırdı...Korkudan kanım dondu,Adeta ödüm koptu...Yıkıldım olduğum yere...Elimden tutanım,Sevdamı yutanım,Ve kalbimde yatanım,Mahşer vaktimi geldi,Yoksa kıyamet mi koptu....

Gönül hal bilmeze koştu,Sevdası yandı tutuştu,...Yüreğime yıldırım düştü,Her taraf ıssız bomboştu...Sadece kuşlar ürküp uçuştu....

Bir tek yaprak kalmadı ağaçlarda,Dökülüp düştü...Ve bir yumak gibi büzülerek yüreğim,Duygusuzluğunun cehennemine düştü...Cehennemine düştü yüreğim...

Evrim Evrensel



Çalınan Para Türkü

Parça parça olsun paramı çalan,Kimi gerçek dedi kimisi yalan,Dünyada görmedim böyle bir plan,Kapı kitli,cüzdan cepte,para yok.

Gezdim İstanbulu,İzmir Ankara,Şadırvanlı handa kaldı bu para,Bu nası dalgadır, bu ne dubara,Kapı kitli cüzdan cepte para yok.

İsa değil göğe çıksın sır olsun,Alanların iki gözü kör olsun,Tarsusta bu destan hatıra kalsın,Kapı kitli, cüzdan cepte para yok.

Bilsem gelmezidim ben bu tarsusa,Bu gamlı gönlümü koymazdım yasa,Haber verdim inzibata polise,Kapı kitli, cüzdan cepte para yok.

Ehli din olanlar asla bunalmaz,Herkesin ettiği yanına kalmaz,Bu ne muammadır hiç kimsa bilmaz,Kapı kitli, cüzdan cepte para yok.

Olan oldu Veysel boşuna yanma,Sana kim dediki uyu uyanma,Sılaya gitmeyi severim amma,Kapı kitli, cüzdan cepte, para yok.

Söz: Veysel Şatıroğlu Aşık Veysel

Evrim Evrensel



Çeker

Ey Erenler ben bu derd ile kaldım,Ne Sultan rahmeyler ne de kul çeker.Bir Mecnun misali Leylakeş oldum,Ne sahra dayanır, ne de çöl çeker.

Aşk ile perişan, ağlarım nice,Çekerim hasreti gündüz ve gece,Aşkın baltasını vursam ağaca,Ne yaprak dayanır ne de dal çeker.

Yadlar ile beni etmeyin kıyas,Od yanar içimde, oldu alev köz,Yare doğru gider bu ekispres,Ne makas dayanır ne de yol çeker.

Yare kavuşmaya tuttum çok dilek,Göndermedi yare ol kahpe felek,Mutlaka ki küsmüş o hüri melek,Ne mektup gönderir ne de tel çeker.

Evrim Evrensel



Çıldırma Gönül.

Bu yükü kaldıramazsın, ezilir kalırsın,Gönül gel dellenme, Çıldırma gönül,Öğüt dinle, sapma düz yol bulursunGönül gel dellenme. Çıldırma Gönül.

. /.

Evrim Evrensel



Çiğ Pişer

Aşka düşen yanar tütmez, yanar bitmez biz gibi.Göz çağlayan olur durmaz, dinmez bir öksüz gibi.Cana dokunan söz yaraya basılan tuz gibi.Tuz dağından arınırken, közlerinden yol döşer.

Gönül dağım bulut toplar yıkar bendin sellenir.Akıl uçar divanedir, mecnun gezer dellenir.Volkan akar kusar lavın közlenirken küllenir.Od nehrinde kulaç atar yüzer gezer çiğ pişer.

Gönül düşerken sevdaya, akıl çıkar firara,Ne yaptığın bilmez olur, varamaz bir karara,Sevgilere kurtlar dalar, Feda olur çıkara,Aşık yanar, maşuk yakar, sevda çekenler şaşar.

Evrim Evrensel der aşkta avans olmaz yaşanır.Gönül, saray köşke bakmaz viraneye taşınır,Daldan dala konar gezer eşdeğerin kaşınır.Gönül düşer ki sevdaya, sevgi ile dağ deşer.

Evrim Evrensel



Çizilemez Türlü Eşgalim.

Sır içinde sırrım kivre,Bilinmez türlü ahvalim.Gök katından indim yere,Görünmez türlü hayalim.

Montsegur'da yandım nara,Mansur olup çıktım dara,Nurdan özüm aktım nura,Çizilmez türlü eşgalim.

Gerçeğe yüzdürdüm derim,Ölmem ben Hak'ka yürürüm,Ceddim İdris'le giderim,Ay Gün ayınamdır ey zalim.

Türlü dona girdim çıktım,Derya iken kurağa aktım,Nahak nerde gördüm çattım,Bilmem nice olur halim.

Sakınmadan dedim sözüm,Duydu kulak,gördü gözüm,Çiğden pişti yandı özüm,Bildim Evrim Evrensel'im.

Evrim Evrensel



Çoğunun haberi dahi yoktu.

Sevdiklerim çoktu,Gönlüm kadardı.Hepsini de ben seviyordum...Çoğunun haberi dahi yoktu,Ben seviyordum onlarıSevgiyi yaşıyordum,Ve gelişiyordum.Ben seviyordumsevdiğim çoktuÇoğunun haberi dahi yoktu.

Evrim Evrensel



Çöker Babo Çöktü Çöker

Gögsüm açık,yakam yırtık,Yakar babo, yaktı yakar.Birgün başına koca koltuk,Çöker babo, çöktü çöker.

Dört karıya birde koca,Binayı, delik ile baca,Memleketi hacı, hoca,Yıkar babo, yıktı yıkar.

Korkma, yağmur ile yaştan,Çakallar ayrıldı Caştan,Demişlerki, balık baştan,Kokar babo, koktu kokar.

Seyret, bak ta gör oyununu,Kurda yedirdin, at soyunu,Zalimler, mazlum boynunu,Büker babo, büktü büker.

Evrim Evrensel yoldaşı,Ela gözler, oldu şaşı,Yoksulun gözünde yaşı,Döker babo, döktü döker.

Evrim Evrensel



Çözüm Zalim Türkü

Munzur dağlarında mahsurdur sevdam,Boran merhametsiz yollarsa zalim.Aşılmazlarına ömrümü verdim,Soran merhametsiz,kullarsa zalim.

Gençlik kaydı gitti,ömür hay hayda,İçimde türlü dert var türlü boyda,Şehirde çürüdük, mazimiz köyde,Durum merhametsiz hallerse zalim.

Kişi bir kez sever, gerisi benzer,Munzur rüzgarına oldum bir kenger,Geçmişine çekemezsinki sünger,Sorun merhametsiz çözümse zalim.

Evrim Evrensel



Daha Benim Nelerim var.

Yazar, Ozan beyitleri,Daha benim nelerim var.Bitmez Devrim şehitleri,Daha benim nelerim var.

Nesimi derisi yüzülmüş,Mansurum dara çekilmiş,Günümüzde Deniz Gezmiş,Daha benim nelerim var.

Devrim cephesinde üslen,Faşizmin üstüne örs'len,Sivaslarda yusuf AslanDaha benim nelerim var.

Taylan Özgür, Kerim Yaman,Anılacak gelir zaman,Devrimciler vermez aman,Daha benim nelerim var.

Hele Cezmi Pelitözü,Mertolur devrimci sözü,Yüzbinlerce dizi, dizi,Daha benim nelerim var.

Ömer Ayna, Mahir Çayan,Dayan be yoldaşım dayan,Kurtuluşu hedef koyan,Daha benim nelerim var.

Yiğitler girer sipere,Sarıldık ki mavzerlere,Bitmez bizde kızıldere,Daha benim nelerim var.

Yoldaş İbo Kaypakkaya,Gidiyor Yıldız'la aya,Canların halka fedaya,Daha benim nelerim var.

Birde Bardakçı Ulaş'ım,Anar yurdum dağı taşı,Bağımsızlıktı savaşım,Daha benim nelerim var.

Evrim Evrensel'im gayret,Çektik işkenceler zahmet,Kıbrıs'tan da Ülkü Ahmet,Daha benim nelerim var.

İstanbul 1977



Evrim Evrensel



Dar günümde gel türkü

Dost olan dostunu arar uzayda,Hiçse arar sorar senede ayda,İyi günde dostum olmuş ne fayda,Sadık dostum isen dar günümde gel.

./.

Evrim Evrensel



Dayanıklı Yürek!

Nice derya nice umman yüzmüşümGözlerinin seli vız gelir bana,Doğu batı kuzey güney gezmişimMağribten maşrıkin düz gelir bana.

Bir deve lokma olur yutar doymazam,Aşkı dem alınca yerden kalkmazamAyakta dursam yeryüzüne sığmazamAydan öte fezan vız gelir bana.

Doğudan batıya gürlerken sesim,Atomlar patlar ancak silinir pasım,Ben idim birzaman Nuh'un gemisiHint'i okyanusların vız gelir bana.

Neler kazandım,nice yitirdim,Bir günde cihanı gezdim bitirdim,Bir mevsimde birkaç bahar getirdimZemheri boranın vız gelir bana.

Evrimle Evrensel Dünya oynadıAşkın tesiriyle derya kaynadı,Koca tabiatla bir zar oynadı,Uzay, kutupların toz gelir bana.

Evrim Evrensel



Dayanır mı ki

Varlığına dayanamazken yareli kalbim,Seni yok saymaya dayanır mı ki.Şamarın yetmedi üsttede Şelp'in,Seni Hak duymaya dayanır mı ki,.

Söküp atamadım yari içerden,Saklayayım kemden kötüden şerden,Ben kendi halimde,oysa göklerde,Seni yok saymaya dayanır mı ki.

Elin kazma,kürek ha vurmaktasın,Gönül sarayımı da yıkmaktasın,Beni harabata vah koymaktasın,Seni Tak saymaya dayanır mı ki,

Mahpus edem dedim kalbi derine,Esti Sevda yeli deli serime,Sözü hançerini engin yerine,Seni,Sok saymaya dayanır mı ki,.

Evrim Evrensel



Dedi gitti

Varıp bir doktora hastayım diye,Senin derdin yok dedi gitti.Gönül cüda ile yastadır diyem,Kolayı var, buradan kaç dedi gitti.

Gönülden yaralar,akarda kanım,Buna dayanamaz çıkacak canım,Çiçek çiçek açmış sızılar yanım,Kızgın dağma ile yak dedi gitti.

Bedende bu canla, salt bir sedayım,Gurbetlerde yarsız ya ben nideyim,Bir merhem sürsende yare gideyim,Dönemen sen burda kal dedi gitti.

Son çareyi söyle,söyleki bana,Bu halle erermı bu can canana,Bu can kafessizce döner virana,Bu ahval ve hal hak dedi gitti.

Evrim Evrensel



Dedim.

Kapat gözün bakma güne,Gönül,sana sevme dedim.Gün bugündür,dönme düne,Sevip dizin dövme dedim.

Gönül diri,Sevgin iri,Seveceksen bir dilberi,Yalpa vurup kalma geri,İşle ilmik ivme dedim.

Kapat kapın kal içerde,Dışta başın girer derde,Dönüp durup her bir yerde,Seveni de kovma dedim.

Gidip girdin bilinmeze,Düştün ender onulmaza,Senle birlik olunmaza,Derdin yanıp,sövme dedim.

Bu can sana artar, yeter,Ve ne kovar, ne de satar,Anladım ki baştan atar,Yapma, etme,savma dedim.

Evrim Evrensel



Değişime Sevgim

Şakaklarımda kar,Gönlümde ise bahar,Bunca hızlı değişimi,Nasıl da becerdim,Ve sağladım...

Değiş değiş değiştirildim,Değişim hiçte değişmedi...Ve değişmedi değişim,Ve birde sevgimHatta değişime olan inancım,Hiç değişmedi,Değişim değişmedi,Değişime yenilendim,Değişimle yenilendim,Değişime sevgim değişmedi,Ve de inancım...

Evrim Evrensel



Deli gömleğini giydirem kurtul

Kırkaltdan rapor alayım sana,Deli gömleğini giydirem kurtul,Her an kayıyorsun bilinmez yana,gideceğin bir yol bulduram kurtul.

Seni dağ başına atıp bıraksam,Peşine aç kurtlar sürüsü salsam,İffetli, İzzetli yanların alsam,Diğer yanlarınla öldürem kurtul.

Akılla savaşıp, fikir almazsın,Ordu kurdurtmaz, Canlar kırmazsın,Sen bu gidiş ile menzil almazsın,Yükünün altına daldıram kurtul.

Evrim Evrensel



Deli Gönül İnan Vururum Seni.

Tilkiyle, çakalla, oturup kalkma,Deli gönül inan, vururum seni,Başımı belaya sokmaya kalkma,Deli gönül inan, vururum seni.

Kurtla gezersin, kuşla uçarsın,Zaafın elinde esir naçarsın,Gerçeğin elinden sanma kaçarsın,Deli gönül inan, vururum seni.

Arayıp bulursun yolsuzu, yozu,Arlı arsız bilmez, zaafın hazı,Harabata döner kalır enkazın,Deli gönül inan, vururum seni.

Söz dinlemez,yanlış yolda yürürsün,Kendi bildiğini doğru görürsün,Akılla savaşa, harbe girersin,Deli gönül inan, vururum seni.

Vurup da gömerim kabrin sineme,Gömleğimi kefen dikerim yine,Sürgüne göndereyim Afgan'a, Çin'eDeli gönül inan, vururum seni.

Evrim Evrensel



Dellendim

Güzel çirkin bir oldukan emdilerCan emdiler yetmediKıydılar canaÖldürdüler de;Can vermedim toprağa,İnadına gögeripyeşil yeşil fışkırdım...Mezar taşlarınıgörünmez ettim.Çiçek çiçekArıya Can olup.Bellendim...

Kötüsü iyisi bir olduSoldurdularTaze bir zambak iken dahaPolenlerimi saçtım karlaraNe diyarlaraArtık kardelendimDirendimYok olmadımHercai menekşe yolundaEyyüp sabrı su dökemediEllerine sebatımın...Rüzgar yoldu saçlarımıkellendim...

Güzel çirkin ile iyi kötü ittifakınaEyvallah etmedim.Sonsuz doğru olupÇiziverdim uzun uzunVe sınır sınır...Bunca kirli ittifaklar kavgasındaTaştı sabrımÇatladı taşımAteş kustum her noktasınaDelik deşik ettim umutlarımıÇıldırdımDellendim...

Evrim Evrensel



Demek

Cehaleti yenen kişi,Fecir Feriştahı demek.Kolay değil en zor işi,Yapmış başatgahı demek

Sözü yalan özü yalan,Aklın fikrin eder talan,Zor zahmeti sana kalan,Boş yere izahı demek.

Hep yerdedir kalkmaz sırtı,Söylediği tırtı vırtı,Atar tutar cartı curtu,Merdanların Şahı demek.

Her şey bilir yok bilmezi,Herze yer sanar pekmeziDüz tarakta olmaz beziAllahlar Allahı demek.

Evrim Evrensel boşunaDaldı nadan yokuşunaGitti Cahilin hoşuna,Ömrünün eyvahı demek.

Evrim Evrensel



Deniz ve Sevgi

Şu an deniz kenarındayım.İnsan denen ne menem yok.O yok,Bu yok.Şu yok,Ancak ben varım,Ve denizin tam dibinde bir odam var...Ama Ben bendeyimİnsan sesi yok,Hayvan sesi yokHatta kuş sesi de...Sadece denizin sesiSuşuşuşu vs.vs.vs.vs.Tıpkı birilerinin anlattığı orospuca dil anlatımıTek farkımız Orospu dilini bildiğimi bilmeyendi,Salt benim şu an;Kafam benim,Beynim benim,Düşünüm benimVe dış etkisiz ben benim.Sevdiğimin de dışındayımDenizin dibindeyim...Belanı bulasın kiBen hala seninleyim,Şu an Deniz sesi obsorbe etmiş beni içindeyimSeninleyim ama Ben kendimdeyim.

Evrim Evrensel



Deniz'e

Ne zaman uykularım sapar, dalarsam hayale,Aralar perdemi, denizi seyrederim.Öyle güzel olur ki deniz, mehtaplı gecelerde.Balıkçılar şarkı söyleyip eğleniyor.Bir baktım ki ne göreyim;Gökyüzü kararmış,Kızıldan bir bulut olmuş,O neşe dolu balıkçılar, birden telaşa sarmış,Dalgalar yükseliyor,Kudurmuş, üzerime geliyor,Zavallı balıkçılar perişan eve dönüyor

Evrim Evrensel



Derdini Söylemeyen Derman Bulamaz Yazıhanesi

Dertlim benim,Demedin derdini bir kez,Dermanı olurdum belki...İlacın bulmazmıydım acep,Merhemin sürerdim kesin,Dertli olmam kör etti seni...

Derdin;Bir kez bile kapısına uğramadığı,Ömründe yüzünü dahi görmediği derdin,,Kucak açıp koşarcasına,Dert uğramayan dertsizlerine,Arayıp durdun derde dermanı,Dönüp bakmadan yüzüme...Dertliyim ya...

Dertlim benim;Hani dermanın?Nerede ilacın?Sürüldü mü merhemin,?Dindi mi bir nebze acıların...?

'Kelin ilacı olsa keline' dercesine, gittin...Uçar gibi arkana bakmadan,koşa, koşa,,Çaldın dertsizlerin kapısını tek tek,

Bileydin;Zehirin balla geldiğini,Sevginin nefret içinde yeşerdiğini,Ustanın'Dertsiz tabibten derde derman olur mu? ' dediğini,Ya da 'Dertsizler dert halinden ne bile' deme'sini,,,Dertlim benim...

Ben bu derdi çeke çeke kazandım,,Yıllarımca dert okuyup yazdım..Kolay doldu sanma, bu derdin kazanı,,Dertlerden kurduğum filolarım,Dolup taşan depolarım,Hangarlarım,Silolarım,Öyle kolay mı kazandım, sanarsın.

Dertlim benim;Aradın durdun dertsizlerden dermanı,Oysa; dövünmekte dertlerimin harmanı,İşte bak bende,derdin türlü türlüsü,Birgün gelmek istersen, işte adresim;'Derdini söylemeyen derman bulamaz yazıhanesi'Dermanın olayım,Dertlim benim.Kapı kilitsiz ve ardınca açık...

Nelerimi kaybederek kazandığım,



Pahası biçilemez derdimi,Ve dert ürünlerimi de...Ki birden oluşmadılar,Ve asla bedava gelmedi...Emeği derdin şiirleri ve türküleri de...

Evrim Evrensel



Dermanı Kaşı Keman da

Tepeler koca dağları,Yedi bitirdi zamanda,Gazel kapladı bağları,Yollar görülmez dumanda.

Dereler nehirler yedi,Çay ırmak aman diledi,Gökler yeryüzüne indi,Deniz kurudu limanda.

Gitti ömrümün yarısı,Neye yarar ki gerisi,Dostlar vefasız sürüsü,Ahdım tükendi amanda.

Gülşenler teslim virana,Mevsimler döndü hazana,Bana yazgıyı yazana,Şaşırdı kaldı ne yanda.

Habersiz gönlümü çalan,Riya dolu ikrar alan,Evrensel'e derman olan,Dermanı kaşı kemanda.

Evrim Evrensel



Dermanı Yok ki

Tabibler çözemez bu gizli derdi,Elife eyvallah Lamelif verdi,Cananı korudum ben canım verdim,Bu dil yarasıdır dermanı yok ki

Ucu yanık köseg saplanır kalır,Sürüm süründürür sanma can alır,Kabuk bağlar yara yürekte kalır,Bu dil yarasıdır dermanı yok ki

Tabibler Şahından olamaz çare,Mecnun'a şut çeker gezer avare,Yar yolun kaybetmiş gidesi nere,Bu dil yarasıdır dermanı yok ki

Feryad-ı figandır akşam sabahı,Türlü türlü derdi çekiyor vahı,Çıkıp gelse bile Tabibler Şah'ıBu dil yarasıdır dermanı yok ki.

Evrim Evrensel'im rahmı maderden,Başım ayılmadı gamdan kederden,Dakka ayrı durmaz senle her yerde,Bu dil yarasıdır dermanı yok ki.

Evrim Evrensel



Devrim sevdası

Devrim sevdasına düştük,Sarılamadık yavuklularımıza,Arındık acılarla,Ve içlerinde piştik,Canlarımız feda dedik halkımıza,öyle de yaptık.Sözümüzde de durduk devrimce...

Devrim kavgasına düştük,cepheden cepheye koştuk,kavgadan kavgaya dalaştık,Öpemedik senelerce ellerini analarımızın,Mahpus damlarında,Ziyaretçiler bekledik,Devrimden de umut...

Vakit mi kaldı ki sevdiğimizin elini tutmaya...Aşklarımızı en derinimize gömdük,Zulalarımızda sakladık...

Gelinlik yerine kefenlenenlerimiz,Damatlıklar giyemeyenlerimizle,Tabutlarda girebildik gerdege...

Sosyalizmi sevdik biz.Seviştik devrimci gücümüzle.Kendi tercihimizdi.Kafamıza silah dayatılmadı.Zorlamasız seçimi,Bizler canı gönülden seçtik...

Şikayet gibi olmasın hani,İnsanların eşit ve mutluluğu,Her bir insanın hakkı olmalıydı aslında...Ne hikmetse azınlıkta kaldık,Nerede kaldı büyük çoğunluktakiler!Onlar mı kör kaldıBiz mi göremedikDevrim gerçekleşemedi!Hatta devrimler aktı geçti,Filiz Filiz olgunlaşırken sevdalılar,Rüzgarlar yaprağını okşayarak esti.Uçtular zirvelerine devrim sevdalarıDevrimle kucaklaştılar.

Evrim Evrensel



Dılamın

Bir dilbere içimi içimden döktüm,Acep dinlermi ki bilmez dılamın.Sevgisi içinde eğildim çöktüm,Acep anlarmı ki olmaz dılamın.

Sevgisine kul olup,boynumu büktüm,Sandım ki cennet-i alaya çıktım,Arı namusu da kökünden söktüm,Acep sinermi ki solmaz dılamın.

Baş koyup ağladım onun dizinde,Dolaştırdı dağında,ova düzünde,Bir kıvılcım çaktı akıp gözünde,Acep yakarmı ki Gülmez dılamın.

Her dem yanımda, gitmez bu nesi,Oldu bu gönlümün Şahı,perisi,Sevdimi bir insan vız dır gerisi,Acep aklarmı ki n'olmaz dılamın.

Solu nokta benli,ben'i ben olsam,Akıp fırat gibi gönlüne dolsam,O bülbül dalımda,ben gülü olsam,Acep konarmı ki solmaz dılamın.

O bende ruh oldu,hemi dılamın,Kutsi bir sedaya döndü kelamı,Sevdası sevdamla verdi belamı,Acep dönermi ki kalmaz dılamın.

Uyudum kolunda rüyaymış kurdum,sokulup koynunda çırpınıp durdum,Ar edebi namusu sel suya verdim,Acep avlarmı ki salmaz dılamın.

Canımın içine koydum cananı,Vız geldi dünyanın sarayı,hanı,Sevdim o dilberi tenimde teni,Acep bölermi ki çalmaz dılamın.

Evrim Evrensel



Dik duranlar kora yandı

Çektiğim bu cevru cefa,Süremedim zevk-i sefa,Mazlumun hakkın müdafaa,Edenler hep dar'a yandı.

Gelmedi baharla yazı,Dinmedi yürekte sızı,Harabat gönül enkazı,Kaldıranlar nara yandı.

Zorbalar hakka eğemen,Haksızlığa boyunmu eğem,Menfaate eğilemem,Dik duranlar kor'a yandı.

Derdim dehledim pazara,Karadeniz'den Hazar'a,Düşünen,çizen,yazara,Hal bilene soran yandı.

Evrim Evrensel'i nidem,Bir yer bulup ora gidem,Sustu pınar,akmaz didemYürekciğim har'a yandı.

Evrim Evrensel



Dil Satar

Sinem pazarında gönül tücarı,Şeker satar, şerbet satar, bal satar,Bezenmiş bedestan türlü malları,Lale satar, sümbül satar, gül satar,

Dünya alem gelir alışverişe,Akıl erdiremez bunca gidişe,Kimisi kapılır beyhude düşe,Eda satar, işve satar, hal satar

Bu gönül şehrinde bir tezgahtarım,Terazimde sevgi aşkı tartarım,Sermayem tükendi çoktur zararım,Gönül satar, elim satar, dil satar.

Evrim Evrensel'im verir iflası,Türlü kumaşların kutmi atlası,Tohuma taşa ekme bekle nadası,Filiz satar, fide satar, dal satar.

Evrim Evrensel



Dil Yarasının

Toplansa Lokmanlar gündeme alsaDermanı bulunmaz dil yarasının.Tababet İlminin yekünü gelse,Dermanı bulunmaz dil yarasının.

Kalbi kırar, derin, hassas yerinden,Can yanar, can pişer gizlilerinden,Sevda yeli eser iken serinden,Fermanı bulunmaz dil yarasının

Göz pınarın akar, taşar sellenir,Arzın derininde Od'lar küllenir,Bu ruh tarlasıdır ekin çillenir,Harmanı bulunmaz dil yarasının.

Sızılar derinde, akamaz kanın,Pinhanlarda yanar od yakar canı,Neştersiz yaradır, yoktur nişanı,Dermanı bulunmaz dil yarasının.

Evrim Evrensel bak acı içinde,Görünmez derdi var derdi içinde,Katmer katmer derdi derman içinde,Dermanı bulunmaz dil yarasının.

Evrim Evrensel



Divan Yatak değildir.

Divan deyince aklına gelen karyola,Divan bir meclistir, yatak değildir.Sevdanın yolcusu çıktım ki yola,Gönlüm bağıgülşendir,batak değildir.

......

Evrim Evrensel



Doğamatik Kozmos'tu

Yeşilin benzi sarardı,Kahve içti ağaçlar,Sürüye salınıp koçlar,Kuzulamak üzere baharda,Ve kırlara salındı kuzular,Hep aynı idi gün batımı,Ve hatta doğumu...

Ateşi, söndü kül oldu,Buz kesti gibi,Ak kefenler giyindi, üşürcesine doğa,Beyaz gelinlik giyindi ağaçlar...

Ağladı, tutamadı karlar kendini,Göz yaşı sel oldu,Bendini yıktı,Çıldırdı, koşuştu...Kuşlar düğün tuttu.Orkestra ahengiyle,Sunarken müzikten ziyafetler,Nebatatı Yedirip içirdi, doyurdu..

Nergizler esansını esirgemediPüskürttü cömertçe,Kokular yaydı dört yanaHer bir yana...

Sandıklarını açıverdi ağaçlar,Yeşil libaslarını giydi,Gelincikler kan döktü yeşillere,Sümbül boyununu büktü,Hercai menekşe yine yaptı yapacağını,Kardelenin boynunu bükük koydu.Bekleye durdu Kardelen sabırla,Hep yaptığı buydu zaten...Her şey otomatikti,Arzuydu, istekti,Zorakilik yoktu,Kaos yoktu,Emsali görülemez bir uyumluluk,Coşku dolu bir ahenkti.Doğamatik Kozmos'tu...

21.11.2015 Kazdağları

Evrim Evrensel



Doğduğun Gün.

Kıskanıyor sevgimiizi,Kuşlar ve ağaçlar,Dalda ki yapraklar...Kıskanıyor denizler,Hatta denizde ki dalgalar,Gökte yıldızlarAy dahi...Doğduğun gün kutlu olsun sevdiğim...

Kıskanıyor sevgimizi,En dostlarımız,Annemiz,Babamız,Oğlumuz ve kızımız...Doğduğun gün kutlu olsun sevdiğim...,Kıskanıyor sevgimizi renkler,Sarı,Yeşil,Kırmızı,Göklerin mavisi,Peri kızı,Ve gökteki kutup yıldızı...Doğduğun gün kutlu olsun sevdiğim...

Evrim Evrensel



Doğum Günün Kutlu Erinç

Onbeş ağustos doğum günün,Doğum günün kutlu Erinç,Mutlu bahtiyar gün günün,Doğum günün mutlu Erinç.

Aslın benim,özün benim,Sensin dölüm,sensin cenin,Hem ruhumsun hem bedenim,Buğday hiç olurmu pirinç.

Aç gözünü gör gerçeği,Dikenle paylaş gül çiçeği,Sılamız hasret gerçeği,Doğum günün yurtlu Erinç.

Senin aslın özün bir kürt,Başka olmak tıpkı züğürt,İster sök at,istersen dürt,Doğum günün dertli Erinç.

Kolay olmadı doğumun,Bakma öyle o düğünün,Kıskanırlar seni bu gün,Aslın ile eyle övünç.

Döl'ündür Evrim Evrensel,Kaçma öte gel beri gel,Korkma ondan olsa ecel,Yaşam ölüm reel, gerçek.

Evrim Evrensel



Dost Mikrobu

Dost hanesinin virüs mikrobuBize kar eylemez aş'ımız olurÖzden gelen özdür soy hatta sopuSineyi mekanında başımız olur

Gedanın balı zehrolur bizeGitmeyiz yoluna yobaza yozaTa öteyi boş eyle gerek biz bizeSofrasında soğanı aşımız olur

Dost hanasi bize can mekan olurDosta kem bakanlar kemliği bulurBulanık sular dost olmazın olurHer bendin önünde taşımız olur

Evrim Evrensel der Mahlassız ozanBazı kimse vardır her suda sazanOnurlu yaşam gerek bozuk ki düzenHer derdin dermanı yaşımız olur

Evrim Evrensel



Dostlar yüz çevirdi

Dost olanlar bana yüzün çevirdi,Arzu halin Hak'a bildir Evrensel.Muhanetin sözü yaktı kavurdu,İnsaf edin taze güldür Evrensel.

Esti deli poyraz külüm savurdu,Döktü yapraklarım dalımı kırdı,Vurdu gönül,şişesini devirdi,Al kadehler içinde mey'dir Evrensel.

Yaren ile yare oldu elveda,Dostlar sırlarımı demeyin yada,Kim kaldı ki, kalasınız dünyada,Gider gelmez uzun yoldur Evrensel.

Ateş düştü içerimi kavurdu,Felek vurdu sillesini devirdi,Nazlı yar dediğim yüzün çevirdi,Senden evvel dosta kuldur Evrensel.

Evrensel'im söyler sözüm aheste,Bülbül öterm'ola telli kafeste,Dostu kanda koydum,cananı yasta,Yeter cevreylemen güldür Evrensel.

Evrim Evrensel



Doymadı

Sevgi canavarı kesildi gönül,Buncaları yedi yedi doymadı.Ne güller bıraktı, ne kaldı bülbül,Bunca gülşenleri yedi doymadı.

Sevgi sundum yedi, dedi ki açım,Dedim merhamet et, dedi ki baç'ım,Sevgi üretmek mi O benim suçum,Tüketti bitirdi, katre koymadı.

Sevgi tek dinimdii imanı ekber,Aşkı sevda, sevmek, görevi bender,Gül yerine bağrıma vurduğu hançer,Akıttı kanlarım içti doymadı.

Bağı bahçe sundum,O dağa kaçtı,,Ummanlar akıttım, çay dere aktı,Sinemin düzüne incirin dikti,Ben vermeden, O, almaya doymadı.

Evrim Evrensel der gönlümdür gani,Esirgemedi o, tende ki canı,Kavli karar kıldık, sadakat hani,Nerde davet, mavt, adım saymadı.

Evrim Evrensel



Doymaz Bir Caniyim.

Doymaz bir caniyim, içtiğim kandır.Önüme sürüleni kıyıp öldürdüm.Tarihler boyunca aldığım candır,Ne alimle bileni bulup öldürdüm.

Şeyh'lerim var benim, patronum ağam,Hizmette kusur etmem, sadık uşağam,Kinim ışığadır, Karanlığa aşığamÇok uğraştım ne kandiller söndürdüm.

Düşmanım, okur yazara, hele basına,Bab-ı ali de od verdim matbaasına,Odunla ormanda küt kafasına,Sabahattin Ali'yi vurup öldürdüm.

Aziz Nesin, Yaşar Kemal ve Beşikçiyi,Aslolan gizdedir, ararlar tetikçiyi,Günün ortasında, Abdi İpekçi'yi,Gözümü kırpmadan vurup öldürdüm.

Kan gıdamdır, bilemem alınteri.El yetiştirsin Gothe, Martin Lüteri,Diyarıbekirde aksaçlı Musa Anter'i,Bölücüdür kürttür deyip öldürdüm.

Kin nefret besinim, bilmem sevgiyi,Param parça ettim Uğur Mumcu'yu,Evinin eşiğinde Bahriye Üçoğu,Paket paket bomba sunup öldürdüm.

İlahlarım 'öldür' der, emridir çünki,İnsanla, Sevgiyle kurmam ahenki,Ermeni olduğundan Hırant'ı Dink'i,Aleme de meydan okuyup öldürdüm.

Dostum Leş kargası, güvercin hasmım,O barış yanlısı ben tersi düşman,Kan dökerken asla olmadım pişman,Güvercin kanatın kırıp öldürdüm.

Her birimin başı çıktı kınadı,Güvercin çırpınır, kan'da kanadı,Akıl ermez bana, yürekler yandı,Ne yiğitler al kanlara bandırdım.

Kimi 'telin' dedi, kimi dedi' çirkin,'Yok orda yok burda suçlu ararken,Korkum yok, böyle patronum varken,Namusluyu çamur, kara çalıp öldürdüm.

Şeyhlerim ister bende yaparım,Aslen aşıkarım, gizden bakarım,



Öldürüp, öldürüp, bazı bıkarım,Sessiz Süküneti bozup öldürdüm.

Öldürtenle kınayanın yokturki farkı,Kınamalar yaparken çevirir çarkın,Mobil yaşatırlar, yok evim barkım,Gündüzleri geceye boğup öldürdüm.

Senelerdir kim bana 'dur' diyebildi.Saltanatım sürerim, kim yiyebildi,Her öldürdüğüm halkı ikiye böldü,Avuç ovuşturdum, dönüp öldürdüm.

Sır değilim aslında gayet açığım,Ne firardayım nede kaçağım,Emrimde her konfor, vize, uçağım,Çok defalar çok patronlar kandırdım.

Kimse dokunamaz, atarım volta,Öyle çok besleyenim var orda burda,Farksız Şişli,Eyüp, Taksim, Galata,Hasan Fehmi'yi nara atıp öldürdüm.

Gelir Siparişler işim yaparım,Aranırken bile ayan bakarım,İstediğim merciye girer çıkarım,Tılsım aldım ben görünmez kıldırdım.

Evrim Evrensel der ben bir İnsanım,Beni katil yapan utanın,arlanın,Can alırken dahi bende bir canım,Bilemem ben benimi kandırdım.

Evrim Evrensel



Döndüm Bir yalana,masalım kaldı

Munzur dağlarının öte yüzünde,Kayadan Su alan sümbülüm kaldı.Ovacık gölünün sessiz düzünde,Boynu bükük olan al gülüm kaldı.

Ürettim dertlerin türlü türlüsü,Gönül yaralarım katmer dür(ü) lüsü,Sevdiğim Munzur' un orda birisi,Yandım korlarına bir külüm kaldı.

Munzur coşkun aktı sevdamı yedi,Ne merhamet etti,ne aman dedi,Şaşakaldım, gaflette enseledi,Kaptı zirvesine ne halim kaldı.

Mercan boğazında, ha havaçorda,Söz fayda etmedi, gönül hovarda,Onca sevdalarım sır kalsın orda,Ne dökük yaprağım ne dalım kaldı.

Evrensel Munzurun orda var oldum,Gönlüme Ovacık yetmez dar oldu,Aşk atına bindim yele savruldum,Döndüm bir yalana, masalım kaldı.

Evrim Evrensel



Döner sefile.

Gönül dağlarımın başı borandır,Göremez ki kınar,körler nafile.Az yaşa çok yaşa sonu virandır,Gülşen sanan kendin(i) , bakın gafile.

Hazan gelir,bağın yaprağı solar,Gizli gizli seni senlikten çalar,Bastığın bu toprak gözüne dolar,Toprak olmam diyen döner sefile.

Güneşin,yıldızın,ay'ın kaybolur,Ömür akar,fikrin bir bir zay olur,Bir yalan uğruna eyvah vah olur,Yalan olmam diyen ahmak,gafile,

Kopacak fırtınan,yağacak karın,Kalacak fanide tek intizarın,Dosttan aldım yaram oldukça derin,Dertli olmam diyen çekermiş çile...

Evrim Evrensel



Dönüp baktım yarim sen sen değilsin

Şu deli gönlümün bağı bostanı,Gazel döktü Şen'im döndü hazana.Harabat şehrine döndü her yanı,Şaşırdım yollarım gidem ne yana.

Dertler derunumda yad el ne bilsin,Ben gülmedim gayrı gülenler gülsün,Bir baktım ki yar yar sen sen değilsin,Sevdam gerçeğini sürdün yalana.

Arada engeller oldu dağ gibi,Bir aslı ölüyüm güya sağ gibi,Geliyor üstüme gurbet çığ gibi,Gayrı hayal oldu dönmek sılama.

Hasret od'u ile pişti cigerim,Gözlerimden kanlı yaşlar dökerim,Bir umut verse yar koşar giderim,Evrim Evrensel'im aşık bir cana.

Evrim Evrensel



Dönüştüren Sevgidir.

Denesen;Şiir yazman manasız kalır,Şiir olursun, şarkı olursun...Asılı kalır şairin sözcüklerinde,Aşk olursun...Doğal durumdan; ne duygular açar,Ne şiirler patlatır,Ve ne nağmeler parlatır,Sevgi yetisinin egemenlik alanında...Kötülükler barınamaz ki;Gölgesi yakar sevginin,Güneşi de söndürür...Sevgiyi sadece insana ait mi bildin !Tüm Evrenin varlığıdır inan...Sevgi gücünün üstüne güç mü var...Var eden kainatıVe de Yok eden,Devindiren,Ve dönüştüren sevgidir...

Evrim Evrensel



Duy Deyiş

Yarattığın Evren Sanki bir senin,Ben de buralarda bir yerdeyim duy !Sanarsın tek senin vardır haberin,Semada ki Seda Sesindeyim duy

Od'undan koparıp dışına attın,Kalan közlerini göge fırlattın,Arşı mekan tutup üstünde yattın.La mekan bu canım seferdeyim duy

Kendin sıfatında Halkedip ettin,Saldın orta yere sen nere gittin,Üryan bir can verdin, cananı nettin,O günden beridir kor, har'dayım duy

Pervane dönerim etrafındayım,Serçeşme gözünün efkarındayım,Senden öte değil, saflarındayım,Gecenin bitimi, Seherdeyim duy

Çevirdin Hermes'in Turna kuşuna,Seyre durup bakmak gider hoşuna,Evrim Evrensel'i verdin başımaAğlar, sızlar durmaz ne haldeyim duy.

Altınoluk, Kazdağları etekleri.01.04.2015

Evrim Evrensel



Dün gece rüyamda gördüm dedemi.

Dün gece rüyamda gördüm Dedemi,Ali abbas evinde oturduk dedi.Varseli'de Mudo'lardan gıdamı,dost acısın bala çevirdik dedi.

Mecliste bal üretir bizim diller,Arılaşır vızıllar sazdaki teller,Eritir buzullar, aşınır beller,Kinleri sevgiyle bitirdik dedi.

Kazanıp stok yapmadık, verdik,Hayırlıya hayır, şerliye şerdik,Nefisi zaafın üstünü örttük,Dost uğruna servet batırdık dedi.

Zaman yetmezidi dost sohbetine,Demlendikçe sohbet iner derine,Dostluk kemliksizdir diyeyim yine,Çok okunan özde satırdık dedi,

Dostlar arasında var ise niza,Saklısız noksansız denirdi bize,Hüküm oluşturup söylerdik yüze,Tarafımız hakdı,nötrdük dedi,

Kulaktan kulağa taşınan sözler,Arar bulur idik doğruyu bizler,Bilgisiz dolaşır, yozla yobazlar,Ezberle aslımız yitirdik dedi,

Bizim kutsalımız dostun hanesi,Dünyaya bedeldir her bir tanesi,Oraya hatanın yok bahanesi,Yed'lerde pahasız hatırdık dedi.

Dedemden sermayem dost manasıdır.Kulağa hoş gelen dostun sesidir,Evrim Evrensel'de dostun hasıdır,Nadanı uykuya yatırdık dedi.

Evrim Evrensel



Dün Gece Rüyamda Gördüm yüzünü

Dün gece rüyamda gördüm yüzünüHüznü yüklenmiştin, gamlıydı halinSakladım zulamda ınga sözünüDokundum bin döktün, gamlıydı halin,

Cemalinde okudum gamı kederinYıllar, aylar geçti yolun beklerim,Geleceksin diye yolun gözledim,Neşeden eser yoktu, gamlıydı halin.

İçerimi hasretin narı kavurdu,Ömürümü ağaç gibi devirdi,Sevdiceğim neden yüzün çevirdin,Yeşermemiş dalım, gamlıydı haalin.

Katmer katmer özlemlerim büyümüş,Dermansız dert denen demek bu imiş,Elma kurdum iken gördüm büyümüş,Mahzun sırma saçın, gamlıydı halin.

Evrim Evrensel



Dünya Mimarı Türkü

Bu dünyayı kuran mimar,Ne hoş sağlam temel atmış,İnsanlığa ibret için,Kısım kısım kul yaratmış,

Kimi yaya kimi atlı,Kimi uçar çift kanatlı,Dünya şirin baldan tatlıEyvah balı tuza katmış.

Kazması yok küreği yok,Ustası var çırağı yokGök kubbenin direği yok,Muallakta bina çatmış.

Bu çark böyle döner durmaz,Ehli aşklar yanar durmaz,Aşk meyinden kanar durmaz,Sevgi muhabbet yaratmış.

Hep biliriz dünya fani,Oyalıyor seni beni,Adem atadan bu yana,Nice İnsan gelmiş gitmiş.

Söz: Veysel Şatıroğlu (Aşık Veysel)(Uzun hava türkü)

Evrim Evrensel



Dünya Sana N'oldu ne hale düştün.

Ekvatorun, kuzey ve güney kutup,Her yere egemen pezevenk puştun,Tükürüklüsünü, kahpesin tutup,N'oldu sana dünya ne hale düştün.

İnsanlıkla yaşar aşkın sevdası,Edepsizle sürer ahlak kavgası,Yar yanağının yok paylaşılması,Nasıl oldu Dünya ne hale geldin.

Yuvarlağın, topun vardır dönersin,Belirsizdir rengin yanar dönersin,Her ağacın dala uçar konarsın.Yükseklerde iken alçağa düştün.

Her yerde geçerli İnsan Onuru,Yanlış yola giden dönmeli geri,Paha biçilmezim, düşmüş değerin,Elden ele gezip batağa düştün.

Doğru yanlış vardır, iyiyle kötü,Nere dönersen dön arkanda götün,Şeyda bülbülümken baykuşa öttün,Aslın kuzgunmuydu ki leşe uçtun.

Çaresi yok gibi, bulunmaz doktor,Düşüp kalktığının hesabı yoktur,Kirlenmiş her yanın etrafın boktur,Gönül bahçemdeyken, kenefe düştün.

Ar namus hayanın vardır diyetiAhlaksızı ahlak saymak niyetin,Onur Şeref ile sen alay ettin,Yataktan yatağa koştun ha koştun.

Güzellikler seni bozar dokunur,Kötülükte şerde ismin okunur,Her namuslu namussuzdan elbet sakınır,Her yerin kokuyor bozulmuş leştin.

Kutuptan kutuna var, namus ahlak,İnsan olan insancadir temiz pak,Güzel huy kötüden hep durur uzak,Hakkın olan doğru adrese düştün.

Önüne çıkanla düşüp kalkarsın,Kuyruk değmez tilkilerin saklarsın,Sandın öncekiler gibi haklarsın,Elinde kazıdığın kuyuya düştün.

Ortalıkta yaymışsın artı düzine,Elin ahlaksızlığından deme bize ne



Gönül kalk gidelim sevgin hazinenAşağılıklarla yan yana koştun.

Tüketme cevherin gerekmez akıl,İflah olmaz artık, sen sana takıl,Yalamaya dönmüş farketmez sağ solSeçicilik bitikse bataklaştın,

Evrim Evrensel dur uzak uğraşma,Orospu, kahpeyle, yoza dalaşma,Doğrularlar yaşa, sarpa dolaşma,Nereden nereye, bak nere düştün.

Evrim Evrensel



Dünyada

Yaram kabuğu dökmüyor,Sıksam da kanı akmıyor,Garip ölse de bakmıyor,Bu dünyada bu dünyada,İnsanlık bitmiş bünyede.

Günü hesap eder oldum,Yıllara ay öder oldum,Ah vah ile gider oldum,Bu dünyada bu dünyada,Ömür yazılı künyede.

Kum gibi artar kederim,Bir gönülde yoktur yerim,Gam kazan da dertler yerim,Bu dünyada bu dünyada,Gel gönül durma bünyede.

Evrensel gözleri toktur,Dost görünen zalim çoktur,Haram kazanç arsam yoktur,Bu dünyada bu dünyada,Ne Hanyada ne Konya'da.

Evrim Evrensel



Düşün Taşın Ver Kararı

Gönlün peşine düştüğü,Yeşil gözlü saçları sarı,Sevgisini üleştiği,Yeşil gözlü saçları sarı.

Saçlar sarı,yeşil gözler,Heba olmamalı sözler,Çocukta değiliz bizler,Düşün taşın ver kararı.

İnceğizdi kabem hac'ımGözüm nuru ey baş tacım,Sendeyse gönlümün ilacı,Esirgeme gel sür bari.

Seviyorsan sevgin göster,Sevgi saygı ile yaşar,Saklamak bu nere kadar,Atıver namus ile ar'ı.

Evrim Evrensel



Efe, Ege, Deniz,

Efe ile kim uğraşabilir ki;Dalaşmaksa asla...Efe'lik düz ve dikliktirEfe'ler kıvırmaz imiş sede;Efeler bükülmez bilekliDağdır mekanıVe Her zaman da Can YelekliEfeler Ege'deEfe'siz Ege mi olurEfe'siz Ege olmaz.Ege'siz DenizDeniz olmak gerek Deniz.Bence; Efe Ege Deniz.

Evrim Evrensel



Eğer Yaratansan

Eğer Yaratansan varlığın gösterBana fesat düzen kullarına bakDünyayı yaratmış ustaysan eğerBana tuzak Kuran kullarına bak

......Bırakma kalmasın kısas kısasaDavamı vermişim CelalabbasaBana fesat düzen kullarına bak

Evrim Evrensel



Ela mın

Mıkıkano ebı kurri,Talu éğhpalé mıno tora,Tentur'i sano koké bırri,Mı hento to dımı sékerdo,Asté vılémı biyo çhéwti,Çımé mı biye zurri.

Elıka mı, elıka mı, Savılo mendıka mı, To veré miane ğho keri, Zé sıkıcu dendıkani.

Mıkıkano kasé suri,Ezo sonu qurbetiyeRao olağé ma bené düriSodıré ğheri maré bero,Be ma şimé puluri,E kı ğhaini bené hari.

Elıka mı, elıka mı, Savılo mendıke mı, To veré miane ğho keri, Zé sıkıcu dendıkani.

Mıkıkano ebı cüni,Mı khı ela ğho nediye,Ğho ver ki fetélinu,Akılé ğho kenu vini,Elamı tı kı mıdı yena,Cénu benu Afganu, Çin'i.

Elıka mı, elıka mı, Savılo mendıke mı, To veré miane ğho keri, Zé sıkıcu dendıkani.

Evrim Evrensel



Elimi Açtım Semaya

Elimi açtım semayaKar ve yağmur başa yağdıDüştüm deli bir sevdayaAteş ve kor döşe ağdı

Asumanlar yere inerYıldızlar da, ayda sönerOlmuş tam bir yanar dönerÇatık kaş bu başa değdi.

Bozuk yollar cadde şoseKadeh kırık boştur şişeİzin verildi ibliseŞeytana pir boşa sövdü

Kirlenmiş akça mavisiKursakta kalmış hevesiTaşınır mı yoz sevisiKolayla zor işe değdi

Bir çingene idi aslıHuri melek sanki nesliHer tarafı kirli paslıEvrensel bir leşe değdi.

Evrim Evrensel



Emin

Essen bağrıma, bağrıma,Meltem rüzgarı gibi.İnsen kalbimin derinine,Nasır olup kalsan yıllarca.

Evrim Evrensel



Emine miydi Senin İsmin

Emine miydi Senin İsminMestanemiydin mey'mi idin.İn dedim İn o tepeden İn,Ne ettimse sen kayıp idin,Eyleyemedim seni saygın.

Akgün dedin öylede bildimKarardın da kara yüz oldunGelip te benden ne istedinÜzülmek midir benim payımNiye yaptın, güya sevdigimdin.

Çeliktaş, demir ve taş demekEmeksizler bilmez emek,Lakin öyle de olur elbet,İlkleridir sevgileri,Kaderleri gibi olur,Talihleri de böylelerinAşk içindir yaşamları,Şu, bu demez ve O'ları...

Evrim Evrensel



Emperyalin Köçekleri

Memleketi sattı yedi,Emperyalin uşakları,Vatan, Millet, Bayrak dedi,Yaktı yıktı kuşakları.

Hem uşağı hem peykleriFabrikalar madenleri,Dolar imanı dinleriEmperyalin köçekleri,

Bayrak yasak millet yasak,Söz ve söylem eylem yasak,Yürümek yasak durmak yasak,....................................................

Sular, köprü ve yolları,Dere ovayla dağları,Tükendi üzüm bağlarıÇıkmaz buğday başakları..

Evrim Evrensel



Erenlerin Davasında

Aha geldik gidiyoruz,Ah ile vah arasında,Ömrü zayi ediyoruz,Gece gündüz sırasında.

Aşk ateşi cana nardır,Kahır dolu ahu zardır,Türlü türlü dertler vardır,Gönüllerin yarasında.

Evrenselin günü geçer,Ecel dolusunu içer,Edep ile mizan ölçer,Erenlerin davasında.

Evrim Evrensel



Eridim.

Bir murattı cana arzu dileğim,Yiğit idim felek büktü bileğim,Bu bedende etim kemik iliğim,Gam yedikçe erim erim eridim.

Kurudu kovanım kavruldu yağım,Bu günden belliydi gelecek çağım,Sinemin içinde gül ile bağım,Sam değdikçe erim erim eridim.

Cana mezar olmuş beden çaputum,Ben bana sığmıyor özde tabutum,Gidersem cihana kalsın yapıtım,Nam oldukça erim erim eridim.

Evrim Evrensel'im okur yazarım,Hayal ile cihanları gezerim,Kalkıp göçtü artık yüküm barzanım,Kem dedikçe erim erim eridim.

Evrim Evrensel



Erim Erim Eridi

Bedenle etlerim kemik iliğim,Dert elinden erim erim eridi,Damarda kanım kas ve kemiğim,Gam elinden erim erim eridi.

Başımda saçım,hatta tırnağım,Cemali gözlerim dil ve dudağım,Sinemin içinde gül ile bağım,Sam esinden erim erim eridi.

Bugün ak kefenim dünkü kaputum,Omuzlarda taşınır benim tabutum,Cihanda kaladursun eser yapıtım,Dost küsünden erim erim eridi.

Kuru can ile yok olan malım,Ayak bastıklarım dağıyla yolum,Çalışıp yaptığım arısız balım,Gül deşince erim erim eridi.

Evrim Evrenselim okur yazanım,Hazır kazma kürek mezar kazanım,Kalkıp göçtü artık yüküm bazranım,Yol alınca erim erim eridi.

Evrim Evrensel



Erinç Doğmuştu.

Güneş farklı doğmuştu.Gökyüzü başka mavilikteydi...Hava başka bir güzeldi...Merak ettim...Acaba nedeni neydi...Meğer ki On yıl evvel,Yani bugün,Erinç doğmuştu...Güneş onaydı,Bu gün Onbeş Ağustos'tu...

Evrim Evrensel



Erken Mesela

Erken gel diyorsun;Bazen Erken gelmek istenmez mesela.Erken gel diyorsun;Hangi vaktin erkeni mesela.Ah bir anlayabilsem erkeni,Ya da erken gelmeyi,Gelirim valla...Erken nedir ?Erken, hangi zamandır meselaSaat kaçtır erken,Ayın kaçı erken sayılırHangi yıl daha erkendir,Haftanın ne günü erkendendir meselaErken neye göredirKime göredir erkenYa da kimden daha evveldir erkenNeyin daha öncesidir mesela.Gecenin kaçıncı vaktidir erken.Ya da akşamın hangi yeridir mesela.Erkeni öğret geleyim erkeninden,Erken gel kolayDemek de mesela...

Altınoluk 08.08.2017 Mesela...

Evrim Evrensel



Eros

Ve Tanrı Eros, attı bana aşk okunu,Her yerim yangın sonrası,Kül ve enkaz karası,İs kokusu değil,Aşk kokuyor burcu burcu,Can mekanım aşk...

Acep Tanrı EROS öfkelendi de,Bok mu attı insanlara ok yerine...Her taraf çok kokuyor.Kimi yemiş, kimi içmiş, kimi kusmuşOrtalık bok kokuyor...

Aşk mı boklandı?Boktan aşk mı türedi.Ama yok yok aşk var ve yaşıyor...Yok olan aşksız insancıklar,Bandılar burunlarına kadar,Bu kokular ondan,Boktan aşklar türetildi.Boklayamayınca aşkıGenetiğine zerk edildiVe aşk yok edilemedi...Aşk yok olmazzzyaşayacak taşıyanlarının başları üstündeOnurlu duruşuylaGönüllerin zulasında,Kahpeler inat...

Ve EROS babaSakladı sadak'ınıİçinde oklarının kalanıyla,Biri yüreğimde şerefle taşıdığımSaplanık yerindeAşk ok'landı.Aşk İnsanda, İnsan içinde..

Evrim Evrensel



Etti un ufak beni

Kaynayıp piştim acıyla,Baktı şöyle göz ucuyla,Çarptı olanca gücüyle,Etti ki un ufak beni.

Yoğrurup hicranı dertle,Koyun olup gezdi kurtla,Hışmı ile tek bir şutla,Tepti ufak,tefek beni.

Koydu,eritti kazana,Döndüm haraba,hazana,Böyle yazgıyı yazana,Etti viran nifak beni.

Evrensel gönüle dardım,Sevgi meydanında vardım,Gündüzüm geceme sardım,Etti Seher,şafak beni..

Evrim Evrensel



Ettin Bana.

Gönlümün Sultanı,Mehtabım.ahım,Ömrümün bolunu dar ettin bana,Ey nur-u cihanım günüm,sabahım.Gönlümün gözünü kör ettin bana.

Ömür yaylalarım yetmez dar oldu,Baş tacıma yağan ak karlar oldu,Bakan gözler feri söndü kör oldu,Yare varır olmak zor ettin bana.

Çevirmedim yüzüm ben yardan yana,Şakaklarım boyun eğdi zamana,Sanarsın ki halim bahar gülhana,Yüreğin var ise sor,ettin bana.

Şehristanım eyledin ki haraba,Sevgiye gönlüm yuva'yı gureba,Senin olsun selam ile merhaban,Ne sen geldin ne o,sen ettin bana.

Evrim Evrensel'e ne bu hışımın,Bahar yalan oldu,bitmez kışımın,Bidert sanar eller görür dışımı,Sevginin canına kor ektin bana.

Evrim Evrensel



Evrim Evrenselin öldü de öldü. Türkü

Artık sinendeki bahçeni açma,Samlar tüylerimi yoldu da yoldu.Bana doğru koşup kolların açma,İflah olamam bana olanlar oldu.

Yalpa vurdu eğildi yükümün tayı,Boşuna çiğnedim yalan dünyayı,Hesaba sığmıyor ömrümün zayı,Gencecik yaşıma kederler doldu,

Derdim ile beni başbaşa koyverin,Dokunmayın derdim içerde derin,Aklım eremedi sırrına kaderin,Beni benliğimden çaldı da çaldı.

Bir selamın olsa dahi yollama,Karayı çıkarıp boşa allanma,Yürü be vefasız beni kollama,Elem keder beni buldu da buldu.

Yükseliyor arşa benim feryadım,Kalmaz gideceğim silinir adım,Şu dünyada alamadım muradım,Ta ruz'u mahşere kaldı da kaldı.

Sanma ettiklerin yanına kalır,Sevenlerin ahı elbet sorulur,Bir gün sana kara haberim gelir,Evrim Evrensel'in öldü de öldü.

Evrim Evrensel



Ey Bilmez

Varlık yok olmaktır her canlı bilsin,Doğum ölüm birdir birdir ey bilmez.Söz yürekten çıksın biline sensin.Boğumdan süzülen sırdır ey bilmez.

Var olmakla başlar yok oluş başı,Her canlı yaşar ki ne bu telaşın,Ora benim bura senin dalaşın,Varın yoğun birdir birdir ey bilmez.

Değişim süreci, yok oluş yoktur,Nadan sözü cana batan bir oktur,İki nokta'rası görünen haktır,Dil dilini diller zordur ey bilmez.

Eskir ve yıpranır her madde sende,Zaman ırmağıdır akar bedende,Hem dün hem bu gün de çekip gidende,Olmakla olmamak birdir ey bilmez.

Dolaşıp ta durma,gel gör gerçeği,Bırak kalsın dalda yolma çiçeği,Tüm canlılar hatta börtü böceği,Makro mikro birdir birdir ey bilmez.

Şahin korkusuyla, anla serçeyi,Ham olandan imal eder salçayı,Evrim Evrenselde gel bul gerçeği,Gerçeğin ötesi, kördür ey bilmez.

Evrim Evrensel



Eylem Elma kurt'um

Elma kurdum eylemim,Eylül yirmisinde düştü dalından elma,Yürüdü Elma kurdum,Kundaklandı,Elmada durduğu gibi durmadı,

Ayağa kalkmaya durdu,Kalkacak ayağa gibi direndi..Düştü kalktı bilendi,Kalkarken irkildi,Önümde dikildi..

Yakınarak sağa,Bakınarak sola ve yürüdü adımlayarakOdasını ve Odak odak eviçini,,Dar geldi de eviçleriVe sıktı duvarları evin,Elma kurdum aştı duvarlarınıDüştü yollara yürüdü..

Kapıdan sokağına yürüdü Mahallenin,Yürüdü sokaklarında,Caddelerine taşıdı yürüyüşlerini,Köyden taşınarak kentlere,,Sokağında,,Ve caddelerinde,,Şoselerinde,,,Meydanlarında yürüdü elma kurdu Kızım Eylemim...

Güzeldi çekiciydide eylemim...Takıldı peşine gençleri,mahallenin,Ve semtin,Ve Kentin,,Ve de Ülkemin gençliği..Takıldı peşisıra yürüdü...

Takıldı gençliğiyle,Ve gençleriyle yürüdü,,Ne de çabucak büyüdü,Yürüdü ve büyüdü,,Büyüdükçe yürüdüYürüdükçe büyüdü..

Yaşa kızım yaşa,,Ve yürü yürü paslanma...Hep yürü, genç kal, yaşlanma..Yürüdükçe büyürsün,,Büyüdükçe yürürsün...

Yürüyerek büyürsün yürü,Yürü ve büyü,Büyü ve yürü.



Küçülmeyecek asla yürüyenler,Yürümediklerindendir o çürüyenler...Yürü elma kurdum..Yürüdü gitti eylem'im.

Yürüdükçe bulursun beni,Yürüyüşte bulurum seni..Yürümezse insan,Ne yaşatabilir can,Ne de sevdiği canan..

Evrim Evrensel



Fatma

Hayat pınarının başında mıydın?Ecel şerbetini içerken Fatma.Esmer mi,Kumral mı,sarışın mıydın,Kına yakıldı mı göçerken Fatma.

Sevmiş miydin? varmıydı sevdiğin,Takıp telli duvak,yaptınmı düğün,Yaşarken oldumu sefalı günün,Boyuna ak kefeni biçerken Fatma.

Dikilip taş oldu başa oturdu,Dinlerken derdini hali beterdi,Gama saldı beni eleme götürdü,Çığ düştü çığırıma geçerken Fatma.

Donuk bakışları,benizi solmuş,Ala gözlerine topraklar dolmuş,Kabrinin üzeri nergiz gül olmuş,Aslen sümbül müydün açarken Fatma.

Mezarı başında sanki bakıyor,Türlü türlü çiçek açmış kokuyor,Gözlerinden yaşlar yağmur döküyor,Mezar toprağına saçarken Fatma.

Cevap verdi bir bir,biraz ürkekçe,Yeşiller içinde elvan çiçekçe,Sevda kurbanıyım dedi yürekçe,Bivefaya kalbimi açarken Fatma.

Evrim Evrensel



Fır Fır Fırıldaklaş.

Fır Fır Fır Fırıldaklaşİstediğince oynaklaşDüz olan bozar belliBuna derlerki kallaş

Oldu mu böyle farfaraZarda geldi dü baraAk pak, kir pas kaldırmazLeke sür ol kapkara

Elif be te se cim dalOku doğru, yanlış halLamelif eğri bügrüBozar seni zül zülal

Evrensel der gör heleYalpa vurma hergeleEgri bulur hakkınıDoğruyu sen hak belle...

Evrim Evrensel



Gahi Git Gahi Kal

Bakın şu gönlümün serseriliğine,Gahi sümbül,Gahi lale,Gahi gül ister,Dalıp gitti yine pek çok engine,Gahi yayla,Gahi dağ,Gahi sal ister.

Bazen coşar çıkar sevda dağına,Hayat benzemez ki acı soğana,Bir diyeceğim olsun yola bağana,Gahi eda,Gahi cilve,Gahi hal ister.

Hasretler ömrümü eyledi heder,Gönül içinde sırlarım akseder,Bir çocuk misali ister ha ister,Gahi kaymak,Gahi şeker,Gahi bal ister.

Gönül sevdiğinden sanarki sadık,Kem olanı bedi bizler kınadık,Evrensel dost yoluna seri adadık,Gahi gitmek,Gahi durmak,Gahi kal ister.

Evrim Evrensel



Garip Bir Adamım.

Garip bir adamdım,gözüm yumardım,O hal ile neler neler koca görürdüm.Bazı açar dört gözümle bakardım,Göremez olurdum bakar kör idim.

Bir hecede alemi dinler anlardım,Dağları aşarak taşa banardım,Bilmediklerimi bilir sanardım,Hiçbir iş anlamaz bilmez piridim.

İzanım zayıfça,bilmez biriydim,Bilgi serer serper bir serseriydim,Yaşarken ölü,ölende diriydim,Küller arasında saklı kor idim.

Bazı suspus olur, bazı kükrerdim,Düz ovada şaşar,dağa sapardım,Haksız nerde görsem, durmaz çatardım.Hak'kın pazarında susar dur idim.

Evrimle geldim,Evrensel oldum,Kurak çölde gizli gizli sel oldum,Bazı Hak kesildim,bazı kul oldum,Kula kul olmadım aslı nur idim.

Evrim Evrensel



Gayrı

Bursa (A) nkara, İstanbulu,Mazi berbat, çamur yolu,Sağlam olmaz çürük dolu,Sıcak, sıcak içmez gayrı.

Baktım bir Altınoluk'a, (altınoluğa)Çoğu yemliktir Balık'a, (balığa)Küpe olsun bu Kulak'a,(kulağa)Köçek, köçek seçmez gayrı

Şahindere kanyonunda,Zülfükarı da boynunda,Geziniyor el koynunda,Kucak, kucak açmaz gayrı.

Evrensel'e diyeti var,Bir de aidiyeti var,Gözü kesmiş, niyeti var,Saçak, saçak uçmaz gayrı.

01.04.2016 Altınoluk

Evrim Evrensel



Gelde Koklaşalım Baharlar gibi

Gülyüzlü Sultanım,pasaklı kızım,Sensiz boş bir mana hayatın hazı,Kendimleyim ama, hasret sensizim,Gelde koklaşalım baharlar gibi.

Ruhumun gıdası,canımın içi,Sana kırgınlığım hepsi geçici,Sevgi taşıyanlar olur verici,Gelde saklaşalım sihirler gibi.

Bir saniye dahi unuttum sanma,Gadan bana gelsin,yeter sen yanma,Sevdiğim,sevenim özünden dönme,Gelde taklaşalım avarlar gibi.

Bağımın zambağı,çiğdem,lalesi,Sensiz yıkık gönül duvar kalesi,İsteğim ömründe daim gülesin,Gelde şaklaşalım nehirler gibi.

Evrensel sendedir,sen ise onda,Sen bulunmazsın bana demde zamanda,Gün gelende kalkıp gittiğim anda,Gelde haklaşalım hak'darlar gibi.

Evrim Evrensel



Geldi buldu 45 inde...

İlk görende aşık olunmaz sandım,Olunurmuş,gönül düştü peşine,İçsel bir arzuydu,sanmaki kandım,Çılgın gözün yumdu daldı peşine.

Hep sevgi aradı,aradı gönül,Hazan bahçelerde ötermi bülbül,İster mor sümbül,ister kızıl gül,Solarmı ki kaldı aşk telaşına.

Sen bir yerindesin, ben bir yerinde,Aşk acısı burgu burar derinde,Sevda yelleriyle, bela serimde,Esermiş ki gönül o serkeşinde.

Ya GÜL'de hazan oldu,yada SEREN'de,Burda suç alanda mı,yoksa verende,Volkan kaynar sanki, aha şuramdaGeldi buldu beni tam 45 imde...

Evrim Evrensel



Geleceğim tuşa doğru

Girdim bin bir türlü haleIstikamet kışa doğruVardım bir piri kemaleMeyli kadem başa doğru

Yerimde duramıyordumHayaller kuramıyordumPehlivan'ı yoramıyordumGeleceğim tuş'a doğru

Gezdim gönülden Gönül'eHarabat oldum bülbüleYaklaşmadayım menzileMezarımda taşa doğru

Evrim evrensel vay banaCan hanem döndü viranaDünya kalmaz hiç bir canaGönül misal kuşa doğru

Evrim Evrensel



Geleceksen Geleydin İş İşten geçti

Neredesin? Nerde kaldın? gelmedin,Geleceksen geleydin iş işten geçti.Gelip mazlumların ahın almadın,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Biri 'yok' diyoruz, biri der 'var mı'?Sır senmisin? yoksa Zülfükar mı?Yakınmısın bize, yoksa çok dûr mü?Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zalimler yayıldı, bak alem zorda,Gasbedildi haklar zorbanın torda,Gül çiçek açmıyor yazda baharda,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Düldülün var imiş epeyde hızlı,Sarp dağlar sana olurmuş düz lü,Senlik benlik yokmuş,yok sizli bizli,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Nesimî'yi yüzdüler,Mansur(u) astılar,Hasanı boğdular,Hüseyni kestiler,Keserek bugüne dek ulaştılar,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Saklandı canan'lar, yok oldu can'lar,Asırlardan beri dökülür kanlar,Feryatla çağırır seni insanlar,Geleceksen tez gel iş işten geçti.

Dağların ufkunda yıldız'lar düştü,Güneşler yoruldu ay ona küstü,Hak hukuku zulüm böldü bölüştü,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Ne yiğitler halk oldu,deniz gezmişti,Kayalar sert idi mahir sezmişti,Zalim Mazlumlarını dar'la ezmişti,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Karadeniz'inde Kuzey, Güneyde,Beslendi balıklar onbeşi boyda,Hep çağrılırsın kent'te, Şehir'de Köy'de,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Onca senelerdir gamdayız yas'ta,Dar'dan sonra ateş yandı Sivas'ta,Truva'da mı kaldın? yoksa Efes'te,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Uğur'u,Üçok'u,Aksoy, Dursun'u,Can'lar pazardadır gelmiyor sonu,



Gureba soyuldu kaldı tek don'u,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Atatürkçü kalktı,yedi Kemal'i,Doğu'yu biri yedi,biri şimal'i,Kimi dövünüyor,'yetiş ya Ali',Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Biz mi kandık sana? Sen mi kandırdın,Neden bizi bunca nar' a yandırdın,Dostun bahçesine baykuş kondurdun,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Ali'sin,Veli'sin,Akil,delisin,Baharda eriyen karın selisin,Zühre yıldızısın,seher yelisin,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Musa'sın,İsa'sın, bozatlı hızır,Çağırana hani koşardın hazır,Muhammed padişah,sen ise vezir,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zekeriya,nuh nebi'ymişsin tufan da,Binbir ismin varmış,güya safında,Deveyi güden sen, kabri definde,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Öldüysen 'öldüm' de insanlar bilsin,Beklemesin herkes yoluna gitsin,Vazmı geçsin söyle,yoksa beklesin,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zebur'da,Tevrat'ta,İncil, Kuran'da,Paramparça alem,yoksun meydanda,Yusuf'u kahredip bitmez zindan da,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Caferi'si,Suni'si bilmez alevi,Harab olmuş gel gör Ali'nin evi,Kıl ile bağlamış dediler dev'i,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Sinagog'mu? Kilise mi? Cami mi yerin,Sen mi Muhammede, O mu rehberin? ,Arab isen,başka soy dede'lerin,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Cem evleri kuruldu senin adına,Mazlumun vurdular yine sırtına,Dede' ler erer mi sırrı katına,Geleceksen geleydin iş işten geçti.



'Arap değilim' ben, 'seyyid' im diyor,Ali ecdadımdır, teyyidim diyor,Hüseyni kerbela şehidim diyor,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Karıştı aklım ki döndüm deliye,Yolun varıyor mu Bektaş Veli'ye,Evrim Evrensel'im daha ne diyem,Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Evrim Evrensel



Gelen Belli, Giden Değil

Bu yıl geçti gel seneye,Biraz dikkat zor mu niye,Derdi bende bir hediye,Solan belli, yolan değil.

Çalındı akgüne kara,Gönlüm böyle düştü zara,Dayanamam bu efkara,Çelen belli, çalan değil.

Bitmedi çarpışma kaza,Çevirdin harab enkaza,Sanarsın ki bir Plaza,Gelen belli, giden değil.

Olmasaydı böyle keşke,Gelmeseydi bela aşka,Bu sefer ki yıkım başka,Ölen belli, kalan değil.

Evrim Evrensel yanıyor,Yanıp da küle dönüyor,Dermansız derde banıyor,Yanan belli, kanan değil.

Evrim Evrensel



Gelir Bana

Nice derya nice umman yüzmüşüm,Gözlerimden fere tuz gelir bana,Doğu batı kuzey güney gezmişim,Mağribin maşrukun düz gelir bana.

Deve lokma olur yutar doymazam,Aşkı dem edince yerden kalkmazam,Ayakta dursamda yere sığmazam,Aydan öte menzil vız gelir bana.

Doğudan batıya yeterken sesim,Atom patlar ancak silinir pasım,Nuh'un gemisinde var oldu hasım,Ne Nil'i okyanus az gelir bana.,

Neleri kazandım nice yitirdim,Bir günde cihanı gezdim bitirdim,Her mevsime ayrı bahar getirdim,Zemherin boranı güz gelir bana.

Evrim'le Evrensel dünya oynadı,Aşkın ateşiyle derya kaynadı,Gönül otağımda sürü yayladı,İki cihan hanı toz gelir bana.

Evrim Evrensel



Gerçek Sözü Söyler O Hep

İnan arayan idi densiz,Müstahakın bulsun o cep,Dil konuşamaz oldu sensiz,Müstahakın bulsun o cep.

Akşam kimdi cebin çalan,Dedi canan,duydum hicap,Sana dilim demez yalan,Gerçek sözü söyler o hep.

Bilememki kapatmadım,Bilerek hata yapmadım,Senle olmaktı muradım,Ne ar kaldı ne edep.

Üzdü cebim seni kırdı,Ayıp ettiğime yordun,Senden duydum,aklım durdu,İşte arşın,işte halep.

İçim neyse odur dışım,Canan öyle etme hışım,Bugün çok karışık başım,Seven eza çeker imiş hep.

Vallah billah yemin etmem,İstemezsen pir e gitmem,Rabba dahi secde etmem,Olayımmı sana talip.

Sana asla etmem hata,Gönül senle yüce katta,Suçu sevgi ölçe tarta,İşte boynum,işte o ip.

Evrim Evrensel



Gerek Kalmadı Kelama

Kurumuş Dal Yeşillenmez,Gönül boşuna sulama,Kırılan kalp deva bulmaz,Tutmaz tamir ve ulama.

Dirilemez solan güller,Ötmez susunca bülbüller,Lal olmuş ahrazdır diller,Gerek kalmadı kelama.

Kış baharı getirendir,Binbir çiçekler verendir,Güzse sona erdirendir,Boşuna yayla kollama.

Solar bahar, yağar karlar,Başında ak ak beyazlar,Feri kaçar görmez gözler,Boşuna mektup yollama.

Evrim Evrensel solunca,Dertler deruna dolunca,Ne gül gerek ne de gonca,Gelemem yar el sallama.

Evrim Evrensel



Geri Gelmez'e

Gözlerinin fer'i yetemez olur,Göçün alır gider gerigelmez'e,Güneşin,ay yıldızın kaybolur,Hiçin kalır gider gerigelmez'e.

Yürüdüğün yollar gider yalana,Gül solar bağın döner talana,Takatin yetemez gönül haline,Baç'ın alır gider gerigelmez'e.

Kararır gündüzün,söner ışığın,Boş kaba dalar,döner kaşığın,Düzlerini gör ki ne dolaşığın,Eğrin alır gider gerigelmez'e.

Akmaz derelerin,kurur denizin,Solar gider rengin ve betbenizin,Son bulur muhabbet,yok dem-i iz'in,Hiçin olur gider gerigelmez'e.

Üzülme son böyle,kalan sevinsin,Gidende,bilmezler boşa dövünsün,Sen insandın, güzelinsan'da sensin,Niçin suçun kalır gerigelmez'e.

Evrim Evrensel



Getirdi

Yıkılası gurbet eller,Beni ne hale getirdi.Viran oldu gonca güller,Bülbülü dile getirdi.

Yirmi yaşta yetmiş oldum,Ömrü zayi etmiş oldum,Deryalara batmış oldum,Çayımı sele getirdi.

Engellerim perde perde,Kaldım bir ufacık yerde,Bir Leyla düşürdü derde,Mecnunum çöle getirdi.

Irmak olmuş yaşım akar,Hasretlikler yola bakar,Hem savurur hem de yakar,Külümü yele getirdi.

Evrensel'im oldu heder,Çoban olmuş canı güder,Bu kervanım nere gider,Ömrüme çile getirdi.

Evrim Evrensel



Gez Ha Miskali

Erenler bezmini sezmek hayali,Merzifon'dan selam eyler Miskali.Gönlüme ayandır, beyandır hali,Bağla pak temize öz ha Miskali.

Sözü özle bir olanlara uyar,İki kulak mada'sındakin duyar,Piri baba etmesin seni ahar,Bağla özün HAKK' a gez ha Miskali.

Amasya'da Baba İlyas, İshakı,Mahına yüz sürdüm aldım idrakı,Hazreti Pir ile yolcusu baki,Sağla bizle özün, öz ha Miskali.

Revan eyle yola elçi ne hacet,Elinden gelenle medet mürüvet,Eğri ile gelen cenneti terket,Çağla deryalarla yüz ha Miskali.

Evrim Evrensel düş oldu meclise,Atış menzilinden kaçtı metrise,Gönülden gönüle olmaz vesvese,Dağla ama dikkat köz ha Miskali.

Evrim Evrensel



Gezersin Can Alanımda

Gezersin can alanımda,Taslağı şekilimdesin.Seyyahsın şahdamarımda,Hücre, molekül'ümdesin.

Seher yelimsin esersin,Naz eyleyip de küsersin,Tek bir endişem düşersin,Zülfümün kakülündesin.

Bir adım öte bir yere,Serpilmişsin her bir yere,Santim santim metrekare,Nirengim şakülümdesin.

Sensiz yar boynum bükülür,Aklım yedd'inde yok olur,Evrim Evrensel yakılır,Aşk od'unun külümdesin.

12.12.2016Beylikdüzü/İstanbul

Evrim Evrensel



Gırgır ve Dil

Gırgırındasın işin dediHakkımı yediDeğildim aslında;Haksızlık etti gırla...Gırgır değilimNetleştirilmesindeyim aslınAma dil yok...İfade edilememezliklerimleyim...Anlatamamakta iken meramımıKim bilebilir ki dili sonradan öğrendiğimiziYani abece ile...Dil vardı da DİLBAZLAR MI YEDİBiz sonradan öğrendik hemde Abece ile !Kolaymı sandın dilbilenDil bilmekBildiğini bildirmekDil vermek,Dil almakKolay mı sanarsın dilbilenAbbece yi öğrenirken öğrettiler dili bize ve bizlereBöylece öğrendik bu diliAnne dilimizi unutturarakDil bilenim...

Evrim Evrensel



Gibisine ne gerek

Yüreğin ile hissedersen,Mesafeler erir yok olur...Bir nokta olur,Bir can olunur,Bir beden olunurVe içine gizlenilir...Bir ruh olurVe içinde sırlanır...Bir olunur, bir olursun, bir olurum,Ve bir olurlar...İşte benVe tıpkı ben olunurGibisine ne gerek...

Evrim Evrensel



Gider Oldu. türkü

Kınamayın beni, çektiğim aşkı,Sevgi denen budur yoktur ki kuşku,Virane gönlümün harabat köşkü,Yıkıldı hanemden han gider oldu.

Kaç baharlar geçti, nice de güzler,Yumulmadan bakar yoluna gözler,Acep unutuldu mu kaville sözler,Döküldü manadan san gider oldu.

Yıkılıp kalırım sensiz ne yanda,Aklım şaşkın gezer, fikrim gümanda,Haber salsam gelse vakti zamanda,Ayrıldı bedenden can gider oldu.

Evrim Evrensel'im sevdim essahtan,Başım ayılmadı ah ile vahtan,Hayali gözüm önünde sabahtan,Söküldü şafaklar tan gider oldu.

Evrim Evrensel



Giderdim yare

Yüca dağ başının karı olsaydım,Erim erim erir giderdim yare.Yaşım akışına karar olsaydım,Verir tatlı canı giderdim yare.

Nergis,Lale,Sümbül dağ kayalarda,Açardım baharda olurdum orada,Dermanı bulunmaz bu yaralarda,İniler,sızılar, giderdim yare.

Pranga mahkümu,çarmıhta olsam,Kurtulmak,kaçardım,sevgimle yare,Dar ağacı kurulu,kementte olsam,Kırar boynum bakardım sevgiye yare.

Evrim,evrim gelsem Evrensel olsam,Erenlerle gelsem,erinde kalsam,Yaratılan içinde yaratan olsam,Sorar göçeridim sevgiye,yare..

Evrim Evrensel



Gidiyor

Neresinden tutsam, kirden geçilmez,El attığım yerden kayıp gidiyor,Bulaşmış çamura dönmüş içilmez,İç tutamam utanç ayıp gidiyor.

Ne izzet iffetim ne namus arım,Ağustosta yağmış zemheri karımŞoseler eskitmiş, geçmiş bulvarımCadde, sokak, yolak sayıp gidiyor.

Aslan, sırtlan ile çakalla yatar,Her yol mübah gibi, eldekin satar,Yatmış çamurlara battıkça batar,Başı görünür, boyca batıp gidiyor,

Tursil, Omo, Persil paklamaz seni,İmam, Haham, Papaz haklamaz seniGenel Kurul, divan aklamaz seni,Tepeden tırnağa batıp gidiyor.

. /.

Evrim Evrensel



Gidiyorum

Gelenlere esenlikler,Olsun, sona gidiyorum.Mutluluğa hep dilekler,Olsun, sona gidiyorum.

Gam ve keder,çile, yükümFelek tepik vurdu çöktümBak gör belim büklüm büklümOldu, sona gidiyorum.

Gider oldum kalan kalsınBildiğince mal mülk alsınGün olur sen de anlarsınÇölsün, sona gidiyorum.

Ne aradım yana yana,Azrail dokundu canaCefa bana, sefa sanaOlsun, sona gidiyorum.

Geldim sıramı tam ettimYaşam değil çile çektimSanki geri gelecektimKalsın, sona gidiyorum.

Yaşamak sırası sizin,Eylenin çekmeyin hüzünİster bahar ister güzün,Olsun, sona gidiyorum

Bu anı hep biliyordum,Beyhudeye gönül yordumAdım adım varıyordumDolsun, sona gidiyorum.

Evrim Evrensel ne oldu,Zaman geldi vakit doldu,Bet benizim rengi solduOlsun, sona gidiyorum.

Evrim Evrensel



Göğercinler Vurulur Öldürülemez

İlki değil ki,Sonuncusu olsun,Ve son da olmayacak avlanması ak güvercinlerin...

Galata'dan haber yayıldı,Ak güvercin vurulmuştu,Eminönü'nde güvercinler uçuştu...

Istrancaların ormanında,Odunla ezilerek kafası,Yayıldı kara haber kuzeyden güneye,Vurulmuş ak güvercinin biri,Yanı başına düşmüş kırık gözlükleri,Ne son, ne de ilkti....

Ankara'nın zemheri ayazında,Delercesine kar beyazında,Kızıl güller serpilmişcesine,Gül yapraklarına bezenmişcesine,Kanadının telekleri,Rüzgara sürüklenirken tüyleri,Paramparça gördüm ak güvercinleri,

Diyarıbekir surlarında avlanarak,Gün ortasında gürledi kanatlanarak,Havalanamadan daha o pir'i pak,Şahin pençesini yedi güvercinim ak mı ak...

Eyüp Sultan meydanında,Konarken spor sahasının yeşil çimenlerine,Kırıldı kanatları,Bağlandı ayakları,Eyüpte zulüm çetindi,Direndi güvercinim nafile metin'di,Güvercinleri böyle katletti,Ne sonuncusu ne de ilkti.....

Ve ne güvercinler uçmaktan usanacak,Ne şahin'ler kana doyacak,Ve ne de besleyen şeyhler bitecek...

Dünyayı güvercinler saracak,Şahinlerin de gelmez sonu,Onlarda Güvercinlerden barışı isteyecek,Yarınlarda adı dahi anılmayacak,Ama güvercinler üreyecek,Gökyüzünün mavilikleri,Uçuşan beyaz güvercinlerle dolacak...

Evrim Evrensel



Gök bağırdı, Yer Sağırdı

Gök mavisine küstü,Karardı yüzünün rengi,Kara mı kara, kapkara,Aniden astı suratını,Karardı dört bir yan ve Gök;Öyle bir hışım ile bağırdı,Yer sağırdı...Öyle bir bağırdı ki,Hazirunun ödü koptu,Zaman sayacı saptı...Gökyüzü delindi dibinden,Yerlere boşaldı sular,bulutundan,Dört yanımız sele boğuldu.Yelkenler parçalandı takaların limanında,Sallanarak sola sağa,Kökünden sökülürcesine,Savruldu kökleriyle ağaçlar...Savruldu sular yollara,Kıyamet koptu kopacak neredeyse...Cemaat sanki felç,Güher ananın dünyası koptu,Dağılıp herc-ü merç...Bu ne korkulur hal;Gök bağırdı, Yer sağırdı...

Evrim Evrensel



Gönül Gel Dellenme

Gönül gel dellenme, çıldırma gönül,Kalkamaz altında ezilirsin bil.Nasihat dinler ol olmadan rezil,Gözden akan yaşa aldırmadan gül.

Uçma daldan dala, gafil avlarlar,Kanadın kırarlar, sinsi bakarlar,Düşersin, kalkamaz, seyre dalarlar,Düz durupta çadır kurdurtmadan, bil.

Bilsen de bilmez ol, sezersin yine,Dibin görmediysen inme derine,Çorap ördürtürsün garip serine,Bağ bahçeni koru, olmadan kır, çöl.

Ariflerle otur kalk, sözünü dinle,Gece ömrü biter, doğan gün ile,Dolanma eğriyle, hin oğlu hinle,Kadir bilenle eyleş, olmadan sefil.

Evrim Evrensel



Gönül Kulağına Küpe

Gönül kulağına küpeOlsun sözlerim sözlerimCanın çektirirsin ipe,Tutamaz olur dizlerin.

Sarpa sürme gel atını,Okuturlar beratını,Kaybedersin sıratını,Kaybolacak yol izlerin.

Hasmını alma alaya,Başın girecek belaya,Gurbet gezme dön sılaya,Yolun bekler dost gözleri.

Kargalar kapmadan leşi,Bir dur de, birazca düşün,Bitmez mi bu yürüyüşün,Yokuş eyleme düzlerin.

Oku cümle, hece dinle,Bilgi gelir hep seninle,Daima biliri dinle,İfşa eyleme gizlerin.

Sanki karışık bilmece,Dolaşıkca serserice,Fark et evrim Evrenselce,Yola ersin dehlizlerin.

Evrim Evrensel



Gönül Sana nasihatımı dinle.

Gönül sana nasihatımı dinle,Ne verirsen gelir elbet seninle,Yoldaş olur isen hin oğlu hinle,Çarkını kırıp ta düzenin bozar.

Yürek bağlar yara, düşersen derde,Mihnet eyleme sen sakın namerde,Kendi merhemini ara her yerde,Tabib bulamazsan bu yara azar.

Olmaz sevda panayırı, pazarı,Mizan tutmaz asla, olamaz karı,Kendine kar yazar, sana zararıHillekar yar ile kurarsan pazar.

Aşk yolunda hesap olmaz bilhassa,Alacak takılır, bozulur kasa,Bu dükkan kurtulmaz,gider iflasa,Kazma kürek belle çukurun kazar.

Sevgiye sadakat beslemeli can,Sadık olmayana kalmasın meydan,Evrim Evrenselim uykudan uyan,Arif olan hilleyi önceden sezer.

Evrim Evrensel



Gönül Seni

Yüreği ateşe, aşkı nar'ına,Yandırayım gönül seni.Budak budak gül dalına,Kondurayım gönül seni.

Çık sevdanın durağına,Ya usta ya çırağınan.Sevgi ile aşk uğruna,Kandırayım gönül seni.

Gel gir yarin bahçesine,Şakıver bülbülcesine,Mıh ol, dostun ökçesine,Çaktırayım gönül seni.

Zülfün telin tokasına,Korkma yapış yakasına,Varsın hayat pahasına,Bandırayım gönül seni.

Seviyorsan gerçek hala,Sevgi kutsal valla, billa,Kavuşmazsan mendil salla,Öldüreyim gönül seni..

Evrim Evrensel



Gönül Sevdiğini bir an görmezse

Gönül sevdiğini biran görmezse,Solan bir çiçeğe döner ve solar.Her kışın sonunda bahar gelmezse,Bülbül ötmez olur,güller de solar.

Uçar olunur ki bulut üstüne,Yağmur olur iner toprağa yine,Ay'a tapmaz insan bakınca gün'e,Sevgi gönül yeri, oraya dolar.

Bazen gizli alır,döner hırsıza,İsteyerek çokluk döner arsıza,Rahmeyle canan suyu susuza,Vermezsen dal kurur,yaprağı solar.

Sevgi ne zinnettir,ne de takı'dır,Sevgi meyinede gönül sakidir,Herşey gelir-geçer, sevgi bakidir.Sevgisiz bahçeye kıran'lar girer.

Evrensel'e yönün dönermi canan,Gönül yüreğinde varmıdır mekan,Sevdiğini insan, yitirdiği an,,Dizin döver,hemi saçların yolar..

Evrim Evrensel



Gönül Tüccarı

Sinemin üstünde gönül tüccarı,Şeker satar,şerbet satar,bal satar,Bezenmiş bedestan meta malları,Yaprak satar meyva satar dal satar.

Dünya alem gelir alışverişe,Akıl erdirilemez bunca gidişe,Kimi hayal eder kim gider düşe,Eda satar,nazı satar,hal satar.

Gönül şeherinde ben tezgahtarım,Durmaz yorulmazam alır satarım,Bunca yıllık zaman da yok ki karım,Altın satar,cevher satar,lal satar.

Gönül pazarında türlü güller var,Yaprağında vızılar inler arılar,Canlı cansız varlık ne olsa var,Arı satar,petek satar,bal satar.

Ademden Havvadan ben i ademi,Keremden Leyladan yanıp söneni,İnsandan ötesi Yalan dümeni,Cini satar,peri satar,kul satar.

Ne ararsan vardır gönül şehrinde,Elemi dertlisi gammı kahrinde,Tatlısı acısı ağu zehrinde,Dilli satar,pepe satar,lal satar.

Evrim Evransel gemim batığı,Karın doyurandır yoktur katığım,Alem barındırır toktur yatağı,Döşek satar,yorgan satar,çul satar.

Evrim Evrensel



Gördüğüm ahu gözlü, yüzü ay idi

Gördüğüm ahu gözlü, yüzü ay idi,Işın gibi inceden süzüldü gitti.Bulutlar ardına saklanmış gibi,Melül bakışıyla bir süzdü gitti.

Cemalin görende ben aklım zaydı,Salladı dünyamı yıldızım kaydı,Gördüğüm gerçekmi, belki rüyaydı,Kalbimi zaptı rap edip aldı da gitti.

Ayın bulutlara saklanmış gibi,Ürkek nazar özüm yoklamış gibi,Gönül pehlivanım haklamış gibi,Erlik minderine çaldı da gitti.

Gülüşünde bin mana, dizi inciler,Yüreğimde üretti sızı sancılar,Kirpik yayda ok' tu sinemi deler,Bulutlar ardına daldı da gitti.

Soramadım aslın ve de adını,Ne sesim duydu, ne feryadımı,Pençe vurup kırdı ol kanadımı,Beni ben içinden kaptı da gitti

Güzeller Şahıydı orda ün idiBulut arkasından bakan gün idi,Gönül sermest oldu hem düğün idi,Kamaştı gözlerim fer söndü gitti.

Güzellerin Şahı, Piri, Sultanı,Arından da gün buluta saklanı,Dil lal olup kaldı, ruhum darlanı,Fikir ermez, akıl zay oldu gitti.

Evrim Evrenseli etti biçare,Yüreğim bölündü bin pare pare,Rüzgar oldu çevirdi beni kengere,Mekansız ve yurtsuz koydu da gitti.

Evrim Evrensel



Göremedim kör'düm çoğu.

Sam vurdu,bağım gazelDöktü. kalmadı yaprağım.Gelmeden o hercai güzel,Yıkıldı ki gönül dağım.

Yağdırdın yaylama karın,Güze çevirttin baharım,Gördü kör'ü, duydu sağ(ı) rın,Koparttırdın gönül bağım.

Lale, çiğdemim soldurdun,İçimi de gam doldurdun,Beni de benden çaldırdın,Kaybettirdin solum sağım.

İşte bende böylesi yar,Yiyip bitirdi azar azar,Sevgi yiyen bir canavar,Yem eyledi gençlik çağım.

Evrim Evrensel'ce sevdim,Saçım yoldum,dizim dövdüm,Meğer 'Sevgi yiyen dev'din,Kördüm göremedim çoğu.

Evrim Evrensel



Gözden kayboldu...

Göçeyledi,gözden kayboldu,Bilmiyorum ki yol yolağın,Ne alo dedi,ne haber aldım,Sesine hasret kulağım...

Gitiği yerde mutlumudur,Yokluğumu duymuşmudur,Aradığın bulmuşmudur,Busene hasret yanağım.

Günüm huzursuz,gecem uykusuz,Ay'a gölge inmiş,güneş ışınsız,Geçiyor her dakkam,saniyem sensiz,Nağmeye hasret dudağım.

Anlamsız gidiyor sensizse zaman,Duramaz oldu, bu bedende can,Bülbül lal kesilmiş, gönülü viran,Gül çiçek açmıyor sensizse bağım.

Evrim Evrensel



Gözlerin Aydın

Yeminler eyledim,yar inanmadın.Dostu düşmanımım güldürttün bana.Yaptın iftiralar yar uslanmadın,Kendini vefasız bildirttin bana.

Yaptığın sığmıyor söz ve kelama,Kırılan kalpler tutmaz ulama,Reklam ettin sen seni aleme,Defterimden ismin sildirttin bana.

Seviyordun hani, ne böyle oldun,Yalvardım olmadı,sen yada uydun,Büktün belim,boyn eğrikoydun,Sanma evrenseli öldürttün bana.

Dolana dolana gezdim boşuna,Böyle ahval gittimi hoşuna,Sözün mermi oldu girdi döşüme,Yine boş kadehler doldurttun bana..

Evrenseli Cevru cefa içine koydun,Adım ifşa edip,dillere yaydın,Derim ey bivefa gözlerin aydın,Virane kabristanım buldurttun bana.

Evrim Evrensel



Gurbet

Yıkılası gurbet eller,Beni ne hale getirdi,Viran oldu bağda güller,Beni ne hale getirdi.

Yirmiydim döndüm yetmişe,Benzer oldum bir baykuşa,Gider yolum kaya taşa,Beni ne hale getirdi.

Engellerim perde perde,Gençliğimde saldı derde,Yem ettirdi kuşa kurda,Beni ne hale getirdi.

Irmak nehir yaşım akar,Eşim dostum yola bakar,Ömrüm beyhudeye akar,Beni ne hale getirdi.

Aha oldum ak sakallı,Eller varlı yadlar mallı,Bahçem bağım kuru dallı,Beni ne hale getirdi.

Evrenselin ömrün heder,Hadi gençliğim geri ver,Gonca gülüm solmadan der,Beni ne hale getirdin.

Evrim Evrensel



Gül yüzlü sultanım gelmedi

'Gül yüzlü sultanım' yine gelmedi,Sarayı viran oldu,tahtı perişan.Tek gerçek seveni,körmü görmedi,Cana kıran girdi,baktı perişan.

Gülyüzlümsün hala,hemi sultanım,Sen benim ruhumsun,canım,cananım,Özümün özü,şahdamarda kanım,Yürek viran kaldı,aktı perişan.

Gelde kovalasam,boğuşsak yine,İnsan ne veremez ki sevgisine,Dileğim can katmak geleceğine,Sensiz kalan oldu,kalktı perişan.

Madde geçicidir,esastır mana,Sevgiyi zerkeyle güne,zamana,Azrail kasteder birgün bu cana,Uçunca kafeste,sinem perişan.

Evrenselin'gülyüzlü cananı'sensin,Ben tipik bir sen'im,sen yine sensiz,Bu can sende kalır,yurdu bedensiz,Yaşam duran olur, çöktü perişan.

Evrim Evrensel



Gülbahar

Enginar budanmaz, ben ise kestim.Birisinden dal çıktı kök kök türediElde testere gezdim bahçeye düştüm.Meğer baharistan imiş meylimi verdim.

Bahçeye girdim, kestim enginar,Meğer baharistan imiş mekanı,Yazdı gönül, notun aldı derkenar,Meğer seheristan imiş bir yanı.

Testere elimde dolanıp durdum,Ya dellenik idim, ya da kudurdum,Bir bahçenin önünde dikilip durdum.Meğer görecekmişim içinde canı.

Nereden gelirsin adın Gülbahar,Fideyi dikerken kaçamak bakar,Saçının topuzuna kalemin takar,Bilmeden gazeli, buldum hazanı.

Enginarı kestim O yine çıktı,Yumuk bakışıyla Gülbahar baktı,Yaktı yüreğimi, köz' lerim aktı,Daha Nuh olmadan,gördüm tufanı,

Evrim Evrensel



Günaydın gönlüm sultanı

Günaydın gönül sultanıGünün Aydın can cananıGözün Aydın sevda mihmanıAydın gün diliyorum...

Günaydın ruhumun gıdasıDerdimin devasıAvazımın sedasıMuhabettin badesi...

Seni safca ve saflığımlaSevgi safındaÖyle seviyorum kiAkıl firara çıkmış,Akılsızlığın sahasında devri divaneyim...

AlışkanlığımBağımlılığımSeni özler oldum neredesin?GelseneAkıp gönlüme dolsanaOl'sana...

Payla'sanaAzarlasanaKüsüp bir kenarda bakmak istiyorumÜrkülerleBir çocuk masumiyetiyleDokunsan güleceğimKüslük biter sarılacağım sanaDağlar erir, barış olurUnuturum atarlarını, azarını, paylamanı...Senden ötesi var mı?KörümAhrazımSağırım

"Dertli gezergenAşık söylergen olur"derlerİspatı benim halimdir CananSeni sevmişim galiba!ÇingenemEsmerimKabasabamKırıcımÇatlatanımAzarlayanımPaylayanımGelsene...Özledim her eziyetini her yaptığınıGelsene...



Evrim Evrensel



Güneş doğmasin

Güneş neye doğuyor kiBatacaksa,Ve çekip gidecekse.Hiç doğmasın...

Ağaçlar yaprak açmasın, yeşermesinDökecekse madem yapraklarınıVe kalacaksa çırılçıplak,Barınamayacaksa kuşlar,Sincaplar oynaşmayacak,Varsın yeşermesin... Serçenin de sesi yok,Kuşlar nereye gitti,Ötmüyor,Uçmuyor,Hercai menekşeler ağlamalıGülücükleri ne oldu,Bülbul suskun,Kanaryalar neredeSümbül boynu bükük,Zambaklar zemberek

Evrim Evrensel



Güvercinler Uçmaya devam edecek.

'Sakın haaa...Geldikçe içinizden uçmak,Ya da bir yere göçmek,Uğramayın semalarıma...Hatırı da yok gayrı,Eskilerde kalan bir masalmış,Tetikte avcılar,Şahin pusuda yolunu bekler...Tepesinde biryerlerin,Tüneğinden kalkıp yaparak pike,Yolar tüylerini kan döke,döke....

Sakın haaa...Uğramayın dağbaşlarıma,Konmayın ovalarımın düzüne,Tünmeyin ağacımın dallarına dahi...Hatta,yenicami önünde,Beyazıt çınaraltında,Sultan ahmet meydanında,,Konaklanmak kolay da değil artık,Kalkan'lar kırık,Güvenlik yırtık,Tepesinde biryerlerin tüneğinden,Kalkarken daha yaparak pike,Teleklerinden kan döke,döke'

'Gidin, gidin,gelmeyin,Semalarımda uçmayın' demeyeceğim...Demeyeceğim, demeyeceğim,Diyeceksem de yalan,Sakın inanmayın.....İnadına uçmak...Uçmaklar çoğalsın inadına....Kurşunlar sıkıldıkça kanadına...

Güvercinler ölmez ancak vurulur,Uçmaktan doymaz bazen yorulur,Kanadı kırılır,

İstanbul'un Taksim meydanı,Gülhane,Şişli,Şişhane,Tophane,Buluşma yeridir onların,Dolu dolu uçuşur durur,İnadına, gitmeden,Gitmeyin kalın,Ey gidenler dönün,

Konacak sahalı yürekler,Yollarını dört gözler,Sayısızcalar ne güne bekler,Koruyamasa da şahinlerden,Şahinler ölüme mahkum tüneklerinde,Şeyhlerin avlusunda,konaklarında...



Güvercin yürekli Anadolu senin,Barış özlendikçe umudu yükselir insanın,Aranırsın daim özgürlüklerde,Uçuştururlar yüreğinin asumanında,Kavuşur sana olsa da iki eli kanda,,

Maviliklerinde beyaz güvercinler üreyecek,Daha daha çoğalacak türeyecek,Yüreğinin zulasında koruyacak,Sevgi taşıyanlar tek tek,Hatırlarını da sayacak,,

Anadolu insanı direndi,Hepimiz de güverciniz dendi,Şahinler yeni değildi,

Ve Şahinleri boğacak ölümleri güvercinlerin,Pençelerini daldırırken alkanlarına,Çağlayanlarında boğulacak,Güvercinler özgür,Ve Anadolu göklerinin maviliğinde,Atlasında beyazlar uçuşacak,Sevgi tüm dünyayı kucaklayacak,Güvercinleşerek uçuşacak,Şahinler sevgiyi kavrayacak,Şeyhler şahinsiz kalacak,Güvercinler uçmaya devam edecek...

Evrim Evrensel



Ğhılımalo Yaro

Ğhılımalo yaro yaré mınoMıno euro tore heune diyoEro ez bı terşi tı mırena,Yara tüya rındekhı békes mana.

Ere yaré yaré yara mına,Ere zcané zcané zcana mınaTı khı zana ez mırenuCzae cané gho nékena canémı verra.Czae royeğho né kena royemı verra.

Ero yaro yaro kavsız yaroEro yaro yaro famsız yaroEz khı royeğho royé to vera kériThı ze pepugé usari koodu wanena,Ez khı czane ğho czané to verra kériThı ze domané çeureşi séyekh mana.

Evrim Evrensel



Hadi naş naş...

E- mine idi, idi ama,İdi'ye gitti,İdi'lerde kaldı,İdi'lerle kaldı,Ben beni aldım daGidilerde kaldı,Gibilerle kaldı,Sipik'lerle kaldıKedilerle kaldı,Köpeklerle kaldı,İnsanlıktan çıkarken usul usul,Yavaş, yavaş,Domuzlaştın domuzlaşHadi naş,Hadi naş naş...

Evrim Evrensel



Hain ve Perver

Ben yazıyorum,Dipçikle, Copla,Amerikancı yardakçılıklarınızı yazıyorum.

Memleket çıkarlarını,İnsan haklarının uğruna, kurşunlarınıza,,Dipçik ve coplarınıza gögüs gererek,Can vererek,Dağ dağ tarla açarak,Sürü güderek,Sığır ardında koşarak,Ekin ekerek toprağımıza,Fabrikada makine çarkına dönerek,Ocakta maden işleyerek,Yırtık yaka yalın ayak,Yaban domuzlarını kovarcasına tarlalarımızdan,Yardakçılıklarınızı yazıyorum...

Birgün konuşacaklar,Konuşacak...Tarlalarımız ırgatlarıyla,Ekinler orak ve tırpanlarıyla,,,Ocaklar madenleriyle,Ve de madenlileriyle konuşacak,Ve Hainleri anlatacaklar...

Dönen çarklar emekleriyle,Çoban sürüsüyle,Sürüler yapağısıyla...Sütü ve peyniriyle konuşacak yaylasıyla,Konuşacak bu dağ bu ova,Bu memleket kapında elpence duranıyla konuşacak,İşçişi,Köylüsü,Öğretmeni,Yazarı ve şairiyle,Aydını ve İlericisiyle,Öğrencisi ve gençliğiyle konuşacak...Konuşacak açlıktan gebereniyle,Avurtları çökük,şakak sivrisiyle,Allosu, Memosuyla,Ayşesi, güllüsüyle,Fatması telli geliniyle konuşacak...Tarihler de yazacak, insanlığın derinlerine,Hain olmadığımı,Perver olmadığını konuşacaklar...

Hatta günün birinde senden yanalar dahi,Dayanamayıp yeter diyerek konuşacak...Basıldığında en ince yerlerine,Acıları inende biraz derine..Vatanperverliğinde gizlediğin HAİN'liğini yazacak..



Hain ve Perveri tarihler mutlaka yazacak...

Evrim Evrensel



Hak Deryası

Hak deryası denen evren içinde,Zerre bile değil zavallı bizler.Sayısız sistemler sistem içinde,Zerre bile değil zavallı bizler.

Dünya naçar kalır, ay'sa biçare,Kaçar galaksiler, boşta seyyare,Güneş yoldaşları kalır avare,Zerre bile değil zavallı bizler.

Yüz ha yüz yol bitmez, uçsuz bucaksız,Sayısız uçanlar kolsuz kanatsız,Kos koca bu dünya, bir yoktan farksız,Zerre bile değil zavallı bizler.

Anlatır dururuz koca uzayı,Büyütür, abartır güneşi ayı,Matematik yetmez, bilinmez sayı,Zerre bile değil zavallı bizler.

Bildiğimiz sanki onun umuru,Onca madde kopmaz neyse hamuru,Gezegen manasız boşta çukuru,Zerre bile değil zavallı bizler.

Tanrı, Peygamberler, Dinler, Mezhepler,Düzen çarkı döner, emir mi bekler,Sonsuzluk içinde, durmaz dönerler,Zerre bile değil zavallı bizler.

Kainat denilen, yok ucu bucu,Git ha git yol bitmez, boşta sonucu,Her şey uçar gezer maddedir yolcu,Zerre bile değil zavallı bizler.

Dünya mekanında aslımız Yedi(7),Ondan ötesini bana demedi,Başı yok, sonu yok,sonsuzluk dedi,Zerre bile değil zavallı bizler.

Uydurup kurmuşuz, bunca kurgular,Risale, kitaplar, onca yargılar,Cennet ve Cehennem,sırat,sorgular,Zerre bile değil zavallı bizler.

Devinimin bizden yoktur haberi,Şaşmaz bir düzen ki,olmaz serseri,Yoktur Sağ,sol,ast,üst,ileri, geri,Zerre bile değil zavallı bizler.

Enerji halinden, döndük bedene,Yokluk ahvalinden, niçin, nedene,



Evvel bilmez idik, ruh ne madde ne,Zerre bile değil zavallı bizler.

Evrim Evrensel der, ben kime kandım,Kendimi bir varlık sandım inandım,Enerji halinden, bedene döndüm,Zerre bile değil zavallı bizler.

Evrim Evrensel



Hal Bilmiyor Bilmiyor

Adatepe'ye çıksa,Mıhlı çayıyla aksa,Dönüp te bir yol baksa,Hal Bilmiyor bilmiyor.

Karşıda Midilli bak,Göz kör sağırdır kulak,Sarılıp, durma ırakBel bilmiyor bilmiyor.

Evimde var üç odam,Böyle söyledi madam,Ne yapsın etsin adamDil bilmiyor bilmiyor.

Evrensel gelme gitme,Seven yari terk etme,Bu kadar korkma ürkme,Gül bilmiyor bilmiyor

Evrim Evrensel



Ham Meyve Düşerse, Bilki Kurt Vardır. (Deyiş türkü)

Pişirip ye sözün,yutma çiğ'ince,Çiğ olanı görür bilki mert vardır.Ham meyve dalından,vaktinden önce,Düşerse toprağa, bilki kurt vardır.

Eğriden öte dur,doğruyla yolcu,Kimi nötrsün dedi,kimi de solcu,Tokmak başka elde,çalar davulcu,Gümbürder,sesinde bilki zart vardır.

Gir meclise, kazanında piş eyle,Türlü çeşitlerden karıp aş eyle,Hakikat ehlini gör nakış eyle,Düşerse taşında, bilki sert vardır.

Gazel vakti kalmaz dalda yapraklar,Cühela elinde zay oldu haklar,Vakti gelmedende saçına aklar,Düşerse,başında bilki dert vardır.

Evrensel marifet çiğden pişmektir,Mekteb-i kemalet ere düşmektir,Yolun şaşmaz,yüce dağlar aşmaktır,Düşerse,düzlükte bilki hırt vardır.

Evrim Evrensel



Hani Tanrı Koruyan idi Anne !

Elini açarak semaya ?Ve yukarıya bakarak; İyilik,güzellik,kazasız, kavgasız, belasız hayat dilerdin.Yalvarır yakarır dururdun ya !Ondandır hep yukarıya bakışım,Hep semalarda bildim Tanrıyı anne...Tanrı; yukarıdan tepemize yağmur yağdırır sevinirdik,Kar yağdırır oynaşırdık,Güneşle ısıtır, soğuktan donmaktan korurdu bizi.Hatta gecelerimizi Ay ile aydınlatırdıYıldızlarını serpip gök yüzüne,Yönümüzü buldurur, kaybolmadan dönerdik yerlerimize...Ne hayaller kurardık çocuksuluğumuzla,Tanrıyı hep göklerde ve bizden uzakta aradık anne...

Hani her şeyi gören ve bilendiBizleri gözeten ve koruyandı.Ne oldu ? Göklerde ne değişti ? Yoksa Tanrı mı !Yağmur değil, kar değil yağan göklerden bombalar !Yoksa Tanrı Gökte değil mi Anne !Bizler masum, bizler suçsuz günahsız bebeler ...Kundağında ınga demeden Bombalar yağıyor tepemize Tanrının oradan,Yani göklerindenVe biz ölüyoruzGörmüyor mu Tanrı anne...Hani Tanrı en yukarılarda idi,Göklerde idi,Hani gözetendi, esirgeyendi, koruyandı !Tanrı yukarıda değil mi ?Göklerde değil mi anne...Ya yukarıda ise, yani gökte ise hala;Yukarıdan atılan bu bombalar kiminKimler yağdırıyor başımıza ölümleri,"Tanrı istemezse yaprak düşmezdi" derdin haniBombalar düşüyor anne...Görmüyor mu kocaman gözleriyleNeden dur demiyor, neden durdurmuyor anne.

Yoksa bu bombalar O'nun mu ?Öyle ise ! yandık desene...Tanrım bu bombalar sizin mi ?Ya da bombacılar mı sizin...Biz bebeler kime şikayet edeceğiz Tanrıyı kime...Biz bebeler ;Bebekler Tanrısına anlatacağız bir bir cennette...Bizler; nagazaki, Hiroşima, Dersim, Zilan, DiyarıbekirVietnam,Kore, Irak,Suriye, Sudan, Somali,Yemen, Filistin,Tunus, Fas, Libya,Mısır,Rojava, Türkistan, Karabağ, Bosna'lı bebekleriz. Bir aradayız cennette...Bir bir anlatacağız Bizim Tanrımıza,Yani bebeler tanrısına...Hani Tanrınız gözetendi, esiregeyendi, koruyandı...Hani Rahimdi,Hani Rahmandı anne...



Evrim Evrensel



Haramzadeler

"Hıyarım ben" deyince;Tuz alıp ta koşanlar,Hıyarımı yedi...Ne çapayı,Ne ekimini,Ne sulamayı yaptı...Ne bahçıvan,Ne de emeği umurunda.Ve ekmedikleri haldeBenim hıyarı yedilerEmeksiz, ekimsiz.Zahmetsiz yiyip yuttularSonra da öttüler,Sallayıp attılar...Sizi sizi avantacılar sizi,Sizi bedavacılar siziEmek vermeden salt yemeye yönelmiş;Haramzadeler...Sizin önceniz de böyleydiBabanız daVe babanızın babası daNe olacak şimdi...

Evrim Evrensel



Hasılayım Ben

Ey benim cananım, gül yüzlü şahım,Hasretin narıyla divaneyim ben.,Böyle seyreleme halim ahvalim,Ateşine dönen, pervaneyim ben.

Hasret yıllarım döndü asıra,Elde urgan çıktım yarin huzura,Takatim kalmadı, çıkam bahara,Mansur'un darında asılayım ben.

Sevgi yolu zordur, Sokar zahmete,Bazı bühtan olur, bazı töhmete,Evrim Evrensel der girme mihnete,Sevda mizanında hasılayım ben.

Evrim Evrensel



Hata mıydı, Günahmıydı, Suç muydu,

Sevgimi söyleyemeden,saklamak,Hata mıydı, günah mıydı, suç muydu?Zülfünün telin gül gibi koklamak,Hata mıydı, günah mıydı, suç muydu?

Gözlerim parlar duyunca ismini,Beyinim çipinde o ilk sesini Zulamdasaklamak hala resmini,Hata mıydı, günah mıydı, suç muydu?

Yüreğim gizinde sırrını sezmakSızım sızım ile sinemi dövmek Hervakti dakkada hep seni sevmek,Hata mıydı, günah mıydı, suç muydu?

Candan sevenlerin olmaz kusuru,Sevdam sürektedir, gani hasarı,Umuma uymadan kalmak aykırı,Hata mıydı, günah mıydı, suç muydu?

Evrim Evrensel



Hatırla Beni

Renk renk çiçek donanır baharda,Solup kuruyan bir gül görürsen,Hatırla beni.

Seher vakti ötüşür öter bülbüller,Kahrolarak susan bir bülbül görürsen,Hatırla beni.

Neşeye gark olunca ellerin kalbi,Kara kara düşünen birini görürsen,Hatırla beni.

Gurbet ellerinde harap perişan,Yalnız ölen bir garip görürsen,Hatırla beni.

Daim yeşil olan gönül bağlarım,Solup harap olduğunu görürsen,Hatırla beni.

Yolun bir mezarlığa düşerse bir gün,Üstü dikenleşmiş bir mezar görürsen,Hatırla beni.

Evrim Evrensel



Hatta Yoktular.

Sevgilim yok gibiydi,Sevgililerim az idi,Sevdiklerimdi onlar,Sevgili değil;Sevdiklerinin sevgilisi sensin,Sevgini taşıyandır sevgili,Ey sevgi şapşalı,Sevgi budalası,Sevgili fukarası...Sevgililerim yok denecek kadardı.Yok gibiydilerHatta yoktular.

Evrim Evrensel



Haya Bilmezsin

Hayali emelin parayla maldır,Hesapsız kitapsız sayabilmezsin.Hak ye hukuk çiğne keseni doldur,Dünyayı yesen de doyabilmezsin.

Her yol mübah sayıp herkesle yattın,Soyup gurebayı mala mal kattın,Önüne çıkanı sattın ha sattın,Ar edep ahlak yok haya bilmezsin.

Yalan merteğiyle dereyi geçtin,Çalıp çıpmak için yeminler içtin,Belirsiz kök kecek galiba piçtin,Hamur çamurun yok maya bilmezsin.

Evrim Evrensel gör çırpıp çalanı,Hep doğruyu söyle,göster yalanı,Bozulsun soygunun tuzak planı,Şaşsın programı koya bilmesin.

Evrim Evrensel



Hayat Uykuya Yattı

Sararıverdi toprağın rengi,Solarken bir bir çiçekler kırda,Rüzgarla sürüklendi kengerler,Sonuydu baharın...

Soyundu Ağaçlar,Çırıl çıplak ve arsızca,Atarken üzerinden libasını,Sakladı sandukasına,Uykusuydu baharın...

Köye döndü yaylacılar,Yaylalar matem içinde,Uykusuna yattı sürüler damında,Yayladan dönülen günün akşamında,Mekanlarına uyumuydu onların...

Güneş aynı yerinde doğduVe aynı noktasında battı tepenin,Etraf akça örtüsünü örttü aniden,Yeniden uyanmak üzere,Hayat uykuya yattı,Uykusuydu zamanın.

Evrim Evrensel



He canım (Türkü)

Dünyaya ilk gelişimin Eylem'iNeden öyle duruyorsun be canım.Baharımın mor sümbülü,çiğdemi,Neden boynu bükük duruyon he canım.....

Aklı fikrim sende canımda cansın,Niye diyorsun ki başkası yansın.Seni babasız koyanlar utansın,Neden utanıpta arlanırsın le canım.....

Geceme mehtapsın,seher yıldızımSensiz yüreğimde dinmedi sızınYargılama dinlesen ben(i) birazı,Neden durgun duryorsun be canım.....

Dünya bu, sürecek,ömür bitecek,İnan kimsen olmaz yaşın silecek,Ağlayan gözlerin sonda gülecek,Neden kırgın duruyorsun ne canım.....

Birçok sözüm vardı Eylem kızıma,Kışlarım karışık kaldı yazıma,Tek dert ortağımı al ki sazıma,Neden suskun duruyorsan ha canım....

Evrim Evrensel



Helal Et Ana.

Karnında Dokuz ay on gün gezdirdin,Onca haklarını helal et ana.Bunca sene sütün verdin emzirdin,İçtiğim süt hakkın helal et ana.

Dizinde yatırdın okşar severdin,Yaramazlık eder, sende döverdin,Kaçardım ardıma kızar gülerdin,Üzgü haklarını helal et ana.

Onca yaptığın inkar edemem,Hakların hakkını saymam bilemem,Gurbet bitmez belki,sana dönemem,Hasretler hakkını helal et ana.

Bağımıza kendimiz gazel bürüttük,Bahara elveda, hazal yürüttük,Onca gençliğimiz gurbet çürüttük,Analık hakkını helal et ana.

Belki kavuşamam,elin öpmeye,Baş koyup dizinde sonkez yatmayaBunca dertlerimi sana dökmeye,Analık hakların helal et ana.

Bir haber gönderde dostlar geleler,Feryadı figanla yaşın sileler,Evrensel kadrimiz böyle bileler,Gider gelmez olduk uzun yol ana.

Evrim Evrensel



Her çiçekten bal almayı

Her çiçekten bal almayıMaharet mi sandın gönülSeven yare kul olmayıCesaret mi sandın gönül.

Cesaret sevgini gücü,Dinlemez cürümü suçuAşksız can, bedenin piçiOlmayaydın yandın gönül.

Evrim Evrensel



Her Tarafım Yangın Yeri

İçimde bir kor yanıyorHer tarafım yangın yeriFırıldak olmuş dönüyorAr'siz edepsizin biri.

Gönül mekanın haraptırSevgiye kuldur turaptırAşk ehlisine şaraptırKördür görmüyor dilberi

Suna'sız kaldı bak gölün,Gül için ağlar bülbülün,Bir bir koptu sazda telinMızrabı vurdu serseri.

İkibinonüç kurbanındaAyrılık esti her yandaAr namus orta meydandaHesaplaşmanın Günleri

Gel gönül girme ateşe,Dost olunamaz kalleşe,Kuzgun konar mundar leşe,Temiz pak dur çekil geri.

Hafif yaranla süreci,Dikkat et bak bu hilleci,İnsan soysuzunun piçi,Kalleşliktir tüm hüneri.

Evrim evrensel der niye,Ciğer teslimdir kediye,Kıymet verdin sevdin diye,Beş pul etmezmiş değeri.

Evrim Evrensel



Hercai menekşe Kardelen aşkı

Bekledim bekledim yine gelmediHercai menekşe o, bense kardelen.Üstüme kar yağdı,Bahar gelmediHercai menekşe o, bense kardelen.

Hercai yüzünden kardelen geçmemDört mevsim beklemek işimdir seçmemSevgi imanımdır, dinimdir geçmemHercai menekşe o, bense kardelen.

Bekleyi, bekleyi, bu işim oldu.Dört mevsim o durak gidişim oldu.Hercai ne demek bilincim oldu.Hercai menekşe o, bense kardelen.

Kardelen Hercai'nin hikayesiBoran,Tipi, kara, çıkmadı sesiHercai aldı mı murat hevesiHercai menekşe o, bense kardelen.

Evrensel meyletti gitti uzaya,Kulaç atıp yüzdü yıldız,semayaSelam verdi güne yıldıza ayaHercai menekşe o, bense kardelen.

Evrim Evrensel



Hızır

Borana tutuldum munzur dağında,Car'ıma yetişmedi boz atlı Hızır.Pas tutmuş dört nalı gördüm sağımdaBoz atın aramaktan yoruldu Hızır.

Yetiş ya boz atlı Hızır deyince,Yetişir kurtarır dendi anınca,Tufanda, boranda darda kalınca,İmdada yetişendir bilindi Hızır,

Çağırdım gelmedi hiç bir darımda,Ne Sivasta geldi ne de Çorumda,Her çağırana yetişir derler darındaZulümün korkusundan sindi ol Hızır.

Yol şaşırdı tipide, kapıldı çığa,Kaldığım yerimden baktım ırağa,Boz atın kurt yedi gördüm ki sağam,Çığ altında kaldı boğuldu Hızır.

Seslendim baş ucuma dikildi, geldi,Akan çığlar kaptı Hızırı aldı,Kurt sürüsü Hızırın boz ata daldı,Kurtarıcı işinden kovuldu Hızır.

Göründü öz gözüme özümmüş Hızır,Derde yanlış merhem sürersen azar,Özünden dileyen her sırrı çözer,Biz bizi kandırdık çözüldü Hızır.

Evrim Evrensel der vardım huzura,Kırk göz olup aktım Baba Munzura,Bilgeş yaylasında erdim Hızır'aGayrı çağıramam sezildi Hızır.

Evrim Evrensel



Hiçlik olgusundan Vardım İdrak'a

Hiçlik olgusundan vardım idrak'a,Adım adım düştüm gögdüm toprak'aMikro oluşumdan ürettim tek'e,Darvinle göründüm evrime erdim.

Geçtiğim süreçtir, bitmez bir dava,Yoktan vara çıktım, tekilden çoğa,Çarpışıp ses oldum, girdim kulağa,Binbir estrümanla çok konser verdim.

Nötron Prötonla aşk ile döndüm,Atom oluşturup maddeye bindim,Işıdım kıvılcımla, ışına sindim,Parladım, evreni ol nura verdim.

Nimet olup yürüdüm ben her kesime,Verdim, yaşam oldum girdim besine,Tepkim algılandı, geldi sesime,Nağmeden üreyip bin eser verdim.

Zerre'den dönüp gaz'a, sıvı, katı'ya,Bir noktadan doğup aktım batıya,Kandille aktım çıktım yola,yatıya,Cihan pervanesine serildim serdim.

Yayıldı her parçam, parem evrene,Pervane dönerken girdim sisteme,Her vakti dakkada ererdim deme,İki nokta arasına yaşamı gerdim.

Hiçliğimi ol Adem anladı çoklar,Devinim ahengi görendi paklar,Dünya cennetinde aktı ırmaklar,Coşup akar oldum ummana girdim.

Evrim Evrensel der şaşkın şaşıyım,Sevgi taşıyana aşk'ım, huşuyum,Adem ayağıyım, Adem başıyım,Rahmi maderine kendimi verdim.

Evrim Evrensel



Hiroşima'dan Iraklı Çocuklara.

Daha yedi yaşına varamadan ölen,Bir kız bilirdim Hiroşima'lı,Tutuşmuştu saçları,Ve yandı gözleri...Olup biteni kavrayamadan daha,Uçuşturuldu havaya külleri,Bir tek O kızı bilirdim,Adına türküler söylediğimiz...

Vietnam'lı küçücük, büyük çocuklar tanıdım,Katılırken Hiroşima'lı ablaların yanığına,Kıyıldı ne ad konulmamış bebelere,Olup biteni anlayamadan daha,Adiloş bebeler az mı gömdük,Adına ağıt yaktıklarımız...

Sayısız ne Somali'li çocuklar bırakıldı öksüz,Ve sersefil ettirildiler...Paris'ten kalkan sabahın erken uçağında,İtlerine taze süt getirtmekteyken,Ve çocuklar açlıktan ölürken ana kucağında,Muhammed Peygamberin soyundan geldiğiyle de övünen,Kral Hayırı Selasiye'nin saltanat sefaletini unutur oldular...Sıska vücutlarının Somali kumunda ayak izleri,Her bom sesinde titreyen kürdan bacakları,Sarıdan kızıla dönen renkleri,Somali'nin yanan kızıl kum sahilleri,

Inga demeden,Ve açarken yumuldu,Bir daha bakmamak üzere dünyaya,Işıldayan mavi,yeşil,ela ve kara gözleri,,Anlayamadan yanıbaşında olup bitenleri,Kulaklarına erişti Hiroşima'lı ablanın sözleri,Ne yapacaklarını artık biliyorlardı,Gelebilirlerse dünyaya geri,İşte Hiroşıma'lı ablanın,Somali'de yeni doğan çocuklara öğütleri,Bosna,afgan ve Irak'lı çocuklara uzanmalı elleri,

Hiroşima'lı abla yalnız kalmadı,Yanına toplandı diğerleri,Hepsinde görünen Emperyalizmin izleri,Yanan bedenleri,Ve görmeyen gözleri...

Ne oynayabildiler kör ebeyi,Ve nede sekseki,Nereden bilebilir çocuklar,Ölümlerini hazırlayan,Oyuncak sanarak dokunduğu misketi,Henüz yoktu onlarda' biz' ve 'öteki',,



Inga ortak diliydi, anlaşmalarına yetti,Nereden bilirdiki,Emperyalizmin beslendiği,Onların tek kan kemik eti,Bütün çocuklar Hiroşima'lı ablaya gitti...

Evrim Evrensel



Hoş geldin İnsan

Korkma doğ, anandan fırla dışarı,Bak güneşe doğru, ay gercesinde,Oyna,zıpla, ister biraz haşarı,Dünya üzerinde dur dercesinde.

Ölüm vız gelmeli doğduğun günle,Hedef seç yürü koş öncekisiyle,Yer gök sus pus olur özünü dinle,Gök mavileşir yer yeşilcesinde.

Seni karşılar bak elvan çiçekler,Emrine girip te talimat bekler,Batağa sinekler, ota inekler,İnsanca yaşamak gerekcesinde.

Çalış emeğinle, tarla, okulda,Çiçekler selamla başta kakülde,Sevgi fışkırıp ta sevgi takıl da,Tutkuya kul olma sonlarcasında.

Dönme erdemlere sırtını sakın,Yanlıştan uzak dur, doğruya yakın,Nahak hasmın olsun, dostunsa hakkın,Eğri ile yoldaş doğrucasında.

Aç gözünü dünyaya ınga de ağla,Yaşama dört elle sarıl da bağlan,Deresi ırmağı yaylası dağlar,Senin eylemine yaşarcasında.

Evrim Evrensel der hoş geldin insan,Cennet ve cehennemin sendedir inan,Bitki, hayvan,insana eşitçe sunan,Malikin hesabı adilcesinde.

Evrim Evrensel



Hoş Sefa Geldin.

Surların aşıp gönül şehrime,Cemaline kurban hoş sefa geldin.Gönülde kurulu pazar yerine,Sevgili cananım hoş sefa geldin,

Sergi açmış gibi gönül şeheri,Şükürler, sevdiğim olmuş müşteri,İnceler,naz eyler,Vaz eyler geri,Sen nazlı sultanım hoş sefa geldin.

Pazar sergime türlü tür mal aldım,Kurdum tezgahını,tezgahtar oldum,Bana, mal tümüyle müştri oldu,Feryadı figanım hoş sefa geldin.

Evrim Evrenselim sarhoşam gine,Yar geldi,alıcıyken berdoşum yine,Muhabbetim malımdır yar sergisine,Servet-i sermayem hoş sefa geldin.

Evrim Evrensel



Hücreler İşgal

Gökten yere çakılmış gibi,Paramparça bölündüm.Darmadumanım..Vücudumdaki yerlerindenFırlayarak dağılıp dör bir yana,Her bir parem...Bacağım, ayağım,Gözüm, kulağım,Kolum ve elim...

Düştüğüm yerden kalkıpToplayıp koydum post torbasınaVe yerli yerine takayım derken;Bacağımda sen,Ayağımda sen,Kulağımda sen,Gözümde sen,Dilimde sen,Kolumda sen,Elimde sen varsın her bir tanesiyle,Birlikte ve tek tek,Ve içinde olmadığın yok, yok,Her hücresinde bedenimin,Vay be bihaber beni...Sende zayiye uğramışVe benim benden haberim yok...Her hücremde işgalci gibisinBiçare taşıyıcınım,Kırgın,Dargın,Sürgün'deyim mekanımdan,Kırk ok yemiş gönlümle...

Evrim Evrensel



İbret mi bu sevenlere

Canan, sen yanımda yoktun,Gökte kıyametler koptu,Güneş,ay,yiıldıza çarptı,Bölündüler parelere.

Bulutlar yerlere indi,Kubbe çöktü,gök delindi,Senden ayrı zor günümdü,Her yan teslimdi sellere.

Yağmur doluya çevirdi,Gelip camlarıma vurdu,Sevgimi çarptı savurdu,Lanet olsun engellere.

Neden böyle,niye,niçin,Bunca sevgi benim suçum,Islandı mı sarı saçın,Nazar değdi yeşillere.

Kalkıp nereye geleyim,Neredesin ne bileyim,İstedim bugün öleyim,İbret olsun sevenlere.

Evrensel'im yaktın içim,Yapma böyle canım içi,Aşkı sevda hakkı için,Eza etme gönüllere.

Evrim Evrensel



İçimdeki Çocuk Semiz.

Kapıldım değişim rüzgarına,Ayak uydurmada düşe kalka,Bir O yana, Bir Bu yana,Vurarak yalpa...

Karıldım değişim düzeniyle,Ne gözler eskilerden gelen,Ne yüzdeki çizgisizlikten eser,Hatta düş'lerim bile...

Değişim rüzgarına savruldu yaprağı,Saçlarımın beher teli tek, tek,Düşüverdi diplerine, dalından koparak,Elveda dercesine ve güle, güle,

Baharlarımın kalmadı eseri,Her yanım kış ve kar beyazı,Gerilerde kaldı Ağustos sıcağım,Mahpus etti zemheri ayazı...

Tüm ağaçlarım çıplak,Her dalı ak mı ak,Beyaz gelinlik mi? desem,Kefen mi giyinmişcesine...Yaprağın yeşilinden kalmadı eser,Ömrümün her ağacı dazlak,Ağaçlarım kel,Vel hasıl değişim değiştirdi her bir yanımı...

Nerede, O eskilerdeki ben,Sadece kalan bir hayal,Yenilerek değişime,Direnç kalelerim,Direncim de sökmedi ya...Yenilmedim desem yalanKülli yalan...Boynum bükük,Omuzum çökük,Ancak;Teslim olmadan, zulamda kalan,Değişime direnen Onurum...

Gün gelir, ey düş'üm,Sönmedi ışığı yüreğimin,Karanlığımı ağartan,Değişimden maada,Onurumdur kalan dim dik.Namusluluğumdu temiz,İçimde yaşatarak çocukluğumu,O çocuk hala çocukVe hala öyle semiz...

Evrim Evrensel



İçinde Yok Yok

İleri kapalı, geriye baktım,Akan bir ırmak var içinde yok yok,Coşkun akışına beni bıraktım,Zaman ırmağı içindedir aç, tok.

Kulaç ata ata yüzdüm yoruldum,Her adresten sorgulandım soruldum.Çılgın sularıyla aktım duruldum,Canın mekanında hile, hilaf yok.

Irmak suyu tekmil, mahlukat, beşer,Akar boz bulanık, akmayan düşer,İdrak etmeyenin anlağı şaşar,Zaman sonsuz idi, başı sonu yok,

Dibi görünemez, debi belirsiz,Başı sonu yoktu, sınırsız sonsuz,Evrim evrensel'im içinde cansız,Cananda Canı bul, kafesine sok.

Evrim Evrensel



İda Dağında Duman Var

Gönül sevdi bir esmeri,Yalpalayıp durmaz geri,Kırma, koru sevenleri,Sevip sevdim, bilmiyor ki.

Bilmiyor ki, bilmiyor ki,Yarim çıkıp gelmiyor ki,Gözden akan kanlı yaşlar,Merhametsiz silmiyor ki.

İda dağında duman var,Gönül sende bir güman var,Yarda ne din ne iman var,Gidip geldim, bilmiyor ki.


Yarimin kıt dır vicdanı,Gönül sevdi bir cananı,Geldi ayrılık zamanı,Durup kaldım bilmiyor ki.


İda altı altınoluk,Sarıkız saçları yoluk,Fırsat olsa alsam soluk,Nefes aldım,bilmiyor ki.


Evrim Evrensel sevendir,İkrarına el verendir,Gönlünü serpe serendir,Derip verdim bilmiyor ki.

27.01.2016

Evrim Evrensel



İffetİ arından olma

Gel gönül uyma sen yine,Sohbet ikrarından olma.Karayüze gülme yine,Cemalin nurundan olma.

Erdir yaşını Kemâle,Düşürmeden halden hale,Taşıt sevdayı gönüleServeti varından olma.

Her Cavcava etme sözün,Buldur yerin, gördür gözün,Her otağa Serme Özün,Delil didarından olma.

Sevgi ruhtur, meta geçer,Kenz edenle sohbet naçar,Tüccar olan tartar, ölçer,Varlığın kârından olma.

Evrim Evrensel der nere,Ol sen derde derman çare,Uyup erkansız bir yare,İffetin arından olma.

Evrim Evrensel



İhbar

Dost bildiğim etmiş ihbar,Örülmüş etrafım duvar,Bundan daha kötü ne varDüştük hain pusulara.

Düştük hain pusulara,Hedef olduk kurşunlara...

Bir bedene üçyüz mermi,Sıkana insan denir miGiden can geri gelir miDüştük hain pusulara

Düştük hain pusularaHedef olduk kurşunlara.

Bir akşamın sabahında,Beyler uyur yatağında,Göztepe yol kavşağında,Düştük hain pusulara.

Düştük hain pusulara,Hedef olduk kurşunlara.

Ilık ılık damla damla,Yattığım yer doldu kanla,Yeter halkım bizi anla,Düştük hain pusulara.


Yüreğimde bir sevgi var,Kanatıyor damar damar,Tüm dostlara verin haber,Düştük hain pusulara.


Evrim Evrensel



İlk Sevdiğimin İsmi Fatmaydı

İlk sevdiğim kızın ismi Fatmaydı,Ondan beri herkesi Fatma görürüm.Kısacık boylu idi hatta sıskaydı,Selvi boylum sanki Fatma görürüm

Otuz iki inci saçar idi gülerken,Beni buldu toy vaktinde erkenden,Kara kaş altında şafak sökerken,Seherde tan vakti Fatma görürüm.

Sallanır, sağa sola vurur yalpayı,Uğruna ölümden döndüm kılpayı,Hilal kaş altında saklanık ayı,Her bedir olanda Fatma görürüm.

Fatmasever oldu işim,misyonum,Arayıp sormanın gelmedi sonu,Her bulduğum kişide aradım onu,Aşk denince hayali Fatma görürüm.

Arar iken onu neler kaçırdım,Gönül kuşum kafesinden uçurdum,Bir hayal uğruna ömür geçirdim,Her vuslat anında Fatma görürüm.

Sevenler ölemez hep kalır diri,Candan sevenlerin olam esiri,Aslında hiç olmadı böylesi biri,Gönül hayaliyle Fatma görürüm

Evrim Evrenselim uyuma uyan,Hayal edip ömrün(ü) eyleme ziyan,Bir şey sanar bunu, işiten, duyan,Gerçek değil sanal Fatma görürüm.

Evrim Evrensel



İnanılmaz Bir Hal Geçti başımdan.

İnanılmaz bir hal geçti başımdan,Yer yarıldı,gök gürledi hışmındanKamaştı gözlerim çıktı yuvadan,Akıllar eremez karışık ordaydı.

Dünya kainatla mahşeri cem'de,Muhammed Mustafa, İsa ordaydı,Canlılar saf oldu olduğum yerde,Zekeriya, Nuh nebi, Musa ordaydı.

Bir emirle üfürdü sur'u İsrafil,Kainat tüm durdu boştu Mikhail,Herkesten haberler verdi Cebrail,Azrail gereksiz kalmış ordaydı.

Toplanmış Meclis-i Divan kuruldu,Davacı, davalı geldi soruldu,Tüm davalar mevcut orda görüldü,Adem ile Havva nisa ordaydı.

Toplandı merkeze bütün veriler,Karışıp oturdu ölü ve diriler,İnsana hizmete girdi huriler,Periler dönende İblis ordaydı.

Musevi,İsevi,budist,zerdüştü,Yıldızlar karardı,ay yere düştü,Aşıklar çağrıldı orda birleşti,Leylasına yanan Mecnun ordaydı.

Cehhennem Cennetle biridi hatta,Zebur,Tevrat,İncil,Kuran tek bab'da,Sırat denen köprü yoktu yolakta,Kazanlar kaynamaz sönük ordaydı.

İdris Hermes olup biçende hülle,Kardeş Kain hesap sordu Habil'e,Mesih'e Mehdi'ye indi bir sille,Galile,Arşimed,Nevton ordaydı.

İshak İbrahimle geldi kurbana,Eyüp kurtlarıyla geldi meydana,Vicdanla sınavda Behlül Divane,Nemrut, Firavunla, Harun ordaydı.

Ulu Divan idi, kuruldu Mizan,Hizan hanedandı,hanedan hizan,Devinim ahengi biridi düzen,Amele,hamalı,kelbaş ordaydı.

Süleyman dinlerken kurt ile kuşu,Sevgisiz gelenin zor idi işi,



Toz bulutu oldu dağı ile taşı,Sisler arasında İlyas ordaydı.

Verenle alanlar birdi bir idi,Sağırdı işiten,gören kör idi,Eflatun,Lokmanın işi zor idi,Zareyleyen bülbül,gül'le ordaydı.

Koca İskenderle Zaloğlu Rüstem,Romeo Jüliyet, Aslıyla Kerem,Ömer hayyam geldi elinde bade,Nesimi yüzülü tenle ordaydı,

Kul Hakkı yiyenin hali haraptı,Talip pir olmuştu, Pir de talipti,Pir Sultan yürüdü boynunda ipti,Perişandı Selim, hızır ordaydı.

Taptuk Emre ile hoca nasreddin,Börklüce,Torlakla,Şeyhi Bedrettin,Mevlana dönende Şems'e gel etti,Hünkar Hacım Bektaş Veli ordaydı.

Ali düldülüyle çıktı oturdu,Mervanı yedi kat yere batırdıSavunmalar hızlı tekbir satırdı,Davut,örs,çekici,maşa ordaydı.

Yusuf Züleyha'ya sordu bühtanı,Darda asılıydı mansurun canı,Soruldu Hüseyn'in kerbala kanı,Şit nebi, Lut ile Yuşa ordaydı.

Siyah,beyaz, sarı renkler de tekti,Beşer ne dişiydi, ne de erkekti,Evrenin düzeni döner ahenkti,Bozulamaz düzen, çarkı ordaydı.

Peygamberler! dendi niye karanlık,Allah için yaktık,kesip ve astık,Edison alana yaydı aydınlık,Zülfükar,Çarmıhla,Meryem ordaydı.

Arşimet bir daldı yüzdü ummanda,Sular çekildi, Nuh kaldı dümende,Veysel Karaniydi gelen yemenden,Güvercin semaya uçtu ordaydı.

Ebubekir, Ömer, çattı Osman'a,Din diye kim kıydı denildi cana,Eba müslüm sordu sual mervana,Caferi Sadıkla, Zeynel ordaydı.



Sevginin oduyla eridi dağlar,Aşk ile kavruldu cennette bağlar,Kuruldu özlüye tahtı otağlar,Rab Allah haykırdı geldi ordaydı.

Bunca rivayetler kimler uydurdu,Çıksın bu meydana diye bağrıldı,Dağıldı karanlık, heryan ağardı,Değişim başladı dönüş ordaydı.

Eşit yaratmıştım dedi ki Ulu,İnsanı yapmadım insanın kulu,Hesapsız bu ayrım ve gayrı dolu,Güneş üstümüze kaydı ordaydı.

Ben kitap yazıp ta göndermem asla,Akıl Çip'inizde var bilgi fazla,Araştırıp,arayın bulun hızla,Ahkam kesen, suskun duran ordaydı.

Bozulurmu evren, evrim düzeni,Çıkarın içinizden bunu bozanı,Kimdi bu adıma kitap yazanı,Yahova,Havari,Kırklar ordaydı.

Gördüm adaleti bozan bizmişiz,Çıkarlar uğruna hesap dizmişiz,Kendimize göre yollar çizmişiz,Yolun bitişiydi,sonu ordaydı.

Meğer Hak hukuku bizmişik bozan,Kitaplar indirtip, risale yazan,Kullar yaratarak kurmuşuk düzen,Gerçekler serildi, sırsız ordaydı.

Bir daha olmasın son kez uyardı,Akıl, öd karıştı,can tenden caydı,Merkezi meydana bir ışık yaydı,Dirilmez mevcut üretim ordaydı.

Evrim Evrensel'im Sandım Rüyaydı,Ne ben geri durdum,ne de o caydı,Beşerin kurgusu olan davaydı.Hünker,Nünker tartı mizan ordaydı.

Evrim Evrensel



İnanki Dargınım Sana

Ben yarimden ayrılmışım,Gurbet ellere düşmüşüm,Sebepsizce terkeyledin,Ondandır sana küsmüşüm.

İnanki dargınım sana,Sen beni attın yabana,Yakıp için için beni,Hiç mi acımadın bana.

Seni sevdim buydu suçum,Aşkınla yanıyor içim,Yar sana ben ne yaptım ki,Yakıverdin için için.

İnanki dargınım sana,Sen beni attın yabana,Yaktın yıktın harab ettin,İnsaf etmezmiydin bana.

Evrensel dertlerim çoktur,Dil yarası deva yoktur,Sızılar içten içtenime,Gerisin faydası yoktur.

İnanki dargınım sana,Sen beni attın yabana,Yakıp için için beni,Hiç mi acımadın bana.

Evrim Evrensel



İnciler Bende Saklı

Düştüm aşkın ateşineYanmadımFokur fokur kaynadımBuharlaşıp yayıldımYolculuğun son durağına doluştum...Bekleyip çoğaldım öbek öbekDövüp işlemek üzere toplayıpNakşeyledim gök yüzüneFiliz filiz ektim.Ve presleyip, buharımdan bulutlar oluşturdumPamuk amuk ektim göklerin düzüneBaksana buluttan tarlara...

Yere indirip bulutlarımıKara sapladım,Kardelen ektim.Kalem kalem büyüttümBoynu bükük kaldılarHercai menekşeyi beklerken...Teker teker toplayıverirken kardelen kalemleriniÇalınan kaval eşliğindeNe sevdalar yazdı çobanlarBir bilebilsen...

Ve kardelenlerim yağmura döndüİndirdim çizgi çizgi yollardanÇise çise ektim yeryüzüneKalanlarını topladımDenizlere bandırdım...Göz pınarlarımı coşturupİnciler döktürdüm yürek potamdaVe Denizlere düşürdüm tek tek, damla damla,Balıklar coşa geldi yuttu birer birerVe onlarda can bulduCanını verirken beslettilerBuhardan buluta,Bulutttan yağmura döndüVe gözyaşlarımla olgunlaşanİnciler saklandı yüreğimin zulasında...

Evrim Evrensel



İnekler Ağlaya Dursun

Çayırları kesip attım,İnekler ağlaya dursun.Balya balya otun sattım,İnekler ağlaya dursun.

Yoncaları sulamadım,Merek dolduramadım,Düve, boğa korumadım,İnekler ağlaya dursun.

Ne otum var ne de saman,Bu yıl ahır yaptırmadan,Bahara yetemez zaman,İnekler ağlaya dursun.

Hiç bir hallerine bakmam,Sütünü de içmem almam,Vallahi yaylaya salmam,İnekler ağlaya dursun.

Evrensel der sağılamam,Yonca,yonca çoğalamam,Çayır çimen dağılamamİnekler ağlaya dursun.

Evrim Evrensel



İnsansın insanca gel.

Sen,bir karataş'sınTaşa da benzediğin yok,Gülüşlerin toprak gibi,Karataşın topraktan aldığı belki...

Hayat akıntısıyla koşan,Bir oraya, bir buraya,Bir de buraya düşen...Karataş'ın, inatla yuvarlanıp gidercesine,Akıntısına hesapsızca,ve delicesine..

Durma karataş gibi öyle...Toprakca bezen..Bezen de gel,süslenerek...Toprak ol,Toprak ol,Toprak ol,Toprak kadın....Sen bir kadınsın...Pardon kadından önce bir İNSAN'sın inan...İnsanca gel,Kapım açık,Pencerem de,,,Bu kapı insana hep açık,Ama insancasına...Gayrısına kapanıkcasına....

Evrim Evrensel



İstanbula giden olsa Ben de gideyim (Türkü)

İstanbula giden olsa ben de gideyim....oyKabul edemezsen'seyisimdir'dersin...oySual eden olsa deme yar ben nedeyim... yarAnasız babasız hayrıma bakıyom'dersin...yar

Yürüye yürüye kundurama kan doldu.. oyDemir baston eridi kabzası elimde kaldı... oySaçlarıma karlar yağdı ak oldu... yarBaşımdaki 'beyaz papatya' mıdır dersin...yar

Uyandım sandım ki bir ay doğmuş koynuma...oyKolların dolamış nazlı yarim boynuma... oyYakasız gömleği giydirdin yar eğnime...yarDönülmeze gittim başın arşa da ersin... yar

Evrim Evrensel



İtten Kedi Hiç gördün mü

İtten İt doğar be dostum.İtten Kedi hiç gördün mü?Merek yeri semer postuEşekten katır gördün mü?

Soylu soyunu takipte,Ot'un köküne bakıpta,Arsız arlıyla rakipte,Soysuzdan soylu gördün mü?

Ar, Edep, erkandan dersin,Almayana ne edersin,İnsanlıktan nasip alsın,Hayvandan İnsan gördün mü?

Böyle olur Kahpe dölü,Bozuk, maya tutmaz gölü,Böyleleri baştan belli,Şereflisin hiç gördün mü?

Tükürüklüdür bak yüzü,Kötü yol bekliyor gözü,Ar, hayadan uzak özü,Özü Sözü bir gördün mü?

Dil uzatır namusluya,Temiz yok, yatmış pusuya,Güven olurm'orospuya,Arlananı hiç gördün mü?

Onla, bunla yatmak işi,Ahlaktan yoksunsa kişi,Gelişe benzer gidişi,Mertten hiç dönek gördün mü?

İnsan olan İnsan sever,Sever ki aslına döne,Yalan mumu anda söner,Yatsı hiç yanan gördün mü?

Arı gezer bala konar,Sinek uçar boka konar,Aslı pak temize döner,Orda hiç sinek gördünmü?

Namuslu değil miş meğer,Herkes böyle yaşıyor der,İnsan olan bilir değer,Sarraftan yanlış gördün mü?

Evrim Evrensel ara bul,Ar edep hayada yorul,



Vazgeçme onura sarıl,Bundan hiç ziyan gördün mü?

Evrim Evrensel



Kahveci dayı

Gel sözümü dinle kahveci dayı,Bu sözümdan ibret almak gerekir.İlk defa içtim ben böyle çayı,Rengine bakınca gülmek gerekir.

Binbeşyüz derler ya, dayının pozu,Gel de bölüşelim burada kozu,Üç milimi geçmiş masanın tozu,İlk önce bunları silmek gerekir.

Bura Çanakkale Şehitler yurdu,İçilmedi çaylar masada durdu,Bu hal sana kötü reklam olurdu,Esnafsan bunları bilmek gerekir.

Kimi öğretmendi, kimi talebe,Kötü çay parasın indirdi cebe.Ne ahlaka sığar ne de edebe,Bence bu hesabı silmek gerekir.

Evrim Evrensel



Kal da Gör

Gitmeyi bilebilirsin,Ya göndermeyi...Bilemezsin yalnızlığı,Ve kahredciliğini,Gönderki anlayasın...

Gitmeyi bilebilirsin,Ya kalmayı...Ve kalmanın dayanılmaz ıstırabını,Kal ki anlayasın,Gönderdiğin yada kaldığın an kavrayacaksın,Izdırabın çekilemez derinliliğini,Kaldığın zaman...Kal da gör,Benden dahada derin duyacaksın,Kemiğine inen bir hançerin acısı gibi,İliklerinde duyacaksın,Kal da gör...

Evrim Evrensel



Kalbimde Bir Anafor

Güneş gitti ve gün bitti,Yüzüne ay doğdu,Kalbimi ateş boğdu,Gün bitmeseydi,Güneş gitmeseydi,Ölüm Allah'tan gelir,Ayrılık etmeseydi...Gündüzle birliktelik hoş amma,Geceler gitmeseydi,Akşamsız olaydı günler,Ne olurdu ki...Nereden bileyim,Senle devamdır dileğim,Sonsuzluklar gibi...Aman tanrım!Onsuzluk ne kadarda zor,Kalbimde bir anafor,Yüreğimin içinde,Bir kor,Ne kadarda acı...

Evrim Evrensel



Kalbime Yuva Kurmuş Bir Dişi Yılan.

Aaaah ah.Kalbime kök salmış bir dişi ayrık,Bir filizini verse dışarı,Kökünden sökeceğim.Gizlice derinden yayılıp gider,,Tutup çeksem,Kendi kalbimi sökeceğim..Gelde söktür...

Aaaah ah.Kalbime oturmuş bir dişi nakkaş,Minkari'sini vuruyor adın yazarak,Elinden kapıversem, dışa atmaya..Kendi Kalbimi kıracağım.Gelde kırdır.

Aaaah ahKalbime çöreklenmiş bir dişi akrep,İndirse kuyruğunu, O'nu öldüreceğim,Kaldırmış Kıvrık kuyruğunu dolanır,Ensesine kusturursam,Kendi kalbimi zehirleteceğim...Gelde zehirlet...

Aaaaah ah.Kalbime yuva kurmuş bir dişi yılan,Ah bir çıksa dışarı,O'nu öldüreceğim...Ama çıkmıyor içimden,Öldürmek için, hançeri saplasamKendi kalbimi deleceğim,Gelde deldir....

Evrim Evrensel



Kalırsın Yolda

Karda yürür izin belli etmezleYürüme be gönül kalırsın yoldaSamanlar altında şu yürütenleYürüme be gönül kalırsın yolda.

Kirli bir meydanda pür,temiz,pakıArayıp yorulma bulaman hakkıHer sözü kötüye etme telakkiYürüme be gönül kalırsın yolda.

Ne sırlar taşır bak bir karakutuSakinlik altında oynak baş götüBozuksa kişinin mayası sütüYürüme be gönül kalırsın yolda.

Evrim Evrensel der Aralık beştiBir söz yaraladı, yerlere düştümDört bir yana bak gör pezevenk puştuYürüme be gönül kalırsın yolda.

Evrim Evrensel



Kalu bela Yok

Tapma hiç kimseye, o üstün değil,Vaz geçme kendinden, senden ala yok.Üstünlük taslama, o ast'ın değil,Eşit ol her vara, senden ulu yok.

Beyhude bu çaba, boşa yakarı,Aşağısı yok ki, olsun yukarı,Zaman ırmağının sensin akarı,Sonsuz aleminde kalu bela yok.

Kekeme mi Tanrı neden Cebrail,Veren alır canı niye Azrail,Yöneten olmazsa, çıkar Mikhail,İsrafil üfürmez sur'u hala yok.

Adem İslam madem, muhammed niye,Kur'an, İncil, Zebur, Tevrat hediye,Davut, Musa, İsa bu zahmet niye,Ayet ayet kitapla risale yok.

Peş peşe değişen nedir bu dinler,Çözer ki sırrı işleyen beyinler,İster Rab İsterse Tanrı desinler,Yaratandır insan, öte valla yok.

Olmayan hanede, olur mu huri,Bunda mana var mı be hey serseri,Erkeğe çok huri, kadına nuri,Yolcusuz bu yolda, sağa, sola yok.

Cehennem ve Cennet hangi adreste,Evsiz, barksız yatar hangi kodeste,Evrim evrensel'e gelen hevesteBelirsizse final, inan gala yok.

Evrim Evrensel



Kaosa Kozmos

Bir yol buldum çıktım, en yücesine,Mekanın görünce cana can koydum.Sedasına doğru koştum sesine,Tüttürdüm zamanı,ser sarhoş koydum.

İsrafil elinden sur'unu çaldım,Üfleyip öttürmez haberin saldım.Alemi sonsuz geçerli kıldım,Kıyamet gününün,noktasın koydum.

Çaldım Azrail'in, can heybesini,Koyamaz canları bil böylesini,Elçi, Hoca, Dede, kestim sesini,Ölümün yerine yaşamı koydum.

Haberleşme koptu, Cebrail sustu,Ahkam kesen gitti, Gündemden düştü,Bu dava uğruna çok canlar pişti,Vahhiyler yerine, uydular koydum.

Mikail doğadan olundu azil,Dinamiğin erki kalmasın fuzul,Hilkat-ı hakikat sırında sezil,Kaosun yerine kozmosu koydum.

Levh-i mahfuzunu indirdim raftan,Yer gök düzenini sindirdim Kaf'tan,Levh-i kalem yazmaz, bitti essahtan,Kalem,defter, kitap, yazgısız koydum.

Var eden, yok eden bağlı ahenge,Evrenle bir kuvvet girer mi cenge,Evrim Evrensel der maddede denge,Nötron prötonla kuartı koydum.

Evrim Evrensel



Kaplumbağa Üstüne Bindim Gezdirdim.

Ey erenler işim gücüm zor halim,Deveyi karıncaya yüke bindirdim,Canı yolculadım ekvator yolum,Kaplumbağa üstüne bindim gezdirdim.

Kurdu çoban ettim allı kuzuya,Ceylanı aslanla sürdüm yazıya,Turna ile yoldaş çıktım geziye,İdris eşgalini bildim sezdirdim.

Meryem'le buluştum kaldı hamile,Doğurdu bir oğlan insan(ı) kamile,Eyüp'e kurt oldum,çektirdim çile,Sabır sınavına soktum ezdirdim.

Süleyman'a öğrettim türlü lisanı,Mahluk dillendirdim sürdü devranı,Yer yüzünü sele boğdum gördü tufanı,Nuh nebiye gemi verdim yüzdürdüm.

Davut yumruğuyla vurdu demire,Yakup'un Yusuf'unu sürdüm esire,İnsandan nebi'ler verdim ha bire,İblis dolaştırdım hayli azdırdım.

Muhamedi yolculadım erim menzile,İsa'yı sakladım girdi incile,Musa'yı tur'umda beklettim bile,Elde kitap çok adresler gezdirdim.

Güneşin önüne koydum al ay'ı,Bulutlar üstüne kurdum yuvayı,Gördüm yağmurlar yere yağayı,Seller üzerinde gemi yüzdürdüm.

Beden kafesinde besledim canı,Gögün en üstünde tuttum mekanı,Tilki ile kardeş ettim yılanı,Yavruların asker nöbet dizdirdim.

Ay'a görev verdim yıldıza çoban,Hak-ı adaleti kıldım egemen,Ezilenle ezen bir oldu düzen,Mizan terazisin kurdum yazdırdım.

Girdim samanyoluna yürüyüp gittim,Sonuna ulaştığımda başına çıktım,Kainat yatağım,üstünde yattım,Hesapsız zamanda uyku kestirdim.

Güneşi koynuma aldım mum oldu,Yıldızlar sahilimde seril(i) kum oldu,



Ay gölge yaptı bir şemsiye oldu,Göklerin içinde kulaç yüzdürdüm.

Karıştım her işe burnumu soktum,Tırmandım merdivensiz arşa çıktım,Meyletim hak'a gördüm ki hak'tım,Cebrail'i ol canından bezdirdim.

Bulut yaptım ummanın suyundan,Ummanlar kurudu kaldım kuyumda,Kainat haberini aldım duyumdan,Evren çemberini buldum çizdirdim.

Huri meleklerle başladım işe,İnsan hizmetine verdim ki koşa,Yaradana sözüm olamaz haşa,Kul fikrine karar ceza yazdırdım.

Deryadan mey aldım koydum kadehe,İçip ayılamadım asla bir daha,Daldım derinime şaşırdım aha,Yıldızlar aş ettim kazan pişirdim.

Erenler meclisinin daldım içine,Benizleri renk renk türlü biçime,Kainatı toplayıp dünya içine,Koydum,kapakladım ona sığdırdım.

Atom ile oynadım oyun misketi,Hücrenin içine şifre disketi,Nötron prötonla döndü aşk etti,Rahmi maderine dölüm düşürttüm.

Yaratan bildiğim meğer akılmış,O da hiçlik makamına takılmış,Kainat varlığıyla öze dökülmüş,Canı kevgerine koydum süzdürdüm.

Karanlığı buldum ışık içinde,Yaratan yarattığı özün içinde,Evrim Evrenseli derdi içinde,Dermanı arattım ama sezdirdim.

Evrim Evrensel



Karşı Koyamadı Zamana

Uğruna öldüğüm,dönüp bakmıyor,Ektiğim güller de artık kokmuyor,Göz göz yaralarım merhem tutmuyor,Tabip,ilaç kar eylemez bu cana.

Tüm aşkı sevdamı ben o na kattım,Dünyanın,malını,mülküyle, ittim,Bir doğdum dönerken baktım ki battım,Gayrı gelememki ben bu cihana.

Doktor gelip bakmadan gitti,Anladımki vakit tamama yetti,Mekan-ı kafesi bu can terketti,Dönmez oldu gayrı mekan-ı hana.

Yarenler kefasız küsülü dargın,Sevda yüküm ağır,gönül çok yorgun,O mah yüzlüm bana kırılmış,dargın,Gelip baktı geçti gitti o yana.

Canım saklanmakta,tenim içinde,Ömür tükeniverdi dem de içimde,Böylesi varmı alemin kaçında,Gönülden sevdiğim gel söyle bana.

Ömür ağacım yaprağın döktü,Tırmandım,yollarım zirveye çıktı,Bir nefesçik durup geriye baktı,Gönül karşı koyamadı zamana.

Evrensel durduramazsın gidişi,Çırpınıp durursun boşa telaşın,Eritti can kafesim,o mah bakışı,Coşup karıştı Deryay-ı Ummana.

Evrim Evrensel



Katma Yalana (Türkü)

Dinin imanın varsa yalan söyleme,Gönül düştü sana oldu divane,Candan sevedim seni döndüm pervane,Bunca gerçekleri sayma yalana.

Göverttik seninle nergis sümbülü,Dikeni yüzünden soldurtma gülü,Feryadı figana salma bülbülü,Gülistan mekanı koyma talana,

Özgür iradede sevdik seviştik,Samın hışmı ile, savrulduk düştük,Ayrılık narıyla kavrulup piştik,Kemalet ehlini çalma yalana,

Gel doğruyla dost ol, yanlışa düşman,Bikarar,biyönsüz olursun pişman,Sakla sözün,sıra geldiği zamanSır-rı hakikatı,satma yalana.

Yalan tarlasında eksilmez diken,Hakikat bağında ğöğeren gülken,Gerçeğe dön yüzün, gerçek ki Hak'ken,Hakikat otağından kalma yalana,

Aktık ırmak ile,dolduk göl ile,Coşk ile çağladık taşdık sel ile,Erenler ceminde erdem yol ile,Yoldaşı ehlinden gitme yalana,

Evrensel'li sevdim,sendeki o'nu,Sanmaki gelmez'dir,hayatın sonu,Vakit sayaç'tayken sev ki cananı,Bu gerçek sevgiyi katma yalana.

Sözlerin bozulmuş gelmiyor ipe,İnsan meta değil atılmaz çöpe,Doğruları gör, yap kulağa küpe,Bir ömrü gel böyle serme yalana.

Yokları var ettik,zoru kolaya,Biridik başımız girdi belaya,Yüreğimin sesi alma alaya,İnatlar uğruna durma yalana.

Yüreğin üstüne örtme gel küller,Yapma,kapanmasın menzile yollar,Söz yürekte mahsur,tutsaklı diller,Ondan dildekini kurma yalana.

Ömür biter,dünya bitmez bir handır,İnan sensiz gönül,harabe damdır,



Az yaşa çoğ yaşa sonu virandır,Gönlümde gerçeksin dönme yalana.

Sevgisin Evrimin Evrensel'inden,Diken yaşar mola ayrı gül'ünden,Mızrap ses verir iniler telinden,Sazım sedasını yayma yalana.

Evrim Evrensel



Kavgalı Sevda..

'Sevme dediler,Eyletemedim ben beni.Yana, yana sevdim...

'Gitme' dediler,Durdurtamadım ben beni,Döne döne gittim...

'Çatma' dediler,Vurdurtamadım ben beni...Seke seke çattım...

'Yanma' dediler,,Söndürtemedim ben beni..Alev alev yandım...

Yaşama dönmeden ensemi,,Yaşamaktan kopmadan hemi,,Arkasını döneni neyleyim....

Selam yaşama,,Selam sana..Ölüme karşı verdiğim kavgam,,,Kavgalı sevdam merhaba yine...Ve Sevdalı kavgam seninle.....Yine mi?Evet yine,,yine,,,

Evrim Evrensel



Kem Kondurur

Bülbüller baykuşa zemdir,Ötüşüne kem kondurur.Nadan dili ağu demdir,Tutuşuna kem kondurur.

Gamsız ise dostun eşin,Seni yakar kor ateşin,Yarın doğacak güneşin,Batışına kem kondurur.

Evrensel der kem bu diller,Nazarından solar güller,Yar koynunda görse eller,Yatışına kem kondurur.

Evrim Evrensel



Kendin Neyin Nesi Görünenin Ne

Söylenmektedir laflar kulakta,Cadde, Şose, Sokak, Yollar, Yolakta,Hele dön aynaya kendine bak da,Kendin neyin nesi? Görünenin Ne?

Hemi rezil oldun, hemi de kepaze,Dolaşıksın dolaş, gelmezsin düze,Sen gibiler bozar, gelemez bize,Kendin neyin nesi? Görünenin Ne?

Suçunu yükleyip suçsuz Nurdan'aYaptıkların bir bir çıktı meydana,Tepeden aşağı karanlık limana,Kendin neyin nesi? Görünenin Ne?

Başını sokmuş derinine kuma,Götün dışarıda görünen duma,Ayıbını örtmeye ufaktır yama,Kendin neyin nesi? Görünenin Ne?

Evrim Evrensel



Kerem eyle bana Haydar'ı aba.

Sevgiye dönerek girdim gönüle,O yar aldı beni gerdi çarmıh'a.Özü sözle birken erdim menzile,Yalana boğuldum işte hal aha.

Kuru dal yeşermez boşadır çaba,Batmanla işleğim gelmez hesaba,İki gönül bir olmazsa vah baba,Fikirler buluşmaz ayrı kal daha.

Gönül aşığıyım,öze girenim,Sevgi dinim benim inanç imanım,Asl'olan sevgidir kalan yalanımSatanlar etini varsın kasaba.

Ser eyledim sırrım yoluna feda,Sen sultansın bense kapında geda,Alan aldığına doymaz dünyada,Sen ganisin bende Mansur'u baba.

Bir gönül eri' yim, özüm ışıktır,Aşığa cefalar veren maşuktur,Bilgi ulu handa,özüm düşüktür,Kerem eyle bana Haydar'ı aba.

Kimisine göre ben bir abdalım,Arz eylesem halim ile ahvalim,Gahi cahil oldum,gahi de alim,Mizan'ı kuran'lar baksın hesaba.

Evrim Evrensel'im daim umudum,Mey olup dem aldım yudum yudum,Erenler cem iken özümü yu' dum,Akşamı bitirdim erdim sabaha.

Evrim Evrensel



Kırıldı Bana

Bugün mah yüzlü cananı gördüm,Hasretle uzun uzun sarıldı bana,Dağılmış zülüfler tellerin ördüm,Bilmem ne oldu ki kırıldı bana.

Şad oldu gönül,şükür buluştuk,Dergahında sene yıllar çalıştık,Yandık piştik amma geliştik.Sarp yüce dağlar yarıldı bana.

Sevgili cananla ettik muhabbet,Rahmeyle halime medet-ü mürvet,Sevdalar perisi ben kulun affet,Dönüp nazar etti darıldı bana.

Bunlar birer gerçek inkar eyleme,Azlet ister öldür ama haylama,Cananın kozunu benle paylama,Nice demlerinde soruldu bana.

Canımın içinde aradım buldum,Sen gibine ben ne kul köle oldum,Evrensel gölüne Evrimi saldın,Nice derya umman kuruldu bana.

Evrim Evrensel



Kış Baharsız Yazlarım Var

Durun turnalar durun,Yare söylem sözlerim var,Biçareyim gönlüm yorun,Yola bakan gözlerim var.

Alın beni de beraber,Gurbet elde oldum heder,Yorulmuş da yola gider,Çok takatsiz dizlerim var.

Üç beyitlik namem alın,Uykusunda yare salın,Dosttan dosta haber olun,Tel düzensiz sazlarım var.

Ben gibiye yardım edin,Yanık yanık ötüp gidin,Nazlı yare selam edin,Kış baharsız yazlarım var.

Evrim Evrensel



Kızıl Gül Oldum

Sabah seherinde dostun bağında,Bülbülü tuş eden kızıl gül oldum.Düşün deryasında sörf konağında,Cümleden kelama dilsiz lal oldum.

Yıldızlar meclisim, zühre klavuz,Ay ötede durdu günse yalınız,Gündüzüm huzursuz,gecem uykusuz,Mecnun sahrasında Leyla çöl oldum.

Katrenin içinde bulduğum umman,Ateş bilinmezken tüttüğüm duman,Sonsuzluk bandında ölçtüğüm zaman,Asırlardan çaldım bunca yıl oldum.

Evrim Evrensel gez hayalde düş'de,Dört yön bire indi gidiş gelişte,La hiçlik değil mi sözde, deyişte,Fikriyat tümünde deme, kal oldum.

Beylikdüzü 10.05.2017

Evrim Evrensel



Kimbilir

Her rüzgarla bir yaprakla yellenen,Her yağmurla bir dere ile sellenen,Zaafları uğruna anaları bellenen,Kaçıncı bu kim bilir.

Kim bilir kaçıncı,Umurunda olmadığınım,Gittiğinde,dönüp bakmadan geriye,Kim bilir...

Evrim Evrensel



Kimi Zemheride Zamansız Düşer.

Hayat ağacının yapraklarıyız,Kimi erken kimi gecinde düşer,Bakan bu gözlerin kirpikleriyiz,Kimi erken kimi yumunca şaşar,

Baharda düşenin acısı buruk,Yazda düşenlere denir ki çürük,Hazandakin normal görmeli gerek,Kimi zemheride zamansız üşür.

Şu oğlanı birde kızı everek,Vakti gelende de yol almak gerek,Sebebi saike azrail ne gerek,Kimi gitmek bilmez ucunda şaşar.

Evrim Evrensel



Kin Nefret Tohumları Ekilmesin.

Sevgi beslenilen yurt toprağına,Kin nefret tohumları ekilmesin.Din İman adına solum sağıma,Kin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Gel inanma baş yalancı Recebe,Dolar yuroları indirir cebe,Eşe dosta devletin malı hibe,Kin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Burakcan, Berkin, Ahmet'in babası,Kötü kokularda ülkem havası,Bu oyuna gelmemek insan hası,Kin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Bayrama mı kaldı yoksa kurbana,Barış Özgürlükler feda türbana,Din İman adına kıyıldı cana,Kin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Ne yöne dönersen orda hırsız var.Yapıp inkar eden yüzsüz, arsızlarMillet hanesine yağacak al kar,Kin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Allah korkusun bilenler hak yer mi,Cehaletten istifade eder mi,Din ve mezheb diye insan böler miKin nefret tohumları ekilmesin,Garip gureba beli bükülmesin.

Evrim Evrensel



Kirpiklerin Kalem Yazdı Şiiri

Kirpiklerin kalem yazdı şiiri,Aklım baştan gitti yaptın sihiri........

Evrim Evrensel



Kirpiklerin Ok mu Bana.

Yar sevgine muktedirim,Gelsene yüzü ay bedirim,Eriyorum erim,erim,Merhametin yok mu bana.

Okunursun bende kitap,Kapanmasın gönlünde bab,Kaldırsana yüzden nikap,Seyr-i cemal çok mu bana.

Mecnun'unum sen Leylimsin,Selvimsin ince bellimsin,Sen boynumda vebalimsin,Cüda kalmak hak mı bana.

Sen gelende aklım şaşar,Yanar dünyam,şaşar beşer,Saplanıp kalbime düşer,Kirpiklerin ok mu bana.

Evrim Evrensel geda'ndır,Od değil yakan sevdandır,Cana can veren sedandır,Kavuşmak ırak mı bana.

Evrim Evrensel



Kocaman Hasretim.

Bir gittin, pir gittin derler ya,Aynen öyle...Hasreti büyüttün,Yanaklarından dudağımı,Sedalarından kulağımı hasret,Ve hatta yüreğimi yetim koydun.Yoksa İflas mı etti duyguların.Şimdilerde;Sadece resimlerinleyim,Konuşmaya uğraşırken nafile,Resimler ahraz,Resimler lal,Konuşmamakta ısrarlı...Biraz küçücükler de,Türkmen kıyafetler içinde cakalıKimisi poz vermiş fiyakalı,Kiminde gülüşler dolu dolu,Kimler yarattı böylesi hali,Gözlerim yağmur yüklü,Kalkmıyor gibi elim kolum,Yüreğim üzgüler yüklüyor çıkınıma,Hasreti saklarcasına derinine,Göremesinler, görünmesinler diye.Gördüğüm kızları benzetiyor sanaVe sohbete çalışıyorum.Tartışırken ısrarlaVe hatta inatla...Dağlarca hasretinVe arkasında kaldın gibi,Görünememektesin.Gözlerim beklemede,Kapı tıkırtısında kulağım,Bazen geldin gibi,Kapıyı açtığımda yoksun.Ne inkar edeyim,Ölümüyüm, dirimiyim belirsizÖylece geçiyor sabahlarımVe de tüm akşamlarımHasretler dolduruyor çıkınınaGeçmektedir günlerimKocaman oldu hasretim.

Evrim Evrensel



Kolaycılar

Emeksiz, Zahmetsiz, kolaycılarMeydan okunurken haytaca,Özgür olmak adına,Ne naralar atıldı,Meydanlar inletildi...Özgür olamayınca daMeydan okuduklarına eğildi boyunlarTeslim olup, Kul oldu.İnsanlığından da geçti koyunlar...Sustu, Naradan vaz geçerek,Ürktüler, Korktular,Altlarını doldurup çuvalladılarVe Korkuya teslim oldular...Bedeli ödenmeden sahip olunan korunur mu ?Bedelsiz alınan,Bedelsiz terk edilir di !"Tohumuna para mı saydım" hesabıKolayca terk etti alanlarıKazanımları daBedel ödemeyen kolaycılar...

Evrim Evrensel



Koyan utansın

Utanıpta başını öğüne eğme,Seni bu hallere koyan utansın,Kader deme sakın talihe söğme,Buna kader diyen diyen utansın.

Görki kar yağdı başıma, Kanlar karıştı yaşıma, Hasretin gömdüm döşüme Cigerparem cigerparem.

Küçücüksün bugün büyürsün yarın,Sen Eylem'sin kaldır kalksın kolların,Kurtuluşun bilki ayrık yolların,Senin yolun ayrık koyan utansın.

Nakarat

Evrim Evrensel der Eylem içindir,Ya anasız ya babasız bu tek seçimdir,Ben babanın kızı olman suçundur,Seni bu babasız koyan utansın.

Nakarat

Evrim Evrensel



Kozmik Makamı

Kozmik Makamının yukarı çıktım.Bir mekan gör ki şaşakaldım.Koca bir kitap okunamayan,Uzun bir kalem silinemeyen,Dört de amade...Çaldım araçlarını aldım,Sur yok çalınamaz.Heybe yok can alınamaz.Dil yok haber alınamaz,Azil oldu doğa özgür,Kitap gitti, sicil yok,Kalem gitti,yazgı yok,Bundan sonrasına sözü olan gelsin...Ne yapmalı ?Ne yapılmalı ?Nasıl yapılmalı ?Bilenler gelsin...

Evrim Evrensel



Kör gözlüye pinhan idim.

Gökte Melek,Yerde İnsan,Yoğ iken inen ben idim.Od düştü özüme bir anKandilde yanan can idim.

İnsan donunda Hak iken,Kırklar dar' ında pak iken,Turab oldum yer yok iken,Turda dönen mihman idim.

Luvi idim,Albigen'dim,Nefisim devini yendim,İnsan olup çokça geldim,Kör gözlüye pinhan idim.

Bühtanlarla kora yandım,Yanıp ta özüme döndüm,Kandilde ol nura bandım,Kerbela' da aman idim.

Yandım köze Montsegur'daKah Sivas'ta,kah Mısır'daMusa olup dönen Tur'daNur özünden çıkan idim.

Havariler, Yahovalar,Kırklardaki maveralar,Yaldızlı meşin kab'dalar,Hurilerle gılman idim.

Anadolu Rum'elinde,Şah Hatayi ahvalinde,Yüzdüm Erenler gölünde,Derya, Deniz akan idim.

Döndüm Evrim Evrensel'e,Mansur iken verdim kelle,Hermes İdrisle menzile,Bedreddin'le varan idim.

Evrim Evrensel



Körfez Kumsalı

Körfez kumsalının kum taneciklerinde seni aradım bu gün.Kumlarda ayak izlerini,Ufuklarda gözlerini,O edebsizce sözlerini...Denizinde kulaçlarını,Şaklabanlıklarını...

Ayak izlerini " rüzgar götürdü" deyince kum taneleri!Gerek kalmadı gerisine...Kulaçlarını denizine,Şaklabanlıklarını dalgalarına,Rüzgar kapıp götürmüş madem ayak izlerini.Gerisine de gerek kalmadı,Sormadım, soramadım...İz'in yok İz'in!Anlıyor musun...Çok bilen.Hadi bilsene...Çok olan.Hadi olsana...Çok kalan.Hadi kalsana...Ve her şeyden önce; çok anlayanım.

31.08.2016 Altınoluk

Evrim Evrensel



Kulağında kelebekler uçuşur.

Konuşa konuşa yordu beyinimi,Kelimen kelimeler ardında uçuşur.Yetişmek mümkün mü seri, hız imiYanağında binlerce renkle dolaşır.

Rüzgar kovalar ve estikçe coşar,Kim bilir kimlerin avlağa düşer.Çiğden öte gitmez sanma ki pişer,Yenilmez, yutulmaz, ağıza bulaşır.

Sevgide hesap yapar çarpar ve böler,Boş kalır otağı, o sanar ki dolar,Ne güz gülü açar, ne ak gül solar,Hazan vakti bitmez, çokca ağlaşır.

Felfecir oku gözü, dört yana bakar,Saçının kakülüne toka hep takarKendi ateşiyle kendisin yakarBaş ucunda akbabalar dolaşır.

Evrim Evrensel



Kulak Kadehimle İçtim Badeyi.

Şaraba eyledim kulağı kadeh,İçtim mestaneydim canan içinde,Dostun meclisinde gelen hoş seda,Geçtim derdest idim han han içinde.

Gönül meyhanemdir demler içerim,Halden bilmeyene ne hal açarım,Yıllanmış şarabı çeker uçarım,Geçtim hermes idim insan içinde.

Kulaklar keş olmuş durmuyor arsız,Hem saki, hem içer, inan zararsız,Yürümez bir adım,erer kararsız,Döner pervaneydim deman içinde.

Muhabbet içerim olurum bir hoş,Bilmeyen sanar ki bizleri sarhoş,Eşgali Abdalız,görünen berdoş,Çerağım sönerdim güman içinde.

Şarabın pinhanı dostun avazı,Pişmemişin olmaz tad ile tuzu,Mahir olan kurar tartı terazi,Bilançoyu gördüm mizan içinde.

Şaşar kar zamanım hesabı tutmaz,Usta gönüllere kem suyu akmaz,Pişirirsen sözün bir cana batmaz,Arı balın yaptım kovan içinde.

Evrim Evrensel'im içtim içerim,İçer,can içinde canan seçerim,Kavli kararımdır sanma geçerim,Cemali beslerdim mekan içinde.

Evrim Evrensel



Kumru (Türkü)

Pencereme yuva yapma,Kargayla baş edemezsin.Yumurtlayıp yavru yapma,Kargayla baş edemezsin.

Sen gariban bir kumru'sun,Yoktur hilen,kurman pusu,Ne kahpesin, ne deyyussun,Kargayla baş edemezsin.

Karga dönüp gak guk diyor,Yavrular cik cik ediyor,Başımdan çekil git diyom,Kargayla baş edemezsin.

Sana,karga zulüm yaptı,Yavrularını bir bir kaptı,Yuvanı başına yıktı,Kargayla baş edemezsin.

Kumru beni dinlemedin,Gidip ağaca tünmedin,Ciğerin yandı inledin,Kargayla baş edemezsin.

Evrim Evrensel der ey kuş,Penceremden yakamdan düş,Korumak seni müşkül bir iş,Kargayla baş edemezsin.

Evrim Evrensel



Kurban Olayım

Bak ahu gözlüm gönül hasarına,Candan geçe geldim yar didarına,Salıver gideyim göç katarına,Sal kurban olayım bu seher vakti.

Bu sevda değilki bir dil i püryan,Gel gönül şehrine gel olki mihman,Canım feda dosta ben kalam üryan,Bil kurban olayım bu seher vakti.

Aşkın ateşine gizinle yakma,Sinemi kül eden gamzenle bakma,Bana doğru bakıp çehreni çatma,Gül kuban olayım bu seher vakti.

Hor görme sevdiğim,beni de dinle,Bu derde devayı ara benimle,Evrimli evrimsiz Evrenselinle,Öl kurban olayım bu seher vakti.

Evrim Evrensel



Kurtula Bakın

Ruhlarını benlik timi,Kuşatmış, kurtula bakın.Megaloman olmuş kimi,Başatmış, kurtula bakın.

Yükseklerde gezer, uçar,Dağları yaratmış naçar,Gerçeklerden öte kaçar,Haşatmış. kurtula bakın.

Her şeyi bilenim diyor,Ne söylersen o biliyor,Helva diye herze yiyor,Döşetmiş, kurtula bakın.

Kamil geçinen budala,Sollar bilimi cühela,Bire, Teke, iman ala,Şaşatmış, kurtula bakın.

Elde muska, nefes derin,Üfürür oynatır yeri,Bilen, anlayan, serseriYaşatmış. kurtula bakın.

Kini Evrim Evrensel'eSalya sümük kusar hileTakmış kafayı Deccale,Boşatmış kurtula bakın.

Evrim Evrensel



Kutsal Çanaktır Aşkın yuvası.

Çok da zorlamamak gerek yaşamıKendi haline bırakmak,Akıl, düşün, beden ve enerji daha realiter.Çünkü bilinçaltısı yok.Ardılı, öncüsü yok.Hesabı kitabı yoktur yaşamın,Sinüsü, kosinüsü yok,Tanjanı, kotanjanı yok,Matematiği var kendi özündenEnerji üretimi oradan...Logaritması asla.Ve ondandır ki yaşanılmakta insancasıAldım, verdim yok,Kar zarar hesabın tutmazYoktur muhasebesi,Ben Sen yokolur bizlikte,Hesapsızcalıktır bireyin insanca yaşamasıAşk gerekir Aşk...Çünkü Aşk ;Önce beyinlerin kutsal çanakta buluşması,Sonraaa Ruhların birbirini his etmesiVe özlemesidir kiSonrasın da; tene düşmesidir.Ruhun bedene efelenmesidir.Ve Kutsal çanaktır aşkın yuvası.

Evrim Evrensel



Kuyruğumuza Su Düştü.

Gün doğumu hiç değişmedi,Ve gün batımı da...Her yeni doğuşla günün;Maziye katık oldu dünlerimiz,Katmer katmer büyüdü...

Kuyruğumuza su düştü,Tarandı saçlar,Türküler yakıldı sevdalara,Delikanlılıklar şahlandı...

Kimi giderken,Diyarı gurbetlere,Başlık parası uğruna...Kimimizin başı girerken derde,Sevda uğrunaAz boyun eğmedik namerde...

Taşınırken aşk acısı yüreklerde,Hasret aynı buruklukta.Ahlar aynı ayarda,Çiçekler açanda baharda,Ne sevdalar değiştiNe de Sevda acısı.

Evrim Evrensel



Küsülü Kaldık Yar ile

İda dağının dibinde,Küsülü kaldık yar ile,Yandım o yarin dilinden,Küsülü kaldık yar ile.

Bir kor yanıyor özümde,Hayali tüter gözümde,Yalan yanlış yok sözümde,Küsülü kaldık yar ile.

Narlı altı Mıhlı çayı,Hesap olmaz gönül zayı,Besledim sevgi sevdayı,Küsülü kaldık yar ile.

Akar durur şahindere,Akıl şaşkın gidem nere,Usandım candan bin kere,Küsülü kaldım yar ile.

Yoktur insafı vicdanı,Özlemez mi Canan canı,Sevgi Sevda nerde hani,Küsülü kaldık yar ile.

Evrensel der böylesi yar,Sevgi yiyen bir canavar,Sevgide olmazki pazar,Küsülü kaldık yar ile.

Evrim Evrensel



Leke Var Yar yanağında

Çanakkale çanağındaLeke var yar yanağındaOnur eksik olmaz aslaİso baba ocağında.

Çardak berisi LapsekiOdun geldi çeki çekiHiç bir kemlik gizli kalmazGör Truva'yi, Dümrek'i

Güzelyalı, İntepe'yeNamın yayık şehir köyeEzine'nin gönlü kalır,Yenmez atılsan köpeğe.

Gezdin durdun otel,motel,Domuz sürüsüne katıl,Sedef'inle örtüp üstün,Hakkın olan yere atıl.

Yıkmışsın Çimpe kaleyi,Sandın vurursun voleyi,Her şeyini berbat ettin,Neyledin o hergeleyi.

Acımadın mı kızınaKoştun zaafın hazzına,Yattığın sonsuzlarınla,Çerkez, Manav'la Laz'ına.

Birin verdin ülküdaşa,Kendin kondun mundar leşe,Neyin varsa harman yerde,Birin sipariş yetmişe.

Köprü altlı arabada,Uydurursun her kitaba,Aklın fikrin apışında,Mızrak sığmaz çuval, kaba.

Bakıbahçe terasına,Birde çatı arasına,Domuzmuydu yoksa aslın.Alnın çamur karasına.

Evrim Evrensel yetmeli,Bu iş burada bitmeli,İlden ile yayılmadan,Tas tarağıyla gitmeli.

Evrim Evrensel



Mahlassız.

Çırpınıp dolanır, karşı kıyıya,Çıkar elbet yüze yüze Mahlassız.Dar köprüde eyvallah etmez Ayıya,Gelmez elbet dize dize Mahlassız.

Yuvarlak söz fakiri, hep sivri dilli,Bülbülle savaşır, incitmez gülü,Hırçın olmaz, durgun dipten sinsinin seliYıkar elbet bendin süze süze Mahlassız.

Varlığın sunmaktır aslın ganisi,Düz olanın olmaz ama, yani'siAcısı baldan olur dostun yahnisiDöker sofrasına size bize Mahlassız.

Evrim Evrensel'in Usta OzanıHer daim kaynamada gönül kazanı,Nekesin yeşermez kuru hozanı,Döker kırar yobaz yozu Mahlassız.

Evrim Evrensel



Meclis-i İrfanda doğru de sözün

Meclisi irfanda doğru de sözün,Ok olur eğriye dokunur deler,Doğrulara baktır,baksın özgözün,Görünmez olanı önüne serer.

Hilafı hakikat ile bir olma,Dibin görmediğin sulara dalma,Muhannet Lokmasın zerresin alma,Kalır boğazında,nefesin keser.

Sevgi olmadığı yerde gül bitmez,Yalan ile yola gitme, yol bitmez,Kara çalı dalında bülbül ötmez,Şakı bülbül isen,kargalar susar.

Işık ol,karanlık dağılır,sönme,İkrar verme,verir isen de dönme,Dostun ahvalini git sor erinme,Kem gününde gelir gülünü derer,

Evrim Evrensel'im doğrudan sapmaz,Çıkar,topla,çarp,böl,hesabın tutmaz,Doğru olanlara doğru söz batmaz,Diken eritip,yoluna gül serer.

Evrim Evrensel



Meğer bizden öte dünya var imiş.

Bizden maada bir dünyayı görmedik,Meğer bizden öte dünya var imiş.

Evrim Evrensel



Mektup onda gibi,pul bana kaldı

Kelam, kelam, hecelediler beni,Sözler onda gibi,dil bana kaldı.Vicdansızca talan etti bahçemi,Bülbül onda gibi,gül bana kaldı,

Bilinmez sarplara verdi yolumu,Eylem'siz bilmezim sağım solumu,Param parça oldum görün halimi,Beden onda gibi,kol bana kaldı.

Dost bildiklerim hep seyre dikildi,Bir Yavrumda benden ayrı çekildi,Ağardı saçlarım tel tel döküldü,Tarak onda gibi,Kel bana kaldı.

Evim barkım gizli gitti talana,Şeyten ahmet kalkmış gelmiş kırana,Bir tek sazım ile kaldım üryana,Meta onda gibi,çul bana kaldı.

Aklım ermez sinsi sinsi baktılar,Fitneyi Fesatı yaren tuttular,Dumansız yangına gönul yaktılar,Ateş onda gibi,kül bana kaldı.

Gerçek sevgi döner inanç,imana,Kin nefreti eritir katar samana,Can alıcı konarken sine-i cana,Kalmak onda gibi,yol bana kaldı.

Sanmışidim ömür geçer Eylem'li,Eylem'siz geçen günlerim elemli,Evrim Evrensel'in sonucum belli,Mektup onda gibi,pul bana kaldı.

Evrim Evrensel



Mesafeler Bir Hiç Olur.

Yarin derdini çekerim,Köküne sular dökerim.O yeşerir ben biterim,Bilmem böyle nice olur.

Çarpışırım yenilmezle,Gidiyorum dönülmezle,Neyleyim bu hal bilmezle,Can vermek ise bac olur.

Dolandım çırpı çalıya,Denk geldim ben bu belaya,Çıkamam belki salıya,Cumaya gelmek gec olur.

Evrim Evrensel ne oldu,Yazbahar sarardı soldu,Vakit geldi tamam oldu,Mesafeler bir hiç olur.

Evrim Evrensel



Meşrebinden Anlaşılır Menşe'yi

Kederlenip efkarlanma sen boşa,Meşrebinden anlaşılır menşeyi,Tohumu boşuna ekme sen taşa,Meşrebinden anlaşılır menşeyi

Gönül sarayına davet edersinO gider ahıra neyler ne dersin,Öyle olmaz, böyle yapma ki dersinMeşrebinden anlaşılır menşeyi

Zuhur eder dört yana her şeyi ile,Ne yaparsan boşa gider nafile,Kara çalı yurdu konamaz güle,Meşrebinden anlaşılır menşeyi

Anormaliklere normal der yaşar,Hergün bir soysuzun koynuna düşer,Pak olan kapta durmaz kaynar taşarMeşrebinden anlaşılır menşeyi

Evrim Evrensel



Mevlayı Seversen..

Gülüm bana yanlış payı,Biçme mevlayı seversen.Kirişinden ok'un yay'ın,,Çekme mevlayı seversen..

Sarmalı ince belinden,Dermeli gonca gülünden,El bağı ile sen yolundan,Geçme mevlayı seversen...

Bu gerçeği kılma yalan,Anlamsıza döner sevdan,Sen Sultan,bense gedan,Uçma mevlayı seversen..

Söyler sözü susuk dilim,Öter derdi sazda telim,Nolur benden dudu dillim,Kaçma mevlayı seversen..

Evrim Evrensel var ahım,Birdir akşamım sabahım,Mey yerine zehr-i ağum,İçme mevlayı seversen..

Evrim Evrensel



Miraç'a

Öz Özlüde gezdi, Ulu buluşma,Musa, İsa,Mu ahmet Ona baktı.Işındı yürüdü, ışığa koşma,Akıl eremez ki O sıra yetti.

Ne deve vardı, ne ortada burak,Öz Özüne erdi yok oldu ırak,Ulaşan idraktir, ötesin bırak,Miraç algımızdır, Nur Nura yetti.

Beşer yordu durdu anlayamadı,Sığdakinin biri algılayamadı,Yaratanı özde buldu yokladı,Akıl Çipin çözdü, O sıra gitti.

Yaratanın özüne sadık kaldı,Zerre kadar, dirhem kadar şaşmadı,İnsanın insandan farksızın dedi,Hakkı Hak belledi, Hak Hukuk yetti.

Mahlükattan kopup eyledi beşer,Cebrail rehberden ulaştı haber,Sevgi köprüsüyle yürüdü ekber,Kılavuz gerekmez, kendisi aşktı.

Evrim Evrensel der, böylesi bence,Yaratan özüne dolar sevince,Bu sırlara akıl eremeyince,Hakkı hak'ta gördü, Hakka ulaştı.

Evrim Evrensel



Moment Tezgahına düşme.

Dana idi Öküz oldu,İneklere minnet olmazÇayır Çimenlere daldı,İneklere minnet olmaz.

Ömrü her şey taklit eden,Taklitçinin önde giden,Birine sorar en azından,Tüneklere minnet olmaz.

Olmuş tam bir tımarhane,Adı konmamış hastane,Herkes serbest der sanane,İneklere minnet olmaz.

Edremit'in Altınoluk,Belirsiz er, çocuk çoluk,Millet yanar döner balık,Döneklere minnet olmaz.

Evrim Evrensel gel şaşma,Moment tezgahına düşme,Bundan dahasını deşme,Külünglere minnet olmaz.

Altınoluk 13.09.2016

Evrim Evrensel



Muhabbet Şirindir.

Muhabbet şirindir, elim olmuyor,Gönülde ganisin ahar dolmuyor,Senden başkasını sahi görmüyor,Lamelif, Lam Cim, Dal, Elif hal oldum.

Esersin başımda sevda yelice,Akıl fikir kaydı, kendim delice,Bendin yıkar gelir çılgın sel'ice,Enginlerden akıp, derya göl oldum.

Evrim Evrensel'im ruhta bedende,Sende zayi oldum, yokum ben bende,Servi revan olup, sallan gidende,Turab'ınım ey yar, düzlü yol oldum.

Evrim Evrensel



Munzurun Sümbül Gülü

Evin önü duvar mıDibinde güller var mıAkşam size gelirsemKaryolanda yer var mıLey lee ley leeeLey lee ley leee.

Beyaz fistan modası,Ne temizdir odası,Dediler yarin hasta,Bana gele gadası.Ley lee ley leeeLey lee ley leee.

Evönünde var gülü,Öter dalda bülbülü,Öyle bir yar sevdim ki,Munzurun Sümbül gülü.Ley lee ley leeeLey lee ley leee.

Pencereden bakıver,Yar şişeden rakı ver,Eğer rakı vermezsen,Bir yüzüme bakıver.Ley lee ley leeeLey lee ley leee.

Munzura karlar yağsa,Yarim bir haber salsa,Ben Pulur'u yakarım,Yarime bir hal olsa.Ley lee ley leeeLey lee ley leee.

Evrim Evrensel



Mürüvet

Bürücek,Tekiri, aradım durdum,Bulamadım Türkmen kızı MürüvetiYorulup kayanın dibe oturdum,Bulamadım avşar kızı Mürüveti.

Ne Mersin bıraktım, ne de TarsusuNe Mut kalesini, ne de Soğuksu,İçtim aşkın şerbetinin dolusunBulamadım yörük kızı Mürüveti

Müşkülat içinde kaldı zuladaSöke, Soma,Turgutluda, KuladaKarabük, amasra, SafranboludaBulamadım Çeçen kızı Mürüveti.

Türkmen miydi, Yörük müydü, avşar mı,Yürüdüğüm yollar ona düşer miGönül sevdiğinden cayar, şaşar mıBulamadım Türkmen kızı Mürüveti

Evrim Evrenselin kısmeti sevda,Gavur dağlarında, nehri Seyhanda,Osmaniye, Karataşta, CeyhandaBulamadım Apdal kızı Mürüveti

Evrim Evrensel



Na dan ı sevg ime

Sevdamı anlatamadımGizliden çiseledi gözlerim,Akıttım yüreğimin zulasınaArlandım.Yüzüme vurdu arım,Kızardım,Saklı sevdamaydı arlanışım,

Sevdamı dinletemedim,Kulak tıkadın feryadıma,Şiddetiyle kırıldı faylar,Çatladı toprağın sabrı,Yüreğim iki pare bölündü,Birini sevdan aldı,Biri bende kaldı.Sevda dağımı eşkıya bastıYürek mahsur,Sevgim esir,Sevdam beter,Derbederim,Per perişan halim...

Sevdamı anlayamadın.Şurası,şu benim,Orası, O benim,Burası, bu benim diye diye.Benim, ben diye diye,Ve Sen sende kaldın.Kaybettiğin o sevgi bende kaldıBaşı eğik, boynu bükük...

Çekip gittin haa.Hem de bir çırpıda,Nede kolayca,Sevdam senle gitti,Sevdamı ver desem,Ölürsün...Hani Ölmen de sevdaya değil,Vermeme alışkılarından...Korkma hiç bir şey istemem,Korkma ve ölme...Ölme ve de yaşa.Yaşa, yaşamalısın.Sevdamla değil,Bencilliklerinle başbaşa...

Evrim Evrensel



Naçar Gönlüm

Naçar Gönlüm etm(e) eyleme,Duy kulakla, aç gözünü,Bakıp görme, duy söyleme,Kapa kulak, yum gözünü.

Böyle suda balık olmaz,Şaşıranlar yola gelmez,Evir çevir boş kab dolmaz,Duyma kulak, yum gözünü.

Nere baksam kirli paslı,Gönlüm gamlı, Sevdam yaslıEller giyinmiş libaslıSavur külün sök közünü

Evrim Evrensel darda'dır,Kuşatılmış od nar'dadır,Sevgi uğruna har'dadır,Kaybetme sakla özünü.

Evrim Evrensel



Namert etme ben mert'ane öleyim.

Kibirlik hırkasın giyinip övün,Sen kalıcı ben mihmane olayım,Muktedir sanarsın oyalan sevin,Sen alıcı ben virane olayım.

Gönül sevgi yüklü canı beraber,Gafil gümmanda kalır bihaber,Dost bildiğim ırak durmuş seyreder,Demezler de dost kabrinde olayım.

Katre katre aktım doldum ummana,Batacak geminin geçtim dümene,Karşı konulamaz oldu zamana,Derman sende, ben darthane olayım.

Evrenseli tıktın kodes kafese,Yetişmen zor oldu o son nefese,Rağbet oldu deyyus ile terese,Namert etme, ben merdane öleyim.

Evrim Evrensel



Nazlım Benim

Hayallerim yalan etiin,Aşkı bana yılan ettin,Gönül bağım talan ettin,Ala gözlüm nazlım benim.

Neler gördüm neler çektim,Deryaya deniz yaşlar döktüm,Merhametsiz! boynum büktün,Ala gözlüm nazlım benim.

Yunus ettin deryaladın,Eyüp ettin yaraladın,Derdime dert sıraladın,Ala gözlüm nazlım benim.

Evrenseli saldım gama,Canı adadım canana,Tuz biber ektin yarama,Ala gözlüm nazlım benim.

Evrim Evrensel



Ne ben seni,Ne de sen beni,

Katmer katmer hasret, asır galiba,Ne ben seni gördüm,Ne de sen beni.Kocadı bir ömür oldu ki heba,Ne ben seni gördüm,Ne de sen beni.

Ne Bayramlar geçti,Nice kurbanlar,İflah olmaz inan gönül kıranlar,Böye günde olmaz imiş yarenler,Ne ben seni gördüm,ne de sen beni..

Gecem sensiz geçti, gündüzüm sensiz,Gönlümde hep sensin,sen ise bensiz,Korkum biryerlerde ölmek kefensiz,Ne ben seni gördüm,ne de sen beni.

Bu sevdayı boğmak sana ne verdi,Yükselip de başın gögemi erdi,Mezar başım çalı çırpı göğerdi,Ne ben seni gördüm,ne de sen beni..

Aha gidiyorum, al sana dünya,Evrensele hediyendir talanya,Dilerim gönlünce bir yar bulan ya,Ne ben sana doydum ne de sen bana.

Evrim Evrensel



Ne Dilersen Kendinden Dile

Zuhurat babadan dilek diledin,Neden sen kendinden dilemezsinki,Zuhur edemez o sen öyle sandın,Neden sen kendinden dilemezsinki.

Muradın ne ise iste kendinden,İster ruhun ile ister bedenden,Ne istersin fakir garip dededen,Neden sen kendinden istemezsinki.

Nazarmı değdi ki yoksaki gözmü,Sitemmiydi üzen yoksaki sözmü,Ozon katmanı mı,yoksa yakan közmü,Neden sen Kendinden gelemezsinki,

Allah renkler vermiş,yeşilki biri,Hind'i atlasının büyük tesiri,Şüphe taşıyamaz severse biri,Neden sen kendinden sezemezsinki.

'Zuhrat,'Garip dede' de hakkın kulu,Ne sen eksik ondan,nede o ulu,İnan Rab ayırmaz bekarı, dulu,Neden sen kendinden çözemezsinki.

Muradın er olur, ererki hemde,Tanrı tüm gücünü vermiş bedende,Tanrı içindesin, tanrıda sende,Neden sen kendinden çizemezsinki.

Tanrıyla arana koyma vasıta,Direk kendin iste olsada hata,Özün ile barış ki dilek tuta,Neden sen kendinden dizemezsimki.

Seni yaratan hak seni bekliyor,Neden bana direk gelmezki diyor,Araya hac oca koymayın diyor,Neden sen kendinden gidemezsinki.

Güzellik vermişki o aha sende,Ne arar durursun çinde yemende,Gönül gözü ile birin sevende,Neden sen kendinden bezenmezsinki.

Güç sende görsene,sendedir kudret,Kendi güvenine hele bir meylet,Yaratıcısın sen, yaratana şükret,Neden sen kendinden göremezsinki.

Hak yaratmış canı,vermiş bir canan,Sense kudretini hiçlerde sanan,



Bir de görebilsem özünü inan,Neden sen kendinden sezemezsinki.

Evrim Evrensel der gördüm görüştüm,Senin varlığınla hakka eriştim,Aşkın kazanında kaynayıp piştim,Neden sen kendinden gezemezsinki.

Evrim Evrensel



Ne Olacak Şimdi

"Ağacım ben" dedim sadeceBaltayı kapıp koştunuz, koştular, koşanlarVahşiceAcımasızca kestiniz, kesti, kesenlerDoğrayıp yaktınız, yaktı, yakanlarOdun eylerken;Beni de odun sandınız ya...Ağacı unutarak, Ormanı yuttunuz.Masalar yaptınızSandalye koltukAhşaptan evler,KameriyelerSefanız için...Ağacı kestiniz,Odun edip yaktınızSonra;Ağaç aradınız,Hatta gölgesini...Ağaç gitti, orman bitti ,Ne olacak şimdi...Baltayı yiyin benceVe Sapını da saklayınSokmaya müsaitinizce...Olacağı buydu...

Evrim Evrensel



Ne Paha Ne Hal Bellidir

Akçay, Güre, Edremit'eGönül bitmez bir ümiteOnur netsin bozuk süteNe malak ne mal bellidir.

Kep düştü göründü keliHal ve ahvalinden belli,Miat doluk bitmiş pili,Ne dölek ne döl bellidir.

Çekildi Mıhlı'nın suyu,İlkesizin bozuk huyu,İğne ile kazdım kuyu,Ne çuha ne çul bellidir.

Evrensel nereden çattı,Rahat mı bir yeren battı,Gün batmadan peşin sattı,Ne paha ne hal bellidir.

16.04.2016 Edremit

Evrim Evrensel



Ne Yazar Taraf.

Taraf değiştirmiş denilen Özlem,Sen sen olsan, ne yazar taraf.Rasathaneci mi, yaparmı gözlem,Sen sen olsan ne yazar taraf.

Gönlümde gizliden sevdim gönüldenGönül bu sevdi mi ne gelir elden,Meftunum olmuşum o canı dildenSen bende, ben sende ne yazar taraf.

Derdimin dermanı, ruh-i gıdamsın,Nefesim, soluğum, sesim sedamsın,Aşk-ı muhabbetim sensin bademsin,Ahvali berbatım ne yazar taraf.

Evrim Evrensel'im tapık sevdaya,Güneşi görenler tapamaz ki aya,Emine başımı sokmuş belaya,Can bedene küsük ne yazar taraf.

Evrim Evrensel



Ne Yol Görünür.

Kazdağı başı dumandır.Ne yolak ne yol görünür,Yar sız hallerim yamandır,Ne hal ak ne hal görünür.

Dilim mahkumdur heceye,Sevdam döndü bilmeceye,Kalkım'dan da Yenice'yeNe dalak ne bal görünür.

Evrensel İda, Madra'yaGönül muhtaç bir Katre'yeÇabalar yetmez setr'eyeNe bol ak ne bol görünür.

Evrim Evrensel



Ne Yol kalır ne yolcuda eser..

Gün gelir geriye dönüp bakarsın,Ne gül kalır, Ne de bülbülde eser,Bütün varlıkların derip salarsın,Ne yol kalır, ne de yolcuda eser..

Susacak dillerin,çıkamaz kelam,Gönül dağlarını sarar bin elem,Götüren bulunmaz o dosta selam,Ne dil kalır,ne de didarda eser.

Gençlik anıların kalmaz manası,Kandırıkçı dünya sende yanasın,Gelmez yola gitmek gelir sırası,Ne mal kalır ne de malcıda eser..

Solar yeşil alın döner gazele,Kaçar tadın tuzun nerden hazala,Dağların hışmıyla dönen buzula,Ne yaz kalır nede selinde eser.

Sevgin yalan gibi gelir ki garip,Takatin yetmez olur,dümeni kırıp,İnan olmaz buna bir akli sahip,Ne izan kalır nede akılda eser.

Can bedenle küser,küser ayrılır,Gün batar, ay yıldızın kaybolur,Evrim Evrensel'den orda sıyrılır,Ne İz kalır ne de tozundan eser.

Evrim Evrensel



Nefessiz Yaşanılmaz Bilesin

Şaka gelebilir sana,Şaka değil oysa,Alamıyorum yüreğimi sevmekten seni,Delicesine yönelmişki ve sana meyletmiş,Ilık bir coşku,Aha sol derininde...Mabedimsin,Kıblemsin,Kabemsin benim.Arama,yüreğimin yüreğinde,Soluğumun ötesini.Nefesimsin...Gel,nefessiz koyma,sakın...Nefessiz yaşanılmaz bilesin...Demedi deme,Sonra,Demedin deme.

Evrim Evrensel



Nefisimle Cebelleşme.

Nefis çocuğumun tutup elinden,Okullar okutmak hep işim oldu.Anlamak gerekir bilen halinden,Divanı coşta olmak hep işim oldu.

Edep erkan öğrenmekse as(ı) lolan,Işıldar parlar mı gönlü pasl(ı) olan,Düşkün halinden bilmez libaslı olan,Hırka post örtünmek hep işim oldu.

Yordu beni, kaçtı,koştum peşinden,Od verdi özüme, yandı döşümde,Dır dır edip boza pişirdi ensemde,Alevlere yanmak hep işim oldu.

Düze indirdim O hep kaçtı dağa,Burununu soktu sola ve sağa,Elde bidon,çakmak od verdi bağa,Yangını söndürmek hep işim oldu.

Nefsi terbiyede kaldım sınıfta,İlmi ali verdim o oldu softa,Gönül kalelerim yakıp yıkıpta,Harabe onarmak hep işim oldu.

Kaçtı kovaladım yordum netice,Edep kodes'ine tıktım bir gece,Şimdi okur durur kelamı hece,Kalemi yazdırmak hep işim oldu.

Uğraştırdı öz canımdan bezdirdi,Ekvator,Paralel,Meridyen gezdirdi,Evren sonsuzunu bana çizdirdi,Gün gece döndürmek hep işim oldu.

Evrim Evrensel nefisle dost oldu,Badeyi kulakla içti mest oldu,Ömür aktı gitti cana kast oldu,Mihmanı göndermek hep işim oldu.

Evrim Evrensel



Nefret edemedim

Kızdım insana,İnsana yapılanına,Üzüldüm,Kırıldım,Ama nefrete dönüşmedi üzgüm,Israrla sevdim İnsanı...

Darıldım insana,Küs kaldım zamanla,Kaçtım kiminden,Hata yüzüne bakmamak oldu,Ama nefrete dönüşmedi küslüğüm.İnatla sevdim insanı...

Kırıldım insana,Kinlendim çoğuna,Yüreğimin acısını canıma sakladım,Kabuk bağlayan yaralara,Derman verdim.İlaç esirgemek de geldi çoğu kez,Alamasın istedim nefes,Hatta yaşamasın demedim desem yalan,Nefrete dönüşemedi sonsuzca,Ve İnançla sevdim İnsanı...

Bencilliklerine öfkelendim,Bencil olmak geldi çok defa içimdenÖrttüm kapılarını yüreğimin,Kapattım pencerelerimi,Uzatmadan geldi nedamet,Vaz geçildi yine,Nefrete dönüşemedi öfkemVe İmanla sevdim İnsanı...

Yaşamım sürecinde,Kandığım riyalıklarına,Anlamsız yalancılıklarına,Doyumsuz bencilliklerine,Vahşiceliklerine,Kin dolu nazarlarına,Öfke yüklülüklerine,Kırıldım, Üzüldüm,Canımın acısına kimi isyanımVe binlerce kararı iptal ederek,İnadına sevmeye devam ettim insanı.İnadına ölmedi sevgim,Direndi sevgi,Ve Sevmeye devam dedi insanı,Sevdim...Pişmanlık duymadan sevdim insanıÇünki insandım...



Evrim Evrensel



Nerde Tırak Orda Bırak

Ela gözlüm boydan kısa,Bıraktı gönlüm nadasa,Göze uzak geldi Havsa,Sevdiğim tırak mı tırak.

Benim yarim biraz oynak,Kız, kızanlar attı köynekAşiret mi yoksa oymak,Nerde tırak orda bırak.

Sarılayım bellerine,Eriyeyim dillerineSevdiğim saç tellerine,Kemiklerim yapın tarak.

Sevda mı bu yoksa aşk mı?Gönlün saray mıdır köşk mü,Muhabbet mi yoksa meşk mi?Ne yapsam ki bu son durak.

Çocuk gibi oyun oynar,Uçup başka dala konar,Fır fır san ki yanar döner,Ateşlerde pişip yanak.

Kırklareli Edirneden,Kofçaz, Saray, DereköydenEvrim evrensel nereden,Gelip bir yol halın sorak.

Evrim Evrensel



Nerede derdirdin sen goncasını

Bir kara bir ak dersin,rahmeyle nazı,Bir gün güven duyar,yok olur bazı,Kışın önü bahar,sonrası,güzü,Nereden buldurdun en incesini.

Birebir donanmak,bilgiyi almak,Emek vermeden,bendinden çalmak,Sensiz yaşamaktan farksızdır ölmek,Nereden öğrendin sen buncasını.

Gönül bahçem sensiz dönmüş bir çöle,Hazan derdi yeter artar bülbüle,Soysuzun kimiyle kıydın ki güle,Nereden derdirdin sen goncasını../.

Evrim Evrensel



Nereden Bileyim..

Sana aşık olmak!İsa olup çarmıha gerilmek imiş...Nereden bileyim...Çarmıh mı, gerilen miyim?

Sevdanı yüreğinde taşımak....Ölüp ölüp dirilmek imiş...Nereden bileyim....Ölen mi, dirilen mi yim?

Sana aşık olmak...Güle sarılıp, dikenine katlanmak imiş,,Nereden bileyim...Gül mü, diken miyim..

Senin peşinden gelmek...Benzemek miş Spartaküs'ün sonuna...Ve Yusuf'un bühtanına..Ömür boyu sürülmek imiş...Nereden bileyim...Yusuf mu,? bühtanı mı yım?

Evrim Evrensel



Nesin

Kainat mısın sen, evren misin sen,Saltanatın nedir devran mısın sen,Koca Abdal Musa kivrem misin sen,Yar sen nesin nesin söyle ki nesin,Ben olmazsam hiç bir şeysin bilesin.

Dağlar mı yarattın, taşlar mı senin,Gök yüzünde uçan kuşlar mı senin,İlaha verilmiş işler mi senin,Yar sen nesin nesin söyle ki nesin,Ben olmazsam hiç bir şeysin bilesin.

Bir bağın var çoktur hesapsız giren,Rüsva olmuş Gül'ün Seren'se viran,Biat mı eylesin darına duran,Yar sen nesin nesin söyle ki nesin,Ben olmazsam hiç bir şeysin bilesin.

Evrim Evrensel



Nettimse Gelmedi.

Dost bağında oldum bülbül,Öttüm,öttüm yaz gelmedi.Sümbül oldum, açtım al gül,Bittim bittim yaz gelmedi. Gül ve Bülbül'le de gelmedi.

Girdim dostun bahçesine,Pul oldum ki akçesine,Mıhlandım yar ökçesine,Gittim gittim toz gelmedi. Mıh ile Şıh ile de gelmedi.

Ölü oldum dirisine,Sela verip gerisine,Koç oldum ol sürüsüne,Tektim tektim tuz gelmedi. Koç ile tuza da gelmedi.

Kul oldum yarin, köşküne,Yana kaldım yar aşkına,Hak yardım ede düşküne,Coştum,coştum saz gelmedi. Aşkla da köşkle de gelmedi.

Evrim Evrenselim bir yar,Bülbül güle eder ah (ı) zar,Dost nefesin(e) oldum rüzgar,Estim estim hız gelmedi. Rüzgarla,esmekle de gelmedi.

Evrim Evrensel



Neyim.

Hıyar mı? gibisi mi? ben neyim?Ne bostanda bitebildimNe girebildim cacığaHıyar değil miyim…

İnek mi, gibisi mi, ben neyim?Ne buzağı doğurabildimNe girebildim davaraİnek değil miyim…

Bebek mi, gibisi mi, ben neyim?Ne meme emebildim,Ne girebildim kucağa,Bebek değil miyim…

Aşık mı, gibisi mi, ben neyim?Ne sevebildim adamca,Ne de erebildim sıcağaAşık değil miyim...

Hıyar değil,İnek olamadı,Bebek imkansız,Aşık olabilmekse,İnsan Olmak doğru.

Evrim Evrensel



Niye Dökmüş Yaşlarını

Benim'Gül yüzlü sultan'ım,Niye çatmış kaşlarını,Canımın cananı,mahım,Niye dökmüş yaşlarını.

Can kafesim,beden ruhum,Senle geçer ahım,vahım,Gecemin sonu,sabahımNiye eğmiş başlarını.

Sabahın esen yelisin,Ruh-i gıdamsın,bilesin,Bir akıllım,bir delisin,Niye atmış taşlarını.

Ciğer parem,canım kızım,Tek dert ortağımdır sazım,Omuza taranmış uzun,Niye salmış saçlarını.

Evrim Evrensel



Noel Baba Olsam.

Her yılbaşı bir Noelbaba olsam,Tüm İnsanlara barış şekerleri alsam,Bir bir dağıtsam,Güneyden KuzeyeVe Doğudan Batıya ki;Bütün Dünya Barış ve huzurla dolsun...Ne afrikalı çocuklar,Ne afganlı,Ne ıraklı çocuklar,Ve ne filistinli çocuklarNe de Ülkemde, çocuklar ağlasın...

Yeni yılda bir Noelbaba olsam,Girsem cephaneliğine gizlice dünyanın,Tüm silahlarını çalıp bulunmazlara atsam.Ve yerine barış şekerleri bıraksam,Savaşılacak araçları kalmasın,Savaşçılar da yesin...Filistinde parmak kadar bebelere kadar,Çocuklar ölmesin.Ve ne insanlar ölsün,Ne de Öldüren...Çocuklar anne ve babasız kalmasın,Ve analar acısızBabalar nefretsiz kalsın...

Yeni yılda bir Noelbaba olsam,Sevgi pelerinimi dünyanın üstüne atsamKaplatsam dünyayı,Tüm insanları altına alsamVe İnsanlığı örtsem saklasamİnsanlığı kızağıma doldurup,Kapı kapı dolaşıp dünyaya dağıtsam...

Bende bir Noelbaba olsam...Kızağımın yüküne,Sevgi paketleri doldurupBirer birer dağıtsam...Her bir insana birbir versem.Gönüllerine dolsa kaplasa...Yürekleri sevgi kapıp alsa,Yayılıp dünyaya, yeşerse,Kin ve nefrete tutunacak bir tek dal kalmasınİnsanın acı çığlıkları yerine,Sevgi sesleri yükselse gökyüzüne,Yıldızlara, aya, fezaya kadar,Kin ve düşmanlık kendi kuyularından bakıp kahrolsun.Ve sevgi egemen olsun, yaşasın...Savaşlar son bulsun,İnsanlar ölmesin,Analar ağlamasın, gülsün...Çocuklar yaşasın,



Ölmesin,Büyüsün,Büyüsün Sevgi büyütsün...

Evrim Evrensel



Normlarımdan beni zorluyor gibi.

Yüreğime bir aşk indi gizlice,Çırpınıp duruyor,gitmiyor gibi.Kanat çırpar pır pır eder sessizce,Yüreğim yerinden fırlıyor gibi.

Malik'in görmedim,aşkı konuğum,Zapteyledi beni,onda sanığım,Görmediğim bir hayale yanığım,Aşk'ı sevda od'u harlıyor gibi.

Sesi kulağımda,görmedi gözüm,Öz'e nakşeyledim hatları yüzün,Belleği çip'inde sedası sözü,Akıl Fikir şaşkın turluyor gibi.

Saklanmış duruyor,kalıp içerde,Benden ayrılmadan kalık heryerde,Kovsam başım fena girecek derde,Üstüne zırhın kaplar sırlıyor gibi.

Bu aşk ile başım ciddi belada,Akıl yoktur,deli gelmez yola da,Bıçkın durur,serkeş bakmaz hal'ada,Normlarımdan beni zorluyor gibi.

Evrim Evrensel'im değmem dokunmam,Ben bir kitabım der asla okunmam,Hayta durur,derki gözüm sakımam,Tutup beni Fizan'a fırlıyor gibi...

Evrim Evrensel



O ve O.

Sen bir O'sun bu bendeki, kocaman,Ağız dolusu ana avrat küfreden,Dağları iniletecek,Ve yağmur gibi yaş döktürecek,İçimi sızlatacak kadar ağlayan...Çenelerimi ağrıtacakVe gözlerimi yaşatırca kahkaha ile gülen,Velhasıl her olguyu dolu dolu yaşayan,Ve yaşatarak yaşayan O'sun...İşte bu o; benimdir, bendedir,Gönlümün çekim setindedir,Başımın üstündedir,Zulamdadır,Setrimdedir,Sevgim onunladır,Aşkım onadır,Olmuşları olmuş,Olmamışları olmamış gören O,İnsanlık mektebinin,Onur sınıfında TEZ'imdir O,benim...

Ama bir O daha var ki;Yağmur yağarken, giyer bikini ya da mayosunu,Eylendirerek tosununu,Kırıtarak orasını ve burasını,Doğmamış bebesini çeşme yalağında boğdurupVe üstünde ağlayarak salya sümükAlsana tipik Zübük...Bulutsuz göklerin kızıl güneşi altındaŞemsiyesiyle çıkan,Ona buna farklılığını çıtlatan,O biçiminde kıvırtarak göz kırpan,Acılarla eylenen,Neşelere ağlayan ve dram katan,Velhasıl; Olanı olmamış, Olmayanı olmuş sayanVe hatta sorgulayarak aksini,İşte O, bende yok işte...İçimde değil,Gönlümde asla,Anonim edebiyatınınAnonim halk şiiridir o,her şairin bildiğince okuduğudur,Orta oyununda ortalık malıdır,Benden dışarıdadır o,Hasmımdır o,Kinimdir,GAREZ'imdir O benim...

Evrim Evrensel



Odun

Bak şu oduna,Odunda ki maharete bak şimdi;Yanmak ve yanıp ta kül olmak iken işiNelere de yelteniyor bak şu oduna,Yok ısırıklı elma,Yok oturan Elik,Yok gölgesi büyük ağaç,Yok uçan Kelebek,Yok Zürafa,Fil ve koşan çıtalar,Bir de serenad,Ve de kalbin fotoğrafını çekmek haddine mi !Haddine olmuş ki Çekivermiş fotoğrafını bir birYaşadıkça doğayla tüm gördüklerini,Arşivleyerek kozmikine içindekinin...Müzikleri kaydetmiş,saklı arşivinde,Ateşi görüp ısınınca; müziğin ritmini sedalayan.Sayın Bay odun, ya da bayan odun,Her ne isen,Ve her kimsen,Müziğin ve fotoğraflarınla...Ne kadar da saklarsan sakla gizlerine,Yakmak için seni,Baltacılar vurur baltayı dizlerine,Bakmadan yaş akan gözlerine...Seni bilenlerin;Tahtakuşların,Ağaçkakanların,Tahtacıların,Hatta ağaç erlerin,Çıkar karşına, yana yana kül olmadan,Çekiverir görerek arşivindeki,fotoğraflarını...Kozmik arşivinin;Müziklerini...Kurtararak yanmadan evvelki son halini,Arşivine aktararak ait olduğun dünyanın,Ateşi görür görmez müzik sunularınınKulaklarda kalan tınıları,Ve fotoğrafları,Servet Odunlarının...

Evrim Evrensel



Olan Bana Oldu.

Olan bana oldu, yuvam yıkıldı,Viranede baykuş oldum öterim,Sam vurdu da yapraklarım döküldüKururmuş fidanım bağda biterim.

Yuvanı yıktın sen kendin elinle,Reklam ettin el aleme dilinle,Yaktın beni ateşinle külünleBoş bacada duman oldum tüterim

Bırakıp sen beni ellere uydun,Kendin gözün oydun sen sana ettin,Evrim Evrenseli sanma çürüttün.Harabat ilinden daha beterim.

Evrim Evrensel



Oldu

Gömeç ardında Madra'ya,Dönmüş boş bir kadavraya,Ne oldu aşk-ı sevdaya,Dulda kurtlar ulur oldu.

Saklar yükün tutar gizli,Kökten yalan dolan sözlü,Sandı beni de kör gözlü,Yolda yurtlar bulur oldu.

Evrensel'i bilmedi ki,Edep dersi almadı ki,Lekelerin silmedi ki,Solda dertler siler oldu.

02.04.2016 Şahindere

Evrim Evrensel



Olmak Muradım.

Bülbülünüm al gülümsün,Dalında olmak muradım.Mecnun'um çal çölümsün,Yolunda olmak muradım.

Kanat verip uçuranım,Zemzeminle içirenim,Serde aklım kaçıranım,Solunda olmak muradım.

Ey can suyum, vitaminim,Ey ışığım yıl ay günüm,Rahimimsin ben ceninim,Dölünde olmak muradım.

Gezip damar kılcalımda,Her hücremde, atomumdaAlyuvarımsın kanımda,Halinde olmak muradım.

Sinen düzü meyhanemsinÇifte pınar demleyensin,Ten kafeste bu can sensinKulun da olmak muradım.

Evrensel sendedir yaşam,Olgunlaşıp sende düşemDamla damla bendin aşam,Selinde olmak muradım.

Evrim Evrensel



Olmuyor ki değiş tokuş

Nerede ki ellerin,Tutmaya arıyorum,Tutamadın ellerimiVe avuçlarım boş.

Nerede ki gözlerin,Bakmaya arıyorum,Bakamadın gözlerime,Fazlamıydı bir bakış.

Nerede ki Yüreğin,Sevgime yer arıyorum.Katamadın Sevgini,Yüreğim hala boş.

Nerede ki sevdan,Yutmaya arıyorum,Tadamadın sevdamı,Yetmiyor ki yakarış.

Nerede ki kavgan,Çatmaya arıyorum,Cana can, kana kan,Olmuyor ki değiş tokuş...

Evrim Evrensel



Oluşum Düzeni

Seyyah oldum seyran eyledim hanı,Kimi zalim kimi nötr kimi şia,Yer Gök yoktu ta başlangıç zamanı,Ol dedi tüm varlıklar oldu güya.

Doğal oluşumla oluştu hayat,Stres gitti devinim oldu rahat,Güneş yoksa olmazdı Nebatat,Ne ar ne de edep olmazdı haya.

Anasır dağılır, düzen olur felç,Yayar stres, Feza olur hercü merç,Ne alet gerekir ne de bir gereç,Ateş, hava, toprak muhtaçtır suya,

Evrim Evrensel der gördüm yol boyu,Renk içinde renk var,açık hem koyu,Devinim çarkından alınca suyu,Gerekmez di Adem, Havvalı rüya.

Evrim Evrensel



Ordular kurdurtsan indirtemezsin.

Çıkmışım doruğuna, sevda dağından,Ordular kurdurtsan, indirtemezsin.İçtim aşk şarabını,baydım tadından,Kadehler kırdırtsan, caydırtamazsın.

Zirvesine çıktım, gördüm göz ile,O yar serhoş etmiş dem-i söz ile,Dilim muhabette,elim saz ile,Mızrabı kem yere vurdurtamazsın.

Gönül dolu aldı,dolusu boşta,Bağa gazel indi,gidişat kışta,Yaprak tek tek düşüyor baştan,Teline şimşir tarak sürdürtemezsin.

Sevda yeli esip, sevdana boğdu,Gönül kapıların kapatıp kovdu,Karanlık ufkuma yine gün doğdu,Ayrılık derdine bandırtamazsın.

Sevgi yoldaşıyım, aşk işim benimSevgime kabristan, bu döşüm benim,Tünemiş uçmuyor gör kuşum benim,Avcılar derletsen vurdurtamazsın.

İmanım Sevdadır, dinim sevgidir,İnsana meylettim,sanma övgüdür,İster saçını yol, ister diz dövdür,Yeşerir gönülde soldurtamazsın.

Dünya var oldukça, yaşar giderim,Akıp bentlerimi taşar giderim,Sensiz bu dünyayı yar ben niderim,Yüklettin göçümü durturtamazsın.

Yıktın Evrensel'in gönül sarayın,Bülbülün gül ile açtın arayı,Sanmaki ölümden arar çareyi,Cellatlar çağırtsan öldürtemezsin.

Evrim Evrensel



Ovacık

Munzurundan alır suyun,Eşi varmı güzelliğin,Giymiş beyaz gelinliğiYağdırırım kar Ovacık.

Eksik olmaz senin karın,Tükenmedi ah-u zarım,Evrensel'in intizarın,Merhamet et ver Ovacık.

Karlısın hem yedi ayda,Irgatların kır bayırda,Evrenseli'in ömrü hayda,İnsaf eyle der Ovacık.

Elvan çiçek yeşilliğin,Köroğlu gibi yiğitliğin,Türlü çevre güzelliğin,Esirgeme ser Ovacık.

Evrensel ki senden türedi,Sendi o,sen gibi gürledi,Sana kim zulüm pürledi,Direngen ol yer Ovacık.

Evrim Evrensel



Ovacık Yolları Kardır (Türkü)

Ovacık yolları kardır,Beni ağlatan bir yardır.Ağlatma sevdiğim beni,Ağlamak ömre zarardır.

Oy dılemi oy dılemi,Çim şaye buri kelemi,Ezkı biyu meftune to,Biyo dısmene alemi.

Munzur başı tipi boran,Yar halini nasıl soram,Yol kar kaplı biçareyim,Ben o yare nasıl varam.

Oy dılemi oy dılemi,Çım şaye buri kelemi,Ez kı biyu meftune to,Biyu dısmene alemi,

Gönül Hasret kaldı yare,Sızlayıp döner biçare,Gözlerim yollarda kaldı,Yürek oldu pare pare.

Oy dılemi oy dılemi,Çım şaye buri kelemi,Ez kı biyu meftune to,Biyu dısmene alemi.

Evrim Evrensel nardadır,Gönül yangında hardadır,Gözümde tüter cemalin,Umut belki bahardadır.

Oy dılemi,oy dılemi,Çım şaye buri kelemi,Ez kı biyu meftune to,Biyu dısmene alemi.

Evrim Evrensel



Ölen can benim

Tırmandım bayırı çıktım Spile,Derdim derinimde eller ne bile,Elveda ey ömrüm denilse bile,Doruğunda mahsur kalan can benim.

Spil ile bakışıyor BergamaHasret gani gani gark oldum gamaAyrılıklar kavuşur derler amaFirak'larda kalıp ölen can benim

Gönül budur işte sever hesapsızElbet ki olurdu çevresiz çapsızUmurundamı öldüğüm kitapsızDerunuma damlar dolan kan benim

Görünce gönüle bahar geliyorKalbim pır pır edip yüzüm gülüyorNasıl sevdiğimi Mevla biliyorFirardadir aklım aşkı zan benim.

Evrim Evrensel



Ölsene Aşkım Ölsene, Bu Yıl Ölsene

Düştün bir zalime, iniler durursun.Gözün yaşı dinmez, siler durursun,Ölmeden mezara giren olursunÖlsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene.

Sevdin kiri,pası, hiç suçun yok mu?Bulaştın pisliğe, her yanın bok mu?Aklından zorun var, durmaz azarsın,Aşkını yaşasan, bu sana çok mu?

Konar daldan dala, kalmaz bir halda,Doğru bozar onu, göz kötü yolda,İkibinonüç nokta, yıl çeyrek kal da,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratAyakta kırk yalan, uydur söyleşir,Önüne çıkanla güler eyleşir,Ar, namus, haya yok, yad'la birleşir,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratTokmak bitmez elde, dolmaz bu soku,Sevgi İdrakindir, Sen seni oku,Bırak yakasını gitsin, O boku,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratKör olma gör yaylı soysuz kahpeyi,Elden ele gezer, bu onun huyu,Kirletme sen seni, pak tut özsuyun,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratArkasın dönmeden, gelene takarBirin bitirmeden, diğerin bakar,Kurumaz ıslağı, kalkanı çakar,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratAra bul kendine, uyan dengini,Türlü çiçeklerden bezet rengini,Çılgın seldir korun, yıkar bendini,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratOrospuyla kahpe ile gitmez yol,Sarıca arıdan, olmaz nektar bal,Soldurtmadan bağın, olmadan bir çöl,Ölsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. NakaratEvrim Evrensel der, yürü tekleme,Özde Öz sakla dur, sözün saklama,Azrail bahane edip beklemeÖlsene aşkım Ölsene, bu yıl Ölsene. Nakarat

Evrim Evrensel



Ömür Süreci

Ömür sürecinde,yıl altmış oldu,Geldi geçti günler bilemedim ki.Dertlerime katmer dert katmış oldum,Aradım dermanın bulamadım ki.

Sis kaplamış düzüm, dumanlı başım,İlmek ilmek dokunuyor nakışı,Mecnuna çevirdi bir tek bakışıAkıl zayidedir gelemedim ki.

Nakış nakış kilim gibi örüldü,Nokta nokta hesapcığım görüldü,Tezkerem işlendi,ele verildi,Bozuldu ezberim bellemedim ki.

Ne baharlar gördüm, nice de kışlarBinbir çiçek gibi gönülde işler,Cemalini gördüm, değildi düşler,Levhi kalemledir,Silemedim ki.

Evrim Evrenselim halim ahvalimGönül küsük sevgisiyle davalı,Hüküm kesinleşmiş, cansa kovuluTemyizi mümkünsüz bilemedim ki.

Evrim Evrensel



Ömür, Hayat

Ömrüm hiç olmadı benim.Ömrün derdinde de olmadım asla...Hayat denen süreci hakettim hep,Onu yaşadım.Ve ömür umurumda dahi olmadan...Biliyordum ki,Ömür süredir,Ömür vadedir,Başı, sonu olandır.Raf ömrü gibi,Uzatmak için antibiyotik gerekir...Ya da temdit etmek vardır yoksa biter,Hayat ise yaşanılan anların birikimi,Ve hatta yaşananın tümüdür.Tükenmeyen sermayemdir...Ya ve Şa,Şan ve anların toplamıdır yaşam,Ya-şan-an yani...Yaşamı işledim duvarıma,Yaşamım oldu iyiki !Ömrü umursamadan,Yaşadım hayat oldum.Ömrü bocaladımBaşını da sonunu da beş pula harcadım.Birini alıp yaşadım,Diğerini umursamadım,Hayatı aldım,Ömrü lazım olana saldım.İşte Ömür Hayat.

Evrim Evrensel



Önemliydiler.

Sevdiklerim vardı,ÇoktularVe sevdiklerim çoktu.Onları seviyordum yalnızca,Başkaca bir şey yoktu...Seviyordum onları,Önemliydiler...Çünkü seviyordum onlarıVe Sevdiklerim elbette önemliydi,Önemlilerim idiler...Sevdiklerim önemliydi bana,Aslında herkes önemlidir...Bana önemliydiler;Çünkü seçkilerimdi benimEn önemlisi de seçtiklerimdi,Seçtiklerim ve sevdiklerimdi.Sevdiğim şeyler gibiydilerSevdiklerimdilersevdiklerim idiler,Önemliydiler...

Evrim Evrensel



Öte Değil

Ela gözlü güzel dostum,Güzel senden öte değil.Yolcuyum yolumda mestim,Güzel senden öte değil.

Senin Ceddin Devr-i Cemal,Bana birdir cenup şimal,Sende mevcut o güzel hal,Güzel senden öte değil.

Dönüp bakıver kendine,Kudret akıyor bendine,Alçak gönüllüsün yine,Güzel senden öte değil.

Kadir kıymet bilen cansın,Nokta değil Sen Cihansın,Dostun gönlünde mihmansın,Güzel senden öte değil.

Pak bir soy kaynağı Haydar,Ak sütle emziren mader,Bakma kim ne söyler ne der,Güzel senden öte değil.

Evrim Evrensel'de düğün,Karanlığı yok eden gün,Tanı özün onla övün,Güzel senden öte değil.

Evrim Evrensel



Özü Bozuka.

Yaptıkların kimin yaptıklarıdır,Dilin kökten berbat, sen berbat berbat,İyi şeyler yapmak yiğit karıdır,Yolun kökten berbat, Sen berbat berbat.

O'na arka çıkıp bana kışkırttın,Ateş yaktın köz eyledin püskürttün,İnsanlık vasfından kendini düşürttün.Dilin kökten berbat sen berbat berbat.

Sandım ki dostumsun,belde kemersin,Sen,İnsana bulaşmış bir çamursun,Meğer Hüseynin katili şımmırsın,Halın kökten berbat, sen berbat berbat.

Suyun nefret denizlerine aksın,Sokaklarda öl de leşlerin koksun,Her şeyi ile pislik sarmış bir boksun,Çulun kökten berbat, sen berbat berbat.

Amansız dertlerin azsın durmasın,Hasretin bitmesin, kimse sormasın,Pirim baba Mansur derman vermesin,Sözün kökten berbat, sen berbat berbat.

Evrenseli sanma koydun Evrimsiz,Nefretlere layık özün sevimsiz,Mezarlara gömülesin kefensiz,Bezin kökten berbat, sen berbat berbat.

Evrim Evrensel



Özümüz Od' dandır

Korkusun çektiğin Cehennem ateşi,Yanmaz, yakamaz onunla paklandık.Özümüz Oddandır, Sevginin eşi,Batamaz o bize, onunla Haklandık.

Yaratanın özünden aktık zerrede,Ararsan bulursun hem bir kerrede,Şüpheyle yaşarsan bulman nerede,Hücreyi atomdan döldük kutlandık.

Sevgimiz Hakkadır, aşkla bağlıyız,Onun yaptığı, köşke otağlıyız,Özümüz Hak aşkıyla yanık dağlıyız,Cürmümüzle cenetten şutlandık,

Peşin hüküm verme, anla, idrak et.Od ile yıka özün ak pürpak et,Gözlüye takıl gördüğün bak hak et,Levhi kalemle yazılıp bantlandık.

Levhi Mahfuzunda okunan olduk,Kimimiz şüphede takılıp kaldık,Sıratından geçişlere yollandık,Sırrı özde çözdük, ondan sırlandık.

Evrim Evrensel der evren içinde,Dönüştük değiştik devran içinde,Canı hesap edip verdik baçında,Kula kul olmadık ondan horlandık.

Evrim Evrensel



Parende.

Ben sana asla "kon" der miyim Dede,Oysa kanadına rüzgar doluyom.Bekle ki sunayım zirvede bade,Kibir marazına karşı duruyom.

Serçe çevikliği, Şahin korkusu,Kuşların dediği hürlük türküsü,Arifler yeddinde hüman sirküsü,Ayaz,karda, kışta, uçma can diyom.

"Uçma, kon" demeye durmaz Delili,Tipi, boran,kara rastlamaz hali,"Uç" diyende kalır canın vebali,Sonsuzluk dehrine seni salıyom.

Evrim Evrensel'de bu ara zorda,Kışı geçirelim, murat baharda,Aşıklar türküsün söyler seherde,Gece zifirinde, söyle can diyom.

Evrim Evrensel



Pir Yolu oldum

Erenler nezdinde aşk ateşinde,Nicedir dövündüm, elim döşümde,Ayrılık zamanı, ölüm başımdaKözlerini örten kor külü oldum.

Bahçenin içinde açtığım gonca,Gözlerim kurudu akmıyor onca,Bülbülüm de suspus ötmez olunca,Har içinde açan zar gülü oldum.

Kemalet deminde korla kavruldum,Erlik harmanında göge savruldumKadeh oldum elde, yere devrildim,Boş saydılar ama pür dolu oldum.

Evrim Evrensel der atlı değilim,Tek bir göz haneyim katlı değilim,Bir hırka bir şalım yatlı değilim,Kalender bir canım, pir yolu oldum.

Evrim Evrensel



Pişirdi Beni

Rahmanı beklerken elimde sur'dumİsrafil her daim seçerdi beniKünfeyekün kelamın bekleyip durdumÜfürdü bir nefes uçurdu beni.

Heybeme aldığım canlar taşırımAzrail'im, can elinde esirimSayıldı mizanlar çıktı kusurumKaynayan kazanda pişirdi beni

Kulaç attım yüzdüm Nuh'la ummandaHızır ile yoldaş gezdik tufandaGüvercin ettiler uçtum sonsuzdaDört yön belirsizdi şaşırdı beni.

Vahiyi aşk ile kulağa doldumKanat yok uçan yok Cebrail buldumBir nadanı Evrim Evrensel oldumMikhail yağmurla düşürdü beni...

Evrim Evrensel



Pişirmeden Lafım Saldım Hor İdim.

Şu dünyaya geldim yaşamak için,Yeşermeden soldum dökük çürüdüm.Sarpa vurdu yolum,ödedim bac'ım,Direndim,didindim darda var idim.

Yaprak açtım,çiçek açtım dalımdan,Arımı aç koydum petek balından,Ne çektiysem susmayan bu dilimden,Pişirmeden lafım saldım hor idim.

Cehalet gölüne düştüm çaresiz,Varıp koyun halim dostlar zora siz,Erkanı mecliste kaldım yarensiz,Kemalet ahline erdim pir idim.

Serde gerçekler var,riyası olmaz,Muhannet olanın boş kabı dolmaz,Kalıcı dünyadır,gelenler kalmaz,O'nu kainattan kopturan idim.

İnsandır Tanrının güzel eseri,İnan hem yoludur,yönü minberi,Aldım ben dersimi ettim ezberi,Kalemi deftere kaptıran idim.

Evrim Evrensel



Renksizler Bilmez.

Fular sana renk katmıştır demek,Renkte renk olmazı renksizler bilmez.Muhabbet ehline tatmıştır demek,Tat'ta zevk olmaz ahenksizler bilmez.

Renkten rengin almak özün maliki,Özlünün rengidir özden belli ki,Derya beslemekte renk renk balıkı,Canın meydanında cansızlar bilmez.

Rengi bozuğuna olamaz fayda,Sanatın ruhudur figürü gayda,Sörf eylemek gerek derin uzayda,Sanat ruhta sörftür manasız bilmez,

Delili revası, rengidir bu mor,Aksı öz rengidir, görmez isen zor,Evrim Evrensel'e tam da bunu sor.Rengin alemidir, renksiz ki bilmez.

Evrim Evrensel



Ruhumuzdu Sevdalar

Nereden baktım kırılası aynaya;Bereketlenmiş şakaklar,Doluvermiş akça papatyalar,Hatta tepemize karlar...

Yürek aynı çırpınışlarla,Gönülde rengarenk çiçekler.Dilimizde türküler,Kim takar şakağın papatyasınıYa da tepedeki karını...

Hiç değişmedi sevdalar,Sevdadan da beklentiler,Şafaklar hep aynıDoğuşu ve batışı da aynı idi günün..Alacakaranlığı da aynı gecenin.

Biz de her şey aynı havadaHep gençlik serimizleydik,Gıdamız idi, ekmek ve suyumuz,Ruhumuzdu Sevdalar,

Evrim Evrensel



Rüyama ak saçlı girdi

Rüyama ak saçlı bir güzel girdi,Gördüğüm ak değil papatya imiş.Karaya akları sarıpta ördü,Güneş gölgeledi,meğer ay imiş.

Başı sema'mıydı,yıldızlar saçında,Samanyolu yoldaş oldu geçende,Güneş bir ucunda,ay bir ucunda,Ben yar sanmıştım,meğer uzay imiş.

Karşımda görmüşken ani uyandımOysa rüya imiş,ben gerçek sandım.Canan idi o, gören can idim.Garip gördüğüm,meğer sultan imiş.

Evrim Evrensel



Sabrın sonu Selamet

Ağustosun yirmi beşi,Bugün,Gönül şehrinde düğün,Yeşil ile sohbet,Sarardı soldu gönül,Hadi oğlum sabret,Sabrın sonu selamet,Yeşilindedir selamet

Döndüm doğruca batıya,Kaldım katı kaskatıya,Yzüme güneş geldi,Gözlerim gözlerinde,Sözüm özünde kaldı.Güneş yandı ve yakındı,Seni mi Beni mi sakındı.Kızararak kora döndü,Ne kadarda çok yakındı,Yeşiller sarıya sargın,Gündüzler geceye dargın,Gönül senin ile yorgun,Güneşlerde aya kırgın,Güneş yine orda battı,Kararmaya başladı gün,Kararmasın sakın kalbin,Sevgi sevenlere yakın,Haydi sabret,Sabrın sonu selamet,Yeşilinde muhabbet,Haydi gayret!Haydi gayret!

Evrim Evrensel



Safari Gönül

Ey safari gönül,ne oldu sana,Bülbülün dağda,gülün ovada,Dolanıp durdun girdin bir cana,Sevdan nar'a yandı,külün havada.

Ne dinlersin söz, bilmez bilirsin,Sarpı aşıp gelir,düzde kalırsın,Yaban ormanına dalıp durursun,Uçurttursun kuşun yalın yuvada.

Kanarsan halden bilmez kallaşa,Gülü viraneye ekersin boşa,Yedirdin tohumu alaca kuşa,Sel aldı bendini hallin davada.

Hiç saydın Evrim Evrensel'ide,İster akıllı de artık, ister deli de,Kareylemez gayrı ister beli de,Sözün boşta kaldı,Öz'ün tavada.

Evrim Evrensel



Saltanat Mahremi!

Topkapı sarayını gezen Tumasla,Sultanların mahremi de pek fazla.

Koca İmparatorluğu nasıl bitirdiler,Dörtyüz cariye halvete hazırdılar,

Hazineyi devleti malafatına Sultan,Yedirip bitirdi der rehber-i izan.

Kardeşi kardeşe düşman eden ne?Tükürsünler böyle saltanatın içine,

Cariyeler yarışırlar gözde olmaya,Sultanın tohumundan döller almayaSonrası kolay bilir sultaniye olmayaNe canlar gitti Valide sultan uğruna.

Koca İmparatorluklar bitiren veletSaltanat yürürken perişandı millet.

Padişahlar düşerken Şehvet peşine,Vakit mi kalırdı ki devletin işine,

Malafatıma diyorki maşallah desin,Malafatına kurtlar dadansın yesin,Bunca varlık bitermi bu belli kesin.Malafatın olsun ağzına sucuk yiyesin,

Şehzadeler büyüdükçe saray dışına,Ki takılmasın güzel cariyeler peşine,Kazara giderse güzelin biri hoşunaGörki ne bilinmez işler gelir başına.

Anasına babasına kıyan mı dersin,Kardeşin kuyusunu kazan mı dersin,Zaman denen yargıç belanı versin,Tumas böyle ecdatla nasıl övünsün.

Kadın kovalarken düşen hamamda,Evladı devam etirir şimdi zamanda,Sahipsiz ne canlar sarayburnunda,Denize atıldı, saray yüzerken kanda.

İnsanın can değeri iki dudak arası,Her saltanat insanlığın öz yüz karası,Hesap sormak ne hadde, millet parası,Saltanattan eser yok, halksa meydanda.

Evrim Evrensel



Sanma aşk Od'una ben yanamadım.

Bir acı saplandı baktım böğrüme,Çekipte sakladım soktum bağrıma,Başı, Canı feda ettim uğruna,Sanma alkanlara ben banamadım.

Cız edipte deldi, sanki yüreğim,Bir ahu peşinde bitmez süreğim,Vuslat gününedir arzum dileğim,Sanma aşk od'una ben yanamadım.

Şaşırdım yolumu sapaklardayım,Pervane dönerim bak narlardayım,Aşkın şarabında dolu lardayım,Sanma can evimden ben kanamadım.

Bam telime vurur sineme şelbin,Vurur derinimden derine külbün,Taşıdım yıllarca sakladım kalbim,Sanma bu yüreği ben sunamadım.

Evrim Evrensel'i gör kalmış dulda,Bakıyor, bekliyor, gözleri yolda,Uçmuyor ,tünemiş bak kuru dalda,Sanma her bir dala, ben konamadım.

Evrim Evrensel



Seher'e (Türkü)

Şaşkın Gönül yine Coştu,Pervane döndü Seher'e.Delice olmaza koştu,Divane oldu Seher'e.

Gündüz başka,gece başka,Düştü onulmaz bir aşka,Güneş doğmayaydı keşke,Bakamaz oldum Seher'e.

Ol divane bense deli,Esti serde Sevda yeli,Aklımdan gitmez hayali,Benle gelir her bir yere.

Evrim Evrensel ne haldir,Lebi şeker sözü baldır,Yüzündeki sırrı kaldır,Özün göreyim bir kere.

Evrim Evrensel



Sehere karşı

Güneş doğmayacak,karanlık derin,Gece boyun eğer seher'e karşı.Oylum mimiklerin,şirin sözlerin,Hece boyun eğer,seher'e karşı.

Neyleyim,nideyim sensiz cenneti,Gönül bir divane sana meyletti,Bülbülün meramı,figan feryatı,Gül de boyun eğer seher'e karşı.

Canı kanda koydun,Cananı gama,Bazı sabahlasın,bazı akşama,Seher yeli isen dönmezsen sam'a,Çöl de boyun eğer seher'e karşı.

Bazen kalkıp gider,bazı kal olur,Dağların sarpından iner yol olur,Kelamı kibarın tatlı bal olur,Dilde boyun eğer seher' e karşı.

Gönül bu bakmıyor araya yaşa,Duygular akl ile girer savaşa,Olmaz dediklerin gelende başa,Yol da boyun eğer seher'e karşı.

Evrim Evrensel



Sen bendeyken,Ben sendeyken

Şimşek çaktı,gök gürledi,Güneş seyrine yöneldi,Bulutlar yağmur ağladı,Sen bendeyken,ben sendeyken.

Güneş hicap etti gitti,Sanki gün eridi bitti,Bende suç yok gönül etti,Sen bendeykenben sendeyken.

Gözün gözümü aldı esir,Canan can ilede oldumu bir,Şaşar mizan,tutmaz kebir,Sen bendeyken,ben sendeyken..

Gökler ağlar,yağmur yağar,Gün batar gider ve ay doğar,Dünya vız gelirmiş meğer,Sen bendeyken,ben sendeyken.

Serde sevda yeli eser,Gül kızarır,bülbül susar,Ruh bedenle yolun keser,Sen bendeyken,ben sendeyken.

Evrensel sevgim cananda,gizli değil ol meydanda,Canan canda,can cananda,Sen bendeyken,ben sendeyken..

Evrim Evrensel



Sen çıkıp gelende uyanacak

Yüreğimin eriyiği,Şahdamarımda akarımVe can verenimsin...Kalbimin her atışıVe ömrümün batımında,ve gün doğumunda,Yüreğimdesin...Yaşamın her kertiğinde izlerin,Basamak basamak,Tırmanırken doruklarına,Bakarken donup kaldı gözlerim,Bir türlü başlamayan yolculuğuna rağmen,Ümitle geleceğini bekledim...Umudun direnişimi büyüttü,Artan direncimVe Ölümsüz sevgim,Yaşayadurdu her hücremde,Ölüm öldü, ölmedi sevdan bende,Gözlerimin yumukluğuna bakma,Çıkıp geleceğini,Beklemek üzere uyudu,Yumukluğuna bakma bekle,Sen çıkıp gelende uyanacak...

Evrim Evrensel



Sen Seni Yutar Yetersin.

Gönül şehirimde tahtın tacınla,Bilemedim viranede ötersin,Doymadan aldığın onca bac'ınla,Gül içinde dikenleşir bitersin.

Eylediğin bunca cevrile cefa,Yıkılmak yok direnirim bivefa,Harabata döndüm senindir sefa,Seni sen yutmaya yuttun yetersin.

İşte ben uslanmaz böyle biriyim,Sevgi meydanında gönül eriyim,Kerbela da Hüseynem diriyim,Yezidi mervana yetti yetersin.

Evrim Evrensel'im zalim elinde,Mecnun oldum bir Leylanın çölünde,Yüzülürmü muhannetin gölünde,Çıkar sanarsın,çıkmaz batarsın.

Evrim Evrensel



Sen ve Eylemli Yürek.

Sen bir paresinde,Eylem bir paresinde yüreğimin....Hızla geçmekte olan ömrün içinde,,Yargılanmaktadır....Namerdim şimdiki kavgam....Seni sevebilmek.....Sevmeye adadım ki, Canı ten içinde,Yareli bu yürek kan içinde.....

Harabeler gibiyim,Tarihler saklıymışcasına içerimde,,Anılar tarihlerceVe bereketi dolu dolu,,Tazelenmektedir.....

Kaya dahi yaşayamaz yaştan,,Ağlayan, efkar yüklü gözlerde yaş,,Her doğan günle yeni baştan,,Neresine baksan..Görebilmek mümkün..Yeter kör olmayasın....

Evrim Evrensel



Senden Kalan Can Kırıkları

Dün gece kırdım kadehleri,Avucumdan kan damlamakta,Şarap sandım belki,Kırdığım kadehte şarap yoktu...Elimde acı,Kalbimde sancı,Avucumda cam kırıkları...

Dün gece kırdım can hanemi,İçimde can kırıkları,Can acıtıyor,İçimi kanatıyor,Senden kalan can kırıkları...

Avucumda cam kırıkları,Elim acıda...Gönülde can kırıkları,Yüreğim acıda...

Ne çare Cam kırıkları eserin,Ve Can kırıkları senin,Birinin avucumda kalsın iziBirinin de yüregimde...

Evrim Evrensel



Seni arattım bulutlara

Seni aradım bozkırlarda,Gözleri yeşillim,Ne çiğdemi kaldı ne sümbülü,Ne nergizi,lalesi ne de gülü,Hatta çayıra çimene,Sormadığım kalmadı,Şam'dan Yemen'e,Çıkmadı tanıyanın,Kıskandılar,hatta bil ki...

Yağmur damlalarında seni aradım,İniverdiler pike yaparcasına toprağa,Yürüdüler tomurcuğa,Ve açan yaprağa,Bulamadı hiçbiri,Islandılar tabiki,

Maviliklerinde göklerin,Dans edercesine dönen bulutlara,Seni sordum veİstedim seni.Çizim çizim,Çizdiler havadan,Karelediler...Karadan taradılar,Seni,Bana aradılar,Göremedi hiçbiri,Hırslandılar bilki..

Neredesin,Canımın cananı,Damarımın kanı...Şimşekler ürkütüyor,Yıldırım korkutuyor,Yağmurlara yakalanır,Islanırsa sarı saçların,VeGözlerine gölge yapar kirpklerin,VeÜşürse iliklerin...Uzaklara gitmeyesin,Sakın ha üşütmeyesin,içinde taşıyorsan beni,Kendine iyi davran emi,Üzüntüye salma,Düşürme gama beni,Belki garip amma,Garipçe sevmeye çalışmaktayım seni,Tüm işim gücüm sevmek oldu seni,Sakın unutma emi...



Evrim Evrensel



Seni Sevenin Gitti

Ekin ektim düzlere,Biçtirmedim kızlara,İşte bak aha gittim,Bura kalsın sizlere.

Ekinler bak boy verdi,Saldım yari koyverdim,emek verdim olmadı,O yar Kanıma girdi.

Ne ettimse olmadı,O yar benim olmadı,Tek hatam sevmek idi,Kıymetimi bilmedi.

Aklın kendin gaydanda,İzleri var her yanda,Biraz öte beri bak,Her şey açık meydanda.

Altınoluk dağ önü,Hesap etmemiş dünü,Yarını düşünmeyen,Yayılır gider ünü.

Evrim Evrensel gitti,Başlarken biter etti,Bir yerine kına yak,Seni Sevenin bitti.

10.06.2016 Antalya

Evrim Evrensel



Seni Sevmek!

Seni sevmek;Seni dinlemek ve anlamaya çalışmaktır..İçercesine kana, kana,,Çılgınlıkların...Ve sınır zorlamaların...Tıpkı muhabbet.....

Seni sevmek;Seyrederken görebilmektir.Gözlere gizlenen güzellikleri...Deliceliklerin....Ve akılsızca akıllılıkların...Tıpkı bir mabet...

Seni sevmek;Seni dinlemek,,Ve kelimesini heceleriyle dilinin..Her sözcüğünün mana derinliğine,,,Boğulma pahasına inebilmektir...Tıpkı bir sükut...

Seni sevmek;Ekmeğe dilenmek,,Sevgisizliğe bilenmektir...Hançeri yüreğine indirmek,,Hançerli bu yürek,Gizde yarasıyla...Tıpkı cinayet...

Seni sevmek;Ummana dalmak,Ve çaresizliğine yelken açmaktır...Dalgaların hırçınlığına biçare çırpınmak...Ve kulaç atmaktır,,Tıpkı bir inat....

Seni sevmek;Seher yeline gülmek,,Ve gülün goncasına düşmektir...Bir damla çiğ'iyle...Gül dikenine katlanmaya...Tıpkı bir sebat...

Seni sevmek;Zamanı durdurmak,Güne direnmek,Özgüne,,Ve özgürlüğüne ağız dolusu küfretmektir...Tıpkı ana avrat...

Seni sevmek;Doğaya kıymak,



Yaradılışa meydan okumaktır..Hükme,,,Adalete...Ve hatta Hak'a bile..Tıpkı ki murat....

Ve seni sevmek;Senden kaçmak,,,Ve enginlere uçmaktır...Üretkenliğinle...Sonsuz fikirlerinle,Aha Huzur ve rahat...Gel sende yanımda yat...

Evrim Evrensel



Seni Sevmek! Belalı İşmiş

Seni sevmek,Yılanla yoldaş,Tilki ile kardeş,Azraille haldaş olmak..Zor,Ve belalı imiş...

Seni sevmek;Gülü koklamaya değil,Dikeniyle kucaklaşmakmış....Sevgiye gebe,Ve doğum sancısı çekmekmiş....

Seni sevmek;Senli ve sensizlikle içiçe,Acıyla dolu dolu yaşamakmış...Acılı işmiş...

Seni sevmek;Aynı zamanda,Acıyı tadında tatmak,Ve acısını duymamakmış...Tam belalı işmiş...

Evrim Evrensel



Seninle Felsefe Yapsaydık.

Seninle felsefe yapsaydık,Keşke Felsefe paylaşsaydık.Gerçi cok azdı vakti dakikalar,Üstelik ben terelellilerde idim...Hep katık vardı,Birebir olamadık sade sofrada.Yani katıksız/katkısız...Katkısız olaydı kahve altıÜstüne koysaydık kahveleri,Keyf ile içerken de;Katkısız olurdu sohbetimiz,Fena mı olurdu...Felsefe dalaşsaydık...Oradan felsefe doğabilirdi kim bilir.Felsefik olurduk derinliklerinde,Derinliğiyle sörf yapardık,İnce bel, kıvrak dalgalarla...

Çok mu fazla abarttık acaba eski kalıntıları,Tarihsel buluntuları,Buluşmanın ve görüşmenin unsurlarını.Kendimizi mi önemsemedik acaba !"Ben" demeden önce; biz,siz...Biz ve sizi, ben ve senden önceye aldık galiba,Neyse Sevgili insan.Yine de şu an varız...Biz hep kendimizi unutarak yaşadık velhasıl,Hatta yok sayarak,İnsanın mutluluğuna bağışladık mutluluğumuzu...Keşke felsefe yaşasaydık,Felsefe olsaydık az birazcıkVe içinde var olsaydık felsefeninBiraz delice...Biz ; ben ve sen olur çıkardık belki de.Beceremedik; satamadık anasını, danasını,Ve geçemedi on sene,Kavuşamadık kavgaya yine...Ne sen'de kalabildik,Ne de bende...

Keşke; felsefik olsaydık,Soyutun rahatlığı ve kaygısızlığıyla,Satabilseydik anasını, danasını,Hatta soyunu sopunu...Mutlu birer insan olurduk belki de...Mutsuz da olmazdık herhalde kimbilir.Bu kadar mı beceriksizdik...Ama yine de insan olurduk kesin,Felsefe yapsaydık seninle...

Evrim Evrensel



Sensiz boş kafese dönüşüp kaldım

Beklerken istasyonda,Kaçırdım gelen treni,Sen imişsin meğer vagonda,İş işten geçtiydi ötende siren'iYüreğim fırlayıp yerinden,Uçtu,Şimendiferin rayına kondu,Koştum peşinsıra aştın dağları,Çaresiz peşinden bakıp ağladım.Bu gidişine tutuşup yandım,Beklediğim garda çakılıp kaldım.

Bu trenin,Harami yolunu kesse,Giden yüreğim kavuşabilse,Tırmanıp vagonlara arayıp bulsa,Harami görmeden,ulaşabilse,Kapıp atıverse yüce dağlara,Uçuverse zirvesinde Sipil'in,Konup Torosların Bürüceğine,Varıp sığınarak Karac'oğlana,Binlerce yalvardım,çokca yakardım.

Dünya küçük imiş ereriz sandım,Gün batımına gittin,ben gar'da kaldım,Güneşin doğuşuna yüzümü bandım,Kalbini peşine takıp salandım...

Çok trenler bekledim,giden gelmedi,Ağlayan yüreğim,daha gülmedi,İstedim öleyim,ecel gelmedi,Himalaya,Alp'leri, And'ı dolandım.

Her siren sesinde,gönül koşuştu,Boynum bükük kaldı,eller bomboştu,Kınamayın,Aklım fikrim dolaştı,Benden koptu yürek, O sana düştü.

Dileğimi kuş ile yolladım dosta,Girit'temi kaldı,yoksa Rodos'ta,Sensiz arttı derdim,gönül se hasta,Dert dermanım sensin,sürersin sandım.

Atla bir trene,yine gelsene,Sensiz bu halimi gelde görsene,Canım sende,bedenime girsene,Sensiz boş kafese dönüşüp kaldım.

Evrim Evrensel



Sensizlik Vebaliydi ki Çekti.

Sensiz geçen her an'a dargın yüreğim,Ne gecelere sunmakta uykuyu,Ne de doğan güne 'günaydın'Ve ne de akşamın gurubuna 'güle güle'dedi...

Şu ana dek; Süregelen hasretle,Sızılanması dinmedi bir nebze,Ne çıkabildi dağına,Ve ne de düzlüğüne inebildi...

Ne denizinin sahhilinde dolaştı,Gelecek bir gemi beklercesine...Ve ne de rüzgara ıslık çaldı,Senden kopup düştüğü yerde kaldı...

Bir daha fılaşları patlamadı seherine,Mehtabı esirgedi ay gecelerine,Takılıp dondu gözler yıldız kümelerine,Senden koptuğu yerde yıkıldı kaldı...

Ne kuşların cıvıltıları avutabildi,Ne baharın sümbül kokuları,Ne üşütebildi yağan karlar,Ve ne de sağanak yağmurları ıslattı...

Tozlandı raflarda sensiz kitaplar,Öksüz saniyeler,hızlandı dakkalar,Eskisi gibi ötmedi sazımın teli,Ne de elim mızrabı şevkle vurabildi..

Ve sensizlikten bana bende kalan,Unuttum desem inan ki yalan,Çöker bir yanım,diğeri heyelan,Sensizlikler vebaliydi ki çekti.

Evrim Evrensel



Sensizlikler Ölüm gibi

Saçlar sarı,gözler yeşil,Gülün alına dolaşır,Gülende aklım karışır,Sensizlikler ölüm gibi.

Dudu dillim,ahu'm benim,Ey sultanım şahım benim,Seher,tan,sabahım benim,Seven kalbim dilim gibi.

Çok ötesin,bende özel,Sesin sedan pek hoş güzel,Ömrüne gelmesin gazel,Elin bende elim gibi.

Kalbimin giz yerindesin,Sökülemez derindesin,Eser sevda serimdesin,Akılsızım delin gibi.

Ruhumsun sen kanımdasın,Ten içinde ve canımdasın,Dakka,saniye yanımdasın,Ölümle ecelim gibi.

Dokularımda ve hücremde,İbadetimle secdemde,Rüyalarımla gecemde,Açan gonca gülüm gibi.

Kıblemsin sen tapıyorum,Ben kendimden kopuyorum,Canana can katıyorum,Sazda mızrap telim gibi.

Evrim Evrensel



Serçecik

Gül yüzlü sultanım şimdi nerede,Pır pır edip uçtu bende serçecik.Köşe bucak baktım ora burada,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Kırk bir buçuktan ben, bir on çıkardım,Onunla başladım, onsuza vardım.Göründüm kocaman, onun kadardım,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Minicik elleri serçe pençesi,Bende ki pahası acem akçesi,Gönlümün yaşamı şenlik bahçesiPır pır edip uçtu bende serçecik.

Nasıl da geçti gün, sene ve aylar,Döküldü yaprağım çıplaktır dallar,Buraya kadarmış demek ki yollar,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Gitti şaka maka, ben se sırada,Vardığı Görkemle ersin murada,Duramam denizde hava karada,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Yalınıza kaldım işte sonuçta,Yaşam bir ucumda, ölüm bir uçta,İkibinonyedi, benimse kaçta,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Onsuz yaşam belli artık zor olur,Geniş saha dünya kısa dar olur,Zulamda gözyaşım seli ar olur,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

On altı Aralık İki bin on yedi,Küçücük serçecik cik cik eyledi,Bir gün geldi "baba gidiyom" dedi,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

Bu yol sürecinde çaresiz indim,Dün, yarın, bu günü bilen kahindim,Evrim Evrensel demek şahindim,Pır pır edip uçtu bende serçecik.

16.12.2017 Beşiktaş/İstanbul

Evrim Evrensel



Sevdaya çağırmak

Gül yüzlü cananım,gönlüme sultanOl,kurban olayım gel bu sabahta.Gizli derdin ile inilerim amanGönlümün ilacın ver bu sabahta

Aşık olan bir gerçeğe varmalı,Arayıp cananı candan bulmalı,Aşkın deryasına girip dalmalı,Gemime kaptanım ol bu sabahta

Gel gönül cananım,gül yüzlü mahım,Arşa yükseldiki feryat figanım,Kör akşamdan farkı kalmaz sabahımSevdayı seherim ol bu sabahta.

Her derdi yazamaz bu kara kalem,Serimde esen bu sevdayı çilemYari ile kavuştu dünyayı alemGönlümün mihmanı ol bu sabahta.

Yadın bahçesinde öter bülbüllerGönül bağlarımda mahf'oldu güllerBilmem niye susmuş sazımda tellerMızrabı engine vur bu sabahta

Evrim Evrensel'im sevene kuldurÖmür gitti gelmez menzilsiz yoldurGönül peteğindir,sevginse baldırArım peteğimde kal bu sabahta

Evrim Evrensel



Sevda'ya içmek

Bana;'Sevda çekme' derler!Kalpsiz olmam gerek..Çekmemek elimde değil,Kalbimdedir, aç!

Bana;'İçki içme' derler,Dertsiz olmam gerek...İçmemek elimde değil,Derdimdedir, suç...

Teselliyi onda buldum,Andıkça hep içer oldum,sonuç.....

Evrim Evrensel



Sevdiğim

Beyaz giyin sevdiğim.Tanıştığımız ilk gün gibi.Aşkın akıversin kalbime,Ilık, ılık dolsun.Bir çağlayan gibiCoşkunca...

Mavi giyin sevdiğim,Gök mavisine karışıp,Yüzüğünün taşında,Ve taşında küpelerinin,Öyle bir dön ki Sevdiğim;Dinsin gözüm eskisi gibi...

Geride kalsın acılar,Rüyalarda kalmış gibi,İkimize bir durak olsun dünya,İlk ve son durak sevdiğim...

Evrim Evrensel



Sevdiğim Kadınlar

Sevdiğim kadınlar,Sevdiğim kadınlar çoktular,Çok sayıdaydılar,Hatta çoktular,Ve sevdiğim kadınlar çoklar.Çok kadınlar sevdim,Sevdiklerimdi.Sevgilim olamadılarSevdiğim kadınlar...

Evrim Evrensel



Sevdiğim Teninde İki Can Yaşar

Sevdiğim bedende iki can yaşar,Birin yere çalsam diğeri düşer,Biri sır mı sırlı biri sırça'lıDöksem bildiğimi bilenler şaşar.

Biri pak temizim, biri kir pasım,Birisiyle dostum, biriyle hasımBiri çul çaputum biri libasımBiri dikiş tutmaz birinde kusur.

Birine sevgim verdim birine küfür,Biri imanımdır, diğeri kafir.Biri pahasızdır, birisi sıfır,Vurup kırsam birin bendeki küser.

Biri yüreğimde yaşar biri batakta,Biri gül bahçemde biri sokakta,Biri başüstümde biri yatakta,Biri İlahımdır,diğeri beşer.

Biri benim cümlem, biri hecemdir,Biri ayım günüm, biri gecemdir,Biri kıblem benim, biri secdemdir,Başım koyup yatsam akıllar şaşar.

Evrim Evrensel



Sevenler bir bir kavuşmuş. Türkü

Gül budanmış dal dal olmuş,Menekşe sümbül lal olmuş,yar yaaar...Siyah zülfün tel tel olmuş,Ben bu yerlerden gideli,Gurbet illere düşeli vaaay!

Vefasız yolun ayırmış,Sevgim munzura karışmış, yar yaaar...Tüm küsülüler barışmış,Ben bu yerlerden gideli,Gurbet illere düşeli.vaaay.

Gurbet bana vatan olmuş,Sıla gidilmez yol olmuş,yar yaaar...Sevenler bir bir kavuşmuş,Ben bu yerlerden gideli,Gurbet illere düşeli vaaayyy.

Bozulmuş ayın hilalin,Solmuş benizin cemalin yar yaaaaar.Kaybolmuş o eski halinBen bu yerlerden gideli,Gurbet illere düşeli vaaayyy.

Hayırlar şerler süzülmüş,Günah haneme yazılmış yar yaaaarSevgime mezar kazılmış,Ben bu yerlerden gideliGurbet illere düşeli vaaayy

Evrim Evrensel



Sevgi Kapsın Yüreğini.

Sevgi kapsın yüreğini,Ve Tüm İnsanlığında...Kapıp atıversin en yücesine,Dönecek yol, yolak bulamasın,Kalakalsın en zirvesinde,Sevda dağının...

Çırpınıp dursun pençesinde,Kapansın yolları,Dönüşü olmasın,Esiri kalsın,Ve mahpusu olsun sevginin...Damarına aksın sevgi,Ve sevgi Şahdamarın olsun...

Sevgi Çarpsın Yüreğini,Ve Tüm İnsanlığında...Çarpıp Sevda dağına,Yapışıp kalsın...Sevgiye çarpılmış yüreğin,Öyle çarpık kalsın...

Sevgi alın yazın,Sevgi kaderin olsun,Sevgisiz cennet dahi öte batsın,Kaplasın sevgi yürekleri,Ve Sevgide kalsın insanlığın yüreği,Dünyaya egemen olsun.Sevgili yürekler,Ve sevgi çarpsın dünyayı,Dünyayı sevgi kapsın alsın...

Evrim Evrensel



Sevgi Meyvesini Yiyemezsin Bil

Korku ağacını sallayıp durma,Sevgi meyvesini yiyemezsin bil.Bu ayıpla menzile hayaller kurma,Sevgi meyvesini yiyemezsin bil.

Korkusuzlar bakar görür adamca,Tamı da tam olur, yok onca buncaGüz gülünden dahi açtırır goncaSevgi meyvesini yiyemezsin bil.

Sadakat dalını koymazsan susuz,Besler seni durmaz,kalmazsın onsuz,Gönülden gizli yol bilmezsen yolsuz,Sevgi meyvesini bilemezsin bil.

./.

Evrim Evrensel



Sevgi Sevgilimdi.

Sevgi, senin adın,Benim se feryadımdı...Ruhigıdamdı, besleyenimdi...Onunla yaşar oldum,Sevgiydi yaşatan beni,Onca cefalara rağmen...Sevgiye verdim içerimi, dişarımıVe civarımı...

Ey Sevgili Sevgi.Kendimi verdim,fikrimi ve fikri aklımı,ve hatta eylemimi vede dinginliğimi,Barışımı ve kavgalarımı da

Sevgiye bir, üç, beş, onüç ondört,Onikimi ve hatta yirmidört,İster aç kapını,İstersen artı ört...

Tam yirmidört bayram,ve bir o kadar da kurban geçirdim,Sensizliklerle yandım,Yirmidört nokta bekledim, dayandım...

Sevgiyi seyrettim hep uzaklardan,Dokunamadan,Ve dokunmaya dahi kıyamadan,İçimdekini uzaklarda kokladım,Nefesini baharlarda soludum,Her sümbül görüşümde,Çiçekçide durduran sevgiydi...

Gizliden gizliye konuştum sevgimi,Yaşayamadan kalan yarım sevgilere ağladım kaç bahar,Sayamadım.

Sevgiydi yakanım,Yerden yere koşturanım...Dokunmadım, kırılmasın..Koklamadım, solmasın...Darılmasın içime,ve köşebucak kaçtım kendimdenİçimde sen vardın...Hiç gitmedin ki,Hergece gördüğüm rüyalarımdı gidişin...

Sen bunları yaşadınmı?Sana buncasını yaşatanlara dahi,Sevgi besleyebildinmi? Kinsiz ve öfkesiz...Düşmancalıklara ve bunca vahşetlere rağmen,Düşman olmadan,



Kötülüklere dalmadan,Sevgiyi yaşatabilirmiydin gizlerinde,Sevgi duyabilirmiydin bunca zulümlere,Canından can almalarına sevgiyle bakabilirmiydin?De bana, şimdi sırası...

Herşeye rağmen ve hepsinden öteye,Sevgiyi besleyebilirmiydin zulanda yüreklice...Sevgili kalabilirmiydin sevgiyle...Arlanmadan, uslanmadan,De bana şimdi sırası...

Sevgiden başka sevgim olmadı,Sevginin yeri hep öyle kaldı,Sevgi bende ve canı bedende,Sevgili kalabilirmiydin sevgiyle...

Ve sokakta kulaklarına kadar yüzün kızarır,Yürek çırpınışlarınla, için buruklaşıp,Başını kaldırdığında yanıbaşında görüp, o mağruru,Yürüdünmü? yanı sıra metrelerce,Sezdirmeden...Ve Canından cananını seyrettinmi?Sevgi besleyebilirmiydin sevgiye bunca...bilmem kaçıncı bayram,Ve kaçıncı kurban hasrete katlanabilirmiydin sevgiye...Sevgiyi besleyebilirmiydin Sevgiyle...De şimdi sırası...Hayat iki nokta arası...Noktanın biri çook gerilerde kaldı,Birinin gelmekte sırası,Gönülde dil yarası,Sevgide hasret çırası yanmakta...

Evrim Evrensel



Sevgilim benim.

Sevgimi taşıyabilenler idi,Taşıyıcısıydı sevgimin.Yok gibiydiler,Sevgim kocaman, onlarsa ufacık,Sevgim evrensel saha, onlarsa daracık alan,Taşınamazdı,Taşımak da zor idi elbet.Taşıyabileni de zor bulunur böylesinin,Var idiler ve sevgimi taşıyandılar,Ya üzerlerinde,Ya da yüreklerinde;O nedenle de sevgilim idiler,O yüzden sevgililerimdiler.Kıymetlilerimdi,Kıymetlerimden idilerKıymetliydiler...Ziraa sevgi onlardaydıYa üzerlerinde,Ya da içlerindeydi.O nedenle sevgililerimdi...Yok denecek kadardılar,Ve hatta yok gibiydiler.Dilim varamıyor demeye ama,Galiba yok gibiydilerVe hatta yoktular,Sevgim hala bende,Duruyor asıl yerindeSevgilim ben'im...

Evrim Evrensel



Sevgisizliklere inat

Sabahın saat beşi olmuşVe hala uyuyamamışsanYaşanan bu güzellikler senin...O belkide derin uykusunda,Ve senden bihaber,Varsın olsun,Ruhu dahi duymasın...Varmıydı ruhu vede canı, hatta kalbi!Ruhlar sıkılır,Canlar yıkılır,Kalpler takılır,Takar hatta ona, buna,

Sıkılıver,Yıkılıver,Takılıver,Sevgi sende,Aşk seninle,Sevgiden yılma, cayma,Sevgisizliklere inat...

Evrim Evrensel



Seyhan Nehri

Çağlayarak harıl harıl,Akar gider seyhan nehri,Işıldayıp parıl parıl,Suyun döker seyhan nehri.

Kenarına güzel gelir,Aşıkların halin bilir,Akdenize dolar gider,Murat verir seyhan nehri.

Anlayana bir söz söyler,Garip yurdu vakit eyler,Hele gelin görün beyler,Ne şirindir seyhan nehri.

Bürücekten seslenerek,Toroslardan beslenerek,İlkbaharda süslenerek,Taçlar takar seyhan nehri.

Çile çekmem talihimmiş,Gönül yardan ayrı düşmüş,Evrensele neden küsmüş,Dargın durur seyhan nehri.

Evrim Evrensel



Seyranı sefer

Seyyah oldum seyran eyledim hanıKimi zalim kimi nötr kimi şiaYer gök yoktu ta başlangıç zamanıOl dedi tüm varlıklar oldu güya.

Doğal oluşumla oluştu hayat.Stres gitti devinim oldu rahat.Güneş yoksa oluşmazdı nebatatNe ar ne de edep olmazdı haya

Anasır dağılsa düzen olur felçYayar stres feza olur herc-ü merçNe alet gerekir ne de bir gereçAteş, Hava, Toprak muhtaçtır suya.

Evrim Evrensel der gördük yol boyu,Renk içinde renk hem açık hem koyu,Devinim çarkından alınca soyu,Gerekmez di Adem Hava'lı rüya.

Evrim Evrensel



Sırılsıklam Ölür Yüreğim.

İçimden içeri ulaşamadığım,Bir yerinde bir kor yanar,Bir türlü ad koyamadığım,Aha şuramda yaram kanar.

Oyuncağını kaybeden çocuk'umGözlerim yağmur yüklü, dokunma,Yüreğimin şemsiyesi de yok,Sırılsıklam ölür yüreğim.

Pırpır uçtu yüreğimin serçesi,Gönül bahçemin her yanı yas,Güneşi batışta, karanlığa banar,Ufkunda parıltı yok, korumasız kafes,

Yüreğimin sessizliğinde dili lal,Cırcır böceği ölmekte ağustos ayı,Maliki sevdam deseki gitme kal,Baykuşa mekan olmasın gönül sarayı.

Sandalında kırık küreklerVira vira haydi kayıkçı ha gayret,Yetim serçesi titrek tünekler,İsyan etme soyka gönül gel sabret.

Evrim Evrensel



Sol Bitmiyor Bitmiyor

Sağdan gel de sağdan gel,Sol bitmiyor bitmiyor.Beğenmezsen bağdan gelYol bitmiyor bitmiyor.

Deniz mi karadan mıBöyl'eden Yaradan mıÇam' daki çıradan mıDal bitmiyor bitmiyor.

Önümüz Küçük kuyuMıhlıdan alır suyu,Kimden aldın bu huyuRol bitmiyor bitmiyor.

Evrensel'e sarılma,İncinip de darılma,Umutsuza sarılma,Kol bitmiyor bitmiyor.

Evrim Evrensel



Sona bak sona

Size; "dostlar" desem şimdi!Doldurabilirmisiniz içini dostluğun...İnanmak istiyorum ama,Her taraf riya...

Hemen ayrılırken kalabadan,Her biriniz kabuğuna çekilirken kendinin,Bencilliklerinizce düşünürVe öyle bakarsınız dünyaya...Tüm algılarınız bencilceSadece dostca değil...

Kaç yüzü olur kişinin? Sualine,Susmaktasınız ve sessizce,"Bir" demek isterken,Güya ile, Riya ile...

Bir arada çakma dostluklarıKendinizce kalınca da başbaşa...Az mı dinledim;Acımasızlıklarınızı,Bencilliklerinizi,Sadece kendinliklerinizi,Ve kıyarken çakma dostluklara dahi,Acımasızca,Çakmalıklarınız,Sonuçlarından belli değil mi?Öyle değilse hani nerede?Nerede birlik'leriniz,Hani irilik'leriniz!Ne oldu dirilik'leriniz!Sona bak sona...

Evrim Evrensel



Sonu belirsiz.

Bulut eksik olmaz gayri dağında,Gazel gani gani gülşen bağında,Gönül pınarının can ırmağında,Coştum yüzer durdum sonu belirsiz.

Ummana vız derken, katresine pesDer iken direndim tükettim nefes,Suskunum, ahraz'ım çıkamıyor ses,Dil Lal gezer oldum, konu belirsiz.

Canımın içine kattım bir canı,Canana darmı ki canın mekanı,Akıl firar etti, iflas izan'ım,Gezen ussuz oldum,Hanı belirsiz.

Tutup elin gezdik bayırda kırda,Ne utanca kaldı, ne namus arda,Tanınamaz oldu, meyli hovarda,Sersem sefil kaldı, Şanı belirsiz.

Evrim Evrensel



Sorarlar Birgün

Gel dost zevkine uyarak gezme,Attığın adımı sorarlar birgün,Öyle bildiğince okuyup yazma,Açık defterini dürerler birgün.

Yalana muhalif ol,gel sev gerçeği,Lale,sümbül,nergiz seçme çiçeği,Karı amaç sayıp kırma ölçeği,İğneden ipliğe sorarlar birgün.

An,gün yaşayarak hevese uyma,Hakkın yarattığı canlara kıyma,Garip gurebayı zalimce soyma,Yediğin lokmayı sorarlar birgün.

Hakka çevir yüzün gerçekten cayma,İnsan yörüngesi aşikar,kayma,Ayıkla helali harama varma,Etin tırnağından yararlar birgün.

Hak ile kurulur bir ulu divan,Yol bulup geçecek özü pak olan,Böyle halle geçemezsin sırattan,Eğri yollarından ararlar birgün.

Evrensel terketmez gerçek kelamı,Hakikat ehlinden alır selamı,Ekvatordan kutba yaygın talanı,Cennub u şimalden tararlar bir gün.

Evrim Evrensel



Sosyalizmİ kuracaktık

Köylerimizden kopup geldik,İlerlerken şosesinde kentlerin,Zıpkın gibiydik,Fırlarken yerlerimizden...Durmak yoktuYorulmak da ne kelimeMillerce uzakta menziline saplanırdık balıklarına,Derinlerinde denizlerinin...

Enerji yüklüydük,Yılmak ta ne...Yüklerken yoksulluğumuzun öfkesini sırtımıza,Birer deli fişektik her birimiz ayrı yerlerde...

Fırlarken namlulardaKıvrıla kıvrıla yol alırKenetlenip hedeflerimizeGençliğimizin O delice hızıylaNişangahta patlardık,Basınca tetiğineSus pus olurdukVe Dünya şaşardı...

Çılgın seller gibiydik;Yıkılırdı taşkınımızla dağlar.Tepelerin haddine mi?Önümüzde durabilene aşk olsun...Akıp ovalara dolarCan veririken toprağaAçtırıp çiçek çiçekTabiat şoktadırVe şaşardı Dünya...

Patlamaya hazırdıkSürülünce topun namlusunaDağların görünemez ardınaVerilince ayar hedefinePatlardık mevzilerindeYıkılırdı duvarlarVe şaşardı Dünya...Sosyalizmi kurmaktı hesapta...

Evrim Evrensel



Söylenmemişler var daha.

Gelin canlar muhabbete,Ki geleyim canla size.Gayrı düşmesek gaflete,Dostla sohbetim yüz yüze.

Yaktık özde ki çırağı,Yakın eylesek ırağı,İdris'le turnanın bağı,Doyulur mu sohbet söze.

Açsın gönüllerde bahar,Olalım geceye seher,Gözlüye gizli yok meğer,Gerçek batsa körün göze.

Evrim Evrensel dur Şah'a,Gerçek işte burda aha,Söylenmemişler var daha,Sırdan sır görünmek bize.

Evrim Evrensel



Spil Dağı

Başına toplayıp bulutlarını,Yollarımı kestirdin sel spil dağı,Manisa düzüne dök yaşlarını,Önüme bentledin göl spil dağı,

Sığındım korumaz saklamaz beni,Siper et garibe serin gölgeni,Bir daha gelip te görem yarimi,Dürüleyip topladı çul spil dağı,

Boyunca uzanır İzmir'e doğru,Sevdiğim koynunda boyunu eğri,Toprak sandım meğer taş imiş bağrı,Dur etmez, gösterir yol spil dağı.

Gelip te sığınsam,kalsam gölgende,Al beni koynuna kalayım sende,Gönül uçmak ister en üst zirvende,Susmuş, ahraz olmuş,lal spil dağı.

Ses vermez, sus pus dilinmi yuttun,Yetmezmiş dertlerim, derde dert kattın,Ayrılık tohumunu araya attın,Fitne, fesat olmuş hal spil dağı.

Evrim Evrensel der, sözüm spil'e,Sağır, duymaz olmuş sesim, nafile,Gel etme eyleme, çektirme çile,Ağlar vakti değil, gül spil dağı.

Evrim Evrensel



Sudan Açlığının Resmi.

İnsafı tükenik Dünyanın,Binlerce yerlerinden biri Sudan'da,Kaburgaları bir tarağın dişleri gibi,Sayılırcasına tek tek...Minik Sıska bedeniyle emekleyerek,Bir Kilometre ilerideki,Övünülesi Dünyanın Birleşmiş MilletlerininArtık yiyecek çöplüğünde,Bir lokma ekmek yemek ve hayatta kalabilmek için,Yiyecek Kampına ulaşmaya çalışırken Sudan'lı çocuk,Hayatta kalabilme kavgasındaki Akbabanın,Bilebilirmiydi peşinden geldiğini,Hareketsiz kalınca canlı bedeninin,Akbaba'ya hayat verebileceğini...

Yıl Bindokuzyüzdoksandört,Yer Sudan...Dünyanın Birleşmiş Milletleri,Kapat, yum gözlerini,Sonuna dek kapat, Ört kapılarını zenginliklerinin,

Objektifine takılan,Ve deklanşörüne basan KEVİN CARTER,Fotoğraflayınca Sudanlı Çocukla Akbaba'yı,Yumuk gözlerine soktu,Açlığın resmini dünyanın,Ve Birleşiksiz Birleşmiş Milletlerinin...Ne Sudanlı Çocuk farkında,Ne de Akbaba...

Kevin;Nereden bilecekti,Çekerken açlığın resmini,Kazanacağını 'POLİTZER 'ödülünü...Ve dayanamayarak,Üç ay sonra intihar edeceğini...

Yinede bastı deklanşöre yüreğini,Soktu, Dünyanın,Ve Birleşmiş Milletlerinin yumulu gözüne,Sudanlı Çocukla akbaba'nın yaşam kavgasında,Açlığın resmini...

Evrim Evrensel



Şad Eden

Sen;Ey sevgimi taşıyanım,Derdimi kaşıyanım.Seni sevmişliğimin,Bir garipçe yerindeyim,Duygularımın derinlikleriyle.

Bir nefes gibi,Bir solukta,İçime çekebilsem seni,İçim,içime sığmıyor.Tutsak etmemeli seni,İçime giremiyorcasınasın.

Nefesime yutsam seni,Soluğuma toz serpilircesinesin.Kalbime akıtabilsem seni,Damarımı yırtarcasınasın...

Sevebilmek seni,Ayırmakmış,Gülle dikeni.Tutmakmış,Zulme boyun bükeni,Yakmakmış.Serde sevda çekeni...Seni yücelteni,Ayaklar altına serercesinesin.

Evrim Evrensel



Şadıman'a

Sol göğsümün altında,Kuşların kanat çırpınışları gibi,Titreşileriyle Boşaltırcasına yüreğimi...Gözlerim düştü ferden,Başım döndü birden,Takat çekildi dizlerden,Nasıl anlatabilirimki sana...

Sol göğsümün altında;Coşku seli akarki deli,Yerinden sökercesine,Koparıp götürür gibi yüreğimi,Havalar kararır,bulutlar döner siyaha,Gün aya küsküncesine,Bir haleti ruh-iyedir...

Ayrılırken,zulamda aradım seni,Yana, yana...

Sol göğsümün altında,Şah damarıma gizlenmişcesine,Bir dakka bile ayrı değilsin,İçimden içerdesin,Yanımda bir yerlerdesin,Önümdesin,ardımdasın...Baktığımda yoklardasın,İnmisin? Cinmisin? Peri mi?Nasıl ereyim sana,sen cana.

Evrim Evrensel



Şaheserin

Sabahın seher vakti,Çatlaktan süzülen ışıkçaDağıttı karanlığımıGönül odamın derinindeEn izbesindeVe dehlizlerindeArayıp durdu çılgınca...Dağıtıp her bir yanımHer bir yerlerindeGece baskınındakiJandarma timi gibiKırıp kapılarımıKilit sökemedikleriyle...

Gün ışıyınca ancakÇıplak gözle;Gece baskınıylaTarumar edilenOrtalıklara serpililerimgörünebildiler!Bunca hiddet!Onca şiddet! Bu kinBu öfkeDeğer miydi?Değdi mi sence...

Bunca harabatın üstünde yapı,O yapıda kapı olur muydu!Ne adınaNe için...Bunca enkazı,Bunca tahribatı...Aha müzemde saklı dursun...Ziyaretçisini bekleyen,Övünülesi şaheserin...

Evrim Evrensel



Şaire İpe İnci mi Dizer.

ŞAİREDİR İPE İNCİ Mİ DİZER,KALEM ELDE İSE BAK NELER YAZAR.ŞİİR HANESİNDE KELAMLA GEZER,SEZER SE CEYLANI SÜZER CEYLANİ.

DAĞLARINDA OLMAZ İSE BİR AVCI,ÖZGÜRCE DOLANIR GEZER Kİ DAĞCI,ERİNCE SEVGİYE OLUNUR HACI,ÇÖZER SE SEYRANI, GEZER SEYRANİ.

İDA'NIN BAŞINDA VARDIR MARALI,MARALLARIN GÖZÜ KAŞI KARALI,AVCI VURMAMIŞTIR, GÖNÜL YARALI,BEZER SE KÜLHANI ,TOZAR KÜLHANİ.

EVRİM EVRENSEL DER OLMUŞUM NÖKER,KAZ DAĞIN ZİRVEYE DUMANIN ÇÖKER,KORKTUĞUM BENİ DE DAĞINA ÇEKER,ÇÖZER SE BÜHTANI, BOZAR BÜHTANI.

Evrim Evrensel



Şal dönmüyor dönmüyor

Küçük kuyu Ayvacık,Hem asri hem baş açıkBiraz da uçuk kaçıkKol dönmüyor dönmüyor.

Bedir Ay bacadan mıKonağın sırçadan mıGündüz mü geceden miHal dönmüyor dönmüyor

Evin arkasındayımSevda türküsündeyimDerviş hırkasındayım,Şal dönmüyor dönmüyor.

Gönül malı serveti,İstemez ki gel etti,Evrensel'e el etti,Yol dönmüyor, dönmüyor.

Evrim Evrensel



Şaşkın Gönül

Aptallıktı bu yaptığı,gönlün,Hal içinden benden hal istedi,Bakar kördü çünkü,ya nerde gördü,Peteksiz arı mı olur,ol bal istedi.

Çıktı yücelerden haykırdı övdü,Çileli bağrımı dağladı dövdü,Gahi kıydı cana,gahide sevdi,Kız bulakaldım,kız dul istedi.

Evrim Evrensel



Şeklimiz Yok

Canan bilmem sen desemmi,Geç kalmadık vaktimiz yok,Uzun söz kısa kesemmi,Hiç olmadık naktimiz yok.

Her yılda bin iz,belirsiz değil,Ağlarsa bir gönül,sebepsiz değil.İster başın dik tut,istersen eğil,Taç olmadık,saklımız yok.

Gençliğim geride,ben ise ilerde,Ağaran saçlarım,dayanık derde.Ben halimleyken,çıktın sen nerden,Kaç olmadık şeklimiz yok.

Evrim Evrensel



Şerefsiz

Kırdın,döktün, yordun, hep azarladın,Sattın çarşı, fuar hep pazarladın,Dünyayı başına yıktın darladın,Gitti senden şeref, kaldın şerefsiz.

Onun kadar taşlar başına düşe,Kaybettin, peşine düş, koşa koşa,Kuzgun işi konmaktır mundar leşe,Bitti şeref sende, kaldın şerefsiz.

Her hane dolaştın, her kapı çaldın,Vermeyi bilemez doymadan aldın,Arayı arayı layıkın buldun,Netsin şeref sende, kaldın şerefsiz.

Bedava geçinmek idi emelin,Kolayca yaşamak aslı hayalin,Hak hukuk ne gezer, çalmakta elin,Garip gurebadan çaldın şerefsiz.

Gelinler kirlettin, kızlara kıydın,Ar ile namusu saldın koyverdin,Aç gözün doymadı, nefsine uydun,Anan avradından buldun şerefsiz.

Her temizi, her pakı kirletip attın,Çıkarın uğruna ne dostlar sattın,Kan emerek malına ne mallar kattın,Sonunda belanı buldun şerefsiz.

Yüzüne tükürsen, yağmura sayar,Sapa gezer, doğru yok, çamura banar,Binbir surat onda hep yanar döner,Fırıldak az kalır, döndü şerefsiz.

Evrim Evrensele şerefsiz kızar,Şimdi olmuş araştırmacı yazar,Emekte hakkı yok, hep yazar bozar,Kalemi bir yerine koydu şerefsiz.

Evrim Evrensel



Şeyh Bedreddin

Şeyhoğlu Bedreddin vardı Sereze,Boyun eğmez Elezerle terese,Mücadele rehberiydi herkese,Bitmez Hak davası sürdü sürecek.

Boyun mu eğer börklüce Mustafa,Yerde gökte hakkı eder müdafa,Tarih derininden o tozlu rafa,Bitmez Hak davası sürdü sürecek.

Spil bağrın açtı Torlak Kemale,Karabağlar döndü al kızıl güle,Binlerce Can idi cemal cemale,Bitmez hak davası sürdü sürecek.

Zalimin zulmüyle kan aktı dere,Haber saldılar ki koca Haydar'a,Ne ilk ne de sondur, sürer mahşere;Bitmez hak davası sürdü sürecek.

Her zulüme karşı durur direniş,Sanma be hey zalim bitiş tükeniş,Nicedendir aslın arar yürüyüş,Bitmez Hak davası sürdü sürecek.

Evrim Evrensel



Şiir ve Sen

Denesen şiir yazmak gereksiz kalır,Şiir olursun,dize dizeŞarkı olursun,ses gelirsin bize,Şairin dizelerinde asılı kalır,Aşk olursun...

Evrim Evrensel



Şiirde Muzaffer Gezer

Şiir Bulvarı'nda seyran ederken,Şiirlerde uzak, cinas da gezer.Serbest deyip, hece deyip severkenBir dolaştım ötesi Muzaffer gezer.

Şiir yazıp, hece dizdik

Evrim Evrensel



Şükürler Olsun

Doğduğun güne,Dününe,Bu gününe,Taşa, toprağa,dala, yaprağaŞükürler olsun...

Doğduğun yıla,Yaşadığın yıllara,Aylara,Günlere,Her vakti dakkasına,Seni tanıdığım güne,Şükürler olsun.İyi ki doğdun,İyi ki varsınVe iyi ki tanıdım seni...

Evrim Evrensel



Tahteravali

Vermeden,Salt alarak yaşamak,Süper ego'nun ürünü mü? dedim...Heee dedi...

Almadan vermek,Ve öylede yaşamak,Hümanizmanın sürümü mü? dedim...Heee dedi...

Vererek almak,Alırken vermek,Ve böyle yaşamak,Aşk limited Şirketince,Döndü sevgimiz,Demekten öte varmı mümkünü? dedimHeee dedi....

Bindikki bir düzeneğe,Bir sen bir ben hadi hoppacık,Bindiğini baş üstü çakar ki,İnsanı kıç üstü oturtur,Ve baş üstü diker ki,Bir ucunda bozulunca yükün dengesi,Bu da aşkın tahteravalisi...

Bir ömür boyu,Bir ömür boyu hep vererek,Biter mi? bitmez insanın verişi,Doyarmı? doymaz hep alanın hevesi,,

Ama bir ömür gitmez aşkın gemisi,Aşkı yiyecek alıcıların faresi,Kemirerek usul usul halatı ipi,Peşisıra izlemekte gizlice tipi,,

Bir ufak çalkantıyla bu gemi batar,Filikaya canın verir vericilikçi verici,,Alır geminin direğini,iskeletini de alır alıcılıkçı alıcı...

Verici vererek gelir sahile,Alıcı alarak direği,Ve omurgasını aldı bile...

Adaletli bir düzenekmiş,Adalet içinde bu tahteravali...Belli olur sonunda alanla verenin hali...Seçim senin,Bir ucunda almak,Diğerinde vermek durur,,İstediğin uca oturursun...



Eeee bu bir tahteravali.

Evrim Evrensel



Tiya Tiya Tiyaa

Tiya tiya tiya, melemamı tiya,Beşliya hermiya,Gerdanlığa vıliya,Tica sodıriya, homa zereıqiya,Ğhecibeı herde deureşi, Tı sero feteliya,Ğecibe asmeneı keukı dı ğo bındı diya,

Bane yarı banan bındızerreı dewe de fetelina, lesa derga rındıEzo ezo ezo ezo ez cail bilmezo,Serba cane to rındekı, ez ogıt almezo..

Vorı vara melemamı riye herdi gıroto,Ookı yara rındekı gurta leminDemekhı cae ğho cennettı gıroto,Oo khı ze mı bekeşi yara kotiye gurtaHoma adıre piye ğho be ğho deşti mınıto.

Nakarat

Dewe verra melemamı be dalıko bukiDewede terabiye zerecu fatfatıkiYara rındekhı kona mordemı koti deşti,Sekı malı bena mırdar erceneı kutiki,Cıcıke to khı asene ze suse serbeti,Sureteı to khı veseneı zee saa cennetiHalkı niya mano to kon melem sanu serı dırbetiNakarat.

Ez amu çeberdeı yaramı çede niya,Mı vat na rındamı kuiya,vat cini şii jare yarato teı şiya,Ez kotu rae şiya,Gınu waro dıdanemı şikiya, goni şiya,Ez şiyu kumçhiye vessai, mı vat gıno varroDıdanemı jü şikiya jü lewiyya,Vat ookı rındeku dımı fetelino goniya ğho çiniya.Nakarat.

Evrim Evrensel



Tutkunum sana.

Öyle ki,Yayıldı gitti aleme,,Anca alabildim kaleme,,Sana bildiremedim birtürlü,,,Seslendirtemedim dilime,,Yayıldı aleme....

Sana meylimi dahi anlayamadım,Nasıl anlatabileyim diye sayıklarken,,Nasıl dökeyim kaleme,Yayılmadan aleme....

Sana tutkunum..Söyleyeceğim sözler tek tek,Düğümlenir boğazıma yürümeyerek,Akacak ken sana,,,Düğümlendi kaldı boğazımda...

Ağlayasım gelir, ağlayamam,Gözlerim yüklenir bulutlarını,Boşaltmak için yüreğinin tarlasına,,Ki sulansın toprağın evlek, evlek,Yeşersin sana olan tutkum,Açılsın dal dal ve çiçek,çiçek.

Tutkunum sana,Görürsen kurtarırsın beni,Sana anlatamama derdinden,Bulutlar yüklü gözlerim dolu dolu,İnan şaşırmışım sağı solu,Ah bir boşaltsa bulutlarını,Aşılır engeller,Açılır sana geleceğim sevda yolu...

Tutuldum canına,Tutkunum sana,Yağmurumsun benim,Bulutun yüklü gözlerim...

Evrim Evrensel



Tutmazsa Dikiş

Efeleniverdi güzelin biri,Tutmazsa tutmasın bu dikiş dedi.Oysa tutsa idi;Libas olur,İnsan giyerdi.Tutabilse idi keşke...

Tutmazsa tutmasın dikiş,Varsın olmasın libas,Sizlik olur hepsi bu;Yani libassızlık...Çare çok, çaresizlik yok,Herşeyin bir çaresi var,Hatta her şey çaredir,Çaresizlik bile...Hayatın kendisi çare ölümeKendisine bile;Libaslar mı vardı önceden;Dikişte öyle...Ama insan hep vardıİnsana gelen Ar'dıİnsanı libası sardı,Libası da;Dikişi var eden de,Her şeye çare bulan da insandı.

Evrim Evrensel



Tuzu Olanlar Ha Gelsin.

Bostana ektim ben hıyar,Tuzu olanlar ha gelsin.Gezdireyim köşe diyar,Düzü olanlar ha gelsin.

Tuzu alan koş ha koşar,Tuzlayarak bak ne coşar,Bilemem ne için yaşar,Razı olanlar ha gelsin.

Dosta açıktır kapımız,Çürük olmaz ki yapımız,Can hanemizdir tapumuz,Bezi olanlar ha gelsin.

Hile olmaz özümüzde,Bil okunur gözümüzde,Netlik gerçek sözümüzde,Özü olanlar ha gelsin.

Lüp lüp yutar, emek vermez,Çapa yapmaz, su da vermez,Bu gibiler durmak bilmez,Kozu olanlar ha gelsin.

Evrim Evrensel net bakar,Yolu hep dostluğa çıkar,Yalan binasını yıkar,Kazı olanlar ha gelsin.



Evrim Evrensel



Tükürem Suyuna Senin

Bayrak gibi sallanıyor,Bayraklıda dolanıyor,Kırk tas suyla kırklanıyor,Tükürem suyuna senin.

Ar namus senin neyine,Yatıver ağacın dibine,Dümrek'ten Halileli'neTükürem huyuna senin.

Ulan gönül seni soyka,Öttür öttür balalaykaBulaşmış pisliğe boka,Tükürem boyuna senin.

Azı bilmez gider çok'aDil uzatıyor ahlaka,Ulaşamaz der tu kaka,Tükürem soyuna senin,

Değer verdin bir kötüye,Düştü dibinin köprüye,Birde Sorsan İntepe' yeTükürem huyuna senin.

Olmadın mı Sen terbiye,Düştün bir soysuza niye,Hiç Yar denir mi Kahpeye,Tükürem duyuna senin.

Evrim Evrensel



Uçun Kuşlar Uçun

Uçun kuşlar uçun gidin Bursa'ya,Uludağ ardında Gülyüzlü'm vardır,Bir haber getirin hasret babaya,Uludağ kar'ınca özlemim vardır.

Deyin, baba hasret çeker kızına,Derdini gizli gizli saklar özüne,Uykusun arasında dokunup yüzüne,Sessiz sessiz süzülün sezinti vardır.

Değmeden zülfüne,üzgü vermeden,Gönlün(ü) incitmeden, ezgi dermeden,Özlem'le Nihan'a hiç sezdirmeden,Gizem gizem bakık gözleri vardır.

Gülyüzlü Sultanımdır bilesi(niz) z ki,Bir haber alın öyle gelesi(niz) z ki,Pencere camında sus tıklayası(nı) z ki,Gözler uykudaysa,yüzleri vardır.

Görükle Köyüde,gelinlikızlı,Dikkat edin söze idrakı hızlı,Şifreyi mors ile, haberin(i) gizli,Gönül defterimde sözleri vardır.

Evrim Evrensel'i iyi duyun kuşlar,İçimden içeri gizliden yaşlar,Günler uzar gider,hasretim işler,Gönül yangınlarda,közleri vardır.

Evrim Evrensel



Umurumda Değil

Bugün gülyüzünü seyran eyledim,Yıkılsa da dünyalar umurumda değil,Ne dileğim var ise hepsin söyledim,Dünya çökse,inse umurumda değil,

O mah yüzünün seyrine göçtüm,Mey idi yudum yudum kadehsiz içtim,Çarptı beni sanki ben benden geçtim,Dünya viran olsa umurumda değil.

hoş etti gibi sesli ki seda,Yüzün değişmem ben o ay'a da,Gönül kapında sana amade,Yıkılsa dünyalar umurumda değil,

Göz göze zor imiş neyse rahatıtk,Sevda pınarları birbirine kattık,Yetişti gönül bağı,meyvesin tattık,Hazan gelse dünya umurumda değil.

Evrim Evrensel



Unutamadım.

Geldi geçti haftalar, aylar, yıllar,Unuttun beni ben unutamadım.İşitmesin kulak lal olsun diller,Unuttun beni ben unutamadım.

Güneş doğar öküz taşı başındanBir kor yanar durur sönmez döşümde,Dönüp baksan görür mezar taşında,Unuttun beni ben unutamadım.

El ele, göz göze inkar mı edem,Ben de senin gibi silip mi gidem,Dudağın bal gülüm, dilinse badem,Unuttun beni ben unutamadım.

Akşam olur ay doğmuyor bacadan,Sabahlarım zehir zıkkım geceden,İsmin dilimdedir cümle heceden,Unuttun beni ben unutamadım.

Gönül figan eyler vakti seherde,Mızrabım kırıldı, bozuldu perdeEvrim Evrenseli saldın sen derde,Unuttun beni ben unutamadım.

Evrim Evrensel



Usandım

Doğdum ben anamdan sürece devam,Bir, Beş, on dört, on beş, on sekiz havam,Yirmisinde tipik uçarık davam,Büyü büyü büyümekten usandım.

Otuz beş yaş,birde baktım kırk altı,Elli, altmış, yetmiş, yüzün de altı,Ha bire yaş aşır eksilmez arttı,Büyü büyü büyümekten usandım.

Emekle kalk haydi yürü sokağa,Kırda kuzularla, akşam yatağa,Okul,iş ve ekmek, koş ha durağa,Yürü yürü yürümekten usandım.

Askere git, vergi öde devlete,Çocuk yapmak görev, haydi halvete,Hizmet ettik Sermayeyle, servete,Sürüm sürüm sürünmekten usandım.

Doğumla ölüm arası belirsiz,Yaşarkende sensiz, hatta kendimsiz,Evrim Evrensel mezarda kefensiz,Çürüm çürüm çürümekten usandım.

Evrim Evrensel



Var idik Varız biz diyenlerde Var.

Ezelden beridir ezber güdenler,Var idik varız biz diyenler de var.Işık kültüründen aşka gidenler,Aşkı meşk meyine katanlar da var.

Mular su mu oldu ki sizler içtiniz,Ma anayı bir kadın deyip seçtiniz,Yol, erkan, sır, nedir bilmez geçtiniz,Din içine atıp kaçanlar da var.

İdrise Nebi denildimi Hermese,Kaygusuz kulak verdi o turna sese,Abdal Musa algıladı yol aldı desem,Derinden sığlara kaçanlar da var.

Bogomiller vardı, nerde kaldılar,Albigenlerede reva oldu alevler,Aluviler nerede, kimdi Luviler,Yerlerde sürünün, uçanlar da var.

Gözlüye göründü, köre sır oldu,Aşk ile yürüyen sevgide buldu,Hakk olan özdü, Öz hakda kaldı,Bir nokta takılıp kalanlar da var.

Yalanı yanlışı gerçek yerine,Saydık, inmedik aslı derine,İnandık alevi esnaflarına,Kaybolmadan izini seçenler de var

Evrim Evrenselim klavuz turna,Çürüyen ağaca kurt olup dalma,Gönüllerde yaşa yozluğa varma,Sır uğruna serinden geçenler de var.

Evrim Evrensel



Vardır

Pişirip ye sözün yutma çiğ ise,Çiğ olanı gören bilki mert vardır.Ham meyve düşerse, vakti değilse,Yaprakta ve dalda bilki kurt vardır.

Eğriden öte dur, doğruyla yolcu,Varsın nadan desin sağ yada solcuTokmak başka elde çalan davulcu,Düm tek diyen seste bilki zart vardır.

Evrim Evrensel'im emek vererek,Gergef işleyerek, kilim örerek,Dostun bahçesinde güller dererek,Sinesin içinde gizli dert vardır.

Evrim Evrensel



Varlığın Varında aşmaya geldim

Yürüdüm yürüdüm huzura vardım,Mekanı canına yüzümü sürdüm.İçimden içime yanan od gördüm,Narı sacında ben pişmeye geldim.

Kanatsız dalına uçup tünedim,Bağışla müşgülüm sana sığındım,Zar edip, ağladım, sinem dövündüm,Darı didarda ben koşmaya geldim.

Abdal Musa rehber, kılavuz Gaybi,Gani gönüllüler örterler aybı,İşleğ elde,afım, kabul olaydı,Varlığın varında aşmaya geldim.

Elin boşta koymaz, Pirin divanı,Mahrum mu bırakır, doldur kovanı,Güncelle geliştir, sürdür davanı,Divanı huzura düşmeye geldim.

Bu sır'ın şifresin geçirdim ele,Gittikçe ulaştım yolunezele,Evrimleşip görün, bak Evrensel'e,Bilim Bil'de imiş, deşmeye geldim.

Evrim Evrensel



Varlıklar içinde kaldım kalender

Para ile pula tapmadım asla,Varlıklar içinde kaldım kalender,Sevgi, dostluk emelimden kıyasla,Dost ile yetinen tek idim ender.

değişmedim dostluklar dünya varına,Korkmadan zarardan teptim karını,Kapattım menfaat oluklarını,Damla damla aktı kısmetim ender.

Baş eğmedim çıkara tapanlarına,Yalan ile yoldaş çıkanlarına,Yol ile erkandan sapanlarına,Al sana dünyayı sen senle gönder,

Katreden doldu boşum, dolum boş kalmaz,Kısmetimi yerim ben, karnım aç kalmaz,Daim boşum dolar, dolum boşalmaz,Menfaat çarkları boşyere dolar.

Gerçekle yoldaşım,yalan demedim,Hak etmediğim lokmayı asla yemedim,Özüm pakda tuttum, kirle yu'madımBozbulanık akan bendine döner.

Baktım gördüm, dünya malı da pulmuş,Dost sandıklarım meğer ki mala kulmuş,İpekten sandığım halılar çulmuş,Yerde yatmak yeter, gerekmez minder.

Evrim Evrensel gizde emelim,İnsanı kamilden aldım cemalim,Dedem klavuzum şaşmaz ahvalim,Esti Serde Sevda yananı söndür.

Evrim Evrensel



Veli İdim

Sevda pınarının sevgi suyunun,Coşkun hırçın akan bir seli idim.Yüce dağ başının karı dumanın,Serde esen ılgıt sam yeli idim.

Su mu döker idi mecnun elime,Leylasız bu çölde olsaydı lime,Kerem oldum demedim bir kelime,Sende ne vardı ki bir deli idim.

Bir sevda uğruna ömrümü heder,Varı yoğu ittim kaldım derbeder,Bir aklı selime sorsan ki ne derEvrim Evrensel değil Veli idim.

Evrim Evrensel



Verdi Belamı.

Gönül yine bindi aşkın atına,Rahvan mı bu gidiş, yok dörtnala mı,Şaha kalkmış,durmaz,çıktı katına,Orda verdi tanrı benim belamı.

Parmağı yoğidi gözüme soksun,Gözleri yoğidi hışmınan baksın,Eli kolu yoktu ki şamar atsın,Daha beterinden, besbeter oldum.

Dedi gelişin ne,gidişin nere,Dedi kahredem mi? dedim binkere,Dedim doymuyorsun, ben vere vere,Orda verdi Tanrı benim çilemi.

Nakarat

Al aşk yatı dedi, geç de dümene,Katı verdim gönlümü dostun demine,Saldı dibi görün mez bir ummana,Orda verdi YUNUS bana selamı,

Nakarat

Dedi sıratım var,dedim düz gelir.Cennet-Cehennemim,dedim vız gelir.Dedi sorguçlarım,dedim az gelir.Orda verdi Tanrı geri kalanı.

Nakarat

Evrim Evrensel'e verdi sevgili,Başta eksilmedi sevdanın yeli,Yandım gittim böyle, Kerem misali,Orda od'a verdi, külli talanı,

Nakarat

Evrim Evrensel



Verdi bir kadeh aşk içtim Ayıldım.

Varlık sahibinin sanki öz nuru,Gizler aleminden göründü duru,El atıp yüreğim kaptı o peri,Edasına sarhoş oldum bayıldım,Verdi bir kadeh aşk içtim ayıldım.

İnci mercan dizmiş ağzın içini,Kakül kakül etmiş zülfü saçını,Lebleri bir nardı yaktı içimi,Gıdasına sarhoş oldum bayıldım,Verdi bir kadeh aşk içtim ayıldım.

Teni var deryada aklanmış gibi,Cemali nur ile paklanmış gibi,Dillerinde bülbül saklanmış gibi,Sedasına sarhoş oldum bayıldım.Verdi bir kadeh aşk içtim ayıldım.

Havayi heveste gezgin gibiyim,Us karışık, fikrim bozgun gibiyim,Elinden gem yemiş dizgin gibiyim,Nidasına sarhoş oldum bayıldım,Verdi bir kadeh aşk içtim ayıldım.

Sevdası gönlüme hoş bir sedaydı,Yüzü mah gözleri iki ada'ydı,Evrim Evrensel'e aşk-ı gıdaydı,Gıdasına sarhoş oldum bayıldım,Verdi bir kadeh aşk içtim ayıldım.

Evrim Evrensel



Versene.

Gül yüzlü Sultanım merhamet eyle,Derdimin dermanı sende versene.Sensizlik çölünde neyleyim söyle,Can suyum, ten ruhum sende versene.

Yar bende ki halin; ayın şavkıdır.Gönlümde mekanın ulu mevkidir.Can bedene küstü, cüda vaktidir.Merhamet eyleyip bir dur desene.

Evrim Evrensel'de sana yanıktır,Sensiz karanlıkta, ışık sönüktür,Kıble boşta durur sana dönüktür,Lütfeyle nazarın bir dem görsene.

Evrim Evrensel



Ya O Nerdeydi.

Mağrip'ten maşruk'a kişneyen düldül,Kılıçlar Aliye indi nerdeydin.Şarktan garba bir adımla atlayan düldül,Mazlum Kerbelada,Ya O nerdeydi.

Binbir ad Alinin biri halk idi,Her diyara gider zulüm zor idi,Hızır devran sürdü,alem dar idi,Pir Sultan darda,ya O nerdeydi.

Nemrut bitti,geldi başladı Musa,Elinde ejderha olurdu asa,Zulüm dört bir yandan döndü Abbas'a,Musa turda idi,ya o nerdeydi.

Tevrat,İncil,Kuran indi cihana,Saltanat zulmünü yaydı her yana,Bunca kan döküldü,kıyıldı cana,İsa çarmıhtaydı,ya o nerdeydi.

Sır vermeden bu yolda,serin verdiler,Zulümün önüne çıkıp durdular,Geleceksin diye bakıp durdular,Yalansa sözün vardı,ya onerdeydi.

Evrim Evrensel



Ya ölüm bende,Ya ben ölümleyim

İçimde sam yeli,Esiyor deli deli,Delercesine içten içe acılarım,Naçarım,biçareyim...

Kerbela çölündeyim,Hüseyn'le karıldı acılarım,Sargı tutmaz yaralarım,Dermansız gibiyim...

Bir zalimin elinde,Asılı zülfün telinde,Bu kez amansız gibi,Kolaysız gibiyim...

Ya ölüm bende,Ya da ben ölümleyim.Kalamaz gibiyim...

Evrim Evrensel



Yad el ne bile

İçimden içeri aşkın ateşi,Gizli gizli yandım, yad el ne bile.Ufukda ömrümün ayı,güneşi,Gizli gizli battı, yad el ne bile.

Bitmiyor şu elin hariç gazeli,Gönlümün Sultanı,Şah-ı güzeli,Vaktı gelmemişken yaprak gazeli,Gizli gizli döktüm, yad el ne bile.

Senin de yüreğin dağladı sızı,İçinden lanetler okursun bazı,Ah bir doğabilsen seher yıldızı,Gizli gizli tan'dım, yad el ne bile.

Her bahar sümbüllere sorardım,Boynu bükük kalık solardım,Her güzelde görür seni arardım,Gizli gizli gezdim, yad el ne bile.

Yalnız seni sevdim sevgiceğimdin,Seni yüreğimde zullama gömdüm,Sen arşu alaya çıktın büründün,Gizli gizli gördüm, yad el ne bile.

Sevgi kutsiyetim ve hemide dinim,Ben sevgi ürünü,sevgi de benim,Gözümdeki hasret,cananım benim,Gizli gizli sezdim, yad el ne bile.

Ne olur geliversen gizliden gizlim,Ey kaçak bakışlım,can ahu gözlüm,Bülbüle sol çeken dudu avazlım,Gizli gizli yazdım, yad el ne bile.

Candım,canandın sevdik seviştik,Sevdayı heveste kaynayıp piştik,Bazı ah çekerek,bazıda hoştuk,Gizli gizli içtim, yad el ne bile.

Sevgiyle nuştadır Evrim Evrensel,Firardan kurtul da gel, gönülde kal,İstersen karasu istersen coşkun sel,Gizli gizli aktım, yad el ne bile.

Evrim Evrensel



Yaldızlı Meşin Kabın

Yaldızlı meşin kabı,Parçalanmış kitabıAy altında dün geceDeli bir derviş gibiMumu sönmüş,Rahlesi devrilmiş gibiOkudum saatlerce...

Yaldızlı meşin kabınParçalanmış koynunda uyuklayan kitabın.

Çevirdikçe küf kokan her sarı yaprağının,Sandım ki eşiyorum bir mezar toprağını.

İnce el yazıları canlandı birer birer,Masallarda çizilen yüzleri gösterdiler.

İblis bir yılan oldu, Adem Havvaya kandı,Kardeşini öldüren lanetli ruhu gördüm.Koca tahta bir gemi ummanlarda çalkalandı,Ufuklardan güvercin bekleyen Nuh'u gördüm.

İsmailin topuğu kumdan çıkardı zemzem,Turu sinada Musa kaldırdı kollarını,Asasını vurunca yarıldı bahri kul zem,Buldu beni israil Kudüs'ün yollarını.

Zekeriya zikrini,Bir sonsuz aha verdi.Doğdu İsa bikrini,Meryem Allaha verdi.

Kureyşi Muhammed'e kucak açtı Medine,Bir ateş mezar oldu Kerbela Hüseyine.

Sayfalar döndükçe bunlar hep birer birer,Doğrulup devrildiler.Ay battı güneş doğdu,Kalbime ateş doğdu.

Yaldızlı meşin kabı,Parçalanmış kitabı,Varsın gömülsün diye,bir ebedi uykuya,Attım kör bir kuyuya...

Yazık yazık bize ki asırlarca aldandık! ...Karanlıkta çizilen izleri görmek için,Görüp yüz sürmek için,Yazık yazık bize ki bir çırağ gibi yandık.

Ne gökten necat geldi, ne bir parça merhamet,Çalışan esirlere İsa, Musa, Muhammet,



Sade bir satır dua, bir tütsü buhar verdi,Masal cennetlerinin yollarını gösterdi.

Ne beş vaktin ezanı, ne Anjelüs çanları,Zincirden kurtarmadı yoksul çalışanları,

Yine biz köleleriz, efendilerimiz var,Yine her mel'un taşı yosunlaşmış bir duvar.

Esir efendi diye koymuş da adlarını,İki bahta ayırmış arzın evlatlarını.

Efendi işletiyor, esir işliyor yine,Yine efendilerin gümüşlü sofrasından,Kar gibi ekmeğinden, şarap dolu tasından,Kırıntı artık bile düşmüyor işleyene.

Yine biz esir geçen her günün akşamında,Eve sade bir lokma ekmek getiriyoruz.Gece yağmur inerken evimizin damında,Isınabilmek için güneşi bekler gibi,Biribirine sokulan hasta köpekler gibi,Yırtık yorganımızın altında titriyoruz.

Çiftimiz, Balyozumuz, sonsuz çalışmamızla,Asırlardır bağrında inleyen kazmamızla,Heyecana geldi de kara toprağın kalbi,Kendini teslim eden taze bir kadın gibi.

Çiçeklerle donandı dünya isimli ağaç,Biz bu ağacımızın dibinde ölürken aç,Efendiler gösterip sırıtan dişlerini,Birer birer topluyor bütün yemişlerini.

Efendiler, ağalar, evliyalar, keşişler,Ebedi karanlığın boğulsun kollarında,Artık temiz ruhların aydınlık yollarında,Sade bir din, bir kanun, bir hak işleyen dişler...

(Nazım Hikmet Ran'dan)

Evrim Evrensel



Yalnızca Biz Bize

Bir dilber rastladım,Cemaline bir baktım bir daha baktım, yaklaştım.O da baktı bana,Yaklaştı benden yana...

Biraz yürüyelim mi dedi,Yürüyüverdik üç ileri, iki geri,Baktım ki gittiğimiz bir adım ileri,Yürürken düşünedurdu bir daha baktıTakılalım diyordu özleri,Gözlerinden çaktım.Cesaret dedim; var dedi.Sessizce bir ilerlemeyleTakılalım dedim ilk hamle benden çıktı.

Gökte Ay bedir,Yanımda ayı bedir,Şaşkın değilsem bu nedir...Bir ona, bir göge...İlk bakış dilbere,İkincisi bedirli göklere,Üçüncüsü yerlere...

Yanımda ayı bedirÜstünde çekili hilalBoy servi revan,Endam-ı kebir...Çok zaman yokken; Olur dedimÜç saniyede hemen söyledim.Takılalım dedi; Olur dedim.Yalnızca birbirimize,Ama yalnızca biz bize...

Evrim Evrensel



Yampiri Yumpiri Yürüyorum Bu Sene.

Ardım sıra bakıp yaprakda dalda,Sende gittin gelemezsin de sene,Sendeler dururum düzlükte yolda,Yampir yumpir yürüyorum bu sene,

Bu yoldan gidenden dönen varmı dır,Gelenden gitmeyip kalan varmı dır,Ağlayanlar gördüm, gülen varmı dır,Saçlarından kefen örüp sarsana.

Gözüm açık kaldı,yolun gözlerim,Dudağı dilimde yarım sözlerim,Uzandı açıkta kaldı ellerim,Zülfünden üç tel kopar versene.

Dertlerimi içtim hem kana kana,Bir katresini dahi sunmadan sana,Gülmek sana kalsın,ağlamak bana,Akan gözyaşlarım gelde silsene.

Alan alır, ben satarım pazarım,Bir sana bir bana payın yazarım,Beklenen an geldi, hazır mezarım,Bende senin ile ölem de sene.

Çağlayanlar oldu göz yaşı selim,Gönül bize gitoldu,kalkta gidelim,Boynu bükük koydu o yar nidelim,Kulak küskün sese,dudak buse'ne.

Zehirin zerkettin karıştı kana,Bakmaya yüzün varmı bu yana,Can bedenden koptu diyeyim sana,Öz canından bir nefescik versene.

Evrim Evrensel der sendin sebebim,Diller suskun kaldı,kilitli lebim,Mizana sığmıyor derd-i hesabım,Zimmeti matlupa yazam de sene.

Evrim Evrensel



Yanar

Dalgalanır derya bendin aşarsa,Sevdalar kaynarsa coşup taşarsa,Gönül dağlarına ateş düşerse,Börtü böcek yanar,uçan kuş yanar.

Sevdanın uğrunda gelirse ölüm,Barış,bayram olur son bulur zulüm,Öter şeyda bülbül, açarken gülüm,Öter yanık yanık ol ateş söner.

Selvi boylu, dudu dillin gelince,Gönlümün sultanı mesaj salınca,Candan sevdiğini canan bilince,Birleşir bir olur, gözler şaş döner.

Evrim Evrensel'in sevdiği melek,Mihmanı olunca, kaç gider felek,Gönül hanesine konuk eyleyek,Bir bakış yeter ki, canhane kanar.

Evrim Evrensel



Yanayım mı Tüteyim mi

Saçlarının burmasına,Sinen saklı hurmasına,Hele gerdan kırmasına,Yanayım mı tüteyim mi?

Vuruldum o ince bele,Kaş altı göze bak hele,Gönlümü etti hergele,Yanayım mı Tüteyim mi

Seher vaktinde tan'ım ol,Cananım ol, özcanım ol,Gel gönülde mihmanım ol,Yanayım mı tüteyim mi ?

Evrim Evrensel gıdası,Can verir cana badesi,Bülbülü sollar sedası,Yanayım mı ? tüteyim mi ?

Evrim Evrensel



Yandı Gönül.

Hayat bir hızlandı,pir hızlandı.Günler aşındı,aşındı birden...Ne çabuk geçti ömür.Ve neler kazandı ki gönül..İçimde bin sızı var,herbiri bir devirden...Sanki hayat seline uydu da,,Çalkalandı uçtu gönül....

Gözüm yaşı sel sel,dertli şairler gibi...Karıştım ummanlara,sonsuz nehirler gibi,İçtim aşkın suyundan kalbi zehirler! gibi...Bir kıvılcım aldı da,tutuşup yandı gönül....

Evrim Evrensel



Yandık Yananız

Seven gönülleri ettiler harab,Ey erenler gelirsiniz sananız.Ayaklar altına olduk biz turab,Sevgiye inandık,sevdik canan'ız.

Beni benden yittim,kaldım virane,Dayanamaz gönül kast oldu cana,Mecnun leylisine oldu divane,Halim müşküldedir yandık,yananız.

Hak bildiğim bende, ben de Hak idim,Muhannet çölünde aslen yok idim,Yumdum özüm, gönlüm aslı pak idim,Enel Hak dedik de,deyip kananız.

Evrim Evrensel der nerdeyiz hani,Yokluk aleminde olduk ki gani,Cennet cehennemle nerde zebani,Yetmişbin yıl pervane'de döneniz.

Evrim Evrensel



Yar Böyle Nere Gidersin.

Gönlümün Mihmanı SensinYar böyle nere gidersin.Sanma ki ayrı bedensin,Yar böyle nere gidersin.

Bir yan gider bir yan bende,Yok olmaz sevda gidende,Göremezsin dön gelendeYar böyle nere gidersin.

Canım gama Sevdam yasa,Bitmedi gam keder tasa,İda dağında endişe,Yar böyle nere gidersin.

Terk edip nere gidersin,Emekler heder edersinSen de Virana dönersin,Yar böyle nere gidersin.

Evrensel aşk üretecim,Tükendi Takat'im gücüm,Sen olmazsan ben bir hiçim,Yar böyle nere gidersin.

07.01.2016

Altınoluk/Edremit/Balıkesir

Evrim Evrensel



Yar Lazım bana.

Yedi dağın ardında,Yedi yıl kalan,Ve gittiği gibi gelen yar lazım bana...Kötülükler mecrasında akan,Ve iyiyi yaşayarak gelen yar lazım bana...Yok öyle,Hahamla musevi,Papazla isevi,İmamla muhamedi,Buda ile budist,Zen'le zerdüşt,Benle ateist olmaya meyletmişe ne gerek,Onur meclisininOnursal Divan başkanı,Onurlu divan üyesi yar lazım bana.Pür pak,Yüreği ak mı akO da sensin bana, bir bak...

Evrim Evrensel



Yar Selamı

Sabah seherinde ezan sesiyle,Uyandım ki yardan selamlar gelmiş.Dijital sistemle esemes' iyle,Gönül incitici mesajlar gelmiş.

Sevgi sahasında taşınmaz kemlik,Yeşerir sümbül gül eksilmez şenlik,Gönüller birleşir, yok senlik benlik,Yollar ayrık ama kelamlar gelmiş.

Gönül incinmişe belli benziyor,Desen işlemeli sitem yazıyor,Aklın belalısı anda seziyor,Kırıp döküp gazap, belamlar gelmiş,

Evrim Evrensel der söyleme yeter,Sözlerin tekmili Ölümden beter,Gurur engelimdi, burnumda tüter,Gurbet toparlanmış, sılamlar gelmiş

Evrim Evrensel



Yar Sen Nesin....

Kainat mısın? Evrenmisin ki?Saltanatın ne ki? devran mısın ki?Koca Abdal Musa kivrem misin ki?Yar sen nesin,nesin, söyleki nesin?Ben yoksam hiçbirşeysin bilesin.

Dağları mı yarattın,taşlarmı seninGöklerde uçan şu kuşlar mı senin,Ela göz üstünde hilal kaşlar senin,Yar sen nesin,nesin,söyle ki nesin,Ben yoksam sen hiçbirşeysin bilesin..

Bir bağın var,hesapsız girenmi giren,Rüsva olmuş GÜL'ün, SEREN'se viran,Şöyle bir düşünsen,derinden bir an,Yar sen nesin,nesin,söyleki nesin?Ben yoksam sen hiçbirşeysin bilesin.

Evrim Evrensel



Yar Yine seni yana seveceğim

Kaçıp öte gitsen dağlar ardına,Terkedip diyarı viran yurduna,Derman esirgesen,yara derdime,Yar Yine seni yana seveceğim.

Boran ve kasırga olsan,Dallarımı bir bir kırsan,Diyar diyar sürgün etsen,Yar Yine seni döne seveceğim.

Her tarafın olsa bere ve yara,Dönsen canı zehirleyen mara,Sönse göz ferlerin kararsa nuraYar Yine seni cana seveceğim.

Baykuş ol öt,konup gülüme,Bedenimi eyle istersen lime,Eyüb'ün kurdunu salsan dilime,Yar yine seni sana diyeceğim.

Mah cemali-renginle solsan,Yüzün bakılamaz hallere gelsen,Akıp akıp zehir-i zıkkıma dolsanYar yine seni kana içeceğim.

Evrim Evrensel



Yaratmış

Şu dünyayı kuran mimar,Gök dam yeri çul yaratmış,İnsanlığa ibret için,Türlü türlü kul yaratmış.Eyvah eyvah hallarıma,Ben gidemem yollarıma.

Ustası var çırağı yok,Buğdayı var orağı yok,Fezaların durağı yok,Bir meçhule yol yaratmışEyvah eyvah hallarıma,Ben gidemem yollarıma.

Evrensel'im hesap belli,Balta ucunda sap belli,Koyun belli kasap belli,Canileri bol yaratmış,Eyvah eyvah hallarıma,Ben gidemem yollarıma.

Evrim Evrensel



Yare giderdim.

Yüce dağ başının karı olsaydım,Yamaçtan, eriyip yare giderdim.Ölüp te dünyaya geri gelseydim,Ruh beden sıyırıp yare giderdim.

Nergis Lale Sümbül dağ kayalarda,Aşk kokusu alırdım mayalarda,Adım adım iz olur yaylalarda,Sevdamı duyurup yare giderdim.

Pranga mahkümu çarmıhta olsam,Dar ağacında son nefesi salsam,Yürek pare pare kurşunla dolsam,Ömrümü buyurup yare giderdim.

Evrim evrim gelip Evrensel gibi,Nazlıma uçardım esen yel gibi,Sevda pınarından akan sel gibi,Gönlümü eğirip yare giderdim.

Evrim Evrensel



Yare Perişan Halim Bildirmez Beni

Elektrikler kesildi, çıktım direğe,Fırlatıp yerlere kaldırmaz beni,Bilemem neyledim ben bu feleğe,Ağlatıp, sızlatıp, güldürmez beni.

Doğduğumdan beri çektiğim çile,İçimde bin dert var, eller ne bile,Takadim kalmadı erem menzile,El, kolum bağlatıp öldürmez beni.

Gurbet elde kaldım, çekerim hasret,Affı mümkün değil, dinlemez medet,Ne mektup gelir, ne de bir davet,Yare perişan halim, bildirmez beni.

Evrim Evrensel, eremedim sılaya,Dertlerimi döktüğüm aldı alaya,Başım girer türlü bitmez belaya,Canı bedenimden, böldürmez beni.

Evrim Evrensel



Yare Yare Yara mına

Ezo şiyo na çeberdı,Yara mına saci verdı,Araq sono séni serdı,Aqılem araqdı şiyo.

Yaré yaré yara mına,Tı dermané derdé mına,Caverdana sona koti,Na vatoğ merdana mına.

Şiyu veré şivgé bani,Camal mendo tica sani,Gınuwar ser nérdigani,Gonyam araqıra şiyo.

Nakarat

Seré zerremı zandano,Faqır to verdı candano,Evrim Evrensel'o vano,Cané ğho qırbané tüyo.

Nakarat

Evrim Evrensel



Yarime Kemlik Diyemem

Selçuk'un Kireççili'siDolaşık yolu gidemem.Taşınmaz yarin kirlisi,Ben kirli yüze bakamam.

Alo dedim İbrahim'e,Akıl eremiyor Hin'eGerek yok ki müneccim'eSanma bu sırrı çözemem.

Şu karşı ki köy Şirince,Güneş doğar yar gelince,Haber salayım Erinç'eYolum şaşırdım gelemem.

Söz geçmez yörük kızına,Derdimi döktüm sazıma,Son sözüm dedim yüzüne,Fırıldak gibi dönemem.

Topladım yaban mersini,Yaşayıp aldım dersimi,Edepsiz kesti sesimi,Avazımı duyuramam.

Evrim Evrensel gardın al,İster git ister burda kal,Kulak sağır, dil olsun lal,Yarime kemlik diyemem.

Evrim Evrensel



Yaşam Ormanı

Dalıp, ormanına bakayım dedim,Düzgünü ne gezer, kurt'suz yok gibi.Midemiz bulandı kusmak istedim,Her taraf kokuyor sanki bok gibi.

Anlık ihtiyaca koşan koşana,Buraya ar edep girmez boşunaEl atar adamsa, düşkün düşeneHendek dere yatak yatmış lök gibi.

Ahlaksızlık yatılı besili semizKat kat tabak tabak olmaz pak temizBir arada ar'siz, olunmuş domuz,Yanlış yamuk orda olmuş hak gibi.

Onur, Şeref kaçmış gitmiş bunlardanKöprü altı, üstü,yol yolaklarda,Hane farksızlaşmış bak sokaklardanHer şey meze olmuş kör salak gibi.

Herkes böyle Yaşar demezmi birde,İsim isim saysa kalmaz hatır da,Düzler yok olmuş herkes çukurda,Çamurlarda yatar bir malak gibi.

Ağaç kirli,yaprak kirli, dal kirliParkı kirli,sokak kirli, yol kirli,Suspus herkes Yaşar ikili birliSes duymayan sağır bir kulak gibi

Eğri bügrü ağaçlar orman denmez,Midesi olanlar yutmaz yiyemez,Böyle yaşayana insan denemez,Dercesine al gözüne sok gibi.

Ormanımız vardır, elbet eğrisiz,Kalem kalem ağaç düzgün ve dümdüzAhlaktir aşımız, namus suyumuzYerden dik uzamış göğe bak gibi

Domuzlu, çakallı,kurtlu ormandaNe ararsın buğdayın mı harmandaKalkarsa utanma, haya insandaÇamur atar dikkat, kendi pak gibi

Ağacın ormanın görüp bilmedenYaprağın,dalının kökün bulmadanDalı kurumadan yaprak solmadanİnceden inceye süzüp bak gibi.

Evrim Evrensel'im sürdüğüm ahlakEser her rüzgara döner fırıldak



Aç gözünü gör etrafa iyi bakAval Aval dolaşma salak gibi.

Evrim Evrensel



Yaşamak Var

Benimse hayalimde yaşamak varDoyasıya,Ve arsız edepsizce...Satmışım bu toplumun topunuVe hatta soyunu sopunu...Satmışım anasını avradını,Arını,Namusunu,Hatta ahlakını...Yaşamak istiyorum baldırı çıplak...Ruhumu; ıslatıp iliklerime dek,Sulayarak can katmak,Ve yeniden yeşertmek istiyorumSonbaharda ki zambak ve çimen gibi...Suları dere dere akıtıp ,Tavlayarak toprağın bedenini,Yeniden yaşamak,Tekrarından hatta,Ve yineden...Yineden her şeyi yaşamak,Ve de duyumsayarak,Yaşamak istiyorum yaşamayıSenin gibi; arsa, bağ, bahçe, daire, apartıman değil Sencileyin isteklerim yok !Bir isteğim var o da bu !Bu da benim...

Evrim Evrensel



Yaşayacaksın.

Yaşayacaksın arkadaş,Onu monu bilmem yaşayacaksın...Başını vuracaksın taşa,Ve taşın sert olduğunu,Her günün bir dert olduğunuHer yaşta yeniden anlayacaksın...Yaşa başa bakmadan haniKoşacaksın kırlarda ucsuz bucaksız...Koşup yeşil çimene ayak basacaksınÇiçekler arasında rüzgar olup dolaşacaksın,Yalayarak ince yapraklarınıVe Saçlarını çiçeklerin...İçlerinden zakkumun acısını tadacaksın yenidenHatta sevdiğin de yanında olsun,Tek başına ne halta oradasın...El ele vererekaşkla tutuşarak biraz da...Kıvrıla kıvrıla dans edercesine yol alacaksın incedenKavrayıp belinin en ince yerindenKi koparsa kopsun..Yere düşercesine cilveleşerek,Papatyalar ve zambaklara aşk öğreteceksin.Boylu boyunca sarılırken...Ve saçlarını parmak parmak tarayacaksınÇimenlerde boylu boyunca ıslanırken.Sırılsıklam yaşayacaksın.Yaşa başa bakmadan hani...Satacaksın geçmişini geleceğini,Takmadan diğerlerini kafayaKatlanacaksın cefayaAşk ise onu yaşayacaksın.Bakmadan ona buna,Çocuk gibi olacaksın...Kirletip üstünü başını sokakta, anasında dayak yer gibi.Ve kendine bakıp güleceksin ağız dolusu,Bilemem onu monu,Seveceksin eni konuYağmurlarda ıslanıp umursamadanSeveceksin usanmadan.Aşklayarak polenlerini çiçeklerinDölleyeceksin günü ki !Gelecek doğursun yarınlar...Sevda yeli'ce eserek,Ve yalayarak yaprağını ağaçların.Börtü böceğe dahi can vereceksin...Can katacaksın kiGüneş doğmak bilsinBulut yağmur toplasın, ağlasın,Yıkayıp tüm kirliliklerini dünyanınTertemiz bir sevgi dönüşsün aşkaSeveceksen adam gibi sev, değil şaka makaSeveceksin yaşamında yeniden yaşayacaksın...



Evrim Evrensel



Yeni Bir Yol Bulunmalı

Kervanı harami sardı,Yeni bir yol bulunmalı.Yükünü soyguncu aldı,Yeni bir yol bulunmalı.

İşçi, Köylü, esnaf, Memur,Emek suyun çekti hamur,Gökler yağmur, yerler çamur,Yeni bir yol bulunmalı.

Aydın, Yazar,Çizer,Şair,Fikri olsun buna dair,Bak böyle gitmiyor Zahir,Yeni bir yol bulunmalı.

Perişan şu emekliler,Sorsak acep neyi bekler,Bak araba yolda tekler,Yeni bir yol bulunmalı.

Dijital ve sosyal medya,Sistem hasta gelsin sedye,Devrim tek çaredir he ya,Yeni bir yol bulunmalı.

Evrim Evrensel der haydi,Bu Millet açlıktan baydı,Körler gördü, Sağır duydu.Yeni bir yol bulunmalı.

Evrim Evrensel



Yeni mektup aldım gül yüzlü yardan,

Yeni mektup aldım gül yüzlü yardan,Gözetme yolları gel diye yazmış.Sivr(i) alan köyünden bizim diyardan,Dağlar mor menevşe gül diye yazmış,

Beserekte Lale Sümbül yürüdü,Güldedeyi çayır çimen bürüdü,Karataşta kar kalmadı eridi,Akar gözüm yaşı sel diye yazmış.

Eğlenme gurbette yayla zamanı,Mevlayı seversen ağlatma beni,Benek benek mektuptadır nişanı,Gözyaşım mektupta sel diye yazmış.

Kokuyor burnuma sivr(i) alan köyü,Serindir dağları, soğuktur suyu,Yar mektup göndermiş yadigar deyi,Gözünün yaşını sil diye yazmış.

Veysel bu gurbetlik kar etti cana,Karıştır göçünü ulu kervana,Gün geçirip fırsat verme zamana,Sakın uzamasın yol diye yazmış.

Söz: Veysel Şatıroğlu Aşık Veysel,

Evrim Evrensel



Yeşile Boyayamazmıyız.

Seni, bir nefes gibiİçime çektiğimsin,Bir yudum sevgi olsanEkilebilsen bulutlara,Lapa lapa kar olup,Yağsam zülüflerine,Ak kaplasam saçlarını,Ve aklarıma karışsan,Sonra da eriyip ılgıt ılgıtAkamazmıyız birlikte karışıp,Yağmur yağmur düşsek,Ve sel sel aksak,Birde geriye baksak, kahkaha bassak,Akıp toprağa can veripRenk renk açsak, açamaz mıyızHer bir yanıYeşile boyayamzmıyız!

Evrim Evrensel



Yeşilinde Döndüm Türbeye

Gün arlandı yanımdasın diye,Gözlerine bakınca,Yeşiline boyandım,Döndüm ben bir türbeye...

Saçların sarısına,Tutuşup yandım,Üçünce günde güvendim,Beşinci günümde yandım,Birde baktımki geriye...

Evrim Evrensel



Yetiş Hızır Yetiş

Nidem ne eyleyem boynum büküktür,Bedenim üstünden, derim söküktür.Üç ayak sehpaya ipim çekiktir,Yetiş Hızır yetiş dardayım yetiş.

Hak Adalet bilmez elezer kalleş,Kerbela'dayız biz yezidler kardeşMontsegur Sivas'ta sönmedi ateş,Yetiş Hızır yetiş kordayım yetiş.

Tükenmek bilmiyor çekilen Çilem,Pişmek yanmak imiş,nereden bilem,Çığ, boran, tipiden, bir yol ver gelem,Yetiş Hızır yetiş kardayım yetiş.

Yaram altı (6) oldu Eyyüb'ü geçtim,Hasan ile kadeh zehirler içtim.Yunus oldum koca deryayı geçtimYetiş Hızır yetiş zordayım yetiş.

Medet mürüvetime geldi yetişti,Yandı yürek yol erkanında pişti,Güvercinler Hacı Bektaşa uçtuYetiş Hızır Yetiş Pir'deyim yetiş.

Ben Dedemi gördüm, Abdal Musa'daMemedali Pirle, gelmiş hasada,Evrim Evrensel der canım masadaYetiş Hızır Yetiş Zar'dayım yetiş.

Evrim Evrensel



Yıkanma Gönül

Sevgimi verdiğim meğer kahpeymiş,Önüne gelenle günün gün etmiş.Köprüler altından çok sular akmış,Namusu olmazla takılma gönül.

İnsanın kancığı böyle olurmuş,Kimle gezer, kimle yatar kalırmış,Erdemlere boşverip eder alaymış,Namussuz sularla yıkanma gönül.

Adaleti batığın olmaz Adili,Ali, Veli, Erdinç, Harun, fazılı,İzmir, Çanakkale, sırda gizili,Tutma sözün salla sakınma gönül.

İnsan onurunu bilmeyen kancık,Herkese dağıtır çok mavi boncuk,Kırk yalan hayatı, oysa yalancık,Ambarı dünya alır ıkınma gönül.

Evrim Evrensel



Yıkıldı Yuva

Ne depremdi nede yıkan zelzele,Sarsıldı yerle biroldu bir yuva,Harabeye çevirdiğine dönüp bak hele,Sarsıldı yerle biroldu bir yuva.

Çatlak duvarına eyledim sıva,Yaşatmaya uğraştım hem seve seve,İnsanlık hükmüne kaldı bu dava,Ne yaman yıkıldı yık oldu yuva.

Mertek değiştirdim boşa,olmadı,Direkler büküldü,takat kalmadı,Gaflet uykusundan yar uyanmadı,Başlarına çöktü kaldı bir yuva.

Evrensel evrimdi yavru eyleme,Eşeleyip dertler derme ekleme,Sen neşene yürü,bense eleme,Gafletiyle yıkıldı kaldı bir yuva.

Evrim Evrensel



Yıldız Ektin Düşlerime

Yıldız ektin düşlerime,Karanlıkta kalmak tercihindi,En kolayını seçtin belki,Öyle geldi işlerine,Büyüttün kocaman...

Düşlerim cılız,Yıldızların semiz,Ayrılık oldu saçlarıma,Ay düştü gecelerime,Güne hasretler kocaman.

Evrim Evrensel



Yine Gurbet

Terkedip gurbeti bir yuva kurdum,Mekan yine gurbet,kan yine gurbet.Gaflet gezer iken gizde vuruldum,Kurşun yine gurbet,kan yine gurbet.

Mutluluk Mut'ta kaldı,ilim değildir,Gidişat bozuktur,iyi hal değildir,Işık parlamıyor,sönük melüldür,Şafak yine gurbet,tan yine gurbet.

Yol gurbete açık, dönüş kapalı,Yad ele uymak kökten hatalı,Şu viran illere kendim atalı,Otel yine gurbet,Han yine gurbet.

İnandığın insan çıkar vefasız,Merhametten yoksun kalmış insafsız,Elem keder yüküm gamlı, sefasız,Canan yine gurbet,can yine gurbet.

Evrim Evrensel der ki yarenler,Riya ile dosta feda diyenler,Verimsiz otlakta sürü güdenler,Servet yine gurbet,Gan(i) yine gurbet.

Evrim Evrensel



Yirminci yılın

Kaçırıp çaldı seni,İçimde sakladım hayaliniSaklı zulamda elmakurt'umHiddetine yenildi,İnatına kıydı,Bedenini zaptetti de,Zırha mı koyabildi bendeki seni,Ne seni alabildiNede çalabildi aslında....

Özümde yaşadın, gizlimde sessiz,Can kafesinde mekanın,Büyüttüm orada seni,Her gördüğümde tenhalı ve sessiz..

Deldin içimden içimi,Dışa yaptın sen seçimi,Yoktu ki bunun başka biçimi,Yirmi kerre yüreğimde doğdun,Ama yanımda yoktun,Ve yanında yoktum,Seni her yıl zulama soktum.Yirmi kerre, yine yine doğdun,Yirmi kerre ınga'ladın bende...Yirmi sızın kaldı yirmi kerresinde,Yüreğimin her paresinde...Ve tamına yirmi sızıYeşerircesine yirmi Eylem filizi,Görsen, içimde filizlenen dizi dizi,Bir dinleyebilsen,Sensiz yürek Eylem öksüzü...

Evrim Evrensel



Yoksa Biz mi Bozulduk

Zülfikarı boynunda, Onun bunun koynunda,Yatan edepsizlerin, defo kendi soyunda,Bin bir hile beslerler, başedilmez oyunda,Zülfikar mıydı bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Kendisine referans kılmakta Zülfikarı,Yüzünde yok bir mana, yitirmiş haya arı,Mini etekler fora,sallamış al şalvarı,Şalvar alı mı bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Çevremizle birlikte bozduk temiz havayı,Karalara boyadık, o masmavi semayı,Günübirlik yaşadık, deh eyledik hayayı,Özümüz müydü bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Sevgisiz bakmayız biz, güzeller şahı olsa,İmanımız sevgidir, yeter o bizle kalsa,Ne ararsan bulursun,meğer özün kaybolsa,Erkan mı yol mu bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Ağız yeri karışmış, gaz mı oldu sözümüz,Bakar körlere dönmüş, göremiyor gözümüz,Menfaata, çıkara hizmet eder özümüz,Özde maya mı bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Evrim Evrensel söyler, sözün hülasasını,Eğrisiz düz yolumun sürerim alasını,Gerçeğin ötesinde bulurlar belasını,Yol mu yolak mı bozuk, yoksa biz mi bozulduk.

Evrim Evrensel



Yolda Gezemen

Akıl firar eder, düşersen aşka,Şosede,caddede,yolda gezemen,aklın yolu ayrı, senin ki başka,Gelen fitne fesatı bilmen çözemen.

. /.

Evrim Evrensel



Yolunu güttüğüm Abdal Musa'dır.

Aşkın girdabına düştüm dönende,Salına bindiğim Abdal Musa'dır.Har içinde yüzdüm, nara yananda,Dalına konduğum Abdal Musa'dır.

Açıldı bir kapı, buyur denildi,Vardım divanına semah dönüldü,Muhabbet gıdadan lokma yenildi,Balını tattığım Abdal Musa'dır.

Kaptanı da sen ol, dedi Kaygusuz,Bu gemiyi yüzdür denildi susuz,Girdim limanına dümensiz Kolsuz,Haline daldığım Abdal Musa'dır.

İskenderiye'den geldiydi Hermes,Elde kitap oldu, okudu herkes,Kulak duymaz oldu, kesildi nefes,Boynumu büktüğüm Abdal Musa'dır.

Evrim Evrensel der gelişim yayan,Gaybiyle hallerim eyledim beyan,Kaydolduk kütüğe, okunduk ayan,Yolunu güttüğüm Abdal Musa'dır.

Evrim Evrensel



Yoruldu

Bu Soygun düzeni,bundan sana ne,Söyleye söyleye dilim yoruldu.Emek düşmanlığı, soygun şahane,Söyleye söyleye dilim yoruldu.

Haydi işçi, köylü, davanı savun,Grev hakkın kullan, olsun bu devrim,Senin hakkın için canları verdim,Kollaya kollaya kolum yoruldu.

Bu genç kuşak senin için yürüyor,Yürüyüşe katıl bekler duruyor,Bak gör darağacında canın veriyor,Yollaya yollaya yolum yoruldu.

Emeğin yutacak düzen krizi,Aç kulağın dinle, biraz da bizi,Davanın uğruna pankart dövizi,Sallaya sallaya elim yoruldu.

Evrim evrensel der ey halkım uyan,Din,ırk hapı yutma bak seni soyan,Birleş bir Cephe ol, kapıya dayan,Bekleye bekleye belim yoruldu.

Evrim Evrensel



Yoruldum

Yar ben senin peşinden,Koşa koşa yoruldum.Sevda kor ateşinden,Pişe pişe yoruldum.

İğneyle kuyu kazdım,Dil bilmeyen ahrazdım,Derdi ben bana yazdım,Çeke çeke yoruldum.

Sevda yolunu bilmek,Seven sevenle ölmek,Aşkı ben ilmek ilmek,Doku doku yoruldum.

Gazelden hazanınaUydurma düzenineGirdim aşk kazanına,Pişe pişe yoruldum.

EVRENSEL kanacaksın,Alkana banacaksın.Gelir mi sanacaksın,Şaşa şaşa yoruldum.

Evrim Evrensel



Yörük Emine

Feryat figan edip sızlanma gönül,Sükünet içinde bekle de sabret.Seheri uykudan uyandırdın bil,Zar ediyor bülbül ve sende kahret.

Susup kal, olmadan aleme rezil,Aşk yolu dikenli, zahmetli dir bil.Bülbülü susturma ki solmasın gül,Yaran otuz dokuz, bununla kırk et.

Uğruna baş koyduğun yarin zalimce,Yanıp dolan da dur yanık halince,Kabuk bağlar yaran vakti gelince,Gizle gözün yaşın içine akıt.

Ilgıt ılgıt akar yaramda kanım,Gizli gizli ağlar, sızlıyor canım.Mekan tuttu baykuş bu canı hanımAşk atını da bir köşeye park et.

Kalbin durur ise damar atar mıGerçek seven birbirini satar mıAşk balına yad'el tuzun katar mıEden bulur derler, öyledir elbet.

Sen satıcı olma,o seni satsın.Aşkın kitabında varsın, lügatsın,Olmaz olsun böylesi yere batsın,Gelir bulur seni yeter ki hak et.

Ve böyle buyurdu yörük Emine,Bina inşa olurmu çürük zemine,Sevgi bilmezleri sevmek neyine,Yassın tutup bekle, bununla fark et.

Evrim Evrensel der cahili pirdim,Kulağı sağırdım, göz görmez kördüm,Gidip de bilmezin gönlüne girdim,Gücün yetiyorsa geriye çark et.

Evrim Evrensel



Yörük Kızı Nazlı yarim

Kelebek döndü beyaza,Ömrümüz çevrili güze,Kavuşmak hayal bu yaza,Yörük Kızı Nazlı yarim.

Yazılmış sevdamız buza,Kaçıp gitsek mi yıldıza,Vermez mi suyu susuza,Yörük kızı Nazlı yarim.

Gönül düştü bir sevdaya,Feryadı gider fezaya,Gelmezmi yola hizaya,Yörük Kızı Nazlı yarim

Gezip durur aşkın özde,Gönlümü yaktı bir közde,Candan sevdim sanma sözde,Yörük Kizı Nazlı yarim.

Evrim Evrensel söyleme,Bu sevda yürümez deme,Kavuşuruz elbet gene,Yörük kızı Nazlı yarim.

Evrim Evrensel



Yörük Yosması

Bekilli'de boldur üzüm asması,Gezinip duruyor kopmuş tasması,Aşk'tan anlarmola anlarmola ki,Vefasızlığınan yörük yosmasi.

Döktür Döktür Emine,Kaydir götür zemine,Yoldaş olma benimle,Güvenmezsen götüne.

Avluda kaynatıp yapar pekmezi,Cilvesiyle sarhoş eder herkesi,Sadakat beklenir mi böylelerinden,Alem ilen gezen yörük Kahpesi. NakaratYayladan Kışla'ya dönmekte yörük,Başında sarığı ayağında çarık,Merkez yeri bozuk, olmaz iflahı,Kurtulamaz bundan ahlakı çürük. NakaratKendim gibi bildim yörük kızını,Yoldan çıkmış insan bulmaz izini,Hayası erimiş, namus firarda,Dönüp bakma artık görme yüzünü. NakaratSevdiğim yörük emine adında,Biri kaydı gitti yol yamacında,Her yol mübah olmuş artıkın ona,Sevgime layık olanı yanımda. Nakarat

Evrim Evrensel



Yüreğimi Al da Gel.

Bir daha hiç karşılaşamadık,Oysaaaa; Yine görüşecektik,Sön sözü söyleyecektik,Kavlimiz üzere...Ama OooooSözünden duramayıp,Aniden!Ve inanamadığım bir an da,Çekip gitti sessizce!

Gitmez olaydın be Hıdır!Yerinden söküp aldın,Yüreksiz kaldım...O günden bu yana;Aciiiz,Siniiik,Korkaaaak,Ürkeeeek,Pısırık olduk...Artık öyle yaşamaktayız inan...Yalana ne gerek!İşimiz laf üretmek...Ööööööf Öfff hem de haddinden fazla,Yüreksiz bıraktığından bu yana...Hadi be Hıdır yüreğimi de kapıp gelsene...Avazımızın erişebildiği en zirvesine dağların." Eyyy kardeşler!Dağların geyiği,,!Dilin Şiiri tanık olsun.Anaların ak sütü tanık olsun kiHaklıyız! Kazanacağız "Diye bağırsak.Hadisene!Yüreğimi al da gel...Sana dedim Hıdır Aslan'ım.Hadi son defa...25.10.1984 Aksaray

Evrim Evrensel



Yüreğini Avuçladım

Dolu dizgin,senle sevdamı,Sevdalı yüreğimi avuçladım,Taşımaktayken kuytuya,Islanmasın sarı saçların diye...Elimden düştü,Kayıpta suya düştü.Kalbim ateşe pişti.Islanan saçların ve sudaki hayalinle,Ne dayanılmaz bir sonuçtun...

Göklerin bulutunu boşaltırcasına,Yağmur balonlarını patlatıp,Yeryüzünü tutsaklarcasına,İstanbul'u Halkalıdan beri sel aldı,Elin elimde kaldı,Hayalin suda...Saçların ıslakça kaldı,Yüreğin nerede senin...Yüreğim sende kaldı.

Bence,yüreğin bensiz,Neylerim bu kalbi sensiz,Kıpır kıpır kıpırdadın,Bir dakka yerinde durmadın.Avucumu bıraktın boşta,Yüreğin avuçlarında.Meylim sevgiyedir,Sevgim sende kaldı.Sevgisiz yaşanmaz ki.

Evrim Evrensel



Yüzkırkdört 144

Günde Yüzkırkdört kez,Senin ismini çağırıyorum...Günde Beş kez Tanrıyı ansam,,Beş vakitle mesela,Beş defa çağırsam yani....En kutsal kulu olurdum kesin...Belki de....Acaba....Göğe çıkarılırdım belki,,,Diğerlerimi de katarsam tabi...

Tüm vaktim sana kilitlenmiş,Belleğime girmiş,Yerleşmişsin...Mali belleğimde bir hesap;Aşkta nasıl hesap yapılıyorsa...Çarptım sayıları sayılarla...Bir gün içinden,Tam YÜZKIRKDÖRT çıktı...Seni çağırıyorum günde 144 kez,Hala da yeddinde bir hiçim....Günü 144 parçaya bölsen anlarsın.Hadi parçalasna gününü...14.06.1978

Evrim Evrensel



Yüzonbeş 115

Aşkı hesap,Sevgiyi Logaritma çarptı,Bir bir beş.Matematik tepti,Bir bir beş,Trigonimetri pare pare eyledi,Bir bir beş,Virüs mü bulaştı,Hesaplar karıştı,Aşk öldü, Sevgi hasta,Bir bir beş."Hesap girdimi aşk ölür" demişlerdi de;İnanmamış idim...İşte geldi başa,Pisagor üçgenleyip köşe köşe ölçtü,Kareköklere böldü,Bu defa ki başka,Aşk hesaptan öldü,Bir bir beş...Yeni bir aşk mı?Yenisi gerek,Yani bir bir beş,Yüzonbeş (115)Yine uğraş,Ha gayret,Hayırlı bir iş,Bir bir beş...

Evrim Evrensel



Yüzü Mah,Gözler İki Ada'ydı

Varlık sahibinin sanki öz nur'u,Saklı durur gibi göründü duru,El atıp yüreğimi kaptı o peri,Avucunda çırpına çırpına baydı.

İnci mercan dizmiş ağzın içini,Gönül dinlemedi neden, niçini,Lebi balmıydı,badem içi mi,O ne hülya idi ki yıldız kaydı!

Bulutun ardına saklanmış gibi,Hurimiydi,perimi canım hoş gibi,Deli divaneye döndüm coş gibi,Yıkıldı Şehristan ol harabeydi.

Havayi heveste gezgin gibiyim,Us karışık,fikrim bozgun gibiyim,Önü sonu belirsiz bir gün gibiyim,Desene gerçek değil, bu bir rüyaydı.

Evrim Evrensel derki çarpıldım,Rüzgarı önünde püfür savruldum,Ateşi aşkına düştüm kavruldum,Yüzü mah,gözler iki ada'ydı.

Evrim Evrensel



Zamane

Tepeler koca dağları,Yedi bitirdi zamanda,Gazel kapladı bağları,Çakallar rakip aslan'da.

Dereler Nehirler yedi,Çağlayanlar aman dedi,Gökler yeryüzüne indi,Yer mi kaldı ki mekanda.

Gülşenler teslim virana,Beden küsüp gitti cana,Dönüp durursun divan(e) a,Ahdın kalmadı amanda,

Bülbüller baykuşa zemdir,Sökmez gayrı bu son demdir,Gözün yaşı bade-i demdir,Gönlün dertlere meyhane.

Sultan'ımdı olmuş köle,Dalımda kıymışsın güle,Gayrı varmışsın menzil'e,Ne can kaldı,ne canhane..

Evrim Evrensel



Zambak'ımı Karlar deldi, Kar deldi.

Körler pazarında ayna satmaya çıktım,Sağır meydanında gazel atmaya kalktım,Keller çarşısında tarak satmaya baktım,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Deyyüse deyyüs de dedim, der iken hoştum,Ahlaksızlarla, ahlaken maraton koştum,Edepsizler otağında edepli yattım,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Cahil kuyusu susuzdur, en derin dibi,Nohutu pazara sürüp ettim leblebi,Rüzgara da karşı koşmak oldu sebebi,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Tohumu kayaya ektim, ektim suladım,Düzlü yolumu çevirdim, sarpa doladım,Kurtların sofrasında ben, kuzu meledim,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Aşkı yaşar oldum hinliklerin çölünde,Sevgi arar durdum nefretlerin gölünde,Medet umdum muhannetin bozgun selinde,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

İblis Yaylasında Şeytanları otlattım,İçlerinde ki İnsanı bulup yaylattım,Doğruyla dost doğru oldum, eğriye çattım,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Benim durum tesbitim bu, kızmadım kar'a,Yalanlarla, doğru girer elbet zarara,Onurum tek emelimdir dönmem çıkara,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Evrim Evrensel'im garip, kendi halimce,Yalan dolan tarlasında, doğru dilimce,Halim müşkülata sokup, zorda kalınca,Zambak'ımı karlar deldi, kar deldi deldi.

Evrim Evrensel



Zevraki Baba

Zevraki harcıyla yapılan yapı,Birleştirir birdi, ayrık olmazdı.Zevrakla yapılıp çatılan kapı,Açıktı dosta kapanık olmazdı.

Umurunda olmazdı isevi,musevi,İster sunni olmuş, ister alevi,İnsan meclisiydi hep gönül evi,Ere sergilenir, nadan olmazdı.

Esirgemez sözün sakınmaz idi,Derdin gizde tutar yakınmaz idi,Aşkın ehlisine dokunmaz idi,O akarsuydu, bulanık olmazdı.

Hak'dan yanaydı dönmez nahaka,Engin gönüllüydü atmazdı caka,Dostu olmaz idi gammaz yalaka,Er meydanıydı na mertlik olmazdı.

Evrim Evrenselim kaydı şuurum,Karanlığımın oldu ışığı nuru,Zevrak teknesinde oldu hamurum,Yüzer gider oldu, batık olmazdı.

Evrim Evrensel



Zor!

Seninle olmak öyle zor ki.!Kanı'yorum.....

Sensiz kalmak öyle zor ki.!Yanıyorum.....

Kansam mı?Yansam mı?

Kanmasam, yanmayacağım...Yanmasam, kanmayacağım...

Su içmeden yaşamayı becermek,,,Nefes almadan solumak gibi....

Susuz ve nefessiz yaşamak....Zor...Zor....Zor....

Evrim Evrensel



Zordur Delili

Delili dilinden akan ırmaklar,Sulanır ki yeşersin kuru,topraklar.Kimi ağaç vardır dökmez yapraklar,Bunların içinde sır dır Delili.

Görünen insandır elbette ademNadan bilmez yolun ayağı kadem,Erkanın içinde tarik'sin madem,Yola düşenlerde vardır Delili

Gördüm ki an içinde zamandır,Nahakka duruşu, bakış Yamandır,Özü kalendere servet samandır,Bakar kör olana kârdır Delili.

Yazdım satırında,gördüm kitabın,Mizanda kayıpsız senin hesabınÖtesini gördüm açtım nikabınPerde-i edepte zardır Delili.

Evrim Evrensel der bildim ben seni,Canın kafesidir, zırhı, bedeniGönül terazimde tarttım ben seniKolay lokma sanma zordur Delili.

Beylikdüzü 15.11.2016.

Evrim Evrensel


Documents

Evrim Evrensel · 2018-02-15 · yasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Bu ... Günün Leyli'leşır,