Film Noir - Issue 20

6, Lori Margariti str.t. 2310 429670

www.casapapaioannou.wordpress.comwww.casapapaioannou.tumblr.com

Το φιλμ νουάρ προσφέρει στούς 3 πρώτους από σας το βιβλίο του Χρήστου Τζιώκου «Ο δερμάτινος άνθρωπος», που περιέχει ποιήματά του από την εποχή του συγκροτήματος «Λώλαμα». Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο του βιβλίου («Ο δερμάτινος άνθρωπος»).

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 3 διπλές προσκλήσεις για την παρά-σταση («Τρομπόνι») του ΚΘΒΕ την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου στις; 19.00Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο της παράστασης «Τρομπόνι»

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 5 μονές προσκλήσεις για τις ταινίες των κινηματογράφων ΟΛΥΜΠΙΟΝ ή ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο του πρωτοσέλιδου (για αυτήν την εβδομάδα: «Θεσσαλονίκη 2012»).

Οι πέντε πρώτοι που θα στείλουν ταχύτερα (μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής) e-mail είναι αυτοί που θα κερδίσουν από μία πρόσκληση ο καθένας. Θα πρέπει στο μειλ να αναγράφουν ότι θέλουν πρόσκληση για κινηματογράφο. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με e-mail ενώ τα ονόματά τους θα ανακοινωθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το απόγευμα της Παρασκευής. Καλή προβολή!

Αγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)

τηλ. 2310 815 316Θεσσαλονίκη

Εστιατόριο

ΚαμμένηγωνιάΑπό το 1960

Βασ. Όλγας 72τηλ. 2310 835 870

Θεσσαλονίκη

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 5 μονές προσκλήσεις για την ταινία «Κάποτε στην Ανατολία» στον κινηματογράφο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ για οποιαδήποτε ημέρα. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο της ταινίας. Οι πέντε πιο γρήγοροι θα κερδίσουν από μια πρόσκληση ο καθένας.

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 5 μονές προσκλήσεις για την ται-νία «Το λιμάνι της Χάβρης» στον κινηματογράφο ΦΑΡΓΚΑΝΗ για οποιαδήποτε ημέρα. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο της ταινίας. Οι πέντε πιο γρήγοροι θα κερδίσουν από μια πρόσκληση ο καθένας.

Θεσσαλονίκη 2012...

πορτογαλικάπορτογαλικά

ΕΓΝΑΤΙΑ 128Τηλ. 2310240 962e-mail: info@colombo.

edu.grwww.colombo.edu.gr

Πρωινό ξύπνημα. “Είναι το κρύο τσουχτερό, να το αντέξω δεν μπορώ”

(το τραγουδούσε άλλωστε και ο Χρηστάκης)... Τι να κάνεις, όμως,

ντύνεσαι καλά και βγαίνεις για την καθημερινότητά σου εκτός των τοίχων

του γέρικου σπιτιού σου. Ως δια μαγείας, από τα μέσα του Δεκέμβρη ένα

σταθερό ψύχος έχει εγκατασταθεί πάνω από την Ελλαδίτσα, και κυρίως

εδώ στο Μακεδονικό Βορρά, με θερμοκρασίες που δε συνηθίζονται

για τον τόπο μας. Έφτασε να έχει η Φλώρινα -27ºC, την ίδια ώρα που

το Ιρκούτσκ της Σιβηρίας είχε -25ºC! Το πετρέλαιο είναι στα ύψη, τα

νοικοκυριά έχουν σφίξει τόσο το ζωνάρι όσο ποτέ άλλοτε (ως τώρα, γιατί

η συνέχεια προβλέπεται και χειρότερη...), το ΔΝΤ παραφυλάει για να

μας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, η Τρόικα πολύ θα ήθελες να

έκανε ότι και ο Γιαρουζέλσκι στο τραγούδι των Μουσικών Ταξιαρχιών

του 1982, με τα συνεχή σούρτα – φέρτα της στην Ομόνοια και σε πιο

κυριλάτες περιοχές του Ιστορικού Κέντρου της πρωτεύουσας... Λες και

ο καιρός να μην είναι τυχαίος; Μόνο η Κρήτη έχει καλές θερμοκρασίες,

αλλά την έχει περιλάβει ο Εγκέλαδος! Πώς το έλεγε ο Μαυρογιαλούρος;

“Θα σας εξαφανίσουμε”!

Εν τω μεταξύ βλέπεις το ένα μαγαζί να κλείνει μετά το άλλο, οι έμποροι

να στενάζουν και η περίοδος εκπτώσεων να διαρκεί σχεδόν όλο το

χρόνο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τα εστιατόρια προσφέρουν πια

και μενού των 10 ευρώ (όχι ότι σου δίνουν και τις τρελές επιλογές

βέβαια!), μόνο τα καφέ έχουν ακόμα σχετικές αντοχές... Βλέπεις, ο

Έλληνας έχει μάθει να συναντά τους φίλους του, να ξεσκάει κάπως από

το χώρο του γραφείου ή και του σπιτιού του. Γι’ αυτό και εξοργίζονται

οι απανταχού στερημένοι του πλούσιου Βορρά, οι μαθημένοι στο να

μη ζεσταίνονται ποτέ από τον ήλιο και αυτοί που περιμένουν απλά να

φτάσει το καλοκαίρι για να έρθουν στην Πορτογαλία, την Ιταλία, την

Ελλάδα, την Ισπανία (τα PIGS, για τον κόσμο του χρήματος!) ή και τη

γειτονική Τουρκία, να ξεδώσουν για τη μιζέρια μιας ζωής...

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 20 • 2 Φεβρουαρίου 2012 • Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Περπατώντας, αντιλαμβάνεσαι ότι η πόλη μαζεύει ακόμα τα κομμάτια

της από την περίοδο της προηγούμενης δημοτικής αρχής, αναζητά τα

χαμένα εκατομμύρια από τα ταμεία της, τα χαμένα απορριματοφόρα από

τους δρόμους της, τη χαμένη Γενική Γραμματεία (που “κάποτε” ήταν και

Υπουργείο) Μακεδονίας – Θράκης από την Αγίου Δημητρίου. Η παρακμή

είναι εδώ και δεν ξεγελιέται ούτε από ωραίες πολιτιστικές εκδηλώσεις,

που μας κάνουν να ξεχνιόμαστε μια στις τόσες, ούτε από έξυπνες

ιδέες για την πιτσιρικαρία την περίοδο των γιορτών (επιτέλους δεν

είδαμε στην Αριστοτέλους “γιορτές αγγέλων”, αυτό είναι μια ευχάριστη

αλλαγή). Άνθρωποι βιαστικοί, ζορισμένοι, αγχωμένοι, κατσουφιασμένοι

εμφανίζονται μπροστά μας διαρκώς (ίσως επειδή και η δική μας φάτσα

προς τα εκεί μετασχηματίζεται σταδιακά), κραδαίνοντας απειλητικά

χαράτσια, λογαριασμούς, τέλη κυκλοφορίας, έξοδα κάθε λογής...

Αφού φτάνεις δροσισμένος στο χώρο εργασίας σου, ανοίγεις το

διαδίκτυο (μια που οι εφημερίδες είναι από τα σημαντικότερα θύματα

της νέας τάξης πραγμάτων) και διαβάζεις ολοένα και νεότερες ειδήσεις

για την ευρωπαϊκή “αλληλεγγύη”, που “επιτροπιάζει” διαρκώς, αλλά και

για τους περιβόητους 53, που συνελήφθησαν για σύσταση εγκληματικής

οργάνωσης, που εκβίαζε, έκανε τοκογλυφίες, πουλούσε προστασία...

Ως γνωστόν, αρκετοί επώνυμοι περιλαμβάνονται στα μέλη της. Να

θεωρηθεί κι αυτό ως δείγμα της παρακμής της Θεσσαλονίκης, της

Μακεδονίας, της Ελλάδας; Ίσως και να είναι έτσι, γιατί κανείς δεν

έπεσε από τα σύννεφα ακούγοντας ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα

στον όμορφο κόσμο μας. Το 1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος πάσχιζε να

φτιάξει την Ελλάδα “των πέντε θαλασσών”, σήμερα απλά αναρωτιόμαστε

όλοι τι συνέβη στον άνθρωπο “των επτά θαλασσών”! Είναι 2012 και

αποτελεί κι αυτό ένα ακόμα σημείο των καιρών..

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

φιλμ νουάρ 2

Στο τεύχος 19 γράφουνΠέτρος Αλμπάνης, Δελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ζερβόπουλος, Κώστας Καρδερίνης, Νίκη Κεφαλά, Έλσα Κουτελοπούλου, Έρση Μαυρίδου, Σοφία Μελικίδου, Γιώργος Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Βάγια Πολυζωΐδου, Τάσος Ρόζος, Ιωάννα Χατζηκυριάκου

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 202 Φεβρουαρίου 2012 Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΠαντελής Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 20 γράφουνΔελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Κώστας Καρδερίνης, Νίκη Κεφαλά, Ορέστης Μανασής, Έρση Μαυρίδου, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Μαριλένα Παπαγεωργίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Γιώργος Παπαδημητρίου, Βάγια Πολυζωΐδου, Ρωμανός Σκλαβενίτης, Αλέξης Τζίμας, Γιάννης Τοτονίδης

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Προς Θεσσαλονικείς ια΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Τα λαμπρά νέα ήλθαν να φουσκώσουν τα στήθη μου από υπερηφάνεια,

τόσο όσον δεν τα έχουν φουσκώσει τα φιλετάκια ορνίθων της

τελευταίας δεκαετίας! «Το ελληνικό μπουζούκι και η ελληνική μουσική

θα έχουν την τιμητική τους σε πλειάδα εκδηλώσεων στο πλαίσιο της

Ολυμπιάδας του Λονδίνου» λέγει η είδηση. Και συνεχίζει: «Πρέσβης

του ελληνικού λαϊκού πενταγράμμου θα είναι η ορχήστρα “Η νέα γενιά

της διασποράς”, στην οποία συμμετέχουν μαθητές από τα σχολεία της

ελληνικής και ελληνοκυπριακής παροικίας στη βρετανική πρωτεύουσα,

υπό την καθοδήγηση του δασκάλου τους, Γιάννη Πολυκανδριώτη. Η

“νέα γενιά της διασποράς” θα εμφανιστεί σε δεκαπέντε πολιτιστικές

και αθλητικές εκδηλώσεις, μία από τις οποίες είναι ο εορτασμός της

εξηκοστής επετείου της Ελισάβετ στο βρετανικό θρόνο. Ο Γιάννης

Πολυκανδριώτης έχει προσληφθεί από το υπουργείο Παιδείας της

Κύπρου για να διδάξει το μπουζούκι και την ελληνική λαϊκή μουσική

στα σχολεία της ελληνικής και ελληνοκυπριακής κοινότητας της

Γηραιάς Αλβιόνας».

«Ο θεός σώζοι τη βασίλισσα» (God save the queen) ανέκραξα και

προέβην εις μερικές παραλλαγές όπως «ο θεός Ozzy… τη βασίλισσα»,

«ο θεός όζει τη βασίλισσα» και «God shave the queen». Κι έπειτα

σκέφτηκα (δυστυχώς μου συμβαίνει κάποιες φορές, χωρίς να έχει

γίνει ακριβής διάγνωση των αιτίων αυτής της παρεκκλίσεως που

με ταλαιπωρεί) ότι τα ελληνικά… όργανα «πουλάνε» πάντα. Πάσης

φύσεως όργανα: Το ελληνικό μπουζούκι θα ακουστεί πάλι εις όλη

την υφήλιο. Οι Έλληνες μπάτσοι «ακούγονται» σε όλα τα διεθνή

ειδησεογραφικά πρακτορεία μετά από κάθε διαδήλωση. Τα ελληνικά

κυβερνητικά όργανα αποτελούν μόνιμη ψυχαγωγία εις Ευρωλάνδη.

Ακόμη και τα ελληνικά όργανα του έρωτος θα γίνουν οσονούπω

γνωστά, δι’ εκείνου του «προσεχώς Ελληνίδες» που αναμένεται να

αντικαταστήσει το «προσεχώς Βουλγάρες» εις τη χέρσα Βαλκανική

χερσόνησο…

Mega’s είσαι κύριε!

Θοδωρής Μπακάλης

Έχε το νου σου στο παιδί… Τετάρτη μεσημέρι, κέντρο Θεσσαλίας, ώρα δύσκολη αλλά... τουλάχιστον το μπαρ είναι ξύλινο, η μπύρα

παγωμένη και ο συνομιλητής εξαιρετικός! Πάνω απ’τα κεφάλια μας πλανιούνται λογής λογής φαντάσματα,

είμαστε πηγμένοι μέχρι τα μπούνια, αλλού πατάμε και αλλού βρισκόμαστε και η κοινωνικοπολιτική

ανάλυση δίνει και παίρνει. Και εν τω μέσω αυτής της χιλιοβασανισμένης συζήτησης σκάει μύτη στη παρέα

ο Ορέστης, γιος φίλου, ετών έξι και μισό, μας χαιρετάει, σκαρφαλώνει στο μεσαίο σκαμπό και αρχίζει να

παίζει παιχνίδια στο τεράστιο κινητό του τόσο απορροφημένος λες κι αυτός ο διάολος κρύβει μέσα του

κάποια αρχέγονη αλήθεια!

-Ορέστη!

-Τι;

-Γιατί μωρέ παίζεις τέτοιες βλακείες στο κινητό και δε πας να παίξεις έξω στην πλατεία;

-Έτσι.

-Ορέστη ξέρεις τι είναι το τζαμί;

-Όχι.

-Τα μήλα;

-Φαΐ.

-Ρε Ορέστη δε θες να βγεις έξω στον ήλιο να παίξεις μπάλα με τα άλλα παιδάκια;

-Έχει και στο κινητό μπάλα…

Το στόμα μου για τα επόμενα δευτερόλεπτα παραμένει ορθάνοιχτο, παθαίνω σοκ και ακολουθεί ένα

συναίσθημα ατόφιας θλίψης. Ο συνειρμός καλπάζει κι αναρωτιέμαι μήπως κάπου την έχουμε χάσει τη

μπάλα; (!)

Τι βλέπουν τα σημερινά εξάχρονα, τι ακούν, πώς νιώθουν, τι τους δίνουμε, τι τους λέμε; Όταν βλέπουν

έναν άνθρωπο να κοιμάται στο δρόμο, όταν ακούν ότι ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά, όταν ο συμμαθητής

τους δεν έχει να φάει, όταν τα «παρκάρουμε» μπροστά σε οθόνες, όταν όλα γύρω τους είναι όπως δεν

θα’ πρεπε να είναι;

Με πιάνει τρόμος και η προηγούμενη συζήτηση μού μοιάζει ανούσια και επιφανειακή. Μήπως τα μάτια

μας είναι στραμμένα λάθος; Σ’ έναν κόσμο ανάποδο το μόνο που στέκεται όρθιο είναι αυτά τα μικρά

δίποδα που τρέχουν από δω κι από κει και ρωτάνε πράγματα και μόνο αυτά μπορούν σε μέλλοντα χρόνο

να τον ξαναϊσιώσουν. Μήπως δεν έχουμε αρκετά το νου μας; Ήξερε ο παλιός τι έγραφε... «Υπερασπίσου

το παιδί γιατί, αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…».

Μαριλένα Παπαγεωργίου

Β΄ εξώστης

Πέμπτη

2 Φεβρουαρίου

Αν σας αρέσουν

τα νυχτερινά live,

αυτή είναι η τυχερή

σας νύχτα: Koza Mostra στο PIC-

CADILLY και Ska,

Balkan, rock, punk,

indie μπλέκονται

μοναδικά!

Παρασκευή


Το ΘΕΑΤΡΟ

ΤΕΧΝΗΣ «ΑΚΤΙΣ

ΑΕΛΙΟΥ» ανεβάζει

το νέο έργο

του Δημήτρη Δημητριάδη Ό,τι πιο πολύ ποθείς - Λόγια Χωρίς Πράξεις. Αρκεί

να είστε ενήλικοι,

βεβαίως...

Σάββατο


Ο Νίκος Ξυδάκης,

παρέα με το

Τρίφωνο, τη

Γεωργία Νταγάκη

και το Duo Fina

είναι στη διάθεσή

μας σήμερα

για δεύτερη και

τελευταία μέρα στο

STAGE.

Κυριακή


Επειδή από αύριο

ξαναρχίζουν οι

δουλειές, μια

καλή ταινία και

μάλιστα ελληνική

είναι απαραίτητη

σε τούτο τον

Άδικο κόσμο.

Δείτε το φιλμ του

Φίλιππου Τσίτου

οπωσδήποτε!

Δευτέρα


Αν πιστεύετε -όπως

εμείς- ότι ο Ρόμαν Πολάνσκι είναι

σταθερή αξία στο

παγκόσμιο σινεμά,

τότε μη σας φοβίσει

ο τίτλος Ο θεός της σφαγής. Πάμε στo

OΛΥΜΠΙΟΝ στη

νέα του ταινία!

Τρίτη


Ο Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου, ένα από

τα πιο δημοφιλή

έργα του

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

παρουσιάζεται για

πρώτη φορά από

το Εθνικό Θέατρο

στο ΜΕΓΑΡΟ

ΜΟΥΣΙΚΗΣ.

Τετάρτη


Πρώτη επίσκεψη

του Διονύση Σαββόπουλου στο

CLUB ΜΥΛΟΥ.

Αν δεν αντέχετε

να περιμένετε

τις επόμενες

(που θα γίνουν

πάλι Τετάρτες)

εμπρός για να τον

απολαύσετε!

Η ατζέντα της εβδομάδας


συνέντευξη

Πώς βλέπετε τον τομέα της εστίασης στην Θεσσαλονίκη; Περνά μεγάλες δυσκολίες, όπως κι άλλοι χώροι, φυσικά. Μαγαζιά

κλείνουν, πράγμα λυπηρό, αλλά αρνούνται να εξορθολογίσουν

την τιμή της φιάλης. Το κρασί συνεχίζει να είναι ακριβό. Είναι

ένας λόγος που αποτρέπει κάποιους να πάνε σ’ ένα εστιατόριο,

ειδικά τους λάτρεις του κρασιού. Από την άλλη η καμπάνια του

δήμου Τρίτη βράδυ τρώμε έξω. Μενού 10 ευρώ ήταν μια ενέργεια

πετυχημένη και συνεχίζει να είναι. Έδωσε το κίνητρο σε κάποια

εστιατόρια να μειώσουν τις τιμές τους βλέποντας ότι υπάρχει

ανταπόκριση. Άρα υπάρχει δυνατότητα να πάνε καλύτερα, αρκεί

οι εστιάτορες να καταλάβουν ότι δεν έχουν τα περιθώρια κέρδους

άλλων καιρών. Όλοι εξάλλου το ίδιο κάνουμε (μειώνουμε τιμές).

Θα υπάρξει κάποιο εστιατόριο-μπαρ, όπως σ’ άλλες χώρες, που να μπορεί ο πελάτης να φέρει το δικό του κρασί; Στην Αθήνα υπάρχει κάποιο. Κι εδώ ένας εστιάτορας σκέφτεται

πολύ σοβαρά να το καθιερώσει και να χρεώνει μόνο το σερβίρισμά

του. Αν το αποφασίσει, θα το παρουσιάσουμε στο περιοδικό της

Wine Plus. Δεν σημαίνει ότι όλοι θα βγούμε από το σπίτι μας με

το κρασί μας, αλλά σου δίνει τη δυνατότητα σε μια γιορτή ή σε

μια ειδική περίπτωση να απολαύσεις μια φιάλη παλαίωσης από

την προσωπική σου κάβα.

Ποια θα είναι η επόμενη εκδήλωση, στις 29 Φεβρουαρίου;

Εκεί θα δοκιμάσουμε λευκά κρασιά της Μαλαγουζιάς. Μια

ποικιλία με φοβερή έξαρση, μεγάλο πλήθος ετικετών και εύρος

καλλιέργειας. Στα τελευταία πέντε χρόνια διπλασιάστηκαν οι

ετικέτες, έχουμε φρέσκα ή περασμένα για λίγο από βαρέλι,

αμπελώνες με κάποιο υψόμετρο ή ιδιαίτερο μικροκλίμα και

οικοσύστημα. Είναι μια ποικιλία τρομερά ενδιαφέρουσα χωρίς

να είναι δύσκολη όπως φερειπείν ένα Ασύρτικο.

Εις υγείαν και καλή συνέχεια!

Το 2011 κλείσατε αισίως τα 15χρονα του Wine Club. Να κάνουμε έναν απολογισμό; Το Wine Club ξεκίνησε στο Μύλο

στις αρχές του 1996, με τα σεμινάρια

κρασιού, τα οποία ε ίχαν μ ια

αναπάντεχη επιτυχία. Χρειάστηκε

να οριστούν δύο επαναληπτικά

γκρουπ, Δευτέρα και Τετάρτη, γιατί

υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον. Ερχόταν

κόσμος απ’ όλη τη Βόρεια Ελλάδα κι

όχι μόνο απ’ τη Θεσσαλονίκη. Από

τη Νάουσα, τις Σέρρες, τη Δράμα...

Κι ακόμη συνεχίζουν. Για να υπάρχει

μια διαρκής επαφή με όλους αυτούς

δημιουργήθηκε το Wine Club.

Εξαρχής είχα τη λογική της μηνιαίας

συνάντησης και πάντα με ένα

συγκεκριμένο θέμα. Δεν ήταν απλές

παρουσιάσεις οινοποιών και κτημάτων, αυτό θα ήταν πολύ εύκολο, χώρια που τα αναλάμβανε όλα

το οινοποιείο. Τα θέματά μου είναι πολύπλοκα, είτε πρόκειται για σοδειά συγκεκριμένης χρονιάς

είτε για παρουσίαση ποικιλίας (ως μόνη της ή ως χαρμάνι) είτε παρουσίαση περιοχής ελεγχόμενης

καλλιέργειας. Για μένα σημαίνει περισσότερη δουλειά, αλλά και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους

συμμετέχοντες.

Τα μέλη που έχουν κατά καιρούς περάσει είναι κοντά 600 άτομα. Αρκετοί σταμάτησαν ή αραίωσαν,

αλλά κάποιοι συνεχίζουν από τότε ως σήμερα. Χρειάστηκε να φύγουμε από το Μύλο μετά την πυρκαγιά.

Χρειάστηκε να αλλάξει το όνομα. Το Wine Club του Μύλου (που σηματοδοτούσε το χώρο) έγινε

WINE CLUB THESSALONIKI ‘96 (σηματοδοτεί πλέον την πόλη μας). Σήμερα είμαστε γύρω στα 70

ενεργά μέλη. Πρώην μέλη που κατέβηκαν στην Αθήνα μόνιμα μου λένε ότι ψάχνουν να βρουν κάτι

αντίστοιχο και δεν βρίσκουν γιατί τα περισσότερα wine clubs οργανώθηκαν από καβίστες, διανομείς

ή εισαγωγείς, οπότε δεν είναι ανεξάρτητα. Εδώ υπάρχει μια σχέση με πάρα πολλούς παραγωγούς,

όλους όσους συμμετέχουν και στο Χάρτη των Γεύσεων, σχεδόν με το σύνολο του χώρου.

Tη χρονιά των 100 ετών της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης τι ετοιμάζετε; Το 2012 είναι επίσης τα δεκάχρονα της Wine Plus, η οποία δημιουργήθηκε για να υποστηρίξει

εταιρικά αυτές τις εκδηλώσεις που σχεδίαζα και πραγματοποιούσα τα προηγούμενα χρόνια. Και

για να μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερες διοργανώσεις όπως ο Χάρτης των Γεύσεων, η έκδοση

του περιοδικού, οι Δρόμοι του Κρασιού της Πελοποννήσου στην Θεσσαλονίκη και διάφορα άλλα.

Συνεχίζουμε λοιπόν με την ίδια συχνότητα οινοδοκιμές, οινοτουριστικές εκδρομές, μαθήματα

μαγειρικής, γαστρονομικά δείπνα κ.α. Στις 8 Φεβρουαρίου έχουμε ένα αποκριάτικο δείπνο, το Χορό της Ανθισμένης Αμυγδαλιάς (ταιριάζει με την εποχή), που θέλω να εξελιχθεί σε ετήσιο αποκριάτικο

χορό της Wine Plus. Να μην είναι μόνο δείπνος, να είναι πιο πολύ χορός. Φέτος θα έχει λίγο χορό

στο μπαρ του χώρου, όπου θα μεταφερθούμε για το επιδόρπιο κι όποιος θέλει να κουνηθεί...

Υπάρχουν εκδηλώσεις συναρτώμενες στο Φεστιβάλ Γαστρονομίας Θεσσαλονίκης 2012, αλλά

δεν έχουν οριστικοποιηθεί. Συνηθίζω να κλείνω το πρόγραμμα όλης της χρονιάς τον Ιούνιο. Από

πέρσι τα πράματα είναι τόσο ρευστά που ο προγραμματισμός χάνει το νόημά του, γιατί τον τινάζει

στον αέρα οποιαδήποτε πολιτική ή οικονομική ανατροπή. Φυσικά,

υπάρχει πρόγραμμα μέχρι τον Ιούλιο, αλλά ως την τελευταία στιγμή

της έναρξης μιας διοργάνωσης είμαι επιφυλακτική.

Στα τέλη του 2011 είδαμε μια μεγάλη συμφωνία του Συνεταιρισμού Νάουσας Vaeni με την Κίνα. Επίσης ξέρουμε ότι ο μικρός γιος του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, ο Μιχάλης, εγκαταστάθηκε στην Κίνα οικογενειακώς και αναπτύσσει εκεί πρότυπο αμπελώνα. Ενώ η υπόλοιπη αγορά υφίσταται καθίζηση, ο χώρος του κρασιού ανθεί και εξάγει... Και άλλοι χώροι, ιδίως των τροφίμων, έχουν εκπροσώπους που είναι

κινητικοί -κι αυτό είναι ελπιδοφόρο. Ο καθένας από την πλευρά

του κάνει ό,τι μπορεί για να βγει από τα σύνορα. Κινούνται προς τα

εκεί όπου υπάρχει αγορά, μερικές φορές με χαμηλότερες τιμές,

αλλά έστω κι έτσι ανοίγουν δρόμο. Η συγκεκριμένη συμφωνία

του Vaeni είναι η μεγαλύτερη που έχει επιτύχει ποτέ ελληνική

εταιρεία. Κίνηση υπάρχει και προς την Αμερική, που είναι πια η

μεγαλύτερη καταναλώτρια κρασιού στον κόσμο (έφτασε στην κορυφή

κατανάλωσης ένα χρόνο πριν από το αναμενόμενο). Αυτό δείχνει

ότι οι άνθρωποι του κρασιού έχουν αντανακλαστικά γρήγορα και

πιστεύω πως θα υπάρξει ανάλογο θετικό αποτέλεσμα.

Μαρία Νέτσικα Οι άνθρωποι του κρασιού έχουν αντανακλαστικάΣυνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη


Μπορεί οι καιροί να μην είναι για πρίγκιπες, αλλά αυτόν τον πρίγκιπα τον αγαπάμε όλοι μέχρι λατρείας. Κάθε

Κυριακή στις 11:30 το ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΠΙΟΝΙ (Αγάθωνος 31, Ξηροκρήνη, τηλ. 2310749230) παρουσιάζει

στη μικρή σκηνή του την παράσταση Ο μικρός πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ σε θεατρική

διασκευή και σκηνοθεσία Αννίτας Γκαϊτατζή. Είναι μια παράσταση ύμνος στα ανθρώπινα αισθήματα, φόρος

τιμής στις ανθρώπινες αξίες, μια αναζήτηση της αλήθειας, ένα μάθημα ζωής με τη λαχτάρα συμμετοχής

σε ένα παιδικό παιχνίδι χωρίς διδακτικούς τόνους ή μελοδραματισμούς. Τη σκηνογραφία υπογράφει

η Φωτεινή Βηχούδη. Τη μουσική ο Παναγιώτης Παπαχατζής. Παίζουν οι Αστέρης Αναστασιάδης,

Σοφία Στεφανίδου και Κατερίνα Πέτσου.

Από τις 5 Φεβρουαρίου έως και τις 25 Μαρτίου το ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ (Τσιμισκή 137, τηλ. 2310423925)

κάθε Κυριακή στις 11:00 φιλοξενεί την παράσταση του Σάκη Σερέφα Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καρακάντζα. Αν και οι σοφοί επιστήμονες λένε πως οι δεινόσαυροι έχουν

εξαφανιστεί εδώ και χρόνια, ένα πρωινό στο μπαλκόνι του μικρού Γιάννη στη Θεσσαλονίκη εμφανίστηκε

ο Σαύρος, ένας δεινόσαυρος. Το αγόρι σκαρφαλώνει στο λαιμό του και οι δυο τους ξεκινούν για μια

βόλτα στην πόλη, για να γνωρίσουν το παρελθόν της, αλλά και τους κατοίκους της. Παίζουν οι Κώστας Γιωτόπουλος, Νάντια Δαλκυριάδου και Μαρία Κλεάρχου.

Το FOX TROT (Εγνατίας 31, Στοά Κολόμβου) φιλοξενεί

-έως και τις 30 Απριλίου- κάθε Δευτέρα στις 21:30 την

παράσταση Αυτοσχεδιάζοντας στο Fox Trot σε σύλληψη –

σκηνοθεσία Ευδόκιμου Τσολακίδη. Οι θεατές προτείνουν

και οι ηθοποιοί εκτελούν σε μια ζωντανή παράσταση που

κάθε βράδυ φτιάχνεται μπροστά στο κοινό και ποτέ δεν

είναι η ίδια. Με μια σουρεαλιστική ματιά στα καλώς και τα

κακώς κείμενα της επικαιρότητας, οι ηθοποιοί μέσα από

αυτοσχεδιασμούς, με πολύ καυστικό χιούμορ, με κέφι

και έμπνευση που πηγάζει από το κοινό, δημιουργούν

κάθε βράδυ τη δική τους ξεχωριστή παράσταση.

Παίζουν οι Δέσποινα Καλτσιδοπούλου, Χριστόφορος Χριστοφορίδης και Ηρακλής Τζαφέτας. Καλλιτεχνική

διεύθυνση: Ιεροκλής Μιχαηλίδης.

Έως και τις 23 Φεβρουαρίου (22:30) το MAISON CRYSTAL (Λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου 6, τηλ.

2310888865) φιλοξενεί την παράσταση Redskoufitsa the true story σε κείμενο και σκηνοθεσία Θοδωρή Κουνιάκη. Πρόκειται για μια ανατρεπτική διασκευή του γνωστού παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας

με έντονα τα στοιχεία σάτιρας και musical. Ερμηνεύουν οι Κωνσταντίνα Χριστοφορίδου, Στάθης Παναγιωτόπουλος και Βαγγέλης Τάκος. Η είσοδος είναι ελεύθερη και μετά την παράσταση ακολουθεί

party με DJ.

Δελίνα Βασιλειάδη

Θεατρικές Προτάσεις

Σε ένα υπόγειο, αυτό του θεάτρου “Ακτίς Αελίου”

(Χριστοπούλου 12 & Ιασωνίδου), “στήθηκε” ένα

υπόγειο δωμάτιο. Κάτω από την πόλη, σε έναν χώρο

με ημίφως και υγρασία, ανταμώνουν έξι άνθρωποι

με στόχο να βιώσουν τους ανομολόγητους πόθους

τους. Οι ερωτικές επιθυμίες τους ξετυλίγονται μέσα

από το κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη Ό,τι πιο πολύ ποθείς - Λόγια χωρίς πράξεις.

Ο συγγραφέας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του

καλλιτεχνικού διευθυντή της «Ακτίς Αελίου» και

σκηνοθέτη της παράστασης Νίκου Σακαλίδη και

έγραψε ένα έργο βασισμένο στο αριστούργημα του

Μαρκήσιου Ντε Σαντ Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ...

Μια παράσταση «ακατάλληλη για ανηλίκους» όπως

αναφέρεται σε σημείωση του θιάσου.

Στην κατάμεστη μικρή αίθουσα, σίγουρα πολλοί

θεώρησαν ότι θα δούνε γυμνή σάρκα επι σκηνής. Η

ακαταλληλότητα όμως έγκειται στο λόγο και όχι στην

πράξη. Ένας λόγος ωμός, σκληρός, κοφτερός σαν

μαχαίρι, που ξεδιπλώνεται σε αρκετά επίπεδα. Και

αυτό της ερωτικής επιθυμίας και αυτό των ανθρωπίνων

σχέσεων και αυτό της κοινωνίας με τα προσωπεία της.

«Εκείνο που δεν λέγεται είναι αυτό που δεν έχουμε»

αναφέρουν τα έξι πρόσωπα και ξεκινούν ένα

παραλήρημα επιθυμιών και πράξεων από…απόσταση.

Η βραδιά εξελίσσεται σε τρεις γύρους. Στον πρώτο

πρωταγωνιστεί η ερωτική επιθυμία και η καταδίκη

της κοινωνίας «που αδικεί η ίδια τον εαυτό της, τον

ταπεινώνει και τον ακρωτηριάζει».

Στο δεύτερο γύρο προσπαθούν να εξαλείψουν, αν

είναι δυνατόν, τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις.

Κάπου εκεί, ο επικεφαλής και γηραιότερος της

παρέας κύριος Ντολμανσέ τους θέτει σπουδαία

ερωτήματα, με τα οποία περνάμε και στον τρίτο

γύρο του έργου. Χωρίς άγγιγμα –της ψυχής κυρίως

και όχι του σώματος- ολοκληρώνεται ποτέ κανείς;

Μπορείς να σαγηνεύσεις κάποιον από απόσταση;

Να τον κάνεις να σε θέλει όπως τον θέλεις; Η

διαμαρτυρία της ομήγυρης είναι έντονη, καθώς

μ’αυτό τον τρόπο χαλάει η… διασκέδασή τους. Και

όμως! Ο ίδιος τους προειδοποιεί για μια επερχόμενη

κατάσταση. Το μίσος τής πάνω πόλης απέναντί τους

και κυρίως η δική τους ανικανότητα να εμποδίσουν Αυτοσχεδιάζοντας στο Fox Trot

τη φυλάκισή τους μέσα στα πάθη τους και στην

απόστασή τους είναι αναπόφευκτη. «Η απόσταση

ανάμεσά μας είναι αναφαίρετο προϊόν της πόλης

μας. Κατάφερε να μας αχρηστεύσει εντελώς»,

αναφέρει ο Ντολμανσέ. Το συνειδητοποιούν

και οι υπόλοιποι και όταν εμφανίζεται ο Λαπιέρ,

εκπρόσωπος του κράτους και της εκκλησίας,

δέχονται αδιαμαρτύρητα την καταδίκη τους…

Το κείμενο δεν είναι διόλου εύκολο, με ισορροπίες

πολύ λεπτές. Εάν η ομάδα «Ακτίς Αελίου» δεν

είχε δέσιμο και εμπειρία, ανετότατα η παράσταση

θα μπορούσε να καταλήξει σε “ναυάγιο”.

Ωστόσο, εδώ έχουμε μια δουλειά εξαιρετική σε

όλα της. Και το σκηνικό με τα κοστούμια προσεγμένα (Μένη Τριανταφυλλίδου) και η μουσική

(Πάρις Παρασχόπουλος) και οι φωτισμοί (Πολύβιος Σερδάρης) και φυσικά οι ερμηνείες (Θωμάς Βελισσάρης, Θεανώ Αμοιρίδου, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βίκυ Κατσίκα, Γιώργος Κολοβός,

Κώστας Καλουδιώτης).

Οι παραστάσεις συνεχίζονται έως και τις 8 Απριλίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις

21:15. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310229249.

Έρση Μαυρίδου

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»Όταν η απόσταση αχρηστεύει τον έρωτα

θέατρο

Μιλήστε μας για την παράσταση του Εθνικού, τον Περικλή...Την άνοιξη είχα μια ωραία πρόσκληση από τον Γιάννη Χουβαρδά για

τον Περικλή. Είναι καλεσμένο το Εθνικό Θέατρο να ανεβάσει Σαίξ-

πηρ στο Λονδίνο. Οι Εγγλέζοι μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του

2012 κάνουν και μια Ολυμπιάδα Σαίξπηρ, όπου τα 37 έργα του δρα-

ματουργού θα παιχτούν από 37 διαφορετικούς θιάσους απ’ όλον τον

κόσμο σε 37 διαφορετικές γλώσσες. Για την Ελλάδα επελέγη ο Περι-κλής που έχει ελληνικό θέμα. Δεν είναι ο Περικλής ο Αθηναίος, είναι

ένας άρχοντας της Τύρου κάπου στα ελληνιστικά χρόνια. Ο Χουβαρ-

δάς έκανε ένα θίασο ευρύτερης συνεργασίας κι όχι μόνο του Εθνι-

κού. Χαίρομαι πολύ που δουλεύω ξανά με τον Μηνά Χατζησάββα

που είχαμε κάνει μαζί αρχή στο Ελεύθερο Θέατρο.

Υπάρχει κι άλλο σχέδιο για το 2012; Το έργο πάει στο Λονδίνο το τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου για δυο

παραστάσεις στο Globe Theater (το ξύλινο κυκλικό θέατρο του Σέξ-

πιρ που έχει πλήρως ανακατασκευαστεί). Το Μάρτιο ανεβαίνει και

δεύτερος Σαίξπηρ, Τρωίλος και Χρυσηίδα, όπου συμμετέχω επίσης.

Το τελευταίο βιβλίο με τα απομνημονεύματα θα έχει συνέχεια; Δεν θα το έλεγα απομνημονεύματα, είναι το οδοιπορικό μου στην

περίοδο της Χούντας, με τα προσωπικά, τα θεατρικά και τα πολιτικά

μου κατορθώματα μέσα από το ΕΚΚΕ. Υπάρχει ένα ερέθισμα για να

συνεχίσω, γιατί ακούω ότι αρέσει αυτό το πρώτο μέρος. Με ρωτάνε

πολλοί “θα γράψεις τα μετά;” Εκείνη η περίοδος, παρότι Χούντα,

ήταν ωραία... γιατί ήμασταν νέοι κι αγωνιζόμασταν! Μετά τα κάναμε

σκατά, κι αξίζει ίσως τον κόπο να γράψω πώς τα κάναμε! Είναι αυτό

που λέω στον επίλογο: ποιος θα το περίμενε, άνθρωποι που ήτανε

μαζί μας, όταν γίνανε εξουσία λέγανε “η μίζα είναι ατύπως θεσμο-

θετημένη, αν δεν την πάρουμε εμείς θα την πάρει κάποιος άλλος”.

Δεν ξέρω αν θα τα γράψω αυτά. Μάλλον πιο πολύ με ερεθίζει η πρό-

τερη περίοδος, όταν ήμουν μικρό παιδί στη Δράμα... Οι γονείς μου...

πώς ήρθαν πρόσφυγες... Αλλά παράλληλα έχω κι άλλα να γράψω,

ένα θεατρικό... Νά ‘μαστε καλά, να πίνουμε κανένα τσίπουρο και να

εμπνεόμαστε!


Εκτός από ηθοποιός είστε και συγγραφέας. Αυτό προέκυψε στην πορεία. Ξεκίνησα με τη νουβέλα Περί μαιάνδρου [Γαβριηλίδης 1995]. Τρεις βδομάδες απ’ τη ζωή

του Κώστα Καρυωτάκη, έξι μήνες πριν το τέλος του. Τα

πραγματικά γεγονότα είναι αυτά που περιγράφω στη ζωή

του. Το εύρημα είναι ότι ο ίδιος γράφει ένα φανταστικό κεί-

μενο περί μαιάνδρου το οποίο δεν υπήρξε ποτέ.

Μετά τι ακολούθησε; Το ‘99 εξέδωσα το σύγχρονο μυθιστόρημα Απρόσμενα αισθήματα [Γαβριηλίδης 1999]. Δυο συνταξιούχοι, αξιω-

ματικός και φιλόλογος, κοντράρονται στο δικαστήριο όπου

εκδικάζεται η υπόθεση ενός αμοιβαίου τροχαίου, στο οποίο

σκοτώθηκαν τα παιδιά τους. Στο τέλος βρίζονται αρχαιοελ-

ληνικά και κατηγορούν ο ένας τον άλλον και μαλώνουν ποιος είχε το καλύτερο αυτοκίνητο,

αλλά δεν εξετάζουν ότι και τα δυο παιδιά ήταν μεθυσμένα όταν έγινε το ατύχημα... και τα

δύο είχαν παραβεί όλους τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας... και οι δύο είχαν λαδώσει για

να πάρουν τα παιδιά τους δίπλωμα.

Η περιπέτειά τους καταλήγει σε φιλία και θέλουν ν’ ανακαλύψουν πόσοι άλλοι έχουν λαδώσει

για να πάρουν τα παιδιά τους δίπλωμα. Ηχεί πολύ επίκαιρο με όλα αυτά που αποκαλύπτονται

(για τα κυκλώματα που πουλάνε διπλώματα). Σα να είχε γραφτεί για το σήμερα.

Κι ύστερα Οι Σαλτιμπάγκοι [Καστανιώτης 2004]...Ένα ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο περιγράφει τη δημιουργία του πρώτου θεάτρου της Αθή-

νας το 1836 από έναν Έλληνα της διασποράς. Κρύβει πίσω του δέκα χρόνια έρευνας. Ήταν

ένα προσωπικό στοίχημα, γιατί αναφέρεται στο πρώτο θέατρο της σύγχρονης Αθήνας και

ως ηθοποιό μ’ ενδιέφερε πάρα πολύ και κάθισα και δούλεψα πάρα πολύ καιρό για να βγει.

Τώρα έχουμε ένα βιβλίο σύγχρονο [Όλοι μαζί, τώρα!, Καστανιώτης 2011]; Στην ουσία πρόκειται για τα χρόνια της δικτατορίας μέχρι τους πρώτους μήνες της μεταπολί-

τευσης, με ένα μεγάλο φλασμπάκ στα χρόνια τα φοιτητικά στη Θεσσαλονίκη. Το φλασμπάκ

αυτό φτάνει πίσω μέχρι το ‘63 και τη δολοφονία του Λαμπράκη, στην οποία είμαι σχεδόν αυτό-

πτης μάρτυρας (λίγο πριν συμβεί το φονικό) καθώς ήμουν στην ομάδα που πιάσαμε το τρίκυ-

κλο. Ήταν ένα δώρο γενεθλίων διότι την επομένη έκλεινα τα 18. Η απίστευτη δεξιά εκείνων

των εποχών δολοφόνησε έναν αριστερό κι έκανε άλλον έναν τουλάχιστον, δηλαδή εμένα.

Γιώργος Κοτανίδης Μετά τα κάναμε σκ@τάΣυνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη

Χειμαρρώδης και εξωστρεφής, αυτοβιογραφείται και ονειροπολεί. Μιλά για παρέες, θέατρο, βιβλία και πολιτική.

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1945 κι όταν ήμουν μωρό ο πατέρας πήρε μετάθεση στη Δράμα. Τελείωσα το δημοτικό, έδωσα

εξετάσεις για το Γυμνάσιο, αλλά όταν πέρασα ήρθαμε πάλι στη Θεσσαλονίκη, όπου γράφτηκα στο 4ο Γυμνάσιο Αρρένων. Κατόπιν

έδωσα εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, όπου μπήκα κατά λάθος στην Κτηνιατρική Σχολή.

Έμεινα δυο χρόνια, διότι στο Αριστοτέλειο τότε ιδρύθηκε ο Φ.Ο.Θ.Κ. (Φοιτητικός Όμιλος Θεάτρου Κινηματογράφου) και ήταν για

μένα αφορμή, γιατί ασχολιόμουνα με την κινηματογραφική λέσχη και το φοιτητικό θέατρο. Το ‘67 ακολούθησα το Κ.Θ.Β.Ε. στην

Καβάλα, ως μέλος του χορού στην Ειρήνη του Αριστοφάνη του Σωκράτη Καραντινού. Εκεί αποφάσισα λόγω της δικτατορίας και

κατέβηκα στην Αθήνα, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό και πέτυχα μαζί με τον κολλητό Δημήτρη Καμπερίδη.

Τελειώσαμε τη Σχολή του Εθνικού το 1970, αλλά στη διάρκεια της φοίτησης οι δυο τάξεις ετοιμάζαμε να κάνουμε θίασο. Στη μια

ήταν ο Αρζόγλου, ο Σκυλοδήμος, ο Χατζησάββας, η Μαλτέζου. Στην άλλη ήμασταν εγώ, ο Καμπερίδης, ο Σαμπάνης, η Χριστίνα

Σιμοπούλου και η Άννα Μιχαλιτσιάνου. Εμείς οι απόφοιτοι ιδρύσαμε το Ελεύθερο Θέατρο. Ο Φασουλής και η Παναγιωτοπούλου

ήρθανε δυο χρόνια μετά αντικαθιστώντας άλλους, μείνανε και γίνανε κληρονόμοι του. Αξιοποίησαν την περιουσία του για πάρτη τους...

Την Τρίτη 7 (21:00), την Τετάρτη 8 (18:00 και 21:00) και την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου (21:00) το ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (25ης Μαρτίου 1, 2310895800) παρουσιάζει στην Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ 2 την παράσταση Περικλής Suigenerisadvart σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά και μετάφραση Διονύση Καψάλη. Ο Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου, ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στην ελισαβετιανή εποχή ανεβαίνει για πρώτη φορά από το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ. Επιθυμώντας να δημιουργήσει οικογένεια κι ένα ισχυρό κράτος ο Περικλής, ο πρίγκιπας της Τύρου, έπειτα από περιπλανήσεις σε στεριά και θάλασσα, παντρεύεται τη Θαΐσα. Καρπός του γάμου η Μαρίνα και συνέπεια του τοκετού ο θάνατος της μητέρας. Η κοπέλα καταλήγει με τη βία σε ένα πορνείο μέχρι να ξανασυναντηθεί με τον πατέρα της. Η μοίρα θα επανασυνδέσει τους δύο με τη Θαΐσα που από θαύμα έχει σωθεί και υπηρετεί στο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, κι έτσι και η οικογένεια και το κράτος του Περικλή ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους. Πρωταγωνιστούν οι Κώστας Βασαρδάνης, Γιάννης Βογιατζής, Στεφανία Γουλιώτη, Λυδία Φωτοπούλου, Μηνάς Χατζησάββας, Μαρία Σκουλά, Χρήστος Λούλης και Δημήτρης Πιατάς.


Live Εβδομάδας

Ναι, το δίχως άλλο, η κακοκαιρία που επικρατεί αποτελεί

(ένα ακόμη) άλλοθι αποχής από προτάσεις διασκέδασης

και ευρύτερης ψυχαγωγίας των ημερών. Είναι ωστόσο

αναγκαία και επαρκής δικαιολογία για να μείνει

κανείς μακριά απ’ ό,τι μπορεί να δώσει μια ευχάριστη

(κυριολεκτικά) νότα στη μέρα του –ή για την ακρίβεια σε

κάποιες από τις μέρες του; Για όσους, η απάντηση τείνει

να είναι αρνητική, παρατίθενται τα παρακάτω!

Σε μία πολυπολιτισμική συναυλία (με συμμετοχές από

Γαλλία, Ιράν, Τυνησία, Ισπανία, Μαρόκο, Ελλάδα) σας

προσκαλεί την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου (ώρα 21:00) στο

ΜEΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚHΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗΣ το Εν Χορδαίς

παρουσιάζοντας το MELOS ensemble. Ένα ακόμη “ensem-

ble”, αυτή τη φορά τους Transcription Ensemble,

διευθύνει ο Δημήτρης Αγραφιώτης την Παρασκευή 3

Φεβρουαρίου και στον ίδιο χώρο.

Την Παρασκευή, άλλωστε, έχετε ακόμη να επιλέξετε μεταξύ

των γνωστών και μη εξαιρετέων Namaste (οι οποίοι εμφανίζονται στο café piano bar VERSA-

LIES), του σύγχρονου λαουτιέρη από την Κρήτη Μιχάλη Τζουγανάκη (στο CLUB ΜYΛΟΥ),

των Charisma (στο EIGHTBALL CLUB για ένα symphonic metal live) και των hip hop Delated People (PRINCIPAL CLUB THEATER).

Θερμό αέρα από Τζαμάϊκα φέρνουν, εξάλλου, οι δικοί μας Locomondo, οι οποίοι θα βρίσκονται

στο Block 33 στις 3 και 4 του Φλεβάρη (support Skary Face) προκειμένου να μας μεταφέρουν

σε ηλιόλουστους τόπους υπό τους ήχους της reggae, ska και latin μουσικής.

Με έντεχνα ελληνικά ακούσματα πλαισιώνεται το Σαββατόβραδο, καθώς οικοδεσπότες είναι ο

Φοίβος Δεληβοριάς και η Μάρθα Φριντζήλα σε μία… «ξυπόλητη φαντασμαγορία» (PRINCI-

PAL CLUB THEATER), ο Νίκος Ξυδάκης σε «βάθος δρόμου μακρινού» παρέα με το Τρίφωνο,

τη Γεωργία Νταγάκη και το Duo Fina (STAGE) καθώς και ο Μπάμπης Στόκας κουβαλώντας

τον «υπνόσακό του» (στο CLUB ΜΥΛΟΥ).

Και για κατακλείδα της στήλης και της εβδομάδας… τι άλλο πέρα από ένα γλυκό μουσικό μωσαϊκό

σερβιρισμένο από τους μετρ του είδους ΕΚΜΕΚ στο πιο ζεστό bar της πόλης (την Κυριακή,

στις 20:00, στο ΦΛΟΥ,)! Ποιος, αλήθεια, να κρυώσει μετά απ’ όλ’ αυτά;

Βάγια Πολυζωΐδου

Club Report

Η καταπακτή του PICADILLY MINUS ανοίγει

την Παρασκευή 3/2 για να υποδεχθεί μία

κυρία της house σκηνής της χώρας μας,

γνωστή και μη εξαιρετέα. H Ms Lefki έχει

ενεργή παρουσία στα decks τα τελευταία

24 χρόνια, με πετυχημένες εμφανίσεις

στα μεγαλύτερα club της Ελλάδας. Οι

συνεργασίες τις μέχρι τώρα είναι αμέτρητες.

Μερικά από τα πιο ηχηρά ονόματα της house

σκηνής όπως ο Τζον Ντίγκγουιντ, ο Σβεν

Βάεθ, ο Ντέιβιντ Μοράλες, ο Little Louie

Vega, ο Φράνκι Νακλς και ο Έρικ Μορίλο έχουν συνυπάρξει μαζί της. Με παρτενέρ τον Νίκο Πλούμη από τον Republic 100.3 και την Circo Entertainment αναμένεται να δημιουργήσουν

μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και ένα ξεχωριστό πάρτυ μέχρι το πρωί.

Από τα καινούργια hot ονόματα του dubstep, οι BAR9 εμφανίζονται στη σκηνή

του BLOCK 33. Μετά από τις πολύ καλές εντυπώσεις που άφησαν στην Αθήνα τον

περασμένο Νοέμβριο, είναι έτοιμοι να ξεσηκώσουν και το κοινό της Θεσσαλονίκης.

Τους συνοδεύουν οι «δικοί» μας UNCO, CRSPACE, Nuff και Uzzi. Είσοδος 10 ευρώ.

Σάββατο βράδυ στο ART HOUSE εμφανίζεται ο DJFrenic. Μας έρχεται από το Μπρίστολ της

Αγγλίας και ξεκίνησε επηρεαζόμενος από τους Wu-TangClan, DJPremier και Πιτ Ροκ. Παίζει

hip-hop αλλά επηρεάζεται πολύ και από Breaks, DnB, DubStep, Funk, Soul, Rock. Με εμπειρία

συμμετοχών σε μεγάλα φεστιβάλ και πάρτι για F1 GrandPrix και MotoGP θεωρείται ένας από τους

καλύτερους dj’s της Μ.Βρετανίας. E-Tickets: 5 ευρώ, προπώληση 7 ευρώ, στην είσοδο 8 ευρώ.

Το ΣαββατοΚύριακο τελειώνει όμορφα πάντα με ένα πάρτι. Το SHARK έχει ως πρόταση για

αυτήν την Κυριακή τον Blackcoffee. Με καταγωγή από την Νότια Αφρική, ο ρυθμός και η

χορευτική διάθεση θα είναι η σίγουρη σταθερή συνθήκη. Have fun everybody!

Σοφία Μελικίδου

Βlackcoffee

Μπάμπης Στόκας

Δισκοκριτική

Under the Weather

Inner Ear

Έχετε διαβάσει -ή έστω

δει- το High Fidelity του

Νικ Χόρνμπι; Αν ναι,

σίγουρα θυμάστε το

απόσπασμα όπου ο Ρομπ

περιγράφει τους κανόνες

δημιουργίας μιας καλής κασέτας. Οι ίδιοι κανόνες κάλλιστα

μπορούν να εφαρμοστούν και σε μία μουσική συλλογή, όπως

ας πούμε το Under the Weather, που παρουσιάζουμε αυτή τη

βδομάδα. «Ξεκινάς με ένα αχτύπητο κομμάτι για να τραβήξεις

την προσοχή» -το’ χουμε. «Μετά αυξάνεις ή μειώνεις λιγάκι

την ένταση» -κι αυτό το’ χουμε. Γενικά ωστόσο, τρία είναι τα

βασικά βήματα: βρίσκεις ένα concept, επιλέγεις προσεγμένα και

εμπνευσμένα κομμάτια και φροντίζεις όλα τους να υπηρετούν

το συγκεκριμένο concept (αυτό κι αν το’ χουμε…).

H compiler Μαρία Παρούση (αναζητήστε και τις προηγούμενες

τέσσερις συλλογές της οπωσδήποτε) επιλέγει για concept αυτής

της συλλογής της το χειμώνα. Βροχή, συννεφιά, κρύο, μουντίλα,

άνεμος. Όσοι αγαπάμε το χειμώνα και δεν μπορούμε να

καταλάβουμε τι βρίσκουν όλοι στο καλοκαίρι και το λατρεύουν,

είμαστε στο στοιχείο μας. Πρώτος κανόνας, checked! Το αμέσως

επόμενο στοιχείο είναι τα σπουδαία τραγούδια, ανεξαρτήτως

εποχών. Από το 1940 και το Stormy weather της Άιβι Άντερσον

μέχρι το 2011 και το A sense of grey του Moddi, όλες οι επιλογές

είναι μουσκεμένες από τη βροχή και τυλιγμένες στη μυρωδιά

του παγωμένου χώματος. Δεύτερος κανόνας, checked! Η σειρά

των κομματιών έχει ροή και χημεία, απέχει παρασάγγας από

τα cd-χαλιά και σε αφήνει με μια γλυκιά μελαγχολία. Πάντα

μετά τη βροχή έρχεται ο ήλιος, πάντα μετά το χειμώνα έρχεται

η άνοιξη, πάντα μετά το δάκρυ έρχεται το χαμόγελο. Τρίτος

κανόνας, checked! Μία από τις καλύτερες συλλογές της χρονιάς;

Αναμφίβολα. Μαρία Παρούση, σ’ ευχαριστούμε...

Μαριάννα Βασιλείου

* Εκ παραδρομής, στο προηγούμενο τεύχος παραλείψαμε το όνομα του φωτογράφου, για τη συνέντευξη του Θάνου Μικρούτσικου. Ήταν -φυσικά- ο Κώστας Ακριτίδης!

μουσική



Συνέντευξη στην Κατερίνα ΠαπαδοπούλουΝίκος Ξυδάκης Η μουσική δεν είναι μονόχορδηΓια δύο μόνο παραστάσεις, που θα περιλαμβάνουν

τραγούδια μιας μακριάς πορείας, παλιά και καινούργια, θα

βρεθεί την Παρασκευή 3 και το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου ο

Νίκος Ξυδάκης στο STAGE στη Θεσσαλονίκη. Γεννημένος

στο Κάιρο το 1952 και με καταγωγή από τη Σάμο και την

Κάσο, μεταφέρει μέσα του όλα εκείνα τα στοιχεία που

του επιτρέπουν να «παντρεύει» μεταξύ τους ήχους και

μουσικές, δίνοντας πάντα ένα αποτέλεσμα μοναδικό στο

είδος του. Στην παράσταση με τίτλο Σε βάθος δρόμου

μακρινού συνεργάζονται και εμφανίζονται για πρώτη φορά

μαζί του το Τρίφωνο, η Γεωργία Νταγάκη και το Duo

Fina, δηλαδή οι δίδυμοι τενόροι και πιανίστες Τάκης και

Γιάννης Φίνας. Το συγκρότημα Τρίφωνο ερμηνεύει με το

δικό του χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο τρόπο τα αγαπημένα

τραγούδια από την Εκδίκηση της Γυφτιάς και τα Δήθεν και

η Γεωργία Νταγάκη, μία ξεχωριστή παρουσία, ερμηνεύτρια

και δεξιοτέχνης της κρητικής λύρας, παρουσιάζει ερωτικά

τραγούδια σε ποίηση Σαπφούς από το δίσκο Γρήγορα η

ώρα πέρασε. Οι πόρτες ανοίγουν στις 23:00, η τιμή του

εισιτηρίου με ποτό στο μπαρ έχει οριστεί στα 15 ευρώ, ενώ όσοι επιθυμούν να κάνουν κράτηση μπορούν

να καλούν από τις 10:00 έως και τις 23:00 στο τηλέφωνο 2310566768.

Κύριε Ξυδάκη, θα ήθελα να αρχίσουμε με την παράσταση. Πόσο «διαφορετική» είναι αυτή η

συναυλία;

Η παράσταση είναι πιστό αντίγραφο της παράστασης που δίνουμε στην Αθήνα και παρόντες θα είναι

όλοι οι συντελεστές που εμφανίζονται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Είναι μια διαδρομή από τα πιο

παλιά τραγούδια από την Εκδίκηση της Γυφτιάς μέχρι και σήμερα. Γενικότερα, το πρόσθετο στοιχείο κατά

κάποιον τρόπο είναι οι συντελεστές, καθώς πρόκειται για μια συνεργασία που γίνεται για πρώτη φορά.

Με το Τρίφωνο, την Γεωργία Νταγάκη και το Duo Fina νομίζω ότι ανανεώνεται το υλικό που έχουμε

ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, άλλοτε με τον Παπάζογλου, άλλοτε με μένα, άλλοτε με την Ελευθερία

Αρβανιτάκη. Έτσι θεωρώ πως δίνεται μια άλλη διάσταση σε αυτή την παράσταση και πιστεύω ότι είναι

και αυτό που την χαρακτηρίζει.

Εμφανίζεστε «επισήμως» το 1978 με την «Εκδίκηση της Γυφτιάς» και με «παρέα» τον Νίκο

Παπάζογλου και τον Μανώλη Ρασούλη. Μιλήστε μου για αυτές τις συνεργασίες.

Αρχικά αυτά τα τραγούδια μου ήταν τα πρώτα λαϊκά που ηχογραφήθηκαν. Ήταν μια ευαίσθητη εποχή

και η συνάντηση και με τους δυο τους νομίζω ότι ήταν καθοριστική. Τους γνώρισα στην Αθήνα, όταν

ο Παπάζογλου παρουσίαζε με τον Σαββόπουλο τους Αχαρνής, σε ένα μαγαζί που λεγόταν «Ρήγας».

Ήταν ένα θρυλικό υπόγειο στην Πλάκα. Πήγα να δω την παράσταση και από εκεί και πέρα άρχισε

μια φιλία -κυρίως με τον Μανώλη Ρασούλη. Τότε, εγώ έγραφα κάποιες μουσικές αλλά ήμουν πολύ

συγκρατημένος, δεν το εκδήλωνα. Μέχρι που αρχίσαμε να συζητάμε…

Άρχισε να γίνεται ζύμωση που λέμε…

Ακριβώς. Ήταν και η εποχή τέτοια. Ήταν τα χρόνια μετά τη Δικτατορία, είχαν αρχίσει να υπάρχουν

αντιδράσεις, εμείς ήμασταν επηρεασμένοι από τα πολιτικά τραγούδια -ακούγαμε Χατζηδάκι, Θεοδωράκη-

και ο κόσμος είχε αρχίσει να ζητάει τα λαϊκά τραγούδια και το ρεμπέτικο. Έτσι μέσα από αυτή τη ζύμωση

ανακαλύψαμε τη δυνατότητα να γράφουμε λαϊκά τραγούδια που διέφεραν πάρα πολύ από το σύνηθες

της εποχής. Το αποτέλεσμα ήταν η Εκδίκηση της Γυφτιάς. Ένα από τα πρώτα τραγούδια αυτού του κύκλου

που γράψαμε με τον Ρασούλη ήταν το Τρελή και αδέσποτη. Σε αυτή τη «συζήτηση» συμμετείχε και ο

Σαββόπουλος. Του άρεσαν τα τραγούδια και μας πρότεινε τον Νίκο Παπάζογλου για να τα ερμηνεύσει.

Ανεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη και κάναμε τις ηχογραφήσεις στο στούντιό του το «Αγροτικόν».

Θα χαρακτηρίζατε εκείνα τα τραγούδια κώδικα επικοινωνίας; Τα «χρησιμοποιούσατε» για να

επικοινωνήσετε με τους υπόλοιπους;

Προφανώς. Και μεταξύ μας καμιά φορά λειτουργούσαμε έτσι. Για αυτό και σε διάφορες περιπτώσεις

η μουσική ερχόταν σαν μια ανταπάντηση σε έναν στίχο ή ένας στίχος ερχόταν σαν απάντηση σε μια

μουσική. Είναι όπως όταν κάποιος λέει ένα σύνθημα και έρχεται ο επόμενος και λέει το παρασύνθημα.

Αυτό ήταν ένα ξέσπασμα δημιουργικότητας. Τουλάχιστον για μένα που ήμουν ο νεότερος και δεν είχα

βγει στη μουσική μέχρι τότε. Μάλιστα θα έλεγα πως δεν ήταν μια αντίδραση μόνο προς τα έξω αλλά

και μια αντίδραση και προς τον ίδιο μου τον εαυτό. Μέχρι εκείνη την εποχή έκανα κλασική μουσική,

ονειρευόμουν να γράψω κομμάτια για πιάνο και ασφαλώς ήταν και για μένα τον ίδιο έκπληξη που

ξαφνικά μέσα σε αυτό το κλίμα αναπήδησαν τα πρώτα τσιφτετέλια. Βέβαια βιωματικά ήταν κάτι το οποίο

το κουβαλούσα μέσα μου. Ήταν ένας κόσμος που το αίσθημά του το περιείχα. Απλώς ήθελε κάποιες

αφορμές για να πάρει μια μορφή. Αν λάβετε υπόψη σας ότι είμαι γεννημένος στο Κάιρο καταλαβαίνετε

ότι είχα όλα τα χρώματα και τους ήχους. Θέλω να πιστεύω λοιπόν ότι όλα αυτά πήραν μια ευτυχή μορφή

στα πρώτα βήματα αυτών των τραγουδιών. Μετά από τα πρώτα αυτά βήματα άρχισα να ανακαλύπτω και

άλλα μουσικά τοπία και από εκεί και πέρα άνοιξε ένας ολόκληρος δρόμος μπροστά μου.

οξυγόνο για μεγάλους | Φεβρουάριος • Μάρτιος 2012

προσεχώς | Φεβρουάριος 2012

Σεμινάριο ΚατάρτισηςΕπιμελητών - ΔιορθωτώνΚειμένωνμε την Άννα ΙορδανίδουΈναρξη: 10 Φεβρουαρίου 2012(60 διδακτικές ώρες)

Θεατρικό εργαστήριο για τηνπροσέγγιση της λογοτεχνίαςστην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με την Άβρα Αυδή και τηΜελίνα ΧατζηγεωργίουΈναρξη: 6 Φεβρουαρίου 2012 (10 ώρες)

«Γονιός δε γεννιέσαι, γίνεσαι!»:Μια αλλιώτικη σχολή γονέωνμε την Καλλιόπη ΕμμανουηλίδουΠέμπτη 1, 8, 15 & 22 Μαρτίου2012

Συζήτηση με αφορμή το βιβλίο ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣτου Νίκου ΚουνενήΠαρασκευή 3 Φεβρουαρίου,στις 19.00 Παρουσίαση και συζήτηση της ταινίας ΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑτου Αντρέα ΣιαδήμαΤρίτη 28 Φεβρουαρίου, στις 20.00

Παλιές αμαρτίες- Καινούργιες περιπέτειες, μια συζήτηση για τη λογοτεχνία και την κρίσημε τον Μάκη Καραγιάννη,την Σοφία Νικολαΐδου και τον Νίκο ΠαναγιωτόπουλοΠαρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στις 20.00

βιβλία - σεμινάρια - λέσχες ανάγνωσης - εκδηλώσεις για μικρούς & μεγάλους

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές επικοινωνήστε με το ΟΞΥΓΟΝΟ

www.oxygono-metaixmio.gr

ολύμπου 8154631 θεσσαλονίκηt. 2310 260085e. [email protected]

facebook

αναζήτησέ μας στα:

twitter

Σας αρέσει να «παντρεύετε» ήχους, μουσικές, όργανα, σχεδόν

τα πάντα. Πώς το κάνετε αυτό;

Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο ή στρατηγική που ακολουθώ. Μπορεί να

είναι και ένα στοιχείο του ίδιου μου του εαυτού ή πολλές φορές και

ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων το οποίο είναι αναγκαίο για μένα.

Τι εννοείτε με αυτό;

Ας πούμε να υιοθετώ κάποιες ατμόσφαιρες, ένα στιλ, μια άλλη μουσική

γλώσσα. Φυσικά, αυτά δικαιώνονται από τη στιγμή που δίνουν ένα

αποτέλεσμα που έχει αυθεντικότητα. Είναι όλα όσα έχει κάποιος

αγαπήσει, από τι έχει περάσει και πως έχει διαμορφωθεί.

Σας ενδιαφέρει πολύ και ο στίχος. Ποια η σχέση σας με το λόγο;

Ο στίχος είναι ένα στοιχείο που παίζει πρωταρχικό ρόλο. Αν ο στίχος

δεν με ενεργοποιήσει μου είναι σχεδόν αδύνατο να ακούσω τη μουσική

του. Πρέπει κάτι να μου αρέσει ιδιαίτερα σε αυτό ώστε να με σπρώξει

στη μελοποίησή του, για αυτό και οι συνεργασίες μου κατά καιρούς

ήταν πάρα πολύ λίγες. Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με ενδιέφερε.

Ιδιαίτερα η μουσικότητά της. Μου αρέσει το πώς ακούγεται μια λέξη

ή μία φράση και τα ερεθίσματα που μου δίνει. Ο λόγος είναι κάτι που

με εμπνέει και με ιντριγκάρει.

Υπάρχει κάτι –σε ότι αφορά στη μουσική- το οποίο θα θέλατε να

κάνετε και δεν το έχετε κάνει ακόμα;

Αυτό μπορεί να μην είναι απόλυτα προσδιορισμένο. Πάντοτε νομίζεις

ότι το τραγούδι που θα ήθελες να γράψεις δεν το έχεις γράψει ακόμα

ή ότι με το τελευταίο σου τραγούδι κάτι κατάφερες. Αλλά πάντα κάτι

υπολείπεται. Όσο αυτό είναι ζωντανό νομίζω ότι είναι και αυτό που σε

σπρώχνει στο να αναζητήσεις ξανά τον καλύτερο τρόπο να δώσεις

μορφή στα αισθήματά σου. Τα αισθήματα αυτά όμως με το χρόνο

αλλάζουν. Η μουσική είναι σε θέση να εκφράσει μεγάλη γκάμα

συναισθημάτων. Δεν είναι μονόχορδη.


βιβλίο

Την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7),

το ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ GESTALT FOUNDATION,

πραγματοποιεί ανοιχτή διάλεξη με θέμα Κρίση: Η φαντασίωση για σταθερό-τητα. Θα μιλήσει ο Αναστάσης Μαυρομιχάλης.

Tην Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου, στις 19:00, στο ΟΞΥΓΟΝΟ (Ολύμπου

81) οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ προσκαλούν σε συζήτηση με αφορμή το νέο

βιβλίο του Νίκου Κουνενή Περί Δημοκρατίας Σάτιρα ηθών και θεσμών. Θα

μιλήσουν ο Κώστας Βούλγαρης (συγγραφέας), ο Απόστολος Λυκεσάς

(συγγραφέας-δημοσιογράφος), ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης (συγγρα-

φέας) και ο Νίκος Κουνενής.

Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, ώρα 12:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), η

Γιούλα Μιχαήλ παρουσιάζει το βιβλίο της Η μεγάλη βόλτα του κυρίου Πετράν, εκδόσεις ΔΙΑΠΛΑΣΗ. Συμμετέχει και η Ντόλυ Λιανά στα κρουστά.

Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), το

περιοδικό SOUL και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS παρουσιάζουν τον Γιώργο Μαυρίδη/Tattooligans. Ο ιδρυτής καλλιτέχνης και «πρώτο πιστόλι» του

tattoo crew των Tattooligans σε ένα σεμινάριο body art, τέχνης, ανησυχιών,

και όλα όσα αφορούν το άθλημα της σωματικής διακόσμησης. Τη συζήτηση

συντονίζουν ο Στέφανος Τσιτσόπουλος κι ο Δημήτρης Αθανασιάδης.

Την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Αλέ-ξανδρος Αβραμίδης παρουσιάζει το λεύκωμα Μια πόλη που ξεχνάει το όνομά της. Κείμενα και εικόνες για τη Θεσσαλονίκη, εκδόσεις IANOS. Θα

μιλήσουν οι Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Ηρακλής Παπαϊωάννου.

Δημήτρης ΤσινικόπουλοςΒίβλος, ένα βιβλίο επαναστατικόΕκδόσεις Άγνωστο, σελίδες 200

Γεγονός πρώτο: όσοι πιστεύουν στην ύπαρξη του

Θεού γενικά και στη χριστιανική θρησκεία ειδικά,

εμής συμπεριλαμβανομένης, έχουν πραγματικά

βαρεθεί να αντιμετωπίζουν ειρωνικά χαμόγελα και

φιλιππικούς για τα κακώς κείμενα της εκκλησίας.

Γεγονός δεύτερο: οι πιστοί που γνωρίζουν το

πραγματικό νόημα της θρησκείας τους ξέρουν

πολύ καλά να διαχωρίζουν τον Εφραίμ από τον

Αλβανίας Αναστάσιο και κανένα πρόβλημα δεν έχουν με την επιστήμη, καθώς

ξέρουν ότι πίστη και επιστήμη στοχεύουν σε διαφορετικά πράγματα. Γεγονός

τρίτο: η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, που μπορεί κάλλιστα να συνοψιστεί

στη ρήση «αγαπάτε αλλήλους», παραμένει αιώνια διαχρονική, επίκαιρη και

επαναστατική. Αυτό επιχειρεί να αποδείξει στο δοκίμιό του ο Θεσσαλονικιός

συγγραφέας και δικηγόρος Δημήτρης Τσινικόπουλος, ξεφεύγοντας, ευτυχώς,

από την παγίδα τού «πίστευε, και μη ερεύνα», και επιλέγοντας να στηρίξει τη

θέση του με λογικά επιχειρήματα. Το βιβλίο είναι όντως καλογραμμένο, με

πλούσια για το μέγεθός του βιβλιογραφία και με αντικειμενική ματιά πάνω

στο αντικείμενό του. Προς τιμήν του συγγραφέα, απέχει παρασάγγας από τα

θρησκόληπτα και φανατισμένα έντυπα, τα οποία, αν και ξεκαρδιστικά, καμία

απολύτως σχέση δεν έχουν με το λόγο του Θεού. Αυτή βέβαια φαντάζομαι

ότι ήταν η πρόθεση του συγγραφέα. Όπως προείπα, εξάλλου, οι πραγματικά

πιστοί ξέρουν ότι η αγάπη, η ευσπλαχνία, η ισότητα των ανθρώπων και των δύο

φύλων, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισονομία είναι οι βασικοί άξονες της

Βίβλου και δεν χρειάζονται ένα τέτοιο δοκίμιο για να τους το αποδείξει. Όσοι

αμφιβάλλουν, ας του ρίξουν μια ματιά και μετά ας διαβάσουν και τη Βίβλο -

«πίστευε και μη, ερεύνα».

Μαριάννα Βασιλείου

από 23/1 έως και 28/1

Θεσσαλονίκην ου μ’ εθέσπισεν του Ντίνου Χρι-στιανόπουλου, εκδόσεις IANOS. Το βιβλίο αυτό

αποτελείται από 34 μεγάλα και μικρά κείμενα που

αναφέρονται στη ζωή του Ντίνου Χριστιανόπουλου

και στις σχέσεις του (πνευματικές, ερωτικές, αγω-

νιστικές) με τη Θεσσαλονίκη.

Σοφέρ του Πέτρου Αυλίδη, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ.

Δυτικό Βερολίνο, τέρμα ανατολικά. Σύνορο με τους

δίπλα το ποτάμι. Και το Τείχος. Σπίτια, εργοστάσια

κι ερείπια, παλιά και παρατημένα. Ο πληθυσμός, Τούρκοι και νέοι, φτωχοί

γενικά. Σε χρήμα. Παρατημένοι απ’ τους άλλους κι ελεύθεροι, φουλ στην

επινόηση. Και στον αγώνα, για ένα καλύτερο τώρα.

Ιστορίες από δω κι από κει του Λουίζ Σεπούλβεδα, εκδόσεις OPERA. Ιστο-

ρίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη

συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες.

Οι φιλόσοφοι και ο έρωτας, των Aude Lancelin, Marie Lemonnier, εκδό-

σεις ΠΑΤΑΚΗ. Το βιβλίο αυτό ρίχνει φως στον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλοι

φιλόσοφοι τοποθετήθηκαν απέναντι στον έρωτα, καθώς και σε κάποια μυστικά

της ερωτικής τους ζωής, με διάθεση όχι να τους εκθέσει, αλλά να ανακαλύψει

τα σημάδια μιας χαρακιάς, ενός πάθους, που θα φέρει τον στοχασμό κοντά

στην πιο υποκειμενική αλήθεια, εκεί που συναντιέται

με τη ζωή.

Η Βαρκελώνη του Μανόλο του Μανουέλ Βάθ-κεθ Μονταλμπάν, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Τρεις

περιπέτειες του Πέπε Καρβάλιο. Οι Θάλασσες του

Νότου, Ο ελληνικός λαβύρινθος, Το βραβείο είναι

τρία εξαιρετικά μυθιστορήματα. Ο αναγνώστης θα

τα απολαύσει…

1. Το Νήμα της Victoria Hislop, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

2. Ηδονή στον κρόταφο της Ζυράννας Ζατέλη, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

3. Προσωπικό ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο 2012 του Γιάννη Σερβετά,

εκδόσεις IANOS

4. Το πρόβλημα Σπινόζα του Ίρβιν Γιάλομ, εκδόσεις ΑΓΡΑ

5. Χτυποκάρδια στο κρανίο της Έλενας Ακρίτα, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

6. Το γράμμα της ελπίδας του Δημήτρη Μπουραντά, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

7. Από την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία του Σταύρου Λυγερού,

εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

8. Καραμανλής off the record του Μανώλη Κοττάκη, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

9. Ένα κάποιο τέλος του Τζούλιαν Μπαρνς, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

10. Ανθολόγιο-Ημερολόγιο 2012. 100 χρόνια από την απελευθέρωση, εκδόσεις IANOS


ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣΣκηνοθεσία: Φίλιππος Τσίτος

Παίζουν: Αντώνης Καφετζόπουλος, Θεοδώρα Τζήμου,

Χρίστος Στέργιογλου, Μάκης Παπαδημητρίου, Σοφία

Σεϊρλή, Γιώργος Σουξές

Διάρκεια: 107’

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5, VILLAGE COSMOS 2

Ένας μεσήλικας, μόνος, κουρασμένος, μεθυσμένος, σε

ένα παγκάκι, στην άκρη, ισορροπεί μέχρι που πέφτει. Το

βάρος της αλήθειας του νικά την ελαφρότητα εκατομ-

μυρίων υποκριτών, του σύμπαντος ολόκληρου. Αν μια

εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, τότε αυτή, ένα από τα

πιο δυνατά και εμπνευσμένα κινηματογραφικά μοτίβα

που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο, ισούται

με εκατομμύρια λέξεις και χαράσσεται βαθιά στη μνήμη

με το βαθύτατο συμβολισμό της και τη χορογραφία της

κίνησης – ακινησίας της.

Σ’ αυτόν τον άνθρωπο γεννάται κάποια στιγμή, μετά από

πολλά χρόνια ασκήσεως του επαγγέλματος του αστυνο-

μικού, ένα θεμελιώδες ερώτημα. Είναι οι νόμοι δίκαιοι;

Κατά προέκταση, η προσφορά υπηρεσίας στο όνομά τους

καθιστά το «προσφέρων» άτομο αγαθοεργό ή μήπως όχι;

Ο Σωτήρης λοιπόν, έχει ξοδέψει μια ολόκληρη ζωή υπη-

ρετώντας ένα σύστημα που ξαφνικά συνειδητοποιεί πως

είναι άδικο. Και αποφασίζει να γίνει δίκαιος. Με όποιο

τίμημα. Αποφασίζει να ακούει περισσότερο την καρδιά

του κι όχι το γράμμα του νόμου και να δρα με γνώμονα

την ανθρωπιά του και όχι τις τυπικές διαδικασίες. Έτσι,

επιθυμεί να παραβλέψει τον πραγματισμό που έγινε πραγ-

ματικότητα, τον κυνισμό που έγινε λογική, το συμφέρον

που έγινε ανάγκη. Στην προσπάθειά του να σώσει κάποιον

που θεωρεί αθώο από τα δίχτυα του νόμου θα διαπράξει

ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα του οποίου αυτόπτης μάρτυρας

πιστεύει πως είναι μία καθαρίστρια. Άλλος ένας αδικημέ-

νος άνθρωπος απ’ αυτούς που ο Σωτήρης αποφάσισε να

βοηθάει. Η Δώρα όμως, η καθαρίστρια, δέχτηκε όπως η

πλειοψηφία, τον πραγματισμό ως τη μόνη αλήθεια. Και

έμαθε να παίζει το παιχνίδι με τους κανόνες των δημι-

ουργών του. Δεν επιθυμεί να τους αλλάξει, δε θέλει να

βοηθήσει κανέναν, παίζει σκληρά σε έναν κόσμο σκληρό.

Οι δύο χαρακτήρες θα συμπληρωθούν με μοναδικό τρόπο.

Όντας εξαιρετικά καλογραμμένοι θα συγκρουστούν μέσα

από ήρεμες βραδυφλεγείς εκρήξεις, θα ενωθούν μέσω

της σύγκρουσης και τελικά θ’ αλλάξουν.

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι καθηλωτικός. Αποδί-

δει αψεγάδιαστα την ερμηνεία ενός ρόλου εξαιρετικά

δύσκολου, εσωτερικού. Παίζει με το σώμα, τις κινήσεις,

τις εκφράσεις του προσώπου. Κραυγάζει υπόκωφα, μιλάει

με τα βλέμματα και τα λέει όλα. Η Θεοδώρα Τζήμου επί-

σης. Εύθραυστη και άκαμπτη ταυτόχρονα, παραδίδει

μάθημα πηγαίας ερμηνείας ενός πολύπλευρου χαρακτήρα.

Το σενάριο στο σύνολο του είναι εξαιρετικό. Σύνθετο,

πολυεπίπεδο, συμβολικό. Είναι σκηνές που δεν ειπώνεται

τίποτα. Και είναι πολλές αυτές οι σκηνές. Φλερτάρει με το

βωβό σινεμά ο Τσίτος, ή καλύτερα με το ολιγομίλητο. Με

το σινεμά του κωμικοτραγικού. Μπαίνει επάξια δίπλα σε

Καουρισμάκι, Σουλεϊμάν, Ρόι Άντερσον, Πασκάλ Μπονι-

ζέρ. Οι εικόνες του είναι ήρεμες δυνάμεις. Γεμάτες από

την κωμωδία της τραγικότητας που χαρακτηρίζει τα φιλμ

όλων των παραπάνω. Από τη σχεδόν υπερβατική αντίληψη

των μικρών πληγών που μας χαρίζει η καθημερινότητα.

Την πλήρη, και γι’ αυτό απαλλαγμένη από κάθε μάταιη

ένταση, συνειδητοποίηση του γλυκόπικρου, άλογου ιστού

που μας δένει όλους γύρω από την τερατώδη μήτρα που

ονομάζεται ζωή. Είναι και άλλες σκηνές που ειπώνεται

κάτι. Αλλά είναι σα να μην ειπώθηκε τίποτα. Η, στα όρια

του γραφικού, γελοιότητα της επανάληψης και του κενού

νοήματος χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των διαλόγων

και ο Τσίτος περνάει και από ’κει, πέραν των σιωπών,

το μήνυμά του. Το περνάει και μέσα από την υπέροχη

σκηνοθεσία, από τις θαυμάσιες συνθέσεις των κάδρων

του, τη γκρίζα φωτογραφία, τη μινιμαλιστική μουσική, τους

εξαιρετικούς ρυθμούς στο μοντάζ, τις μικρές ιδέες που

γίνονται μέρος του όλου, το μαγικό φινάλε. Το περνάει το

μήνυμα του ο Τσίτος με όλους τους οπτικοακουστικούς

και φιλολογικούς τρόπους.

Προσωπικά θεωρώ πως αυτή είναι η ταινία που αφου-

γκράζεται ευστοχότερα από κάθε άλλη που είδα μέσα

στην εφετινή σεζόν την ηθική κρίση των καιρών μας.

Την κατάπτωση των αξιών και την άμεση ανάγκη εξαν-

θρωπισμού και επαναευαισθητοποίησης ως μόνο τρόπο

αντίστασης στον άδικο και σκληρό κόσμο, στο άδικο και

σκληρό σύστημα που αφομοιώνει όλο και περισσότερους

στις αποπλανητικές παγίδες του και δείχνει τώρα, χειρό-

τερα από ποτέ, τα ακονισμένα δόντια του.

Αριστούργημα υψηλής αισθητικής και ποιότητας. Και

εν δυνάμει, καλώς εννοούμενο, εμπορικό και πρώτης

τάξεως ψυχαγωγία. Και κωμωδία και δράμα. Και σινεμά

και ποίηση. Μην το χάσετε.

Αξιολόγηση: *****

Αλέξανδρος Μιλκίδης

φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ / Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ / THE MUPPETS / Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΟ / ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ /// ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΦΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες


Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ(CARNAGE)Σκηνοθεσία: Ρομάν ΠολάνσκιΠαίζουν: Τζόντι Φόστερ, Κέιτ Γουίνσλετ,

Κρίστοφ Βαλτζ, Τζον Σι Ράιλι


ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4&6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 9, VILLAGE COSMOS 8&10

«Μέσα στην έρημο του ζευγαριού ο πρώτος κύκλος της κολάσεως είναι ένα πρόβατο. Ένα πρόβατο

το οποίο ζωγράφισε το αθώο τους παιδί. Οι μαμάδες και οι μπαμπάδες πηδάνε μέσα, με όλες τους

τις νευρώσεις, τα καλά συναισθήματα και τα θέλω τους, σαν άγρια θηρία χωρίς δαμαστή. Το να

αγαπάς τα παιδιά σου γίνεται ένας τρόπος να μισείς τον άλλον, το να τα καταλαβαίνεις σε κάνει

τυφλό απέναντι στην αλήθεια». Γιασμίνα Ρεζά.

Νέα Υόρκη, σε ένα πάρκο. Δύο εντεκάχρονα αγόρια μαλώνουν και το ένα τραυματίζεται. Οι γονείς

του «θύματος» επισκέπτονται τους γονείς του «θύτη» για να ζητήσουν εξηγήσεις. Πολύ γρήγορα η

ευγένεια θα δώσει τη θέση της στην κατά μέτωπο επίθεση. Η σφαγή μόλις ξεκίνησε...

Μη μπορώντας να ταξιδέψει στις ΗΠΑ (λόγω των γνωστών μπερδεμάτων του με το νόμο) ο Πολάνσκι

ξεκίνησε τα γυρίσματα στα κινηματογραφικά στούντιο του Μπρι σιρ Μαρν λίγο έξω από το Παρίσι.

Εκεί κατασκευάστηκε το νεοϋορκέζικο διαμέρισμα των Λόγκστριτ (του ζευγαριού που υποδύονται

ο Ράιλι με την Φόστερ). Θύμα εδώ και χρόνια των πουριτανών ο Πoλάνσκι μεταφέρει τη δράση του

έργου από το Παρίσι στο Μπρούκλιν, κλείνοντας έτσι ταυτόχρονα τους λογαριασμούς του με τον

αμερικανικό καθωσπρεπισμό. Και για 80 λεπτά ο σκηνοθέτης εμπαίζει και σαρκάζει τους επικριτές του.

Τεχνικά η ταινία είναι άρτια και η κάμερα παρακολουθεί έξυπνα και λεπτομερώς το παιχνίδι της

σφαγής που διαδραματίζεται στο διαμέρισμα. Ο τίτλος προέρχεται από μια ατάκα του Άλαν, ενός

κυνικού δικηγόρου ο οποίος έχει αναλάβει να υπερασπιστεί μια εγκληματική φαρμακευτική εταιρία

στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης και που δηλώνει: «Εγώ πιστεύω στο Θεό της σφαγής, αυτός

μας κυβερνάει από την αρχή της ανθρωπότητας». Στην ταινία τον υποδύεται με μπρίο ο Κριστόφ

Βαλτς. Γεμάτος κυνισμό και μιλώντας συνεχώς με έναν συνεργάτη του στο κινητό καταφέρνει να

μας χαρίσει μία από της πιο σπαραχτικές ερμηνείες του έργου. Έτσι κι αλλιώς, μετά από απαιτητικές

πρόβες οι ηθοποιοί ήταν πανέτοιμοι για αυτό το σκληρό face to face, στο οποίο αναμειγνύονται

κοινωνικές προκαταλήψεις και οικογενειακές υποκρισίες.

Ο «Θεός της σφαγής» μας δείχνει πώς μια απλή φιλονικία μεταξύ παιδιών μετατρέπεται σε μάχη

μεταξύ γονέων. Το εύρημα του σεναρίου είναι να μην δείχνει τα παιδιά (παρά μόνον στην αρχή και

στο τέλος) τα οποία σίγουρα θα είχαν λύσει την παρεξήγηση, απλά προσπερνώντας την. Αλλά εδώ

οι ασθενείς είναι οι γονείς! Και με αυτή την κεντρική ιδέα ο Πολάνσκι μας χαρίζει την πιο έξυπνη

και αστεία αστική κωμωδία της σεζόν.


Αλέξης Τζίμας.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΟ (MAO’S LAST DANCER) Σκηνοθεσία: Μπρους Μπέρεσφορντ

Παίζουν: Τσι Τσάο, Αμάντα Σουλ, Μπρους Γκρίνγουντ, Κάιλ

ΜακΛάχλαν, Τζόαν Τσεν


ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Είναι άραγε «Ο Τελευταίος χορευτής» η αμερικανική εκδοχή στο δικό μας «Τανγκό των Χρι-

στουγέννων»; Χμ! Και ναι και όχι...

Ας δούμε πρώτα τον κοινό τόπο των δυο ταινιών. Πρώτιστα, ο χορός. Κλασικό μπαλέτο στο

ένα, τανγκό στο άλλο. Δεύτερον, οι χορευτές. Αμαθείς και οι δυο αρχικά, αλλά η θέληση και η

επιμονή τούς κάνει ικανούς στην τελική έκβαση. Άλλο κοινό, η καταγωγή τους. Φτωχοί και οι

δυο, γαλουχημένοι σε στρατοκρατούμενους χώρους. Τέλος, με το χορό και οι δυο επιτυγχά-

νουν να απελευθερωθούν από τα προσωπικά τους δεσμά και μέσα από τον έρωτα να κάνουν

την υπέρβαση.

Από ‘κει και πέρα αρχίζουν οι διαφορές. Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό

μυθιστόρημα του Λι Τσουνσίν και αφηγείται τη διαδρομή από τα φτωχά παιδικά του χρόνια σ’

ένα μικρό χωριό στην κινέζικη ενδοχώρα όπου επιλέγεται να γίνει χορευτής, μέχρι την ενήλικη

ζωή και την καταξίωσή του στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα ως ένας από τους παγκόσμια

καλύτερους κλασικούς χορευτές.

Πρωταγωνιστεί ο χορευτής του Βασιλικού Θιάσου του Μπέρμινχαμ, Τσι Τσάο (οι σκηνές χορού

είναι συγκλονιστικές κι αν είστε λάτρεις του μπαλέτου, τότε οι χορογραφίες θα σας μαγέψουν).

Το σενάριο υπογράφει ο Τζαν Σάρντι («Σολίστας»), ενώ τη φωτογραφία υπογράφει ο Πίτερ Τζέιμς

(με τον οποίο ο σκηνοθέτης ξανασυνεργάστηκε στο «Σοφέρ της κυρίας Νταίζη»).

Ακαδημαϊκή σκηνοθεσία, υπέροχη φωτογραφία και λυρικές σκηνές διανθισμένες με συγκίνηση

και κλισέ καθιστούν την ταινία ευχάριστη μεν, χωρίς απογείωση δε. Αυτή είναι η βασική διαφορά

με το δικό μας «Τανγκό».

Αξιολόγηση: ***

Γιάννης Τοτονίδης

THE MUPPETSΣκηνοθεσία: Τζέιμς Μπόμπιν

Παίζουν: Τζέισον Σέγκελ, Έιμι Άνταμς, Κρις Κούπερ,

Ρασίντα Τζόουνς


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&11, VILLAGE COSMOS 5&6

Ο Γκάρι, μαζί με την

αρραβωνιαστικιά του

Μέρι, και τον «muppet»

αδερφό του, Γουόλτερ,

προσπαθούν να σώσουν

το στούντιο των Muppets

από έναν άπληστο μεγι-

στάνα που θέλει να αγο-

ράσει και να καταστρέψει

το στούντιο ελπίζοντας ότι

θα βρει πετρέλαιο στο

υπέδαφος κάτω απ’ τα θεμέλια. Οι τρεις τους, με τη βοήθεια

των Muppets, καταστρώνουν ένα σχέδιο που όχι μόνο θα σώσει

το «σπίτι» των Muppets, αλλά, τελικά, και τα ίδια…

Η ταινία ξεκινά με το τραγούδι του Πολ Σάιμον «Me and Julio

Down by the Schoolyard» και αυτό είναι αρκετό για να έχεις

θετική προδιάθεση απέναντι στην υπόλοιπη ταινία. Το σάουντρακ

είναι μαγευτικό ως επί τω πλείστον - η ταινία είναι και υποψήφια

για Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού (για το «Muppet or Man»).

Παρόλο που τα χολιγουντιανά spin-offs και οι σειρές ταινιών που

δεν τελειώνουν ποτέ τείνουν να είναι αποτυχημένες, κάτι τέτοιο δε

συμβαίνει εδώ. Το «Muppets» είναι μία τρυφερή και νοσταλγική

ταινία που σου ζεσταίνει την καρδιά. Το χιούμορ της είναι αξιο-

μνημόνευτο (με την ατάκα της Mrs. Piggy: «Είμαι γυναίκα. Είμαι

δυνατή» να είναι από τις κορυφαίες της ταινίας), ενώ η σάτιρα

και η ειρωνεία δε λείπουν.

Σίγουρα η ταινία θα μπορούσε να είναι καλύτερη - πιο «λουστρα-

ρισμένη», και με καλύτερες ερμηνείες από τους ανθρώπινους

πρωταγωνιστές. Ωστόσο, για όσους επιθυμούν να διασκεδάσουν

και να νοσταλγήσουν, η ταινία δεν θα τους απογοητεύσει…


Λένα Βρούσια

αποκλειστικά στο

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝτηλ. 2310 261727

ταινίες


ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ (BIR ZAMANLAR ANADOLU’ DA/ ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA)Σκηνοθεσία: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν Παίζουν: Μοχάμετ Ουζουνέρ, Γιλμάζ Ερντογάν, Τανέρ Μπισρέλ, Αχμέτ Μουμτάζ Ταϋλάν, Φιράτ Τανίς Διάρκεια: 150’

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2η εβδομάδα)

Μοναξιά και θλίψη στο ανεμοδαρμένο τοπίο της Ανατολίας. Σ’ ένα βουλκανιζατέρ τρεις άντρες

κάνουν τσιμπούσι της αποδιοπομπαίας μοναξιάς, της πνιγμένης λαθραία στο απαγορευμένο

αλκοόλ. Μια διερχόμενη νταλίκα θα κρύψει το μελαγχολικό τοπίο. Cut, ο φυσικός αυτουργός

ενός εγκλήματος σέρνεται από την κουστωδία της δικαστικής εξουσίας να υποδείξει, που έχει

θάψει το θύμα. Για τον δράστη, έγκλημα ξεκαθαρίσματος ερωτικών λογαριασμών, αποκατά-

σταση τιμής ή κάτι άλλο. Για τους άλλους, μια ακόμη υπόθεση στο πλαίσιο της δουλειάς τους.

Ο δράστης σε εθελουσία έξοδο από την κακογραμμένη μοίρα του, σπάει τις αλυσίδες της

μοναξιάς ενός κόσμου ξεχασμένου, παρατημένου, εγκαταλειμμένου, με ελπίδα παραπαίουσα,

όπως η μπίλια στη ρουλέτα. Δεν πρόκειται να τους κάτσει η μπίλια, το παιχνίδι είναι στημένο. Οι

ζωές τους, οι ζωές μας, είναι στημένες από άλλους. Είναι πολλοί οι κολασμένοι σε τούτο τον

πλανήτη. Ετερόκλητα στοιχεία μαζεμένα στον τόπο του εγκλήματος. Ο δολοφόνος, ο αστυνό-

μος, ο εισαγγελεύς, ο ιατροδικαστής. Όλοι τους φορτωμένοι από τα της μοίρας των ανθρώπων.

Τρέχουν ξοπίσω από την ψευδαισθητική πορεία του καθήκοντος. Όταν σταματούν για διάλειμμα,

όλα συσσωρευμένα στο κεφάλι, αναζητούν τη σωστή διάταξη. Οι Ερινύες των πράξεων και της

αδράνειας, μπάστακες στη ζωή τους. Ο Τζεϊλάν περιγράφει αλληγορικά, με αδρές εικόνες, με

ελλειπτικό λόγο, με τα βλέμματα, έναν πρωτόγονο, ταλαιπωρημένο κόσμο, που βολοδέρνει υπό

τις υπαγορεύσεις του θυμικού. Έναν κόσμο όπου ο ορθός λόγος απουσιάζει και έρχεται απ’ έξω

ως επισκέπτης, μόνο και μόνο για να κρατήσει τα προσχήματα της νομιμοποιημένης εξουσίας,

να προβάλλει την επίφαση της δικαιοσύνης. Από τη μια ο εγκαταλειμμένος κόσμος, ο θνήσκων

κάθε μέρα, το πτώμα. Από την άλλη η εξουσία με τους διαχειριστές της σε ρόλο ιατροδικαστή

και νεκροθάφτη. Η νεκροτομή συνδέει λαό και εξουσία. Το επιβεβαιώνει κι ο τοπικός άρχοντας,

που παρακαλεί για νεκροθάλαμο. Τελευταίο πλάνο, η ελπίδα κατά τα ειωθότα εναποτίθεται στα

παιδιά. Ή μήπως είναι νέα βορά στο θεριό της εξουσίας;

Αξιολόγηση: ****

Γιάννης Ν. Γκακίδης

ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ (THE DESCENDANTS)Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Πέιν

Παίζουν: Τζορτζ Κλούνι, Σαϊλίν Γούντλι, Μπο Μπρίτζες, Ρόμπερτ

Φόρστερ, Τζούντι Γκριρ, Μάθιου Λίλαρντ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&2&10, VILLAGE COSMOS 4&9 (2η εβδομάδα)

Είτε κερδίσουν είτε όχι κάποιο Όσκαρ, οι «Απόγονοι» είναι μία από τις

καλύτερες ταινίες που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα στη μεγάλη

οθόνη. Χιουμοριστική, συγκινητική, ευαίσθητη, κυνική, ανθρώπινη,

σημαντική λόγω της απλότητάς της. Έχοντας στο επίκεντρο την

απόμακρη σχέση ενός πατέρα με τις κόρες του, ο Αλεξάντερ Πέιν

δεν εξαντλεί την ιστορία του στο περίφημο χάσμα των γενεών. Μιλά

για τις σχέσεις, το γάμο, τη συμβίωση, την απιστία, την οικογένεια,

κάνει το κοινωνικό του σχόλιο για την αξία της παράδοσης. Τοποθετεί

τους ήρωές του στην ειδυλλιακή Χαβάη, κι όμως υπάρχουν βάσανα

ακόμη και στον παράδεισο. Το φυσικό τοπίο μοιάζει - για θεατές και

χαρακτήρες - μια ανάσα οξυγόνου, μια διέξοδος, ένα διάλειμμα από

τα προβλήματα και τη βαριά ατμόσφαιρα των εσωτερικών χώρων.

Οι ήρωες της ταινίας είναι γεμάτοι συναισθήματα. Κοντά στο γέλιο

ο θυμός, μαζί με το δάκρυ η λύτρωση. Ο Πέιν δεν «παρεμβαίνει»,

απλά τους καταγράφει με την κάμερά του και τους αφήνει να βρουν

το δρόμο τους. Η ιστορία κυλάει αβίαστα, χωρίς μελοδραματισμούς

και με ένα «τσαμπουκά» που σε καθηλώνει στην καρέκλα σου για τα

115 λεπτά της διάρκειάς της. Άλλωστε, ο Ελληνοαμερικανός σκη-

νοθέτης επέλεξε τους ιδανικούς ηθοποιούς για να εκφράσουν την

εσωτερικότητα όλων αυτών των συναισθημάτων. Ξεχωρίζει ο Τζορτζ

Κλούνεϊ, ο οποίος επιτυχημένα έχει αποδείξει πολλές φορές με τους

ρόλους του πως δεν μένει αποκλειστικά στο όμορφο «περιτύλιγμά»

του. Τώρα, βέβαια, πειράζει που τις γυναίκες δεν θα μας ενοχλούσε

καθόλου ακόμη και αν έμενε μόνο σ’ αυτό; Περί ορέξεως…

Αξιολόγηση: ****

Νίκη Κεφαλά

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ(CHRONICLE)Σκηνοθεσία: Τζον Τρανκ

Παίζουν: Ντέιν ΝτεΧάαν, Άλεξ Ράσελ, Μάικλ Μπι Τζόρνταν


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4, VILLAGE COSMOS 3&5

Στο διάλειμμα της λυκειακής τους ζωής ένας κοινωνικά απόκληρος, ένας μαθητευόμενος

φιλόσοφος κι ένας υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής, μπαίνουν σ’ ένα λαγούμι και βγαί-

νουν υπερήρωες.

Στον απόηχο του genre του χαμένου υλικού που ανέδειξε το «The Blair Witch Project» και

βίασε το «Paranormal Activity» με διάφορες στάσεις στο ενδιάμεσο, πλέον δεν χρειάζεται

και μεγαλύτερη σεναριακή αιτιολόγηση απ’το «απλά είπα ν’ αρχίσω να καταγράφω τα πάντα

τώρα», για να σου καλύψει την απορία του γιατί βλέπεις ετούτο το υβρίδιο του «Cloverfield»

και του «Heroes» από υποκειμενική σκοπιά. Η οποία, βέβαια, δεν καταβάλει και κανέναν

ιδιαίτερο κόπο να σε πείσει ότι είναι ακριβώς υποκειμενική, με την εικόνα κάθε τόσο να

αλλάζει γωνίες, χρησιμοποιώντας όποια κοντινή κάμερα μπορεί να είναι πιο βολική, έστω κι

αν κάποιες επιλογές αψηφούν συχνά τη λογική. Ούτως ή άλλως, ο πρωτάρης Τζον Τρανκ

ενδιαφέρεται τόσο με τη σκηνοθεσία, όσο και με την καθοδήγηση των εξίσου άψητων

πρωταγωνιστών του, να αναδείξει αυτόν τον γοητευτικό νατουραλισμό που έχει χώσει στο

σενάριό του ο Μαξ Λάντις, προσεγγίζοντας την αφετηρία της ιδέας των εφήβων υπερηρώων

του, με τη σεβάσμια αδιαφορία που αξίζουν οι ανακυκλώσιμοι μηχανισμοί μιας ενσυνείδητης

μπιμουβιάς. Έτσι, στήνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αποδείξει πως στην πραγματική ζωή,

με τη μεγάλη δύναμη δεν έρχεται ακριβώς μεγάλη ευθύνη, παρά μάλλον η μεγάλη ευκαιρία

να ξεπεράσεις τους βλαμμένους του «Jackass» σε καφριλίκια, όμως όλα είναι πλάκα και

παιχνίδια, μέχρι κάποιος ν’ αρχίσει να σκοτώνει αράχνες για το κέφι του.


Ιωσήφ Πρωιμάκης

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.mftm.gr)

Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ταινίες

Ταβέρνα Ουζερί Βασ. Ηρακλείου 35 στοά Μοδιάνο τηλ. 2310 279006


Παίζονται επίσης...

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣΣκηνοθεσία: Παναγιώτης Φαφούτης

Παίζουν: Νατάσα Ζάγκα, Μιχάλης

Φωτόπουλος, Κωνσταντίνος Αβαρι-

κιώτης, Χρήστος Λούλης, Όλια Λαζα-

ρίδου, Ερρίκος Λίτσης, Μαρία Σκουλά,

Αντρέας Κωνσταντίνου


STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 2 (2η εβδομάδα)

Αλκοόλ μέχρι να πάθεις έμφραγμα,

χουφτώματα λες και είσαι όρθιος στο

78Ν Σάββατο βράδυ, αποτυχημένες

ως επί τω πλείστον μεταμφιέσεις και

φορεσιές, κακή μουσική, παιγμένη στη

διαπασών και μια παρέλαση που πέρα

από το «κέφι», κάνει και καλά σάτιρα και

περνάει πολιτικό μήνυμα. Δεν ξέρω αν

αυτό είναι ο ορισμός του παραδείσου,

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ(THE GIRL WITH THE DRAGON TATTOO)Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ ΦίντσερΠαίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Ρούνι Μάρα, Κρίστοφερ Πλάμερ, Στέλαν Σκάρσγκα-αρντ, Στίβεν Μπέρκοφ, Ρόμπιν Ράιτ, Τζο-έλι Ρίτσαρντσον, Γκόραν Βίσνιτς, Τζού-λιαν ΣαντςΔιάρκεια: 158’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1, ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3, VILLAGE COSMOS 1 (4η εβδομάδα)

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως λίγοι θα

μπορούσαν να βρίσκονται στα παπού-

τσια του Στίβεν Ζέιλιαν. Η διασκευή

ενός μυθιστορήματος είναι δύσκολη

- η διασκευή ενός εκτενούς και επι-

πλέον επιτυχημένου μυθιστορήματος

ιρανική δημοκρατία». Αυτά πάνω κάτω είπε η μία εκ των

σκηνοθετών, Μαρζάν, στην κουβέντα που ακολούθησε την

προβολή της ταινίας στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Θεσσαλονίκης.

Στο μυαλό μού ήρθε αμέσως η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα» του

Τάσου Μπουλμέτη, ο οποίος περιγράφει έναν ανέφικτο

έρωτα στην Κωνσταντινούπολη αλλά αφήνει την πρώτη

λέξη του τίτλου με κεφαλαία για να βάλουμε εμείς τόνο

(στη λήγουσα ή στην προπαραλήγουσα). Κι ενώ η Σατραπί

εξαντλεί την ιρανική κουζίνα σε μια και μόνη σπεσιαλιτέ, ο

Μπουλμέτης μας ταξιδεύει στα αρώματα, τα μυρωδικά και

τα εδέσματα ενός ολόκληρου κόσμου στο σταυροδρόμι

δυο ηπείρων.

Δεν θα είμαι απόλυτος όπως η σκηνοθέτρια. Η ταινία είναι ένα όνειρο, ένας ύμνος στον ιδανικό έρωτα όπως τον οραμα-

τίστηκαν ή τον «έζησαν» στη Γαλλία την εποχή του ρομαντισμού και ένθεν. Η Περσία του Σάχη είχε αυτόν τον παριζιά-

νικο αέρα κι όσοι μπόρεσαν και τον ανέπνευσαν ενδεχομένως να αναπολούν εκείνη τη χρυσή εποχή. Οι χορτάτοι που

απαγγέλλουν έμμετρα «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», νοσταλγούν αλλά δεν προτείνουν! Τώρα που

φτάσαμε στ’ ανείπωτα, δες το κι αυτό σαν μια παρηγοριά.


Κώστας Καρδερίνης

Το λιμάνι της Χάβρης, The Artist, J. Edgar, Στενά περιθώρια, Το άλογο του πολέμου, Η Σιδηρά Κυρία, Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών, Underworld:

Αναγέννηση, Λάρισα Εμπιστευτικό, Happy Feet Two, Γάτος σπιρουνάτος, Ο γιος του Άι-Βασίλη

ταινίες

συνοψίζει, όμως, την έννοια του πατρινού καρ-

ναβαλιού, βασικού πρωταγωνιστή της ελληνικής

παραγωγής που τιτλοφορείται αναλόγως.

Ανεκπλήρωτοι έρωτες, αδιέξοδες σχέσεις, μυστικά

και ψέματα, λυκοφιλίες και αλλαξοκωλιές, όλα τα

‘χει ο μπαξές του «Παραδείσου», της καινούριας

ταινίας του Παναγιώτη Φαφούτη, ο οποίος με

κεντρικό του άξονα το καρναβάλι της Πάτρας και

τον πανικό που γίνεται σ’ αυτό το τελευταίο σαβ-

βατοκύριακο της Αποκριάς, στήνει ένα ερωτικό

γαϊτανάκι, γεμάτο μπιτάτη μουσική, έντονο ρυθμό,

χάπια και φιλιά.

Δυστυχώς, η ταινία δεν καταφέρνει να μας παρα-

σύρει όπως θα ήθελε, ούτε να μας σηκώσει τόσο

ψηλά, όσο παραπλανεί το όνομά της. Άλλωστε, ο παράδεισος μπορεί να μην υπάρχει καν κι αν υπάρχει, σίγουρα δεν είναι

εκεί που τον περιμένουμε. Αρκεί ένα χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά, ένα αγαπημένο τραγούδι, ένα homemade video ή ένα

πιτόγυρο και ο Άγιος Πέτρος μπορεί να κάθεται στο διπλανό τραπέζι και να πίνει το ουισκάκι του, κλείνοντάς μας το μάτι…

Αξιολόγηση: **

Ορέστης Μανασής

σε συνέχειες είναι σχεδόν ακατόρθωτη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι διάλογοι

είναι συχνά διεκπεραιωτικοί και υποβολιμαίες σκηνές οδηγούν σε πλεόνα-

σμα. Συνήθως, το κοινό δυσφορεί. Όμως, ο Στίβεν Ζέιλιαν πετυχαίνει το

ακατόρθωτο. Η διασκευή του μπορεί να μην είναι συνεπής προς το πρώτο

μυθιστόρημα της τριλογίας, ωστόσο κινείται αυστηρά ανάμεσα στις όχθες

της ιστορίας συνολικά. Για εκείνον, η ιστορία είναι μία και ο διαμελισμός

της δεν αφορά παρά τις πρακτικότητες της παραγωγής. Την κατοπτεύει,

λοιπόν, σαν σώμα και κόβει με το νυστέρι του όπου εκείνος κρίνει σκόπιμο.

Σκηνές από τη δεύτερη συνέχεια της σειράς προσαρμόζονται στη ροή της

πρώτης και μικρές αδιόρατες προσθήκες δίνουν ευκαιρίες στους χαρα-

κτήρες να ξεδιπλώσουν την πολυπλοκότητά τους. Ο Ζέιλιαν δεν μπορεί

παρά να είναι ιδιοφυής. Το μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον είναι θαυμάσιο - το σενάριο του Ζέιλιαν είναι καταιγιστικό. Τι

συμβαίνει, λοιπόν, όταν μία τέτοια ιστορία συναντάει ένα σκηνοθέτη - φετίχ; Το «Κορίτσι με το τατουάζ». Αυτό συμβαί-

νει. Αν μετρούσε κανείς την αδρεναλίνη του κοινού, θα έπαιρνε ένα διάγραμμα με μορφολογία Βραχωδών Ορέων. Ο

Ντέιβιντ Φίντσερ μεταχειρίζεται στυγνά την ανθρώπινη ευπείθεια στα παραμύθια προς όφελος του κοινού. Του κοινού

που στο πίσω μέρος του εγκεφάλου του σκευωρεί: πώς θα καταφέρω να τον απαγάγω και να τον κάνω να με υιοθετήσει;

Όταν γυρίσεις σπίτι σου δεν θα έχεις άλλη επιλογή από το να διαβάσεις τα βιβλία. Κι αν τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά

θα πρέπει να τα διαρρήξεις...


Ρωμανός Σκλαβενίτης

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ(POULET AUX PRUNES/CHICKEN WITH PLUMS)Σκηνοθεσία: Μαρζάν Σατραπί, Βενσάν

Παρονό

Παίζουν: Ματιέ Αμαλρίκ, Μαρία ντε Μεντέ-

ιρος, Γκολσιφτέ Φαραχανί, Κιάρα Μαστρο-

γιάνι, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Τζαμέλ Ντεμπούζ


ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (5η εβδομάδα)

«Δεν ήθελα να κάνω ένα δεύτερο

‘Περσέπολις’, δεν ήθελα να κάνω μια

πολιτική ταινία. Κάναμε (με τον Βεν-

σάν) μια ερωτική ταινία για έναν άνδρα

που πεθαίνει από ανεκπλήρωτο έρωτα

στη δεκαετία του ‘50 στην παλιά καλή


Σε μια εύθραυστη, οριακή στιγμή της σύγχρονης πραγματικότητας, ντοκιμαντέρ σημαντικών δημιουργών αφυπνί-

ζουν τη σκέψη, γίνονται η κινητήριος δύναμη που μετατρέπει την παθητική στάση, σε δράση. Τα ντοκιμαντέρ των

Βέρνερ Χέρτζογκ, Τζαφάρ Παναχί, Πατρίσιο Γκουσμάν, Βίκτορ Κοσακόφσκι, Τζο Μπέρλιντζερ και Μπρους Σινόφσκι

προβάλλονται στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα που θα πραγματοποιηθεί

από τις 9 έως τις 18 Μαρτίου.

Με μια υποψηφιότητα για τα προσεχή Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, αποκαλυπτικές μαρτυρίες

και ένα θέμα που κυριαρχεί ακόμη στην επικαιρότητα των αμερικανικών ΜΜΕ, το ντοκιμαντέρ «Paradise Lost 3:

Purgatory» (φωτό) αναδεικνύεται απ’ τους Τζο Μπέρλιντζερ και Μπρους Σινόφσκι, σε ένα δυνατό όπλο ακτιβισμού.

Το φιλμ, ολοκληρώνει την τριλογία που ξεκίνησε το 1996 με το «Paradise Lost: The Child Murders at Robin Hood

Hill», συνεχίστηκε το 2000 με το «Paradise Lost: Revelations» και ρίχνει φως στους αποτρόπαιους φόνους τριών

παιδιών στο Γουέστ Μέμφις του Aρκάνσας. Ως εξιλαστήρια θύματα, βρέθηκαν στο εδώλιο, τρεις έφηβοι. Η υπόθεση,

που έγινε γνωστή ως «West Memphis Three», πήρε τεράστιες διαστάσεις στα ΜΜΕ, κυρίως εξαιτίας του πρώτου

ντοκιμαντέρ των δημιουργών, με αποτέλεσμα να επανεξεταστεί το θέμα, με νέα στοιχεία (βασισμένα σε DNA). Σχεδόν

16 χρόνια μετά, η εμμονή στη φανέρωση της αλήθειας και η ακτιβιστική διάθεση των σκηνοθετών, καταγράφεται

στο «Paradise Lost 3: Purgatory», με ένα απροσδόκητο φινάλε: Οι West Memphis Three αποφυλακίστηκαν στο

τέλος του 2011 λόγω έλλειψης στοιχείων και ζουν ελεύθεροι.

Το αμερικανικό δικαστικό σύστημα και άλλη μια υπόθεση δολοφονίας που συγκλόνισε τις ΗΠΑ, καταγράφει με

το φακό του και ο Βέρνερ Χέρτζογκ στο ντοκιμαντέρ του «Into the Abyss: A Tale of Death, a Tale of Life». Ο

ιδιοφυής σκηνοθέτης, παρακολουθεί την ιστορία του 28χρονου Μάικλ Πέρι που καταδικάστηκε σε θανατική ποινή

και του συνεργού του Τζέισον Μπερκέτ που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Εδώ ο Χέρτζογκ δεν αμφισβητεί την

ενοχή των κατηγορούμενων, αλλά επικεντρώνεται στον αντίκτυπο της υπόθεσης στα συγγενικά πρόσωπα τόσο

των δολοφονημένων, όσο και των καταδικασθέντων. Η ανατρεπτική ματιά του Γερμανού κινηματογραφιστή είναι

εμφανής, στον τρόπο με τον οποίον προσεγγίζει τα μοιραία πρόσωπα, αναζητώντας ελπίδα στα πιο σκοτεινά μέρη.

Ένα εκ των έσω μανιφέστο ενάντια στο απολυταρχικό ιρανικό καθεστώς, έτσι όπως το βιώνει για ένα 24ωρο από την

καθημερινότητά του ο Τζαφάρ Παναχί, διακηρύσσει η ταινία «This is not a film». Εν αναμονή της ετυμηγορίας για

την έφεσή του, εγκλωβισμένος σε κατ’ οίκον περιορισμό, ο Παναχί γίνεται πρωταγωνιστής μπροστά στην κάμερα

του ομότεχνού του Μοχτάμπα Μιρταχμάσμπ, αλλά και συν-σκηνοθέτης, μέσω του iPhone του, σε μια θαρραλέα

πράξη διαμαρτυρίας, αφιερωμένη στους Ιρανούς κινηματογραφιστές. Η απογοήτευση, ο αυτοσαρκασμός, αλλά

και η ελπίδα ως ύστατο καταφύγιο, οριοθετούν ένα ντοκιμαντέρ σθεναρό και παραδόξως αισιόδοξο: στην ουσία το

πορτρέτο ενός διορατικού, εφευρετικού καλλιτέχνη, που αντιδρά στη φίμωση και τη σιωπή.

Ντοκιμαντέρ σπουδαίων δημιουργώνστο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Προβολή ντοκιμαντέρ

Το Δίκτυο Ναυαρίνο, σε συνεργασία με το Μουσείο

Βυζαντινού Πολιτισμού, προβάλλει το ντοκιμαντέρ «Out of

Cordoba» του Jacob Bender την Παρασκευή 3 Φεβρου-

αρίου, στις 19.00, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού.

Η προβολή εντάσσεται στο πρόγραμμα των παράλληλων

εκδηλώσεων γύρω από την τρέχουσα έκθεση του Μου-

σείου «Βυζάντιο και Άραβες», η οποία θα παραμείνει

ανοιχτή για το κοινό πριν και μετά την προβολή. Μετά την

προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη,

Jacob Bender, μέσω skype. Διάρκεια προβολής: 82’

Γλώσσα: αγγλικά – Είσοδος ελεύθερη

Next

Την ερχόμενη Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, πέρα από την

ταινία «Η γυναίκα με τα μαύρα» (The Woman in Black)

του Τζέιμς Γουάτκινς με τους Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τζάνετ

ΜακΤιαρ και Κίραν Χιντς, που θα προβληθεί και σε paid

previews από Παρασκευή έως Κυριακή, τρεις από τις

νέες ταινίες που αναμένονται να βγουν στη Θεσσαλο-

νίκη είναι οι εξής: «Shame» του Στιβ ΜακΚουίν με τους

Μίκαελ Φασμπέντερ, Κάρι Μάλιγκαν και Τζέιμς Μπαντζ

Ντέιλ, «Albert Nobbs» του Ροντρίγκο Γκαρσία με τους

Γκλεν Κλόουζ, Μία Γουασίκοφσκα και Άαρον Τζόνσον και

«One for the Money» της Τζούλι Αν Ρόμπινσον με τους

Κάθριν Χάιγκλ, Τζέισον Ο’ Μάρα και Τζον Λεγκουιζάμο

SevenΑrt Awards

Ο «Μαύρος κύκνος» και το «Τανγκό των

Χριστουγέννων» ήταν οι μεγάλοι νικητές

των Κινηματογραφικών Βραβείων Κοινού

– SevenArt Awards 2012 που απένειμε το

κινηματογραφικό portal SevenArt.gr την

περασμένη Τρίτη 31 Ιανουαρίου στον κινη-

ματογράφο Μικρόκοσμο, στην Αθήνα, σε μια

εκδήλωση που τίμησε με την παρουσία του το

σύνολο σχεδόν των Ελλήνων συντελεστών

που διακρίθηκαν και η οποία συνοδεύτηκε

απ’ την πανελλήνια πρεμιέρα της βραβευμέ-

νης με LUX ταινίας του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν

«Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο». Η ταινία του

Αρονόφσκι κατέκτησε τα βραβεία Καλύτερης

Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ & Β’ Γυναικείου και

Μουσικής, ενώ το «Τανγκό των Χριστουγέν-

νων» ψηφίστηκε ως η Καλύτερη Ελληνική

Ταινία του 2011, με τους Χρήστο Στάνκογλου,

Αντίνοο Αλμπάνη και Βίκυ Παπαδοπούλου να

παραλαμβάνουν τα βραβεία Α’ & Β’ Ανδρι-

κού και Β’ Γυναικείου Ρόλου αντίστοιχα και

τη μουσική του Γιάννη Αιόλου το βραβείο

πρωτότυπης μουσικής. Στις ελληνικές ταινίες

βραβεύτηκαν ακόμα η σκηνοθεσία του Γιώρ-

γου Λάνθιμου στις «Άλπεις», το σενάριο του

Βασίλη Κατσικονούρη («Το γάλα»), η ερμηνεία

της Γιούλικας Σκαφιδά στην «Άπνοια» και

η φωτογραφία του Ηλία Αδάμη («Άπνοια»).

Αναλυτικά τα βραβεία στη διεύθυνση http://

www.sevenart.gr/awards2012

Ένα ασυνήθιστο πολιτικό σχόλιο για την καταπιεσμένη υπό το καθεστώς

Πινοσέτ, Χιλή, επιχειρεί ο Πατρίσιο Γκουσμάν μέσα απ’ την ταινία του

«Nostalgia for the light». Ορμώμενος από το προσωπικό του ενδια-

φέρον για την αστρονομία, ο δημιουργός επικεντρώνεται στην έρημο

της Ατακάμα, όπου αστρονόμοι, αρχαιολόγοι, αλλά και συγγενείς των

«εξαφανισμένων» θυμάτων της δικτατορίας, εξερευνούν το παρελθόν,

ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Μέσα από εύστοχες μεταφορές

και συμπαντικούς παραλληλισμούς, ο Γκουσμάν ασκεί κριτική στο

καθεστώς και ταυτόχρονα δομεί ένα παγκόσμιας απήχησης υπαρξιακό,

ποιητικό δοκίμιο για το χρόνο και τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο.

Με ένα συναρπαστικό, πολυπολιτισμικό καλειδοσκόπιο του πλανήτη

μας και πυξίδα τη μουσική, ο πολυβραβευμένος δημιουργός Βίκτορ

Κοσακόφσκι γοητεύει τις αισθήσεις στο ντοκιμαντέρ «Vivan Las

Antipodas!». Τέσσερις αντίποδες της Γης (Αργεντινή - Κίνα, Χιλή -

Ρωσία, ΗΠΑ - Αφρική, Ισπανία -Νέα Ζηλανδία) καθηλώνουν το θεατή

με όλες τις «ηχηρές» αντιθέσεις και ομοιότητές τους. Λιτά πλάνα,

απουσία αφηγηματικής δομής και εξαιρετικό μοντάζ μετατρέπουν

μια φαινομενικά απλή ιδέα, σε ένα σύνθετο οδοιπορικό κινηματο-

γραφημένο με ξεχωριστή κομψότητα και ευφυΐα.

Το «φιλμ νουάρ»

είναι χορηγός επικοινωνίας του 14ου ΦΝΘ.


σινεμά

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ!!!

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝΤΡΙΦΩΝΟ, ΓΕΩΡΓΙΑ ΝΤΑΓΑΚΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΤΟ DUO FINA

26ης Οκτωβρίου 27 2310 566 768

- Τι σχέση έχει ο Αντώνης Καφετζόπουλος με τη Θεσσα-λονίκη; Ήμουνα φοιτητής εδώ από το 1969. Σπούδαζα κάτι Οικονομικά

της συμφοράς. Τα παράτησα γύρω στο 1971-72. Ενώ έχω δου-

λέψει πολύ στη Θεσσαλονίκη κι έρχομαι αδιαλείπτως, ειδικά

τα τελευταία χρόνια. Το 2011 ήταν η πρώτη φορά που έκανα

γυρίσματα ταινίας. Το αστείο είναι ότι αυτή η ταινία είναι αλβα-

νική. Για την ακρίβεια είναι μια αλβανο-ρουμανο-γαλλο-ελληνική

παραγωγή - έτσι θα είναι πια οι ταινίες στο μέλλον. Το συνεργείο

ήταν επίσης τουρλού-τουρλού. Λέγεται «Agon» (που θα πει Αυγή).

- Ο Καφετζόπουλος και η τεχνολογία. Ξεκινά με το «Εύρηκα» ή παλιότερα; Είναι παλιά σχέση. Μ’ αρέσουν τα μπλιμπλίκια αλλά δεν είναι

αυτό η τρέλα μου. Πιο πολύ μου αρέσει αυτό που γίνεται στο

«Εύρηκα», το να προσπαθεί κανείς να δει την πραγματικότητα,

τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα μέσα από μια

σκοπιά μετρήσιμη κι επιστημονική.

- Πώς έγινε ο νουάρ «Άδικος κόσμος» μετά την πιο γελαστική «Ακαδημία Πλάτωνος»; Με τον Τσίτο ταιριάξαμε κάπως μετά την «Ακαδημία...». Ο «Άδι-

κος κόσμος» ήταν ένα γερμανικό σενάριο γραμμένο για εκεί,

αλλά αποφάσισε μετά την «Ακαδημία Πλάτωνος» ότι προτιμάει

να το γυρίσει στην Ελλάδα με μένα στο ρόλο του αστυνόμου κι

όχι έναν Γερμανό. Είναι απ’ αυτά τα μοιραία που συμβαίνουν.

Ως άνθρωπος ο Φίλιππος με κάνει καλύτερο ηθοποιό κι εγώ

παίζοντας κάνω τις ταινίες του καλύτερες. Είναι αμοιβαίο κι

έτσι αισθανόμαστε.

- Πώς ήταν η συνεργασία με τους υπόλοιπους ηθοποιούς; Είστε παρέα;Μπα, όχι. Με τη Ρούλα (σσ: Θεοδώρα Τζήμου) πρώτη φορά

δουλέψαμε άλλα ήταν ήδη ψηλά στην εκτίμησή μας. Με τον

Αντώνης Καφετζόπουλος Η Ομίχλη έχει παγώσει με το βήμα μετέωρο συνέντευξη στον Κώστα Καρδερίνη

Πολυτάλαντος και πολυμήχανος άνθρωπος, θλίβεται βαθιά για τον «Άδικο κόσμο» που μας κυκλώνει κάθε μέρα και πιο ασφυκτικά, αλλά δεν παραδίδεται και

δεν συν(η)θηκολογεί. Τον συνάντησα Δεκέμβρη στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τόνε ρώτησα για τις πόλεις, τους ανθρώπους και τα έργα τους...

Χρήστο (σσ: Στέργιογλου) γνωρι-

ζόμαστε χιλιάδες χρόνια (από το

‘79-’80), μα δεν είχαμε δουλέψει

ποτέ μαζί. Ο Νικατσάς είναι απλά

ο Νικατσάς.

- Πες και λίγα λόγια για το επερ-χόμενο «Poker Face» του Δήμα. Είναι σενάριο της Άσπας Καλλιάνη.

Μια ερωτική ιστορία ανάμεσα στους

χαρακτήρες του Αδιάβροχου (Άλκης

Κούρκουλος) και της Νίκης (Εύη

Σαουλίδου). Εγώ κάνω τον μπαμπά

της Εύης-Νίκης. Επιτέλους ήρθε η

εποχή που κάνω τους μπαμπάδες κι

είμαι πολύ ευχαριστημένος γι’ αυτό.

Και στην αλβανική ταινία «Agon»

είμαι ο πατέρας της Ιζαμπέλλας

Κογεβίνα. Το μπαμπαδιλίκι μού είναι

πολύ ευχάριστο.

Το καστ του Δήμα είναι εξαιρετικό.

Στους δεύτερους ρόλους είμαστε

όλοι ένας κι ένας, ηθοποιοί που πρωταγωνιστούμε σε ταινίες - και δε μιλώ για την τηλεόραση,

λέω για σινεμά. Ξανασυναντηθήκαμε με τον Δημήτρη Πιατά μετά από τα «Δυο αυγά», από τότε

είχαμε. Με τον Γιάννη Μποστατζόγλου δουλέψαμε αρκετές φορές. Με τον Πυρπασόπουλο

πολύ λίγο. Ο Κούρκουλος έχει πολύ καιρό να κάνει ταινία.

- Η ιστορία με τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη που βρίσκεται; Η Ομίχλη έχει παγώσει με το βήμα μετέωρο από τη στιγμή που έγινε το καινούργιο νομοσχέδιο.

Το μεγάλο θέμα όταν ξεκινήσαμε ήταν να καταργηθεί ο προηγούμενος νόμος, να αλλάξουν οι

όροι χρηματοδότησης, να περάσει το tax shelter. Λίγο-πολύ έγιναν αυτά. Κάποια έγιναν και με

πολύ καλά αποτελέσματα. Και μετά ενέσκηψε η κρίση όπου όλα αυτά κατέληξαν ένα κομμάτι

χαρτί. Γιατί άνθρωποι δεν υπάρχουν να εκμεταλλευτούν τις φορολογικές διευκολύνσεις και

να επενδύσουν στην ταινία σου όπως προβλέπει ο νόμος, το Κέντρο Κινηματογράφου έχει

λαμβάνειν επιστροφές φόρου 4,5 εκατομμυρίων από το ΦΠΑ, έχει να πάρει και τις τακτικές

του επιχορηγήσεις (που δεν τις παίρνει). Είμαστε όλοι σε μια βάρκα με σχισμένα πανιά.

Φτιάξαμε τη βάρκα αλλά ξαφνικά χάλασε τόσο πολύ ο καιρός που γίνανε όλα μαντάρα.

- Επανέρχομαι στον «Άδικο κόσμο». Πιστεύετε ότι για να πιάσει κάτι στην Ελλάδα πρέπει να βγει έξω να βραβευτεί για να επιστρέψει; Βοηθάει αλλά δεν μπορώ να είμαι απόλυτος. Πολλοί από μας που ασχολούμαστε με τις

τέχνες στην Ελλάδα έχουμε κάνει μια αποκλειστικά ελληνική πορεία. Αν για τον Φίλιππο και

τους νέους κινηματογραφιστές παίζει πολύ μεγάλο ρόλο να πάνε έξω, για μένα δεν μπορώ

να πω το ίδιο. Επί 32 χρόνια εδώ δουλεύω, εδώ με ξέρουνε.

Η μεγάλη ικανοποίηση όταν πηγαίνεις έξω και διακρίνεσαι, είτε πάρεις το βραβείο είτε σου

πουν απλά μπράβο, είναι ότι στο λένε άνθρωποι που δεν τους ήξερες δέκα λεπτά πριν αρχίσει

η ταινία και μερικές ώρες μετά θα ξεχάσουν και τ’ όνομά σου γιατί είναι και αρκετά δύσκολο

ως όνομα. Είναι λοιπόν πολύ σπουδαίο να λένε ότι ξεχωρίζουν αυτόν που δεν μπορούν καν

να πουν το όνομά του και του δίνουν φέτος το βραβείο.

Όταν μάλιστα είναι κι άνθρωποι που εκτιμάς, ένα παραπάνω. Φέτος η επιτροπή στο Σαν

Σεμπαστιάν είχε πρόεδρο την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, μια ηθοποιό που πάντα γούσταρα

να βλέπω. Μεταξύ αστείου - σοβαρού έλεγα ότι αφού είναι η Φράνσις επικεφαλής έχουμε

ελπίδες για βραβεία. Ομολογώ ότι τό ‘λεγα ως αστείο αλλά κάπου το πίστευα κιόλας. Πίστευα

ότι θα της αρέσουμε κι έτσι έγινε.

- Αυτό το νέο σινεμά (Λάνθιμος - Οικονομίδης - Τσαγγάρη - Αναστόπουλος) πώς το βλέπετε; Είναι πολύ καλό. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι ο Σύλλας Τζουμέρκας (του «Χώρα προέλευ-

σης»), ο Πάνος Κούτρας (των «Στρέλλα», «Γιγαντιαίος Μουσακάς»), ο Αργύρης Παπαδη-

μητρόπουλος (του «Wasted Youth»). Φέτος είναι ο Μπάμπης Μακρίδης που πήγε με το «L»

στο διαγωνιστικό του Σάντανς, μια πολύ μεγάλη διάκριση, πολύ δύσκολο να φτάσεις εκεί.

Κάθε χρόνο ξεπετιέται ένα παιδί κι όλοι είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Κούτρας με

τον Λάνθιμο ουδεμία σχέση.


σινεμά

Γράφει ο Γιώργος Παπαδημητρίου

ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ(LA TETA ASUSTADA/ THE MILK OF SORROW)Σκηνοθεσία: Κλαούντια ΓιόσαΠαίζουν: Μαγκαλί Σολιέρ, Σούζι Σάντσεζ, Εφρέν Σολίς, Ρικάρντο ΜπαγιόνΙσπανία, Περού: 2009Διάρκεια: 95’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Μια προσφορά τoυ

Ας ξεκινήσουμε με μία σύντομη ιστορική αναδρομή, η οποία θα

μπορούσε να μεταφερθεί με απειροελάχιστες διαφοροποιήσεις

για σχεδόν κάθε χώρα της Νοτίου Αμερικής. Το Περού, το κρά-

τος με το μεγαλύτερο ποσοστό γηγενούς πληθυσμού εξ αυτών,

έχει αποτελέσει για αιώνες αντικείμενο στυγνής και αδιάκοπης

εκμετάλλευσης. Με σημείο εκκίνησης το 1532 και την κατάκτησή

του από τους Κονκισταδόρες του Πιζάρο και ενδιάμεσο σταθμό

την πρόσφατη, βορειοαμερικανικής έμπνευσης και προέλευσης,

στρατιωτική δικτατορία της περιόδου 1968 - 1980, γνωστή και ως

«Τρομοκρατία», με τις εκατόμβες νεκρών και τις ατελείωτες λίστες

αγνοουμένων. Τερματικός προορισμός το ζοφερό σήμερα του

οικονομικού στραγγαλισμού και της εξαθλίωσης ενός λαού με

τεράστια πολιτιστική κληρονομιά και άφθονες πλουτοπαραγωγικές

πηγές, οι οποίες δεν βρίσκονται προφανώς στην κατοχή του. Η

Κλαούντια Γιόσα, για να περάσουμε στο ξετύλιγμα του φιλμικού

μίτου, εισήγαγε με τρόπο εμφατικό το Περού στον παγκόσμιο

κινηματογραφικό χάρτη με το δεύτερο σκηνοθετικό της πόνημα,

το οποίο φέρει στις αποσκευές του την προπέρσινη βερολινέζικη

Χρυσή Άρκτο, καθώς και την υποψηφιότητα για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας εκείνης της χρονιάς. Ένα πολυεπίπεδο

μωσαϊκό αλλεπάλληλων συμβολισμών και αλληγοριών, ένα πέρασμα σε ένα κόσμο που διαπλέκονται ο θρύλος και η

πραγματικότητα, μία χαμηλών τόνων ποιητική ελεγεία με έντονες πολιτικές αποχρώσεις και σήμα κατατεθέν τη θλίψη.Ο

τίτλος της ταινίας και ταυτόχρονα κύριος θεματικός της άξονας περιστρέφεται γύρω από μία παλιά δοξασία των αυτο-

χθόνων του Περού, η οποία συνοψίζεται στην πεποίθηση πως η θλίψη μεταδίδεται κληρονομικά μέσω του μητρικού

γάλακτος, όταν η σύλληψη και ο θηλασμός πραγματοποιούνται σε καθεστώς τρόμου. Ο φόβος λοιπόν μετακυλίεται

από γενιά σε γενιά σαν μία βιολογικού τύπου κατάρα, σαν μία διαρκής υπενθύμιση και μόνιμη ουλή πάνω στο σώμα του

συλλογικού υποσυνείδητου, αναγκασμένου να παλέψει με τους δαίμονες του βασανισμένου παρελθόντος. Ο σπόρος

φυτρώνει, θεριεύει, σφιχταγκαλιάζει με τα πλοκάμια του, λειτουργεί φαινομενικά ως πανοπλία, ενώ κατά βάθος αφο-

πλίζει και οφείλει να ξεριζωθεί ολοκληρωτικά, σε μία αξιομνημόνευτη έμπνευση που ενοποιεί το σώμα, το πνεύμα και τη

φύση. Το τραγούδι, διέξοδος και τροχοπέδη, φορέας και αγωγός των τραυμάτων, καταγραφέας της ιστορικής μνήμης

και της τύχης ανθρώπων που αμφισβητείται αν υπήρξαν ποτέ. Η δραματουργική κορύφωση επιτυγχάνεται χάρις σε ένα

υπνωτικό υποτονικό μοτίβο, ένα σκόπιμα αργόσυρτο και βραδυκίνητο ρυθμό, ο οποίος δεν χαρίζει ούτε μία άσκοπη

λέξη ούτε μία παραπανίσια εικόνα. Η Γιόσα ορίζει ως αφετηρία τις κακοποιημένες γυναίκες, μία κατεξοχήν αποτύπωση

της ασκηθείσης βίας και εξουσίας, με το βλέμμα όμως στραμμένο πολύ μακρύτερα, σε όλες τις μορφές καταπίεσης

και υποδούλωσης. Μία συνεχής αίσθηση υποδόριας απειλής και έντασης μέσα από την προσήλωση σε διφορούμενα

αντικείμενα, το πάγωμα των βλεμμάτων, τα γεωμετρικής ακρίβειας πλάνα. Η άγρια και ανεπιτήδευτη ομορφιά της Μαγκαλί

Σολιέρ αποπνέει μία χροιά μεταφυσική, παραπέμποντας σε μία ινδιάνικη εκδοχή της πάλλευκης και εξίσου απόκοσμης

και απειλούμενης ομορφιάς της Κατρίν Ντενέβ στην «Αποστροφή» του Πολάνσκι. Ένα συνεχές μοντάζ αντιθέσεων

κινεί τα νήματα και δίνει το τελικό στίγμα. Η μοναξιά του πόνου αντιπαραβάλλεται με την οχλοβοή, τους χορούς και τα

πανηγύρια. Οι δεισιδαιμονίες και η εξαθλίωση των περιχώρων της Λίμα με τη χλιδή του περιβαλλόμενου από τείχος

φρουρίου της κρατούσας ελίτ, ο γάμος με το άταφο σώμα που επιζητεί τη λύτρωση, η πηγαία έμπνευση με τη βάλτωση και

την υποκρισία. Όπως μας έχει καταστεί εξαρχής σαφές, όχι μόνο αμαρτίαι, αλλά και πληγαί γονέων παιδεύουσι τέκνα…

Αξιολόγηση: ****videodrome-filmnoir.blogspot.com

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(S

UN

DA

Y)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(MO

VIE

S L

TD

)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (I

EF

IME

RID

A.g

r)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(C

ITY

PR

ES

S)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(TV

XS

)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(CIN

ED

OG

S)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος*

(SE

VE

NA

RT

.gr)

Ιωσ

ήφ Π

ρω

ιμά

κης

(MO

VIE

S F

OR

TH

E M

AS

SE

S)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(MA

D T

V)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ **** *** ** ** ** *** **** ***** *** *** **Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ *** *** *** ** *** *** ** *** *** *

THE MUPPETS ** *** **** *** *** *** • ****

O ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΟ

* ** ** * ** • ** *** *

TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ * * * ** *** **

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ

ΑΝΑΤΟΛΙΑ ***** **** *** *** **** **** **** ***** ***** *** **** **** **** **** *** **

ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ** *** * *** *** ** **** *** ** **** **** * *** *** **** *** **

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ** * ** ** ** ** ** ** ** ** ** **

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ

ΤΑΤΟΥΑΖ **** *** ***** *** **** **** **** **** **** *** *** *** *** **

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ **** *** *** **** **** **** **** **** *** ** *** *** *** **** *** **

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)


κινηματογραφικήατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 262051): θέα-

τρο: «Το μήλο»

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1:

Το κορίτσι με το τατουάζ (18.45 - 21.30),

Αίθουσα 2: Κοτόπουλο με δαμάσκηνα

(19.00 – 20.45 – 22.30)

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Γάτος

σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 18.00),

The Artist (19.50), Το κορίτσι με το

τατουάζ (21.30)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Κάποτε στην Ανατολία (18.45 – 21.30)

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Ο Θεός της σφαγής (19.00 – 21.00 – 23.00/ Δευτέρα: 21.00 – 23.00),

Αίθουσα 2 «Παύλος Ζάννας»: Ο τελευταίος χορευτής του Μάο (18.30 – 20.45 – 23.00)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Το λιμάνι της Χάβρης (19.00 – 20.45), The Artist (22.30)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: The Muppets

(Σάββατο: 15.40/ Κυριακή: 12.00 – 15.40), Οι απόγονοι (18.00 – 20.30 – 23.00), Αίθουσα 2: Γάτος σπιρουνάτος

(μεταγλωττισμένη/ Σάββατο: 15.50 – 17.50/ Κυριακή: 12.30 – 15.50 – 17.50), Στενά περιθώρια (17.30 – 19.50 –

22.00/ Σάββατο και Κυριακή: 19.50 – 22.00), Αίθουσα 3: Γάτος σπιρουνάτος (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Κυριακή:

13.00 – 15.00), Το άλογο του πολέμου (17.00 – 20.00), Underworld: Η αναγέννηση (σε 3D: 23.10), Αίθουσα 4:

Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών (18.50/ Σάββατο και Κυριακή: 16.10 – 18.50), Ο Θεός της σφαγής

(21.30 – 23.20), Αίθουσα 5: The Muppets (18.00 – 20.10/ Παρασκευή έως Κυριακή: 18.00), Λάρισα Εμπιστευ-

τικό (22.20/ Παρασκευή έως Κυριακή: καμία προβολή), Η γυναίκα με τα μαύρα (paid preview/ Παρασκευή,

Σάββατο και Κυριακή: 20.15 – 22.30), Αίθουσα 6: Ο Θεός της σφαγής (18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 16.20 –

18.10), Η Σιδηρά Κυρία (20.00 – 22.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: 20.00), Λάρισα Εμπιστευτικό (Παρασκευή

έως Κυριακή: 22.20), Αίθουσα 7: Το χρονικό (18.50 – 20.50 – 22.50/ Σάββατο και Κυριακή: 16.50 – 18.50 –

20.50 – 22.50), Αίθουσα 8: Underworld: Η αναγέννηση (18.30 – 20.30/ Σάββατο και Κυριακή: 16.30 – 18.30 –

20.30), Το κορίτσι με το τατουάζ (22.40)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: The Muppets (17.50 – 20.00/ Παρα-

σκευή: 16.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.50 – 16.00/ Τρίτη: 17.50), Οι απόγονοι (Τρίτη: 19.50), J. Edgar (Πέμπτη,

Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 22.10), Η γυναίκα με τα μαύρα (paid preview/ Παρασκευή και Σάββατο: 18.10 –

20.10 – 22.10 – 00.10/ Κυριακή: 18.10 – 20.10 – 22.10), Αίθουσα 2: Παράδεισος (Σάββατο και Κυριακή: 12.40

– 15.00), Οι απόγονοι (Πέμπτη, Δευτέρα και Τετάρτη: 17.10 – 19.50 – 22.30/ Τρίτη: 17.10 – 22.30/ Σάββατο

και Κυριακή: καμία προβολή), Αίθουσα 3: Το κορίτσι με το τατουάζ (18.20 – 21.20/ Παρασκευή: 18.20 – 21.20

– 00.20/ Σάββατο: 12.20 – 15.20 – 18.20 – 21.20 – 00.20/ Κυριακή: 12.20 – 15.20 – 18.20 – 21.20), Αίθουσα

4: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.00 – 17.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.00 – 17.50),

Το χρονικό (19.40 – 21.30 – 23.20), Αίθουσα 5: Άδικος κόσμος (17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00/ Σάββατο και

Κυριακή: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00), Αίθουσα 6: Το άλογο του πολέμου (17.00 – 19.45/

Σάββατο και Κυριακή: 14.15 – 17.00 – 19.45), Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών (22.20), Αίθουσα 7:

Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών (Σάββατο και Κυριακή: 13.20), Η Σιδηρά Κυρία (16.30 – 18.40 – 20.45

– 22.45), Αίθουσα 8: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.30 – 18.15/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 14.45

– 16.30 – 18.15), Underworld: Η αναγέννηση (20.00 – 22.00 – 00.00), Αίθουσα 9: Ο Θεός της σφαγής (17.30 –

19.30 – 21.40 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 15.30 – 17.30 – 19.30 – 21.40 – 23.40), Αίθουσα 10: Οι

απόγονοι (18.30 – 21.10 – 23.50/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.50 – 18.30 – 21.10 – 23.50), Αίθουσα 11:

The Muppets (16.40 – 18.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.30 – 16.40 – 18.50), Underworld: Η αναγέν-

νηση (σε 3D: 21.00), Στενά περιθώρια (23.00)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 16.30/ Σάββατο και

Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.30), Στενά περιθώρια (18.30), Το κορίτσι με το τατουάζ (20.40 – 23.40/ Δευτέρα:

20.40), Αίθουσα 2: Ο γιος του Αϊ-Βασίλη (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 15.00), Άδικος κόσμος

(17.30 – 19.40 – 22.00 – 00.10/ Παρασκευή, Σαββάτο, Κυριακή και Δευτέρα: 17.30 – 19.40 – 22.00), Η γυναίκα

με τα μαύρα (paid preview/ Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: 00.10), Αίθουσα 3: Το άλογο του πολέμου (17.30/

Σάββατο και Κυριακή: 11.30 – 14.40 – 17.30), Underworld: Η αναγέννηση (Πέμπτη και Τρίτη: 20.30 – 22.30 –

00.30/ Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: 22.30 – 00.30/ Δευτέρα: 20.30 – 22.30/ Τετάρτη: καμία προβολή),

Το χρονικό (Τετάρτη: 20.20 – 22.10 – 00.00), Η γυναίκα με τα μαύρα (paid preview/ Παρασκευή, Σάββατο και

Κυριακή: 20.30), Αίθουσα 4: Γάτος σπιρουνάτος (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 17.40/ Σάββατο και Κυριακή: 11.20 –

13.20 – 15.20 – 17.40), Οι απόγονοι (19.40 – 22.00 – 00.20/ Δευτέρα: 19.40 – 22.00), Αίθουσα 5: The Muppets

(16.00 – 18.10/ Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.45 – 16.00 – 18.10), Το χρονικό (20.20 – 22.10 – 00.00/ Δευ-

τέρα: 20.20 – 22.10/ Τετάρτη: καμία προβολή), Underworld: Η αναγέννηση (σε 3D/ Τετάρτη: 20.30 – 22.30 –

00.30), Αίθουσα 6: The Muppets (17.20/ Σάββατο και Κυριακή: 11.00 – 13.00 – 15.10 – 17.20), Underworld: Η

αναγέννηση (Τετάρτη: 19.30 – 21.30 – 23.30/ σε 3D: 19.30 – 21.30 – 23.30/ Δευτέρα: 19.30 – 21.30/ Τετάρτη:

καμία προβολή), Αίθουσα 7: Happy Feet Two (μεταγλωττισμένη: 17.50/ Σάββατο και Κυριακή: 11.10 – 13.10

– 15.30 – 17.50), Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών (19.50 – 22.20 – 00.40/ Δευτέρα: 19.50 – 22.20),

Αίθουσα 8: Γάτος σπιρουνάτος (μεταγλωττισμένη: 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 11.50 – 13.50 – 15.50 – 18.00),

Ο Θεός της σφαγής (20.00 – 21.50 – 23.40/ Δευτέρα: 20.00 – 21.50), Αίθουσα 9 (Comfort): Οι απόγονοι (19.40

– 22.00 – 00.20/ Δευτέρα: 19.40 – 22.00), Αίθουσα 10 (Comfort): Ο Θεός της σφαγής (20.00 – 21.50 – 23.40/

Δευτέρα: 20.00 – 21.50)

Documents

Film Noir - Issue 20