Έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 65 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Δεν περνά μέρα που να μη σε θλίβει η ανάγνωσή τους. Τις βλέπεις αναρτημένες στα περίπτερα, στο αγαπημένο εν Ελλάδι ταμπλόιντ σχήμα, να σε προκαλούν να τις διαβάσεις. Κι όμως, συνήθως ρίχνεις μια αστραπιαία ματιά στα πρωτο-σέλιδα και φεύγεις τρέχοντας μακριά τους...Η δημοσιογραφία δεν είναι πια αυτή που ήταν -ούτε θα επιστρέψει ποτέ στον πρότερο εαυτό της. Ο θάνατος του αγνού ρεπόρτερ έχει επέλθει προ πολ-λού, αλλά δεν είναι το μόνο (αναμενόμενο άλλωστε) πλήγμα. “Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις”, ως γνωστόν, αλλά αυτό αποτελεί ευτύχημα για τον συγκεκριμένο μήνα! Βλέπετε, είδηση στον καιρό μας, συνιστά οποιαδήποτε εξέλιξη προς το χειρότερο. Και μόνο...Η εμφάνιση του διαδικτύου έμοιαζε καταρχήν ευλογία για την ενημέρωση. Πολύ γρηγορότερη πρόσβαση στα γεγονότα, τσεκάρισμα από δυο-τρεις διαφορε-τικές πηγές σε χρόνο dt, δημοσίευση άμεσα. Κι ακόμα, ευκολία πρόσβασης σε όλους, χωρίς μάλιστα οικονομικές επιβαρύνσεις...Στην πορεία η ευλογία έγινε κατάρα. Κάθε «πικραμένος», συχνά και ανυπό-γραφα, περνά ειδήσεις, “ειδήσεις” και απόψεις του με περισσή άνεση και χαλαρά πείθει για την αλήθεια τους. Η ήδη κατά βάση ευτελισμένη δημοσιογραφία ευτελίζεται ολοένα και παραπάνω, αφού οι επιλογές του αναγνώστη αυξανόμε-νες... περιορίζονται! Είτε μπλογκ αμφίβολης προέλευσης είτε κατευθυνόμενες ενημερώσεις των ισχυρών, μέσα από τα μεγάλα κανάλια και συγκροτήματα του τύπου -όσα και όπως απέμειναν φυσικά...Τι απόμεινε να «πουλάει», λοιπόν; Μόνο οι θάνατοι! Θάνατοι φυσικοί, προσώπων που για τον α ή β λόγο υπήρξαν επώνυμοι εν ζωή και δεδικαίονται ούτως ή άλλως μετά θάνατον (ως και η αριθμολάγνα αφέντρα «Σιδηρά κυρία» εκθει-άστηκε και από τύποις «κεντροαριστερές» φυλλάδες)… Θάνατοι ιδεών, που για χάρη τους ή εξαιτίας τους μπορεί και να άλλαξε ο κόσμος ολόκληρος (του μαρξισμού μη εξαιρουμένου), σχολιάζονται μεγαλεπήβολα και απορρίπτονται μετά βδελυγμίας, πολλάκις από αυτούς που υποτίθεται ότι τις πρέσβευαν ως την τελευταία στιγμή… Θάνατοι κρατών (σαν την ταλαίπωρη Κύπρο ή την ίδια την

Ελλάδα) που συνειδητοποιούν μέρα με τη μέρα ότι δεν αποφασίζουν ούτε στο ελάχιστο για τις τύχες τους… Θάνατοι ομαδικοί αθώων ψυχών, που βρίσκονται σε λάθος μέρος τη λάθος ώρα, για να χαθούν στο όνομα -και από το χέρι- κάποιου φανφαρόνου ιδεαλιστή (όπως στης Βοστώνης το μαραθώνιο)… Θάνατοι ακόμα και ποδοσφαιρικών συλλόγων, που τις θυμούνται ξάφνου άπαντες με συγκίνηση, ενώ αδιαφορούσαν για τα όσα «τραβούσαν» υπό την ηγεσία κάποιων ή και για τα όσα αποκόμιζαν σε επίπεδο οπαδών και τίτ-λων με όχι σύννομο τρόπο (λέγε με ΑΕΚ τώρα, Ηρακλή ή Άρη παλιότερα)…Ναι, στα περίπτερα είναι αναρτημένες εφημερίδες και περιοδικά, που λατρεύουν να επαναφέρουν τον νεκρό στη ζωή, να διαγρά-φουν τις αμαρτίες του, να μοιράζουν σε cd την απολογία του. Ποιος θυμάται πια την ιστορία; Μόνο ως φάρσα την επικαλούμαστε! Και μη νομίζετε ότι στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο ακολουθείται άλλη πολιτική: τα ίδια και χειρότερα, με τα φαντάσματα να κυριαρχούν. Όμως εμείς εστιάζουμε κυρίως σ’ αυτό που μάθαμε να αγαπάμε και εκλείπει ίσως και νομοτελειακά: το χαρτί με τα κείμενα. Αυτό που παλεύουμε άλλωστε να κρατήσουμε καθαρό από συμφέροντα και του λόγου μας εδώ και σχεδόν μια διετία από τούτο το μετερίζι, της πολιτιστικής ως επί το πλείστον πληροφόρησης και κριτικής…

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

Υ.Γ. Θα μας ξαναβρείτε στα στέκια που λατρεύετε και λατρεύουμε μετά τις γιορτές. Μεγάλη Εβδομάδα και Πάσχα ακολουθούν, οπότε ψάξτε μας ξανά στις 16 του Μάη. Ως τότε… καλή Ανάσταση!

25.04.2013

ΣυνεντεύξειςΛέλα Ράμογλου (σελ.5)Αλέκα Τσιρώνη (σελ. 6)Γιάννης Βαϊτσαράς (σελ. 8)

ΣινεμάΟ μπακάλης (σελ.9)Iron Μan 3 (σελ. 10)Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος (σελ. 14)

Είδες τα πρωτοσέλιδα;

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 6525 Απριλίου 2013Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 267484e-mailcontact@filmnoir.grfacebookhttps://www.facebook.com/filmnoirmagtwitter@filmnoirmagissuuissuu.com/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 65 γράφουνΜαριάννα Βασιλείου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ζερβόπουλος, Πέτρος Θεοδωρίδης, Κώστας Γ. Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Σοφία Μελικίδου, Κική Μουστακίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Γιώργος Παπαδημητρίου, Θανάσης Ράπτης, Τάσος Ρόζος, Έλσα Σπυριδοπούλου, Γιάννης Τοτονίδης, Θοδωρής Τσομίδης, Νίκος Χασάπης, Λένα Χασιώτη

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Προς Θεσσαλονικείς μδ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,Το τι αναγιγνώσκουν καθημερινά τα όμματά μας στα μέσα μαζικής εξημέρωσης δεν λέγεται. Όχι ότι παλαιότερα ήταν άψογα τα πράγματα, αλλά από τότε που «πήραν πόδι» οι δημοσιογράφοι και γράφει πλέον κάθε απλήρωτος ή κακοπληρωμένος - φαντασμένος – πικραμένος δεν προλαβαίνομε να μετρούμε ασυνταξίες, ανορθογραφίες και ένα ασύλληπτο πλήθος μαργαριταριών, ων ουκ έστιν τέλος. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό δι’ όποιον θελήσει να τα συλλέξει, διότι ημείς δεν προλαβαίνομε να τρέχομε δι’ όλα όσα σας διασκεδάζουν…Εστιάζοντας την προσοχή μας στην και «πρωτεύουσα των βλακανίων» αποκληθείσα, ο δήμαρχος τής συμβασιλευούσης Γιάννης Μπουτάρης έκρουσε κώδωνα κινδύνου δια τα οικονομικά του δήμου Θεσσαλονίκης, που συμπεριλαμβάνεται και αυτός στα θύματα της κρίσης. Εις πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, προειδοποίησε ότι η κατάσταση είναι τοιαύτη που ίσως και να χρειαστεί να κλείσουν οργανισμοί του δήμου. Δια να περιγράψει δε το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος, τόνισε ότι «Τώρα νιώθουμε τι θα πει κρίση, δεν υπάρχουν λεφτά. Μπορεί αύριο να πούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τις γιορτές του καλοκαιριού ή τα Δημήτρια». Ως ήτο φυσικό, πολλές εξ ημών των βορείων εστέτ και πολιτιστικώς ξελιγωμένων, πέσαμε να πεθάνομε από το μαράζι της σκέψεως και μόνον ότι υπάρχει πιθανότης να μη γίνουν οι γιορτές του καλοκαιριού (;) ή τα Δημήτρια. Ομού μεθ’ ημών και το πολυπληθές φιλοθεάμον κοινό των υψηλών απαιτήσεων.«Ένα πλήθος άνθρωποι ολόγυρά μας, ανίκανοι να νιώσουν την ουσία των καιρών, προσπαθούν να έχουν προβλήματα που πραγματικά είναι ανίκανοι να συλλάβουν. Θεωρούν απαραίτητο να έχουν προβλήματα. Υποκρίνονται τους “προβληματιζόμενους”, ενώ είναι βαθύτατα απροβλημάτιστοι. Τα ενδιαφέροντά τους δεν εκτείνονται πέρα από τα τυπικά θέματα της καθημερινής μικροζωής. Αλλά δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς προβλήματα, ακριβώς όπως οι κυρίες της αριστοκρατίας της πρώτης εποχής του Άξελ Μούντε δεν μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς εντερική λοίμωξη...». (Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος).

Θοδωρής Μπακάλης

Για να υπάρχουν και στο μέλλον βιβλία...

Τον τελευταίο καιρό στην πόλη μας, σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί από την οικονομική κρίση, τα μικρά βιβλιοπωλεία δέχονται επίθεση στο πλαίσιο ενός αθέμιτου ανταγωνισμού. Βιβλιοπώλες, εκδότες και... βιβλιοπώλες-εκδότες με σκοπό να διατηρήσουν υψηλά κέρδη ή να περιορίσουν τις απώλειες των επιχειρήσεών τους μετέρχονται τρόπους ανταγωνισμού απαράδεκτους: εκθέσεις στις οποίες πραγματοποιούνται πωλήσεις βιβλίων, παζάρια βιβλίων, μεγάλες εκπτώσεις...Πρόκειται για τη σκληρή «λογική» της αγοράς, που αντιμετωπίζει το βιβλίο μόνο ως εμπόρευμα, με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Για πρακτικές που -βραχυπρόθεσμα- πράγματι οδηγούν στην αύξηση των κερδών αυτών που τις εφαρμόζουν. Μακροπρόθεσμα, όμως, οδηγούν στον αφανισμό τα μικρά βιβλιοπωλεία της πόλης, αλλά κυρίως οδηγούν στον αφανισμό το καλό βιβλίο και την κουλτούρα που συνοδεύει τη διακίνησή του.Είναι κατανοητό ότι αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης ο αναγνώστης χρειάζεται βιβλίο σε προσιτές τιμές. Η διάθεση όμως βιβλίων σε χαμηλή τιμή πρέπει να γίνεται με τρόπο (και σε χρόνο) τέτοιο, που να δείχνει σεβασμό και για το βιβλίο και για τους συναδέλφους και για το αναγνωστικό κοινό. Όταν η λογική αυτή εφαρμόζεται αθέμιτα και ανεξέλεγκτα, οι αναγνώστες χρησιμοποιούνται ως υπερκαταναλωτές βιβλίων. Αντί να διαλέξουν ένα βιβλίο τους διαλέγει αυτό. Και είναι άλλο να σε διαλέξει ένα βιβλίο προορισμένο να σε συναντήσει και άλλο να βρεθείς να κατέχεις βιβλία με κύριο κριτήριο την τιμή αγοράς τους.Το να υπάρχουν μικρά βιβλιοπωλεία, ιδιαίτερα, πολύχρωμα, με προσωπικό στίγμα, που το ύφος τους και το μέγεθός τους -που βρίσκεται στον αντίποδα των απρόσωπων βιβλιοπωλείων και των παζαριών- είναι χαρακτηριστικά του ήθους με το οποίο πρέπει να περιβάλλεται το βιβλίο, είναι αυτό που τόσα χρόνια προστάτευσε το βιβλίο και διέδωσε την ωραία συνήθεια της ανάγνωσης.Στις εκθέσεις - παζάρια δεν απουσιάζει μόνο η μαγεία του οργανωμένου χώρου που προσφέρει ένα βιβλιοπωλείο. Απουσιάζει η φιλοσοφία και η αντίληψη ανθρώπων με μεράκι που εκθέτουν τα βιβλία, γνωρίζοντας τον κόπο και τη σοφία που αυτά φέρουν. Ανθρώπων που γνωρίζουν τους τόπους πραγματικής συνάντησης που ένα βιβλίο γεννά και που ξέρουν πόσο κακό κάνει στο βιβλίο, στο εκδοτικό περιβάλλον, στην παιδεία και στη μόρφωση... το να το αντιμετωπίζεις απλώς σαν εμπόρευμα.Όσοι δεν έχουν οδηγηθεί από μεράκι και από αγάπη και από αυτήν την αίσθηση της συντροφικότητας, της ελεύθερης συνάντησης που είναι δυνατή σε αυτούς τους χώρους, δεν μπορούν να σεβαστούν κανέναν. Κι αφού δεν διδάχτηκαν από το βιβλίο, δεν νοιάζονται να φροντίσουν το μέλλον του βιβλίου.

Ανεξάρτητα Βιβλιοπωλεία Θεσσαλονίκης

Παρασκευή26 Απριλίου

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την απολαυστική κωμωδία του Σπύρου Μελά Ο Μπαμπάς εκπαιδεύεται με τον Γιώργο Κωνσταντίνου στην Ε.Μ.Σ.

Σάββατο27 Απριλίου

Ο Δημήτρης Μπάσης, η Μελίνα Ασλανίδου και ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης για λίγες μόνο εμφανίσεις στο STAGE BY NIGHT!

Κυριακή28 Απριλίου

Ο Δημήτρης Μπασλάμ αφηγείται την ιστορία του Γαργαληστή και μια ομάδα 5 μουσικών, την συμπληρώνουν σαν χορός με την μουσική και τα τραγούδια του έργου...

Δευτέρα29 Απριλίου

LOL(!): Laugh-ing Out Loud στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ φωνάζουν oι Mag-nificent 7 σε σκηνοθεσία του Αστέρη Πελτέκη.

Τρίτη30 Απριλίου

Συνεχίζεται η δράση Τρίτη βράδυ τρώμε έξω με δέκα ευρώ στα εστιατόρια της Θεσσαλονίκης, πουσυμμετέχουν στο Φεστιβάλ Γαστρονομίας και μας προτείνουν μενού με 10 ευρώ.

Τετάρτη1 Μαΐου

Tο υπουργείο Ανάπτυξης δέχθηκε τη μεταφορά της αργίας της Πρωτομαγιάς. Έτσι, τα καταστήματα θα είναι ανοικτά τη Μεγάλη Τετάρτη και κλειστά την Τρίτη του Πάσχα. Ψωνίστε!

Πέμπτη2 Μαΐου

Ξεκουραστείτε τώρα που τελειώνει σιγά – σιγά η Μεγάλη Εβδομάδα και φτάνει το Πάσχα με τις αργίες του. Πού ξέρετε; Μπορεί του χρόνου ούτε αργίες να μην υπάρχουν...

Η ατζέντα της εβδομάδας

Β΄ εξώστης

φιλμ νουάρ 3

Λαχταριστά σουτζουκάκια στα κάρβουνα. Διαθέτουμε την μεγαλύτερη ποικιλία μαγειρευτών της πόλης.

Κάθε μέρα 40 φαγητά κατσαρόλας, όλα με τηνυπογραφή της καμμένης γωνιάς.

Σαρακοστή με καλαμαράκια, σουπιές, κοφτό με θαλασσινά, ψαροκεφτέδες, ολόφρεσκα ψάρια και όλα

τα λαδερά.

“Η δύναμη της όσφρησης είναι ίσως η πιο δυνατή αίσθηση: αρκεί μια μυρωδιά για να ανακαλέσει στο νου εικόνες ξεχασμένες, ντυμένες με τη νοσταλγία της μνήμης. Η δύναμη αυτή είναι μεγαλύτερη όταν ξεπηδά από αχνιστά πιάτα που ξυπνούν τη λαχτάρα για γευστικές απολαύσεις γύρω από το τραπέζι, συντροφιά με οικεία πρόσωπα και ζεστές κουβέντες. Ευωδιαστά λαδερά, πικάντικα κρεατικά, κρουστά ψάρια και θαλασσινά, εξωτικά αρώματα μπαχαρικών στροβιλίζονται σε μιαν εικονική πραγματικότητα που πολύ θα θέλαμε να γίνει ξανά απτή”.

Αυτός είναι ο στόχος του Sani Gourmet 2013, που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά εστιάζεται στη Νέα Ελληνική Κουζίνα, στη δημιουργική της εκδοχή πια, μετά την αναζήτηση της ταυτότητάς της το 2011 και την οριοθέτησή της με έμφαση στη φιλοσοφία του 100 Miles Practice το 2012. Βραβευμένοι και ανήσυχοι σεφ, όπως η Νένα Ισμυρνόγλου, ο Χριστόφορος Πέσκιας, ο Χρύσανθος Καραμολέγκος, ο Νίκος Καραθάνος, ο Νικόλαος Κοντοσώρος, ο Έκτορας Μποτρίνι (του οποίου, παρεμπιπτόντως, το εστιατόριο «Etrusco» στην Κέρκυρα βραβεύτηκε ως το καλύτερο στη χώρα φέτος) και πολλοί ακόμα ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση να εξελίξουν με το δημιουργικό τους ταλέντο παραδοσιακές ελληνικές συνταγές, το «κύτταρο» της ντόπιας γαστρονομίας, με το βλέμμα στο μέλλον και εφόδια τις υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες που παράγει η ελληνική γη. Στα εστιατόρια του Sani Resort, από τις 10 ως τις 19 Mαΐου, οι μυρωδιές που θα ξεχυθούν από τις κουζίνες θα είναι γλυκές και τρυφερές. Και το πρόγραμμα προβλέπει:Έκτορας Μποτρίνι: Water restaurant (10-12/5), Περικλής Κοσκινάς: Sea You Up (10-12/5), Δημήτρης Δημητριάδης: Ντομάτα (10-12/5), Γιώργος Παπαϊωάννου: Ουζερί (10-12/5), Νένα Ισμυρνόγλου: Sea You Up (13-15/5), Χριστόφορος Πέσκιας: Water restaurant (14-15/5), Χρύσανθος Καραμολέγκος: Ντομάτα (14-16/5), Αναστασία Πουλιοπούλου: Ουζερί (14-16/5), Νίκος Καραθάνος: Water res-taurant (17-19/5), Γιάννης Λουκάκος: Sea You Up (17-19/5), Γιώργος Βενιέρης: Ντομάτα (17-19/5) και Νίκος Κοντοσώρος: Ουζερί (17-19/5). Περισσότερα στο www.sanigourmet.gr και στο Sani Resort, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, τηλέφωνα κρατήσεων: 23740 99500.

Χανιώτικη κρεατότουρτα

Υλικά για τη γέμιση: 1 κιλό ψαχνό κρέας, 3/4 κιλού χανιώτικη μυζήθρα, 1/4 κιλού «μαλάκα», 2 κουταλιές στάκα, 3 κουταλιές δυόσμο, αλάτι, πιπέρι, 1/2 ποτήρι νερό.Υλικά για το φύλλο: 3/4 ποτηριού νερό, 1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό (250 γρ.),

1 κουταλάκι αλάτι, 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο, περίπου 1 κιλό αλεύρι (η ζύμη πρέπει να είναι ελαστική, να ανοίγει εύκολα με τον πλάστη).Ακόμα: σουσάμι για το πασπάλισμα, 1 αυγό χτυπημένο για την επάλειψη, ελαιόλαδο για το ταψί.

Ετοιμάζετε τη ζύμη για το φύλλο, ανακατεύοντας τα υλικά και την αφήνετε στην άκρη (η ζύμη πρέπει να «ξεκουραστεί» λίγο, για να ανοίγει πιο εύκολα το φύλλο). Κόβετε το κρέας σε μικρά κομμάτια και το αλατοπιπερώνετε. Αναμιγνύετε τη “μαλάκα” με τη μυζήθρα. Αλευρώνετε καλά μια επιφάνεια και ανοίγετε 2 φύλλα με τον πλάστη, το ένα μεγαλύτερο από το άλλο. Στρώνετε το μεγαλύτερο φύλλο σε ελαφρά λαδωμένο ταψί (και στα τοιχώματα). Απλώνετε σε στρώσεις το κρέας και τα τυριά, πασπαλίζοντας κάθε φορά με τον ψιλοκομμένο δυόσμο. Περιχύνετε με το νερό και πασπαλίζετε με τη στάκα. Γυρνάτε τις άκρες του φύλλου που περισσεύουν προς τα μέσα. Απλώνετε το μικρότερο φύλλο από πάνω. Αυτό που περισσεύει, είτε το γυρνάτε προς τα μέσα είτε το κόβετε στο μέγεθος του ταψιού. Αλείφετε την επιφάνεια με το αυγό και πασπαλίζετε με το σουσάμι. Ψήνετε στους 200 βαθμούς ωσότου ροδίσει και ψηθεί το φύλλο (περίπου 1 ώρα). Μισο-βράζετε το κρέας, κρατάτε το ζωμό που έβρασε και αντικαθιστάτε το νερό που αναφέρεται στη συνταγή με ίση ποσότητα από ζωμό (τόσο στη ζύμη όσο και στη γέμιση). Η στάκα είναι κάτι ανάμεσα σε βούτυρο και τυρί, με πολύ πλούσια γεύση και (κατ’ επέκταση με) άπειρες θερμίδες και δίνει απίστευτη γεύση και έντονο άρωμα. Η «μαλάκα» είναι ντόπιο τυρί. Τη χανιώτικη μυζήθρα στην ανατολική Κρήτη τη λένε ξινομυζήθρα. Ανάλογα με το πού θα την προμηθευτείτε ίσως χρειαστεί να το διευκρινίσετε!

γευσιγνωσία

Οι περιπέτειες του Πηρούνιου και του Μαχαιρίξυπό του Τάσου Ρόζου

Σε λίγες μέρες θα έχουμε Πάσχα, που εκτός από μια μεγάλη θρησκευτική γιορτή είναι και μια εξαιρετική γαστρονομική εμπειρία (ακολουθούν μια παραδοσιακή συνταγή από Κρήτη και εκδηλώσεις στο Τελλόγλειο). Φέτος μετά το Πάσχα έχουμε σαν συνέχεια των γαστρονομικών εμπειριών το 8ο Sani Gourmet, που με τίτλο Η μνήμη της όσφρησης θα διεξαχθεί στο διάστημα 10 ως και 19 Μαΐου.Με αφορμή την έκθεση του γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη Τα Φαντάσματά μου - Ο Άρτος, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., ξεκίνησε μια νέα σειρά εκδηλώσεων γευσιγνωσίας με τίτλο Άρτος και Οίνος. Το ψωμί και το κρασί, δυο αγαθά με πολλαπλούς συμβολισμούς και με βαρύνουσα σημασία για τον άνθρωπο, αποτελούν βασικά προϊόντα της μητέρας γης, αλλά και στοιχεία πολιτισμού παν-ανθρώπινα. Τον άρτο και τον οίνο, “το σώμα και το αίμα του Χριστού”, θέλουμε να τιμήσουμε τις ημέρες του Πάσχα. Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή μεσημέρι, από τις 13:00 ως και τις 14:30, και είναι ανοιχτές στο κοινό. Οι επισκέπτες -χωρίς καμία επιβάρυνση- θα έχουν τη δυνατότητα

να δοκιμάζουν στον αύλειο χώρο του Τελλογλείου διάφορες ετικέτες κρασιών -οίνος ευφραίνει καρδίαν!- και ποικιλία ψωμιού -βασική τροφή του ανθρώπου- και να προμηθεύονται κρασιά και αρτοσκευάσματα σε προσιτές τιμές. Στις εκδηλώσεις θα παίρνουν μέρος παραγωγικές μονάδες αρτοσκευασμάτων από τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της και οινοπαραγωγοί από τη γη της Μακεδονίας, σε μια προσπάθεια άμεσης επικοινωνίας με τους φίλους του κρασιού, επαγγελματίες και καταναλωτές. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Κυριακή 21/4 και θα ακολουθήσουν οι επόμενες.Συμμετέχοντες της πρώτης εκδήλωσης: Άρτος: Πέρεκ (Μονοπήγαδο Βασιλικών), Μονάδα παραγωγής άρτου, αρτοσκευασμάτων, πιτοειδών και ζυμαρικών. Οίνος: Κτήμα Κιουτσούκη, ΚΑΜΑΡΑ ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ Α.Ε.

φιλμ νουάρ 4

Άντρες που… θυσιάζονται

Η κωμωδία των Νεοζηλανδών Στίβεν Σινκλέρ και Άντονι Μακ Κάρτεν Άντρες έτοιμοι για όλα πρωτοπαίχτηκε το 1987, με τίτλο Ladies night, ενώ αργότερα η κινηματογραφική του μεταφορά με τίτλο Full Monty, αναδείχθηκε στις καλύτερες και πιο εμπορικές κωμωδίες. Τον περασμένο χε ιμώνα ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας την προσάρμοσαν στα δικά μας δεδομένα και έτσι μας μεταφέρουν σε μιαν επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, όπου μια αντροπαρέα (που δοκιμάζεται από πολλαπλά οικονομικά προβλήματα) αποφασίζει να τα λύσει κάνοντας… στριπτίζ. Επί σκηνής οι Κώστας Κόκλας, Θανάσης Ευθυμιάδης, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Κώστας Ευριπιώτης, Μάνος Ιωάννου, Μαίρη Σταυρακέλλη, Ευαγγελία Μουμούρη, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Μαρία Φιλίππου και Νίκη Λάμη. Πρεμιέρα στις 7 Μαΐου στο θέατρο «Αριστοτέλειο» (Εθν. Αμύνης 2, τηλ: 2310 262051).

Επιστρέφει ο κ. Γκριν

Μετά από δεκατρία χρόνια, η εξαιρετική παράσταση Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν του Τζεφ Μπάρον, που έχει σαρώσει όλα τα θεατρικά βραβεία, ανεβαίνει ξανά και στη Θεσσαλονίκη. Στην πρώτη διανομή είχαμε δει τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Τώρα βλέπουμε τον κ. Μιχαλακόπουλο (σκηνοθετεί επίσης το έργο) ως ιδιόρρυθμο κύριο Γκριν και πλάι του ως Ρος Γκάρντινερ τον Τάσο Ιορδανίδη. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη και έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε 40 χώρες και έχει μεταφραστεί σε 22 γλώσσες. Πρόκειται για μία τρυφερή ανθρώπινη κωμωδία, που έχει ως θέμα της τη μοναξιά και τις σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν ανάμεσα σε δύο διαφορετικές γενιές ανθρώπων. Πρεμιέρα στις 8 Μαΐου στο θέατρο «Αθήναιον» (Β. Όλγας 35, τηλ: 2310 832060).

Το θείο δράμα συναντά το ανθρώπινο

Ένα ιδιαίτερο έργο μας φέρνει η ομάδα Επτάρχεια. Ο λόγος για το Mistero Buffo (1969) του Ντάριο Φο, το οποίο μάλιστα το παρουσιάζει ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, δηλαδή χωρίς σκηνικά, κοστούμια και φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων σε κείμενα, όπου το Θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και αντιεξουσιαστική σάτιρα. Έχει ενδιαφέρον μάλιστα ότι κάθε παράσταση περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός τους είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση. Η σκηνοθεσία είναι του Θωμά Μοσχόπουλου και επι σκηνής εμφανίζονται οι ‘Αννα Καλαϊτζίδου, Άννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου.Πρεμιέρα στις 8 Μαΐου στο θέατρο «Αυλαία» (ΧΑΝΘ, τηλ: 2310 237700).

Μιούζικαλ…κομπιναδόρων

Η υπερ παραγωγή Απατεώνες και τζέντλεμεν των Τζέφρι Λέιν και Ντέιβιντ Γιάζμπεκ ζωντανεύει επί σκηνής με το κωμικό δίδυμο Γιάννη Μπέζου και Πέτρου Φιλιππίδη, οι οποίοι συνυπογράφουν και τη σκηνοθεσία, σε ένα μιούζικαλ γεμάτο δράση, χιούμορ, συγκίνηση. Το έργο διαθέτει από υπερπολυτελή ξενοδοχεία και βίλες ως και ρομαντική αμμουδιά με φοίνικες, τρένα, αεροπλάνα, αλλά και κελιά φυλακής. Πλάι στο δίδυμο εμφανίζονται η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και άλλοι δεκατρείς ηθοποιοί. Όλοι τραγουδούν και χορεύουν, δημιουργώντας ένα υπερθέαμα που εξιστορεί την πορεία δύο κομπιναδόρων. Η παράσταση βασίζεται στη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του 1988 Dirty Rotten Scoundrels, με τους Στιβ Μάρτιν και Μάικλ Κέιν στους ρόλους των δύο γοητευτικών απατεώνων.Πρεμιέρα στις 8 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής (Τηλ: 2310 895938-9).

Τη σελίδα για το θέατρο γράφει η Έλσα Σπυριδοπούλου

θέατρο

Ίδιος σεξολόγος, άλλο ζευγάρι

Αφού ο διάσημος σεξολόγος Γιάννης Λεονάρδος (Γιάννης Ζουγανέλης) θεράπευσε, με την πολύτιμη βοήθεια χιλιάδων θεατών, τη Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη, τώρα έχει καταπιαστεί με τη Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος θα λέγαμε του έργου της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Καθώς στο πρώτο μέρος, ο κύριος και η κυρία Νικολαΐδη τα ξαναβρήκαν και επαναπροσδιόρισαν τη σεξουαλικότητά τους με επιτυχία, τώρα σύστησαν το σεξολόγο στους καλούς τους φίλους Γεράσιμο (Σκιαδαρέση) και Τζόυς (Ευείδη). Το ιδιαίτερο της παράστασης είναι ότι θεατές και ηθοποιοί γίνονται μία ομάδα ψυχοθεραπείας υπό τη διεύθυνση του αλλόκοτου γιατρού. Το έργο σκηνοθετούν η Δήμητρα Παπαδοπούλου και η Αγγελίτα Τσούγκου. Πρεμιέρα στις 6 Μαΐου στο θέατρο «Εγνατία» ( Π. Ιωακείμ 1, τηλ: 2310 225172).

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣΘεατρικά… πασχαλιάτικα δώρα!

Στις αρχές Μαΐου, θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία στις θεατρικές σκηνές της Θεσσαλονίκης. Λίγο μετά το Πάσχα, η πόλη θα υποδεχτεί όχι μία ούτε δύο, αλλά πέντε παραστάσεις. Ετοιμαστείτε για γέλιο, συγκίνηση, αλλά και δράση, που απαιτεί τη δική σας συμμετοχή!

Στο φινάλε, στο λόμπι, μαζεύονται όλοι;Είναι όλοι, θεατές-πρωταγωνιστές, περφόρμερς και το “πτώμα”. Είναι ο κεντρικός ρόλος. Μια κοπέλα που θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε, ο καθένας μας. Μέσα από την ιστορία της -και μέσα από διάφορες άλλες διαδράσεις- προσπαθούμε να θέσουμε στον θεατή/πρωταγωνιστή το θεμελιώδες ερώτημα: κάνει τη ζωή που θέλει ή μήπως η ζωή του τον κάνει ο,τι θέλει; Αυτό το κορίτσι είναι ο συνδετικός κρίκος όλων.

Διακρίνω επιρροές από τον Νίκο Νικολαΐδη του Singapore Sling...Τον έχω ακουστά, αλλά δεν έχω δει ταινίες του. Κάποιες σκηνές του έργου μας είναι τρομακτικές, άλλες συναισθηματικές, αλλού βγαίνει αθωότητα... Δεν είναι φρικ σόου, ούτε γκόθικ, απλά ο κάθε όροφος είναι τόσο διαφορετικός, ώστε να βγαίνει η εναλλαγή πολλών συναισθημάτων. Από το τελείως γκροτέσκο της “ξεπεσμένης αριστοκρατίας”, όπου όλοι είναι σαν τέρατα, στον αμέσως επόμενο όροφο έχουμε κλόουν, “τσίρκο” που θέλει την παιδικότητα, να βγάλει από μέσα σου το παιδί. Έχουμε τέτοιες αντιθέσεις. Το “δάσος” με τα ξωτικά κι απ’ την άλλη οι νοσοκόμες και οι “ψυχίατροι”...

Στο τέλος συνδυάζετε χορό, τραγούδι, κίνηση και θεατρικό λόγο. Έτσι είναι όλη η παράσταση;Μόνο στο φινάλε έχουμε κάτι τόσο αυστηρά σκηνοθετημένο. Υπάρχει βέβαια ένας κορμός για να συντονιστεί το πρωταγωνιστικό κοινό. Τον οποίο κορμό τον διαχειρίζονται οι περφόρμερς ανάλογα με τον “θεατή”. Έχουν πάρει κάποιες βασικές οδηγίες, αλλά η χρονική τους τοποθέτηση εξαρτάται πάρα πολύ από τις αντιδράσεις των “θεατών”, εκτός από συγκεκριμένες στάνταρ σκηνές που διαδραματίζονται συγκεκριμένη στιγμή.

Μετά τη “θεραπεία” υπάρχει “ανατροφοδότηση”;Βεβαίως. Έχουμε το “βιβλίο πελατών” του ξενοδοχείου, όπου γράφουν τις εντυπώσεις τους. Να σας διαβάσω κάποιο ωραίο: “Προωθείστε το όσο μπορείτε. Αφυπνίστε!” Σχόλια και εντυπώσεις διαβάζουμε κι απ’ την σελίδα της παράστασης στο Facebook. Π.χ. κάποιοι που την έχουν “υποστεί” δυο φορές περιγράφουν δυο διαφορετικές εμπειρίες.

Ξενοδοχείο ΑΡΙΣΤΟΝ: Καραολή και Δημητρίου 5 (Διοικητηρίου), τηλ. 6944 948629. Κράτηση απαραίτητη. Αριθμός ασθενών: 68. Διάρκεια θεραπείας: 2 ώρες. Αριθμός δωματίων: 42. Προσέλευση στις 8 το βράδυ. Ολονυχτία: τελευταίο Σάββατο του Απρίλη.

Fake Time: χρόνος απατηλός, ψεύτικος, πλασματικός. Παράσταση πολυεπίπεδη, πολυόροφη, σε διαρκή εξέλιξη. Σε αέναη αναζήτηση. Γραμμένη, ραμμένη και προσαρμοσμένη στο πρώην ξενοδοχείο ΑΡΙΣΤΟΝ. Κάθε νέος ηθοποιός φέρνει κάτι δικό του, βγαλμένο από την ιδιοσυγκρασία του. Η χορογράφος Σοφία Μάντη του έφερε νέα πνοή, το αναμόρφωσε με τη κινησιολογική της διδασκαλία. Νικολαΐδης, Singapore Sling, Γλυκιά Συμμορία, η δολοφόνος χήρα Τομαζάνη. Γκρίναγουεϊ, το μωρό της Μακόν, τα βιβλία του Πρόσπερο. Ομοιοπαθητική της ψυχής.Η σκηνοθέτις Λέλα Ράμογλου μας εισήγαγε στις λεπτομέρειες.

Πώς δομήθηκε η παράσταση;Χτίστηκαν πρώτα τα σκηνικά. Κατόπιν προέκυψε το σενάριο και η σκηνοθεσία, πάνω και μέσα από τα σκηνικά. Υπήρχε μια αρχική ιδέα, εμπνευσμένη από την καθημερινότητα. Πώς διάφορες μορφές εξουσίας επιδρούν στον καθένα μας και πώς αντιδρούμε σ’ αυτές. Είναι βασισμένο στο ψυχολογικό επίπεδο και στον αντίκτυπο των δύσκολων καιρών που διανύουμε.

Πώς κατακτήσατε το χώρο αυτό;Το Οτέλ ΑΡΙΣΤΟΝ λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μέχρι το 2008. Το Νοέμβρη του 2011 άνοιξε ξανά για να συμμετάσχει στο παράλληλο πρόγραμμα της 15ης Μπιενάλε της Μεσογείου. Κάθε δωμάτιο φιλοξενούσε το έργο κάποιου καλλιτέχνη (μέσα από το ενιαίο θέμα Συμβίωση; / Symbiosis?). Με την τότε ομάδα μου είχαμε αναπτυχθεί στον 4ο όροφο. Είχαμε μια περφόρμανς στην οποία έμπαιναν οι θεατές από το άνοιγμα ενός τεράστιου αιδοίου. Ήταν ένα οπτικοακουστικό ταξίδι που λεγόταν The Hunt, a Mind Game. Μετά, αυτή η περοφόρμανς πήγε στη Γλασκώβη, όπου εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν λειτουργεί σε άλλο χώρο εκτός από το ΑΡΙΣΤΟΝ. Μια που την αγάπησε εδώ το κοινό, σκεφτήκαμε να την εξελίξουμε, ώστε να καταλάβει όλο το ξενοδοχείο -και τους 7 ορόφους. Έτσι ξεκινήσαμε λίγοι και πιστοί. Ο Στρατής Ταβλαρίδης, ο Γιάννης Σωτηρίου, η Κατερίνα Ζούρα, ο Βασίλης Λαζαρίδης κι εγώ. Αρχίσαμε να “χτίζουμε” τους ορόφους. Σε δυο μήνες ολοκληρώθηκε η ανασκευή. Σχεδόν ταυτόχρονα αρχίσανε και οι πρόβες, μέσα σ’ ένα δημιουργικό χάος. Αργότερα ήρθε στην ομάδα η χορογράφος Σοφία Μάντη που βοήθησε σημαντικά την ανάπτυξη του έργου.

Πώς ξεναγείται ο θεατής στο Fake Time;Ο θεατής είναι ο πρωταγωνιστής. Αρχικά συμπληρώνει ένα ερωτηματολόγιο, που αναφέρεται σε ζητήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε λίγο-πολύ σήμερα. Δημιουργείται έτσι ένα ατομικό προφίλ. Αυτομάτως η εμπειρία που πρόκειται να ζήσει γίνεται πιο προσωπική. Κατευθύνεται στην “ψυχιατρική πτέρυγα”, όπου του δίνουν μια διάγνωση, και κατόπιν ξεκινούν οι “θεραπείες”, οι οποίες είναι τελείως παράδοξες. Μετά ο “πρωταγωνιστής” είναι ελεύθερος να κινηθεί όπου θέλει. Οι περφόρμερς (ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές, ακροβάτες, ισορροπιστές) είναι εκπαιδευμένοι, ώστε να αντιμετωπίσουνε κάθε θεατή ξεχωριστά. Ο “πρωταγωνιστής” (προ)καλείται να αντιδράσει ανάλογα με τα βιώματά του και να επιλέξει την πορεία του. Εξαρτάται από το πόσο ανοιχτός είναι για να επιλέξει πόσο έντονα θα διαδράσει και θα αναμειχθεί με τον κάθε περφόρμερ.

Μπορεί το “κοινό” να ανακαλύψει που συμβαίνουν οι δράσεις;Εξαρτάται και πάλι από το πόσο δραστήριος είναι καθένας. Πόσο χρόνο αφιερώνει σε κάθε δωμάτιο. Έχουμε παρατηρήσει ότι, ανάλογα με τα βιώματα, κάποιος κάθεται αρκετή ώρα στο “δάσος” ή δεν θέλει να μείνει καθόλου στα “αστυνομικά τμήματα”. Συνήθως δεν προλαβαίνουν να τα ζήσουν όλα όσο θα θέλανε! Εξαρτάται απόλυτα από την προσωπικότητα του καθενός.

φιλμ νουάρ 5

θέατρο

Λέλα Ράμογλου Ο θεατής είναι ο πρωταγωνιστήςΣυνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη

φιλμ νουάρ 6

Η φωτογράφος Αλέκα Τσιρώνη, επιμελήτρια της έκθεσης, απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Η ζοφερή ατμόσφαιρα που αποπνέει η έκθεση γίνεται αμέσως αισθητή στο θεατή. Προς τι ο τίτλος Life is good; Μπορούμε έτσι εύκολα με τις λέξεις να “καλοπιάσουμε” τη ζωή;Η έννοια του «ζοφερού» προσιδιάζει, στο σκεπτικό της έκθεσης, στην έννοια του «ανομολόγητου», είτε βιωματικού είτε γνωστικού. Τα διευρυμένα, όμως, όρια του ανομολόγητου είναι αυτά που «περιθάλπουν» την κατανόηση, την παραδοχή (ίσως όχι την οπωσδήποτε αποδοχή). Φαίνεται

να υπάρχει ένα έλλειμμα στη βεβαιότητα με την οποία αυτοπεριγραφόμαστε. Οι κοινωνικοί, κατά κύριο λόγο, ρόλοι που υποδυόμαστε (εντός και εκτός εισαγωγικών) λειτουργούν μάλλον περιοριστικά στην ειλικρίνειά μας. Ο λόγος μας μετατρέπεται σε περιγραφές προφανών πραγμάτων και καταστάσεων, απουσιάζει ή είναι περιορισμένη, στην καλύτερη εκδοχή, η αντίληψη και εκφορά μη ανακυκλούμενων προτάσεων. Το επαναλαμβανόμενο, το περιττό, το σπασμωδικό, το εχθρικό ή και το συμπτωματικό, το περιστασιακό, το τυχαίο είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του λόγου μας. Σαν πολιτικά όντα το βιώνουμε και ιδιωτικά πλέον. Η ολότητα, η συγκρότηση είναι μάλλον το ποθούμενο. Η έκθεση πραγματεύεται, λοιπόν, την έκφραση της «ελευθερίας» του ανθρώπου να αυτοπαρατηρείται και να αυτοπροσδιορίζεται, σε έναν προσωπικό μονόλογο. Οι μικρές θεματικές ενότητες του κάθε φωτογράφου όμως συνδιαλέγονται, σε μια απόπειρα σκιαγράφησης του όλου. Το Life is good, λοιπόν, έρχεται αφ΄ενός να κηρύξει την «βιωματική» ζωή ως αγαθό, ως αξία, αφ΄ετέρου να σαρκάσει λίγο την ευκολία με την οποία χρησιμοποιούνται παρόμοιες εκφράσεις.

Οι φωτογραφίες που αποτελούν την έκθεση διαφέρουν στην αισθητική, ακόμη και στην τεχνοτροπία. Με ποιά κριτήρια έγινε η επιλογή;Τα κριτήρια είναι τελείως αυθαίρετα και υποκειμενικά. Αντικατοπτρίζουν προφανώς τις προτιμήσεις της επιμελήτριας, έχοντας γνώση ότι η έκθεση δεν είναι ντοκουμέντου (με την κυριολεκτική έννοια). Εκτίθενται φωτογραφίες μεσαίου φορμά – κυανοτυπίες εκτυπωμένες σε χαρτί ακουαρέλας, αναλογικές, ψηφιακές, με ψηφιακή επεξεργασία, κολλάζ, slide-show φωτογραφιών, φωτογραφίες που έχουν μετατραπεί σε «εγκατάσταση». Ενδιαφέρει πάντα η δυνατότητα μετασχηματισμού της ίδιας ιδέας σε διαφορετικού μέσου και έκφρασης φωτογραφικά έργα. Με δεδομένο ότι όλες οι φωτογραφίες είναι σύγχρονες, είναι πρόκληση η επιλογή των διαφορετικών αισθητικών και τεχνοτροπιών που πραγματεύονται το ίδιο θέμα. Στη σύγχρονη τέχνη είμαστε εξοικοιωμένοι με το ότι το μέσο είναι η ιδέα. Στην παρούσα έκθεση, αντιστρέφοντας τους «ρόλους», ο γνώμονας ήταν η ιδέα να είναι το μέσο.

Η εξαΰλωση της ανθρώπινης μορφής και ο θάνατος είναι θέματα που πάντα απασχολούσαν τους καλλιτέχνες. Ποιά μπορεί να είναι η νοηματοδότησή τους σήμερα, στους κρίσιμους καιρούς που ζούμε;Πράγματι, η ανυπαρξία, το τέλος, είναι ένα από τα καίρια θέματα διαπραγμάτευσης στην τέχνη, ιδίως στην οντολογική της διάσταση. Σήμερα, η ανυπαρξία νοηματοδοτείται και/κυρίως ως απώλεια ταυτότητας. Σε περιβάλλοντα πολιτιστικά «ομογενοποιημένα», με κυρίαρχα πρότυπα αισθητικής και «πληροφορίας», ο άνθρωπος δείχνει να ασφυκτιά από την έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης του κόσμου του, να συνθλίβεται από τον όγκο των πληροφοριών, που είναι κατά κύριο λόγο μόνο αυτό (πληροφορίες). Δυσκολεύεται να αναπτύξει διαδρομές σκέψεις που να αποκλίνουν απ’ αυτές της κυρίαρχης κουλτούρας ή αντίθετα αναλώνεται σε περιπτωσιολογικές καταστάσεις, χωρίς να μπορεί να συνθέσει γνώμη για το «όλον» και τη θέση του σ΄αυτό. Η συνείδηση, λοιπόν, αυτής της χειραγώγησης, μετατρέπει το ιδιωτικό σε πολιτικό. Ο «φωτογραφικός» θάνατος, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η αλληγορική δήλωση του φωτογράφου των διαδρομών και επιλογών του (στην πολιτική, ιδεολογική και συνειδησιακή διάσταση), που ο ίδιος αποτιμά ως κυρίαρχες στη ζωή του.

Πόσο αναγκαίος είναι ο αυτοσαρκασμός στον καθημερινό αγώνα μας στην εξερεύνηση του «κακού» μας εαυτού και, εν τέλει, στην κατάκτηση της αυτογνωσίας;Ο αυτοσαρκασμός νομίζω ότι είναι εξ ορισμού μια μέθοδος αυτοκριτικής και αυτογνωσίας. Προϋπόθεση βέβαια είναι ότι μέχρι ένα βαθμό έχουμε συνείδηση της διάστασης μεταξύ του είναι μας και της εικόνας μας. Εξάλλου, εκεί στοχεύει και από εκεί αντλεί τη «θεματολογία» του: στην ανακολουθία «θέλω-μπορώ», «δηλώνω-πράττω». Με εκτονωτικό (κυρίως μέσω του χιούμορ) τρόπο, απελευθερώνει τη σύγκρουση των παραπάνω.Γκαλερί ΤΕΤΤΙΧ (Διαλέτη 3). Επιμέλεια: Αλέκα Τσιρώνη. Διοργάνωση: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Δε – Πα: 18:00-21:00, Σα: 11:00-14:00, Κυ: Κλειστά, Ως και τις 10 Μαΐου.

Για τη φωτογραφία γράφει ο Θανάσης Ράπτης

Ως και μετά το Πάσχα φιλοξενείται στη Γκαλερί ΤΕΤΤΙΧ μια πολύμορφη και ατμοσφαιρική έκθεση, όπου καλλιτέχνες από διάφορα μέρη του κόσμου παρουσιάζουν τις φωτογραφίες τους, κάτω από τον υπαινικτικό τίτλο Life is good. Κάθε άλλο φυσικά! Η “Ωραία Ζωή” είναι παντελώς απούσα από την έκθεση...Συμμετέχουν: Αντρέας Κάουπι (Σουηδία), Ρον Εμ (Καναδάς), Ντμίτρι Κούκλιν (Ρωσία), Κάριν Σραντς (Αυστρία), Ζανίβ Ρουσόν (Γαλλία), Μαριάννα Μπαζάκα, Κώστας Μασσέρας, Αλέκα Τσιρώνη, Ευθύμης Μουρατίδης και Βασίλης Καρκατσέλης.Η Σμαρώ Πλατιώτη (σκηνοθέτις-θεατρολόγος) γράφει για την έκθεση:“Ο άνθρωπος ως συνισταμένη και ως συνιστώσα μέσα σε μια κοινωνία που προσδιορίζει για να προσδιοριστεί, που έχει ανάγκη να προσδιοριστεί για να προσδιορίσει τα “τέκνα” της. Κρυφές πτυχές της ανθρώπινης μέθεξης, της ανθρώπινης αν-εκπλήρωσης, της ανθρώπινης γενναιότητας και του ανθρώπινου τρόμου. Εικόνες και οπτικές αναζητήσεις που σε πρώτο επίπεδο φαντάζουν ανοίκειες, σε δεύτερο καταλήγουν τόσο κοντά σε δικές μας ανίδωτες σκέψεις και αναπόδεκτα ταξιδέματα της ψυχής και της λογικής μας. Εν αρχή ην ο λόγος, λοιπόν… εν οπτικό συγκέρασμα δέκα φωτογράφων με κοινή συνισταμένη και συνιστώσα το ΕΓΩ, το ανθρώπινο- απάνθρωπο, το ατομικό-ομαδικό, το αναπότρεπτα οικείο.”

φωτογραφία

Έκθεση φωτογραφίας Life is good

Ντμίτρι Κούκλιν

Κάριν Σραντς

φιλμ νουάρ 7

Συναυλίες – Μουσικές Εκδηλώσεις

Ζέστανε ο καιρός και αναθερμάνθηκαν και οι προσδοκίες μας για... μουσική άνοιξη! Για τη Μεγάλη Εβδομάδα, τα πράγματα είναι ως συνήθως υποτονικά και σε πιο σοβαρό ύφος. Μετά το Πάσχα, η ηρεμία που διαφαίνεται είναι πλασματική: συναυλίες και εμφανίσεις διοργανώνονται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ακυρώνοντας κάθε προσπάθειά μας για έγκαιρο προγραμματισμό και ενημέρωση. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες λοιπόν που επικρατούν, ακολουθούν όλες οι μουσικές εκδηλώσεις για το επόμενο δεκαπενθήμερο:

Ενδιαφέρουσα μουσική συνάντηση λαμβάνει χώρα την Παρασκευή 26 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου Η κλασική μουσική συναντά την παραδοσιακή. Στην αίθουσα Μ2, ο Μάνος Πυροβολάκης, η Χριστίνα Παντελή και η Έλενα Χριστοδούλου γεφυρώνουν δύο είδη που πολλοί θεωρούν ασύμβατα μεταξύ τους, ερμηνεύοντας με τα δύο κλασικά πιάνα και την κρητική λύρα γνωστά κομμάτια.Οι Locomondo δεν χρειάζονται συστάσεις. Τα καινούργια τους -όμως- τραγούδια χρειάζονται και γι’ αυτό θα βρίσκονται 26 και 27 Απριλίου στο BLOCK33. Μετά από 5 χρόνια χωρίς δίσκο, το αγαπημένο ρέγκε συγκρότημα της χώρας κυκλοφορεί, αποκλειστικά μέσα από τις συναυλίες, φρέσκο πράγμα που το κοινό ανυπομονεί να ακούσει.Το ίδιο βράδυ στο υπόγειο του KOO εμφανίζονται οι BrightSide και οι The Family Idiot, συγκροτήματα της πανκ-ροκ που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό Red Bull Bedroom Jam!Οι MAYE, μουσικό σχήμα με όργανα εποχής, παρουσιάζουν την ίδια μέρα (26/4) στο ΓΕΝ ΤΖΑΜΙ (Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο) έργα Ρωμιών συνθετών του 19ου και 20ου αιώνα. Το ίδιο βράδυ της Παρασκευής (26/4) εμφανίζονται στο BLUE BARREL ο Γιώργος Γάκης με τους Troublemakers του, στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ η Μελίνα Κανά, στο ΞΕΦΩΤΟ η Φωτεινή Βελεσιώτου και στο STAGE οι Μελίνα Ασλανίδου, Δημήτρης Μπάσης και Χαράλαμπος Γαργανουράκης.

Το Σάββατο 27/4, τρία μουσικά σχήματα από το εξωτερικό εμφανίζονται στην Θεσσαλονίκη. Οι Bellerushe από το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ξαναεπισκεφθεί την πόλη μας και είχαν αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις. Το ηλεκτρονικό σόουλ τρίο θα προλογίσουν οι δικοί μας Rsn & Esterina στο ΓΑΙΑ LIVE. Οι Kultur Shock είναι σχετικά καινούργια παιδιά στην πιάτσα. Βαλκάνιοι και άλλοι εξωτικοί μουσικοί από την Ρωσία και την Ιαπωνία, με έδρα το Σιάτλ των ΗΠΑ, συμπράττουν σε μία κολεκτίβα εξτρεμιστικού μουσικού παραληρήματος στο PRIN-

CIPAL CLUB στον ΜΥΛΟ. Οι πιο ψαγμένοι πάντως της ηλεκτρόνικα θα βρίσκονται στο LES YPER YPER, όπου θα εμφανιστεί ο Martial Canterel, κατά κόσμο Σον ΜακΜπράιτ, παρέα με τους Denial of Service.Σαββατόβραδο του Λαζάρου (27/4) τραγουδάει όπερα στο SOURLIBOOM ο Παναγιώτης Μανιάτης, ενώ ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου εμφανίζεται στο LOVE CASUAL LIVING, Ασλανίδου, Μπάσης και Γαργανουράκης συνεχίζουν στο STAGE, o κος Κ. παρουσιάζει την καινούργια του δουλειά στην BARΩΔΟ, στο ΞΈΦΩΤΟ είναι η Βούλα Σαββίδη και στη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ το κλασσικό πια σχήμα με Θεοχαρίδη-Πρατσινάκη-Φραγκούλη-Ταλέα.

Κυριακή των Βαϊων (28/4) η Ευανθία Ρεμπούτσικα παρουσιάζει τον δίσκο της Το Αστέρι και η ευχή στο LOVE CASUAL LIVING. Ταξιδιάρικος ο ήχος της, όπως και αυτός των Μεγιαχαβα που παίζουν στο ΞΕΦΩΤΟ παραδοσιακή μουσική από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία το ίδιο βράδυ. Νωρίτερα, θα δοθεί στον χώρο του ΦΙΞ IN ART μία φιλανθρωπική συναυλία με το ροκ συγκρότημα Falcons και την κομπανία Παρα… Πενιές. Ετερόκλιτα, αλλά ομόψυχα, θα δηλώσουν ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ και οι εισπράξεις θα δοθούν για την ενίσχυση του Ιδρύματος Άγιος Παντελεήμων και του Ινστιτούτου Αναπτυξιακής Αποκατάστασης για τα παιδιά με αναπηρία.

Μεγάλη Δευτέρα (29/4) μπαίνουμε για τα καλά στο κλίμα με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Θεσσαλονίκης που θα δοθεί στο Δημαρχείο. Θα παρουσιαστεί το έργο της Μαριλένας Ζλατάνου Θεσσαλονίκη – 24 αιώνες σταυροδρόμι Λαών και Πολιτισμών, με την ίδια στη διεύθυνση ορχήστρας. Το ίδιο βράδυ, ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Θεσσαλονικιό συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ. Το έργο του Ύμνοι Αγγέλων σε Ρυθμούς Ανθρώπων, αλλά και γνωστά τραγούδια της δισκογραφίας του, θα ακουστούν με την συμμετοχή των τραγουδιστών Λιζέτα Καλημέρη και Ανδρέα Καρακότα.Τη Μεγάλη Τρίτη (30/4) το ντουέτο Ολιγόχορδα παρουσιάζει μελωδίες και τραγούδια Ρωμιών συνθετών της Κωνσταντινούπολης από τον 17ο έως και τον 20ο αιώνα, στο ΦΙΞ IN ART.Η αναγκαστική παύση εκδηλώσεων που επικρατεί τη Μεγάλη Εβδομάδα διακόπτεται πανηγυρικά το βράδυ της Ανάστασης. Αν μείνετε στην πόλη και δεν ροβολήσετε σε καμιά εξοχή, σας προτείνουμε τις εμφανίσεις της Γλυκερίας και του επίκαιρου Αγάθωνα στο LOVE CASUAL LIVING το διήμερο 4 και 5 Μαΐου.

Σοφία Μελικίδου

KUFeathers(Inner Ear, 2012)

Μιλάμε καμ ιά φορά γ ια μουσικές που ζωντανεύουν εικόνες. Ή για εικόνες που ζουν στη μουσική. Αυτό ακριβώς κάνει ο KU, κατά κόσμον Δημήτρης Παπαδάτος, στο Feathers. Για την ιστορία, ας αναφέρουμε μόνο ότι έχει μουσικά ντύσει projects, per-formances και θεατρικά έργα, ότι είναι μέλος αρκετών ηχητικών project και κυρίως ότι δημιουργεί τραγούδια βασιζόμενος στον αυτοσχεδιασμό ως προς τη μουσική και στην αυτόματη γραφή ως προς τους στίχους.Αν ο αυτοσχεδιασμός και η αυτόματη γραφή καταφέρνουν να εκμαιεύσουν κάτι από το υποκείμενό τους, αυτό είναι όλες οι επιρροές και οι προσλαμβάνουσές του από το παρελθόν: ήχοι, ταινίες, βιβλία, εικόνες, μουσικές, αισθήματα, εμπειρίες. Αυτό ισχύει και για τον αποδέκτη τους φυσικά. Έτσι εγώ, ακούγοντας το Rubicon, είδα την Γουέντι Τόρανς να σέρνεται στις σκάλες του ξενοδοχείου «Θέα» και τον Τζακ Τόρανς να στέκεται από πάνω της με το σφυρί του ροκέ. Στον βόμβο του In certain amounts of sun ένιωσα την κλειστοφοβία και το αίσθημα πνιγμού που βγάζουν η «Μεταμόρφωση» και η «Δίκη» του Κάφκα. Οι ήχοι του Millions βαδίζουν στο δρόμο του “Sheep” των Pink Floyd από το μακρινό 1977 -και υπενθυμίζουν ότι η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει ποτέ. Από την άλλη, βέβαια, εγώ είδα τα προαναφερόμενα. Εσύ μπορεί να δεις κάτι τελείως διαφορετικό. Ίσως την ακτινογραφία των σημερινών ερωτικών σχέσεων στο Babygirl. Ίσως την αναζήτηση της θέωσης στο Jerusalem. Έχει καμιά σημασία όμως; Άκου το ορχηστρικό Adrift in the vague και θα καταλάβεις πως όχι. Και πως η μαγεία της Τέχνης κρύβεται στο ότι σημαίνει εντελώς διαφορετικά πράγματα για τον καθένα μας...

μουσική

Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι

ww

w.t

op

osb

oo

ks.g

r

γ έκδοση

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα

με φόντο την πολυεθνική

Θεσσαλονίκη των αρχών

του 20ού αιώνα

Bellerushe

Ευανθία Ρεμπούτσικα

φιλμ νουάρ 8

Πού οφείλεται αυτή η “μετακόμιση”; Οι ιστορίες “κάνουν κύκλους” ή η ίδια η ζωή;Όπως είδατε -προφανώς- στο βιβλίο, η μετακόμιση είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για μένα. Ξυπνάει μέσα μας έντονα και αντίθετα συναισθήματα, που έχουν σχέση με την απώλεια, το πένθος, το παρελθόν, αλλά και με τη χαρά του νέου ξεκινήματος, της στροφής, της ολοκλήρωσης του «κύκλου», όπως λέτε. Αυτό δεν γίνεται φυσικά χωρίς εκπλήξεις, χωρίς κόστος, χωρίς σεισμούς. Ο κύκλος των δύο βιβλίων γίνεται έτσι, στα Διηγήματα Ψ οι αναλυόμενοι μιλούν για την εμπειρία τους πλάι στον αναλυτή, ενώ στο Ακούω όπως

Αγαπάω ο ψυχαναλυτής μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για έξι ψυχαναλυτικά περιστατικά. Το σκηνικό μένει το ίδιο, αλλάζει απλά η οπτική γωνία. Όπως ελπίζω να γίνονται πάντα οι κύκλοι της ζωής, με αλλαγή θέσης για την παρατήρηση των θεμάτων της.

Αυτό το “όπως” ανάμεσα στα ρήματα είναι ομοιωματικό ή τροπικό;Είναι ένας παραλληλισμός των δύο ρημάτων με τα πολλά κοινά στοιχεία, εκτός του ότι έχουν ίδια αρχή και ίδιο τέλος. Στην ψυχανάλυση, ο θεραπευτής αγαπάει τον ψυχαναλυόμενο, αλλά όπως τον ακούει, με τον αντίστοιχο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό τρόπο. Τον αγαπάει για να τον ακούει. Τίποτα περισσότερο. Στην ουσία, ο τίτλος είναι η αποτύπωση του προβληματισμού των ψυχαναλυτών που σχετίζεται με την αγωνία τής έκφρασης των συναισθημάτων τους.

Τα λόγια του ποιητή Γιάννη Αγγελάκα “ακούω την αγάπη... και δεν ακούω τις σκέψεις μου” σας εκφράζουν;Μου ερεθίζετε το ενδιαφέρον να γνωρίσω την ποίηση αυτή, γιατί ο στίχος μου αρέσει. Η αγάπη είναι ένα πλατύ σύνολο ψυχικών πραγμάτων, όχι απαραίτητα θετικών, αλλά νομίζω πως η «εξυπνάδα» και το «συμφέρον» τού ανθρώπου είναι να καταφέρει να ακούσει τον άλλο, αποφεύγοντας την εγωκεντρική συμπεριφορά της προσκόλλησης στην προσωπική θέση και σκέψη. Φυσικά λοιπόν ο συνονόματος ποιητής φαίνεται να με εκφράζει. Θα τον ακούσω… προσπαθώντας να μην ακούσω τις σκέψεις μου και θα σας πω…

Διακρίνω πολύ χιούμορ, λογοπαίγνια και φιλοπαίγμονα διάθεση μέσα από τη δέουσα σοβαρότητα. Είναι κι αυτά “εργαλεία της δουλειάς”;Η ψυχανάλυση λέει πως το χιούμορ είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας του ανθρώπινου Εγώ απέναντι στο άγχος της ψυχής. «Εργαλείο της δουλειάς» λοιπόν για τον συγγραφέα-ψυχαναλυτή, σίγουρα, αφού δουλειά του είναι να αναγνωρίζει και να ονοματίζει το άγχος και την αγωνία που ανιχνεύει στην ψυχή του, ακούγοντας τα άγχη των ανθρώπων που τον εμπιστεύονται.

Ο όρος “ψυχική ανθεκτικότητα” (resilience) είναι ταυτόσημος του βυζαντινού “ανάκαρα”; Σχετίζεται με την ψυχανάλυση του υποσυνείδητου;Ναι, όλα γίνονται πιο εύκολα, άρα και η ψυχανάλυση, όταν ο άνθρωπος διαθέτει ψυχική ανθεκτικότητα. Ήδη, η απόφαση να κάνει κάποιος μια βουτιά στο υποσυνείδητό του, να επενδύσει σε μια θεραπευτική διαδικασία, δεν είναι περίτρανη απόδειξη ύπαρξης ψυχικής ανθεκτικότητας; Πράγματι, χωρίς ανάκαρα δεν πετυχαίνει κανείς τίποτα.

Στην ομιλία σας μου άρεσε ο συσχετισμός του Μεγάρου Μπίλλη με την ψυχική ανθεκτικότητα της πόλης μας!Σκέφτηκα πως είναι ένα κτίριο που χτίστηκε μετά από ένα τραγικό γεγονός στο σημείο όπου προκλήθηκε ο θάνατος τόσων ανθρώπων και που για την κοινωνία της πόλης αποτελεί ένα τραυματικό περιστατικό (Σεισμός του 1978). Αναλογικά λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε πως η ψυχική ανθεκτικότητα του συνόλου, της κοινότητας, σε αντιστοιχία με την ατομική ψυχική ανθεκτικότητα, φάνηκε αποτελεσματική. Κατάφερε να αντιμετωπίσει το τραύμα, να «ανοικοδομήσει» όπως θα λέγαμε για το άτομο, χτίζοντας ένα οικοδόμημα με γενική αποδοχή και χρησιμότητα. Κι αυτή τη φορά χτίστηκε ένα κτίριο με αντισεισμική ανθεκτικότητα.

Σας αρέσει το γαλλικό φιλμ νουάρ;Αγαπώ το σινεμά, γιατί δίνει εικόνα στην ψυχική πραγματικότητα, είναι όνειρα που κάνουμε ξύπνιοι. Το γαλλικό φιλμ νουάρ, με τις ψυχογραφικές του ταινίες και το χαμηλό φωτισμό, διατηρεί πάντα καλή θέση στις επιλογές μου. Η πλοκή και η αναζήτηση που θα ρίξει φως στα σκοτεινά σημεία της υπόθεσης ταιριάζουν με την ψυχαναλυτική προσπάθεια της εξέλιξης και της ανατροπής.Όσο για το δικό μας «Φιλμ Νουάρ», που με φιλοξενεί σήμερα, του εύχομαι αντοχή και «ψυχική ανθεκτικότητα» για να ανταπεξέλθει στις δοκιμασίες και τους τραυματισμούς που υφίσταται αυτόν τον καιρό. Σας ευχαριστώ!

Δυο, κορυφαίας αξίας και σημασίας, ρήματα κι ανάμεσά τους ένα επίρρημα. Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου του Γιάννη Βαϊτσαρά, που περιέχει ψυχαναλυτικές ιστορίες καθημερινότητας! Μέσα τους “ο ψυχαναλυτής θρέφει τη φαντασίωση να «ξεγυμνωθεί» πάνω στο ντιβάνι”, όπως και στο εξώφυλλο. Μέσα τους επιγράφεται η πορεία του “από την Αρχιτεκτονική των Εσωτερικών Χώρων ως την Ανθρωπογεωγραφία και την Κλινική Ψυχολογία”.

Ποια ανάγκη σάς ώθησε να γίνεται διηγηματογράφος; Η “επιπλέουσα προσοχή” βοήθησε;Η επιπλέουσα προσοχή είναι ο πολύ ιδιαίτερος τρόπος που ακούει ένας ψυχαναλυτής. Αφουγκράζεται τις ψυχικές κινήσεις του ανθρώπου, αυτές τον ενδιαφέρουν περισσότερο, παρά η πραγματική ιστορία που διηγείται ο αναλυόμενος. Ο αναλυτής σιωπά. Όμως έχει να πει πολλά. Ο δικός μου τρόπος να εκφράζω την κραυγή που πνίγω στη σιωπή είναι η μυθοπλασία. Στα δύο βιβλία μιλώ για τις δυσκολίες και τις χαρές του ιδιαίτερου και συχνά παρεξηγημένου επαγγέλματος. Μιλώ για τις ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις που συναντάει στα ταξίδια μέσω των υποσυνείδητων των αναλυόμενων. Αλλά κυρίως για το δικό του, το προσωπικό του ψυχικό ταξίδι μέσα σε αυτή τη δουλειά.

Γιάννης Βαϊτσαράς Ακούω, όπως αγαπάω

Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη

βιβλίο

φιλμ νουάρ 9

φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Ο ΜΑΝΑΒΗΣ / IRON MAN 3 / ΧΙΟΝΑΤΗ / ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

Ο ΜΑΝΑΒΗΣ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης ΚουτσιαμπασάκοςΔιάρκεια: 82’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Ένα φορτηγό που διανύει την ίδια δύσβατη διαδρομή για 26 συναπτά έτη. Ένα φορτηγό που μεταφέρει ένα φορτίο πολύ πιο σημαντικό και πολύτιμο από τα προϊόντα του. Είναι ένας τροχοφόρος δίαυλος επι-κοινωνίας. Είναι η μία και μοναδική δίοδος επαφής μεταξύ δύο κόσμων που συνορεύουν. Δύο κόσμοι που μοιάζουν τόσο μακρινοί σαν να κατοικούν σε διαφορετικά σύμπαντα. Είναι μία ενοχλητική υπεν-θύμιση πως για να ξεχαστεί κάποιος, πρέπει πρώτα κάποιος άλλος να τον λησμονήσει. Ο Νίκος Αθανα-σιάδης ξεκινά με το φορτηγό - μανάβικό του από τα Τρίκαλα, με προορισμό τα απομακρυσμένα και δυσπρόσιτα χωριά της Πίνδου. Εκεί που αυτό που ονομάζουμε καθημερινότητα δείχνει να αποκτά μία διαφορετική έννοια. Λίγο πέρα από τα σύνορα που τοποθετήσαμε εμείς, με δική μας πρωτοβουλία. Αγνοώντας επιδεικτικά όσους έτυχε να βρίσκονται

έξω από τους φράχτες. «Ο μανάβης» μας προσκαλεί να ρίξουμε μια ολοκληρωμένη και όχι κλεφτή ματιά στο τέλος του ορίζοντα. Η μαγιά του ντοκιμαντέρ του (Τρικαλινού, συντοπίτη του «μανάβη») Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου αποτε-λείται από σπάνια και δυσεύρετα υλικά που πρέπει να σκάψεις πολύ για να τα βρεις. Όταν βρεθούν όμως, σου χαρίζουν μία λάμψη ατόφια και μοναδική. Δεν έχουν ανάγκη από κινηματογραφικές μετα-μορφώσεις ούτε από σκηνοθετικά μερεμέτια. Δεν είναι προκάτ, δεν είναι σουλουπωμένα. Είναι η ίδια η ζωή, που ξεδιπλώνεται μπροστά μας σκληρή και ταυτόχρονα όμορφη. Κουραστική αλλά συγχρόνως ξέγνοιαστη. Οι πρωταγωνιστές αυτού του ντοκιμα-ντέρ δεν είναι μουσειακά εκθέματα ούτε λαογραφικά αντικείμενα. Είναι πρωταγωνιστές χαρισματικοί και προικισμένοι απλούστατα διότι είναι αυτοί που είναι. Με μια κουβέντα, είναι πέρα για πέρα αληθινοί και χειροπιαστοί. Το έχουμε ξαναπεί: η ζωή δεν είναι υποχρεωμένη να τρέχει λαχανιασμένη πίσω από την αληθοφάνεια. Της αρκεί το ότι είναι αληθινή από την κορφή ως τα νύχια. Είναι αληθινή σε κάθε της έκφανση. Δίχως κορυφώσεις, εντάσεις, και ηρεμίες πριν από καταιγίδες. Κάθε στιγμή περικλείει

τα πάντα χωρίς καλά καλά να το ξέρει η ίδια. Η Πίνδος συμμετέχει στην καταγραφή της πραγματι-κότητας, συμπρωταγωνιστεί σε αυτό το ταξίδι. Με ένα φυσικό φως που λούζει τα πάντα, με ένα τοπίο που κουμπώνει με τους ανθρώπους της. Με τόσο υποσχόμενα θεμέλια λοιπόν, ο ρόλος του σκηνοθέτη είναι απλώς διεκπεραιωτικός; Δεν έχει τίποτα να προσφέρει και η παρουσία του είναι δια-κοσμητική; Κάθε άλλο. Η απλότητα είναι πάντοτε ένα πολύπλοκο ζητούμενο. Δεν είναι καθόλου αυτο-νόητο ότι ο σκηνοθέτης θα έχει την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα να βάλει το «εγώ» του σε δεύτερο πλάνο. Να αφήσει την ιστορία του να αναπνεύσει και να δώσει τους καρπούς της. Ο Κουτσιαμπασάκος είναι συνεχώς παρών ακριβώς επειδή δεν αγχώνεται να δηλώσει την παρουσία του. Αφηγείται με νηφα-λιότητα, διατηρεί τους χαμηλούς τόνους, γίνεται τρυφερός χωρίς να χάνει όμως την αυστηρότητά του. Εν τέλει, κατορθώνει να πραγματοποιήσει ένα μεστό και περιεκτικότατο οδοιπορικό στην πίσω όψη του καθρέφτη, σε γωνιές και μέρη της Ελλάδας που δείχνουν καταδικασμένα να μείνουν εσαεί αόρατα. Ένα road movie με τερματικό σταθμό μία ελληνική no man’s land.Οι εποχές θα εναλλαχθούν, οι καλλιέργειες θα δια-δεχθούν η μία την άλλη. Τα χρώματα αλλάζουν, το τοπίο αλλάζει, όπως και οι άνθρωποι, έστω και ανεπαίσθητα. Άλλοτε μελαγχολούν και απογοητεύ-ονται, άλλοτε αισιοδοξούν και χαμογελούν. Κάποιοι από αυτούς μπορεί και να μην είναι εκεί την επό-μενη φορά. Σε αυτό το σκηνικό, ο «μανάβης» είναι η σταθερά που προσδίδει σιγουριά. Είναι ο απε-σταλμένος του κόσμου που ξέχασε προς τον κόσμο που ξεχάστηκε. Είναι ο δικός τους άνθρωπος εφ’ όρου ζωής. Προαναγγέλλει την άφιξή του σε κάθε χωριό με ένα ξεχωριστό τραγούδι. Δεν γίνεται να τον μπερδέψουν, δεν πρέπει να τον μπερδέψουν με κανέναν άλλο. Ο Κουτσιαμπασάκος επί της ουσίας διεξάγει μία ανθρωπολογική μελέτη, η οποία όμως δεν είναι στείρα προσανατολισμένη στα στοιχεία και τις πληροφορίες. Αντιθέτως, είναι σφόδρα ανθρω-ποκεντρική, είναι αφοσιωμένη στο ζουμί κάτω από τη φλούδα και δεν περιορίζεται σε μία αίσθηση κατε-πείγοντος και επίκαιρου. Πρόκειται για μία ιστορία που βαστά δεκαετίες και που αναμένεται να βαστήξει κι άλλες μέχρι να εκλείψουν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Το αντιφατικό πορτρέτο μιας χώρας που τσαλαβούτησε μπουσουλώντας προς την ανάπτυξη και ονειρεύτηκε μεγαλεία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και τα παρεπόμενα.

Αξιολόγηση: ****Γιώργος Παπαδημητρίου

φιλμ νουάρ 10

ΧΙΟΝΑΤΗ(BLANCANIEVES/ SNOW WHITE) Σκηνοθεσία: Πάμπλο ΜπέργκερΠαίζουν: Μακαρένα Γκαρσία, Μαριμπέλ Βερντού, Άντζελα Μολίνα, Ντανιέλ Χιμένεθ Κάτσο, Περ ΠόνσεΔιάρκεια: 104’

Σε όλους αρέσουνε τα παρα-μύθια επειδή χαλκεύεται όμορφα η αλήθεια. Όμως, η Καρμεντσίτα του Μπέρ-γκερ, μια εκδοχή της «Χιονά-της και των επτά νάνων» είναι ένα «πειραγμένο παραμύθι». Έτσι, τα βάσανα της Καρμε-ντσίτα δεν έχουν αίσιο τέλος, με κάποιο βασιλόπουλο να την υπερασπίζεται και να νικά για χάρη της, τους κακόβουλους

που την περιτριγυρίζουν. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στη δεκαετία του 1920 στη Σεβίλη, με τη μοίρα της Καρμεντσίτα να της στρώνει αγκάθια στο διάβα της ζωής της, με την έλευσή της στον κόσμο ετούτο. Την ώρα που τραυματίζεται από τον ταύρο ο φημισμένος ταυρομάχος πατέρας της, η μητέρα της αφήνει την τελευταία της πνοή στη διάρκεια του τοκετού της. Ο πατέρας σε αναπηρικό καροτσάκι και η μητριά κάνει τα πάντα για να δυστυχήσει η Καρ-μεντσίτα. Η φυγή με κάτι ταυρομάχους νάνους δείχνει αρχικά πως, επιτέλους, τα βάσανά της τέλειωσαν, όμως ο φθόνος και η κακία της μητριάς δεν έχουν πει την τελευταία λέξη. Το καινούργιο και ενδιαφέρον στην ιστορία του Βάσκου σκηνοθέτη ωστόσο, δεν περιορί-ζεται στην πολιτικά μη ορθή προσέγγιση του παραμυθιού. Διευρύνεται κυρίως στα αισθη-τικά μέσα που χρησιμοποιεί. Ασπρόμαυρη, βωβή ταινία με τις ατέλειες και τα προτερή-ματα που αυτές φέρουν, όπως η εξπρεσιονιστική, έντονα θεατρική ερμηνεία, αλλά και η συμπύκνωση νοήματος από την εικόνα, με το λόγο να μοιάζει περιττή πολυτέλεια. Με τη νοσταλγία να ξεχειλίζει από τις εικόνες, να μας κάνει να μελαγχολούμε γλυκά, αναπολώ-ντας μιαν αθωότητα και μια λιτότητα που ακούσαμε, αλλά δεν συναντάμε στις μέρες μας. Η μόλις δεύτερη ταινία του Πάμπλο Μπέργκερ, όπως και το «The Artist»του Μισέλ Χαζα-ναβίτσιους, μοιάζουν με καταφύγιο, τουλάχιστον για τους σινεφίλ, που βάλλονται από τον ορυμαγδό της υπερβολής ελέω και των νεότερων τεχνολογιών. Και η σημειολογία, περή-φανη κι αυτή, στην άκρατη θορυβολογία των καιρών, στο διάλογο κομμένων κεφαλών, η απάντηση βρίσκεται στη συμπυκνωμένη μελαγχολική σιωπή των εικόνων.

Αξιολόγηση: ****Γιάννης Ν. Γκακίδης

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ

Σκηνοθεσία: Σέργιος Βαφειάδης Διάρκεια: 80’

ΦΑΡΓΚΑΝΗ

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για την ελληνική πανκ σκηνή και για την έξαρση της πανκ ιδεολογίας και μουσικής ως κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο μέχρι και σήμερα. Στο ντο-κιμαντέρ παρελαύνουν πανκ συγκροτήματα που έγραψαν ιστορία στη συγκεκριμένη ελλη-νική μουσική σκηνή, όπως: Αντίδραση, Αδιέξοδο, Panx Romana, Stress, Deus Ex Machina, Ex Humans, Ναυτία, Ξεχασμένη Προφητεία και άλλα. Η ταινία είναι παραγωγής του Σέργιου Βαφειάδη, του Μιχάλη Νταλανίκα και της ομάδας Omega Commons.

φ.ν.

IRON MAN 3

Σκηνοθεσία: Σέιν Μπλακ Παίζουν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Ντον Τσιντλ, Γκουίνεθ Πάλ-τροου, Γκάι Πιρς, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζον Φαβρό, Ρεμπέκα Χολ, Γουίλιαμ Σάντλερ, Μιγκέλ ΦερέρΔιάρκεια: 130’

ΒΑΚΟΥΡΑ 1, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&3&5, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&2&10&11, VILLAGE COSMOS 2&4&5&6&10

Έντονη ανησυχία διακατέχει τον τελευταίο καιρό τον πολυμή-χανο εκατομμυριούχο Τόνι Σταρκ, που σχετίζεται με την τελει-οποίηση των νέων του όπλων, την τηλε-συναρμολόγηση της μεταλλικής του πανοπλίας και τη σύνταξη της πανίσχυρης ομά-δας των πανομοιότυπων Iron Men. Στο βάθος του υποσυνείδη-τού του, όμως, κρύβεται καλά η μοχθηρή εικόνα του παρανοϊ-κού εξτρεμιστή Μανδαρίνου, που θεωρείται ο υπαίτιος των αιμα-τηρών βομβιστικών επιθέσεων, στα κέντρα μεγάλων αμερικάνι-κων μεγαλουπόλεων. Τη στιγμή που ο Σταρκ θα κηρύξει ανέν-δοτο αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία, προκαλώντας τον εχθρό σε μια «ένας προς έναν» μονομαχία, στη ζωή του θα εισβάλλουν δύο γνώριμοι από το παρελθόν: η γοητευτική γενετίστρια και εφή-μερος έρωτάς του για μια (millenium) βραδιά, Μάγια Χάνσεν και ο παράξενος βιο-ερευνητής Όλντριτς Κίλιαν, που οι μυστηριώ-δεις κινήσεις τους θα του κινήσουν τις υποψίες πως αμφότεροι σχετίζονται με τα πολύνεκρα μακελειά.Ιδιαίτερο είναι το φόντο, που πάνω του ο δημιουργός απλώνει την ίντριγκα. Γιορτινό, χριστουγεννιάτικο, με λαμπιόνια, βεγ-γαλικά και λούτρινα αρκούδια - δώρα στον περίγυρο. Σε αντί-θεση δηλαδή με το θολό, τον σκοτεινό εσωτερικό κόσμο του Άιρον, που λεπτό με το λεπτό αντιλαμβάνεται πως ο Αρμαγεδ-δόνας πλησιάζει. Και ω, του θαύματος! Εκεί που οι καλομαθη-μένοι θεατές περιμένουν μια pulp μονομαχία με κάποιον επίσης δυνατό κακίστρο αντίπαλο, ο Σέιν Μπλακ κάνει την ολόδική του τομή και ταξιδεύει την εικόνα καμιά εικοσαριά (και βάλε) χρό-νια πίσω, γεμίζοντας το κάδρο του με κλώνους του μοχθηρού T-1000, του Cameronίσιου εκείνου υπερ-ρομπότ, που η κόντρα του με τον απόλυτο Terminator, άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο που η φανταστική περιπέτεια απεικονιζόταν στο πανί. Με έναν στρατό Εξολοθρευτών από την μια μεριά και μια διμοιρία ιπτά-μενων εναλλακτικών Transformers από την άλλη, γίνεται εύκολα αντιληπτό, πως το εκρηκτικό φινάλε στο γιγαντιαίο καρνάγιο (εκεί που πραγματικά αποδίδεται η 3-D λογική της παραγωγής) θα επι-στρέψει και με το παραπάνω, το αντίτιμο του εισιτηρίου, που κατέ-βαλλε στο γκισέ ο σινεφίλ.Κρίνοντας λοιπόν, από το γεγονός πως οι τίτλοι τέλους άρχισαν να πέφτουν, δίχως ποτέ να κρυφοκοιτάξω το ρολόι - χρονόμετρό μου, ομολογώ πως ο «Iron Man 3» ξεπέρασε μια από τις βασικές δοκιμασίες με επιτυχία. Και μάλιστα αποφεύγοντας να κινηθεί στα τετριμμένα μονοπάτια της κομικένιας man to man τελικής αναμέτρησης, στοιχείο που από την άλλη προδίδει την απουσία ενός και μοναδικού βασικού αντιπάλου, παρά τα όσα μαρτυρά η σύνοψη ή το τρέιλερ. Η μορφή, άλλωστε, του ερημίτη γενει-οφόρου Ταλιμπάν, όπως τον αποδίδει ο Sir Kingsley, εξατμίζε-ται καθώς η υπόθεση μεσιάζει, ορίζοντας όμως και το πολιτικό μήνυμα της ιστορίας: μην ακούς για εξωγήινους Μπιν Λάντεν και ακριβοθώρητους Καντάφηδες. Ανδρείκελα είναι, που από πίσω τους κρύβεται κάτι ακόμη πιο ισχυρό. Μια Λερναία Ύδρα, που κόβοντας της το ένα κεφάλι, ξεπετάγονται δύο στην θέση του!

Αξιολόγηση: ***Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική στο www.moviesltd.gr)

ταινίες

Το Νόστος προτείνει

φιλμ νουάρ 11

ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ (QUARTET)Σκηνοθεσία: Ντάστιν Χόφμαν Παίζουν: Μάγκι Σμιθ, Τομ Κόρτνεϊ, Μάικλ Γκάμπον, Μπίλι Κόνολι, Πολίν Κόλινς Διάρκεια: 98’

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2η εβδομάδα)

Πόσο εύκολο είναι για μια ταινία με πρωταγωνιστές και σκηνο-θέτη γύρω στα 70+ να αφή-νει μια γεύση ανεμελιάς, νεανικού κεφιού και λαχτά-ρας για ζωή; Η απάντηση είναι πως όταν οι προϋπο-θέσεις το ευνοούν, τότε είναι εύκολο. Το «Κου-αρτέτο» είναι μια κομεντί χαρακτήρων και η πρώτη επίσημη σκηνοθετική από-

πειρα του Ντάστιν Χόφμαν μετά από 40+ χρόνια καριέρας.Η ταινία αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά ενός θεατρι-κού έργου του Ρόναλντ Χάργουντ (σεναριογράφος μεταξύ άλλων του «Πιανίστα») ο οποίος επιμελήθηκε και το σενάριο. Παρα-κολουθεί τη ζωή παλαίμαχων τραγουδιστών της όπερας στον οίκο ευγηρίας μουσικών Σερ Τόμας Μπίτσαμ. Η πάντα υπέροχη Μάγκι Σμιθ στο ρόλο της ντίβας Τζιν καταφθάνει στην έπαυλη και προκαλεί αναστάτωση. Δυσάρεστες κι ευχάριστες αναμνή-σεις, παλιοί έρωτες και αντιζηλίες συνθέτουν αυτό το ενδιαφέ-ρον παζλ χαρακτήρων που ενσαρκώνονται υποδειγματικά από τους Τομ Κόρτνεϊ, Μάικλ Γκάμπον, Μπίλι Κόνολι, Πολίν Κόλινς και άλλους. Το καστ συμπληρώνουν και μουσικές προσωπικό-τητες όπως η σοπράνο Γκουίνεθ Τζόουνς.Ο Χόφμαν άργησε να περάσει πίσω από τις κάμερες, ειδικά σε μια εποχή που οι ηθοποιοί το συνηθίζουν αρκετά νωρίς στην καριέρα τους. Δεν αποφεύγει τις κοινοτυπίες, ωστόσο πετυχαί-νει με τη βοήθεια του ειδυλλιακού τοπίου, της φωτογραφίας, της υπέροχης μουσικής και κυρίως του εξαίσιου καστ το οποίο αποτελείται από μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του βρε-τανικού θεάτρου, να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές, ευχάριστο, τρυφερό και αρκετά συγκινητικό αποτέλεσμα.

Αξιολόγηση: ***Λένα Χασιώτη

ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ(THE CROODS)Σκηνοθεσία: Κερκ Ντε Μίκο, Κρις Σάντερς Με τις φωνές των: Νίκολας Κέιτζ, Έμα Στόουν, Ράιαν Ρέινολντς, Κάθριν Κίνερ, Κλαρκ Ντιουκ, Κλόρις ΛίτσμανΔιάρκεια: 98’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2&3&4, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&3&8&11, VILLAGE COSMOS 3&4&6 (2η εβδομάδα)

Είναι γνωστό πως το animation είναι μια τέχνη, που απεικονίζει πολλά και εννοεί ακόμη περισσότερα. Ένα είδος που χαί-ρει εκτίμησης και τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί ραγδαία, κάνοντας «άλματα» τεχνικά μα και καλλιτεχνικά προς την επί-τευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσμα-τος. Έτσι, λίγο καιρό πριν τα αναμενόμενα μεγάλα σίκουελ κατακλύσουν τις σκοτει-

νές αίθουσες («Despicable Me 2», «Monsters University» και «Cloudy With a Chance of Meatballs 2») κάνουμε μια αναδρομή στην παλαιολιθική εποχή. Σε αυτή τη νέα παραγωγή της Dreamworks (και την πρώτη animated ταινία που διανέμει σε συνεργασία με αυτή η 20th Century Fox) οι Κρις Σάντερς και Κερκ Ντε Μίκο μας συστήνουν τους Κρουντς, μια πατριαρχική οικογένεια Νεάντερταλ, που καλείται να αφήσει τον ασφαλή μικρόκοσμο της σπηλιάς ενόψει της συντέλειας του κόσμου. Μέσα από την ταινία θίγονται έννοιες όπως η αξία της οικογένειας, η ανάγκη των νέων να χαράξουν τη δική τους πορεία καθώς επίσης και η εμπιστοσύνη και πως αυτή μπορεί να γεφυρώσει ένα χάσμα. Η σοφία δεν γνωρίζει ηλικία. Μια δροσερή και διασκεδαστική περιπέτεια με σεναριακά κενά και όχι και τόσο ευφάνταστους διαλόγους, που όμως τα στοιχεία της εποχής μας δοσμένα «προϊστορικά» κρατούνε τη σπιρτάδα, δημιουργώντας μια κεφάτη ατμόσφαιρα. Χαλαρό χιούμορ και όμορφα σκηνικά μέρη βγαλμένα από το «Avatar» διέπουν αυτή την κωμική περιπέτεια που οι κεντρικοί της χαρακτήρες φαντάζουν να βγήκαν από το συνονθύλευμα των «Brave» και «Ice Age». Η ταινία των 135 εκατομμυρίων δολαρίων, που ξεκινάει πρώτη στο δρόμο των μεγάλων παραγωγών animation της χρονιάς είναι μια ευχάριστη επιλογή για μικρούς και μεγάλους.

Αξιολόγηση: ***Νίκος Χασάπης

Η ΕΠΙΘΕΣΗ (L’ATTENTAT/ THE ATTACK)Σκηνοθεσία: Ζιάντ ΝτουεϊρίΠαίζουν: Αλί Σουλιμάν, Ευγενία Ντόντενα, Ρεϊμόντ Αμσελέμ, Καρίμ Σαλέχ, Ουρί Γκαμπριέλ Διάρκεια: 102’

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2η εβδομάδα)

Όταν βαδίζεις σε ένα παχύ χαλί και το πόδι σου βουλιάζει μέσα του, τα βήματα μοιάζουν ονειρικά. Όταν όμως τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια σου, τότε πέφτεις και τραυματίζεσαι! Το πέσιμο του Άραβα Αμίν Τζαφάρι είναι πολύ απότομο, γι’ αυτό τραυμα-τίζεται βαριά. Εργάζεται ως χειρουρ-γός σε νοσοκομείο του Τελ Αβίβ, έχει φίλους Ισραηλίτες κι από καιρό έχει

ενσωματωθεί στη νέα του πραγματικότητα. Σε μια επίσημη τελετή μάλιστα βραβεύεται για τις ιατρικές υπηρεσίες του. Κι ενώ όλα προϊδεάζουν για μια ευάρεστη ζωή, μια έκρηξη με θύματα 17 άτομα, εκ των οποίων τα περισσότερα παιδιά, προκαλεί αλυσιδωτές εκρήξεις στον ψυχισμό του. Γιατί η αστυνομία ανακαλύπτει, ότι ο βομβιστής τρομοκράτης ήταν η γυναίκα του.Από εδώ ξεκινά η κάθοδος στον Άδη. Σοκαρισμένος αρχικά, πεπεισμένος ακράδαντα για την αθωότητά της, διερευνά τα στοιχεία και ανακαλύπτει σταδιακά πόσο εξαπατημένος βρέθηκε. Τοποθετώντας αργά, αλλά σωστά, το κάθε κομμάτι του παζλ στη θέση του, δια-πιστώνει τον προσηλυτισμό, το φανατισμό και την εμμονή της με τα εθνικά ζητήματα που μαστιγώνουν τον παλαιστινιακό λαό. Με έντονα στοιχεία θρίλερ, δράματος και με κυρίαρχη την πολιτική χροιά, ο συνεργά-της πολλών ταινιών του Ταραντίνο κινηματογραφεί το ομώνυμο διεθνές μπεστ-σέλερ του Γιασμίνα Χάντρα (εικάζεται πως είναι ψευδώνυμο, μεταφράστηκε όμως σε 40 γλώσ-σες, μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά) με απλότητα, ρεαλισμό, ποιητικότητα και συναί-σθημα. Η αμφιβολία, η ανατροπή δεδομένων, τα όρια των σχέσεων, η αποξένωση του ζεύγους, η αντιφατική πραγματικότητα και ο φονταμενταλισμός θίγονται με πίκρα, ειλικρί-νεια και ουδετερότητα, αποτυπώνοντας λιτά τη στρατιωτική συμπεριφορά των Ισραηλιτών απέναντι στην απονενοημένα «εκρηκτική» αντίσταση των Παλαιστινίων.

Αξιολόγηση: ***Γιάννης Τοτονίδης

ταινίες

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝτηλ. 2310 261727

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

φιλμ νουάρ 12

Παίζονται επίσης...

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ(GREAT EXPECTATIONS)Σκηνοθεσία: Μάικ ΝιούελΠαίζουν: Τζέρεμι Έρβιν, Χόλιντεϊ Γκρέιντζερ, Ρέιφ Φάινς, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Τζέισον Φλέμινγκ, Σάλι Χόκινς, Ρόμπι Κολτρέιν, Γιούεν ΜπρέμνερΔιάρκεια: 128’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 8 (2η εβδομάδα)

Τις «Μεγάλες προσδοκίες» του Κάρολου Ντίκενς αποφάσισε να μεταφέρει για μια ακόμη φορά στη μεγάλη οθόνη, ο γνωστός κυρίως από το «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία», Μάικ Νιούελ. Στη μετα-

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑΣκηνοθεσία: Δημήτρης Αθυρίδης Διάρκεια: 126’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ – ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ (3η εβδομάδα)

Εκ πρώτης όψεως η ιδέα να γυρί-σεις ντοκιμαντέρ για έναν άνθρωπο που δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα το έργο του είναι αρκετά παράτολμη, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα πρόσωπο τόσο αμφιλεγόμενο όσο ο Γιάννης Μπουτάρης. Κι όμως, ο Δημήτρης Αθυρίδης παραδίδει ένα ζωντανό και ενδιαφέρον φιλμ που δεν παρακολουθεί απλώς την προε-κλογική εκστρατεία του νυν δημάρ-χου, αλλά ταυτόχρονα αποπειράται μια σκιαγράφηση του χαρακτήρα του μέσα από εξομολογήσεις του

τάζεις το ρολόι σου μέσα στην σκοτεινή αίθουσα. Δυστυ-χώς για τον σκηνοθέτη του συνεκτικού «Blue Valentine», στη νέα του ταινία η παραπάνω κίνηση αποτελεί δεδο-μένο. Παρότι ξεκινά εκμεταλλευόμενος τη δυναμική που φέρει η φιγούρα του Ράιαν Γκόσλινγκ πάνω σε μια μηχανή και συνεχίζει με την αφήγηση της προσπάθειας ενός αγριμιού να γίνει καλός πατέρας κλέβοντας τρά-πεζες, αποδεικνύεται ιδιαίτερα φιλόδοξος όταν επιχει-ρεί να κινηθεί πολυεπίπεδα στην κινηματογράφησή του. Με πρόθεση να χωρίσει το φιλμ σε τρεις διακριτές ενό-τητες και να σχολιάσει υποδόρια τα ανεξάντλητα ζητή-ματα της ανθρώπινης φύσης, το μόνο που καταφέρνει είναι να διαγράφει κύκλους γύρω από τα ίδια μοτίβα και να οδηγείται σε μία ευκόλως προβλεπόμενη εξέλιξη. Ωστόσο, έννοιες όπως διαφθορά, δικαιοσύνη, εκδίκηση και κάθαρση δεν θα πάψουν ποτέ να απασχολούν δημιουργούς και θεατές. Από αυτή την άποψη, η ταινία προσφέρεται για πρόσκαιρο προβληματισμό και κριτική παγιωμένων θεσμών και αξιών. Ενδιαφέρον έχει και η πρωτότυπη μουσική του Μάικ Πάτον που προσδίδει στο τελικό αποτέλεσμα όλους εκείνους τους τόνους της ματαίωσης, της εσωτερικής σύγκρου-σης, των χαμένων προσδοκιών που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν την ταινία στο σύνολό της, στο «τέλος του δρόμου» της.

Αξιολόγηση: ***Κική Μουστακίδου

Μαθήματα ζωής, Stoker, Το σώμα, Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων, Ξέχασέ το, Broken City, Ο Όλυμπος έπεσε, Δεν κρατιέμαι, Παρενέργειες, Ο έρωτας της βασίλισ-σας, Οζ: Μέγας και παντοδύναμος , Οδηγός αισιοδοξίας, Scary Movie 5, Tad, ο χαμένος εξερευνητής Ραλφ, η επόμενη πίστα, Ξενοδοχείο για τέρατα , Σάμμυ 2

ταινίες

φορά αυτού του κλασικού έργου της βρετανικής λογοτεχνίας προ-σέθεσε και δυο από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου βρε-τανικού κινηματογράφου, τον... Βόλντεμορτ - Ρέιφ Φάινς και την επαγγελματία «τρελή», Έλενα Μπόναμ Κάρτερ. Όπως προστάζουν οι δύσκολοι καιροί, η ταινία καταπιάνεται με έναν παλιότερο μυθιστορηματικό μύθο από την πάντα ταξική Αγγλία. Έτσι, στη χώρα που ευγενείς και πληβείοι δε μπαίνουν από την ίδια είσοδο στο θέατρο, ο ορφανός Πιπ βοηθά έναν κατάδικο να δραπετεύσει πριν ο ίδιος καταλήξει στην υπηρεσία της πλούσιας κυρίας Χάβισαμ. Σύντομα, γνωρίζει την κακομαθημένη κληρονόμο Εστέλα, την οποία και ερωτεύεται. Τα χρόνια περνούν και ο Πιπ, έκπληκτος, μαθαίνει πως έχει κληρονομήσει μια ολόκληρη περι-ουσία από έναν άγνωστο. Εισερχόμενος στην «καλή» κοινωνία, αποφασίζει να πλησιάσει εκ νέου την Εστέλα και να της εκφράσει τα αισθήματά του. Ποιος ήταν όμως ο ευεργέτης του και τι παιχνίδια του επιφυλάσσει η μοίρα;Μέγα προτέρημα του συγκεκριμένου κινηματογραφικού εγχειρήματος αποτελεί η ικανοποιητική απόδοση του πνεύμα-τος της εποχής και οι εξαιρετικές ερμηνείες. Κατά τ’ άλλα δεν πρόκειται για την καλύτερη μεταφορά του έργου του Ντί-κενς και σίγουρα, όχι για την πιο πρωτότυπη. Παραμένει μια ταινία εξαιρετική για παιδιά, αλλά καλύτερα να την αποφύ-γει όποιος χρωστάει τα κέρατά του σε εφορία και ΔΕΗ. Κληρονομιές δεν εμφανίζονται από το πουθενά. Οι υπόλοιποι, απολαύστε την χωρίς να παραλείψετε να ψάξετε και την εκδοχή του 1946, από το μεγάλο Ντέιβιντ Λιν του «Δόκτωρ Ζιβά-γκο» και του «Λόρενς της Αραβίας».

Αξιολόγηση: ***Πέτρος Θεοδωρίδης

ίδιου, αντιδράσεις του τις κρίσιμες στιγμές και αναδρομές στην οικογενειακή του ζωή. Γύρω από αυτούς τους δύο άξονες οργα-νώνεται η ταινία. Οι συσκέψεις του πολιτικού γραφείου, το κυνήγι της ψήφου σε πάνελ και πεζοδρόμια, οι ήδη καλτ κόντρες με τον Άνθιμο, η αγωνία κατά την αναμονή των εκλογικών αποτε-λεσμάτων, δεν είναι παρά η σκηνή στην οποία χορεύει αυτός ο απίθανος σόουμαν, που, έχοντας νικήσει τους δαίμονες του παρελθόντος, αποφασίζει να απευθυνθεί στο συντηρητικό κοινό της πόλης του με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο, καταργώντας κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας: φωτογραφίζεται φορώντας το μπουρνούζι του, ξεσαλώνει σαν παιδί όταν μένει ικανοποι-ημένος από την επίδοσή του, κάνει γιόγκα για να χαλαρώσει και γειώνει απότομα ένα μικροπωλητή στη λαϊκή. Το πορ-τρέτο είναι σχεδόν πλήρες, η αυθεντικότητα, η ευαισθησία, το χιούμορ και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο αυτού του εβδο-μηντάρη έφηβου είναι όλα εδώ. Αν και αναμφίβολα ο Μπουτάρης παρουσιάζεται με φωτεινά χρώματα και η κριτική που του ασκείται είναι σχεδόν ανεπαίσθητη, το «Ένα βήμα μπροστά» δεν λειτουργεί αγιοποιητικά, έρχεται απλώς να καταγρά-ψει -αυτός δεν είναι άλλωστε και ο ρόλος ενός ντοκουμέντου;- χωρίς σχόλια, να αναδείξει τον ήρωά του, όπως είναι, με τα στοιχεία που τον καθιστούν για άλλους πρότυπο και για άλλους κόκκινο πανί.

Αξιολόγηση: *** Θοδωρής Τσομίδης

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ(THE PLACE BEYOND THE PINES)Σκηνοθεσία: Ντέρεκ ΣιανφράνςΠαίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Εύα Μέντες, Μπράντλεϊ Κούπερ, Μπεν Μέντελσον, Ρόουζ Μπερν, Ρέι Λιότα, Μπρους ΓκρίνγουντΔιάρκεια: 140’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 4, VILLAGE COSMOS 3&9 (3η εβδομάδα)

Υπάρχει ένας πρόχειρος αλλά συνάμα σχεδόν πάντοτε ανταπο-κρινόμενος στην πραγματικότητα τρόπος να καταλάβεις αν μια ταινία θα σε συνοδεύει στην πορεία της σινεφίλ ζωής σου: πόσες φορές κοι-

φιλμ νουάρ 13

σινεμά

Κατά γενική ομολογία, η ταινία «Εσείς φωτίζετε τη νύχτα» (Sen aydinlatirsin geceyi/ Thou Gild’st the Even - φωτό) του Ονούρ Ονλιού, ήταν η καλύτερη στο τουρκικό διαγωνιστικό τμήμα του 32ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνστα-ντινούπολης, οπότε η βράβευσή της με τη Χρυσή Τουλίπα, μόνον έκπληξη δεν ήταν. Ξεφεύγοντας από κάθε συνηθισμένη αφηγηματική φόρμα, ο σκηνοθέτης μιλά για τους απλούς ανθρώπους. Ο ήρωάς του, ο Τζεμάλ, εργάζεται στο κου-ρείο του πατέρα του, σε κάποια μικρή πόλη. Μια πόλη με δύο ήλιους και τρία φεγγάρια στον ουρανό της, όπου ζει η Γιασεμίν που την ερωτεύεται τρελά και την παντρεύεται. Συμβαίνουν πολλά παράξενα στην ταινία, αλλά στον πυρήνα της παραμένουν η λύπη, τα βάσανα και τα προβλήματα των απλών ανθρώπων ακόμη κι όταν αυτοί διαθέτουν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες. Ταινία πικρή και παράδοξη, πρωτότυπη και ευαίσθητη, που αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση και η οποία καταχειροκροτήθηκε όταν προβλήθηκε σε μια αίθουσα κατάμεστη, με τους θεατές να έχουν καταλάβει εκτός από τις θέσεις και όλα τα σκαλοπάτια και τους διαδρόμους.Το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής πήγε στην ταινία «Ο κύκλος» (Devir/ The Cycle) του Ντερβίς Ζαΐμ. Ο σκηνοθέτης καταγράφει την καθημερινή ζωή και τα έθιμα των τσοπάνηδων σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Με αργό ρυθμό και έντονα τα στοιχεία του ντοκιμαντέρ, η ταινία δείχνει το πώς η ανάπτυξη - εν προκειμένω μια εταιρία εξόρυξης μαρμάρου - καταστρέφει το περιβάλλον, τις συνήθειες και τις παραδόσεις των ανθρώπων.Δεν είναι λίγοι οι κινηματογραφιστές στην Τουρκία οι οποίοι επιχειρούν να ανα-μετρηθούν με τις ενοχές της Ιστορίας οι οποίες νιώθουν να τους βαρύνουν. Ένα από τα θέματα ταμπού της τουρκικής ιστορίας είναι η γενοκτονία (όρος που δε δέχεται η επίσημη πολιτική της Τουρκίας) των Αρμενίων. Με αυτό καταπιάνεται η Λουσίν Ντινκ στη «Γη του Σαρογιάν» (SaroyanLand). Με επίκεντρο τον αρμενι-κής καταγωγής Αμερικανό συγγραφέα Γουίλιαμ Σαρογιάν, η σκηνοθέτιδα ανα-φέρεται στις περιοχές που έζησε η οικογένεια του συγγραφέα και ιδιαίτερα στην πόλη Μπιτιλίς, μια πόλη που καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Με αφορμή μια επίσκεψη του Σαρογιάν το 1964 στο Μπιτιλίς, η Ντινκ χρησιμοποιεί τη φωνή του και μαζί με άλλους αφηγητές στήνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δραματοποι-ημένο ντοκιμαντέρ. Το ενδιαφέρον αυτό δεν προκύπτει μόνον από την ίδια την ταινία, αλλά και από τη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή της.Τα βραβεία διεκδίκησαν συνολικά 10 ταινίες. Από τις υπόλοιπες ξεχώρισα το «Κρύο» (Soguk) του Ουγούρ Γιουτζέλ, που προσεγγίζει τη ζωή των ανθρώπων της επαρχίας και τις αρχές που διέπουν οικογενειακές τους σχέσεις, μέσα από την ιστορία ενός εγκλήματος και το «Κανείς δεν είναι στο σπίτι» της Ντενίζ Ακτσάι Κατουκσούζ, για τη ζωή μιας μητέρας που μεγαλώνει μόνη τα τρία της παιδιά και ισορροπεί ανάμεσα στη λογική και την παράνοια. Προβλήθηκε και «Το όνειρο της πεταλούδας» του Γιλμάζ Ερντογάν, ταινία εποχής, εξαιρετική παραγωγή, πλού-σια και προσεγμένα σκηνικά και κουστούμια, δακρύβρεκτο σενάριο και τίποτε περισσότερο. Ίσως να κερδίσει το πλατύ κοινό. Τα στοιχεία που κυριάρχησαν στις περισσότερες τουρκικές ταινίες ήταν εκείνο των οικογενειακών σχέσεων και της μοναξιάς. Ισορροπίες που ανατρέπονται, θλίψη και αναζήτηση, καθημερινότητα στην πόλη και την επαρχία. Στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα, στο οποίο συμμετείχαν 13 ταινίες, τη Χρυσή Τουλίπα κέρδισε η ταινία «Τι έκανε ο Ρίτσαρντ» (What Richard Did) του Λένι Αμπραάμσον. Το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής πήγε στην ταινία του Μπρουνό Ντιμόντ «Καμίλ Κλοντέλ 1915» (Camille Claudel 1915).Συνολικά, σε όλα τα τμήματα του φεστιβάλ, προβλήθηκαν 235 ταινίες. Γεμάτες αίθουσες, πολλές και καλές ταινίες, εξαιρετική διοργάνωση και το 32ο Φεστι-βάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης πίστωσε ακόμη μια επιτυχημένη

διοργάνωση στο ενεργητικό του.Από το υπόλοιπο πρόγραμμα επέλεξα να δω την ταινία που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο τελευταίο Φεστιβάλ του Βερολίνου, «Η θέση του αγοριού» (Pozitia copilului) του Ρουμάνου Καλίν Πέτερ Νέτζερ. Μια γυναίκα που γιορτάζει τα 60 της γενέθλια μαθαίνει πως ο γιος της ενεπλάκη σε δυστύχημα στο οποίο σκο-τώθηκε ένα 14χρονο αγόρι. Ξεκινά έναν αγώνα να σώσει το γιο της αλλά έρχε-ται σε σύγκρουση μαζί του καθώς λειτουργεί με τρόπο χειριστικό. Μια εξαιρε-τική ταινία βασισμένη σε μια καθημερινή ιστορία. Με απλότητα και μινιμαλιστική σκηνοθεσία, ο Νέτζερ δίνει ξεκάθαρο και έντονο το στοιχείο της σύγκρουσης ανάμεσα στο γιο και τη μητέρα. Τίποτε δεν είναι περιττό στην ταινία, ο σκηνοθέ-της χειρίζεται το θέμα του με οικονομία και ρεαλισμό.Αυτά από το 32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης (30 Μαρ-τίου - 14 Απριλίου 2013) που η καταξίωσή του πλέον στο χώρο των φεστιβάλ θεωρείται δεδομένη. Η παρουσία μεγάλων προσωπικοτήτων όπως ο Κώστας Γαβράς, ο Μάικ Φίγκις, ο Πίτερ Γουίαρ, η Πατρίτσια Αρκέτ, ο Μπιλ Όγκαστ και άλλοι απλά επιβεβαιώνουν το προφανές.

Next

Την Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαΐου (κάποιες από αυτές) και την Κυριακή του Πάσχα 5 Μαΐου (κάποιες άλλες) αναμένεται να ξεκι-νήσουν την προβολή τους στη Θεσ-σαλονίκη οι εξής ταινίες: «Το πρό-σωπο του κακού» (Evil Dead - φωτό) του Φέντε Αλβάρεζ με τους Τζέιν Λεβί, Τζέσικα Λούκας και Λου Τέι-λορ Πούτσι, «Chinese Zodiac» του Τζάκι Τσαν με τους Τζάκι Τσαν, Κι Σου και Όλι-βερ Πλατ και «Almanya - Καλωσήρθατε στην Γερμανία» (Almanya – Willkommen in Deutschland) της Γιασεμίν Σαμντερελί με τους Φαχρί Γιαρντίμ, Πέτρα Σμιντ-Σάλερ, και Ντένις Μοσκίτο.Επίσης, την Πέμπτη 9 Μαΐου αναμένεται να βγουν στη Θεσσαλονίκη οι ταινίες:«Trance» του Ντάνι Μπόιλ«The Call» του Μπραντ Άντερσον«Να κάθεσαι και να κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά

32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης

Μες στης Πόλης τα στενά... Αποστολή: Στράτος Κερσανίδης

φιλμ νουάρ 14

Τον γνωρίσαμε σκηνοθετικά στο Φεστιβάλ της Δράμας όταν ακόμα σπούδαζε στο Πανρωσικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Μόσχας (VGIK). Αρχικά με το βωβό αριστούργημα «Τα αγαπημένα του πρόσωπα» (1992) και μετά με το ομιλόν «Η γέφυρα» (1995). Μετά το φανταρικό του, επέστρεψε με το σημαδιακό ντοκιμαντέρ «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου» (1997) το οποίο μας απογείωσε. Οι «χαμηλές πτήσεις» στην Πίνδο συνεχίστηκαν ως σήμερα που μας παρουσιάζει έναν ηράκλειο πλανόδιο «Μανάβη» (2013).

Πόσον καιρό κουβαλάς τις εικόνες και την ιδέα αυτού του ντοκιμαντέρ; Τον μανάβη τον θυμάμαι από την εφηβεία μου, όταν περνούσα τα καλοκαίρια

σινεμά

Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος: Ο Μανάβης, ο Αχελώος κι ο παππούς τουΣυνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη

στο χωριό μου, το Αρματολικό, ένα από τα χωριά του δρομολογίου του στην νοτιοδυτική Πίνδο. Τον θυμάμαι, μια μέρα την εβδομάδα, να έρχεται και να πουλάει την πραμάτεια του. Είχε φρούτα που δεν ευδοκιμούσαν στα ορεινά της Πίνδου, όπως σταφύλια, ροδάκινα, καρπούζια. Τον θυμάμαι καθαρά από τότε, τις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Μάλιστα σε ένα ντοκιμαντέρ που έκανα στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 για το Παχτούρι, μια κοινότητα της περιοχής, του έκανα κάποιες λήψεις. Δεν σκέφτηκα όμως τίποτε παραπέρα. Πριν από κάνα δύο χρόνια, που έκανα καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό μου, καθώς ψώνιζα από τον μανάβη μού ήρθε ξαφνικά η ιδέα και του ζήτησα να με πάρει μαζί του σε ένα δρομολόγιο. Δεν το είχα προσχεδιάσει, προέκυψε αυθόρμητα. Σε μια άκρη του μυαλού μου ίσως να γυρόφερνε η σκέψη για ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ. Στη διαδρομή όμως έμεινα έκπληκτος από όσα συνέβαιναν γύρω από το φορτηγάκι του. Διαπίστωσα πως το μανάβικο λειτουργεί ως αποκαλυπτικός καθρέφτης για τον τόπο και τους ανθρώπους. Έτσι αποφάσισα να παρακολουθήσω το δρομολόγιό του στις τέσσερις εποχές του χρόνου.

Ο «Μανάβης» σχετίζεται με τη γιαγιά Δημητρούλα («Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου») και τη μυθοπλασία «Ο γιος του φύλακα» (2006); Νομίζω πως αυτές οι τρεις ταινίες είναι τρεις διαφορετικές απόπειρες προσέγγισης του ίδιου θέματος, του τόπου καταγωγής μου. Στον «Ηρακλή», δέσποζε το μυθολογικό στοιχείο, ήταν δηλαδή μια απόπειρα για μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου της πάλης του Ηρακλή με τον Αχελώο, με τη γιαγιά μου στο ρόλο της Διηάνειρας, μέσα από τη φόρμα της τραγωδίας. Στο «Γιο του φύλακα» κυριαρχούσε η μνήμη του τόπου ως εμμονή με φόντο την εγκατάλειψη και στον «Μανάβη» δεσπόζει το παρόν αυτών των κοινοτήτων και οι διαδοχικές μεταμορφώσεις τους στις τέσσερις εποχές του χρόνου.

Ο Αχελώος εξακολουθεί να είναι τόσο καίριο ζήτημα όσο φαίνεται; Το θέμα της εκτροπής του Αχελώου σηματοδοτεί κατά τη γνώμη μου τη συνολικότερη «εκτροπή» της νεοελληνικής κοινωνίας και κυρίως την «εκτροπή» της πολιτικής. Ένας υπερφίαλος, επικίνδυνος μεγαλοϊδεατισμός, που κυρίως γίνεται για πολιτικές σκοπιμότητες και εξυπηρετεί σαφώς οργανωμένα συμφέροντα. Όμως, το διακύβευμα αυτή τη φορά είναι μεγάλο.

Είναι δυνατόν στην Ελλάδα του «σήμα καμπάνα» να μην έχει ο κόσμος τηλέφωνο; Δυστυχώς, είναι. Στην Ελλάδα του σήμερα οι άνθρωποι των απομακρυσμένων περιοχών δεν λαμβάνονται υπόψη από την Πολιτεία και κυριολεκτικά στερούνται τα βασικά. Δεν είναι μόνο οι τηλεπικοινωνίες. Πεθαίνουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι επειδή δεν υπάρχει ένας γιατρός ή οδικό δίκτυο για την έγκαιρη μεταφορά τους σε νοσοκομείο.

Ο κύκλος των εποχών γιατί αρχίζει και κλείνει χειμωνιάτικα; Επιλέξαμε στο μοντάζ ο χειμώνας να μοιραστεί στα δύο, να μοντάρουμε δηλαδή με βάση τις τέσσερις εποχές και τις δυο όψεις του χειμώνα: την ήπια και την σκληρή. Αυτό έγινε γιατί θεωρούμε πως ο χειμώνας είναι η εποχή της «αλήθειας» γι’ αυτές τις περιοχές. Η εποχή όπου ο τόπος απογυμνώνεται και αποκαλύπτονται όσα η βλάστηση και το πράσινο κρύβει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο παππούς Δαίδαλος, μαραγκός και μουσικός από το Αρματολικό, πόσο κοντά σου ήταν; Σκέφτομαι πολύ συχνά τον παππού μου. Κρίμα που πέθανε όταν ήμουν σε μια ηλικία που δεν μπορούσα να καταλάβω και να εκτιμήσω την προσωπικότητά του. Ήταν πραγματικά ένας θησαυρός, ένας λαϊκός καλλιτέχνης μ’ όλη τη σημασία της λέξης. Μάλιστα, κάθε φορά που επισκέπτομαι την περιοχή βλέπω αντικείμενα που κατασκεύασε σχεδόν σε κάθε σπίτι. Και όλοι θα μου μιλήσουν για αυτόν και για το πως χρησιμοποιούν ακόμη τις καρέκλες του, τις βαρέλες, τα σκαφίδια, τους αργαλειούς και πόσο γερά και όμορφα είναι. Γιατί ο παππούς είχε έναν δικό του, ξεχωριστό τρόπο να φτιάχνει πράγματα. Το αρχειακό υλικό των τίτλων τέλους είναι γυρισμένο στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και αρχές του ‘80 σε super 8 και αφορά αποκλειστικά το Παχτούρι. Γυρίστηκε από τον κύριο Χρήστο Λάκκα και μου το εμπιστεύτηκε και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Δυστυχώς, ο παππούς μου δεν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους που εμφανίζονται εκεί.

Πόσο σημαντικό είναι ένα Βραβείο Κοινού στο 15ο ΦΝΘ; Τα Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ήταν για μένα και τους συνεργάτες μου μεγάλη χαρά. Γιατί αυτή η ταινία ήταν ανεξάρτητη παραγωγή και έγινε σχεδόν χωρίς καμιά βοήθεια και αποκλειστικά με προσωπική εργασία. Παρόλο που αρχικά στεναχωρηθήκαμε που η ταινία δεν επιλέχθηκε για το επίσημο πρόγραμμα πιστεύαμε σ’ αυτή και είπαμε, έστω κι έτσι, να συμμετάσχουμε στο Φεστιβάλ. Το γεγονός πως το βραβείο δεν έχει οικονομικό αντίκρισμα είναι κρίμα αλλά από την άλλη είναι κατανοητό.

φιλμ νουάρ 15

σινεμά

Δημήτρης Δρένος (ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Ο ΑΡΤΟΣ // nibblingthevisible.blogspot.com)

Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ (I COME WITH THE RAIN)Σκηνοθεσία: Τραν Αν Χουνγκ Παίζουν: Τζος Χάρτνετ, Τραν Νου Γιεν-Κχε, Μπγιουν-Χουν Λι, Ηλίας Κωτέας, Σον Γιου Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Χονγκ Κονγκ: 2009Διάρκεια: 114’

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Στο χαρακτηριστικά τιτλοφορημένο «Post Mortem» ο

ήρωας, ονόματι Μάριο, ένας εσωστρεφής και εκφρα-

στικά λιτός εργένης πενηντάρης υπάλληλος νεκροτο-

μείου, ερωτοτροπεί με τη Νάνσι, μια ανορεξική και εγω-

κεντρική γειτόνισσά του, χορεύτρια που μόλις απολύθηκε

από ένα καμπαρέ λόγω υπερβολικά λιπόσαρκης εμφάνι-

σης. Αυτό το αλλόκοτο ζευγάρι κινείται σε ένα φτωχικό

και σχεδόν έρημο αστικό περιβάλλον, το οποίο, όπως

προκύπτει, δεν είναι άλλο από το Σαντιάγο της Χιλής

τις ημέρες του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1973.

Τόσο ο Μάριο όσο και η Νάνσι εμφανίζονται πλήρως

ανεπίδεκτοι πολιτικής επιρροής, κι αυτό παρότι η οικο-

γένεια της Νάνσι έχει πλήρη συμμετοχή στο εργατικό

κίνημα. Ο αντίκτυπος των γεγονότων φτάνει σε αυτούς

θραυσματικά και δια της τεθλασμένης οδού. Το πραξι-

κόπημα θα βρει τον Μάριο... κοιμώμενο και αργότερα

να παίρνει ανυποψίαστος το μπάνιο του. Όταν θα βγει

έξω θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα τοπίο καθημαγμένο

και το σπίτι της Νάνσι λεηλατημένο. Τα πτώματα θα αρχί-

σουν να συρρέουν με επιταχυνόμενο ρυθμό στο επιταγ-

μένο από το στρατό πλέον, νεκροτομείο, ενώ, σε μια

κομβική σκηνή, ο Μάριο και η ομάδα του θα κληθούν

να εκτελέσουν τη νεκροψία σε ένα ιδιαίτερα εξέχον πτώμα, που δεν είναι άλλο απ’ αυτό του Σαλβαδόρ Αλιέ-

ντε. Η μακάβρια οσμή του θανάτου διαχέεται από το νεκροτομείο σε ολόκληρο το φιλμικό σώμα, τη θλιβερή

μικροαστική ζωή του Μάριο, την νευρασθενική Νάνσι, το μίζερο Σαντιάγο με τα θαμπά του χρώματα, ακόμα

και στους διαδηλωτές στο δρόμο, που μοιάζουν, έτσι ιδωμένοι από την σκοπιά των δυο πρωταγωνιστών, σαν

μια συνάθροιση από ζόμπι που μόλις σηκωθήκαν απ’ τους τάφους τους. Καθώς ο ρους της Ιστορίας ξετυλί-

γεται ασταμάτητος, ο Μάριο βρίσκει την απολιτίκ ουδετερότητά του αρκετά προσήκουσα στις νέες περιστά-

σεις και επιδεικνύει αξιοπρόσεκτη προσαρμοστικότητα, η σχέση του όμως με τη Νάνσι δεν φαίνεται να οδηγεί

πουθενά, για να καταλήξει σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φινάλε, το οποίο δίνει μια σαφέστερη διάσταση στη

σχέση μεταξύ προσωπικής και πολιτικής σφαίρας που μοιάζει να βρίσκεται στο θεματικό επίκεντρο της αφαι-

ρετικής και αινιγματικής αυτής ταινίας.

Το «Post Mortem» αποτελεί ουσιαστικά το δεύτερο μέρος της τριλογίας του χιλιανού σκηνοθέτη Πάμπλο Λαραΐν

γύρω από την κατάσταση στην πατρίδα του την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας. Το πρώτο ήταν το «Τόνι

Μανέρο», με τον εξαίσιο πρωταγωνιστή του «Post Mortem» Αλφρέδο Κάστρο να υποδύεται εδώ έναν άνδρα

εξίσου αμέτοχο στην πολιτική, ο οποίος είχε εμμονή με τον Τζον Τραβόλτα και το «Saturday Night Fever». Το

τρίτο είναι το «Νο», υποψήφιο φέτος για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με πρωταγωνιστή τον Γκαμπριέλ

Γκαρσία Μπερνάλ, στο οποίο το δρόμο για την ανατροπή της χούντας δεν στρώνει η πολιτική δράση, αλλά μια

χαζοχαρούμενη διαφημιστική καμπάνια. Είναι σαφές ότι ο Λαραΐν διαγιγνώσκει στην πατρίδα του μια βαθύτερη

νοσηρότητα και επιχειρεί να υπερβεί τον καταγγελτικό λόγο συμπατριωτών του σκηνοθετών όπως ο Πατρίσιο

Γκουσμάν, ο οποίος βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.

Η χούντα στο έργο του Λαραΐν δεν αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα εξωτερικά επιβεβλημένο καθεστώς, δεν

αποτελεί μόνο μια ξενόφερτη πληγή, παρά αποτελεί την πραγμάτωση μιας συναισθηματικής και επικοινωνια-

κής διάβρωσης που έχει επέλθει εκ των ένδον. Η ακραία λιτότητα, η ζωή χωρίς προοπτικές, ο μικροαστισμός

με τα κίβδηλα όνειρά του, η εγγενής βία των ανθρώπινων σχέσεων δημιουργούν το ευρύτερο πλαίσιο μέσα

στο οποίο οι φυσικοί δρώντες της Ιστορίας, δηλαδή οι λαοί και οι κοινωνικές τάξεις, ναρκώνονται σε βαθμό

παράλυσης, οι κοινωνικές σχέσεις σταδιακά και ανεπαίσθητα απορρυθμίζονται, και ο πολιτικός εκφασισμός

δεν μπορεί παρά να είναι η φυσική απόληξη. Είναι σαφές ότι η τριλογία του Λαραΐν υπερβαίνει κατά πολύ την

ιστορική αναδίφηση και αξιοποιεί την εμπειρία του παρελθόντος για να μας προσφέρει ένα άκρως επίκαιρο

μάθημα. Απαραίτητος όρος για να το εισπράξει ο θεατής είναι να αντιμετωπίσει τις αφηγηματικές ελλείψεις

και τους νεκρούς χρόνους της ταινίας σαν ένα παιχνίδι κενών τα οποία καλείται να συμπληρώσει μόνος του.

Προαπαιτούμενο δεν είναι κάποια ιδιαίτερη γνώση της χιλιανής ιστορίας ή της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη,

αλλά η ανθρώπινη ευαισθησία που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε αποδέκτη πραγματικής Τέχνης.

Αξιολόγηση: ****

videodrome-filmnoir.blogspot.com

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.comΜια προσφορά τoυ

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.iefim

erid

a.g

r)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(Τ

Ο Χ

ΩΝ

Ι)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

Ο ΜΑΝΑΒΗΣ **** **** **** ****

IRON MAN 3 ** ** *** *** ** ** ** ****

ΧΙΟΝΑΤΗ *** **** **** **** *** *** **** ***** **** *** **

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ **** *** *** ** *** ** ** ** ** **

Η ΕΠΙΘΕΣΗ *** **** *** *** *** *** *** *** ** ***ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ *** ** *** *** ** ** ** * ****ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ** • ** *** ** * ** ** ** **

ENA BHMA ΜΠΡΟΣΤΑ **** **** ***** *** *** **** *** ** ****

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ *** *** ** **** *** **** **** *** ** ***

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)

φιλμ νουάρ 16

κινηματογραφικήατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Iron Man 3 (19.00 – 21.30), Αίθουσα 2: Μαθήματα ζωής (19.00 – 20.45), Οδηγός αισιοδοξίας (22.30)ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Παρενέργειες (Πέμπτη, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 18.45), Ο έρωτας της βασίλισσας (Πέμπτη, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 20.45)ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Κουαρτέτο (19.00 – 21.00 – 23.00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης: Πιέρ Πάολο Παζολίνι: Με τα όπλα της ποίησηςΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Χιονάτη (18.45 – 21.00 – 23.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Ένα βήμα μπροστά (17.45), Ο μανάβης (20.00 – 21.30 – 23.00)ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Η επίθεση (18.45 – 20.45 – 22.30/ Σάββατο: 20.45 – 22.30/ Κυριακή: 20.45/ Δευτέρα: 18.45 – 23.00), Μέχρι να γίνεις ο βασιλιάς των ηλιθίων (Σάββατο: 19.00/ Κυριακή: 22.30), Κινηματογραφική Λέσχη Θεσ-σαλονίκης: Ενώπιον θεού και ανθρώπων (Δευτέρα: 21.00)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Οι Κρουντς (με υποτίτλους/ Πέμπτη: καμία προβολή/ Παρασκευή: 18.40/ Σάβ-βατο και Κυριακή: 13.20 – 15.20 – 17.20/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 16.40 – 18.40), Iron Man 3 (Πέμπτη και Κυριακή: 19.30 – 22.00/ Σάββατο: 19.30 – 22.00 – 00.30/ Παρασκευή, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 21.00 – 23.30), Αίθουσα 2: Iron Man 3 (20.00 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 15.00 – 17.30 – 20.20 – 22.30/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 3: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 19.10/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.10 – 17.10 – 19.10/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 17.10 – 19.10), Scary Movie 5 (21.10 – 23.00), Αίθουσα 4: Broken City (19.50 – 22.20/ Σάββατο και Κυριακή: 14.50 – 17.20 – 19.50 – 22.20/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 17.20 – 19.50 – 22.20), Αίθουσα 5: Το σώμα (Πέμπτη: 19.20 – 21.45/ Παρασκευή: 19.20 – 21.45 – 00.10/ Σάββατο: 14.20 – 16.50 – 19.20 – 21.45 – 00.10/ Κυριακή: 14.20 – 16.50 – 19.20 – 21.45/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 16.50 – 19.20 – 21.45), Αίθουσα 6: Δεν κρατιέμαι (19.15 – 21.20 – 23.15/ Σάββατο έως Τετάρτη: 17.15 – 19.15 – 21.20 – 23.15), Αίθουσα 7: κλειστή, Αίθουσα 8: Οι Κρουντς (μεταγλωτ-τισμένη: 18.10 – 20.10/ Σάββατο και Κυριακή: 14.00 – 16.10 – 18.10 – 20.10/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 16.10 – 18.10 – 20.10), Stoker (22.10/ Παρασκευή και Σάββατο: 22.10 – 00.20), Αίθουσα 9: Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (18.00 – 20.20 – 22.45/ Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.40 – 18.00 – 20.20 – 22.45), Αίθουσα 10: Iron Man 3 (Πέμπτη: 18.30 – 21.00 – 23.30/ Παρασκευή: 19.30 – 22.00 – 00.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.00 – 18.30 – 21.00 – 23.30/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 17.00 – 19.30 – 22.00), Αίθουσα 11: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: Σάββατο και Κυριακή: 14.30 – 16.30/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 16.30), Iron Man 3 (Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή: 19.00 – 21.30 – 00.00/ Παρασκευή, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 19.00 – 21.30)

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Iron Man 3 (σε 3D: 17.00 – 19.40 – 22.20), Αίθουσα 2: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 18.30/ Σάββατο έως Τετάρτη: 16.20 – 18.30), Δεν κρατιέμαι (20.30 – 22.30), Αίθουσα 3: Οι Κρουντς (σε 3D/ μεταγλωττι-σμένη: 17.10 – 19.20), Iron Man 3 (σε 3D: 21.30), Αίθουσα 4: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 17.30), Στο τέλος του δρόμου (19.50 – 22.40), Αίθουσα 5: Iron Man 3 (18.00 – 20.40 – 23.20), Αίθουσα 6: Ξέχασέ το (18.20), Stoker (21.00 – 23.10), Αίθουσα 7: Scary Movie 5 (18.30 – 20.30 – 22.30/ Σάββατο έως Τετάρτη: 16.30 – 18.30 – 20.30 – 22.30), Αίθουσα 8: Μεγάλες προσδο-κίες (17.40 – 20.20 – 23.00)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Οζ: Μέγας και παντοδύναμος (16.50/ Κυριακή: 11.20 – 14.00 – 16.50/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 14.00 – 16.50), Ο Όλυμπος έπεσε (19.50 – 22.10 – 00.30), Αίθουσα 2: Σάμμυ 2 (μετα-γλωττισμένη/ Κυριακή: 11.30 – 13.30 – 15.30/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 15.30), Iron Man 3 (17.50 – 20.30 – 23.10), Αίθουσα 3: Οι Κρουντς (μεταγλωττι-σμένη: 16.10 – 18.10/ Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.10 – 18.10/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 14.10 – 16.10 – 18.10), Στο τέλος του δρόμου (20.10 – 22.50), Αίθουσα 4: Οι Κρουντς (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 11.20 – 13.20 – 15.20/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 15.20), Iron Man 3 (σε 3D: 17.20 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 5: Tad, ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 11.50 – 13.50), Iron Man 3 (18.30 – 21.00 – 23.40/ Κυριακή έως Τετάρτη: 15.50 – 18.30 – 21.00 – 23.40), Αίθουσα 6: Οι Κρουντς (μεταγλωττισμένη: 17.00/ Κυριακή: 11.00 – 13.00 – 15.00 – 17.00/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 15.00 – 17.00), Iron Man 3 (19.00 – 21.40 – 00.20), Αίθουσα 7: Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.20/ Κυριακή: 11.40 – 13.40 – 15.40/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 15.40), Scary Movie 5 (19.30 – 21.20 – 23.20), Αίθουσα 8: Ραλφ: Η επόμενη πίστα (μεταγλωττισμένη: 17.10/ Κυριακή: 11.10 – 13.10 – 15.10 – 17.10/ Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 15.10 – 17.10), Τζακ, ο κυνηγός γιγάντων (19.20 – 21.50 – 00.10), Αίθουσα 9 (Comfort): Στο τέλος του δρόμου (20.10 – 22.50), Αίθουσα 10 (Comfort): Iron Man 3 (20.30 – 23.10)

Το φιλμ νουάρ προσφέρει στους αναγνώστες του Μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση «Ο Γύρος του θανάτου» στο Βασιλικό την Κυριακή 28/04 στις 19.00.

Μια διπλή πρόσκληση για την παράσταση «ΤΖΟΡΝΤΑΝ» στο Βασιλικό για το Σάββατο 27/04 στις 18.00.

1 διπλή πρόσκληση για την παράσταση «Χρόνια πολλά, κύριε ΤΣΕΧΩΦ» την Κυριακή 28/04 στις 19.00 στο Νέο Υπερώο.

1 διπλή πρόσκληση για την παράσταση «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» την Κυριακή 28/04 στις 19.00 στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.

1 διπλή πρόσκληση για την παράσταση “Imagine” την Κυριακή 28/04 στις 19.00 στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών.

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλα 4 εισιτήρια για το ΟΛΥΜΠΙΟΝ (αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας»). Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο contact@filmnoir.gr με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας.

- Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Iron Man 3» - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 2) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Μαθήματα ζωής» - Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Κουαρτέτο»

- Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Η επίθεση»- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Ολύμπιον») θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Χιονάτη»- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Παύλος Ζάννας») θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο μανάβης»

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τέσσερις κινηματογράφους (6 αίθουσες). Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.