Embed Size (px)
DESCRIPTION
Citation preview
Krajowa Strategia Rozwoju Krajowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2010-2020Regionalnego 2010-2020regiony, miasta, obszary wiejskieregiony, miasta, obszary wiejskie
Daniel BalińskiMinisterstwo Rozwoju Regionalnego
Kraków, 14 listopada 2011 r.
Daniel BalińskiMinisterstwo Rozwoju Regionalnego
Kraków, 14 listopada 2011 r.
2
Nowa polityka regionalna:
określa cele polityki rozwoju państwa w układzie terytorialnym oraz zasady realizacji i koordynacji polityk o największym znaczeniu dla osiągania celów terytorialnych;
integruje interwencję publiczną w ramach pozostałych 8 strategii;
przenosi akcenty na wzmacnianie potencjałów i specjalizacji terytorialnej (nie ma jednej recepty na rozwój regionu)
uelastycznia programowanie rozwoju do obszarów funkcjonalnych (podmiot: terytorium);
koncentruje interwencję polityki regionalnej na wybranych obszarach tematycznych i przestrzennych
wskazuje nowe instrumenty podnoszące efektywność i ukierunkowane na wielopoziomowe, zintegrowane podejście (kontrakt terytorialny);
zwiększa rolę samorządów wojewódzkich jako głównych ośrodków decyzyjnych i koordynacyjnych na poziomie regionalnym (więcej środków na poziom regionalny);
zauważa rolę innych podmiotów publicznych we wdrażaniu polityki regionalnej (zwiększenie odpowiedzialności władz miejskich);
33
Układ celów odzwierciedla podstawowe obszary oddziaływania KSRR do 2020 r. Tworzy triadę: konkurencyjność – spójność – sprawność
Efektywne wykorzystywanie specyficznych regionalnych i innych terytorialnych Efektywne wykorzystywanie specyficznych regionalnych i innych terytorialnych potencjałów rozwojowych dla osiągania celów rozwoju kraju – wzrostu, potencjałów rozwojowych dla osiągania celów rozwoju kraju – wzrostu,
zatrudnienia i spójności w horyzoncie długookresowymzatrudnienia i spójności w horyzoncie długookresowym
4
Schemat poglądowy kierunków realizacji celu 1
55
Cel ten dotyczy wybranych obszarów zagrożonych marginalizacją, czyli procesem stałego pogarszania się perspektyw rozwojowych bez możliwości ich przezwyciężenia bez zewnętrznego wsparcia dostarczanego z poziomu krajowego lub regionalnego.
Obszary te nazwane są obszarami problemowymi - łącznie z ośrodkami metropolitalnymi i pozostałymi miastami wojewódzkimi oraz otaczającymi je obszarami, gdzie zakładana jest dyfuzja procesów rozwojowych, stanowią wspólnie obszary strategicznej interwencji polityki regionalnej państwa.
66
2.1 Wzmacnianie spójności w układzie krajowym
2.2 Wspieranie obszarów wiejskich o najniższym poziomie dostępu mieszkańców do dóbr i usług warunkujących
możliwości rozwojowe
2.3 Restrukturyzacja i rewitalizacja miast i innych obszarów tracących dotychczasowe funkcje społeczno-
gospodarcze
2.4 Przezwyciężanie niedogodności związanych z przygranicznym położeniem na obszarach
przygranicznych, szczególnie wzdłuż zewnętrznych granic UE
2.5 Zwiększanie dostępności transportowej do ośrodków wojewódzkich na obszarach o najniższej dostępności
7
8
Miejsce dla problemów ponad-wojewódzkich i międzyregionalnych, ale nie mających znaczenia krajowego;
Praktyczny wymiar przejścia na planowanie w układach funkcjonalnych i realizację zarządzania wielopoziomowego;
Lepsza koordynacja interwencji publicznej z poziomu regionalnego i krajowego (środki krajowe, PS, WPR) + uzasadnienie dla interwencji z poziomu krajowego (właściwe określenie priorytetów inwestycyjnych i przyporządkowanie działań do poziomu regionalnego/krajowego sprzyja realizacji kontraktu terytorialnego);
Możliwość realizacji priorytetów inwestycyjnych i ich dopasowanie do źródeł finansowania niezależnie od konstrukcji programów operacyjnych narzuconej nowymi regulacjami UE po roku 2013.
9
Czynniki sukcesu:
1. poczucie własności (ownership) + uspołecznienie procesu,;
2. partnerstwo ponad podziałami, równość zaangażowanych stron;
3. określenie wspólnych projektów dużych (sam.-sam., sam.-rząd.) co zapewni komplementarność interwencji oraz możliwość integracji projektów o różnym charakterze i z różnych źródeł finansowych;
4. realizacja przedsięwzięć, które nie byłyby zrealizowane wcale lub byłyby realizowane w innej formie i finansowane z innych źródeł (np. tylko przez samorząd bez udziału rządu i partnerów i bez montażu finansowego);
