MAJ 2013 - sathyasai.org.pl · będący ponad tymi czterema sposobami życia, który nazywa się też parabhakti (najwyższym oddaniem). ... powstającego z powodu ich przywiązania

Tłum. z ang. Grzegorz Leończuk Red. Bogusław Posmyk

MAJ 2013

Sanathana Sarathi maj 2013

© Organizacja Sathya Sai

2



3

SPIS TREŚCI:

Stosowanie w życiu wedanty jest bardzo

łatwe

Orędzie Bhagawana z 31 lipca 1996 roku

ŚRI SATHYA SAI ARADHANA MAHOTSAVA

Sprawozdanie

MÓJ MISTRZ DUCHOWY ŚRI SATHYA SAI BABA Sędzia P.N. Bhagwati

CZYSTOŚĆ PROWADZI DO WYZWOLENIA

Z naszych archiwów

BOSKA SANKALPA

Ćizuko Tsujama

UROCZYSTOŚCI W PRASANTHI NILAJAM

Sprawozdanie

WIELKOŚĆ WIELBICIELI

Ćinna Katha (Przypowieść)

Sanathana Sarathi Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości przez

SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ

(prawdę * prawość * pokój * miłość * niekrzywdzenie)



4

Amrita Dhara Orędzie Bhagawana z 31 lipca 1996 r.

STOSOWANIE WEDANTY JEST BARDZO ŁATWE

Możesz opanować Wedy i Wedantę,

Możesz mistrzowsko układać piękne wiersze i prozę,

Ale jeśli zabraknie ci czystości serca, zniszczysz siebie.

Nigdy nie zapominaj tych dobrych słów.

POZBĄDŹ SIĘ NIECZYSTOŚCI SERCA

Ucieleśnienia boskiej Atmy!

d czasów starożytnych kultura indyjska krzewi zasady czterech puruszart (celów życia), a

mianowicie dharmy, arthy, kamy i mokszy (prawości, bogactwa, pragnienia i

wyzwolenia), jak również zasady Wed i ich pomocniczych nauk. Słowo Weda pochodzi

od rdzenia 'wid', który znaczy wiedza. Ta wiedza uczy człowieka, jak może prowadzić pełne

znaczenia i szlachetne życie na tym świecie dokonując dobrych czynów, aby osiągnąć cztery

główne cele życia.

Wedy są nieskończone

Mędrcy i jasnowidzowie w stanie głębokiej kontemplacji otrzymali wiedzę wedyjską

bezpośrednio od Brahmana. Początkowo Weda była jedna. Ekam Weda (Weda jest jedna).

Stanowiła ona zbiór hymnów. Powiedziano: Ananto wai Weda (Weda jest nieskończona).

Powiernikami tej bezkresnej wiedzy byli jedynie mędrcy i jasnowidze. Później Mędrzec Wjasa

podzielił tę wiedzę na trzy Wedy, mianowicie Rigwedę, Jadżurwedę i Samawedę, w celu

ustanowienia w życiu człowieka wielkich ideałów - poprzez nauki Wed. Później Jadżurweda

O



5

została podzielona na dwie części, mianowicie na Kriszna Jadżurwedę i Śukla Jadżurwedę.

Czwarta Weda, mianowicie Atharwanaweda, została dodana później. Te są te cztery Wedy,

które są stosowane i upowszechniane.

Wedy mają dziewięć nazw. Pierwszą jest śruti. Co ona oznacza? Ponieważ riszi otrzymali Wedy

słuchając ich w stanie głębokiej medytacji, są one nazywane śruti. W tamtych czasach nie było

papieru ani książek i urządzeń drukarskich. Wiedza wedyjska była słownie przekazywana

uczniom przez guru. Stąd Wedy nazywa się również anusrawa (to co słyszy się wielokrotnie).

Trzecią nazwą jest traji, czwartą amnaja, piątą samamnaja, szóstą ćhandas, siódmą swadhjaja

(samo-wiedza), ósmą nigama, dziewiątą agama.

Wedy są związane z życiem człowieka w świecie zjawisk. Zajmują się dwoistością. Każda Weda

ma trzy działy: Brahmany, Aranjaki i Upaniszady. Brahmany to zbiory mantr, których używa się

do wykonywania jadźni, jag i innych pomyślnych obrzędów. Nazwa Aranjaka oznacza, że

człowiek powinien studiować tę część Wed, kiedy mieszka wraz z żoną w lesie jako wanaprasta

(pustelnik), po zakończeniu swojej grihastha aśramy (okresu życia rodzinnego). Zasady rządzące

etapem wanaprasty są bardzo surowe. Jeśli człowiek będzie wytrwale trzymał się tych zasad

żyjąc jako wanaprasta, będzie w stanie stać się sannjasinem (osobą, która wyrzekła się świata).

Mąż z żoną powinni oboje opuścić swój dom i żyć jak brat i siostra w jakiejś pustelni w lesie.

Powinni znosić cierpliwie wszelkie trudy leśnego życia, nie zważając na upał czy zimno i inne

kaprysy pogody. Mało tego, powinni przestrzegać wielkiej dyscypliny w jedzeniu. Od dnia pełni

księżyca powinni nieco zmniejszać swoje regularne posiłki, tak żeby w dzień nowiu księżyca

zachować całkowity post. I ponownie od następnego dnia powinni dodawać codziennie trochę

jedzenia do tego, co spożywali dzień wcześniej, aż do dnia poprzedzającego pełnię księżyca.

Jeśli jacyś grihasthowie chcą, powodowani współczuciem, ofiarować im jedzenie, powinni je

przyjmować jedynie na liściu, a nie na talerzu. Nigdy nie powinni wchodzić do domu grihasthy i

spożywać tam posiłek.

Ludzie w tamtych czasach przestrzegali tak twardej dyscypliny życia wanaprasty. Wszystkie te

cztery okresy życia, a mianowicie brahmaćarja (okres bezżenności), grihastha, wanaprasta i



6

sannjasa, są związane z ziemskim życiem człowieka. Te cztery etapy są zalecane, żeby człowiek

stopniowo zdobył panowanie nad swoim umysłem. Istnieje też etap zwany maha-puruszarta,

będący ponad tymi czterema sposobami życia, który nazywa się też parabhakti (najwyższym

oddaniem).

Sedno i cel Wedanty

Wedanta jest ostatecznym celem, początkiem i końcem duchowości. Wedanta prowadzi do

trzech rodzajów jogi, która ma ogromne znaczenie dla każdego. Każdy student powinien

wysłuchać tego z pełną uwagą. Pierwszą jogą jest tarakam, drugą - sankhjam, a trzecią -

amanaskam. Są one sednem, jak i celem Wedanty.

Czym jest tarakam? Tarakam to rozumienie i wykonywanie mudr (subtelnych pozycji

jogicznych), takich jak kheczari, a następnie pójście dalej i skupienie się na nadabindu (miejscu

między brwiami) oraz na mantrze So-ham i ostatecznie doświadczeniu Sat-ćit-anandy (Boga).

Zasadniczo tarakam znaczy połączenie umysłu człowieka z najwyższą zasadą Sat-ćit-anandy

(Istnienia-wiedzy-błogości) i osiągnięcie pełnej mądrości.

Drugim rodzajem jogi jest sankhjam. Ponieważ zajmuje się ona sankhją (liczbami), jest nazywana

sankhja jogą. Ciało ludzkie składa się z panćakosz (pięciu powłok duszy), panćendrijów (pięciu

zmysłów), panćabhutów (pięciu żywiołów, tj. ziemi, wody, ognia, powietrza i przestrzeni),

panćapran (prany, apany, wjany, udany, samany), umysłu, intelektu, ćitty (świadomość, pamięć),

ahamkary (ego) i dżiwatmy (duszy indywidualnej). To razem 25 składników. Sankhja polega na

zrozumieniu, że nie jest się żadnym z nich i wyjściu poza nie, przez co uświadamia się sobie, że

jest się Atmą, która jest ucieleśnieniem Satćitanandy.

Trzecim rodzajem jogi jest amanaskam. Czym jest? W tym widzialnym świecie złożonym z pięciu

żywiołów nie ma nic poza Brahmanem. Dlatego Wedy mówią: Ekamewa adwitiijam Brahma

(Brahman jest jeden bez drugiego). Całe stworzenie jest przejawieniem Brahmana. Nie ma

żadnej drugiej istoty. Kiedy człowiek urzeczywistni w sobie tę prawdę, umysł przestaje istnieć.

Jedynie wskutek myśli i przeciw-myśli swego umysłu człowiek widzi różnorodność na świecie.



7

Kiedy uświadomi się sobie jedność w tej różnorodności, wówczas umysł znika. Wszystko jest

Brahmanem. Cokolwiek się widzi, słyszy, myśli, mówi, robi i dokądkolwiek się idzie, wszystko jest

Brahmanem. Tylko wtedy, gdy jest jakaś inna istota, jest miejsce dla myśli i przeciw-myśli. Ale

gdy jest tylko jedność i jest to Brahman, nie ma żadnej przestrzeni dla myśli i przeciw-myśli. Jest

to stan amanaski, czyli stan wolny od umysłu. W tym stanie jest tylko miłość. Ta miłość jest

prawdą. Tak naprawdę prawda i miłość to jedno i to samo. Kiedy prawda i miłość łączą się, świat

traci dla ciebie swoją tożsamość i wszędzie widzisz Brahmana.

Miłość Radhy do Kriszny

Oto mały przykład. Kiedyś Jaśoda poszła szukać Kriszny. „Gdzie jest Kriszna, dokąd poszedł?”

Szukała Kriszny, bo utożsamiała Go z Jego fizyczną postacią. Kiedy uświadomisz sobie, że Kriszna

jest wszędzie, wówczas nie będziesz miał potrzeby, by go szukać. Kiedy Jaśoda szukała Kriszny,

przyszła Radha i Jaśoda spytała Radhę: „Radho! Czy widziałaś moje dziecko? Czy mój Gopala

przyszedł do twojego domu? Przeszukałam wszystkie ulice i byłam we wszystkich domach, ale

nie mogłam go znaleźć. Widziałaś go?”. Radha zamknęła oczy i z sercem pełnym miłości

zaśpiewała imię Kriszny. I w tej samej chwili pojawił się Kriszna. To zdarzenie otworzyło oczy

Jaśodzie. Powiedziała do Radhy: „Przez cały czas myślałam, że Kriszna jest moim synem, a ja

jestem Jego matką. Myślałam, że nikt nie ma w sobie większej miłości do Kriszny niż ja. Byłam

dumna myśląc, że na tym świecie nie ma nikogo, kto dałby Krisznie tak bezgraniczną miłość, jak

ja. Ale nigdy dotąd nie uświadomiłam sobie, że twoja miłość do Kriszny jest znacznie większa i

pełna wielkiej mocy. W twojej miłości jest tyle mocy, że w chwili, gdy wspomniałaś Go z

miłością, On ujawnił się przed tobą”.

Jakiego rodzaju była miłość Radhy do Kriszny? Była czysta, bez skazy i zupełnie wolna od ego.

Dlatego Kriszna natychmiast się przed nią ujawnił. Jeśli w twoim sercu jest chociażby mały ślad

nieczystości i ego, Bóg nigdy nie ujawni się przed tobą, nieważne jak wiele godzin, dni czy nawet

jug (eonów) będziesz się do niego modlić.

Jaśoda chwyciła Radhę za rękę i powiedziała: „Byłam pod wpływem ego i niewiedzy. Usunęłaś je

i otworzyłaś mi oczy. Na tym świecie może być wielu, którzy bardziej ode mnie kochają Krisznę.



8

Ale ja, wskutek swojej niewiedzy, myślałam, że moja miłość do Kriszny jest największa. To był

mój błąd. Zechciej nauczyć mnie ścieżki miłości, jaką idzies”. Radha odpowiedziała: „Matko, to

nie jest coś, czego może cię ktoś nauczyć albo ci dać. Gdy uświadomisz sobie własne, prawdziwe

ja i będziesz miała pełną wiarę w Krisznę, miłość ta rozwinie się w tobie sama".

Pewnego razu, gdy Kriszna wrócił do domu, Jaśoda poskarżyła mu się:

Och, Kriszno! Nie jesz tego, co podaję Ci w domu.

Chodzisz do domów gopik

i kradniesz im masło.

Och, drogi Kriszno! Psujesz nasze dobre imię.

Jaśoda powiedziała: „Kriszno, w naszym domu jest tak dużo masła, ale go nie jesz. Natomiast

chodzisz do innych domów i kradniesz masło, nawet kiedy próbują Cię wygnać. Jakie jest

prawdziwe znaczenie tego, co robisz?”. Ukryte znaczenie jest takie, że Kriszna nie kradnie masła;

kradnie serca gopik, które są pełne miłości. Jeśli rozwiniecie w sobie czystą, bezinteresowną i

wolną od ego miłość, Bóg przejawi się przed wami natychmiast. Nie musicie czekać ani chwili.

Ludzie przechodzą cierpienia jedynie wskutek złudzenia, powstającego z powodu ich

przywiązania do własnych ciał.

Dżumsai właśnie powiedział: „Hel został utworzony przez połączenie się atomów wodoru w

słońcu.” Dżumsai to wielki naukowiec i ma naukowy temperament. Opowiedział też o tym, jak

zostały utworzone gwiazdy i Droga Mleczna. To, co ma jakąś postać, rodzi się i umiera. Ale to, co

pozostaje niezmienne nawet po rozpadzie postaci, jest prawdą.

Oto mały przykład. 'Krowa' jest nazwą pewnego zwierzęcia. Nawet po śmierci krowy, słowo

'krowa' pozostaje. Podobnie, po śmierci człowieka, pozostaje jego imię. Gdy Atma przybiera

jakiś kształt, z biegiem czasu kształt ten znika, jednak Atma pozostaje na zawsze.

Materia i energia łączą się, by utworzyć ludzkie ciało

Dżumsai powiedział też, że powinno się szukać prawdy. Ale skąd ta potrzeba szukania prawdy,

skoro ona jest wszędzie? Ciało, które wypowiada prawdę, może umrzeć, ale prawda nigdy nie



9

zostanie zniszczona. Podobnie, pierwiastek Brahmana jest wieczny i niezmienny. Brahman jest

wszędzie w postaci dźwięku, światła, wibracji, sumienia, świadomości itd. Jak można mu

przypisać jakąś określoną postać? Prawda tkwi we wszystkich postaciach. Oto jest rzeczywistość,

jaką przedkłada Wedanta.

Wielki jogin o imieniu Brahmam, mieszkający w stanie Andhra Pradesh, tak wyjaśnił pojęcie

tarakam:

Nie zasłaniając się brakiem pamięci,

Człowiek zawsze, na jawie, we śnie i w śnie głębokim,

powinien stale być świadom

mantry Soham, która umożliwi mu

urzeczywistnienie atmatattwy.

Tarakam nie jest związane z pięcioma powłokami ciała, żywiołami czy pranami. Wszystkie te

elementy są związane z ciałem fizycznym. Tarakam nie ma z nimi nic wspólnego. Brahman jest

wszechprzenikający i obecny we wszystkich postaciach i we wszelkiej materii. Wszystko jest

materią. Nawet ciało fizyczne jest materią. Jak możemy to wyjaśnić? Możecie potwierdzić tę

prawdę pytając lekarzy. Ludzkie ciało jest złożone z takich składników, jak woda, żelazo, fosfor,

ołów, cynk itd. Wartość tych materiałów wziętych razem to tylko parę rupii. Bezcenne ludzkie

ciało jest zrobione z materiałów o tak niewielkiej wartości. Nabiera ono wartości tylko wówczas,

gdy obecna jest w nim wibracja. Skąd pochodzi ta wibracja? Pochodzi od Brahmana. Gdy płód w

łonie matki ma cztery miesiące i dziewięć dni, wchodzi w niego wibracja. Przed tym wejściem

wibracji płód jest tylko okrągłą masą galarety. Kiedy wchodzi w niego ta wibracja, zaczyna się

obracać i przybiera jajowaty kształt. Jak rozpoczyna się ta wibracja? Czy wysyła ją matka? Nie

jest przez nikogo wysyłana. Zaczyna się wewnątrz, kiedy energia łączy się z materią.

Ludzkie ciało tworzy się przez połączenie materii i energii. To znaczy, że zarówno Brahman, jak i

maja są obecne w ciele. O maji nie należy tu mówić jako o złudzeniu. To tylko maja. Jest to

tajemnica Wedanty. Uważamy to ciało za ludzkie, ale tak naprawdę nie należy ono do człowieka,

ale do Brahmana.



10

Oto mikrofon. Kiedy do niego mówię, wszyscy jesteście w stanie słyszeć mój głos. Ale jeśli nie

będzie elektryczności, nie będziecie mogli nic usłyszeć, nawet gdy będę do niego mówił. Ten

mikrofon to materia, prąd elektryczny jest energią. Kiedy te dwie rzeczy się połączą, wszyscy

możecie słyszeć mój głos. W ten sam sposób Brahman i maja łączą się, aby przybrać postać

brihatu, co oznacza zawsze ekspansywną energię.

Uświadomcie sobie swoją tożsamość z Bogiem

Ucieleśnienia miłości!

Wszyscy tu spoglądacie. Ale nie patrzcie tutaj, patrzcie do wewnątrz. Paśjannapića na paśjati

muudho (Głupcem jest ten, kto widzi, a mimo to nie rozpoznaje rzeczywistości). Patrząc na

zewnątrz nic nie zyskujecie. Widzicie tylko zewnętrzny świat. Powinniście patrzeć do wewnątrz.

Gdy skierujecie wzrok do swego wnętrza, zobaczycie swą prawdziwą postać. Dlatego musicie

widzieć nie zewnętrze, ale wnętrze. Wszystko, co widzicie na zewnątrz, nie ma żadnej wartości.

Właściciel domu trzyma takie rzeczy jak miotły, talerze, kosze itd. na zewnątrz. Ale wartościowe

rzeczy, takie jak diamenty, trzyma pod kluczem w stalowej szafie. Służący widzą w domu tylko te

rzeczy, które trzymane są na zewnątrz; nie widzą wartościowych rzeczy, które są w stalowej

szafie. Tylko właściciel domu wie, co jest w środku, a robotnicy i służący widzą tylko te rzeczy,

które mają małą wartość. Podobnie, jeśli widzisz jedynie wszystko, co jest na zewnątrz, jesteś

nie lepszy od służącego.

Większość cennych klejnotów, jak tarakam, sankhjam i amanaskam, jest obecna w tobie, ale nie

zdajesz sobie z nich sprawy. Jaka jest tego przyczyna? Nie wszedłeś w związek z właścicielem.

Wszystkie te cenne rzeczy możesz zobaczyć, kiedy wejdziesz w związek z właścicielem. Kto jest

tym właścicielem? Bóg jest tym właścicielem. Co powinieneś zrobić, aby nawiązać przyjaźń z

Bogiem? W pełni wyjaśnia to Wedanta. Jednak, aby dzieci to zrozumiały, schodzę do waszego

poziomu, żeby to wyjaśnić. Załóżmy, że właściciel domu - Bóg - przebywa na górnym piętrze

swego pałacu. Chcesz spotkać się z tym właścicielem domu. Ale przed wejściem stoi maja w

postaci dużego owczarka alzackiego, który nie pozwala ci wejść do tego domu. Co więc



11

powinieneś zrobić? Są dwa sposoby. Albo okaż przyjaźń temu owczarkowi - maji, aby zapewnić

sobie wejście do domu, albo głośno wykrzyknij imię właściciela, który zejdzie na dół, żeby zabrać

cię ze sobą do domu, mówiąc „Cześć, przyszedłeś...” Kiedy właściciel zabierze cię do domu, pies

nie będzie już cię dręczył. Kiedy pójdziesz sam, nie pozwoli ci wejść do środka.

Bóg znajduje się na wyższym piętrze i trzyma maję jako psa podwórzowego przed wejściem do

swego pałacu. Okazanie przyjaźni maji to dźniana (mądrość). Jak to zrobić? Kto trzyma maję

przed wejściem? Bóg. Kiedy uświadomisz sobie własną tożsamość z Bogiem, właścicielem tego

pałacu, wówczas maja nie będzie mogła powstrzymać cię przed wejściem do pałacu.

Uświadomienie sobie własnej tożsamości z Bogiem to stan adwajty. Dlatego jest powiedziane:

Adwajta darśanam dźnianam (doświadczenie niedwoistości jest mądrością). Z drugiej strony,

jeśli będziesz wzywał z dołu imiona takie jak Rama, Kriszna, Gowinda, Narajana, wówczas

właściciel zejdzie na dół i zabierze cię ze sobą do środka. Kiedy będziesz już z Bogiem, maja nie

będzie ci dokuczała. Dlatego, aby wejść do pałacu wyzwolenia i być z Bogiem, powinieneś

zdobyć albo dźnianę, albo bhakti. Powinieneś być w stałej łączności z Bogiem we wszystkich

trzech stanach: dżagrat (jawy), swapna (snu) i suszupti (głębokiego snu). Możesz się

zastanawiać, jak można gotować jedzenie, robić domowe prace czy wykonywać obowiązki głowy

domu, jeśli się myśli o Bogu przez cały czas. Studenci mogą się zastanawiać, jak mają studiować,

zapamiętywać lekcje i zdawać egzaminy, jeśli wciąż myślą o Bogu. Nie powinny mieć miejsca

tego rodzaju wątpliwości. Wszelką pracę, jaką wykonujecie, uważajcie za pracę Boga.

Wykonujcie wszelką pracę z boskimi uczuciami

Jeśli gotujesz jedzenie, ilość składników musi być proporcjonalna do wielkości garnka. I musi być

zapewniona odpowiednia ilość ciepła. Jeśli masz małe naczynie, wówczas powinieneś wsypać do

niego jedynie pół kilo ryżu. Wtedy gotowanie będzie przebiegać właściwie. Jeśli wsypiesz do

małego naczynia dwa kilo ryżu, nie będziesz mógł go ugotować. Nie dość na tym - podczas

gotowania powinieneś użyć tyle ognia, ile jest konieczne. Jeśli postawisz małe naczynie na

wielkim ogniu, to naczynie się przypali. Kiedy gotujesz, powinieneś stopniowo zmniejszać ogień.

Powinieneś w ten sposób dociekać, co jest tymczasowe, a co stałe, w każdym aspekcie swego

życia. Kiedy przepłyniesz rzekę, nie potrzebujesz już tratwy. Tak samo, kiedy jedzenie jest już



12

ugotowane, nie potrzebujesz ognia. Dopóki jesteś głodny, potrzebujesz jedzenia. Kiedy twój głód

jest zaspokojony, nie potrzebujesz już jeść. Ale to nie znaczy, że powinieneś marnować czy

niszczyć je po zaspokojeniu swojej potrzeby.

Tak jakby palił tratwę po przepłynięciu rzeki,

człowiek, gdy zostają spełnione jego pragnienia, zapomina o Bogu.

Taka jest niewdzięczność współczesnego człowieka.

Tratwa, która pomogła ci przebyć rzekę, powinna być trzymana w bezpiecznym miejscu, aby

mogli z niej korzystać z niej inni. W ten sposób powinieneś zawsze innym czynić dobro. Jaki jest

pożytek ze spalenia tratwy po przepłynięciu rzeki? To nie służy żadnemu celowi. Po

doświadczeniu błogości rozmyślania o Bogu, powinieneś stale pozostawać w niej zatopiony.

Cokolwiek robisz, czytasz, piszesz, gdziekolwiek idziesz, cokolwiek mówisz, rób to z boskimi

uczuciami. Nie oddawaj się niepotrzebnemu gadaniu, które jest bezużyteczne, bezużyteczne,

bezużyteczne! Zamiast tego, dlaczego nie porozmawiasz o Bogu? Zaniechaj niepotrzebnej

gadaniny. Dobrze jest spędzać czas na nauce. Czas wolny wykorzystuj na wykonywanie dobrych

czynów. Oto prawdziwa świadomość. Co znaczy świadomość? Świadomość to ćit, co oznacza

wiedzę. Ale wskutek nadmiernego gadulstwa studenci nie są stanie zdobyć prawdziwej wiedzy.

Mało tego, przez zbytnią gadatliwość marnuje się siły wibracji i promieniowania. Stąd też nigdy

nie oddawaj się takiemu niepotrzebnemu gadaniu, w jakiejkolwiek sprawie. Twój umysł może

się nie zachwiać przez takie gadanie, ale umysły innych, kiedy ciebie słuchają, mogą się

zachwiać. Dlatego powinieneś zawsze pamiętać o uczuciach innych.

Przyglądanie się, jak ktoś popełnia grzech, jest również grzechem

Możesz powiedzieć, że ktoś obok ciebie popełnia jakiś grzech, ale ty nie robisz nic złego. Jednak

przyglądasz się jak niemy widz, jak ten człowiek popełnia grzech. Dlatego połowa tego grzechu

spłynie na twoje konto. W Wedancie jest wiele takich subtelnych tajemnic.

Gdy Durjodhana próbował zhańbić Draupadi na dworze Kaurawów, prosiła ona wtedy

wszystkich starszych, jak Bhiszma, Dronaczarja, Kripaczarja, żeby ją uratowali, ale żaden z nich

nie przyszedł jej na ratunek. Kriszna powiedział później Bhiszmie: „Jesteś człowiekiem wielkiej



13

mądrości. Dronaczarja jest jednym z największych aczarjów (nauczycieli). Ale żaden z was nie

otworzył ust, żeby powstrzymać Durjodhanę przed popełnieniem tego wielkiego grzechu.

Dlatego nie tylko Durjodhana jest grzesznikiem; Wy również, bo byliście świadkami popełniania

tego grzechu”. Kiedy wiesz, że to, co się dzieje, jest grzechem i nie próbujesz tego powstrzymać,

także bierzesz udział w tym grzechu. Jeśli przyglądasz się temu, jak ktoś używa przemocy, nie

możesz uciec od winy.

Ten, kto popełnia grzech, ten, kto się temu przygląda, ten, kto zachęca do grzechu i ten kto się

cieszy, że jest on popełniany - wszyscy czterej są grzesznikami. Stąd wszyscy starsi, jak

Dronaczarja i Bhiszma, także byli winni tego grzesznego czynu Durjodhany. Jaki był ostatecznie

ich los? Bhiszma przez 56 dni musiał leżeć na łożu ze strzał, zanim w końcu umarł. Dlaczego

człowieka wielkiej mądrości musiał spotkać taki koniec? Choć wiedział, że popełniany jest

grzech, nie próbował tego powstrzymać. Oto przyczyna jego cierpienia. Dronaczarja był wielkim

nauczycielem, który nauczył sztuki posługiwania się bronią zarówno Kaurawów jak i Pandawów.

Co jednak ostatecznie się z nim stało? Gdy usłyszał, że Dharmaradża wypowiedział słowa

Aśwatthama hatah kundźarah (słoń o imieniu Aśwatthama nie żyje), przywiązanie do syna

zmogło go tak bardzo, że pomyślał, że to jego syn Aśwatthama został zabity. Rzucił wskutek tego

broń i został zabity na polu bitwy.

Człowiek cierpi na trzy główne rodzaje przywiązań - dhaneśana, dareśana i putreśana

(pragnienie pieniędzy, żony i potomstwa). Ze wszystkimi szczegółami zostało to wyjaśnione w

Wedancie. Człowiek popełnia wiele grzechów z powodu tych trzech rodzajów przywiązań. Aby

urzeczywistnić tarakam, musi się od nich uwolnić się.

Rozwijajcie miłość i wiarę, aby dotrzeć do Boga

Boski pierwiastek Brahmana jest obecny we wszystkich. Kiedy będziecie kontemplować

Brahmana z poczuciem jedności, z pewnością uświadomicie sobie Brahmana. Kriszna powiedział

do Ardżuny: „Zastanawiasz się może, jak możesz myśleć o mnie pośród bitwy. Mam anusmara

juddhjaća (Nie zapominaj o mnie i tocz bitwę). Kiedy nie zapominając o mnie będziesz toczył tę

bitwę, na pewno odniesiesz zwycięstwo. Kiedy będziesz o mnie pamiętał, ja zatroszczę się o

wszystko”.



14

Człowiek powinien mieć pełną wiarę w słowa Boga. Oto mały przykład. Mówiłem to już wiele

razy moim studentom. Wojna opisana w Mahabharacie miała rozpocząć się w dzień amawasja

(dzień nowiu księżyca). Ardżuna był zupełnie zniechęcony i przygnębiony, kiedy w przeddzień

amawasji, tj. w święto Czaturdasi zobaczył szyki wojsk Kaurawów i Pandawów. Wcześniej to

Ardżuna upierał się, że chce walczyć, więc Kriszna nie powinien jechać na dwór Kaurawów w

misji pokojowej. Ten sam Ardżuna wpadł w niepokój, kiedy rzeczywiście wojna miała się zacząć.

Kriszna chciał przekazać Ardżunie wiedzę Bhagawadgity, aby wpoić w niego odwagę i zapał.

Jednak przed przekazaniem tej wiedzy, Kriszna chciał sprawdzić, czy Ardżuna ma pełną wiarę w

Niego.

Kriszna zabrał Ardźunę do lasu, a gdy wracali, zrobiło się ciemno. Wtedy Kriszna wskazał jakiegoś

ptaka, usadowionego na drzewie i rzekł: „Ardżuno, zobacz, jaki piękny jest ten paw!!”. Rozpoczął

tę rozmowę, aby zobaczyć, jaki jest stan umysłu Ardżuny. Ardżuna odpowiedział, „Tak, Swami,

ten paw jest naprawdę piękny”. Kriszna powiedział, „Och, półgłówku, to nie jest paw. Nie

widzisz, że to orzeł?”. Ardżuna odpowiedział: „Tak, Swami, to orzeł”. Kriszna na to poklepał go

po plecach i rzekł: „Co za głupiec z Ciebie, Ardżuno, że nie potrafisz rozróżnić, czy to paw, orzeł

czy jakiś inny ptak? Spójrz uważnie. To nie jest ani paw, ani orzeł. To gołąb". Ardżuna

odpowiedział: „Tak, Swami, to gołąb”. Udając lekki gniew, Kriszna rzekł: „Nie masz zdrowego

rozsądku? Nie potrafisz rozróżniać? Co ty sobie myślisz? Nie wydajesz się dociekać, czy to jest

paw, orzeł, czy gołąb. Ślepo mówisz 'tak', cokolwiek mówię”. Na to Ardżuna odpowiedział:

„Kriszno! Jeśli powiem, że to nie jest paw, możesz zmienić go w pawia. Podobnie, jeśli powiem,

że to nie jest orzeł czy gołąb. Możesz zmienić go w każde z tych. Dlatego ważne jest dla mnie

Twoje słowo. Jakie znaczenie ma dla mnie, czy to gołąb, czy paw, czy jakiś orzeł?”. Kriszna był

bardzo zadowolony, że Ardżuna ma tak wielką wiarę w Jego słowa. Położył dłoń na głowie

Ardżuny i pobłogosławił go, mówiąc: „Teraz jesteś moim prawdziwym wielbicielem”.

Manmana bhawa madbhakto

Madjadżi mam namaskuru

Mam ewaiśjasi satjam

Te pratidźane prijo asi mej.

(Skupiaj umysł na mnie, bądź mi oddany, ofiarowuj pokłony i oddawaj mi cześć. Zaprawdę,



15

obiecuję, że przyjdziesz do mnie, bo jesteś mi drogi)

Dopiero po uzyskaniu potwierdzenia, że Ardżuna ma pełną wiarę w Jego słowa, Kriszna

przekazał mu wiedzę Bhagawadgity. Jaki jest pożytek z przekazania wiedzy Gity komuś, kto nie

ma wiary? Podobnie, powinniście mieć pełną wiarę w nauki Wedanty. Dopiero wówczas

możecie postępować stosownie do nich. Jeśli z pełną wiarą usłuchasz rozkazu Swamiego i

bezustannie będziesz o nim rozmyślać, otrzymasz w jednej chwili widzenie Swamiego.

Zaprawdę, przejawi się On przed wami natychmiast.

W ten sposób powinieneś wnikać w nauki Wedanty i zrozumieć ich znaczenie. Tak naprawdę,

bardzo łatwo jest pojąć Wedantę. Ludzie doznają pomieszania, bo nie są w stanie zrozumieć jej

prawdziwego znaczenia. Jednak nie ma nic złego w doznaniu zmieszania, wszakże niektórzy

ludzie wpadają nawet w przygnębienie. Kiedy ktoś doznaje zarówno zmieszania, jak i

przygnębienia, traci równowagę umysłu. Jeśli czyni się rzeczywisty wysiłek, zrozumienie

Wedanty jest bardzo łatwe. Może być trudno zmiażdżyć płatek kwiatu lub kulę masła, lecz

zrozumienie nauk Wedanty i podążanie za nimi jest dużo prostsze.

Studenci!

Zrozumcie to jasno. Masło jest bardzo miękkie, ale nie stopi się, chyba że się je trochę

podgrzeje. Podobnie Bóg jest bardzo miękki i słodki. Aby Go jednak zaznać, potrzebujecie ognia

dźniany. Można to zobrazować na przykładzie życia pewnego małżeństwa, mieszkającego w

lesie, będąc na etapie wanaprasty. Żona zestawia trzy cegły w kształt pieca i stawia na nim

naczynie. Wsypuje do garnka ryż, wlewa wodę i zapala ogień pod naczyniem. Jej mąż, które

zawsze jest zatopiony w rozmyślaniu o Brahmanie, widzi to i znajduje na to duchową

interpretację. Przyrównuje te cegły do trzech gun: sattwy, radżasu i tamasu (spokoju, pasji i

lenistwa), naczynie do ludzkiego ciała, ryż do pragnień, wodę do miłości, a ogień do ognia

mądrości. Czy gotuje się ryż bezpośrednio na ogniu? Nie. Ogień wpierw ogrzewa naczynie, które

z kolei ogrzewa wodę, a potem gotuje ryż. Podobnie powinieneś utrzymywać ciało w styczności

z ogniem mądrości, tj. blisko Boga. Wówczas woda miłości zostanie podgrzana i ugotuje ryż

pragnień. Dlatego powinieneś zawsze utrzymywać swoje ciało i umysł blisko Boga. Kiedy

będziesz to robił, wszystkie twoje ziemskie pragnienia znikną. To jest sedno Wedanty. Jakże



16

proste jest stosowanie tego w codziennym życiu! Nie trzeba studiować żadnych świętych

tekstów ani też nie ma potrzeby wykonywania żadnych duchowych ćwiczeń. Ludzie w tamtych

czasach pojmowali Wedantę w tak łatwy i prosty sposób.

Jest wiele małych słów, które przekazują wielkie prawdy Wedanty. Wziąwszy trzy słowa z

Wedanty można napisać 300 książek. Jak to możliwe? W abecadle angielskim jest tylko 26 liter,

przy pomocy których można napisać dowolną ilość książek. W skrzypcach są tylko cztery struny,

które mogą wydać aż 40 dźwięków. Podobnie, jeśli tylko masz wiarę i miłość, możesz osiągnąć

wszystko. Tak naprawdę, sam Bóg stanie się marionetką w twoim ręku. Kiedy będziesz miał w

sobie miłość i wiarę, nie ty będziesz w rękach Boga, ale Bóg będzie w twoich rękach.

Dżumsai powiedział, że chociaż każda osoba różni się wyglądem od innych, w każdym jest ta

sama atma. Wszyscy są jednakowi, bądźcie tacy sami dla wszystkich. Powiedział, że wszyscy są

dziećmi Boga. Według mnie jednak, wszyscy są nie tyle dziećmi Boga, ale samym Bogiem.

Miłość to boska esencja

Studenci!

Powiem wam coś subtelnego i istotnego. Spróbujcie to zrozumieć. Jeśli staniesz się kochankiem,

możesz kochać jedną lub dwie osoby. Ale jeśli staniesz się samą miłością, możesz kochać

wszystkich bez wyjątku. Będąc kochankiem, zostajesz kimś niskiej kategorii. Dlatego nie bądź

miłośnikiem, ale samą miłością. Kiedy staniesz się miłością, wszyscy będą cię kochali. Potem

uświadomisz sobie zasadę ekatma bhawa (poczucie jedności). W każdym jest obecny ta sama

zasada miłości. Wedanta przykłada wielką wagę do tej zasady miłości. Jakiego rodzaju miłość

powinno się rozwijać? Ta miłość nie wiąże się z ciałem ani z umysłem. Człowiek powinien na

wszelkie sposoby kochać Boga. Wówczas zostaną rozproszone wszelkie niepotrzebne

przywiązania i dopiero wtedy doświadczycie adwajty.

Trzcina cukrowa składa się z wielu członów, ale jej sok jest jednolicie słodki. Podobnie, wasze

myśli mogą być bardzo niespokojne, ale jeśli dodacie do swych myśli słodycz miłości, staną się

wzniosłe. Wskazuje na to wedyjskie powiedzenie Raso wai sah (Bóg jest w postaci esencji).

Miłość jest boska; stoi za nią Brahman. Bóg istnieje w postaci miłości i miłość jest boską esencją



17

(rasa). Rasa jednak to nie padarasa (rtęć), ale Premarasa (esencja miłości). Rtęć nie miesza się z

niczym; zawsze pozostaje odrębna. Premarasa jednak nie jest taka - łączy się ze wszystkim i

nadaje słodyczy wszystkiemu, z czym się zetknie.

Można być wielce znakomitym uczonym, opanować Wedy, Śastry i Purany,

Można być wielkim cesarzem, rządzącym ogromnym królestwem,

Ale nikt nie może dorównać bhakcie, który poświęcił wszystko dla Pana.

Bez miłości do Boga nie można osiągnąć wyzwolenia.

Dzisiaj rozpoczęliśmy, w bardzo małym zakresie, naukę Wedanty. Tak naprawdę, każda mantra

Wedanty niesie głębokie znaczenie. Nikt poza Bogiem nie może wyjaśnić zasady Wedanty w tak

prosty sposób.

Widząc moją postać fizyczną możecie doznać złudzenia i pomyśleć, że jestem także człowiekiem,

tak jak wy. Możecie mnie kochać, ale wskutek tego złudzenia możecie nie przywiązywać

właściwej wagi do moich słów. Ale Ja nie jestem ani tym ciałem, ani umysłem, ani buddhi, ani

ćittą. Nie jestem żadną z tych rzeczy. Zobrazować to można w małym przykładzie.

W tym kubku jest woda. Kubek jest niezbędny, żeby pomieścić wodę.

Jest tu lampa, olej i knot,

czy jednak lampa może zapalić samą siebie?

Czy nie powinno być kogoś, kto zapali tę lampę?

Są kwiaty, igła i nici,

ale czy girlanda zrobi się sama?

Czyż nie potrzeba kogoś do nawleczenia tej girlandy?

Jest wiedza i jest inteligencja, ale czy możesz doświadczyć wiedzy, jeśli nie ma jakiegoś guru do

przekazania tej wiedzy? Podobnie, to ciało przyszło, żeby dowieść, czym jest prawda: co jest

mitją (nierzeczywistym), a co jest Brahmanem.

Uświadom sobie swoją jedność ze Swamim

Ucieleśnienia Miłości!



18

Nie sądźcie, że mówię z poziomu ego. Ujawniam tylko prawdę o sobie. Nie pojęliście nawet

ułamka mojej rzeczywistości. Nikt nie może opisać mojej natury. Jestem mężczyzną wśród

mężczyzn, kobietą wśród kobiet, dzieckiem wśród dzieci, kiedy zaś jestem sam, jestem

Brahmanem. To jest moja rzeczywistość. (głośne oklaski). Postępuję stosownie do otaczającej

mnie grupy ludzi.

Kiedy jestem wśród starszych, muszę zachowywać się jak ktoś starszy. Wśród dzieci muszę być

jak dziecko. Jeśli starzec będzie bawić się zabawkami, dzieci będą śmiały się z niego. Jeśli dziecko

podpiera się laską, jak jakiś starzec, starsi będą rozbawieni. Dla starca naturalne jest podpieranie

się laską, a dla dziecka bawić się zabawkami. Podobnie, kiedy jestem z dziećmi, uszczęśliwiam je

przez dawanie im tego czy tamtego. Ale kiedy ktoś przychodzi do mnie z pragnieniem wiedzy

duchowej, nauczam go jej. Kiedy przychodzi do mnie ktoś będący głową rodziny, uczę go

dharmy głowy rodziny. Podobnie, uczę każdego tego, czego potrzebuje.

Po co robię to wszystko? Jedynie po to, abyś uświadomił sobie swą jedności ze Swamim.

Zdobyłeś tę sposobność dzięki swemu wielkiemu szczęściu. Żaden inny awatar nie zapewnił

istotom ludzkim tego rodzaju sposobności (głośne oklaski). Uzyskałeś tę złotą szansę i jeśli

będziesz postępował zgodnie z moimi naukami, twoje życie na pewno zostanie uświęcone i

zbawione.

Z upływem czasu zobaczycie wzrost mojej chwały i nawet ślepi ludzie i ignoranci powiedzą:

„Swami jest Bogiem.” Od czasu do czasu Bóg poddaje ludzi sprawdzianowi. Nie bądź ofiarą maji.

Wychodź zwycięsko z testów Boga. Kiedy zanurzysz się w miłości, będziesz cieszył się testami

Boga. Nikt nie może opisać, że miłość jest taka czy taka. Bardziej niż zrozumienie Wed,

konieczne jest zrozumienie nauk Wedanty. Ścieżka miłości jest dużo łatwiejsza niż stosowanie

dżapy, dhjany, jogi itd.

Bóg nie interesuje się tym, ile worków ryżu czy ile sari rozdaliście biednym. Możecie wysłać tę

listę rzeczy do urzędu skarbowego. Mnie interesują tylko wasze uczucia. Nawet jeśli

wykonujecie jakiś mały czyn dobroczynny, widzę wasze uczucia stojące za nim. Nie interesuje



19

mnie ilość sari czy worków ryżu, jakie rozdajecie. Swami ceni tylko jakość.

Rukmini zdołała zdobyć łaskę Kriszny poprzez ofiarowanie liścia tulsi. Kuczela zdołał zdobyć łaskę

i miłość Kriszny poprzez ofiarowanie mu garści tłuczonego ryżu. Co uczyniła Draupadi, kiedy

musiała nakarmić mędrca Durwasę i jego tysiąc uczniów, kiedy nie miała nic przy sobie?

Ofiarowała Krisznie ziarnko ryżu, jakie pozostało w garnku i poprosiła Go, „Jesteś naszym

jedynym schronieniem”. Kiedy Kriszna włożył sobie do ust to ziarnko ryżu, głód Durwasy i jego

uczniów został natychmiast nasycony. W czasach każdego awatara są takie przykłady wielbicieli

Boga zdobywających nieskończoną łaskę Pana przez złożenie - z miłością i oddaniem - takich

małych ofiar. Dlatego pozbądź się splamień swego umysłu. Zniszcz swoje ego. Naucz się składać

ofiary miłości. Dopiero wtedy będziesz miał szczęście doznawać anandy.

(Bhagawan zakończył orędzie bhadźanem Sathyam dźnanam anantham Brahma.)

– Z orędzia Bhagawana wygłoszonego w hali Sai Kulwant 31 lipca 1996 roku.

SRI SATHYA SAI ARADHANA MAHOTSAVA

wielką pobożnością i powagą odbyła się w Prasanthi Nilajam Śri Sathya Sai Aradhana

Mahotsawa. To 3-dniowe wydarzenie rozpoczęło się 22 kwietnia 2013 roku Wiśwa

śanthi loka kaljana homy (jadźni na rzecz pokoju na świecie i dobrobytu ludzkości).

Jadźnię przeprowadzono w pięknie ozdobionej hali Sai Kulwant, na środku której ustawiona była

elegancka jadźna mandapa z jadźna kundą. Wstępne rytuały jadźni rozpoczęła o godz. 6:00 rano

grupa kapłanów śpiewając wedyjskie hymny. Następnie przeprowadzono uroczystość oddania

czci krowom. W tym celu około godziny 7:00 przyprowadzono udekorowaną krowę wraz z

cielęciem. Po wykonaniu, przy śpiewie Wed, niezbędnych obrzędów i po nakarmieniu krowy i

Z



20

cielęcia, ceremonię zakończono ofiarą arati.

Następnie rozpoczęto się rozpalanie ognia dla jadźni - tradycyjnym sposobem przez pocieranie

kawałków drewna. Kiedy uzyskano ogień, umieszczono go w jadźna kundam. W międzyczasie

kapłani rozpoczęli oddawanie czci posągom Pana Siwy i Parwati oraz świętej Kalashy

umieszczonym na podwyższeniu. Umieściwszy w jadźna kundam święty ogień, kapłani zaczęli

składać ofiary, śpiewając Sai Gajatri i święte mantry wedyjskie. Trwało to ponad godzinę.

Składanie ofiar raz śpiewanie świętych mantr wedyjskich uświęciło całe otoczenie i

promieniowało duchowymi wibracjami we wszystkich kierunkach. O godzinie 10 rano jadźna

dobiegła końca wraz z cennymi ofiarami składanymi w jadźna kundam przez kapłanów przy

muzyce i śpiewach wedyjskich. Następnie śpiewano bhadźany, które zakończyło arati o godz.

10.15.

Uroczystości popołudniowe rozpoczęło o godz. 17 śpiewanie Wed. Później wybitny mówca, dr

Nori Narajana Murthy wygłosił pouczające przemówienie o 'Sita Rama Kaljanam' (ślubie Sity i

Ramy) Jego wystąpienie było upiększone pięknymi wierszami w telugu i bhadźanami

poświęconymi Panu Ramie. Uczony mówca opowiedział kilka budzących natchnienie zdarzeń z

życia Pana Ramy i podkreślił znaczenie śpiewania Jego Imienia dla zbawienia człowieka.



21

Następnie wyświetlono film wideo z orędziem Bhagawana, w którym wezwał On wszystkich do

pójścia za zasadą „Zawsze pomagaj, nigdy nie rań”, ponieważ jest ona sednem nauk wszystkich

pism świętych. Człowiek - powiedział Bhagawan - powinien zrozumieć jedność wszelkiego

stworzenia, tak jak jest ona widziana w kulturze indyjskiej, rozwijać w sobie święte uczucia i

doświadczać szczęścia w życiu. Natomiast dzisiejszy człowiek rozwija demoniczne cechy i

krytykuje i nienawidzi innych. Powinien tego zaniechać, a swe serce napełnić miłością,

powiedział Bhagawan. Swoje orędzie zamknął bhadźanem „Prema mudita manase kaho Rama

Rama Ram”. Po tym orędziu Bhagawana kapłani zaśpiewali hymny z Wed, nasycając całe

otoczenie boskimi uczuciami. Po krótkich bhadźanach uroczystości dobiegły końca o godz. 20:00

wraz z arati, po rozdaniu wszystkim prasadamu.

Cała hala Sai Kulwant rozbrzmiewała świętymi śpiewami wedyjskimi, kiedy kapłani zaczęli

wykonywać jadźnię o godz. 6:00 rano w drugi dzień Śri Sathya Sai Aradhana Mahotsawy. Oprócz

jadźni, owego dnia przeprowadzono abhiszekam (obrzędową kąpiel) lingi Śri Saiśwara,

umieszczonej na podwyższeniu, po wstępnych obrzędach. Obmycia lingi dokonano mlekiem,

miodem, zsiadłym mlekiem, cukrem itd. - przy śpiewach mantr wedyjskich w wykonaniu

kapłanów. Następnie lingę pięknie ozdobiono i ofiarowano jej arati, po czym ofiarowano jej

kwiaty śpiewając Śri Sathya Sai Asztottara Sata Namawali (108 imion Bhagawana).

Równocześnie składano ofiary przy śpiewie Sai Gajatri. Obie uroczystości zakończyły się o 10:00

rano, po czym odbyły się krótkie bhadźany. Program poranny zamknęło arati o godz. 10.15.

Uroczystości popołudniowe rozpoczęły się o godz. 17:00 śpiewaniem Wed. Potem nastąpiło

uczone przemówienie dr Papajdżi Śastry'ego, słynnego znawcy języka telugu. Ów wybitny

mówca odniósł się do oświadczenia Pana Kriszny w Bhagawadgicie o tym, że Bóg wciela się za

każdym razem, kiedy na świecie podupada dharma i zauważył, że dharma jest podstawą

utrzymania świata. Przywołując znane powiedzenie „Ramo wigrahawana dharma” (Rama jest

ucieleśnioną dharmą), powiedział, że wszyscy awatarowie - Rama, Kriszna, Sathya Sai Baba –

zawsze wzywali człowieka, by podążał za dharmą - dla swego zbawienia. Po tym przemówieniu

wyświetlono film wideo z orędziem Bhagawana. Bhagawan powiedział w nim, że człowiek

powinien najpierw poznać, kim jest. Powinien porzucić cechy zwierzęce, a uświadomić sobie



22

boskość, co - powiedział - stanowi prawdziwą duchowość. Bhagawan zakończył swe orędzie

bhadźanem „Hari bhadźan bina sukha śanthi nahin”, który zgromadzenie w hali powtarzało z

wielkim oddaniem. Po orędziu Bhagawana kapłani śpiewali Wedy, co uświęciło całe otoczenie i

promieniowało na wszystkie strony boskimi wibracjami. Po tym poruszającym duszę śpiewaniu

Wed, odbyły się bhadźany. Uroczystości dobiegły końca o godzinie 20:00 wraz z arati.

Ogromne zgromadzenie wielbicieli z całego świata zebrało się w hali Sai Kulwant 24 kwietnia, w

drugą rocznicę Maha Samadhi, w ostatni dzień Śri Sathya Sai Aradhana Mahotsawy, aby oddać

cześć Bhagawanowi. Sai Kulwant Hall był ze smakiem przystrojony na tę okoliczność, a po

prawej stronie samadhi Bhagawana ustawiono piękne srebrne krzesło. Uroczystości rozpoczęto

o 6:00 rano odprawieniem jadźni i śpiewaniem hymnów wedyjskich przez kapłanów. Był to dzień

Purnahuti, przeprowadzono więc zgodnie z zaleceniami wedyjskimi Sudarśan Homę, która

zakończyła się o godz. 8:00 rano.

Potem nastąpiła ofiara muzyczna „Guru Wandana” (uwielbienie Guru) w wykonaniu studentów

Bhagawana. Rozpocząwszy pieśnią modlitewną do Pana Ganeśy „Om Ganaganapataje Namo

Namah” (pozdrowienia dla Pana Ganeśy), zaśpiewali następnie „Sai Namasmaranam Sai Rupa

Dhjanam” (śpiewaj imię Sai i medytuj nad Jego postacią) oraz kawali „Tere durbar mein hum

aaje hain aadź” (przyszliśmy dziś do Twoich drzwi). Zakończyli zaś [pieśnią] „Tu pjar ka sagar hai”

(Jesteś oceanem miłości), ożywiając wspomnienia z czasów, kiedy pieśni te śpiewano w boskiej

obecności Bhagawana. Filmy przedstawiające darśan Bhagawana wzmogły nostalgiczne

wspomnienia.

Po tym występie studentów przedstawiono boskie orędzie Bhagawana. Bhagawan powiedział w

nim, że człowiek powinien zmniejszać swoje przywiązanie do ciała, będące przyczyną jego

cierpienia. Podkreślił, że człowiek powinien powtarzać sobie, że jest Bogiem, powtarzać

wielokrotnie, dopóki nie osiągnie tej świadomości. Bhagawan zakończył orędzie dwoma

bhadźanami: „Bhadźa Gowindam” i „Prema mudita manase kaho”.

Następnie kapłani zaczęli składać ofiary w jadźni recytując Asztottara Sata Namawali – 108



23

imion Bhagawana. O 9 rano złożono purnahuti (ofiary końcowe) w jadźna kundam – przy

głośnym śpiewie wedyjskich hymnów i muzyce. Następnie śpiewano bhadźany, a całe

zgromadzenie pokropiono tirthą (świętą wodą Kalashy). Uroczystości dobiegły końca wraz z

Arati o godz. 9.45, po rozdaniu Prasadam.

Śri Sathya Sai Aradhana Mahotsawę zakończyła Narajana Sewa, którą przeprowadzono na

stadionie Sri Sathya Sai Hill View, gdzie tysiącom ludzi ofiarowano jedzenie i ubrania.

MÓJ MISTRZ DUCHOWY ŚRI SATHYA SAI BABA

Sędzia P.N. Bhagwati

Śri Sathya Sai Baba miał moc stwarzania, która jest boską cechą. Cuda, jakich dokonywał, były Jego wizytówkami, którymi przyciągał ludzi i budził w nich natchnienie, aby szli ścieżką miłości, oddania i prawości. Pozostaję do dzisiaj jego żarliwym zwolennikiem, mając pełną wiarę w przesłanie Baby o równym traktowaniu wszystkich religii.

końcu kwietnia 1969 roku dowiedziałem się, że Śri Sathya Sai Baba z Puttaparthi

zamierza odwiedzić Ahmedabad. Byłem wtedy głównym sędzią sądu w Gudżaracie.

Przed kwietniem 1969 r. nigdy nie spotkałem ani nie słyszałem o Sathya Sai Babie.

Ale gdy usłyszałem, że przybywa do Ahmedabadu, coś kazało mi napisać list do niego

z zaproszeniem, by zatrzymał się u mnie. Baba pobłogosławił mnie przez przyjęcie mego

zaproszenia, co zostało mi przekazane przez Organizację Sai z Ahmedabadu.

W



24

Mój pierwszy darśan Baby

Baba przybył z Bombaju do Ahmedabadu rankiem 15 maja 1969 roku. Udałem się na lotnisko,

aby Go odebrać. Zobaczyłem Go, kiedy wyszedł z samolotu. Było to mój pierwszy darśan tej

boskiej istoty. Było to porywające i radosne przeżycie, ponieważ widziałem w Nim wcielonego

Krisznę, Krisznę, którego kocham i wielbię przez całe życie i który przenika całą moją istotę. Baba

wsiadł do mojego samochodu i pojechaliśmy do mego domu w w Duffnala, Shahibag, nr 17. Było

to około 7 rano. Potem Swami udzielił prywatnej audiencji mnie, mojej żonie i moim trzem

córkom, jak też mojemu młodszemu bratu Prawinowi i jego żonie Mandakini. Późnym

wieczorem tego samego dnia Swami odleciał samolotem do Bombaju. Był to mój pierwszy

kontakt ze Swamim i wywarł on na mnie olbrzymi wpływ. Stałem się odtąd na całe życie oddaną

Mu osobą, On zaś ciągle mnie prowadzi i daje mi natchnienie.

Uświadomiłem sobie, że jest ucieleśnieniem Najwyższej Istoty, o której mówi się w Taittirija

upaniszadzie: Jatho waćo niwarthanthe aprapja manasa saha (Słowa i umysł odbijają się

bezowocnie, nie pojąwszy Go). Jestem sędzią głównym Indii i zajmuję się wymierzaniem

sprawiedliwości, co jest bardzo rozumowym procesem. Jako istota rozumna mogę powiedzieć

bez najmniejszego wahania, że jest w Babie coś tak głębokiego, tak ogromnego i

bezgranicznego, tak nieskończonego i uniwersalnego, że nie sposób opisać tego słowami. Jest to

coś, czego słowa nie są w stanie opisać, a umysł nie jest w stanie dosięgnąć.

Wieczne przesłanie miłości i służenia

W przypadku Baby natchnienie wzbudziło we mnie to, że zawsze kładzie nacisk na sewę, czyli

płynącą z odruchowej miłości służbę. Powiedział, że nasze serca muszą być pełne miłości i

współczucia dla każdego człowieka i muszą pragnąć ulżyć cierpieniu każdego bliźniego, w duchu

wielbienia Pana.

Przesłanie miłości i służby to odwieczne przesłanie, przekazywane przez wszystkich mistrzów

duchowych. Budda dał to samo przesłanie w Indiach około 600 lat przed Chrystusem. Urodził się

w Lumbini, położonym na granicy Indii i Nepalu. Czyż Jezus nie głosił tego samego przesłania 2

tysiące lat temu? Czy prorok Mahomet nie wzywał swoich zwolenników - ba, całej ludzkości! -



25

do miłości i służenia bliźnim? Przesłanie Śri Sathya Sai Baby jest, moim zdaniem, bardzo trafne w

dzisiejszym świecie, kiedy widzimy walkę i przemoc w imię religii, nacjonalizmu i purytanizmu.

Baba nie tylko głosi to przesłanie, ale pokazuje światu, jak może być wcielone w życie. Założył

szkoły i uniwersytet, gdzie utrzymuje się najwyższe normy kształcenia i gdzie oświata jest

zupełnie bezpłatna - od poziomu podstawowego do poziomu doktoratów. Chciał, żeby studenci

nauczyli się metod naukowych, a zarazem nauczał, że nauka bez duchowości doprowadzi świat

do katastrofy. Założył też w wiosce Puttaparthi, gdzie żył, szpital ogólny oraz szpital

superspecjalistyczny.

Równość wszystkich religii

Zanim zakończę, pozwólcie iż stwierdzę, że Baba nie głosił żadnej nowej religii. Mówił

niejednokrotnie: „Nie przyszedłem naruszać czy niszczyć jakiejkolwiek wiary. Chcę, żeby

hinduista był lepszym hinduistą, muzułmanin lepszym muzułmaninem, sikh lepszym sikhem, a

chrześcijanin - lepszym chrześcijaninem”. Głosił równość wszystkich religii.

Śri Sathya Sai Baba miał moc stwarzania, będącą cechą boską. Cuda, jakich dokonywał, były Jego

wizytówkami, którymi przyciągał ludzi i budził w nich natchnienie, aby szli ścieżką miłości,

oddania i prawości. Pozostaję do dzisiaj jego żarliwym zwolennikiem, mając pełną wiarę w

przesłanie Baby o równym traktowaniu wszystkich religii. Jego przesłanie jest wszechstronne i

zawiera sedno symbolu Om hinduizmu, krzyża chrześcijaństwa, dharma-czakry buddyzmu, ognia

zoroastrianizmu i półksiężyca islamu.

(Autor był najwyższym sędzią Indii. Obecnie jest rektorem Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya

Sai).



26

Z naszych archiwów

CZYSTOŚĆ PROWADZI DO WYZWOLENIA

ZAPAL W SWOIM UMYŚLE LAMPĘ BOSKOŚCI


hociaż wszyscy awatarowie uczyli tylko dobrych rzeczy, ludzie dziś zadowalają się

jedynie obchodzeniem ich urodzin i nie podążają za ich naukami. Buddha kładł nacisk

na czystość w każdym wymiarze życia - czystość wzroku, czystość myśli, czystość

mowy i czystość czynów. Uważał ducha poświęcenia za prawdziwą jadźnię. Poświęcenie to

środek do osiągnięcia nirwany (wolności od więzów ziemskiej egzystencji).

Prawdziwe znaczenie buddyjskiej modlitwy

Trzeba należycie zrozumieć modlitwę buddyjską. Kiedy buddyści mówią: Buddham saranam

gaććhami, dhammam saranam gaććhami, sangham saranam gaććhami, prawdziwe znaczenie

tej modlitwy jest następujące: Musisz skierować swój buddhi (intelekt) ku dharmie (prawemu

postępowaniu). Prawe postępowanie zaś powinno być ukierunkowane na służenie

społeczeństwu. Kiedy się to robi, społeczeństwo oczyszcza się.

Bez względu na liczbę religii, ich cel jest jeden i ten sam. W życiu codziennym ludzie trudnią się

wieloma zajęciami. Ale czy to wszystko stanowi prawdziwe życie? Czy życie bez pamiętania o

Bogu można w ogóle nazwać życiem? Co to za życie, gdzie nie ma żadnej czystości, żadnej

moralności i żadnej duchowości? Jedynie moralność i uczciwość mogą prowadzić do nirwany

(wyzwolenia). Dzisiaj ich brakuje. Ludzie muszą starać się opierać życie na nithi i nidżajathi

(moralności i uczciwości). Powinni stać się, jak powiedział Jezus, posłańcami Boga.

Znaczenie świętowania Buddha Purnimy


Dziś obchodzimy Buddha Purnimę czyli Buddha Dżajanti. Co znaczy purnima? Oznacza pełnię.

Kiedy umysł jest wypełniony miłością, osiąga on pełnię. Dopóki umysł jest wypełniony

ciemnością złych myśli, obchodzenie Buddha Purnimy nie ma żadnego znaczenia. Uwolnijcie się

C



27

od tej ciemności. Bez światła miłości w sercu jakiż pożytek może być z zewnętrznej iluminacji?

Zapalcie w swych umysłach lampę boskości. Wygońcie ze swoich serc nienawiść i zawiść.

Nikt nie potrafi oszacować świętości i wspaniałości tego kraju - Bharatu. Nazwa Hindus jest sama

w sobie wielkim tytułem i zaszczytem. Jakże można opisać wielkie szczęście Bharatijów z

powodu tego, że sam Pan kilka razy przyjął narodziny w tym świętym kraju, żeby pokazać

ludzkości ścieżkę boskości! W tym kraju urodziło się wielu świętych, mędrców i ludzi

poświęcenia. Świętość i sława Bharatu są niezrównane. Dlatego Buddha wybrał ten kraj na

swoją ojczyznę.

Przyjmij schronienie w dharmie

Poświęcił wszystko i wędrował poszukując prawdy. Powiedział: Dhammam saranam gaććhami

(przyjmuję schronienie w dharmie). Człowiek musi stosować, upowszechniać i doświadczać

dharmy. Jednak dzisiaj dharma podupadła. Ludzie myślą, że pieniądze są wszystkim. Tak jak

ziemia obraca się wokół słońca, ludzie obracają się wokół pieniędzy.

Niektórzy ludzie uciekają się do sposobów korupcyjnych, aby zdobyć pieniądze. Mogą oszukać

innych, ale czy ktokolwiek może okpić Boga? Na pewno zbiorą następstwa swoich karygodnych

czynów.

Ważny jest charakter, a nie pieniądze. Tego uczył Buddha. Błogość można zdobyć jedynie

poprzez panowanie nad zmysłami, a nie przez pokutę, dżapę czy medytację. Nie ma łatwiejszej

ścieżki do pokoju i błogości niż panowanie nad własnymi zmysłami.

– Zaczerpnięte z orędzi Bhagawana, wygłaszanych podczas świąt Buddha Purnima.



28

BOSKA SANKALPA Chizuko Tsuyama

a placu w Puttaparthi siedziałam koło pani Pillay. Przybyłam wówczas po raz

pierwszy do Indii, aby dostąpić darśanu Bhagawana. Nagle, kiedy w oddali pojawił

się w swej pomarańczowej szacie Bhagawan, na placu zapanowała cisza. Intuicyjnie

poczułam, że On jest Bogiem. Baba zaczął wolno iść. Kiedy zbliżył się, zatrzymał się

przede mną i spytał: „Czy jest pani żoną lekarza?”. Nie zdołałam nic odpowiedzieć, skinęłam

jedynie potakująco głową. Łaskawie powiedział do mnie, abym przyszła do pokoju rozmów.

Poprowadziła mnie pani Pillay. Był tam mój mąż. Baba był bardzo słodki. Porozmawiałam z Nim

o swoim problemie. Dał mi wibhuti, a kiedy zakręcił dłonią, pojawił się pierścień. Pasował

dokładnie na mój środkowy palec. Upadłam do Jego boskich stóp i ofiarowałam namaskar. Było

to jesienią 1978 roku.

Rok wcześniej, w Japonii odbył się Międzynarodowy Kongres Ortopedyczny. Wziął w nim udział

dr Pillay. Mąż powiedział mu wtedy, że ja pracuję jako tłumaczka, a dr Pillay opowiedział nam o

Bhagawanie w Indiach i zaproponował, żebym tłumaczyła Jego książki dla dobra mieszkańców

Japonii.

Ukończyłam Uniwersytet Kobiet Japonii. Założyciel, dr Jinzo Naruse, zaprosił na wykłady poetę -

świętego Rabindranatha Tagore w 1916 roku, kiedy Tagore odwiedził Japonię. Przedstawił on

studentkom tekst Gitandźali. Dr Naruse dowiedział się od niego o starożytnej mądrości Indii i

bardzo się wzruszył. Ustanowił trzy zasady: „Ustanowienie wiary”, „Twórczość,” „Służba

społeczeństwu”.

Mój mąż był wzruszony przesłaniem Baby: „wszystkie religie są jednym.” Nauki Baby były mi

bardzo bliskie. Myślę, że to jego boska sankalpa (wola) założyła Ośrodek Wydawnictw Śri Sathya

Sai w Japonii. Dr Pillay bardzo nam pomógł wysyłajac wiele książek Bhagawana i przedstawił

prof. Rao z Singapuru, który w wielu listach dostarczanych pocztą lotniczą wyjaśniał znaczenie

słów sanskryckich.

Otrzymałam od Bhagawana inny cenny dar. Poznałam pewną kobietę z Indii, która urodziła się i

wychowała w Kerali. Była bardzo oddana i wykształcona oraz niezwykle pomocna w mojej pracy

tłumaczeniowej.

W ten sposób prowadzę od ponad 30 lat pracę translatorską jako pokorne narzędzie Bhagawana

i dzielę się jej owocami ze szczerymi wielbicielami w Japonii. Kłaniam się nieustannie lotosowym

N



29

stopom Bhagawana - za Jego głęboką miłość i troskę o nas, Japończyków.

(Autorka jest redaktorką i tłumaczką z Ośrodka Wydawnictw Śri Sathya Sai w Japonii. Jest także

redaktorką japońskiego wydania „Sanathana Sarathi.”)

UROCZYSTOŚCI W PRASANTHI NILAJAM

RADOSNE OBCHODY ŚWIĘTA HOLI

okazji radosnego święta Holi przybyła w dorocznej pielgrzymce do Prasanthi Nilajam

wielka ilość wielbicieli z Biharu i Dźarkhand. 27 i 28 marca 2013 roku wystąpili oni z

przedstawieniami muzyczno-kulturalnymi.

27 marca były to poruszające duszę pieśni nabożne w językach telugu i hindi, w

wykonaniu znakomitych śpiewaczek: Kumari Dźjotsny i jej siostry Kumari Suwarny.

Rozpocząwszy występ pieśnią modlitewną poświęconą Panu Ganeśi, śpiewaczki na blisko 40

minut oczarowały słuchaczy melodyjnymi pieśniami, wśród których była słynna pieśń Miry

„Pajodźi meine ramaratan dhana pajo” (znalazłam drogocenny diament imienia Ramy) oraz

nieśmiertelnym utworem „Dźjoti kalaśa ćhalake” (lśniąco świeci słońce).

Wydarzenia 28 marca składały się z pieśni grupowych w wykonaniu żeńsko-męskiego chóru

oraz z pięknych tańców dzieci Bal Wikas z Biharu i Dźharkhandu. Podczas gdy śpiewacy

oczarowali wielbicieli piękną kawali oraz wzruszającą pieśnią „Parthiwale aadźa teri jaad sataje”

(przyjdź, o Panie z Parthi, pamięć o Tobie dręczy mnie), dzieci Bal Wikas przedstawiły

porywające tańce, wśród których znalazł się taniec plemienny z Dźharkhand oraz Raas Nritja

(taniec Kriszny z gopikami).

Z



30

ŚWIĘTO UGADI

Święto Ugadi, zaznaczające nadejście Nowego Roku telugu, zwanego Widźaja (zwycięstwo),

obchodzono w Prasanthi Nilajam 11 kwietnia 2013 roku. Miejscem uroczystości była hala Sai

Kulwant, którą pięknie ozdobiono kwiatami, proporcami, wstęgami jak też owocami nowych

zbiorów, takimi jak mango, orzechy kokosowe i trzcina cukrowa.

Zgodnie z tradycją, rankiem 11 kwietnia odbyło się Panćanga Srawanam (słuchanie

przepowiedni z almanachu). Znakomity uczony wedyjski Śri Redźeti Śriramaćarjulu odczytał

przepowiednie na nowy rok według różnych układów gwiazd. Potem odtworzono orędzie

Bhagawana na okoliczność święta Ugadi, w którym wezwał On wszystkich do porzucenia

samolubstwa i interesowności, które są przyczynami upadku człowieka. Prawdziwe obchodzenie

Ugadi - powiedział - polega na wyzbyciu się umysłowej ciasnoty, a napełnieniu serca miłością i

poświęceniem. Bhagawan zakończył orędzie bhadźanem „Prema mudita manase kaho.”

Następnie odbyły się bhadźany.

Program popołudniowy, który rozpoczął się o godz. 17 śpiewem wedyjskim, obejmował

znakomity koncert śpiewaczki Kumari Soumji Waranasi. Rozpocząwszy swój występ utworem

poświęconym Panu Ganeśi, zaśpiewała pieśni nabożne i bhadźany, wśród których znalazły się

„Dźanam dija tune sai ko” (dałaś życie Sai), „Bho śambo siwa śambho swajambho” (Pan Siwa jest

samo-narodzony), „Bhola Bhandari Baba” (Sai Siwa jest uosobioną szczodrością) itd. Ponieważ te

pieśni i bhadźany nasycone były głębokim oddaniem, poruszyły serca słuchaczy. Po koncercie

gratulowano śpiewaczce i jej siostrze Kumari Ramji, która służyła jej wsparciem

instrumentalnym na skrzypcach.

ŚWIĘTO WISZU

Powagą i świętością cechowały się w Prasanthi Nilajam obchody Wiszu, Nowego Roku w stanie

Kerala. Ponad tysiąc wielbicieli, w tym około 600 przedstawicieli młodzieży, przybyło ze

wszystkich stron Kerali, aby je obchodzić na świętym obszarze Prasanthi Nilajam. W obchodach,

jakie miały miejsce 13 kwietnia 2013 roku w hali Sai Kulwant, młodzież Kerali śpiewała Rudram i

inne hymny wedyjskie oraz zarówno rano jak i wieczorem prowadziła bhadźany. Oprócz tego



31

wieczorem był świetny koncert karnatackiej muzyki klasycznej, z jakim wystąpił dr Ćerthala K.N.

Ranganatha Śarma, znakomity muzyk i profesor muzyki w Muzycznej Wyższej Uczelni Sadguru w

Madurai. Rozpocząwszy pieśnią modlitewną, przez prawie 40 minut śpiewak ten raczył słuchaczy

pięknym wykonaniem utworów klasycznych. Zakończył bhadźanem „Hej Wiśwanatha hej

Gaurinatha, hej Sainatha Bhagawan.” Po koncercie pogratulowano śpiewakowi i towarzyszącym

mu artystom.

NOWY ROK TAMILSKI

Ponad tysiąc wielbicieli przybyło z Tamilnadu do Prasanthi Nilajam, aby świętować Nowy Rok

Tamilski 14 kwietnia 2013 roku. Uroczystości rozpoczęły się o godz. 17 śpiewaniem Wed, po

czym wychowanek Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai, Śri Karthik Ramesh, wygłosił

przemówienie na temat „Bhakti, śakti, mukti”. Na początek Śri Karthik wyraził wdzięczność

Bhagawanowi za uratowanie go ze feralnej katastrofy powietrznej w listopadzie 2012 roku.

Rozwodząc się o mocy bhakti, mówca podkreślił znaczenie wewnętrznego oczyszczenia dla

przemiany człowieka i uświadomienia sobie przez niego boskości.

Po tym przemówieniu odbył się barwny taniec poświęcony Panu Ganeśi. Wystąpiły z nim dzieci

Bal Wikas z Tamilnadu, które w swoich barwnych strojach zachwyciły wszystkich zwinną pracą

nóg i rytmicznymi ruchami.

Wielkim zakończeniem obchodów Nowego Roku Tamilskiego było przedstawienie teatralne o

nazwie „Kaiśika mahatmjam”, w wykonaniu dzieci Bal Wikas z wiejskich obszarów Tamil Nadu.

Ukazywało ono, jak pewien bhakta Pana Nambi, bóstwa przewodniego w świątyni wioski

Thirukurungudi w okręgu Tirunelweli w stanie Tamil Nadu, wybawił życie Brahmina -

zamienionego w diabła - dzięki swojej pieśni sławiącej Pana w radze Kaiśika, co było podstawą

dla nazwania tego przedstawienia „Kaisika Mahatmjam.” Przedstawienie dowiodło znaczenia

namasmarany jako najpotężniejszego środka do wyzwolenia człowieka w czasach Kali.

Wyświetlono fragment filmu z orędziem Bhagawana jako interludium przed dalszym

naświetlaniem najwyższego znaczenia namasmarany dla wybawienia człowieka. Znakomita gra

aktorska i tańce dzieci w barwnych strojach, piękne liryki, urzekająca muzyka i wspaniała

reżyseria sprawiły, że przedstawienie to robiło duże wrażenie. Po zakończeniu tej sztuki,



32

dzieciom, które w niej uczestniczyły ofiarowane specjalne podarki.

OBCHODY ŚRI RAMA NAWAMI

Świętą uroczystość Rama Nawami - urodzin Pana Ramy - obchodzono w Prasanthi Nilajam z

wielkim oddaniem 19 kwietnia 2013 roku. Miejsce tych obchodów, czyli Sai Kulwant Hal,

rozbrzmiewało boskim imieniem Ramy, gdyż zarówno rano jak i wieczorem śpiewano bhadźany

do Ramy. Oprócz tego, Śri Anil Kumar wygłosił wieczorem bardzo pouczające przemówienie o

boskiej chwale Ramy. W swoim wystąpieniu ów uczony mówca wyjaśnił wewnętrzne znaczenie

różnych słów, postaci i zdarzeń z życia Pana Ramy, które niosą natchnienie pokoleniom ludzi i

przebóstwiają ich życie. Potem wyświetlono fragment filmu wideo z orędzia Bhagawana, w

którym Bhagawan opowiedział budzące natchnienie wydarzenia z życia Pana Ramy oraz wyjaśnił

znaczenie śpiewania boskiego imienia Rama dla zbawienia człowieka. Swoje orędzie Bhagawan

zakończył bhadźanem „Rama Kodanda Rama”, który chóralnie powtarzało z wielkim oddaniem

całe zgromadzenie.

Na koniec, po bhadźanach i rozdaniu prasadam, wykonano o 18.40 arati.

Ćinna Katha (Przypowieść)

WIELKOŚĆ WIELBIC IEL I

IEDY Narada udał się do Pana Narajany po Jego darśan, Pan zapytał go: „Narado, ciągle

wędrujesz po wszystkich trzech światach. Czy możesz powiedzieć, który z pięciu

żywiołów, mianowicie ziemia, ogień, woda, powietrze i niebo, jest największy ze

wszystkich?”. Pomyślawszy trochę, Narada odparł: „Największym z pięciu żywiołów jest ziemia."

Pan powiedział na to: „Twoja odpowiedź, Narado, jest błędna. Jak można nazwać ziemię wielką,

K



33

gdy trzy czwarte jej pokrywa woda?” Kiedy Narada powiedział, że największa z tych pięciu

żywiołów jest woda, Pana Narajana zażartował: „Nie, nie, Narado. To też jest błąd. Wiesz, że

kiedyś mędrzec Agastja wypił jednym haustem cały ocean. Większy jest więc mędrzec Agastja

czy woda?” „W tym przypadku mędrzec Agasja jest większy niż woda”, odpowiedział Narada.

Pan Narajana rzekł do Narady, że i ta odpowiedź również nie jest poprawna. Spytał Naradę:

„Skoro mędrzec Agastja jest tylko gwiazdą na niebie, większe jest niebo czy Agastja?”. Narada

odpowiedział, „Swami, masz słuszność. Niebo jest większe niż mędrzec Agastja. Pan Narajana

powiedział: „Narado! Powiedz zastanowiwszy się dobrze. Kiedy Bóg wcielił się jako Wamana,

zmierzył jedną stopą całą ziemię, kolejną zaś niebo. W tym przypadku, powiedz mi czy większa

jest stopa Pana czy niebo?”. „Stopa Boga jest większa, Swami” odpowiedział Narada. „Skoro

stopa Boga jest tak wielka, jakże wielki musi być sam Bóg, Narado!” powiedział Pan Narajana.

„Ale wielbiciele umieszczają Boga w swoich sercach. Powiedz mi więc, czy wielki jest Bóg, czy

Jego wielbiciel?” Narada powiedział ostatecznie: „Swami, wielbiciele są więksi od Boga”.

Dla swoich wielbicieli Bóg jest sługą. Nie sposób oszacować wielkości bhaktów.

NOWINY Z OŚRODKÓW SAI

I N D O N E Z J A

Ulewne deszcze w dniach 16-18 stycznia 2013 roku, w połączeniu ze słabym systemem

odwadniającym i uwolnieniem się wody z pobliskiej tamy wywołały wielkie zniszczenia i ofiary



34

koło Dżakarty w Indonezji. Sparaliżowane zostało całe miasto, zaś ok. 18000-20000 ludzi straciło

dach nad głową. Ciężko dotknięty został obszar leżący koło Dżakarty, zwany Dżati Negara,

zamieszkały głównie przez mało zarabiających robotników, pracujących na dniówki. Miejscowi

bhaktowie Sai postanowili ofiarować pomoc medyczną i ogólne zaopatrzenie żywnościowe, aby

uśmierzyć te cierpienia. 19, 20 i 22 stycznia ponad 50 członków Ośrodka Sai koło Dżakarty, wraz

z 6 lekarzami i 2 pielęgniarkami zapewniło ogólną pomoc medyczną ponad 760 wysiedlonym

przez żywioł osobom w Ankol Barat koło Dżakarty. Bhaktowie rozdali również im 100 kg ryżu, 7

kartonów ciastek, 5 kartonów paczek mleka w proszku, 6 kartonów makaronu błyskawicznego i

180 ubranek dziecięcych.

MEKSYK

San Luis Potosí leży w północno-środkowym Meksyku. W dniach 26-28 X 2012 w hali głównej

Uniwersytetu San Luis Potosim przygotowano Konferencję Edukacji w Wartościach Ludzkich

Sathya Sai. Uczestniczyło w niej około 1200 nauczycieli z 14 różnych krajów, w tym z Argentyny,

Brazylii, Wenezueli, Kolumbii, Kuby, Peru, San Salwadoru i Gwatemali. Zjazd został uroczyście

otwarty 26 X przez Śri Isidoro del Camino Ramosa, zastępcę sekretarza oświaty Meksyku, po

zagraniu przez orkiestrę wojskową hymnu narodowego. Dr Narendranath Reddy,

przewodniczący Rady Prasanthi, wygłosił mowę wprowadzającą i przygotował grunt pod ową

konferencję. Następnie przemawiało wielu słynnych wychowawców. Następnego dnia

przeprowadzono kilka warsztatów Edukacji w Wartościach Ludzkich Sathya Sai. Występ

kulturalny wieczorem obejmował tańce z różnych stanów Meksyku. Uczestnikom konferencji

udostępniono książki, podręczniki, czasopisma i płyty kompaktowe o Edukacji w Wartościach

Ludzkich Sathya Sai. Uczestnicy byli wdzięczni za przedstawione informacje i ocenili je wysoko,

rozpoznając, że może ona podnieść i umocnić jakość oświaty na całym świecie. Mówcom i

organizatorom zgotowali owację na stojąco. Około 200 ochotników Sathya Sai świadczyło

podczas tej konferencji pełną miłości służbę.

F I D Ż I



35

Dr Nadanaćandran, narodowy koordynator medyczny z Medycznego Ośrodka Sai w Australii

wraz z zespołem lekarzy przeprowadził doroczny neurochirurgiczny obóz medyczny w Suwie na

Fidżi. Odbywał się on w dniach 22 X - 2 XI 2012 roku. Bezpłatne porady neurochirurgiczne

zapewniono ponad 105 ludziom, w tym 29 dzieciom, w Szpitalu Pamięci Wojny Kolonialnej.

Podczas obozu wykonano 21 poważnych operacji, w tym zabiegów usunięcia guzów mózgu i

rdzenia kręgowego. Miejscowym lekarzom i pielęgniarkom udzielono praktycznych szkoleń.

Odbyły się również spotkania z fidżyjskim ministrem zdrowia, który wyraził wdzięczność za tę

cudowną, bezinteresowną służbę, świadczoną przez gości-lekarzy.

U S A

Region Środkowo-Centralny (Region 4) Organizacji Sathya Sai Ameryki przeprowadził 6 X 2012

roku jarmark zdrowotny w ośrodku parafialnym Świętej Trójcy w St. Louis (Missouri). Temat

owego jarmarku zdrowotnego był realizacją złotych słów Bhagawana „Kochaj wszystkich, służ

wszystkim” oraz „Pomagaj zawsze, nigdy nie rań.” Wydarzenie to obejmowało bezpłatne i

wszechstronne sprawdzanie stanu zdrowia, badanie krwi i akcję rejestrowania dawców szpiku

kostnego.

Ponad 100 ochotników, w tym 23 lekarzy i przedstawicieli licznych zrzeszeń społecznościowych,

ofiarowało z najwyższą miłością i pokorą bezpłatne usługi medyczne. Z jarmarku zdrowotnego

odniosło korzyść łącznie 194 ludzi, zaś 15 uczestników zarejestrowało się w Narodowym

Programie Dawców Szpiku. W indywidualnych rozmowach szerzono oświatę zdrowotną,

używając przewracanych kartek, wideo, plakatów i ulotek. Uczestnicy mieli też sposobność

porozmawiać z grupą znawców o wynikach swoich badań krwi.

K A Z A C H S T A N

Organizacja Śri Sathya Sai z Kazachstanu przeprowadziła w dniach 5-7 X 2012 roku obóz

medyczny w wiosce Dolinka, będącej domem dla 5 tysięcy najuboższych ludzi w regionie

Karaganda. Około 28 ochotników Sathya Sai z czterech miast Kazachstanu ofiarowało swe pełne

miłości usługi uczestnikom obozu. Ofiarowano też bezpłatne badanie stanu zdrowia 61



36

dzieciom, nauczycielom i pracownikom technicznym Średniej Szkoły w Dolince oraz około 30

mieszkańcom pobliskich miast. Rozdano również lekarstwa na serce, problemy żołądkowe oraz

bóle głowy i grypę. Będące w potrzebie rodziny otrzymały ponad 30 paczek, zawierających płatki

owsiane, olej, ryż, herbatę, ciastka, słodycze i dobrej jakości odzież używaną, taką jak kurtki,

swetry, spodnie, koszule i ciepłe, wełniane skarpety. Inną kluczową działalnością służebną było

odnowienie i remont pomieszczeń tej szkoły.

– Międzynarodowa Organizacja Sathya Sai

B H A R A T (Indie)

Gudżarat:

Wielką uroczystość przygotowała na 21 marca 2013 roku Organizacja Sewy Śri Sathya Sai z

Gudżaratu dla upamiętnienia odwiedzin Bhagawana w Waghaldharze, w okręgu Walsad, 31

marca 1967 roku. Bhagawan zatrzymał się w tamtym miejscu na blisko dwie godziny w drodze z

Mumbaju do Wadodary. Dla upamiętnienia Jego odwiedzin, Śri Indulal Shah (międzynarodowy

doradca w Organizacji Sewy Śri Sathya Sai) wysunął pomysł, żeby zbudować tam pomnik. I został

zbudowany Śri Sathya Sai Tirth - uroczyście odsłonięty 20 VIII 2009 roku przez Śri W.

Sriniwasana, ogólnoindyjskiego przewodniczącego Organizacji Sewy Śri Sathya Sai. Waghaldhara

Wibhag Kelawani Mandal podarowało ziemię na tę tirthę (miejsce pielgrzymki), gdzie założono

ośrodek szkolenia zawodowego, będący błogosławieństwem dla uczniów z pobliskich wiosek.

W przemówieniu z tej okazjiŚri Nimiś Pandja, zastępca ogólnoindyjskiego przewodniczącego

Organizacji Śri Sathya Sai powiedział, że Bhagawan nie przyjeżdża do żadnego miejsca przez

przypadek; ma zarysowane plany, ale widzimy to dopiero wówczas, kiedy plany te się

urzeczywistniają, tak jak Śri Sathya Sai Tirth w Waghaldhara. Śri Pandja pogratulował

nauczycielom, którzy byli obecni w Szkole Średniej w Waghaldharze, kiedy odwiedził ją

Bhagawan. Ponieważ jakikolwiek program w Organizacji Sai jest niepełny bez jakiejś działalności

służebnej, chłopcom w internacie rozdano moskitiery i prześcieradła.



37

Następnie gość główny tej uroczystości, Śri Rameś Sawant, podzielił się osobistymi

doświadczeniami z Bhagawanem, co poruszyło serca wielbicieli słuchających, jak kochający i

troskliwy jest Bhagawan wobec swoich wielbicieli.

Na koniec, po rozdaniu prasadamu, ofiarowano arati.

Maharasztra i Goa:

Organizacja Sewy Śri Sathya Sai z Maharasztry i Goa zorganizowała wiele przedsięwzięć, aby

dotrzeć do tysięcy potrzebujących ludzi, którzy stawiają czoła strasznej suszy. W tym celu przez

dwa miesiące zapewnia się racje żywnościowe (amruta kalasamy) około. 2 tysiącom rodzin.

Rodziny te dotknęła nie tylko w tym roku, ale przez ostatnich parę lat dotkliwa susza. Także

dużej liczbie bydła, głodującego i cierpiącego wskutek niedoboru wapnia, dostarczany jest wapń

i pasza.

Wodę do picia dostarcza się dwudziestu wioskom, które nie zostały objęte rządowymi

systemami zaopatrzenia i pozostały bez żadnego zaopatrzenia w wodę. Woda do tych wsi będzie

dostarczana zbiornikami i innymi sposobami przez następne 2,5 miesiąca.

Organizacja Sai pomaga też w pozyskiwaniu wody deszczowej z dachów, w odnowie

wyschniętych studni, w budowie studni i zbiorników wód opadowych, odmulaniu zbiorników,

budowie grobli, aby podnieść poziom wód gruntowych. Z zapałem rozpoczęto już pracę w

wybranych wioskach.

Odisza:

Organizacja Sai z Odiszy przygotowała w przeddzień święta Siwarathri, 9 marca 2013 roku,

warsztaty wedyjskie w hali Sai Dźanani w Bhubaneswar. Śri Mauniś Wjaas, autor „Rudratatwy” z

Mumbaju zaszczycił je swoją obecnością. Podczas przemówienia do około 500 wielbicieli z tego

stanu wyjaśnił trafność i głębsze znaczenie mantr wedyjskich.

10 marca, w dzień Siwarathri, mahilas (kobiety) z Odiszy zaśpiewały Rudram w sali Sai

Dźanani. 121 Mahilas reprezentujące 35 okręgów Odiszy uczestniczyły z całą szczerością i

oddaniem w tym duchowym wydarzeniu. Rano przyniosły z pobliskiej świątyni Siwy Kalaśa



38

Jantrę, śpiewając mantry wedyjskie. Zebrawszy się na sali, usiadły w 11 pawilonach – po 11

śpiewaczek w każdym. Cała sala rozbrzmiała świętymi śpiewami, kiedy wszystkie uczestniczki

zaśpiewały mantry jednym głosem. Po odśpiewaniu 11 razy Rudram, uczestniczki wykonały z

uczuciem cztery bhadźany do Siwy. Uroczystość zakończyło arati.

Radżasthan:

Organizacja Sewy Śri Sathya Sai z Radżasthanu we współpracy ze Szpitalem Serca Śri Sathya Sai

z Radżkot przygotowały jednodniowy obóz bezpłatnego sprawdzania stanu serca w Szkole

Rockwood w Udaipur 14 kwietnia 2013 roku. Obóz spotkał się z olbrzymim odzewem -

obsłużono ponad 1000 pacjentów. Uroczystego otwarcia obozu dokonał Śri Aimaduddin Ahmad

Khan, minister zdrowia rządu Radżasthanu. Minister docenił szlachetną pracę wykonywaną

przez Organizację Sai i pogratulował wszystkim tej służby potrzebującym i

nieuprzywilejowanym. Wszystkim pacjentom i obecnym z nimi osobom podano bezpłatne

śniadanie, obiad i podwieczorek. Podano też, w tej gorącej porze roku, maślankę. W poczekalni

dla pacjentów wyświetlano przez cały czas film wideo z darszanem Swamiego. Na obozie

wyznaczono też operacje w szpitalu w Radżkot. Każdemu dawano po badaniu zdjęcie Swamiego

wraz z prasadamem w postaci wibhuti.

Sikkim:

Organizacja Sewy Śri Sathya z Sikkimu przygotowała 10-dniowy program szkolenia wedyjskiego,

o nazwie „Mantra-Tapas”. Przeprowadzono go w dniach 20-29 stycznia 2013 roku w Śri Sathya

Sarwa Dharma Kendrze w Daramdin. Był to to program szkoleniowy z zakwaterowaniem na

miejscu - wszyscy uczestnicy i szkoleniowcy mieszkali tam przez wszystkie 10 dni. Wzięło w nim

udział około 130 młodych ludzi ze wszystkich grup i ośrodków czterech okręgów tego stanu.

Program obejmował Omkaram, Suprabhatam, Nagar Sankirtan, następnie odbywały się zajęcia

związane z mantrami - włącznie ze śpiewaniem mantr ze zrozumieniem. Podczas 10-dniowego

programu wybitne osoby wygłosiły przemówienia na różne tematy, związane z indyjską kulturą i



39

duchowością oraz Wedami. Na koniec, 29 stycznia, rozdano wszystkim uczestnikom świadectwa,

przewodniczący stanowy Organizacji Sewy Śri Sathya Sai z Sikkimu wystąpił z mową pożegnalną i

wykonano mangala arati.



40

NOWOŚCI WYDAWNICZE – KSIĄŻKI W HINDI, TELUGU I PO ANGIELSKU

Proszę wysyłać swoje zamówienie pod adres: [email protected] lub pocztą do:

Convener, Sri Sathya Sai Sadhana Trust, Publications Division, Prasanthi Nilayam - 515134 India.

Pakowanie i opłatę pocztową opłaca się dodatkowo.

Code Name Price

Rs Author Grams

12130 Sri Shirdi Sai Baba Katha Sri Sathya Sai Baba Katha (HINDI) 20.00 Mrs. Malati Patel 115

12041 Daivik Prem Ke Avatar (HINDI) 10.00 Sri Meharotra P.C. 60

12040 Divya Premavatara (TELUGU) 10.00 Sri Meharotra P.C. 60

12090 Ekam Sath (TELUGU) 5.00 Sri Prasada Rao G.S.R.C.V. 20

11951 Sri Sathya Sai Subhashitalu (TELUGU) 25.00 Sri Ramadas Gollapudi 160

12039 Bal Vikas Slokas Part 2 (TELUGU) 10.00 Lavanya Saraswati Dr. 40

12038 Bal Vikas Slokas Part 1 (TELUGU) 10.00 Lavanya Saraswati Dr. 40

12033 Vedamalika (TELUGU) 25.00 Lavanya Saraswati Dr. 110

ENGLISH

12077 Mandalamanjari 190.00 Sathya Ramavataram Ph.D. 600

11703 Values in Adventure Values for Life - V3 40.00 Dr. Lee Gaut Lean 120

11969 A Manual for Integrating Human Values into Children’s Education

120.00

Ms. Jacqui Robinson 400

12118 Swami We are Yours 45.00 Smt. Purnima Ray 100

12027 Bharatiya Culture 35.00 Sri Krishnamurthy Tumuluru 190

12076 Handbook of Prayers and Poems to Lord Sai 15.00 Mrs. Rama Varma 50

12082 Sai Seedlings 15.00 Thomas P. Miss. 40

12105 Miracles of Divine Love Volume - 2 50.00 Sri Gurumoorthy .P 200

12078 No Country No Name 20.00 Sara Pavan Dr. 110

12036 Bal Vikas Slokas Part 1 10.00 Lavanya Saraswati Dr. 50

12037 Bal Vikas Slokas Part 2 10.00 Lavanya Saraswati Dr. 50

12110 Sunrays For Sunday 65.00 Priya and Sanjay Tandon 240

12111 Sunrays For Thursday 65.00 Priya and Sanjay Tandon 250

12109 Divine Vibrations 75.00 Anil Kumar Kamaraju Prof. 390

12108 Cognition and the Universal Heart 399.00 Klaus G. Witz Dr. 585

12198 Story and Glory of Sai's Mahasamadhi 270.00 Sri Suresh C. Bhatnagar 1265



41

Rozwijaj przyjaźń z Bogiem Możesz podejmować dowolną ilość duchowych ćwiczeń, ale pierwiastkiem leżącym u ich podłoża powinna być miłość. Przyjaźń jest jedną z dziewięciu ścieżek oddania, upowszechnianych przez kulturę Bharatu. Rozwijaj więc przyjaźń z Bogiem. Bóg nie jest od ciebie oddzielny. Ty jesteś Bogiem. Bóg jest w tobie i wokół ciebie. Bóg jest wszechprzenikający. Utrzymujcie silne przeświadczenie, że Bóg jest wszędzie. Jedynie wówczas Bharat odzyska swoją dawną chwałę przywódcy wszystkich narodów.

– Baba

Documents

MAJ 2013 - sathyasai.org.pl · będący ponad tymi czterema sposobami życia, który nazywa się też parabhakti (najwyższym oddaniem). ... powstającego z powodu ich przywiązania