Nait Soez'n 39-2

pagina 10

Verantwoordelijkheid zonder vrijheid

pagina 9

Nait Soez’n

Bloedende HartenGastschrijvers over hun eigen taal: ‘De Nederlandse taal is lomp.’

Moslim of niet?Niet je religie, maar je uiterlijk bepaalt of je moslim bent in de ogen van anderen.

lees verder op pagina 3

Het liberale Rutte-I wil dat studenten meer verant-woordelijkheid nemen voor hun studiesucces, maar de academische vrijheid lijkt ver te zoeken.

Tel.: 050-3634675www.groningerstudentenbond.nl

Opinieblad voor studerend Groningen dec 2010/jan 2011 39e jaargang No. 2

Nait Soez’n is een uitgave van

Nait Soez’n 2 Nummer 2 39e jaargang

Ruttes regeerakkoordVrij ontoegankelijk onderwijs Graaiende bestuurders Salarissen koken over

Het zwarte gatPostacademische stressstoornis

Koemelk is voor kalfjes Hoe gewoon zijn jouw gewoontes?

Als ’t niet wil zoals ’t moet Dan moet ’t maar zoals ’t wil

Wie is het?Uiterlijk bepaalt wie moslim is

Bloedende Harten Schrijvers over hun moedertaal

3

5

6

8

9

Tijdens de zoektocht naar een nieuwe eind-redacteur, heb ik me maar eens verdiept in het fenomeen dat de Nederlandse taal heet. Hoe meer ik erover lees, des te mooier vind ik het. Zo kunnen we bij-voorbeeld random woor-den aan elkaar plakken tot nieuwe woorden. En hoe meer je aan el-

kaar plakt, hoe mooier het meestal gaat klinken: fair trade, koffie, koffiefilter, filterhouder, nee gewoon: fairtradekoffiefilterhouder. Ik heb eens wat oude lesboeken uit de kast gehaald om regels als het fokschaap (gek genoeg schijnt ieder ander dat als ’t kofschip te kennen) op te frissen, ge-leerd hoe je zoveel mogelijk kwijt kunt in 140 tekens en ik heb op advies van een schrijfster van chicklit uren-lang naar bladspiegels liggen staren. Helaas heeft het niet echt effect gehad op mijn taalgevoel. Nog steeds word ik continu verbeterd door op het gebruik van d’s en t’s. Taal is zeg maar niet echt mijn ding, om het in termen van een naamgenote te stellen die beweert er meer gevoel voor te hebben. Gelukkig bestaat mijn taak hier uit iets leukers: bazig rondlopen, taken dele-geren en koffie zetten. Heerlijk! Maar ik laat me graag verbeteren door een goede nieuwe eindredacteur. Dus kom maar op! Wie goed oplet zal trouwens onze nieuwe vaste rubriek vinden: de cultuurpagina. Want Nederland schreeuwt om cultuur, hebben we gehoord. Helaas was het lastig subsidie te vinden om de pagina in te vullen. Laten we hopen dat we nu niet gewraakt worden door een bepaalde minister–gedoogpresident, want als het vinden van een eindredacteur al lastig is, hoe wisselen we dan de hele redactie?

Verder nog:Kort nieuwsCultuurpaginaNait Soez’n striptWiekes FilmblikGSb-paginaEarl & Meyer

41113141516

7

10

Nait Soez’n is het onafhankelijke opinieblad van de Groninger Studentenbond (GSb). Leden krijgen het blad thuisgestuurd. Reac-ties en artikelen kunnen naar het redactieadres gestuurd worden. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te weigeren of in te korten. Ingezonden brieven zijn bij voorkeur niet langer dan 350 woorden. Advertentietarieven zijn op te vragen via het redac-tieadres.Nait Soez’n verschijnt zes maal per jaar en wordt gratis verspreid in alle gebouwen van de Hanzehogeschool Groningen en de Rijks-universiteit Groningen.Oplage: 1500 stuks (5500 stuks voor de KEI-editie)Ook online te lezen op:www.groningerstudentenbond.nl/ns

Redactieadres: St. Walburgstraat 22a 9712 HX Groningen Tel.: 050-363 4675 [email protected]: Paulien VinkeEindredactie: Gerald de VriezeRedactie: Ewout van den Berg, Mona Dohle, Gerdien Sietsema, Marcel Trip, Wieke van ‘t Veer, Esther Veerman, Ruben Veldhuis, en Max de Witte Illustraties: Nathalie van Bergen, Oscar de Boer, Tineke de Boer, Daan Dittmar, Norna Ross, Annelies Stern, en Paul de VreedeOpmaak: Norna RossDuplicatie: ’t Hartje

3Nait Soez’n Nummer 2 39e jaargang

Het kabinet Rutte-Verhagen hanteert het motto ‘vrijheid en verantwoordelijkheid’. Wat het hoger onderwijs betreft is de nadruk op verantwoordelijkheid duidelijk te herkennen, maar waar is de vrijheid dan gebleven?

Geen vrijheid, wel verantwoordelijkheid

door Max de Witte en Albert Thie

Vanaf het collegejaar 2011/2012 wordt het hoger onderwijs op de schop geno-men: studenten moeten afstuderen bin-nen de nominale studietijd, met daarbij één jaar extra voor vertraging door bij-voorbeeld extracurriculaire activiteiten. Studenten die er langer over doen, beta-len wettelijk collegegeld met een verho-ging van €3000. De instelling krijgt voor elke zogenaamde ‘ langstudeerder’ een ‘efficiencykorting’ van €3000. Die kor-ting betekent dat ze €3000,- boete moeten betalen aan de overheid. De regeling lijkt per 1 januari 2011 haastig te worden inge-voerd: huidige studenten wor-den vanaf volgend jaar gecon-fronteerd met een verhoging van hun collegegeld en de in-stellingen moeten met spoed hun begroting aanpassen. Enkele andere maatregelen gaan later in. Zo ontvangen studenten straks in de master-fase geen studiefinanciering meer en moeten ze hun mas-ter dus bij elkaar lenen. Ook vervalt het recht op de ov-chipkaart als je langer dan no-minaal plus een jaar studeert. VerantwoordelijkheidStudenten worden door Rutte-Verhagen hard aangepakt. Ook de instellingen voor hoger on-derwijs moeten creatief zijn, want er wordt van ze verwacht dat ze meer doen met minder. Rutte wil van Neder-land één van de beste kenniseconomie-en van de wereld maken en probeert dat voor elkaar te krijgen door er flink op te bezuinigen. De studiecultuur moet ambi-tieuzer vinden ze. Langer studeren dan nominaal is de verantwoordelijkheid van de student. Een verkeerde studiekeuze, ziekte, extracurriculaire activiteiten, ex-cellentieprogramma’s, een tweede studie of wat voor reden dan ook, binnen vier jaar dien je klaar te zijn, anders gaat het je geld kosten. Het kabinet neemt de aanbevelingen van commissie Veerman wel over. Deze commissie adviseerde dat de kwaliteit en diversiteit van het Hoger Onderwijs een

sterke impuls moet krijgen. Dit betekent matching, begeleiding, meer contact-uren en profilering van hogescholen en universiteiten om op specifieke studies de concurrentie te verminderen. Om dit te realiseren wordt geld wordt geïnves-teerd, maar minder dan er aan de andere kant bezuinigd wordt. Andere maatre-gelen, zoals het instellingscollegegeld (€6800+) en het bindend studieadvies blijven van kracht. Hbo-studenten kun-

nen niet doorstromen naar WO zonder te maken te krijgen met het hoge instel-lingscollegegeld. Voorheen kreeg je stu-diefinanciering voor de nominale studie-duur van je bachelor en je master samen. Nu ben je na het volgen van een bachelor klaar met studeren, volgens het bekosti-gingsmodel van de overheid. Een mas-ter is op eigen kosten. Hierdoor lijkt het alsof de overheid de master niet langer als vast onderdeel van een universitaire studie beschouwd en de bachelor ziet als startkwalificatie voor de arbeidsmarkt. Vooral de bètastudies worden door de regeling zwaar getroffen. Studenten wor-den ontmoedigd om langdurige of dure masters te volgen.

ToegankelijkheidHet hoger onderwijs dient toegankelijk te zijn. Iedereen die het niveau aan kan, moet kunnen studeren, ongeacht hun financiële situatie. Het ‘pretpakket’ aan maatregelen van komend jaar betekent een korte studielooptijd, met drastische gevolgen als je lang studeert. Zelfont-plooiing is niet meer voor iedereen te bekostigen. In het huidige stelsel hebben studenten al moeite om rond te komen.

Werken kost tijd. Tijd die je beter zou kunnen besteden aan je stu-

die. Het toekomstige hoger on-derwijs is er weer een voor de elite, voor hen die het geld op kunnen brengen om zich écht te ontwikkelen. Momenteel zijn het nog slechts plannen, maar de voor-gestelde hervormingen – of een variant hierop na kamerdiscus-sie – worden volgend jaar al in-gevoerd. Dit betekent dat er per direct actie ondernomen moet worden: het is een harde reali-teit met een strenge deadline.

Comité Gronings OntzetIn Groningen hebben diverse studentenbelangenorganisaties zoals de Hanze Studentenbe-langenvereniging, de Groninger Studentenbond, de Studenten Organisatie Groningen en Lijst

Calimero zich verenigd in het Co-mité Gronings Ontzet. Het Comité

zal de discussie aangaan met de kamer en stelt zich verder ten doel om zoveel mogelijk studenten te informeren over de aankomende maatregelen. Daarnaast biedt het Comité de Groninger studen-ten de mogelijkheid om hun stem te laten horen, bijvoorbeeld door middel van petities en bijeenkomsten, zoals die van maandag 29 November op de Grote Markt. Wil je zelf iets voor het hoger onder-wijs betekenen? Houdt dan de activitei-ten van het Comité Gronings Ontzet in de gaten en laat je stem horen waar no-dig. Steun jezelf en de toekomst van het Hoger Onderwijs, want onderwijs is voor iedereen!


Het instellingscollegegeld voor deeltijdstudenten aan de RUG gaat fors omlaag. Dat collegegeld was aan het begin van het jaar plotseling verhoogd naar €6800, wat tot enige ophef leidde. Onder druk van de faculteiten wordt dat nu €3800 voor een bacheloropleiding, €5150 voor een master bij rechten en €4300 voor alle andere masters. Voor voltijders verandert er niets.Deze regeling geldt met terugwerkende kracht vanaf dit collegejaar; de RUG heeft beloofd studenten te informe-ren “c.q. de bedragen met hen te zullen verrekenen.”Instellingscollegegeld betaal je o.a. als je een tweede stu-die volgt nadat je de eerste opleiding al hebt voltooid.

RUG stort collegegeld deeltijders terug

De persoonlijkheid van een student bepaalt voor een be-langrijk deel hoe succesvol die student zal zijn in studie of werk. Studenten met een integer en gewetensvol karak-ter zouden hun studie beter en sneller doorlopen dan an-dere studenten. Dat zijn de resultaten van een onderzoek van sociaal- en organisatiepsycholoog Anita de Vries, die op dit onderwerp promoveerde aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Bij het voorspellen van het studiesucces zou dus niet alleen het IQ, maar ook de persoonlijkheid van een student meegenomen moeten worden.

Persoonlijkheid voorspelt studiesucces

“Het studiesucces van allochtone studenten is meer van de kwaliteit van het onderwijs afhankelijk dan bij autoch-tone studiegenoten.” Dat concludeert professor Sabine Severiens, hoogleraar aan de Erasmus Universiteit Rot-terdam, uit haar onderzoeksprogramma over diversiteit in de klas. Een positieve houding ten opzichte van de diverse achtergronden verbetert de schoolprestaties. Het richten op taalachterstanden en het zien van diversiteit als probleem werken contraproductief. Het opleidingsni-veau van allochtone Nederlanders is de afgelopen jaren verhoogd, maar is gemiddeld nog steeds lager dan dat van autochtone Nederlanders.

Diversiteit als uitgangspunt

Studenten die volgend jaar een kwartier na de officiële aanvang van het college op komen dagen, zijn dan ook echt te laat. Dat heeft het College van Bestuur van de RUG formeel besloten. Het is de redactie van dit blad niet ter ore gekomen of dit een principiële afspraak betreft of een bekrachtiging van een 400 jaar oud besluit. Sancties op het verkopen van de eerdere informele traditie van het “academisch kwartiertje” als een onvervreemdbaar recht zijn nog niet aangekondigd. Wel is duidelijk dat do-centen die aan studenten vertellen dat ze een kwartier te laat mogen komen, daarmee waarschijnlijk ten zeerste in overtreding zijn. Zodra de eerste sanctie-maatregelen van kracht worden, berichten wij daarover.

Studenten mogelijk een kwartier te laat

Nu het nieuwe kabinet op verschillende manieren wil bezuinigen op studenten, lijken studentenorganisaties zich massaal te verenigen om hiertegen te protesteren. Zo startte de LSVb samen met het ISO, de LKvV, het ESN Nederland, FNV Jong, Dwars, ROOD, Stichting Stude-rende Moeders, PerspectieF, UniPartners, Intergrand en Studenten Sport Nederland de petitie op www.minimaalnominaal.nl, die in enkele dagen tiendui-zenden handtekeningen verzamelde.Ook in Groningen hebben HSV, SOG, Calimero en GSb zich verenigd om zich samen in te zetten voor behoud van de kwaliteit van het hoger onderwijs.

Studentenorganisaties slaan handen ineen

ROOD en de LSVb zijn weer op zoek naar de jaarlijkse ‘Huisjesmelker van het Jaar’. Tot januari kun je je huis-baas nomineren via de websites van beide organisaties. Aan het begin van volgend jaar wordt de oneervolle prijs uitgereikt aan de huisbaas met de meeste nominaties.Vorig jaar ontstond er ophef toen bleek dat sommige van de binnengekomen klachten verkeerd geïnterpreteerd waren. Er zijn excuses gemaakt aan de toenmalige win-naar van de prijs. Volgens ROOD is de aanleiding voor de verkiezing, namelijk het feit dat veel studenten te veel betalen voor te kleine en slecht onderhouden kamers, nog steeds actueel en de verkiezing daarmee ook.

Huisjesmelker van het jaar


Vanwege de crisis wordt in Den Haag de kaasschaaf lustig gehanteerd. Ook op onderwijs moet stevig worden bezuinigd. Tege-lijkertijd bracht de AOb naar buiten dat veel onderwijsbestuurders boven de Balkenende-norm verdienen.

Onderwijsbestuurders lopen binnen

door Paulien Vinke

De laatste tijd is er veel discussie ge-weest rondom het hoger onderwijs. Het kabinet wil namelijk thuishoren in de top 5 kenniseconomieën van de wereld, maar willen zij dat bereiken door op alle facetten van het hoger onderwijs te be-zuinigen? Hogescholen en universiteiten geven daarom diploma’s weg om mooie rendementscijfers te kunnen tonen, zodat het in de boekhouding lijkt of de kwaliteit van ons onderwijs in die top 5 thuishoort. Onderwijsbestuurders blij-ken zichzelf in de tussentijd lonen toe te eigenen variërend van iets meer dan een ton tot ruim drieënhalve ton. Onze eigen Sibrand Poppema van de Rijksuniversiteit kreeg in 2009 bijna 230.000 euro. Henk Pijlman van de Hanzehogeschool kreeg 183.000 euro. Deze bedragen komen uit een rapport van de Algemene Onderwijs-bond (AOb). Sinds 2006 moeten semi-publieke in-stellingen het ministerie van Binnen-landse Zaken op de hoogte brengen van beloningen die hoger uitkomen dan het gemiddelde ministersloon, ook wel de Balkenende-norm genoemd. Dat is een ge-volg van de Wet Openbaarmaking Publiek gefinancierde Topinkomens (WOPT). In 2009 lag deze norm op 188.000 euro, in-clusief alle pensioenbijdragen. Het vorige kabinet heeft ingestemd met een voor-stel die bestuurssalarissen in de semi-pu-blieke sector wettelijk moet begrenzen: het Wetsvoorstel Normering uit publieke middelen gefinancierde beloning Top-functionarissen (WNT). Ook vroeg het kabinet aan Raden van Toezicht om bij nieuwe benoemingen te matigen op sala-rissen. Het is nog onduidelijk of het nieu-we kabinet deze adviezen overneemt. Het is gek dat ondanks deze wets-voorstellen en adviezen toch nog een aanzienlijk aantal onderwijsbestuurders meer verdient dan is afgesproken in de beloningsregels van hun sector. Onder-zoek van het ministerie van Onderwijs wees dat vorig jaar ook al uit. Dit soort resultaten wordt gebruikt als voorberei-ding op de WNT. AOb-voorzitter Walter Dresscher re-ageert op de hoogte van het salaris van onderwijsbestuurders: “De crisis is ken-nelijk niet bij alle bestuurders even goed

doorgedrongen. We moeten ervoor zor-gen dat er zoveel mogelijk geld op de plek terecht komt waar leerlingen en studen-ten er wat aan hebben.” Hij wil dat de be-loning van bestuurders zo snel mogelijk wettelijk wordt begrensd. “Bij nieuwe ar-beidscontracten moet er echt wat veran-deren. Het is belangrijk dat een wettelijke normering snel wordt ingevoerd.” Wat vinden de verschillende fracties in de centrale raden van de Hanzehoge-school en de Rijksuniversiteit er eigenlijk van? De Hanze Studentenbelangen Ver-eniging vindt het bijna onverkoopbaar dat in een periode waarin iedereen de broekriem moet aanhalen, het salaris van veel onderwijsbestuurders ver boven de Balkenende-norm ligt. Nog gekker vinden zij het wanneer een falend bestuurslid vertrekt met een flinke afscheidspre-mie (zoals bij InHolland gebeurde – red). Maar aan de andere kant moeten goed presterende bestuurders beloond wor-den, volgens hen. Als oplossing voor dit dilemma zien zij graag een prestatiebe-loning ingevoerd, niet alleen voor perso-neel, zoals dat nu het geval is, maar ook voor bestuurders. Calimero vindt dat onderwijsbestuur-ders terughoudend moeten zijn met hun salaris. Liever zouden zij zien dat de hoogte vastgesteld is in een CAO. Zij vinden dat bestuurders zich in ieder ge-val moeten houden aan de nullijn zo-als die ook voor personeel geldt. Er moet zoveel mogelijk geld terecht-komen bij het primaire proces. De Studenten Organisatie Groningen heeft geen me-ning over de overschrijding van de Balkenende-norm op de RUG en zegt er pas bij een eventuele herbenoeming over te kunnen discussiëren. Zij con-stateren dat de Universiteitsraad bij de benoeming van Poppema inge-stemd heeft het salaris vast te stel-len op precies de Balkenende-norm. Op de vraag hoe het volgens hen dan kan dat hij in 2009 méér heeft gekre-gen dan de gestelde 188.000 euro heb-ben zij geen antwoord. De GSb-fracties in de beide raden vin-den dat bestaande regels beter gehand-haafd moeten worden door de overheid.

De meeste problemen komen volgens hen doordat deze regels niet nageleefd zijn, omdat ze te vrijblijvend waren. Ook vinden zij dat er niet van de instellingen gevraagd moet worden om het teveel uit-gekeerde bedrag terug te betalen, omdat dit uiteindelijk ten koste van het primai-re onderwijsproces –onderwijskwaliteit, studenten en personeel - zal gaan. In grote lijn lijkt het er dus op dat de mening van de Algemene Onderwijsbond wordt gedeeld door de studentenorgani-saties in de centrale raden van de Han-zehogeschool en de Rijksuniversiteit in Groningen. HSV staat open voor hogere salarissen omdat dat volgens hen goed zou zijn voor het onderwijs en ziet heil in een prestatiebeloning voor bestuurders, Calimero vraagt onderwijsbestuurders zelf terughoudend te zijn en wil salaris-sen vastleggen in CAO’s, SOG heeft geen mening en de GSb vindt dat bestaande re-gels beter gehandhaafd moeten worden, maar dat onderwijsinstellingen nu niet gekort moeten worden op het onderwijs-budget door de gretigheid van de bestuur-ders. Het is nu afwachten wat het huidige kabinet als de beste oplossing ziet.


De nietsheid waar geen tentamenstress meer heerst

door Tineke de Boer

Van het toenemende aantal studenten dat dreigt af te studeren vallen er velen in een zwart gat. Daardoor zijn ze niet meer te zien of te horen. Ze verblijven in een diepe leegte, waar ze alsmaar verder in gezogen worden. Gegrepen door een duistere nietsheid waar geen drukte van examenstress meer heerst. Een zwart gat is zo’n vacuüm waarin totaal geen druk meer te voelen valt. Een periode van ontwenning na een tijd van drukte en stress. Het treedt op bij studenten die er klaarblijkelijk niet bij stil hebben gestaan dat er naast en na het examen ook nog een leven is. Men weet niet meer wat te doen zodra alle tentamens achter de rug zijn, waardoor een periode van desoriëntatie aanbreekt.

Wil een student niet verzwolgen wor-den door deze oneindige leegte dan is er maar één remedie: Actie! Anders zullen ze voor een lange tijd in de diepte moe-ten vertoeven voordat ze het licht weer kunnen zien. Een goed startpunt om je-zelf van het zwarte gat te redden is het

zoeken van een baan. Stap gewoon eens een leuk bedrijf binnen en vraag of ze nog iemand nodig hebben. Een uitzend-bureau kan ook helpen. Neem een pa-piertje mee waarop ze kunnen lezen wat je gestudeerd hebt. Het schijnt goed te staan als je ook naast die studie iets ge-daan hebt. Het zoeken naar banen trekt je zo weer het maatschappelijke leven in. Voor je het weet loop je tegen andere mensen aan: tijdens het boodschappen doen, bij het koffiezetapparaat of zelfs tijdens het werken. Iedereen heeft wel iets interessants te vertellen en het kan net dát vonkje zijn die nodig is om het licht in je brein weer te ontsteken.

Voor wie liever thuis blijft, bieden kran-ten en tijdschriften de mogelijkheid om onder het genot van een bakkie leut op de hoogte te blijven van nieuws en actu-aliteiten. Daarin vind je regelmatig ook leuke activiteiten of zelfs banen, studies en dergelijke.Het is in elk geval zaak om weer actief te worden en wat te gaan doen. Kijk goed

om je heen, want de wereld is één grote bol van inspiratie. Dus blijf vooral niet zitten, kom weer in de benen en laat je inspireren!

- Eisenhower- Ragged company- Black Rose

Met eindelijk je diploma op zak en nog steeds niet van de feestvreugde bekomen sta je aan de vooravond van een nieuwe le-vensfase. Veel afgestudeerden vallen dan in een demotiverende periode van ongewoonte: het beruchte ‘zwarte gat’.

Presenteert:

HET WERKENDE HELDEN-FESTIVALProgramma:

Met als hoofdact: MOOI WARKZATERDAG 22 JANUARI – vanaf 14.30

DE OOSTERPOORT – GRONINGEN

Aanmelden op: www.fnvbondgenoten.nl/gewoonmooiwarkFNV-leden + max. 3 introducés en alle jongeren t/m 23 jaar gratis toegang!


Melk: hoezo gewoon?Sinds mensenheugenis staat melk bekend als een gezond voedingsmiddel bij uitstek. Zonder melk zouden we volgens moeder nooit groot worden. Maar is dat wel zo? Staan we af en toe wel eens stil bij onze gewoonten en hoe passend die nog zijn?

door Esther Veerman

Jaren geleden is een aantal wetenschap-pers tot de conclusie gekomen dat melk minder gezond voor het menselijk li-chaam is dan gedacht. Veel aandacht voor deze uitkomst is er in de media niet geweest. Toch is er in de loop der jaren heel wat literatuur ontstaan met tegen-strijdige boodschappen. Wetenschappers zijn dan ook nog niet tot consensus geko-men over of melk nou gezond is of niet. Recentelijk worden er steeds vaker klei-ne artikelen in de kranten gepubliceerd waarbij er vraagtekens worden geplaatst bij het feit of melk wel zo gezond is. We-tenschappers lijken elkaar daarin deels tegen te spreken. Voor sommige zaken blijkt melk gezond te zijn en voor andere zaken minder. Mensen blijven echter melk drinken, ondanks dat er onderzoeken zijn geweest die tot de conclusie kwamen dat melk niet de gezondheidseffecten had die men er altijd aan toegeschreven heeft. Drin-ken we dan melk omdat we dat gewend zijn of gewoon omdat de supermarkten het aanbieden? Je kunt je in deze kwestie gemakkelijk afvragen hoe rationeel ons dagelijkse gedrag eigenlijk is.

De melk van een anderVraag je je weleens af wie het bedacht heeft dat wij als volwassen mensen ba-bymelk van een ander zoogdier moeten drinken omdat dat dat gezond zou zijn? Koemelk is toch echt bedoeld is voor kalfjes. Vrouwen staan hun moedermelk toch ook niet af om honden te voeden? Als je erover nadenkt is het drinken van koemelk toch wel wat vreemd. Waarom zien we het dan toch niet als ongewoon? Het overgrote gedeelte van de Nederland-se bevolking drinkt immers ‘gewoon’ koemelk. Dit is trouwens geen oproep om te stoppen met het drinken van melk, maar wel een oproep om niet alles zomaar voor lief te nemen omdat het ons ooit geleerd is. En om niet te snel te roepen dat iets lariekoek is als het tegen onze ge-woontes indruist. We zijn zo bang voor veranderingen, dat we al onze gewoontes

behouden zonder er af en toe nog eens bij stil te staan waarom we ze eigenlijk hadden. Maar waarom zou melk dan niet zo ge-zond zijn? Er is altijd gezegd dat je sterke botten krijgt van de calcium die in melk zit en bovendien is moedermelk cruciaal voor de ontwikkeling van de hersenen van baby’s. Dat is allemaal waar. Daarom is (moeder)melk ook bestemd voor baby’s en jonge kinderen en is het minder van-zelfsprekend voor jongeren en volwasse-nen. Melk bestaat voor het overgrote deel uit water. Daarnaast bevat melk vetten, eiwitten, koolhydraten, mineralen, vitamines, lac-tose en antistoffen. De samenstelling van melk verschilt per diersoort. Zo is koemelk niet het-zelfde als ezelinnenmelk en is schapenmelk niet hetzelfde als mensenmelk (onze moedermelk dus). De verhouding tussen de voedingsstoffen is bij koe-melk anders dan bij men-senmelk. Koemelk is qua samenstelling dus niet ge-maakt voor mensen. Des-ondanks betekent dat ook niet direct dat het onge-zond is.

Aanpassing van gewoontenUiteraard druist dit gege-ven in tegen het advies van onze moeders, die vroeger zeiden dat we onze beker melk leeg moesten drinken omdat het zo goed is voor onze botten. Dat nieuwe

inzichten wel eens tot andere conclusies kunnen leiden, betekent echter niet met-een dat we onze gewoonten daarom zul-len wijzigen. Open blijven staan voor veranderingen en nieuwe inzichten is soms lastig, maar het zou goed zijn als we af en toe eens stil zouden staan om te bedenken in hoe-verre onze gewoonten nog passend zijn. De wetenschappelijke discussie rondom melk is illustrerend hiervoor. Het geeft echter ook weer hoe moeilijk het soms is om een goede conclusie te vormen op ba-sis van onderzoeksresultaten die elkaar blijven tegenspreken.

HET WERKENDE HELDEN-FESTIVAL


Pragmatisch IdealismeIdealisten wordt vaak verweten dat ze dromers zijn. Op het symposium ‘durf te dromen’ werd een brug geslagen naar de praktijk: “Je moet juist niet te veel dromen, maar gewoon doen!”

door Gerdien Siedsma

‘Durf te dromen: over idealisten, dagdro-mers en de realiteit’ is de titel van het symposium dat op 10 november werd georganiseerd door het studentenplat-form voor levensbeschouwing (GSp). Filosoof Rob Wijnberg is een van de sprekers. Hij is sinds afgelopen zomer hoofdredacteur van nrc.next en tevens columnist voor deze krant. In zijn lezing Filosoferen over idealen gaf hij een over-zicht van de geschiedenis van de filoso-fie, waarbij hij de stelling innam dat een idealist juist een enorm beroep doet op de realiteit. De tweede spreekster, Natasja van den Berg, maakte ook een sterke kop-peling tussen realiteit en idealisme. In 2003 schreef zij samen met Sophie Koers de bestseller Praktisch Idealisme. Aanleiding hiervoor was onder andere de dood van Pim Fortuyn en de collectie-ve depressie waarin Nederland daarna belandde. Zij probeerde een leidraad te schrijven over hoe je idealen kan inte-greren in je dagelijkse leven. Na de pauze stond een workshop Volg je dromen op het programma. Het werd gegeven door Henk Weltevreden en zo’n achternaam schept natuurlijk verwachtingen. Weltevreden is onder andere schrijver, programmamaker voor de VPRO en bovenal wereldreiziger en

avonturier. Na de flinke dosis theorie van die ochtend, kwam hij vooral met levenswijsheid. Zo propageerde hij dat je trouw moet zijn aan jezelf. Ter verdui-delijking gaf hij aan dat je moet probe-ren na te gaan vanuit welke leeftijd je de wereld beschouwt. Weltevreden ziet zichzelf als een zevenjarig jongetje. Op die leeftijd las hij het boek ‘Waar komen wij vandaan’ en hierin maakte hij ken-nis met Lucy , een mensachtige die 3,18 miljoen jaar geleden in Ethiopië leefde. Vele jaren later heeft hij de stoute schoenen aangetrokken en heeft hij con-tact opgenomen met dr. Don Johanson. Johanson is degene die de oermens die Weltevreden als kind zo fascineerde in 1974 gevonden heeft. Samen reisden ze af naar Ethiopië en dit resulteerde in de VPRO documentaire ‘Lucy onze oer-moeder’. Naar aanleiding van dit verhaal zegt Weltevreden: “Je moet juist niet te veel dromen, maar gewoon doen!” Deze zin is hem op het lijf geschreven, want al op 16-jarige leeftijd liftte hij alleen naar Amerika. Zijn ideaal is om in zijn leven alle landen van de wereld te bezoeken. En dat dit niet slechts loze woorden zijn, bewijst de teller die momenteel al op 174 van de 195 landen staat. Een ander onderwerp dat Weltevre-den mateloos intrigeert is Noord Korea

en deze belangstelling uitte hij door het schrijven van verschillende boeken over dit naar eigen zeggen bizarre land. Zijn nieuwste boek heeft hij geschreven naar aanleiding van de lijst met 46 landen waar zijn vader nog graag naartoe zou willen, een lijst die Weltevreden van zijn vader kreeg toen deze op zijn sterf-bed lag. Aangezien hij toen bijna zijn laatste adem uit zou blazen, leek dit op het eerste gezicht een mission impossi-ble. Maar Weltevreden vond een concep-tuele oplossing. Het feit dat je voortkomt uit je ouders en je uit hun DNA bestaat, betekent volgens hem dat jij altijd daar bent waar je ouders ook zijn. Daarom heeft hij het as van zijn vader overal ter wereld rondgestrooid. Over die reizen heeft hij korte verhalen geschreven die gebundeld zijn in een boek. In het laat-ste hoofdstuk van dat boek doet hij een beetje as in een exemplaar ervan. In 2011 wil André Kuiper dit meenemen op zijn missie, zodat hij hem op deze manier de ruimte in kan slingeren. De vader van Weltevreden is dan overal ter wereld, en dit geldt daarom ook voor Weltevreden zelf. Weltevreden lijkt zijn naam eer aan te doen: een tevreden mens met prag-matische oplossingen voor het bereiken van zijn doelen. Zo krijg je nog wat voor elkaar als idealist.


Stereotype moslim geen moslimGeert Wilders benadrukt regelmatig dat hij geen racist is, maar slechts religiekritiek uitoefent. Toch merken mensen met een Arabisch uiterlijk op straat meer van deze kritiek dan Indonesische moslims.

door Mona Dohle

Teguh Sugihartano woont in Selwerd, vlakbij de witte Moskee. Hij komt oor-spronkelijk uit Indonesië maar heeft in Groningen en in Amsterdam Wiskunde en Econometrie gestudeerd. Inmiddels werkt hij in Leeuwarden. Samen met een Nederlandse vrouw heeft hij een kleine dochter, Michelle. Teguh is ge-interesseerd in politiek en is sinds een tijdje ook lid van GroenLinks. De perfect geïntegreerde allochtoon dus. Vanavond draagt hij een Thoub, een traditioneel Arabisch kledingsstuk boven zijn ge-wone kleding. In zijn woonkamer zit een stuk of 15 Indonesische studenten in een kringetje op het tapijt. Zij lezen gezamenlijk de Ko-ran. Door het Indonesi-sche accent klinkt de toon iets zachter, af en toe zoeken ze naar de juiste uitspraak. Tus-sen hen in loopt Michelle, het dochtertje van Te-guh. Ik krijg een Engelse vertaling van de Koran in de hand gedrukt en mag meelezen. Oh wacht, wel van rechts naar links natuurlijk! Na afloop blijven de studenten nog een tijd-je praten. De meesten zijn PhD-student en zijn tijdelijk in Nederland. Ik ben hier om uit te vinden of zij iets merken van de groeiende invloed van Wilders in Nederland.

Indonesische moslims“Hebben jullie wel van Ome Geert ge-hoord?” vraagt Teguh. De meesten heb-ben wel van Geert Wilders gehoord, maar weten niet precies wat hij zegt. Teguh ver-taalt een aantal van zijn uitspraken. “Wil-ders vindt dat de Islam een gewelddadige ideologie is, en de Koran een fascistisch boek.” De gezichten van de studenten drukken verwarring uit. “Wat bedoelt hij met die Donald Duck?” vraagt iemand. “Wilders zegt dat als je alle gewelddadige stukken uit de Koran weg zou halen dat

er dan slechts een boekje met de omvang van een Donald Duck overblijft.” legt Te-guh rustig uit. “Daarom wil hij de Koran verbieden”. “Dit is belachelijk, we leven toch in een tijdperk van vrijheid! Je kunt toch geen boeken verbieden!”, roept ie-mand spontaan. “Hoe komt het dat de gematigde mensen in het parlement zich hier niet tegen uitspreken?” vraagt een meisje. “Ik woon nu al zoveel jaren in Ne-derland en nu heb ik voor het eerst het gevoel dat ik niet welkom ben” con-stateert Teguh. Hij volgt regelmatig de kamerdebatten en maakt zich zorgen.

“Wilders vertelt zoveel leugens.” Op een middag zat Teguh met een vriend aan ta-fel, toen ze over het worst-case scenario na begonnen te denken. In de jaren ‘30 hebben een aantal Joden op tijd gepro-beerd te vluchten naar het buitenland, maar zij hebben vaak geen visum gekre-gen of hadden geen geld voorhanden om de reis te betalen. “Zoiets zal mij niet ge-beuren. Ik wil geen paniek zaaien maar ik ben ook niet naïef. Ik wil op het ergste geval voorbereid zijn.” De Indonesische studenten knikken instemmend. Voor hen is dit verhaal schokkend. Op de uni-versiteit werden zij altijd met veel tole-rantie behandeld. Tijdens de barbecues van de internationale studentenhuizen werd er zelfs een aparte grill voor Halal vlees neergezet. Racistische opmerkin-gen hebben zij nauwelijks meegemaakt.

Op straat worden zij niet als moslims, maar als Indonesiërs beschouwt. Zijn hun positieve ervaringen met Nederlan-ders te verklaren door het feit dat zij zich vooral in de studentenwereld bewegen? Of heeft het ook te maken met hun ui-terlijk?

Afghaanse niet-moslimMassih Chopan, derdejaarsstudent Inter-national Business and Management, is precies het tegenovergestelde voorbeeld. Ook hij voelt dat het politieke klimaat de afgelopen maanden is veranderd. Hij is in Duitsland geboren en opgegroeid.

Als hij dat aan mensen uit-legt volgt altijd de vraag:

‘maar waar kom je ei-genlijk vandaan?’

Zodra hij zegt dat zijn ouders Af-ghaans zijn, voelt hij bepaalde as-sociaties opko-men. Ondanks dat hij zelf niet

religieus is wordt hij vaak als mos-

lim gezien. “Je kunt je netjes kleden en

vriendelijk gedragen, maar toch blijven men-

sen kijken” beschrijft hij. “De meeste mensen bedoelen het waar-schijnlijk niet kwaad, het is het heersen-de politieke klimaat en de berichtgeving in de media die me bezorgd maken”. Hij probeert het racisme te breken door zich aan te passen, door altijd vriendelijk en niet confronterend te zijn. Massih was niet verbaasd toen ik hem over Teguh´s vluchtplannen vertelde, hij vindt Teguh’s zorgen begrijpelijk. Deze twee voorbeelden illustreren dat er kennelijk een stereotype beeld bin-nen de Nederlandse bevolking heerst over hoe een moslim eruit ziet, en wie daarmee onder Geert Wilders zijn ‘islam-kritiek’ valt. Ondertussen maken zowel Teguh als Massih zich meer zorgen over het groeiende racisme dan de gemiddel-de Nederlander in de gaten heeft.


Bloedende Harten Een jubileum zoals het 25 jaar gastschrijverschap van de RUG moet gevierd worden. Daarom trad er een bont gezelschap van schrijvers en muzikanten aan, allen met de overtuiging dat eigen taal heerst!

door Gerald de Vrieze

Het gastschrijverschapsproject van de Rijksuniversiteit Groningen is een te-rugkerend fenomeen in Groningen. Al 25 jaar nodigt de RUG een schrijver uit om in het najaar een reeks lezingen en werkcolleges te verzorgen. Zo’n jubileum vormt een goede reden om uit te pakken met een speciaal programma: in samen-werking met Studium Generale werden afgelopen september en oktober onder de noemer van ‘Bloedende Harten’ maar liefst zeven tekstschrijvers, popmuzi-kanten en performers aangetrokken om te discussiëren over het schrijven van songteksten. Vier avondlezingen vol lite-ratuur, humor en muziek, begeleid door de warme klanken van krakende micro-foons en een ietwat vals gestemde piano.

Nederlands lomp?De zeven tekstschrijvers; wie kent ze niet? Spinvis, Typhoon, Freek de Jonge, Jan Rot, Stef Bos, Huub van der Lubbe en Ellen ten Damme zijn zeker niet de minsten en hebben in de loop der jaren diepe sporen nagelaten in de Neder-landse popmuziek. Waar vaak wordt uit-geweken naar het Engels of een andere exotische woordenlijst hebben al deze muzikanten en tekstschrijvers een sterke band met de Nederlandse taal. Want hoe-zo is het Nederlands lomp? “ Je moet in je eigen taal zingen”, aldus van der Lubbe op de tweede avond, “het voorkomt juist dat we oneigenlijk worden en dingen be-weren die we niet waar kunnen maken.” Engels blijkt echter nog steeds dé taal van de popmuziek te zijn. Zowel Huub van der Lubbe als Stef Bos, Jan Rot en El-len ten Damme zijn allemaal begonnen met schrijven in het Engels en hadden nooit verwacht dat ze in het Nederlands zouden gaan schrijven. Allen zijn ze er echter op een zeker moment achter ge-komen dat je je nooit zo rijk uit kunt drukken als in je eigen taal. In je eigen taal kun je gevoelens terugbrengen tot slechts enkele woorden die overlopen van inhoud en gevoel. In een andere taal sla je gauw aan het kopiëren van reeds bekende teksten en mooie klanken, ondervonden alle bovenstaande muzi-

kanten. “Om in een taal te kunnen zin-gen en schrijven moet je hem eerst bele-ven” stelt Stef Bos, “je moet erin zitten”. Voor Jan Rot was het Nederlands in eerste instantie een “cabarettaal waar het nooit wat mee wordt”. Wat verbaasde hij zich over de reactie van het publiek toen hij voor het eerst in de eigen taal zong! In tegenstelling tot zijn Engelse teksten werd er naar de Nederlandse echt geluis-terd, zodat het echt mogelijk werd om met kleine finesses in het taalgebruik onnoemelijk veel te zeggen en te beroe-ren. Sindsdien heeft Rot zich ontwikkeld tot de Nederlandse vertaalmeester van de popmuziek, met vele hoogwaardige ‘hertalingen’ van grote hits. Het moet inderdaad gezegd worden: zo onder het nostalgisch kraken van de microfoon ver-liest ‘Sympathy for the Devil’ ook in het mooi Nederlands niets van zijn charme.

Opzoeken van de leegteSchrijven doet van der Lubbe om alles niet zomaar te laten vervliegen. “Schrij-ven voegt de magie toe die anders dreigt weg te vallen.” Een fotocamera is voor hem geen optie. Hij schept liever zijn

eigen wereld met behulp van enkel pen en papier. Een nieuwe wereld, die voort-komt uit leegte. Uit de lezingen blijkt namelijk dat veel ware, goede teksten spontaan opkomen vanuit een lege geest. Voor de één zal een stille overpeinzing daaraan ten grondslag liggen, voor een ander mogelijk het taoïsme. “Iets maken is in elk geval vanuit het nul beginnen, het opzoeken van de leegte” zoals Freek de Jonge het op de derde programma-avond samenvatte. Bij het verlaten van het Academie-gebouw kon de stroom bezoekers terug-kijken op een inspirerende avond, waar hen een uniek kijkje in het hoofd van een tekstschrijver gegund werd. Ongetwijfeld hebben velen bij thuis-komst direct de pen ter hand genomen om zelf de meest magische, tekstuele ju-weeltjes op papier te zetten. Wie weet zit tussen deze nieuwgeboren cultuurver-rijkers wel de toekomstige spreker van het 30-jarig jubileum gastschrijverschap en worden we dan wederom getrakteerd op vier avonden cultureel, lekker lomp Nederlands.

De magie van een cabaret-taal


Cultuurpagina

[Noot van de redactie: de cultuurpagina trok wit weg van de bezuinigingsplannen op cultuur van Rutte-Verhagen-I.]


(advertentie)

Vervelende huisbaas, problemen met de IBG,studievertraging of een arbeidsconflict?

Oftewel:

Hulp nodig?

Neem contact op met het

[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via

(advertentie) (advertentie)


Nait Soez’n stript

door Oscar de Boer

door Nathalie van Bergen

door Daan Dittmar


door Wieke van ‘t Veer

Sommige films die je ziet, blijven je nog lang bij. Dagen, soms weken kunnen ze in je hoofd blijven hangen. Meestal gaat het dan niet om goed acteer- of came-rawerk, een bijzonder decor of om de filmmuziek, want dat zijn slechts rand-voorwaarden. Het enige dat echt telt, is de plot. Een film is ten slotte meestal niets anders dan een visuele manier van verhalen vertellen. En als een verhaal goed is, dan raakt het je. Slechts bij een paar films heb ik ge-had, dat ik er nog weken over nadacht. Films zoals La Haine (1995: Kassovitz), American History X (1998:Kaye), en zo zijn er nog een paar. Into the Wild (2007: Penn) is er ook zo een. Het is de geromanti-seerde versie van het waargebeurde verhaal over Christopher John McCandless, die op 22-jarige leeftijd besloot om in de wildernis van Alaska te overleven, zo ver mogelijk van de be-woonde wereld. Je ziet hoe hij opgroeit in een gezin waar zijn ouders zich verliezen in het op-houden van de schone schijn in status en car-rière. McCandless heeft op zijn eindexamen-lijst alleen maar hoge cijfers, maar als zijn ouders hem een paar maanden later pro-beren op te zoeken op de plek waar hij studeert, is hij al vertrokken zonder de intentie te hebben om gevonden te wor-den. Hij reist de Verenigde Staten door en ontmoet daar mensen die hem raken, maar hij houdt de hele tijd als hoofddoel om uiteindelijk zonder anderen in het wild te kunnen overleven. Je krijgt delen van McCandless’ jeugd en reis te zien, afgewisseld met scènes over zijn poging tot overleven. Poging, want uiteindelijk belandt de zeer matig voorbereide Mc-

Candless in de vicieuze cirkel van ver-moeidheid en honger: te moe om nog voor zijn eten te kunnen zorgen, en te weinig eten om energie te hebben. Toen hij twee weken na zijn dood gevonden werd, woog hij nog maar 30 kilo. Je ziet het aankomen. McCandless, die zich tijdens zijn reis omdoopt tot Alexan-der Supertramp, is in de eerste plaats een verwende en ontheemde puber. Hij voelt zich door niemand begrepen, en zeker niet door zijn ouders. Hij laat zijn auto achter en verbrandt zijn geld, want materiële zaken zijn maar oppervlak-

De schaduwzijde van de Amerikaanse droom

kig. Hij voelt zich niet thuis in de stad, waar mensen leven ‘in valse veiligheid en overdaad’. Alleen blaadjes en bes-sen zijn geen leugens. Voor hij eindigt in zijn kampeerbus in Alaska, peddelt hij de Coloradorivier af, zonder helm. En dat maakt zijn karakter interessant. Je ziet hem de grens overgaan van ver-wende arrogantie en nonchalance naar zelfverwaarlozing. In dat licht heeft zijn survivalavontuur het meest weg van een heel trage zelfmoordpoging. Hij gaat de wildernis in zonder kom-

pas, kaart of andere essentiële overle-vingshulpmiddelen, verzuimde zich te verdiepen in hoe hij zou kunnen over-leven in dat gebied, wist niet dat hij binnen een halve kilometer hulp had kunnen halen en wist niet dat de rivier vlakbij in de herfst zo hoog zou komen te staan dat hij niet meer terug kon. Hij ging er prat op zich zo weinig mogelijk voor te bereiden. Als je dan een verlaten natuur-gebied in gaat en eigenlijk geen flauw idee hebt over hoe je moet overleven in het wild, gaat dat wat mij betreft de ar-rogantie voorbij. Pas vlak voor zijn dood

komt hij erachter waar het om gaat en schrijft hij: ‘Happiness only real when shared’.Je kunt de verlaten bus waarin hij kampeer-de, vinden op Google Maps. Hij hield een dagboek bij, dat in te zien is. Vlak nadat we de film zagen, publi-ceerde zijn familie een aantal foto’s omdat er een nieuw boek over hem wordt gepubli-ceerd. Je kunt je afvragen of McCandless niet ergens slachtoffer is geworden van de ar-rogantie van de Ame-rikaanse droom, die je vertelt dat je alles mo-gelijk is zolang je maar

wilt. Of van een westerse maatschappij waarin mensen zelden op jonge leeftijd doodgaan, maar waarbij je moet besef-fen dat dit komt doordat mensen allerlei ingewikkelde structuren hebben opgezet om voor elkaar te zorgen. Het besef dat je moeilijk kunt overleven zonder anderen kwam bij McCandless helaas te laat.


Student HBO Rechten/Sociaal Juridische Dienstverlening/Vastgoed&Makelaardij en ECTS verdienen? Word medewerker bij de Huurteams. [email protected]

Huurteam

Gezocht: campagnecoördinator verkiezingen 2011 en leden bin-nen de PR-commissie. [email protected]

Campagnecoördinator

Nog geen p lannen voor 2011/2012, wel tijd en motivatie om iets naast je studie te doen? Informeer naar een functie bin-nen het bestuur 2011-2012, de Universiteitsraad, of de Hanze-medezeggenschapsraad. [email protected]

Raadsleden

Gezocht:

Vind je duurzaamheid belang-rijk? Moeten de RUG en de Hanzehogeschool meer doen met groen? Meld je aan bij het SMOG, de duurzaamheidswerk-groep van de GSb! [email protected]

Eco-hippies

Het bestuur van de Groninger Studentenbond draagt zorg voor de dagelijkse gang van zaken binnen de vereniging. Het Studen-ten Steunpunt, het Huurteam, het Studenten Milieu Overleg Groningen, de Huisvestingswerkgroep, en de Onderwijswerk-groep vallen onder de verantwoording van het bestuur. Het bestuur houdt contact met de fracties, de Nait Soez’n, en de ALV-commissies. De Groninger Studentenbond is altijd op zoek naar mensen die het team willen versterken. Kom een keertje langs, bel ons, of mail! Elders in deze Nait Soez’n is te lezen hoe er bezuinigd wordt op het Hoger Onderwijs. De maatregelen zijn een doodsteek voor de actieve student en voor de uitzonderingsgevallen. Teken de petitie (www.minimaalnominaal.nl), en laat 29 no-vember je stem horen op de Grote Markt! Leuk nieuws: in 2011 bestaat de Groninger Studentenbond 40 jaar. In juli wordt er een lustrumweek georganiseerd met activiteiten en feesten. Zowel studenten als niet-studenten zijn welkom. We zijn nog op zoek naar contactgegevens van oud-leden die mee willen doen. Ook zijn we op zoek naar mensen die het leuk vinden om mee te helpen met de organisatie. Stuur een mail naar [email protected]! Dit collegejaar staat in het teken van het Bindend Studie Advies op de RUG. De Hanze deelt al voor het achtste jaar BSA’s uit. Zoals bekend is de Groninger Studentenbond geen voor-stander van dit principe. Studenten die een BSA krijgen en onrecht vermoeden kunnen terecht bij de Vakbondsman. Hij weet alles over het BSA en gaat met je mee naar de Examencom-missie. Mail naar [email protected].

www.groningerstudentenbond.nl/lidworden

De volgende Algemene ledenvergadering vindt plaats op donderdag 2 december om 19:30u. Op deze avond zullen onder andere het beleidsplan en de begroting besproken worden.

St. Walburgstraat 22atel: 050-3634675

Een vakbond voor studenten


Harry Mulisch best goed gelukt

door Gerdien Siedsma

Het voltrok zich allemaal op een warme dag in augustus toen ik op mijn slippers door de P.C. Hooftstraat slofte. Mijn hersenen functioneer-den op dat moment heel eigenaardig omdat ik net een bezoekje had gebracht aan Madame Tus-sauds. Mijn wereld bestond enkel uit de vraag of het kunstwerk voor me wel of niet een wassen evenbeeld was van de beroemdheid in kwestie. Ik was als een wervelwind door het museum geraasd en na een manisch uurtje stapte ik hele-maal verhit weer naar buiten. Ik was nog steeds half verblind door de flits. Want opdat ik dit dolle uurtje nooit vergeten zou, stond ik met elk wassen beeld op de foto. Zelfs met K3. Terwijl ik de deur achter me dicht trok be-gon de echte wereld weer langzaam binnen te sijpelen. Ik zag mensen lopen op de Dam. Echte mensen. Tegen de tijd dat ik het Vondelpark pas-seerde dacht ik dat het laatste restje ‘Madame Tussauds-maniakaliteit’ wel verdampt was in de warme middagzon. Het tegendeel hiervan bleek echter enkele luttele seconden later. Want op het moment dat ik de PC betrad werd mijn blik ergens door iemand aangetrokken. De persoon in kwestie zou zich als volgt kunnen beschrij-ven: “Ofschoon ik een grondige hekel had aan zelfingenomenheid, ontveins ik mij niet, dat ik vaak zeer onder de indruk was als ik aan mijzelf dacht. Iemand als ik kwam niet alle dagen voor, om het zacht uit te drukken. Als ik aan andere mensen dacht, moest ik wel eens lachen.” (De pupil, 1987). Ik bestudeerde het hoofd van deze man en ik dacht “goh, die is best goed gelukt, die lijkt écht op Harry Mulisch”. Maar de man met de mooie markante kop, die daar zo tevre-den aan zijn koffie zat te nippen op het terras in de P.C. op die warme zomerdag, dat wás de enige echte Harry Mulisch. En zo zal ik me hem blijven herinneren.

www.groningerstudentenbond.nl

Documents

Nait Soez'n 39-2