deherculaanj a a r g a n g 1 0 0 - n u m m e r 1 - w i n t e r 2 0 1 5

Hans van Engelenburg Vrijwilliger zijn hoort bij onze clubcultuur

De ambities vanMaykel Tak

O F F I C I E E L O R G A A N V A N D E U S V H E R C U L E S

NEFKENS Utrecht Professional Centre Meijewetering 19 Tel.: (030) 241 42 43 Nieuwegein Professional Centre Limburghaven 1 Tel.: (030) 606 38 34 www.nefkensutrecht.nl

SJOERD VAN DER WAART VAN GULIK06-51 60 83 36

GUIDO MULDER06-51 63 11 29

(STARTENDE) ZZP-ER, V.O.F., B.V.

OF EENMANSZAAK?IEDEREEN MAG LEASEN BIJ NEFKENS!

POWERED BY

• OP BASIS VAN 24 MAANDEN EN 30.000 KM PER JAAR

• INCL. VERZEKERING• INCL. HOUDERSCHAPSBELASTING• INCL. REPARATIE, ONDERHOUD EN BANDEN• ACCEPTATIE AL MOGELIJK OP BASIS VAN UW

BUSINESSPLAN EN SLECHTS 4 MAANDEN BORG!

€ 299PER MAAND, EXCLUSIEF BTW.

V.A.

“Post Negotium otium” of in het Nederlandsch “Na inspanning uitspanning”was de zinspreuk waaronder het aloude Hercules op den 22den April 1882 werd opgericht’, zo begint de Herculaan van nu precies honderd jaar geleden. De redactie bestond uit W.Pohl (hoofdredacteur), W.Beker (voorzitter) en als leden ook nog M.Goudsmit en M.Spanjaard. DFC1 uit Dordrecht had Hercules 1 op 25 januari 1915 nog met 5-1 verslagen en een jaarabonnement op de Herculaan kostte fl1,- franco per post. Op zondagavond 31 januari stond de clubavond weer gepland bij de Vereeniging op de Mariaplaats waar het strijkorkest verschillende nummers ten gehore zal brengen. Beelden uit een andere tijd maar juist nu de Herculaan door bezui-nigingen en nieuwe technologie bedreigd wordt zinning om terug te kijken. Dat is sowieso leuk, kijk eens naar de oude nummers van deHerculaan die nu makkelijk op de Hercules site te vinden zijn. Lees over de jonge Steven Bosma en

Wouter Kenemans die door PSV gescout zijn. Of de nog steeds actuele humoristische klaagzang van eeuwig redacteur Hans Veldman over de gebrekkige inspanning die de meeste Hercules leden leveren. Dezelfde Veldman heeft in deze Herculaan een hilarisch interview met de broers Zwinkels die toch wel kunnen worden gekenschetst als oer-Herculanen. Samen staat de familie de Vries/Zwinkels bijna symbool voor de oude tijd waarin bijna alles binnen de familie in het teken van Hercules staat. Maar de tijden zijn duidelijk veranderd al schetst oud gediende Ton Meijs in een interview met vrijwilligerscoördinator veldvoetbal Hans van Engelenburg zeker geen somber beeld. Bepaald positief is ook het verhaal rondom het eerste dat zo succesvol is gestart in de topklasse. Het technisch beleidsteam René van der Kooij, Willem Romp en Erik Speelziek geven inzage in hun aanpak. Het team heeft de laatste tijd trouwens te maken met wat tegenslagen en er is ook binnen de

vereniging discussie of we wel bij eerste zeven willen eindigen wat de facto promotie naar het betaalde voetbal betekent met alle gevolgen vandien. Bovendien blijkt uit een interview met Vincent Hak en Sydney Volten dat de organisatie wel een steuntje in de rug kan gebruiken. Sterreporter Nils de Kruijff ontfutselt in het lang verwachte interview met Mister Hercules Michael Tak zijn grootste geheimen terwijl Reinier van de Vrie in een interview met Tyas de ingrediënten van een goede tennistraining onthult. Kortom, de Herculaan is 100 jaren jong.

100 Jaar Herculaan

l Vrijwilligerscoördinator Hans van Engelenburg 4l Hercules en de Hollandse school 6l Interview Maarten en Steven Zwinkels 10l Het plezier van Tyas van den Berg 15l In memoriam: Dick Suvaal 17 l Maykel Tak: de man met 6 banen 18l Oproep van Victor Hak en Sydney Volten 22

Inhoud Medewerkers:Jan van der GalieNils de KruijffTon MeijsDonald NoorhoffTon van RietbergenWim SnooyHans Veldman Reinier van de Vrie

3

Dat Hans uiteindelijk bij

Hercules terechtkwam, was

puur toeval. “Hercules startte

net eerder met een nieuw team

dan Sporting. Toen was de keus

voor mijn zoons snel gemaakt!

En al gauw was ik grensrechter

en teambegeleider en heb ik

zelfs de scheidsrechtercursus

gedaan. Maar het meest geniet

ik vooral van de wisselende

gezelschappen langs de lijn.

Het was en is vooral erg gezel-

lig met al die andere ouders!”

Ton van Rietbergen en Jan Fluit

benaderden hem persoonlijk

om vrijwilligerscoördinator te

worden: “Ik had daar wel idee-

en over. Vrijwilliger zijn hoort

bij onze clubcultuur. Bovendien

ben ik een tijdje voorzitter van

ons buurtcomité geweest en

ik vind iets maatschappelijk

relevants doen vanzelfspre-

kend. Dat kan uitstekend bij

Hercules, want het is een heel

leuke club die veel doet voor

de jeugd.”

Persoonlijk en concreetDe vrijwilligerscoördinator

brengt vraag en aanbod bij

elkaar. Als grootste voetbal-

club binnen district West 1

heeft Hercules veel vrijwil-

ligers nodig. Die rekruteert

Hans via ‘De Tindel’, een door

Rob Bronckers geïnitieerde

database. Ieder nieuw lid - of

zijn/haar ouders/verzorgers -

wordt bij aanmelding gevraagd

wat hij/zij voor de club gaat of

kan doen. “Zo kunnen we put-

ten uit een groot bestand aan

mogelijkheden. Vervolgens

schakel ik enkele andere leden

in en gaan we mensen bellen.

Mooi voorbeeld is de com-

missie van ontvangst aan het

begin van dit seizoen. Binnen

twee weken hadden we die

uitgebreid met negen nieuwe

leden. Hoe? Door de clubcul-

tuur uit te dragen. Dat het van-

zelfsprekend is dat ook jij iets

doet voor de vereniging. Ik

benader mensen persoonlijk

en zo concreet mogelijk met

een duidelijk verhaal over

taken en tijd. En dan zeggen

mensen meestal ja.”

Altijd mensen nodigEen club als Hercules is altijd

in beweging. Daarom zoekt

de afdeling veldvoetbal op

dit moment onder meer

naar leden die Hercules via

moderne communicatiemid-

delen (Facebook, Youtube,

Vrijwilligerscoördinator Hans van Engelenburg:

“Vrijwilliger zijn hoort bij onze clubcultuur”‘Dat zal wel een somber verhaal worden’, dachtik bij het voorbereiden van dit interview. Vrijwil-ligers vinden is tegenwoordig geen sinecure. Na het gesprek weet ik dat de werkelijkheid bij Hercules een stuk zonniger is dan elders. Lees over de persoonlijke en concrete aanpak van vrijwilligerscoördinator veldvoetbal Hans van Engelenburg.

4

etc.) verder op de kaart zetten.

Daarnaast zijn extra trainers

en coaches voor de lagere

teams en jeugd altijd welkom.

Extra handen voor materiaal

veldvoetbal en diverse klus-

werkzaamheden komen ook

zeer van pas. Neem anders zit-

ting in de incidentencommissie

om de normen en waarden bij

Hercules verder uit te dragen.

Of bent u het commerciële

dier dat de sponsoring van

Hercules verder naar een

hoger plan tilt? Mocht u een

van deze kwaliteiten hebben

ingevuld bij uw aanmelding

wacht dan niet tot Hans u bena-

dert, maar benadert u Hans!

Ga anders eerst naar www.

usvhercules.nl en klik onder

Algemeen op ‘Vrijwilligers’.

Daar vindt u het laatste over-

zicht, inclusief zijn contact-

gegevens (0652018649 of

0302581288 hans.vanengelen-

burg@kpnmail.nl).

ScheidsrechtersVoor één taak werft Hans voor-

alsnog geen vrijwilligers. “We

hebben tenminste 20 scheids-

rechters nodig, maar ik vind

dat het veldvoetbalbestuur

daarvoor eerst beleid moet

maken. Er zijn meerdere opties

denkbaar. Bij mijn oude club

Kampong bijvoorbeeld floten

teams verplicht wedstrijden

van elkaar. Maar je kunt ook

denken aan bescheiden ver-

goedingen voor scheidsrech-

ters. Wie dat gaat betalen? Wat

mij betreft de gebruikers! Of ik

bij mijn taak nog iemand erbij

kan gebruiken? Uiteraard! Qua

vrijwilligers biedt Hercules

heel veel potentie. Het is abso-

luut geen probleem om men-

sen te vinden en te mobilise-

ren. Dus neem gerust contact

met me op”, aldus een enthou-

siaste Van Engelenburg.

Ton Meijs

5

Hercules en de Hollandse school

6

Twee dagen na het echec tegen Tsjechië zit ik in het clubhuis tegen over het technische hart van Hercules. Hoofdtrainer Erik Speelziek, aanstormend talent Willem Romp en Hoofd technische zaken René van der Kooij. Mijn openingsvraag of ze Jan Fluit kennen en hoe hij als voetballer was, leidt dui-delijk tot de bedoelde verwarring.

Vlnr: Eric Speelziek, René van der Kooij en Willem Romp

7

Alle drie denken ze aan ons

zeer gewaardeerde voetbal-

bestuurslid organisatie en

communicatie, die mij deze

vraag had ingefluisterd, maar

zien daar niet zo snel een

groot voetballer in. Er wor-

den wenkbrauwen gefronsd

en zelfs de immer ad remme

trainer Speelziek staat even

op het verkeerde been. Snel

herpakt de in Ede wonende

trainer zich. Jan Fluit, maar dan

de gelijknamige neef van ons

bestuurslid, blijkt een groot-

heid in de regio. ‘Werkelijk

een geweldige voetballer die

Jan’ weet Speelziek. ‘Hij heeft

nog in allerlei vertegenwoordi-

gende elftallen gespeeld, maar

is altijd trouw aan DTS Ede

gebleven.

Zelf heeft Speelziek naast DTS

ook bij Rheden gespeeld en

zelfs het betaalde voetbal ge-

haald.’ Ik speelde op de be-

faamde berg bij FC Wagenin-

gen. Ik was een technisch

vaardige speler met een goed

inzicht maar was wel een tikje

gemakzuchtig. Ik vond het te

snel goed’, zegt de huidige

trainer van Hercules trerugkij-

kend op de speler Speelziek.

‘Ik heb ook respect voor echte

clubjongens zoals Jan Fluit,

maar in de topklasse waarin

Hercules zich nu bevindt, kom

je ze helaas niet veel meer

tegen. Behalve om geld, voor

spelers van dit niveau gaan

toch bedragen tussen 500 en

2000 euro per maand over of

onder de tafel, staat vooral de

eigen ontwikkeling of het zo

hoog mogelijk willen spelen

centraal. Die individualisering

en denken in doelen zie je

trouwens in de hele samen-

leving. Ook dat ellenlange

uitleggen en steeds stoppen

van de training is echt van

deze tijd’. Beroepsopleider en

oud-trainer Joop Brand zei het

onlangs mooi in de Volkskrant,

“Bij de vertegenwoordigende

teams van de KNVB spelen

ze partijen van vier maal een

kwartier en na elk kwartier

volgt er weer ellenlange uitleg

over wat ze moeten doen”.

De conclusie van Brand waar

Speelziek het helemaal mee

eens is: ‘dat spelers zo zelf

niet leren nadenken en crea-

tiviteit verloren gaat’. Ook is

er volgens Speelziek veel te

veel aandacht voor balbezit en

positiespel op zich. ‘Positiespel

moet een doel hebben. Al die

oefeningen waarin je een punt

krijgt als je de bal tien keer

naar elkaar toe speelt, leveren

volgens mij niet veel op. Dat

levert statistieken op zoals

over Oranje dat we het meeste

balbezit hebben maar wel vrij-

wel allemaal op eigen helft’.

Positiespel speel je om sco-

ringskansen te krijgen. Je doet

dat of via positiespel of via een

individuele actie. Als je eer-

lijk bent zie je bij het huidige

Nederlandse elftal beiden niet.’

Willem Romp, is na een uit-

stapje bij o.a Argon bewust

terug gekomen naar Hercules

omdat hij verwacht daar veel

te kunnen leren. ‘Het was zeker

niet voor het salaris verzekert

de gymleraar op het MBO col-

lege te Hilversum me’. De toch

pas 30 jarige Romp wordt door

velen gezien als de kroonprins.

Al weten we hoe gevaarlijk die

kreet in de voetballerij is, maar

hij heeft in elk geval plannen

om het volgend seizoen zijn

tc1 te halen en wil graag veel

bereiken in de voetballerij. ‘In

de jaren bij Argon A1 heb ik

erg veel geleerd. We speel-

den daar op het allerhoogste

niveau met wedstrijden tegen

Ajax A1 en zo. Om dan toch te

blijven voetballen en de stem-

ming erin te houden is best

lastig’. Dan komen we ook op

een punt dat erg belangrijk is

en wellicht wel het kernpro-

bleem van het Nederlandse

voetbal,’ de mentaliteit’. Ik

ben er heilig van overtuigd

dat we daar in Nederland een

probleem mee hebben. René

van der Kooij is het daar over-

duideljik niet mee eens. ‘Kijk

nu eens naar Epke, Sven, Dafne

of Tom Dumoulin en neem die

volleyballers en ook de voet-

ballers in 1974, 1978 en 1988.

Die hebben of hadden toch

geen probleem met mentaliteit,

al is het natuurlijk wel zo dat

iemand uit de achterbuurten in

Brazilië of Afrika een grotere

drive heeft om zich waar te

maken. Want een tikje verwend

zijn we wel, waar de hoed en

de nep gouden tanden van

Memphis een beetje model

voor staan.

8

Dit is de beste groep waarmee ik ooit gewerkt hebTot nu toe doet Hercules het

behoorlijk goed in de Topklas-

se. Al liep het in de westrijd

tegen de Treffers even niet zo

lekker en liep men tegen een

behoorlijke zeperd (1-5) aan,

maar het team staat nog steeds

bij de beste 11 en heeft relatief

weinig tegengoals en dat met

een ploeg waarvan slechts Rob

Rietveld, Kevin Ligtermoet,

Wesly van Ojen, Thomas

Reynaers en Roy Kelder ver-

leden jaar deel van de basis

uitmaakten. Zo’n nieuwe ploeg

en dan zo goed meedoen dat is

eigenlijk ongelofelijk.

‘Tja, dat is niet mijn werk geeft

Speelziek snel toe, maar ik

wil wel kwijt dat dit de beste

groep is waarmee ik ooit

gewerkt heb. Er zit heel veel

talent in maar ze zijn ook heel

leergierig en kunnen goed

tegen kritiek. Het is ook echt

een team en vooral voor die

jongens die er vlak tegenaan

zitten heb ik groot respect.

Maar voor de keuzes moet je

bij René en Willem zijn’.

Ja, hoe werkt dat eigenlijk het samenstellen van zo’n selectie? De beide heren kijken elkaar

glimlachend aan en wijzen

naar elkaar. ‘Willem heeft

gewoon een geweldig netwerk’

begint René. ‘En René neemt

mijn tips serieus en heeft echt

een neusje voor wie wel past

en wie niet’ weet Willem. Veel

van de spelers melden zich

ook zelf aan of kennen jon-

gens bij ons. Zo kende Rob

Rietveld keeper Arjen van Dijk

en liepen er ook lijntjes naar

Floris Burgers (FC Oss). We

mikken ook vooral op jongens

die goed kunnen voetballen

en niet primair op geld uit

zijn, want dat laatste is niet de

grootste kracht van Hercules,

want op het gebied van spon-

sors lopen we wel mijlenver

achter op met name clubs uit

de dorpen als Spakenburg,

Veenendaal of Katwijk. Al zit

daar een bescheiden voordeel

verscholen omdat bij veel

clubs met geld het eerder de

sponsors dan de trainers zijn

die aan de touwtjes trekken.

Het was in elk geval een reden

voor Speelziek om een eerder

contract op te zeggen en ook

mede debet aan het grote ple-

zier dat hij bij Hercules vindt.

Ik heb heel veel gesprekken

gevoerd met René, Willem

en het bestuur maar had van

het begin af en aan een goed

gevoel bij de club en dat heb

ik nog steeds. Dit is een mooie,

warme club. Al vindt de CBR

examinator - haal nu je rijexa-

men bij Hercules! - de com-

binatie van werk, trainen en

reizen best zwaar. Zo loopt ook

dit interview natuurlijk weer uit

en als je dan tegen twaalven

de Hercules kantine verlaat om

naar Ede te vertrekken dan is

zo’n wekker om 6.15 toch wel

wat vroeg’.

Veel cliché’s en weinig analyse in voetballerijSpeelziek ergert zich vaak aan

alle clichés, ‘we zaten niet lek-

ker in de wedstrijd’ of ‘ze heb-

ben op wilskracht gewonnen’

van trainers op de tv en in de

kranten. Want wat heb je daar

nu aan als speler? Hoe doet hij

dat dan? Laten we eens kijken

naar de wedstrijd van Hercules

uit bij FC Lienden. De eerste

helft werden we helemaal weg

gespeeld en we staan met

mazzel slechts met 1-0 achter.

Het blijven natuurlijk ook de

landskampioenen bij de ama-

teurs van verleden jaar en we

hadden daar vorig jaar ook

met 7-1 verloren. Ik merkte dat

vooral dit laatste in het hoofd

zat. Dus ik vraag aan de groep

‘hebben jullie nu laten zien

wat je kan? Jullie kunnen toch

veel beter dan dit en vanaf nu

spelen we de middenvelders

in. Gewoon durven inspelen en

opendraaien en ik bracht Colin

Broers erin en dat is nu net een

speler die dat ook goed kan.

En of het hierdoor kwam weet

je niet maar de tweede helft

was echt voor ons en we speel-

den 1-1 maar hadden hem

nog bijna gewonnen ook. Kijk,

ik ben niet wat je tegenwoor-

dig wel een ‘people mana-

ger’ schijnt te noemen. Zo’n

Korbach of een Beenhakker die

altijd wel een ‘bon mot’ klaar

hebben, dat heb ik niet. Ik ben

vooral inhoudelijk gedreven. Ik

vertel ook wel eens een grap.

Soms zelfs een goede!’ in de

stilte die valt liggen René en

Willem in een deuk.

Zal er ook dit jaar weer een

grote leegloop plaatsvinden?

Dat is de grote vraag. René

weet dat er nu al aan een

aantal van onze spelers wordt

getrokken. We moeten ons als

club ook beraden over welke

kant we opwillen. Als we graag

in de topklasse of zelfs de

nieuwe tweede divisie (over de

naam voor de klasse is nog wel

een inspraak circus gaande)

willen spelen en dat geldt voor

alle clubs die bij de eerste 7

eindigen in de beide topklas-

ses, dan zullen we vooral aan

de randvoorwaarden moeten

werken. Dat gaat niet om bak-

ken met geld maar wel zou ik

bijvoorbeeld graag wat eerder

gaan trainen met de selectie

want van 20.30 tot 22.00 is vol-

gens ons toch wat te laat. Een

pastamaaltijd hier en daar en

niet te veel omslachtige proce-

dures als we tegenstander wil-

len analyseren en zo. Ik begrijp

het allemaal wel dat het lastig

is met bestuurders die het

allemaal naast een zware baan

doen, maar het feit is wel dat

er nu wel heel veel op mijn

bordje terecht komt en ik nu

al 60 uur maak. Allemaal met

veel plezier hoor, want ik vind

Hercules ook een moordclub,

maar omdat ik er zo vaak ben,

word ik aangesproken en aan-

gekeken op afspraken die niet

of te laat worden nagekomen.

De club moet echt nadenken

hoe ze verder wil en moeten

daarin duidelijk zijn. Als we in

de topklasse willen blijven en

of zelfs promoveren dan zal de

begroting wat omhoog moe-

ten, maar vooral moet er meer

slagvaardigheid komen. We

zullen ook moeten staan voor

ons eigen model waarbij we

vinden dat het om het collec-

tief gaat en we niet sommige

spelers wel en andere niet een

contract geven. Dat is vragen

om moeilijkheden. Maar je

kunt natuurlijk ook voor een

model kiezen waarin het je

vooral om de eigen jeugd gaat

en je je minder druk maakt

over op welk niveau je speelt.

Dat is voor trainers altijd een

wat lastige opgave, omdat onze

missie eigenlijk is om het alle-

bei te bereiken door de jeugd

op hoger niveau brengen.

Nu rammelen Rob Lemmens,

Jordey Buitenhuis en Raymond

van Nistelrooij al aan de deur

en ik zie er meer komen.

Hoe hoog gaat Hercules eindigen?De concurrentie is de top-

klasse is moordend. Iedereen

kan van iedereen winnen, dus

alles kan nog gebeuren, maar

alle drie staan ze verbaasd

wat het eerste maar ook het

tweede van coach Rob van

Garderingen, dat eveneens

nagenoeg nieuw is, presteert.

Ton van Rietbergen

9

Sportieve lek lijkt boven, maar...Meer is beter voor de cricketafdeling en nood-zakelijk

10

Maarten (26) en Steven (23) behoren nog tot een

steeds selectere groep Herculanen die al sinds

ze kunnen lopen (wellicht zelfs daarvoor al) in de

zomer langs het cricketveld werden geposteerd

terwijl hun ouders Petra en Leo zich onderwier-

pen aan de King of Sports. Twee witharige dreu-

mesen, plastic batjes, wickets en tennisballen...

Anno 2015 zijn ze beide pijlers in het Eerste.

Maarten als vooral als batsman, Steven als ope-

ningsbowler (“en in toenemende mate ook als

batsman”). De Herculaan schoof aan voor een

gezellige avond over voetbal, werk, samenwonen

maar vooral cricket. Veel cricket.

Hercules 1 vloog afgelopen seizoen op onkarak-

teristiek flitsende wijze uit de startblokken. Met

een serie van 8 overwinningen (“drie oefenwed-

strijden -waaronder Kampong, dat moet gezegd

worden!- en 5 competitiewedstrijden”) werd

gebroken met de traditie van een paar vroege

nederlagen, waardoor de hoogste plaatsen al

direct uit het zicht raakten. Een fraaie tweede

plaats in de Overgangsklasse was het resultaat.

De terugkeer van een aantal oude bekenden

(Ashan Bamunusinghe van de Haegsche CC,

Gilles van den Broek van ACC, Qamar Qazi van

Punjab, Aiden Shaqib van Groen Wit) had daar

zeker mee te maken.

“Zeker door de terugkeer van Ashan hadden we

een stabielere batting line-up. Totalen van 200+

waren weer haalbaar. Maar door meer kwaliteit

zijn we ook flexibeler, bijvoorbeeld met onze

openingsbatsmen. Als het niet meer loopt, kun-

nen we schuiven. En we hebben maar liefst 5

wicketkeepers van prima niveau: behalve speler-

coach André Roach (dit jaar voor het 4e jaar in

Nederland, 3e jaar als coach), Shaqib, Gilles,

Ashan en Sander Helberg”.

Steven is openingsbowler “En sinds mijn tijd in

Nieuw Zeeland allrounder. Ik heb daar het bat

leren hanteren op de juiste wijze”. Dat was een

cricketstage op puur eigen initiatief. De studie

werd er een jaar voor onderbroken. “Ben

Williams, de oud-coach van VOC heeft een eigen

cricketschool in Tauranga op het noord eiland,

ongeveer 3 uur van Auckland”.

“Sinds Nieuw Zeeland bowl ik een stuk sneller.

Ik ben 6 maanden alleen maar met cricket bezig

geweest, niets anders. Fysiek ook sterker gewor-

den in mijn bovenlijf door specifieke trainingen.

Hier heb je daar geen tijd voor. 2 x 2 uur per

week, dat is het”

De trainingsmethodes werden wel mee terug

genomen naar Hercules: “In april, mei en juni

hebben we 12 weken getraind met fitnesstrainer

Robert van der Ham. Stationnetjes op het veld,

toegespitst op explosiviteit, in een uur helemaal

afgebeuld worden”.

Over de mooiste wedstrijd van afgelopen sei-

zoen zijn beide heren eensgezind: “Punjab thuis”.

Als enige team wist Hercules de latere kampioen

dit jaar te verslaan. “Punjab heeft 3 speler-

11

Cricket was altijd al een sport van cijfertjes. Meer nog dan de soms merk-waardige rituelen in het cricketveld, kan de echte cricketliefhebber genie-ten van de vele, vele statistieken die er van iedere wedstrijd en iedere speler te maken zijn.Om de cijfers van Hercules Cricket in 2015 te snappen hoef je geen insider te zijn: sportief gezien lijkt het lek boven, het ledental en de gemiddelde leeftijd zijn zorgwekkend.Een kleine groep enthousiastelingen houdt Cricket sportief en organisato-risch op de been. Zoals Maarten en Steven Zwinkels. Herculanen en vooral cricketers, vrijwel vanaf hun geboorte. En voetballers. En net leraar wiskun-de en bijna dierenarts. En broers.

12

coaches, hadden alles gedomineerd, en konden

tegen ons kampioen worden. Ze hadden het res-

taurant al gereserveerd, er was een heel begelei-

dingsteam mee en ze zouden het wel even gaan

doen. Hun totaal van 205 haalden we in voor het

verlies van maar 4 wickets”

De wedstrijd tegen Qui Vive was een goede

tweede. “Die wedstrijd maakten we voor het

eerst 300, op een lastig battingwicket. We heb-

ben Qui Vive echt totaal vernederd!”

Op sportief vlak was het sowieso een prima

jaar voor de cricketafdeling. Ook het Zaterdag-

middagteam (Zami’s) en de Veteranen eindigden

tweede in hun competitie. Hercules 2 eindigde

als stabiele middenmoter.

Deze winter wordt bekeken hoe dat volgend jaar

gaat. Of de West Indische speler-coach André

Roach weer terug komt (“Dat zal afhangen van

wat hij wil, en wat het bestuur wil”). En over de

doelstelling voor volgend seizoen. “Ik wil wel

naar de Hoofdklasse toe. Met 1 of 2 aanvullingen

zou mooi zijn, maar met deze groep is het ook

mogelijk. Dan moeten we wel dat doel uitspre-

ken, en er met zijn allen voor gaan”. Hoe het er

precies uit zal zien, zal pas rond half februari dui-

delijk worden. Dan sluit de overschrijvings- en

aanmeldtermijn van de KNCB.

Leg het eens uit aan al die voetballers. Wat is het mooiste aan cricket?“Zo’n bal echt ontiegelijk ver weg slaan. Dat

geeft me een gevoel van euforie. Als je hem van

je plankje voelt gaan dan weet je het al. Dat vind

ik zó lekker! Daar ben ik nog steeds een bats-

man voor” glundert Maarten.

Steven: “Een belangrijke inning spelen.

Belangrijk zijn voor je team. Als bowler iemand

uitdenken met de bal. Een plan maken en dan

ook de palen eruit gooien. Dan ben ik nog steeds

die bowler die ik ooit was. Maar ook gewoon de

hele dag met je maten op stap zijn”.

En het stomste aan cricket? Regenwedstrijden toch zeker?“...en dan zo’n captain van de tegenstander die

echt tot vier uur ’s middags wil wachten” herkent

Maarten. “En als je thuis speelt met covers moe-

ten slepen. Erop, eraf, erop...“vult Steven aan. “En

de tijd die je dan kwijt bent: 9 uur ’s ochtends

verzamelen, 10 uur ’s avonds thuis”.

Steven wordt ook niet echt blij van het vice-

captain zijn en alle regeltaken die daar bij horen.

“Maar het moet gebeuren. En je moet toch je ver-

antwoordelijkheid pakken”.

Hoe gaat dat eigenlijk tussen jullie. Is er extra rivaliteit? “Op trainen zeker, soms tot irritatie van onze

teamgenoten. Die vinden dan dat we te fel zijn

tegen elkaar”. De bowler begint standaard met

jennen. Ongeacht wie bowlt. Het maakt ons beter,

we willen beter presteren”

En wie is dan de beste?“Dat verschilt per dag. Er is niet echt één win-

naar”, klinkt het diplomatiek.

Maarten: “Ik heb er een hekel aan als mijn kleine

broertje mij met de bal probeert te raken. En dat

probeert hij bij mij meer dan bij anderen. En dat

mag je niet ontkennen!”

Steven: “Nee, dat ontken ik zeker niet hahaha”

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Wie geen jeugd heeft...?Ondanks het sportieve succes blijft de toekomst

zorgwekkend. Het is overduidelijk dat er hoog-

nodig nieuwe cricketleden bij moeten komen.

De helft van de leden nadert inmiddels de (cric-

ket)pensioenleeftijd of is daar al overheen. Om

elk weekend vier teams te vullen moeten veel

mensen 2 wedstrijden in een weekend spelen.

Dat verhoogt de kans op blessures en dan moet

de rest nóg meer spelen. Het huidige Eerste is

een mix van oudere en jongere jeugd en kan nog

wel een paar jaar mee. Maar daarachter zit niets.

Hercules is niet de enige in cricketland met

problemen. Het Nederlands team dreigt de

internationale aansluiting te gaan verliezen. Het

aantal clubs en het aantal teams daalt. Zelfs in de

Veteranencompetitie beginnen de duels dunge-

zaaid te raken.

Slechts een paar clubs hebben een bloeiende

jeugdafdeling. Hercules hoort daar niet bij. Het

lijkt nog zo kort geleden dat er 5 of 6 teams in

verschillende leeftijdsgroepen onder de vleu-

gels van Rob en Cees Schriek, Petra de Vries en

een hoop jongens uit het huidige Eerste werden

klaargestoomd voor het echte werk.

Maar de jeugdafdeling van Hercules is ter ziele.

Er waren een paar prima talenten, maar geen

teams meer om ze in te laten spelen.

“Het plan van de KNCB om de jeugd op zondag

te laten spelen zodat mensen twee sporten kun-

nen blijven doen komt niet uit de verf. We heb-

ben wel een paar 16 jarigen die met de Zami’s

of het 2e meedraaien. Bouke Jansen, Duco Ohm

junior junior junior...“

“Ik weet dat het moet” zucht Maarten moedeloos.

“Maar ik zie zo niemand die er tijd voor heeft.

Als je nu gaat beginnen met de jeugd van zeg

11-12 jaar, zit er ongeveer 10 jaar tussen voor

ze klaar zijn voor het eerste. Die tijd moeten ze

begeleid worden. Door wie? Een ‘idioot’ die dat

10 jaar doet... Zoals Rob en Cees Schriek vroe-

ger, daar had je goud mee in handen. Nu zal het

toch meer ‘vele handen maken licht werk’ wor-

den”.

“Ik wil best hier en daar een training doen maar

niet de kar trekken. Trainen, spelen, bestuurs-

taken, werken, school... wanneer moet je het

doen?”.

Daar lijkt een prachtige taak weggelegd voor

de grote groep Hercules Veteranen die op hun

laatste benen lopen: het doorgeven van hun skills

binnen en buiten het veld. Het veilig stellen van

de toekomst van Hercules als laatste cricketwa-

penfeit. Bij het cricket betrokken blijven, eerst

nog tijdens de wedstrijden en trainingen en

naarmate zowel de aantallen als het nivo stijgt,

met een gerust hart het stokje overgeven aan de

toekomstige generatie.

Maarten: “Ik heb nooit het gevoel gehad dat het

klaar was met cricket op Hercules. Maar de pro-

blemen zijn nog niet opgelost. We moeten weer

groeien, stappen maken. Al zijn het maar 3 of 4

per jaar, als je maar groeit. Als dat aanwas van

buitenaf is, is het ook prima”

“Je zult ook creatief moeten zijn. Kijken naar

een cricketvorm die niet de hele dag duurt.

Twenty20, of zomeravondcricket voor beginners,

13

zoals vroeger het gemengde 8-a-side. Zoeken

naar tijdwinst bijvoorbeeld door 10 overs van 1

kant te bowlen en dan van kant te wisselen, zoals

dat in de jeugd al gebeurt. Maar het ‘echte cric-

ket’ moet ook blijven bestaan, daar doe je toch

de meeste ervaring op. Goed om ze beide in

leven te houden”

Ook wel eens geen cricket?Als het cricketseizoen ophoudt, begint ook voor

Maarten en Steven het voetbal.

Steven speelt in Hercules Zaterdag 11. “Ik heb

in de jeugd wel in een aantal selectieteams

gespeeld, maar ik zat op een gegeven moment

veel op de bank. Ik wil het spelletje spelen. Toen

heb ik gekozen om lager te spelen. Ja, ik speel nu

in het allerlaagste team. Maar ook het allergezel-

ligste. Ik sta overal waar het team me nodig heeft.

Centraal achterin, maar meestal toch linksbuiten”

Maarten traint en coacht Zaterdag Dames 2. “Ik

ben ook keeper, maar door de overlap met het

coachen is dat niet te combineren. Ik val wel af

en toe in”.

Daarnaast zijn beide heren aan het eind van hun studie.Maarten is sinds een paar weken docent wiskun-

de: “Ik studeer dit jaar af maar heb al wel mijn

eerste baan” klinkt het niet zonder trots. Twee

brugklassen en twee 2e klassen bij het College

De Heemlanden in Houten. “Ik ben direct en ook

wel streng denk ik. Ik heb gewoon veel in de

gaten en goed door wat er in de klas onder de

tafels gebeurt. Maar als je het op de rails hebt,

kun je het ook leuk maken en echt iets opbou-

wen met de leerlingen”.

Ook Steven nadert het einde van zijn studie:

diergeneeskunde in Utrecht. “Ik zit in mijn 5e

jaar en doe mijn co-schappen. Paarden en gezel-

schapsdieren, in de Universiteitskliniek. Nee, ik

wordt geen veearts. Kleine huisdieren vind ik het

leukst. Gevoel hebben met het dier, interactie

aangaan. Wat je honden kunt leren bijvoorbeeld,

dat vind ik mooi. We hadden vroeger nooit huis-

dieren, misschien ben ik daarom wel diergenees-

kunde gaan doen” lacht hij.

Met het einde van hun studie komt er dan ook

een einde aan het samenwonen van Maarten en

Steven in een appartement in Overvecht. “Binnen

1 of 2 jaar hopen we allebei ons eigen plekje te

hebben”

Zijn er al dames in het spel? “Sporadisch” meldt

Steven. “En Maarten? Niet dat ik weet ha, ha”.

En wie maakt er het meeste rommel? Dat is toch

Maarten. Opruimen gebeurt door degene die

er het meeste tijd voor heeft. Omdat Steven om

kwart over zes op moet, zou dat ook zo maar

Maarten kunnen zijn (“ik slaap door”).

Zelfde vraag als destijds aan de Haagmannen,

die andere samenwonende broers: wie heeft er

zapp-controle? “Dat speelt niet echt. Rond etens-

tijd Veronica en zondag Studio Sport. En verder

kun je met second screen veel oplossen”, lachen

ze.

Uw reporter dacht nog even aan die twee wit-

harige dreumesjes van vroeger en hoorde Theo

Reitsma. “Dit is een goed stel hoor!”.

HV

14

Sinds een jaar of vier geeft

Tyas van den Berg (26) tennis-

training bij Hercules. Vorig jaar

kreeg hij een vast contract voor

22 uur in de week en verzorgt

hij samen met Frank van der

Storm en Karin Hesselink de

tennistrainingen. Als jochie van

zeven begon hij zelf bij onze

club te tennissen en kreeg

hij les van Frank op de zater-

dagochtend. Hoewel hij direct

zeer enthousiast was voor het

spelletje begon hij toch pas op

zijn vijftiende met competitie

en toernooien te spelen. Zijn

andere hobby, waterscouting,

had hem daar tot die tijd vanaf

gehouden, omdat de activi-

teiten in dat kader ook in het

weekend vielen. Na twee jaar

jeugdcompetitie te hebben

gespeeld is Tyas in senioren-

teams terecht gekomen. Hij is

nu doorgedrongen tot het eer-

ste herenteam van Hercules,

dat in de derde klasse uitkomt.

Voor hemzelf is dat eigenlijk

net wat aan de pittige kant, met

als gevolg dat zijn single rating

van 5 naar 6 is gegaan. Jammer

natuurlijk, maar ook als hij

zelf tennist komt bij hem spel-

vreugde op de eerste plaats.

PlezierNa zijn middelbare school ging

Tyas de opleiding Sport en

Bewegen in Hilversum volgen.

Daar heeft hij zich twee jaar

gespecialiseerd in tennis. Met

als resultaat dat hij de papie-

ren heeft voor tennistrainer A,

een voorwaarde van de KNLTB

om trainingen te mogen ver-

zorgen. Bij Hercules traint hij

nu twaalf jeugdgroepen en

acht groepen voor volwasse-

nen. Aan welke categorie geeft

hij de voorkeur? Tyas: “Dat

maakt me niet zoveel uit. Elk

groepje is anders en dat maakt

het juist zo leuk. Met de jeugd

ben ik natuurlijk veel bezig

met de basistechniek en volg

ik een min of meer vast pro-

gramma, maar ik probeer de

oefeningen ook speels te hou-

den. Belangrijk is dat iedere

leerling plezier in de training

heeft. De ene volwassen groep

wil vooral veel bewegen en

recreatief en gezellig bezig

zijn. Andere spelers zijn veel

fanatieker en willen bijvoor-

beeld bepaalde techniekvaar-

digheden of hun positiespel in

de dubbel verbeteren. Dat zijn

vooral de veertigers en vijfti-

gers. Ik stem het af op wat de

groep wil en ook op individu-

ele wensen.”

Veel ouderen hebben zich in

de loop der jaren soms de

vreemdste technieken aan-

geleerd. Voor Tyas hoeven

dat geen perfecte technische

spelers te worden. Hij zal dan

ook niet snel de nadruk leg-

15

“Een geslaagde tennisles is leuk

en leerzaam”Je ziet hem eigenlijk altijd vrolijk en enthousiast op de baan staan. Tennisleraar Tyas van den Berg is ervan overtuigd dat zijn uitstraling ook effect heeft op zijn leerlingen. Want hoe zou hij anders zelfs bij slecht weer pubers gemotiveerd weten te krijgen voor de training?

16

gen op het afleren van slechte

techniek, tenzij de techniek de

speler zelf erg in de weg zit.

Soms is een kleine verandering

ook al voldoende om iemand

beter te laten spelen. Maar je

moet een vijftiger niet meer

een dubbelhandige backhand

willen aanleren, tenzij hij of zij

dat zelf natuurlijk graag wil en

er een goed balgevoel voor

heeft. Zijn adagium is dat een

les vooral leuk moet blijven. Een

les is voor hem pas geslaagd

als leerlingen na afloop laten

blijken dat ze het een leuke les

vonden of zeggen dat ze weer

wat geleerd hebben.

Maar hoe motiveer je kinderen

die eigenlijk niet zoveel zin heb-

ben? Hij zegt dat ook de meeste

jonge leerlingen wel gemoti-

veerd zijn voor de lessen, al ligt

bij de een meer het accent op

gezellig bezig zijn, terwijl een

ander fanatiek wat wil leren.

Pubers willen - zeker als het

regent - nog wel eens mokkend

de baan op komen. Tyas ervaart

dat hij met zijn enthousiaste,

positieve en fanatieke uitstraling

ook hen die les wel weet mee te

krijgen. Wat je zelf geeft, komt

meestal ook weer terug, weet hij

inmiddels.

Favoriete leerlingDe vraag wie zijn favoriete leer-

ling is, kan Tyas eigenlijk niet

beantwoorden, ook niet als hij

al zijn groepjes nog eens langs-

loopt. Misschien dat hij daar-

voor ook te diplomatiek is en

niemand voor het hoofd wil sto-

ten. Uiteindelijk wil hij wel het

damesgroepje met onder meer

Joke, Helma en Melissa noemen.

De meeste van die dames geeft

hij al lang les. Het leuke is dat

ze elkaar ook goed kennen,

fanatiek zijn, al behoorlijk goed

tennissen en ook nog steeds

bijleren. Zie daar de ideale mix

voor Tyas.

Het komt eigenlijk niet voor dat

Tyas zelf geen zin heeft om trai-

ning te geven. Voor een beetje

water is hij, als scout bij Wilhel-

minagroep Zeeverkenners

Utrecht waar hij ook al weer tien

jaar vrijwilligerswerk doet met

sport en spel op het water, niet

bang. Gewoon een regenpak

aantrekken. Vanwege de regen

zal hij niet snel een training

afgelasten. Al baalt hij er ook

wel eens van als het drie dagen

achter elkaar regent.

Hoe kijkt hij aan tegen een omnivereniging als Hercules?Aan de ene kant vindt hij dat het

als voordeel heeft dat je gemak-

kelijk van de ene op de andere

sport kunt overstappen of meer-

dere sporten tegelijkertijd kunt

doen. Maar natuurlijk is er ook

een behoorlijke concurrentie

van voetbal. Als ze moeten

kiezen - meestal in het begin

van de middelbare schooltijd

- geven veel jongens en meis-

jes de voorkeur aan voetbal.

En dat is toch wel jammer, te

meer daar er bij de jeugd heel

veel tennistalent zit en ze goed

presteren in de competitie, con-

stateert hij. Er is een jongens-

groepje dat de potentie heeft uit

te groeien tot het eerste team

als het bij elkaar kan blijven en

voldoende training krijgt. Maar

op dit moment zijn er voor de

talenten te weinig mogelijkhe-

den om ze naar een hoger plan

te brengen. Hercules kan met

een uur selectietraining extra

dan niet op tegen een tennis-

school die tien uur aanbiedt.

Misschien iets voor het bestuur

om over na te denken. Zouden

ouders van talentvolle spelers

niet wat extra willen betalen?,

vraagt Tyas zich af.

SelectietrainerWat persoonlijke ambitie be-

treft wil Tyas voorlopig door-

gaan met het geven van trai-

ningen bij Hercules. Dat is zijn

club waar hij alles en ieder-

een kent. Verder wil hij zijn

B-licentie gaan halen bij de

KNLTB, zodat hij leerlingen nog

intensiever kan begeleiden in

hun persoonlijke ontwikkeling.

Graag zou hij ook selectiespe-

lers willen gaan trainen. Die

trainingen zitten nu nog bij de

andere trainers, maar graag

zou hij wat overnemen. Hij

denkt dat in goed overleg wel

mogelijk moet zijn, want ze

hebben een goede onderlinge

samenwerking. Met hen zou hij

ook inhoudelijk de trainingen

met elkaar willen gaan doorne-

men. Niet om precies hetzelfde

te gaan doen, maar om van

elkaar te leren.

Tyas van den Berg is een

jonge, enthousiaste tennisle-

raar, die Hercules nog veel ple-

zier kan brengen.

Reinier van de Vrie

Dick werd geboren te Rotterdam in de wijk Spangen en dus voorbestemd om Sparta supporter te worden. Dit is hij altijd gebleven, zonder dat zijn andere grote liefde, Hercules, daar-onder heeft geleden. Dick had belangstelling voor sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder en kreeg via Sparta (1888) interesse voor de oude clubs. Toen hij in de jaren 70 naar Utrecht verhuisde lag het voor de hand zijn zoon Thierry bij Hercules te laten voetballen en trad ook Dick medio 1975 toe tot onze gele-deren. Dick werd snel in de toen nog bestaande Hercules familie opge-nomen. Begon zijn actieve loopbaan als jeugdleider van het team van zijn zoon en trad ook als grensrechter op. Zijn karakter kwam daarbij reeds naar voren: betrouwbaar en eerlijk. Hij had naast zijn hobby voetbal een drukke werkkring. Als self-made man en de Rotterdamse geaardheid: geen woorden maar daden, had hij zich met volharding, hard werken en begenadigd met een dosis intelligentie, opgewerkt tot directeur van de IGLO divisie van Unilever. In 1986 ging Dick met pensioen en nam de voorzittershemer over van schrijver dezes. Al snel viel Dick met zijn neus in de boter: verhuizing naar het huidige complex en de bouw van een eigen sporthal. Bijna gelijktijdig vroeg het feit dat ons eerste zondag elftal tot een bedenkelijk laag niveau was afgezakt, de aandacht. Een aantal Herculanen stak de koppen bij elkaar en het plan om via prestatievoetbal hogerop te komen was geboren. Dick stond achter de plannen en diende die in een Algemene Ledenvergadering te verdedigen tegen een weer-barstig voetbalbestuur en oudere leden. Bedoeld bestuur wilde de zeggenschap over de twee selectie teams - dat werd onder-gebracht bij de Stichting Voetbal Top Hercules - niet uit handen geven. Dick toonde zijn bestuurlijke bekwaamheid en wilskracht en nam het feit dat het voetbalbestuur aftrad voor lief. De basis voor het huidige niveau was gelegd.Hercules heeft met Dick een Herculaan van de oude stempel verloren, die met behoud van de oude normen en waarden, met de ontwikkelingen binnen de vereniging is meegegaan. Hercules is hem veel dank verschuldigd en zeker de oude garde zal hem node missen en niet snel vergeten.

Wim Snooy

17

Voor de vierde keer in korte tijd hebben wij afscheid moeten nemen van een prominent Herculaan. Op 13 november jl. overleed op 91-jarige leeftijd ons Ere-lid en voormalig voorzitter Dick Suvaal.

I N M E M O R I A MD I C K S U V A A L

18

Maykel Tak: de man

met 6 banen

Het valt niet mee een inter-

viewafspraak te maken met

duizendpoot Maykel Tak. De

avonden zijn geen optie, want

dan loopt Maykel op de trai-

ningsvelden van Hercules of

Saestum. Overdag valt ook

niet mee, want dan smeert Tak

drie ochtenden namens de

All Sports Academy van René

van der Kooij broodjes voor

sportstudenten bij de Erasmus

Universiteit in Rotterdam. Of hij

voert gesprekken met trainers

van VV Maarssen en MSV

Montfoort, waar hij jeugd- en

technisch coördinator is.

Daarnaast staat Tak geregeld

achter de bar bij Hercules.

Onlangs tijdens het Oktober-

fest zelfs in Lederhosen. Dit

‘gestolen uurtje’ voor een

interview pakken we dan ook

met beide handen aan.

Kun jij eens in het kort beschrijven hoe jouw week eruit ziet?,,Laat ik maar beginnen bij de

maandag. Dat geloof je mis-

schien niet, maar ’s ochtends

doe ik niets. Ik neem dan zelfs

de telefoon niet op. In de mid-

dag doe ik wat administratie,

lees ik mijn mails en dan pak

ik de auto zodat ik om half vijf

in Maarssen ben. Daar voer ik

gesprekken met de trainers en

jeugdcoaches. Dat doe ik tot

ongeveer half negen. Dan rijd

ik naar Hercules waar ik om

negen uur de zaterdag 1 train

tot ongeveer half elf.’’

,,Op dinsdag hebben we het

All Sports Academy Sportcafé

bij de Erasmus Universiteit

in Rotterdam. Daar maak ik

broodjes voor de deelnemers

van elf tot half twee. In de mid-

dag pak ik een paar uur rust

en om zes uur ben ik Montfoort

waar ik trainers begeleid. Dat

doe ik tot half acht en dan

spring ik in mijn auto om op

tijd in Zeist te zijn. Om acht uur

train ik Saestum 1 waar ik sinds

dit seizoen hoofdtrainer ben.

Dat duurt tot tien uur en meest-

al praten we nog even na.’’

,,Op woensdag ben ik ’s och-

tends weer in Rotterdam bij de

Erasmus. Om drie uur ’s mid-

dags train ik bij Hercules de

D6. Dat is een uurtje en daarna

rijd ik weer naar Montfoort

voor de jeugdtrainingen bij

MSV. In de avond train ik dan

van half negen tot tien uur de

zaterdag 1 van Hercules.’’

,,Donderdag doe ik de admi-

nistratie van de All Sports

Academy. Om half zes ben ik in

Maarssen voor de jeugdtrainin-

gen en daarna, meestal om half

vier voer ik gesprekken met de

jeugdtrainers. Om acht uur

’s avonds ben ik weer in Zeist

om het eerste van Saestum

te trainen. Daarna is er staf-

overleg. Om elf uur is het dan

meestal wel klaar.’’

,,Vrijdag ben ik tot half twee in

Rotterdam voor de All Sports

Academy en in de middag ga

ik naar De Meern om bij Ben

en Anja (zijn ouders red.) te

eten. Dat is vaste prik.’’

,,Zaterdag begint de dag

vroeg. Om half negen ben

ik op het veld bij MSV of bij

Maarssen om jeugdw edstrij-

den te bekijken. ’s Middags

coach ik de wedstrijd van

Hercules zaterdag 1 en daarna

heb ik bardienst bij Emile.’’

19

Er zijn waarschijnlijk weinig mensen in Nederland die kunnen zeggen dat ze zes banen hebben. Maykel Tak kan dat wel. De kleurrijke trainer en bar-keeper verdeelt zijn tijd sinds dit jaar over Hercules, Saestum, MSV en VV Maarssen. Daarnaast werkt hij voor de All Sports Academy en staat hij ach-ter de bar bij Hercules. Hoe houdt een mens dat vol? De Herculaan sprak in een van de spaarzame vrije uurtjes af met Tak in restaurant Vink voor uitleg en een uitsmijter.

20

,,Zondag doe ik in de och-

tend meestal een bakkie bij

Hercules met Richard Bikker

en Robbert van Geelen. In de

middag zit ik op de bank bij

Saestum 1 en meestal kom ik

zondag in de namiddag nog

even naar Hercules.’’

We laten het even bezin-ken voordat we Maykel vragen: Hoe houd je dit vol?,,Haha. Ja dat vraag ik me ook

wel eens af. Ik merk af en toe

wel dat ik kapot ben. Mensen

verwachten meteen een

scherpe en aardige Maykel,

maar hoewel dat misschien

niet zo lijkt, ben ik natuurlijk

ook wel eens moe of niet in de

stemming. Het schakelen tus-

sen de clubs en al die mensen

met wie je te maken hebt is

zwaar. Ik ben gelukkig goed

in namen, maar voor de zeker-

heid heb ik voor elke club

aparte boekjes met namen

zodat ik niets vergeet.’’

Waarom al die banen?,,Uiteindelijk wil ik hoofdtrai-

ner van een topamateurclub

worden. Dat is mijn ambitie,

maar nu kan ik niet leven van

het trainerschap van alleen

Hercules of Saestum. Daarom

los ik het op zoals het nu gaat.

Maar je hoeft geen medelijden

te hebben. Ik vind het allemaal

hartstikke leuk.’’

Je bent pas 30 jaar. Waarom trainer en geen voetballer?,,Je zult het niet geloven,

maar ik vond voetballen hele-

maal niet leuk. Ik woonde

in Overvecht, speelde in de

jeugd bij HMS en het kostte

me allemaal te veel moeite.

Mijn moeder bracht me naar

het voetbal, maar veel plezier

beleefde ik er niet aan. Later

verhuisden we naar Voordorp

en belandde ik bij Hercules

in de C4. Ik keepte en haalde

zelfs nog even de zaterdag 1,

maar toen ben ik gestopt.

Teveel last van mijn achilles-

pees. Op mijn 17e wist ik dat

ik trainer wilde worden. Ik had

namelijk heel veel voorbeel-

den gezien van hoe het niet

moet. Ik begon met de E3 bij

Hercules. Daarna volgden de

B2, A2, B1, A1 als assistent, zon-

dag 1-assistent en nu dus de

Zaterdag 1’’

Wat voor type trainer ben je?,,Ik hecht veel waarde aan tac-

tiek en discipline, maar sta

altijd klaar voor mijn spelers.

Hoewel veel mensen mij vaak

zien als grapjas ben ik een

serieuze trainer. Lachen doen

we er ook bij, maar tijdens de

wedstrijden en trainingen wil

ik dat iedereen zich optimaal

inzet.’’

Je zat vorig jaar als assistent op de bank bij zondag 1 op het hoogste amateurniveau. Nu train je een derde- en vierde-klasser. Dat is een flinke stap terug.,,Het was inderdaad op alle

fronten even schrikken. Niet

alleen qua spelniveau, maar

ook merkte je dat de facilitei-

ten veel minder waren. Je krijgt

opeens weer te maken met

partijdige clubgrensrechters

en slechte scheidsrechters.

Maar het werd tijd om een

stap te maken. Ik moest op

eigen benen staan. René van

der Kooij en Jan Oosterhuis

vonden dat en eerlijk gezegd

schrok ik daar van. Bij Hercules

voelde alles erg vertrouwd en

nu moest ik opeens op eigen

benen staan bij een vreemde

club. Maar ik heb er geen

minuut spijt van gehad. Bij

Hercules train ik nu een super

gemotiveerde groep. Het cam-

pingniveau is er vanaf. We

hebben met zijn allen afge-

sproken dat we ons best gaan

21

doen om naar de derde klasse

te promoveren en we liggen

aardig op koers. Al is het veel

te vroeg om te juichen. Kris

Besselse is mijn assistent. Ik

ken hem van De Potdeksel en

op een avond hadden we het

er over hoe het zou zijn als Kris

mijn assistent zou worden. Kris

wilde namelijk wel wat in de

trainerswereld gaan doen. We

hebben afgesproken om het

de volgende dag in nuchtere

toestand nog eens te bespre-

ken en toen wilden we het

beide nog steeds. Gelukkig

maar want Kris is een enorme

toegevoegde waarde. Hij is een

sfeermaker en heeft verstand

van voetbal.

,,Bij Saestum ben ik in een

warm bad beland. De men-

sen zijn daar allemaal super

aardig en ze willen ook graag

presteren. In het begin is het

natuurlijk aftasten en wennen.

Mijn vader Ben is altijd bij de

wedstrijden tot nu toe. Hij, en

Richard Bikker, zijn mijn klank-

bord. Met Ben spreek ik de

wedstrijden na. Hij is eerlijk

en zegt me precies waar het

op staat. Voor hem was het ook

omschakelen. Ben ging altijd

naar zondag 1. Nu zit hij naar

een derde- en vierdeklasser

te kijken. Maar ik heb hem

gezegd dat hij af en toe best

weer eens op zondag naar

Hercules mag gaan.’’

De afgelopen jaren was je bij zondag 1 assistent van Jan Veldhuizen en Jan Oosterhuis? Welke trainer sprak je meer aan?,,Dat is moeilijk te zeggen,

want beide trainers hebben

hun specifieke kenmerken en

kwaliteiten. Jan Veldhuizen is

sterk in de communicatie met

de groep. Een echte sfeerma-

ker. Dat kan heel bepalend

zijn. Jan Oosterhuis heeft

goede oefenstof en maakt spe-

lers beter, maar hij is niet zo

sterk in de communicatie. Dat

kan een nadeel zijn. Een com-

binatie van die twee zou een

perfecte trainer opleveren.’’

Je hebt de sportieve suc-cessen van zondag 1 van dichtbij meegemaakt. Hoe vind je dat het nu gaat? ,,Het is een wereldprestatie

om met zo weinig financiële

middelen zo hoog te spelen.

Dat is puur de verdienste van

Werner van Geelen en later

René van der Kooij en Willem

Romp die met hun netwerk

voor een goede selectie heb-

ben gezorgd. Maar ik mis de

vervolgstap. We zeggen nog

steeds dat het ons is over-

komen, maar dat kun je niet

blijven roepen. Ik mis ook de

echte wil binnen de vereniging

om dit succes vast te houden.

We moeten meer vooruit den-

ken. Een Spakenburg zullen

we nooit worden, dat geld

is er niet en zo’n club moet

Hercules ook niet willen zijn.

Maar wat meer ambitie mogen

we best uitstralen. We heb-

ben geen plan B. Wat doen we

als we naar de tweede divisie

promoveren? En wat doen we

als we een keer degraderen?

We reageren op dingen die

op ons afkomen, maar je moet

naar mijn mening al een plan

hebben hoe daar mee om te

gaan. Aan de andere kant zie ik

ook dat er binnen de club een

grote stroming is die het alle-

maal weinig uitmaakt. Jammer,

want als je hier niet zuinig op

bent, ben je binnen een paar

jaar alles kwijt wat je hebt

opgebouwd. En als je terugzakt

naar de derde klasse, dan raak

je ook je goede jeugdspelers

kwijt aan betere clubs.’’

We hebben ruim anderhalf uur

zitten praten en nog gespreks-

stof voor vele uren, maar omdat

het donderdagmiddag is, moet

Maykel zich langzamerhand

voorbereiden op de rit naar

Maarssen. ,,Hoeveel kilometers

ik per week maak? Dat is een

goede vraag. Ik zal het eens

uitrekenen.’’

Nils de Kruijff

Kris en Maykel

22

Nadat Sydney gescherend had

geopperd of hij niet beter zijn

vrouw Sjoukje, voorlichter van

de Utrechtse burgemeester

Jan van Zanen, mee had kun-

nen nemen en de capuccino

in een kopje met schotel is

geserveerd kan het gesprek

beginnen.

Wie zijn ze eigenlijk en wat is de band?‘Ik ben dus Victor en sinds

1959 lid van Hercules. Ik kwam

in Utrecht notariaat studeren en

voetbalde tussen 1959 en 1965

in het eerste van Hercules.

Zo rond de tweede en derde

klasse. Lang niet zo hoog als

nu maar er waren ook minder

klassen. Ik zat trouwens op

kamers bij Hercules legende

Gerard Bastiaanse. En of het

daar nu vandaan komt weet

ik niet, maar ik heb Hercules

eigenlijk nooit losgelaten. Na

het voetbal ook nog 5 jaar

bestuurswerk gedaan al stond

het door mijn werk als notaris

in Lelystad en later in Frankrijk

waar ik ook heb gewoond een

tijdje op een laag pitje. Maar

na terugkomst heb ik de draad

weer opgepikt en stond ik

zelfs aan de basis van Stichting

Top. De bedoeling was om

sponsorbedragen onder te

brengen in een Stichting en

zo vooral het hoogste voetbal-

team een impuls te geven. Het

voornaamste doel was toen

het halen van goede trainers

en dat is met Cees Loffeld ook

wel gelukt. Echt van de grond

gekomen is het nooit omdat

je met gedoe zat wie er alle-

maal precies onder Stichting

Top moesten vallen en ook

wel dat het botst met de omni

gedachte, maar wat me vooral

opviel was dat er veel crea-

tieve gedachtes en plannen

zijn maar dat het als het op

uitvoering aankomt iedereen

ineens weg is. Wil zoiets echt

werken dan moet je als team

aan de slag en vooral ook op

bedrijven af, maar dat is er

volgens de inmiddels tot ere-

lid benoemde Hak nooit van

gekomen’.

Sydney Volten raakte via zoon

Sam betrokken bij Hercules.

Eerst door inbreng bij Cham-

pionsleague van de allerklein-

sten toen bij de F’jes maar

toen Sam bij de e’tjes Achraf

Nejmi, eerste elfal speler

van Hercules 1 inmiddels bij

IJsselmeervogels in de basis,

als trainer kreeg, ging hij ook

meer en meer bij het eerste

kijken.

‘Geweldige trainer, gewel-

dige voetballer en geweldig

mens die Achraf en ik merkte

“De ideëen zijn er wel, maar het schort aan de

uitvoering”

Een oproep van Victor Hak en Sydney Scholten

Na een wedstrijd van het eerste trok oud-gedien-de Victor Hak mij aan mijn jasje. Hij wilde weten wat ik van het niveau vond en had het daarna over zijn plan. Een en ander ging wat verloren in het feestgedruis en het schudden van talrijke handen. Ook al langs de lijn sprak betrokken vader Sydney Volten mij aan of ik het al wist van het plan van Victor en toen ook hoofd technische zaken René van der Kooij er over begon leek het me tijd voor een gesprek.

dat ik het voetbal en de sfeer

ook mooi vond. En dan al die

promoties en steeds leukere

en klassiekere tegenstanders.

Prachtig. Wel merkte ik dat ik

gaandeweg vond dat men wat

te weinig door had wat voor

moois er op dat veld gebeurt

en hoe goed die prestaties

eigenlijk waren. Ook vond ik

veel dingen gewoon niet goed

geregeld werden er afspraken

niet nagekomen en ja als je

een grote mond hebt, en dat

heb ik, dan moet je er ook wat

mee doen. Zo kan er ook best

wat meer rondom de wedstrij-

den van het eerste worden

gedaan. Vooral een line-up met

jeugdteams; dat is toch prach-

tig. Alleen maar wat van de

kant roepen is niet mijn stijl. En

toen kwam ik Victor tegen en

merkte ik dat hij op veel pun-

ten hetzelfde dacht als ik’.

Het plan.Eigenlijk komt het er op neer

dat onze kritische geluiden zijn

opgepikt en voetbalvoorzit-

ter Michiel Commandeur ons

gevraagd heeft Stichting Top

nieuw leven in te blazen. We

trekken daarbij samen op met

Harry Wijdeveld die vooral

achter bedrijven aangaat, maar

ook het schenken van de wed-

strijdbal (75euro) of het spon-

soren van de man of the match

is mogelijk (100 euro).

Bij ons plan richten we ons

echter vooral op mensen die

Hercules als persoon een warm

hart toedragen. Wettelijk is

het namelijk mogelijk om een

zogenaamde lijfrenteschen-

king te doen aan Hercules die

aftrekbaar is voor de belasting.

Wel verplicht de persoon zich

dan om jaarlijks en gedurende

een periode van vijf jaar een

bedrag van tussen de 250 en

1000 euro over te maken. De

schenker kan overigens zelf

aangeven waar zijn geld aan

besteed wordt. Hoewel deze

redacteur nog steeds glazig

kijkt als het gaat om aftrek-

baarheid of het fenomeen

bijtelling heeft hij zich toch

laten meeslepen door het plan

van Victor en Sydney, want

voetal op niveau is toch wel

erg leuk en helaas is de tijd

voorbij dat dit voor een appel

en een ei kon. Kortom, als je

net als ik vind dat er weinig

mooiers is dan een wedstrijdje

op niveau kijken waar je half

Utrecht tegenkomt en dan wat

slap over voetbal te ouwehoe-

ren, neem dan contact op met

Victor Hak, vichak@ziggo.nl

06-53153346 of Sydney Volten,

s.volten@planet.nl

06-53549525.

Ton van Rietbergen

23

Sydney Volten (l) en Victor Hak

Ze zijn gek op het spelletje. En daarom staan ze er elk weekend. Weer of geen weer.

Spelers. Teamleiders. Supporters. De scheidsrechter. Samen maken zij het amateurvoetbal

in Nederland. Die liefde voor voetbal herkennen wij als geen ander. Daarom is ING niet

alleen hoofdsponsor van het Nederlands elftal, maar steunen we ook ons amateurvoetbal

met o.a. lokale sponsoring, het Welpenvoetbal en onze financiële kennis. En als hoofdsponsor

van de KNVB blijven we daar met liefde onze bijdrage aan leveren.

Er altijd staan om half negen op zondagochtend

Oranje is liefde voor voetbal

ING2730_Adv. Amateurvoetbal_210x297.indd 1 27-06-14 09:46