Paolini Christopher - Dziedzictwo Tom 4 - Dziedzictwo [Skan]

5/14/2018 Paolini Christopher - Dziedzictwo Tom 4 - Dziedzictwo [Skan] - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/paolini-christopher-dziedzictwo-tom-4-dziedzictwo-skan 1/223

by Kotolak and other;-)



































Król Kt

-Gzie byłeś?- pytywał się Garrw, a jeg twarz przybrała surwy wyraz w świetle świecy.

-Trzeba przyprwazid knie.

Eragon starał sie jak mógł, alby zignrwad buzące sny, jakie miał na pium w głównej sali zamku, kłanie p prawej strnie trn u Lorda Bardburn'a.

Płżył swją lewą ło na rękjeści Brisingra, który był w pchwie, i przyjął barziej bałą pstawę, mając nazieję, że nikt nie zauważył jeg wyczerpania.

P rugiej strnie trnu stał Jrmunur trzymający swój hełm na zagięciu sweg leweg ramienia. Włsy na jeg skrniach były w psklejanych w szarych

pasmach; reszta była brązwa, a całśd przechziła w ługą brę. Jeg nachylna twarz wyrażała wystuiwany brak emcji sby, która ma rzległ e

świaczenie w czekaniu na innych. Eragn zauważył cienką linię czerwieni płynącą wzłuż lnej części jeg praweg naramiennika, z jakiejś rany, ale

Jrmun nie wykazał żanych znak bólu.

Pmięzy nimi sieziała Nasuaa lśniewając w zieln-żółtej sukni, którą przywziała zalewie chwilę temu, wymieniając jaskrawe szaty wjny

stswane praktyki umiejętnści rzązenia krajem. Ona też zstała naznaczna pczas walki, czym świaczył biały, płóc iany banaż winięty wkół

jej lewej ręki. Cichym głsem, który mgli usłyszed tylk Jrmunur i Eragn pwieziała:

-Jeśli tylk mżemy zyskad ich wsparcie...

-Myślałaś tym czeg bęą chcieli w zamian? - Zapytał Jrmunur. - Nasze kufry są prawie puste, a nasza przyszłśd niepewna.

Lewie pruszając ustami pwieziała:

-Mżliwe, że nie chcą niczeg więcej nas niż szansy na egranie się na Galabtrixie. - Tu zrbiła pauzę. - Ale jeśli nie, t pwinniśmy znaleźd inny spsób,

aby zaliczyd ich naszych żłnierzy.

-Mgłabyś zaferwad im beczki z kremem - Pwieział Eragn, c rzbawił Jrmunura i wywłał łagny śmiech Nasuay.

Ich cicha knwersacja biegła koca, kiey trzy trąbki zabrzmiały na zewnątrz głównej sali. Wtey płw -włsy strnnik w tunice, zszytej z sztanarem

Varenów - białym smkiem trzymającym różę pna mieczem, skierwanym na ział, na filetwym tle - przemaszerwał przez twarte rzwi

alneg koca sali, stukając w ziemię ceremnialną laską, którą niósł i cienkim, wystrasznym głsem głsił:



-Jeg Najwyższa Wyskśd, Grimrr Halfpaw, Król ktłaków, Lr samtnych miejsc, Właca nachzących ncy i Ten, który Węruje Samtnie.

ziwny tytuł: Ten, który Węruje Samtnie. Zwrócił się Saphiry Eragn.

Ale zgauję, że trafny. Opwieziała, a Eragn mógł wyczud jej rzbawienie, mim że jej nie wiział, c znajwała się zwinięta na achu zamku.

Paź zatrzymał się z bku, a przez rzwi wszeł Grimrr Halfpaw na czele luzi, prwazany przez cztery inne ktłaki, które pążały blisk nieg na ich

użych, kułatych łapach. Tych czwr przypminał Slembuma, ale jeen był w zwierzęcej pstaci: umięśninych raminach i ługich koczynach , z

krótkimi, ciemnymi przebiciami na ich szyjach i kłębie, z fręzlami na uszach, i czarn nakrapianymi gnami, którym machał z gracją.

Grimrr Halfpaw nie przypminał żanej sby, czy istty, jaką kieyklwiek wiział Eragn. Wyski na kł 4 stpy, teg wzrstu co krasnolud, ale nikt nie

mógłby g pmylid ani z nim, ani z człwiekiem. Miał mały, szpiczasty pbróek, szerkie kści pliczkwe i nisk umieszczne brwi na skśnymi,

zielnymi czyma tcznymi pbnymi skrzyeł rzęsami. O przu jeg zniszczne, czarne włsy wisiały na jeg czle, kiey p bkach i z tyłu

paały jeg ramin, gzie były głakie i lśniące, barz pbnie grzyw jeg kmpanów. Jeg wiek był nie ganięcia la Eragna

Jeynymi ubraniami jakie miał na sbie Grimrr, była szrstka, skórzana kamizelka i przepaska na bira ze skóry królika. Czaszki tuzina, lub większej ilści

zwierząt - ptaków, myszy i tym pbnych - były przypięte przu kamizelki i grzechtały przy każym jeg ruchu. Osłnięty sztylet wystawał sp kąta z

pasu jeg przepaski. Wiele blizn, wąskich i białych naznaczyły jeg rzechw-brązwą skórę niczym zarapania na częst używanym krześle lub stle. Jak

wskazywał jeg imię brakwał mu wóch palców u jeg lewej ręki; wygląały jak gryzine.

Żaen z ktłaków nie wygląał jakby zauważył, że luzie ustawili się p różnych strnach ich rgi, przygląając się im, czasu aż Grimrr zrównał się z

zielarką Angelą, która stała na przeciwk Rrana szyełkując pasiaste skarpetki sześcima igłami naraz. Oczy Grimrra zatrzymały sie na zielarce, cały sie

napuszył tak jak jeg czterej kmpani. Jeg usta słniły parę zakrzywinych, białych kłów i, ku zziwieniu Eragna wyał z siebie krótki, głśny syk.

Angela spjrzała na nieg zna skarpet i z spałym i bezczelnym wyrazem twarzy pwieziała:

-Kici kici.

Przez chwilę Eragn był pewien, że ktłaki ją zaatakują. Ciemny rumieniec blał twarz i szyję Grimrra, nzrza rzszerzyły się, a n cich na nią warknął.

Reszta ktłaków cich przykucnęła, gtwa skku, a ich uszy przylgnęły głów.



Pprzez salę Eragn usłyszał źwięk strzy wln wyciąganych z pchew. Grimrr syknął jeszcze raz, p czym wrócił się zielarki i zaczął iśd w strnę

trnu. Kiey statni ktłak minął zielarkę pniósł łapę i ukrakwym zamachem uerzył w przęzę, c rzrzucił igły Angeli.

Sknsternwana Saphira spytała: Kici kici?

Eragon wzruszył raminami, p czym przypmniał sbie, że nie na mże g zbaczyd. Kt wie laczeg Angela cś rbi, lub mówi?

W kocu Grimrr tarł prze Nasuaę. Zatrzymał się i barz nieznacznie schylił swą głwę, z argancją typwą la ktłaków, smków i niektórych wysoko

urodzonych kobiet.

-Pani Nausado - pwieział. Jeg głs był zaskakując głębki, niższy niż mżna by się spziewad p istcie tak pbnej chłpca.

Teraz z klei Nasuaa pchyliła swją głwę.

-Królu Halfpaw'ie jesteś mile wiziany wśró Varenów, Ty i cała twja rasa. Musze przeprsid za niebecnśd króla Orrina; Nie mże byd tutaj żeby Cię

pwitad tak jak by chciał, gyż n i jeg kawaleria brnią właśnie naszej zachniej flanki prze ziałami Galbatrixa.

-Oczywiście Pani Nasua - Jeg stry ząb błysnął, kiey mówił. - Nie pwinnaś nigy słaniad się prze wrgami.

-Mim wszystk... Czemu zawzięczamy tą nieprzewizianą wizytę Wasza Wyskśd? Ktłaki zawsze były uważane za tajemnicze i samotne, oraz

trzymające się z ala wszelkich knfliktów, szczególnie czasu upaku Jeźźców. Mżna nawet pwiezied, że wasza rasa stała się barziej mitem niż

faktem statnieg wieku. Więc laczeg teraz zecywaliście się ujawnid?

Grimrr wskazał swym zgiętym palcem na Eragna i zarazem kłując g pazurem, c wzbuził g z jeg statnieg snu, który tyczyły urgala, krasnlua i

pary mieczy stworzonych z lodu.

-Przez niego - warknął ktłak. - Jeen łwca nie zaatakuje rugieg zanim ten nie słni swich słabści, a Galbatrix ujawnił nam swją: On nie zabije

Eragna Cienibójcy, lub Saphiry Jasnłuskiej. ług czekaliśmy na tą kazję i ją wykrzystamy. Galbatrix nauczy się nas bad i nienawizid i w kocu

uświami sbie, jak wielki był jeg błą i zrzumie, że t my byliśmy pwiezialni za jeg zgubę. Taka zemsta bęzie równie słka jak szpik młeg

nieźwiezia.

-Czas naszeł la luzi, la każej rasy, a także ktłaków, aby stanąd razem i wieśd, że Galbatrix nie złamał naszej wli walki. łączymy waszej

armii, Pani Nasua, jak wlni sprzymierzeocy i pmżemy wam t siągnąd.



Cklwiek pmyślała Nasuaa, Eragn nie mógł ganąd c t był, ale sam był p wrażeniem przemówienia ktłaka, tak jak Saphira.

P krótkiej pauzie Nasuaa pwieziała:

-Mił mi słyszed twe słwa Wasza Wyskśd. Ale zanim zaakceptuję twą fertę, muszę zaad parę pytao i mam nazieję, że bęziesz skłnny na nie

pwiezied.

Z niewzruszną bjętnścią Grimrr machnął ręką.

-Bęę.

-Twja rasa była zbyt sekretna i zbyt nieuchwytna, muszę przyznad, że nigy tbie nie słyszałam Królu. Tak na prawę, t nigy nawet nie przypuszczałam,

że twja rasa ma przywócę.

-Nie jestem królem, pbnym waszych króli. - Pwieział Grimrr. - Większsd z ktłaków wli żyd samtnie, ale i tak musimy wybrad przywócę, za

którym bęziemy pążad na wypaek wjny.

-Rzumiem. Czy teraz mówisz w imieniu całej swej rasy, czy tylk tych, którzy pążają za tbą?

Klatka piersiwa Grimrra unisła się, a jeg twarz w kocu ukazała emcję, a raczej samzawolenie.

-Mówię w imieniu wszystkich mej rasy, Pani Nasua. - Miauknął - Wszystkie ktłaki z Alagaesii, które są sprawne fizycznie przybyły tutaj, aby walczyd. Jest

nas niewielu, ale każy z nas jest grźny w walce. Mgę także zgrmazid jenkształtnych, ale nie mgę za nich pwiaad, pnieważ są głupi jak inne

zwierzęta. Jenak bęą rbid t c im rzkażemy.

-Jenkształtnych? - spytała Nasuaa.

-Tych, których znacie jak kty. Tych, którzy nie mgą zmienid swej pstaci, tak jak my.

-I mżesz im rzkazywad?

-Tak. Pziwiają nas... t naturalne.

Jeżeli t, c mówią t prawa Skmentwał Eragn. T ktłaki mgą byd niezwykle cennym sprzymierzeocem.

-A czeg żąacie w zamian za wasze wsparcie, Królu Halfpawie. - Pwieziała Nasuaa, p czym spjrzała na Eragna i z uśmiechem ała:



-Mżemy ad wam tyle śmietany ile chcecie, ale pza tym, nasze zapasy są na wyczerpaniu. Jeśli twi wjwnicy czekują zapłaty za kłpt, t bawiam sie,

że mgą pczud się barz rzczarwani.

-Śmietana jest la kciąt, a złt nie ma la nas wartści - pwieział Grimrr. Kiey mówił pniósł swją prawą łapę i blizał ją. -Nasze zespły są małe:

Każemu z nas bęzie ptrzebny sztylet walki, jeśli jeszcze takweg nie ma. Każy bęzie ptrzebwał też wóch pancerzy, jeneg walki na wóch

łapach, a rugieg na czterech. Nie ptrzebujemy niczeg więcej, żanych namitów, talerzy, łyżek, czy kców. Każeg z nas z aspokoi jedna kaczka,

kurczak, alb jakiś mały ptak, c zieo. I c rugi zieo miskę śwież siekanej wątróbki. Nawet jeśli nie bęziemy mieli chęci, aby t jeśd, t jezenie bęzie

wewnątrz nas. A jeśli wygramy tą wjnę, ktklwiek zstanie nwym włacą, lub właczynią, t zawsze bęzie kł nieg hnrwe miejsce dla jednego z

nas, jeśli czywiście chciałby n je zająd.

-Targujesz się niczym krasnluzki prawawca. - pwieziała Nasuaa schle, p czym nachyliła się Jrmunura i Eragna, tak aby tylk ni słyszeli jej

szept.

-Czy mamy wystarczając wątróbki, aby wykarmid ich wszystkich?

-Tak sązę - opwieział Jrmunur ścisznym głsem. - Ale t zależy rzmiaru miski.

Nasuaa wyprstwała się na swym miejscu.

-wa pancerze t jeen zbyt wiele, Królu Halfpaw. Twi wjwnicy muszą zecywad, czy bęą walczyd w luzkiej, czy kciej postaci i przekazad mi swją

ecyzję. Nie jestem teraz w stanie ubrad ich wszystkich.

Eragn był pewny, że gyby Grimrr miał gn, t właśnie by nim pruszył, zmieniając pzycje.

-Dobrze Pani Nasuado. ...

-Jest jeszcze jena sprawa. Galabtrix psiaa szpiegów i zabójców ukrytych wszęzie. W związku z tym, wszyscy łączający Varenów muszą zstad

przebaani przez naszych magów, aby uzyskad pewnśd, że nimi nie są.

-Rzumiemy. Jeśli znajzie się ktklwiek na tyle ważny, aby zajrzed naszych umysłów, pzwól mu na t. Ale nie na. - Pwieział wskazując na Angelę

- Jej nie.

Nasuaa zawahała się, Eragn strzegł, że chce zapytad laczeg, ale pwstrzymałaa się i zamiast teg pwieziała:



-Niech tak bęzie. Zaraz wyślę p magów, aby móc rzwiązad ten prblem bez późnieo. Jeśli nie znają niczeg niepwienieg , utworzymy sojusz

pmięzy wami i Varenami, Królu Halfpawie.

P jej słwach wszyscy luzie na sali zaczęli klaskad, wliczając w t Angelę. Elfy zawały się też byd zawlne.

Ktłaki, nie zareagwały na t w żaen spsób, prócz teg, że ich uszy przyległy głów z pwu hałasu.



Rzział 5

Po walce

Eragn jęknął i chylił się na grzbiecie Saphiry. Opierając łnie na klanach, zsunął się p twarych,gruzłwatych łuskach i wyląwał na ziemi,

wyciągając prze siebie ngi.

- Jestem głny !- wykrzyknął.

Wraz ze smczych przebywali na zieziocu zamku, z ala sprzątających luzi – wrzucających na wzy zarówn kamienie, jak i trupy – a także

innych, wylewających się z uszkznych buynków. Wielu z nich uczestniczył w auiencji, na której Nasuaa zawiązała przymierze z królem

Półłapym, a teraz rzchził się swich bwiązków.

Blodgharm wraz z czwórką elfów czuwali w pbliżu, wypatrując niebezpieczeostw.

- Ej! – krzyknął ktś.

Uniósłszy głwę, Eragn ujrzał Rrana, maszerująceg ku niemu z twierzy. Angela reptała kilka krków za nim, jej włóczka pwiewała w pwietrzu,

gy pbiegała, trzymując krku ługngiemu kuzynwi.

- Dką znów się wybierasz? – spytał Eragn, gy Rran stanął prze nim.

- Pmóc zabezpieczyd miast i zrganizwad więźniów.

- Ach… - Wzrk Eragna pwęrwał ku luzim krzątającym się na zieziocu, a p chwili z pertem spczął na psiniacznej twarzy kuzyna. –

Dbrze walczyłeś.

- Ty też.

Eragn spjrzał teraz na Angelę. Zielarka znów stukała rutami, jej palce pruszały się tak szybk, że nie był w stanie ich ś lezid.

Ćwir, Ćwir ? – spytał.



Jej twarz przybrała łbuzerski wyraz. Angela pkręciła głwą, jej bujne lki pskczyły.

- Opowiem Ci innym razem.

Eragn przyjął ów unik bez słwa skargi; nie czekiwał, że Angela cklwiek wyjaśni. Rzak t czyniła.

- A Wy? – zapytał Rran – Dką iziecie?

Pszukad czegś jezenia- parła Saphira i trąciła Eragna pyskiem; pczuł na sbie ciepł jej echu.

Rran skinął głwą.

- Świetny pmysł. W takim razie zbaczymy się wieczrem w bzie. – Owracając się na pięcie, ał: – Ucałuj e mnie Katrinę.

Angela wsunęła rbótkę ywanikwej trby wiszącej u pasa.

- Też bęę się już zbierad. Warzę w namicie miksturę, której muszę przypilnwad. Chcę też naleźd pewneg ktłaka.

- Grimrra?

- Nie, nie, mją starą przyjaciółkę, matkę Slembuma. O ile, rzecz jasna, naalżyje. Mam nazieję, że tak. – Unisła ło czła, jej kciuk palec

wskazujący zetknęły się, twrząc kółk, p czym przesanie pgnym tnem ała: - Do zobaczenia.- I eszła.

- Na grzbiet . –rzuciła Sapira i pnisła się z ziemi, pzstawiając eragna bez parcia.

Wrapał się na sił u pstawy ługiej szyi i smczyca z cichym, suchym szelestem skóry trącej skórę rzłżyła lbrzymie skrzyła. Ruch ten

wzbuził cichy pwiew, który rzszeł się kła niczym zmarszczki na pwierzchni stawu. Luzie na zieziocu przerywali pracę, patrząc na

nią.

Gy Saphira unisła skrzyła, Eragn strzegł sied pulsujących filetwych żyłek; każa z nich zamieniała się w pusty tunelik, gy przepływ krwi

ustawał pmięzy uerzeniami grmneg serca.

A potem z nagłą raścią i szarpnięciem świat przekrzywił się szaleocz wkół Eragna, gy smczyca przeskczyła z ziezioca na szczyt muru. Tam

balanswała przez mment na blankach, zaciskając szpny na trzeszczących kamieniach. Eragn chwycił się stercząceg przed nim szpikulca, by

nie spad.



Świat znów się zakłysał – t smczyca wystartwała z muru. Eragn pczuł cierpki smak i zapach, zapiekły g czy, gy przelecieli przez grubą

chmurę ymu, zalegającą na Belatną niczym kłra wypełnina bólem, gniewem i żalem.

Sapira uerzyła wa razy mcn skrzyłami i wyłnili się z ymu prst w słoce, szybując na ulicami miasta, na których gzieniegzie wciąż jeszcze

błyskały gniki. Z rzpstartymi szerk skrzyłami smczyca szybwała, zataczając kręgi i pzwalając, by ciepłe pwietrze z łu unisł ją

jeszcze wyżej.

Mim zmęczenia, Eragn rzkszwał się wspaniałym wikiem: wzbierająca burza miała za chwilę pchłnąd całą Belatnę, płyskującą wspaniałą

bielą; niec alej zbierały się mrczne, ciemngranatwe chmury, starannie skrywające swą zawartśd, prócz ślepiających zygzaków

błyskawic. alej wiział błyszczącą pład jezira i setki niewielkich zielnych gsparstw rzrzucnych p tej krainie, nic jednak nie

równywał wspaniałścią górskiemu łaocuchwi chmur.

Jak zawsze, Eragn czuł się zaszczycny, że mże spgląad na świat z tak wyska, wieział bwiem sknale, jak nieliczni luzie mieli kazję

siaad smka.

Lekk pruszywszy skrzyłami, Saphira zaczęła paad ku rzęm szarych namitów, twrzących bzwisk Varenów.

Zerwał się silny zachni wiatr, zwiastujący naejście burzy. Eragn skulił się, jeszcze mcniej zaciskając łnie na twarym szpikulcu. Ujrzał

płyskliwe fale, rzchzące się p plach, gy narastający wiatr przygiął ziemi źźbła zbża. Owa falująca zieleo przywiła mu na myśl futr

olbrzymiego zielonego zwierza.

Jeen z kni zarżał głuszając, gy Saphira przepłynęła na rzęami namitów, zmierzając ku zarezerwwanemu la siebie placykwi. Eragn uniósł

się w sile, kiey rzpstarła skrzyła i zwlniła, niemal zatrzymując się w pwietrzu na zrytą szpnami ziemią. Wstrząs twarzyszący

ląwaniu szarpnął nim na przó.

- Przepraszam –pwieziała. Starałam Się usiąśd jak najłagniej.

Wiem.

Zeskakując z siła, Eragn ujrzał spieszącą ku nim Katrinę. Jej ługie kasztanwe włsy wirwały wkół twarzy, gy maszerwała przez plac, p

naprem wiatru suknia pięła ciał, ukazując skrywany p warstwami tkaniny brzuch.



- Masz jakieś wieści?! - zawłała. Każy rys jej twarzy zrazał głębką trskę.

- Słyszałaś ktłakach?

Skinęła głwą.

- P za tym nic nweg. Rranwi nic nie jest, kazał Cię ucałwad.

Jej twarz złagniała, ale bawa nie koca zniknęła.

- W takim razie jest cały i zrów. – Wskazała pierścieo, nszny na trzecim palcu lewej łni, jeen z wóch, które Eragn zaklął la niej i Rrana, by

zawsze wiezieli, czy rugiemu grzi niebezpieczeostw. – Gzinę temu zawał mi się, że cś pczułam, i bałam się, że…

Pkręcił głwą.

- Sam ci tym pwie. Zarbił parę skaleczeo i siniaków, ale p za tym nic mu nie jest. Chciaż przeraził mnie na śmierd.

Katrina słuchała z jeszcze większą trską. Ptem jenak z wicznym wysiłkiem uśmiechnęła się.

- Przynajmniej jesteście bezpieczni. Obywaj.

Rzstali się i Eragn z Saphirą ruszyli jeneg z kuchennych namitów, rzbitych wkół gnisk Varenów. Tam zaczęli pychad się mięsem imiem. Tymczasem wiatr zawził wkół nich, a fale eszczu bębniły ściany łpcząceg namitu.

Dobre? – spytała Saphira, gy wgryzł się w kawał pieczonego schabu. Smakowite?

- Mm – parł, p brzie ściekały mu strużki sku.





































































































































































































































































































































































































IĘ SPAD!



IĘ SPAD!

NALEŻY MI SIĘ ZŁOTA KARTA CZŁONKOSKA FORUM

SAPHIRA.PL

PS. JUTRO W KOMENTARZACH CHCĘ WIZIED SAME POCHLEBSTWA NA MÓJ TEMAT

;-)



Documents

Paolini Christopher - Dziedzictwo Tom 4 - Dziedzictwo [Skan]