RZECZPOSPOLITA POLSKA

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej

Polskiej

(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2603765

(96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 05.07.2011 11729924.8 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 09.09.2015 Europejski Biuletyn Patentowy 2015/37 EP 2603765 B1

(13) (51)

T3 Int.Cl. F41H 5/007 (2006.01)

(54) Tytuł wynalazku:

Reaktywny układ ochronny

PL/E

P 26

0376

5 T3

(30) Pierwszeństwo:

13.08.2010 DE 102010034257

(43) Zgłoszenie ogłoszono:

19.06.2013 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2013/25

(45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono:

31.12.2015 Wiadomości Urzędu Patentowego 2015/12

(73) Uprawniony z patentu:

Geke Schutztechnik GmbH, Freiburg, DE

(72) Twórca(y) wynalazku:

GERD KELLNER, Schramberg, DE GERHARD SAILER, Paderborn, DE

(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Dariusz Mielcarski

SULIMA-GRABOWSKA-SIERZPUTOWSKA BIURO PATENTÓW I ZNAKÓW TOWAROWYCH SP.J. Skr. poczt. 6 00-956 Warszawa 10

Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

SGS-7006/VAL EP 2 603 765 B1 Opis DZIEDZINA WYNALAZKU [0001] Wynalazek dotyczy reaktywnego układu ochronnego do ochrony nieruchomych lub ruchomych obiektów przed zagrożeniami, który jest w szczególności skuteczny względem ładunków kumulacyjnych (zagrożenia HL), formowanych przez wybuch bądź tworzących pocisk ładunków (ładunki P) oraz pocisków podkalibrowych (amunicja KE). 5

TŁO TECHNICZNE [0002] W przypadku układów ochronnych należy zasadniczo rozróżniać między układami prostopadłymi lub nachylonymi względem zagrożenia, homogenicznymi (masywnymi), oraz strukturalnymi (składającymi się z wielu płaszczyzn ochronnych). Kolejną cechą odróżniającą jest sposób działania ochronnego. W tym przypadku rozróżnia się 10 konstrukcje celowo pasywne, reaktywne, aktywne i inercyjno-dynamiczne. Przy inicjowaniu komponentów pirotechnicznych przez trafiające zagrożenia, układy są określane jako ochrona reaktywna, przy sterowanym ich zapłonie jako pancerz aktywny. Układy są inercyjno-dynamiczne wtedy, gdy ochrona lub jej części są przyspieszane wyłącznie przez energię trafiającego bądź wnikającego zagrożenia. Przykładem tego są 15 układy do wyboczenia (układy płyt do wyboczenia, struktury do wyboczenia). [0003] Od początku lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku są znane zarówno stosowane przeciw ładunkom kumulacyjnym, jak i pociskom podkalibrowym, układy reaktywne, w których przez przyspieszane pirotechnicznie elementy następuje boczne zakłócenie lub skierowanie na bok trafiającego bądź wnikającego lub przenikającego 20 zagrożenia i przez to zmniejszenie mocy przebicia. W zdecydowanie przeważającej mierze chodzi przy tym o jedno- lub wielowarstwowe, jedno- lub dwustronne pokrycia materiału wybuchowego, najczęściej z metalowymi płytami. Takie układy są stosowane w pojazdach opancerzonych. [0004] W reaktywnych układach ochronnych komponent pirotechniczny stanowi główny 25 problem, zarówno względem obsługi, jak i różnych obciążeń po detonacji wobec chroniącej struktury lub pola bitwy (szkody poboczne). Jakość takiej ochrony jest w pierwszej linii określana przez ilość zastosowanego w całym celu materiału wybuchowego, przez detonujący podczas trafienia zagrożenia udział powierzchniowy oraz przez środki konstrukcyjne. 30 [0005] Wskutek jej bardzo wysokiej mocy przebicia, broń pancerna wyposażona w głowicę bojową z ładunkiem kumulacyjnym stanowi główne zagrożenie w szczególności dla lekko i średnio opancerzonych pojazdów. Jako punkt odniesienia dla tego systemu broni nadają się przy tym głowice bojowe PG-7 oraz lanca. Przykładowo ochrona przed zagrożeniami HL pojazdów opancerzonych o średniej masie o podstawowej ochronie ok. 35 30 - 50 mm ekwiwalentu stali pancernej z pasywnymi systemami ochronnymi wymaga dodatkowego ciężaru powierzchniowego rzędu 500 kg/m2. Za pomocą dotychczas znanych reaktywnych systemów ochronnych jest jeszcze wymagany zawsze dodatkowy ciężar powierzchniowy rzędu 250 do 300 kg/m2. Również przez zastosowanie znacznych, przyspieszanych reaktywnie mas powierzchniowych nie da się całkowicie odeprzeć 40 zagrożeń HL, ponieważ tylko na ograniczony udział strumienia ładunku skumulowanego można wpłynąć przez działania zakłócające. Stąd według obecnego stanu techniki technologii ochronnej trzeba jeszcze około 20 do 30% mocy amunicji z ładunkiem kumulacyjnym jako moc resztkową kompensować przez pancerz podstawowy pojazdu. We wspomnianym zagrożeniu HL odpowiada to wymaganej ochronie podstawowej rzędu od 45 60 do 80 mm ekwiwalentu stali pancernej. [0006] W systemach reaktywnych efektywne komponenty muszą być przyspieszane do prędkości wielu setek m/s, aby trafiające z prędkością do 10 km/s strumienie ładunku

2

kumulacyjnego osiągnąć jeszcze z masami zakłócającymi działającymi w kierunku bocznym. W tym celu przyspieszane płyty celu muszą zasadniczo pokonywać krater utworzony przez czubek strumienia, w celu osiągnięcia przenikającego strumienia od strony bocznej. Konstrukcja układu i w szczególności jego kąt względem zagrożenia są tutaj decydującymi parametrami. Przez wielowarstwowe i również mocno nachylone 5 reaktywne konstrukcje ochronne osiąga się w szeregu znanych postaci wykonania możliwie szybko działające i skuteczne również przez dłuższy okres czasu (bądź większą długość strumienia) zakłócenie strumienia. Z reguły prowadzi to jednak do konstrukcji z dużą ilością materiału wybuchowego oraz z dużą, w porównaniu do zakrywanej powierzchni, głębokością konstrukcji. Poza tym zwiększa się udział uwarunkowanych 10 konstrukcyjnie powierzchni bądź mas powierzchni (mas martwych). [0007] Ponieważ przy typowych układach ochronnych są doprowadzane do detonacji stosunkowo duże powierzchnie (rząd wielkości 100 mm x 300 mm), obciążają one zarówno otoczenie, jak i strukturę nośną. W przypadku takich pancerzy reaktywnych chodzi już o ograniczone pod względem powierzchni moduły (reaktywne elementy 15 powierzchniowe). W przypadku lżejszych pojazdów bojowych zastosowanie reaktywnych komponentów jest z powodu obciążenia przez sam system reaktywny bardzo ograniczone bądź niemożliwe. [0008] W EP 1 846 723 B1 dotyczącym znanego pod nazwą „ERICA“ reaktywnego urządzenia ochronnego są jako przykład opisane i krytycznie opisane kolejne dokumenty 20 patentowe z komponentami reaktywnymi. Chodzi przy tym o dokumenty US 5,824,951 A, DE 37 29 211 C1, US 4,741,244 A, DE 199 56 297 C2, DE 199 56 197 A1, US 5,637,824 A, DE 37 29 211 C, WO 94/20811 A1, DE 33 13 208 C oraz DE 102 50 132 A1. Dalsze aktywne bądź reaktywne urządzenia ochronne są ujawnione na przykład w FR 2,803,379 A1, FR 2,841,975 A1, FR 2,361,625 A1 oraz FR 1,288,911 A. 25 [0009] Opisany w EP 1 846 723 B1 układ ochronny składa się z pochylonego w obszarze trafienia bądź w obszarze skutecznym zagrożenia nośnika o dowolnym kształcie, na którym dwustronnie są usytuowane warstwy pirotechniczne. Przez zapłon obydwóch warstw są wytwarzane fale uderzeniowe i gazy reakcyjne, i dokonuje się przyspieszenia zarówno przeciwnie, jak i w kierunku przenikającego zagrożenia. Przez to w przypadku 30 ładunków kumulacyjnych zakłóca się zarówno przednie, mające dużą moc elementy strumienia, jak i znaczną część całej długości strumienia. Konstrukcja pirotechniczna znajduje się przy tym przez cały czas działania co najmniej w przybliżeniu w równowadze dynamicznej i nie wywiera istotnych dla balistyki terminalnej bądź niszczących wpływów na otoczenie. 35

CEL WYNALAZKU [0010] Celem niniejszego wynalazku jest utworzenie ulepszonego reaktywnego układu ochronnego, za pomocą którego na przykład również mające średnią wagę i tylko lekko opancerzone pojazdy z odpowiednio niewielką ochroną podstawową mogą być chronione przed ładunkami kumulacyjnymi i który przy wysokiej efektywności nie powoduje lub 40 powoduje tylko niewielkie szkody boczne. STRESZCZENIE WYNALAZKU [0011] Cel ten jest osiągany przez reaktywny układ ochronny o cechach zastrzeżenia 1. Korzystne postaci i rozwinięcia wynalazku są przedmiotem zastrzeżeń zależnych. [0012] Za pomocą reaktywnego zgodnego z wynalazkiem układu ochronnego można w 45 szczególności osiągnąć następujące korzyści:

− niski ciężar powierzchniowy; − bardzo wysoka efektywność; − optymalna zdolność dopasowania do powierzchni przeznaczonych do ochrony

obiektów; 50 − najmniejsza możliwa detonująca powierzchnia; − pewny i bardzo szybki zapłon pola poddawanego oddziaływaniu;

3

− zapobieganie nieumyślnemu zapłonowi sąsiednich pól; − zapobieganie obciążeniu odłamkami otoczenia pojazdu; − brak ograniczenia ruchliwości pojazdu; − możliwie modularna konstrukcja, za pomocą której ewentualnie części systemu

ochronnego mogą być montowane lub demontowane podczas misji; 5 − brak zagrożenia przez materiał wybuchowy przy pojeździe; − uniknięcie powstawania skutecznych balistycznie odłamków bądź obciążenie

otoczenia przez rozwój działania reaktywnej warstwy środkowej. [0013] W przeciwieństwie do typowych urządzeń ochronnych jest przez niniejszy wynalazek udostępniana konstrukcja ochronna / koncepcja ochrony, która jest co najmniej 10 równoważna znanym układom w obszarach częściowych, jako całość jednakże znacznie je przewyższa. Wynalazek dotyczy częściowo obłożonego materiałem wybuchowym układu ochronnego, w którym trafiające zagrożenie wyzwala z reguły tylko stosunkowo mają część całej powierzchni i przez to nie wywołuje lub wywołuje tylko małe szkody boczne. Tego rodzaju reaktywny układ ochrony łączy bardzo wysoką efektywność z minimalną 15 detonującą powierzchnią materiału wybuchowego. [0014] Reaktywny układ ochronny jest przymocowany bądź może być przymocowany nierozłącznie lub rozłącznie do skierowanej w kierunku zagrożenia przeznaczonego do ochrony obiektu i ma co najmniej jedną pochyloną względem zagrożenia reaktywną warstwę ochronną ze szczególnymi cechami ukształtowania. Ta reaktywna warstwa 20 ochronna jest z kolei ograniczona w kierunku zagrożenia przez przednie pokrycie (z reguły płaski element), a na tylnej stronie przez tylne pokrycie / płytę ochronną / płytę do wyboczenia. Reaktywna warstwa ochronna ma obłożone materiałem wybuchowym pola częściowe/ powierzchnie częściowe, które rozpościerają się każdorazowo na jednej części warstwy ochronnej. 25 [0015] Zgodnie z wynalazkiem dla reaktywnego obłożenia / obłożenia częściowego warstwy ochronnej (obłożenie powierzchni materiału wybuchowego lub pola materiału wybuchowego) jest przewidziane wytłumienie ze wszystkich stron, przy czym rodzajowi tego wytłumienia są przypisywane specyficzne (szczególne, charakterystyczne) właściwości. Dzięki temu w przeciwieństwie do typowego, rozpościerającego się na całej 30 przeznaczonej do ochrony powierzchni obłożenia materiału wybuchowego stwarza się układ ochronny, który za pomocą ukształtowania i konstrukcji technicznej ma szczególne właściwości ochronne. [0016] Niniejszy wynalazek jest oparty na rodzaju wytłumienia pojedynczych pól efektywnych obłożonych materiałem wybuchowym. Dla lepszego zrozumienia 35 przedstawionych w tym kontekście rozważań jest poniżej wyjaśniane określenie „wytłumienie“. [0017] W przypadku reakcji korpusu materiału wybuchowego rozróżnia się zgodnie z występującą techniką reakcji zasadniczo między spalaniem, deflagracją, detonacją obszarową (wypływającą detonacją po określonym odcinku) i detonacją (detonacją 40 przechodzącą przez cały korpus). Dla ustalającej się reakcji jest ważny przebieg dysocjacji materiału wybuchowego, tzn. jego chemiczne przekształcenie na produkty reakcji. Na to przekształcenie wpływa się lub określa się je w sposób bardzo decydujący przez zewnętrzne wpływy / parametry w postaci „wytłumienia “ (objęcia, przestrzennego ograniczenia / granicy) korpusu materiału wybuchowego. Pod pojęciem „wytłumienia“ 45 należy przy tym rozumieć rodzaj objęcia objętości materiału wybuchowego w ciągu swojego przekształcenia. Należy przy tym jeszcze rozróżnić między statycznym wytłumieniem (brak zmian wpływającego na reakcję ograniczenia) i dynamicznym wytłumieniem, w którym zewnętrzne parametry wpływu zmieniają się podczas reakcji materiału wybuchowego. 50 [0018] Działanie reagującego materiału wybuchowego na swoje otoczenie (swoją obudowę, swoje ograniczenia, swoje pokrycia) wynika z powstających gazów reakcyjnych

4

i obciążenia uderzeniowego na otaczający materiał wybuchowy korpus / materiały bądź powierzchnie. W przypadku obciążenia uderzeniowego decydujący jest z kolei sposób przejścia energii uderzenia na powierzchni granicznej między materiałem wybuchowym i oporem ograniczającym. Kolejną wielkością wpływu jest transport / kontynuacja / przekazywanie uderzenia bądź energii uderzenia w jeszcze nie biorącej udziału w reakcji 5 (osiągniętej przez front reakcji) objętości materiału wybuchowego, jak i w otaczającym medium. [0019] Wytłumienie ze wszystkich stron reaktywnych powierzchni częściowych co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej co najmniej jednej warstwy ochronnej jest osiągane przez przednie pokrycie, tylne pokrycie i boczne wytłumienie powierzchni 10 częściowych. [0020] Z powyższych pojęć i ich definicji wynika szczególna korzyść zgodnych z wynalazkiem układów względem dotychczas znanych reaktywnych konstrukcji ochronnych. Tak więc na przykład wytłumienie ze wszystkich stron powierzchni materiału wybuchowego lub pola materiału wybuchowego bezpośrednio po trafieniu strumienia 15 ładunku kumulacyjnego powoduje jego całkowite i optymalne przekształcenie. W ten sposób przeznaczone do przyspieszenia elementy ochronne mogą zostać przyspieszone w wystarczająco krótkim czasie do tak wysokich prędkości, że są one w stanie osiągnąć strumień HL z boku, przekierować go i tym samym zdecydowanie go zredukować pod względem jego działania. Wytłumiony ze wszystkich stron materiał wybuchowy może 20 przetworzyć swoją całą energię pirotechniczną w danym polu materiału wybuchowego i tym samym spowodować największe możliwe w porównaniu do prowadzonej energii zakłócenie zagrożenia. Cała masa materiału wybuchowego reaktywnego układu ochronnego może zostać znacznie zredukowana przez zastosowanie takich elementów ochronnych (pirotechnicznych powierzchni częściowych) w porównaniu do zajmującego 25 całą powierzchnię pokrycia materiału wybuchowego pod względem rozkładu powierzchniowego i grubości pokrycia. Ponadto przez wolny wybór zastosowanych materiałów można wpłynąć na rozprzestrzenianie się fali uderzeniowych i tym samym na dynamikę procesu. Dzięki pokryciu powierzchni częściowej mogą zostać zastosowane również materiały, które w typowych pancerzach reaktywnych wskutek swoich 30 właściwości mechanicznych i dynamicznych nie mogłyby być zastosowane. [0021] We wspomnianym wyżej EP 1 846 723 B1 dokonuje się zasadniczych rozważań na temat osiągalnych prędkości wolnych i obłożonych powierzchni materiału wybuchowego przez równania Gurney’a dla płaskich powierzchni pirotechnicznych. Według tego przy dużej grubości materiału wybuchowego i stosunkowo cienkiej przeznaczonej do 35 przyspieszenia warstwie teoretycznie uzyskuje się prędkości do ponad 4 km/s. Powierzchnia wolna bądź małe pokrycie powierzchni materiału wybuchowego decyduje o zbliżeniu się do teoretycznie osiągalnych prędkości. Przy bardzo cienkich pokryciach są jeszcze przy małych grubościach materiału wybuchowego (na przykład 2 mm) osiągane prędkości powierzchni rzędu wielkości 2 km /s. Tego rzędu prędkości są w porównaniu to 40 typowych konstrukcji typu sandwich bardzo wysokie. [0022] W przypadku wartości według Gurney’a liczą się w szczególności powierzchnie, które są decydujące dla efektywnego wytłumienia. Konstrukcje zgodne z niniejszym wynalazkiem, dzięki optymalnemu wytłumieniu materiału wybuchowego oraz dzięki wyborowi materiału również przy stosunkowo bardzo małych powierzchniach, osiągają 45 odpowiednio wysokie prędkości pokryć. [0023] Oprócz minimalnej przekształconej masy materiału wybuchowego szczególna korzyść zgodnego z wynalazkiem układu ochronnego polega na jego przystosowaniu do wielokrotnego uderzania, tzn. skuteczności przeciwko zagrożeniom wielokrotnym. Wyzwolony element ochronny redukuje co prawa zgodnie ze swoją wielkością pozostałą 50 reaktywną powierzchnię ochronną, przez w stosunku do zajmującego całą powierzchnię

5

materiału wybuchowego bardzo małą warstwę tego elementu główna część przeznaczonej do ochrony powierzchni pozostaje reaktywnie pokryta i tym samym w pełni funkcjonalna. [0024] W korzystnej postaci wynalazku pole materiału wybuchowego może być wypełnione niewrażliwym materiałem wybuchowym, który wskutek optymalnego wytłumienia w wystarczająco krótkim czasie ulega całkowitej detonacji i tym samym 5 osiąga również wysoką sprawność ochrony. W przypadku usytuowanych w sąsiedztwie pól materiału wybuchowego, przy zastosowaniu takich materiałów wybuchowych wytłumienie między polami w celu uniknięcia zapłonu sąsiedniego pola może być wykonane jako odpowiednio cienkie. Poza tym zastosowanie niewrażliwych materiałów wybuchowych ułatwia wykonanie i obsługę warstw ochronnych i tym samym całego 10 układu ochronnego. [0025] Dzięki minimalizacji detonujących mas materiału wybuchowego w pojedynczych polach jest możliwe to, aby nawet przy stosunkowo cienkich (grubych na tylko kilka milimetrów) bocznych ograniczeniach (wytłumieniach) nawet przy silniejszych materiałach wybuchowych uniknąć przejścia detonacji na sąsiednie pola. Równocześnie 15 cienkie mostki pośrednie zapewniają to, że moc ochronna jest niezmiennie wysoka nawet przy trafieniach w krawędź bądź przy trafieniach w mostek. Dotyczy to również tego przypadku, gdy trafienia leżą w obszarze spotkania trzech lub czterech pól częściowych. Przez odpowiednie ukształtowanie pojedynczych pól (por. na przykład Fig. 14) można uniknąć również dłuższych, liniowych ewentualnych słabszych miejsc. 20 [0026] Podział obłożonej materiałem wybuchowym powierzchni, przy przestrzeganiu istotnych dla działania przepisów konstrukcyjnych, w dużym stopniu pozostaje w gestii użytkownika. Dotyczy to w szczególności optymalnego rozkładu pól ochronnych jak i ich podział bądź wielkość pól. Rozkład może być przy tym równomierny lub nierównomierny. Również ukształtowanie geometryczne pól i konstrukcja pól ochronnych mogą być w 25 dużym stopniu wybrane dowolnie. W ten sposób mogą być na przykład zrealizowane paskowe, mające kształt szachownicy lub inaczej ukształtowane pokrycia powierzchni. Tego rodzaju rozkłady są interesujące w szczególności przy dopasowanych do siebie wielowarstwowych pokryciach. [0027] Przy zastosowaniu płyt do wyboczenia jako przyspieszane elementy ochronny nie 30 podlegają one żadnemu ograniczeniu. Mogą być więc zastosowane wszystkie dotychczas znane płyty do wyboczenia albo również układy do wyboczenia w celu pokrycia reaktywnej warstwy środkowej. Płyta nośna może być również dopasowana do uwarunkowanych układem wytycznych lub umyślnych dalszych właściwości ochronnych. Tak więc mogą one być wykonane przykładowo z metalu lekkiego, stali lub materiału 35 niemetalowego. [0028] Boczne wytłumienie pola materiału wybuchowego / pól materiału wybuchowego ma być ukształtowane według parametrów specyficznych dla wytłumienia. Skuteczność dynamiczna pochodzi zarówno z zasad fizycznych / mechanicznych, jak i ze specyficznych właściwości biorących udział warstw / powierzchni granicznych względem przejścia fal 40 uderzeniowych. Decydujące są przy tym powierzchnie graniczne między dynamiczną warstwą środkową jak również między wewnętrznymi wytłumieniami i graniczącymi materiałami. Właściwości powierzchni granicznej pod względem zachowania przenikania fal uderzeniowych są określane przez tak zwany współczynnik (RK) odbicia. Określa on stopień odbicia fal uderzeniowych w powierzchni granicznej między dwoma 45 skondensowanymi mediami przez stosunek RK = (m-1)/(m+1) z m > 1 jako iloraz iloczynu gęstość (p) i wzdłużnej prędkości dźwięku / prędkości (c) fali w pręcie biorących udział materiałów. [0029] Przejście fal uderzeniowych w warstwie granicznej obydwóch materiałów następuje w sposób wolny od odbicia wtedy, gdy iloczyny (p x c) komponentów są takie 50 same. W celu przybliżonego oszacowania są wyliczane dane wybranych par materiałów (pxc obydwóch materiałów; m; RK): St/Cu 4,1/3,3; 1,23; 0,11 (tzn. na powierzchni

6

granicznej między stalą i miedzią odbija się około 11% energii fali uderzeniowej); St/Al 4,1/1,4; 11,7; 0,49 (stopień odbicia około 49%); St/materiał wybuchowy 4,1/0,12; 33,9; 0,94 (stopień odbicia 94%); Al/materiał wybuchowy 1,4/0,12; 11,7; 0,84 (stopień odbicia około 84%); St/tworzywo sztuczne 4,1/0,63; 6,54; 0,73 (stopień odbicia około 73%); tworzywo sztuczne/materiał wybuchowy 0,63/0,12; 5,25; 0,68 (stopień odbicia około 5 68%). Przez specyficzne dla materiału właściwości tłumiących bocznie mostków i pokryć pól materiału wybuchowego można odpowiednio wpłynąć na część bezpośrednio przenoszonej energii fali uderzeniowej. Ta okoliczność również ma decydujący wpływ na przyspieszanie materiałów pokrycia i również na osiągalne prędkości końcowe. Potwierdziły to próby polowe ze zgodnymi z wynalazkiem układami. 10 [0030] W korzystnym wykonaniu zgodna z wynalazkiem pirotechniczna konstrukcja ochronna składa się z pochylonego w obszarze trafienia bądź w obszarze skutecznym zagrożenia nośnika (tylne pokrycie) o dowolnym kształcie, na którym jest usytuowana co najmniej jedna pirotechniczna warstwa ochronna (reaktywna warstwa środkowa). Przez zapłon elementu / elementów są tworzone zarówno fale uderzeniowe, jak i gazy reakcyjne, 15 które przyspieszają pokrycia zarówno przeciwnie, jak i w kierunku do trafiającego bądź przenikającego zagrożenia. Dzięki temu w przypadku ładunków kumulacyjnych zarówno przednie elementy strumienia o wysokiej mocy, jak i znaczna część tylnej / resztkowej energii strumienia ulegają przekierowaniu / zakłóceniu i przez to w sposób decydujący jest zmniejszana moc przebicia zagrożenia. Konstrukcja pirotechniczna wywiera przy tym 20 tylko niewielki, lub w ogóle nie wywiera żadnego istotnego dla balistyki terminalnej bądź niszczącego wpływu na otoczenie, tzn. ani na obszar zewnętrzny / pole bitwy, ani na przeznaczoną do ochrony strukturę. [0031] Chodzi przy tym o możliwie prosty i zasadniczy układ ochronny, który zasadniczo nie jest poddany żadnym ograniczeniom lub ograniczającym wytycznym technicznym. Z 25 tego wynika poziom innowacji, który nie jest osiągany przez żaden dotychczas znany reaktywny układ ochronny. Poza tym przedstawiona powierzchnia ochronna nadaje się do tego, aby w szeregu znanych pancerzy zarówno przez umiejscowienie na przedzie, jak i przez integrację spowodować znaczne zwiększenie poziomu ochrony. [0032] Zasadniczo zgodne z wynalazkiem pirotechniczne powierzchnie ochronne mogą 30 być łączone z układami ochronnymi przeciwko ładunków P lub zagrożeń KE. W każdym przypadku przy optymalizacji są wymagane małe względem wielu rodzajów zagrożenia masy martwe. [0033] Oczywiście pomimo zasadniczo nie ograniczonej swobody kształtowania musi być zachowany rozsądny stosunek zaangażowanych parametrów. W typowych reaktywnych 35 pancerzach skuteczność jest w sposób decydujący zależna od wytycznych dotyczących doboru wymiarów. W niniejszym wynalazku należy z kolei w sposób uwarunkowany przez układ przestrzegać tylko niewielu wymagań. Dotyczą one co prawda zasadniczo wszystkich układów reaktywnych, jednak w zgodnym z wynalazkiem układzie mogą być ukształtowane po części taniej. Należą do nich na przykład minimalna grubość materiału 40 wybuchowego dla zapewnienia szybkiej inicjacji i przebiegającej z możliwie dużą prędkością detonacji. Dzięki wielostronnemu wytłumieniu można wyraźnie zejść poniżej typowych wartości minimalnych. Dalsze wymogi wynikają z uwarunkowań geometrycznych i ze stosunku między zagrożeniem i doborem wymiarów powierzchni ochronnej. Należy przy tym uwzględnić zastosowane materiały jak na przykład rodzaj 45 materiału wybuchowego lub odpowiednie domieszki, aż do liczby i do umiejscowienia powierzchni częściowych lub też powierzchni ochronnej. [0034] Wskutek ukształtowania i wysokiej skuteczności w przypadku zgodnej z wynalazkiem pirotechnicznej powierzchni ochronnej przeznaczona do obłożenia powierzchnia materiału wybuchowego i tym samym konieczna do zastosowania masa 50 materiału wybuchowego na element ochronny może być znacznie mniejsza w porównaniu do dotychczas znanych pancerzy. Po wielu próbach w realistycznych warunkach można

7

wychodzić z założenia, że z powierzchniami częściowymi rzędu wielkości 30 mm x 50 mm są osiągane wystarczające wydajności ochronne. Tym samym jest możliwa redukcja detonującej masy materiału wybuchowego o czynnik 10 do 20 względem typowych reaktywnych układów ochronnych. Jako wartość orientacyjna dla wykonania może obowiązywać to, że grubość pokryć materiału wybuchowego przy kącie między obszarem 5 obrony i zagrożeniem powyżej 45° może wynosić około 50% średniej średnicy strumienia. [0035] Folie materiału wybuchowego, lub też pokrycia mogą mieć zmienne grubości. Przez to można na przykład wpłynąć na efektywność powierzchni częściowej, na przykład dla kompensacji różnych głębokości ochronnych lub stanowisk. W połączeniu z zakłóceniem szybkich części strumienia w obszarze wierzchołka przez wystarczająco 10 wysokie prędkości i przez odpowiednie pokrycia reaktywnych komponentów można uzyskać skuteczne w szerokim zakresie układy z wysoką skutecznością całkowitą. Zwrócono również uwagę na wpływ przenoszenia fal uderzeniowych. [0036] Przez grubszą warstwę nośną lub warstwę oddzielającą między foliami materiału wybuchowego z dodatkowymi właściwościami fizycznymi (na przykład pod względem 15 zachowania dynamicznego lub specyficznych właściwości względem fal uderzeniowych i ich rozprzestrzeniania) może być zwiększona głębokość ingerencji, tzn. może zostać zakłóconych wiele cząstek strumienia i tym samym może zostać zakłócona większa długość strumienia przy przechodzeniu przez cel. Znane, zagęszczone dynamicznie za pomocą materiału wybuchowego korpusy szklane dotyczą takiej konstrukcji. Wreszcie są 20 one jednak w znanych układach wskutek wymaganych grubości i związanych z nimi wymiarów bocznych w bilansie masowym pancerza stosunkowo ciężkie. Warstwy pośrednie w zgodnych z wynalazkiem układach mają inne określenia celu i mają też całkowicie różnie dobrane wymiary. [0037] W przypadku pancerzy reaktywnych decydujące znaczenie ma wpływ wielkości 25 elementu bądź przyspieszanej powierzchni / powierzchni częściowej na wytłumienie i tym samym na prędkości osiągalne przez przyspieszane komponenty. To zmniejszenie prędkości może być rzędu wielkości 50%, tak że ten wpływ może przeważać nad innymi parametrami specyficznymi dla celu. Przy bardzo niewielkich masach pokrycia lub przy wolnych warstwach materiału wybuchowego wpływ wielkości elementu staje się 30 odpowiednio mniejszy. W pierwszym przybliżeniu pozostaje on bez wpływu na prędkość kłębów gazu. Z tego wynika kolejna korzyść w układach zgodnych z niniejszym wynalazkiem. Tak więc wpływa się pozytywnie w szczególności na bardzo ważne punkty wykonania wielkości modułu i działanie stref brzegowych. Dzięki wielowarstwowej budowie nośnika może on służyć również jako element sterujący dla transferu energii i 35 sygnału między pojedynczymi komponentami ochronnymi. [0038] Wymagane w przypadku zgodnych z wynalazkiem pirotechnicznych warstw ochronnych warstwy materiału wybuchowego stawiają tylko niewielkie wymagania względem tolerancji wykonania, jakości powierzchni oraz sposobu wykonania. Zwiększa to znacznie swobodę przy ukształtowaniu elementów ochronnych. 40 [0039] Dalsze ulepszenie wynika z zasadniczo znanego sposobu, aby obłożyć powierzchnie warstw pirotechnicznych materiałami o różnej gęstości i o różnych właściwościach aż do pożądanego dynamicznego zachowania rozkładu. Korzystnie dla takich pokryć są stosowane oprócz typowych dla układów reaktywnych materiałów jak stal, tytan lub duraluminium, materiały o mniejszej i większej gęstości, materiały 45 rozkładające się lub ulegające rozwarstwieniu, tworzywa sztuczne, materiały kompozytowe lub materiały ceramiczne. Interesującymi pod względem fizycznym materiałami są materiały odporne na wstrząsy, jednakże miękkie przy stosunkowo małych prędkościach deformacji, takie jak na przykład guma lub materiały polimerowe. Jako materiały o mniejszej gęstości niż aluminium nadają się na przykład pianki metalowa lub 50 niemetalowe, jako materiały o większej gęstości metale ciężkie, z reguły na bazie wolframu.

8

[0040] Dzięki zastosowaniu wprowadzonych w balistyce reguł modelowania, w szczególności prawa modelowania Cranza, można w szerokich granicach dokonywać rozważań geometrycznych. Tym samym wypróbowana w praktyce konstrukcja może być za pomocą reguł przekształceń fizycznych i geometrycznych przeniesiona w bardzo szerokich granicach na porównywalne zastosowania. Dalsze środki pomocnicze do doboru 5 wymiarów i optymalizacji konstrukcji ochronnej oferują symulacje numeryczne. [0041] Wysoka skuteczność zgodnego z wynalazkiem układu nie jest zasadniczo związana z obudową. Pojemniki, obudowy lub pokrycia służą w pierwszej linii do unieruchomienia lub do ochrony warstw skutecznych przeciwko wpływom otoczenia. Jest również możliwe polepszenie skuteczności w połączeniu z zestawianymi dalszymi komponentami. W 10 praktyce jest zasadniczo korzystnym, aby połączyć sposób działania układu ochronnego z konstrukcyjnymi wytycznymi przeznaczonego do ochrony obiektu. Może to sięgać od prostego nałożenia aż do uzupełniających się struktur ochronnych. Jest również możliwe, aby takich urządzeń po stronie systemu użyć do polepszenia mocy ochrony zgodnych z wynalazkiem układów, przez to, że te komponenty przyczyniają się na przykład do 15 rozkładu części strumienia lub je wspierają. Może to mieć korzystny wpływ na wymaganą głębokość celu. Materiały przedniej i/lub tylnej strony obudowy, ewentualnie wprowadzonych komponentów nośnych lub unieruchamiających, które mogą składać się z jednej lub wielu warstw, są również do zoptymalizowania pod kątem ich skuteczności przeciwko pocisków KE i ładunków P. 20 [0042] W korzystnym wykonaniu, warstwy z materiału wybuchowego i inertne materiały są wprowadzane w prefabrykowane kieszenie powierzchni ochronnych lub modułu ochronnego, przez co może być dokonane proste i odpowiednie dla wytwarzania dopasowanie ochrony reaktywnej do przeznaczonego do ochrony obiektu. [0043] Ukształtowanie powierzchni ochronnej jest całkowicie dowolne. Jest ona korzystnie 25 zasadniczo płaską powierzchnią, może jednak przyjmować zakrzywiony lub inny kształt. Wymagane jest tylko wystarczające nachylenie względem kierunku zagrożenia w obszarze działania. Wskutek wysokiej wydajności pokrycia pirotechnicznego należy przy zaproponowanym tutaj układzie przyjąć minimalne kąty w porównaniu do znanych konstrukcji reaktywnych o 10° do 15° mniejsze. Ponieważ w przypadku struktur 30 warstwowych o typowej konstrukcji wychodzi się od minimalnego kąta nachylenia 45°, w niniejszym układzie jest wystarczający średni kąt między zagrożeniem i obroną od 30° do 45°. Większe kąty zwiększają wydajność jednak również tutaj, o ile są możliwe do zrealizowania. Kąt między powierzchnią obronną i zagrożeniem może zostać utworzony przez ustawienie całej powierzchni lub przez geometryczne modyfikacje przez działania 35 techniczne lub konstrukcyjne. Tak więc na przykład w przypadku zbyt mało nachylonej powierzchni względem zagrożenia dla wystarczającego działania wymagane pochylenie może zostać osiągnięte przez falowanie, ustawienie pod kątem lub wyposażenie w lamele. Różne postaci wykonania pirotechnicznych powierzchni ochronnych mogą przy tym tworzyć połączoną powierzchnię lub mogą być zbudowane z pojedynczych modułów z 40 przestrzeniami pośrednimi lub z innych elementów oddzielających (na przykład segmentów powierzchniowych, żaluzji, oddzielonych lub chwytających w siebie modułów). [0044] Ukształtowanie techniczne elementu nośnego / elementów nośnych bądź pokryć powierzchni ochronnej nie jest zasadniczo poddane żadnym ograniczeniom (na przykład 45 metalowe, niemetalowe, strukturalne, jedno- lub wielowarstwowe). Pokrycia mogą być sztywne lub deformowalne / ruchome, a ich grubości mogą sięgać od grubości folii aż do masywnej płyty lub grubszej struktury. [0045] Poniższe cechy i korzyści, które wszystkie lub co najmniej częściowo mogą zostać osiągnięte w zgodnym z wynalazkiem układzie ochronnym, mają zostać jeszcze raz 50 zaakcentowane:

− najmniejsza możliwa ilość stosowania materiału wybuchowego w przypadku celów

9

reaktywnych; − Detonacja minimalnej masy materiału wybuchowego; − Możliwie największe bezpieczeństwo obsługi wyposażonej reaktywnie ochrony; − przez wytłumienie ze wszystkich stron pojedynczych pól jest możliwe użycie

bezwładnych materiałów wybuchowych; 5 − możliwość wielowarstwowych, kombinowanych konstrukcji; − przez wytłumienie ze wszystkich stron pojedynczych pól następuje optymalne

przyspieszenie elementów ochronnych; − minimalne obciążenie zarówno chronionego obiektu, jak i otoczenia / pola bitwy; − elastyczne dopasowanie do powierzchni przeznaczonego do ochrony obiektu; 10 − najlepsze warunki do dozbrojenia; − budowa modularna, tzn. jest możliwe oddzielenie komponentów przeznaczonych

do przyspieszenia oraz warstwy materiału wybuchowego; − są możliwe mniejsze nachylenia / ustawienia niż w typowych pancerzach

reaktywnych; 15 − przez pola częściowe jest możliwa wielowarstwowa, z różnymi pokryciami

reaktywnymi; − brak straty lub tylko niewielka strata mocy przez trafienia na brzegu lub trafienia na

brzegu pól. [0046] Poniższe korzystne cechy mogą być zrealizowane pojedynczo lub w zestawieniu w 20 zgodnym z wynalazkiem układzie ochronnym:

− warstwa środkowa ma dwie lub więcej wytłumionych ze wszystkich stron powierzchni częściowych lub pól materiału wybuchowego;

− reaktywne powierzchnie częściowe co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej są w kierunku bocznym tłumione za pomocą warstw oddzielających 25 bądź wewnętrznych wytłumień;

− tylne pokrycie ma co najmniej jeden układ do wyboczenia; − co najmniej jedna reaktywna warstwa środkowa jest jednostronnie lub dwustronnie

zaopatrzona w warstwę wierzchnią; − powierzchnia ochronna ma dwie lub większą liczbę warstw środkowych; 30 − reaktywne powierzchnie częściowe mają różne lub takie same wymiary; − reaktywne powierzchnie częściowe mają dowolną geometrię; − reaktywne powierzchnie częściowe co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej mają co najmniej dwie warstwy z wytłumionymi w kierunku bocznym we wszystkie strony polami materiału wybuchowego; 35

− między polami materiału wybuchowego dwóch takich warstw reaktywnych powierzchni częściowych jest usytuowana warstwa pośrednia;

− reaktywne powierzchnie częściowe warstwy środkowej są wykonane tak samo lub jako różniące się między sobą;

− pokrycie powierzchniowe co najmniej jednej powierzchni ochronnej wytłumionymi 40 reaktywnymi powierzchniami częściowymi wynosi około 50% do około 100%, korzystnie więcej niż 65%;

− kąt nachylenia między co najmniej jedną powierzchnią ochronną i kierunkiem zagrożenia leży w zakresie od około 30° do około 70°, korzystniej w zakresie od około 40° do około 60°; 45

− grubość ochrony pola materiału wybuchowego w kierunku zagrożenia leży w zakresie od około 10 mm do około 14 mm;

− między reaktywną warstwą środkową i tylnym pokryciem jest usytuowana warstwa pośrednia;

− boczne wytłumienie reaktywnych powierzchni częściowych ma dowolny przekrój; 50 − boczne wytłumienie powierzchni częściowych składa się zasadniczo z materiału

metalowego lub niemetalowego;

10

− boczne wytłumienie reaktywnych powierzchni częściowych jest zasadniczo homogeniczne lub składa się z laminatu bądź konstrukcji wielowarstwowej;

− tłumiące warstwy oddzielające co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej mają uformowane geometrycznie lub nachylone elementy oddzielające;

− między reaktywną powierzchnią częściową i tłumiącą ją bocznie warstwą 5 oddzielającą jest co najmniej częściowo usytuowana warstwa graniczna do wpływania na odbicia warstwy granicznej;

− reaktywne powierzchnie częściowe co najmniej jednej powierzchni ochronnej są zasadniczo usytuowane w formie szachownicy lub w postaci pasków;

− układ ochronny ma co najmniej dwie usytuowane w kierunku zagrożenia jedna za 10 drugą powierzchnie ochronne z usytuowanymi w postaci pasków reaktywnymi powierzchniami częściowymi, przy czym paski reaktywnych powierzchni częściowych tylnej powierzchni ochronnej są usytuowane jako przesunięte względem pasków reaktywnych powierzchni częściowych przedniej powierzchni ochronnej (w przypadku dwóch powierzchni ochronnych korzystnie o jeden odstęp 15 pasków);

− układ ochronny ma co najmniej dwie usytuowane w kierunku zagrożenia jedna za drugą powierzchnie ochronne z usytuowanymi w formie szachownicy reaktywnymi powierzchniami częściowymi, przy czym reaktywne powierzchnie częściowe tylnej powierzchni ochronnej są usytuowane jako zasadniczo przesunięte względem 20 reaktywnych powierzchni częściowych przedniej powierzchni ochronnej (w przypadku dwóch powierzchni ochronnych reaktywne powierzchnie częściowe przedniej powierzchni ochronnej leżą zasadniczo nad inertnymi powierzchniami częściowymi tylnej powierzchni ochronnej);

− przednie i tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych 25 powierzchni częściowych składa się zasadniczo z materiału metalowego lub niemetalowego;

− przednie i tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych powierzchni częściowych są zasadniczo homogeniczne lub składają się z laminatu bądź konstrukcji warstwowej; 30

− wielkość przednich i tylnych pokryć reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych powierzchni częściowych odpowiada zasadniczo wielkości pól materiału wybuchowego;

− przednie i tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych powierzchni częściowych są jednowarstwowe lub wielowarstwowe (z lub bez 35 warstwy pośredniej (warstw pośrednich));

− przednie i tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych powierzchni częściowych zachodzą na pola materiału wybuchowego reaktywnej warstwy środkowej;

− przednie i tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej bądź jej reaktywnych 40 powierzchni częściowych mogą być stosowane w sposób kombinowany;

− wiele powierzchni ochronnych jest usytuowanych na zasadzie żaluzji; − wiele powierzchni ochronnych jest usytuowanych pod kątem względem siebie; − między co najmniej jedną powierzchnią ochronną i przeznaczonym do ochrony

obiektem jest usytuowana warstwa dodatkowa do zakłócenia przechodzącego przez 45 co najmniej jedną powierzchnię ochronną zagrożenia (resztkowego) z lub bez odstępu do przeznaczonego do ochrony obiektu i/lub do co najmniej jednej powierzchni ochronnej;

− co najmniej jedna powierzchnia ochronna jest usytuowana jako ruchoma; − reaktywne powierzchnie częściowe co najmniej jednej warstwy środkowej są 50

wymienialne; − reaktywne powierzchnie częściowe co najmniej jednej warstwy środkowej są

11

obracalne bądź mogą być przestawiane w swoim nachyleniu; − reaktywne powierzchnie częściowe i/lub pola materiału wybuchowego są

sprzęgnięte ze sobą pirotechnicznie; − co najmniej jedna powierzchnia ochronna ma osłonę lub obudowę; − pola materiału wybuchowego są zaopatrzone w pirotechniczną lub mechaniczną 5

pomoc dla zapłonu; − przednie i/lub tylne pokrycie są na swoich stronach skierowanych ku co najmniej

jednej reaktywnej warstwie środkowej co najmniej częściowo poddane obróbce termicznej i/lub mechanicznej;

− przednie pokrycie składa się zasadniczo z materiału, który wskutek swojej grubości 10 i/lub swoich własności mechanicznych przy detonacji materiału wybuchowego jest zasadniczo wybijany w sposób odpowiadający wielkości reaktywnej powierzchni częściowej;

− co najmniej jedna powierzchnia ochronna tworzy jednostkę modularną; − co najmniej jedna powierzchnia ochronna ma na swojej przedniej stronie i/lub 15

swojej tylnej stronie warstwę zakrywającą; − przednie i/lub tylne pokrycie jest połączone z co najmniej jedną reaktywną warstwą

pośrednią za pomocą połączenia śrubowego, połączenia klejonego i/lub wulkanizacji.

KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW 20 [0047] Powyższe oraz dalsze cechy, korzyści i możliwości zastosowania wynalazku staną się lepiej zrozumiałe z poniższego opisu różnych przykładów wykonania oraz szczegółowych opisów sposobu działania pojedynczych komponentów oraz wyjaśnień procesów przy trafiających i przenikających zagrożeniach, na podstawie załączonych rysunków (przeważnie jako przekroje schematyczne). Na nich przedstawiono: 25 Fig. 1 schematyczny przekrój podstawowej budowy zgodnego z wynalazkiem

układu ochronnego z przeznaczonym do ochrony obiektem 1 i powierzchnią ochronną 4 jak również reaktywnymi powierzchniami częściowymi 4A reaktywnej warstwy środkowej 11;

Fig. 2 widoki budowy podstawowej reaktywnej warstwy środkowej 11 z 30 przednimi i tylnymi warstwami wierzchnimi 11A i 11B jako komponentami powierzchni ochronnej 4;

Fig. 3 widoki budowy z przednim i tylnym przyspieszanym powierzchniowym pokryciem 5 bądź 9;

Fig. 4A do 4C trzy przykłady układu ochronnego z reaktywnymi elementami 35 powierzchniowymi / powierzchniami ochronnymi 4 bądź pokryciami częściowymi 3A i różnymi tylnymi / znajdującymi się na tylnej stronie pokryciami / zakryciami;

Fig. 4A tylne pokrycie reaktywnej warstwy środkowej 11 za pomocą przeznaczonej do przyspieszenia, homogenicznej płyty 9, przy czym między płytą 9 i 40 powierzchnią 11 materiału wybuchowego znajduje się warstwa zakrywająca 11B;

Fig. 4B tylne pokrycie obłożonej materiałem wybuchowym powierzchni 11 za pomocą układu płyt do wyboczenia / struktury do wyboczenia 10, składającej się z przedniej płyty 9, tylnej płyty 9A i warstwy pośredniej 9B; 45

Fig. 4C tylne pokrycie obłożonej materiałem wybuchowym powierzchni 11 za pomocą reaktywnie przyspieszanej płyty 9 i leżącego względem niej w odstępie za pomocą warstwy pośredniej 35 układu 10 do wyboczenia;

Fig. 5 powierzchnię ochronną 4 (tutaj w oparciu o przykład z Fig. 4) z aktywnymi powierzchniami częściowymi 4A z ciągłym / zajmującym całą 50 powierzchnię dwustronnym obłożeniem przez przeznaczone do przyspieszenia powierzchnie 5 i 9 bądź 10, jako przykład porównawczy;

12

Fig. 6 powierzchnię ochronną 4 z segmentowanym pokryciem (pokryciem powierzchni częściowych) za pomocą elementów powierzchniowych 4A i segmentowanym pokryciem przednich przyspieszanych powierzchni przez powierzchnie częściowe 5A jak również ciągłym / leżącym na całej powierzchni tylnym pokryciem 9, 10, jako przykład porównawczy; 5

Fig. 7 powierzchnię ochronną 4 z ciągłym, przeznaczonym do wybicia za pomocą detonacji materiału wybuchowego, przednim, zajmującym całą powierzchnię pokryciem 5 i segmentowanym pokryciem przyspieszanych tylnych powierzchni częściowych 9C oraz zakrywającą materiał wybuchowy warstwą 11C powierzchni częściowej, jako przykład 10 wykonania wynalazku;

Fig. 8 przekrój powierzchni ochronnej 4 z reaktywną warstwą 11 i ukształtowanymi geometrycznie, tłumiącymi bocznymi elementami oddzielającymi, przy tym w tym przypadku układ w sposób odpowiadający Fig.3 i 4 jest zaopatrzony w klinowe mostki 8A, ciągłe przednie pokrycie 5 15 oraz układ 10 do wyboczenia jako tylne pokrycie;

Fig. 9 przekrój powierzchni ochronnej 4 z reaktywną warstwą 11 i ukształtowanymi geometrycznie, tłumiącymi elementami oddzielającymi, przy czym w tym przypadku układ w sposób odpowiadający Fig. 3 i 4A jest zaopatrzony w przystawione / leżące ukośnie (poziome lub pionowe) 20 tłumiące mostki 8B;

Fig. 10 przekrój dwóch powierzchni ochronnych 4 bądź 4A z reaktywną warstwą 11 i warstwami przejściowymi między komponentami tłumiącymi i materiałem wybuchowym 7, przy czym na górze są przedstawione przednia, powierzchniowa warstwa przejściowa 13 między 5 i 7, a na dole 25 wewnętrzna, boczna warstwa przejściowa 13A między 8 i 7;

Fig. 11 przekrój dwóch powierzchni ochronnych 4 bądź 4A z reaktywną warstwą 11 oraz przyspieszanymi, zajmującymi część powierzchni lub całą powierzchnię przednimi elementami jak również tylnymi przeznaczonymi do przyspieszenia pokryciami 9 z warstwą przejściową (11 B lub 17A) 30 między 7 i 9, przy czym na górze jest pokazane podwójne pokrycie 17 i 17A przyspieszanych elementów, a na dole warstwa pośrednia 16 między obydwiema powierzchniami 7A i 7A materiału wybuchowego;

Fig. 12 dwa przykłady przednich pokryć 4A powierzchni częściowych i ich mocowanie / umiejscowienie przez podwójnie obłożone pola 7, 7A 35 materiału wybuchowego, przy czym na górze jest przedstawione pokrycie 5A powierzchni częściowej z paskami zaciskowymi / paskami mocującymi / elementami mocującymi 15, a na dole układ tak jak na górze, jednakże z elementami częściowymi 5A (na przykład sklejonymi lub zawulkanizowanymi) i zewnętrzną warstwą wierzchnią / warstwą ochronną 40 14;

Fig. 13 przekrój dwóch kolejnych układów ochronnych z wielowarstowymi, przyspieszanymi reaktywnie elementami powierzchni częściowej i bocznymi wytłumieniami 8, przy czym na górze jest pokazane pokrycie powierzchni częściowej warstwy reaktywnej 11 za pomocą powierzchni 45 częściowych 5A i znajdującego się w odstępie za pomocą 8 (i ew. również unieruchomionego) powierzchniowego przedniego pokrycia 5, a na dole układ według Fig. 12, jednakże z krótszymi wewnętrznymi wytłumieniami 8 w celu umożliwienia dociskania 5 bądź 5A do 7;

Fig. 14 budowę zgodnej z wynalazkiem powierzchni ochronnej 4 z obłożonymi 50 materiałem wybuchowym polami 4A o takiej samej lub różnej budowie i z zewnętrznym wytłumieniem / zewnętrzną ramą mocującą 6;

13

Fig. 15 kolejny przykład budowy powierzchni ochronnej 4 z obłożonymi materiałem wybuchowym polami 4A o różnym rozmiarze lub też o różnej budowie (na przykład pojedynczymi lub połączonymi w grupy);

Fig. 16 konstrukcję i umiejscowienie reaktywnej powierzchni ochronnej / zgodnej z wynalazkiem płaszczyzny ochronnej z powierzchni utworzonych z 5 elementów reaktywnych 4, przy czym w tym przypadku jest przedstawiona jednowarstwowa budowa reaktywnej powierzchni ochronnej 20 z pochylonych elementów częściowych 4;

Fig. 17 równoległe reaktywne powierzchnie ochronne 21 (np. odpowiadające Fig. 16); 10

Fig. 18 dwuwarstwową, usytuowaną jak w odbiciu lustrzanym reaktywną powierzchnię ochronną 22 (na przykład według Fig. 16);

Fig. 19 powierzchnię ochronną / płaszczyznę ochronną / strefę ochronną o budowie w rodzaju żaluzji;

Fig. 20 konstrukcję ochronną z usytuowaną na przedzie reaktywną powierzchnią 15 ochronną 24 w rodzaju żaluzji, utworzoną z reaktywnych powierzchni ochronnych 4 w połączeniu z również reaktywnymi powierzchniami 25 i/lub 26 (na górze: powierzchnie częściowe 4, 25 i 26 w większym odstępie od siebie; na dole: powierzchnie częściowe 4, 25 i 26 tworzą razem kombinowaną warstwę ochronną); 20

Fig. 21 układ ochronny z dwiema powierzchniami ochronnymi 4 z obłożonymi materiałem wybuchowym polami 4A oraz inertnymi / wolnymi od materiału wybuchowego polami 4B, w uzupełniającym się / zachodzącym na siebie pokryciu 27 w rodzaju szachownicy;

Fig. 22 widok układu ochronnego z dwiema powierzchniami ochronnymi 4 z 25 obłożonymi materiałem wybuchowym paskami 4A pól oraz inertnymi / wolnymi od materiału wybuchowego polami 4B w paskowym, uzupełniającym się pokryciu 28;

Fig. 23 dwa przykłady konstrukcji reaktywnej powierzchni ochronnej 4 z reaktywnymi elementami powierzchniowymi 4A (na górze: 30 dwuwarstwowe, zachodzące przednie wytłumienie za pomocą przyspieszanych powierzchni częściowych 29 i pokrycia 5 zajmującego całą powierzchnię; na dole: dwuwarstwowe, zachodzące przednie wytłumienie za pomocą przyspieszanych powierzchni częściowych 30 i przedniej warstwy wierzchniej / warstwy wulkanizacyjnej 31); 35

Fig. 24 konstrukcję przestawionych o 90 stopni reaktywnych powierzchni A i B z paskowym, jednowarstwowym pokryciem;

Fig. 25 dwa przykłady konstrukcji zgodnej z wynalazkiem reaktywnej ochrony 4 z podwójnie reaktywną warstwą ochronną 11E z wewnętrzną warstwą ochronną 32 i dwuwarstwowym / wielowarstwowym przednim i tylnym 40 wytłumieniem za pomocą przeznaczonych do przyspieszenia, zajmujących częściową powierzchnię elementów 5A i 30;

Fig. 26 trzy przykłady pomocy dla zapłonu (na górze: wspomagająca zapłon pirotechniczna warstwa 33 pomiędzy 5 i 7; na środku: wspomagający zapłon mechaniczny układ 34 pomiędzy 5 i 7; na dole: wspomagający 45 zapłon element (na przykład elektroda zapłonowa) 35, osadzony w 7 (może być również zintegrowany w 5 lub w specjalnej warstwie pośredniej)), przy czym w tych przykładach jest przewidziana przenosząca uderzenie i zmniejszająca działanie detonacji (rozpraszająca) warstwa 36 między materiałem wybuchowym i układem 10 do wyboczenia; oraz 50

Fig. 27 trzy przykłady powierzchni ochronnych z różnie pozycjonowanymi, dodatkowymi warstwami ochronnymi, ścianami lub zbiornikami (góra:

14

usytuowana na przedzie, oddalona od reaktywnej strefy ochronnej warstwa 38; środek: konstrukcja jak na górze, jednakże z dodatkową warstwą między reaktywną strefą ochronną i celem 1: dół: dwuwarstwowy układ między reaktywną warstwą i celem 1).

[0048] SZCZEGÓŁOWY OPIS KORZYSTNYCH PRZYKŁADÓW WYKONANIA 5 Fig. 1 przedstawia schematyczny przekrój podstawowej konstrukcji zgodnego z wynalazkiem układu ochronnego z przeznaczonym do ochrony obiektem 1 i usytuowaną przed nim / poprzedzającą go reaktywną warstwą ochronną 4 z reaktywnymi elementami częściowymi / powierzchniami częściowymi 4A, które zawierają pola 7 materiału wybuchowego pól częściowych 4A. Warstwa 4 bądź pola 4A jest/są od zewnątrz 10 wytłumione przez ramę 6. Dla zewnętrznego wytłumienia przez 6 obowiązują te same reguły fizyczne i rozważania konstrukcyjne/uwarunkowane układem jak dla wewnętrznych wytłumień 8, które zostaną wyjaśnione poniżej. Równocześnie zaproponowana jest rama 6 do przymocowania powierzchni ochronnej 4 na powierzchni od 1. Tego rodzaju rama może stanowić również samodzielny element, w który podczas montażu lub przy 15 modularnej konstrukcji może być wprowadzona / wsunięta jedna lub wiele obłożonych materiałem wybuchowym warstw. Tym samym jest dana możliwość, aby tylko w razie potrzeby układ ochronny był wyposażony w materiał wybuchowy. [0049] Reaktywna powierzchnia ochronna 4 jest względem zagrożenia, symbolizowanego przez strzałkę 3, pochylona o kąt 2. Odnośnie kąta 2 nachylenia podano już bliższe 20 informacje. Reaktywna warstwa środkowa 11 warstwy ochronnej 4 (por. Fig. 2) jest albo częściowo, albo na całej powierzchni zaopatrzona zarówno w przednie (skierowane ku zagrożeniu), jak i w tylne pokrycia 5 bądź 9. Trafiające zagrożenie 3 dokonuje zapłonu odpowiedniego / poddanego działaniu pola 7 materiału wybuchowego i przyspiesza komponenty 5 i 9. Jest szczególną cechą niniejszego wynalazku, że przewiduje on mimo 25 niewielkich detonujących ilości materiału wybuchowego oprócz jednopowierzchniowego / jednowarstwowego tylnego pokrycia zarówno wielopowierzchniowe / wielowarstwowe pokrycia, jak i kombinacje ochronne ze szczególnymi właściwościami balistycznymi, takimi jak na przykład płyty do wyboczenia lub układy 10 do wyboczenia 10 (por. Fig. 4), które pod względem dynamicznym w porównaniu do typowych reaktywnych konstrukcji 30 ochronnych są w pełni skuteczne. [0050] Na Fig.2 jest przedstawiona zasadnicza budowa reaktywnej warstwy 11 z przednimi i tylnymi warstwami zakrywającymi 11A i 11B jako część warstwy ochronnej 4 ze zgodnymi z wynalazkiem reaktywnymi wytłumionymi elementami powierzchniowymi 4A. Oznaczona jako 11 warstwa zawiera zarówno materiał wybuchowy / pola 7 materiału 35 wybuchowego z wytłumieniami wewnętrznymi 8 (wytłumienie między polami materiału wybuchowego), jak i ewentualnie przewidziane przednie i/lub tylne pokrycia / warstwy ochronne (11A i 11B). Służą one na przykład do ochrony warstwy 11 lub pól 4A w przypadku konstrukcji modularnej, w której takie warstwy z polami częściowymi 4A stanowią komponenty możliwe do osobnej obsługi. Zarysowane jest górne zewnętrzne 40 pokrycie / zewnętrzna rama 6, która w tym przykładzie jest zintegrowana w warstwie 11. [0051] Warstwy 11A i 11B nie mają stanowić samodzielnych pokryć w sensie komponentów 5 lub 9, lecz mają być rozumiane tylko jako zewnętrzne warstwy ograniczające materiału wybuchowego. Stąd są one usytuowane na rysunkach. W szczególnych przypadkach warstwom 11A i 11B mogą być przyporządkowywane 45 szczególne właściwości, jak na przykład przedstawiono na Fig.4A. W przypadku konstrukcji modularnej mogą służyć one mechanicznej stabilności warstwy 11. W przypadku granicznym mogą one być postrzegane również jako minimalne wytłumienie pól 7 materiału wybuchowego. Warstwa graniczna 11A i/lub 11B może również przez swoje właściwości fizyczne wpływać na wytłumienie pola 7 materiału wybuchowego. 50 [0052] Fig. 3 przedstawia zgodną z wynalazkiem konstrukcję z warstwą pirotechniczną 11 jak również z przednim i tylnym przyspieszanym, powierzchniowym pokryciem 5 bądź 9.

15

Prawa część Figury przedstawia widok z góry A-A. Na tym widoku są przedstawione kolejne wytłumienia 8A, które pod względem swojego sposobu funkcjonowania odpowiadają wytłumieniom 8, jednakże mogą mieć inne wymiary lub też inne różne właściwości (materiały, struktury). Tym samym ma zostać przedstawione to, że wewnętrzne tłumiące kratki lub wewnętrzne tłumiące paski lub inne układy geometryczne 5 mogą być ukształtowane zasadniczo dowolnie oraz w dużym stopniu niezależnie od siebie. Muszą spełniać jedynie wymaganie możliwie małej wielkości pojedynczego pola przy optymalnej funkcjonalności. [0053] W celu zmniejszenia przenoszenia energii przez fale uderzeniowe na pola sąsiednie może być celowym, aby w mostkach 8 były usytuowane przestrzenie pośrednie 10 wypełnione powietrzem. [0054] Fig. 4A do 4C przedstawiają trzy przykłady warstwy ochronnej z reaktywnymi elementami powierzchniowymi / warstwami ochronnymi 4 bądź 4A i różnymi, przyspieszanymi reaktywnie tylnymi (leżącymi po tylnej stronie, wstecznymi) pokryciami / zakryciami. Tak więc w przykładzie z Fig. 4A tylne zakrycie reaktywnej warstwy 11 15 składa się z przeznaczonej do przyspieszenia płyty 9. Między 9 i płaszczyzną materiału wybuchowego od 11 znajduje się warstwa zakrywająca 11B. 11B może być wykonana w taki sposób, że ten komponent razem z 9 tworzy układ do wyboczenia. [0055] W ilustracji na Fig. 4B tylne pokrycie obłożonej materiałem wybuchowym powierzchni 7 składa się z już znanego i stosowanego od wielu lat układu płyt do 20 wyboczenia / struktury do wyboczenia 10, składającej się z przedniej płyty 9, tylnej płyty 9A i znajdującej się między tymi płytami warstwy (wkładu) 9B. Zazwyczaj wkład 9B jest wykonany w przybliżeniu z tą samą grubością jak blachy zakrywające. W niniejszym przykładzie warstwa 9B jest jednak w stosunku do przednich i tylnych komponentów ukształtowana jako gruba, aby przy przyspieszeniu układu do wyboczenia przez 25 detonujący materiał wybuchowy 7 uzyskać większy, wytworzony dynamicznie dystans między przyspieszanymi warstwami 9 i 9A. W ten sposób ma zostać osiągnięte to, że tylne części przenikającego strumienia ładunku kumulacyjnego są zakłócane przez dłuży okres czasu. W przypadku przenikającego pocisku podkalibrowego płyta 9B może być dopasowana względem grubości i materiału, w celu skutecznego przekierowania również 30 takiego zagrożenia. Jako wartość orientacyjna dla grubości płyty 9B może zgodnie z doświadczeniem służyć wskaźnik 0,5 do 0,7-krotna grubość średnicy zagrożenia. [0056] Dla poniższych przykładów, układy, które zasadniczo należą do płyt do wyboczenia lub układów do wyboczenia, a więc zawierają komponent 9, 9A i 9B w zdolnym do wyboczenia układzie, są zebrane jako całość pod poz. 10. 35 [0057] Fig. 4C przedstawia rozszerzenie układu przedstawionego na Fig. 4B. Tylne pokrycie pokrytej materiałem wybuchowym powierzchni 11 pojedynczymi polami 7 następuje w tym przypadku przez przyspieszaną reaktywnie płytę 9 i leżący w odstępie od niej przez warstwę pośrednią 35 układ 10 do wyboczenia. Warstwie 35 mogą być przypisane różne właściwości. Tak więc może ona na przykład działać w sposób, który jest 40 opisany na Fig. 4B dla komponentu 9B. Może ona jednak również składać się ze specjalnego materiału lub z materiału polimerowego, który sprawdził się już wielokrotnie do obrony przed zagrożeniami HL. Ponadto 35 może składać się ze struktury takiej jak na przykład struktura w rodzaju żaluzji lub tkaniny, aby na przykład mieć szczególne właściwości tłumiące lub aby znajdujący się za nią układ 10 do wyboczenia przyspieszać 45 w optymalny sposób w taki sposób, że jego efektywność na strumień HL przebiega przez szczególnie długi okres czasu. Przy zagrożeniu przez pociski podkalibrowe, przyspieszony w taki sposób układ 10 może osiągnąć działanie porównywalne do homogenicznej płyty przez to, że zagrożenie nie jest w stanie przeniknąć przez kombinację 10 i przez pewien okres czasu jest tam przekierowywane i tym samym moc balistyki terminalnej jest w 50 sposób decydujący zmniejszana.

16

[0058] Na Fig. 5 do 7 jest również przedstawiona skuteczność różnych układów. Przedstawiają one duży obszar zastosowania reaktywnych struktur według opisanej wyżej konstrukcji w różnych reaktywnych układach ochronnych. Równocześnie stają się widoczne poważne różnice względem znanych układów reaktywnych. Przedstawione przykłady mogą być również dowolnie rozszerzane przez to, że znawca na przykład 5 konstrukcje z różnych, przedstawionych na różnych Figurach układów w sensowny sposób zastosuje bądź połączy bądź zestawi w taki sposób, że mogą zostać osiągnięte optymalne działania. [0059] Opisane na Fig. 5 do 7 układy mogą być na przykład zmodyfikowane przez to, że na obydwóch stronach warstwy 11 są nanoszone pokrycia, które są wybijane przez 10 detonujący materiał wybuchowy jako pola. Mogą być równie dobrze zastosowane wystające na pole materiału wybuchowego na jednej stronie, na dwóch stronach lub na wszystkich stronach pokrycia lub wielowarstwowe, zajmujące częściową powierzchnię lub całą powierzchnię pokrycia zarówno w przednim, jak i w tylnym obszarze. [0060] Fig. 5 przedstawia interakcję powierzchni ochronnej (w tym przypadku w oparciu 15 o przykład z Fig. 4) z reaktywnymi powierzchniami częściowymi 4A z ciągłym / zajmującym całą powierzchnię, dwustronnym pokryciem przez przeznaczone do przyspieszania powierzchnie 5 i 9. Przez detonację pola 7 materiału wybuchowego obydwie powierzchnie pokrycia ulegają przyspieszeniu (5B bądź 9C) i dotykają przez to bocznie przenikający strumień 3 ładunku kumulacyjnego. Reaktywne przyspieszenie bądź 20 prędkość przyspieszonych komponentów jest symbolizowana przez strzałki 12. Na Fig. 5 do 7 strzałki mają różny rozmiar i mają tym samym uzmysławiać różne spodziewane prędkości dla różnych układów. [0061] Fig. 6 przedstawia interakcję powierzchni ochronnej 4 z segmentowanym / zajmującym część powierzchni pokryciem (pokryciem powierzchni częściowej) za pomocą 25 elementów powierzchniowych 4A przednich przyspieszanych powierzchni przez powierzchnie częściowe 5A jak również ciągłego / zajmującego całą powierzchnię, tylnego pokrycia 10. 5C symbolizuje przyspieszoną przez detonację pola 7 materiału wybuchowego powierzchnię częściową 5A. Strzałka 12 dla osiągniętej prędkości jest w porównaniu do Fig. 5 znacznie większa, ponieważ w tym przypadku powierzchnia 30 pokrycia nie detonujących elementów sąsiednich nie musi być również przyspieszana bądź pociągana ze sobą. Wynalazek co prawda zasadniczo charakteryzuje się pokryciem powierzchni reaktywnej 11 za pomocą pól częściowych 4A, jednakże układy z przyspieszonymi powierzchniami częściowymi 5A (alternatywnie lub też w zestawieniu z odpowiednimi polami częściowymi na tylnej stronie od 11) są wskutek bardzo szybkiego 35 przyspieszenia i bardzo dużej prędkości płyty bardzo skuteczne w szczególności przeciwko ładunkom skumulowanym. [0062] Fig. 7 przedstawia zgodną z wynalazkiem interakcję powierzchni ochronnej 4 z ciągłym, przeznaczonym do wybicia za pomocą detonacji materiału wybuchowego, przednim, zajmującym całą powierzchnię (zajmującym pełną powierzchnię, 40 powierzchniowym) pokryciem 5 i segmentowym pokryciem (pokryciem powierzchni częściowej) przyspieszanych tylnych powierzchni częściowych 9C jak również kolejną, zachodzącą chwytająco na powierzchnię powierzchnią częściową 41 (przyspieszaną powierzchnią; 41A). Na Fig. 23 jest opisane bliżej tego rodzaju pokrycie zachodzące chwytająco na powierzchnię. 45 [0063] Prędkość końcowa wybitej powierzchni częściowej 5D będzie w porównaniu do przykładu na Fig. 6 nieco mniejsza, ponieważ do utworzenia powierzchni musi zostać użyta energia, która jest odbierana z płyty 5. Ten udział jest jednak zgodnie z wszelkim doświadczeniem i również według obliczeń symulacyjnych znacznie mniejszy niż energia wymagana dla przyspieszenia również przyspieszanego otoczenia. Wymagana do wybicia 50 energia może być również sterowana przez odpowiedni wybór materiału 9C, również przez

17

wstępną fragmentację, przykładowo przez liniowy wzrost kruchości lub przez działania mechaniczne jak frezowanie. [0064] Dzięki opisanym na Fig. 6 i 7 układom są w porównaniu do pokryć powierzchniowych osiągane znacznie większe prędkości płyt zakłócających i tym samym odpowiednio większe moce ochronne. Przedstawiony na Fig. 5 przykład jest, jeśli chodzi o 5 prędkości przyspieszanych powierzchni, raczej porównywalny z typowymi reaktywnymi układami ochronnymi. Jednakże zastosowana i w szczególności detonująca masa wybuchowa jest znacznie mniejsza. Mimo to można za pomocą zgodnych z wynalazkiem układów osiągać porównywalne moce ochronne, ponieważ zazwyczaj przyspieszanymi zewnętrznymi udziałami powierzchni nie wkraczają w interakcję z zagrożeniem. 10 [0065] Na Fig. 8 jest przedstawiony schematyczny przekrój powierzchni ochronnej 4 z reaktywną warstwą 11 i ukształtowanymi geometrycznie, tłumiącymi, bocznymi elementami oddzielającymi. Przykładowo pokazany jest układ według Fig. 3 i 4 z klinowymi mostkami 8A do wewnętrznego wytłumiania ciągłego, zajmującego całą powierzchnię pokrycia 5, i z tylnym układem 10 do wyboczenia. Dla 8A mogą być 15 zastosowane dowolne kształty geometryczne, jak i szereg materiałów; oprócz stali na przykład również metal lekki lub tworzywo sztuczne. Miarodajny jest jedynie ten warunek, że nie następuje przejście detonacji na pole lub pola sąsiednie. [0066] Wymaganie po wewnętrznym wytłumieniu pozwala na to, aby w określonych granicach różnie kształtować działanie przez detonację materiału wybuchowego w 20 obydwóch kierunkach. W przedstawionym przykładzie należy spodziewać się większego działania materiału wybuchowego przeciwnie do kierunku zagrożenia niż w kierunku układu blachy do wyboczenia bądź celu. [0067] Postaci strefy 11 pozwalają nie tylko na sterowanie kierunkiem działania materiału wybuchowego, lecz mogą przyczyniać się również do dalszego zmniejszenia stosowanego 25 bądź detonującego materiału wybuchowego. Jest to interesujące w szczególności w połączeniu grubszych warstw materiału wybuchowego. Zasadniczo może chodzić o liniowe, prostokątne lub też dowolne postaci pól 7 materiału wybuchowego. [0068] Fig. 9 przedstawia powierzchnię ochronną 4 z reaktywną warstwą 11 i ukształtowanymi geometrycznie, przystawionymi / stojącymi ukośnie tłumiącymi 30 elementami oddzielającymi. Przedstawione są układy według Fig. 3 i 4A z (poziomymi albo pionowymi) tłumiącymi mostkami 8B. [0069] Na Fig. 10 do 13 są przedstawione kolejne postaci zgodnych z wynalazkiem układów. Tak więc Fig. 10 przedstawia przekrój dwóch powierzchni obronnych 4 bądź 4A z reaktywną warstwą 11 i warstwami przejściowymi między komponentami tłumiącymi i 35 materiałem wybuchowym 7. Górny obraz częściowy zawiera przednią, powierzchniową warstwę przejściową 13 między 5 i 7. Ta warstwa 13 może być wykonana zgodnie z fizycznymi wymaganiami przejścia fali uderzeniowej (impedancja akustyczna) między 7 i 5 bądź 9. Dolny obraz częściowy przedstawia odpowiednią wewnętrzną, boczną warstwę przejściową 13A między 8 i 7. 40 [0070] Fig. 11 przedstawia przekrój dwóch układów ochronnych 4 bądź 4A z reaktywną warstwą 11 i przyspieszonymi, zajmującymi częściową powierzchnię albo całą powierzchnię przednimi elementami oraz z tylnym, przeznaczonym do przyspieszenia pokryciem 9 z warstwą przejściową (11B albo 17A) między 7 i 9 (górny obraz częściowy). Na dolnym obrazie częściowym jest przedstawione pokrycie podwójne 17 i 17A pola 45 materiału wybuchowego. Między obydwiema powierzchniami 7A i 7B materiału wybuchowego może znajdować się warstwa pośrednia 16 jako oddzielenie lub jako warstwa reakcyjna, na przykład w sensie pomocy do inicjowania dwóch komponentów materiału wybuchowego (por. Fig. 25). [0071] Fig. 12 przedstawia dwa przykłady przednich pokryć 4A powierzchni częściowej i 50 ich zamocowanie / umiejscowienie w tym przypadku przez podwójnie obłożone pola 7, 7A materiału wybuchowego. Na górnej ilustracji częściowej pokrycie 5A powierzchni

18

częściowej jest unieruchomione paskami zaciskowymi / paskami mocującymi / elementem mocującym 15. Dolna ilustracja częściowa przedstawia porównywalny układ, jednakże z elementami częściowymi 5A (na przykład klejonymi lub wulkanizowanymi) i zewnętrzną warstwą wierzchnią 14. W przypadku 14 może chodzić również o ścianę zbiornika lub obudowy lub o element nośny (por. Fig. 27). 5 [0072] Fig. 13 przedstawia przekrój dwóch kolejnych przykładów z wielowarstwowymi, przyspieszanymi reaktywnie elementami powierzchni częściowej i bocznymi wytłumieniami 8. Na górnej ilustracji częściowej pokrycie powierzchni częściowej reaktywnej warstwy 11 następuje za pomocą powierzchni częściowych 5A i usytuowanego za pomocą 8 w odstępie (i ewentualnie również unieruchomionego), powierzchniowego 10 przedniego pokrycia 5. Dolna ilustracja częściowa przedstawia układ według Fig. 12, jednakże z krótszymi wewnętrznymi wytłumieniami 8 dla umożliwienia docisku od 5 bądź 5A na 7. [0073] Z opisanych geometrycznych właściwości zgodnych z wynalazkiem powierzchni ochronnych wynika to, że ukształtowaniu takich reaktywnych powierzchni ochronnych nie 15 stawia się prawie że żadnych ograniczeń. Ochrona może być dopasowana do każdego kształtu powierzchni. Również jest możliwe ukształtowanie powierzchni ochronnej z różnymi elementami częściowymi. [0074] Fig. 14 i 15 przedstawiają dwie reaktywne powierzchnie ochronne z różnymi polami powierzchni częściowej. Fig. 14 przedstawia przykład konstrukcji warstwy 20 ochronnej 4 z obłożonych materiałem wybuchowym pól 4A z taką samą lub różną konstrukcją i zewnętrznym wytłumieniem / ramą mocującą 6. [0075] Fig. 15 przedstawia kolejny przykład konstrukcji warstwy ochronnej 4 z obłożonych materiałem wybuchowym pól 4A o różnej wielkości lub też o różnej konstrukcji (na przykład pojedyncze lub połączone w grupy). 25 [0076] W przypadku zgodnych z wynalazkiem powierzchni ochronnych, przed przeznaczonym do ochrony obiektem usytuowany jest zasadniczo reaktywny układ ochronny, który w obszarze trafienia zagrożenia jest pochylony względem jego kierunku. Zakres kątów tego nachylenia/pochylenia leży, jak już wyjaśniono, korzystnie między 30° i 45°. Może on jednak wynosić w zależności od wielkości pola między 20° i 70°. Ten kąt 30 lub zakres kątów do wybrania wynika ze spodziewanych prędkości przyspieszanych elementów oraz z przeznaczonej do pokrycia przez element powierzchniowy powierzchni przeznaczonego do ochrony obiektu. [0077] Ten reaktywny układ ochronny może rozpościerać się jako płaska struktura na całej powierzchni celu, na przykład w postaci przedstawionej na Fig. 14 i 15 powierzchni 35 ochronnej 4, albo może się składać z wielu pojedynczych powierzchni częściowych 4. Fig. 16 i 20 przedstawiają tego przykłady. [0078] Tak więc na Fig. 16 jest przedstawiony przykład konstrukcji zgodnego z wynalazkiem układu reaktywnej powierzchni ochronnej / płaszczyzny ochronnej za pomocą powierzchni utworzonej z reaktywnych elementów 4. Chodzi przy tym o 40 konstrukcję jednopowierzchniową 20 z usytuowanych pod kątem elementów częściowych 4. [0079] Fig. 17 przedstawia przykład według Fig. 16, jednakże z równoległymi, reaktywnymi powierzchniami ochronnymi 21. Jest możliwych wiele kolejnych układów i zestawień z takich powierzchni częściowych 4, które pozwalają na optymalne 45 dopasowanie do przeznaczonego do ochrony obiektu. Tak więc Fig. 18 przedstawia kolejny przykład konstrukcji i umiejscowienia reaktywnej powierzchni ochronnej, utworzonej z dwuwarstwowej konstrukcji z usytuowanymi jak w odbiciu lustrzanym reaktywnymi powierzchniami ochronnymi 22 (na przykład według Fig. 16). [0080] Na Fig. 19 powierzchnia ochronna / płaszczyzna ochronna / strefa ochronna z 50 pojedynczymi reaktywnymi komponentami ochronnymi 4 ma konstrukcję 23 w rodzaju żaluzji. Tym samym daje się zrealizować całkowite pokrycie powierzchni celu bez

19

inertnych słabych punktów, co jest przedstawione przez obie strzałki symbolizujące trafiające zagrożenie (por również Fig. 20). [0081] Na Fig. 20 są przedstawione dwa kolejne przykłady. Chodzi o konstrukcje ochronne z usytuowanymi na przedzie reaktywnymi powierzchniami ochronnymi 24, utworzonymi z reaktywnych powierzchni ochronnych 4 w zestawieniu z również 5 reaktywnymi powierzchniami 25 i/lub 26 w celu osiągnięcia pewnego stopnia pokrycia i tym samym pewnego przyjęcia mocy niezależnie od miejsca trafienia zagrożenia. Na górnej ilustracji częściowej powierzchnie częściowe 4, 25 i 26 wykazują większy odstęp od siebie, na dolnej ilustracji częściowej powierzchnie częściowe 4, 25 i 26 tworzą razem kombinowaną konstrukcję ochronną. 10 [0082] Szczególną zaletą reaktywnych powierzchni częściowych jest to, że mogą być one w optymalny sposób łączone w układach wielowarstwowych. Dzięki temu jest również możliwe zastosowanie reaktywnych powierzchni ochronnych ze szczególnie małą zawartością materiału wybuchowego bądź małym pokryciem materiałem wybuchowym. Tak więc Fig. 21 przedstawia widok schematyczny układu ochronnego z dwiema 15 warstwami ochronnymi 4 z obłożonymi materiałem wybuchowym polami 4A i inertnymi / wolnymi od materiału wybuchowego polami 4B w uzupełniającym się / zachodzącym pokryciu 27 w rodzaju szachownicy. W ten sposób jest osiągane pełne zakrycie powierzchni z pokrytymi materiałem wybuchowym powierzchniami, przy czym reaktywne pola są otoczone przez inertne pola. 20 [0083] Kolejny przykład przedstawia Fig. 22. Chodzi tutaj o układ ochronny z dwiema warstwami ochronnymi 4 z obłożonymi materiałem wybuchowym paskami 4A i inertnymi / wolnymi od materiału wybuchowego paskami 4B w paskowym, uzupełniającym się pokryciu 28. [0084] Ponieważ pokryte reaktywnie pola częściowe 4A niniejszego wynalazku w 25 porównaniu do typowych reaktywnych pancerzy mogą być wyjątkowo małe, rośnie znaczenie trafień brzegowych lub trafień bliskich brzegu. Stąd w zależności od spektrum zastosowania jest korzystnym, aby przeznaczone do przyspieszenia blachy lub powierzchnie dobrać pod względem ich ukształtowania również na trafienia bliskie brzegu lub nawet na trafienia w obszarze brzegowym. Następuje to w szczególnie prosty sposób 30 przez to, że mogą być stosowane zarówno przyspieszane komponenty o wielkości pojedynczych pól, jak i pokrycia o większej powierzchni. Powinny one jednak mieć tak dobrane wymiary, że nie powodują znacznego zmniejszenia prędkości. [0085] Fig. 23 przedstawia dwa przykłady konstrukcji reaktywnej warstwy ochronnej 4 z reaktywnymi elementami powierzchniowymi 4A z zachodzącymi pokryciami danych pól 35 materiału wybuchowego. W górnej ilustracji częściowej jest przedstawione dwuwarstwowe, zachodzące przednie wytłumienie zrealizowane za pomocą przyspieszanych powierzchni częściowych 29 i zajmującego całą powierzchnię pokrycia 5. W dolnym obrazie częściowym chodzi o dwuwarstwowe, zachodzące przednie wytłumienie zrealizowane za pomocą przyspieszanych powierzchni częściowych 30 i 40 przedniej warstwy wierzchniej / warstwy wulkanizacyjnej 31 jak również wyraźnie wystającej na pole 4A tylnej powierzchni częściowej 9E. [0086] Fig. 24 przedstawia kolejne charakterystyczne przykłady ukształtowania zgodnych z wynalazkiem układów. Przedstawiony jest schematyczny przekrój dwóch przykładów konstrukcji reaktywnej ochrony 4 z podwójnie reaktywną warstwą ochronną (w analogii 45 do 11 oznaczoną jako 11E) i w porównaniu do czystej warstwy oddzielającej (por. Fig. 11) ze stosunkowo grubą wewnętrzną warstwą oddzielającą 32 (górna ilustracja częściowa) bądź z ukształtowaną jako szczególnie mocna warstwą oddzielającą 32 (dolny obraz częściowy) i dwuwarstwowym / wielowarstwowym przednim i tylnym wytłumieniem zrealizowanym za pomocą przeznaczonych do przyspieszenia, zajmujących część 50 powierzchni elementów 5A i 30, które obydwa wystają na powierzchnię materiału wybuchowego 7.

20

[0087] Tego rodzaju masywne komponenty między powierzchniami 7 i 7A materiału wybuchowego służą do jeszcze lepszego wytłumienia materiału wybuchowego. Właściwie masywne ograniczenia wytłumiają detonujący materiał wybuchowy bardziej wydajnie niż wytłumienie własne samego materiału wybuchowego. Dzięki tego rodzaju układom mogą zostać zrealizowane bardzo cienkie pola materiału wybuchowego rzędu wielkości od około 5 1,5 do 3 mm, przy czym nadal następuje pewny zapłon. [0088] Ze specyficznych dla zastosowania powodów i odnośnie możliwie pewnej obsługi jest korzystne zastosowanie bezwładnych materiałów wybuchowych. Musi być jednak zapewniony ich zapłon przez trafiające zagrożenia. Wsparcie zapłonu może następować na przykład przez różne środki pomocnicze, które są przedstawione na Fig. 25. Przedstawione 10 są trzy przykłady pomocy dla zapłonu. W górnej ilustracji częściowej jest przewidziana wspierająca zapłon warstwa pirotechniczna 33 między 5 i 7. W środkowym obrazie częściowym wspierające zapłon urządzenie składa się z mechanicznego układu 34 między 5 i 7. Na dolnej ilustracji częściowej w materiale wybuchowym 7 jest osadzony element wspierający zapłon (na przykład elektroda zapłonowa) 35. Tego rodzaju elementy 15 zapłonowe mogą być jednak również zintegrowane w 5 albo mogą znajdować się w specjalnej, samodzielnej warstwie pośredniej. Te elementy zapłonowe mogą być na przykład wykonane w celu modularnego polepszenia bezpieczeństwa obsługi, tzn. w sposób umożliwiający montaż i demontaż. Na tych przykładach jest również przedstawiona przenosząca falę uderzeniową lub też zmniejszająca działanie detonacyjne 20 (rozpraszająca) warstwa 36, która w przeciwieństwie do przedstawionego na Fig. 4C przykładu jest usytuowana w odstępie od materiału wybuchowego. [0089] Fig. 26 przedstawia konstrukcję dwóch przestawionych o 90° reaktywnych powierzchni A i B z paskowymi, jednowarstwowymi pokryciami. Pola do przyjęcia materiału wybuchowego są w tym przypadku całkowicie lub częściowo wyfrezowane w 25 płytach. W tym miejscu zwraca się uwagę na to, że pola materiału wybuchowego nie muszą być wykonane jako kwadratowe, lecz mogą mieć dowolny obrys. Musi być jedynie zapewnione to, że wystarczająco duża powierzchnia częściowa jest przyspieszana przez odpowiednie pole materiału wybuchowego. [0090] W celu określenia wynalazku zostały dotychczas przedstawione przykłady 30 układów, które są wykonane bez uwzględnienia elementów nośnych, elementów mocujących i dalszych komponentów takich jak na przykład obudowa lub inne ściany. Może być jednak korzystnym dla całego układu, gdy tego rodzaju elementy przyczyniają się do działania ochronnego. [0091] Fig. 27 przedstawia trzy przykłady konstrukcji ochronnych z różnie 35 pozycjonowanymi, dodatkowymi warstwami ochronnymi, ścianami lub zbiornikami. Górna ilustracja częściowa przedstawia warstwę 38 usytuowaną z przodu, znajdującą się w odstępie od reaktywnej strefy ochronnej. W środkowym obrazie częściowym jest przedstawiona konstrukcja jak na górze, jednakże z dodatkową warstwą 39 między reaktywną strefą ochronną i celem 1. Tego rodzaju urządzenie między powierzchnią 40 reaktywną 4 i powierzchnią celu może przyczyniać się do tego, że zakłócony strumień ładunku kumulacyjnego przy przenikaniu przez płytę 39 doświadcza dalszych sił bocznych i przez to zostaje przekierowany na bok jeszcze wydajniej. Przez to może zostać na przykład przy tej samej mocy ochronnej skrócony odcinek S między strefą reaktywną i celem. Dolna ilustracja częściowa przedstawia kolejną możliwość wykonania z możliwie 45 niewielką głębokością celu. Przedstawiony jest dwuwarstwowy układ z komponentami 39 i 40 między reaktywną płaszczyzną 4 i celem 1. Właściwości balistyki terminalnej płyty 40 mogą zostać oszacowane za pomocą już dostępnych wyników z celami inertnymi względem różnych zagrożeń i płyta 40 może zostać odpowiednio wykonana. LISTA ODNO ŚNIKÓW [0092] 1 obiekt / cel przeznaczony do ochrony

21

2 kąt między kierunkiem zagrożenia i reaktywnym układem ochronnym 3 zagrożenie / kierunek zagrożenia 4 układ ochronny / powierzchnia ochronna, utworzona z pojedynczych pól 4A 4A reaktywne pole ochronne / reaktywne pole częściowe / reaktywna powierzchnia

częściowa 4B inertna powierzchnia częściowa 5 przednie pokrycie / płyta ochronna / płyta nośna bądź przednia, przyspieszana

reaktywnie płyta leżąca po stronie zagrożenia 5A przednie pokrycie powierzchni częściowej (odpowiadające 5) 5B przyspieszana reaktywnie płyta 5 5C przyspieszana reaktywnie płyta 5A 5D wybita przez detonację powierzchnia częściowa od 5 5E przyspieszana reaktywnie częściowo zakrywająca (mostek 8) powierzchnia

częściowa 6 wytłumienie zewnętrzne / warstwa brzegowa / zewnętrzne ograniczenie od 4 bądź

4A 7 pole materiału wybuchowego / element pirotechniczny / strefa pirotechniczna 7A przednie pole materiału wybuchowego / przedni element pirotechniczny (przy

pokryciu podwójnym) 7B tylne pole materiału wybuchowego / tylny element pirotechniczny (przy pokryciu

podwójnym) 8 wytłumienie wewnętrzne między polami materiału wybuchowego / warstwa

oddzielająca 8A ukształtowane geometrycznie wytłumienie wewnętrzne między polami materiału

wybuchowego 8B zagięte / pochylone poziome (lub pionowe) wytłumienie wewnętrzne 9 tylne, przyspieszane reaktywnie pokrycie bądź płyta od 4 bądź 4A 9A druga tylna przyspieszana reaktywnie płyta od 4 bądź 4A 9B warstwa między 9 i 9A 9C element przeznaczony do przyspieszenia reaktywnego / płyta 9 przeznaczona do

przyspieszenia 9D przyspieszony element 9C 9E pole materiału wybuchowego z powierzchnią częściową zachodzącą na

wytłumienia wewnętrzne 10 płyta do wyboczenia / połączenie do wyboczenia / układ do wyboczenia

(utworzony z 9, 9A i 9B) 11 warstwa środkowa / strefa reaktywna/ powierzchnia reaktywna / reaktywny element

powierzchniowy 11A przednie pokrycie / przednia warstwa wierzchnia od 11 11B tylne pokrycie / tylna warstwa wierzchnia od 11 11C reaktywnie przyspieszony element 11C 11D reaktywnie przyspieszony element 11C 11E warstwa podwójnie reaktywna 12 strzałka prędkości 13 warstwa pośrednia między 5 i 7 13A boczna warstwa ograniczająca od 7 w połączeniu z 8 14 zewnętrzna warstwa wierzchnia / warstwa wulkanizacyjna / pokrycie materiału

wybuchowego 15 pasek trzymający / element mocujący / element zaciskowy / mocowanie siłowe lub

kształtowe 16 warstwa oddzielająca / warstwa pośrednia między 7A i 7B

22

16A przyspieszany reaktywnie komponent należący do 4A / reaktywnie przyspieszana powierzchnia częściowa

17 warstwa pośrednia między 7 i 16A 18 odstęp między 5 i 5A 19 rama / ograniczenie zewnętrzne powierzchni ochronnej 4 20 reaktywna strefa ochronna z wygiętymi pojedynczymi polami 4A 21 reaktywna strefa ochronna, utworzona z dwóch równoległych elementów

ochronnych według 20 22 reaktywna strefa ochronna z dwoma usytuowanymi jak w odbiciu lustrzanym

elementami ochronnymi według 20 23 reaktywna żaluzja, utworzona z elementów 4 bądź 4A 24 reaktywna żaluzja, utworzona z różnych elementów 4 bądź 4A 25 przedni reaktywny element żaluzjowy, utworzony z elementów według 4A 26 tylny reaktywny element żaluzjowy, utworzony z elementów według 4A 27 mające charakter szachownicy pokrycie powierzchni 4 polami 4A materiału

wybuchowego i polami inertnymi 28 paskowy układ pól materiału wybuchowego według 4 29 przednie / znajdujące się po stronie zagrożenia pokrycie częściowe 30 reaktywnie przyspieszany tylny częściowy element powierzchniowy (zachodzący

na pole 7 materiału wybuchowego) 31 zewnętrzne pokrycie / folia pokrywająca 32 płyta oddzielająca / płyta nośna 33 powierzchniowa pomoc dla zapłonu 34 mechaniczna pomoc dla zapłonu 35 miejscowa / będąca w rodzaju elektrody pomoc dla zapłonu 36 warstwa między 7 i 10 37 strefa ochronna według wynalazku z (tutaj trzema) obłożonymi materiałem

wybuchowym elementami paskowymi 37A drugi element reaktywny, obrócony o 90° względem 37 38 blacha przednia / przednia ściana obudowy / cel przedni 39 pozycjonowany przed 1 element ochronny / tylna ściana obudowy 39A będąca w rodzaju żaluzji warstwa przekierowująca / warstwa zmniejszająca wstrząs 40 warstwa 41 druga, tylna przyspieszona reaktywnie (zachodząca) powierzchnia częściowa Zastrzeżenia patentowe 1. Reaktywny układ ochronny do ochrony nieruchomych lub ruchomych obiektów (1)

przed zagrożeniami (3) powodowanymi przez ładunki kumulacyjne, ładunki tworzące pociski albo pociski podkalibrowe, który może być usytuowany w odstępie na skierowanej ku zagrożeniu (3) stronie przeznaczonego do ochrony obiektu (1), z co najmniej jedną powierzchnią ochronną (4) usytuowaną pod kątem 5 (2) nachylenia względem kierunku zagrożenia,

przy czym ta powierzchnia ochronna (4) ma: skierowane ku zagrożeniu (3), ciągłe przednie pokrycie (5), skierowane przeciwnie względem zagrożenia (3) i leżące w odstępie do przedniego pokrycia (5) tylne pokrycie (9, 10), oraz 10 co najmniej jedną nieruchomą lub ruchomą reaktywną warstwę pośrednią (11) między przednim pokryciem (5) i tylnym pokryciem (9, 10),

znamienny tym, że co najmniej jedna reaktywna warstwa środkowa (11) ma wiele wytłumionych ze wszystkich stron reaktywnych powierzchni częściowych (4A) składających się 15

23

każdorazowo z co najmniej jednego pola (7) materiału wybuchowego; oraz przy detonacji reaktywnej powierzchni częściowej (4A) co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej (11) z przedniego pokrycia (5) jest wybijana i przyspieszana powierzchnia częściowa (5D) odpowiadająca wielkości detonowanej reaktywnej powierzchni częściowej (4A), w celu interakcji z zagrożeniem. 5

2. Układ ochronny według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że tylne pokrycie (9, 10) ma układ (10) do wyboczenia, który jest ukształtowany w

sposób ciągły na wielu reaktywnych powierzchniach częściowych (4A) co najmniej jednej reaktywnej warstwy środkowej (11). 10

3. Układ ochronny według zastrzeżenia 1 albo 2, znamienny tym, że reaktywne powierzchnie częściowe (4A) co najmniej jednej reaktywnej warstwy

środkowej (11) są bocznie wytłumione za pomocą warstw oddzielających (8). 4. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, 15

znamienny tym, że reaktywne powierzchnie częściowe (4A) co najmniej jednej reaktywnej warstwy

środkowej (11) mają co najmniej dwie warstwy z wytłumionymi bocznie ze wszystkich stron polami (7A, 7B) materiału wybuchowego.

5. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, 20

znamienny tym, że zajęcie powierzchni co najmniej jednej warstwy ochronnej (4) z wytłumionymi

reaktywnymi powierzchniami częściowymi (4A) wynosi około 50% do około 100%.

6. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, 25

znamienny tym, że kąt (2) nachylenia między co najmniej jedną powierzchnią ochronną (4) i

kierunkiem zagrożenia leży w zakresie od około 30° do około 70°. 7. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że 30 między reaktywną warstwą środkową (11) i tylnym pokryciem (9, 10) jest

usytuowana warstwa pośrednia (36). 8. Układ ochronny według zastrzeżenia 3, znamienny tym, że między reaktywną powierzchnią częściową (4A) i tłumiącą ją w kierunku bocznym 35

warstwą oddzielającą (8) leży co najmniej częściowo warstwa graniczna (13) do wpływania na odbicia warstwy granicznej.

9. Układ ochronny według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, znamienny tym, że ten układ ochronny ma co najmniej dwie usytuowane w kierunku zagrożenia jedna 40

za drugą powierzchnie ochronne (4) z usytuowanymi w postaci pasków reaktywnymi powierzchniami częściowymi (4A), przy czym paski reaktywnych powierzchni częściowych tylnej powierzchni ochronnej są usytuowane jako przesunięte względem pasków reaktywnych powierzchni częściowych przedniej powierzchni ochronnej. 45

10. Układ ochronny według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, znamienny tym, że ten układ ochronny ma co najmniej dwie usytuowane w kierunku zagrożenia jedna

za drugą powierzchnie ochronne (4) z usytuowanymi w formie szachownicy reaktywnymi powierzchniami częściowymi (4A), przy czym te reaktywne 50 powierzchnie częściowe tylnej powierzchni ochronnej są usytuowane zasadniczo

24

jako przesunięte względem reaktywnych powierzchni częściowych przedniej powierzchni ochronnej.

11. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że wiele powierzchni ochronnych (4) jest usytuowanych względem siebie na zasadzie 5

żaluzji i/lub pod kątem względem siebie. 12. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że reaktywne powierzchnie częściowe (4A) co najmniej jednej warstwy środkowej

(11) są obrotowe bądź mogą zostać przestawione w swoim nachyleniu. 10 13. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że reaktywne powierzchnie częściowe (4A) i/lub pola (7) materiału wybuchowego są

sprzęgnięte ze sobą pirotechnicznie. 14. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, 15

znamienny tym, że co najmniej jedna powierzchnia ochronna (4) ma osłonę lub obudowę i/lub tworzy

jednostkę modularną. 15. Układ ochronny według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że 20 pola (7) materiału wybuchowego są zaopatrzone w pirotechniczną lub mechaniczną

pomoc dla zapłonu.

Uprawniony: Geke Schutztechnik GmbH Pełnomocnik: mgr inż. Dariusz Mielcarski Rzecznik patentowy

25

26

27

28

29

30

31