15
N o <( z

Teatr im. Wojciecha · To111ek Skora/PORTFOLIO Fotogrufe w progrcimie ~oroert Rri

Embed Size (px)

Citation preview

N

o <(

z

Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego

62 - 800 Kalisz, pl. Bogusławskiego 1 centrala: tel. (0-62)° 502 32 22 sekretariat: tel. (0-62) 502 32 OO, fax (0-62) 502 45 61 irPpresariat: tel. (0 62) 502 33 83 www.teatr.kalisz.pl [email protected]•sz pl

kasa biletowa: tel. (0-62) 502 46 10, 502 32 22, w. 135

Dyrektor Robert Czechowski

Zastępca dyrektora Mariusz lubyk

Kierownik literacki Paweł Kam:za

Redcikc.jd progrdmu MegC:..1ler.) Cajdler

Pro1ekt • opr Jc.ow;.mie gr Jńc..me plekdtJ i progrnmt. Wojc.iec.t-, StefJnidk 1 TomJsz Wolf'

Fotograf.J na c.:1Ładc.e 1 pl..1kdc.ie To111ek Skora/PORTFOLIO

Fotogrufe w progrcimie ~oroert Rri<owsk; 'Wojc.1ec.ti Stefaniak, zdjęcie autorki za5oby intc>rr~towe

W pro:-iram'e wykorzystano fr<qnMty książki Clarissy 1>•1koli Estes, Biegnqca z wilkam1, Poznan 2001

l>rawa c. ... !orsKie e.i~orki ' tŁL T"aczki rPprl'zertll)e w Polsce> Agc>neja Dra'T'atu • Teatru w Su;ejówku <6. AD•T

Dn„k: biklad Ust ig Po1ig•aticzrych 't:"= W

Specjalne podziękowania dla Panów Tomka Sikory i Andrzeja Zycha/PORTFOLIO

o.o"uSia ·· v,::4 · "'~~ ~~~ ,·~ ' ' \'$.

.'_§, \\i(\\ ;t„_

'.~! "'' „ "" \ \\~\ .1 t" ' ~)' "-·~-._'i;::

· -~~ee;:,_~~ POLSKA PRAPREMIERA- 1 MAJA 2004

Dea Loher REŻYSERIA: NORBERT RAKOWSKI CHOREOGRAFIA: WITOLD JUREWICZ SCENOGRAFIA: WOJCIECH STEFANIAK

przekład: Karolina Bikont ~3_i2g~i~TA KRZEMIEŃ

KOMPOZYCJE VIDEO: SZYMON K. KAPENIAK ANIMACJE: KAMIL POLAK

asystentka reżysera: Izabela Soroka

REŻYSERIA ŚWIATEŁ: PIOTR PAWLIK

inspicjentka, suflerka: OPRACOWANIE MUZYCZNE: Elżbieta Kaczmarek NR I DAMIAN NEOGENN LINDNER

c -, o

"C

en ~

ł-

z L&J

UJ

-::::>

c.Q~

~

LL

< c:::

...., U

J L

a.Jo

-1...'.J N

z

O::>

<

z

z L1-L1-

10

>-

I O

l

~~

c.Q~

oca z~

-_

J

Vl ca

....::

.2 ~c

ł~ C

D

IG

.,.._ _______ Występują:

Sinobrody - Jerzy Pożarowski (gościnnie)

Niewidoma - Izabella Piątkowska, Izabela Chlewińska*

Julia - Lena Kowalska (gościnnie), Barbara Durczak*

Anna - Izabela Soroka, Sandra Hirsz (gościnnie)

Judyta - Małgorzata Kałędkiewicz, Magdalena Witwicka (gościnnie)

Tanja - Izabela Noszczyk, Bożenka Jurewicz*

Ewa - Katarzyna Strojna, Monika Bieniek*

Krystyna Agnieszka Kubies.

„ tancerki Teatru Tańca - Alter

ustynia to miejsce, gdzie życie jest niezwykle skondensowane. Korzenie roślin wyko­rzystują wodę do ostatniej kropli, a kwiaty, by nie tracić wilgoci, pojawiają się tylko wcześnie rano i późnym popołudniem. Życie na pustyni nie jest okazałe, ale zachwyca­jące, a większość tego, co się rodzi, zostaje pod ziemią. Tak jak życie wielu kobiet.

Pustynia nie jest żyzna i bujna jak puszcze i dżungle. Jej formy życia są intensyw­niejsze i bardziej tajemnicze. Niejedna z nas żyła jak pustynna roślina: ledwo widoczna na powierzchni, pod ziemią rozrośnięta.

Dusza kobiety mogła wywędrować na pustynię dlatego, że z nią współbrzmi, ale też i dlatego, że zagnały ją tam minione okrutne przeżycia albo nie· pozwalano jej rozwijać się na powierzchni, nad ziemią. Często więc kobieta ma poczucie, że żyje na pustko­wiu, gdzie rośnie najwyżej jakiś jeden kaktus z jednym pięknym czerwonym kwiatem, a w promieniu pięciuset mil nic, tylko piach. Ale kobieta, która przejdzie pięćset jeden mil, coś znajdzie.

Nie daj się zwieść. Wróć. i stań pod tym jedynym czerwonym kwiatem, a potem idź prosto przed siebie, pokonaj tę ostatnią najcięższą milę. Podejdź do starych drzwi i za­pukaj w nie. Wejdź do jaskini na wysokiej górze. Wpełznij przez okienko snu. Przesiej piach na pustyni i zobacz, co znajdziesz. Tylko tyle musisz zrobić.

Clarissa Pinkola Estes

--~--

-

Q

klasztorze w dalekich górach zakonnice w białych habitach przechowują pukiel włosów z brody. Jak się znalazł w klasztorze, nikt nie wie. Mówią, że to zakonnice pochowały szczątki jej właściciela, bo nikt inny nie ważył się ich dotknąć. Nie wiadomo, po co zakonnice przechowują tę dziwną relikwię, ale tak jest. Znajoma mojej znajome) widziała ją na własne oczy. Powiada, że broda jest w kolorze indygo. Ciemnoniebieska jak ciemny lód na jeziorze, granatowa jak nocne cienie. Broda ta należała niegdyś do człowieka znanego jako Sinobrody, który, jak mówią, był upadłym czarownikiem, olbrzymim mężczyzną Łasym na kobiety.

Clarissa Pinkota Estes

roczna historia rycerza Sinobrodego Gilles de Rais, zwany rycerzem Sinobrodym, a także świętym potworem, fran­

cuskim Drakulą, urodził się we Francji w 1404 roku w rodzinie bretońskiej szlach­ty. Dzięki intratnemu małżeństwu stal się szanowanym obywatelem i jednym z najbogatszych ludzi Francji. Brał udział w wielu bitwach, walcząc u boku Joan­ny d'Arc. W roku 1429 w Reims król Karol VII mianował go marszałkiem Francji. Cztery lata później rycerz Sinobrody odmówił jednak służby ojczyźnie i rozpoczął nader rozrzutny tryb życia. W ciągu zaledwie kilku lat roztrwonił cały majątek. Próbował swych sił w alchem1i, chcąc wyprodukować złoto, jednak największą jego miłością była magia. Aby osiągnąć wyższy stopień wtajemniczenia, Gilles zlożyl diabłu ofiarę z dziecka. Nie przyniosło to jednak oczekiwanych rezultatów, a jedynie radość z zabijania. Z czasem tak zapamiętał się w tych zbrodniach, że powód, dla jakiego to robił, zszedł na dalszy plan. Największą przyjemność sprawiało mu patrzenie na konające ofiary. Byt sadystą, rozpruwał brzuchy cię­żarnych kobiet i wyjmował z nich płody. Uwielbiał tarzać się w krwi swych ofiar. Byl nekrofilem, pieścił i całował psujące się ciała zamordowanych. Zmaltretowane zwłoki pokazywał przyjaciołom, zadając pytanie, która śmierć była najpiękniej-sza.

W roku 1440 przed biskupem z Nantes odbył się sąd nad marszałkiem Gillesem. Udowodniono mu 140 mordów! Większość ofiar Sinobrodego to dzieci w wieku pomiędzy siódmym a piętnastym rokiem życia, w szczególności chłopcy.

Gilles został skazany na śmierć przez powieszenie, a następnie spalenie na sto­sie. Przed egzekucją błagał w rozpaczy o litość.

ewna kobieta, inteligentna i utalentowana, opowiadała mi o swojej babci ze Środkowego Zachodu. Według babci najlepszą rozrywką było pojechać pociągiem do Chicago, założyć wielki kapelusz i, spacerując po Michigan Ave­nue, oglądać wystawy i zadawać szyku w roli eleganck1ej damy. Z konieczności czy zrzą-

• dzeniem losu wyszła za mąż za farmera. Osiedli wśród bezmiaru pól pszenicznych, gdzie zaczęła usychać i więdnąć w schludnym małym wiejskim domku, dużym w sam raz dla niej, dz1eci i męża, jak Pan Bóg przykazał. Nie miała już czasu na tamto „frywolne" ży­cie, które kiedyś wiodła. Miała za dużo dzieci. Za dużo „babskich zajęć".

Pewnego dnia, wiele lat później, wyszo­rowawszy uprzednio na kolanach podłogi

w kuchni i w salonie, założyła swoją najlepszą jedwabną bluzkę, zapięła długą spódnicę, a na głowę włożyła og~omny kapelusz. Przy­stawiła sobie strzelbę męża do ust i pocią­gnęła spust. Każda kobieta wie, dlaczego wcześniej wymyła podłogi.

Clarissa Pinkola Estes

ea Loher urodziła się w 1964 roku w Traunstein, uzdrowiskowej miejscowości w Górnej Bawarii, o której atmosferze pisała, że jest „uciskająca i bigoteryjna, i zwyczajnie żrą­ca". W Monachium studiowała germanistykę i filozofię, a dramatopisarstwo w Hochschule der Kunste pod kierunkiem Heinera Mullera i Tankreda Dorsta w Berlinie, gdzie mieszka i pracuje do dnia dzisiejszego. Za namową swych profesorów już w czasie pierwszego semestru (1990) zadebiutowała dramatem „Przestrzeń Olgi", za który otrzymała rok później nagrodę teatru Volksbuhne w Hamburgu, a w 1993 została laureatką Playwrights Award from the Royal Court Theatre w Londynie. W tym samym roku jej kolejna sztu­ka „Tatuaż" wyróżniona została prestiżową nagrodą Goethe Institut podczas Festiwalu Dramaturgii „Stlickemarkt" w Mullheim. Później powstały: „Lewiatan" - 1993, „Obcy dom" - 1994, „Sinobrody - nadzieja kobiet" - 1997, „Adam Geist" - 1998, „Manhat­tan Medea" - 1999, „Trzeci sektor" - 2001. Dea Loher jest również laureatką nagrody F. Schillera, J.M.R. Lenza, Nagrody Literackiej w Hanowerze, Dramaturgicznej w Mull­heim. Najważniejsze czasopismo teatralne niemieckiego obszaru językowego „Theater Heute" dwukrotnie przyznało jej tytuł Autorki Roku.

Dotychczas w Polsce wystawione zostały trzy dramaty Dei Lo­her: „Przypadek Klary" (lub w innej realizacji: „Stosunki Klary") w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, w Te­atrze Polskim we Wrocławiu oraz Rozmaitości w Warszawie, „Niewina" w Starym Teatrze w Krakowie oraz „Tatuaż" w krakowskim Stowarzyszeniu Teatralnym - Łaźnia.

Dea Loher bierze społeczeństwo pod poetycką lupę. Jej dramaty to niezwykły zapis zagubienia człowieka i poszukiwania sensu egzystencji. Swą bezkompromiso­wą obserwację otaczającej ją rzeczywistości wyraża własnym, niezwykle błyskotliwym stylem pisarskim, jej język, zbliżony w tonie do konwersacji, można określić jako analityczny, penetrujący i przenikliwy, jednocześnie naładowany wielką siłą emocjonalną i wrażliwą obrazowością.

W swej twórczości wciąż szuka nowej formy teatru. Realizacje jej sztuk przekraczają ramy sceny, często przeradzając się w widowiska multimedialne.

inobrody w literaturze i muzyce . Sinobrody stał się bohaterem utworów muzycznych i literackich.

Najbardziej znane spośród nich to:

„Zamek Smobrodego", psychoanalityczna baśń-opera Beli Bar­toka, skomponowana do libretta Beli Balazsa. Tytułowy Sinobrody to demoniczny, wielokrotny morderca, który musi zabijać wszyst­kich, których kocha.

Tematem operetki „Sinobrody" Jacques'a Offenbacha jest wielokrotny wdowiec, który kolejno morduje swoje żony, ukry­wając ich zwłoki w jednej z komnat zamczyska. Demoniczny temat je~t tu jednak potraktowany z humorem.

Charles Perrault, autor popularnych bajek, ma w swym dorobku ba~ń pt. „Sinobrody", opowiadającą dzieje okrutnego wdowca.

Temat Sinobrodego podejmowali także pisarze, m.in. Kurt Vone­gout oraz Max Frisch. Opowiadanie tego ostatniego stało się kanwą filmu pt. „Sinobrody" Krzysztofa Zanussiego.

hociaż na codzień żyjemy w różnych strukturach, prawdziwa nadz1eja prze­nosi nas ponad rozczarowanie i bezna­dzieję. Jeśli w takim życiu coś wydaje się nie mieć sensu, czy tez nie mieć szans na powodzenie, to i tak ~ mając nadzieję - możemy coś urzeczywist­nić.

Cl'larles Taylor

Co jest przeciwieństwem nadziei? Rozpacz. Kiedy rodzi się rozpacz? Wte­dy, gdy nasze oczekiwania - i to uza­sadnione - nie są realizowane. Rodzą się pretensje do losu, do Boga, ale wy­daje się, że mimo wszystko w rozpa­czy - bez względu na to, czy będzie się ona wyrażala w krzyku, czy tylko w niemym bólu - jest jeszcze iskra na­dziei, która może rozpalić w nas jak1ś bunt.

Władysław Stróżewski

Nadzieja, która nie liczy na coś konkretnego, jest naturalnie bardzo bliska innej cnocie milości, która nie jest wyrachowana. Milości, która na nic nie liczy, ryzykując wszystkim c- nie oczyszcza: nic już nie zostaje, a jednak jest to największa nadzieja z możliwych.

Krzysztof Michalski

Wybrane myśli z „Debaty o nadziei" opubli­kowanej w Tygodniku Powszechnym 3 grud­

nia 2002

MTS Notebook o. Kalisz ul. Częstochowska 25/11 tel. (062) 7675444 [email protected]

LAURENT M A T R X

salon fryzur ul. Śródmiejska 35, 62-800 Kalisz, tel.62/7570333

PRZYJACIELE TEATRU

Pani Halina Sroczyńska

Państwo Urszula i Sławomir Jakubowscy

FABRYKA WYROBÓW RUNOWYCH „RUNOTEX" S.A. • PRZEDSIĘBIORSTWO ENERGETYKI CIEPLNEJ S.A. KALISZ • BANK HANDLOWY W WARSZAWIE • FIRMA BUDOWLANA ANTCZAK • BZ WBK • RAIFFEISEN BANK POLSKA S.A. • PKO BP • BANK PRZEMYSŁOWY S.A. • NESTLE POLSKA S.A. - PRODUCENT WY­ROBÓW MARKI „WINIARY" • HELLENA • ZAKŁAD GAZOWNICZY KALISZ • ENERGETYKA KALISKA S.A. • PRZEDSIĘBIORSTWO WODOCIĄGÓW I KANALIZACJI • PRZEDSIĘBIORSTWO OCZYSZCZANIA MIASTA EKO • JERZY I TOMASZ WYPYCHOWIE - „TOMI" • IMPROVEX S.C. • ZAKŁADY PRZEMYSŁU JEDWAB­NICZEGO „WISTIL'' S.A. • JEMAR • PIEKARNICTWO I CUKIERNICTWO - TOMASZ PAWLAK • ZAMRA­ŻALNIA I DOJRZEWALNIA OWOCÓW - WIKTOR TYC • AMI - MIKSTAT • S-NIA MLECZARSKA „LAZUR" • FIRMA HANDLOWA „ALMA" • TESCO • KALISZ • OPTIMAL - TECHNIKA GRZEWCZA I SANITARNA • HURTOWNIA WĘDLIN „HAPA" • HOTEL CALISIA • RESTAURACJA NOT - KAMILA SYPNIEWSKA • KA­WIARNIA MUZEALNA - ROMUALD BARTOSIK• IRENA I JÓZEF KRĄŻYŃSCY • PIOTR ŁYSZCZAK - ZAKŁAD RZEŻNICZO-WĘDLINIARSKI • AWW WAWRZYNIAK • OKRĘGOWA SPÓLDZIELNIA MLECZARSKA - KALISZ • HOURSE GROUP SP. Z O. O. • JAM ALU - DANUTA I MAREK WASIKOWIE • RESTAURACJA KTW -

Patronat medialny:

®

portdl r•Qlondlnl,J

JANINA MATUSZCZAK • GRUNTPOL • ALIANT

KWIATY:

PAŃSTWO KRYSTYNA I ROBERT GARBACZOWIE

J. CZ. KLIMCZAKOWIE JADWllGA I WITOLD ŚNIOCHOWIE ELŻBIETA I STANISŁAW TYCOWIE

BILETERKI UBRAŁY FIRMY MVD COLLECTION I VERA MONI, A PRACOWNIKÓW OBSŁUGI TECHNICZNEJ GALLECH Z KRAKOWA

IC 106.4/m

~ eBilet ka'.LiSft-8 rodk.·""""""