Het was vrijdagavond, we waren de hele dag bij mijn moeder geweest. Om het goed te maken met haar, omdat we niet op haar verjaardag geweest waren. Ze had het écht niet leuk gevonden maar wij waren echt erg druk met het regelen van van alles en nog wat. Nu waren we alleen en stonden we op het balkon, hadden de radio hard aangezet.

Ik was zenuwachtig..want ik wou dit al zo lang doen. Voorzichtig pakte ik Alex’s handen vast. Ik keek hem in zijn ogen en wist dat dit het moment was. Nu moest ik het doen.

Ik ging op mijn knieën en toverde een doosje uit mijn broekzak. Alex sloeg zijn hand voor zijn mond. ‘Lieve Alex, ik weet dat ik met niemand anders gelukkig kan worden. Ik ben zo gek op je en weet zeker dat ik dit voor niemand anders kan voelen. Voor mij ben je de ware, wil je met me trouwen?’ vroeg ik, er klonk een zenuwachtig iets in mijn stem. Gespannen wachtte ik op antwoord.

‘Nou?’ vroeg ik, ik werd helemaal warm. ‘Natuurlijk! Heel graag Nathan.’ zei hij en hij sloeg zijn armen om mijn middel. Het voelde zo goed, ik heb nooit geweten dat je zo verliefd kon zijn..

De verloving werd gevierd en het werd nog een leuke avond, die afgesloten werd met een intieme zoen. We zijn echt voor elkaar gemaakt, was het zinnetje dat continu door mijn hoofd spookte.

De volgende morgen nam ik een ontspannen douche. Ik wou vandaag nog trouwen, zo snel mogelijk. Alexander had wat yoghurt met fruit cheerios gemaakt. ‘Welke naam nemen we trouwens allebei aan?’ vroeg ik. ‘Ik denk dat we beter Diaz dan Appeltjes kunnen heten.’ glimlachte Alexander. ‘Ja? Oké, dan word jij vandaag dus Alexander Diaz. Het klinkt onwijs mooi.’ zei ik met een zachte stem. Ik voelde me zo gelukkig! Vandaag was waarschijnlijk de mooiste dag van mijn leven. ‘Ik vind het ook prachtig klinken.’ zei Alex.

Na het ontbijt besloot Alexander een bad te nemen. Ik zou alles regelen. Binnen een halfuur had ik het catering bedrijf, de huwelijksboog, de stoelen en de taart geregeld. Nu moest ik alleen nog de gasten bellen en de stereo van boven naar beneden zien te halen. Snel belde ik mijn moeder die schrok van het nieuws. We hielden het klein dus we nodigden alleen familie en wat vrienden uit.

Om half twee kwamen alle gasten. We dronken gezamenlijk een kopje thee en daarna was het moment aangebroken.

De gasten namen plaats en Alex zei nog wat lieve, gemeende dingen tegen me. ‘Mijn liefde voor jou is zo oprecht, Nathan..’ zei hij nog voordat het echt begonnen was. Dat gaf me een geweldig gevoel.

We legden beiden de gelofte af en de gasten keken elkaar aan. Ik denk dat ze het heel erg mooi vonden. Ik had vroeger nooit gedacht dat ik zou trouwen met iemand van hetzelfde geslacht. Maar het homoseksuele heeft dus altijd in me gezeten. En ik ben er trots op!

Het was aan de tweeling om de ringen te brengen, eerst stond Dave op om die naar mij te brengen. Voorzichtig schoof ik hem om Alex ringvinger. ‘Ja ik wil.’ zei ik.

Snel gaf Yuri de ring aan Alex en ging weer zitten. ‘Ja, tot de dood ons scheid.’ zei Alexander en hij keek diep in mijn ogen. Z’n ogen twinkelden, wat mij weer een kriebel in mijn buik gaf. Die ring, hij straalde zo mooi in het licht van de zon. De gasten gaven een applaus.

Nu was het tijd voor de kus. En ik meen het, hij heeft me nog nooit met zoveel passie een kus gegeven. Alleen daarom was het al perfect. Ik was blij dat mijn familie me zo steunde, zo normaal deed over mijn homo-zijn. Dat voelde erg fijn.

De gasten stonden op en begonnen te klappen. ‘Geweldig!’ riep Sara, haar ooghoeken vulde zich met tranen, viel me op. Ik gaf haar een knipoog en fluisterde ‘i love you’. Ze kon mijn lippen lezen en glimlachte door haar tranen heen. ‘Bedankt iedereen.’ zei ik. ‘En nu is het tijd voor taart!’ zei Alexander. ‘Mm..die gaat er wel in.’ zei Yuri lachend.

Samen liepen Alex en ik naar de taart hij sneed een mooi stuk aan en voerde mij een hapje. Zo romantisch! En zo lief. ‘Heerlijk.’ zei ik en liet de smaken mijn mond binnendringen. Iedereen liep op ons af en kreeg een stukje taart.

Het werd echt een geweldige en onwijs gezellige dag. Ik praatte wat bij met mijn broertjes en stiefvader. En Alexander babbelde wat met mijn moeder.

Er werd gelachen, mensen vertelden van alles aan elkaar en het was echt zó gezellig. Zo fijn omringd door alle mensen die me dierbaar zijn. De band tussen mijn moeder en mij zal altijd grandioos blijven. Na alles wat we samen hebben meegemaakt. Natuurlijk spookte Goofy, mijn biologische vader, vandaag door mijn hoofd. Maar ik liet het mijn dag niet verpesten. Stiekem hoopte ik dat hij van de aardbodem zou verdwijnen. Hij had ons al genoeg ellende bezorgd.

Mijn moeder had richting de avond nog een verassing. Ze had een limousine gehuurd en we mochten uit eten in een super chique hotel en daar ook overnachten. ‘Super mam, je bent echt een schat.’ had ik gezegd, ik had haar even stevig beet gepakt en in haar oor gefluisterd dat ze de belangrijkste vrouw in mijn leven was. En dat maakte haar weer emotioneel. ‘Lekker mannetje van me.’ zei ze. ‘Maak er wat moois van lieverd.’ voegde ze er aan toe. ‘Thanks mom.’zei ik nog en stapte in de auto.

De volgende dag was weer zonnig, gister avond, nee, gister was echt geweldig geweest. We hadden zoveel gepraat en we hadden het zelfs over adoptie. Nouja, zelfs, we hadden eigenlijk voor het huwelijk al contact gehad met het bureau. Daarom kon ik de verjaardag van mijn moeder ook niet bijwonen. De gedachte van een kleintje leek zo mooi, maar we durfden het toch niet echt en hielden er maar over op.

Na het avond eten deed ik de afwas. Ik dacht steeds na over de keuze van adoptie. Totdat Alex iets zei. ‘We moeten het gewoon doen Nathan, we kunnen dit, ik wil met jou heel graag een kind opvoeden. We kunnen zelf nooit kinderen krijgen, dus waarom zouden we wachten?’ vroeg hij. Ik draaide me om en omhelsde hem. ‘Je hebt gelijk. Ik ga meteen bellen.’ zei ik en droogde mijn handen af.

Het gesprek verliep soepel, de vrouw had al onze papieren al dus het was alleen een kwestie van een contract ondertekenen. ‘We willen graag een baby adopteren zodat we een goede band op kunnen bouwen met het kindje.’ zei ik. De vrouw snapte dat en zei dat ze het kindje morgen al kon brengen, dan moesten we meteen de papieren tekenen en dan was het van ons. ‘Super! Tot morgen.’ zei ik. Ik draaide me om en sprong in Alex zijn handen. ‘We mogen wel opschieten, ze komt het kindje morgen om tien uur brengen.’ zei ik en ik voelde me zo intens gelukkig.

Die avond nog werd de lege kamer in huis geverfd door mij. Alex legde het laminaat. We hadden snel alles nog kunnen inkopen omdat het weekend was. We hadden voor dat we begonnen waren wel al wat meubeltjes online besteld. Die werd morgen in alle vroegte besteld. Toen het kamertje gelamineerd was en geverfd, stonden we daar in de lege kamer. Alex streelde mijn wang. ‘We krijgen een baby.’ zei hij dromerig.

We konden het beide niet geloven en zette onze wekkers om zes uur. Hoe eerder we nu sliepen, hoe eerder het morgen was!

De volgende morgen nam Alex zoals gewoonlijk een bad. Hij hield ervan. Ik nam een snelle douche, het kon mij niet snel genoeg gaan ik was zo benieuwd. Wat voor geslacht had het kindje, hoe zag het eruit. Wat zijn of haar achtergrond is.

Nadat we hadden getekend voor de meubels lieten we ze ook door hun in elkaar zetten op het kamertje van de baby. Alex maakte vruchtenyoghurt als ontbijt. En ik at snel mijn bordje leeg. Ik wou zo graag naar buiten! De afwas was snel gedaan en ik ging alvast buiten klaar staan.

Alex betaalde gauw wat openstaande rekeningen zodat niets iemand tegen kon houden dat kindje bij ons te brengen. En ja hoor, om 10 uur precies reed er een blauwe auto de straat in.

Nadat we allebei onze handtekening hadden gezet gaf de vrouw het kindje aan Alexander. ‘Wat is hij mooi, we noemen je Bentley.’ zei hij en keek naar mij. Ik knikte en begon tegen hem te praten. ‘Heb jij zulke mooie ogen? Groene! En zwarte haartjes net als ons. En je hebt bijna de zelfde huidskleur als Alex, weet je dat. Wat een schatje hé, Alex.’ zei ik. ‘En hij is van ons. Welkom in ons midden Bentley.’

Alex gaf Bentley aan mij en ik begon hem voorzichtig te knuffelen. Wat een geweldig gevoel! Ons kindje. De vrouw van het adoptiebureau had verteld dat het kindje van een tienerstel was, het was een ongelukje. En ze stelde het kindje ter adoptie. ‘Dat zal vast erg moeilijk voor ze zijn, maar we zullen goed voor hem zorgen.’ zei ik en wiegde hem in mijn armen heen en weer.

Binnen maakte ik een badje voor hem klaar. Hij keek zo lief naar me, ik wisselde afentoe een blik met Alexander en dan lachte hij naar me. ‘Wat een plaatje hé.’ zei hij. Ik knikte weer.

Ik maakte een flesje klaar en Alexander voedde Bentley. Hij lag zo lief in zijn armen, zo klein, zo schattig. ‘Ik leg hem zo wel op bed, dan kun jij je moeder bellen.’ zei Alexander. ‘Bedankt.’ zei ik. En ik gaf hem een kus op zijn wang, daarna ook een aan Bentley.

Ik vertelde mijn moeder het grote nieuws en ze kon haar oren niet geloven. Ze was oma geworden. Ze was trots, zei ze. En ze vond het meteen niet meer erg dat ik niet op haar verjaardag was geweest, want ze wist nu dat we toen al met adoptie bezig waren. ‘Kom je gauw eens naar hem kijken? Hij heet Bentley.’ zei ik trots. ‘Heel gauw.’ zei ze en na een paar lieve woorden hingen we op. Alex riep me.

Terwijl Bentley in zijn wiegje lag, pakte hij me eens goed vast. ‘Ik ben zo gelukkig met jou.’ zei Alexander. ‘En ik met jou.’ zei ik. Zachtjes begon Bentley te pruttelen. ‘En hij, hij is ook gelukkig.’ zeiden we tegelijk.

Hee peepz!Ik hoop dat jullie het een leuke update vonden?Ik-perspectief is weer eens wat anders. Misschien ga ik het vaker doen als het jullie bevalt! Haha.Nou vanaf nu begint het rondje van gezinnen weer opnieuw.Tot de volgende update!X Liefs, Megan.