Het was woensdagmiddag, de zon scheen. En er was Joshua toch iets gebeurd! Noëlle had opeens voor zijn neus gestaan. Na zijn vertrek van huis had hij zoveel aan haar gedacht. Ze was zó mooi. Zo’n mooi mens. Hij pakte haar vast en zoende haar. Wat was het fijn dat ze er was!

Ze nestelde zich samen op de grond, Noëlle legde haar arm op Joshua’s buik.Vlinders fladderde niet alleen in hun buik, maar ook om hun heen.

Joshua was helemaal niet het type jongen voor een relatie, meer voor wat scharrels. Ookal had hij een familie wens, hij was naar de universiteit gegaan voor zijn broer én de feestjes. Zijn specialisatie Filosofie vond hij tot nu toe nog maar saai.

‘Josh?’ vroeg Noëlle.

‘Ja?’

‘Ik ben verliefd op je.’ fluisterde ze zacht.

‘Ik vind jou ook hartstikke leuk. Maar het kan gewoon niet. Je zit nog op het VO en de Universiteit is zo anders.’

‘Maar lieverd, zo gauw als ik kan kom ik hier heen. Dat beloof ik je. Ik mis je. Ik wil bij je zijn.’ zei ze met een lach maar toch met tranen in haar ogen.

Joshua dacht na.Haar vlechtjes, haar aparte gezichtje. Ze was zo lief!Noëlle stond op.‘Ik moet gaan. Ik zie je gauw weer? We bellen.’‘We bellen.’ antwoordde Joshua en kuste haar.

En weg was ze.

Een maand later…

Noëlle de Bruin en haar beste vriendin Marsha Bruinig stonden voor de H&M in Abordale.

‘Ik ben zo zenuwachtig, maar zo kan ik me niet vertonen.’ zei Noëlle.

‘Echt tof dat we dit met z’n tweetjes kunnen doen.’ lachte Marsha.

Ze liepen de winkel binnen.

Samen speurde ze de hele H&M af voor dat éne leuke setje, dat bij hun paste.

Samen liepen ze naar de pashokjes.

‘Ik hoop dat het me staat, want ik vind dit echt een leuk jurkje!’ riep Noëlle.

‘Mmm.. Ik weet niet. Dit setje, het is hip, het past bij me. Maar niét mijn kleur!’ Marsha schaterde het uit.

Even later stond Noëlle voor de spiegel.

‘Marsh! Het staat echt supeeeeeeeeer!’ riep ze blij.‘Die pumps! WAUW!’

Marsha boog haar hoofd uit haar pashokje.‘Nemen!’ lachte ze en dook weer terug om haar broek aan te doen.

Even later stond Marsha voor de spiegel.

‘Oh No..Kijk dan toch, super leuk maar. Nee, ik voel me er niet fijn in.’ jammerde Marsha.

Noëlle keek naar Marsha.‘Weetje, misschien moet jij je haar eens verven. Blond zou je goed staan.’

‘Denk je? Nou eerst ga ik maar eens iets léukers zoeken dan dit..’

Noëlle had al afgerekend en trok direct haar nieuwe setje aan.Ze gooide haar haar los en deed wat leuke make-up op.

Verbaasd keek ze naar zichzelf.‘Wow, een hele andere ik. Maar toch mezelf!’ lachte ze.

Marsha was razend enthousiast.

‘Nu moet jij blond!’

Marsha had eindelijk een leuk setje gevonden, wat rustige tinten met een mooie hals.Ze had Noëlle’s advies opgevolgd en maakte een leuke knot in haar haar.

‘Wauw Mars, ik had gelijk. Prachtige blondine!’ lachte Noëlle.

Buiten kletste de meiden nog even verder over hun nieuwe looks.

‘Ah, daar is de taxi al!’ zei Marsha.

‘Kom we gaan. Ik moet Josh’ gezicht zien als ie me ziet.’ lachte ze.

Al lachend stapte de meiden in de taxi.Noëlle gaf geld aan de taxi chauffeur.

‘Studentenhuis La Plaza.’ zei ze met een big smile.

De hele rit lachte de meiden en ze praatten over van alles.

Eenmaal aangekomen in het studentenhuis waren de jongens nergens te bekennen.Dat kwam mooi uit, konden ze mooi even een kamer opeisen en inrichten.De koffers werden uitgepakt, er werd gewacht op de jongens.

Noëlle keek om zich heen.

Joshua kwam net uit zijn kamer lopen, net terug van college.‘Noëlle?’ vroeg Joshua.

‘Joshua!’ riep ze blij en sprong in zijn armen.Ze overspoelde hem met kusjes.

‘Wat zie je er prachtig uit!’ riep Joshua.‘Blijf je hier?’

‘Ja. Ik kom hier ‘wonen’.’ lachte ze.

‘Dat is geweldig!’ riep Joshua.Hij pakte haar bij haar heupen.

‘Dat vind ik ook, nu kunnen we samen zijn wanneer we willen.’ zei ze dromerig en kuste Joshua nog eens.

Aan de andere kant van de boven verdieping kwam Jaiden net de trap op lopen toen hij oog in oog stond met een blondine. Waar kende hij haar toch van?

‘Jaiden!’ riep Marsha.

‘Uhh.. Marsha!’ riep hij nu lachend.

‘De enige echte. Nu met blond haar.’ lachte ze.

‘Ja ik herkende je al niet meteen!’

Nog nooit, nog nóóit had Marsha hem of iemand anders gezoend. Maar nu nam ze hem vol op de mond.

‘Ik vind je leuk.’ zei ze na de kus.

Jaiden pakte haar hand.

‘Ik jou ook, mooi meisje.’

Na een poosje flirten met de guys, zochten de meisjes een telefoon op. Noëlle belde de Administratie van de Universiteit en melde daar dat ze specialisatie Toneel had gekozen.

Marsha nam ook contact op met het kantoor en zij meldde dat ze Natuurkunde had gekozen omdat ze later graag wat in de wetenschap wou gaan doen.

Die avond nodigde Jaiden Marsha gelijk uit om gewoon bij hem te slapen, aangezien het op haar kamer zo stil en alleen was.

Marsha stemde gelijk in, ze vond het fijn om zo dicht naast hem te liggen.

En ook Noëlle mocht bij Joshua slapen, wat ze erg fijn vond.Het voelde zo veilig, warm en knus.

De volgende morgen was moeilijk wakker worden, ze kon wel uren in zijn armen liggen.Zijn prachtig gespierde armen.

‘Je moet naar college.’ lachte ze.

‘Weet ik, maar denk je echt dat Filosofie me iets uitmaakt? Ik doe het, maar ik vind het echt niet leuk.’

‘Gelukkig zijn we samen, dat maakt het leuker, hoop ik.’ lachte ze.

Lief!

Noëlle en Joshua hadden dit semester dezelfde tijden wat betreft colleges.

‘Ben je nu serieus in je pyjama naar college geweest?’ lachte Noëlle.

‘Ja, ik had echt geen zin om me om te kleden, niemand merkte het op.’ lachte hij.

‘Mallerd.’ lachte ze.

Het leven op de universiteit was niet makkelijk. Wel erg leuk!

Papers werden geschreven…

Er werd geleerd, ook in aparte omstandigheden.

‘Kunnen jullie alsjeblieft stoppen met zoenen en klef doen? Er proberen hier mensen te leren.’ lachte Joshua.

Er werd veel gegeten, ontbeten, geluncht en gedineerd…Alleen of met z’n tweeën.

Er werden opdrachten gemaakt, meestal erg pittig.

Er werd onwíjs veel gebeld met het thuisfront, want Rick en Fay vonden het maar wat stil in huis.

En er was ook tijd voor liefde..

En liefde…

En nog meer liefde?

En love..

LIEFDE!

En geflirt… ^^

Op een avond, had Marsha een verassing voor Jaiden…

Ze had het heel romantisch gemaakt, met kaarsen enzo..

Al ontdaan van haar kleding liet ze zich op bed vallen, Jaiden boog zich over haar heen en zoende haar, vol passie.

Nu was zíj aan de beurt, ze trok Jaiden’ zijn kleding uit en gooide het lang het bed.

‘I want ya.’ fluisterde ze in zijn oor.

‘Want ya to.’

‘Zéker?’ vroeg Marsha tussen wat zoenen door.

‘Absoluut.’ zei hij en snoerde gelijk haar mond weer.

En toen was het zo ver, voor beide de eerste keer!Wat pijnlijk, wat moeizaam, wat ongemakkelijk, wat fijn!

En het voelde zó vertrouwd.

Al weer een jaar of wat geleden. De sterren stonden goed. In dezelfde lijn geschreven. Ik kom van mars zij van venus. Het type van de goede flessen wijn en gesprekken met z'n tweeën. Kijken naar elkaar.

Diggy Dex ft. Anna Drijver – Wat doe je dapper.

p

Wisselen wat woorden. De goede lengte van de golven. Ze had een plot van onbevangenheid. Een leven zonder zorgen. Plus bovenal ook niemand nodig.

Ze maakte nog wat grappen. Op die foto waar ze lachten. Net toen iemand wilden zeggen tegen haar. Las ze m'n gedachten.

Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper. Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer. Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper.Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer.

Elk woord wat ze sprak. Net nog even anders dan ik van te voren dacht. Ik hou van orde zij van chaos. wilde in de middag iets afspreken. Zij liever ergens 's avonds. Het drukke leven van een jongen vrouw.

Ik paste wel in haar agenda.

Maar alleen als zij dat wou. Ja alles wat ik vond, vond zij ook. Maar precies weer andersom. Zo stralend als een kind van de zon. Het spelen met het leven. De vragen in haar blik. Bij m'n antwoord haalde ze de woorden uit m'n mond.

Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper. Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer. Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper.Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer.

Voor jou ja de dame in z'n doene. Kleiner hart van binnen. Dan haar mond doet vermoede. Zij komt uit de stad. Ik het dorp van hiernaast. Twee aparte werelden verenigd om vanavond. Vanavond na de ochtend slapend op het strand. Beide handen in elkaar liepen samen uit de hand. Ze keek me schalks aan, ik zei wat doe je dapper. Toen ik die woorden sprak. Begon ze hard te lachen.

Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper. Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer. Wat doe je dapper,doe je dapper,doe je dapper.Wat doe je dapper, doe je dapper, doe je dapper.Wat doe je dapper maar ik wil nog meer. Meer dan het blijft bij die ene keer.

De volgende morgen was moeilijk wakker worden. Examens. Maar de vorige avond had de 2J’s best wel overdonderd.

‘Lieverd ik moet nu echt wég.’ zei Jaiden en gaf zijn meisje een kus.

Marsha mompelde wat en gaf hem een kus.‘Succes lieverd.’

Jaiden had zichzelf net aan een beetje kunnen opfrissen.Zijn moeder had hem en zijn broer de hele tijd succes gewenst over de telefoon.

Hij dacht de hele tijd aan Marsha, en gister avond.Maar nu was het tijd om zichzelf te bewijzen.Wiskunde examen, here i come!

En Joshua, die was niet eens zenuwachtig.Hij snapte al die heisa niet.Hij had het toch goed gedaan?

Dan moest het Filosofie examen heus wel goed komen.Met goede moed liep hij naar het college gebouw.

Na twee uur waren ze dan eindelijk terug.Wat duurde die uurtjes lang zeg, al die vragen..

Maar mét resultaat!

Hun meisjes waren binnen al aan het wachten.Gespannen keken ze naar de gezichten van de tweeling.

‘En?’ vroeg Marsha.

‘Gehaald.’ zeiden ze tegelijk.

‘Met een 10!’ zei Joshua.

‘Ah ik ben zo trots op je.’ zei Noëlle.

‘Ja mijn slimmerd!’ riep Marsha en liet zich in Jaidens armen vallen.

Maar nu zat het examen van de meiden ook in de buurt te komen.Noëlle zocht nog wat ontspanning op door middel van schilderen, het portret van Joshua.

Maar na een klein halfuurtje moesten ook zij vertrekken.

En terwijl Jaiden net terug kwam uit college, die van het begin tweede semester.Kwamen de dames terug van hun examen.

En wat hadden ze het goed gedaan.

Terwijl Noëlle naar binnen liep, op zoek naar haar boyfriend.Bleven Jaiden en Marsha nog even staan.

‘Schatje ik ben zo trots op je!’ zei Jaiden.‘Ik weet nu al dat we samen een prachtige toekomst te gemoet gaan, beiden met een diploma.’ lachte hij liefjes, terwijl hij haar gezicht streelde.

Jaiden pakte haar hand.‘Lieve lieve lieve Marsha. Je bent een prachtvrouw, een super goede vriendin, een slim meisje. Je bent alles wat ik nodig heb, wat ik zoek in een lief. Ik heb jou lief. Ik vind je lief. En ik wou nog veel meer zeggen, en wat ik net zei zeg ik allemaal door elkaar, maar dat komt omdat ik helemaal ondersteboven van je ben en je mijn hart op hol doet slaan. Ik ben gek op je, en gek als ik je ooit nog zou laten gaan, dus liefje, wanna marry me?’ zei hij en hij werd er emotioneel van. Zachtjes drukte hij een kus op haar hand.

‘Natuurlijk lieverd! Ik wil je nooit meer kwijt.’ zei Marsha, ze kuste Jaiden.

‘Ik hou van je Marsh.’

‘Ik hou ook heel veel van jou, gekkie.’ zei ze en drukte een kus op zijn neus.

Voorzichtig schoof hij haar een ring om haar middelvinger.

‘De ring is prachtig.’ stamelde ze.

‘Hij haalt het niet bij jou schoonheid.’ fluisterde hij romantisch en zoende haar opnieuw.

Het stel stond nog minuten samen buiten, maar binnen ging er iemand kapot van de zenuwen. Joshua liep maar te ijsberen over hoe hij het zou doen, niet wetende dat zijn broer hem al was voor gegaan met het zelfde idee.

Langzaam hoorde hij het getik van de pumps van Noëlle op de gang.

‘Lieverd. Ik heb je overal gezocht.’ lachte ze.

‘Oh ik was gewoon hier wat aan het..chillen.’ lachte hij.‘Hoe ging je examen?’

‘Oh goed, afgesloten met een 10. Net als jij.’ lachte ze.

‘Super.’ zei hij en kuste haar op haar voorhoofd.

Voorzichtig pakte hij haar handen.

‘Lieverd. Nu je hier zo staat, zijn al mijn twijfels overbodig. Dat ik ooit heb getwijfeld of een man zoals ik wel moet trouwen, is flauwekul sinds ik jou ken. Je bent alles, mijn zonnetje, mijn soulmate, mijn vriendinnetje, mijn maatje. My everything. En ik heb alles voor je over. Ik wil gelukkig worden en een goede toekomst en die ga ik hebben als ik samen ben met jou. Want jij maakt me gelukkig.’

‘Je bent mooi, je bent prachtig, je bent alles wat ik nodig heb. Je bent slim, lief, aardig, zorgzaam, behulpzaam een topvriendin. We hebben het in het begin moeilijk gehad, maar ik weet dat mijn hart zonder jou maar een dode boel is. Je laat me zien waar ik voor leef, lieve schat. Ik wil met je trouwen, kinderen krijgen, samen oud worden. Je bent mooi van buiten, dat weet je lieffie. Maar ik ben gek op je innerlijk. Je maakt me helemaal gek als je naar me lacht. Ik kan op de rest niet nu komen..’ hij begon een beetje te stotteren.

‘Dus vraag ik je, mijn aller aller aller aller liefste schatje. Wil je mijn vrouw worden?’

‘Je bent zo lief!’ zei Noëlle met tranen in haar ogen.

‘Natuurlijk wil ik met je trouwen!’ joelde ze.

Gauw deed hij de ring om haar vinger en tilde haar op.

‘Ik zag je, ik wou je, ik heb je, ik hou je.’ zei hij snel.

‘Ik ben zo knettergek op jou,; zei Noëlle nu huilend.

Na dat de vrouwen bij waren gepraat over de huwelijksaanzoeken, nou dat duurde lang, begonnen ze maar weer met studeren.

En ook de mannen studeerden..

Ook het tweede semester van het eerste jaar werd er een hoop gegeten! :’)

BROERS.

Er werd samen ontbeten, de stelletjes nog steeds heel verliefd.

Er werd plezier gemaakt, de meiden waren inmiddels echt beste vriendinnen.

En er werd heerlijk uitgeslapen op de dag van het eindexamen eerstejaars voor de tweeling.

DUS NIET. Het examen begon om 5 uur in de ochtend al.

Op het balkon hadden de broers nog een goed gesprek.

‘We kunnen het broertje.’

‘Ja we kunnen het.’ zei Joshua.

En na een laatste knuffel vertrokken ze allebei naar het examen om het eerste jaar af te ronden.

De meiden waren net aan het ontbijten toen Jaiden en Joshua binnen kwamen lopen.

‘Hoe ging het?’ vroegen ze tegelijk.

‘Weer allebei een tien.’ lachte Joshua.

‘Jeetje, nou wij zijn zo ook aan de beurt. Hopen dat we ook slagen met een 10. Dat is namelijk dan weer 1.200 verdiend.’ lachte Marsha.

Na nog even kletsen gingen de jongens even boven wat ontspanning zoeken.Marsha en Noëlle waren intussen elkaar peptalks aan het geven, voor het examen.

Ruim op tijd vertrok Noëlle, door de sneeuw die er lag, naar haar examen.

En aan de late kant, rende Marsha door de sneeuw naar haar examen.

En om te vieren dat ze alle vier met een 10 over waren naar het tweedejaar, gingen ze maar even wat sneeuwpret maken.

Samen met Joshua maakte Noëlle een sneeuwpop.

En even later was ook Jaiden lekker in de sneeuw bezig.Wat zag het er leuk uit, die witte vlakte.

‘Zo, ik ben binnen even wat accecoires halen.’ lachte Noëlle.

Marsha en Noëlle kwamen haast tegelijk aanlopen, Marsha had even gedoucht, die was niet zo lekker geworden na het examen, hoofdpijn enz.

De sneeuwpop werd opgemaakt en zag er goed uit!

‘Ik ben enorm trots.’ lachte Joshua.

‘Anders ik wel.’ zei Noëlle.

‘Als jullie sneeuwpoppen al mooi worden, wat moeten jullie kinderen dan wel niet worden.’ lachte Marsha.

En met een hoop gelach, sloten ze het eerste jaar universiteit af.

HERDENKENIS

Al weet ik dat je veilig bentmijn hart wil er niet aandat je, die ik niet missen kanvoorgoed bent heengegaan.

Al weet ik dat je veilig bentverlost van alle pijnik kan mijn vragen niet meer kwijtkan nooit meer bij je zijnAl weet ik dat je veilig bentik zoek en vind je nietik vraag het aan een lege luchtof je mij hoort en ziet.

Al weet ik dat je veilig bentgeborgen bij de Heerde lege plaats blijft onvervuldik zie je hier nooit meer