1
SYLABUSY PRZEDMIOTÓW, KTÓRYCH NIE ZAMIESZCZONO W GŁÓWNYM KATALOGU
studia 2. stopnia stacjonarne KIERUNEK: FILOLOGIA POLSKA, rok akademicki 2013/2014
Spis treści: IXC9/L. LITERATURA I HISTORIA S. 2 IXC10A/J. PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE JĘZYKA S. 6 IXC12/J. CHWYTY RETORYCZNE S. 11
2
(MODUŁ IX: FILOLOGICZNY) Siatka przedmiotów wspólnych dla wszystkich specjalności i
specjalizacji
IX C. MODUŁ PRZEDMIOTÓW DO WYBORU/ FAKULTATYWNYCH (Z MODUŁEM SEMINARYJNYM)
rok akademicki 2013/2014 (rok rozpoczęcia studiów)
IXC9/L. LITERATURA I HISTORIA
(1) Nazwa przedmiotu Literatura i historia
(2) Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej,
Zakład Literatury Romantyzmu i Pozytywizmu
(3) Kod przedmiotu IXC12
(4) Studia,
Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów
Filologia polska Studia drugiego stopnia Studia stacjonarne
(5) Rodzaj przedmiotu Przedmiot fakultatywny
(6) Rok i semestr studiów Rok II, semestr 3
(7) Imię i nazwisko koordynatora przedmio-
tu
dr Kazimierz Surowiec
(8) Imię i nazwisko osoby prowadzącej
( osób prowadzących) zajęcia z przedmiotu
dr Kazimierz Surowiec
(9)Cele zajęć z przedmiotu
C1. Poszerzenie wiedzy studentów o związki literatury i historii;
C2. Doskonalenie umiejętności analizy i interpretacji wybranych tekstów literackich, których istotne
tworzywo stanowi tkanka historyczna;
C3. Kształcenie rozumienia odmienność literackiej kreacji od zapisu historycznego
i ujęcia historiograficznego.
(10) Wymagania wstępne Znajomość historii Polski oraz historii literatury polskiej
na poziomie akademickim
3
(11) Efekty kształcenia Wiedza:
K2A_W08 - ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach studio-
wanych dyscyplin w ramach kierunku studiów
z innymi dyscyplinami naukowymi w obszarze nauk huma-
nistycznych, tj. historią, historią sztuki, filozofią
oraz innymi kierunkami filologicznymi, pozwalającą
na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin
naukowych.
Umiejętności:
K2A_U07 - wykrywa skomplikowane zależności
i powiązania między dziedzinami nauki w ramach kierunku
filologia polska a innymi dziedzinami w obszarze nauk hu-
manistycznych;
K2A_U08 - wykrywa skomplikowane zależności między
procesami społecznymi i kulturowymi a literaturą
i zmianami językowymi.
Kompetencje społeczne:
K2A_K01- zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy
i posiadanych umiejętności i rozumie perspektywy dalszego
rozwoju.
(12) Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Ćwiczenia warsztatowe, 30 godz. (20 godz. + 10 godz.)
(13) Treści programowe
Pisarz wobec historii 2
Dzieło literackie jako źródło historyczne 2
Legenda historyczna i literacka powstania listopadowego. A. Mickiewicz, Śmierć
pułkownika; J. Słowacki, Sowiński w okopach Woli
2
Społeczeństwo wobec powstania styczniowego – E. Orzeszkowa, Gloria victis;
S. Żeromski, Rozdziobią nas kruki, wrony…
4
Literatura piękna jako dokument obyczajów – B. Prus, Lalka 2
Hymn niepodległości: M. Konopnicka, Rota 2
„Najdumniejsza z pieśni” – T. Biernacki, My, Pierwsza Brygada;
A. T. Hałaciński, My, Pierwsza Brygada
2
4
Literackie mity osobowe - A. Kowalski, Rapsod o pułkowniku Leopoldzie Lisie-Kuli 2
Władza i naród - E. Lipska, Egzamin 2
Tematy do samodzielnego opracowania
Prawda dziejowa i prawda artystyczna w Quo vadis H. Sienkiewicza 2
Literacki dyskurs o sprawach Polaków – S. Wyspiański, Wesele 4
Legenda żołnierska - K.I. Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 2
Historia i literatura – Krzysztof Kamil Baczyński, Historia 2
(14) Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstu literackiego, dyskusja, refera-
ty studenckie
(15) Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Ocena formatywna (bieżąca)
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii stu-
dent – prowadzący , aktywność na ćwiczeniach, zrozumie-
nie omawianej tematyki przedmiotu;
F2. Ocena przygotowania indywidualnego (np.
przygotowanie referatu).
Ocena podsumowująca
Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen
cząstkowych.
Ustne kolokwium zaliczeniowe z zakresu tematów
do samodzielnego opracowania.
Wskazane oceny odnoszą się do wszystkich założo-
nych w sylabusie efektów kształcenia.
(16) Metody i kryteria oceny Aktywność
Oceniana każdorazowo na zajęciach – można uzy-
skać maksymalnie 3 punkty (dodatkowe punkty otrzymuje
się za przygotowanie referatu – są to 1 do 3 punktów za
każdy referat w zależności od jego oceny).
Ocena podsumowująca
Poniżej 50% punktów – ocena niedostateczna, 50-
60% - ocena dostateczna, 60-70% - ocena dostateczna plus,
70-80-% - ocena dobra, 80-90% - ocena dobra plus, powyżej
90% - ocena bardzo dobra
(17) Całkowity nakład pracy
studenta potrzebny do osiągnięcia
Aktywność Liczba godz./
nakład pracy
5
założonych efektów w godzinach oraz
punktach ECTS
studenta
ćwiczenia 30 godz.
przygotowanie do ćwiczeń 60 godz.
czas na napisanie referatu 10 godz.
SUMA GODZIN 100
LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
(18) Język wykładowy Język polski
(19) Praktyki zawodowe w
ramach przedmiotu
Nie przewiduje się
(20) Literatura Literatura podstawowa:
M. Adamiec, Ewa Lipska, „Egzamin”, [w:] Czytamy polskie wiersze współczesne, Wydawnictwo Harmonia, Warszawa 1998.
J. Bachórz, Wstęp, [w:] B. Prus, Lalka, Wrocław – Warszawa – Kraków 1991, t. I. Dziedzictwo literackie powstania styczniowego, red. J. Z. Jakubowski, J. Kulczycka-Saloni, S. Frybes, Warszawa 1964.
Dzieło literackie jako źródło historyczne, red. Z. Stefanowska i J. Sławiński, Warszawa 1978.
A. Hutnikiewicz, Ojczyzna to „najpierwszy obowią-zek” Polaków, [w:] Żeromski, Warszawa 1987.
M. Janion, M. Żmigrodzka, Mit i historia, [w:] Ro-mantyzm i historia, Warszawa 1978.
Cz. Kłak, Polski Leonidas, Warszawa 1986 [tu: Żoł-nierz bez skazy]
Z. Kuderowicz, Filozofia dziejów, Warszawa 1983. A. Lisak, Miłość, kobieta i małżeństwo w XIX wieku,
Warszawa 2009. H. Markiewicz, Literatura i historia, Kraków 1994. H. Markiewicz , Fikcja w dziele literackim a jego za-
wartość poznawcza, [w:] Prace wybrane, t. 3, Kraków 1996. J. Nowakowski, Wstęp, [w:] S. Wyspiański, Wesele,
Wrocław – Warszawa – Kraków 1984, BN, seria I, nr 218. Poezja polska. Interpretacje, red. K. Heska-
Kwaśniewicz i B. Zeler, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.
Poezja powstania listopadowego, wybrał i oprac. A. Zieliński, Wrocław – Kraków 1971, Zakład Narodowy im. Ossolińskich
A. Romanowski, „My, Pierwsza Brygada”. Powsta-nie pieśni – przemiany – recepcja społeczna, „Pamiętnik Literacki” 1988, z. 2.
6
J. Sławiński, Lektura dzieła a wiedza historyczna, [w:] Dzieło literackie jako źródło historyczne, red. Z. Stefa-nowska, J. Sławiński, Warszawa 1978.
Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. J. Bachórz i A. Kowalczykowa, Wrocław 1994.
K. Surowiec, Legenda Leopolda Lisa-Kuli w literatu-rze międzywojennej, [w:] Między biografią, literaturą a legenda, red. M. Stanisz i K. Maciąg, Wydawnictwo Uniwer-sytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2010 T. Żabski, Wstęp, [w:] H. Sienkiewicz, Quo vadis. Powieść z czasów Nerona, Wrocław 2002 (BN I 298).
Literatura uzupełniająca:
J. Detko, Literatura – los narodu – świadomość na-rodowa, [w:] Historia i świadomość narodowa, Warszawa 1970 M. Janion, Reduta. Romantyczna poezja niepodległościo-wa, Kraków 1979.
Literatura i historia. Interpretacje, red. T. Bujnicki i I. Opacki, Warszawa – Katowice – Kraków 1982.
Literatura wobec historii, pod red. J. Leszczyny, Ka-towice 2005.
A. Romanowski , „Przed złotym czasem”. Szkice o poezji i pieśni patriotyczno-wojennej lat 1908 – 1918, Kra-ków 1990.
Podpis koordynatora przedmiotu
Podpis kierownika jednostki
IXC10A/J. PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE JĘZYKA
Nazwa przedmiotu Praktyczne zastosowanie języka
Nazwa jednostki
prowadzącej przedmiot
Instytut Filologii Polskiej UR
Kod przedmiotu IXC10/J
Studia
Kierunek studiów Poziom kształce-
nia
Forma studiów
Filologia polska Studia II stopnia Studia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Moduł przedmiotów fakultatywnych z modułem seminaryjnym, języko-
znawczy.
Rok i semestr studiów II rok, 3 semestr.
Imię i nazwisko koor- Dr hab. Grażyna Filip prof. UR
7
dynatora przedmiotu
Imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób pro-
wadzących) zajęcia z
przedmiotu
Dr hab. Grażyna Filip prof. UR, dr Magdalena Patro-Kucab, dr Robert
Słabczyński
Cele zajęć z przedmiotu
C1 – uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu praktycznego zastosowania języka.
C2 – analiza wybranych typów wypowiedzi z uwzględnieniem wyznaczników pragmalingwistycz-
nych.
C3 - podniesienie sprawności komunikacyjnej studentów.
Wymagania
wstępne
Zainteresowanie pragmatycznym aspektem języka jako narzędzia komunikacji
interpersonalnej. Wiedza językowa uzyskana w dotychczasowym procesie edukacji.
Efekty
kształcenia
Wiedza: K2A _W11
IXC10/J _W01 – student/-ka ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa prag-
matycznego.
Umiejętności: K2A_U07
IXC10/J _U01 – student/-ka analizuje wybrane typy wypowiedzi z uwzględnieniem
wyznaczników pragmalingwistycznych.
Kompetencje społeczne: K2A_K06
IXC10/J _K01 – student/-ka podnosi swoją sprawność komunikacyjną.
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
20 godz. ćwiczeń warsztatowych oraz 10 godzin samokształcenia.
Przedmiot w pełnym wymiarze realizowany w pomieszczeniu dydaktycznym UR.
Treści programowe
Lp. Tematy ćwiczeń konwersatoryjnych: Liczba godzin
1. Praktyczne zastosowanie języka – wprowadzenie do problematyki. 2
2. Efektywne możliwości komunikacyjne różnych poziomów grama-
tyki współczesnego języka polskiego.
2
4. Literalna treść wypowiedzi oraz rola kontekstu w komunikacji
językowej.
2
5. Strategie interakcyjne: informacyjno-weryfikacyjne, aksjologiczno-
emotywne, behawioralne.
2
6. Aluzja, ironia, metafora jako mechanizmy komunikacji niedosłow-
nej.
2
7. Wnioskowanie na podstawie komunikatu werbalnego. 2
8. Podstawowe błędy w argumentacji i nieuczciwe chwyty w dysku- 2
8
sji.
9. Naiwne praktyki manipulacyjne – presja, szantaż, kłamstwo. Ma-
nipulacje komunikacyjne w praktyce.
2
10. Grzeczność językowa a sprawność i skuteczność komunikacyjna. 2
Suma godzin 20
Metody dy-
daktyczne
Analiza przypadków, prezentacje, dyskusja, rozwiązywanie zadań.
Sposób(y) i
forma(y)
zaliczenia
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie 60% punktacji przewidzianej za aktyw-
ny udział w zajęciach konwersatoryjnych. Punktacja obejmuje przygotowanie teore-
tyczne do ćwiczeń oraz udział w dyskusji:
mniej niż 60% poprawnych odpowiedzi ocena niedostateczna,
60% poprawnych odpowiedzi ocena dostateczna,
70% ocena plus dostateczna,
80% ocena dobra,
85% ocena plus dobra,
90%–100% ocena bardzo dobra.
Metody i
kryteria oce-
ny
Efekty
kształ-
cenia
Na ocenę niedo-
stateczną
Na ocenę dosta-
teczną
Na ocenę dobrą Na ocenę bardzo
dobrą
IXC10/J
_W01
Student/-ka nie
ma podstawo-
wej wiedzy z
zakresu języko-
znawstwa
pragmatyczne-
go.
Student/-ka
umie wybrane
zagadnienia z z
zakresu języko-
znawstwa
pragmatyczne-
go.
Student/-ka
umie większość
zagadnień z
zakresu języko-
znawstwa
pragmatyczne-
go.
Student/-ka zna
wszystkie oma-
wiane zagad-
nienia z zakresu
językoznawstwa
pragmatyczne-
go.
IXC10/J
_U01
Student/-ka nie
potrafi dokonać
analizy wybra-
nych typów
wypowiedzi z
uwzględnieniem
wyznaczników
pragmalingwi-
stycznych.
Student/-ka
analizuje nie-
które z wybra-
nych typów
wypowiedzi z
uwzględnieniem
wyznaczników
pragmalingwi-
stycznych.
Student/-ka
analizuje więk-
szość z wybra-
nych typów
wypowiedzi z
uwzględnieniem
wyznaczników
pragmalingwi-
stycznych.
Student/-ka
analizuje
wszystkie
wskazane typy
wypowiedzi z
uwzględnieniem
wyznaczników
pragmalingwi-
stycznych.
IXC10/J
_K01
Student/-ka w
ogóle nie pod-
nosi swojej
sprawności
komunikacyj-
nej.
Student/-ka
podnosi niektó-
re aspekty swo-
jej sprawności
komunikacyj-
nej.
Student/-ka
znacznie podno-
si swoją spraw-
ność komunika-
cyjną.
Student/-ka
zdecydowanie
podnosi swoją
sprawność ko-
munikacyjną.
9
Całkowity
nakład pracy
studenta po-
trzebny do
osiągnięcia
założonych
efektów w
godzinach
oraz punk-
tach ECTS
Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy studenta
Ćwiczenia konwersatoryjne. 20 godz.
Przygotowanie teoretyczne do ćwiczeń. 50 godz.
Samokształcenie 10 godz.
Czas na przygotowanie wypowiedzi do
analizy w grupie konwersatoryjnej.
35 godz.
Udział w konsultacjach 5 godz.
SUMA GODZIN 120
LICZBA PUNKTÓW ECTS 4
Język wykła-
dowy
polski
Literatura
Z listy wybierane są
pozycje bibliogra-
ficzne (w porozu-
mieniu z prowadzą-
cym przedmiot na
zajęciach organiza-
cyjnych).
Literatura podstawowa, do wyboru 4 pozycje bibliograficzne:
Awdiejew A, 1987, Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzi. Kra-
ków.
Awdiejew A., 1991, Strategie konwersacyjne (próba typologii), „Socjolingwi-
styka” XI.
Awdiejew A., 2004, Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków.
Cialdini R. B., 2009, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk.
Gleason J. B., Ratner N. B., red., 2005, Psycholingwistyka, Gdańsk.
Filip G., 2013, Mistrzowie gry na argumenty – Kałużyński, Treugutt, Bień-
kowski, Rzeszów.
Grice H. P., 1980, Logika a konwersacja [w] Język w świetle nauki. Wybór B.
Stanosz. Warszawa.
Huszcza R., 1996, Honoryfikatywność. Gramatyka. Pragmatyka. Typologia,
Warszawa:
Indyk M., 1992, Obszary pragmatyki. [w] Po strukturalizmie. Współczesne
badania teoretycznoliteracki,. Wrocław.
Kochan M., 2005, Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych
sporach, Kraków.
Kurcz I., 2005, Psychologia języka i komunikacji, Warszawa.
Marcjanik M., 1993, Etykieta językowa [w:] Współczesny język polski, red. J.
Bartmiński, Wrocław, s. 271–281.
Marcjanik M., 2000, Polska grzeczność językowa, Kielce.
Marcjanik M., 2001, W kręgu grzeczności. Wybór prac z zakresu polskiej etykiety
językowej, Kielce.
10
Marcjanik M., red., 2007, Grzeczność na krańcach świata, Warszawa: Języ-
kowe, międzyjęzykowe, kulturowe i międzykulturowe aspekty grzeczności, s. 15-36.
Marcjanik M., 2013, Mówimy uprzejmie. Poradnik językowego savoir-vivre’u, War-
szawa.
Searle J.R., 1994, Czynności mowy. Rozważania z filozofii języka., przeł. B.
Chwedeńczuk, Warszawa.
Tkaczyk L., 1996, Komunikacja niewerbalna. Postawa. Mimika. Gest, Wro-
cław.
Tokarz M., 2006, Argumentacja. Perswazja. Manipulacja, Gdańsk.
Literatura uzupełniająca do studiowania pozaprogramowego:
Awdiejew A., red., 1999, Gramatyka komunikacyjna, Warszawa–Kraków.
Galasiński D., 1992, Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków.
Pisarek W., 2002, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków.
Skudrzykowa A., Urban K., 2000, Mały słownik terminów z zakresu socjolin-
gwistyki i pragmatyki językowej. Kraków-Warszawa.
Podpis koor-
dynatora
przedmiotu
Podpis kie-
rownika jed-
nostki
11
IXC12A/J. CHWYTY RETORYCZNE:
Nazwa przedmiotu Chwyty retoryczne
Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot
Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Ko-
munikacyjnej
Kod przedmiotu XIIIA7
Studia
Kierunek studiów Poziom kształce-
nia
Forma studiów
Filologia polska drugiego stopnia stacjonarne
Rodzaj przedmiotu Przedmiot fakultatywny
Rok i semestr studiów rok drugi/ semestr czwarty
Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr hab. prof. UR Grażyna Filip
Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób
prowadzących) zajęcia z przedmiotu
dr Magdalena Patro-Kucab lub pracownicy ZRiPK
Cele zajęć z przedmiotu
C1. Zapoznanie studentów z prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji i manipulacji.
C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce zawodowej.
Wymagania wstępne Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.
Efekty kształcenia Wiedza
Student/ka:
W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;
W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w różnych
sytuacjach;
Umiejętności
Student/ka
U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich
rozmówców;
Kompetencje społeczne:
Student/ka:
K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;
K02 – potrafić współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;
Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin
Konwersatorium – 20+10(S) godz.
Treści programowe
Lp. Treści merytoryczne/ wybór problematyki po konsultacji ze studentami:
1. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia
zamierzonych efektów wypowiedzi. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-
12
dzielnymi próbami oratorskimi.
2. Etykieta językowa:
Grzeczność w wywiadzie prasowym;
Językowe strategie grzeczności w dyskusji;
Akty etykiety językowej wyrażające brak zgody z opinią rozmówcy;
Sposoby kończenia rozmowy w sytuacji oficjalnej;
3. Język polityki a współczesna kultura polityczna:
Język polityki;
Wykorzystanie ironii do walki politycznej;
Językowe środki zwalczania przeciwnika;
Językowe sposoby przedstawiania i komentowania wydarzeń politycznych;
„Przyklejanie etykietek”;
Prostowanie jako specyficzny środek manipulacji tekstowo-językowej;
4. Komplement – jedna z najpotężniejszych retorycznych strategii świata: Komple-
ment i komplementowanie jako strategia komunikacyjna;
Wprowadzenie do sztuki komplementowania;
Komplementy z całego świata;
Urok językowej wirtuozerii – poradnik jak prawić komplementy.
5. Retoryczne, stylistyczne i pragmalingwistyczne sposoby i funkcje argumentowa-
nia:
Teoria argumentacji a wpływ na odbiorcę;
Analiza argumentów;
Argumenty poparte autorytetem i przykładem;
6. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.
Podstawowe chwyty erystyczne. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-
dzielnymi próbami oratorskimi.
7. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, a tekst był poprawny i przekonujący”.
Metody dydaktyczne debata, dyskusja, projekty, prezentacje multimedialne
Sposób(y) i forma(y) zalicze-
nia
Ocena formatywna:
F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność
w czasie omawianej tematyki przedmiotu.
Ocena podsumowująca:
P1. Ocena z wygłoszonej mowy, prowadzonej debaty i innych form krasomówstwa
zaprezentowanych podczas zajęć*.
*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym
sylabusie efektów kształcenia.
Metody i kryteria oceny
Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5
13
W01 – zna pod-
stawowe pojęcia z
zakresu komuni-
kacji społecznej
i medialnej
Student/ka nie
zna podstawo-
wych pojęć z
zakresu komuni-
kacji społecznej i
medialnej.
Student/ka zna
pojedyncze poję-
cia z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
Student/ka roz-
różnia większość
pojęć z zakresu
komunikacji
społecznej i
medialnej.
Student/ka roz-
różnia wszystkie
pojęcia z zakresu
komunikacji
społecznej
i medialnej.
W02 –
rozumie koniecz-
ność sprawnego i
perswazyjnego
komunikowania
się w różnych
sytuacjach
Stu-
dent/ka nie
rozumie istoty
sprawnego
i perswazyjnego
komunikowania
się w różnych
sytuacjach.
Stu-
dent/ka
w pojedynczych
przypadkach
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjnego
komunikowania
się w różnych
sytuacjach.
Stu-
dent/ka
w większości
przypadków
rozumie istotę
sprawnego
i perswazyjnego
komunikowania
się w różnych
sytuacjach.
Stu-
dent/ka we
wszystkich przy-
padkach rozumie
istotę sprawnego
i perswazyjnego
komunikowania
się w różnych
sytuacjach.
U01 –
potrafi prezento-
wać własne poglą-
dy, idee i pomysły
oraz przekonywać
do nich rozmów-
ców
Stu-
dent/ka nie
potrafi prezento-
wać własnych
poglądów, idei
i pomysłów oraz
przekonywać do
nich rozmówców.
Stu-
dent/ka potrafi
w pojedynczych
przypadkach
prezentować
własne poglądy,
idee i pomysły
oraz przekonywać
do nich rozmów-
ców.
Stu-
dent/ka potrafi
w większości
przypadków
prezentować
własne poglądy,
idee i pomysły
oraz przekonywać
do nich rozmów-
ców.
Stu-
dent/ka potrafi
samodzielnie we
wszystkich przy-
padkach prezen-
tować własne
poglądy, idee i
pomysły oraz
przekonywać do
nich rozmówców.
Całkowity nakład pracy stu-
denta potrzebny do osiągnię-
cia założonych efektów
w godzinach oraz punktach
ECTS
Aktywność Liczba go-
dzin/nakład
pracy
ćwiczenia 30 godz.
praca studenta (przygotowanie do zajęć, samokształcenie,
wykonywanie projektów itp.)
60 godz.
LICZBA PUNKTÓW ECTS 3
Język wykładowy polski
Praktyki zawodowe
w ramach przedmiotu
nie dotyczy
Z listy wybierane są pozycje bibliograficzne
(w porozumieniu z prowadzącym przedmiot
na zajęciach organizacyjnych).
Literatura podstawowa:
I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):
Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]
Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kra-
ków 1976.
II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):
14
Literatura uzupełniająca dla studentów
szczególnie zainteresowanych problematyką
zajęć do wykorzystania w przyszłej pracy
zawodowej.
Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z.
2, s. 251–256.
Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.
Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za
granicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.
Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.
Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk
1999.
Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I
rozsz., Kraków 2000.
Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.
Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.
Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.
Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.
Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.
Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.
Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,
„Język a kultura” 1994, t. 11.
Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa
2001.
Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.
Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.
Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.
Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.
Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warsza-
wa 2000.
Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.
Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.
Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.
Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.
Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.
279–280.
Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,
15
Kraków 200, s. 280–281.
Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.
Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa
2009.
Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,
przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.
Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.