Eugène Delacroix

(1798– 1863)

Κορυφαία μορφή του ρομαντισμού και ένας από τους σημαντικότερους

Γάλλους ζωγράφους όλων των εποχών. Οι

εκφραστικές πινελιές του, η

μελέτη των χρωμάτων και το πάθος του για τα εξωτικά θέματα

επηρέασαν βαθύτατα τα έργα των ομοτέχνων

του.

Στον πίνακα του Ντελακρουά

«Η ελευθερία οδηγεί το λαό» αποτυπώνεται η

γαλλική επανάσταση του 1830.

Βλέπουμε το πάθος και τον μεγάλο αγώνα του λαού για απελευθέρωση από ό,τι τον καταπιέζει

και του κάνει τη ζωή ανυπόφορη.

Με οδηγό την ελευθερία οι επαναστάτες

μάχονται και βάζουν τα δυνατά τους για την

αποτίναξη της δουλείας και της καταπίεσης, με τίμημα βαρύ την ίδια

τους τα ζωή. Ειρήνη Πουλίδα

Eugène Delacroix

(1798– 1863)

Η Ελευθερία οδηγεί το λαό

Ειρήνη Πουλίδα

Σε ολόκληρο τον πίνακα τα χρώματα είναι αρκετά

έντονα, ιδιαίτερα στο εθνικό σύμβολο των εξεγερμένων, τη

σημαία, με αποτέλεσμα να προκαλείται συγκίνηση, σε όποιον τον βλέπει, για την

προσπάθεια και τη θυσία των επαναστατών, με όραμα το πιο σημαντικό αγαθό την

ελευθερία.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι σε όλο τον πίνακα δίνεται έμφαση στην κίνηση, ειδικά

της προσωποποιημένης Ελευθερίας που προελαύνει, τονίζοντας έτσι τη φλογερή

επιδίωξη των ανθρώπων , που αγωνίζονται με θάρρος και

αυταπάρνηση, για μια καλύτερη ζωή.

Αυτός ο πίνακας απεικονίζει μια σκηνή από την εποχή της Γαλλικής

Επανάστασης του 1830.

Όπως βλέπουμε και στον τίτλο, οι γάλλοι επαναστάτες, με οδηγό τον μεγάλο τους στόχο, την ελευθερία, πολεμούν με πάθος για την νίκη.

Η γυναίκα που εμφανίζεται στο ρόλο της Ελευθερίας κρατά στα χέρια της

την επαναστατική σημαία της Γαλλίας, που ανεμίζει και δίνει

θάρρος στους πατριώτες, που, παρά τις – ήδη – μεγάλες απώλειες, δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν

την προσπάθεια προχωρώντας συνεχώς μπροστά!

Δέσποινα Λιοτσάκη

Οι φωτοσκιάσεις η ασυγκράτητη κίνηση και τα ζεστά χρώματα αφυπνίζουν, ταράζουν και , τελικά, κινητοποιούν το θεατή, που

αντιλαμβάνεται τη σημασία του να αγωνίζεσαι – και να πεθαίνεις- για τα εθνικά

δίκαια...

Eugène Delacroix

(1798– 1863)Ορφανή στο κοιμητήριο

● Στο σκηνικό ενός φτωχικού κοιμητηρίου, σε πρώτο πλάνο κυριαρχεί η φιγούρα της ορφανής κοπέλας. Η στάση του σώματός της, που κοιτάζει στον ουρανό υποδηλώνει ότι η προσευχή της απευθύνεται στις ψυχές των νεκρών.

● Τα χρώματα που ο Ντελακρουά επιλέγει είναι ψυχρά: γκρίζα κυρίως και λευκά, μπεζ και ελάχιστο πράσινο ενώ εξαιρετικές είναι οι φωτοσκιάσεις στο λαιμό και τις πτυχές του φορέματος της κοπέλας οι οποίες εκφράζουν την ατμόσφαιρα της μελαγχολίας και της θλίψης, τα συναισθήματα κάποιου που πενθεί, αλλά και τη μοναξιά εκείνου που δεν έχει κανέναν στον κόσμο.

● Αντίθετα, έντονο χρώμα βάφει τα μάγουλα της κοπέλας που είναι κόκκινα από την συναισθηματική ταραχή στην οποία βρίσκεται ,και τονίζεται ακόμα περισσότερο από τα μάτια της, που γυαλίζουν από τα δάκρυα , από την εμφανή κίνηση και το λευκό του πουκαμίσου της που καθηλώνουν το βλέμμα του θεατή πάνω της.

Γαλάτεια Απαλίδη Άρτεμις

Αντιβάκη

• Στον πίνακα αυτό του Ντελακρουά επιδιώκεται η πρόκληση ισχυρής συγκίνησης , βλέποντας μια πανέμορφη κοπέλα με την αθωότητα, αλλά και με την απορία του αναπόφευκτου ζωγραφισμένη στα μάτια.

• Τα χαρακτηριστικά του πίνακα είναι η ευαισθησία και ο συναισθηματισμός και προβάλλεται η αδύναμη μορφή

του ανθρώπου μπροστά στον θάνατο.

• Το χρώμα χαρακτηρίζει τον πίνακα με έμφαση στον ανοιχτόχρωμο ουρανό που δίνει έναν τόνο αισιοδοξίας

σε αντίθεση με την κατάθλιψη που μας δημιουργεί ένα νεκροταφείο.

• Η αντίθεση αυτή κορυφώνεται στο τέλειο πρόσωπο της κοπέλας

με το οποίο ο ζωγράφος αντιπαραθέτει τη νιότη και την ομορφιά με την ασχήμια του θανάτου.

Ειρήνη Πουλίδα

Eugène Delacroix (1798– 1863) Ο θάνατος του Σαρδανάπαλου

Ό πίνακας αποτυπώνει το θάνατο του μυθικού βασιλιά της Ασσυρίας,  Σαρδανάπαλου, μετά

την αιχμαλωσία του. 

Βρισκόμαστε σε έναν πολυτελέστατο ανατολίτικο χώρο με θησαυρούς, όπου

φονεύονται οι γυναίκες του χαρεμιού από υπηρέτες, ενώ ο βασιλιάς παρακολουθεί απαθής, περιμένοντας το τέλος του...

Η χλιδή, η χαοτική εικόνα ενός χώρου που δονείται από κίνηση, ο δραματικός φωτισμός

πάνω σε όλα τα μελλοθάνατα πρόσωπα, πλημμυρίζουν από πάθος και ένταση. Μαζί με την αποτύπωση της ανθρώπινης μοίρας και

την εμφανή αγάπη του Delacroix για το εξωτικό στοιχείο, ολοκληρώνεται ο

ρομαντισμός του ζωγράφου.

Μελιτίνα Παγιαυλά – Ελισάβετ Ράκα

Eugène Delacroix (1798– 1863) Γυναίκες του Αλγερίου στα δώματά τους

Μελιτίνα Παγιαυλά – Ελισάβετ Ράκα

Σε ένα ανατολίτικο σκηνικό, σε δώμα στο Αλγέρι, λευκές γυναίκες ξεκουράζονται

νωχελικά, καπνίζοντας. Όρθια, μια μαύρη,, τις υπηρετεί.

Η αγάπη του καλλιτέχνη για στοιχεία εξωτικά είναι πρόδηλη: τα ζεστά χρώματα του χώρου και των υφασμάτων, ο ήλιος που λούζει τις γυναίκες

προσδίδοντάς τους λάμψη και ομορφιά, οι καθρέφτες που δίνουν ένα ερωτικό τόνο.

Δηλαδή, το πνεύμα του Ρομαντισμού, με τη φυγή από την καθημερινότητα του Δυτικού κόσμου και

την αναζήτηση των εσωτερικών μας συναισθημάτων.

Σήμερα θα διακρίναμε κάποιο ρατσιστικό στοιχείο, αλλά όχι ως σκοπό του καλλιτέχνη

παρά ως στερεότυπο της εποχής: οι μαύροι είναι κοινωνικά κατώτεροι, δούλοι και φοράνε σκουρόχρωμα ρούχα, σε αντίθεση με τα

πολυτελή ρούχα, σε έντονα χρώματα και με πολλά και ακριβά κοσμήματα που φοράνε οι

λευκές γυναίκες.

Eugène Delacroix Γυναίκες της

Τουρκίας στο μπάνιο

Αυτός ο πίνακας του Delacroix απεικονίζει ένα πραγματικά υπέροχο

και ζωντανό τοπίο, το οποίο αποτελείται από μία πανέμορφη

γαλάζια λίμνη η οποία περιβάλλεται από πυκνή και μαγευτική βλάστηση

και στο βάθος βλέπουμε δύο λευκούς κύκνους. Εκεί βρίσκονται αρκετές γυναίκες που ξεκουράζονται και απολαμβάνουν το μπάνιο τους.

Ο πίνακας αυτός συνεπαίρνει το κοινό, λόγω των ζωντανών χρωμάτων που

υπάρχουν στον πίνακα και μας δείχνει μια εξιδανικευμένη καθημερινότητα των γυναικών της Ανατολής, όπως

την φαντάστηκε ο καλλιτέχνης.

Είναι έκδηλη η παρουσία της εξωτικής φύσης, εφόσον οι γυναίκες βρίσκονται μακριά από την πόλη σε μία λίμνη η οποία περιτριγυρίζεται από δέντρα.

Οι κινήσεις και η στάση του σώματος των γυναικών δείχνουν την απόλαυσή τους , μια απόλαυση που ο Delacroix υπονοεί ότι είναι χαμένη στο δυτικό

τρόπο ζωής.

Ράνια Δευτεραίου- Εύα Δεμεσούκα

.

Ο ζωγράφος θέλει να δείξει την ζωή στην Ανατολή όπως τη φαντάζεται, κι έτσι μας παρουσιάζει τις ανέσεις και τις πολυτέλειες, στις οποίες θεωρεί

πως ζει ο τουρκικός λαός. Η σκηνή, βέβαια, είναι αποτέλεσμα της φαντασίας

του ζωγράφου, πολύ μακριά από την πραγματικότητα της εποχής.

Δέσποινα Λιοτσάκη

Σε αυτόν τον πίνακα απεικονίζονται μερικές

Τουρκάλες σε μια λίμνη ή ποτάμι, που περικλείεται από

δέντρα.

Ζωηρό και καθαρό φως πέφτει στη γυναίκα που

κολυμπά, δημιουργώντας αγαλλίαση και ονειροπόληση

στο θεατή.

Χρησιμοποιούνται έντονα χρώματα, που έρχονται σε

αντίθεση με την γαλήνη και την ηρεμία που εκπέμπει το τοπίο που προβάλλεται στον

πίνακα.

4ο Γυμνάσιο Π. Φαλήρου

Σχ. Έτος 2014-2015

Μέρος του Πολιτιστικού

προγράμματος :

Ο Φιλελληνισμός στην Ελληνική

Επανάσταση του 1821

Η Ευρωπαϊκή διανόηση στο πλευρό των

Ελλήνων

Υπεύθυνες καθηγήτριες :

Ναλμπάντη Αγγελική

Αρτινού Ιωάννα

Στη συγκεκριμένη εργασία συμμετείχαν οι μαθήτριες:

Εύα Δεμεσούκα (Β΄1) Ράνια Δευτεραίου (Β΄1) Δέσποινα Λιοτσάκη (Β΄2) Μελιτίνα Παγιαυλά (Β΄3) Ελισάβετ Ράκα (Β΄3) Ειρήνη Πουλίδα (Β΄3) Άρτεμις Αντιβάκη (Γ΄1) Γαλάτεια Απαλίδη (Γ΄1)