Embed Size (px)
Citation preview
NASREDDİN HOCA’NIN KEÇİLERİ
Bir Sabah Nasreddin Hoca Keçilerini beslemek için ahıra gider.
On güzel keçisine yem verir.
Sonra keçileri otlatmaya götürür.
Ve orda uyur.
Akşam eve döner ve keçilerini sayar.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi, beş keçi, altı keçi, yedi keçi, sekiz keçi, dokuz keçi.
Dokuz keçi?!
Ertesi sabah Nasreddin Hoca yine keçileri otlatmaya götürür.
Yine uyur.
Eve döner ve keçileri sayar.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi, beş keçi, altı keçi, yedi keçi, sekiz keçi.
Sekiz keçi?!
Ertesi sabah tekrar Nasreddin Hoca keçileri otlatmaya götürür.
Tekrar uyur.
Eve döner ve keçilerini sayar.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi, beş keçi, altı keçi, yedi keçi.
Yedi keçi?!
Her sabah bir keçi daha eksilir.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi, beş keçi, altı keçi.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi, beş keçi.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi, dört keçi.
Bir keçi, iki keçi, üç keçi.
Bir keçi, iki keçi.
Bir keçi.
Bir keçi?
Nasreddin Hoca o sabah çok üzülür.
Sonra ahıra gider.
Ama ahırda hiç keçi yoktur.
“Allah’ım keçileri mi kaçırıyorum?”
Peki keçilere ne olur?
