SpołEczność Terapeut

DAYTOPDEFINICJE

CZYNNIKI LECZĄCEMETODA

SPOŁECZNOŚĆ TERAPEUTYCZNA DLA UZALEŻNIONYCH

Opracowała: Dorota Oboza

2

DAYTOP

Jestem tutaj, ponieważ nie mogę już dłużej uciekać od samego siebie.

Tak długo będę uciekał, dopóki nie odważę się zobaczyć siebie w oczach innych.

Tak długo będę cierpiał i bał się, dopóki nie podzielę się z innymi swoimi tajemnicami.

Jeżeli nie zaufam innym, będę sam.Tylko w tym miejscu będę mógł zobaczyć siebie jak w zwierciadle.

Tylko tutaj nie musze być gigantem z moich marzeń, czy karłem z moich strachów.

W tym domu jestem cząstką społeczności, dzieląc z innymi cele i codzienny trud.

Zapuszczając tu korzenie mogę rozwijać się i tworzyć, nie będąc już dłużej samotny.

Pomagając innym, mogę też odnaleźć siebie./Richard Beauvais/


3

W latach 60 XX w. Europa stanęła przed nowym i złożonym problemem społecznym – mnóstwo młodych ludzi zaczęło brać narkotyki. Najbardziej wówczas popularne to THC, LSD, amfetaminy i opium.

W 1958 r. w Santa Monica w Kalifornii powstaje społeczność o nazwie Synanon, w której mogły zamieszkać osoby uzależnione od narkotyków i od alkoholu aby rozpocząć terapię.

Założycielem Synanonu Charles Dederich, były biznesmen i członek ruchu AA, połączył doświadczenia wyniesione w AA z innymi wpływami filozoficznymi, pragmatycznymi, psychologicznymi i stworzył własny program oraz czuwał nad jego rozwojem 15 lat.



4

Założyciele AA byli mocno związani z Grupą Oksfordzką, duchową organizacją, która przeobraziła się w ruch religijny propagujący poznanie samego siebie podczas sesji grupy.

Dziś myśląc o Synanonie kojarzymy go, jako fascynujący społeczny eksperyment, pomimo tego, że w ostateczności zawiódł z powodu braku wystarczającej kontroli ze strony założyciela.

Leon G., Społeczność terapeutyczna, KBdSPN 2003.



5

Większość programów stworzonych po Synanonie powstała przy pomocy i udziale przywódców społecznych, kleru, polityków, psychologów i psychiatrów…

Pierwsze ST dla osób uzależnionych były dziełem zdrowiejących narkomanów i alkoholików,

ich wersje najnowsze znajdują się pod przemożnym wpływem takich tradycyjnych dyscyplin, jak pedagogika, medycyna, psychiatria, prawo, religia i nauki społeczne.




6

Społeczność terapeutyczna jest niewątpliwie najbardziej efektywną metodą w rehabilitacji pełnoobjawowego uzależnienia narkotykowego, szczególnie w porównaniu z metodami ambulatoryjnymi. Jest najbardziej dostosowana do terapeutycznych, wychowawczych resocjalizacyjnych potrzeb rehabilitacji narkomanii, warunkowanych złożoną i wieloaspektową, manifestującą się w całym spektrum życia osoby naturą uzależnienia.




7

ST to grupa ludzi, którzy, przestrzegając pewnych ważnych zasad interpersonalnych, w dużej mierze przezwyciężyli cierpienie i którzy chcą i potrafią pomóc innym wyalienowanym dotychczas ludziom w osiągnięciu jasnego poczucia przynależności grupowej; jest to zbiorowość ludzi, którzy znaleźli się poza nawiasem zbiorowości i wiedzą, jak pomóc innym do niej wrócić.

ST naciska na swoiste dla siebie normy i wartości takie jak; zaufanie, troska, odpowiedzialność, uczciwość, optymalne otwarcie się, opieka.


Wybrane definicje Społeczności Terapeutycznych /ST/ analizowane podczas konferencji

Therapeutic Communities of America w 1976r.


8

ST stawia sobie za zadanie stworzenie nowego ja społecznego i nowej autodefinicji; stawia sobie za cel samodoskonalenie oraz powrót z subkultury do społeczeństwa; stawia sobie za cel rekonstrukcje stylu życia.

ST stawia granice moralno-etyczne i formułuje oczekiwania co do osobistego rozwoju; wymusza osobistą przemianę i rozwój metodami takimi, jak; groźba wydalenia, pozytywne wzmocnienia, zawstydzanie, kary, stymulowanie poczucia winy, dawanie dobrego przykładu i modelowanie.





9

Twierdzi się, że ST jest pochodną różnego rodzaju starożytnych ruchów apostolskich, moralnego ruchu krzewienia trzeźwości i AA.

W ST kładzie się nacisk na statyczne i dynamiczne cechy organizacyjne, takie jak; struktura egalitarna lub hierarchiczna, stacjonarna lub niestacjonarna, zróżnicowanie statusu, wielkości, składu osobowego, system otwarty lub zamknięty, ruchliwość pionowa.





10

jasna struktura występowanie społecznych interakcji konstruktywne rozwiązywanie kryzysów

indywidualnych i grupowych każda czynność ma potencjalnie terapeutyczny

charakter wymaganie odpowiedzialności za własne zachowanie akceptacja i szacunek uzewnętrznianie pozytywnego systemu wartości okazje do konstruktywnej konfrontacji możliwość wyrażania uczuć

Czynniki leczące społeczności terapeutycznej wg M. Kooymana


11

W metodzie społeczności terapeutycznej najważniejsze jest działanie, robienie czegoś. Dużo ważniejsze niż mówienie czegoś, a szczególnie deklarowanie. Ważniejsze niż zrozumienie i „poczucie” czegoś. Ponieważ, żeby coś zrozumieć i poczuć trzeba najpierw to zrobić. Mechanizm jest prosty i skuteczny – działanie, robienie czegoś wyzwala uczucia i emocje, te mają wpływ na myślenie, a ono z kolei wpływa na zmiany postaw i wartości.

Społeczność terapeutyczna dla uzależnionych


12

„Zrób coś dobrze, a zrozumiesz, dlaczego zrobiłeś źle”

– to jedno z bardziej znanych „przykazań” ST-

Każdy członek społeczności terapeutycznej musi przyjąć

aktywną postawę zgodnie z kolejną zasadą ST „Dorastaj albo zjeżdżaj”

Leon G., Społeczność terapeutyczna, KBdsPN 2003.

Społeczność terapeutyczna dla uzależnionych

Education

SpołEczność Terapeut