Toponimia de Redondela

Traballo realizado por: Miguel Martínez Cabaleiro

1º Bacharelato B

Cabeiro (San Xoán): (Ven de cabo: (latín CAPUT, “cabo” + sufixo ARIU)

― A igrexa: (lat. vg. ECLESIAM “asemblea”)

― Porto cabeiro: (lat. PORTUS,US “porto”/ abertura ou paso entre montes)

Cedeira (Santo André): (lat. Cerdeira “cedeira” abundancia destas ábores*)

― A Aldea: (ár. Al-dai’a “campo” < ´´arabe)― O Cruceiro: (de cruz: lat. CRUCEM “cruce”)― A Eira Pedriña: (lat. Area “terreo”/ lat. PETRA(m) “pedra + sufixo -iña)― A Formiga: (lat. FORMICA “formiga)― Fortóns: (relacionado co adx. forte ou co subs. Forte “fortificación”)― A Portela: (lat. PORTUS, US + sufixo ellam “porta pequena”) Entrada dun porto― Rande: (posúe unha base do indoeuropeo “r-a/o” e co sufixo “ande”, xenitivo de

Nandu, do xermánico Naps “audaz”)

Cesantes (San Pedro): (non ten etimoloxía)

― O Carballiño (prerrom. Carba) Onde abundan carballos ou leña miúda

― O Coto< CAUTUM terreo acoutado (límite)

― Outeiro de Penas (lat. ALTARIUM < altus/ lat. PENNA “amea”)

― San Pedro: (de SANCTUM PETRUM)

― San Simón: (de SANCTUM SIMEON ou Simón)

Chapela (San Fausto): (do baixo latín

Cappella, diminutivo de Cappa “capiña”)

― Angorén: (do antroponimo ANCURIUS, formado mediante o sufixo onomástico –en)

― Cidadelle: (lat. CIVITAS, TIS, derivado de Civis “cidade fortificada” + sufixo -ellus)

― A Igrexa: (lat. vg. ECLESIAM “asemblea”)

― Laredo: (GLARETUM de Glarea “cascalleira, areal”.

― Parada: (de parar: lat. PARARE “v. parar”)

Negros (San Estevo): (lat. Niger, Nigra-um “negro” posiblemente por

ter un chan rico en humus)

― Fixón: (lat. FOVEA “foxo”)― A Igrexa: (lat. vg. ECLESIAM “asemblea”)― Negros: (lat. NIGER, -A, -UM “negro”)― Pregal: (non ten etimoloxía)

Quintela (San Mamede): (non ten etimoloxía)

― A Costeira: (de costa: lat. COSTAM “lado”)

― O Quinteiro: (lat. QUINTERIUS(m) “colono que paga o quinto ou arrendada unha quinta”)

Reboreda (Santa María): (lat. ROBUR “roble”)

― Asnelle de Arriba/ Abaixo: preindoeuropeo ar- “curso de auga”

― Quintana: (lat. QUINTUS) quinta parte da herdade

― Santo Paio de Arriba/ Abaixo:

Lat: SANCTUM PELAGIUM por situarse unha capela en honor deste santo

Redondela (Santiago): (lat. vg. Retondus, lat. Rotundus “redondo mais –elo-a”)

― Redondela: (lat. vg. RETUNDUS, lat. ROTUNDUS “redondo mais –elo-a”)

― Vilavella ( lat: VILLA+VETULA)

Saxamonde (San Román): (non ten etimoloxía)

― Casal do Monte: (lat. Casa “choza” CASAL é un conxunto de casas/lat. MONS, MONTIS “monte”)

― Padrón: aumentativo de PETRA “ROCHA”― O Souto: (lat. SALTUM “pastizal” ou terreo de

castiñeiros)― Os Valos: (lat. VALLUM “terraplén”). Lugar

formado por costas pendentes

Trasmañó (San Vicente): (preindoeuropeo mun-n, mun-d-

“monte”) ― Cabanas: (lat. serodio

CAPANNA “casa pequena, cabana”)

― A Igrexa: (lat. vg. ECLESIAM “asemblea”)

― Trasmañó: (preindoeuropeo mun-n, mun-d- “monte”)

Ventosela (San Martiño): (de ventoso mais –ella. Lugar azoutado

polo vento)

― Castiñeira: (de castiñeiro: lat. CASTINEA, variante de castanea “castaña”)

― O Vilar do Mato: (lat. Villare(m) “propio da casa de campo”/de mata: lat. tard. MATTA“esteira”)

Vilar de Infesta (San Martiño): (lat. VILLARIS(m) “poboación”/lat. INFESTUS < in+fastus (cume)

“costa arriba, pendente”)

― A Igrexa: (lat. vg. ECLESIAM “asemblea”)― Millarada: (lat. MILLUM + sufixo –ARIU

“sementado de millo”)

O Viso (Santa María): (lat. Visu(m) participio de VIDEO “ lugar alto desde onde se ve moito terreo”)

― A Nogueira: (lat. vg. NUCARIAM “nogueira” < NUCEM “noz”)

― Saramagoso: (de saramago: ar. Sarmaq “saramago”)

― Soutoxuste: (souto procede do lat. SALTUS “paso estreito”/xuste procede da apócope e posterior recuperación da vogal final: justu- just(o))

― A Peneda: do céltico penn-/pinn- “rocha, outeiro”― Tuimil: (non ten etimoloxía)