74 លីអាហូណា

ដោយដេលដេសអាយុ៨ឆ្នាំរដ្ឋដ�ើរជីញ៉ាស.រ.អា.

ខ្ញុំដឹងថាព្រះវរបិតាសួគ៌ឆ្លើយតបការអធិស្ឋាន។

កាលពគួស្រខ្ញុំរស់ឆៅពបឆេសអាលលលឺម៉ង់ឆយើង

បានឆធវើVolksmarchឆៅក្ញងភូមិរបស់ឆយើង។

Volksmarchគលឺជាការណ៍ដដលមិត្តភក្តិ

និងអ្កជិតខាងឆយើងរីករាយជាមួយគ្នាឆោយ

ការឆដើរកមសាន្តកាត់ធម្មជាតិជាមួយគ្នា។ឪ្ុកខ្ញុំ

បាននិយាយថាខ្ញុំអាចឆដើរឆៅ្ីមុខពកុមជាមួយនឹង

មិត្តម្នាក់របស់ខ្ញុំឆ�ើយឆយើងបានចាប់ឆ្្តើមឆដើរឆៅតាម្លលូវលុំមួយដ៏ឆ្ងាយ។

បន្ទាប់្ ី្ ីរបីន្េីឆពកាយមកខ្ញុំ្ ុុំឆ�ើញសម្ជិកណាម្នាក់ក្ញងពគួស្រខ្ញុំ

ឆ�ើយ។ខ្ញុំបានពបាប់មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំថាខ្ញុំនឹងឆៅឆលើ្ លលូវឆនរះឆ�ើយរង់ចាុំ្ ួកឆគ។

មិនយូរប៉ុន្មានឆពកាយមកខ្ញុំ្ ុុំអាចឆ�ើញមិត្តខ្ញុំឬពគួស្រន្ងឆ�ើយឆ�ើយឪ្ុក

ម្តាយខ្ញុំឆៅដត្ ុុំទាន់មកដល់ឆៅឆ�ើយដដរ។ខ្ញុំឆៅដតឯងក្ញងពព្ឆ�ើយខ្ញុំម្ន

វង្វេ្ ង�ើយ

បាន ជួប វិញ

រចនារូបភាពដោ

យស្សៃោ

អាបវ៉ាប៊ី

អារម្មណ៍ថាភ័យខាលាច។ខ្ញុំបានសឆពមចចិត្តអធិស្ឋានថាសូមឲ្យម្ននរណាម្នាក់

អាចរកខ្ញុំឆ�ើញ។

ឆៅដ្្កម្ខាងឆេៀតពនពព្ឆន្រះឪ្ុករបស់ខ្ញុំបានេេួលអារម្មណ៍្ ី

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុេ្ធពបាប់គ្ត់ថា«ចូរដសវងរកកូនពបុសរបស់អ្ក»។គ្ត់

ម្នអារម្មណ៍ថាខ្ញុំ្ ិតជាពតូវការគ្ត់ខាលាុំងណាស់ដូឆច្រះគ្ត់បានបត់ស្តាុំ

ឆ�ើយពបាប់ម្តាយខ្ញុំថាគ្ត់នឹងឆៅរកខ្ញុំ។្ីរបីន្េីឆពកាយមកឪ្ុកខ្ញុំបាន

រត់ឆ�ើងតាម្ លលូវន្កដនលងដដលខ្ញុំបានកុំ្ុងរង់ចាុំឆ�ើយបានជួបខ្ញុំ។

ខ្ញុំរីករាយណាស់ដដលបានឆ�ើញឪ្ុកខ្ញុំវិញ!ឆ្លគ្ត់បានពបាប់ខ្ញុំអុំ្ី

ការម្នអារម្មណ៍ដ៏ខាលាុំងមួយថាខ្ញុំពតូវការជុំនួយឆន្រះខ្ញុំដឹងថាព្រះវរបិតាសួគ៌

បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំរីករាយណាស់ដដលដឹងថាឆទារះខ្ញុំឆៅេីណាក្តីខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយ

ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ។ពេង់នឹងជួយខ្ញុំឲ្យរកឆ�ើញ្ លលូវរបស់ខ្ញុំ។◼