Antología de Textos Latinos

Carolina Ponce Hernndez

Sergio Embleton Mrquez

Latn VIII

Antologa de textos

Universidad Nacional Autnoma de Mxico

Facultad de Filosofa y Letras

Colegio de Letras Clsicas

Semestre 2015-2

Universidad Nacional Autnoma de Mxico Facultad de Filosofa y Letras

Colegio de Letras Clsicas Semestre 2015-2

Latn VIII

Dra. Carolina Ponce Hernndez

Prof. adjunto: Sergio Embleton Mrquez Objetivo: El alumno aplicar sus conocimientos de morfologa y sintaxis mediante la lectura y traduccin de textos en verso. Lograr una visin sistemtica de la prosodia y mtrica latinas e incrementar su vocabulario latino de acuerdo con los textos estudiados.

Temario del curso Los temas del curso se estudiarn con base en una antologa de textos de Catulo, Horacio, Sneca y Prudencio. I . Repaso 1.1 Repaso de prosodia y mtrica latina. 1.2 Repaso de nociones de retrica y potica II. Continuacin de mtrica elica 2.1 Caractersticas 2.2 Versos elicos

2.2.1 Faleucos 2.2.2 Sficos 2.2.3 Alcaicos 2.2.4 Asclepiadeos

2.3 Otros versos elicos 2.4 Escansin de faleucos, sficos, alcaicos y asclepiadeos 2.5 Anlisis mtrico, retrico y potico de faleucos, sficos, alcaicos y asclepiadeos 2.6 Combinaciones estrficas 2.7 Formas de traduccin de faleucos, sficos, alcaicos y asclepiadeos

III. Metros asinrtetos 3.1 Caractersticas 3.2 Versos asinrtetos 3.2.1 Arquiloquios 3.2.2 Elegiambo 3.2.3 Yamblego 3.3 Escansin de arquiloquios, elegiambos y yamblegos 3.4 Anlisis mtrico, retrico y potico de arquiloquios, elegiambos y yamblegos 3.5 Combinaciones estrficas 3.6 Formas de traduccin de arquiloquios, elegiambos y yamblegos IV. Versificacin ymbica y trocaica 4.1 Caractersticas 4.2 Versos ymbicos 4.2.1. Dmetros ymbicos 4.2.2 Trmetros ymbicos 4.3 Versos trocaicos 4.3.1 Dmetros trocaicos 4.4 Escansin de versos ymbicos y trocaicos 4.5 Anlisis mtrico, retrico y potico de versos ymbicos y trocaicos 4.6 Combinaciones estrficas 4.7 Formas de traduccin de versos ymbicos y trocaicos Evaluacin Primer examen parcial 25% Segundo examen parcial 25% Examen final 50% Contacto Correo electrnico: [email protected] Facebook: Latn VIII, 2015-2 Dra. Carolina Ponce Hernndez

ndice ESTROFAS SFICAS ...

QUINTUS HORATIUS FLACCUS Carminum libri: A) I, 2 ... B) I, 8 ...

AURELIUS PRUDENTIUS CLEMENS Peristephanon liber: IV. Passio decem et octo martyrum Caesaraugustanorum, 1-20 ... ESTROFA ALCAICA

QUINTUS HORATIUS FLACCUS Carminum libri: A) I, 9 ... B) II, 3 . ESTROFAS ASCLEPIADEAS

QUINTUS HORATIUS FLACCUS Carminum libri: A) I, 1 ... B) I, 24 . C) III, 9 D) III, 13 . E) I, 11 .

1

1 3

5

7

7 8

10

10 11 12 13 14

ESTROFAS ARQUILOQUIAS ..

QUINTUS HORATIUS FLACCUS Carminum libri: A) IV, 7 B) I, 4 ... Epodon liber: A) 13 B) 11 VERSIFICACIN YMBICA Y TROCAICA ..

GAIUS VALERIUS CATULLUS Catulli Veronensis liber: A) IV B) VIII .

QUINTUS HORATIUS FLACCUS Carminum libri: II, 18 .

LUCIUS ANNAEUS SENECA Medea: A) 1-55 . B) 771-786 ...

15

15 16

17 18

20

20 21

22

24 26

Latn VIII Estrofas sficas: Horacio

1

QUINTUS HORATIUS FLACCUS (65 8 A.C.N.)

Carminum libri1

A)

5

10

15

20

Iam satis terris nivis atque dirae

grandinis misit pater et rubente

dextera sacras iaculatus arcis

terruit urbem,

terruit gentis, grave ne rediret

saeculum Pyrrhae nova monstra questae,

omne cum Proteus pecus egit altos

visere montis

piscium et summa genus haesit ulmo,

nota quae sedes fuerat columbis,

et superiecto pavidae natarunt

aequore dammae.

vidimus flavom Tiberim retortis

litore Etrusco violenter undis

ire deiectum monumenta regis

templaque Vestae,

Iliae dum se nimium querenti

iactat ultorem, vagus et sinistra

labitur ripa Iove non probante u-

xorius amnis.

1 Q. Horati Flacci opera. F. Klingner, ed. Leipzig: Teubner, 1959.


2

25

30

35

40

audiet civis acuisse ferrum,

quo graves Persae melius perirent,

audiet pugnas vitio parentum

rara iuventus.

quem vocet divum populus ruentis

imperi rebus? prece qua fatigent

virgines sanctae minus audientem

carmina Vestam?

cui dabit partis scelus expiandi

Iuppiter? tandem venias precamur

nube candentis umeros amictus augur Apollo;

sive tu mavis, Erycina ridens,

quam Iocus circum volat et Cupido;

sive neglectum genus et nepotes

respicis auctor,

heu nimis longo satiate ludo,

quem iuvat clamor galeaeque leves

acer et Marsi peditis cruentum

voltus in hostem;

sive mutata iuvenem figura

ales in terris imitaris almae

filius Maiae patiens vocari

Caesaris ultor,


3

45

50

serus in caelum redeas diuque

laetus intersis populo Quirini,

neve te nostris vitiis iniquum

ocior aura

tollat: hic magnos potius triumphos,

hic ames dici pater atque princeps,

neu sinas Medos equitare inultos

te duce, Caesar.

(Carm . I , 2)

B)

5

10

Lydia, dic, per omnis

te deos oro, Sybarin cur properes amando

perdere, cur apricum

oderit campum patiens pulveris atque solis,

cur neque militaris

inter aequalis equitet, Gallica nec lupatis

temperet ora frenis?

cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum

sanguine viperino

cautius vitat neque iam livida gestat armis

bracchia, saepe disco,

saepe trans finem iaculo nobilis expedito?


4

15

quid latet, ut marinae

filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troiae

funera, ne virilis

cultus in caedem et Lycias proriperet catervas?

(Carm . I , 8)

Latn VIII Estrofas sficas: Prudencio

5

AURELIUS PRUDENTIUS CLEMENS (348 C. 410 P.C.N.)

Peris tephanon l iber 1

Passio decem et octo martyrum Caesaraugustanorum

5

10

15

Bis novem noster populus sub uno

Martyrum servat cineres sepulcro:

Caesaraugustam vocitamus urbem,

Res cui tanta est.

Plena magnorum domus Angelorum

Non timet mundi fragilis ruinam,

Tot sinu gestans simul offerenda

Munera Christo.

Cum Deus dextram quatiens coruscam

Nube subnixus ueniet rubente,

Gentibus iustam positurus aequo

Pondere libram;

Orbe de magno caput excitata

Obviam Christo properanter ibit

Civitas quaeque, pretiosa portans

Dona canistris.

1 Aurelii Prudentii Clementis V. C. opera omnia ex editione Parmensi cum notis et interpretatione in usum Delphini, variis lectionibus, notiis variorum recensu editionum et codicum et indice locupletissimo accurate recensita. Vol. 1. Londres: A. J. Valpy, 1824.

Latn VIII Estrofas sficas: Prudencio

6

20

Afra Carthago tua promet ossa,

Ore facundo CYPRIANE doctor,

Corduba ACISCLUM dabit et ZOLLUM

Tresque coronas.

(Peri . IV, 1-20)

Latn VIII Estrofa alcaica: Horacio

7

QUINTUS HORATIUS FLACCUS

Carminum libri1

A)

5

10

15

20

Vides ut alta stet nive candidum

Soracte nec iam sustineant onus

silvae laborantes geluque

flumina constiterint acuto.

dissolve frigus ligna super foco

large reponens atque benignius

deprome quadrimum Sabina,

o Thaliarche, merum diota.

permitte divis cetera, qui simul

stravere ventos aequore fervido

deproeliantis, nec cupressi

nec veteres agitantur orni.

quid sit futurum cras, fuge quaerere, et

quem Fors dierum cumque dabit, lucro

adpone, nec dulcis amores

sperne puer neque tu choreas,

donec virenti canities abest

morosa. nunc et campus et areae

lenesque sub noctem susurri

conposita repetantur hora,



8

nunc et latentis proditor intumo

gratus puellae risus ab angulo

pignusque dereptum lacertis

aut digito male pertinaci.

(Carm . I , 9)

B)

5

10

15

Aequam memento rebus in arduis

servare mentem, non secus in bonis

ab insolenti temperatam

laetitia, moriture Delli,

seu maestus omni tempore vixeris,

seu te in remoto gramine per dies

festos reclinatum bearis

interiore nota Falerni.

quo pinus ingens albaque populus

umbram hospitalem consociare amant

ramis? quid obliquo laborat

lympha fugax trepidare rivo?

huc vina et unguenta et nimium brevis

flores amoenae ferre iube rosae,

dum res et aetas et sororum

fila trium patiuntur atra.


9

20

25

cedes comptis saltibus et domo

villaque flavos quam Tiberis lavit,

cedes et exstructis in altum

divitiis potietur heres.

divesne prisco natus ab Inacho

nil interest an pauper et infima

de gente sub divo moreris,

victima nil miserantis Orci:

omnes eodem cogimur, omnium

versatur urna serius ocius

sors exitura et nos in aeternum

exilium inpositura cumbae.

(Carm . II, 3)

Latn VIII Estrofas asclepiadeas: Horacio

10


Carminum libri1

A)

5

10

15

20

Maecenas atavis edite regibus,

o et praesidium et dulce decus meum:

sunt quos curriculo pulverem Olympicum

collegisse iuvat metaque fervidis

evitata rotis palmaque nobilis

terrarum dominos evehit ad deos;

hunc, si mobilium turba Quiritium

certat tergeminis tollere honoribus;

illum, si proprio condidit horreo

quidquid de Libycis verritur areis.

gaudentem patrios findere sarculo

agros Attalicis condicionibus

numquam demoveas, ut trabe Cypria

Myrtoum pavidus nauta secet mare;

luctantem Icariis fluctibus Africum

mercator metuens otium et oppidi

laudat rura sui: mox reficit rates

quassas indocilis pauperiem pati.

est qui nec veteris pocula Massici

nec partem solido demere de die

spernit, nunc viridi membra sub arbuto

stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae;

multos castra iuvant et lituo tubae

permixtus sonitus bellaque matribus



11

25

30

35

detestata; manet sub Iove frigido

venator tenerae coniugis inmemor,

seu visa est catulis cerva fidelibus,

seu rupit teretes Marsus aper plagas.

me doctarum hederae praemia frontium

dis miscent superis, me gelidum nemus

Nympharumque leves cum Satyris chori

secernunt populo, si neque tibias

Euterpe cohibet nec Polyhymnia

Lesboum refugit tendere barbiton.

quodsi me lyricis vatibus inseres,

sublimi feriam sidera vertice.

(Carm . I , 1) B)

5

10

Quis desiderio sit pudor aut modus

tam cari capitis? praecipe lugubris

cantus, Melpomene, cui liquidam pater

vocem cum cithara dedit.

ergo Quintilium perpetuus sopor

urget; cui Pudor et Iustitiae soror

incorrupta Fides nudaque Veritas

quando ullum inveniet parem?

multis ille bonis flebilis occidit,

nulli flebilior quam tibi, Vergili.

tu frustra pius, heu, non ita creditum

poscis Quintilium deos.


12

15

20

quid? si Threicio blandius Orpheo

auditam moderere arboribus fidem,

num vanae redeat sanguis imagini,

quam virga semel horrida

non lenis precibus fata recludere

nigro conpulerit Mercurius gregi?

durum: sed levius fit patientia

quidquid corrigere est nefas.

(Carm . I , 24) C)

5

10

Donec gratus eram tibi

nec quisquam potior bracchia candidae

cervici iuvenis dabat,

Persarum vigui rege beatior.

'donec non alia magis

arsisti neque erat Lydia post Chloen,

multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.'

me nunc Thressa Chloe regit,

dulcis docta modos et citharae sciens,

pro qua non metuam mori,

si parcent animae fata superstiti.


13

15

20

'me torret face mutua

Thurini Calais filius Ornyti,

pro quo bis patiar mori,

si parcent puero fata superstiti.'

quid si prisca redit Venus

diductosque iugo cogit aeneo,

si flava excutitur Chloe

reiectaeque patet ianua Lydiae?

'quamquam sidere pulcrior

ille est, tu levior cortice et inprobo

iracundior Hadria,

tecum vivere amem, tecum obeam lubens.'

(Carm . III, 9) D)

5

O fons Bandusiae, splendidior vitro,

dulci digne mero non sine floribus,

cras donaberis haedo,

cui frons turgida cornibus

primis et venerem et proelia destinat

frustra, nam gelidos inficiet tibi

rubro sanguine rivos

lascivi suboles gregis.


14

10

15

te flagrantis atrox hora Caniculae

nescit tangere, tu frigus amabile

fessis vomere tauris

praebes et pecori vago.

fies nobilium tu quoque fontium

me dicente cavis inpositam ilicem

saxis, unde loquaces

lymphae desiliunt tuae.

(Carm . III, 13) E)

5

Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi

finem di dederint, Leucono, nec Babylonios

temptaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati.

seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,

quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare

Tyrrhenum: sapias, vina liques, et spatio brevi

spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida

aetas: carpe diem quam minimum credula postero.

(Carm . I , 11)

Latn VIII Estrofas arquiloquias: Horacio

15


Carminum libri1

A)

5

10

15

20

Diffugere nives, redeunt iam gramina campis

arboribusque comae;

mutat terra vices, et decrescentia ripas

flumina praetereunt.

Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet

ducere nuda choros.

inmortalia ne speres, monet annus et almum

quae rapit hora diem.

frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas,

interitura, simul

pomifer autumnus fruges effuderit, et mox

bruma recurrit iners.

damna tamen celeres reparant caelestia lunae:

nos ubi decidimus

quo pius Aeneas, quo dives Tullus et Ancus,

pulvis et umbra sumus.

quis scit an adiciant hodiernae crastina summae

tempora di superi?

cuncta manus avidas fugient heredis, amico

quae dederis animo.



16

25

cum semel occideris et de te splendida Minos

fecerit arbitria,

non, Torquate, genus, non te facundia, non te

restituet pietas.

infernis neque enim tenebris Diana pudicum

liberat Hippolytum

nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro

vincula Pirithoo.

(Carm . IV, 7) B)

5

10

Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni

trahuntque siccas machinae carinas,

ac neque iam stabulis gaudet pecus aut arator igni

nec prata canis albicant pruinis.

iam Cytherea choros ducit Venus imminente luna,

iunctaeque Nymphis Gratiae decentes

alterno terram quatiunt pede, dum gravis Cyclopum

Volcanus ardens visit officinas.

nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto

aut flore, terrae quem ferunt solutae.

nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,

seu poscat agna sive malit haedo.

pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas

regumque turris. o beate Sesti,


17

15

20

vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam;

iam te premet nox fabulaeque Manes

et domus exilis Plutonia; quo simul mearis,

nec regna vini sortiere talis

nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus

nunc omnis et mox virgines tepebunt.

(Carm . I , 4) Epodon l iber 2

C)

5

10

15

Horrida tempestas caelum contraxit et imbres

nivesque deducunt Iovem; nunc mare, nunc siluae

Threicio Aquilone sonant. rapiamus, amici,

occasionem de die, dumque virent genua

et decet, obducta solvatur fronte senectus.

tu vina Torquato move consule pressa meo.

cetera mitte loqui: deus haec fortasse benigna

reducet in sedem vice. nunc et Achaemenio

perfundi nardo iuvat et fide Cyllenaea

levare diris pectora sollicitudinibus,

nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno:

'invicte, mortalis dea nate puer Thetide,

te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi

findunt Scamandri flumina lubricus et Simois,

unde tibi reditum certo subtemine Parcae



18

rupere, nec mater domum caerula te revehet.

illic omne malum vino cantuque levato,

deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis.'

(Epod . 13) D)

5

10

15

20

Petti, nihil me sicut antea iuvat

scribere versiculos amore percussum gravi,

amore, qui me praeter omnis expetit

mollibus in pueris aut in puellis urere.

hic tertius December, ex quo destiti

Inachia furere, silvis honorem decutit.

heu me, per urbem nam pudet tanti mali

fabula quanta fui, conviviorum et paenitet,

in quis amantem languor et silentium

arguit et latere petitus imo spiritus.

'contrane lucrum nil valere candidum

pauperis ingenium' querebar adplorans tibi,

simul calentis inverecundus deus

fervidiore mero arcana promorat loco.

'quodsi meis inaestuet praecordiis

libera bilis, ut haec ingrata ventis dividat

fomenta volnus nil malum levantia,

desinet inparibus certare summotus pudor.'

ubi haec severus te palam laudaveram,

iussus abire domum ferebar incerto pede

ad non amicos heu mihi postis et heu

limina dura, quibus lumbos et infregi latus.

nunc gloriantis quamlibet mulierculam


19

25

vincere mollitia amor Lycisci me tenet;

unde expedire non amicorum queant

libera consilia nec contumeliae graves,

sed alius ardor aut puellae candidae

aut teretis pueri longam renodantis comam.

(Epod . 11)

Latn VIII Versificacin ymbica: Catulo

20

GAIUS VALERIUS CATULLUS (C. 87/4 C. 57/4 A.C.N.)

Catull i Veronensis l iber1

A)

5

10

15

20

Phaselus ille, quem videtis, hospites,

ait fuisse navium celerrimus,

neque ullius natantis impetum trabis

nequisse praeterire, sive palmulis

opus foret volare sive linteo.

et hoc negat minacis Hadriatici

negare litus insulasve Cycladas

Rhodumque nobilem horridamque Thracia

Propontida trucemve Ponticum sinum,

ubi iste post phaselus antea fuit

comata silva: nam Cytorio in iugo

loquente saepe sibilum edidit coma.

Amastri Pontica et Cytore buxifer,

tibi haec fuisse et esse cognitissima

ait phaselus; ultima ex origine

tuo stetisse dicit in cacumine,

tuo imbuisse palmulas in aequore,

et inde tot per impotentia freta

erum tulisse, laeva sive dextera

vocaret aura, sive utrumque Iuppiter

simul secundus incidisset in pedem;

neque ulla vota litoralibus deis

sibi esse facta, cum veniret a mari

novissime hunc ad usque limpidum lacum.

1 Catullus. G. P. Goold, ed. Londres: Duckworth, 1983.

Latn VIII Versificacin ymbica: Catulo

21

25 sed haec prius fuere: nunc recondita

senet quiete seque dedicat tibi,

gemelle Castor et gemelle Castoris.

(IV)

B)

5

10

15

Miser Catulle, desinas ineptire,

et quod vides perisse perditum ducas.

fulsere quondam candidi tibi soles,

cum ventitabas quo puella ducebat,

amata nobis quantum amabitur nulla.

ibi illa multa tum iocosa fiebant,

quae tu volebas nec puella nolebat.

fulsere vere candidi tibi soles.

nunc iam illa non vult: tu quoque, impotens, noli,

nec quae fugit sectare, nec miser vive,

sed obstinata mente perfer, obdura.

vale, puella, iam Catullus obdurat,

nec te requiret nec rogabit invitam.

at tu dolebis, cum rogaberis nulla.

scelesta, vae te! quae tibi manet vita?

quis nunc te adibit? cui videberis bella?

quem nunc amabis? cuius esse diceris?

quem basiabis? cui labella mordebis?

at tu, Catulle, destinatus obdura!

(VIII)

Latn VIII Versificacin trocaica: Horacio

22


Carminum libri1

5

10

15

20

Non ebur neque aureum

mea renidet in domo lacunar,

non trabes Hymettiae

premunt columnas ultima recisas

Africa neque Attali

ignotus heres regiam occupavi

nec Laconicas mihi

trahunt honestae purpuras clientae.

at fides et ingeni

benigna vena est pauperemque dives

me petit: nihil supra

deos lacesso nec potentem amicum

largiora flagito,

satis beatus unicis Sabinis.

truditur dies die

novaeque pergunt interire lunae:

tu secanda marmora

locas sub ipsum funus et sepulcri

inmemor struis domos

marisque Bais obstrepentis urges

submovere litora,

parum locuples continente ripa:

quid quod usque proximos

revellis agri terminos et ultra


Latn VIII Versificacin trocaica: Horacio

23

25

30

35

40

limites clientium

salis avarus? pellitur paternos

in sinu ferens deos

et uxor et vir sordidosque natos.

nulla certior tamen

rapacis Orci fine destinata

aula divitem manet

erum. quid ultra tendis? aequa tellus

pauperi recluditur

regumque pueris, nec satelles Orci

callidum Promethea

revexit auro captus. hic superbum

Tantalum atque Tantali

genus coercet, hic levare functum

pauperem laboribus

vocatus atque non vocatus audit.

(Carm . II, 18)

Latn VIII Versificacin ymbica: Sneca

24

LUCIUS ANNAEUS SENECA (4 A.C.N. 65 P.C.N.)

Medea 1

A)

5

10

15

20

MEDEA

Di coniugales tuque genialis tori,

Lucina, custos quaeque domituram freta

Tiphyn nouam frenare docuisti ratem,

et tu, profundi saeue dominator maris,

clarumque Titan diuidens orbi diem,

tacitisque praebens conscium sacris iubar

Hecate triformis, quosque iurauit mihi

deos Iason, quosque Medeae magis

fas est precari: noctis aeternae chaos,

auersa superis regna manesque impios

dominumque regni tristis et dominam fide

meliore raptam, uoce non fausta precor.

nunc, nunc adeste sceleris ultrices deae,

crinem solutis squalidae serpentibus,

atram cruentis manibus amplexae facem,

adeste, thalamis horridae quondam meis

quales stetistis: coniugi letum nouae

letumque socero et regiae stirpi date.

Num peius aliquid? quod precer sponso malum?

uiuat; per urbes erret ignotas egens

exul pauens inuisus incerti laris,

iam notus hospes limen alienum expetat; 1 L. Annaei Senecae Tragoediae, incertorum auctorum Hercules [Oetaeus], Octavia. O. Zwierlein, ed. Oxford: Clarendon Press, 1987.


25

25

30

35

40

45

50

me coniugem opto, quoque non aliud queam

peius precari, liberos similes patri

similesque matri parta iam, parta ultio est:

peperi. Querelas uerbaque in cassum sero?

non ibo in hostes? manibus excutiam faces

caeloque lucem spectat hoc nostri sator

Sol generis, et spectatur, et curru insidens

per solita puri spatia decurrit poli?

non redit in ortus et remetitur diem?

da, da per auras curribus patriis uehi,

committe habenas, genitor, et flagrantibus

ignifera loris tribue moderari iuga:

gemino Corinthos litori opponens moras

cremata flammis maria committat duo.

hoc restat unum, pronubam thalamo feram

ut ipsa pinum postque sacrificas preces

caedam dicatis uictimas altaribus.

Per uiscera ipsa quaere supplicio uiam,

si uiuis, anime, si quid antiqui tibi

remanet uigoris; pelle femineos metus

et inhospitalem Caucasum mente indue.

quodcumque uidit Phasis aut Pontus nefas,

uidebit Isthmos. effera ignota horrida,

tremenda caelo pariter ac terris mala

mens intus agitat: uulnera et caedem et uagum

funus per artus leuia memoraui nimis:

haec uirgo feci; grauior exurgat dolor:

maiora iam me scelera post partus decent.

accingere ira teque in exitium para


26

55

furore toto. paria narrentur tua

repudia thalamis: quo uirum linques modo?

hoc quo secuta es. rumpe iam segnes moras:

quae scelere parta est, scelere linquenda est domus.

(Med . 1-55) B)

775

780

785

MEDEA

Tibi haec cruenta serta texuntur manu,

nouena quae serpens ligat,

tibi haec Typhoeus membra quae discors tulit,

qui regna concussit Iouis.

uectoris istic perfidi sanguis inest,

quem Nessus expirans dedit.

Oetaeus isto cinere defecit rogus,

qui uirus Herculeum bibit.

piae sororis, impiae matris, facem

ultricis Althaeae uides.

reliquit istas inuio plumas specu

Harpyia, dum Zeten fugit.

his adice pinnas sauciae Stymphalidos

Lernaea passae spicula.

sonuistis, arae, tripodas agnosco meos

fauente commotos dea.

(Med . 771-786)

Documents

Antología de Textos Latinos