COLOFON - Amazon Web Services€¦ · In de Randstad is ‘nightbiking’ goed te doen: doordat er zoveel lichtbronnen zijn is het er nooit echt donker. Je hebt vooral goed licht

3

COLOFON

Jaargang 2012-2013Nummer 6

Foto omslag:NSK op de vrakelberg

Redactieadres:[email protected]

Redactie Buitenblad:Guy Frissen (hoofdredacteur)

Jelle HummelenNout Strik

Jorik VisscherRuben KassdorpTessa Hoogma

Het Buitenblad is het officiële orgaan van deUtrechtse Studenten WielerVereniging de Domrenner

Sponsors en partners:Cycles Dupree - Xtreme Bikes

RabobankSnel Tweewielers

Café Ledig ErfTrias

Co van Beek TweewielersDress Me Clothing

Right to Play

Club van 100:Ignace Janssen

Jaap en Marieke VermuëLoet Scholma

Oplage:190 stuks

Kopijdatum volgend Buitenblad:1 februari 2014

4 Het Buitenblad - nummer 6 - jaargang 2012-2013

REDACTIONEEL - Guy Frissen

Een hamerslag op de ALV beëindigde mijn jaar als penningmeester van de ver-eniging. Tegen verwachting deed dit toch wel wat met me. Wat dit is, weet ik nog niet maar op de een of andere manier voelde ik een voldaan gevoel. Trots op wat we bereikt hebben met het bestuur ‘De Domrenner draait door’ en realiserend dat we de vereniging aan de goede handen van het bestuur ‘Strakker kontje? Fiets een rondje’ hebben overgedragen. Inmiddels ben ik aan het zoeken naar de inhoud van een bestuursjaar. Een vraag die me afgelopen jaar vaak is gesteld. Het is moeilijk om daar direct concreet op te antwoorden. Wel weet je dat je er constant mee bezig bent. Je staat voortdurend in contact met de andere bestuursleden, voert je bestuurstaken zo goed mogelijk uit en probeert het gezicht van de vereniging te zijn. Daarnaast besteed je veel tijd aan het organiseren van activiteiten en plaats-nemen in commissies. Druk? Ja! Maar wel lekker druk. Dat wat je doet, doe je met plezier. Je werkt ergens aan, rond het af en bent trots op het resultaat. Tussendoor doe je je best om er nog een beetje van te genieten. Toch ben ik ook blij dat ik de pinpas mag overdragen aan mijn opvolger Reinier. Laten we eerlijk zijn, Bankie was voorbestemd om penningmeester te worden.

Dit jaar zal ik voor het eerst plaatsnemen in de Buitenblad redactie. Het bestuur heeft me zelfs gevraagd om deze commissie te leiden als eindredacteur. Met Nout, Jelle H , Ruben K, Jorik en Tessa zullen we er 6 maal voor zorgen dat je die knappe postbode het erf ziet betreden met een geel blaadje in zijn hand. Als taalpuristen puur sang mag je stukjes op hoog niveau verwachten. Een zin is nooit wat het lijkt. Het loont daarom zeker om een buitenblad twee keer te lezen. Zoek de onderlig-gende gedachte en de achterliggende betekenis. Ga elke letter en leesteken af op zoek naar de waardevolle boodschap. Deze queest langs o.a. India en Oxford zal je vormen tot de ultieme Domrenner. P.S. Met twee zuiderlingen in de redactie kan de pen hier en daar zijn uitgeschoten. Neem het ons niet kwalijk als je een Limburgs barbarisme tegenkomt.

5Het Buitenblad - nummer 6 - jaargang 2012-2013

In het beleidsplan van het 18e bestuur staan scherpe doelen. Drie top-5 klasseringen waar-van één podiumplaats, een grote delegatie afvaardigen naar het NSK 2014 en een record aan deelnames voor het CK. Daarnaast heeft elk lid natuurlijk zijn persoonlijke doelen. Meer dan 10.000km in 2014 rijden, alles kapot rijden op donderdag of sprints winnen op de Tank-weg. Misschien op het gezicht minder grote doelen maar desalniettemin heel waardevol om dit jaar een grote stap te maken in je fietscarriere kunnen zijn: de snelle groep bijhouden op maandag, een tijdrit rijden boven de 35km/h of een tocht volbrengen die langer is dan 150km. Om goed voorbereid hieraan te beginnen moet je een basis leggen in de winter. Een wijze man sprak ooit: “Een goed begin is het halve werk”. Daarom vind je hieronder tips voor het trainen in de wintermaanden om ‘optima forma’ in april weer op Olympos te verschijnen.

Fietsen in de winter, helpt dat?

Sommige Domrenners blijven na het traditionele wielerseizoen op de racefiets zitten. Dat kan, bijvoorbeeld als aanvulling op een andere sport. Als je bijvoorbeeld drie keer per week een hardlooptraining doet, doe je er goed aan minstens één keer per 2 weken een fietstraining op de weg te doen, gericht op een hoge trapfrequentie. We raden de meeste fietsers af om de hele herfst en winter alleen op de wegfiets te blijven rijden. De kans dat je te vroeg in vorm bent en daarna gedemotiveerd raakt omdat je fietsmaatjes je langzaam inhalen, is te groot.Alleen als je het type bent dat nooit fietsmoe wordt en dat bovendien een strikte planning aanhoudt van rustige trainingen in de winter, met veel variatie, is doorfietsen in de winter aan te raden.

Fietsen in het donker

Trainen in het donker kan bijzonder rustgevend zijn. Er is meestal minder verkeer en wanneer je op een verlaten weg rijdt ben je nóg meer alleen dan overdag. Ideaal voor rustzoekers. Te-vens lijkt je snelheid hoger dan in werkelijkheid, doordat de duisternis de snelheid vertekent.In de Randstad is ‘nightbiking’ goed te doen: doordat er zoveel lichtbronnen zijn is het er nooit echt donker. Je hebt vooral goed licht nodig om jezelf aan medeweggebruikers te laten zien. Pas op met fietspaden die ter linkerzijde van een grote weg lopen. Het tegemoetkomend verkeer kan je makkelijk verblinden. In het donker trainen in, pak ‘em beet, Zuid Oost Drenthe, is echter een ander paar mouwen. Donker is daar nog echt donker waardoor je een krachtige straler op je stuur nodig hebt om de weg te kunnen vinden. Smalle, bochtige fietspaadjes zijn een crime. Een optie is om een gemakkelijk, vierkant rondje te kiezen met verlichting langs de kant, dat je vervolgens meerdere keren rijdt. Niet zo heel erg spannend, dat begrijpen wij ook wel. Dan kun je bijna net zo goed op een wielerbaan rijden. Overdekt, verlicht en een stukje warmer. Op al deze banen worden wintertrainingen georganiseerd. Ook een groep Domren-ners zal deze winter gezamenlijk op de baan trainen (Velodrome Amsterdam).

VAN DE VOORZITTERS - Nout Strik & Tessa Hoogma


Advies: Doorfietsen in de winter is alleen geschikt voor fietsers die nooit fietsmoe worden. Andere fietsers gebruiken het als aanvulling op krachttraining, hardlopen of spinning, om de juiste coördinatie vast te houden. Fietsers die van zichzelf weten dat ze in de loop van het seizoen fietsmoe worden, kunnen het trainen op de fiets het beste beperken tot 1 keer per week.

Fietsen in de kou

De winter laat nog even op zich wachten, maar ook hiervoor alvast wat advies. Onze erva-ring is dat fietsen op de weg tot het vriespunt, bij redelijk windstil weer, goed mogelijk is. Waait het echter harder dan windkracht 3, dan neemt de grenstemperatuur toe tot 3 gra-den. Bij regen is dat 6 tot 8 graden. Doe je een intensieve duurtraining dan kun je bij een iets lagere temperatuur trainen.Zorg ervoor dat je met name handen en voeten en je romp warm houdt. Een bekende truc is om een plastic zakje tussen overschoenen en fietsschoenen te doen, om je voeten warm te houden. Meerdere handschoenen (dunne onderhandschoentjes) over de handen werken ook goed. Houd je romp warm door een jack dat aan de voorzijde winddicht is en aan de achterzijde niet, zodat aan die kant het zweet kan verdampen. Bij lange trainingen krijg je het aan het slot van de training meestal een beetje koud. Energie die normaal wordt ge-bruikt om warm te worden, wordt nu gespaard. Voor dat laatste koude uurtje neem je nog een extra windstopper mee.

De moraal van het verhaal

Fysiek sterk de winter uitkomen is niet zo moeilijk. Gewoon een beetje blijven fietsen. Men-taal sterk de winter uitkomen is lastiger. Je hebt snel te veel gefietst en bent daardoor niet gretig genoeg. Kies een winterbesteding die ervoor zorgt dat je fysiek niet te ver instort, terwijl je motivatie aan het begin van het seizoen op topniveau is: je bent nog steeds op je ideale gewicht ondanks de geweldige andijviestamppot met een enorme berg geraspte kaas van het thuisfront en je gaat met veel zelfvertrouwen de eerste uitdagingen van het seizoen aan. Verruim je blik en probeer eens een andere tweewieler. De Domrenner is ko-mende winter actief op de wielerbaan, in het veld en in de spinningzaal. Daarnaast kun je je ook meedoen aan de circuittraining elke donderdag van 18:00 tot 19:00. Goed voor de benen, maar ook voor de rest van het lichaam.

VAN DE VOORZITTERS


Voorzitter - Tessa Hoogma

Mijn naam is dus Tessa Hoogma. Ik ben de met mijn twintig lentes jong de jongste van dit hele bestuur. Ondanks dat wordt mij wel de taak van de voorzitter toevertrouwd. Een hele eer,zeker gezien het feit dat ik het al lastig vind om mijn afwas te doen voordat ik er nieuwe soorten champignons in aan het kweken ben.

Ik fiets al vanaf dat ik een broekie van vijftien was. Jarenlang was ik geen wielrenner, maar een bloedserieuze triathleet. Gelukkig kwam ik na enkele jaren tot bezinning en zag ik in dat mensen geen vinnen en kiewen hebben, en dus ook niet gemaakt zijn om te zwemmen. Het lopen liet ik ook links liggen en zo bleef alleen het wielrennen over, iets wat ik nu al twee jaar met plezier doe. Ik noem mezelf ook wel de semi-fanatieke toerder. Ik ben een verschrikke-lijke mooiweerfietser, maar af en toe verlies ik mezelf en moet ik een wedstrijdje mee doen. Soms met goede, maar soms ook met minder goede gevolgen.

Naast al dat gefiets moet er natuurlijk ook nog wat aan studie gedaan worden. Ik doe de lerarenopleding voor natuurkunde aan de Hogeschool Utrecht. Daarnaast loop ik stage op de Werkplaats in bilthoven. Daar probeer ik mijn lieve leerlingen nog wat nuttigs bij te bren-gen over allerlei natuurkundige verschijnselen. Op hun beurt proberen ze mij vaak wat bij te brengen van de huidige straattaal.

Als derde vrouwelijke voorzitter van de Domrenner voel ik de hete adem van Aletta Jacobs al in mijn nek. Ik ben van plan het bestuursjaar, samen met de rest van mijn bestuur, nog een tikje enthousiaster aan te pakken als alle vorige voorzitters al deden. En daarnaast wil ik natuurlijk de nadruk leggen op de fietsende vrouw. Want dames, zeg nou zelf, geen beter manier om een strak kontje te krijgen dan lekker te gaan fietsen!

Secretaris - Nynke Bakering

Hallo! Ik ben Nynke. Sinds anderhalf jaar ben ik lid van de Domrenner. De Domrenner ken ik via de gezamenlijke feestjes met STUdance. Elke keer weer waren daar Domrenners die me overhaalden om een keer mee te fietsen en uiteindelijk ben ik gezwicht. Na een keer mee trainen besloot ik lid te worden.

Fietsen deed ik al langer, vaak op de racefiets van mijn moeder. Toen mijn vriend ook begon te fietsen, kreeg ik de smaak te pakken en heb ik een eigen racefiets gekocht. Naast fietsen, studeer ik ook nog, dit jaar ben ik begonnen met mijn Master bewegingswetenschappen, een super leuke studie. Verder woon ik in het altijd gezellige Lombok en wil ik graag een ko-nijn, maar daar heb ik geen ruimte voor. De komende activiteiten en trainingen hoop ik veel met jullie allemaal te kletsen zodat ik ook meer over jullie te weten kom! Tot snel!

Kennismaking met het Bestuur ‘13/’14


Penningmeester - Reinier Bank

Hallo ik ben Reinier. Bij sommige alleen bekend als ‘Bankie’. Sinds 2011 ben ik lid van de Domrenner en ben gelijk actief geworden door veel verenigingsactiviteiten te bezoeken. Hierdoor voelde ik me al snel vertrouwd binnen de vereniging. Komend jaar ben ik uw Pen-ningmeester.

Ik ben geen licentiehouder, maar wel fanatiek. Eind 2007 mijn Cube’je Aerial 2008 gekocht en zonder klikpedalen mijn eerste rondjes gereden door het Betuwse landschap. Onder aanmoediging van mijn wielrennende collega’s ben ik al snel van parkeerstand (helemaal vierkant gereden na 15 kilometer) gepromoveerd naar toerder-delux die met gemak 100+ km tochten kon fietsen. Destijds liep ik stage voor mijn eerste opleiding ruimtelijke ordening en planologie. De jaren daarna ben ik altijd met regelmaat blijven fietsen. Tot op heden is het volbrengen van de 500 kilometers van Amsterdam naar Parijs in 28 uur met Willemien van de Hout de mooiste prestatie in het geel-blauw van de Domrenner.

Sinds de start van mijn nieuwe studie fysiotherapie ben ik lid bij de Domrenner en ben ik betrokken bij de Cross Commissie. Mooiste prestatie tot nu toe in het geel-blauw van de dom-renner zijn de 500 kilometers van Amsterdam naar Parijs met fietsmaatje en huidig secretaris Willemien. Het regelen van extra kampen naast het wielrennen maakt de vereniging voor mij nog aantrekkelijker. Het hebben van een nieuwe 29er speelt daar uiteraard ook in mee ;-). Ik neem jullie in ieder geval graag mee de bossen in!

Komend jaar hoop ik jullie als penningmeester zo goed mogelijk van dienst te kunnen. Ik wil er graag voor zorgen dat het geld daar beland waar het nodig is zodat, net als verleden jaar, alle leden kunnen geniet van de verenigingsvoordelen.


Voormalig kandidaatsbestuur stelt het beleidsplan voor



PR-Commissaris - Jochem KlompmakerHet was halverwege juni aan het eind van de wielerclinic. Omdat er niet genoeg aanmeldin-gen waren om de clinic door te laten gaan op de NEB, hadden we besloten zelf een stukje te gaan fietsen met degene die zich wel hadden aangemeld. Na een rondje van zo’n 40 km, waren we bijna terug op Olympos en kwam Mart naast mij fietsen. Of ik aankomend jaar hem op wilde volgen als PR-commissaris van USWV de Domrenner?Ik ben met wielrennen in aanraking gekomen via mijn vader en oudere broer, zij hadden allebei een racefiets en ik kon natuurlijk niet achterblijven! Samen met hen heb ik al de no-dige toertochten gefietst en bergen bedwongen. Naast het wielrennen heb ik vroeger ge-tennist en gehockeyd. Toen ik begon met mijn studie Milieu-natuurwetenschappen aan de UU, ben ik een jaar gaan roeien. Al snel kwam ik erachter dat dat niet helemaal mijn ding was. Ik wilde weer gaan hockeyen en werd het jaar erop lid van de studenten hockey club in Utrecht, in mijn tweede seizoen raakte ik echter geblesseerd aan mijn voet. Een blessure die ervoor zorgde dat ik niet meer kon rennen, er zat een zenuw bekneld in mijn voet (mor-tonse neuralgie voor de fysiotherapeuten onder ons). In dat jaar begon ik dus steeds vaker te fietsen. En omdat ik dat voornamelijk alleen deed, begon het wat te vervelen en besloot ik een wielervereniging te zoeken. Al snel kwam ik uit bij de Domrenner, in de UIT-week van 2012 schreef ik me dan ook in. Na er een tijdje over nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat ik deze kans niet kon laten schieten. Mijn eerste jaar bij de Domrenner was immers goed bevallen. Leuke mensen, gezellige borrels en ik hoefde niet meer alleen te fietsen (alhoewel soms op de lekdijk nog wel ). Ik heb enorm veel zin in aankomend jaar en hoop er samen met mijn bestuursgenoten een mooi jaar van te maken!

Wedstrijdcommissaris - Jacco van HoorenHey, ik ben Jacco. In 2010 ben ik lid geworden van de Domrenner. Al sinds mijn jeugd neem ik deel aan wedstrijden, ook bij de Domrenner heb ik dat elk jaar gedaan. Dus ik hoop dat ik u als wedstrijdcommissaris komend jaar goed van dienst kan zijn.De fiets waar ik nu al naar ik vermoed ongeveer zeven jaar op rijd is mijn trouwe Pinarello FP2. Daarvoor heb ik op vele andere fietsen gereden, maar nooit langer dan twee jaar. Maar aan alles komt een eind en na dit jaar, misschien volgend jaar nog, zal ik mijn trouwe strijdros dan toch echt gaan verruilen voor een andere fiets, maar de Pinarello zal zeker aanblijven als reservefiets. Welke nieuwe fiets het zal gaan worden, dat zal ik nog aan jullie verbeelding overlaten. Ik ben nu aan mijn vierde jaar bezig van mijn opleiding diergeneeskunde. In dit jaar zal ik waarschijnlijk mijn Bachelor behalen, waarna ik doorstoom naar de Master gezelschaps-dieren die me dan nog zeker drie jaar bezig zullen houden in Utrecht, waardoor ik nog geruime tijd van deze supermooie vereniging kan genieten! Want dat het een gezellige vereniging is, dat staat vast!Als wedstrijdcommissaris hoop ik de wedstrijdrenners zo goed mogelijk te begeleiden volgend jaar en zo veel mogelijk mijn ervaring met wedstrijden te delen. Ik heb nu in ieder geval al zin in komend jaar.


NSK 2013 - JACCO OOSTERHUIS

Er is mij gevraagd, “na mijn mooie prestatie”, om een stukje over mijn NSK te schrijven. Dat het over mijn NSK mag gaan was de doorslag, daarvoor wilde ik wel een stukje schrijven: nu kan ik hier lekker even gaan egotrippen over mijn awesomeness.

[Dat artikel heb ik ook geschreven, maar werd uiteindelijk toch niet goed genoeg bevon-den voor publicatie (de strenge eisen van het buitenblad); wat jullie hier lezen is een zwaar bewerkte versie van een geweldig artikel, wat wellicht nog maar een schijn bevat van de oorspronkelijke schoonheid.]

Voor de start was ik best gespannen: ik geloof dat er rond de 80 man aan de start versche-nen, en deze wedstrijd begon met een afdaling. Ik heb nog maar één keer eerder deelge-nomen aan het NSK, in 2012 in Amsterdam, en deze was niet vlekkeloos verlopen. Voor mij niet—ik werd eraf gereden—maar ook voor velen anderen niet: een stuk of drie valpartijen in een uur koersen, waarvan tenminste één valpartij een domrenner fataal werd (oké, oké, niet zo fataal). Van wat ik gehoord had waren valpartijen bijna onlosmakelijk verbonden (per definitie?) met het niet-licentiehouders NSK, en ik voorzag op dit parkoers weinig verbe-tering. Ook was ik bang dat het advies om daarom meteen te proberen voorin te komen geen briljant advies zou blijken: iedereen ging natuurlijk proberen voorin te komen, wat de toestand alleen maar hectischer zou maken.

Gelukkig begon de koers geneutraliseerd.

Met de loting eindigde ik ergens middenin het peloton, iets meer achterin dan voorin, wat niet ideaal was. De redenen hiervoor lijken mij helder: zelfs al moest iedereen zich een beetje inhouden, wat de kans op directe valpartijen verminderde, ging ik ervan uit dat veel geen geweldige stuurmanskunsten bezaten; in ieder geval niet in proportie tot hun drang om zo snel mogelijk vooraan te komen.

Wat bleek: Velen konden inderdaad niet geweldig sturen en rijden, zelfs dermate slecht dat ik in staat was om me langzamerhand tijdens de neutralisatie naar het voorste van het peloton te begeven. Constant plots remmen, gaten laten ontstaan, niet het wiel noch de lijn houden, en zo ruimte maken voor anderen om naar voren te komen. Volgens mij kreeg ik nog wel ergens tijdens de eerste (of misschien al de tweede) afdaling iemand die lekker tegen mijn stuur aan ging wrijven, maar dit bracht hem meer ongemak dan mij (bijna een valpartij achter mij—niet mijn schuld).



Door dit snelle naar voren schuifelen, was ik tijdens de eerste beklimming in redelijke positie. Op zich niet heel belangrijk—ik ging zeker niet meteen aanvallen—ware het niet dat iemand het een leuk idee vond om bij de eerste (of misschien tweede) beklimming helemaal stil te gaan staan midden op de weg, waardoor een aantal anderen ook moesten stoppen. Onder wie Daan, die daardoor gedwongen was de koers in zijn eentje te voltooi-en. Gelukkig was ik dus geen slachtoffer van deze sabotage.

Persoonlijk had ik de avond voor het NSK ook nog wat sabotage getracht te plegen—die lijnen op de weg die het weiland ingingen waren van mij. Tijdens de klim reed iedereen zeker niet in een mooie rechte lijn, maar volgens mij heeft het verder weinig uitgehaald. Oh, en het plotselinge stilstaan kon ook niet aan de parkeervakken liggen van Maikel, want die waren veel hoger op de weg geschilderd. (Aan de andere kant heeft Tessa’s tekst, welke niemand begreep, kennelijk zeker wel geholpen.)

De 4 a 5 rondes die hierop volgden vat ik graag samen met: volgens mij gebeurde er weinig belangrijks. Totdat Guy zin kreeg in demarreren. Ik had er nog mooi geen zin in, noch er veel vertrouwen in, maar het staat me nog bij dat de omroeper de demarrage met veel enthousiasme verkondigde. Anyway, het peloton liet dat groepje ook lekker gaan, en er werd niet echt hard doorgetrokken; ik kwam voorop het peloton. Nou weet ik niet meer welke snelheid ik op dat moment reed, maar met de eerste of tweede beklimming (en op de beklimmingen werd er wel hard doorgetrokken) haalden wij het kopgroepje weer bij. Ik zeg “wij” omdat ik, volgens mij, niet schuldig was aan het inlopen van deze koplopers. Ik kreeg na afloop vaak de opmerking dat ik dat niet handig had aangepakt, dus vandaar deze apologie. Ach, tactisch speelde ik het misschien niet het handigst, maar ze waren sowieso wel bijgehaald.

Tessa laat haar fantasie de loop op het Limburgse asfalt



Het peloton was hierna weer compleet en, een paar rondes overslaande in dit verslag, zijn we bijna bij de ontknoping. Ik had er veel vertrouwen in; te veel, achteraf gebleken, maar ja, ik was nog niet moe en het klimmen ging wel makkelijk. Ik zei nog tegen Guy iets in de trant van “ik weet niet of ik het na de klim óók af kan maken”, daarmee implicerend dat ik echt dacht dat ik op de klim aan kon vallen. Hij reageerde met iets van: “reken maar dat er meer zullen zijn die dat gaan doen”. (Er werd niet constant hard gekoerst; tijd genoeg om rustig te overleggen). Dit bleek zeker waar. Nadat tijdens de laatste ronde een paar aanval-len neergeslagen waren, en er nog een mongool in de afdaling tegen mij aanreed, was het tijd voor de laatste keer die bocht omhoog, de vrakelbergerweg op.

De anderen stoven omhoog. Ik ging behoorlijk kapot, maar zij hadden al vroeg in de (al niet al te lange) beklimming een voorsprong van een aantal meters. Het was vooral zaak zelf zo hard mogelijk te gaan—misschien hoopte ik ze tijdens de beklimming bij te kunnen halen, misschien dacht ik helemaal niet na, hoopte ik helemaal niet, en ging ik gewoon. In ieder geval, boven aangekomen was één van de vijf renners die meteen een kopgroep vormden al afgehaakt, en deze kon ik makkelijk inhalen en achterlaten. Vervolgens zo snel mogelijk overschakelen naar het buitenblad, en doorrijden; ik had op dat moment eigenlijk geen idee of er renners achter mij zaten, pas toen ik na 100 meter omkeek zag ik toch al een aardig gat. Met daar, op wat een redelijke doch overzienbare afstand was, het jagende peloton. Dat die mij weer in zouden halen liet ik echt niet gebeuren. Afzien dus. Gelukkig hebben we de foto’s nog (het moet gezegd worden: wat een MEAN foto heeft Daan’s vader gemaakt tijdens die laatste kilometer).

Afsluitend: het was voor mij een tof NSK, met een resultaat (oh ja, ik ben 5e geworden) waar ik best tevreden mee mag zijn. Gezien het resultaat van vorig jaar zeker. Maar, om op Guy’s opmerking te reageren, nee, ik zou er niet voor getekend hebben. Da’s match-fixing, en da’s niet cool. Volgend jaar weer, maar dan bij de licentiehouders.

Guy en Jacco bespreken taktiek op de voorlaatste beklimming van de Vrakelberg


NSK 2013 - TESSA HOOGMA

Afgelopen zondag 6 oktober vond het NSK plaats. Dutch Mountains had dit jaar de eer om deze studentenwedstrijd te organiseren. Bijzonder, een NSK in het buitenland. Het parcours voor de wedstrijd had met de Vrakelberg wel wat weg van de loodzware etappes in de Vuelta van afgelopen september. Geloof me, alleen de echte helden zouden deze wedstrijd kunnen volbrengen.

In eerste instantie voelde ik mij niet zo’n echte held. Ik heb namelijk niet zulke goede ervaringen met wedstrijden in Limburg. De laatste keer was een nare koers over kasseien door het centrum van Maastricht. Ik was helaas niet te paard en voelde me geen ridder dus besloot ik vijf rondjes voor het einde van deze Ridderronde maar uit te stappen. Wat mij natuurlijk niet in dank afgenomen werd. (Ik noem geen namen, maar Jelmer, Guy, ik weet wat jullie dachten!) Maargoed, meneer de Friscus wist mij weer over te halen door het inschrijfgeld te vergoeden. Ik trapte er met open ogen in, ik ben immers student, en blond.

En zo vertrokken we zaterdag 5 oktober naar hotel Frissen. Wij hadden als dames onze ei-gen auto ingeladen, preciziewerk, geen man had het beter kunnen doen. Wietske wist dui-delijk het gaspedaal van haar auto goed te vinden. Ik had al de angst dat ze de volgende dag op de vrakelberg met hetzelfde vermogen op zou trekken. Goed in vorm.

Nadat de wedcom ’s avonds had laten zien dat hij naast fietsen ook aardig kon koken besloten we dat het tijd was om onszelf alvast te verzekeren van wat mentale steun op de Vrakelberg. En zo vertrokken we met drie auto’s, twee potten verf, enkele kwasten en frisse moed naar de Vrakelberg. Iedereen weet natuurlijk dat de regel is dat je nooit je eigen naam mag verven. En zo sloten Wietske en ik een deal. Wij zullen elkaar altijd steunen. Daarnaast werd de Domrenner natuurlijk gepromoot (de PR commissaris kan er trots op zijn), werden er parkeervakken getekend (Maikel was al bang dat hij morgen geparkeerd zou staan), werd er aan Pappa gedacht, overtrad Guy de heilige regel en vond ik dat er meer lust & liefde in de koers moest zijn. Reinier besloot ook even het parcours te verken-nen. Heel slim bedacht hij dat hij met de auto wel meer kans op een KOMmetje had. Totaal stravaverslaafd, als je het mij vraagt.

Koolhydraten stapelen op de Col du Fatten


Toen de berg volledig wit was, werd het tijd om terug naar het hotel te gaan. Ongekend vroeg lag iedereen al op zijn matrasje/luchtbedje/hemelbed. Koers win je immers in bed.

De volgende ochtend werd ik na zo’n negen uur slaap zeer relaxed wakker. Hoewel ik twee vierkante meter deelde met Joel en Guy had ik geen last gehad van gesnurk, hulde aan de uitvinder van de oordoppen. Terwijl ik in heerlijke rust aan mijn bakje yoghurt zat, zag ik alle heren niet-licentiehouders al vol spanning rondlopen. Van die spanning had ik geen last. Van mij werd er immers toch al verwacht dat ik na twee rondes uit zou stappen. Heerlijk, om geen druk op je schouders te voelen.

Toen we de damesauto weer hadden volgeladen met fietsen vertrokken ook wij richting het NSK parcours. Robert moest nog even laten zien hoe mooi Limburg was en zo heb-ben we een uur door het Limburgse land getourd, terwijl camping Schoonbron maar op twintig minuutjes afstand lag.

Eenmaal aangekomen lieten wij door de mannen onze fietsen in orde maken en peddel-den we daarna rustig naar de start toe. Stiekem begon de spanning te komen. Maar ach, het motto ‘zolang het er maar snel uit ziet’ vond ik wel passend voor vandaag dus ik hoefde me nergens druk om te maken.

Hoewel ik van mezelf verwacht had dat ik ook Maikel parkeervak nodig zou hebben op de klim viel het me alleszins mee. De eerst ronde kwam ik met gemak met het peloton boven. Ik durfde bijna te hopen dat ik echt goede benen had. Maar toen kwam de afdaling. Op kop van het peloton ging ik als eerst naar beneden. Maar gezien het feit dat ‘een pan-nenkoek nog beter daalt dan ik doe’ (ik citeer Jorryt even) werd ik al snel voorbij gereden. Haantje als ik ben kon ik dat natuurlijk niet goed hebben en zo zette ik de rest van de koers al mijn angsten opzij om niet te hoeven lossen in de afdaling. Dat zou wel heel sneu zijn.


DomrennerDames bepalen het tempo


De volgende beklimmingen van de Vrakelberg gingen steeds beter. Even waande ik me Quintana in de Tour. Fans stonden met spandoeken te wapperen langs de kant, de naam van mij en ploeggenoten stonden groot op de weg gekalkt en ik wist dat achter mij de laatsten de berg op geduwd werden. Maar helaas zat ik te veel op mijn bolletjeswolk (of in mijn angst voor de afdaling) en had daardoor niet meegekregen dat er een meid van Delft weg was. Ook was ik even vergeten wat tactisch rijden was. Omdat er op de vals platte aanloop naar de klim niemand wilde rijden ben ik maar samen met Wietske de koers hard gaan maken. En schreeuwen in dat peloton, omdat er geen een dame was die door wilde rijden. De lust & liefde waren even in rook op gegaan. Kortom, slim rijden ver te zoeken. De laatste keer de Vrakelberg op lag ik op de tweede positie. Tenminste, dat dacht ik want ik had onze Olympisch roeister van Gaytos niet gezien. Na de Vrakelberg wilde ik met een korte tijdrit die meid voor me in gaan halen. Maar er zat nog iemand in mijn wiel en ik was zeker niet van plan om voor haar de sprint aan te gaan trekken zodat zij er nog overheen kon. Dus ik hield stil om haar te laten fietsen. Er gebeurde niets, ik keek achterom en toen zag ik dat mijn concurrente haar jasje al lang geleden uit had gedaan. Daar had ik dus weinig meer van te vrezen. Mijn tactiek was vanaf toen om ‘en bloc’ naar de finish door te rijden. Maar helaas kon ik de dame voor me niet meer bijhalen, en de Gaytos meid al hele-maal niet en zo passeerde mijn wiel als derde de eindstreep. Wat voor mij een onverwacht resultaat was.

Ik was nog best onder de indruk van mezelf. Ik wist niet dat ik dit fysiek en mentaal in me had, maar ergens ver weg heerst nog steeds een winnaarsmentaliteit. Hoewel dit natuurlijk toeval was dat ik won, ik wil geen verwachtingen voor volgend jaar gaan scheppen. Pas als er een echt knappe rondemister is, dan wil ik wel heel hard mijn best doen om op het hoogste treedje te eindigen en drie zoenen van hem in ontvangst te nemen.


Bronzen Tessa

16

DOMRENNER IN OXFORD - Eduard Willms

Eind augustus ben ik naar Oxford vertrokken voor een onderzoeksstage aan de University of Oxford. Ik zal kort iets over mijn onderzoek vertellen aangezien dat de belangrijkste reden is dat ik hier verblijf, daarnaast is het gewoon een super interessant en veelbelovend onderzoeksveld waar ik graag over vertel! Gedurende zes maanden zal ik onderzoek ver-richten naar zogenoemde ‘vesicles of exosomes’, dit zijn kleine blaasjes die door cellen in het lichaam gemaakt worden. Via exosomen zijn cellen in staat om met elkaar te communi-ceren en elkaar te beïnvloeden. Inmiddels is duidelijk dat deze vorm van communicatie bij veel ziekten een rol speelt, onder andere kanker. Meer kennis over exosomen zou kunnen leiden tot de ontwikkeling van nieuwe behandelingen voor kanker, iets waar ik als farmaceut bijzonder in geïnteresseerd ben!

Goed, naast hard werken in het lab moet er natuurlijk ook (hard) getraind worden. Inmiddels heb ik hier een maand doorgebracht en kan ik jullie vertellen dat fiet-sen enorm populair is in de UK. Waarschijnlijk onder andere door de successen van hun Modern Biritsh Hero, Sir Bradley Wiggins.

Ik ben na twee dagen in Oxford meteen lid geworden bij Zappi’s cycling club (www.zappis.cc). De grootste en volgens velen beste vereniging in en rondom Oxfordshire. Het is een Britse club met een Italiaans tintje, Zappi’s is namelijk opgericht door ex- Italiaans prof-wielrenner Flavio Zappi (http://flaviozappi.com/palmares/). De vereniging is zeer actief en heeft een eigen café in het centrum van Oxford (boven de fietsenmaker!) waar ze heerlijke koffie, gebak en zelfs herstelshakes serveren! Alle trainingen beginnen bij het café en eindigen uiteraard in het café met een lekkere koffie en mooie verhalen. Op zaterdagen verschijnen er over het algemeen ongeveer vijftig kleppers ,ook wel Zappistas genoemd, bij het café. Ter plekke wordt besloten wie een groep wil leiden en wat voor soort rondje ze willen maken.

Oxford is een heerlijke stad en binnen 10 minuten fiets je in het prachtige Britse platteland. Dit is vergelijkbaar met Limburg, weinig echte vlakke kilometers met regelmatig een aardig klimmetje. Op zondag zijn er altijd nog mensen te vinden (zoals ik) die nog een rustig rondje willen fietsen.


A B

C D

Naast het normale team heeft Zappi’s een wed-strijd team voor zowel mannen als vrouwen en starten ze dit jaar een team voor talentjes jonger dan 16 jaar. Ik kan bevestigen dat er een aantal toekomstige Wiggo’s meefietsen, hopelijk zie ik ze over een paar jaar op tv! In oktober start de Michaelmas term en starten de trainingen van Oxford University Cycling Club (OUCC). Uiteraard ga ik ook met deze club trainen die net als heel veel dingen in Oxford oud is (hier noemen ze het traditioneel). De OUCC is namelijk opgericht in 1873. Mocht je in de buurt zijn (in London bijvoor-beeld!) en wil je Oxford bezoeken, let me know!

Cheers

EduardPS. Links fietsen is minder eng dan je denkt.

DOMRENNER IN OXFORD


ARINA HENSEN BOKAAL - Tessa Hoogma

En het was zeer spannend, de finale van de Arina Hensen bokaal. Vorige editie hadden we nog drie koplopers, Willemien, Jelmer en Nout. Alle drie de helden hebben flink hun best gedaan om de andere van het hoogste schavotje te stoten. Soms met, en soms zonder succes. Of ja, het is maar precies hoe je het bekijkt. We kunnen wel concluderen dat de leden deze keer vaak ‘the easy way’kiezen om punten te scoren voor de Arina Hensen bokaal. Niemand die net als Nout vorige keer voor een tweepunter durft te gaan door het het busje te vernielen. Nout, mijn complimenten, niemand durft jouw succes te evenaren!Tijd om de puntenlijst erbij te pakken! Laten we beginnen bij de topfavoriet: Willemien! Het bestuur 2012-2013 en het huidige bestuur zouden op een zondagavond bij elkaar komen om gezamenlijk te overleggen. Deze zondagavond was gekozen omdat Willemien tegenwoordig in belgie studeerd en dus doordeweeks niet meer in Utrecht aanwezig is. Dus negen personen hadden al hun belangrijke afspraken bij schoonfamilie en huisdieren afgezegd, speciaal voor Willemien! Maar eenmaal aanwezig op de vergadering bleek dat Willemien het toch iets te laat vond worden en al terug was naar onze zuiderburen! Dat kost je een puntje Willemien! Mijn hamster is nog steeds boos dat ik die zondagavond er niet voor hem was.

Maar we hebben nog een koploper die flink zijn best heeft gedaan om nog een puntje te scoren! Jelmer is weer even bezig geweest met zijn specialiteit: het kussen van het asfalt. Op de eerste zaterdagtraining na de ALV was het heerlijk weer, het zonnetje scheen, er waaide een frisse wind en we mochten genieten van een heerlijke 18 graden. Niets kon er mis gaan, zou je denken. Maar niet als je Jelmer Nuijten heet. Ons toppertje kwam aan met een smerig jack. Even dachten we dat zijn wasmachine het niet deed, maar het bleek dat Jelmer op de heenweg al onderuit was gegaan en op de nog niet helemaal droge weg terecht was gekomen. Jelmer, hoe krijg je het voor elkaar? Je zou wel een abonnement op de Arina Hensen bokaal kunnen krijgen.

Maar Jelmer was niet te enige die kennis maakte met het asfalt. Ook Jasper Hentzen heeft met zijn cube even het het asfalt geaaid. Het was een van de laatste zomertrainingen. Toen de groep net weg wilde gaan van Olympos kwam Jentzen aanrijden. Soepel als hij dacht te zijn draaide hij zich even om. Helaas maakte hij zijn draaicirkel iets te klein, waar-door hij zijn evenwicht verloor een zich langzaam maar zeker richting de aarde bewoog. Ja Jasper, hoewel je licht als een veertje bent werkt de zwaartekracht ook gewoon op jou hoor. Puntje voor Jasper.

En op de eindstreep hebben we nog iemand die nog geen punten had, maar ineens nog een puntje probeert te scoren. Jorik wordt op het laatste moment nog fanatiek, in de hoop dat hij Willemien in kan halen en zo ook eindelijk eens op het hoogste treedje van het podium kan belanden. Visscher probeerde eerst met bowlen te winnen. Maar toen hij zag dat dat niet ging lukken besloot hij zijn kansen te spreiden. Hij pakte een grote bal, vond met zijn vingers de juiste gaten, nam een aanloop, zwaaide de bal achteruit en *lezer, verbeeldt u zich hier trommelgeroffel* gleed onderuit en viel. Geen strike, wel een Arina Hensen puntje. Dat is ook wat waard.


ARINA HENSEN BOKAAL

Ook Joel stond nog niet op de lijst en wilde last minute ook wat eer behalen. Hoewel Joel geen klimmerspostuur heeft leek het hem wel een goed idee om mee te doen aan het NSK op de Vrakelberg. Hij was alleen vergeten dat hij niet in vorm was en hij zijn goede benen nog thuis op de bank had gelaten. En van het talent moest Joel het 6 oktober 2013 ook al niet hebben. Al na enkele rondes lag Joel ver achter het peleton. Zelfs toen hij door Jorik ge-duwd werd werd hij nog voorbij gereden door een Klein Verzetter. Uiteindelijk eigendigde Joel op de laatste plek. Knap dat je het hebt uitgereden Joel. Maar mijn oma heeft altijd een wijze raad: ‘Hou de eer aan jezelf.’ In dit geval: Hou de eer aan de Domrenner. Puntje voor Joel. Luister je voortaan naar mijn oma?

Het wordt nu spannend. Degene die het bijgehouden hebben zien dat Willemien en Jelmer beide op kop liggen met vijf punten. Maar gelukkig deed Willemien nog een sprong naar de overwinning. Op de laatste zaterdagtraining van haar bestuursjaar klaagde ze over spier-pijn in haar bovenbenen. Wat bleek nou, ze had vrijdag ‘eventjes’ laminaat gelegd in Jacco’s kamer. Beste lezer, nu moet u weten dat Jacco’s kamer een oppervlakte heeft van zo’n 35 vierkante meters. En dan niet mooi vierkant. Nee, om het moeilijk te maken zitten daar al-lemaal leuke hoekjes in. Toen ik zei: ‘Gezellig samen klussen.’ Meldde Willemien me dat Jacco niet mee geholpen had. Jacco moest ‘werken’, ookwel lui achterover hangen in dure auto’s terwijl Willemien zich uit de naad werkt. Ik zie Jacco nog in zijn vuistje gniffelen. Willemien, je lieve vriendje heeft je genaaid en zo verdien jij nog een puntje voor de Arina Hensen bo-kaal. Gefeliciteerd! Met dit laatste punt kom je uit op zes punten dit jaar! Dat houdt in dat je elk buitenblad wel een puntje gescoord hebt! De Arina Hensen bokaal komt jouw kant op!

1. Willemien 6 punten

2. Jelmer 5 punten

3. Nout 4 punten

4. Guy 3 punten

5. Bankie 2 punten

Jasper 2 punten

Carola 2 punten

Edwin 2 punten

Tessa 2 punten

Robert 2 punten


DOMRENNER IN INDIA - Henk Hofstede

Hallo Domrenners. Voor degene die het niet hebben vernomen, ik zit sinds juli voor mijn studie in New Delhi, India. Ik verzamel hier data voor mijn master thesis in Community invol-vement in Forest Management en ik volg colleges.

Zonder zomervakantie, want ik moest net voor vertrek nog de laatste onderzoeksopdrach-ten inleveren en het collegejaar start in juli in India, ging ik zeer vermoeid op de vroege ochtend richting Schiphol. Ik had een raar gevoel en begon te beseffen dat ik echt voor een lange periode in een totaal ander land verblijf. En niet zomaar als toerist (dus vooral niet zo’n reis uit het boek dat je moet lezen Ben je ervaren?), nee ik ga studeren in India en me sette-len in Delhi voor 7 maanden waar ik elke ochtend de Hindu lees om te discussiëren over de Indiase politiek. Als ik dit uitleg aan de Indiërs hier zijn ze zeer verrast, je gaat toch naar India om te studeren als westerling. Te meer, elke Indiër droomt ervan om in Europa te studeren. Na de eerste weken waar ik vooral moest wennen aan alles om mee heen, veel slaap nodig had en een eigen dak moest zoeken, heb ik me nu gesetteld. Ik bestel mijn melk in Hindi, leg het bussysteem uit aan Indiërs die nieuw zijn in Delhi, ga primitief (maar veilig via een India-se vriend) uit eten voor 20 cent, drink mijn chai (thee met gember, melk en veel suiker), maak mijn eigen dhal rice en ben gewend aan pittig eten. En het bevalt me goed, de colleges zijn interessant en ik heb veel nieuwe mensen leren kennen op de universiteit en heb de eerste toets gehad. Wat betreft mijn onderzoek heb ik een switch gemaakt qua onderzoeksgebied hetgeen mij tijd heeft gekost maar nu al tijd oplevert in termen van de uitvoerbaarheid. Ik zal mijn onderzoek nu uitvoeren aan de voet van de Himalaya. Ik heb in de eerste maanden weer vooral geleerd hoe slopend de beginfase van een onderzoeksproces kan zijn.

Welnu, mijn eerste stap in India zal ik nooit vergeten. Ik heb verhalen geoord over het weer in Delhi en het klopt aardig! Er zijn vele plaatsen in de wereld waar het een langere periode ver boven de 40 graden is. Echter, Delhi ligt centraal in het noorden van India lekker ingebed tegen het begin van de Himalaya met een heerlijk vochtig landklimaat. Met 99% luchtvoch-tigheid en 45 graden stap je naar buiten en lijkt het alsof je in een magnetron beland bent. Gewoon door te zitten breekt je het zweet het uit en is er een noodzaak om de airco waar ik geen supporter van ben op te zoeken en drie keer per dag te douchen. Echter, water is niet altijd beschikbaar, wat ook geldt voor de elektriciteit en het internet.

Dan Delhi bellie, ik had er over gehoord dat buitenlanders ernstige diarree hebben in India. En dan bedoel ik dat je moet rennen en echt een week op bed ligt. Dat heb ik gelukkig niet gehad, wat vooral te maken heeft met mijn discipline in de keuze waar te eten en te drinken. Wel had ik problemen met het pittige eten waardoor mijn ontlasting niet optimaal was de eerste week. Ik verbleef in een paying guest appartement waar eten voor je geregeld wordt. Dat betekent, een super super pittige soep met linzen en rijst elke morgen en daar zit mijn brinta-maag niet op zit te wachten. Daarom verblijf ik nu in een appartement waar ik zelf kan koken. Het is 2,7 van de universiteit en heb een fantastisch uitzicht op het bos dat Delhi scheidt van zijn nieuwe urbane neefje Gurgoan.

Een ander medisch fenomeen zijn de muggen hier die malaria en vooral dengue over bren-gen. Dat betekent met dik in de dertig een lange broek en een dagelijkse muggenjacht. Stu-


DOMRENNER IN INDIA

denten en vrienden om mee heen hebben dengue gehad of kennen mensen waarvan een persoon er ernstig aan toe is. Delhi heeft dan ook momenteel te maken met een dengue uitbraak en dat schud je wakker hoe fijn het is om gewoon in Nederland in een korte broek buiten te zitten.

Wat zijn mijn verdere impressies en ervaringen in dit ongrijpbare land. Op tijd komen bestaat niet, het is ontzettend smerig en het stinkt op de meeste plaatsen. Als ik de bus neem is het verstand en de reuksensoren op nul wat betreft het verkeer en de zwetende mensen waartussen ik me als een sardien-tje heb ingepakt. Wat me opvalt is dat veel vrienden hier de goedkope bussen mijden en echt raar opkij-ken als ik vertel dat ik die busjes neem, “je bent echt gek Henk”. Het verschil tussen arm en rijk is enorm, ik denk misschien wel het groots in de wereld omdat India op sommige vlakken niet te onderscheiden is van het westen en op andere gebieden echt een ont-wikkelingsland is. Het is een cultuurshock om in de villages te komen op het platteland terwijl je in Delhi woont waar je de eerste shock net hebt verteerd. De duurste auto’s rijden naast tengere In-diërs die op een wrak van een fiets tientallen kilos bakstenen vervoeren of waar een enorme shopping mall en luxe restaurant pal naast een sloppenwijk is gebouwd. Verder zijn er dui-delijk beroepen waar we in Nederland machines voor hebben. Hele families komen de hele dag pal in de zon met hun handen het gras te maaien voor mijn balkon en dat voelt wreed.

Op het gebied van fietsen is het natuurlijk een interessante uitdaging om je in het verkeer te mengen. En dan doe ik dan ook. Het verkeer hier is niet te beschrijven, dat kun je alleen meemaken, zo druk en chaotisch, maar wel zonder ongelukken!! Allerlei soorten vervoer, zoals de auto rickshaws, krioelt door elkaar tussen de honden en koeien wijkt uit voor men-sen die half op de weg slapen in de nacht. Dus dat betekent ogen overal en in de remmen knijpen voor een koe die niets vermoedend midden op het aller-drukste kruispunt van Delhi zijn maaltijd zit te herkauwen. Wat betreft het echte werk vlucht ik dan ook naar binnen om twee á drie keer per week spinning lessen te volgen. Verder probeer ik zoveel mogelijk hard te lopen en ga ik de halve marathon van Delhi lopen. Ik hoop hiermee met een goede con-ditie te beginnen straks in februari. Daarnaast hoop ik nog te moutainbiken in de Himalaya. Tenslotte heb ik Delhi wel aardig verkend. Ik besef me dat ik het voordeel geniet om via Indiase studenten makkelijk in contact te komen Indiase evenementen waar je geen toerist tegen komt. Een bijzondere trip had ik dan ook doordat ik werd uitgenodigd voor een be-zoek aan de ouders van een student en een hindoe pelgrimstocht. Deze tocht van 1800 km zal ik nooit vergeten, al is het maar hoe we over de snelweg scheurden met 100 km tussen de lopende mensen, apen, koeien, fietsers, vrachtwagens zonder licht, acht militaire contro-


les in het bekende Jammu & Kashmir dicht bij Pakistan, sloppenwijken die de snelweg gebruiken en vele stuiters met mijn hoofd richting het plafond. Het grappigste was nog wel de reactie die ik kreeg toen ik zei dat je in Nederland niet mag toeteren: maar eh, hoe haal je dan in? En ook al rijdt men hier links, men haalt aan beide kanten in een slalom tussen vier vrachtwagens al toeterend en met het groot licht aan en uit.

We brachten twee dagen door bij de familie waar ik in een klein dorpje kon proeven aan de in-tieme Indiase families tradities en de Indiase kuiken. Wat ik voor het eerst meemaakte was het feit dat de oudste vrouw me zegende op mijn hoofd en ik daarna de voeten aanraakte om haar respect te tonen. Het hoogtepunt vond plaats in Katra, het mekka voor de hindoes wat nummer een is al heilige plaats vanwege de god die drie andere goden combineert en waar je een koude douche neemt van het heilige Himalaya water. We begonnen onze tocht pelgrimage om negen uur in de avond en er stond ons een klim van 13 km te wachten. Ik heb nog nooit om drie uur in de nacht gewandeld in de bergen, wat een ervaring!

Boven namen we om vier uur in de nacht een heilig bad. Daarboven was het koud dus zeer aan-genaam was het niet, maar het gevoel om je te begeven tussen een rij van zittende mensen al bibberend te wachten om na het bad de tempel te betreden, is iets wat ik nooit zal vergeten. Iedereen mocht maar heel even de heilige grot bekijken maar bij mij namen ze een minuut te tijd om me te verwelkomen tot het hindoeïsme. Na 36 uur zonder slaap en 26 km verder kwamen we zeer vermoeid maar voldaan weer aan bij de auto beneneden waar ons de tocht weer terug naar de familie van mijn mede-studente te wachten stond. Maar wat ontzettend bijzonder voor mij als niet gelovige om te zien dat mensen van heide en ver met baby’s en ouderen 26 km al zingend klimmen en dalen richting een heilige tempel, ook midden in de nacht. En wat bijzonder is het om in de keuken te staan om voor de kinderen van het dorp eten te bereiden bij de prasad (zoetige offering van een god naar de mens wat je krijgt in Katra na de offering richting een god).

Terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn flat aan de rand van New Delhi, me zelf na vier slechte nachten voor te bereiden om interviews te houden en twee bezoeken aan NGOs te brengen voor mijn verdere veldwerk. Ik zal, zoals ze het hier noemen, de Volvo-bus nemen richting Uttarakhand. Ho-pelijk kan ik villages selecteren voor mijn veldwerk en dan mijn onderzoek afronden. De komende maanden zijn dan ook hiervoor gereserveerd. Verder heb ik nog een paper af te ronden voor mijn vak en een laatste tentamen te voldoen. Hopelijk kan ik in januari nog een bezoek brengen aan zuid India waar dan op 31 januari het vliegtuig in Chennai te wachten staat richting Amsterdam.

Een les heb ik al geleerd, in Nederland stellen veel problemen niets voor, we moeten ons scha-men! Ik hoop jullie weer te zien bij de trainingen volgend jaar, maar een ding is zeker, dit is niet de laatste keer dat ik India heb bezocht. Zeker als mijn wensen uit komen die ik heb gedaan bij de touwen die ik heb gebonden aan de tempel, want dan moet ik terug komen om ze los te maken. Ik denk dat ik mijn geplande PhD ook op India ga richten. Voor diegene die mee willen voor een koude douche, wees welkom!

Namasté!!

DOMRENNER IN INDIA


Toen mij werd gevraagd een stukje te schrijven over mijn bicicletta hoefde ik niet lang na te denken. Natuurlijk wil ik jullie allemaal wat vertellen over mijn fietsje. Hij is namelijk degene die mij, toen ik hem bereed, de meest gelukkige man van de wereld maakte. En mensen nee ik heb het hier niet over mijn BMC. Op zich ook een leuke fiets die toch 2x vier versnellingen meer heeft maar het belangrijkste nog; hij is een kilo of 5 lichter. Ik heb het hier over mijn ‘stalen ros’, letterlijk een stalen ros. Een merk heeft hij niet. De fietsenmaker vertelde mij dat hij met de hand gemaakt is in Italië. En dat de vorige eigenaar hem vanaf daar over de Alpen terug naar Nederland had gefietst. Iets wat ik betwijfel gezien het verzet wat erop zit (42*21).Dit racemonster van ongeveer 10 kilo kreeg ik als cadeau van mijn ouders nadat ik hoorde dat ik over was naar 6VWO. Achteraf gezien werkte dit niet bevorderend voor mijn studieresultaten maar dat terzijde. Schakelen op het stuur, werkende remmen en een stuk groter. Dit was duidelijk een grote verbetering tov de Peugeot waar ik hiervoor af en toe een rondje op reed. Toen ik daarna door mijn oom ge-vraagd werd om een aantal toertochten te rijden, was mijn antwoord volmondig JA IK WIL. Wist ik veel dat gelijk de eerste toertocht in het gevreesde Zuid-Limburg was, en wist ik veel dat dit gelijk 110 km was. Ik fietste toch zeker 3x in de week 40 km op de Holterberg dus al die ‘heuveltjes’ in Zuid-Limburg zouden geen pro-bleem worden voor mij zei ik stoer. Het enige probleem was dat deze toertocht midden maart al plaats vond, wat dus betekende dat ik in de winter moest gaan trainen terwijl ik regen, sneeuw, hagel en kou haat. Met toch al gauw 300 km in de benen ging ik op weg naar mijn oom om vanuit daar te vertrekken richting het zuiden des land. Uiteindelijk een barbaarse tocht door de regen afgesloten met een gemiddelde van 22 km/u. Tot begin 2013 fietste ik vol trots op hem rond. Tot-dat ik besefte dat het tijd werd voor een nieuwere, betere, lichtere fiets. Ik moest hem gaan verlaten echt verdrietig was ik hier niet om want ik moest door. Na een seizoen heer-lijk gefietst te hebben op mijn BMC, heb ik deze fiets nu toch al 2 weken aan de haak gehangen. Tijd voor rust. Maar zo langzamerhand komt de winter dichterbij en begint het toch wel weer te kriebelen om een rondje te gaan maken op mijn stalen ros.

De fiets van Wouter Ruchtie


HET BB DOET ...HENRI VAN WINKOOP - Tessa Hoogma

Op een winderige donderdagavond in oktober was het flatje van Henri van Winkoop de plaats waar het buitenblad doet Henri zich afspeelde. Henri kennen we natuurlijk als de ideale man uit Tilburg. Een echte gentleman met oogenschijnlijk zeer goede manieren. Als hij bij je thuis komt neemt hij zelfs bloemen voor je moeder mee. Althans, dat deed hij voor de moeder van Guy. Klinkt als de ideale gastheer, dus dat gaan we testen!

Toen we aankwamen bij de Maxflat (Henri’s stulpje) bleek al dat de parkeertalenten van Vis-scher niet meer waren wat ze ooit geweest zijn. Na een kleine achttien keer steken stond de auto eindelijk relatief recht tegen de stoeprand aan. Mijn complimenten, ik had het zelf bijna niet beter kunnen doen. Eenmaal binnen in de flat van Henri bleek dat we naar de vijftiende verdieping moesten. Ik twijfelde nog even of ik al zou beginnen met trainen voor het open kampioenschap traplopen maar net op tijd bedacht ik me dat trainen voor talentlozen was en pakte ik toch de lift. Verstandig.

Voor de eerste test als gentleman (de ontvangst) slaagde Henri met vlag en wimpel. Als enige werd ik met drie zoenen onthaald, ik voelde me vereerd omdat de mannen alleen maar een hand kregen. Guy en Nout ploften binnen op de bank neer en wisten meteen de topless vrouwen bij Henri thuis te vinden. Een mooi artikeltje in het clubblaadje van de Meet had bijde heren direct in hun greep. Vooral plaatjes kijken van drie vrouwelijke leden in enkel een wielerbroekje was wat ze bezig hield. Ik dacht eerst nog even dat de mannen het broekje van de Meet zo mooi vonden, maar helaas. De naakte vrouw trekt altijd te aandacht.

Naast de naakte vrouw is de andere hobbie van de man natuurlijk eten. De aandacht werd heel even verlegd naar het voorgerechtje: Tomatensoep (deze keer wel uit blik) met stok-brood. Jorik spuugde even op het stokbrood om vervolgens bij Henri te klagen dat zijn brood te klef was. Test nummer twee voor gentleman Henri. Ook hier slaagde hij gemak-kelijk voor door Joriks strategie te doorzien.

Naast de naakte vrouw en eten is de derde hobbie van de man natuurlijk de fiets. Henri’s drie cannondales werden even bewonderd en alle details over ieder kabeltje en tandwieltje werden uitgewisseld. Als onwetende vrouw vroeg ik mij slechts enkele dingen af. Vraag 1: Waarom heb je in godsnaam drie cannondales nodig? Vraag twee: Waarom stond een van deze drie cannondale’s onder de douche? En vraag drie: Waarom stond Nout over die can-nondale heen te plassen in plaats van in de wc die ernaast stond? (Zie ook de foto) Iemand die hier voor mij de antwoorden op heeft?

De antwoorden bleven mij verschuldigd maar het hoofdgerecht kwam eraan. Het hoofdge-recht bestond uit vlees, veel vlees, vis en broccoli waar je sperma blijkbaar bitter van gaat smaken. Een leuk gegeven wat ik voor deze avond ook nog niet wist. En hoewel Maikel het buitenblad al een tijdje heeft verlaten kwam ook ter sprake dat Maikel geen broccoli meer eet. De rest van de details zal ik je besparen.


HET BB DOET .... HENRI VAN WINKOOP

Tijdens eten kwam obsessie nummer 1 van de man-nen weer boven: De topless vrouwen. Ondertussen kwam Henri aan met aardappeltjes en bakte op ver-zoek van de heren nog meer vlees en vis. Test num-mer drie voltooid Henri ook met gemak. De mannen van de redactie vonden dat wij ook maar eens zo’n leuk artikeltje moesten maken als TSWV de Meet had gedaan. Vervolgens kwam natuurlijk de discussie over welke vrouwen er dan in het artikel zouden moeten staan. ‘Ze moet wel goede side-boobs hebben’ was Guys duidelijke mening. ‘Maar het draait natuurlijk allemaal om de kont, daar is ze een wielrenner voor’ was Joriks oordeel. ‘Fotoshop doet wonderen’ was Nouts conclusie. Omdat de he-ren er met alleen overleg niet uitkwamen werd face-book geraadpleegd en werden alle leuke foto’s van Domrennerdames grondig bekeken. Maar ook met facebook kwamen de mannen nog niet uit een se-lectie. Hebben wij domrennerdames zou zulke lelijke foto’s op facebook staan of zijn de heren gewoon zo kritisch?Tijd voor test nummer vier: Ik vroeg aan Henri welke domrennerdame hij wel in enkel een

koersbroek zou willen zien. ‘Jou, natuurlijk’ was zijn vleiende antwoord. Ook voor test nummer vier is Henri geslaagd.

De toetjes kwamen eraan (inclusief chocoladeijs, test nummer vijf!) en het onderwerp veranderde weer naar de derde obsessie van de man: de fiets. De koersfilmpjes kwamen voorbij, net als filmpjes van heldhaftige afdalingen. Er werd nog een biertje bij gepakt en nog even werd er gespeculeerd over miss Domrenner. Nog steeds zijn de heren er niet uit, dus dames der USWV de Domrenner: Mocht u nog in enkel een strakke koersbroek graag voor de camera verschijnen? Meld u dan aan bij de redactie. Iedere inbreng is welkom.En de uitslag van de gentlemantest: Henri is ge-slaagd. Hij heeft zelfs een roze weegschaal thuis staan zodat de dames zich helemaal thuis voelen. Deze gentleman zou uitstekend staan tussen het meubulair van je ouders.


QUOTES

Domrenners nemen duidelijk geen blad voor de mond. We hebben weer een bladzijde vol met quotes verzameld. Is jou ook een vreemde uitspraak of een zin met een driedubbele betekenis ter ore gekomen, stuur deze dan naar [email protected] Nynke: ‘We hebben de rode lijnen al’ – Nynke is zowel de rode draad als de grote lijnen even kwijt.

Tessa: ‘Ik voel het vocht zo langs mn benen lopen.’ Joel: ‘Dat komt vast omdat je naast mij staat.’ – Joel weet met z’n charmes iedere vrouw te imponeren.

Jochem tegen Vincent over zijn oude fiets: ‘Schakel je dan aan het stuur of aan het frame?’ Vin-cent: ‘Ik schakel überhaupt niet’ – Het is maar goed dat Vincent de Vrakelberg niet op hoefde.

Guy: Je moet die kutjas echt in brand steken’ – Guy is duidelijk erg gelukkig met zijn orcajas.

‘Hoe harder je de berg op rijdt, hoe eerder je er overheen bent’ – Jelmer (broertje van Nynke) gaat een recordtijd neerzetten op Alpe d’Huez

Guy: ‘Op mijn bucketlist stond seks in de bestuurskamer op de Pnyx’ – en nu vragen we ons allemaal af of Guy dit van zijn lijst kan afstrepen.

Mart: ‘Hoe ziet die sleutel van de Pnyx er eigenlijk uit?’ – Mart kan seks op de Pnyx duidelijk niet van zijn lijstje afstrepen.

Reinier: ‘We gaan dit jaar drie kampen organiseren.’ Jelmer: ‘een driekamp?’ – Jelmer ver-kiest duidelijk atletiek boven fietsen komend jaar.

Robert tegen bregje en Anne: ‘Misbruik, daar houd ik van’ – Na 1 blikje bier heeft Robert al plannen met de dames.

Bregje: ‘Guy, zit die nou nu in het bestuur of volgend jaar?’ – Bregje is goed op de hoogte van het reilen en zeilen van de Domrenner.

Jelmer: ‘Joh, die bidons hebben echt een lelijke kleur.’ Jochem: ‘Ja, dezelfde kleur als jouw vest.’ – Jelmer denkt goed na over zijn kledingkeuze.

Guy: Champignons, hoe snij je die eigenlijk?’ – Guy moet nog veel leren wat koken betreft.

Maikel: Vrouwenwielrennen, wat is dat? Nynke: Wielrennen voor vrouwen.

Tessa: ‘De start van de Tour de Frans in 2015 is in Utrecht, daar moeten we echt wat mee doen!’ – Tessa denkt, tijdens het schrijven van het beleidsplan dat deze bekende wieler-wedstrijd om één persoon draait.

Nout: ‘Mooi uitzicht hierzo, als je er een eind aan wilt maken dan spring je zo uit je raam.’ – Nout denkt dat Henri na het studeren wel genoeg heeft van zijn leven

Mart: Die trainingen over de dijk, daar is toch ook geen reet aan!’ – Mart heeft afgelopen jaar met veel plezier meegedraaid in de donderdagtraining.

Jochem: ‘Er zit een slag in het wiel.’ – Jochem over het pizzames

LED

ENLI

JST

Ale

x So

kolo

wsk

i al

exso

kolo

wsk

i@ho

tmai

l.com

Ale

tta

van

der W

al

a.w

.van

derw

al@

stud

ents

.uu.

nlA

mbe

r van

Raa

lten

avra

alte

n@ho

tmai

l.com

Ann

e H

aver

kate

an

neha

verk

ate@

gmai

l.com

Ann

emie

k Bo

gaar

d an

nem

iekb

ogaa

rd@

hotm

ail.c

omA

rjen

Gro

the

ar

jen_

grot

he@

hotm

ail.c

omA

rjen

van

Silfh

out

arje

nvs@

gmai

l.com

Art

hur v

an d

en D

oel

arth

ur.d

oel@

gmai

l.com

Bart

de

Kort

dhr.d

e.ko

rt@

gmai

l.com

Bas

Doe

dens

basd

oede

ns@

hotm

ail.c

omBa

s va

n Kl

aren

bosc

h ba

s_va

n_kl

aren

bosc

h@ho

tmai

l.com

Bauk

je A

ndel

a w

ilber

tisth

ebes

t@ho

tmai

l.com

Bram

Lut

eijn

blut

eijn

@ho

tmai

l.com

Breg

je L

over

bos

breg

jelo

verb

os@

gmai

l.com

Carlo

Ver

meu

len

mal

cheu

s@ho

tmai

l.com

Caro

la Ir

vine

caro

la.ir

vine

@gm

ail.c

omCh

iel v

an G

rieth

uyse

n gr

iec@

live.

nlD

aan

Mar

sman

s da

an-m

arsm

ans@

hotm

ail.c

omEd

uard

Will

ms

e.f.w

illm

s@st

uden

ts.u

u.nl

Edw

in D

rost

Edw

in_j

f@ho

tmai

l.com

Eeke

Haa

nstr

a

eeke

_haa

nstr

a@ho

tmai

l.com

Elia

s de

Bru

ijne

elia

sdeb

ruijn

e@ho

tmai

l.com

Els

van

Kolfs

choo

ten

elsk

olf@

hotm

ail.c

omEm

my

Wes

dorp

em

myw

esdo

rp@

hotm

ail.c

omEv

a va

n G

rinsv

en

e.e.

vang

rinsv

en@

stud

ents

.uu.

nlEv

ert J

an B

os

ever

tjanb

@ho

tmai

l.com

Fem

ke T

imm

erm

ans

fem

ketim

mer

man

s199

1@kp

nmai

l.nl

Guy

Fris

sen

g.

fris

sen@

hotm

ail.c

om

Hen

k H

ofst

ede

hofs

tede

.hen

k@gm

ail.c

omH

etty

Hof

sted

e he

tty.

hofs

tede

@gm

ail.c

omH

ilde

Oud

man

hi

lde_

oudm

an@

hotm

ail.c

omH

idde

Hof

huis

hi

ddeh

ofhu

is@

plan

et.n

lIn

gmar

van

Eck

in

gmar

vane

ck@

gmai

l.com

Isaa

c de

Ceu

ster

is

aac_

run@

hotm

ail.c

om

Jacc

o Kr

ijnen

ja

ccok

rijne

n@gm

ail.c

omJa

cco

Oos

terh

uis

jacc

o_oo

ster

huis

@ho

tmai

l.com

Jacc

o va

n H

oore

n ja

ccov

anho

oren

@ho

tmai

l.com

Jan

de H

eer

Ja

nmaa

rten

dehe

er@

gmai

l.com

Jan

van

Lopi

k

j.h.v

anlo

pik@

gmai

l.com

Jasp

er H

entz

en

jsc_

hent

zen@

hotm

ail.c

om

Jelle

Hum

mel

en

jelle

jc@

gmai

l.com

Jelle

de

Jong

Jelle

15@

hotm

ail.c

omJe

lle v

an d

er W

al

jelle

vand

erw

al93

@gm

ail.c

omJe

lmer

Nui

jten

Jelm

ernu

ijten

@ho

tmai

l.com

Jero

en C

oute

nt

jero

enco

uten

t@gm

ail.c

omJe

roen

Pun

t

J.R.P

unt@

stud

ents

.uu.

nl

Jero

en V

erst

eeg

Jill

de G

ier

jil

ldeg

ier@

hotm

ail.c

omJo

chem

Klo

mpm

aker

jo

chem

_klo

mpm

aker

@ho

tmai

l.com

Joël

Bos

s

joel

.a.b

oss@

gmai

l.com

Joey

Lar

ioza

joey

lario

za@

live.

nlJo

ghum

Oen

ema

jogc

hum

oene

ma@

hotm

ail.c

omJo

ost V

erm

uë

joos

t@ve

rmue

.net

Joos

t de

Krui

f

joos

t566

78@

hotm

ail.c

omJo

rik V

issc

her

jo

rik_v

issc

her@

hotm

ail.c

omJo

ris S

tege

n

J.Ste

gen@

uu.n

lJo

rryt

Mat

thee

jo

rryt

@gm

ail.c

om

Karin

van

den

Akk

er

karin

vand

enak

ker@

live.

nlKo

en B

ouw

kneg

t ko

enbo

uwkn

egt@

gmai

l.com

Lars

Toeb

es

la

rsto

ebes

@gm

ail.c

omLa

uren

s N

uijte

n la

uren

s_nu

ijten

@ho

tmai

l.com

Lenn

aart

Lam

ers

aart

.slx

@gm

ail.c

omLi

an S

tout

hard

lia

nsto

utha

rd@

gmai

l.com

Loes

Hol

tmaa

t m

oi_l

oes@

hotm

ail.c

om

Maa

ike

Blek

man

m

aaik

e_bl

ekm

an@

hotm

ail.c

omM

aike

l van

Ste

ense

l m

aike

lvan

stee

nsel

@gm

ail.c

omM

atijn

Str

aats

ma

mat

ijn_s

traa

tsm

a@ho

tmai

l.com

Mar

c W

eije

nbor

g M

wei

jenb

org@

gmai

l.com

Mar

got H

ouw

ers

Mar

got_

Hou

wer

s@ho

tmai

l.com

Mar

k va

n Lo

o

m.v

anlo

o@liv

e.co

mM

art R

eilin

g

mar

t_re

iling

@ho

tmai

l.com

Mat

thia

s Br

emer

m

atth

ijsbr

emer

@ya

hoo.

nlM

erel

Ess

ink

m

erel

_ess

ink@

hotm

ail.c

omM

iche

lle W

asse

naar

m

iche

llew

asse

naar

@ho

tmai

l.com

Mic

hiel

San

ders

m

ichi

el.s

ande

rs@

hotm

ail.c

omM

iek

de D

reu

m

iekk

k@ho

tmai

l.com

Mik

e G

rolle

man

m

ike.

grol

lem

an@

gmai

l.com

Nie

ls G

ores

niel

sgor

es@

gmai

l.com

Nie

ls S

nijd

ers

ni

els.s

nijd

ers@

gmai

l.com

Nie

nke

Feik

e Ba

kker

ni

enke

bakk

er1@

hotm

ail.c

omN

ivar

d Ka

gie

ni

vard

kagi

e@gm

ail.c

omN

out S

trik

nafs

trik

@gm

ail.c

omN

ynke

Bak

erin

g ny

nkeb

aker

ing@

hotm

ail.c

om

Pepi

jn v

an d

er B

eek

pepi

jnvd

beek

@gm

ail.c

omPe

ter J

anse

n

pete

rjans

en94

@ho

tmai

l.com

Pepi

jn P

.R.

ph

whl

@liv

e.nl

Raym

ond

Pape

nbur

g sm

ulpa

ap85

@gm

ail.c

omRe

inie

r Ban

k

Rein

ier.b

ank@

gmai

l.com

Rein

out M

oes,

R.A

. re

inou

tmoe

s@ho

tmai

l.com

René

Spr

enge

r re

ne.s

pren

ger@

hotm

ail.n

lRe

ns v

an d

er V

egt

rens

_88@

hotm

ail.c

omRi

ck v

an H

emer

t rc

m_h

emer

t@ho

tmai

l.com

Rob

Loka

te

ro

blok

ate@

hotm

ail.c

omRo

bert

War

mer

rw

arm

er@

xs4a

ll.nl

Roel

Vre

eken

roel

vree

ken@

hotm

ail.c

omRu

ben

Kasd

orp

rube

nkas

dorp

@ho

tmai

l.com

Rube

n M

asso

p ru

ben_

mas

sop@

hotm

ail.c

omRu

ben

Opg

elde

r r.o

pgel

der@

gmai

l.com

Ruva

r Spa

uwen

Rs

pauw

en89

@ho

tmai

l.com

Rube

n va

n St

eijn

ru

benr

ene@

me.

com

Siet

ske

Scho

en

siet

skes

choe

n@gm

ail.c

omSi

mon

e D

roog

si

mon

edro

og@

hotm

ail.c

omSt

efan

van

Mar

rew

ijk

Stef

anvm

arre

wijk

@ho

tmai

l.com

Step

han

Rebe

l j-i

sreb

els@

hotm

ail.c

omSt

even

Kro

on

stev

enkr

oon9

1@ho

tmai

l.com

Stijn

Rat

erin

k

stijn

_rat

erin

k@ho

tmai

l.com

Suza

n va

n Le

euw

en

suza

n_va

n_le

euw

en@

hotm

ail.c

omSu

zann

e Pe

ra

suza

nnep

era@

gmai

l.com

Tess

a H

oogm

a te

ssah

oogm

a@gm

ail.c

omTh

ijs d

e Bo

er

th

ijs_c

hris

tian@

msn

.com

Thom

as K

empe

n th

omas

g.h.

kem

pen@

gmai

l.com

Tim

Zw

art

tim

_waa

gh@

hotm

ail.c

omTi

mo

ten

Dol

le

timot

en@

hotm

ail.c

om

Tim

o W

eijm

an

timow

eijm

an@

hotm

ail.c

omTi

sja

Dag

gers

tis

jada

gger

s@gm

ail.c

om

Vict

or v

an d

er H

ave

vict

or.v

ande

r.hav

e@gm

ail.c

omVi

ncen

t Tis

sing

h vi

ncen

ttpb

@liv

e.nl

Will

emie

n va

n de

n H

out

will

emie

nvan

denh

out@

gmai

l.com

Wie

tske

Tin

ga

wie

tske

_tin

ga@

hotm

ail.c

omW

oute

r Kre

mer

Kr

emer

wou

ter@

gmai

l.com

Wou

ter R

ucht

ie

wou

ter_

ruch

tie@

hotm

ail.c

omW

oute

r van

Spi

jker

w

vspi

jker

rr@

hotm

ail.c

omYa

nnic

k Bu

itenh

uis

yann

ick_

buite

nhui

s@ho

tmai

l.com

Yoha

n de

Kle

in

yoha

n_de

_kle

in@

hotm

ail.c

om

Documents

COLOFON - Amazon Web Services€¦ · In de Randstad is ‘nightbiking’ goed te doen: doordat er zoveel lichtbronnen zijn is het er nooit echt donker. Je hebt vooral goed licht