| herfst 09 | september oktober november | het roze huisantwerpse regenboogkoepel

de magneetafgiftekantoor 2100 deurne 1 erkenning: P2A6126driemaandelijksjaargang 13

kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

vera

ntw

oord

elijk

e ui

tgev

er s

. pic

hal,

draa

kpla

ats

1, 2

018

antw

erpe

n -

ww

w.h

etro

zehu

is.b

e

// DE MAGNEET //

De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden

en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten.

Hoofdredactie: Timothy Junes & Dennis De Roover magneet@hetrozehuis.be

Eindredactie: Frank Gout, frank.gout@hetrozehuis.be

Redactiemedewerkers: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Sven Pichal,

Gerd Raeymaekers, Alex Scheirs, Geert Vanden Abeele, Leen Watzeels

Vormgeving: Thanh Beels, info@tandesign.be

De Roze Groentjes (strip): Bob Torfs & Ludwig De Vocht

Abonnementen: Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar):

Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be. Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, met de vermelding

abonnement De Magneet’.

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet 03 288 00 84 of e-mail naar

secretariaat@hetrozehuis.be.

Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie - Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel - Draakplaats

1 - 2018 Antwerpen E-mail: magneet@hetrozehuis.be

Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun

bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie.

Andrew ChristianBikkembergs

Christian AudigierC-IN2

Es collectionL’homme invisible

Replay2(x)istUdyXTG

de Onderkant ondergoed • swimwear • sextoys Minderbroedersrui 42 • 2000 AntwerpenT/F 0032-3-226 08 04 • www.onderkant.beAlle dagen open van 11u tot 18u. Maandag & dinsdag gesloten. Zon- en feestdagen van 13u tot 18u.

AG zkt m/v Van 30 oktober tot 1 november vinden de Antwerp Games plaats, een multitornooi georganiseerd door Active Company waar naast een sportief luik ook tal van andere evenementen georganiseerd worden. Alle informatie hieromtrent kan je vinden op www.antwerpgames.be waar je je meteen ook kan inschrijven.

Voor de AntwerpGames zijn we op zoek naar enthousiaste medewerkers die willen helpen met de voorbereidingen van en tijdens het tornooi. Wil jij graag je steentje bijdragen? Stuur dan een mail naar volunteers@antwerpgames.be met vermelding van wanneer je kan meehelpen en je voorkeur (voorbereiding, sportmedewerker, fuif, brunch, etc.). Er zal zoveel mogelijk rekening worden gehouden met je aangegeven voorkeur.

Zie je het zitten om gastvrouw/heer te zijn voor onze buitenlandse gasten? Wil je nieuwe mensen leren kennen door internationale sporters te laten zien wat Antwerpse gastvrijheid is en heb je slaapplaats tijdens het tornooi? Ook dat vernemen we dan graag via hostedhousing@antwerpgames.be met vermelding van het aantal slaapplaatsen.

Bijkomende vragen kan je steeds op bovenstaande emailadressen stellen.Antwerp Games bedankt je alvast heel erg voor je inspanningen!

gelijke kansen 3ward van os 4politiecel 6marie-jeanne 8mama ingrid 102013 world outgames 14roze groentjes 15vera van dijck 16linqt 18yasmine 19sport en showbizz 24holebi bib / roze pen 28antwerp pride fotoreportage 30roze pers 34groepen / activiteiten / ... 36

de magneet - 3

Habemus gubernationis! Of beter: habemus gubertationes! We hebben deelstaatregeringen. Sinds begin juli kennen we de samenstelling van de gemeenschap- en gewestregeringen in ons land. En, goed nieuws, zowel de Vlaamse als de Franse Gemeenschap noemen holebi’s en transgenders bij naam in hun regeerakkoorden. Alvast in Vlaanderen was dat vorige legislatuur (2004-2009) niet het geval.

Bovendien hebben we met Pascal Smet in Vlaanderen en Bruno De Lille in Brussel twee excellenties op Gelijke Kansen met een grote affiniteit met het holebi-zijn. Mooi toch? Nu kan de homobeweging zéker hopen op deskundige ministeriële ondersteuning.

Toch een bedenking. In een ideale wereld zou dat niet nodig zijn en zelfs niet mogen. Een minister of staatssecretaris van Gelijke Kansen moet per definitie al zijn doelgroepen gelijke kansen gunnen. Dus holebietjes niet voortrekken. Dat zou ook contraproductief zijn. De twee excellenties zijn minister en staatssecretaris voor heel hun gebied, niet alleen hun achtertuin.

Tweede bedenking. In een ideale wereld zou je geen ‘minderheid’ een ‘minderheidportefeuille’ toewijzen. Want een homo op Gelijke Kansen, dat is voorspelbaar en typecasting. Zoals een moeder van een halve voetbalploeg Gezin toewijzen, een arts Volksgezondheid, een militair op Defensie, een boer op Landbouw.

Gelijke Kansen, een schot in de roos?

Neen, het zou pas getuigen van integratie, emancipatie en gelijke kansen als een rabiate vrijgezel Gezin voor zich nam, een überqueen Defensie, een stadsmus Landbouw en een verstokte roker Volksgezondheid. Dat zijn pas gelijke kansen. Dat is pas komaf maken met plafonds en vooroordelen.

Maar we leven in de echte wereld, waarin we blij moeten zijn met deze ministerkeuze. Niet dat we iets te kiezen hebben. In die echte wereld is het dus goed dat we een minister en een staatssecretaris hebben die ervaringsdeskundige zijn. Dat bespaart hen studiewerk.

We kunnen alleen maar hopen op een productieve samenwerking met twee excellenties die de knepen van het holebivak kennen. Dat het Vlaams regeerakkoord holebi’s en transgenders opneemt in haar doelstellingen, is veelbelovend. Aan ons om er alles aan te doen dat er resultaten komen.

Ward Van Os: “Natuurlijk kan iemand mensenrechten belangrijk vinden en er toch zelf niets rond ondernemen. Je moet mensen op hun mogelijkheden aanspreken. Niks gebeurt vanzelf.”

4 - de magneet

Het lot van Aung San Suu Kyi, de leidster van de oppositie in Birma, wekte ooit de interesse van Ward Van Os voor de strijd voor de rechten van de mens. Na een lange vrijwilligerscarrière werd Ward één van de betaalde krachten van Amnesty International in Vlaanderen. En sinds dit jaar zit hij ook in het dagelijks bestuur van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel. Stof genoeg voor een boeiend gesprek. De 34-jarige Ward Van Os groeide op in Wommelgem maar woont nu al een jaar of zes in Leuven. Hij werkt op het kantoor van Amnesty International in Antwerpen. “Ik ben kok van opleiding maar oefende het vak nooit uit”, lacht Ward. Naast zijn werk voor Amnesty geeft Van Os ook cursussen ‘basiscomputervaardigheden’ aan volwassenen. “Een uit de hand gelopen hobby”, klinkt het. “En oh ja, ik geef ook workshops rond creativiteit.”

De Magneet: Hoe kwam je bij Amnesty International terecht? En wat doe je daar precies?Ward Van Os: “Op mijn zestiende raakte ik als vrijwilliger betrokken bij Amnesty. Destijds kreeg Aung San Suu Kyi uit Birma de Nobelprijs voor de Vrede. Een activiste die nu nog altijd opgesloten zit. Als jonge knaap begon ik in Wommelgem met een AI-jongerengroep. Later hielp ik de jongerenwerking van AI in Vlaanderen uit te bouwen. En ik werkte ook erg snel mee aan de Schrijf-ze-vrij-acties.” “Ik ben nu al een jaar of tien betaalde kracht bij Amnesty. Op dit ogenblik ben ik de ‘coördinator activisme’, wat erop neerkomt dat ik veel bezig ben met de actieve achterban. Ik ga over de interne media, acties & evenementen, de groepen, de jongeren en onze fondsenwerving. Wat fondsenwerving betreft, hoor je me niet al te sterk klagen. Ook in crisistijden kan je donateurs vinden zolang je er maar genoeg aandacht aan besteedt.”

Ward Van Os staat in de keuken bij Amnesty International“Geen stappen terug zetten rond rechten van de mens”

DM: Welke impact heeft het werk van AI op de modale Vlaming? WVO: “Het woord ‘impact’ vind ik nogal lastig. In 2011 viert Amnesty als internationale organisatie haar 50-jarig bestaan. We kunnen gerust stellen dat mensenrechten nu een belangrijk thema zijn voor de publieke opinie. Onze Vlaamse groepen draaien goed. Er worden massaal brieven geschreven. En er sluiten nog dagelijks nieuwe activisten aan. Natuurlijk kan iemand mensenrechten belangrijk vinden en er toch zelf niets rond ondernemen. Je moet mensen op hun mogelijkheden aanspreken. Niks gebeurt vanzelf.” DM: In de VN-Mensenrechtenraad zie je hoe islamitische landen en vertegenwoordigers van China en Cuba het begrip mensenrechten een heel eigen invulling geven. Een reden tot grote bezorgdheid? WVO: “Ik maak me daar zeker zorgen over. De rechten van de mens zijn universeel en ondeelbaar. We mogen

vooral geen stappen terug zetten. Sommigen zeggen bijvoorbeeld dat holebi’s niet voorkomen in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Dat klopt, maar die Verklaring gaat wel over àlle mensen, dus ook over holebi’s. De VN-Mensenrechtenraad zal altijd een ‘barak’ zijn waar het moeilijk praten is. De Universele Verklaring kwam er trouwens 60 jaar geleden door afspraken onder een beperkt aantal landen. Critici zien dat document als een ‘verhaal van het Westen’. Misschien moeten we het debat

nog ’s over doen om een groter draagvlak te creëren.”

Gay rights are human rights DM: “Gay rights are human rights” is een slogan die veel geëngageerde holebi’s kennen. Geldt die slogan ook bij AI? WVO: “Zeker. AI wil opkomen voor alle groepen die daar nood aan hebben. Onze Vlaamse afdeling heeft geen aparte groepen voor holebi’s of kinderrechten. Dat heeft te maken met onze beperkte middelen en met prioriteiten die we kiezen. Maar een aantal jaar geleden stimuleerden we wel mee de oprichting van WISH, de Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s. WISH werkt goed samen met AI maar is autonoom. Daardoor heeft de groep méér bewegingsvrijheid en kan ze vrijer standpunten innemen. Op de Vlaamse website van Amnesty geven we al lang bewust aandacht aan WISH.”

Ward Van Os: “Het was fantastisch om te zien hoe Vlamingen, Franstaligen en veel Afrikaanse vluchtelingen samen optrokken op de jongste ‘Pride’ in Brussel.”

de magneet - 5

“Holebi-rechten waren lang geen thema voor AI in Vlaanderen. Maar in de voorbije tien jaar veranderde er toch één en ander in gunstige zin. Sommige secties van AI hielpen het thema meer op de kaart te zetten. Ik denk bijvoorbeeld aan de collega’s uit Nederland en Groot-Brittannië. Onze Franstalige vrienden in België doen ook heel wat rond holebi’s. Het was overigens fantastisch om te zien hoe Vlamingen, Franstaligen en veel Afrikaanse vluchtelingen samen optrokken op de jongste ‘Pride’ in Brussel.” DM: Is het denkbaar dat AI in Vlaanderen actiever wordt rond holebi’s? WVO: “De Vlaamse afdeling werkt binnen het kader van een internationaal strategisch plan. Het is zeker niet uitgesloten dat onze afdeling mettertijd méér zal doen rond holebi’s. We constateren dat er nu al meer aandacht is voor holebi’s & mensenrechten in Vlaanderen. AI wil de logistieke samenwerking met WISH graag voortzetten. We sponsoren al langer materiaal voor WISH. In mei gaven we steun aan het bezoek van Chris Rumu, de homoactivist uit Burundi die naar België kwam. De situatie van holebi’s in Midden-Afrika kan trouwens ook interessant zijn voor ons Grotemerenteam.” Bij Het Roze Huis DM: Je bent nu ook actief bij Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel. Hoezo? WVO: “Voorzitter Sven Pichal vroeg me om in het dagelijks bestuur te komen. Sven en ik kenden elkaar nog van bij de Antwerpse jongerengroep Enig Verschil. Ik wilde al langer mijn expertise ten dienste stellen van andere organisaties. Het werd Het Roze Huis, maar het had ook iets anders kunnen zijn. Het Roze Huis spreekt me aan omdat de vereniging nog niet gigantisch groot is. Hier kan je nog mee het verschil trachten te maken. Als bestuurslid focus ik vooral op fondsenwerving, personeelszaken en vrijwillligersbeleid.” “Het Roze Huis is voor mij iets speciaals in Vlaanderen. Het is een warme ontmoetingsplek waar veel mensen en groepen passeren. Op het terras van Den Draak, het café van Het Roze Huis, zit het vaak stampvol. Er wappert een regenboogvlag aan de gevel maar verder druipt het er niet vanaf dat je hier bij holebi’s bent. Velen voelen zich hier op hun gemak.”

DM: Stel dat jij één grote ambitie mocht formuleren voor Het Roze Huis…W: “Moeilijke vraag hoor. Ergens hoop je dat Het Roze Huis ooit alleen nog zal dienen als prettige ontmoetingsplek. Dat de tijd komt dat iedereen homoseksualiteit doodnormaal vindt. Maar de werkelijkheid is toch complexer. In Leuven ben ik bijvoorbeeld lid van de Junior Chamber International (JCI), een netwerk voor mensen tot 40 jaar die zich persoonlijk willen ontwikkelen. Ik ondervond daar dat homo-zijn toch niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is. Er is ook nog het verhaal van een homo met een vaste vriend die lid is van een serviceclub. Welnu, die man is welkom op de ‘vrouwenavonden’. Aan een ‘partneravond’ dachten ze daar blijkbaar nog niet.” DM: Tot slot. Je bent veel bezig met mensenrechten. Ken je zelf veel vluchtelingen die homo- of biseksueel zijn?WVO: “Eigenlijk niet. En ik vraag me soms af hoe dat komt. Als ik op citytrip ga, ga ik nooit op zoek naar plekken voor gays. Ik zoek het wereldje weinig op. En als ik thuis kom van mijn werk, heb ik vaak al genoeg mensenrechtenmiserie gehad voor de dag. Dan hou ik me liever met andere dingen bezig.” Denis Bouwen Lees meer over Amnesty International op www.amnesty.be http://www.amnesty.be/

commissaris Jinnih Beels en hoofdinspecteur Muharrem Erdin.

6 - de magneet

Midden op het Steenplein stonden ze met hun wagen tijdens Navigaytion, eind juni. Blauwe strepen, flikken. Met een mini-tentoonstelling in de wagen en een duidelijke boodschap: Antwerpen is een stad voor alleman, ook voor holebi’s. De Cel Diversiteit van de lokale politie, amper vijf gedreven mensen ‘groot’, verlegt al jaren grenzen. Want ’t Stad is toch wel echt van iederéén zeker?

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 stelde het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding een nota op als leidraad voor die gemeenten die een positieve aanpak van diversiteit willen: “Voor een gemeentelijk beleid met respect voor diversiteit”. Achttien voorstellen voor een gemeentebeleid dat rekening houdt met de verscheidenheid van de bevolking. Man-vrouw, autochtone Belg-allochtone Belg, hetero-holebi, wit-gekleurd, met beperking-zonder beperking (?), moslim-jood-christen-niks, enzoverder. Een waardevol initiatief van het Centrum, dat echter al jaren tevoren in primeur gelanceerd werd binnen de Antwerpse lokale politie. Dienstchef Jinnih Beels en hoofdinspecteur Muharrem Erdin lichten voor De Magneet toe hoe dat in zijn werk gaat.

Havensteden hebben zoiets. Nationaliteiten, rassen en allerlei types van mensen zijn er op een spontane manier aanwezig. Antwerpen is altijd al een kosmopolitische stad geweest. In ’t Stad wonen en leven niet minder dan 167 nationaliteiten. Als politiedienst wil en moet je daar mee rekening houden. Zoveel types bevolkingsgroepen, zoveel levensstijlen en culturen, zoveel meningen en zoveel gewoonten. Begin er maar eens aan.

Wel, in 1995 begonnen ze er aan. Het toenmalige stadsbestuur gaf een consultancybedrijf de opdracht om een doorlichting te maken van de Antwerpse politie. Uit deze evaluatie kwamen 19 ‘verbeterprojecten’ naar voor.

Politiecel Diversiteit helpt mensen fatsoenlijk om te gaan met multiculturaliteit

Bezig met álle AntwerpenaarsDe burgemeester voegde er nog een twintigste aan toe: ‘aanwerving van vrouwen en Belgen van vreemde origine’ heette dat toen. Want de politie moest ‘een afspiegeling zijn van de bestaande maatschappij en de stedelijke bevolking’. Met zelfs advertenties in de Flair. Zoals Amsterdam nu homoflikken zoekt, zochten ze hier toen vrouwenflikken en agenten met een beetje meer kleur.

Commissaris François Vermeulen gaf sterke impulsen aan een project dat eigenlijk tot doel had om het politiekorps intern te diversifiëren, zodat meer positieve synergie met de veelkleurige Antwerpenaars zou kunnen ontstaan. Het opstarten van een Cel Diversiteit was een logisch gevolg. In samenwerking met de VDAB richtten ze een promoteam op, dat aan zoveel mogelijk jongeren moest vertellen dat er ook voor hen bij de politie een toekomst is. Hoofdinspecteur Muharrem Erdin, zelf een Belg met Turkse roots, werkte daar inspirerend aan mee.

Uniek

In Gent hadden ze al wel een “Integratiecel” voor mensen met een oorsprong buiten onze landsgrenzen, maar de Antwerpse cel Diversiteit was toch uniek in zijn soort. Ze wilden specifiek meer vrouwen en meer mensen van allochtone afkomst in het korps. “Antwerpen is altijd een multiculturele stad geweest”, licht diensthoofd Beels toe, “en dus heeft de politie nood aan een korps dat samengesteld is op maat van de bevolking. Wij willen in onze diensten mensen van alle origines, zodat wij de héle bevolking beter kunnen begrijpen en beter kunnen dienen. Wij willen voor iedereen op de straat een betere kwaliteit kunnen leveren. Mee zijn met onze tijd.”

“Natuurlijk hebben wij – als het nodig is – ook repressieve taken,” onderstreept Erdin, “maar door onze bevolking te kennen, er naar te luisteren en zichtbaar aanwezig te

Onze redacteur bespreekt tijdens Navigaytion met commissaris en bezieler François Vermeulen het diversiteitsproject van de Antwerpse politie. (Foto Marc Daems)

de magneet - 7

zijn als aanspreekpunt kunnen wij heel vaak problemen onderkennen voordat ze problemen zijn. En dit soort van preventie geeft een enorme toegevoegde waarde aan onze Cel Diversiteit.”

Er zijn bijgevolg zeer waardevolle contacten met alle erkende organisaties zoals de Marokkaanse Federatie, de Turkse Unie, het Afrikaans Platform, het Roze Huis, zeg maar alle representatieve verenigingen van het sociaal weefsel. De politiemensen van de Cel zijn dan ook extra actief tijdens belangrijke evenementen in al deze gemeenschappen. Vandaar dus de opgemerkte aanwezigheid op Navigaytion.

Op dit ogenblik bereidt de Cel een visietekst voor, om na acht jaar werking duidelijker te formuleren waar het écht om gaat. Met een beperkt team kan je de grootste meerwaarde leveren via bemiddeling, dialoog, elkaar begrijpen en waarderen. “Wij zijn niet naïef, communicatie lost niet alles op en soms moet er operationeel ingegrepen worden”, geeft Beels toe, “maar communicatie is wél een stevige steunpilaar van ons werk. Wij willen meewerken aan een leefbare stad voor iedereen. Wij geven een steuntje aan het verzoenen van verschillende culturen. De Ramadan, de vasten- en gebedstijd voor Moslims, is bijvoorbeeld een periode waaraan wij extra aandacht besteden. Dit jaar komt het laatste gebed vrij laat – kwart na elf s’avonds, preciseert kenner-inspecteur Hamza Arras – zodat uiteraard in sommige wijken veel volk rond die tijd op straat is, wat voor overlast kan zorgen. Dus zijn wij er, zichtbaar en herkenbaar. Maar evengoed bij een voetbalwedstrijd GBA-Standard, want in het stadion op het Kiel zit je wel in een kleurrijke buurt en kan het dus geen kwaad dat wij erbij zijn.”

Hangjongeren

Het samengaan van verschillende culturen wordt niet door iedereen op dezelfde manier ervaren. Wat ze in Nederland “hangjongeren” noemen, kennen wij hier ook. Veel mensen ervaren het rondhangen van groepjes jongelui als bedreigend, zeker als het om gasten van allochtone oorsprong gaat, maar zo doen die nu eenmaal in hun cultuur. Ook hier heeft de Cel Diversiteit een bemiddelende rol. De anonimiteit is doorbroken, de identiteit van nogal wat jongeren is in kaart gebracht. “Wij kennen hen maar zij kennen ook ons”, stipt Beels aan. “Gewoon het feit dat wij ergens verschijnen, heeft een stabiliserend effect”. Dit is wel een werk van jaren. Een kwestie van vertrouwen ook. Politie blijft politie en handhaaft de orde als het moet, maar beter is het om wanorde te voorkomen. Daar is dialoog een krachtige hefboom.

In het eigen korps kan dit streven naar dialoog soms verkeerd begrepen worden. Wanneer reguliere agenten menen dat het tijd is om op te treden, zullen de diversiteitsmensen misschien eerder voor praten opteren. Omdat zij de doelgroepen makkelijker kunnen benaderen.

Het is vanzelfsprekend dat politiemensen van deze Cel op een gebeurtenis als Navigaytion staan. Zij willen voor iedereen aanspreekbaar zijn en een duidelijk statement maken dat ook holebi’s voor hen een belangrijke bevolkingsgroep vormen. Deze signaalfunctie is belangrijk, de politie is er voor iedereen. Verscheidene bezoekers van het feest kwamen op de politiewagen af en vonden het tof dat de “flikken” er ook bij waren. Er is geen specifieke holebi-

politiewerving, maar het korps wil tonen dat het er wel voor open staat. Ook al noemt Jinnih Beels een kat een kat: de politie in Vlaanderen staat op het vlak van holebi-emancipatie nog niet waar de Nederlandse collega’s staan. Maar er wordt aan gewerkt.

Roze opleiding

Beels onthult dat de mensen van de Cel Diversiteit verder gaan werken aan hun ‘opleiding’, zeg maar het beter kennen en aanvoelen van de doelgroepen en dat op ruimere schaal dan alleen binnen de eigen cel. Zo is er al een goede samenwerking met het Roze Huis. In de vergaderzaal van Den Draak komt er een training ter verdere kennismaking met het roze volkje. “Politie blijft nu eenmaal een macho-omgeving”, grapt Beels, “dus kan het geen kwaad om holebi’s letterlijk op hun eigen terrein beter te leren kennen. Holebi’s zijn een realiteit in de wereld, ook in de politiewereld. We hebben het al meegemaakt dat politiemensen zich niet helemaal lekker voelen in een homocafé. Wat niet hoeft natuurlijk”, vervolledigt ze.

Over een periode van vier jaar zullen de mensen van Diversiteit en andere politiecollega’s nader kennis maken met de doelpublieken. Elk jaar komen er zes sessies van telkens vijf dagen opleiding, in samenwerking met alle belangrijke gemeenschappen van Antwerpen: de Turkse, de Marokkaanse, de Joodse gemeenschap, maar ook verenigingen als Het Roze Huis en Sensoa.

Een andere uitdaging voor de komende jaren is het oprichten en opleiden van bemiddelingsteams die mogelijk explosieve situaties helpen ‘ontmijnen’ zodat repressief optreden minder noodzakelijk is.

Intern is er de opdracht om de collega’s beter vertrouwd te maken met het bestaan en de manier van werken van de Cel Diversiteit. Goed laten weten dat je er bent en wat je doet is zeker ook in eigen rangen van belang. De Cel heeft een interne signaalfunctie: mochten collega’s een probleem hebben met diversiteit, dan is de Cel een eerste aanspreekpunt.

Ook stoppen ze tijd in het begeleiden van nieuwkomer-integratie. Via deze piste kom je geregeld op het spoor van politionele zaken, zoals inter-familiaal geweld. Die worden dan doorgespeeld naar de bevoegde collega’s. Toch is ‘op straat actief zijn’ de eerste opdracht. Goede relaties die je geleidelijk opbouwt, moet je ook onderhouden.

De Cel Diversiteit wil geen ‘dienstje zijn die in zijn hoekje werkt’, ze willen in het multiculturele Antwerpen een actieve groep zijn waar ’t Stad beter van wordt. Lezingen en voordrachten geven, naar scholen toestappen, er kruipt allemaal tijd in maar het hoort erbij. Zoals op het terrein eens uitgescholden worden. Moet kunnen. En ook – in het uiterste geval – repressief optreden. “Wij blijven politiemensen”, onderstreept Jinnih Beels, “maar ons sterkste instrument is bemiddeling. Wij zijn geen papieren dienst maar zijn bezig met ál onze Antwerpse mensen”.

Dirk Clotman

Politie Antwerpen, Cel Diversiteit, Oudaan 5 (8e verdieping),

2000 Antwerpen. Tel. 03 202 57 35

Marie-Jeanne

8 - de magneet

Deze groep voor lesbiennes van middelbare leeftijd komt regelmatig in Het Roze Huis bijeen. We hadden een interview met initiatiefneemster Marie-Jeanne Wesemael.

De Magneet: “Marie-Jeanne, jij hebt in de bibliotheek van een pedagogische hogeschool gewerkt. Welke studies heb jij gevolgd?”Marie-Jeanne: “Ik heb germaanse filologie gevolgd maar ik heb de studie niet afgemaakt. Ik ben nu wel met pensioen in het onderwijs maar ik werk nog altijd als bibliothecaris in Dendermonde. Voordat ik in het onderwijs terechtkwam om daar in de bibliotheek en het secretariaat te werken was ik al bibliothecaris in mijn geboortestad. DM: “Jij was al in de veertig toen je uit de kast bent gekomen. Je werd verliefd op een collega. Het klikte en je bent na een tijdje gaan samenwonen. Hoelang zijn jullie nu al samen?”MJ: “Al vierentwintig jaar.”

DM: “In 1999 heb je dan Vieux Rose opgericht, een groep voor lesbiennes van middelbare leeftijd. Er was daar toen wel degelijk een behoefte aan denk ik, want een dergelijke groep bestond gewoon nergens.”MJ: “Inderdaad, er was gewoon niks in heel Vlaanderen. Toen ik met pensioen zou gaan heb ik gezocht naar zo’n vereniging maar er bestond helemaal niets. En men zegt altijd: als je wilt dat er iets komt, en niemand doet iets, dan moet je het maar zelf doen, hé. Zo ben ik eigenlijk van in de jaren negentig al begonnen met contacten te leggen, voornamelijk via de Vrouwendagen. Tussen haakjes, op de Vrouwendag was er indertijd veel meer te doen voor lesbiennes, hoor! Nu is dat eigenlijk nul. Men zou er naar het schijnt opnieuw aan denken om iets voor hen op het getouw te zetten, maar dat is iets anders.

Op een goede dag dus ontmoette ik op zo’n Vrouwendag een oud-leerlinge van de secundaire afdeling van onze school (onze school bestond uit twee afdelingen: een secundaire afdeling en een normaalschool, deze laatste werd 10 jaar geleden omgevormd tot hoger niet-universitair onderwijs).

Vieux Rose: een balans na tien jaar

Welnu, ze herkende me en we raakten in gesprek en ze zei: ‘Wel, ga toch eens naar Atthis.’ Zij zat daar destijds in het bestuur. En toen ben ik een hele tijd naar Atthis geweest. Daar komen inderdaad ook heel wat ouderen en dan leg je contacten. Op den duur zijn er wel een aantal die zeggen: zo’n eigen ouderengroep… ja, ja, dat zegt ons wel iets! We zijn dan met drie samengekomen in de Entrepôt du Congo op de Vlaamse Kaai om onze groep op te richten en we kwamen overeen om hem Vieux Rose te dopen. Gek genoeg – maar ik wist dat zeker niet op dat ogenblik – moet er ooit in Atthis eens een poging geweest zijn om een ouderengroep op te richten met de naam Vieux Rose. De medestichtster die dat echter wel wist, heeft daar toen niet over gerept. Met gevolg dat ik met sommige mensen van Atthis achteraf in de clinch heb gelegen. Die zeiden: ‘Dat is eigenlijk iets van ons!’ Maar ikzelf wist gewoonweg van niets, want anders had het evengoed “Oud roze” of nog iets anders mogen worden… Eén van de twee anderen zei toen: ‘We moeten ergens bijeen kunnen komen (Het Roze Huis bestond nog

niet). Wil ik eens vragen aan Atthis of we daar mogen samenkomen?’ En ja, dat mocht en tot aan de opening van Het Roze Huis hebben we daar dan onze bijeenkomsten gehouden. We waren toen ook al lid van het Antwerps Holebi Overleg van Vic Mees. Dat kwam bijeen in het Scoutel in de Stoomstraat in Antwerpen. Maar de

opening van Het Roze Huis kwam naderbij en Inge Wallaert zei: ‘Ach, kom toch naar daar, allemaal bijeen is toch veel gezelliger!’ Aanvankelijk hadden we daar niet zo’n oren naar, omdat we in Atthis onze eigen muziek konden spelen en taart mochten verkopen om onze kas te spijzen. Jean-Marie Van Deurzen verzekerde ons dat dat ook aan de Draakplaats mogelijk zou zijn. Na enige tijd bleek dat dan wel allemaal niet meer zo, maar soit …! Dus toen zijn wij dan maar naar Het Roze Huis gekomen.” DM: ”En ondertussen bestaat Vieux Rose dan toch al 10 jaar.” MJ: “Sedert dinsdag 16 maart 1999” DM: ”Je hebt al eens in een interview gezegd dat er vroeger meer uitgaansgelegenheden voor vrouwen waren?” MJ: “Ja, dat klopt, maar dat komt eigenlijk niet van mij, dat komt van oudere lesbiennes die al veel langer in het milieu zaten. Eén van de laatste uitgaansgelegenheden voor lesbiennes die gesloten werd, was de Shakespeare. Maar je had o.a. ook nog de Betty Boop. Op de kaai waren er ook verscheidene. Ik herinner me nog een zekere Flup: een

de magneet - 9

vrouw, jawel! Ik heb ze destijds in Atthis ontmoet. Flup had ook een café, maar die vertelde: ‘Ja, je kan er niet van leven, hé! Die lesbiennes, die drinken niet! Heb je al eens ooit een vrouw geweten die haar loon verdrinkt? Maar een man, ja, die doet dat. En dan zitten ze daar een hele avond met één cola. Dan gaan ze eens weg en wanneer ze een tijd later terugkomen zijn ze kwaad omdat hun cola al weg is! Dus je kan daar niet van leven en ik ben daarmee gestopt … Tja, zeiden andere vrouwen: ‘Vroeger waren dat enigszins van die verborgen gelegenheden en eigenlijk was dat plezanter!’ Dat had volgens hen zijn charme: van de verboden vruchten…. Die smaken altijd beter natuurlijk… Tussen haakjes, het Fonds Suzan Daniel zoekt nog altijd het adres van die Flup. Ikzelf heb het al aan verscheidene mensen gevraagd. Enfin, ze zou misschien ergens op een caravanpark in de buurt van Herentals wonen. Het FSD wil met Flup spreken omdat ze natuurlijk heel wat informatie kan geven over een aspect van het lesbische uitgangsleven waarover het Fonds weinig of geen informatie heeft. Mensen met informatie kunnen altijd mailen naar contact@vieuxrose.be of suzan.daniel@skynet.be.” DM: “Welke vrouwen komen er naar Vieux Rose? Zijn dat alleenstaanden of koppels?”MJ: “Wel, ik zou zeggen dat vijfentachtig procent van diegenen die ik in de loop van die tien jaar heb zien langskomen, getrouwd geweest is. En koppels, er is er één ontstaan in de tijd dat we bij Atthis zaten en er is één koppel dat elkaar hier een vijftal jaar geleden ontmoet heeft. Maar voor de rest: koppels zijn er niet.” DM: “Hoeveel mensen komen er zo naar de bijeenkomsten?”MJ: “Eerst wil ik je een stukje geschiedenis vertellen: na een paar jaar heeft één van de medeoprichtsters er de brui aan gegeven. Waarom? Wel, officieel weten we dat niet. ‘Men’ weet dat misschien wel. Want ze zeggen dat wel tegen anderen maar niet tegen diegenen waartegen ze het eigenlijk zouden moeten zeggen… In het begin had eigenlijk niemand belangstelling voor roze ouderen of oudere lesbiennes tout court. We werden in de eerste jaren ook nogal eens gecontacteerd door oudere homomannen, die informeerden of zij ook welkom waren bij onze groep (de Roze Rimpel bestond nog niet). Op een gegeven moment zeiden we tegen Roger Van Loon: zo’n mannengroep, zegt u dat niets? ‘Enfin,’ zei die, ‘ik wil dat wel opstarten’ en zo is dan De Roze Rimpel/Homo 40+ ontstaan… Van in het prille begin van Vieux Rose ben ik naar de Holebifederatie, nu Çavaria, gestapt en ben ik naar de raad van bestuur beginnen te gaan (toetreden kan je pas officieel na een algemene vergadering, nvdr). Je had dan in het begin nog wel geen stemrecht (er werd niet zoveel gestemd), maar aanwezig zijn was wél belangrijk. Bij elke vraag of voorstel vroeg ik altijd opnieuw aandacht voor de ‘roze’ ouderen. Maar nu wij al één en ander voor de roze ouderen bereikt hebben, wil men dat minimaliseren, op eigen rekening schrijven en naar zich toetrekken. Want het meeste, om niet te zeggen álles wat voor de roze ouderen is bereikt, is dankzij Vieux Rose bereikt. En als we naar de overheid gaan, nemen we ook altijd een man mee. Niet dat wij de mannen niet kunnen missen, maar ik vind dat toch maar recht en redelijk. Na tien jaar in de Raad van Bestuur van de Holebifederatie ben ik er – om diverse redenen - dit jaar uitgestapt. Ze willen nu

wel af en toe iets voor ons doen, maar niet met ons. Onze expertise wordt niet erkend of gewaardeerd.”

DM: “Met hoeveel zijn jullie op dit ogenblik in Vieux Rose?”MJ: “Op dit moment nog een dertigtal.” DM: “Welke activiteiten doet Vieux Rose nu nog?”MJ: “Geen activiteiten meer. Je vindt erg moeilijk vrijwilligers voor activiteiten. En eigenlijk zijn we opgericht om te lobbyen. Daaruit kwamen dan wel andere activiteiten voort. Van het één komt het ander. Op dit ogenblik kruipt er ook heel veel werk in ons tijdschrift. De activiteiten die er nu eventueel nog zouden zijn, gaan dus niet meer door onder de naam van Vieux Rose, het zijn met andere woorden ‘spontane’ bijeenkomsten.” DM: “De Roze Rimpel heeft ondertussen opgehouden te bestaan?”MJ: “Ja, maar er zijn toch nog enkelen die bijeenkomen op de vrijdagavond, zoals de gewoonte was bij De Roze Rimpel” DM: “Klitten vrouwen in groepsverband niet sterker bijeen dan mannen?”MJ: “Neen, ik denk juist omgekeerd. De vrouwen hebben al niet de gewoonte om op café te gaan. De laatste bijeenkomst waren er hier nog een zestal. Maar ik heb ook al tijdens de zomer helemaal alleen gezeten op het terras van Het Roze Huis.” DM: “De bijeenkomsten van Vieux Rose zijn dan nu een soort bestuursvergaderingen?”MJ: “Wij hebben nooit een bestuur gehad. De zondagnamiddag dat waren praatnamiddagen. We hadden wel een centrale werkgroep zoals ook andere groepen hebben.” DM: “En naar de toekomst toe …?”MJ: “De twee resterende initiatiefneemsters van Vieux Rose hebben besloten om de werkingvan de groep terug te brengen tot haar oorspronkelijke opzet, namelijk het zichtbaar maken van de roze ouderen en het verdedigen van hun belangen. Dat houdt in dat alle neven-activiteiten op een laag pitje gezet worden. Anders gezegd: er zullen onder de naam Vieux Rose voorlopig geen maandelijkse praatnamiddagen of andere activiteiten meer plaats hebben. Ook de uitgave van de tweemaandelijkse nieuwsbrief is per 31.08.2009 stopgezet. (De eerste nieuwsbrief verscheen op 01.09.1999.) Wel is het de bedoeling om nog eenmaal per jaar een activiteitenverslag naar onze leden te versturen. Ook de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie heeft nog plaats. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om een speciaal woord van dank te richten naar zij die ons vanaf het begin hebben gesteund: Bernice, Erna, Jacqueline, Kris, Marleen en Ria.”

Marc Daems

Mama Ingrid en oma Maria gaan samen met Jitse en Antje naar de Familiedag van ’t Kwadraat.10 - de magneet

’t Kwadraat is goed een jaar bezig en sinds de zomer wordt de vereniging voor holebi-ouders een jaar lang sterk ondersteund door de Vlaamse overheid (zie kaderstukje). Dat betekent dat de mama’s en de papa’s er ook dit werkjaar flink tegenaan gaan. De ‘mamoesdag’ was ooit de eerste activiteit die ze organiseerden; een dag waarop twee papa’s en twee mama’s met de kinderen samen doorbrengen. Op 19 september is er een uitgebreide versie van die activiteit; ‘de familiedag’. Behalve ouders en kinderen zijn op die dag dus ook nonkels, tantes, (over)grootouders, neven en nichten (uiteraard!) welkom! De Magneet ging langs bij Ingrid. Samen met haar vrouw Annemie is ze één van de actieve mama’s bij ‘t Kwadraat. De Magneet: Ingrid, hebben jullie de familie al uitgenodigd?Ingrid: “De ouders van Annemie niet, want die hebben die dag al iets aan de hand. Jammer, want het is echt iets voor hen. Mijn mama kan wel die dag en komt ook. En ik ga waarschijnlijk alleen met de kindjes, want Annemie is opnieuw zwanger en uitgerekend voor 10 september. Hoogstwaarschijnlijk zal zij er dus zelf niet bij kunnen zijn.” DM: Waarom is er na de Mamoesdag nu die familiedag?I: “We willen graag zorgen voor een brede omkadering voor holebi-gezinnen. De grootouders maken meestal toch ook een belangrijk deel uit van de familie, zijn vaak met de kleinkinderen bezig. We vinden het belangrijk hen

‘t Kwadraat organiseert een ontmoetingsdag voor holebi-ouders en al hun familieleden op 19 september!

Mama Ingrid: “Het is als lesbisch koppel erg gemakkelijk om kindjes te maken.”

ook te bereiken met onze activiteiten. En we doen dat natuurlijk omdat we ook denken dat daar behoefte aan is. Voor de grootouders, maar ook voor de holebi-ouders. Het is hun moment waarop ze zien dat er nog zoveel andere families zijn net zoals hen, met soms dezelfde ervaringen ook.” DM: Wat gebeurt er op de dag zelf?I: “Voor het grootste deel is het ontspannend. Er is veel kinderanimatie zoals grime, een springkasteel, maar ook een minidisco. Het lijkt ons in de eerste plaats een leuke gelegenheid om andere grootouders met elkaar in contact te brengen. Dikwijls zitten ze toch nog met vragen of willen ze gewoon ervaringen uitwisselen. Voor sommigen zal het gewoon al leuk zijn om te zien dat er nog veel andere holebi-gezinnen zijn. En als er behoefte is aan een gesprek of extra informatie, zijn wij altijd bereid om die aan te bieden.” DM: Jullie zijn twee mama’s samen. Welke vragen merken jullie op bij jullie familie rond dat ouderschap?I: “In het begin waren er veel vragen rond de donor. Bij ons is die onbekend en wij weten er dus niets van. Vaak zijn familieleden er meer nieuwsgierig naar dan wij zelf. Ook de adoptie -waarbij ik Antje adopteerde en Annemie Jitse- vonden ze in het begin maar raar. Toen Annemie zwanger was van Antje, gebeurde het wel eens dat ze enkel Annemie feliciteerden. Ik stond er dan maar bij... Dat was niet zo leuk. Maar toen Antje er was, was het meteen duidelijk. Op dat moment was ik zeker ook een evenwaardige mama!”

Mama Ingrid en oma Maria gaan samen met Jitse en Antje naar de Familiedag van ’t Kwadraat. de magneet - 11

In hoeverre zijn hun vragen te vergelijken met de vragen die jullie zelf hadden voor jullie aan kinderen begonnen?“Wij waren al vrij vroeg zeker van onze kinderwens. Wij hebben ons wel eens afgevraagd of het wel een goed idee was. We waren in het begin vooral bang dat het moeilijk zou zijn, als lesbisch koppel een kindje krijgen. Vijf jaar later en bijna drie kindjes verder, weten we wel beter. Het is als lesbisch koppel erg gemakkelijk om kindjes te maken. (lacht) We zaten er ook mee in wat de rest van de wereld zou denken van ‘twee mama’s’ Antje is vijf jaar en ik moet zeggen dat we enkel positieve reacties krijgen. Zij is ook nog nooit gepest omdat ze twee mama’s heeft. Andere kindjes van haar klas vinden het doodnormaal en spreken ons zelfs ook aan met ‘mama’ en ‘mamie’.” DM: Jullie hebben twee kindjes, Antje en Jitse.... En er is een derde op komst... Is het een...(Ingrid onderbreekt)”Neen, je mag niet weten of het een jongen of een meisje is.(lacht). Dat houden we geheim tot het kindje er is.” DM: Holebi’s met kinderen, die twijfelen om een keer naar één van jullie activiteiten te komen; wat is hét argument om het toch te doen?I: “We zorgen er echt voor dat je je thuis voelt bij ons. Iedereen die binnenkomt, wordt persoonlijk aangesproken door één van onze onthalers die je wegwijs maakt. We willen zo laagdrempelig mogelijk zijn. We hebben ook voor iedereen iets; een boswandeling, bezoek aan een speeltuin, de kinderboerderij, de Kabouterberg, maar ook serieuzere infomomenten over bijv. ‘weerbaarheid van kinderen’ of ‘juridische aspecten van het holebi-ouderschap’. Je kan dus niet alleen anderen leren kennen, maar ook iets bijleren. Ik zou dus zeggen: ‘twijfel zeker niet!’. Voor je kinderen is het een goede manier om te laten zien dat er nog kinderen zijn met twee mama’s of twee papa’s. En voor jezelf is het fijn anderen te leren kennen en ervaringen uit te wisselen over het holebi-ouderschap.’ DM: En holebi’s die nog in de droomfase zitten, die ooit misschien aan kinderen willen beginnen, zijn die welkom op de familiedag? I: “We organiseren soms ook een algemene info-avond over ‘holebi-ouderschap’ en laten dan enkele mama’s en papa’s aan het woord. Zo’n info-avond is dan een eerste kennismaking met het holebi-ouderschap op zich. We organiseren er binnenkort een over de juridische aspecten van het holebi-ouderschap waarop we Paul Borghs uitnodigen om dit toe te lichten (meer info op www.tkwadraat.be). Maar wensouders zijn altijd welkom op alle activiteiten. Op Mamoesdag 2008 was er een koppeltje aan het proberen om zwanger te worden, met Mamoesdag 2009 waren ze bevallen en zij komen nu naar de familiedag. Superleuk toch!” DM: Wat zou maken dat de familiedag geslaagd is?I: “Dat de grootouders het erg naar hun zin hebben. Dat ze vrij durven praten en discussiëren met anderen. Dat de holebi-ouders even tijd hebben om rustig iets te drinken, terwijl de grootouders met trots kijken naar hun kleinkinderen die zich uitleven met hun nieuwe vriendjes.”

Oma Maria: “Blij en verwonderd dat Ingrid met Annemie kinderen kón krijgen!” Maria, de mama van Ingrid en de oma van Jitse en Antje en Nog-op-komstje heeft 19 september al op haar kalender geschreven. Dag oma, waarom wil je erbij zijn?“Omdat mijn kleinkinderen er zijn en voor de gezelligheid. Ook wel om eens andere grootouders van holebigezinnen te zien, ermee te praten en hen te leren kennen.” DM: Krijg je als oma van een kindje van twee mama’s wel eens reacties? Maria: “Ik heb nog maar één keer een vervelende reactie gehad. Op mijn vroeger werk waren ze eerder negatief. Vooral het feit dat de kinderen geen papa hebben, vonden ze niet kunnen. En over Antje zeiden ze: ‘Dat is toch niet jouw kleinkind,’ omdat Annemie dat kindje gedragen heeft. Anderen zijn vooral heel positief, sommigen vinden het zelfs een meerwaarde dat er twee mama’s zijn.”

12 - de magneet

DM: Wat deed je bij die negatieve reactie? M: “Ik bleef er zelf positief over. Vanbinnen trok ik het me wel erg aan, maar liet dat vooral niet zien. Als er positieve reacties zijn, glunder ik als een fiere oma.” DM: Hoe reageerde je toen je wist dat Ingrid en Annemie samen aan kinderen wilden beginnen? M: “Ik heb me daar nooit vragen bij gesteld. Ik was heel verwonderd dat het kon en was dolgelukkig!” DM: Wat is het zaligste aan oma zijn?M: “Het leukste vind ik als ik de kindjes gewoon nog maar kan bezig zien, als ze lachen en spelen, dat doet me veel plezier. Als ze me komen knuffelen, geeft dat een heel goed gevoel. Ik heb nog twee tieners in huis, de broer en zus van Ingrid, anders zou ik zeker voor de opvang van de kindjes willen zorgen.”

DM: Toen je van Ingrid wist dat ze verliefd werd op meisjes... Heb je dan ooit even met de ontgoocheling gezeten; ‘nu ga ik van haar geen kleinkinderen hebben?’. M: “Dat was niet direct mijn eerste reactie. Later heb ik er wel eens aan gedacht, maar het werd al snel duidelijk dat ze wel kindjes wilden en dat er snel zouden komen. Hoe ze dat zouden doen, was voor mij nog een raadsel, maar met de eerste zwangerschap van Annemie werd alles duidelijk (lacht)”. DM: Wat vind je van ‘t Kwadraat waar je dochter en schoondochter zo actief in zijn?M: “Een heel goed initiatief. Ik vind het erg tof dat ze zoveel energie hebben om er werk in te steken ondanks hun gezin en werk. Volgens mij is het ook wel leuk om als holebi-ouders met kindjes naar activiteiten van ‘t Kwadraat te komen.”

Sven Pichal

Praktische info Familiedag

De Familiedag van ’t Kwadraat vindt plaats op zaterdag 19 september 2009 in Cultureel Centrum Luchtbal, Columbiastraat 110, 2030 Antwerpen.

De volgende activiteiten van ’t Kwadraat zijn een infoavond over ‘Naar school… Wat nu’ op 19 oktober 2009 om 19.45 uur in Het Roze Huis en een bezoek aan het Sprookjeshuis op zaterdag 15 november om 14 uur.

Meer info vind je telkens op www.tkwadraat.be of via een briefje aan ’t Kwadraat, p/a Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen.

Meer info over ’t Kwadraat vind je op www.tkwadraat.be

Het Roze Huis ondersteunt ‘t Kwadraat Nu ja, eigenlijk ondersteunt de Vlaamse overheid ‘t Kwadraat. Het Roze Huis schreef dit voorjaar samen met de holebi-ouders een subsidieaanvraag om de werking van hun nieuwe initiatief te ondersteunen en om holebi-gezinnen meer zichtbaar te maken

in de samenleving. Kathleen Van Brempt, toenmalig Vlaams minister van Gelijke Kansen, vond het een mooi project en besliste om de subsidie toe te kennen.

In het Roze Huis is daarom sinds de zomer Chloë Lenaerts aan de slag gegaan om dit project te ondersteunen. Behalve ‘Gelijke ouders’, werkt Chloé ook mee aan de tweede jaargang van Janus, het project waarin Het Roze Huis stappen zet om het thema van oudere holebi’s op de agenda te zetten van onder meer ouderenvoorzieningen. Meer info over deze twee projecten, kan je krijgen via info@hetrozehuis.be.

de magneet - 13

14 - de magneet

De World Outgames van 25 juli tot 2 augustus in Kopenhagen waren een succes. Het internationale sportevenement voor holebi’s trok meer dan 10.000 deelnemers en bezoekers. In 2013 mag Antwerpen de volgende editie organiseren. Er zijn wat moeilijkheden met het vinden van geldschieters maar de organisatie kreeg uitstel van betaling en houdt alle mogelijkheden open. De stad Antwerpen liet zich niet kennen en promootte de koekenstad als holebi-vriendelijke reisbestemming in Kopenhagen.

De World Outgames Antwerp 2013 (WOGA 2013), de organisator van de World Outgames in Antwerpen, kreeg uitstel van betaling van de Gay and Lesbian International Sport Association (GLISA). De GLISA, die de licentie voor het sportevenement geeft, gunt de organisatie nog extra tijd om geldschieters te vinden. Geen sinecure, gezien de economische crisis. De stad riskeert wel niet rechtstreeks het evenement aan andere steden te verliezen. De stad Antwerpen bood al haar logistieke steun aan. Bij de provincie

en andere overheden wordt gepolst of ze financiële steun willen geven. Jan De Wieuw van WOGA 2013 verzekerde De Magneet telefonisch dat er nog veel paden openliggen en dat er een uitweg zal worden gevonden.

Intussen promootte de stad zichzelf tijdens de World Outgames in Kopenhagen. Die promotie gebeurde tijdens Outcities, het culturele luik van de Outgames. Naast vijf andere steden maakte Antwerpen voor de buitenwereld duidelijk dat holebi’s meer dan welkom zijn in de stad aan de Schelde. Antwerpen nam er van 25 tot 31 juli het plein ‘Vor Frue Plads’ in. Ze mocht in de Deense hoofdstad zichzelf promoten naast steden als Rio de Janeiro, Tel Aviv, Mexico city, Melbourne en Aarhus.

Antwerpen maakte de toeristen warm met ondermeer Mask’Ara (drag queens), een optreden van Kate Ryan, Cirque Atomique en soort stedelijke camping die in elke stad kan worden ingeplant. Van 2006 richt Antwerpen Toerisme & Congres zich actief op de nichemarkt van het gaytoerisme

World Outgames 2013

Antwerpse mode werd in Deense hoofdstad getoond tijdens défilé.

België stuurde een omvangrijke sportploeg naar de Outgames in Kopenhagen.

de magneet - 15

zonder daarbij een etiket te willen geven. Annik Bogaert van Antwerpen Toerisme & Congres benadrukt het belang van een evenement als de World Outgames: “Evenementen laten Antwerpen groeien en boven zichzelf uitstijgen. Door de organisatie van grootse internationale evenementen flirt Antwerpen met zijn grenzen. De ervaring leert dat Antwerpen in de aanloop van een evenement en tijdens het evenement steeds in een hogere versnelling schakelt. Evenementen geven een boost aan wat je voor mogelijk houdt in de stad en leren een stad haar potentieel op de markt kennen.” Ze vindt ook dat de World Outgames binnen de doelstellingen van het toerismebeleid past die ‘erop gericht zijn evenementen met een groot aandeel van internationale gasten, meerdaags en gericht op cultuur, stads- en sportbeleving naar de stad te brengen.

De Magneet blijft de evolutie van de WOGA 2013, waarbij Het Roze Huis nauw betrokken is, op de voet volgen.

Dennis De Roover Foto’s met dank aan Andy Vandervoort en Antwerpen Toerisme & Congres

Kate Ryan ging Antwerpen in Kopenhagen promoten.

“Het moet vooral ‘klikken’ tussen klant en makelaar!”, benadrukt Vera.16 - de magneet

Als ex- voorzitster van Active Company (AC), de Antwerpse holebi-vereniging voor actieve sport en ontspanning, is Vera Van Dijck voor velen onder ons een vertrouwd gezicht. Misschien minder bekend is wel dat zij ook een hardwerkende zelfstandige holebi is: Vera is namelijk onafhankelijk verzekeringsmakelaar.

De Magneet had een uitgebreid gesprek met deze veelzijdige, energieke dame.

Hartje Deurne is waar Vera woont én werkt. Zo’n 20 jaar geleden kocht zij er een rijwoning, die na grondige renovatie nu fungeert als woon- én werkruimte. Het gelijkvloers werd volledig omgetoverd tot een sober maar smaakvol ingerichte ontvangst- en kantoorruimte, met aansluitend een kleine vergaderruimte en een keukentje.Vera verkeert nog lichtjes in een zalige vakantieroes – ze is pas enkele dagen terug aan het werk – na een deugddoend verblijf in New York, bij haar vriendin Emiko.

De Magneet: Vera , wat houdt dat juist in: ‘zelfstandig verzekeringsmakelaar’?Vera Van Dijck: “Ik ben onafhankelijk verzekeringsmakelaar; dat wil zeggen dat ik voor álle Belgische maatschappijen

Reeks: zelfstandige holebi’s “Contacten met mensen, bemiddelen, onderhandelen, netwerken, dat ligt mij enorm!”

fungeer als tussenpersoon. Ik doe dus in eerste instantie alle verzekeringsproducten - dat is écht mijn hoofdactiviteit – maar daarbij aansluitend ook alles wat daarmee verwant is, zoals beleggingsverzekeringen en kredieten, dit laatste dan feitelijk meer als service naar de klanten toe. Mijn klanten zijn zowel particulieren als bedrijven. Voor particulieren omvat dat het hele gamma van brand-, auto-, familiale-, levensverzekering en zo meer. Dat is in feite meer standaard – zeg maar routinewerk. Voor bedrijven echter gaat dat soms heel ver: bepaalde beroepsaansprakelijkheden, specifieke technische verzekeringen, dikwijls ook echt maatwerk. Dat houdt voor mij uiteraard meer uitdagingen in, en ik kan daar ‘mijn tanden eens inzetten’ hé! Zo heb ik bijvoorbeeld voor de holebifederatie een groepscontract voor de verschillende verenigingen kunnen bedingen. Dat wil zeggen dat álle aangesloten verenigingen op die manier – dus via de holebifederatie – kunnen intekenen en van de gunstige voorwaarden van dat groepscontract kunnen genieten.”

DM: Hoe ben je eigenlijk in dat beroep gestapt?VVD: ”Ik ben mijn carrière begonnen in de verzekeringsbranche: eerst bij een KBC-verzekeringsagent en vervolgens bij een grotere makelaar, hier in Deurne. Daarna ben ik overgestapt naar de grootste

Vera Van Dijck (vooraan rechts) met de AC-zwemmers in Barcelona.

de magneet - 17

verzekeringsmakelaar in België, wat achteraf bekeken feitelijk de echte ‘aanloop’ werd. Ik ben namelijk altijd ‘schadebeheerder’ geweest, maar op den duur deed ik daar louter en alleen nog het onderdeeltje ‘schade auto’. Langzamerhand begon ik de voeling met de overige takken te verliezen én ik miste ook enorm het contact met klanten. Ik ben dan – na al 7 jaar in die branche te zitten! - een opleiding ‘verzekeringsmakelaar’ gaan volgen. Toen ik in het laatste jaar zat, werd dat beroep gereglementeerd: je moest vanaf dan een goedkeuringsnummer hebben om het beroep nog te mogen uitoefenen en ik voldeed op dat moment aan álle voorwaarden en kwam dus in aanmerking om een vergunning te krijgen. Ik besloot het erop te wagen en ik ben dan écht ‘vanaf nul’ gestart met de opbouw van mijn portefeuille. Het begin was niet makkelijk, want het eerste jaar heb ik ook wat interims moeten doen. Maar alles is vlug gegroeid en nu, 12 jaar verder, heb ik geen spijt van mijn keuze.”

DM: Ben je ook tussenpersoon bij schadeclaims? VVD: “Ja, een onafhankelijk verzekeringsmakelaar is een tussenpersoon voor béide partijen: verzekeringsmaatschappij én verzekeraar. Dat is dus zowel voor het opmaken van de polis als bij schaderegelingen. Daar ligt voor de klant nu nét ook de toegevoegde waarde van een makelaar. Bij alle schadegevallen – bijvoorbeeld een brand – help ik de klant met het indienen van zijn schadeclaim. Ik fungeer voor de klant ook als tussenpersoon bij de expert van de verzekering, die uiteraard vooral oog heeft voor het belang van de verzekeringsmaatschappij. Bij een expertise ga ik ook steeds mee ter plaatse om de belangen van de klant in het oog te houden. De klant weet namelijk vaak niet waar hij juist recht op heeft, of hij begrijpt ook de technische termen niet die de expert gebruikt. Hier komt mijn jarenlange ervaring als schadebeheerder trouwens heel goed van pas: ik weet maar al te goed wat kan én wat niet kan! Ik ken de meeste schade-inspecteurs overigens al een hele tijd en ik bemiddel en onderhandel graag. Dat vind ik trouwens ook het boeiendste aspect van mijn beroep. Om een voorbeeld te geven: vooral bij ongevallen mét kwetsuren moet je de klant vaak helpen om te krijgen waar hij recht op heeft. Men denkt immers vaak alleen maar aan loonverlies. Maar er is aansluitend ook nog mogelijkheid tot o.a. vergoeding van de morele en esthetische schade en voor’ meerinspanning in het huishouden’. Van dergelijke zaken heeft men meestal geen weet en de expert van de verzekeringsmaatschappij zal het je zeker niet komen vertellen!”

DM: Zijn de meeste makelaars geen mannen? VVD: “Tja, inderdaad de meeste makelaars zijn nog altijd mannen. Maar eigenlijk doet dat er niet echt toe, hoor. Mijn ervaring is dat het vooral moet ‘klikken’ tussen klant en makelaar; er moet als het ware een echte vertrouwensrelatie ontstaan tussen beiden. Als vrouw, in een toch nog grotendeels ‘mannenberoep’, leg je misschien ook wel andere accenten. Maar ik blijf vooral mezelf en probeer mijn job zo goed mogelijk te doen. Trouwens: contacten onderhouden met mensen, bemiddelen, onderhandelen, netwerken, wel, dat ligt mij enorm en dat doe ik ook heel graag.”

DM: En je bent ook ‘out’? VVD: “Ja, ik ben helemaal ‘out. Pas op, ik zal dat niet direct aan iedereen z’n neus hangen hé, of ik ga ook geen etiket op mijn voorhoofd plakken. Dat hoeft ook niet. Maar ik zal het anderzijds ook nooit onder stoelen of banken steken. En als sommige mensen daar problemen mee hebben: wel, dan zoeken ze maar een andere makelaar hé. Zo simpel is dat.”

DM: Je bent recent afgetreden als voorzitster van AC. VVD: Hoe kijk je daar nu op terug?“Wel ik heb AC zo’n 8 jaar geleden leren kennen, op een moment dat ik het privé heel moeilijk had. Ik heb daar toen echt óntzettend veel aan gehad: de club was voor mij heel erg belangrijk, ook wat betreft mijn coming-out. Tja,. . ik weet wel al van mijn 14de dat ik lesbisch ben. Maar een echte ‘coming-out’ naar de buitenwereld – ook beroepsmatig – is pas toen gebeurd. Daarom wou ik nadien ook mijn steentje bijdragen aan de werking van AC. Dat begon als tornooiverantwoordelijke voor badminton en dat heb ik een jaar gedaan. Nadien zocht men dringend bestuursleden – liefst ook eens een vrouw – en ik ben dan 3 jaar bestuurslid geweest, waarvan de laatste 2 jaar tevens voorzitster. Het was voor mij een heel boeiende periode. Je moet rekenen: AC is toch een vereniging met een 400-tal leden en in totaal worden er gemiddeld zo’n 14 activiteiten per week georganiseerd. Dat varieert van maandelijkse activiteiten tot activiteiten die drie keer per week plaatsvinden. Er komt dus écht wel heel wat organisatorisch werk bij kijken, met tevens allerhande contacten - met de stad Antwerpen, met sportzalen, met sponsors en dergelijke – waar enorm veel tijd en energie in kruipt. Ook omtrent de organisatie van de ‘Antwerp Games’ was er het ‘netwerken’ naar de stad Antwerpen toe, en de contacten met andere commerciële partners. Active Company is de laatste jaren ook enorm gegroeid en staat nu écht wel mee op de kaart. Toch een mooie prestatie voor een dergelijke vereniging! We hebben met een sterk team heel veel kunnen realiseren. Vooral het werken in team-verband was voor mij een leuke afwisseling met mijn dagdagelijkse job. Dat ga ik zonder twijfel missen. Ik heb dat met heel veel plezier gedaan en mij er 100% voor ingezet, maar ik heb er zélf ook veel aan gehad én er ook enorm veel voor teruggekregen. Maar een bestuursmandaat bij AC loopt over 3 jaar en nu heb ik de fakkel opnieuw doorgeven omdat ik meer tijd voor mezelf wou. En nu heb ik terug tijd voor mijn favoriete activiteiten binnen AC zoals badminton, ballroomdansen en zwemmen!”

Gerd Raeymaekers

18 - de magneet

Surf eens naar www.linqt.be. Daar vind je een nieuw sociaal netwerk voor holebi’s. Drie kerels die actief waren bij Enig Verschil bouwen een eigen netwerk. LINQT is een vzw en voorzitter Salvi Jansen legt uit waarom er een nieuwe netwerksite komt.

De Magneet: Waarvoor staat de naam? Hoe spreek je het uit?Salvi Jansen: “LINQT wordt uitgesproken als het Engelse ‘linked’, maar omdat dat woord een beetje saai zou zijn, hebben we er de uitgang QT van gemaakt. Hopelijk mogen er veel QT’s op afkomen!”

DM: Wat is je rol bij LINQT? Wat heb je hiervoor gedaan?SJ: “Ik ben momenteel voorzitter van de Raad van Bestuur van LINQT vzw, de non-profitorganisatie achter het LINQT-concept. Voordien was ik coördinator van Enig Verschil vzw, waar ik nu nog steeds webmaster ben. Daarbuiten ben ik nog steeds AV-lid van Wel Jong Niet Hetero en Çavaria, gewoon omdat het heel interessant is de nieuwigheden te volgen binnen de holebiwereld.”

DM: Wat wil je met LINQT bereiken?SJ: “LINQT probeert de juiste aanvulling te zijn op het online leven van menig holebi. We bieden een deftig netwerk voor holebi’s van alle leeftijden aan, dat steunt op stevige software en een stevig beleid. Daarin gaan we resoluut voor ‘all inclusive’: holebiverenigingen, koepels en ook de horeca krijgen evenwaardige plaatsen. We proberen een heel open netwerk te zijn waarin iedereen, persoon of instantie, zich welkom kan voelen, van welke plaats, leeftijd of cultuur dan ook. Verder zijn we non-profit omdat er al genoeg hypercommerciële holebinetwerken bestaan en dat nu eenmaal niet zo fijn werkt.”

DM: Wie komt in aanmerking om lid te worden? Mensen? Verenigingen?SJ: “Iedereen binnen de holebiwereld, zo simpel is het. Van mensen tot verenigingen, koepels, bars, clubs, partyconcepten, winkels... iedereen heeft z’n plekje en kan zich naar hartenlust bekend maken op ons netwerk.”

LINQT verbindt holebi’s op het internet

DM: Wie zit er achter het project?SJ: “In eerste instantie de mensen van de Raad van Bestuur: Yves Van Bouwel, Colin Parys en mezelf. We worden bijgestaan door een team kennissen en professionals die hun expertise op het vlak van financiën, public relations, design en juridische zaken graag met ons willen delen en daar zijn we hen ook erg dankbaar voor. Ons netwerk van partners groeit elke week en zo hebben we het graag.”

DM: LINQT werkt “in samenwerking met Çavaria en de Vlaamse Overheid”. Wat houdt die samenwerking in?SJ: “Dat is in eerste instantie een statement waarbij we willen onderstrepen dat we non-profit zijn. De Vlaamse Overheid, met name het toenmalige kabinet van de Minister van Gelijke Kansen Van Brempt en ook Çavaria, waren de eersten die we konden enthousiasmeren voor dit project en die ook de daad bij het woord voegden door ons te informeren over alle mogelijkheden die er zijn qua online non-profit. Daarbij was ook de belofte dat ze alles zouden blijven doen om ons te helpen, daarom liggen deze twee partners ons heel nauw aan het hart.”

DM: Hoe wordt het project gefinancierd?“We gaan vooral af op de goodwill van bedrijven en andere instanties om zich mee in te zetten voor maatschappelijke projecten. Dit is echter absoluut geen sinecure, maar liever dat dan onze leden irriteren met betaalzones en restricties. Uiteraard is elke partner of eenmalige donatie welkom. We nodigen iedereen uit contact met ons op te nemen via info@linqt.be voor donaties, sponsoring en partnerships. Investeren in dit project loont de moeite.”

Is er ook plaats voor holebi-initiatieven die niet verbonden zijn met Çavaria?SJ: “Çavaria is natuurlijk een veilig keurmerk, dus als er goede redenen zijn waarom een initiatief geen gehoor

krijgt bij hen, dan houden we daar rekening mee natuurlijk. Er is buiten onze goede samenwerking

echter geen link tussen het beleid binnen Çavaria en het onze dus elk concept is meer dan welkom.”

DM: Wat is de meerwaarde ten opzichte van bestaande netwerken als Facebook, Linkedin, Netlog of zelfs Holebi.Net, WJNH Forum en Gaylog?SJ: “Zonder op elk genoemd netwerk apart in te gaan, wil ik zeggen dat elk van deze netwerken wel problemen kent met het veiligheidsgevoel, de onderlinge communicatie, de volledigheid en de correctheid van de software en/of het bestuur, enz... We willen geen giganten verslaan, maar leren uit de problemen bij andere netwerken en er samen een gezellige plek van maken.

Timothy Junes

Salvi Jansen: “LINQT gaat voor ‘all inclusive’: holebiverenigingen, koepels en ook de horeca krijgen evenwaardige plaatsen.”

de magneet - 19

Maandag 22 juni presenteerde zangeres Yasmine, Hilde Rens in het echte leven, haar laatste Rode Loper. Kort daarna viel onherroepelijk het doek over haar leven. Het leven van een lieve, kwetsbare vrouw, een voorbeeld, een artiest, een vertrouwd gezicht, een dichteres, een onvervalste schoonheid, een holebi-icoon, … Op 25 juni stapte Hilde uit het leven.

Vlaanderen en haar holebi-gemeenschap blijven kapot van verdriet achter. We respecteren de persoonlijke beslissing van Hilde maar hebben het moeilijk met dit plotse afscheid. We willen vanuit Het Roze Huis onze warme blijk van medeleven geven aan haar familie en vrienden. Hilde / Yasmine heeft veel voor ons betekend en dat zal zo blijven. Niets dat daar iets aan zal veranderen.

Terugblik op een rijk leven: 3 maart 1972 - 25 juni 2009

Een leven lang zingen

Hilde Rens werd als jongste van drie dochters geboren in Kontich. Ze wou altijd zangeres worden, al van de lagere school. Tijdens die lagere school maakte ze deel uit van het schoolkoor. Haar ouders wilden het beste voor haar: zekerheid. Ze gingen wat op de rem staan maar zingen mocht zolang de school er niet onder leed. Hilde volgde klassieke zangles en leerde op de piano spelen. Vanaf haar veertien deed ze mee aan verschillende soundmixshows. Er was geen godverlaten plaats of ze heeft er ooit op het podium staan. Hilde was muziek en muziek was Hilde. Als Yasmine zou ze haar muziekcarrière uitbouwen.

In 1989 trad ze op in de Soundmixshow voor het pas opgerichte VTM. Ze zong ‘Don’t cry for me Argentina’ in een witte jurk. Ze won niet maar de basis van haar bekendheid was gelegd. Ze zocht haar eigen klank. Op jonge leeftijd had ze veel ontzag voor Ann Christy maar ook de Canadese zanger-liedschrijvers Leonard Cohen en Daniel Lanois maakte indruk op haar. Toen Het Nieuwsblad haar in 2004 vroeg wat ze toch had met een sombere kerel als Cohen, wiens teksten ze vrij naar het Nederlands vertaalde, zei ze rechtuit: “Cohen is zeker geen deprimerend mens. Hij is heel relativerend, rechtuit en duidelijk in zijn standpunten.

Toegegeven, je hebt bij hem wel een beetje het gevoel dat de wereld een tranendal is, maar uiteindelijk is dat ook zo. Je kunt mij moeilijk wijsmaken dat het goed gaat met de wereld. Dat moet je af en toe kunnen zeggen.”

In 1991 maakte ze haar platendebuut met de cd Mooi zo en stond haar lied Vraag me niet waarom in de hitparade. Ze zou negen albums uitbrengen. Haar grootste hits verborgen haar fragiliteit niet. Denk maar aan Porselein waarin ze letterlijk zong: ‘In het diepste van mijn ziel. Ben ik eenzaam en fragiel Maar ik staar de wereld aan als een winnaar’. In Altijd Weer Tikt De Klok bezong ze dan weer de allesomvattende liefde. De tekst kan ook worden gezien als een verwijzing naar het beslag dat tijd op liefde kan leggen. Andere hits zoals Hoog In De Wolken of Alle meisjes aan de macht zijn tijdloos en zullen vertrouwd blijven klinken. In haar laatste album Licht Ontvlambaar hoorden we een volwassen en zelfbewuste vrouw die vele waters heeft doorzwommen. Ze had haar draai echt gevonden.

Een vriendelijk en vertrouwd gezicht

Begin jaren 90 werd Yasmine een vertrouwd televisiegezicht. Ze presenteerde de Super 50 met Erik Goossens. In 1998 ontpopte ze zich tot VJ voor het pas opgerichte TMF Vlaanderen. Ze verrichtte er pionierswerk en bouwde mee aan het succes van de zender. Er kwamen programma’s op de muziekzender die haar naam droegen: Yasmine Factory en Yasmine XL. VRT zag haar talent en haalde haar binnen bij de publieke omroep.

Op de VRT begon ze als presentatrice van het showbizzprogramma De Rode Loper. Ze wist altijd opnieuw diepgang te brengen in het nogal lichtvoetige programma. Haar humor was niet mis te verstaan: gevat en vaak snedig. In 2004 presenteerde ze ook de quiz Memento en ze was

Vaarwel Yasmine

20 - de magneet

jurylid voor Eurosong. Ze behandelde haar collega’s altijd met respect maar was een gedreven doorzetter die geen blad voor de mond nam. Misschien is het die houding, recht door zee, die haar een nominatie voor het programma De Grootste Belg opleverde. De jongste jaren was Yasmine een stijlvolle ambassadrice voor het Nederlandstalige lied door haar presenteerwerk tijdens Zo is er maar één. Ze wist altijd het oppervlakkige medium televisie te overstijgen.

Groot voorbeeld in de holebi-gemeenschap

Als tiener had Yasmine nog niet door dat ze eigenlijk een hart had voor vrouwen. Ze probeerde wel met jongens maar grote liefde werd het nooit. Op haar twintigste was ze eruit: vrouwen droegen haar voorkeur uit. Ze vond voor het eerst verlossing bij radioster Alexandra Potvin. Ze werden één van de eerste bekende lesbische koppels en droegen in die zin bij tot de zichtbaarheid van lesbische vrouwen in de Vlaamse samenleving. Sarah Bettens zei in een recent interview met De Standaard dat ze er geen bezwaar tegen heeft een holebi-icoon te zijn: “Ik vind het absoluut niet erg omdat ik heel graag een boegbeeld als Yasmine had gehad toen ik vijftien was. Omdat ik dan misschien makkelijker had ontdekt wie ik was.”

Yasmine was onomwonden en ongekunsteld lesbisch, eenmaal ze zich er zelf bewust van was. Ze hield van vrouwen en zei dat ook gewoon. Een tikkeltje feminisme was nooit ver weg, ook niet in haar liedjesrepertoire.

Haar grote liefde Marianne Dupon ontmoette Yasmine later. Ze trouwde met de vrouw die bekend was als winnares van het programma De Mol. Op 30 augustus 2003 was hun huwelijk groot nieuws in Vlaanderen.

Yasmine zette zich ook in voor de holebibeweging. Bijvoorbeeld door het meterschap van de ‘Wall of Fame’ - een portrettenreeks met bekende en minder bekende holebi’s - waarbij ze een spontaan en genuanceerd beeld van holebi’s de wereld instuurde.

Marianne Dupon beviel op 9 maart 2007 van een dochter, Ella-Louise. Lange tijd bleek hun huwelijk een sprookje maar in april 2009 werd het voor de buitenwereld duidelijk dat het huwelijk voorbij was.

Bruusk afscheid

De relationele perikelen deden Yasmine geen goed. Ze verscheen immer magerder op het scherm. Zelf stelde ze de pers gerust: ‘Ik sla me er wel door.’ Het weekend voor haar zelfmoord bracht ze nog door met boezemvriendin Martine Prenen. Die nam na haar overlijden de zware taak op zich om iets persoonlijk te vertellen in TerZake over hoe Yasmine was.

Yasmine was zeker niet te beroerd om over haar problemen te praten. Uit het interview met Martine bleek ook dat Yasmine hulp zocht bij een arts voor haar problemen. Iedereen bij de VRT zag haar als een sterke vrouw maar naar het einde van haar leven toe brokkelde ze zachtjes af.

In 2006 liet Yasmine al verstaan dat ze niet bang was voor de dood. Ze had geen schrik om het duister op te zoeken: niet in haar teksten, niet elders. Tijdens het weekend met haar boezemvriendin maakte ze nog plannen voor de toekomst. Niets wees nadrukkelijk op zelfdoding.Haar persoonlijke redenen om uiteindelijk de stap in het onbekende te zetten, zullen onduidelijk blijven. De Magneet wenst daar niet over te speculeren. Yasmine had altijd al iets mysterieus. We respecteren haar persoonlijke keuzes maar kunnen alleen hopen dat mensen die naar haar opkijken en moeilijkheden ervaren in het leven, blijven vasthouden aan het leven. Want voor de duidelijkheid: Yasmine heeft kort maar intens geleefd.

Vaarwel, schoonheid

Yasmine is zoveel meer dan wat we hier kunnen beschrijven. We zullen haar allemaal op onze eigen manier onthouden. We blijven een oeverloos respect hebben voor alles wat ze heeft betekend, ook voor de relatie tussen hetero’s en holebi’s. Zij heeft muren gesloopt en bruggen gebouwd en holebiseksualiteit zachtjes de huiskamer in geleid. Haar gedichten, liederen en al onze herinneringen zullen we koesteren. Ze zetten ons ertoe aan om verder te gaan, hard als dat is zonder die zachte vrouw. Uit de grond van ons hart: Yasmine, we hielden zo van jou en blijven die liefde trouw. Je bent in de eeuwigheid.

Dennis De Roover

Wie met vragen zit, kan altijd terecht bij de zelfmoordlijn op 02 649 95 55 of op http://www.zelfmoordpreventie.be/

Wil je praten over twijfels, gevoelens, relatieproblemen of de grote vragen van het leven, dan is de Holebifoon er voor jou. Bel gratis en anoniem naar 0800 99 533 of surf naar http://www.holebifoon.be/.

Een helpende hand of een luisterend oor is dichterbij dan je denkt.

de magneet - 21

Er

Er werden kijkdozen gemaakt met daarin uitgebeeldveel ogenblikken van jou

nageknutseld in het klein: een podium waarop jij zingend, een living waar je languit

lachend op de bank, jij stappend, roodgewant op

winterstranden. Die kijkdozen, wij deelden ze uit deur aan deur

wij zeiden: ‘Om ze neer te zetten ergens als herinnering aan een grande dame, op tafel, schouw of

vensterbank.’ Maar iedereen zette ze op in plaats van neer, als hoeden droeg men

ze, jouw kijkdozen, in winkels, ijssalons, aan zee, in voortuinen, kantoren, café-restaurants, in mum van tijd op alle hoofden, overal.

Ruth Lasters

Yasmine (1972-2009)

Ruth Lasters is een jonge Antwerpse romanschrijfster en dichteres. In 2006 verscheen haar debuutroman Poolijs en dit najaar verschijnt haar poëziedebuut. Verder verschenen er losse gedichten van haar in Het Liegend Konijn, Deus Ex Machina, Revolver, En er is, Lava, Krakatau en NRC Handelsblad. Toen Yasmine uit het leven stapte, maakte dat een behoorlijke indruk op haar. Ze vond het een grote eer toen we haar vroegen een gedicht te schrijven ter ere van Yasmine, al had ze natuurlijk ‘ontelbaar keer liever om een andere reden geschreven.’ Hilde Rens was naast zangeres ook dichteres, vandaar dit eerbetoon.

22 - de magneet

Na de dood van Yasmine op 25 juni opende Het Roze Huis een rouwregister. Daarin kon iedereen die het wenste zijn gevoelens kwijt. Meteen werd duidelijk hoe geliefd Hilde Rens was binnen de holebi-gemeenschap en daarbuiten. In het rouwregister werd in meerdere talen, kort of lang, bekend of onbekend, anoniem of met volledige naam verdriet opgetekend. Het waren stuk voor stuk gemeende reacties, recht uit het hart. De Magneet selecteerde er een paar.

‘Een ferme Madam! Gewoon door jezelf te zijn, heb je zoveel betekend, voor veel holebi’s. Bedankt daarvoor! Hopelijk geniet je nu van de rust die je zocht. – Seppe (Wel Jong Niet Hetero)’

‘Diep Rood, jij liet een diepe indruk op mij na! – Anja’

‘Yasmine Door jou uit de kast gekomen, mijn eerste vrouw ontmoet door jou. Je was, bent een deel in mijn leven dat nooit zal verdwijnen. We missen je allen. Rust zacht. – Tinne’

‘Lieve schat, Wat ga ik die geweldige leuke uitspraken die je deed in De Rode Loper missen. Je gevoel voor humor: zalig! – Joeri V.’

‘Yasmine, je was voor vele mensen een steun in hun coming-out en een groot voorbeeld voor de holebi-wereld. Door jou hebben er veel mensen hun vooroordelen laten varen. We gaan je nooit vergeten. – Vanessa & Marlijn’

‘Ik hoor je zo graag, je rust als porselein in mijn hart. Liefs – Heidi’

‘La mort, ne me parle pas de la mort, c’est un sujet morbide, Tu nous manques déjà, Bon voyage. – Farid’

‘Ik heb jou ooit ontmoet in de Shakespeare waar je me hebt in contact gebracht met Enig Verschil. Ik ben je daar dankbaar voor. Dikke kus. – Wendy C.’

‘Goeie reis Suske!’

‘Liefste Yasmine, Ons etentje is er nooit van gekomen. We hadden lekker voor je gekookt. Waarom? Ik herinner me nog goed hoe ik deze foto heb getrokken. Jij was als eerste bereid om mee te werken aan The Wall of Fame. Bedankt voor alles – Guido (reactie bij de foto van de cover)’

Bram (rechts): “Ik moet daar ook geen doekjes om winden: Ivan is knap, jong en heeft talenten.”24 - de magneet

Vlaanderen heeft er een nieuw bekend holebi-koppel bij. Bram Bierkens en Ivan Denis deden recent hun coming out en vertellen ongedwongen over hun liefdesgeluk. Bram Bierkens is geen onbekende in het holebimilieu, zeker sinds hij zich uitte begin 2009. Hij organiseert dit najaar de eerste Pink Nation Exclusive party in Antwerpen. Een evenement waarop iedereen welkom is, weg van de clichés en restricties die in de gay club scene de regel vormen. Uit betrouwbare bronnen vernemen we dat hij waarschijnlijk ook een programma over holebi”s op een Vlaamse jongerenzender gaat presenteren. Ivan Denis deed slechts twee weken voor het interview zijn coming out. Ivan werd in maart dit jaar wereldkampioen handboogschieten in de Olympische Recurve-discipline bij de junioren. Het is hoogst uitzonderlijk dat een topsporter in België zich uit. De liefdespijlen troffen Bram & Ivan recht in het hart.

Bram Bierkens: “Twee jaar geleden stond ik op het programma van de Miss Belgium Beauty Kusttour. Ivan kwam toen naar de mooie en fijne vrouwen kijken. We hebben elkaar daar voor het eerst gezien. We hebben toen niet gesproken. Pas later, toen ik bezig was met het holebi-programma waaraan ik werk, heb ik contact gelegd. Ik deed voor het programma ook research. Via een sociale netwerksite kwam ik op zijn profiel uit. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me hem niet echt herinnerde.” Ivan Denis: “Ik jou nochtans wel. (lacht)”BB: “Ik was op zoek naar toffe spontane jongeren die in

Topsporter en showbizzpersoonlijkheid vinden bij elkaar de liefdeEen ingetogen gesprek met Bram Bierkens en Ivan Denis over hun prille geluk

het programma wilden praten over hun coming out. Hij was één van de personen die een bericht ontving voor het programma. Hij had daarop niet gereageerd. (lacht) Achteraf bleek dat hij nog niet was geout, zelfs niet bij familie en vrienden. Toen ik bekeek wie er allemaal had gereageerd, zag ik dat hij niet had geantwoord op de mail. Ik vond dat wat vreemd, dus stuurde hem een bericht om te vragen of alles wel in orde was. (Ivan lacht) Twee weken later reageerde hij uiteindelijk wel. Ik vind die profielen een interessante manier voor jongeren die niet uit de kast zijn om toch in contact te komen met andere holebi-jongeren. Ivan gaf zijn MSN-adres toen ik dat vroeg. We zijn dan aan de praat geraakt en hebben tot een stuk in de nacht zitten chatten. Ik blijf echter niet graag steken in die virtuele wereld. We konden duidelijk over veel zaken praten: luchtig en ernstig. Ik had een beetje in een put gezeten omdat ik stukgelopen relatie achter de rug had. Even was ik mijn geloof in de liefde verloren. Die achttal maanden na mijn vorige relatie was Ivan de eerste jongen waarmee ik meteen een klik had. Toen ik hem vroeg of hij wou afspreken, hadden we toevallig beiden de dag erop vrij. Die dag was superfijn. We konden echt alles aan elkaar kwijt. Zo was het toch?”ID: “Jawel hoor. Zo ging het volledig. Ik heb daar niets aan toe te voegen. (lacht)”

de magneet - 25

DM: Hoe is jouw coming out in februari verlopen Bram?BB: “Mijn familie was al langer op de hoogte van mijn seksuele voorkeur. Mijn vorige relatie is echter stukgelopen doordat het allemaal wat heimelijk moest. Ik ben ook zanger namelijk met veel liefdesliederen in mijn oeuvre. Tijdens de kusttour stonden er allemaal vrouwen op de eerste rij. Ik kreeg kaartjes en bloemen van hen, allemaal heel tof. Toch moest ik een rol spelen die ik niet ben. Een single van mij heette ook ‘Zij heeft alles’ maar ik ging op dat moment al uit in de holebi-clubs. Mijn ex moest altijd in de loge blijven zitten en ik kon hem praktisch nergens mee naartoe nemen. Het was één van de redenen waardoor onze relatie op de klippen liep. Ik had geen zin om net als Christoff of leden van Get Ready vijftien jaar lang te moeten doen alsof ik op meisjes val, met alle respect voor die kerels. Homo’s en lesbiennes zijn natuurlijk niet nieuw in de showbizz. In ieder programma loopt er wel zo iemand rond. Toch zijn ze niet van mijn leeftijd. Ik ben slechts tweeëntwintig jaar. Ik dacht: waarom moet ik nu de rol van ideale schoonzoon spelen? Daar had ik geen zin meer in. Ik ben toen bewust van management veranderd. Het was de eerste keer na de vijf jaar dat ik bekend werd door Toast Kannibaal dat een management mij vroeg: wat wil jij nu in feite precies doen in de showbizz? Ik heb toen geantwoord: verder zingen, zeker, maar ik wil niet meer de hetero-jongen spelen. In februari ben ik overgeschakeld naar mijn huidige Hollands management All-Entertainment en die hebben persmails gestuurd over mijn coming out. Ik zat al vier jaar zowat in het holebi-circuit. Nieuw was dat voor hen dus niet. Voor dagbladen ligt dat anders. Studio 54 is bijvoorbeeld geen exclusief gay-evenement meer, dat is holebi’s and their friends. De tijdschriften hadden hun conclusies dus nog niet getrokken. Ik ben ook blij dat holebi-fuiven niet meer zo typerend zijn. Daarom ben ik ook zelf bezig met een uitgaansconcept voor holebi’s dat zich niet bezondigt aan hokjesdenken.”

Excentrieke beeld

DM: Willen jullie ook als koppel die clichés doorbreken?BB: “Zeker. We komen al uit twee verschillende werelden: de topsport en de Vlaamse showbizz. Die tegenstelling is een goed vertrekpunt. Ik ben – persoonlijk dan – geen uitgesproken voorstander van zoiets als een Antwerp Pride bijvoorbeeld. Hetero’s stappen toch ook niet op in een parade? Iedereen doet natuurlijk wat hij zelf wil. Die prides zijn natuurlijk ook een manier om de aandacht te vestigen op wat organisaties een heel jaar door doen. Toch heb ik daar mijn bedenkingen bij, zonder het verder te willen afbreken. Het doel van een Pride is net gelijke kansen bekomen, om niet te worden gediscrimineerd en uit het vakje te breken. Veel jongeren voelen zich echter niet geroepen om mee te lopen in zo’n Pride. Ik vrees dat door dergelijke parades de buitenwereld een verkeerd beeld krijgt van holebi-jongeren. Je hoort me niet beweren dat de organisatoren van zo’n evenement schuld treft. Het is gewoon een oprechte vrees. Toen ik me net had geout, kwam op het nieuws de Gay Pride in Brussel. Ik kromp bijna weg in de zetel. Waarom? In zo’n parade lopen duizenden normale mensen mee waarmee velen zich kunnen identificeren. De minderheid echter die in latexpakken, vedertooi en pinnetjeshalsbanden

rondlopen, brengen ze in de kijker! We willen als koppel ons in de kijker plaatsen om een tegengewicht te vormen tegen dat excentrieke beeld. Ik gun de uitbundige deelnemers aan een Pride heus hun plezier, daar niet van! Veel van mijn kameraden zijn ook drag queen hoor. Ik ga niet binnen de eigen gemeenschap discrimineren. Toch hebben veel jongeren het naar mijn bescheiden mening moeilijk zich te uiten door het beeld van holebi’s in de media.”

DM: Ik merkt dat je goed hebt nagedacht op de manier waarop je jezelf wou outen…BB: “En of! Ik heb er lang over nagedacht en met mijn management over samen gezeten. Ik uitte me natuurlijk voor heel Vlaanderen en Nederland. Het risico bestaat dat tijdschriften me zouden gaan afschilderen als relnicht omdat ik me wil inzetten voor een bepaalde doelgroep. Het is letten op je woorden. Om die reden blijf ik ook nog even stil over het programma waar we aan werken. We willen geen bombastische titels in populaire tijdschriften die de inhoud niet reflecteren. We willen de doelgroep niet afschrikken, want wees nu eerlijk Ivan: had je jezelf al geout, had je mij niet leren kennen?”ID: “Neen. Zeker niet.”

DM: Bram was dus een steun bij je coming out van twee weken geleden?ID: “Ik had me altijd voorgenomen me pas te uiten wanneer ik iemand ontmoette waarmee ik verder kon. Iemand waarmee ik me goed voel. Op dat moment mag pas iedereen om mij het weten. Dus twee weken geleden heb ik de stap gezet. Toen wisten ook mijn vrienden en familie het voor het eerst. Met Bram samenzijn en jezelf wegsteken, lukt niet. Was ik iemand onbekend tegengekomen met wie ik een duurzame relatie zag zitten, mocht op dat moment evengoed iedereen het weten. Bram is zeker een steun geweest. Hij is een figuur die weet waaraan en waaraf. Bram weet hoe de wereld draait. Hij heeft me ook aangemoedigd en gezegd: kop op, je moet jezelf niet opsluiten. Doe wat je wil doen en ben wie je wilt zijn.’ Hij had gelijk. Mijn coming out is goed meegevallen.

Olympische ambities

DM: in de showbizz zijn er natuurlijk al veel wat holebi’s. Je komt zelf uit de topsport. In België kan ik niet meteen holebi’s opnoemen die hun discipline op het hoogste niveau uitoefenen. ID: “Inderdaad. In juni, nog voor we elkaar leerden kennen, was er veel heisa over een enquête in Sport/Voetbalmagazine. Daaruit bleek dat ongeveer 68 procent van de eersteklasse voetballers in België vindt dat er voor holebi’s geen plaats is in hun sport. Ik zat gechoqueerd aan tafel toen die berichten mij via de radio bereikten. Ik begon daar echt op door te denken. Wat moest ik dan doen? Ik was in feite zelfs in paniek. Toen leek me uiten heel ver weg. Het waren behoorlijk angstaanjagende berichten die de media brachten. Ik had toen geen idee dat ik Bram ging leren kennen.(Bram wuift de opmerking bescheiden weg)ID: “Maar neen. Je hebt daarop een grote impact gehad. Was ik iemand tegengekomen die daarin zelf terughoudender was, had ik me nu nog niet geuit. Ik heb ervoor gekozen en ben er blij over. Het is nog spannend afwachten hoe de sportwereld erop gaat reageren. Grote reacties zijn er nog niet gekomen.

Ivan (links): “Voor mijn coming out was er de heisa over voetbal en holebi’s. Het waren behoorlijk angstaanjagende berichten die de media brachten”

26 - de magneet

Binnenkort ga ik echter naar het Wereldkampioenschap in Korea. Ik verwacht geen al te grote problemen maar wacht wel de reacties van de overheden af. Gelukkig leven we in België.”BB: “Hij moet natuurlijk in veel landen op toernooi waar homoseksualiteit niet bespreekbaar is. Ik had eerlijk gezegd nog niet van handboogschieten gehoord. Voetbal, tennis en wielrennen zijn zowat de enige sporten in België die aan den bak komen. België mag trots zijn op iemand als Ivan, al is handboogschieten niet bepaald de meest populaire sport in ons land. Hij heeft verdorie de optie voor de Olympische Spelen binnen handbereik! Ik geloof erg in zijn kansen op selectie. Ik herinner me de commotie tijdens de Olympische Spelen in Peking over die ene man. (Matthew Mitcham, Australisch schoonspringer en enige geuite atleet op de Spelen 2008, won een gouden medaille op de 10-metertoren, red.) Daarover is toen veel gesproken.”

DM: Handboogschieten is natuurlijk een individuele sport. Maakt dat het niets iets gemakkelijker dan een groep- en contactsport zoals voetbal?ID: “Ik den het wel. Ik vrees dat in alle ploegsporten de zaak anders ligt. Het gaat er onderling intenser aan toe. Je deelt de kleedkamers, gaat samen op reis en op stage, ziet elkaar dagelijks op training. Mannelijke ploegsporten spelen zich vaak af in een echte machowereld. Om die redenen ligt het bij individuele sporten gemakkelijker je te uiten.”

DM: Bram is natuurlijk ouder als jou…BB: “Een beetje maar, hé. (lacht) We verschillen vier jaar. Ik ben meer vertrouwd in het holebi-milieu en heb ook een voorsprong met mijn vroegere coming out. Het mag geweten zijn, gisteren ben ik nog even boos geweest op hem omdat hij soms net iets te naïef op bepaalde situaties reageert. We staan nu als koppel in verschillende dagbladen. Veel personen herkennen ons. Via Facebook, Netlog en allerlei websites willen veel personen ons – en dus ook hem – leren kennen. Voor mij is dat niet nieuws, voor hem wel. Er zijn personen die via allerlei wegen in onze wereld willen binnendringen. Ik maak echter een duidelijk onderscheid in vrienden: de personen die altijd heb gekend en zij die erbij kwamen nadat ik bekend werd. Ik probeer hem toch wat af te schermen. Niet uit jaloersheid of omdat ik het grootste

ego van Vlaanderen heb maar uit oprechte bezorgdheid. Van mij mag hij met iedereen spreken maar Ivan laat soms te veel in zijn privéleven kijken.”

Bekend bij de huisvrouwen

DM: Merk je dat zelf Ivan? Benaderen ze je anders dan voordien?ID: “Toch wel. Mijn familie en hechte vrienden zijn zeer tevreden voor me. Sinds dat we in Dag Allemaal stonden, zijn er toch ook veel mensen zich komen aandienen. Allemaal fijn maar het wordt al snel wat veel. Op straat word ik zeker nog niet aangesproken. Op het internet ligt dat anders.BB: “Ik probeer hem gewoon wat af te schermen omdat ik het ook heb meegemaakt. Veel personen die aan zijn gegevens raken via internet zijn fans van mij, zonder hen op de vingers te willen tikken. Ze zien Ivan als een onderdeel van mij en willen ook hem leren kennen. Ivan gaat ook mee naar premières en persvoorstellingen. Ik waardeer dat enorm maar hij moet nog zekere grenzen leren trekken. Ik heb ook met vallen en opstaan leren omgaan met de pers bijvoorbeeld. Ik maak soms nog fouten waardoor mijn manager de zaken moet bijsturen. Gelukkig worden we

niet overdonderd door de pers, zoals in Amerika het geval zou zijn. Mensen staren je wel aan in de tram bijvoorbeeld. Toch zullen de meesten je niet meteen aanklampen. Het is natuurlijk niet gemakkelijk voor ons. Ik moet daar ook geen doekjes om winden: Ivan is knap, jong en heeft talenten. We zullen moeten vechten voor de liefde.”Ivan: “Bram was al bekend bij iedere huisvrouw. De populaire tijdschriften schrikken me niet echt af. Gewoon is natuurlijk anders. We komen uit totaal andere werelden. In het begin baarde me dat wel wat zorgen. Ik ben topsporter. Ik moet mijn trainingschema”s afmaken. Constant trainen kan best soms saai zijn. Het is leven van vroeg opstaan en vroeg gaan slapen. Bram loopt bij wijze van spreken zowat alle recepties af. Het is ook deel van zijn job.”BB: “Het klinkt heel onromantisch maar we moeten in onze agenda”s op zoek naar momenten waarop we samen kunnen zijn. Ik hou ook rekening met zijn planning. Binnenkort is hij naar Korea. Dan heb ik weer tijd om nummers voor mijn nieuw muzikaal project in te zingen. We trachten zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Zeker nu alles nog zo pril is. We kunnen elkaar nog veel beter leren kennen. Ivan kan er niet altijd bijzijn, al verwachten mensen dat hij erbij is. Momenteel gaat dat. Ivan komt ongeveer een keer per maand mee, de belangrijkste evenementen. Ik ben blij dat hij niet alles opgeeft om er elke keer bij te kunnen zijn. Ivan gaat voluit voor zijn sport. Sport is zijn carrière, passie en inkomen.”

DM: Wat trekt jullie aan in de ander?BB: “Ivan is jong en dynamisch. Hij wil vooruit in het leven en heeft een toekomstvisie. Sommige jongeren weten precies niet wat ze willen aanvangen met hun leven. Ivan weet perfect wat hij van het leven verlangt. Hij heeft natuurlijk een schattig kopke maar ook veel inhoud. Voor mij heel belangrijk.”ID: “We kunnen over alles praten: leuke en minder leuke onderwerpen. Zware en lichte onderwerpen. We hebben natuurlijk stresserende levens. Af en toe moet je een uitlaatklep hebben. Voor het mentale welzijn is dat heel belangrijk.”

DM: ik zie twee zeer verliefde jongvolwassenen en hoop dat jullie relatie mag groeien en bloeien. Pink Nation Exclusive zal op 17 oktober doorgaan in de zaal Horta in Antwerpen nabij het Theaterplein. Het doel van het evenement is om jongere holebi’s en hun vrienden dichter bij elkaar te brengen op een externe locatie buiten de gaydiscotheken scene.

Ivan Denis organiseert op 19 & 20 september ook nog het Belgische Kampioenschap handboogschieten in Antwerpen. Hij zet zich volop in voor een deelname aan de Olympische Spelen in Londen. Ivan sluit een engagement voor de holebi-gemeenschap niet uit, zolang het gerelateerd is aan de sport. In het gesprek uitte hij de wens dat meer Belgische topsporters uit de kast zouden komen.

Dennis De Roover

Meer info:www.brambierkens.bewww.all-entertainment.tvwww.pink-nation.tvwww.bkhandboogschieten.beKapsel: Kreatos Mortsel - Merksem

28 - de magneet

Holebi Bib Het Roodlederen Dagboek van Lily Koppel

G.J. W

ielinga leest voor uit “Schaduwland”

Een

aand

acht

ig p

ublie

k vo

or A

nja

De

Cro

m

Met de opbrengst van de boekenverkoop koopt de HolebiBib nieuwe boeken - het Roze Potlood leidt intussen een zelfstandig nomadisch bestaan...

Roz

e P

en 2

009

puber om de haverklap verliefd wordt. Eén liefde blijft altijd bij: haar liefde en adoratie voor Eva Le Gallienne, naar wie ze hartstochtelijke brieven schreef en voor wie ze al haar tekentalent bovenhaalde: Eva Le Gallienne. Eva Le Gallienne stond bekend om haar androgynie en “twijfelachtige” seksuele voorkeur - op het ogenblik dat Florence in haar leven komt, heeft ze een relatie met Josephine Hutchinson. Dit wordt voor Florence pijnlijk duidelijk gemaakt wanneer ze in de loge van Eva wordt toegelaten, en die pijn zal haar haar hele leven bijblijven.Maar ook jongens laten Florence niet onbewogen: ze twijfelt tussen de ene of toch de andere, en wie vandaag haar uitverkorene is, valt morgen weer uit haar gratie. Uiteindelijk trouwt ze met een jeugdvriend, maar niet zonder voorafgaande twijfels omtrent haar geaardheid. Het boek is een aanrader voor ieder die houdt van waargebeurde verhalen, voor mensen die zich (willen laten) herkennen in een aantrekking tot mannen zowel als vrouwen - voor mensen die van mensen houden en zich gevangen weten in het keurslijf van de maatschappij.

Wat doe je als je dag na dag voorbij oude hutkoffers op een container loopt - hutkoffers waar geen eigenaars meer voor zijn, hutkoffers die er gebruikt en mysterieus uitzien? Hutkoffers die er zelfs uitnodigend bijstaan, en haast smeken om hun inhoud nog eens te mogen tonen alvorens voorgoed verloren te gaan? Wat doe je, zéker als je een journaliste bent, en je van je vrouwelijke nieuwsgierigheid als het ware je beroep hebt gemaakt?Juist: je duikt in de koffers en gaat op schattenjacht.Voor Lilly Koppel leverde de jacht een dagboek op - met roodlederen kaft. Meer had ze ook niet nodig om een titel voor haar boek te bedenken. Ze las het dagboek, en werd meteen zodanig door het verhaal gegrepen, dat ze op zoek ging naar de persoon die het zo’n vijfenzeventig jaar geleden had volgepend. Dat bleek een zekere Florence Wolfson te zijn, intussen negentig jaar oud, die zich nog levendig herinnerde hoe ze destijds aan dat dagboek begon, en die de journaliste hielp om het hele verhaal achter haar dagboek (bijgehouden tussen 1929 en 1934) te reconstrueren.Het verhaal is zeker niet spectaculair te noemen, maar schetst een zeer nauwkeurig beeld van Amerika aan het eind van de “roaring twenties”, en de gevolgen van de beurscrach.Maar in plaats van een saaie geschiedenisles krijgen we alles te zien door de ogen van een jonge ooggetuige, die allerminst blind is voor de wereld om zich heen, en net als iedere

Binnenkort verschijnt “De Fliere�uiter”, het derde boek van Hugo Kegels, bij uitgeverij Gopher. Na “Biecht van twee mannen” en “Driemaal is scheepsrecht”, gaat Hugo de luchtige

toer op. Aan de hand van de lotgevallen van een homokoppel schetst hij een sfeerbeeld van het homoleven van de jaren dertig tot de jaren zeventig. De fantasie van de auteur

is haast grenzeloos. De lezer wordt meegevoerd van café Beveren in Antwerpen tot Planète Chocolat in Brussel, van Parijs tot Casablanca. Toch komt vooral het

Antwerpse homoleven uitvoerig aan bod. De naoorlogse Antwerpse homobars worden gedetailleerd geïnventariseerd en

beschreven. Ook enkele markante �guren worden ten tonele gevoerd; bijvoorbeeld de legendarische Olga, naast Alan Turing

die de basis legde voor de uitvinding van de computer. Het boek bevat ontze�end veel anekdotes die volgens de auteur aantonen dat

het vroeger weliswaar volkser, maar ook veel gemoedelijker en gezelliger was. Toch hee� Hugo Kegels ook oog voor

de schaduwzijde. Uitwijdingen over onder meer artikel 372bis van het Strafwetboek, de tontine-

wetgeving en de vervolging door de zeden-politie van homoseksuele mannen die

zich in urinoirs ophielden, maken duidelijk dat er vroeger ook veel

miserie en discriminatie was. Uitein-delijk komt het toch allemaal goed.

In het laatste hoofdstuk huwt het homo- koppel zodat ze, volgens de auteur, eindelijk

hun normaal leven kunnen beginnen tussen de andere “normale” mensen.

Paul Borghs

Reeds verschenen & verkrijgbaar bij:

Boekhandel ‘t Verschil& de Holebibib

De openingsfuif van Het Roze Huis trok aardig wat volk

‘De Holebifederatie maakte haar nieuwe naam bekend’

30 - de magneet

Fotoreportage Antwerp Pride 2009De Antwerp Pride 2009 was een succes. Tienduizenden bezoekers kwamen naar de stad van donderdag 25 tot en met zondag 28 juni 2009. Het Roze Huis organiseerde het openingsevenement (een soort ontmoetingsmoment) en de afsluiter. Andere publiekstrekkers zoals Navigaytion, Falcomfair, een gay dag in de Antwerpse Zoo, A Hard Night en het culturele aanbod zorgden voor een afwisselend programma. De Antwerp Pride werd verlost van haar kindergebreken en groeide uit tot een meerdaags goed georganiseerd evenement. Bij stralend weer kleurden stromen bezoekers de koekenstad. De Magneet stuurde zijn fotografen uit, want jullie waren ronduit geweldig! Een sfeerreportage.

de magneet - 31

Fuifplein tegen de kaaien

De promoboys mogen niet ontbreken

Buitenlandse bezoeksters op Navigaytion

De fuifboot van Love Everyone

Een spuitboot zorgt voor welgekomen verkoeling

Wie past niet in het rijtje?

32 - de magneet

Trouwe medewerkers aan de Antwerp Pride worden in de bloemen gezet

Antwerpse schepen Philip Heylen heet de gasten welkom in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten

Op de openingsreceptie van de Antwerp Pride waren veel genodigden

De pasgeboren olifant Kai-Mook laat zich omringen door oudere soortgenoten

Giraffen voor de Egyptische Tempel

Een gids geeft de Pride bezoekers een speciale rondleiding in de Antwerpse Zoo Foto’s: Navigaytion: Marc Daems en Dennis De

Roover // Antwerpse Zoo: Timothy Meersman

de magneet - 33

De vrouwen van Atthis in hun goede doen, als altijd.

Breien voor aidspreventie levert kleurrijke resultaten op.

Gezellig napraten op het terras van café Den Draak.

Breien: een vrouwenzaak? Think again..

Breien: een vrouwenzaak? Think again..

34 - de magneet

Nieuwe website Het Roze Huis is een feit

Het Roze Huis Antwerpen lanceerde op 18 augustus haar nieuwe website. De organisatie wil met haar site een duidelijker beeld geven van haar aanbod en van haar komende activiteiten.

Op de vernieuwde site is een aantal plekken gecreëerd waar holebi’s en transgenders in onze regio keer op keer nieuwe informatie kunnen vinden. Er is bijvoorbeeld een nieuwsrubriek die meermaals per week wordt aangevuld en er is voortaan een heldere activiteitenkalender die HRH dag na dag up-to-date houdt.

Alles is gecheckt en nog eens nagekeken, maar zoals bij elke vernieuwde website kunnen er hier en daar nog foutjes staan. Laat gerust weten als er iets fout staat op het adres: info@hetrozehuis.be.

Burundezen hebben nieuwe stek De Burundese holebi-vereniging Humure meldde in juli enthousiast dat ze een nieuw kantoor kon huren in Bujumbura. Dankzij dit bureau kan Humure zijn werking in betere banen leiden en holebi’s met allerlei vragen en problemen helpen.   Het kantoor kon worden gehuurd dankzij financiële steun van geldschieters uit de VS en Kenia. Humure hoopt ook op steun van de Belgische regering. De Vlaamse Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH), çavaria (de vroegere Holebifederatie) en anderen schreven brieven om de

vragen van Humure aan België kracht bij te zetten. “Het is geweldig dat we een nieuw kantoor hebben”, vertelt Chris Rumu (foto), de voorzitter van Humure. Chris was in mei een aantal dagen te gast in België en bezocht ook Het Roze Huis. “In België was ik aangenaam verrast door de dynamiek van velen en door hun inzet voor de fundamentele rechten van de mens.” Homoseksualiteit staat sinds april 2009 in het Burundese strafrecht. Op 1 juli werd Alex, een ‘verwijfde homo’, opgepakt. Een andere homo, een lid van Humure, werd door zijn eigen broers bedreigd en kreeg onderdak bij een vriendin. De mensenrechtenvereniging Human Rights Watch (HRW) pakte eind juli uit met een interessant ‘multimediarapport’ over de holebi’s in Burundi. In dat rapport staan getuigenissen van Burundezen. Je vindt er meer informatie over op www.hrw.org . Humure heeft ook een eigen blog op www.humure.wordpress.com (db)

World Outgames Kopenhagen succesvol maar bomaanslag schudt deelnemers wakker

Deelnemers en organisatoren zijn tevreden over de World Outgames in Kopenhagen. Maar wat een groot feest moest zijn, werd (deels) ontsierd door incidenten. Zo was een atletiekwedstrijd slachtoffer van een bomaanslag(je), waarbij er slechts één lichtgewonde viel. De organisatie liet zich niet doen en alle evenement gingen door zoals voorzien. Antwerpen organiseert de Outgames in 2013.

Het gaat goed met vele anderenDe Holebifederatie is niet meer. Leve Çavaria. In de naam zit ‘ça va’ en ‘varia’. De wijziging was nodig omdat de Algemene Vergadering van de federatie transgenders officieel als doelgroep had opgenomen in haar werking. De naam van de vzw blijft overigens (voorlopig) Holebifederatie. ‘Çavaria’ is, zo lezen we op de website, een merknaam.

Holebi’s en transgenders op papierZowel de nieuwgevormde Vlaamse regering als de regering van de Franse Gemeenschap hebben in hun regeerakkoord expliciet aandacht voor de integratie en emancipatie van de LGBT. Met Pascal Smet (sp.a) in Vlaanderen en Bruno De Lille (Groen!) in Brussel hebben we bovendien twee roze excellenties voor de portefeuilles Gelijke Kansen.

Roze Persagentschap

de magneet - 35

Homohuwelijk in Luxemburg?

Na de verkiezingen van 7 juni heeft premier Jean-Claude Junckers opnieuw een rooms-rode coalitie gevormd. In het regeerakkoord staat onder andere de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor holebi’s en de aanpassing van de adoptiewet ten voordele van holebikoppels op het programma.

Tel Aviv opgeschrokken door aanslag op holebi-organisatieOp 1 augustus heeft een onbekende twee mensen doodgeschoten in een club voor homojongeren in het Israëlische Tel Aviv. Er raakten ook elf jongeren gewond. Een schutter met bivakmuts snelde de kelder van de homo-organisatie binnen en opende het vuur met een automatisch geweer. Meteen kwamen honderden jongeren op straat om hun verontwaardiging te uiten. Tel Aviv staat bekend als een verdraagzame stad in tegenstelling tot Jeruzalem waar meer ultraconservatieven wonen. De Israëlische regering veroordeelde de aanslag met klem. Honderden politieagenten worden ingeschakeld om de dader op te sporen.

Iraakse ho

mo’s gevis

eerd

Iraakse mi

lities ont

voeren, fo

lteren

en vermoor

den steeds

meer mann

en

die ze ver

denken van

homoseksu

ele

activiteit

en of ‘nie

t mannelij

k

genoeg’ ge

drag. De a

utoriteite

n doen

niets om h

et geweld

te stoppen

,

zegt de me

nsenrechte

norganisat

ie

Human Righ

ts Watch (

HRW) in pa

s

gepublicee

rd rapport

.

In sommige

gevallen

waren de

veiligheid

sdiensten

zelf betro

kken

bij de ver

volgingen,

verklaard

en

enkele get

uigen aan

HRW. Volge

ns de

organisati

e begon de

geweldsca

mpagne

tegen homo

seksuelen

eerder dit

jaar

in het arm

e district

Sadr City

in

Bagdad, ee

n bolwerk

van het Ma

hdi

Leger van

de radical

e sjiitisc

he

politicus

en geestel

ijke Moqta

da

al-Sadr. S

indsdien v

erspreidde

het

geweld zic

h naar and

ere steden

.

Mogelijk z

ijn er hon

derden

doden te b

etreuren.

Hoeveel

precies is

zeer moei

lijk

te bepalen

, want vee

l

slachtoffe

rs en getu

igen doen

uit schaam

te geen aa

ngifte.

HRW riep d

e Iraakse

regering

op om op t

e treden t

egen de

milities e

n de moord

enaars

te vervolg

en. Homo’s

uit Irak

vluchtten

naar ander

e, relatie

f

veilige Ar

abische la

nden hoewe

l

de situati

e daar ook

niet

altijd roo

skleurig i

s.

Mannenmode krijgt vrouwelijke trekkenT-shirts met een diep uitgesneden V-hals zijn de nieuwe trend in de mannenmode. De winkelketen American Apparel lanceerde de V-decolleté. De homoscène omarmde meteen het modefenomeen maar anderen volgden. Volgers van de nieuwe trend kiezen er vaak voor hun borstharen te trimmen en extra aandacht te besteden aan het trainen van hun borstspieren. Stylisten wijzen er op dat de mannenmode steeds vrouwelijker wordt. Cristiano Ronaldo en David Beckham zijn twee toonbeelden van beroemde sterren die zich graag vrouwelijk kleden.

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzw / Café Den DraakDraakplaats 12018 Antwerpen03 288 00 84info@hetrozehuis.be // www.hetrozehuis.be

Aangesloten verenigingenAA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1 2018 AntwerpenGauke.poppema@kreatos.be

Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen Tel. 0477 51 03 05Fax. 03 248 37 85 info@activecompany.be //http://www.activecompany.be

Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0486 66 67 01 antar.vzw@gmail.com // www.antar.tk

Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.be // http://www.atthis.be

Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1 2018 AntwerpenPraatcafé vanaf 21u15 bonusplusminus@hotmail.com

Boysproject – CAW De TerpSociale organisatie voor jongens en mannen die geld verdienen met sekswerk. Ook gratis SOA check-upQuellinstraat 562018 Antwerpen03 293 95 90Boysproject@cawdeterp.be //www.boysproject.be

De Flamingo’s Antwerpse holebi-studentenclub p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com //http://www.clubflamingo.be

De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com

Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpeninfo@dubbel-zinnig.behttp://www.dubbel-zinnig.be

El MismoKempische holebi-vereniging voor 26+FactorysMarkt 22270 Herenthoutinfo@elmismo.be // www.elmismo.be

Enig Verschil Holebi-jongerengroep Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0496 99 70 98 info@enigverschil.be // http://www.enigverschil.be

G2O (Gays Going Out) Activiteitengroep voor homo’s Draakplaats 1 2018 Antwerpen0486 97 46 35 info@G2O.be // http://www.G2O.be

HijZijZo! Molenstraat 76 2300 Turnhout info@hijzijzo.be // www.hijzijzo.beonthaal@hijzijzo.be : 0494/85 04 77

HijZijZo! Ouders van Holebi’s p/a Molenstraat 76 2300 Turnhout ouders@hijzijzo.bewww.ouders.hijzijzo.be

Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebi-vereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0486 14 17 87 info@hlwm.be // http://www.hlwm.be

Ja&Dan! Holebi-jongerengroep Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01info@jaendan.be // http://www.jaendan.be

Klein Detail Holebi-jongerengroep Kwakkelstraat 71 2300 Turnhout 2 info@kleindetail.be // http://www.kleindetail.be

’t KwadraatVereniging voor holebi-oudersDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@tkwadraat.be // www.tkwadraat.be

LINQT vzwOnline community voor holebi’sSalvi JansenDraakplaats 12018 Antwerpen0494 16 56 53info@linqt.be www.linqt.be

Mangho Opvang en begeleiding van (ex–)getrouwde homo’s François VerhaertDraakplaats 12018 Antwerpen 0496 16 63 66 (François)0476 36 62 26 (René) mangho-a@hotmail.com // http://www.mangho.be

O radio Radio met aandacht voor holebi’s in Antwerpen, 107.0 FM Londonstraat 7 2000 Antwerpen 03 727 10 70 info@oradio.be // http://www.oradio.be

Pinkwave Holebi-radioprogramma in Antwerpen, 106.7 FM Noordlaan 7a 2040 Zandvliet red.pinkwave@radiocentraal.be //http://www.pinkwave.be

Shouf Shouf Antwerpen Multiculturele holebi-organisatie Draakplaats 1 2018 Antwerpen0499 70 50 07 info@shouf-shouf..be // www.shouf-shouf.be

SWATT Groep voor en door holebi’s en hetero’s tot 30 jaar MechelenDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@swatt.be // http://www.swatt.be

Vieux rose Lesbische 50-plussers p/a Rootjesweg 65 9200 Dendermonde 052 22 38 58 contact@vieuxrose.be Vieuxrose1@gmail.com // http://www.vieuxrose.be

Vlaamse Gender Kring GenderverenigingDraakplaats 12018 Antwerpeninfo@vlaamsegenderkring.be //http://www.vlaamsegenderkring.be

VREAK Holebitheater HolebitheatergroepDraakplaats 12018 Antwerpen0498 53 33 44 wim.morbee@gmail.com // http://www.vreak.be

Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) Holebivereniging voor alle leeftijden p/a de Merodelei 40/1 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 whk@skynet.be // http://www.whk.be

Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) Engagement rond holebi’s en mensenrechten p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen03 288 00 84 wish@hetrozehuis.be // http://www.hetrozehuis.be/wish/ Partnerorganisaties: Holebifederatie Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 info@cavaria.be // www.cavaria.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22 9000 Gentinfo@weljongniethetero.be //www.weljongniethetero.be

We zijn lid van Çavaria (www.cavaria.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

De andere Roze HuizenCasa RosaKammerstraat 229000 Gent09 269 28 12info@casarosa.be // www.casarosa.be

Het Nieuwe HuisKuringersteenweg 1793500 Hasselt011 74 06 01 (LACH vzw)011 25 22 94 (De Madam vzw)info@holebilimburg.be //www.holebilimburg.be

Het HolebihuisDiestsesteenweg 243010 Kessel-Loadmin@holebihuis.be

Regenbooghuis PolarisGroentemarkt 19a8400 Oostende059 43 96 17info@polaris-wvl.be // www.polaris-wvl.be

Regenbooghuis(vzw Rainbowhouse)Kolenmarkt 421000 Brussel02 503 59 90 info@rainbowhouse.be // www.rainbowhouse.be

Maison Arc-en-Ciel(Alliàge asbl) 7, Hors-Château4000 Liège (Luik)courrier@alliage.be // www.alliage.be

Holebi-dienstenHolebifoon (info over holebi-seksualiteit) 0800-99 533 gratis nummer www.holebifoon.be

Holebitext: Teletekstpagina’s op Eén en Canvas pagina’s 738 en 739 op VT4 en VijfTV vanaf pagina 280.

Zizo Magazine voor holebi’swww.zizo-magazine.be

Sensoa Centrum voor seksuele gezondheid en hiv03 238 68 68info@sensoa.be // www.sensoa.be

Holebi-sitesGaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be)Gayid.eu, holebi-profielensite met nieuwssectie (www.gayid.eu)Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be)Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be)Talk of the town, blog over holebi-Antwerpen (towntalk.wordpress.com)

Maak kennis met Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Met een dertigtal aangesloten holebi-verenigingen vervult Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel één van de belangrijkste rollen binnen het Vlaamse holebi-landschap. Gedragen door een hele hoop vrijwilligers werkt de organisatie naar een aanvaarding van holebi-seksualiteit in de ruimste zin. Ook bij minderheden binnen onze samenleving, zoals allochtonen en ouderen, maakt Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel holebi-seksualiteit bespreekbaar.

Naast een eigen werking met een aantal werkgroepen, richt Het Roze Huis Antwerpen zich naar de hele provincie Antwerpen. Door plaatselijke initiatieven financieel en logistiek te steunen, draagt de organisatie bij tot holebi-emancipatie in alle uithoeken van de provincie.

Het Roze Huis Antwerpen wil er dan ook zijn voor elke holebi die vandaag de dag met vragen zit rond zijn geaardheid. Daarnaast wil ze ook een plaats bieden aan zij die zich gewoon, onder gelijkgezinden, eens flink willen amuseren. Het Activiteitenteam staat daar garant voor!

Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel wil vooral ook wegen op diegenen die vandaag het holebi – beleid in ons land bepalen. Door politiek lobbywerk slaagt de organisatie erin zich door het politieke kluwen te wringen.

Kortom, Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel is er voor iedereen!

Zin om mee te werken aan deze droom? Het Roze Huis Antwerpen is steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers

OnthaalNood aan een babbel? Zit je met vragen of ben je bezig met jouw coming-out. Blijf er niet mee zitten… Vrijwiwilligers van de Werkgroep Onthaal staan voor je klaar! Elke donderdagavond van 19u tot 21u.Meer info: onthaal@hetrozehuis.be of 03 288 00 84

HolebiBibZin in een goed boek of film?Of wil je gewoon meer informatie over holebi-seksualiteit in de ruimste zin van het woord?Vrijwilligers van de HolebiBib staan voor je klaar!Elke dinsdagavond van 18u tot 20u.Elke zaterdagmiddag van 15u tot 17u.Meer info: holebibib@hetrozehuis.be of 03 288 00 84

Aangesloten verenigingenEen recent overzicht van onze aangesloten verenigingen vind je op www.hetrozehuis.be of elders in deze Magneet. Neem ook eens een kijkje op de infotoog en het infobord in Café Den Draak!

Zaalverhuur:Plan je privé of met je organisatie of bedrijf een vergadering, receptie of activiteit? Reserveer dan één van onze zalen. De prijzen zijn democratisch en onze vrijwilligers leggen je in de watten. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of 03 288 00 84.

Algemeen contActAdres:Het Roze Huis – Antwerpse RegenboogkoepelDraakplaats 12018 Antwerpenwww.hetrozehuis.beinfo@hetrozehuis.be03 288 00 84

STEUN ONS PROJECTHet Roze Huis kan niet bestaan zonder extra financiële ondersteuning. We rekenen dan ook op jou om ons het broodnodige duwtje in de rug te geven. Wist je dat je voor elke gift vanaf 30 euro op jaarbasis een fiscaal attest ontvangt? Dit doe je door te storten op onze projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting met als mededeling ‘L78039-Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel’.Je kan ons ook op tal van andere manieren steunen, bv. door ons te (laten) sponsoren door je bedrijf, geldelijk of in natura. Je kan ook ‘Krekelsparen’. Of informeer bij je notaris over een legaat t.v.v. Het Roze Huis.

Activiteitenkalender ACTIVITEITENHieronder vindt u de lijst van vaste activiteiten, maar

er vinden meer activiteiten plaats. Voor een volledig overzicht, surf naar www.cavaria.be, bel de Holebifoon nr. 0800 99 533 of kijk op Holebitext (pag.738 en 739)

MAANDAGElke maandag:- badminton Active Company, Antwerpen-Linkeroever,

badminton@activecompany.be

DINSDAGElke dinsdag:- conditiegym Active Company, Merksem

conditiegym@activecompany.be - volleybal Active Company, Antwerpen-Linkeroever

volleybal@activecompany.be - Holebibib in Het Roze Huis (eerste etage), van 18.00u

tot 20.00u. tel. 03/288.00.84, holebib@hetrozehuis.be

- bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-21u30)

WOENSDAGElke woensdag:- koor Active Company, repetitie in Het Roze Huis (20-

22u) koor@activecompany.be- zwemmen Active Company, Hemiksem, (20.45-22.00u)

zwemmen@activecompany.be- voetbal van Active Company van 19u tot 21u, Deurne,

voetbal@activecompany.be - praatcafé jongerengroep Enig Verschil (21-23u), Kavka,

Oudaan 14, Antwerpen. Elke eerste woensdag van de maand: onthaalpermanentie in het praatcafé (18u30-20u30) Maken van onthaalafspraken: via www.enigverschil.be of bel naar 0496/99.70.98.

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke derde woensdag:- praatavond Mangho (getrouwde homo’s) in de

Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u. Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres. Info en aanmelden via mangho-a@hotmail.com. Meer informatie www.mangho.be

DONDERDAGElke donderdag:- onthaal, informatie en opvang van Het Roze Huis,

Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (19-21u).Ook op afspraak op een ander moment of andere plaats;

bellen of mailen. Info: Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, tel 03/288.00.84 of onthaal@hetrozehuis.be

www.hetrozehuis.be bellen kan enkel op donderdag 19u-21u.

- uitzending holebi-programma Pink Wave op Antwerpse Radio Centraal, 106.7 FM (van 20.30u tot 22.00u)

- yoga Active Company, in Het Roze Huis (20.00-21.15u). yoga@activecompany.be

- voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-20u), info via 0486/14 17 87 of info@hlwm.be

-volleybal niveau c van HLWM, Mechelen (20u15 – 22u30). Info via 0486/14 17 87 of info@hlwm.be

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke eerste donderdag:- bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze

Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u). Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be

Elke eerste en derde donderdag:- praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis),

Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u)

Elke derde donderdag:- (behalve in augustus) ledenvergadering Antar, in Het

Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u), info antar.vzw@gmail.com

Elke vrijdag:- babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74,

Mechelen (21u).Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste

vrijdag van de maand is vrouwenavond (maar mannen zijn dan ook welkom).

- Drop-Inn van Boysproject, voor meer uitleg zie www.boysproject.be van 14u tot 20u

Elke vrijdag en zaterdag:- praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27,

Antwerpen (20.30u)

Elke eerste vrijdag: - danscafé voor lesbiennes vanaf 20.30u, bij Atthis,

Geuzenstraat 27, Antwerpen

Elke derde vrijdag van de even maanden:- Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH,

Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be

- praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u)

Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond voor lesbiennes vanaf 20.30u, bij

Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen- Spellenclub (voor iedereen)van Het Roze Huis (Grote

Zaal), Draakplaats 1, 20uMeer inlichtingen bij activiteiten@hetrozehuis.be of

03/366 08 44Gezellige avond waarop allerlei gezelschapspelen worden

gespeeld, gratis en iedereen welkom. Niet tijdens de zomermaanden.

VRIJDAGElke laatste vrijdag:- Shouf Shouf Antwerpen: bijeenkomst op de zolder(19u).

Info: info@Shouf-Shouf.com

ZATERDAGElke zaterdag:- badminton Active Company, Antwerpen-Kiel,

badminton@activecompany.be - Holebibib in Het Roze Huis (eerste etage), van 15.00u

tot 17.00u. tel. 03/288.00.84, holebib@hetrozehuis.be.- Info: Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Tel - tijdens

openingsuren - 03/288.00.84.Holebibib@hetrozehuis.be, www.hetrozehuis.be - radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 103.9FM

(20.00-21.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65.84.93 of carmen.balboa@pandora.be.

Elke eerste zaterdag: - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout

(vanaf 20.00u)

ZONDAG

Elke zondag:- Badminton van 14u tot 18u, Antwerpen-Linkeroever,

badminton@activecompany.be- Tennis van 20u tot 22u,

tennis@activecompany.be Wisselend- Ballroom dansen zondag van 14u tot 17u ’t Werkhuys,

Zegelstraat 13 2140 Borgerhout (inschrijven via de website!)

Elke eerste zondag:- Bijeenkomst lesbische 50-plussers van Vieux Rose,

Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (14-18u). Info: 052/22.38.58 of e-mail contact@vieuxrose.be

Elke tweede zondag- HIV-café van 15u tot 19u, De stroming(ACV),

Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.Meer info positief@sensoa.be

Elke derde zondag- Nordic Walking van Active Company,

nordicwalking@activecompany.be

Elke vierde zondag- HIV-café van 19u tot 23u, De stroming(ACV),

Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen.Meer info positief@sensoa.be

MAANDELIJKS

- mountainbiketochten met HLWM (0472/51.81.43 of info@hlwm.be Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

- hiking van Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be .

- fietsen Active Company. Voor het programma surf naar www.activecompany.be

Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem! Laat het ons weten via activiteitenkalender@hetrozehuis.be of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v. Activiteitenkalender De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

adv03Beleko0107def.indd 1 13-08-2009 18:29:51