FAUNA MORZA BAŁTYCKIEGO

Liczba gatunków ryb morskich w stosunku do Morza Północnego spada z 75 do 40, skorupiaków ze 187 do 16, znikają szkarłupnie, ukwiały, gąbki i inne. Ogólna wydajność biologiczna Morza Bałtyckiego jest wielokrotnie mniejsza niż Morza Północnego. Wynika to z faktu, iż zasolenie Bałtyku w większości waha się od 5 do 8 ‰. Zakres ten nazywany jest strefą minimum gatunkowego.

Globalna biomasa południowego Bałtyku szacowana jest na 4 mln. ton, co odpowiada 40,5 g/cm2 ( na Morze Północne: 240 – 300 g/cm2 ). Główne miejsca zagęszczania życia dennego znajdują się w Głębi Bornholmskiej, Rynnie Słupskiej i Zatoce Gdańskiej na głębokości 40 – 80 m. Wydajność rybna Morza Bałtyckiego sięga do 6 kg na ha rocznie.

W Bałtyku żyją trzy gatunki fok: pospolita, obrączkowana i szara. Ta ostatnia jest najliczniej reprezentowana, jednak jej populacja zmniejszyła się ponad 5 razy w stosunku do okresu z początku wieku. Spadek liczebności foki szarej spowodował człowiek; zabijał je jako szkodniki sieci rybackich, a także pozyskiwał ich futro i mięso. Ponadto polskie wybrzeża nie są dogodnym miejscem dla rozrodu i opieki nad młodymi ze względu na turystyczne oblężenie plaż niemal na całej linii brzegowej. Wrodzonym szczęściarzom oraz osobom cierpliwym może udać się obejrzeć pojedyncze sztuki w ujściu Wisły, a także na Ryfie Mew, Cyplu Helskim, jak również w Rewalu, Niechorzu, czy Łebie.

W Morzu Bałtyckim żyją m.in.: foka szara, foka obrączkowana, morświny oraz dorsze, śledzie, płastugi, szproty, makrele, łososie, węgorze, głowaczowate (m.in. kur rogacz, będący reliktem arktycznym), a także małże, skorupiaki (m.in. kiełż Pantoporeia femorata - relikt arktyczny) oraz wieloszczety i jamochłony (m.in. chełbia modra, bełtwa).

Większość zwierząt zamieszkujących nasze morze to imigranci z innych mórz lub wód słodkich. Np niedawno bo w roku 1990 Stacja Morska UG doniosła że pojawił się nowy przybysz który nazywa się "babka bycza". Ryba ta ma około 20 cm długości, dużą obłą głowę, ciemną plamę na pierwszej płetwie grzbietowej. Według naukowców ryba ta dostała się do Bałtyku dzięki statkom które w wodach zęzowych przywiozły ją z Morza Kaspijskiego lub Czarnego), mogła ona też przywędrować sama rzekami. Najliczniej występuje w okolicach Gdyni.

Foka szara 

gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Halichoerus. Jest największą, a zarazem najczęściej pojawiającą się u polskich wybrzeży foką.Samce fok osiągają do 3 metrów długości i do 300 kg wagi u największych osobników. Samice fok, które u każdego gatunku fok są nieco mniejsze, osiągają do 2 m długości i 125 kg wagi. Liczebność populacji foki bałtyckiej szacuje się na 22,5 tysięcy osobników czyli sześć razy mniej niż na początku XX wieku, kiedy to pomimo regularnych polowań na te ssaki ich populacja liczyła 100 tysięcy osobników. Do przyczyn wyginięcia fok należy zatem zaliczyć nie tylko intensywne polowania na te morskie ssaki, ale także brak lodu, na którym mogłaby się foki bezpiecznie rozmnażać, a przede wszystkim postępujące zanieczyszczenia Bałtyku.

Chełbia modra to gatunek kosmopolityczny zamieszkujący oceany od 70° szerokości północnej do 40° szerokości południowej, stąd jest najczęściej spotykanym przedstawicielem gromady krążkopławów w Bałtyku.

Gatunek ten występuje w całej północnej części Oceanu Atlantyckiego oraz w zachodniej części Oceanu Lodowatego Północnego. Dorsz występuje w całym Bałtyku.

Dorsz najczęściej jednak spotykany jest na głębinach, gdzie wiosną żeruje w ławicach które liczą wiele osobników. W pozostałych okresach żyje w mniejszych stadach lub nawet pojedynczo w strefie pełnej wody. Kilka gatunków podejmuje długie wędrówki, inne tworzą ławice. W naszych wodach ryba ta jest obecnie jednym z gatunków najliczniej poławianych i mających największe znaczenie gospodarcze. W Polsce jego połowy i zarządzanie są głównym problemem rybołówstwa i ważnym tematem politycznym.

Morświn (Phoceana phoceana). Ssak morski zaliczany do rodziny morświnów (Phocaenidae) z rzędu waleni (Cetacea), zamieszkujący przybrzeżne wody północnego Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Spokojnego, Morze Śródziemne, Morze Północne oraz Bałtyk.Osiąga długość ciała do 180 cm, ciężar ciała do 70 kg. Ciało wydłużone torpedowato, płetwa ogonowa pozioma, trójkątna płetwa grzbietowa. Ubarwienie ciała czarne, brzuch biały. Żyje pojedynczo lub w małych stadach, żywi się rybami.   Ciąża trwa ok. 10 miesięcy - samica rodzi 1 młode. Jedyny przedstawiciel waleni w polskich wodach. Niegdyś licznie tępiony przez rybaków, obecnie objęty ochrona gatunkowa.

Mewa śmieszka (Larus ridibundus). Ptak z rodziny mewowatych (Laridae) występujący w całej Europie i Azji od Islandii i Wielkiej Brytanii aż do wybrzeży Oceanu Spokojnego. Zamieszkuje wody śródlądowe bieżące i stojące oraz piaszczyste plaże, wyspy, bagniste laki, brzegi mórz. Osiąga 37 cm długości ciała i 95 cm rozpiętości skrzydeł. Ubarwienie obu płci jednakowe: białe z szarym wierzchem i czarnymi końcami skrzydeł, których przedni skraj jest biały. W okresie godowym ma czarno opierzona głowę, czerwony dziób i nogi. Żywi się drobnymi kręgowcami i bezkręgowcami lądowymi i wodnymi oraz odpadkami organicznymi. Wyprowadza 1 lęg w roku. Gnieździ się kolonijnie na ziemnych kopcach lub w zagłębieniach w piasku. Samica składa 3-4 jaja, które wysiadują oboje rodzice przez ok. 23 dni. Oboje karmią pisklęta i opiekują się nimi do 5 tygodnia życia. W Polsce liczna lęgowo. Chroniona.

Dziękuję za uwagę!

Bartosz