CaTog

 

02

Continental plicación qouch de Apalegas.

ProxectNa páxininternationauthoritiesthe Eurcontinent-w“Proxectoteon landsca

Premio O Premiocada ano edición docegas" eBanda e q

recibira ouda Crítica Barcelona

Miguela

2

acaba que permitepple as pri

Trá"QuMigvar"El apasonrotuopc

oterra tna web dnal associas promotinropean wide”) erra” comoape” e, ade

Naciona Nacional o Ministeo 2009 paditado poque xa

utros recoñe ou o prem á "Mellor O

anxo Pra

de desee ler no iPhmeiras ban

átase uotidania guelanxo rerios anos pa

Jueves". arecerán norizadas eulados en cionais.

raspasado RECEP-tion of locag the impLandscapeaparece o un “educemais, en g

al do Có de Cómicrio de Cuara o álbulo colectiv

ecementos mio do SalóObra" e ao

do en iP

envolver hone e no ndas deseñ

da delirante"ealizou durara o maga

As historanima

e cos diálvarios idio

a frontei-ENELC ( al and reg

plementatio Conve

incluido cational pralego.

ómic c, que outltura, foi n

um "As sevo galego

como o Pró del Còm "Mellor Gu

Phone

N

unha iPod

ñadas

serie " que rante azine rietas adas, logos omas

ras “an

ional on of ntion

o roject

torga nesta

erpes BD

remio ic de

uión"

XoséA revisdifusióchinés marzo Tomás

Xosé Tcun noque po

Galiciatodo produtcinema“Celdaterceiromáis vfoi pprodutVaca son gFilms (e proestereoContinPerro Abano

PremO pasTeatroos PreEste amúsicaLuar n

Prod

é Tomás sta DPI Ma

ón interna e inglés, do 2010

s.

Tomás acabovo deseño odemos visi

a conta un arsenatoras atográficasa 211”, o filme espvisto do 2roducida tora coruFilms. Ta

galegas D(pioneira nonto no oscópico), nental, Verde fo Produció

mios da Msado 4 de

o Häagens emios da Mano o Prea tradicionana Lubre.

ductoras

en DPI agazine, unacional e

adicou o sao ilustrad

ba de renov e novos coitar en xose

con al de

. o pañol 2009,

pola uñesa amén Dygra o 3D

3D e

ou ilms,

óns...

Música e marzo eDazs Calde

Música na semio ao mal foi para

de Cine

Magazinnha revista

publicadaseu númer

dor galego

var a súa wontidos tametomas.com

ntregáronserón de Masúa 14ª Edmellor disca “Ao Vivo

e galega

O

ne a con a en ro de Xosé

web, mén, m

se no adrid, ición. o de

o” de

as

MO(1dReq

“BDenda “Oquesergalver(“VetheCarUn

Mahistdo temensrepnesxa m

O Hairescgalde ondbanse e

04

Manuel RO sábado, 112.00 do 1a Universideal Acadeuedara vac

Books bunde febreirobra de M

s libros e se suma arie de obrego q

rquidas Vermeer´s Me Wilderpenter´s P

nknown to U

nuel Rivas toria da litemundo, o

mos en cosimesmadosresentan o

ste mercadomáis de 12

Apalpadi tres anoscatou a figego: o ApNadal baix

de mora tndullos aosestán mant

4

Rivas ing12 de dece2 do 12) n

dade da Comia Galeg

cante tras a

urn badlro deste anoManuel Rivarden maasí á xa lonras do auue estao ing

Milkmaid”; erness”; “TPencil”; “FroUnknown”).

convértese eratura ga anglófono

onta que s do mund

o 3% dos libo, “The Ca.000 exem

dor s o etnógragura dun

palpador, xa das devetodo o ans meniños tidos, e deix

gresa naembro do 2nun acto coruña, Manga para a morte de

ly” o pódese mvas al”

nga utor tán

glés “In The rom .

así no escrlega no ma

o; algo espeste mercdo xa que bros que searpenter´splares.

afo José Apersonaxe un vello caesas da altno, ás aldcando estáxarlles unh

O CoprodesunharrAo preconApEdiagoun seu

a RAG 009, ás doelebrado nnuel Rivas ocupar a

Camilo Go

mercar a ve

ritor máis taior mercapecialmenteado é un nél as trae publican s Pencil” le

André Lôpe tradicionaarboeiro qta montañadeas a apaán durmidoa presa de

último ncello de

omoveu a senvolverndha serie deedor deste tempo, esentouse nto "Antón

palpador". torial ora o Apalp conto ilu.

V

oce da mañno paraninfingresou n praza qu

onsar.

ersión ingles

raducido dado editoriae valioso sn dos máiaducións scada ano. va vendido

z Gonçâlezal do Nadaue na noit

a do Courealparlles oos, para ve castañas.

Nadal e Santiag

súa figurdo tode actividadee personaxe

en Vig

n e Grazas

Barafundapador xa teustrado d

ñá fo na ue

sa

a al e is ó E

os

z, al te el, os er

o go ra da es e.

go o o á a, en de

“A ling

O relato “Manuel Rilinguas oportuguésempregadtodas as campañasË a primedo estadocurrículo e A obra (“está ilustraconta cun para esta presidenteJosé Ramo

5O 5 de fesimultaneatodo o muLondres, presentousobre (Laioventopor Prolinmar de ptempos egalega. Opoder “venos quereadorno pr

gua dasen Te

“A lingua divas vai seoficiais des e o do como o escolas s de alfabeteira vez queo español escolar dun“Bolboletaada por Mi prólogo esedición po

e da Repúbos-Horta.

55 mentiebreiro, nunamente enundo -dend

Bós Airese o libroa Ling

o). O ensngua, buscprexuízos qestán a aOs seus aencer conveen dicir querescindible”

s bolboreetún das bolborr editado n

e Timor Ltetún, pa

obra de lede Timor tización dee a obra d se incor

n país asiátia sira-nia n

guelanxo Pspecialmenlo Nobel dalica de Tim

ras…. n acto celen 70 cidadde A Coruñes ou B

o "55 mengua Gasaio, promca aportar lue nos úfogar á l

autores esencendo aoe o galego”

etas”

retas” de nas dúas Leste: o ara ser ctura en e nas

e adultos. un autor pora ao ico. nanál”) Prado e te feito a Paz e or Leste,

brado es de

ña ata Belén- ntiras

alega" movido luz no ltimos ingua peran

os que o é un

Aco2

O gelevmeinfoao

Exub Ecovie

DpdInd2(w

Tom9se

A

O

A Galipedion 56.000 72 idiomas

galego ten vada que nsmo podormáticas qfrancés ou

xisten máisnhas 2800logs Bloga

n só uns olectiva sobista dos se conta con

DIGATIC soprimeiro Didas Tecnformacióndía 15 de2009 eswww.digat

odo isto grmilleiros de

0 coa creacen contar c

O galego

a, a Wikip artigos e es empregad

unha presnos mediosdemos coque se trad ao alemán

s de 9000 b0 forman paliza

meses “Ebre a linguus falantes 579 usuari

on as siglicionario Gcnoloxías n que dene decembrstá en tic.com/)

razas ao e persoas inción de “Cion ningunh

o na Red

pedia en gaestá no podos.”

senza na Res de difusióontar coucen antes

n.

A rede sotamén estgalego. Twiter oentre os 2usados. bitácoras en

parte da c

EuFalo.TV”, ua feita dens, leva caseios rexistrad

as do Galego

da nde o ro do

liña

esforzo desiniciado a piberimandaha subvenc

de

alego, contsto 41 ent

ede moito ón tradicionn aplica

s ao galego

ocial Facebtá traducid

o galego 0 idiomas

n galego. Dcomunidad

unha hisnde o punte 48.000 vdos

interesado principios dade da Falación oficial.

S

ta xa re os

máis nais e cións

o que

book a ao

está máis

Delas e de

storia to de visitas

de dos a” e

Outr

Xoán acaba VII epremioDora narracDeputaOurentraball

Palabconto i

Pedra Con maparcaden Murárabe. de logra consconservTamén aparcad“emerxeun fermMilitar I

o Premi

Babar de gañaredición o "Pura Vázquez"

ción ación

nse, co so titulado

ra era un informático

as en Mu

motivo das doiro soterrcia os restUnha fort

rar que o Cstruír o avación dos r con modoiro no Paeron” os re

moso exempIlustrada.

o para B

rro r a do

e de da de eu

n universoo no mundo

urcia, Pedras

obras de rrán, acabatos dun ante campaña

Concello deaparcadoirorestos arqu

otivo da aseo do Paestos das mplar do bofa

Esperemdo 201triunfen, Murcia, capaces arqueolóque “Ped

05

Babarro

o paraleloo das letras

s na Cor

construcióan de desctigo asentaa cidadán e Murcia reo e opte

ueolóxicos. construción

arrote da Cmurallas doacer da Enx

os que á 10 na C como

os quede ver nos

óxicos algodras”.

o

, “un s”

ruña

ón dun cubrirse amento acaba enuncie e pola

n dun Coruña, o XVIII, xeñería

altura Coruña

en e son restos

o máis

MODELO BURELA: 07

una lección de cine y de sentido común sobre el uso de las lenguas (Matías Escalera Cordero)

Una joven gallega de Burela, Lugo, se justifica, delante de un frontal de nichos, durante varios minutos -y casi se disculpa-, porque se atrevió a convencer, primero a sus familiares y, luego, al marmolista, de que el epitafio de uno de sus seres queridos, fallecido, quedase escrito en la lengua del difunto, que no era otra que la lengua de sus familiares; que no era otra que la lengua del marmolista, y que no era otra que su propia lengua, esto es, la lengua gallega; y esto, en medio de un mar de lápidas escritas en castellano... Sólo ese fragmento de vida arrancada a la pantalla, bastaría para recomendar a todos los gallegos, y al resto de los españoles, que viesen el documental de Matías Nicieza y Bernardo Penabade, Modelo

Burela (2009), recientemente exhibido en el Palacio del Marqués de Valdecillas de Madrid, en la inauguración del Ciclo "Documentales y Cortos sobre la Memoria"; organizado por AMESDE, Asociación para la Memoria Social Democrática, y la Universidad Complutense de Madrid.

No sé a ustedes, pero a alguien, como es mi caso, que escribe y se expresa en castellano, y que enseña lengua y literatura castellana -y no sólo porque sea su profesión-, no deja de resultarle chocante y humillante, a un tiempo, el que una joven gallega deba explicarse, y casi disculparse, porque ha utilizado su propia lengua en el adiós definitivo de un ser querido.

En realidad, considerándolo bien, esa escena nos humilla a ambos, a ella, por tenerse que explicar, y a mí, al comprobar, una vez más, cómo mi lengua, la castellana, se ha utilizado, y se pretende áun utilizar, para desnaturalizar y doblegar las lenguas de otros (...)

Y, no obstante -lo sé bien-, hay muchos castellanoparlantes que se sienten sinceramente atribulados por el destino de su lengua; a ellos, les pregunto, ¿puede, en verdad, creerse que una lengua que hablan cuatrocientos millones de personas se va a resentir porque nuestros compatriotas gallegos, vascos y catalanes hablen, piensen y se expresen en sus propias lenguas?, ¿realmente alguien con sentido común puede creerlo? (...)

Por eso mismo, les digo también a esos mismos atribulados hablantes de mi propia lengua que, paradójicamente, si hay una lengua que está en peligro de desaparición en Galicia es el gallego; como, en el País Vasco, lo es el euskera; y, en Cataluna, el catalán; y que son estas las lenguas que deben ser protegidas (…)

09

Cúmde CPardlicenseu lectu

OSuDe

mprese o 125 cCastro. Con estdo Amado, un nciado en Filol libro “Rosalía ura desprexuiza

O 25 de marSardiñeira asistuna actuación dDespois fotografentrevista.

cabo de ano dote motivo estivo antigo alumnoloxía Galega, q de Castro. A ada da obra ros

rzo @s alumntimos no Centrdo actor e monofámonos con el

o pasamento deo no noso cento da Sardiñeiraquen nos presluz da ousadía

saliana.

Se querentrevistas

fixemos, erevista web. X

procura “gcorvo” no G

fai clic en

@s e profesro Cívico dos mologuista Carlos e fixémoslle un

e Rosalía ro Diego a e hoxe sentou o a”, unha

res ler as que lles entra na

Xa sabes, graos de Google e “vou ter

sorte”.

sores da mallos a s Blanco. na

C

AR

LOS B

LAN

CO

NA

SAR

DIÑ

EIRA

D

IEGO

PA

RD

O N

A SA

RD

IÑEIR

A

A MDT (Máquina de Tolos). Álvaro Rodríguez (2º A ESO) 11 1º Premio do I Certame de relato breve de ciencia ficción Gradiant (Centro Tecnolóxico de Galicia)

Despois do lanzamento das bombas nucleares de 2154, naceu unha civilización de coñecementos infinitos. Vivían nun territorio do tamaño aproximado de Galicia, rodeados por unha burbulla imantada que os illaba do exterior. Fóra desa zona, a esperanza de vida era de corenta anos, pois a Terra estaba moi contaminada. Pola contra, dentro da burbulla a vida é infinita, grazas ós avances en medicina e ós transplantes de órganos que os seus habitantes lograron. Para ter dereito a entrar, hai que demostrar intelixencia e ganas de saber, pois, ademais de probas físicas, deberán superar un exame de coñecemento global no que, como mínimo, has de obter un nove. O problema é que fóra xa non hai escolas nin profesores. O meu nome é Bombah-c5, aínda que me podedes chamar c5. Vouvos contar como fun capaz de entrar na burbulla dos sabios. Eu era un neno normal. Xogaba todo o día, andaba ós paxaros, xogaba ó fútbol, en fin, viviamos todos un tanto “salvaxes”, pois sabiamos que en calquera momento podiamos enfermar e morrer. Un día ocorréuseme ir á MDT (Máquina de Tolos). Descubrín que colocando a man nun burato, a MDT dábame un libro e que na derradeira páxina había un exame que podías facer. O libro explicaba todo con hologramas, cousa que me fascinou, e recargábase con luz solar. En principio era pequeniño, feito dun material parecido á goma de mascar, pero canto máis o tocabas

máis grande se facía. Na Terra xa ninguén sabía o que era un libro, e pensabamos que se chamaba así porque era de uso “libre”. Fixen con bastante facilidade o primeiro exame (eran unhas preguntas sinxelas de comprensión) e devolvín o libro ó seu sitio. Descubrín que a máquina rexistrara os datos da miña man e que, pousándoa no mesmo sitio, recoñecíame. Inmediatamente a máquina lanzoume outro libro. ¡Case boto a correr do susto!. Este custoume máis tempo entendelo, porque tiven que observar moitas cousas ao meu arredor para responder e necesitei máis tempo (as fases da lúa, a densidade da materia, os números….), mais tamén o conseguín. Entre a miña xente xa me consideraban raro e empecei a esconderme para facer o que o libro me propoñía. Cada vez que aprobaba un exame debía quedar rexistrado, porque sempre me devolvín un de nivel superior. Comecei a sufrir o acoso dos outros rapaces e dunha vez guindáronme co libro nunha poza de barro. Busqueino sen éxito, ata que se me ocorreu poñer en práctica algo que aprendín cun holograma do libro: os vasos comunicantes. Metín o extremo dunha mangueira na poza e chupei polo outro lado ata que conseguín que saíse auga, e así fun baldeirando a pozo o suficiente para atopar o libro que, grazas ó tipo de material do que estaba feito, non estaba avariado. Empecei co terceiro libro. Íame ben, pero para lelo e que non mo quitasen tiña que ser rápido e buscar sitios onde agocharme. Tardei dous anos en aprobar o exame do final. Unha vez co cuarto no meu poder, pensei que tardaría aínda máis, pero como aprendía cousas moi interesantes, das que nunca ninguén oíra falar, estaba desexando chegar ó final. Co quinto ocorreume o mesmo; cando o estaba devolvendo, unha voz ronca que procedía da MDT díxome “Pasa, que ben o mereces”, e a burbulla desimantouse o tempo xusto para que eu entrase. Non o pensei dúas veces. Premiaran o meu esforzo adiantándome de nivel!! Xa pasaron moitos anos desde aquela. Aínda hoxe estou seguro de que foi a opción correcta, o coñecemento custa esforzo, pero tamén nos fai libres. Co motivo da concesión do Premio, Andrea Ramos e Lucía Piñeiro, compañeiras súas e redactoras do “Graos de Corvo”, fixéronlle unha entrevista na clase de inglés. Podes vela no sitio web coa súa corresponde tradución ao galego. Na entrega de premios, Álvaro estivo acompañado por todo 2ºA, coma convidados pola organización do Certame.

Visita de a

Unha trintena

O martes 2,

O tren con re

O mércores 3

A pesar da in

O venres 5 d

O sábado 6

Á chegada p

alumnos de

a de alumnos Análise e Cdo 2 ao 6 d

, somnolentos acompañanun grupo de

elativa lentitudeaínda que grupos de noite, dirixorganizamoposteriores.

3 e o xoves 4 emvarios pavimedioambie

ntención comernosas preguNalgúns poo que achInstituto.

edicámolo a paa Lonxa, Arhora da tardencontramodesfrutando

, con cansazoDelicias o tviaxe foi mácaer nos bra

pola noite á Cvaloramos familiares, próxima, po

e F.P. á Feir

dos ciclos de QControl de Calide marzo, á Feirpolo temperá

ntes subiámonose Monte Alto que cubriu os 800iso propiciou estudantes. Á

xímonos ao Aos os grupos

mpregámolos naillóns nos queente e analíticarcial dos que atuntas e explicar

ostos os equiposhegaba luz a

asear pola cidadrco do Deán ede alumnos e pos nun pub doo uns refrescos. o non disimulatren de volta. Aáis curta que a azos de MorfeoCoruña, fixemomoi positivamfómonos veloc

or suposto.

ra de Zarag

Química Industdade realizaronra SMAGUA den da hora, as ao tren, saudaue tamén acudía0 km que nos un achegamen chegada á ciAlbergue Balta

de cuartos e

a visita á feira Se se dispoñía. tendían cada exrnos o funcionas aparecían seccos coñecemen

de dos sitios: vie quen puido aprofesores, comoo centro para ado, tomábamoA bo seguro quda ida, pois no.

os un balance mente e, tras ces a recupera

goza

trial e Laboraton unha visita e Zaragoza. lumnos e profando a familiara á Feira. separaba do d

nto entre os ddade baturra, asar Gracián, e o plan dos

Smagua. Constan de modo

xpositor, a maiamento dos equcionados, ou be

ntos impartidos

isita ao Pilar, a a Aljafería. A úo refleicte a fotodespedir a ci

os na estaciónue para moitosn tardaron moi

da excursión, saudar aos n

ar forzas… pa

orio de escolar,

fesores res, e a

estino, iversos xa de onde

s días

aba de reticular multit

ioría ofrecíase, uipos ou as proen se mostrabas no

Seo, ltima o nos dade

n das esta to en

que nosos ara a

tude de posto

coa mellor caropiedades dos m

o seu funciona

os de enxeña

ra, a respondermateriais expostamento nun vid

13

ría,

r ás tos.

deo,

13

As pezas da vida 14

Andrea Ramos Queixas (2º A ESO) Daquela, deime conta de que estaba oíndo o son repetido dunha buguina. Acordei e ollei ao meu redor, estaba nun lugar daqueles que só aparecen nos soños máis fermosos. Erguinme e collín a buguina na man, era a mesma que recollera a tarde anterior na praia das Salseiras. Ben fermosa que era, tiña unha forma redonda, pero á vez moi esvelta, decorada por finas liñas da cor das cunchas amendoadas. Comecei a andar. Ao primeiro estiven segura de que o lugar no que me atopaba me era moi framiliar; despois, botei un ollo pola volta e aquela paisaxe onde me atopaba resultaba ser un puzzle con pezas de varias cores e formas encaixadas. A primeira peza era unha parte da praia das Salseiras –recoñeceríaa en calquera parte-, era o último lugar onde estivera. Andei un pouco e descubrín que a segunda peza estaba formada por grandes rañaceos e moito fume, daquela lembrei as miñas vacacións en Nova Iorq. Todo resultaba tan extraño e tan engaiolante que decidín continuar a miña viaxe. A terceira peza estaba composta dunha instantánea da casa da aldea: tiña moito recordo daqueles veráns. Aínda era

unha nena cando ía cos meus avós e a miña irmá todos os meses de agosto ás festas patronais, cando nas festas se respiraba unión e cariño entre todo o pobo. A última peza que puiden ver era grande, moi grande, coma se fose de moita importancia ou tivese moito valor sobre mín. E ao final resultou que sí. Nesa parede estaba representada a cidade de París, de noite, fermosa e abraiante, recordo perfectamente aquel soño que tiña, era o maior soño da miña adolescencia, que ao final puido ser cumprido. Despois desa peza, só botei un olo ás demais. Sabía que o resto da miña vida non era tan agradable. Simplemente vin un lugar de traballo desacougante. Deseguido moitos proxectos desordenados derriba dunha mesa moi pequena. Vin tanto caos que deixei de querer ver. Tan só me fixei no final. Pensei para min: “Isto non pode ser o final das pezas”. Queríame convencer de que non ía cumprir aquela orde preestablecida. Por outra parte, gustaríame que a miña vida acabase nese lugar fermoso, non? Aínda non estaba convencida de querer acabar de ver o que estaba vendo, non sabía se quería. Tan só sei que volveu aparecer a praia das Salseiras, e alí vin moita xente facendo unha especie de cadea ao redor da beiramar. Alí os socorristas intentaban salvarlle a vida a alguén, tamén sabía que ese alguén era eu.