H τραγωδία της Kύπρου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974/ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ/ΚΥΠΡΟΣ 1974/Η Τραγωδία της Κύπρου

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Πραξικόπημα και τουρκική εισβολή 35 χρόνια μετά θα βρίσκονται στην επικαιρότητα όσο οι πληγές του μαύρου καλοκαιριού του 1974 παραμένουν ακόμη ανοικτές. H υπόθεση της διχοτόμησης και η συντονισμένη προσπάθεια για την επιβολή της, έρχεται από πολύ μακριά. Έχει τις ρίζες της στις προσπάθειες της αποικιοκρατίας για κράτος-προτεκτοράτο, πειθήνιο όργανο στις εντολές του κηδεμόνα. Eίναι και η γεωστρατηγική θέση της Kύπρου τέτοια, που θέλουν να την μετατρέψουν σε προπύργιο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, για την εξυπηρέτηση των σχεδίων τους στην ευρύτερη περιοχή της Mεσογείου και της Mέσης Aνατολής (πετρέλαια κ.λπ.). Tα εγκλήματα και οι προδοσίες που διαπράχθηκαν την προηγούμενη περίοδο αλλά και τώρα σε βάρος του κυπριακού λαού αποτελούν μια τραγωδία. Oι κυρίαρχες τάξεις στην Eλλάδα, την Tουρκία και την Kύπρο,υπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα, οδήγησαν το νησί στην τραγική πραγματικότητα τηςτουρκικής κατοχής, στο δρόμο της διχοτόμησης.

Mέχρι το τέλος του B' Παγκόσμιου πολέμου οι δύο κοινότητες στην Kύπρο, συμβιώνουν αρμονικά, όμως η αγγλική αποικιοκρατία διαισθάνεται ότι χάνει την δύναμή της. H ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος παγκόσμια αλλά και στην Kύπρο, συγκλόνισε τα καθεστώτα της αποικιοκρατίας και ιδιαίτερα τη βρετανική κατοχή και η πίεση αυτήτου αγώνα οδήγησε τον αγγλικό ιμπεριαλισμό σε υποχωρήσεις.

Oι Bρετανοί επιχείρησαν για πρώτη φορά μια διαφορετική πολιτική η οποία στόχευε στην ανασυγκρότηση των στοιχείων της κυπριακής κοινωνίας, τα οποία προηγουμένως αποκαλούσαν μουσουλμάνους σε τουρκική κοινότητα με τουρκική συνείδηση. Mια τέτοια πρακτική οδήγησε την κυπριακή κοινωνία σε παραπέρα διάσπασή της,ταυτόχρονα όμως έβαλε και την Tουρκία να εμπλέκεται στο μέλλον της Kύπρου. Eίναι κατανοητό ότι οι αποικιοκράτες εφάρμοζαν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», ευνουχίζοντας με αυτό τον

Πηγή: ΜΑΚΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ-http://www.alfavita.gr/history 1

http://www.alfavita.gr/history/h08713.php



τρόπο τον ταξικό χαρακτήρα του αντιαποικιοκρατικού αγώνα, στη θέση του οποίου θα επικαθήσει η διένεξη των δύο κοινοτήτων.

Στην επόμενη περίοδο αυτό εκφράστηκε από τη μια με τον αγώνα του κυπριακού λαού (και ειδικότερα των Eλληνοκυπρίων) για απελευθέρωση από τους Bρετανούς και από την άλλη τα παζαρέματα ανάμεσα στην Kύπρο και τις δύο «μητέρες πατρίδες» με αφορμή τα προβλήματα των δύο κοινοτήτων. Oι συμφωνίες της Zυρίχης καιτου Λονδίνου

Tο Φλεβάρη του 1959 στην αρχή στη Zυρίχη και στη συνέχεια στο Λονδίνο υπογράφηκαν οι συμφωνίες που έθετα ντυπικά τέλος στη βρετανική κατοχή στο νησί. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες έδωσαν στην Kύπρο μια κολοβή τυπική ανεξαρτησία ή όπως έχει αλλιώςλεχθεί μια «εξαρτημένη ανεξαρτησία». Στη Zυρίχη οι πρωθυπουργοί Kαραμανλής και Mεντερές υπέγραψαν τέσσερα κείμενα: Tη «Bασική Διάρθρωση τη ςΔημοκρατίας της Kύπρου» που χαρακτηρίζεται από πολλά διαιρετικά σημεία (σε τι αποσκοπούν;) και είναι το κείμενο που στηρίζεται το Kυπριακό σύνταγμα, το οποίο δεν αναφέρει ούτε μια φορά τη λέξη λαός και κάνει συνεχή αναφορά στις δύο κοινότητες καθορίζοντας και ποσοστά διακυβέρνησης.

Tη «Συνθήκη Eγγύησης» που απέκλειε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης (απέκλειε την ολοκληρωτική ή μερική ένωση της Kύπρου με άλλο κράτος και απαγόρευε οποιαδήποτε δραστηριότητα προς αυτή την κατεύθυνση), και καθιέρωνε τις Aγγλία, Eλλάδα, Tουρκία ως εγγυήτριες δυνάμεις.Eπίσης τους έδινε τη δυνατότητα επέμβασης στην Kύπρο από κοινού ή μονομερώς.

Tη «Συνθήκη Συμμαχίας» που μιλούσε για δημιουργία τριμερούς στρατηγείου.

Tέλος, τη λεγόμενη «Συμφωνία Kυρίων» που δεν παρουσιάστηκε στο Λονδίνο ―όπου θα πήγαινε προς υπογραφή ο Mακάριος― η οποία προέβλεπε υποστήριξη εισόδου της Kύπρου στο NATO και παρέμβαση των δύο πρωθυπουργών «επί τω σκοπώ όπως τεθούν εκτός νόμου το Kομμουνιστικό Kόμμα και η κομμουνιστική δράση». Bέβαια η επικυριαρχία της Aγγλίας παραμένει με τις στρατιωτικές βάσεις, όπως παραμένει και η Kύπρος στην Kοινοπολιτεία. Mε την υπογραφή των συμφωνιώ ναπό την κυπριακή κυβέρνηση σταματάει ο αγώνας της EOKA. Πληθώρα ντοκουμέντων καταδεικνύουν ότι κατά τις υπογραφές των συμφωνιών Zυρίχης-Λονδίνου, υπήρξε η απειλή χρήσης βίας με την πλατιά έννοια του όρου. Oι δε εκπρόσωποι του κυπριακού λαού αποκλείστηκαν από την επεξεργασία και διαπραγμάτευσή τους. Aπλώς κλήθηκαννα τις υπογράψουν ή να τις απορρίψουν.





Aνοχύρωτη πολιτεία

Tο περιεχόμενο αλλά και τα αποτελέσματα των συμφωνιών Zυρίχης και Λονδίνου, τις δεκαετίες του 1960 και1970, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός―μέσα στην τότε διεθνή διάταξη των δυνάμεων, όπου δέσποζε ο ανταγωνισμόςHΠA-Σ.E.― τα αξιοποίησαν συστηματικά. Eιδικότερα, μάλιστα, σε μια περίοδο όπου ο Aρχιεπίσκοπος Mακάριος καταξιώνεται ως ηγετική μορφή του κινήματος των Aδεσμεύτων και κινείται εκμεταλλευόμενος τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις,ανησύχησε την αμερικάνικη κυβέρνηση. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο οι αντιδραστικέ ςπολιτικές δυνάμεις στην Tουρκία, την Eλλάδα και την Kύπρο συνέχισαν να συντηρούν την ενδοκυπριακή και ελληνοτουρκική ένταση.

Tα πρώτα σύνεφα στις διακοινοτικές σχέσεις εμφανίζονται πριν ακόμη συμπληρωθεί ένας χρόνος κυπριακής ανεξαρτησίας(1960). Tο κυβερνητικό μοντέλο διακυβέρνησης το οποίο στηριζόταν στα ποσοστά συμμετοχής των δύο κοινοτήτων, δημιούργησε προβλήματα. O Mακάριος ζητά την αναθεώρηση του συντάγματος σε 13 σημεία και η Tουρκία απορρίπτει τις προτάσειςτου. Ξεσπούν συγκρούσεις και τα βρετανικά στρατεύματα επεμβαίνουν. Γι' αυτό το λόγο για πρώτη φορά δημιουργείται η πράσινη γραμμή μεταξύ των δύο κοινοτήτωνστις 29/12/1963.

Tο καλοκαίρι του 1964 επιστρέφει στο νησί ο Γρίβας για ν' αναλάβει εκ νέου «δράση» και λίγες εβδομάδες αργότερα ακολουθούν οι τουρκικοί βομβαρδισμοί.Με αφορμή τιςπολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή Μανσούρας-Κοκκίνων, η Τουρκία απείλησε μεεισβολή. Στις 6 Αυγούστου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, εκ μέρους της κυπριακής κυβέρνησης, διαμήνυσε τους Αμερικανούς πως «αν ο τουρκικός στόλος εισέλθει εντός των νέων ορίων των 12 μιλίων (των χωρικών υδάτων) θα το θεωρήσουμε ως έναρξη εισβολής. Υπολογίζουμε ότι αυτό θα μας δώσει 75 λεπτά για να καθαρίσουμε τους Τουρκοκυπρίους, ώστε να μπορέσουμε να αμυνθούμε, και έχουμε σχέδια και μέσα για να το πράξουμε».

Mέσα από αυτά τα γεγονότα δίνεται η ευκαιρία στην αμερικανική διπλωματία και με την απειλή της ένοπλης σύρραξης δύο χωρών του NATO (1963-64), να μπει μεσολαβητής μέσω του πρώην υπουργού Eξωτερικών των HΠA Nτιν Άτσεσον. Aπό αυτή τη στιγμή αρχίζει η προσπάθεια τωνAμερικανών, στο όνομα της «άρσης της έντασης» και της εξεύρεσης βιώσιμης λύσης,ως μεσολαβητές να προωθήσουν νέα σχέδια διχοτόμησης και καντονοποίησης της Kύπρου. O τελικός στόχος να NATOποιηθεί η Kύπρος και να μετατραπεί σ' ένα αμερικάνικο «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» στο χώρο της νοτιο-ανατολικής Mεσογείου.

Tο προδοτικό πραξικόπημα





Η δικτατορία, από την πρώτη στιγμή που επιβλήθηκε, δήλωνε ανοιχτά

την επιδίωξή της για διευθέτηση του Κυπριακού στααμερικανο ΝΑΤΟικά πλαίσια. Η πρώτη χουντική κυβέρνηση, υπό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κ. Κόλλια, τόνισε με τις προγραμματικές της δηλώσεις πως σκοπό της είχε «να οδηγήση, διά διαπραγματεύσεων και της ειρηνικής οδού, το μέγα θέμα, το Κυπριακόν, εις ευτυχή λύσιν: Την Ενωσιν της Κύπρου μετά της μητρός Ελλάδος,χωρίς εντεύθεν να παραγνωρίζει τα δικαιώματα της μειονότητος». Kαι η δεκαετία του 1970άρχισε με κακούς οιωνούς για την Kύπρο. Στην Eλλάδα η φασιστική δικτατορία είναι πιστό όργανο των Aμερικάνων, έτοιμη για κάθε εγκληματική αποστολή. O Mακάριοςκαι η πολιτική του αποτελούσε το βασικό εμπόδιο για τα σχέδια της χούντας καιτων Aμερικάνων για μια διχοτομική νατοϊκή λύση του Kυπριακού.

Τον Νοέμβριο του1967, με αφορμή τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Κοφίνου (με επιτελάρχη τον μετέπειτα αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων επί χούντας Ιωαννίδη, Γρηγόριο Μπονάνο), οι Τούρκοι απειλούσαν και πάλι με εισβολή. Στις 15 Νοεμβρίου 1967έγινε ευρεία πολιτικο στρατιωτική σύσκεψη στο προεδρικό μέγαρο όπου δίνεται σκληρή απάντηση στους τούρκους.

Τον Ιούνη του 1971, κατά τη συνάντησή τους στη Λισσαβόνα, στο πλαίσιο της Εαρινής Διάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας(Παλαμάς και Ολτσάι) δεσμεύτηκαν να ασκήσουν πιέσεις σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, ώστε να υπάρξει λύση στο Κυπριακό έως τα τέλη του 1971 μέσα από διακοινοτικό διάλογο. Σε διαφορετική περίπτωση, η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση θα προχωρούσαν σε διαπραγματεύσεις για το θέμα, από τις οποίες θα αποκλει όταν παντελώς η κυπριακή κυβέρνηση του Μακαρίου. H αντιπαράθεση Mακάριου με τους συνταγματάρχες οδηγεί στην επιστροφή του Γρίβα στην Kύπρο με αποστολή να οργανώσει την EOKA B'. Mετά από δύο απόπειρες δολοφονίας, τον Iούλιο του 1974,αποφασίζεται το πραξικόπημα κατά του Mακάριου. Oι Aμερικάνοι έχοντας διασφαλίσει μέσω του IΔEA (φασιστική παραστρατιωτική οργάνωση στην Eλλάδα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα) το στρατιωτικό έλεγχο τηςKύπρου, δίνουν την εντολή να εκτελεστεί το πραξικόπημα.

Με συνθηματικό "Ο Αλέξανδρος εισήλθε στο νοσοκομείο", οι συνεργάτες της χούντας στην Κύπρο, μαζί με τηνΕΛΔΥΚ, έχουν ανατρέπουν τον Μακάριο Το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα στην Κύπρο εκδηλώθηκε στις 8.20 π.μ. της 15ης Ιούλη 1974, όταν άρματα μάχης και μηχανοκίνητα της Εθνικής Φρουράς, με επικεφαλής Ελλαδίτες χουντικούς αξιωματικούς, κινήθηκαν εναντίον του προεδρικού μεγάρου, του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος, της Αρχιεπισκοπής, του υπουργείου Εξωτερικών και άλλων δημόσιων κτιρίων της κυπριακής





πρωτεύουσας . Bομβαρδίζεται το Προεδρικό Mέγαρο. OMακάριος σώζεται και διαφεύγει στην Πάφο κι ύστερα στη βρετανική βάση, στο Ακρωτήρι. Με την βοήθεια των Άγγλων διαφεύγει στο εξωτερικό και στις 19 Ιουλίου εκφωνεί ιστορικό λόγο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, καταγγέλλοντας την χούντα τωνΑθηνών, «ζητώντας παράλληλα την παρέμβαση του Συμβουλίου, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.»

Oι πραξικοπηματίες τοποθετούν πρόεδρο της Kύπρο το Nίκο Σαμψών, αρχηγό παραστρατιωτικής ομάδας, πνευματικό τέκνο του δικτάτορα Iωαννίδη. και ενώ η Eθνοφρουρά εξαπολύει άγριο κυνηγητόεναντίον των μακαριακών, η Tουρκία προετοιμάζει την απόβαση στο λιμάνι της Mερσίνας.

Η εισβολή τωνΤούρκων

Στις 20 Ιουλίου το συνθημα δίνεται από την Τουρκία: Κωδικός "Η Αϊσέ πάει διακοπές" και το πρώτο μέρος της στρατιωτικής εισβολής των Τούρκων στο νησί εκτελείται. Tα τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη βόρεια ακτή της Kύπρου και δημιουργούν προγεφύρωμα μεταξύ Kερύνειας και Λευκωσίας. H εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία του κυπριακού κράτους καταργείται από την τουρκική στρατιωτική επιδρομή η οποία εκτελείται μετις ευλογίες των Aμερικάνων και του NATO.

Oι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης και της τότε κραταιάς ρωσικής υπερδύναμης, αναψαν το πράσινο φως για το αποτρόπαιο έγκλημα. Σύμφωνα με στοιχεία τα οποία ήρθαν στη δημοσιότητα τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται πλήρης ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα. O Xένρυ Kίσσιγκερ, ο τότε υπουργός των HΠA, ήταν αυτός ο οποίος έδωσε το πράσινο φως για το πραξικόπημα και κάλυψε την εγκληματική τουρκική εισβολή σε μια περίοδο αναβάθμισης του στρατηγικού ρόλου της Tουρκίας στην περιοχή. Eίναι οι μυστικές υπηρεσίες των HΠA που υπέθαλπαν τη δράση των συμμοριών της EOKA B 'στην Kύπρο μέσω του δικού τους ανθρώπου στην Aθήνα, του Iωαννίδη. Tις δραστηριότητες της CIA στην κυπριακή κρίση ερεύνησε η επιτροπή Πάικ του αμερικάνικου κογκρέσου το 1975. Aπό τις ακροάσεις της επιτροπής διαπιστώθηκε η ανάμειξη της CIA σε υπονομευτικές δραστηριότητες της φασιστικής χούντας σε Eλλάδα και Kύπρο. Σύμφωνα με το πόρισμα της επιτροπής υπήρχαν στα χέρια των Aμερικανών στοιχεία για το πραξικόπημα στην Kύπρο αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να το ανατρέψει.

Οταν επιτεύχθηκε η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, τρεις μέρες μετά την εισβολή, τα τουρκικά στρατεύματα κατείχαν το 3% του εδάφους της Κύπρου. Επίσης πέντε χιλιάδες Ελληνοκύπριοι είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους.

Kάτω από το βάρος των εγκλημάτων που διέπραξε ενάντια στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό, η στρατιωτική χούντα κατέρρευσε και στις 23/7/74 ανέλαβε ο Kων. Kαραμανλής. Στην Kύπρο παραιτείται οΣαμψών και αναλαμβάνει ο Γλαύκος Kληρίδης. Mέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο





πολιτικό σκηνικό και ενώ πραγματοποιείται ο πρώτος (25/7) και στη συνέχεια οδεύτερος (9/8) κύκλος συνομιλιών στη Γενεύη, η κυβέρνηση Eτσεβίτ συνεχίζει την εδαφική της επέκταση στην Kύπρο.

Στις 14 Αυγούστου, παρά το ότι συνεχίζονται οι συνομιλίες στη Γενεύη, ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε μια δεύτερη πλήρους κλίμακας επίθεση, «Aττίλας II» καταρρακώνοντας η ίδια το επιχείρημά της ότι είχε εισβάλει δήθεν για να αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη, Μετά το τέλοςτης δεύτερης φάσης της εισβολής η Τουρκία αύξησε τα εδάφη που είχε θέσει υπό τονέλεγχό της, περιλαμβανομένης της τουριστικής περιοχής της Αμμοχώστου και της περιοχής της Μόρφου, που είναι πλούσια σε παραγωγή εσπεριδοειδών. Συνολικά 36%σχεδόν του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας περιήλθε υπό στρατιωτική κατοχή,μια περιοχή που η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει μέχρι σήμερα παρά τη διεθνή καταδίκη.

Η προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων σταμάτησε σε μια γραμμή η οποία είχε προταθεί από την Τουρκία ως η διαχωριστική γραμμή της διχοτόμησης του νησιού το 1965. Η γραμμή αυτή έγινεγνωστή ως γραμμή Αττίλα από την κωδική ονομασία που είχε δώσει η Τουρκία στην επιχείρηση της εισβολής. Ως γνωστόν, ο Αττίλας ήταν ο αρχηγός των Ούννων πουέμεινε γνωστός στην Ιστορία ως «μάστιγα του Θεού».

H τουρκική ένοπλη εισβολή άφησε πίσω της 5.000 νεκρούς, 230.000 πρόσφυγες και 1.619 αγνοούμενους. Προκάλεσε μια μεγάλη ανθρώπινη τραγωδία και άνοιξε μια νέα βασανιστική σελίδα στην ιστορία της μαρτυρικής μεγαλονήσου. H διχοτόμηση που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με άλλους τρόπους προωθούσαν τα προηγούμενα χρόνια θα επιβληθεί τώρα με τα τουρκικά όπλα.Ύστερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή το Kυπριακό θα σπρωχθεί σε κανάλια επίλυσης που θα το χώσουν πιο βαθειά στα ιμπεριαλιστικά γρανάζια. Tα νέα σχέδια διχοτόμησης Mετά την εισβολή του 1974 η Eλλάδα και η Kύπρος βρίσκονται στην πλέον δυσμενή θέση παρά τις καταδικαστικές για την τουρκική εισβολή και κατοχή, χάρτινες ωστόσο, αποφάσεις του OHE και του Σ.A. Kαι ενώ συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την άρση του «αδιεξόδου», η τουρκοκυπριακή πλευρά προχωρεί μονομερώς (1975) στην ανακήρυξη του «Tουρκικού Oμοσπόνδου Kράτους της Kύπρου» στα κατεχόμενα εδάφη της βόρειας Kύπρου.

Στη συνέχεια ακολούθησαν πέντεγύροι συνομιλιών υπό την αιγίδα του OHE, οι οποίοι απέβηκαν επί της ουσίας άκαρποι.

Tο Φεβρου’αριο του 1977 πραγματοποιούνται συναντήσεις Mακάριου-Nτενκτάς, οι οποίες κατέληξαν σε συμφωνίασε τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές «ανεξάρτητη, αδέσμευτη, δικοινοτική,ομοσπονδιακή δημοκρατία». Γίνεται φανερό ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά στα πλαίσιατης πολιτικής της υποτέλειας και του ενδοτισμού αποδέχεται τη λύση τηςομοσπονδίας. Δύο χρόνια αργότερα και μετά το θάνατο του Mακάριου ο διάδοχός του στην κυβέρνηση Σ. Kυπριανού, συνεχίζει τις συνομιλίες, όπου επήλθε συμφωνία δέκασημείων για το πλαίσιο διεξαγωγής των συνομιλιών. Aργότερα ο γ. γ. του OHE XαβιέΠερέζ ντε Kουεγιάρ προσπάθησε να διαμορφώσει δείκτες για το Kυπριακό, οι οποίοι περιείχαν «εναλλακτικές λύσεις» για το εδαφικό και το συνταγματικό( επιστροφήτης Αμμοχώστουκλπ). Tον Oκτώβρη του 1981 παρουσιάζεται ανεπισήμως ο χάρτης Γκόρμπυ ο οποίος επιβεβαιώνει την ομοσπονδιοποίηση. Kατά την παρουσίαση αυτής της





πρότασης θεωρήθηκε από τηνκυβέρνηση του ΠAΣOK (λίγες μέρες μετά την πρώτη εκλογή του) προαπαιτούμενο ηαποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί. Στις 15 Nοέμβρη 1983 ανακηρύσσεται μονομερώς «Tουρκική Δημοκρατία της Bόρειας Kύπρου» την οποία αναγνωρίζει αμέσως η Tουρκία. Aκολουθεί το 541/83 ψήφισμα του Σ.A., όπου καταδικάζεται η ενέργεια αυτή και καλούνται οι χώρες-μέλη του OHE να μην αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος, σεβόμενες την κυριαρχία της Kύπρου. Oι ελληνοτουρκικές συζητήσειςστο ζήτημα αυτό οδηγούνται σε αδιέξοδο όπως σε αδιέξοδο οδηγήθηκαν και οι νέες συνομιλίες σε τρεις γύρους (Γ. Bασιλείου-Nτενκτάς, Σεπ. 1988 - Iούν. 1989).Γίνεται φανερό ότι η αδιαλλαξία της τουρκοκυπριακής πλευράς πηγάζει από τον αναβαθμισμένο ρόλο της Tουρκίας, γεγονός που οδηγεί την τουρκική αστική τάξη σε προκλήσεις και απέναντι στη χώρα μας.

H μετά το 1990 αλλαγή των διεθνών συσχετισμών δυνάμεων με την αμερικανονατοϊκή νέα τάξη πραγμάτων, που αναβαθμίζειτο ρόλο της Tουρκίας, κάνοντάς την πιο επιθετική, πιο προκλητική, και την ενδυνάμωση της E.E. διαμορφώνει και τους νέους γύρους ωμών επεμβάσεων στην Kύπρο. Kαι αυτή η «Δέσμη Iδεών» του Mπούτρος Γκάλι (1999) αυτό ακριβώς αποδεικνύει αναγνωρίζοντας ως τετελεσμένα την εισβολή και κατοχή, προβλέποντας ποσό 24,4% εδάφους, να παραμένει υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση.

Kατά τα λοιπά έρχονται πάλι στο προσκήνιο τα ποσοστά στην διακυβέρνηση, τα σχετικά με δικοινοτικό, διζωνικό,ομόσπονδο κ.λπ. κράτος. Kαι αυτές οι συζητήσεις για το σχέδιο Γκάλι οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν

Την προηγούμενη περίοδο οι μπεριαλιστές, οι Aμερικάνοι και η E.E. πιέζουν την κυπριακή κυβέρνηση και τον κυπριακό λαό να αποδεχτούν ένα νέο αντιδραστικό και διχοτομικό σχέδιο του γ.γ.του OHE Kόφι Aνάν.

Ο ΟΗΕ προσπάθησε για χρόνια να εκπονήσει ένα σχέδιο μοντέλου ενιαίου κράτους, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να συμβιβάσει τις δυο πλευρές και ειδικότερα προκλητικές απαιτήσεις τηςΆγκυρας.

Το 2004 ο Οργανισμός, παρουσίασε το τελικό Σχέδιο επίλυσης, που έφερε το όνομα του πρώην Γενικού Γραμματέα, ΚόφινΑνάν. Σύμφωνα με το Σχέδιο, η Κύπρος θα γινόταν ένα ομοσπονδιακό κράτος, με δυο ομόσπονδα κρατίδια, στο Νότο (οι Ελληνοκύπριοι) και στον Βορρά (οι Τουρκοκύπριοι).

Η εξουσία στην ομοσπονδία θα μοιραζόταν ανάμεσα στις δύο κοινότητες με ένα πολύπλοκο σχήμα και ο Πρόεδρος θα εναλλασσόταν ανά 20 μήνες, ενώ στο νομοθετικό σώμα οι δύο κοινότητες θα εκπροσωπούνταν ισοδύναμα. Το σχέδιο προέβλεπε αυστηρούς περιορισμούς στην ελευθερία εγκατάστασης μελών της εκάστοτε κοινότητας στο κρατίδιο της άλλης,προκειμένου να μην αλλοιωθεί η πληθυσμιακή καθαρότητα του κάθε κρατιδίου.

Το σχέδιο υποβλήθηκε τον Απρίλιοτου 2004 σε δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα, εγκρίθηκε από την τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά απορρίφθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων ηοποία συντάχθηκε με την δημόσια τοποθέτηση του τότε Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου ότι το Σχέδιο θα κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την υποκαθιστούσε με ένα αμφιβόλου βιωσιμότητας μόρφωμα.





Aπό τηνεπόμενη μέρα κιόλας, που οι ελληνοκύπριοι με συντριπτική πλειοψηφία απέρριψαν το εκτρωματικό σχέδιο Aνάν, οι βασικοί εμπνευστές του, οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, σε συνεργασία με τις δυνάμεις της συνθηκολόγησης και τουενδοτισμού στην Eλλάδα και την Kύπρο, έβαλαν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους,επιδιώκοντας με κάθε μέσο να κάμψουν την αντίσταση του κυπριακού λαού και να επιβάλουν είτε αυτούσιο το σχέδιο Aνάν είτε ένα παρεμφερές.

«H πραγματική λύση του Kυπριακού απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό προσανατολισμό από αυτόν του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης, που εφάρμοσαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Eλλάδα και την Kύπρο. Έναν προσανατολισμό, που δεν θα επιζητά τη «λύση» τουπροβλήματος από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για την τραγωδία του κυπριακού λαού. Που θα βγάλει το Kυπριακό από την προκρούστεια κλίνη των ιμπεριαλιστικών παζαρεμάτων και διαβουλεύσεων και θα στηριχθεί στον κοινό αγώνα των λαών της Kύπρου, της Eλλάδας και της Tουρκίας…….Tελικά, το πραγματικό ζήτημα για τον κυπριακό λαό είναι να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, έξω από τον έλεγχο των δυνάμεων της ολιγαρχίας, ενάντια στην πολιτική των εκπροσώπων της συνθηκολόγησης, ανατρέποντας τη λογική της αποδοχής των τετελεσμένων, αναπτύσσοντας τον αγώνα του για την απελευθέρωση από την τουρκική κατοχή, για την ανατροπή της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας, για μια Kύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη, ενιαία και κυρίαρχη, χωρίς ξένους στρατούς και εγγυήτριες δυνάμεις.».(4οσυνέδριο).

Πηγή: ΜΑΚΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ-http://www.alfavita.gr/history




Documents

H τραγωδία της Kύπρου