Sarajevo, decembar 2015.

Predmetni profesor: Studenti:Prof. dr. Savo Stupar

Benjamin Bogdanić 3520-71027 Tarik Mudrov 3583-70288

Proces upravljanja projektima uključuje četiri faze:

1)inicijalizacija (početak) projekta, 2)planiranje projekta, 3)realizacija projekta i 4)završetak projekta.

Neko treba da započne projekat –obično je to direktorkoji ima problem ili želi da unaprijedi oblast kojom se bavi

Formalni proces planiranja takođe može da identifikuje nove sisteme koji mogu da pomognu da organizacija postigne svoje ciljeve

izgradnja projektnog tima, izgradnja plana projekta, izgradnja upravljačkih procedura, izgradnja okruženja za upravljanje

projektom sa radnom knjigom.

opis područja projekta, alternative izvodljivosti, strukturiranje na zadatke koji se mogu

izvesti, procjena resursa, razvoj programa, razvoj plana komunikacija, identifikovanje i procjena rizika, postavljanje osnovnog plana projekta i dr.

Prvenstveno pokretači promjena su korisnici, odnosno njihovo nezadovoljstvo aplikacijama i/ili podacima i/ili reorganizacijom.

Nestabilnost aplikacija uzrokuje nedostatak podataka, što naglašava potrebu uvođenja novih funkcija.

Nezadovoljstvo podacima nastaje uslijed njihove nepouzdanosti, nedostupnosti, manjkavosti, a nezadovoljstvo reorganizacijom nastaje uslijed promjene organizacione strukture, promjene poslovnih procesa (npr. promjene na Univerzitetu uzrokovane novim zakonom).

Prva faza u procesu razvoja informacionog sistema je identifikacija i izbor projekata. U toku ove faze se identifikuje potreba za novim ili inoviranim informacionim sistemom. U većim organizacijama prepoznavanje potreba predstavlja dio aktivnosti opšteg korporativnog planiranja i aktivnosti planiranja informacionih sistema.

Ispituju se informacione potrebe organizacije kao cjeline i identifikuju projekti kojima bi se iste zadovoljile. Utvrđenim projektima se dodjeljuju prioriteti, a zatim uvrštavaju u plan organizacionog dijela kojem je u nadležnosti razvoj informacionog sistema.

Prilikom izbora razvojnih projekata, brojni faktori se moraju razmotriti prije donošenja konačne odluke. Prije svega to su: stvarne i očekivane potrebe, raspoloživi i dostupni resursi, potencijalni i postojeći projekti, trenutno organizaciono okruženje i uslovi poslovanja, kriterijumi ocjenjivanja itd.

Brojni ishodi se mogu javiti u procesu donošenja odluke. Tako projekti mogu biti prihvaćeni ili odbačeni. Prihvaćeni projekti imaju obezbijeđene resurse za nastavak realizacije projekta. Odbačeni projekti se dalje ne razmatraju.

Projekti mogu biti uslovno prihvaćeni, oni mogu biti prihvaćeni u zavisnosti od obezbjeđenja resursa za njihovu realizaciju, a takođe mogu biti vraćeni podnosiocu zahtjeva da samostalno razvija ili kupi potrebno rješenje.

Za pojedine projekte se vrši analiza njihove izvodljivosti, odnosno mjerenje

korisnosti, praktičnosti i isplativosti projekta IS. Ove analize treba da se vrše tokom

planiranja, ali i kasnije, npr. nakon faze sistemske analize.

organizaciono - operativna izvodljivost,

tehničko - tehnološka izvodljivost,

vremenska izvodljivost,

ekonomska izvodljivost.

Analiza organizaciono - operativne izvodljivosti projekta sadrži procjenu hitnosti rješavanja problema (planiranje), kao i procjenu prihvatljivosti rješenja (kasnije faze). Tu se neminovno nameću i slijedeća pitanja: Vrijedi li rješavati problem? i Da li predloženo rješenje rješava problem?

Da bi se odgovorilo na ova pitanja potrebno je analizirati: performanse (odnosno protočnost i odziv sistema u odnosu na ulaze), informacije (da li su dovoljne, pravovremene, prikladne, ažurne, tačne, korisne), ekonomiske aspekte (gdje spadaju problemi troškova i mogućnosti ušteda), kontrolu (u prvom redu sigurnost i zaštitu podataka), efikasnost (odnosno poboljšavanje upotrebe raspoloživih resursa: ljudi, opreme, novca, itd.), kao i usluge (poželjni i pouzdani servisi, elastičnost i mogućnost prilagođavanja, zadovoljstvo).

Analiza tehničko - tehnološke izvodljivosti projekta sadrži procjenu mogućih rješenja i alternativa. U prvom redu potrebno je izvršiti procjenu stanja na tržištu opreme, procjenu postojećih rješenja u drugim organizacijama (tamo gdje je moguće), kao i procjenu primjenjivosti različitih tehnologija.

Analiza vremenske izvodljivosti projekta treba da da odgovor da li su predviđeni rokovi ostvarivi, obzirom na raspoloživu stručnost. Očekivano vrijeme završetka može biti poželjno ili obavezno. Bolje je isporučiti ispravan sistem dva mjeseca kasnije, nego neispravan ili beskoristan na vrijeme!

Ekonomska izvodljivost projekta će biti objašnjena preko analiza i uporedbe ukupnih troškova - koristi (cost-benefit analysis (CBA)). Troškovi i korist mogu biti mjerljivi (npr. cijena opreme, iznos plata, prodaja, prihod, ...) i nemjerljivi (npr. zadovoljstvo korisnika, brzina odlučivanja, dobra referensa).

• Troškovi razvoja od $100.000 imaju trenutnu vrijednost od $100.000;

• Korist projekta u iznosu od $30.000 za pet godina uz kamatnu stopu od 8%

ima trenutnu vrijednost od samo: $30.000 / (1 + 0.08)5 = $20.417

Povrat investicije (Return On Investment (ROI)) se obično dijeli sa dužinom trajanja projekta kako bi se dobio godišnji ROI. Nizak ROI (~ manji od 10% godišnje) može pokazivati da je korist preniska da bi bila isplativa.

Odnos trošak/korist je prikazan tabelom i grafičkim prikazom tabele.

Proces razvoja informacionih sistema čine uređeni skupovi zadataka odnosno niz koraka koji uključuju aktivnosti, ograničenja i resurse u razvoju informacionih sistema. To je ujedno kompleksan i kreativan proces koji je zasnovan na razvojnim principima, a uobičajeno uključuje metode, tehnike i sredstva.

Procesi omogućavaju strukturisanje i konzistentno predstavljanje aktivnosti. Njihovo postojanje je višestruko značajno, jer omogućava da se jednom dobro izvršene aktivnosti u razvoju ponove neograničeni broj puta, kao i da se pozitivna i negativna iskustva u izvršenju aktivnosti evidentiraju radi izmjene već primenjenih procesa u budućnosti.