WESOŁE PRZEDSZKOLE

MIESIECZNIK PRZEZNACZONY DLA DZIECI

PRZEDSZKOLNYCH I RODZICÓW – MIESIĄC

KWIECIEŃ 2013.

PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE W RAJSKU

POCZYTAJ MI MAMO

Jak Zima nie chciała oddać władzy Wiośnie.

Bożena Głodkowska

Zima pakowała już walizki. Nadszedł marzec i zbliżał się czas, kiedy powinna ustąpić miejsca Wiośnie. Lecz Zima nie chciała jeszcze odejść. Bardzo lubiła przeglądać się w skutych lodem jeziorach, podziwiać swoją białą, utkaną ze śnieżnych gwiazdek sukienkę i wyrzeźbioną ze srebrnych sopli koronę. Lubiła też siedzieć na tronie i oglądać pomalowany na biało świat. -Phi! Wiosna? Też mi coś! Kwiaty? Bzdura! – prychała ze złością – Ta okropna Wiosna znów przemaluje wszystko na zielono! Musicie wiedzieć, że Zima nie lubiła zielonego koloru. Kiedy tylko zobaczyła coś zielonego, od razu okropnie bolała ją głowa i dostawała a… a… psik-kataru. A na myśl o słońcu, które tylko czekało aby mocniej przygrzać „więdły” jej sople w koronie. A Wiosna była tuż… tuż… Wędrujące po niebie słońce co chwila wyglądało zza chmur i niespokojnie wypatrywało czegoś w dole. - Ćwir – ćwir, czy już idzie? – pytały wróble. Wyraźnie miały dość Zimy. Ćwierkały tak głośno, że zbudziły śpiącego jeża. - Aaaa – ziewnął jeż szeroko – czy Zima już sobie poszła? Spod śniegu ostrożnie wyjrzały przebiśniegi. Strzepnęły z siebie śnieg i uśmiechnęły się rozchylając płatki, bo tak uśmiechają się kwiaty. - Jeżu! – zawołał jeden z przebiśniegów. - Niedźwiedziu! Koniec spania! - Krra! Krra! – gawrony nie miały czasu na rozmowy. Zaczęły już budować gniazdo i szkoda im było każdej chwili. Zima przysłuchiwała się tym rozmowom i coraz bardziej się złościła. Wszyscy mówili o jednym – żeby już w końcu sobie poszła! Wcale nie było jej z tego powodu miło. - Wiosny wam się zachciało? – zmarszczyła groźnie czoło. – A właśnie że nie pójdę! Jeszcze sobie trochę pokróluję! Aż pewnego ranka… Słońce wstało wcześniej niż zwykło. Spojrzało w dół i uśmiechnęło się szeroko. Z wrażenia stopniał trochę lód na rzece. - Tiu – riu – riii! Pobudka! – Skowronki, które odleciały jesienią do ciepłych krajów wracały właśnie z dalekiej podróży. - Obudźcie się! Idzie Wiosna! Zaraz tu będzie! Trzeba ja powitać! - Już ja ją powitam! – zamruczała Zima i tupnęła nogą. Zaszumiały gałęzie i przed Zimą stanął Zimowy Wicher – Wiej Wichrze! – rozkazała – Zatrzymaj Wiosnę! Potem Zima tupnęła dwa razy. Na ten znak niebo zasnuło się ciemnymi chmurami. Zaczął sypać śnieg. Zrobiło się zimno. Wróble skuliło się na gałęziach i przytuliły się do siebie. Przebiśniegi stuliły płatki. Pszczoły, które wyjrzały z ula, aby powiedzieć Wiośnie „Dzień dobry” – szybko się schowały. Jeż z niedowierzaniem pokręcił głową.

- Skowronkowi chyba się coś pomyliło. To jeszcze nie Wiosna – i zakopał się w ciepłych liściach. Gdzieś obok zachrapał niedźwiedź. Skowronki jednak mówiły prawdę. Łąką właśnie szła Wiosna. Właściwie płynęła w powietrzu, stopami w leciutkich pantofelkach ledwie dotykając ziemi. Ubrana była w cienką, ozdobioną kwiatami sukienkę. Pachniało tak ładnie, że Wichrowi zakręciło się w głowie. Wokół Wiosny pląsały nimfy, malutkie i dobre wróżki. Przybyły razem z Wiosną, aby pomóc jej w wiosennych porządkach. Lekko wirowały ich kuse sukienki, przybrane kwiecistymi falbankami. - Huuuuuu! – dmuchnął zimnem Zimowy Wicher. Zima patrząc na lekko ubraną Wiosnę, zatarła ręce z radości. A Wiosna nic a nic sobie z tego nie robiła. Otulał ją ciepły, wiosenny wietrzyk: chronił przed zimnem i roztapiał w powietrzu śniegowe płatki, aby żaden z nich nie dotknął Wiosny. Malutkie nimfy natychmiast rozbiegły się do pracy, aby Wiosna jak najszybciej mogła objąć rządy. Były przy tym tak ruchliwe, że wcale nie czuły chłodu. Tup! Zima nie pozwalała spocząć Wichrowi. Tup, tup! – sypnęła śniegiem. Była tym tak zajęta, że nie zwróciła uwagi że w tym czasie… Nimfa Źródełko tańczyła po lodzie. Wszędzie tam,. Gdzie stąpnęła swoją malutką stopą lód topniał. Topniał też śnieg na drogach i ulicach. Nimfa Kwiatowa zajęła się łąkami i ogrodami. Z kieszeni w sukience wyjmowała nasionka i rozsypywała je dookoła. Które nasio0nko upadło na ziemię, natychmiast wyrastał z niego kwiat. Nimfa Leśna obudziła najpierw wszystkie śpiące jeszcze zwierzęta. Potem zajęła się malowaniem. Raz po raz zanurzała pędzelek w wiaderku pełnym zielonej farbki. Przysiadała na drzewach i krzaczkach i lekkim dotknięciem pędzelka wyczarowała na ich gałązkach zielone pączki. Malowała też trawę i łodyżki roślin. Na próżno Zima tupała nogą. Na próżno dmuchał Zimowy Wicher, sypały śniegiem chmury,. Wiosna nie dała się Zimie! - Kum – kum – rozległo się nagle nad stawem - A… psik! – kichnęła Zima. Zobaczyła bowiem zieloniutkie żabki obudzone czynionym przez Wicher hałasem. - A… psik! A… psik! – rozkichała się na dobre, kiedy ujrzała zielone pączki na drzewach i zieloną trawę. Zaraz też rozbolała ją głowa. Nie pomógł nawet zimny okład odłamanego z korony sopla. - Nic tu po mnie – Zima już wiedziała, że nie udało jej się wygrać z Wiosną – Ale nie pozwolę wam o mnie zapomnieć! Już niedługo a… psik będę u was z powrotem. Razem z Zimą odszedł Zimowy Wicher i śniegowe chmury. Wiosna pomachała im ręką na pożegnanie i mrugnęła okiem do słoneczka, które coraz wyżej i wyżej ukazywało się na niebie. Uradowane pszczoły wyleciały z ula i odtańczyły radosny taniec nad głowami jeża i niedźwiedzia. - Wiwat Wiosno! – zawołały chórem.

Rysuj po śladach. Pokoloruj obrazek .

Pokoloruj obrazek wiosennymi kolorami.

Przejdź przez labirynt i pomóż kozie Teodozji dostać się do jej przysmaku.

Połącz liniami te same dzieci.

Czego mogą używać w łazience, w domu – wszyscy. A czego możesz używać tylko sam – pokoloruj te przedmioty.

Obrysuj czerwoną linią to, co jest gorące, a niebieską to, co jest zimne.

To jeden z krasnali jest i na obrazku i na klocku. Odszukaj go i pokoloruj.

Pokoloruj wysoki dom.

Dorysuj brakujące elementy tak, aby owieczki były identyczne.

Przyjrzyj się uważnie dwóm pojazdom straży pożarnej. Dorysuj pojazdowi brakujące elementy.

Nazwij instrumenty, na których grają zwierzęta.

Zaznacz , kto jest wesoły, a kto smutny.

W którym dzbanku jest więcej kwiatów? Policz, wpisz Odpowiednie cyfry i znak większości lub mniejszości.

Policz, ile jest ciastek w ramce. Pokoloruj tyle wisienek, ile widzisz ciastek.

Policz słoneczka. Na dole kartki, narysuj o jedno mniej.

Jak sport wpływa na rozwój dziecka?

Dzieci regularnie uprawiające sport są nie tylko zdrowsze, ale także bardziej pewne

siebie i lepiej radzą sobie z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami. Ich mamy

doceniają zalety sportu i jego wpływ na pozytywną samoocenę, koncentrację i

motywację u swoich dzieci. Jak zatem zachęcić dziecko do regularnej aktywności

fizycznej?

Z raportu TNS Pentor na zlecenie P&G "Postawy Polaków wobec sportu" wynika, że

osoby, które uprawiały sport w dzieciństwie, w życiu dorosłym często kontynuują zdrowy

tryb życia nabyty w młodym wieku - dbają o dietę oraz regularną aktywność fizyczną, dzięki

temu są pełne pozytywnej energii, czują się bardziej szczęśliwe i spełnione w życiu

zawodowym.

Sport pomaga osiągać sukces w życiu

Mamy uczestniczące w badaniu doceniają rolę sportu, który w ich ocenie jest bardzo ważny

dla fizycznego i psychicznego rozwoju ich dziecka. Regularny ruch pomaga korygować wady

postawy, a także zwiększa odporność organizmu. Według mam istotny jest również

odporność na stres - cecha, która sprawia, że każdym etapie życia lepiej radzimy sobie z

porażkami i sukcesami, także na innych polach, jak np. podczas zajęć w szkole czy w pracy

zawodowej w dorosłym życiu.

Co jeszcze daje dzieciom sport? Poprawia zdolność koncentracji, co także przekłada się

nierzadko na lepsze wyniki w nauce i większą motywację do udziału w zajęciach

edukacyjnych. Z raportu wynika również, że dzieci regularnie uprawiające sport są znacznie

bardziej pogodne i optymistyczne niż ich rówieśnicy oraz łatwiej nawiązują kontakty.

Zdobywają także inne umiejętności, które według ich mam mogą okazać się pomocne w

przyszłym życiu zawodowym - systematyczność, wytrwałość w dążeniu do celu,

samodyscyplina, praca w zespole i rozwiązywanie konfliktów.

Nie trzeba od razu zaczynać od uprawiania sportu wyczynowo.

Jakie korzyści przynosi sport dziecku?

- Korekta wad postawy

- Zwiększenie odporności organizmu

- Wytrwałość w dążeniu do celu

- Poczucie własnej wartości

- Większa odpowiedzialność

- Poprawa koncentracji

- Umiejętność znoszenia porażek i przyjmowania krytyki

- Umiejętność szybkiego nawiązywania kontaktu

- Umiejętność pracy zespołowej

Duża rola rodziców, zwłaszcza mam

Prawie połowa polskich rodziców, zwłaszcza mam, zachęca swoje dzieci do regularnej

aktywności fizycznej przekonując dziecko o korzyściach, jakie daje sport (m.in. zdrowie,

lepsza sylwetka, ale i atrakcyjna możliwość spędzania czasu z rówieśnikami).

42% respondentów uprawia sport wspólnie z dzieckiem np. podczas wspólnych wycieczek

rowerowych czy wyjścia na basen. Mamy zachęcają i wspierają także swoje dzieci, zawożąc

je na dodatkowe zajęcia sportowe (29%) oraz nagradzając za sukcesy sportowe (7%).

- Zachęcając dziecko do aktywności fizycznej pamiętajmy o tym, że najważniejsza jest

zabawa i przyjemność, a nie presja na wynik. Wspierajmy dziecko psychicznie, zwłaszcza w

przypadku pierwszych niepowodzeń i porażek" - mówi dr Dariusz Parzelski, psycholog sportu

ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej.

- Nie zapominajmy, że to właśnie rodzice mają największy wpływ na kształtowanie

świadomości sportowej u dziecka. Z moich obserwacji wynika, że za organizację czasu

małego sportowca odpowiada najczęściej mama. Potwierdzają to wyniki badań TNS Pentor

na zlecenie Procter & Gamble - to mamy zwykle pomagają dziecku przy wyborze dyscypliny

sportowej, wspierają i kibicują podczas zawodów. To właśnie one zarządzają codziennym

planem dnia, zawożą dziecko na dodatkowe zajęcia sportowe, szykują strój treningowy i

przygotowują posiłek" - dodaje dr Dariusz Parzelski.

W Polsce sport nadal zajmuje stosunkowo niską pozycję w hierarchii ważności sfer życia. Z

badań wynika, że tylko 32% respondentów docenia korzyści wynikające z prowadzenia

aktywnego trybu życia. Tymczasem osoby uprawiające sport częściej uważają, że odniosły

sukces w życiu zawodowym oraz deklarują poczucie samozadowolenia, spełnienia i

satysfakcji.

Jak zachęcić dziecko do uprawiania sportu?

- Przyzwyczajaj do ruchu od najmłodszych lat

- Uprawiaj sport wspólnie z dzieckiem

- Wytłumacz korzyści, płynące ze sportu

- Zabierz dziecko na mecz lub trening

- Pokaż kilka wybranych dyscyplin sportowych

- Pomóż dziecku wybrać interesujący go rodzaj sportu

- Zapisz dziecko na dodatkowe zajęcia sportowe

- Wyślij dziecko na obóz sportowy

www.mamdziecko.interia.pl