Razlike izmedju Pravoslavne i Rimokatoličke Crkve

7/22/2019 Razlike izmedju Pravoslavne i Rimokatolike Crkve

1/4

Razlike izmedju Pravoslavne i Rimokatolike Crkve

Do 1054. goine Crkva je, osim manjih trzavica, ivela u blagoatnom miru. Istona i Zapana crkva

bile su jeno. Zajeno su uestvovale naVaseljenskim saborima, zajedno donosile svete dogme i kanone

i ivele u meusobnoj bratskoj ljubavi. A ona je zbog uvoenja u Zapanoj crkvi uenja a Sveti Duh

ishoi i o Boga Sina, olo o kobne poele u jenoj, svetoj, sabornoj i apostolskoj Crkvi, koja do danas

nije prevaziena. Tokom vremena, Zapana (rimokatolika) crkva je uvela i ruga pogrena uenja koja

su u suprotnosti sa olukama Vaseljenskih sabora i tako se jaz izmeu ve crkve jo vie proubio. U

zavisnosti od ugla posmatranja, pojavljuju se rugaiji ogovori na pitanje kakve su to razlike koje su

ovele o Raskola, koje se ukratko svoe na politiko/istorijske, teoloke i kulturoloke razlike izmeu

Zapanog i Istonog hridanstva (en, hr, sr). Samo oni koji ne poznaju ove razlike, i oni koji ele a ih

zametnu, samo oni priaju a ne postoji pravi razlog za zvanino razjeinjenje u poslenjih hiljau

godina. Prvi nesporazumi se javljaju ved nakonPrvog Nikejskog Sabora (en,hr,sr), koji je bio veoma

bitan zbog konanog ustolienja hijerarhiskog ustrojsva verovanja (crkveno verovanje), u onosu na taa

takoe postojede gnostiko verovanje. Proizvo ovog Sabora bio je najbitniji okument taanje

jeinstvene hridanske crkve - Simbol Vjere.

Rai najelementarnijeg upoznavanja sa tim pogrenim uenjima uveenim u Rimokatolikoj crkvi, evo

njihovog kratkog pregleda:

FILIOKVE

Po drevnom uenju Crkve Hristove, Sveti Duh (trede lice Svete Trojice) ishoi o Boga Oca. To uenje

je sankcionisao II vaseljenski sabor u osmom lanu Simbola vjere na kome su bili prestavnici cijele

Crkve. Tokom vremena na Zapau se poelo javljati novo uenje,najprije u paniji, a Sveti Duh ishoi i

o Sina (latinski filius = sin, kve = i). Takvo uenje je bilo osueno i na Istoku i na Zapau. Meutim, to

uenje se iz panije irilo po cijeloj Zapanoj crkvi i poetkom XI veka, oko 1014. goine, u vrijeme pape

Beneikta VIII, a po nastojanju njemakog cara Henrika I, to uenje je unijeto u Simbol vere u

Rimokatolikoj crkvi. To je izazvalo ogorenje na Istoku i u vrijeme carigraskog patrijarha Mihaila

Kerularija 1054. goine, olo je o raskola (poele), i otcepljenja Rimokatolike crkve o Istone

pravoslavne crkve.

O BEZGRENOM ZAEU PRESVETE BOGORODICE

Po uenju Crkve, grijeh koji su poinili nai praroitelji Aam i Eva u raju zbog ega su bili o Boga

kanjeni, nasljean je i svi se ljui raaju sa tim grijehom. Krtenjem se ovek oslobaa tog greha. Samo

je Gospo Isus Hristos bezgreigao zaet u utrobi Presvete Bogoroice na natpriroan nain blagoadu

Duha Svetoga. Pravoslavna crkva ui a je, shono tome, i Presveta Bogoroica koja je roena prirodnim

putem o Joakima i Ane bila polona praroiteljskom naslenom grehu. U IX veku, opet u paniji, javlja

se novo uenje a je Presveta Bogoroica, iako zaeta prironim putem, u utrobi materinoj oidena o

praroiteljskog greha. U poetku bilo je protivljenja ovom uenju pa ak i zvanine osue. Meutim, ovo

uenje je prihvatio modni jezuitski re u Rimokatolikoj crkvi i Papa Pije IX, svojom papskom bulom o 8.

ecembra 1854. goine proglasio je ovo uenje za ogmu: Utvrujemo a je uenje koje smatra da je
http://en.wikipedia.org/wiki/First_Council_of_Nicaeahttp://hr.wikipedia.org/wiki/Prvi_nicejski_saborhttp://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%B2%D0%B8_%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B5%D1%99%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8_%D0%A1%D0%B0%D0%B1%D0%BE%D1%80http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%B2%D0%B8_%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B5%D1%99%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8_%D0%A1%D0%B0%D0%B1%D0%BE%D1%80http://hr.wikipedia.org/wiki/Prvi_nicejski_saborhttp://en.wikipedia.org/wiki/First_Council_of_Nicaea


2/4

preblaena Djeva Marija u prvom trenutku svoga zaeda, osobitom blagoadu i povlasticom svemogudeg

Boga, s obzirom na zasluge Isusa Hrista, Spasitelja roa ljuskog, bila sauvana o svake mrlje

praroditeljskog greha od Boga otkriveno i da zato svi verni moraju vrsto i postojano verovati u to".

Latini ue a a je papa Glava Crkve, nasljenik svetog Petra, koji je imenovan na tu poziciju svetog o

Samog Gospoa rijeima: "Ti si Petar i na toj stijeni du izgraiti svoju crkvu. .. "(Mt. 16:18).

Papa je, ona, "episkop Katolike crkve", njen uitelj, svetenik (agent, zamjenik) Hrista na zemlji. On je

tuma hridanske traicije. Kaa on govori za cijelu Crkvu (ex catera), Sveti Duh mu ne ozvoljava a

grijei. On je, akle, nepogreivi o pitanjima morala i doktrine. Ostali episkopi su njegovi zamjenici. On je

simbol jedinstva episkopata.

Pravoslavna Crkva ui a su svi episkopi jenaki. Postoje razliiti inovi episkopa (patrijarh, arhiepiskop,

mitropolit, episkop), ipak,episkop je episkop. Takve razlike se odnose na administraciju crkve ili grupe

crkava, a ne na prirou episkopa. Presenik Sinoa episkopa zove se arhiepiskop (grki obiaj) ili

mitropolit (ruski obiaj). Prema latinskoj eklisiologiji, svaka lokalna parohija je io Univerzuma ili cijele

crkve. Ukupnost katolikih parohija ine Tielo Hristovo na zemlji. Ovo viljivo telo ima viljivu glavu,

papu. Ova ideja Crkve podrazumeva da lokalna parohija ima dvije glave: Papu i lokalnog biskupa. Ali

tijelo sa vije viljive glave je uovite. Lokalni biskup ne moe a postane episkop, osim ako papa to

dozvoljava.

Pravoslavlje ui a je svaki episkop, "iva ikona Hrista," i njegovi pastuvi prestavljaju Crkvu uoreenom mestu, ili, kao to je Sveti Ignjatije-nosilac Boga kae, Crkva Hristova je u episkopu, njegovi

svetenici i akoni , sa naroom, obrazuju evharistiju u pravoj veri. Svi episkopi i njihovi pastuvi tako

predstavljaju, zajedno sa stavljanjem Jednu, Svetu, Sabornu I Apostolsku Crkvu.

Drugim rijeima, ne moe biti Crkve bez episkopa,episkopa bez Evharistije,a episkopa ili evharistije bez

istinske vjere, apostolskoj veri ",Vjera jednom predana svetima". (Juda 3) "Crkva je u episkopu i episkopa

u Crkvi", napisao je sveti Kiprijan Kartaginski.

O PAPSKOJ NEPOGREIVOSTI

Po uenju Pravoslavne crkve Gospod Hristos je glava Crkve a episkopi kao nasljednici svetih apostola

upravljaju Crkvom blagoadu Svetoga Duha. Rimokatolika crkva ui a je Hristos neviljiva glava Crkve

na nebu a rimski episkop papa, kao nasljednik na katedri apostola Petra koji je bio prvi apostol

Hristov, jeste viljiva glava Crkve na zemlji. Tako je, po njihovom uenju, papa namjesnik (zamjenik) Boji

na zemlji (vikarius Fili Dei = zamenik Sina Bojeg). Kao takav on mora, razume se, biti i nepogreiv (kao

Bog). Ovo uenje je na Zapau ugo trajalo neozvanieno. Papa Pije IX na Vatikanskom saboru 1870.

goine, ovom uenju ao je snagu ogmata i sveano ga objavio: Kaa rimski papa govori sa svoje

katere (eks katera tj. ka vri svoju slubu, kao pastir i uitelj svih hridana... kaa reava a ovo ili ono

uenje onosno vjere i morala treba a prizna cela Crkva; to on (papa) ima onu nepogreivost kojom je


3/4

Spasitelj obario svoju Crkvu". Ovo uenje ima protivnike i na Zapau, a posle pomenutog Sabora jean

dio vernika nije prihvatio njegove oluke, nego se izvojio o Rimokatolike crkve. To su starokatolici.

O SVETIM TAJNAMA

Rimokatolika crkva ima i priznaje seam Svetih tajni kao i Pravoslavna crkva. Razlika u uenju o svetim

tajnama je u tome to Rimokatolika crkva ui o mehanikom ejstvu blagoati na onoga na kim se

Sveta tajna vri. Po ovom uenju Sveta tajna je propovjenik ili kanal kroz koji blagoat olazi na

primaoca bez obzira na njegova osedanja, vjerovanje i moral. Da bi objasnili ovo svoje uenje, oni

blagoat uporeuju sa lekom privijenim na ranu. Kao to ejstvo lijeka ne zavisi o volje ili vjere

bolesnika, tako i ejstvo blagoati ne zavisi o ovekovog unutranjeg raspoloenja. Za razliku o ovog

uenja, Pravoslavna crkva trai puno uede primaoca Svetih tajni i trai o njega a bue saranik Duha

Svetoga u primanju blagodati.

PAPSKE IND ULGENCIJE

Po uenju Pravoslavne crkve, svaki ovek ima zaatak a svojim ivotom, vjerom i obrim jelima

uzrasta duhovno do mjere i visine svoga Tvorca. Gospod Hristos je postavio vrhovni ideal: "Budite

savreni kao to je savren Otac va nebeski ". Olaskom sa ovoga svijeta ovkek nosi , samo svoja

pravena jela koja su njegov jeini kapital i sa kojima de pre Bogom ati ogovor za prroivljeni ivot u

ovome svijetu. Istina, Crkva se moli za svoje upokojene lanove a Bog bue prema njima milostiv i a

im oprosti grijehe,ali glavni kriterijum Boijeg sua je ovjekov lini ivot. Nasuprot ovom uenju,

Rimokatolika crkva ui a su pojeini ljui, kao tosu svetitelji, pa ak i sam Hristos, svojim ivotom i

raom stekli vede zasluge nego to su njima lino potrebne. Te zasluge se uvaju u riznici Crkve. Tom

riznicom rukuje i rukovoi papa kao poglavar Rimske crkve. Ona moe iz te riznice, onima kojim

nedostaje obrih jela, oati potrebnu ko liinu i taj de biti spasen i opravan pre Bogom. Taj viak

dobrih djela je prodavan za novac i nastala je u Rimskoj crkvi prava trgovina. Od toga novca, papa Lav X

je podigao veliku crkvu Svetog Petra u Rimu. Ovoj trgovini i svetogru u Crkvi, prvi se usprotivio Martin

Luter i napravio raskol u Rimokatolikoj crkvi ovojivi o nje veliki io svojih pristalica (protestanti).

Inulgencijom (latinski inulgencnja = snishoenje, pratanje, olakanje) oprataju se i potiru ne samo

uinjeni grijesi ved i oni koji de biti uinjeni. Inulgencija vai i za mrtve i za ive lanove Crkve, tj.

kupovinom inulgencija, ivi sronici mogu a otkupe grijehe svojih umrlih sronika, koji u ovom ivotu

to nisu uinili. Kaa bi ovako uenje bilo ispravno, vrlo malo ljui bi se truilo a u ovozemaljskom ivotu

ostigne uhovno savrenstvo i zaslui vjeni ivot. Ovakvo uenje je u potpunoj suprotnosti sa revnim

uenjem hridanske crkve, koje se zaralo u Pravoslavnoj crkvi.

O ISTILITU

Po pravoslavnom uenju ua posle smrti izlazi pre Boji su, gje po svojim zaslugama obija mesto

svoga boravka raj ili pakao. Poslije smrti, ovek nema mogudnosti a se pokaje ili a se popravi.

Rimokatolika crkva, meutim, ui a osim raja i pakla, postoji istilite (latinski purgatorijum). To je

srenje stanje za one ue koje nisu ovoljno pravene a iu u raj nnti smrtno zgreile za olazak u

pakao. One olaze u istilite a se iste o svojih grijehova i a tu proveu onoliko vremena koliko je


4/4

potrebno za njihovo oidenje. Zbog toga su vane inulgencije. Ukoliko ivi sronici otkupe iz riznice

Rimokatolike crkve potrebnu mjeru obrih jela za umrlog, on de prije biti osloboen muka u istilitu.

Opti i kratak komentar svih ovih uenja i novotarija Rimokatolike crkve bio bi, a su sva ona

posleica sklonosti zapanog oveka a sve reava razumom uzajudi se u njegovu svemod, pa ak i u

najsuptilnijim pitanjima teologije koja se mogu pojmiti samo dubokom vjerom. Debele zastore tajii, Bog

razotkriva ispre oiju onih, koji su cio svoj ivot posvetili Njemu, ko koga su kljuevi i ogonetke svih

zagonetki, koje golicaju obinu ljusku raoznalost.

Documents

Razlike izmedju Pravoslavne i Rimokatoličke Crkve