-
OEDIPUS TYRANNUSN O T I S P I I I L O L O G I C I S
I L L U S T R A T U S .
DISSERTATIO ACADEMICA,
C U J U S P A R T E M S E C U N D A M
VENIA AMPL. FAC. PHILOS. UPSAL.
P. P.
VILHELMUS FR. PALMBLADΤΗ. MAG. UlSTOR. ET STATIST. ADJUNCT.
E T
E L I A S A U G U S T U S C A R L S T É NOSTROGOTH.
IN AUDIT. GUSTAV. DIE X I X MARTII MDCCCXXXIV.
H. T. M. S.
U P S A L I i E
EXCUDEBANT REGI>£ ACADEMIA TY rO G R A riII .
-
Bryggaren JON HOLM
m i n a n d r e f a r
/
tacksamt
af
11 K S PO N I» K N S.
-
6 3 1. Kuifiity, — Kuipiot saspissime etiam femininum est, ex.
gr. YLalpiof cnsStj, Phil. 6 3 7 , interdum tamen et xouciot
usurpatur. Valcken. ad Phoeniss. i 44o.
633. To »vy n*gtarwt yi~*o(. ”In der synkopirten Form des Perf.
Act. term , fiifius etc. bleibt das ω auch in Neu
tro.” Mth. p. 245. v637· Ef, abis. Vide ad vers. 676.
638. M>) to fAtfitv otXyos tit μ ίγ ' oictrt; Fil turum
CUm
loco imperativi, secundae personas adhibitum, majorem im
perandi vel enixius adhortandi vim habet. — ' Constructio:
jut] oYitTt το μ*ιSi» tis μ ίγχ ilXyot. M. j i e. Nolite ex re
nihili dolorem maximum producere.” Aliter Elsmley et Hr. ad So-
pliocl. Ajacem 75.
64ο. Δυο“κ unoKpivott xocxot». Utrum e duobus malis rex
elegerit, non dicit Creon, sed boni ominis, u t videtur,
gratia obscure significat, quod supra Oedipus aperte dixit:
Svyjtiv, i φνγιΐν σι βχλομχι. Absolutus est sermo, nec quic-
quam extrinsecus supplendum. Br. — Vertit V.: ad alter
utrum damnans malum. — Hermannus, versum gemino vitio , tum
contractione inusitata (ίυοΐν, μονοσνλλχβωί), tum
vix toleranda productione (syllabas 0 in xnoxpbxt) laborantem
videns, legendum vult τοΊ»? i» xnoxpivxs χαχο/V, quod
mihi felicissimum videtur. Vulgatas tamen E. patrocinatur.
643. Ύχμον αωμχ i. e. me. Br.
64g. &t\tjffut et (ppovTtaxs cum Χίσσομοα connecto, non,
u t Interpres, cum n
-
Post verbum βχλα vel 5 » λ * < ί haud raro sequitur prima
persona conjunctivi sine conjunctione et sine llv, ex. gr. "Κχβωμχι
δητχ κχΐ 3 ΐγι» τ ί as; Plliloet. 762.
652. Οvrt »rfit νηπιον, neque antea stu ltum , V.}
sstulteloquentem B r.; defensione inepta usum. M.
/ .653. ’Εκ ορκω μίγχν. Juramento sanctum. Br.655. Φgx£t r!
-
67^-674. Bxivf J , trotv 3υμ& tripxejis. —— BafVf, gravem
iram alens. M. —— Yligxatit, δ1· ίκχηι ςχσγι, tlf vrlpocs ί\Β?Ι*·
Br. vcrtens nd meiUetn Scholiastsc: Gravate quidem et ingratiis
luis te cedere manifestum est; at quum d a deferbuerit, tu te ipsum
oderis. Sed bv/ui ntgxays nihil aliud est, quam 3νμ* ττίξαν fy t ,
ubi longius irascendo progressus fueris. E. *— Hoc jarndudum
senserat Bth.
676. ΕΓ abis. Forma Allicis perquam familiaris pro t7u&J7·
‘Αγνίΰτοί, genit, ab χγνΰ(, cui et activam et in-
transit. significationem adtribuunt. Exponit Schol. xvxtabtjT*
tuik Alius: clytux, 0 /ut) γινωσχόμινοί. Iniqui vero significare,
M. auctor est. Iniquum te expertus.
678. "Ieos, asquus.681. Αόχησίί αγ\ωί λίγων, suspicio de
sermonibus qui
busdam, inter Ci-eontem sc. et Tiresiam habitis, certa scientia
destituta. M.
682- 683. Axnrn το /u.i) “»Λχον l. β· Mordet sc. Creon- tem
iniqua sc. Oedipi criminatio. M.
684. Nχ ίχ ι, non ναιχΐ scribendum jubet Bt. I. p. 52. De ipsa
voculas origine et significatu vide eundem II. 2g3.
686. ’Έ ^ ’ i\t]$iv, ubi desiit sc. contentio.688. Yletguls. 01.
Ικλvwv, χχτχμβλννων, ctbv/uov iroiuv. Bfl691. Πχξύΐφξόνιμΰν,
insanum, amentem. — "Αποζον ini
φξονιμχ, ad omne prudens consilium inhabilem. M.
6q3. Ei ai νοσφΐζομχι, si me abs te segregem. Br. 'Os rt. C o n
ju n c ta s usurpantur ab Atticis hae Voces rarius, in prosa
nunquam. Mth. p. 1280.
696. Kur opbe* ίςισοα, in cursum secundum direxisti, sc. veluti
ηομηό(, qUas vox mox additur. Derivatur s^iis vel χρζω ab Zpos
ventus secundus, valetque propr. ‘ nuter guusligem Winde bringen.”
PassoAV.
-
3 G
6g7* T«vv* τ* ιτομηόι, ti όννχιο, ylyvx, Br., cum vertit:ifa
nunc quoque, si potes, in tranquillum nos deducito, non reputavit,
sic scriptum oportuisse i/ Ιννασα». Irnmo vero sensus est: ac nunc
quoque, si possis, opem laturus
esses. E.Ggg. Στόσοα Ι'χαs, gl. ί'στησαι. Ut paulo infra β
ιβχ\ιυ ·
kws i'xti pro Ιηιβιβχλιυκι. Br. De hac Sophocli perquam
familiari figura alio loco egimus. — Ίσ τ«»«« μΐόνιν, nihil aliud
est quam μνείαν, quemadmodum Tragici dicunt ιατάναι βοήν pro βοοίν.
Br.
700. ΣΙ yag . . . σίβω. ”Mire vertit B r.: tibi enim a me major
quam ah istis liabelur reverentia: ob Creontem etc. JNiec melius
V.: nam te prce his magis, mulier, colo. Quae sic ηκξχφξίζν in
annotatt.: nam ita te revereor, ut majora tibi tribuam quam quae
petis.” Bth. qui ipse haec ita intellexit: nam te propter hcec
magis etiam revereor.
701. Kgiovros, genitivum esse absolutum, ubi s'viku sub-
intelligitur, docet Br. — Fortasse tamen pendet ab igU si ita
distinguas: (?« . . . . σίβω) Kgsovrof, dicam de Cre- onte. — Ol*
i. e. or< το7*. E.
702. T 0 vukos. Ex metonymia caussam rixce indicat. E.
706. Ylav iXtvStgoi στόμα idem est ^c χατά tcuitx i\tv - 5
ΐξοστομιΐ. Br. j quippe quem sciat nunquam sibi temperare„ quo
minus, quidquid in mentem venerit, impudenter ejfutiat. — Errat M.
exponens: omnium ora in me laxat. JNescio sane, an E. veram poeta3
mentem sit assecutus, sic exponens: ”Equidem semper putavi hoc
voluisse Sophoclem; Quod ad se ipsum attinet, suam linguam penitus
excusat, omnem sc. culpam transferens in Tiresiam.” — Rectius, ut
milii videtur, V. ac. Bth.: omnia libere in me eloquitur, quod
dictum est in malam partem. Verba y tU ίαυτον Bth. verterat: in
suum ipsius commodum. — V. sic: Nam quic- quid ad illum ipsum
pertinet, linguam suam liberat.
-
708-709. Perspicue, idprobante E ., Mlli. p. 631 hunc locum sic
illustravit: 'μ χΫ , xhk iari σο· βράτιαν iiSiv (i. e. βροros
xStls) juMvriKt/f ί'χον τίχνν(> der etwas von der Walir-
sagerkunst besitzt (welches Toupius und Br. unriclitig mit nZt
ί'χιt τΰχχ ί verglichen hat).”
717. B\ΰστΜ{ pro accusativo absoluto Br. accepit; melius vero
Mth. p. 789, decens: "βΧχστχί ist von Stie^o* re - giert: nicht
drei Tage trennten die Geburt des Knaben von dem was nun gesebah,
d. h. noch nicht drei Tage seit der Geburt d. Kn.” — Peccavit tamen
in accentu notando, si quidem Sclneferi observatio , ”omnia nomina
hujus forma; esse barytona”, ubique va.eat.
723. Toicc vt» (p>//uui μχντιχχΐ Siuptaxv, heee oracula f a
tidica decreverunt.
724. ΓΩ» ίντ pinis ai> pySiv, quee te , cave, moveant vel
turbent.
724-725. ?Ωκ . . . φανιΤ, quem locum alii aliter explanarunt.
Vertit C .: quae Deus Jubet vestigari, ipse quoque faciet ut
patefiant; — Br.: quam rem Deus queerit, i. e. indagari vu lt, eam
facile manifestam reddet; — V.: quae deus opus esse censet
scrutari, faeile ipse aperiet, ad quod E. quodammodo accedit,
proponens: quarum rerum Deus usum quaerit, s. qua; Deus investigat
propterea quod necessaria esse judicat. — Longe aliter M., χριίχ*
pro νρχξιν adhibitum arbitratus, vertit: Quodcunque facinus Deus
scrutatur, Jiicile in lucem proferet.
728. Tlolxs μιξίμν)]! ts& νποατρχφι!{ Xiyta; i. e. νπο
no'x< φροντΐίο; στρχφιιs χπο τιμ nporipas ινστχσιω! τχτο Xiytis;
Br. — Passiva omnia, sive verba, sive participia, genitivum rem non
raro adseiscunt. Μ.
731. H iJxTo . . . ί'χιι. P medicabant ur enim hccc, et nondum
cessat (farna). V. — OvSi πω Xy^xvr ίχ ι ι , gl. χπω Si ΫΧηξχν,
Br.
-
733. Σχιστή / S t i t , proprio nomine sic vocatam esse hanc
viam testatur Pausan. in Phocicis, repertaque cadave- ra Laii, et
cum eo interfectorum a Damasistrato, qui tum Platajis regnaret,
ibidem humata fuisse, congestis in tum ulum lapidibus.
734. Observavit Elmsley ad li. I. r«Jre a Tragicis rarissime
usurpari. Bt. II. p. 4 r 4.
’Ano. ”Wenn eine Prasposition zweimal bei zwei ver- scliiedene
Nominibus slelien solite, so wird sie bei Dichtern oft nur einmal,
und zwar erst bei dem zweiten Nonien gesetzt.” Mth. p. l i g i . —■
Describitur locus, ubi viae Delphos a Thebis ducenti, alia ad
Dauliam ducens via se adjungebat. M.
735. Kut . . ί ν ξ ι λ η λ Et quantum temporis, ex quo hazc fac
ta sunt, elapsum est? V. — T όισίι, ”Oft stebt der Dativ bei
Zeitbestimmungen, wenn angegeben werden soli, dass eine Haudlung
geschehen sei, seit dem eine gewisse Person dieses oder jenes
getlian habe.1’ Mth. p. 711·
736. Σ χ ι Ιόν τι TTfcaSev, prius paululum.
739. ’Εν^νμιον, terriculamentum. M.74i-4a. Φνσιν , . . ί'χαν.
Φv7iv gl. όγκο*. Totum locum
Br. interpretatione haud parum contorta, judicante E .,
implicavit potius quam explanavit. Rectius vero, quos sprevit,
Glossatores sic: ($§*& τ lv» φΰσιν ν7χιν ο Αχϊοι, τ
-
f l j . 3λ*»ω», gl. , verax. Br.
7^0. lutii, tenuis, i. e. tenuiter , cum exiguo * omil atu.
Μ.
7G2. Ωί n\sI)v ea ipsa dit,
-
785-86. Δ’. Hanc elisionem in fine versus ante sequentem vocalem
Sophocles interdum , ./Eschylus vero et Euripides nunquam
adhibuerunt. Mth. p. ag4.
786. rTφβίςχβ, animum subierat. M.788. ‘Ικόμν», precabar. M. —
Quidni simplicius: quo
rum caussa veneram. E. Deest tvtxx. — ϋτιμον, pro άτιμο» ixiivwv
u (propr.
-
a suppressa pnepositione κχτχ. — Κχ9ιπνι7σ^χι sensu feriendi
semper cum genitivo construitur. Br. — Mth. p. 668 οχχ cum xocBUtro
conjungit, quod mihi duriusculum videtur.
810. Σνιτόμω; t breviter i. e. uno ictu.813. Τω ξίνφ, gallice
cet inconnu. Br.
813- 8 14. E/ . . . cvyytvh t si vero huic peregrino aliqua cum
Laio intercedit cognatio. Voluit, ut equidem opin o r, Oidipus lioc
proprie indicare: si peregrinus ille nemo alius quam Laius ipse fu
i t , sed aperte edicere, quod res erat, horrescens reiugit
animus.
815. T xll y' **5ξόί, demonstrative pro ίμχ , ut sexcenties apud
Tragicos.
817. "O► pro m conjecit Scii. Nobis tamen satisfaciunt
Scholiasto explicatio et hoc Vauvillerii interpretatio: Quem nulli
hospitum neque civium licet domo recipere. Ad argutias
hermeneuticas, per hypallagen interpretando, refugit Br.
821. Α ίχ ν , gl. t rjv yvvutxx. Br. — Ά ox pro ttg x, Scb.
825. 'E/ufiurivim, pro ίπιμβχτινιιν. Br. De constructione cum
genitivo vide Mth. p. 698.
833. ξυμφοξχi per hypallagen pro *nWiSos £vu-φοξοίν dictum
voluit Br. Enim vero labe calamitatis quid simplicius?
838. ΠιφχιτμίνΜ . . » ηξο5νμίχ. Sed si ja m adveniat etadpareat,
quid facere cogitas? C. — Br. vero aliter: Ubivero aderit, qui fie
s confidentior? — ΥΙςοΒνμΐχν alia glossa dictum pro Bolgaos, alia
pro r / Sixioy Sgoiaxi·, explicat. Utramque notionem agnoscunt
lexica.
84 ι. Πιαισσό*, prcc ceteris animadversione dignum. M.
845. TotV ηολλοίν. Articulus refertur ad narrationem, quae
praecessit, Iocasfte: multis i l l i s , a quibus tu interfectum
esse Laium dixisti. E ., praeeunto viro docto in Bibi, d. alten
Lit. u. Kunst. P. II. p. i 3 i.
’ IaoSf gl iexgiS/nos. Br.
-
846. O/oYavgy, unitm et inermem. Ζΰ*»υσ5χι enim ar- metri
dixere. C.
8 \ j . ’Εστι» tis i/ui fixov, ad me spectat, vergit.
84g. 'Εκβχ\ι7ν pro μιτχβ»λι7*, li. 1. mutare, revocare.
853. videtur liic χχξίβιΖι poni. M. Immo liaudaliter, opinor, ac
latine juste.
857-58. "Slvrf . . . Ζιτίξον. Proinde ego vaticiniorum eaussa
neque huc neque illuc aspexero. Negat se, quasi proverbiali figura,
vaticiniorum m etu, vel quod levissimum sit, facturum (ea vero
prorsus flocci pendere, adfir- mans). C., cujus in sententiam omnes
interprelt. inierunt. Proverbialis locutio, qualis latina, manum
non verterim, vel germana sich an etwas nicht kehren, vel nostra ej
hry sig om något.
86ο. Σπλ««τ«, gl. μ ιτχ χ χ \ΐ7ομινον, μιτχστιλχντχ. Br.
861. Q div . . . φίλο* pro xSi* uv ηζχξχιμ xv i x t t i u v ,oi
μ ι frgxfxt x so* (pl\ov iarl. Mtb. p. 884. Aliter Hr. ad Viger. p.
874.
863. Ei cum optativo est utinam. Optime explicabis tibi hunc
usum ex suppressa quadam apodosi. Sic li. 1. post ii' μο· iutniti
μοΐξχ subintelligitur apodosis illa: ιυίβΰμΐΛv uv ii*i*.
”Gewohnlicher gebraucht man ti yotp, wenn die Erfullung des
Wunsches als möglich , jezt oder eliemals be- traclitet wird, ii'St
aber, wenn der Wunsch niclit erliillt werden kann. Mth. p. 1252,
praseunte Hr. ad Viger. p. 757.
864. Μ(·7ζχ. ’Νοη interpretor cutn Scholiaste fortuna secunda,
sed simpliciter, sors, fa tu m utinam mihi contingat pietatem
colere.” M.
865. Νόμοι, leges, ritus, instituta, mores.
866. ‘Tψίποίΐί, proceri. Videtur hoc ut divinioris naturae
indicium posuisse. M. — Lectionem Blh. in vj/oriri7f temere
mutavit.
-
Δι’α/5*j>
-
877· ’A«foreir«v i . χρητχι. Verbo tenus, prccout vulgo
interpretantur: ad summum evecta fastig ium , prrtcecipitab eum in
necessitatem, ubi non commode pede utituuir (i. e. svdot * itogtlx
συμφιρχσγι χχι ωφι\ίμι* χρητχι Schol.). Observavit vero E. nunquam
neque β χ /vnv in aor. 2 , neqtuuie ogsetv active significare,
vertique jubet: postquam altissimaium ad~ scendit fa stig iu m ,
irruit in perniciem. — Pro α ηχχότομον , quod corruptum videtur,
alii alia conjecerunt, proo» iaxyu- β χ 'ΐ Hermannus, probante
SIg., ιίςχνχβχσχ πgm legittt.
87g. Το χαλά!* ^ ί'χον ηχΧχισμχ, i. e. quoa.il autemcivitati fu
tu rum consilium , vel, u t maluit Br., ccmnatum. Ad quas liaec
subjecit M .: ”Hoc e t Thebanas et Alttiicas civitatis statum
respicere videtur. Tliebanie χχλχισ^μχ est progressus, quem in
indagando Laii percussore feescerant: Atheniensibus accusatio
Alcibiadis, et spes, quam pnotentias ejus minuendas inde
conceperant optimates.”
880. Aυσχι, solvere, i. e. irritum facere.
881-82. Θιον . . . ϊσχων, deo non unquam desinanni prce- side
niti.
883. 'Tntgonrx, gl. χχτχφξονητιχω! , neutrum plurrsale vice
adverbii. Br.
885. Δ/xaf χφοβητοίt i. e. μη φοβ&μηο* Δίκην.88 6 . "Ε$η,
imagines, simulacra. Μ.889. El μη το xégios xtgixvtT iixxlwi, i. e.
si, irinquam ,
lucrum non lucrabitur ju stu m , ie l injuste opes
qucerrret.
890-91. K«< . . . μχτΰζων, nec ab impiis fac tis atlbsUnet,
aut non tangendis manus inferet demens. ’Έρξιτχι, fuuturum medium
ab antiqua forma ί’ξγω, pro qua alioquin apuud Atticos recentior
illa tlgyνυμι usilatioi' fuit. — Γ/Εξντχι ρητο ί’χ ι · τα», M.
Potestate itidem media, adplicabit se. Bx\
892-94. T is . . . . χμννιιν^ i. e. quis homo poterit arcere
-
ab animo suo conscientice stimulos ? Br. Pro vulgata ϊξξυαι Br.
conjecit quod sententias quidein bene convenit,minime vero metro,
M. il'/*™4 {quis speraverit?), Bth. ?χο*, E. ίίξιτκι (qui volet?
etenim interdum et velle denotat). Servata librorum scriptura, A.
sic rem illustrat: AVer wird dann noch, wenn er nicbt gestraft w
ird, den Andrang der Begierden von seinem GemiitU abbalten kön-
nen, dass ihn nicbt die Begierde ergreife? — ’E» r o“a$tf si ita
res se habet, vide Yalken. ad Phoeniss. 1282. — Ψν- χκ ί 3υμω βίλη,
cupiditatum tela ab animo, dictum ut χας- J/a( roiiv/uoiToe, Antig.
1073. E., jam dudum praseunteA., qui ceterum Horatianum illud Quid
jaculamur jussit comparari.
897. Τον ίί$ιχτον. ”Ad Eurip. Ion. u3 i conjecturam de bac voce
proposui, nimirum lapidem album, qui Delphis, teste Pausania in
Phocic. c. 16, umbilicus terra; audiebat, septo aliquo inclusum
fuisse, nmltitudinis arcendae gratia.” M. Talis lapis albidus, in
Kaaba, sanctissimo Meccas templo servatus, ab asseclis quoque
Muhammedis colitur.
899. Τον ‘'Αβοασι vu
-
go3-go4. ’Αλλ’ ΰ xfxrvvu f t u n tf o f^xxé ttt, '227Z.iv,
nxuvd-Tou,*, al o qui imperas, si justas audies p r e c e s , , , ,
Jupits omnia regens. V. — Non bene junxit B r.: ·?*·? aooop5’ «*4
ηχντ uvetaau··, si qniilem recte focaris omnium rectidddor. E.
go i. Mi; Xx3ri σί, ne Jkec lateant te. Cave v eeeertas cu
Burgessio, ne tuimet ipsius obliviscar is. 'EmXxvSxw.v.v.vieSxi s
pius, λχγ^χνισϊχι nunquam regit accusativum. E.
goG. Φ$!νο»τχ, mortua, i. e. effectum non habemr.r.ntia. Bi
go8. Έζχιςϋσιν, i. e. evertunt responsa dala Eoaudio , ve iuissc
negant, elevant deorum oracula i. e. falsai 111 et nili esse
pronuntiant. C. — Proculcant Br. — Male " 'V . : Efirunt quasi
mortua. — Tollunt, evertunt. E. -------- Vulil%iξχίΐν. Haud tibi
pigebit observare quas ad h. 1. adn tarit Scb.: ”Nulla fere est
confusio, quas latius pateeeeat, qua verborum xVonv et neque dici
facile potest, quot ilscriptorum locos corruperit. Sic verbum
ccccentiesifxieitv mutatum est.’*
g i i . Xupxt xvuktk. Non soli reges, sed cujrjijfjuscunqi
civitatis primores veteribus appellabantur xvxktujjj. Br. -
μοι η«ξΐστχ$ν, b. e. placuit mihi. Hunc usuuuum voc Lexicographi
nostri non attigerunt. Scii. — Nonnnnne tam· hoc idem fere est,
quod visum est m ihi, vel in m i mente, mihi venit, quod ceteri
interpretes jam habent?
g i4. 'T
-
g ig . Λνπΐί’ ’Άίτολλβν. De Apolline, qui in Lycia cole- batur,
accipiendum non est, quod vetat addita senteniia ίίγχιστα γχξ u ,
neque, opinor, de Apolline Atheniensi, quoniam de eo, in Lyceo
culto, nihil compertum habemus. Fuit verosimiliter Thebis hoc
nomine sacer Apollini locus.
920. Κχτινγμχσιν, precibus et votis, C., muneribus. Br.921.
Αΰσιν, solutionem, sc. mali.
922-23. Ordo: βλίκοντιι χιΐνον, cJ< νκϊκ κ ν β ι ixnt-
η\νγμΐνον. Br. — Sensus: uti metuunt, qui gubernatorem navis
perterritum vident.
928. Γυνή . . . rixvuv. E jus liberorum m atrem , pro ejus
conjugem , Iocastam ominose dictam, ingeniose, pro more suo,
observavit M.
g3o. ΠxvrtXys, gl. rfxvot ί'χκσχ. Perfecta , V . j— optima Br. j
— legitim a , ex plenario jure uxor, Hermann.; — ”die ihrem Manne
Kinder geboren liat,” PassoAv, cujus explicatio credo omnium minime
tibi placebit. Equidem dictum puto pro TtXtut, nuvrtXZs , penitus,
prorsus, omnino, quod, si mavis, h. 1. re vera ipsa , vere , absque
detortione commode interpretari possis. iEschylum quoque Choeph.
543 (ed. Bothe) invenio nxvrtXis pro ιτ«>τιλαιι usurpasse: Sby
yxg t ixut nxvriXts aotyyv iyu ηξω, omnino similis.
g3 i. Avru)tt ab «v\ås pro 0 ανΤό* non valet ita , sed eodem
modo. Trachin. io 48.
932. T is iviKilxs, ob hum anitatem sermonis.g38. Πο/αν ίΰνχμιν
wJ' ί'χιι itnXtjv; quam nam duplicem
•ic obtinet v im ? scii. Letandi simulae contristandi.
g4o. T tjs Ίσ3·μΐχί, terrae Corinthiae, in Isthmo sitae —
στί]7Μ7ΐν, creabunt, veluti nos suethice dicimus: insätta.
g45- 46. Ο υχί M. r . λ. Nota est Graecorum consuetudo per
interrogationem imperandi. Itaque: quid cessas introire et hac quam
celerrime hero dicere? nihil aliud est quam, i st hate quam
celerrime hero d ie i
-
g4^. "lv* /
