INSTRUKCJAodtworzenia środowiska maszyn wirtualnych

używanych w laboratorium przedmiotu Administracja Sieci Komputerowych

Michał Karbowańczyk

Spis treściInformacje wstępne....................................................................................................................................2

Nazewnictwo.........................................................................................................................................2Obraz dysku maszyny wirtualnej..........................................................................................................2Wymagania............................................................................................................................................2Legalność...............................................................................................................................................3

Instalacja oprogramowania VirtualBox......................................................................................................3Windows................................................................................................................................................3Linux.....................................................................................................................................................3

Konfiguracja maszyn wirtualnych.............................................................................................................4Polecenie VBoxManage........................................................................................................................4Rejestracja niemodyfikowalnego obrazu dysku....................................................................................4Utworzenie maszyny wirtualnej............................................................................................................5Konfiguracja sieci..................................................................................................................................9Konfiguracja katalogu współdzielonego.............................................................................................11Konfiguracja połączeń szeregowych...................................................................................................12

Podstawy obsługi systemu CentOS..........................................................................................................13Logowanie, wylogowanie, konto administratora................................................................................13Nawigacja po plikach i katalogach......................................................................................................14Instalacja oprogramowania..................................................................................................................14Uzyskiwanie pomocy..........................................................................................................................14Automatyczne uruchamianie...............................................................................................................15

1

Informacje wstępne

Nazewnictwo

Systemy wirtualizacji, takie jak np. Oracle VirtualBox, umożliwiają uruchomienie na jednym komputerze (maszynie fizycznej) wielu tzw. maszyn (komputerów) wirtualnych, na których mogą być uruchamiane systemy operacyjne. Maszynę fizyczną, na której działa system wirtualizacji, nazywa się gospodarzem (ang. host), zaś maszynę wirtualną – gościem (ang. guest). Analogicznie system operacyjny, w którym działa system wirtualizacji, nazywa się systemem gospodarza, zaś system operacyjny zainstalowany na maszynie wirtualnej – systemem gościa.

Obraz dysku maszyny wirtualnej

Jednym z kluczowych elementów maszyny wirtualnej jest dysk wirtualny, stanowiący przestrzeń składowania dla systemu wirtualnego. W konfiguracji maszyn wirtualnych w laboratorium ASK zastosowano typowe rozwiązanie, w którym plik leżący w systemie gospodarza jest reprezentowany w maszynie wirtualnej jako dysk twardy. Plik taki nazywany jest obrazem dysku maszyny wirtualnej. Inaczej mówiąc, posiadając plik obrazu maszyny wirtualnej używanej w laboratorium można uruchomić identyczny system gościa na własnej maszynie wirtualnej. Umożliwia to pracę nad zadaniami laboratoryjnymi bez konieczności fizycznego przebywania w laboratorium.Prowadzący laboratorium udostępniają obraz dysku maszyny wirtualnej skompresowany algorytmem gzip. Na własnym systemie gospodarza należy otrzymany plik zdekompresować dowolnym narzędziem obsługującym ten format kompresji; wynikiem powinien być plik o rozmiarze ok. 6GB i rozszerzeniu vdi.

Wymagania

Do odtworzenia kompletnego środowiska używanego w laboratorium wystarczy zastosować jako gospodarza dowolny komputer klasy PC posiadający min. 2GB pamięci i procesor klasy CoreDuo lub ekwiwalentny. Newralgicznym parametrem jest tu pamięć fizyczna; jeżeli system gospodarza nie zapewnia po uruchomieniu min. 1,5GB wolnej pamięci fizycznej, nie będzie możliwe jednoczesne uruchomienie wszystkich maszyn wirtualnych. Jeżeli wymaganie to nie może być spełnione, można rozważyć zmniejszenie przydziału pamięci dla pojedynczej maszyny wirtualnej z zakładanych 192MB do 128MB, a w skrajnych przypadkach nawet do 64MB (pod warunkiem rezygnacji z korzystania ze środowiska graficznego w maszynach wirtualnych), jednakże będzie się to wiązać ze znacznym spadkiem wydajności maszyn wirtualnych i jednoczesnym wzrostem obciążenia gospodarza. Podobnie jeżeli procesor gospodarza jest niższej klasy niż rekomendowany, należy oczekiwać spadku wydajności maszyn wirtualnych zwłaszcza na etapie ich uruchamiania.Należy także zapewnić odpowiednio dużą przestrzeń dyskową na przechowywanie pliku obrazu maszyny wirtualnej (ok. 6GB) oraz na przyrostowe obrazy dysku (zmienne rozmiary, w ramach wykonywania zadań laboratoryjnych łączny ich rozmiar nie powinien przekroczyć 1 GB).Rekomendowanym i używanym w laboratorium systemem wirtualizacji jest Oracle VirtualBox. Prowadzący nie będą udzielać wsparcia w przypadku zastosowania innych rozwiązań wirtualizacyjnych.

2

Legalność

Oprogramowanie Oracle VirtualBox jest udostępniane za darmo do zastosowań prywatnych, eksperymentalnych i akademickich. Pełny tekst licencji znajduje się na stronie: http://www.virtualbox.org/wiki/VirtualBox_PUELUdostępniony plik obrazu maszyny wirtualnej zawiera wyłącznie oprogramowanie wchodzące w skład dystrybucji CentOS – otwartoźródłowej dystrybucji GNU/Linux budowanej w oparciu o otwarty kod źródłowy systemu Red Hat Enterprise Linux. Informacje na ten temat można znaleźć na stronie: http://centos.org/modules/tinycontent/index.php?id=2

Instalacja oprogramowania VirtualBox

Windows

Witryna http://www.virtualbox.org/wiki/Downloads udostępnia oprogramowanie VirtualBox w postaci wykonywalnego pliku instalatora (.exe). Instalacja przebiega w sposób typowy dla środowiska Windows.

Linux

Witryna http://www.virtualbox.org/wiki/Linux_Downloads udostępnia oprogramowanie VirtualBox w postaci binarnych pakietów oprogramowania dla wiodących dystrybucji GNU/Linux (RedHat/CentOS/Fedora, Debian, SUSE, Ubuntu). Pakiety te należy instalować za pomocą narzędzi właściwych dla danej dystrybucji; poniższy opis jest przykładem procedury instalacyjnej dla systemów z rodziny RedHat/CentOS/Fedora.W przypadku systemu Linux instalacja oprogramowania VirtualBox wymaga skompilowania wchodzącego w jego skład modułu jądra Linux. Przed instalacją należy zatem:

a) zaktualizować system (# yum update);b) zrestartować system (# shutdown -r now lub # reboot), o ile jądro systemu uległo aktualizacji;c) zainstalować oprogramowanie oraz pliki nagłówkowe niezbędne do skompilowania modułu jądra (# yum install gcc binutils kernel-devel).

Mając tak przygotowane środowisko można przystąpić do instalowania oprogramowania VirtualBox z pobranego wcześniej pakietu:# rpm -ihv VirtualBox-3.2-3.2.8_64453_fedora13-1.i686.rpmwarning: VirtualBox-3.2-3.2.8_64453_fedora13-1.i686.rpm: Header V4 DSA/SHA1 Signature, key ID 98ab5139: NOKEYPreparing... ########################################### [100%] 1:VirtualBox-3.2 ########################################### [100%]

Creating group 'vboxusers'. VM users must be member of that group!

No precompiled module for this kernel found -- trying to build one. Messagesemitted during module compilation will be logged to /var/log/vbox-install.log.

Jeżeli kompilacja modułu jądra przebiegła pomyślnie, zostaje on załadowany, co można sprawdzić wydając polecenie:# /etc/init.d/vboxdrv status

3

VirtualBox kernel modules (vboxdrv, vboxnetflt and vboxnetadp) are loaded.

Jeżeli moduł nie jest załadowany, oraz nie powodzi się próba wymuszenia załadowania poprzez wydanie polecenia # /etc/init.d/vboxdrv start należy dokonać ponownej kompilacji modułu wydając polecenie # /etc/init.d/vboxdrv setup . Ponowna kompilacja będzie niezbędna po każdej aktualizacji jądra systemu gospodarza.

Podczas instalacji oprogramowania VirtualBox tworzona jest grupa vboxusers i tylko członkowie tej grupy mogą korzystać z wirtualizacji. Aby ustanowić użytkownika członkiem tej grupy należy wydać polecenie # usermod -G vboxusers nazwa_użytkownika .W ramach procedury instalacyjnej w środowisku graficznym jest tworzona ikona umożliwiająca uruchomienie graficznej konsoli zarządzania maszynami wirtualnymi. Konsolę można także uruchomić wydając w linii komend polecenie VirtualBox (wielkość liter ma znaczenie w systemach z rodziny Unix/Linux).

Konfiguracja maszyn wirtualnychUWAGA!

Jakkolwiek w katalogu domowym użytkownika można odnaleźć pliki XML zawierające konfigurację maszyn wirtualnych, należy liczyć się z tym, że jakiekolwiek zmiany wprowadzone do tych plików bez pośrednictwa polecenia VBoxManage lub konsoli zarządzania maszynami zostaną utracone. Inaczej mówiąc, tylko konfiguracja wprowadzona za pomocą dedykowanych narzędzi będzie skuteczna.

Polecenie VBoxManage

Polecenie VBoxManage umożliwia dokonanie każdej czynności związanej z konfiguracją maszyn wirtualnych. Jakkolwiek większość czynności łatwiej jest (zwłaszcza początkującemu użytkownikowi) wykonać za pomocą graficznej konsoli zarządzania maszynami, niektóre czynności muszą zostać wykonane za pomocą tego polecenia. POLECENIE TO NALEŻY URUCHAMIAĆ PO UPEWNIENIU SIĘ, ŻE KONSOLA ZARZĄDZANIA ZOSTAŁA ZAMKNIĘTA. Sposób uruchamiania polecenia VBoxManage zależy od rodzaju systemu gospodarza.W systemie Windows, w standardowej konfiguracji wymagane będzie podanie pełnej ścieżki polecenia, np.: “c:\program files\oracle\virtualbox\vboxmanage.exe” .W systemie Linux instalowane z pakietów pliki wykonywalne z reguły są umieszczane w jednym z katalogów, do których prowadzi standardowa ścieżka przeszukania PATH (np. /usr/bin), dlatego też podawanie ścieżki nie jest wymagane. Należy natomiast pamiętać o rozpoznawaniu przez ten system wielkości liter w poleceniach.Dla ujednolicenia wszędzie tam, gdzie konieczne będzie użycie polecenia VBoxManage, będzie stosowany zapis $VBOXMANAGE. Należy w tym miejscu użyć odpowiedniej dla wybranego systemu gospodarza formy wywołania polecenia.

Rejestracja niemodyfikowalnego obrazu dysku

REJESTRACJĘ NIEMODYFIKOWALNEGO OBRAZU DYSKU NALEŻY PRZEPROWADZIĆ PRZED UTWORZENIEM JAKIEJKOLWIEK WYKORZYSTUJĄCEJ GO MASZYNY.Standardowo plik obrazu dysku maszyny wirtualnej może być przypisany tylko do jednej maszyny, która ma możliwość jego modyfikacji. Jeżeli natomiast obraz dysku zostanie zarejestrowany jako

4

niemodyfikowalny, może być wykorzystany jednocześnie przez wiele maszyn wirtualnych, jednakże każda z nich ma wyłącznie możliwość odczytywania jego zawartości. Dzięki wykorzystaniu jednego obrazu dysku w wielu maszynach uzyskuje się oszczędność przestrzeni dyskowej gospodarza liczoną w dziesiątkach GB.Jeżeli maszyna wirtualna wykorzystuje niemodyfikowalny obraz dysku, wszelkie zmiany dokonywane z poziomu gościa na tym dysku są rzeczywiście zapisywane w specjalnym obrazie przyrostowym, który jest tworzony w ścieżce:$HOMEDIR/.VirtualBox/Machines/$NAZWA_MASZYNY/Snapshotsgdzie $HOMEDIR to katalog domowy użytkownika. Obrazu takiego NIE MOŻNA USUWAĆ – spowoduje to nieodwracalną nieprawidłowość konfiguracji maszyny wirtualnej, w praktyce – konieczność stworzenia tej maszyny od nowa. Obraz przyrostowy jest automatycznie opróżniany przy każdym uruchomieniu maszyny (jest to zachowanie domyślne, jednakże można skonfigurować maszynę tak aby zmiany były trwałe). Inaczej mówiąc, uruchomienie maszyny zawsze następuje z taką zawartością wirtualnego dysku twardego, jaka jest zapisana w obrazie niemodyfikowalnym, zaś wszelkie zmiany wprowadzane przez system gościa są trwałe tylko do momentu wyłączenia maszyny wirtualnej. Należy przy tym podkreślić, że ponowne uruchomienie systemu gościa NIE JEST wyłączeniem i włączeniem maszyny wirtualnej.Aby zarejestrować obraz dysku wirtualnego jako niemodyfikowalny, należy użyć polecenia:$VBOXMANAGE openmedium disk $PLIK_OBRAZU.vdi --type immutable$PLIK_OBRAZU musi tu być pełną ścieżką, podanie samej nazwy pliku nie będzie skuteczne.

Utworzenie maszyny wirtualnej

Mając zarejestrowany niemodyfikowalny obraz dysku, można uruchomić konsolę zarządzania i rozpocząć procedurę tworzenia maszyny wirtualnej. Poniższe rysunki prezentują istotne kroki tej czynności.

5

Należy zmniejszyć przydział pamięci fizycznej dla maszyny wirtualnej do max. 192MB.

Maszyna wirtualna utworzona za pomocą tej procedury wymaga przed uruchomieniem pewnej korekty, bowiem domyślnie wskazany obraz dysku jest reprezentowany w maszynie wirtualnej jako dysk twardy podłączony do kontrolera SATA, zaś konfiguracja systemu gościa w laboratorium zakłada,

6

iż będzie to dysk IDE. W związku z powyższym należy w konsoli zarządzania otworzyć konfigurację maszyny, przejść do opcji dysków i odłączyć obraz dysku od kontrolera SATA, a następnie podłączyć go jako pierwsze urządzenie kontrolera IDE. Procedurę tę ilustrują poniższe rysunki.

7

8

Jeżeli korekta ta nie zostanie dokonana, system gościa zatrzyma się we wstępnej fazie uruchamiania z komunikatem kernel panic.

Powyższe kroki należy wykonać dla wszystkich tworzonych maszyn wirtualnych.

Konfiguracja sieci

W systemach używanych w laboratorium każda z maszyn wirtualnych posiada osiem interfejsów sieciowych. Dwa pierwsze interfejsy są sprzęgnięte z fizycznymi kartami sieciowymi gospodarza, natomiast sześć pozostałych wykorzystuje wirtualne segmenty Ethernet zarządzane przez system wirtualizacji.Nowo utworzona maszyna wirtualna ma domyślnie skonfigurowany pierwszy interfejs sieciowy w trybie NAT. Interfejs ten w systemie gościa nosi nazwę eth0 (kolejne interfejsy to eth1, eth2...). W trybie tym VirtualBox zapewnia poprzez wewnętrzną implementację DHCP automatyczną konfigurację tego interfejsu z adresem z podsieci 10.2.0.0, a także bramę domyślną z translacją adresów NAT. Dzięki temu maszyna wirtualna bez konieczności konfiguracji ma taki sam dostęp do sieci Internet jak gospodarz. W tym trybie jednakże nie można uzyskać komunikacji pomiędzy maszynami wirtualnymi działającymi na różnych gospodarzach.Alternatywnie można sprzęgnąć pierwszy interfejs maszyny wirtualnej z fizycznym interfejsem gospodarza, wówczas jest możliwe komunikowanie się poprzez ten interfejs maszyn wirtualnych działających na różnych gospodarzach (zakładając, że jest połączenie pomiędzy interfejsami fizycznymi tych gospodarzy), natomiast należy samodzielnie zadbać o proprawną konfigurację takiego interfejsu (statycznie w systemie gościa lub dynamicznie z zewnętrznego serwera DHCP). Poniższe rysunki przedstawiają konfigurację interfejsu w obu przypadkach.

9

Bardzo istotne jest zapewnienie spójnego i jednoznacznego adresowania interefejsów w maszynach wirtualnych. Zalecane jest stosowanie następującego schematu adresów MAC dla tych interfejsów:

08002700IIMM080027 jest domyślnym ciągiem stosowanym w VirtualBox i nieumiejętna zmiana tej części może spowodować błędne działanie interfejsu. Oktet oznaczony jako II powinien odpowiadać numerowi interfejsu w systemie gościa (liczone od 0), zaś oktet MM numerowi maszyny wirtualnej. Dla prawidłowego działania systemów gości niezbędne jest prawidłowe ustawienie ostatniego oktetu, ponieważ dokonują one autokonfiguracji bazującej na tej wartości. Zgodnie z zalecanym schematem adres MAC dla pierwszego (eth0) interfejsu pierwszej (ASK1) maszyny wirtualnej powinien wynosić 080027000001, dla drugiego (eth1) interfejsu tej maszyny 080027000101 itp (zaś dla maszyny ASK2 będzie to odpowiednio 080027000002 i 080027000102).Drugi (eth1) interfejs maszyny wirtualnej należy skonfigurować analogicznie jak pierwszy.Ponieważ konsola zarządzania pozwala na konfigurację jedynie czterech interfejsów, należy ją zamknąć i przeprowadzić konfigurację pozostałych sześciu interfejsów wykorzystując polecenie VBoxManage. Poniższa sekwencja poleceń pozwala na prawidłową konfigurację tych interfejsów dla maszyny ASK1:

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic3 intnet --nictype3 Am79C973 --cableconnected3 on --intnet3 inet1 --macaddress3 "080027000201"

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic4 intnet --nictype4 Am79C973 --cableconnected4 on --intnet4 inet2 --macaddress4 "080027000301"

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic5 intnet --nictype5 Am79C973

10

--cableconnected5 on --intnet5 inet3 --macaddress5 "080027000401"

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic6 intnet --nictype6 Am79C973 --cableconnected6 on --intnet6 inet4 --macaddress6 "080027000501"

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic7 intnet --nictype7 Am79C973 --cableconnected7 on --intnet7 inet5 --macaddress7 "080027000601"

$VBOXMANAGE modifyvm ASK01 --nic8 intnet --nictype8 Am79C973 --cableconnected8 on --intnet8 inet6 --macaddress8 "080027000701"Powyższe czynności należy wykonać dla wszystkich tworzonych maszyn wirtualnych, pamiętając o stosownej zmianie ostatniego oktetu adresu MAC.

Konfiguracja katalogu współdzielonego

Mechanizm współdzielenia katalogu zapewnia łatwą możliwość wymiany plików pomiędzy systemem gospodarza a systemami gości. W laboratorium współdzielony katalog jest już zdefiniowany, należy tylko dokonać odpowiedniej konfiguracji maszyn wirtualnych. Sposób konfiguracji zaprezentowany jest na poniższych rysunkach:

11

Nazwa katalogu MUSI być ustawiona na “DokumentyHost”, natomiast jego lokalizacja w systemie gospodarza nie ma znaczenia. W systemie gościa ścieżką katalogu współdzielonego jest /DokumentyHost. ZAWARTOŚĆ KATALOGU WSPÓŁDZIELONEGO JEST ZACHOWYWANA POMIĘDZY URUCHOMIENIAMI MASZYN WIRTUALNYCH, może zatem służyć do trwałego przechowywania przygotowywanej konfiguracji (zobacz też: Automatyczne uruchamianie).

Konfiguracja połączeń szeregowych

Jeżeli dwie maszyny wirtualne mają być połączone łączem szeregowym, należy skonfigurować w nich porty szeregowe. Aby te porty były połączone wirtualnym łączem szeregowym, należy określić dla nich wspólny mechanizm komunikacyjny w systemie gospodarza. Takim mechanizmem w systemie Windows jest nazwany potok (ang. named pipe), zaś w systemie Linux – specjalny plik typu znakowego. Poniższy rysunek przedstawia konfigurację dla systemu gospodarza Windows; definicja dotyczy portu COM1 (w systemie gościa identyfikowany jako /dev/ttyS0) i używa potoku o nazwie com1:

12

W przypadku systemu gospodarza Linux w miejsce potoku należy podać ścieżkę pliku, np. /tmp/com1.Bardzo istotne jest właściwe użycie opcji “Stwórz łącze nazwane”. Biorąc pod uwagę parę maszyn łączonych wirtualnym łączem szeregowym, opcja ta powinna być aktywna tylko w jednej z tych maszyn, i ta maszyna musi być uruchamiana w pierwszej kolejności, ponieważ jest ona odpowiedzialna za utworzenie stosownego potoku/pliku. Druga maszyna korzystająca z tego łącza wirtualnego musi mieć nieaktywną opcję “Stwórz łącze nazwane” i być uruchamiana w drugiej kolejności. Zasada ta wyznacza zalecaną kolejność uruchamiania maszyn wirtualnych w laboratorium (od ASK1 do ASK6).Alternatywnie można sprzęgnąć port szeregowy maszyny wirtualnej z fizycznym portem szeregowym gospodarza.

Podstawy obsługi systemu CentOSW rozdziale tym zawarto podstawowe informacje dotyczące posługiwania się systemami działającymi na maszynach wirtualnych w laboratorium ASK.

Logowanie, wylogowanie, konto administratora

Do systemu gościa należy logować się używając konta o nazwie ask (podanie hasła nie jest konieczne). Dostępnych jest siedem terminali przełączanych kombinacjami klawiszy od PRAWY_CTRL+F1 do PRAWY_CTRL+F7. Sześć pierwszych to terminale tekstowe, natomiast domyślny terminal o numerze 7 to terminal graficzny, po zalogowaniu się uruchamia się tu środowisko graficzne Gnome. W środowisku graficznym można uruchomić program pseudoterminala tekstowego (najłatwiejszy sposób: kliknąć prawym przyciskiem na pulpit i z menu wybrać “Otwórz terminal”), którego istotną zaletą jest możliwość otwarcia dużej ilości niezależnych sesji (kombinacja klawiszy CTRL+SHIFT+T).

13

Alternatywnie można skorzystać z sześciu wcześniej wspomnianych terminali tekstowych. Zakończenie sesji w terminalu tekstowym następuje po wydaniu polecenia exit bądź logout.Większość czynności niezbędnych do wykonania zadań laboratoryjnych wymaga pracy z uprawnieniami administratora (konta root). Użytkownik ask jest autoryzowany do otwarcia sesji użytkownika root bez podawania hasła, wystarczy użyć polecenia su - .UWAGA: Jeżeli otwierając sesję użytkownika root użyje się polecenia su (bez odstępu i kreski), sesja zostanie otwarta, lecz ścieżka przeszukiwania nie będzie na nowo ustawiona. W konsekwencji dla części poleceń trzeba będzie używać pełnej ścieżki polecenia (np. zamiast polecenia ip trzeba będzie wydać polecenie /sbin/ip).Polecenie poweroff powoduje zamknięcie systemu gościa I JEDNOCZEŚNIE zamknięcie maszyny wirtualnej.Polecenie reboot powoduje ponowne uruchomienie systemu gościa I NIE POWODUJE zamknięcia maszyny wirtualnej.

Nawigacja po plikach i katalogach

Do nawigowania po katalogach, przeglądania i edycji plików wygodnie jest posłużyć się programem mc. Jest to funkcjonalny odpowiednik programu Norton Commander i jego pochodnych takich jak Total Commander czy Free Commander.

Instalacja oprogramowania

Wygodnym narzędziem służącym do zarządzania oprogramowaniem w dystrybucjach RedHat/CentOS/Fedora jest yum.Aby wyszukać wśród standardowych repozytoriów oprogramowania pakiet oprogramowania po słowie kluczowym zawartym w jego opisie, należy użyć polecenia yum search, np.:# yum search tunnel...httptunnel.i686 : Tunnels a data stream in HTTP requestsproxytunnel.i686 : Tool to tunnel a connection through an standard HTTP(S) proxy...vpnc.i686 : IPSec VPN client compatible with Cisco equipmentPoniższy wariant polecenia przeszukuje także dodatkowe repozytorium oprogramowania RPMForge:# yum --enablerepo rpmforge search tunnelAby zainstalować wyszukany pakiet, należy użyć polecenia yum install, np.:# yum install ttcp# yum --enablerepo rpmforge install hpingAby zainstalować pakiet RPM pobrany już do systemu, należy użyć polecenia yum localinstall, np.:# yum localinstall /tmp/snort-2.8.3.2-1.RH5.i386.rpm

Uzyskiwanie pomocy

Podstawowym źródłem informacji jest podręcznik systemowy man. Zawiera on instrukcje korzystania zarówno z poleceń, jak i plików konfiguracyjnych:# man iptables# man snmp.confNiektóre polecenia są dokładniej opisane w podręczniku info, np.:

14

# info coreutilsObszerna dokumentacja w postaci plików tekstowych znajduje się w katalogu /usr/share/doc.

Automatyczne uruchamianie

Systemy wirtualne w laboratorium ASK są wyposażone w ułatwienie polegające na tym, że jeżeli w katalogu współdzielonym znajduje się plik o nazwie autorun-ASK-MM.sh, gdzie MM jest ostatnim oktetem adresu MAC interfejsu eth0 maszyny wirtualnej, to plik ten zostanie automatycznie uruchomiony podczas startu tej maszyny. Jeżeli adresy MAC są nadane zgodnie z przyjetą konwencją, to numer MM jest po prostu dwucyfrowym numerem maszyny, a zatem plik autorun-ASK-01.sh zostanie automatycznie uruchomiony przy starcie maszyny ASK1. W plikach tych warto umieszczać przede wszystkim sekwencje poleceń, które mogą być wielokrotnie wykorzystane, a ich wprowadzanie jest uciążliwe (np. ustawianie adresów interfejsów, tras rutingu itp).

15