“A sociedade que esquece o seu pasado non ten futuro”.

Isaac Díaz Pardo

1920

Fillo de Camilo Díaz Baliño e Antonia Pardo Méndez.

Nace en Santiago de Compostela na chamada Casa da Tumbona.

Frecuenta esta casa o pleno da intelectualidade, a política e da arte da Galiza daquel tempo.No 1936 o seu pai foi asasinado e el mesmo terá que agocharse durante uns meses.

Estuda Bacharelato e logo ingresa na escola de Belas Artes de San Fernando en Madrid.

Exilio voluntario• Traballa como peón nun taller

de pintura industrial.

• Comeza a realizar os primeiros ensaios de retrato pintado.

• Despois dalguha exposición o seu nome comeza a soar a nivel nacional.

• Casa con Carme Arias Montero.

• No ano 1948 cesa a súa actividade como pintor.

• Dicía que el non podía pretender ser pintor existindo un Veláquez ou un Seoane… e non podía seguir pintando aos gañadores da Galicia dunha posguerra da que el era perdedor.

• O seu labor era loitar pola cultura galega e iso, daquela, había que facelo fóra de Galicia.

• Marcha á Arxentina no 1955

María Pita

Xentes que ollan

Xente alporizada

Bautizo

Laxeiro - Díaz Pardo – Seoane Arxentina

Arxentina

• Creará unha fábrica de cerámica en Magdalena, perto de Bos Aires, compaxinando a súa atención e compromiso coa fundada no 1949 en O Castro da Coruña.

• Rafael Dieste, Arturo Cuadrado, Lorenzo Varela, Antonio Baltar, Laxeiro, Luís Seoane e moitos outros exiliados emprenderán na década dos 50 en Bos Aires múltiples e diversas actividades culturais e sociais nas que Díaz Pardo terá presencia imprescindible.

Díaz Pardo – SeoaneGalicia

• 1963: Laboratorio de Formas de Galicia Ediciós do Castro• 1966: “Ruedo Ibérico” “Galicia Hoy” (publicadas con seudónimo e perseguidas no interior do

Estado español)

1968 A volta a Galicia

Sargadelos: antes e despois.

Memorias dun neno labrego

1970

Museo de Arte Contemporánea Carlos Maside

Seminario de Sargadelos

“Pertenceu a esa caste humana dos imprescindibles”(Alonso Montero)

“Estivo comprometido coa cultura galega durante 80 anos”( Neira Vilas)

“É a cultura universal a que hoxe está de loito”(Alonso Montero)

Deixa coa súa morte grandes emblemas culturais “que perdurarán se somos capaces de ser humildes”(Neira Vilas)

“Despedimos ao gran mariñeiro de Galicia, hoxe quedámonos orfos de

patrón”(Alonso Montero)

”Non te podes dar por vencido nin cando estás vencido”( Isaac Díaz Pardo)

Que a túa lembranza e o teu exemplo faga florecer en Galicia”…mil primaveras máis.”