جانشین خدا از آثار منتشر نشده استاد علی اکبر خانجانی

١

جانشین خدا

*****

Instead of God

علی اکبرخانجانی استاد

٢

بسم اهللا الرحمن الرحیم

جانشین خدا : عنوان کتاب

علی اکبر خانجانی استاد: مؤلف

ه.ش1376 :تاریخ تألیف

138 تعداد صفحه:

٣

د القهّار اهللا الواحِ سمِبِ

* ای فرزند آدم و حوا !

س�تی نق�د اینک باز ھ�م نیس�تی. ول�ی ھس�تی از دس�ت رفت�ھ ات را چ�ون ھ نبودی و بعد بودی و تو از نخست خود پنداشتھ ای و حسرت، تمام ھستی ات شده است. تو حسرتی: حسرت ِ ھستی . تو حسرت ھستی.

ای فرزند آدم وحوا ! *

ی ض�ی م�ی ش�وی ول�سالمت توست و س�المت ت�و محب�ت اس�ت و در محب�ت را نان تو زندگی تو نان توست وزی از درد با ھا بازی می کنی ودبازی انداختھ است و با در و مرگ ونیستی و خیانت، تو را بھ ورطھ عذاب

ا پن�اه م�ی ھدر بازی بر عذابت می افزائی و از فرط عذاب بھ موسیقی و مخدر و بیمھ و حکومت و می کنی آوری و در این پناھگاھھا آرزوی مرگ می کنی.

دم وحوا! ای فرزند آ *

ری ک�ھ تو از ھمھ سنت ھایت فقط بھ سنت بنی اسرائیل گرویده ای پ�س مجب�وری ک�ھ خ�ود را بکش�ی ومجب�وو ج�ز ت�غوش باش�ی ول�ی نمی�ری. آنی ومجبوری کھ بامرگ ھمیبخود خیانت کنی و مجبوری کھ جز خیانت نب

رد.مرگ نجاتی نداری وجز از مرگ نمی ھراسی. تو مرده ای ھستی کھ آرزوی مرگ دا

ای فرزند آدم و حوا! *

ی�را ب�ھ زمن بیش از ھر زمانی بتو نزدیکترم وتو بیش از ھر زمانی از م�ن م�ی گری�زی و دورت�ر م�ی ش�وی ز درب�دریمنی کھ از تو بھ تو نزدیکت�رم، خیان�ت ک�رده ای و راھ�ی ج�ز ف�رار از خویش�تن ن�داری و راھ�ی ج�

ی م�ی ی�ابیاز پشھ ای ملعون ت�ری و خ�ود را م�دفوعنداری و راھی جز دریوزه گی و لعنت نداری. بنگر کھ کھ از تو جدا نمی شود.

و حوا ! ای فرزند آدم *

ی و در امی پرس�تآیا جز پول برای وجود خود معنائی می یابی؟ تو کمتر از کاغذ پاره ای ھستی زیرا تو او ردر دس�تت ورا عذاب میدھ�د ھمھ جا جستجو می کنی و او از تو می گریزد و آنگاه کھ بدستش می آوری تو

می سوزد و تو را می سوزاند .

٤


ای؟ روح ی ؟ صفا و وفای مرا چ�ھ ک�ردهه ارحمت مرا چھ کرده ای؟ عّزت و کرامت مرا چھ کرد مت والس ی ا روغگ�و.دمرا چھ کرده ای؟ نور م�را چ�ھ ک�رده ای؟ ای بیم�ار بخی�ل. ای گ�دای ران�ده ش�ده. ای خیانتک�ار

ھ چ�ھ پس چ�را س�خن نم�ی گ�وئی ت�ا بش�نوم و ب�ھ گوش�ت برس�انم ت�ا بش�نوی ک�تاریک مرده جان. ای احمق ! دانی.ه ای؟ چنین نیست. دروغ گوئی و میکرده ای. نکند بی گناھی؟ نکند نمی دانی کھ چھ کرد

حوا ! م ودای فرزند آ *

ز ھ ب�روی اک�زت را پایانی نیست. بھرج�ا از چین می گریزی بھ روم و از روم می گریزی بھ زنگ و این گریت ر دی�ر اس�من گریزی نداری. پس بمان و با من سخن بگو تا دیر نشده است. ھر چند کھ اینک بس�یار بس�یارا حظھ ک�ھ م�ولی برای تو و نھ برای من. تو ھمواره دیری. پس بھ زودی من امیدوار باش و بترس از آن ل

رآورده ب��را در آن روز آرزوی��ت ی ن��ابودی جاودان��ھ نم��ائی . زی��آرزو ببین��ی و دیگ��ر از م��ن م��أیوس ش��وی و شود و جاودانھ در آتش من سقوط می کنی.نمی

ای فرزند آدم وحوا! *

ب�ھ فق�ر ی. ت�و راتو را بھ مھر خواندم گریختی. تو را بھ قھر خواندم گریختی. تو را بھ ع�دل خوان�دم گریخت� دم درت خوان�ق�ی. تو را بھ ض�عف خوان�دم گریخت�ی . ت�و را ب�ھ خواندم گریختی. تو را بھ ثروت خواندم گریخت

خوان��دم گریخت��ی . ت��و را ب��ھ س��المت خوان��دم گریخت��ی . ت��و را ب��ھ م��رض خوان��دم گریخت��ی. ت��و را ب��ھ زن��دگیی. ت�و م گریخت�دن�گریختی. تو را بھ مرگ خواندم گریختی. تو را بھ ھستی خواندم گریختی. ت�و را ب�ھ فن�ا خوا

ت دت�و را ب�ھ خ�و گریختی. تو را بھ فرار خواندم گریختی. تو را ب�ھ خ�ود خوان�دم گریخت�ی. را بھ قرار خواندمپس ی نداری.خواندم گریختی. بھ کجا خواھی گریخت آنگاه کھ طومار ھستی را بر پیچم ؟ تو جز من چاره ا

بایست تا مرا بیابی. بایست.


م�ی وئی ک�ھ نگ�نگاه کھ می دانی ریا می کنی. آنگ�اه ک�ھ م�ی ت�وانی م�ی آنگاه کھ نمیدانی راست می گوئی و آاه ک�ھ ن�ی و آنگ�ک�ھ ع�المی خ�ود را ب�ھ دی�وانگی میز هدانم و آنگاه کھ می دانی می گوئی کھ نمی ت�وانم. آنگ�ا

ظ�اھر ترنجوری دیوانھ ای خود راعالم می خوانی. آنگاه کھ آسوده ای تظاھر بھ ناراحتی می کنی وآنگاه کھائی. ن رامی نم�سالمت می نمائی. آنگاه کھ غنی ھستی گدائی می کنی و آنگاه کھ گدا شدی ادای ثروتمندابھ

آیا تو ھرگز نمی خواھی خودت باشی؟

٥


ک�ھ آنچ�ھ را آنچھ را کھ ھستی نمی یابی و آنچھ را کھ نیستی می جوئی. آنچھ را ک�ھ داری درک نم�ی کن�ی و قداس�ت م�ی ک�ھ نم�ی ت�وانی خوان�د ھ می سازی. آنچھ را ک�ھ میخ�وانی ب�اور نم�ی کن�ی و آنچ�ھ رانداری افسان

ون�داری بخشی. آنرا کھ می بینی نمی خواھی و آنچھ را کھ نمی بین�ی م�ی پرس�تی. دوس�تت را دش�من م�ی پواھی ؟ یخ�. آیا می توانی بگوئی ک�ھ چ�ھ ھس�تی ؟ آی�ا م�ی ت�وانی بگ�وئی ک�ھ چ�ھ م ایدشمن خود را دریوزه

ھرگز نمی توانی . ھرگز! زیرا گم شده ای.


نی. نم�ی ت�وا بازی و نمایش میل بھ فراموشی خود کرده ای ! بدان ک�ھ ب�ی خ�ود ک�رده ای. ت�و تو در برھوتِ تو نمی توانی . تو نمی توانی . ھرگز !


و ت�ت�وانی. ودی خودکرده ای ! ب�دان ک�ھ بیخ�ود ک�رده ای . ت�و نم�یتو در بر ھوت مخدر و مسکن میل بھ ناب نمیتوانی. تو نمی توانی . ھرگز!


ھ�ای حتی عذابتو در برھوت ماشین و کامپیوتر گمان آسایش کرده ای ! بدان کھ بیخود کرده ای. تو درنارای�ر م�ن، غم�ی ب�ری. ت�و ھرگ�ز نم�ی ت�وانی ک�ھ در نو بھ نو فرو می روی و حتی خی�ال آس�ایش را ھ�م از ی�اد

آسوده شوی.

ای فرزند آدم وحوا ! *

ھ مقل�د تو درھنرھا میل بھ خلق خویش کرده ای. اگر چنین است پس چ�را خ�ود را م�ی فروش�ی. پ�س ب�دان ک�لک��ھ در حماق��ت خ��ود نی��ز ب��س ریاک��اری در ریاک��اری ات ن��ابود م��ی ش��وی ن��ھ ب��ھ ی��ک ب��اره ب احم��ق ھس��تی و

ھ.جاودان

ای فرزند آدم و حوا ! *

وس�ت تاز حرص خود بھ قحطی افتادی و این قحط�ی دوزخ تو ھیچ کم نداشتی. از جھل خود حریص شدی و رھانم.تورم توست و گرسنگی بی پایان توست. پس بھ جھل خویش اعتراف کن تا از دوزخت ب و گرانی و

٦


ن ھ گ�ردن م�ب�سازی و خود را بھ تجاھ�ل میزن�ی و ھم�ھ اعمال�ت را برئھ میھی تز ھر گناا د راومیشنوم کھ خا ت�و را ت�گ�وئی پ�س دیگ�ر دم از خ�ود م�زن ھای�ت را از م�ن می�دانی. اگ�ر راس�ت میزی و ھمھ عاقبت می اندا

.مببخش


ھم�ھ م�ی کن�ی و ب�ا آیا عذاب من و آتش من، تو را خوشتر می آید از رحمت و لط�ف م�ن؟ پ�س چ�را فحاش�ی جدال می کنی و ھمھ را خصم می خوانی ؟


یخ�وانی چگونھ است کھ بھ آتشم تسلیم می شوی و بھ نورم پشت می کنی؟ چگونھ است ک�ھ در آت�ش، م�را منک�ر م�ی و در نورم، خ�ود رام�ی س�تائی . آی�ا س�زاوار آت�ش نیس�تی؟ اگ�ر س�زاوار ن�وری پ�س چ�را ن�ورم را م

وی و صاحبان نور مرا عداوت می کنی و حال آنکھ صاحبان آتش را دوست میداری.ش


ز ب�ی اوغ�رورت آیا بی بھاتر از خود در عالم ارض یافتھ ای ؟ پس چرا اینقدر بھانھ می گی�ری. اینھم�ھ کب�ر ھان�ھ نم�یم�ی ب�ودی و ھرگ�ز بارزشی توست. اگر تو را در نزد خویشتن قدری و بھائی بودی ھرگز متکبر ن

گرفتی.


رده ا از ی�اد ب�راینک تو خودت ھم دیگ�ر خ�ود اسند وننش اینھمھ اسمھای مستعار بر خود نھاده ای تا تو را ردد گ�و معل�وم ای کھ چھ بوده ای. اسمھایت را از خود پاک کن تا مسمایّت آشکار شود تا اسم صفت تو بر ت

را بدانی. و نام خود


و یھ��ود و مج��وسریاک��اری پ��س ک��افری و فرق��ی نم��ی کن��د خ��ود را مس��لمان بن��امی ی��ا ت��و اگ��ر دروغگ��و وتو اگر رنجوری پس اھل دوزخی . و فرقی نمی کند ک�ھ خ�ود را م�ؤمن بن�امی و ی�ا ع�ارف و زاھ�د و نصاری.

فرقی نمی کند کھ ب�ا س�وادی ی�ا ب�ی س�واد، اھ�ل کت�ابی ی�ا عالم . تو اگر بر دانائی خود ناتوانی پس جاھلی. و. تو اگر ھراسانی پس گدائی. و فرقی نمیکند کھ چھ مقدار ثروت اندوخت�ھ تقوااھل حساب، اھل علمی یا اھل

اطالع�ات کس�ب ک�رده باش�ی. چقدر اخب�ار و کند کھ باشی. تو اگر محتاج مردمی پس دیوانھ ای. و فرقی نمیومتی پس ستمگری. و فرقی نمیکند کھ کسی را بھ ناحق کشتھ باشی یانھ. تو اگر شکوه تو اگر دریوزه حک

٧

جنگی و فرقی نمی کند کھ روزی چن�د رکع�ت نم�از بخ�وانی ی�ا اص�الً نخ�وانی. ت�و اگ�ر از گری پس با من در من میخواھی و چاپلوسی غیر را میکنی پس منافقی و فرقی نمی کند کھ دین پدرت چھ باشد.

رزند آدم و حوا !ای ف *

ا الت�ین وب�ان و ن�امی بخ�وانی : ب�ھ عرب�ی ی�ا عجم�ی و ی�ا عب�ری ی�زک�ھ م�را ب�ھ چ�ھ دبرای من فرقی نمی کن م�ن م�ی خ�واھم زبان دیگری. مرا هللا بخوانی ی�ا یھ�وه بن�امی ی�ا کریش�نا و ی�ا اھ�ورمزدا. سانسکریت ویا ھر

می بخ�وانیبخوانی ک�ھ بیش�تر م�ی فھم�ی و ھنگ�امرا بھ نامی بخوانی کھ بیشتر دوست می داری و بھ زبانی چ ش�وخی وکھ مشتاقم باشی و بھ گونھ ای بخوانی کھ جز مرا منظور نداش�تھ باش�ی و چن�ان بخ�وانی ک�ھ ھ�ی

بھ وقت عطش.» آب«سھوی در آن نباشد بھ مانند خواندن کلمھ


ش�ما بر بر صدق. مابقی دین ھ�ا از م�ن نیس�ت وبسوی من یک دین بیشتر نیست و آن دین صدق است و صر ری�ا ومک� خود از ن�زد خ�ود جع�ل ک�رده ای�د ت�ا ب�ا م�ن ب�ھ س�تیزه برخیزی�د. ھ�ر دین�ی ک�ھ ش�ما را ب�ھ دروغ و

وامیدارد از من نیست.


ایت و ش�کدین من راه سالمت وسعادت و عّزت و رض�ای توس�ت. ھ�ر دین�ی ک�ھ ت�و را ب�ھ رنج�وری وخفّ�ت کشاند از من نیست.


م وزی می�دھرتو را می آفرینم بی ھیچ سبب و منّتی. بھ تو حیات می بخشم بی ھیچ واسطھ و زحمت�ی. بت�و ب�ھ عمالت راا بی ھیچ معاملھ و علتی. و تو را می میرانم بی ھیچ منطق و نسبتی. و تو کل حیات وھستی و

ی تا م�را زحمت و علت و نسبت و معاملت بستھ ای و از خود سلب مسئولیت نموده اھزاران زنجیر سبب و ر س�تم ک�ھ دنپرستی ؟! تو جز پرستش من چاره ای نداری. در زنجیرھا نیز مرا می پرستی. ولی من می خوا

نی نکنی. پس مکن !اای و می تو ردهکآزادی و بی سبب مرا بپرستی. تو خود بخودت ستم


احب ص�توانس�تی بھ تو اختیار دادم تا صاحب اختیار من باشی. ولی تو ابا نم�ودی و ب�ا ای�ن حماق�ت ب�ود ک�ھ ن اختیار خویش شوی. و دیوانھ شدی و کافر شدی و بھ اسارت افتادی.

٨


ت�ا گف�ت. پ�س خ�اموش ش�ومن با تو با خموشی سخن می گویم پس تو نیز با من جز خموشی س�خن نت�وانی دان ج�ز صدائیم و یکی ھس�تیم. پ�س ب� صدایم را بشنوی وببینی کھ صدای من ، صدای توست و من و تو ھم

خن م�ی با من سخن نمی گوئی و جز من مخاطبی نداری و جز از من پاسخی نمی شنوی. پس این منم کھ س� شنونده را دریابی ؟!گویم نھ تو. آیا بھتر نیست کھ خموش بمانی تا یگانگی گوینده و


؟ ش�ویوان�ھ نمیابان نم�ی گ�ذاری و دیچرا از درد نافھمی خویش بھ فغان نمی آئی و نعره نمیزنی و سر بھ بیم��ان درد ھم��ن ت��و را فق��ط ب��رای ای��ن درد آفری��ده ام . ای��ن درد جانش��ین ت��و ب��ر ج��ای م��ن اس��ت. درد ن��افھمی

باور کن کھ عین منی تا رستگار شوی. فھمیدن است کھ باور نمی شود.


نم ک�ھ بت�وم�میکنم. وقتی کھ بمن کافر می ش�وی ای�ن وقتی کھ از من شکوه میکنی این منم کھ از تو شکوهیکن�ی ای�ن میگوئی این منم ک�ھ بت�ودروغ میگ�ویم. وقت�ی ک�ھ م�را ش�کر مدروغ کافر می شوم . وقتی کھ بمن

ب ن چی�زی طل�شکر میکنم وقتی کھ مرا میخوانی این م�نم ک�ھ ت�و را میخ�وانم و وقت�ی ک�ھ از م� منم کھ تو راو را میکن��ی ای��ن م��نم ک��ھ از ت��و طل��ب میک��نم. ت��و مش��کلی ج��ز م��ن ن��داری و م��ن ھم��ھ مش��کالت و نیازھ��ای ت��

ھ ات رابرآورده ام تا تو مش�کل م�را در خ�ودت دری�ابی و ج�ز ای�ن ک�اری ن�داری. ول�ی افس�وس ک�ھ ت�و وظیف�ز امی ش�دی. فراموش کرده ای و بھرکاری مشغولی اال بھ کاری کھ برای اینکار خلق شده ای و گرنھ خلق ن

المی و ع�این روست کھ تو با این فراموشی قادر بھ حل ھیچ مشکلی از خودت نیس�تی و ع�اجزترین مخل�وق بیھوده ترین موجود گشتھ ای. افسوس.


رزن�د ند و ت�و فمادرت ھم بھ پدرت خیانت کرد و آندو دشمن آشتی ناپذیری شد ا فریب داد وپدرت، مادر تو رآش��تی ای��ن ع��داوتی . نیم��ی از وج��ودت پ��در اس��ت و نیم��ی دیگ��ر ھ��م م��ادر اس��ت و ای��ن دو نیم��ھ در ع��داوتی

ت را ایم�ھ دو ن ن�ابود ش�ده ب�ودی. پ�س ھ�ر وواصل نبودم ت ناپذیرند. اگر نبود کھ من در میان این دو حائل و بمن آر تا یگانھ و در صلح شوی.


من دینم را بر تو چنان آسان گرفتم کھ بین من وتو فقط یکی باشد و این یکی ھم�ان دی�ن و راه م�ن اس�ت ت�ا تو. از من تا تو ھم یا من است یا تو. یا من باش و یا خودت. چون ھرگز نمی ت�وانی خ�ودت باش�ی پ�س م�را

اب کن . زیرا توام.انتخ

٩


ی منی، بنگاه کھ آتو یا منی یا با منی و یا بی من. آنگاه کھ منی، عدوی منی. آنگاه کھ بامنی دوست منی و جمال منی.


نک�ر م�ی ما آنگاه کھ با تو بی واسطھ سخن می گویم تو پنداری کھ این خودی ک�ھ س�خن م�ی گ�وئی و ل�ذا م�ری. ای�ن شوی. پس با دوستان من بنش�ین و س�خن آن�ان را ب�ھ ج�ان دل گ�وش ده ت�ا م�را دری�ابی و تص�دیق کن�

آن کفر. ایمان است و


وم�ی ی�ابی آنچھ را کھ در خیالت خدا میخوانی نابودی توست پ�س چن�ین خ�دائی را مخ�وان ک�ھ ج�ز ناک�امی ن س ر است. پ�کافر چنین خدائی ھستی. خدائی کھ وجود ندارد البتھ مستوجب انکا ھیچ پاسخی نمی شنوی. تو

میخوانی و می پرستی کھ منکری. تو کسی را


ر م��ن ھ�ر چی�زی را آفری�دم ک�ھ مل�ک ت�و باش�د ول�ی ت�و را آفری�دم ک�ھ مل�ک م�ن باش�ی. پ�س خ�ودت را ب�ھ غی� اختصاص مده کھ خیانت می شوی.

د آدم و حوا !ای فرزن *

ھ بپرس�ت ک� نی کسی را بپرستی کھ نھ می شناسی و نھ می بینی. تو بھترین مخلوقات م�رااتو چگونھ می تووقات من می شناسی و می بینی و در این پرستش است کھ مرا خواھی دید و خواھی شناخت. و بھترین مخل

را ج�ز یازند. م�نایند و آنھا از ھمھ بی کسانی ھستند کھ بھ فقر عشق می ورزند و ھمھ ثروتمندان محتاج آنھ از وجود این عاشقان فقر نخواھید شناخت و نخواھید دید.


ن ت�و را م�آیا تو خ�ود را آفری�ده ای ک�ھ پن�داری ک�ھ ن�ان خ�ود را م�ی دھ�ی و ج�ان خ�ود را حراس�ت میکن�ی؟! ون ر اس�ت. چ�و جانت با من اس�ت و ک�ار ت�و دیگ� ائی . کار نانمنیافریدم کھ ھستی ات را خرج نان وجانت ن

تو توست. کار جانت بھ ھزاران عذاب افتاده ای و این عذاب پندار غلط ای در نان و کارت را فراموش کرده اینست کھ در خود مرا بیابی و بس. و مابقی بیھوده گی توست و عذاب تو .

١٠


نیس�ت نشناسی . و مکری نیست تو را جز مک�ر ف�رار از خ�ود. و س�تمی –جھلی نیست تو را جز جھل خود یم�ودت ب�از خ�تو را جز خیانت کسانی کھ بھ آنھا دل بستھ ای. و عذابی نیست تو را جز آنکھ تو را بس�وی

گرداند . تو از خود گریزی نداری . آیا داری؟ ھرگز!


ارچ�ون ت�و و با من از خودت. پس ببین کھ چھ خود خ�واه و ناسپاس�ی. ومن با تو از تو سخن می گویم و تاز بپ�رس ن�ھ کامل و بی نیاز آفریده ام پس تو در رابطھ با من از خ�ودت ب�ی نی�ازی. پ�س ب�ا م�ن فق�ط از م�نی م�ی نی�ازی ب�خودت، تا بی نی�ازی ات را دری�ابی. م�ن از ت�و ب�ی نی�ازم و ت�و نی�ز از م�ن ب�ی نی�ازی. در ای�ن

مرا درک کنی و نھ جای دیگر. توانی


من، تو را دوست می خواھم و تو مرا ارباب می خواھی. پس ھرگز مرا نخواھی یافت.


شتن کھ در ھمھ حال راضی ھستی. پس چرا بھ دروغ گالیھ میکنی ای منکر؟!یبنگر بخو

را وئی ت�ا م�تو تظاھر بھ شکوه می کنی و دروغ می گ�وئی. دروغ میگ� این منم کھ در تو راضی ام حال آنکھای�ت ھاز تھم�ت از تو بسیار می گذرم ولی بھ ناگاه تو را ب�ھ یک�ی انکار کنی. تو بمن تھمت میزنی و من ھم

ا ب�اور رم کھ ت�و ھ راست میگوئی. و این منکمبتال می کنم و آنگاه کھ دیگر کسی تو را باور نمی کند درحالی ی کنم پس با من سخن بگو تا باورم کنی.نم


ا مانھا م�ربا مردم بی ریا و راس�تگو ب�اش ت�ا م�ن از می�ان مردم�ان ب�ر ت�و آش�کار ش�وم. ھ�زاران س�ال در آس�بی و وی و بی�انوعانت بخوان تا بش�نمخواندی و نیافتی و کافر گشتی. اینک مرا بر زمین بجوی و از میان ھ

ببینی.


ن ت�و م�ی ش�وی و چ�و تچون تو را بھ سختی می گیرم آسان می شوی و چون تو را بھ آسانی می گیرم سخ را بھ میانھ عدل آورم نابود می شوی.

١١


نھ�ا جن�گھمھ خواھران و برادرانت بر روی زمین جانشین من ھستند پس تو دشمنی نداری و جنگ تو ب�ا آ ھ�ر ان ک�ھتو با من است و جنگ تو با من ھم جنگ تو با خودت می باشد زیرا تو ھم جانشین من�ی. پ�س ب�د

عداوتی بر جھل است و سنت جھل در عداوت است.


م بلکھ توئی.، این من نیست» تو«، این تو نیستی بلکھ منم. و وقتی کھ می گوئی » من«وقتی کھ می گوئی اندیشھ را رھا کن تا یکی باشی. سخن وپس


م�ن ب�ھ ی�اد بدان کھ ھمسر تو نزدیکترین حدّ من بھ تو است پس در نزدیکی با او بیش از ھر ج�ای دیگ�ری،یرترین ب��اش و از م��ن بت��رس . اینس��ت ک��ھ فریبک��اری ت��و ب��ا ھمس��رت زیانب��ارترین فریبھاس��ت و جب��ران ناپ��ذ

ضررھاست.

فرزند آدم و حوا !ای *

ه اص�ره ک�رددر ھمھ حال بمن امیدوار باش مخصوصاً در دورانیکھ یأس و ناتوانی ھا ت�و را از ھم�ھ س�و محا م�ن زم�انی ب� است. این منم کھ تو را محاصره کرده ام و بیش از ھر زمانی با توام. پس تو ھم بیش از ھ�ر

باش.


ن�دگی و و درمامی آیم تا بشناسی . بیماری تو و خفت و خواری ت� ھراختی از در قچون مرا از رحمتھایم نشن ز در لط�فس م�را ب�اور ک�ن ت�ا او زاری تو و بیکسی و بی یاری تو و فق�ارت و بیع�اری ت�و جملگ�ی م�نم. پ�

اشی.با بیھوده تدیوانھ شوی. تو را بیھوده نیافریده ام . ورنھ تو را بخودت وا می گذارم تا مسخره وآیم


ز ح�ال چ علت�ی ابدان کھ رابطھ تو با من در رابطھ تو با سائر انسانھاست کھ شکل و معنا می پذیرد. پس ھ�یی�ن او در مرکزی�ت و وضع خود جستجو مکن مگر در نیت و ماھی�ت و چگ�ونگی رابط�ھ خ�ودت ب�ا دیگ�ران.

ت با دیگران.تو اساصلھ امر، عزیزانت قرار دارند. فاصلھ من با تو ھمان ف

١٢


نت�ی دمت ب�ا ماگر خدمت بی منتی نمی توانی کرد مکن کھ اجر آن خدمت ناکرده ات را میدھم ولی از باب�ت خ� کھ میکنی جز عذاب نمی یابی.


رگذری. ز آنھا داھا بی نیاز شوی و خویشان تو خصم تواند مگر آنکھ دیگر آنھا را از آن خود ندانی و از آن و غریبھ ھا دوست تو ھستند مگر آنکھ بھ آنھا نیازمند شوی و انتظاری بیابی.


ت و تو ھرگز خود را با کسی قیاس مکن و ھرگز ھم کسی را با کسی قیاس مکن کھ قیاس مذھب شیطان اس ی افکند.درعذاب مو طان می کشاند یرا بھ پیروی از ش


ول مک�ن ھرگز بازی مکن و اوقات خود را بھ سھو مگذران و خود را بھ چیزی کھ شبیھ واقعیت اس�ت مش�غن�ی و وش�ش م�ی کو اندیشھ ات را بھ مسائلی کھ احتمالی اند مبتال مساز کھ از حق خود باز می مانی و فرام

این خسارتی جبران ناپذیر و ھولناک است.


عیاش�ی ھ�ا ھس�تند و دارو قاتل سالمت توست و بازیھ�ا قات�ل عق�ل ت�و بدان کھ تلویزیون قاتل جھان توست وم ھ�امپیوتر ک�. و قاتل وجدان تواند و دوستان ریاکار قاتل سعادت تو و خمر و افیون قات�ل محب�ت و صفاس�ت

قاتل انسانیت توست.


ل�وق رای خوشبخت بودن بھ ھیچ چیزی جز شناخت خویش محتاج نیستی . زیرا ت�و خوش�بخت ت�رین مختو ب عالمی. بدبختی تو اینست کھ خوشبختی خود را درک نمی کنی.


از نفت و ھر آنچھ کھ از نفت پدید می آید فاصلھ بگیر تا از آتش دوزخ دورتر باشی. و بت�رس از روزی ک�ھ فت خوار شوی کھ اینست عذاب الّنار. و شیطان در تدارک آن است کھ بزودی نفت را در صدھا نوع غ�ذای ن

رنگارنگ بھ بازار آورد.

١٣


بترس از طبیبی کھ ایمان ندارد. او یکی از دربھای جھنم است بر کافران.


کنید. ھ آنھا را مرید شیطان میمرید فرزندان بالغ خود مشوید ک


جان می کنی. دشمنفرزندت را مرید خواستھ ھای خود مکن کھ او را


تا زمانی کھ میل تسلط بر کسی در تو ھست ھیچ راه نجاتی نداری.


ومعیشتی داری گمراھی. تا زمانی کھ کمترین گلھ ای از وضع مادی


تا زمانی کھ ھمسر و فرزندانت را مرید خود میخواھی کافری.


تا زمانی کھ پولت را می شماری احمقی.


مکدّری ، مشرکی. یتا زمانی کھ از دوست مخلص


کھ بھ دشمنان دینت محتاجی، منافقی. تا زمانی

١٤


نی، با خدا در جنگی .اتا زمانی کھ نمازت را با اکراه میخو


تا زمانی کھ بی تلویزیون نمی توانی زیست، دیوانھ ای.


دبختی.تازمانی کھ بی اتوموبیل احساس بدبختی میکنی، ب


تا زمانی کھ بدون فریزر نمی توانی زیست، سقر خواری . یعنی در دوزخی.


تا زمانی کھ سواد و مدرسھ را تنھا راه پیشرفت علمی می دانی در جھل مرکب ساقطی.


. اریھا و گرفتاریھایت نمی بینی از حق بیگانھ ایتا زمانی کھ خود را مستحق کمبودھا و بیم


ه ای.دتا زمانی کھ مؤمن مخلص را دل نداده ای دلمر


شغلت را وسیلھ معیشت خود مپندار کھ رنجور می شوی. بلکھ شغلت را وسیلھ عبادت قرار ده.


ھ تکنولوژی از تو دل می برد از محبت بوئی نبرده ای.تا زمانی ک

١٥


تا زمانی کھ بھ حکومت ھا امیدواری از امید بھ خدا محرومی.


تازمانی کھ حکومت را ظالمتر از ملت می پنداری ،ظالمی.


و فرزندانت می پنداری آنھا را خصم خود بدان. زمانی کھ خود را رزاق ھمسر تا


تا زمانی کھ بھ بانک محتاجی از بنی اسرائیلی.


تا زمانی کھ تحت عنوان دین بھ دیگران زور می گوئی ، بی دینی.


س�ارت را خود بھ جباران رجوع نمودی و بدس�ت خ�ود زنجی�ر اچھ کسی تو را مجبور کرده است؟ تو بھ پای بر گردن نھادی.


ف��ری ک��ھ کب��دان ک��ھ بیماریھای��ت و رس��وائیھایت و پریش��انیھایت جملگ��ی ع��ذابھای م��ن اس��ت ب��ر ت��و از آنھم��ھ رای ب�ت�و از ورزیدی. و خوشی ھایت و سالمتی ات و عزت و نیکبختی ات جملگی امتحانھ�ای م�ن اس�ت ب�ر م�ال باب�ت اع ارتقاء و رشد تو. و عشق ھایت و ایثارگریھایت و بی نیازی ات جملگی اجر من است بر ت�و از

خالصانھ ات.


طل�ب نک�ردی از م�ن چی�زی را ھ�ر چن�د ناخالص�انھ ، مگ�ر آنک�ھ ب�ھ آن چی�ز رس�یدی. و طل�ب نک�ردی از م�ن مگر اینک�ھ ص�فات م�ن ،بسیار برترش رسیدی. و طلب نکردی از من مرا چیزی را خالصانھ ، مگر آنکھ بھ

در تو آشکار شد.

١٦


و ی�ا س�اختیرحمت مرا تبدیل بھ فساد کردی و نعمت مرا تبدیل بھ عداوت نمودی و ش�ریعت م�را تب�دیل ب�ھ ری ھ ت�و س�تمدی. آی�ا ج�ز ت�و کس�ی ب�حقیقت مرا بر علیھ من بکار گرفتی و از ساکنان درک اسفل الس�افلین ش�

روا داشتھ است؟!


ی زار نم�ودآرسوالن مرا جملگی دیوانھ و ابلھ خواندی و دوستان مرا جملگی ساحر نامیدی و عاشقان م�را ت�و ب�از نم�ودم و و بھ قتل رسانیدی با اینحال من ھمواره با تو از در رحمت در آم�دم و ع�دالت را از ت�و دور

ی و بدست خود از خود انتقام کشیدی.دوفزا بر کفر و عداوت

آیا جز تو برای تو دشمنی ھست ؟!


باش. دوستجز تو دشمنی برای تو نیست از خود بگذر


ن�ده ش�دی زنگاه ک�ھ یاد آور آبھ یاد آور آنگاه کھ نبودی. و بھ یاد آور آنگاه کھ بودی ولی مرده بودی. و بھ ن ه ک�ھ ایم�اآور آنگ�اه ک�ھ بی�دار ش�دی ول�ی منک�ر گش�تی. و ب�ھ ی�اد آور آنگ�ا ولی در خ�واب ب�ودی. و ب�ھ ی�اد

آوردی ولی شرک ورزیدی. و بھ یاد آور آنگاه کھ خالص شدی و باز فنا گشتی.


ھ ب�ھ ی�اد نچ�ھ را ک�بر مکن. تو ھرگز نتوانی فراموش نمائی آبھ یاد آور بھ یاد آوردنی ھا را و باور کن و تکوزنده دیوان�ھ م�ی ش�وی. ب�ھ ی�اد آور ھ�ر چن�د ک�ھ تل�خ و س� می آوری. سعی در فراموشی مکن ک�ھ رنج�ور و

اطمین�ان باشد کھ تلخی وسوزندگی اش تو را پاک می کند از جھ�ل ومک�ر وگناھ�ان گذش�تھ ات ، و س�المت وقی ت�رین ش�پذیر کھ بھ یاد آور و از مسّکن ھا بپرھیز و افیون را ھرگز بھ دوستی م را بھ تو باز می گرداند.

ص�ادقانھ دشمن توست. بھ یاد آور بی ھیچ مک�ر و دخ�ل و تص�رفی. ب�ھ ی�اد آور ک�ھ دی�ن ت�و در گ�رو یادھ�ای گم نشوی. است . بھ یاد آور خویشتن را تا

١٧


قیر مکن ان را تحاز دنیاست. ایمان تو ادراک دل تو از عالم غیب است. پس ایم ایمان تو برتر از ادراک توی�اور پ�ائین م کھ تحقیر آدمیان می شوی. ایمان را جھالت مدان کھ بھ جھل مردم مب�تال م�ی ش�وی. ایمان�ت را

بلکھ ادراک خود را باال ببر.


مخواه کھ دو جھان حقی نیست. پس حق خود را از غیر مندر و بدان کھ من، حق توام و جز در من برای ت بھ عذاب می افتی.


پ�س دس�ت و دل ف س�ازد و بت�و ایمن�ی دھ�د.راندکی از بیم تو را بر ط دنابدان کھ جز من در دو عالم نمی تو از بیمھ ھا بدار کھ جز بر بیم تو نمی افزایند.

!ای فرزند آدم و حوا *

یا ببخش وعفو کن و یا بر اساس حق، قصاص نما. در غیر اینصورت تباه می شوی.


ن�ھ ب�ھ بر بیماری ات صبور باش و عجوالنھ بھ طبیب م�رو ت�ا س�المت ی�ابی. ب�ر فق�رت ص�بور ب�اش و عجوالک�ن ت�ا ماز خ�ود دف�اع و دریوزه گی مرو تا سعادت یابی. ب�ر تھم�ت ن�احقی ک�ھ ب�ر ت�و رف�ت نی�ز ص�بور ب�اش

. معرفت یابی. و بر ستمی کھ بر تو میرود نیز صبور باش و بھ عدالت رجوع مکن تاھدایت یابی


امی�ت خ�وداز تم یا مسئول کامل اعمال و سرنوشت خویش باش و آنرا بپ�ذیر و ی�ا بکل�ی خ�ود را ط�الق ده و بگذر. در غیر این دو حالت باطلی.


ت رو گفت�ا من حیات وھستی و عمل و اراده و احساس و اندیشھ تو ھستم. مرا در خوردن و خوابیدن و ک�ارا ش�وه ای ب�ربشناس. مرا از حیات عادی خود خارج مکن کھ در عذاب می افتی و آنگاه نمازت را معامل�ھ و

ب می کنم.اذرا دو صد چندان ع من قرار میدھی و من با این نمازت تو

١٨


ی م�را انرس�یده برای تو شغل و کاری قرار دادم تا باور کنی کھ تو روزی دھنده خود نیستی. تاب�ھ ای�ن ب�اور باور نکرده ای و کافری و لذا رزق را بر خود حرام می سازی و بیمار می شوی.


ا ت�و را ر آنجا بھ خواری و ع�ذاب م�ی افت�ی و منف�ور م�ی ش�وی. زی�ربھ ھر کس و چیزی کھ نیازمند شوی د رانندت.بگویند و نبی نیاز کرده ام و بھ ھمھ مخلوقاتم امر کرده ام تا نیازھایت را بر سرت بشکنند و پاسخ


ناس�ی و ت را نشای نیازی تو را نیافریدم تا محتاج و دریوزه خود کنم بلکھ دوست و جانشین خود نمایم. تا ب باور نکنی مرا نشناختھ و باور نکرده ای.


ل ت�و. پ�سبین شناخت و باورت چیزی جز تکبّرت حائل نیست. پس بدان کھ کبرتو حائل است بین علم و عم کبر تو کانون ناکامی توست.


م�ھ ای و و ت�ا چن�ین ھس�تی در غرب�ت و ناک�امی بس�ر م�ی ب�ری زی�را نی دمی و ی�ا از ج�نس ح�وا.آیا از جنس ھ دیگرت نمیرسی مگر اینکھ از ھمان نیمھ ای کھ ھستی بگذری.مھرگز بھ نی


ود خ�دشمن خود . پس ب�دان ک�ھ دش�من خ�ود ھس�تی. پ�س از ِدوست خود ھستی و دوستتو ھمواره دشمن ِ ا بشناسی.بگذر تا دوست و دشمن ر


عقل خویش را وسیلھ ستم بر دیگران قرار دادی. علم خود را تبدیل بھ اب�زار و س�الح نم�ودی ت�ا دیگ�ران را مطیع خودسازی و نتوانستی و آنرا نیز از دست دادی. و دین خود را تبدیل بھ نم�ایش نم�ودی ت�ا دیگ�ران را

آنرا نی�ز از دس�ت دادی. و دل خ�ود را وس�یلھ فس�ق نم�ودی تاب�ھ ک�ام نستی و اخود بکشانی و نتوبھ پرستش نج�ور ش�ده ای ب�ھ م�ن آی و ررسی ونرسیدی و آنرا ھم از دس�ت دادی. ح�ال ک�ھ دیوان�ھ و احم�ق و رس�وا و

١٩

مأیوس مباش کھ جز من مقصودی نداری تا تو را چیزی دھم کھ ھرگز از دست نرود. ھیچی ات را بپ�ذیر ت�ا بر مکن بر ھیچی.نجات یابی. و تکّ


ا ھر چھ کھ دوست بداری ھمان می شود. پس مرا دوست بدار کھ ھمچ�ون م�ن ش�وی و راض�ی ش�وی. و م�ر ه ام.انھ گزیدخجز در فقر و فنا دوست نتوانی داشت. زیرا من فنا را برگزیده ام و در فقیرترین عاشقانم


چ��ھ ی و بازیکش�ی از آن اس�ت ک�ھ فق�ر را تحقی�ر نم�ودھا و ناکامیھ�ا و ع�ذابھائی ک�ھ میدبختیھم�ھ رنجھ�ا و ب� شیطان شدی.


وازتس�خیر دادم چون دخل و تصرفی نم�ودی و تب�دیل و تغیی�ری دادی آن�را در ھر یک از نعمت ھائی کھ بتووف�ن و را رنج�ور س�اختی. آنچ�ھ را ک�ھ عل�م خ�ودسالمت خود خارج نمودی و بر علیھ خود گماش�تی و خ�ود

ھنر خود می نامی نعمت ھائی بوده کھ تبدیل بھ فساد کرده ای و در فسادش فرو می روی.


ھ�ا ابی. اینیپنداشتھ ای کھ با بنگ، خالق می شوی و با ال. اس دی متحول میگردی و با تریاک آرامش می ی ل. اس . دبھ بتو رسیده است. با بنگ رسوا می شوی و ب�ا ا ھ بواسطھ تکبر از توعذابھای کبیری است ک

در جنون ساقط می گردی و با تریاک چنان می میری کھ از مردن رھائی نداشتھ باشی.


ن ح�ق م� چون از توبھ و اصالح اعمالت سر م�ی پیچ�ی ب�ھ نم�از و دع�ا روی م�ی آوری ت�ا م�را بفریب�ی و ب�ھز نم�از اسکوت بدھی!؟ ولی بدان کھ مکر من عظیم تر است و بواسطھ ھمین نمازت چنان رس�وایت ک�نم ک�ھ

توبھ کنی .


م گی�رخت میسا بھ تو داده ام پس بر تو چون تو را اشرف مخلوقات خویش نموده ام و تمام اختیار خویش ر ا گردن نھی. تا چنین نکنی از عذاب من رھائی نداری.تا شرافت خود را بپذیری و اختیارت ر

٢٠


ری؟! ختی�اری ن�دااوانم�ود کن�ی ک�ھ از خ�ود تو خود را عمداً در بن�دھا م�ی نھ�ی ت�ا من تو را آزاد آفریده ام و سوایت. و وای از جبر پرستی وجبار پرستی تو.روای بر تو از مکر


ب��ر ت��و وت��، حاکم��ان مک��ارتر از ن��ی ک��ھ در اختی�ار کام��ل اراده ھس��تیدس��ت از مک��ر برن��داری و تص��دیق نک ت�ا حق مرا تصدیق کنی. سپاری و ھایشان جانستم رمیگمارم تا در زیر جب


ھ ت�و دی�ن تو علم خویش می پنداری سرآغاز اعتراف تو بھ جھل خویش�تن اس�ت وتم�ام آنچ�ھ ک� تمام آنچھ کھرآغاز س�خود می خوانی سرآغاز اعتراف توبھ کفر خویشتن است و تمام آنچھ کھ تو صدق خویش می دان�ی

ناست.فتو از می خوانی سرآغاز درک » خود«اعتراف تو بھ کذب خویشتن است و تمام آنچھ کھ تو آنرا


می ساختی.نداشتی ومتھم مخلصان مرا اکراه نمی ان وبسیار بخیلی از شناخت و دیدار بامن. وگرنھ مؤمن


ل نم�ی بسیار بخیلی از ش�ناخت خویش�تن. وگرن�ھ اینھم�ھ اس�باب ب�ازی نم�ی س�اختی وخ�ود راب�ھ ب�ازی مش�غو کردی واینھمھ برای گم نمودن خود زجر نمی کشیدی .


ھ�وده اخت�راعبی اینق�در اش�یاء مض�ر و گرنھ از من تقلید نمی کردی و جھان. وبسیار بخیلی بر خلقت من در نمی کردی .


وگرنھ با دست خود بھ ھالکت نمی افتادی. بسیار بخیلی بر سالمتی خویش.


نمودی .تسلیم شیطان نمی را بسیار بخیلی بر شرافت خویش. وگرنھ آگاھانھ خود

٢١


. خ�ریان میی ومرض را بھ قیمت بسیار گرکنخری. سالمت را تحقیر میری و نسیھ را بھ جان میکنقد را منک�ھ توب�ھ ک�ن دوزخ را افتخار میدانی. حال کھ بر حماقت خ�ود آگ�اه ش�دی، توب�ھ مسخره می کنی و بھشت را

شوی.یمھربانم. تکبر مکن کھ پشیمان م پذیری بسیار


ت ھ�ا ف�رضلی کھ آنرا در دور دس�ھمواره درب نجات تو در نزدیکیھای توست و تو چنان بر نجات خود بخی کنی.می


ا ی ت�ا آنج�ھر چھ کھ بر گناھانت می افزائی و از توبھ می گریزی نسبت بخود بخیل ت�ر و دش�من ت�ر م�ی ش�و زی ن�داری وکشی تو، توبھ توست. تو از توبھ گری� –شی ولی توبھ نمی کنی. بدان کھ خود کھ خود را می ک

.دخشیباین از رحمت بی حساب من است کھ تو را می بخشم ولی تو نمی توانی خودت را


ه را بخش�یدم�ن اوھر کھ دیگری را ببخشد و عفو نماید خود را بخشیده است وھر ک�ھ بتوان�د خ�ود را ببخش�د من عفو کنم ھمھ او را عفو می کنند و او ھمھ را عفو می کند.را و ھر کھ ام.


و نخ�واھم عف� م�ن ب�ی اج�ازه او ت�و را ت�و راعف�و کن�د زی�را داشتی از ھمو بخ�واه ت�ا چون بھ کسی ستمی روا کرد.


ران را ام و از بابت حق خویش ھرگز ت�و را ع�ذاب نم�ی ک�نم ول�ی ح�ق دیگ� من حق خویش را بر تو بخشیده نبخشند من تو راعذاب می کنم. ادا کن کھ اگر آنھا تو را


پ�س از تجّسس درحال خویش ، وارد شد بر نور اس�ت. تجسّس در کار دیگران ، وارد شدن در آتش است و نار بگذر و بر نور وارد شو.

٢٢


یاید.نده گان ندر یابید کھ قبلھ ھای مردگان بھ کار ز مخلصان من، قبلھ ھای من ھستند. پس قبلھ زمان را


ت�رک کن�د ک�ھ را ج�ا. ھ�ر کب�ر م�ی خی�زم من ھم می نشینم .ھر کجا کھ بر خیزد دھر کجا کھ عاشق من بنشین م ، عاش�قمیدارم و ھر کھ را بیزار شود بیزار می ش�و شکھ دوست بدارد دوست ترک می کنم و ھر کسی را و مابقی ریاست. خانھ ام وارد شوید کھ نماز اینست من، خانھ من است پس بر


زبان من زبان مادر شماست و آنان کھ مرا با زبان غیر می خوانند منافقانند.


زاری ھ ھ�یچ اب�اراده خ�ود ب� دانید کھ ھر چھ را کھ جداً و خالصانھ اراده کنید ھمان م�ی ش�ود و ب�رای تحق�قب بھ ابزارھا نسپارید کھ بی اراده می شوید. نیاز ندارید. اراده خود را


ای�د و ت�و ب اردت تو قرار دکل جھان در حریم مالکی مالکیت خویش آوری زیرا نیافریدم کھ چیزی را بھ تو راتی ن�داری سعی تو در اسیر شدن است. تو اس�ار بدانی کھ چگونھ از آن برخوردار شوی. سعی تو در تملک،

مگر در مالکیت ھای جعلی خویش.


، اش��د،انس��انھا را از تمل��ک یک��دیگر ب��ی نی��از وح��رام نم��وده ام. ب��دان ک��ھ در ح��س مالکی��ت ت��و ب��ر دیگ��ری تو مالک خود نیستی چگونھ می توانی مالک دیگری باشی. خیزد. تو بر می یعذابھا


دی�ن ح�ال آنک�ھ م�ی بایس�تی عق�ل خ�ود را خ�رج عقل خود را خرج شکم نمودی و دل خود راخرج زیر شکم. شکم تو. زیر ی شکم وراز ناکام ت را ھم بھ من اختصاص میدادی. اینست راز بدبختی تو ولمی کردی و د

٢٣


کی یارت��پی��روی کنی��د. پی��روی از کت��اب ھ��ا ش��ما را بس��وی از کت��اب ھ��ا پی��روی مکنی��د بلک��ھ از عاش��قان م��ن (سواد) می برد و پیروی از عاشقان من ، شما را بسوی نور می کشاند.


زھاست. ھا، صعود تو با نور چیزیزھاست و ایثار تو از چیمالکیت تو بر چیزھا، اسارت تو در آتش چ


پیروی مکن کھ بیخود و دیوانھ می شوی.» خود«از


بدان کھ دروغگوئی جرقھ ای است کھ آتش دوزخت را بر می افروزد .


و کامل است. مشکل تو بی معرفتی است بر آنچھ کھ داری.در ھر آنچھ کھ داری خوشبختی ت


ی�ازی ش�تم ک�ھ نروش�ن م�ی نو من ھرگز کتابی ننوشتھ ام تا از آن پیروی کنید. اگر نوشتھ بودم آنقدر ساده ودر ک�ھ است کتاب من نیست. کتاب من جھان ھستیمی شود ی نباشد. پس ھر آنچھ کھ تفسیر ربھ ھیچ تفسی

داده اند.ن نسبت نشود. و بدانید کھ ھیچ یک از پیامبرانم نیز کتابی ننوشتھ اند و بمدل مخلصانم خوانده می


وری ول�ی م�ن روزی م�ی ب�ری. و ی�ا د من سھ گونھ روزی قرار داده ام: ی�ا آنق�در بم�ن نزدیک�ی ک�ھ از دس�تس�ت دوھس�تند روزی م�ی ب�ری. وی�ا بکل�ی پش�ت ب�ھ م�ن واز از دس�ت دوس�تانم ک�ھ دوس�تان ت و یروی بھ من

دشمنانم کھ دشمنان تو ھستند روزی می بری.


از دل پاس��خی ھ��م نم�ی ش��نوی. و ھ��ر گ�اه ک��ھ م��را ھ�ر گ��اه ک��ھ م�را از دور و در آس��مانھا میخ��وانی ک�افری و مان من بر روی زمین ھستند.مرا می یابی. مخلصان من، آس پاسخ مخلصانم میخوانی مؤمنی و

٢٤


لھ بالفاص� ت�ا ب�رای ح�ال بخ�وان دور مخوان. مرا برای آینده ھم مخوان. مرا ھ�م اکن�ون ومرا از گذشتھ ھای بشنوی. صدایم را


و د. در ھ�ر چ�ون مجب�وریدر توانائی ات مرا نتوانی خواند چون جب�اری. در ن�اتوانی ات م�را نت�وانی خوان�د نھ اندوھگین. مرا بھ وقت اعتدال بخوان آنگاه کھ نھ شادی و حالت از من دوری.


ا ا آنچ�ھ رت�تو در ھمھ حال صبوری و ھیچ راه گریزی نداری. پس تسلیم و آرام باش و ص�بر خ�ود را بپ�ذیر کھ می گریزی از تو بگریزد.

! ای فرزند آدم و حوا *

ی.درک میکن واقعیت را یا مشغول نالھ کردنی ویا مشغول افتراء زدن. پس کجا بھ شکر می آئی و


ای�ن وی. آی�ا ازن�اتوانتر ون�ادانتر م�ی ش� توانا تر و داناتر شوی ب�ر اح�وال خ�ود ھر چھ کھ بر ابزارھای خود ری ؟!یگ وضع عبرت نمی


ری و بز یاد می چھ کھ ابزارھایت کاملتر شود از مقصود خود دورتر می افتی تا آنگاه کھ بکلی خود را اھر بازیچھ امکانات می شوی. آیا از این وضع عبرت نمی گیری؟!


ھ نیس��تک��ش��وی ت��ا آنج��ا میش��وی ن��اقص ت��ر می رھ از خ��ود دورت��ک��ت��و خ��ود ب��رای خ��و ک��افی ھس��تی. ھ��ر چ��ھ شوی.یم

٢٥


تر ن�ابوددر موسیقی کر می شوی و در تلویزیون کور می شوی و در اتوموبیل چالق می شوی و در ک�امپیو .می گردی. و آنگاه در بیمارستان عذاب می شوی تا بخود آئی تا شاید توبھ کنی و ھستی یابی


ع�داوت وانکار نمودی روی بسوی دوزخ نمودی. و چ�ون او را م�ورد تھم�ت آنگاه کھ یکی از مؤمنان مرا زن�ی می دی در دوزخی و می سوزی و نعرهقرار دادی بھ درب دوزخ رسیدی. چون بر علیھ او دست بکار ش

و دادرسی نمی یابی زیرا دادرسی را کھ بسوی تو فرستاده بودم خصومت نمودی.


ن عل�م امرار معیشت می کنی ھمان دین توست و بھ روشی کھ روزی ات را مصرف میکنی ھمابھ راھی کھ توست و بھ حالی کھ ھستی ھمان آخرت توست و جاودانگی توست.


ی�ابی ر میحاصل میکنی و قدرت مرا در ص�بشکر در بدان کھ سلطنت مرا در فقر بدست می آوری و علم مرا ) ھ�م اکن�ونرا در معرفت بر نفس می آموزی و شفاعت مرا در ستاری و قیامت مرا در الساعھ (و خالقیت م

می بینی.


از ا و رت�نامھ ھا ھرگز مپندار کھ تلفن، تو را با دیگران مربوط می سازد و رادیو و تلویزیون و کتاب و روزع ردم و وض�م�ا ابزارھای شیطان ھستند ت�ا ت�و را از ح�ال وضع جھان باخبر می کند. ھرگز چنین نیست. اینھ

ین ب�ھا حجاب بیش نیست. این یغ و نمایشوجھان کور و کر وغافل نماید و بھ کلماتی مشغول دارد کھ جز در تو و واقعیت است تا تو را بھ خواب و خیال مشغول کند تا متوجھ نابودی خود نشوی.


ا ک�ھ اث�ر رخوانی بی خبری توست و آنچھ را کھ ھنر میخوانی بی ھنری توس�ت و آنچ�ھ ر میآنچھ را کھ خبی خط�ری بآنچھ را کھ نظر میکنی بی نظری توست و آنچھ را کھ خطر میخوانی ومیخوانی بی اثری توست

زیان خود را نمیدانی و نمی بینی زیرا ھرگز شھامت خودشناسی نیافتھ ای. توست تو سود و

٢٦


حت ب��ھ در تص��دیق ب��ھ تک��ذیب میرس��ی، در دی��ن ب��ھ ب��ی دین��ی میرس��ی، در ع��دل، ظل��م را م��ی ی��ابی، در اس��ترات بیماری مبتال می شوی و در کامت ع�ذاب م�ی ش�وی و ب�ا معش�وقت ع�داوت م�ی کن�ی. پ�س ت�و ھرگ�ز خ�ود

نیستی پس چرا اینقدر خودپرستی.


م�ھ کھ�ا و بیردانت پیشگامان دوزخ تو ھستند و طبیبانت ش�کنجھ گ�ران دوزخ ت�و ھس�تند و بانبدان کھ دولتمر چ�ھ ھ�گریھایت ھیزم آوران دوزخ تو ھس�تند وص�نعت و ھنرھای�ت جملگ�ی ت�و را ب�ھ قحط�ی م�ی کش�انند ت�ا ر د ت�ا دبیشتر از آت�ش دوزخ برخ�وردار ش�وی و ی�اران ریاک�ارت ھمگ�ی ھلھل�ھ کن�ان ب�ر ع�ذابھایت م�ی باش�ن

س�تی سرنوش�ت خ�ویش نیمقص�ر دوزخ جاودانھ بمانی و ھرگز از آن خ�ارج نش�وی. و ب�ا اینح�ال ج�ز خ�ودت زیرا از سرنوشت خویش می گریزی و این ھا ھمھ پاداش گریز تو از خویشتن است.


چی�زی شناس�ی ھ�یچشناسی خود خلق نم�ودم و ت�و ت�ا خ�ود را ن –بدان کھ جھان ھستی را بواسطھ نور خود را نخواھی شناخت.


و خل�ق چون در عالم نظر کنی می بینی کھ ھیچ چیزی برای خودش نیست زیرا ھم�ھ چیزھ�ای جھ�ان ب�رای ت�د. دای توینشده است پس تو برای خودت باش و نھ برای چیزھا. تو فدای چیزھا شده ای حال آنکھ چیزھا خ

نجاست.ھمھ تضادھای تو از ای


رام وبھ سخن دل مبن�د بلک�ھ س�خنگو را بش�ناس و اگ�ر او را مطی�ع س�خن خ�ودش ی�افتی و در ای�ن ص�دق، آ دل بند کھ نور ھدایت است. صبورش دیدی آنگاه او را پیروی کن و بھ او


و ، مبادل�ھکھ بترس از کسی کھ بین دین و دنی�امترس از کسی کھ بکلی و آشکارا دین حق را منکر است بل مخلوط می کند و سخنش دینی و اعمالش دنیا پرستانھ است.

٢٧


ی�وی دان�ش دن واگر در دنیا عمر جاوید داشتھ باشی و کل دنیا در تملک تو باش�د و ک�ارت ج�ز دنی�ا پرس�تی چی�ز یچھ�یچ چی�زی ب�ا ارزش و مان�دگار نخ�واھی یاف�ت و نباشد دست آخ�ر از دنی�ا ھ�یچ نخ�واھی فھمی�د و ھ�

دوست داشتنی نخواھی دید و کل دنیا را نھایتاً الیق خود نخواھی پذیرفت.


س�ت ک�ھ اصلح دنیا برای تو خیری است و نھ در جنگش برای ت�و خط�ری اس�ت. اینھ�ا ھم�ھ ب�رای آن نھ در یابی.خود را بشناسی وبسوی من راه


پ�س چ�را مان�د. از ت�و ب�اقی م�یپایان ھمھ امور دنیای تو بھ مرگ میرسد. پس ببین ک�ھ ب�ا م�رگ چ�ھ چی�زی ت ن�ابود حیات خود را صرف اموری می کنی کھ بھ نابودی میرسد. برای زیس�تن چی�زی پی�دا ک�ن ک�ھ ب�ا مرگ�

م نیک . حتی ناای زندگی خود چیزی بیاب کھ ھرگز نمیردنشود و از مرگ نیز بگذرد و برایت باقی بماند. برا ت�ود بی�اب خ�تو نیز مربوط بھ مردم است کھ با مرگ نسل ھا، می میرد. فقط منم کھ نمی می�رم پ�س م�را در

باقی بمانی.


دی�دی یوانھ گرشدی وداز فرط تّکبر، فھم خود را انکار کردی و بھ جھل خود پناه آوردی و پرستنده حماقت و از واقعیت افسانھ ھا ساختی و گم شدی و حاال ھر چھ میجوئی اثری از خود نمی یابی.


ی و دش�منکر شدی و دزد م�ال م�ردم گش�تی. س�المتی خ�ود را تب�اه ک�ردنم مدرزق پاکی را کھ بھ تو عطا کردش�من وو غارتگر شرف مردم شدی. و عمرت را باختی سالمت دیگران شدی. شرافت خود را بر باد دادی

لب فنای جھانی.اجان ھمگان شدی. نابود کردی خود را و حاال ط


ت�و م�ی ومن با تو سخن می گویم. توئی کھ بر جای من نشستھ ای. م�ن ب�ا ت�و از زب�ان ت�و س�خن م�ی گ�ویم و ب�ا ز زب�ان ت�ھ منم کھ الکب ینیستی کھ با دیگران سخن میگویپنداری کھ با دیگران سخن می گویم. این تو

دیگران سخن میگویم و تو آن دیگرانی کھ مخاطب منی.

٢٨


س ام�تو ب�ا ت�و آیا نمیرسد ھنگامی کھ باور کنی مرا؟! مرا کھ از زبان ت�و ب�ا ت�و س�خن م�ی گ�ویم و ب�ا ح�ال ت�ا م�ی ش�وم ا تو آشنانم و با دست تو، تو را نوازش می کنم و با قلم تو بدارم و با اعمال تو بر تو حکم می ر

با فکر تو فکر میکنم. و


م�اه را وشب را روز م�ی کن�ی و روزھ�ا را ھفت�ھ م�ی کن�ی و ھفت�ھ را م�اه م�ی کن�ی روزھا را شب می کنی وی وز میخ�واھا ت�اریخ و مرگ�ی ن�داری. آی�ا ھن�قرن را ھزاره و ھ�زاره ر سال میکنی و سال را قرن می کنی و

ب�ھ وم�ی ش�دی. بھ این راه ادامھ دھی؟ آیا تا بھ اینجا چھ فھمیدی. اگر فھمی�ده ب�ودی ج�ز م�رگ را مش�تاق ن فنا راضی نمی گشتی. کمتر از مرگ و


و ری زی�را ت�ی تابش را نم�ی آوبا خودت قیاس کنم نابود می شوی و این عدل من است کھ لحظھ ا اگر تو راز بوج�ود چیزی نیستی کھ بتوانی معادل چیزی شوی. پس اگر قرار می بود کھ ت�و را ب�ھ خ�ودت بس�نجم ھرگ� قیاس می نمی آمدی من تو را بھ خودم قیاس می کنم کھ ھستی. پس چگونھ است کھ تو خود را بھ غیر من

کنی و عذاب تو از ھمین روست.


تھ ا در گذش�یا بھ پس می نگری و یا بھ پیش می نگری چرا لحظھ ای بھ حال نمی نگری ت�ا م�را ببین�ی. زی�ر را بیابی.در آینده ات بھ تو نرسیده ام پس ھم اکنون بر خویش نظری کن تا م ات از تو دور شده ام و


. این�ک اور نک�ردینند و رس�انیدند ک�ھ ب�خب�رم را ب�ھ ت�و برس�اپیامبرانم از طریق جبرئیل از من خبر یافتند تا ب�اور ا ب�از ھ�مض�ر گش�تھ ام. آی�من خود در تو و از زبان تو و با ح�ال ت�و ب�ا ت�و تم�اس گرفت�ھ ام و در ت�و حا

کنی؟!نمی


ه ی�را آنگ�ازتر اس�ت. م کودکی؟ س�ن ت�و از خ�اک نی�ز بیش�ھتو را با اسباب بازی و بازیگری چکار! آیا ھنوز وچکتری کھ خاک نبود تو بودی. جھان جوان پیر شد و ت�و ھن�وز ب�ازی م�ی کن�ی؟ ت�و فق�ط دو س�ال از م�ن ک�

بازی را رھا کن و پیر باش و لحظھ ای بر پیری خود بنگر و بر بازی گری خود گریھ کن.

٢٩


از آغ�از وی�ده اس�ت ن پایان یافتگی تو بس�یار ب�ھ ط�ول انجامتو اینک بھ پایان آمده ای و پایان یافتھ ای و ایا س�ودی دکی تو ردر پایان بوده ای و اینک در این پایان بس قدیم کودکی خود را آغاز کرده ای. ولی این کو

م�ادر ورند پدر نمی بخشد ھمانطور کھ پدر و مادر تو را و اجداد تو را سودی نبخشید. اینک بنگر کھ چھ پید. انی ج�وان ش�از ھم�ھ آنھ�ا پیرت�ری و پای�ان یافت�ھ ای و ب�ھ ب�ازی نم�ی ت�و تو. ولی بنگ�ر ک�ھ ت�و دااجد تو و

وم�وده ای پیریت را بپ�ذیر و دس�ت از ب�ازی ب�ردار و در جایگ�اه خ�ود ق�رار گی�ر ک�ھ ی�ک دور کام�ل را ط�ی نی و ی آم�ده اب�ھ ھس�تدیگر کاری نداری. جز آنکھ راه طی شده را بھ یاد آوری و ببینی کھ چگونھ از نیستی

بر جای من نشستھ ای و حیرانی کھ کیستی . بنگر کھ تو ھمچنان نیستی و این منم کھ ھستم.


ار ای او ق�رآنگاه کھ بھ تو سخن می گویم با کسی سخن می گویم کھ وجود ندارد ول�ی از آنج�ا ک�ھ م�ن ب�ر ج�ل�ی اگ�ر ون با کسی سخن می گویم کھ ھستی اش مفروض است کھ وجود دارد. پس م دگرفتھ ام او می پندار

ن نم�ی مرا بپذیرد ھستی اش واقع می گردد. پس من ی�ا ب�ا کس�ی س�خن نم�ی گ�ویم و ی�ا ج�ز ب�ا خویش�تن س�خپ�ذیرد خویش سخن می گویم ت�ا م�را ب» تن«ھستی و با » تن«تو ھستم و» خویش«گویم. پس بدان کھ من

از تن رھا گردد. تا من شود و


ض ھس�تی را آنچن�ان ج�دی گرفت�ھ ام ک�ھ اگ�ر ب�دانی از ف�رت�و تو م�را ب�ھ ش�وخی و ب�ازی گرفت�ھ ای ول�ی م�ن خویش نیز در گذری.


ن و از ی�ا نک�رد من با تو از بودن یا نبودن سخن می گویم و تو را بین این دو مخی�ر ک�رده ام و ت�و از ک�ردنت. واھی یاف�نخوردن و بدتر از آن در بین کدام را خ�وردن س�رگردان ش�ده ای و ھرگ�ز انتخ�ابی نخ� خوردن یا

زیرا تو بین بودن و نبودن چیزی را انتخاب کرده ای کھ ھرگز امکان ندارد.

ا انتخ�ابریعنی نھ بودن ونھ نبودن را. و ھمھ عذابھای ت�و حاص�ل ای�ن ع�دم امک�ان اس�ت یعن�ی ت�و ن�اممکن مان مباش.شیاین انتخابت صادق و صبور باش و ھرگز پ و آن ناممکن منم. پس برکرده ای.


وج�ودت ج�اری م�ی تو را جز با نیت تو کاری نیست و رفتارت از من است کھ بر اس�اس نیت�ی ک�ھ میکن�ی ازت ااعم�ال ت�و پ�اداش نی�کنی . تو مسئول نیت خویشتنی و تو را ھرگز ب�ر اعمال�ت کمت�رین احاط�ھ ای نیس�ت.

توست.

٣٠


ھ ت�و ک�از جھل خویش گستاخ می شوی و از دانائی خویش بھ ھراس می افتی. پس ھیچ چیزی از تو نیست را سودی رساند. از خود درگذر کھ دام خویشتنی.


ز اا نخس�تین جرم�ی ک�ھ مرتک�ب م�ی ش�وی با نخستین دروغی کھ می گوئی بخویشتن ب�دگمان م�ی ش�وی و ب�ه ا دیر نش�دتو کفر تو . وگریز تو از خویشتن است و آغاز گمراھی ت خویشتن مأیوس می گردی و این آغاز

بازگرد.


داوت بدان کھ بازیگری تو مقدمھ جنایت اس�ت و دروغگ�وئی ت�و مقدم�ھ خیان�ت اس�ت و ش�وخی ت�و مقدم�ھ ع� کشی است. –فریبی تو مقدمھ خود –ی تو مقدمھ جنون است و خود است وعادتھا


نال�ھ ت�و خیلی خوب میدانی کھ مستحق ھمانی کھ ھستی و جز تو کسی بتو ستم نمی تواند کرد پس ش�کوه و از کیست؟ چرا دروغ می گوئی. بواسطھ این دروغ عذابت می کنم.


ک�ھ از و از مک�ر توس�ت و مک�ر ت�و از س�تم توس�ت و س�تم ت�و از اینس�تت�جھ�ل انی تو از جھل توست وناتو ب��ر ت��و نس��بت بم��ن منش��أ ھم��ھخ��واھی م��را در خویش��تن تص��دیق کن��ی. پ��س تکّ گریزان��ی و نمیخودشناس��ی

ھای توست.بدبختی


س�ی را ک�ھ مگ�ر اینک�ھ تص�دیق کن�ی و تس�لیم ش�وی کنمی توانی بخود بازگردی و از این دربدری نجات یابی نک�ری مشناس�ان را -شناسی ھستی کھ خود –خود را شناختھ و مرا درک کرده است. تو چگونھ طالب خود

و از آنھا گریزانی.


زی بت�و کسی بھ سوی تو نمی آید مگر اینکھ فرستاده من است. پس ت�و ج�ز ب�ا م�ن رابط�ھ ای ن�داری. و چی�منی. پس مرا نمیرسد و بر تو فرود نمی آید مگر آنکھ بھ امر من است. پس تو در ھمھ حال محل نزول امر

٣١

دریاب و رابطھ ات را با من اصالح کن تا رابطھ تو با جھ�ان را اص�الح ک�نم. و ب�ھ ھ�یچ طری�ق دیگ�ری نم�ی توانی کمترین اصالحی در کار خود پدید آوری.


تو خود وموده ام ھر آنچھ کھ تو را بھ زجر و پریشانی افکنده گناه است. اینگونھ دین خود را بر تو آسان ن فریب میدھی. را


ینک�ھ تو خود را فریب نمیدھی مگر اینکھ مستحق عذاب شده باشی. و مستحق عذاب م�ن نم�ی ش�وی مگ�ر ا کھ برای ھدایت تو بسویت آمده است. عداوت نموده باشی مؤمن مخلص را


م�دار ک�ھ در ھمھ حال یک علت بیشتر نداری و آن من ھستم. پس بیھوده اندیشھ ات را بھ غیر م�ن مش�غول عالجی نمی یابی و گمراھتر می شوی.


ی�ا دن اطن ور من. بدینگونھ است ک�ھ ظ�اھر و ب�دلت را بمن بسپار و سرت را بھ یکی از دوستان حّی و حاض شود.و آخرت تو اصالح و زیبا می


ام�ا اینس�ت نش�انھ ھ�ای اگر دوست مرا نشناسی راھی بسوی من نخواھی یافت و خود را نخواھی ش�ناخت وم�ی کش�د. ان�دوه و آشکار دوست من: فقیر است ولی گوئی کھ سلطان است. آرام است گوئی کھ حت�ی نف�س ن

پریشانی در او راه ندارد. از زمانھ مبرا و بی نیازاست گوئی کھ اص�الً زن�دگی ن�دارد. از دش�منان خ�ود انتق�ام و تس�لیم ناپ�ذیر اس�ت و در مقاب�ل نمی کشد و از دوستانش انتظاری ندارد. در مقابل قدرتمندان زمانھ متکب�ر

و ام��راض ش��ما را ی بخش��د و بس��یاری از رنجھ��اض��عیفان خاش��ع اس��ت. حض��ور و ی��ادش ب��ھ ش��ما آرام��ش م��برطرف می کند. عداوت با او موجب بدبختی و عذاب شما می ش�ود و محب�ت و ان�س ب�ا او موج�ب رحم�ت و سعادت شماست. اگر از او دستوری بخواھید شما را جز بھ دین من دعوت نمی کند و گرنھ ھرگز شما را بھ

ن و ستار است ولی از مھر و پرده پوشی او بترسید چون قھ�ر پیش�ھ اکراه و اجبار نمی کشاند. بسیار مھرباک�ھ فتنھ وعذاب بر شما نمی بارد. اگر او را یافتی�د و ش�ناختید ب�ا او بمانی�د و ام�رش را اطاع�ت کنی�د زجکند

نقطھ امن و سالمت من بر روی زمین است و نور ھدایت من است بسوی من. و دانشگاھی منحصر بف�رد و نت اس�ت ک�ھ عل�م و معرف�ت م�را از او کس�ب م�ی کنی�د و تکام�ل م�ی یابی�د. در ح�ریم او بمانی�د ت�ا بی مزد و م

گمراه نشوید. انکار او انکار من است و دوست او دوست من است و ھر کھ با اوست با من است.

٣٢


داری ب�ھ راً در خ�واب و بی�وقتی کھ بھ چیزی می نگری من از طریق آن چیز ت�و را م�ی نگ�رم و چ�ون مس�تمرا نم�ی چیزی می نگری پس من بالوقفھ تو را م�ی نگ�رم و لحظ�ھ ای از نگ�اه م�ن بی�رون نیس�تی ول�ی ت�و م�

نگری مگر آنگاه کھ بر دل خود نظر می کنی.


ھ بھ کرده ام ی کسیاست را مشغلھ کسانی قرار داده ام کھ بھ مکر من می اندیشند و شریعت را مشغلھ کسان امش��غلھ ع�دل م��ن م�ی اندیش��ند ومعرف�ت را مش��غلھ کس�انی نم��وده ام ک�ھ ب��ھ ح�ّب م��ن م�ی اندیش��ند و حقیق�ت ر

انی کرده ام کھ بھ جمال من می اندیشند. پس ھر کسی مستحق اندیشھ خویش است.سک


ن پس�ت زائد و یا ن�احق نیس�ت حت�ی ب�دوھر ذره و عضوی از بدن تو را حقی است و ھیچ عضوی بیھوده و ھ ام و ھم� و ی�ا غی�ر ممک�ن م�ی گ�ردد. ک�ل جھ�انی ک�ھ آفری�ده رترین عضو بدن خود ادامھ حیات بر ت�و ن�اگوا

وش�ت ت�رین زافراد و گروھھا و امت ھائی کھ آفری�ده ام ب�ر حق�ی اس�توارند ھ�ر چن�د ک�ھ خ�ود نمیدانن�د. پ�س ت�ا در فری�ده امر. ھیچ نقصانی جز در معرفت تو نیست. ت�و را نیاناگوارترین چیزھا را ھم بھ چشم باطل منگ

یق ش را تص�دکار جھان و جھانیان تغییر وتبدیلی نم�ائی بلک�ھ آفری�ده ام ت�ا آنچ�ھ ک�ھ ھس�ت را بشناس�ی وحق� کنی تا بھ حق خود برسی و رستگار شوی.


انیت خ�ودجھ�ان را و خ�ودت را. زی�را ت�و را از وح�د ھر چیزی را ھمانقدر می شناسی کھ ھم�ھ چیزھ�ا و ک�لم�ی ھ و فاس�دآفریده ام و جھانی کھ آفریده ام تجزیھ ناپذیر است و ھ�ر ک�ھ بخواھ�د تجزی�ھ کن�د خ�ودش تجزی�

دیگ�ران شود. پس تو ھیچ چیزی را بھتر و بیشتر از چیز دیگری نمی شناس�ی و ب�ا ھ�یچ ک�س ھ�م بھت�ر ازم ھ�یچ ج�ائی تو بھتر و بیشتر از سائر چیزھ�ا و اف�راد نیس�ت. و ھ� یھم برا نیستی. و ھیچ چیز و ھیچ کسی

ور.آاگر در جھان تغییری می طلبی در خودت تغییری پدید برای تو بھتر از جای دیگر نیست. پس


وی�ر دھ�ی تغی بدان کھ در خویشتن ھ�یچ تغیی�ری نم�ی ت�وانی داد مگ�ر اینک�ھ در نی�ت رابط�ھ خ�ود ب�ا دیگ�ران اک�ان راپو مؤمن�ان و یروابط اجتماعی خود را دگرگون سازی و بسیاری را کھ دوست می پنداشتی رھ�ا کن�

ھ دوس�تی ب�ت�رک نم�ائی و کس�انی را بھ دوس�تی برگزین�ی و رابط�ھ ب�ا ب�دکاران و دروغگوی�ان و متکب�ران را گزینی کھ طالب تغییری صادقانھ اند و از فساد زمانھ بیزارند.

٣٣


م��رار اب�دان ک�ھ س�المت ت�ن و روان ت�و در گ�رو رزق ح�الل و ب�ی ریاس�ت. ھ�ر چ�ھ ک�ھ از ص�دق و حالل�ی در معیشت دورتر شوی رنجورتر می شوی. پس بدان کھ حاذق ترین طبیب تو رزق حالل است.


ک��ھ ی ک�ھ دیگ�ران ب�اورش کنن�د. چگون�ھ اس�تچگون�ھ اس�ت ک�ھ س�خن خ�ویش را ب�اور ن�داری و انتظ��ار دار ی و ود بی�زارخت می بینی و انتظار داری کھ دیگران زیبایش ببینند و چگونھ است کھ از شکردار خود را ز

انتظار داری کھ دیگران دوستت بدارند.


ن�اه ی کن�د. گک�ھ ت�و را پش�یمان م� گناه دروغگوئی آنست کھ تو را پریشان می کند. گناه شرابخواری آن استاست ه حسد آنزنا آنست کھ تو را منفور خود می سازد. گناه تجسس آن است کھ تو را بدگمان می کند. گنا

ک�ھ ه آن اس�تکھ تو را رنجور می سازد. گناه افتراء آن است کھ تو را رسوا و مطرود می سازد. گن�اه رش�ول�ت را داس�ت ک�ھ ست کھ تو را بھ تشویش می اندازد. گناه ع�داوت آنتو را از حقت بازمیدارد. گناه ربا آن ا

. ر م�ی کن�دمی میراند و از محبت محروم می نماید. گناه چاپلوس�ی آن اس�ت ک�ھ ت�و را در نظ�ر خویش�تن خ�واس د. گن�اه ت�رفروشی آن است کھ بھ اسارت می افتی. گناه مکر آن است کھ عقلت را تباه می کن� –گناه خود

ھ ک�ر آن اس�ت گن�اه تکب� از بین می برد. گناه بی دینی آن است کھ تو را پوچ م�ی س�ازد. دینت راآن است کھ –ود . و گن�اه خ�گناه آن است کھ تو را از نجات و رس�تگاری م�أیوس م�ی کن�داز رشد باز میدارد. گناه ِ تو را

شناسی محروم می کند. –پرستی آن است کھ تو را از خود


عش ج�وانی م�ی گ�وئی ک�ھ ح�اال بس�یارزود اس�ت. ب�ھ س�ن کم�ال ک�ھ رس�یدی م�ی گ�وئی ھن�وز م�وقدر سرآغاز ھ ب�ازی وک�ھ عم�رت را ب� تنرسیده است. و بھ سن پیری می گوئی کھ حاال دیگر دیر است. و بدینگون�ھ اس�

ھوس تباه می سازی و حقت را نمی یابی و بیھوده از دنیا میروی.


تیج�ھ اش راخواھی ش�نید. ھ�ر چ�ھ کن�ی بخ�ود ک�رده ای و ن، ھر چھ گوئی بخود گفتھ ای و آنرا درباره خود د. پ�س ت�و خواھی یافت. و ھر چھ فھمی�ده ای از خ�ودت فھمی�ده ای و آن�را در خ�ودت خ�واھی دی� درباره خود

خواه ناخواه جز با خودت سرو کاری نداری.

٣٤


ت ینس�ت حی�ااندگی کن کھ اگر ھزار ب�ار دگ�ر ب�ھ دنی�ا بی�ائی بخ�واھی ک�ھ ب�ھ ھم�ان گون�ھ زن�دگی کن�ی. چنان ز جاویدان!


چنان زندگی کن کھ مرگ و زندگی برایت یکسان باشد.


چنان زندگی کن کھ دنیا محتاج تو باشد و نھ تو محتاج زندگی.

زند آدم و حوا !ای فر *

چنان زندگی کن کھ گویا مرده ای و چنان زندگی کن کھ گویا ھرگز نخواھی مرد.


چنان زندگی کن کھ ھیچکس از مرگ تو سودی نداشتھ باشد و راضی بھ مرگت نباشد.


ن تو زیس�ت ھیچکس ھم بعداز تو نتواند چو اشد وزندگی کن کھ ھیچکس قبل از تو چون تو نزیستھ بچنان و شبیھ ھیچ کسی مباش.


. و چنان سخن بگو کھ جز خ�ودت مخ�اطبی نداش�تھ باش�ی. چن�ان عم�ل ک�ن ک�ھ گوی�ا ای�ن آخ�رین عم�ل توس�ت چنان زندگی کن کھ گویا آخرین کسی ھستی کھ در جھان زندگی می کنی.


ود را تو وارث کل جھانی و جھ�ان ھ�م وارث توس�ت. بب�ین ک�ھ از جھ�ان ب�رای ت�و ھ�یچ نم�ی مان�د پ�س ت�و خ� دریاب کھ از تو برای تو چھ می ماند.

٣٥


د ی�ات جاوی�ھمواره جھان را از خودت کسر کن تا ببینی کھ از ت�و چ�ھ ب�اقی م�ی مان�د، ای�ن توش�ھ آخ�رت و ح توست.

ند آدم و حوا !ای فرز *

زن�دگی روش اگر در وضع بدی ھستی بدان کھ وضع بسیار بدتری در انتظار توست مگر اینک�ھ بکل�ی راه و خود را دگرگون نمائی . و ھرگز بخود مگو کھ دیگر بدتر از این امکان ندارد.


ای�د بگ�ران دروغگ�وتر م�ی ش�وند ت�و ھر چ�ھ ک�ھ دیگ�ران ب�دتر م�ی ش�وند ت�و بای�د بھت�ر ش�وی ھ�ر چ�ھ ک�ھ دیران راستگوتر شوی و ھر چ�ھ ک�ھ دیگ�ران س�تمگرتر م�ی ش�وند ت�و بای�د مھرب�انتر ش�وی و ھ�ر چ�ھ ک�ھ دیگ�

تی بم�ن کافرتر می شوند تو بایستی خالص تر شوی و ھر چھ ک�ھ دیگ�ران از م�ن دورت�ر م�ی ش�وند ت�و بایس� مردم شوی.و جبران ِ نزدیکتر شوی تا آنجا کھ بر جای من قرار گیری و جانشین


ھ ون�ھ اس�ت ک�بدی را نھایتی نیست و تو از تماشای غایت بدی پناه می بری ب�ھ خ�وبی برت�ر. و اینگ خوبی وح�ق ب�ا بدی ھا را جبران میکنی ھر چن�د ک�ھ ی�ک نف�ر ب�یش نباش�ی. و بدینگون�ھ اس�ت ک�ھ م�ی بین�ی ھم�واره

خوبی است.

وا !ای فرزند آدم و ح *

ودی ق�رارتو دشمنی جز شیطان نداری و دشمنی او اینگونھ آغاز می ش�ود ک�ھ م�رگ را ب�رای ت�و مع�ادل ن�اب د.اھت می کندر تو می پروراند و از طریق این اندیشھ بر تو فائق می آید و تب میدھد و این اندیشھ را


ی وج�ود . پس خودت را بش�ناس ک�ھ ج�ز ای�ن ب�رای ت�و حق�حق تو فقط در نزد من است و من ھم در نزد توام ندارد.


می بینی کھ تو را بھ تنھائی و فرد مورد خطاب قرار میدھم پس بدان کھ حساب تو را فقط از ت�و م�ی خ�واھم ج�ز حسابت وارد نمی کنم و مقصر نم�ی شناس�م. و ت�و ھ�م چ�اره ای ن�داری و ھیچ کس و چیزی دیگر را در

٣٦

اینکھ فق�ط از خ�ودت و فق�ط ب�ا م�ن س�خن بگ�وئی و ج�ز ای�ن ھ�م نم�ی ت�وانی. از ت�و ھرگ�ز نم�ی پرس�م ک�ھ ب�ا دیگران چھ کردی بلکھ می پرسم کھ با خودت چھ کردی.


م ھ�ن�د و اگ�ر کامیدوار مباش کھ حتی در دنیا ھم دردی از تو را دوا نم�ی بھ دانش و فنون مادی حریص و کارت آید.ھ بکند عمرش بیشتراز عمر تو نخواھد بود. دانشی را بجو کھ در ورای تن ب


ز ای�ن امن یکی ھستم و تو ھم یکی ھستی. پس کسی و چیزی را با خود جمع مکن ک�ھ نت�وانی جم�ع ک�رد و سعی جز عذاب نمی کشی.


، نگ�ام م�ردنھتا زندگی ات و ھستی ات راباور کنی و دست از بازی برداری زیرا بھ بسیار بھ مرگ بیندیش ی شدن سودی نمی بخشد.جدّ


م آن د از تن تو خانھ نفس توست. اگر در درون خان�ھ ات اینق�در پریش�ان و رنج�ور و متوحش�ی، وای ب�ر ت�و ن گردد.در نفس خود باش قبل از اینکھ خانھ ات ویرا کھ بی خانھ شوی. پس بھ فکر اصالح و انقالبی


ھ�م ک گشایش�یبدان کھ اگر دانش تو از امور دنیا ھزاران بار بیش از این شود ب�از ھ�م در مش�کالت ت�و ان�د ا از دل�تحاصل نمی آید و بلکھ ھزاران بار بیش از این از نج�ات خ�ود م�أیوس ت�ر م�ی گ�ردی. دان�ش خ�ود ر

فزونی بخش کھ ھر ذره اش ھزاران در سعادت بگشاید.


ان ک�ار دیگ�ربآن دانشی کھ از تو برنخاستھ است بکار تو نمی آید. آنچھ کھ از دیگ�ران کس�ب ک�رده ای فق�ط می آید.


دت.ناھلی ھر چند کھ عالمھ دھر بنامتوانی درد خود را خودت درمان کنی پس بدان کھ در حقیقت جاگر نمی

٣٧


ن آئی.ماز من است و درمانت نیز نزد من است. دردت نداده ام تا بھ طبیب بروی بلکھ بسوی درد تو


تا زمانیکھ بھ ریاکاران عالقھ مندی، ریاکاری.


با ھیچکس نمی توانی صادق باشی.اگر با یکی ریاکاری


م�انی. اآن آزادی کھ دیگران بت�و عط�ا میکنن�د اس�ارت توس�ت و در اس�ارت دیگ�ران اس�ت ک�ھ از شرش�ان در پس امید تو بھ دیگران یا شّر بھ ارمغان می آورد و یا اسارت.


دعوت میکند. بپرھیز از عرفانی کھ بھ فوت و فن


بپرھیز از سخنان زیبا و دلفریبی کھ دین مرا اکراه میدارد.


، ب�اخوارانربدان کھ چند جماعت است کھ راس�تگوئی را بکل�ی از ی�اد ب�رده اس�ت : معت�ادان، سیاس�تمداران، نمازگزاران نمایشی و بازیگران.


اس�ت، بدان کھ چند حرفھ و شغل است کھ موجب گمراھ�ی م�ی ش�ود: آرایش�گری، تعل�یم م�ذھبی، قض�اوت، ری خبر فروشی، نمایش، وکالت و نظامیگری و طبابت.

٣٨


نوان�اسان، نوجکان، زندانیان، بی بدان کھ چند گروھند کھ بطور طبیعی بھ حق نزدیکترند: بیماران، تنگدست و زنان.


اید.یت می افزبلکھ بر نیازھا دانشی کھ از راه غیر دین بدست آید ھرگز نیازی از تو را برطرف نمیکند و


بدان کھ ھر فرد و روشی کھ بر تعداد نیازھایت بیفزاید دشمن توست.


ط در فروختن آن است باطل است وعلم نیست.ھر دانشی کھ قدرش فق


.بر حذر باش از وسوسھ ھای دانش شیمی و طب و الکترونیک و روان شناسی کھ چھار راه دوزخند


برحذر باش از دینی کھ در مدرسھ تعلیم میدھند کھ مذھب نفاق است.


حذر باش از عشق و عرفانی کھ در کتاب و فیلم تعلیم میدھند کھ فسق و مرفین است.بر


بر حذر باش از ھنری کھ تو را بھ بازار بکشاند کھ زنای روح است.


ش خیانت میکند.دبترس از ھمنشینی با کسی کھ بخو

٣٩


از اینکھ وارث چیزی باشی کھ نمیدانی از کجاست.بترس


ھم نخواھی بود. ااگر ھم اکنون در کار نجات بخشی برای خود نیستی بدان کھ فرد


ری.اربیت اجبتبرحذر باش از اینکھ دین خود را از گذشتھ بھ ارث بری: از تاریخ ، از کتاب، از تعلیم و


ز آم�وزی ا بر حذر باش از اینکھ دانش تو مربوط بھ دیروز باش�د. زی�را ھ�ر چ�ھ ک�ھ در مدرس�ھ و اخب�ار م�ی دیروز است.


بترس از اینکھ خود را بھتر از کسی ببینی.


ر از ت�زی�را ب�رای گم�راه نم�ودن خ�ویش وس�یلھ ای مناس�ب بترس از اینکھ بواس�طھ عزیزان�ت گم�راه ش�وی. عزیزان وجود ندارد.


ھر منطقی کھ تو را بھ یک امر ضد اخالقی کشاند، فریب است و حسرت آور.


اس�ت ی�ھ محب�تره تنبھر تنبیھی اگر بالفاصلھ با محبتی ھم�راه نگ�ردد ب�ر دل ننش�یند و اث�ر نکن�د. زی�را ج�وھ وعشق بھ تربیت است کھ قھر و غضب می آورد.

٤٠


یگمراه م� قھر وغضب تو نسبت بھ کسی نشانھ اشد محبت تو بھ اوست. این اصل را ھرگز از یاد مبر ورنھھ ب� شوی و گمراه می کنی. پس اص�ل ھ�ر خص�ومتی، محب�ت اس�ت ول�ی اکث�ر ش�ما آن�را فرام�وش م�ی کنی�د و

شوید. تباھی دچار می


وای ب�ر ومورد عذاب خود ق�رار می�دھم ب�یش از ھ�ر زم�انی ت�و را بس�وی خ�ود م�ی خ�وانم. ھر گاه کھ تو را کرده ام و عذابش نمی کنم. شکسی کھ بواسطھ کثرت گناھش رھای


عمال�ت راای بس�یاری ب�رای انک�ارش داری.مس�ئولیت نتیج�ھ ھاھبر گناه خود اعتراف کن ھر چند کھ گریز گاو ق�ت میرس�یبپذیر و خود را مسئول کامل خود بدان. اینگونھ است کھ مقام جانش�ینی م�را م�ی ی�ابی و ب�ھ ح

راضی می شوی.


تو دروغ مگو تا از مکر شیاطین و مردم و اجنھ در امان باشی.

حوا !ای فرزند آدم و *

ھ��ا س��ھ ص��فت اس��ت ک��ھ از آن ب��ھ ھ��یچ طریق��ی رھ��ائی ن��داری مگ��ر بواس��طھ ام��ام ھ��دایت و آن س��ھ ص��فت این : حسادت، تکبر، عجلھ. و بدینگونھ است کھ بھ عدالت میرسی.دھستن


ود گذش�تنخاز اخالق من پیروی کن تا ھمچون من شوی. و اخالق من بر سنتی واحد است و آن ایثار و از است.


ت ی از ق�درت من است کھ از عدم ، ھستی م�ی آف�رینم. پ�س پی�رو اخ�الق م�ن نی�ز در درج�اتاخالق من خالقیّ خالقھ من قرار دارد.

٤١


اه ش�وی. و اینس�ت روی و عج�ولتر میش�وی و رنج�ورتر میش�کھ از من دورتر میشوی حریص ت�ر میھر چھ دوزخ.


ن ب�ر وچ�ایمانت فعال و خالق نمی شود مگر اینکھ یک�ی از مخلص�ان م�را ش�ناختھ وتص�دیق و اطاع�ت کن�ی. اطاع��ت وارد ش��دی ب��ھ حکم��ت م��ن میرس��ی و در حکم��ت م��ن ب��ھ ش��ریعت م��ن میرس��ی و در ش��ریعت م��ن ب��ھ

من ر شفاعت بھ حق من میرسی وچونمعرفت من میرسی و در معرفت من بھ شفاعت (طبابت) میرسی و د یگانھ می شوی و بر جای من می نشینی.


ختی ت�ا م�ن ان�دا بر ھر حقی کھ آشکار کرده ام جعلی قرار داده ای تا آن�را انک�ار کن�ی. قانون�ت را ب�ر ش�ریعتن حق اعت مردار کردی. و شفآنرا بپوشانی. حکمت مرا با فلسفھ ات کتمان نمودی. علم مرا با فن خود انکا

مت ھ�ای را با دانش دروغین پزشکی مخفی داشتی و معرفت را با روان شناسی مخدوش و نفی نمودی و نع عدل مرا بواسطھ سیاست پنھان داشتی. مرا با فن شیمی بھ فساد کشیدی و


گ�ی م�ی مان�ده بخ نیس�ت و آنچ�ھ را ک�ھ عق�آنچھ را کھ تو پیشرفت می پنداری چیزی جز پیش رفتن در دوز نامی چیزی جز عقب ماندن در راه دوزخ نیست.


ھ ت�و ص�دقک�آنچھ را کھ تو عقل می نامی جنون توست. آنچھ را کھ تو علم می نامی بازی توس�ت. آنچ�ھ را نداری مک�ررا کھ تو ھوش می پ می پنداری ریای توست. آنچھ تقوامی نامی فحشای توست. آنچھ را کھ تو

س�ی ری چاپلوخ است. آنچھ را کھ تو رفاقت می پندازتوست. آنچھ را کھ تو آزادی میخوانی توحش تو در دوحقی��ر آنچ��ھ را ک��ھ آس��ایش م��ی پن��داری بن��ده گ��ی اس��ت و آنچ��ھ را ک��ھ محب��ت م��ی خ��وانی ت و ف��ریفتن اس��ت و

ران . و فریب�ی و س�تم اس�ت ب�ھ دیگ�–ی ن�امی خ�ود وتطمیع است و آنچھ را کھ مسئولیت نسبت بھ دیگران میش اس�ت آنچھ را کھ تالش و مجاھدت می نامی زجر و عذاب توست. و آنچھ را کھ خوشبختی م�ی ن�امی نم�ا

و آنچھ را کھ عرفان می نامی افسانھ پرستی است.


در ھر کاری کھ ناکام می شوی جز بھ نیت عملت تردید مکن.

٤٢

فرزند آدم و حوا ! ای *

ن�ھ ین ک�ھ چگوفریب�ی و بھان�ھ گی�ری داری. پ�س بب�–بھ تعداد نعمت ھائی کھ بھ تو داده ام گریزگاھھای خ�ود ابزارھای سعادت خود را تبدیل بھ بدبختی می کنی. و کفر ھمین است.


ی نداری.تا زمانی کھ در برون از خویشتن علت می جوئی کافری و راه نجات


ارزش در ونمی فھمی. پس پیشاپیش از ھر آنچھ کھ داری دل بکن تا ق� تا چیزی را از دست ندھی قدرش را و حقش بتو برسد و از آن برخوردار شوی.


وی. بت�و ھ می�رب�ھ مّک�بتو می گویم دروغ مگو، صدقھ میدھی، بتو م�ی گ�ویم م�ال م�ردم را ب�ھ ن�احق مخ�ور، ت یم اعمال�میگویم جبار مباش ، قرآن می خوانی. بتو می گویم خود را بشناس ، شاعر می شوی. بتو میگ�و

اش، م ع�ادل ب�را اصالح کن، نماز میخوانی. بتو می گویم توبھ کن ، دیگران را نصیحت میکنی. بتو می گ�ویش�و، فاحش�ھ م�ی ش�وی. بت�و م�ی گ�ویم تس�لیمبا دیگران ستیزه می کن�ی. بت�و م�ی گ�ویم خ�ود پرس�ت مب�اش،

اش، خس�یساستخاره می کنی، بتو می گویم ظاھر بین مباش، بھ رمال رجوع می کنی. بتو می گ�ویم ق�انع ب�وی. بت�و می شوی. بتو می گویم زیر بار ظلم مرو، ظالم می شوی، بتو میگویم مأیوس مباش، دلقک م�ی ش�

ن خ�دا س�ت، ت�و ک�وس ان�الحق م�ی زن�ی، بت�و م�ی گ�ویم در دی�ح�ق ا می گویم ھر چھ کھ ب�ر ت�و ف�رود م�ی آی�درا منک�ر مبازار خود فروشی مبر، بکلی شریعت بھ مغرور مشو مأیوس می شوی. بتو می گویم دین خدا را

ت�و باق�ل ب�اش، شمارش�گر م�ی ش�وی. بت�و م�ی گ�ویم ع می شوی. بتو می گویم آزاد باش تبھک�ار م�ی ش�وی. یم خرافھوی. بتو می گویم بھ یاد من باش، ورد میخوانی. بتو میگوگویم خاموش باش، سخن چین می شمی

اش مقل�د مب� باز مباش، کافر می شوی. بتو می گویم آرام باش بھ خمر و افیون روی می کنی. بتو م�ی گ�ویمت قف�ل و اینگون�ھ اس�ت ک�ھ ب�ر دل� وحشی می شوی. بتو میگ�ویم مک�ر مک�ن، م�را م�ورد اتھ�ام ق�رار می�دھی.

ھ ک�ھ�ر آنچ�ھ کور وکر و الل می کنم ودست و پاھایت را درغ�ل و زنجی�ر م�ی نھ�م و ت�و را اززنم و تو را میز ب�ھ کن�ی اداری و ھستی محروم می کنم و چون تشنھ ای بر لب چشمھ ات عقیم و دھان بستھ می کنم ت�ا تو

ن و ک��ااینھم��ھ مک��ر و فس��اد و کفران��ی ک��ھ در نعم��ت ھ��ایم نم��ودی. رنج��ورت م��ی ک��نم و خ��وار و خفی��ف نزدی ورد.آیارانت می نمایم تا تسلیم امر من شوی. تو کھ بر مھرم کفر ورزیدی بر قھرم ایمان خواھی

٤٣


و از مک��ر کام��ل در اختی��ار ت��و ق��رار دادم ت��ا س��عاتمند ش��وی. ول��ی ت�� و س��ھولت یروش��نو دی��نم را در آزادی آن�را ب�ر وآداب و اطوار و نمایش مش�کوک پیچی�دی ی نمودی و در ھزاران خویش آنرا پیچیده و سخت و فنّ

ل جای�ت درک اس�ف و من از این بابت تو را بھ شدیدترین ع�ذابھایم مب�تال ک�رده ام و در علیھ من بکار گرفتی.نتر دادم ت��ا حت��ی نس��وزی و پ��اک نش��وی و در چ��رک و س��یاھی و ثق��ل فزاین��ده ف��رو روی و از س��نگ ب��ی ج��ا

شوی.


الم است.عو اینست درک اسفل السافلین کھ پست ترین جای . تو فنای توست در ثقل جمادی دان کھ فنّ ب


ل نشانھ بخ� ودانش و ھنر و تکنولوژی تو حاصل تقلید تو از من است از من تقلید مکن، اطاعت کن. فن ونھ�ا آو را ب�ھ تقلیدی کھ کرده ای عذاب می ک�نم و ت� و انکار تو نسبت بھ من است و من تو را بواسطھ ھمین

و را ب�ھ م. م�را ک�ھ خ�الق ت�و ھس�تم پرس�تش نک�ردی و م�ن ت�نمبتال و در آن بھ بند م�ی کش�م و رنج�ور م�ی ک� پرستش مخلوقات کذائی ات مبتال می سازم و این اشدّ عذاب است.


ردی. ع�ذبتر م�ی ش�وی و ب�ھ اس�ارتھای محکمت�ری مب�تال م�ی گ�در دانش وفنون مادی ھر چھ پیش تر روی م پس تا دیرتر نشده توبھ کن وگرنھ بحالت ھرگز تأسف نخواھم خورد.


باز وود گشتی ت بھ جنون ابزار پرستی و فن پرستی مبتال شدی و دراین جنون نابیتو بارھا در طول تاریخی ب�ی تی : فن�ائخطای پدرانت را ادامھ دادی. بدان ک�ھ در ف�ن پرس�تی ،فن�ا پرس�دست از این راه بر نداشتی و

پایان در عذابی جاودانھ.


ر دم�ن اس�ت ن�ورشریعت من، نشانھ ھای من است در ش�ما. دی�ن م�ن، راه م�ن اس�ت در ش�ما. معرف�ت م�ن ، و ش�عار و ا تب�دیل ب�ھ ادا و اط�وار و ش�عرن اس�ت در ش�ما. افس�وس ک�ھ اینمھ�ھ رمشما. و حقیقت من، مقام

ور زما را ب�ھ خود مسلط نموده اید تا ش� جنون نموده اید و ابلیس را در لباس شریعت و معرفت و حقیقت بر بھ قھقھرای دوزخ کشاند.

٤٤


ر س�اختھآت�ش پ� کلمات مرا واژگون نموده و از معن�ا تھ�ی ک�رده و ان�درونش را از چ�رک و س�یاھی و دود وی جھ ای نم�یتو گمراھی و جنون ن نھا مصرف و مبادلھ می کنید جز رنج و عذابآاید. و اینک ھر چھ کھ از

ھ باطل.لمھ حق بیابید و بھ جان ھمدیگر افتاده و زنده زنده یکدیگر را می خورید. و اینست عذاب تبدیل ک


د م�ی ش�وم گریزی. حتی از دربھای بطالت پرستی و جنون�ت نی�ز وار شوم میاز ھر دری کھ بر تو وارد می ی. حت�ی و باز بھ مدد شیطان و مکرھای نوبھ نوی او بھ تحریف و مسخ حق من پرداختھ و منکرم م�ی ش�و ز ھ�م م��یدر اعم�اق دوزخ نی�ز نش�انھ ھ�ای آش�کار خ�ود را ب�ر ت�و م�ی نم�ایم ت�ا خ�ود را نج�ات دھ�ی ول�ی ب�ا

یق عذاب من نیستی؟ پس صبور باش و نعره مزن و گالیھ مکن.گریزی. آیا ال


ن بک�ار م�یکرامات مرا و رحمت و عف�و م�را ب�ر علی�ھ م� یات مرا و عرفان مرا وآکارت بھ جائی رسیده کھ رده ام ک�می نبرد کمال مھر خود با تو گیری. آیا تاب چنین نبردی بر علیھ مرا داری؟ بدان کھ من ھمواره با

وت ت�و ن بر عداو گرنھ تاکنون نابود شده و بنیادت از جھان ھستی برچیده شده بود. ببین کھ ھمواره مھر م مایم.چیره می شود. وای بر تو از آن روزی کھ دست بھ انتقام زنم و عدل خود را بر تو مستولی ن


ر و ب�ھ انک�ا س اس�ت ک�ھ ت�و را انک�ار م�ی کن�د وت�و رایین منظر ابل�تو خود را فقط تن دیدی و لجن دیدی و ا ز لج�ن وج�عداوت با خودت می کشاند ت�ا ح�ق م�را و مق�ام م�را در خ�ودت نبین�ی و انک�ارم کن�ی. ت�و خ�ود را . تحق جھل�یحیوانیت نمی بینی و چنین متکبری،وای بر آن دم کھ روح مرا درخود دریابی. پس بدان کھ مس�

تھ ای از علم و معرفت بھره ای نخواھی یافت.گشسار نو تا خاشع و خاک


دم م��ی ش��نوم ک��ھ م��را ب��ھ س��خت گی��ری ومطل��ق گرائ��ی م��تھم م��ی س��ازی. آری راه م��ن از م��و ب��اریکتر و ازو ان شیطانشمشیر تیزتر است از برای منکران من و از برای دشمنان پیامبران من و از برای افسون شدگ

ر دوزخ دفریب�ان و ق�اتالن مؤمن�ان م�ن. پ�س م�أیوس باش�ید از م�ن و از مھ�ر و عف�و م�ن و –ای خود از بر جاودانھ بمانید.

٤٥


ت ا در اقام�ردرگوشت اشعار عارفانھ زمزمھ می کند و غزلھای عاشقانھ میخواند تا تو می شنوم کھ شیطان رای ب�در دوزخ نمائی و نجات نیابی. می بینم کھ ش�یطاننبھ توبھ ابدی در دوزخ، امیدوار سازد وھرگز میل

ن نکن�ی وتو تخت سلیمان و تشک پر قو و داروھای مسکن و اسباب بازیھای جدید فراھم می کند ت�ا عص�یا از دوزخ خ�ارج نش��وی. ب�دان ک��ھ وع�ده ھ��ای ش�یطان ھمچ��ون ھمیش�ھ دروغ اس��ت، عرف�انش تخ��دیر اس��ت و

ه مان کنن�دش�یآور و پعذاب است و تخ�تش آتش�ین اس�ت و داروھ�ایش زج�رھایش عشقش، جنون است و بازیم�ھ قحط�ی آور اس�ت و ک�االئی ج�ز غ�رور ن�دارد و محص�ول نھ�ائی ھ یشاست و شرابھایش غش زا و غ�ذاھا

مکرھایش، یأس فزاینده است از رحمت من.


س�ت و شانیده اواند و تو را بھ آوازه خوانی قرآنی کمی شنوم کھ شیطان برای تو با آواز خوش قرآن می خ بھ تو جایزه ھم میدھد تا بھ آھنگ قرآن برایش برقصی.


ا ری�ن دوزخ دمی بینم کھ شیطان از برای تو مش�غول اس�تخراج آپول�و و لی�زر و ک�امپیوتر از ق�رآن اس�ت ت�ا ھ�ا مس�لط سی بر تن کند و بنی اسرائیل را ب�ر ھم�ھ ام�تلباس بھشت بپوشاند و مذھب سامری را عبای مو

ای ب�رای نماید. می بینم کھ دین م�را لب�اس جن�ون و فس�اد خ�ویش نم�وده ای و ح�ق م�را و آی�ات م�را وس�یلھ تصدیق بطالت و بازیھای خود نموده ای. وای بر تو از مذھب قیاس کھ مذھب ابلیس است.


نداش�تھ پی ؟ آیا کھ با مخلوطی از عرفان و کامپیوتر می توانی از عذابھای دوزخی خود بکاھ آیا پنداشتھ ایای کھ با پنداشتھ ای کھ با ترکیبی از شریعت و دالر می توانی اندکی از رسوائیھای خود را پنھان داری؟ آیا

س از عتراف پ�اھ ای کھ با تلفیقی از حقیقت و سیاست می توانی از نابودی خود پیشگیری نمائی؟ آیا پنداشتر توس�ت رسوائی و خواری میتوانی باز ھم م�ردم را فری�ب دھ�ی؟ ھرگ�ز چن�ین نیس�ت و ش�یطان ک�ھ تنھ�ا ی�او

بزودی تو را تنھا خواھد گذاشت و سرنگون خواھی شد و زیر پاھای مردم لھ خواھی گشت.


ش�تھ آی�ا پندانی از انھ�دام خ�ود پیش�گیری نم�ائی. درآوردی میتواآیا پنداشتھ ای کھ با انقالبات تصنعی و من ، بی ھنری ات را نھان کنی و ب�ا دالرھ�ای ھ ات را بازگردانی و با شعرروی رفتای کھ با جانماز می توانی آب

بلعد زیر پایت خالی می شود و تو را میسامری مردم را ساکت نمائی. ھرگز چنین نیست و بزودی زمین در ات را بیرون می اندازد تا عبرت آیندگان شود. و تفالھ

٤٦


ا ش�وی؟ آی� وبی م�ی ت�وانی ان�دکی ثق�ل درون�ت را ب�رون فکن�ی وس�بکترکآیا پنداشتھ ای کھ با رقص�یدن و پ�ایا ب�ھ خ�ود ربھش�تی قطاران دوزخی ات را نشنوی و نوای پنداشتھ ای کھ با موسیقی می توانی نعره ھای ھم

ن�ز و طی ک�ھ ب�ا ؟ ایا پنداشتھ ای کھ با شعر می توانی بی شعوری خود را جب�ران نم�ائی؟ آی�ا پنداش�تھ اآوری لوده گی می توانی دردھای خود را تسکین دھی و بپوشانی؟ ھرگز! ابداً !


س�اب حن را ب�ھ م ب�ر روی آت�ش ھی�زم راه می�روی و میرقص�ی و ای�نّ می بینم کھ از فرط سوزش در آت�ش جھ�ر و بی و ظ�اھکرامت و معجزه خود می گذاری حال آنکھ چنین نیست و تو در آتش ھیزم، اندکی التیام م�ی ی�ا

ای باطن تو بھم نزدیک می شود. بب�ین چ�ھ آتش�ی در درون توس�ت ک�ھ آت�ش چ�وب، ت�و را خن�ک م�ی س�ازد. وزخ !دروشی؟! اینست عرفان می گذاری و می ف شدوزخی بدبخت ! حاال دیگر عذاب خود را ھم بھ نمای

النار. ببین کھ چگونھ خویشتن را رسوا میکنی و نمیدانی. بو عذا


وم�ی ی�ابی نبدان کھ در ھیچ کتاب و فیلم و موسیقی و ھنری بھ ھیچ حقی از م�ن نمیرس�ی و ھرگ�ز التی�امی وف�ر ی فزاین�دهفریب� –ده و یأس فزاین�ده و خ�ود گشایشی در زندگی تو پدید نمی آید. جز آنکھ در جنون فزاین

و بھ کفری سیاه و ثقیل و مھلک مبتال می شوی. یمی رو


لم�ان ع�ت و پارجما بدان کھ ھر آنچھ را کھ ھمگان می جویند من آنرا از خود لعن کرده ام. پس بدان ک�ھ درخن نی�ت ت�و س�روی. بب�ین ک�ھ ب�ا ت�و در تنھ�ائی و از فرداو قانون برای تو حقی نیست و بھ قحطی و زوال می

رستگار شوی. و می گویم. پس تنھائی خود را دریاب تا مرا دریابی


وزخ وم در درا بس��وی درخ��ت زقّ�� ھن�ر پرس��تی آخ��رین دام ابل��یس ب��رای ن��ابودی توس��ت و راھ��ی اس��ت ک��ھ ت��و دی، .ل. اساآنکھ وعده تشنج فزاینده و بی پایان اس�ت: الک�ل، و وعده تسکین می دھد حال ھدایت می کند

ز ھنرت.ای بر تو اوبنگ، جادوی سیاه ، ھروئین و داروھای روان گردان. و اینست عذاب جاویدان. پس

٤٧


ھ را ک�ھچ�آنچھ را کھ ترحم میخوانی تحقیر وستم است. آنچ�ھ را ک�ھ ع�دالت میخ�وانی س�لطھ گ�ری توس�ت. آناه ب�رای ش�ریک گن� محبت میخوانی پوششی برای فساد توست. آنچھ را ک�ھ مش�ارکت میخ�وانی جس�تجوی ت�و

ای خ�ودت است. آنچھ را کھ زیرکی می نامی جستجوی تو برای یافتن رد پ�ای ش�یطان اس�ت. آنچ�ھ را ک�ھ ب�ررد و ب�ھ ص�دق ب�از دا ای نجوای شیطان است در گوش تو ت�ا ت�و را از تفک�ر و بص�یرت و ذکر حق قرار داده

حماقت و جنون کشاند.


ب��از وم (مس��کن ھ��ا) خ��ون در رگھای��ت چ�ون قی��ر ثقی��ل گردی��ده و از حرک��تم�ی بی��نم ک��ھ بواس��طھ مص��رف زقّ�ک مق�ام و از رخسارت آش�کار نم�وده اس�ت و این� اده است و صورت تو را سیاه کرده و نشانھ دوزخ راتایس

ا ب�ھ ب�ھ ب�ازار خ�ود فروش�ی ب�رده ای و ب�ر ب�دنت تی�غ م�ی کش�ی و ع�دم جری�ان خ�ون ر صفت جھنمی خود راب�ھ ت�و حساب کرامت خود می گذاری. چنین نیست. بلکھ م�ردم را ب�ھ ت�رحم م�ی خ�وانی ول�ی م�ردم را نس�بت

،ی خورن�د ترحمی نخواھد بود زیرا از وجودت جز شقاوت بر نمی تابد و مردم بر ب�دبختی ت�و تأس�ف ھ�م نم� ه ای می دھند و میروند.کفار


ان م�ان بن�دگچون از عذابھای دوزخ بھ نعره می آئی و مرا صدا می کنی، نور نجات و ھ�دایت خ�ود را ک�ھ ھ دوزخ م�ی مخلص من ھستند بسوی تو می فرستم ولی تو از فرط تکبر آنھا را انکار می کن�ی و ھمچن�ان در

نجاتی نخواھد بود و در دوزخ جاودانھ خواھی ماند. زان پس برای تو دیگر مانی و


ود خینست کھ مرا با تو عھدی است و اینست کھ ھمواره تو را پاک سازم و تو را نیز با من عھدی است و اگر ا ی شوی. وذابی بی انتھا پاک معرا تسلیم عھد من نمائی.اگر چنین نکنی در دوزخ وارد می شوی و با

ز ای�د ک�ھ ااز خ�اکی و ب . توتسلیم شوی و بھ عھدم وفا کنی در جنت وارد می شوی و در آنجا پاک می شوی خاک بی نیاز و پاک شوی: یا در دوزخ و یا درجنّت.


تو جز من سوئی نداری و بسویم خواھی آمد یا از راه دوزخ و یا از راه بھشت.

٤٨


ر جنت.درد و یا : یا در دوزخ چنین خواھی کیدار کنی از این کار گریزی نداریتو باید مرا بشناسی و مرا د


وزخ خ�واھی زیس�ت. در د» ب�ا م�ن« خواھی ب�ود و در بھش�ت » بی من« تو جز من کسی نداری. در دوزخ ن آرام و خاموش خواھی بود.مرا صدا می کنی و نمی یابی و در بھشت با م


ود ب�ل توانی تو جز من کاری نداری و بی من در ھر کاری کھ باشی بیکار و سرگردانی. تو فقط با من مشغو و بی من بیھوده ای .


شتنی.د وجملھ عزیزانت خوار چشمانند و تو خود، ضد خوینبی من جملھ دوستانت دشمن


دن اس�ت وبی من، نانت زھر است و دوایت، درد است و نفس کشیدنت جان کندن است و راه رفتن تو درمانجرب�ھ خوابیدن تو کابوس است و زندگی چ�ون ھس�تھ ای اس�ت ک�ھ در گلوی�ت گی�ر ک�رده اس�ت و ھس�تی ت�و ت

نابودی است.


رح��ت ائی ات فع��ل خ��ود را از اعض��اء وجوای��ئی ات ب��ا ت��و س��خن م��ی گ��ویم. بواس��طھ ب��ی ربواس��طھ راس��تگو ی س�طھ مری�دار می نمایم و بواکجاری می سازم و بواسطھ حّب و اخالصت نسبت بمردم، جمالم را از تو آش

ات ، تو را مظھر اراده خود قرار میدھم.


اش ک��ھ بگ��وئی. ک��اری مک�ن ک��ھ می��دانی ک��ھ نبایس�تی بکن��ی. و چن��ان مب��چی�زی مگ��و ک��ھ می��دانی ک�ھ نبایس��تی ی�د از آر ت�و م�ی میدانی کھ نباید باشی. و در تردیدھایت آرام و صبور و منتظر بمان. و آنچھ کھ در صبرت ب�

من است.

٤٩


ده ب�ودی ت دادم. درمان�نبودی، بودت بخشیدم. مرده بودی زنده ات کردم. زش�ت ب�ودی از ص�ورت خ�ود جمال�. ارت ک�ردماز روح خود پ�روازت نم�ودم. تنھ�ا ب�ودی یاری�ت نم�ودم. گ�م ب�ودی پی�دایت نم�ودم. نم�ی دی�دی دی�د

محتاج بودی بی نیازت ساختم. بیخود بودی خودت شدم.آیا ھنوز ھم مرا بھ یاد نمی آوری؟


ب�ھ ن شدی و بھ برزخ خ�اک آم�دی؛بکلی م�أیوس ش�دی. ودر بھشت بودی دچار نسیان شدی.از بھشت بیرو دوزخ وارد شدی دیوانھ گشتی. پس بدان کھ جز بھ من راضی نمی شوی.


چ�ھ ک�ھ سعی مکن کھ چیزی شوی زیرا دشمن آن چیز می شوی. سعی کن تا ببینی کھ چھ ھس�تی زی�را در آن چیزی بی نیازی.ھستی بسیار برتر از چیزھا ھستی و از ھر


چ�ھ ی. در آنگدائی و شاھی برای تو یکسان است و در ھر دو حالت بھ یک میزان ناتوان و رنج�ور و بیق�رار راضی شوی. کھ ھستی برای تو قوت و قدرت کافی وجود دارد آنرا دریاب تا


یافت. است، دروغ و ریا مکن کھ ھرگز یار و یاوری نخواھیبھ کسی کھ بھ تو راست می گوید و بی ری


تنھائی و بی کسی خود را خانھ خود قرار ده و از آن مگریز کھ دیگر خانھ ای نخواھی یافت.


ت از آناب و ھالک�از مراکز قدرتھای مادی وسیاسی بگریز کھ چون بھ آن مبتال شدی ج�ز ب�ھ رس�وائی وع�ذ رھائی نخواھی یافت.

٥٠


ی عظ�یم وای�ن ع�ذاب ھمسر و فرزند خود را فریب مده و بازیچھ مساز کھ بزودی بازیچ�ھ آنھ�ا خ�واھی ش�د و پایدار است.


آری. ی توانست بدستشدوست صدیق تو نعمتی است کھ اگر از دستش بدھی با ھمھ ثروت جھان ھم نخواھ


مان می شوی.شیبھ ھیچ قیمتی دست از صدق مدار کھ پ


ز ن�زد خ�ود ار ک�ن ت�ا اق�را ناتوانی ات را بپذیر و اقرار کن تا از نزد خود توانای�ت ک�نم. ن�ادانی ات را بپ�ذیر وکن ت�ا از ن�زد و اقرار تا از نزد خود یاری ات کنم. فقرت را بپذیر دانایت کنم. تنھائی ات را بپذیر و اقرار کن

پ�ذیر و ی ات را بنزد خود زندگی جاویدت دھ�م. و ن�ابود خود غنی ات نمایم. مرگت را بپذیر و اقرار کن تا از اقرار کن تا از نزد خود ھستی ات بخشم.


ت�ا ب�ھ در نزد م�ن اس�ت و جعل�ش در ن�زد ت�و. از جع�ل خ�ود درگ�ذرجعلی. کھ اصلش ھر چیزی اصلی دارد و اصل من برسی.


از خود انتقام می کشی. ھر چھ کھ بمن خیانت کردی من بتو وفا نمودم و اینک


ت��و و میکن��ی؟ پ�سآی�ا در آنچ�ھ ک��ھ ھس�تی حق��ی ب�رای خ�ود نم��ی بین�ی و در آنچ��ھ ک�ھ نیس�تی حق��ت را جس�تج .ای مستحق نابودی

٥١


قان زن�ده از درب وج�ود عاش� و کرامت من بھره ای نداری اال تو بسوی من راھی نداری و از رحمت و عفو منی. من. و تا این عاشقان زنده ام را منکری و اطاعت نمی کنی مشمول قھر و غضب منی و در دوزخ


نمیرسی بھ آنچھ کھ نیستی مگر آنکھ بکلی رھا کنی آنچھ را کھ ھستی.


.در زمان برای تو ھیچ امید و گشایش نیست. رھا کن زمانھ را با ھمھ وعده ھایش تا رھا شوی


تھ باشد.امروز روزی نیست کھ شوخی و بازی و بھانھ و چانھ زدن سودی داش


امروز روزی نیست کھ امید بھ فردا برایت آرامشی پدید آورد.


امروز روزی نیست کھ ھیچ کس بتواند کسی را یاری دھد جز عاشقان من.


ید و بھبود بخشد.ی را دگرگون نمامامروز روزی نیست کھ ھیچ قدرتی بتواند وضع قو


امروز روزی نیست کھ ھمھ دنیا ھم بتواند اندکی درحال کسی گشایشی پدید آورد.


شود.حظھ دنیا بر کام دنیا پرستان تلختر میامروز روزی است کھ ھر ل

٥٢


من، ثمری نمی بخشد. امروز روزی است کھ جز پرستش خالصانھ


ی است کھ جز مخلصان من آرام و عّزتی ندارند.زورامروز


کار ناپذیراست.نامروز روزی است کھ وحدانیت من ا


امروز روزی است کھ نھان ھر کسی خواه ناخواه آشکار می شود.

م و حوا !ای فرزند آد *

امروز روزی است کھ انتقام من بر ستمکاران واجب آمده است و عفو من بر ضعیفان .


و ب�ا انم آش�کار ش�ده و منک�ران را رس�وا م�ی س�ازدقامروز روزی است ک�ھ مق�ام خالف�ت م�ن از وج�ود عاش� صورتھایشان بر آتش دوزخ وارد می شوند.


ب�رای امروز روزی است کھ دیگر صدقات و خی�رات و عب�ادات ش�ما از گناھ�ان ش�ما نم�ی کاھ�د و مھل�ت م�ن شما بسر رسیده است.


امروز روزی است کھ ھمھ مردگان شما نیز بار دگر بھ دنیا بازگشتھ و با شما محشورند.


ران فخر کننده و بی نیاز ، بخشوده نمی شوند.امروز روزی است کھ جز فقی

٥٣


ملھ نمی کنم.اامروز روزی است کھ من با شما جز بھ عشق یا شمشیر مع


امروز روزی است کھ تنھائی واجب و اجتناب ناپذیر آمده است.


م رس�ی. ازستگار شوی: از خواس�تھ ات در گ�ذر ت�ا ب�ھ ک�ارن بر آن وارد شوی تو را راھی می نمایم کھ چون�ر حق خود بگذر تا بھ حق خود رسی. از رض�ای خ�ود بگ�ذر ت�ا راض�ی ش�وی. از ھن�رت بگ�ذر ت�ا ص�احب ھ

ز باش�ی. ا شوی. از علمت بگذر تا عالم شوی. از دینت بگذر تا متدین شوی. از غی�رت خ�ود بگ�ذر ت�ا غی�ور ش�وی. از تا زنده شوی. از مقام خود بگذر تا رش�د ی�ابی. از معش�وق خ�ود بگ�ذر ت�ا معش�وق جان خود بگذر

م�ال رس�ی.جکل دنیا بگذر تا سلطان جھان شوی. از مردم بگذر تا محبوب خلق شوی. از خی�ال بگ�ذر ت�ا ب�ھ از خود بگذر تا چون من، شوی.


س مش�و و نیس�ت و ھرگ�ز از قھ�ر و ع�ذابھایم م�أیو دیّح� وپای�ان ھرگز از من مگریز کھ رحمت و عفو مراحم�ت داً ب�ھ رج�ھرگز مپندار کھ تو را نجاتی نیست و ھرگز مپندار کھ ت�و را جبران�ی نیس�ت. اگ�ر خالص�انھ و

ھ�ر مک�ر جنایتی کھ مرتکب شده ای تبدیل بھ حق و عّزتی ش�ود و من متوسل شوی چنان کنم کھ ھر جرم و ھ دری�ائیای تبدیل بھ صدق و محبتی شود و ھر عذاب و خواری و دردی کھ کش�یده ای ب� وفسادی کھ نموده

س�ت. ن پ�ذیر ااز نور و معرفت و طھارت نفس تو بدل می کنم. و ھمھ اینھا برای من بھ کمتر از نظری امکا پس از من مأیوس مباش و تا دیر نشده بھ من آ.


سببی را واسطھ و منطقی انجام پذیر است. پس ھر ر بین من و تو بی ھیچ سبب وامروز روزی است کھ کا بین خود و من از میان بردار و مرا بی ھیچ علتی بخوان تا مستجاب شوی.


امروز روزی است کھ جز عاشقان شناخت من، جملھ در خسران خطرند و راھی نمی یابند.

٥٤


ن�ھ و ب�ی امروز روزی است ک�ھ ش�رک را گن�اه اکب�ر ق�رار داده ام. پ�س م�را ب�ی حس�اب و ب�ی کت�اب و ب�ی بھا اسباب و بی ھیچ شریکی بخوانید ورنھ جز عذابھایم را دریافت نمی کنید.


ش�رت و عامل�ھ و معاامروز روزی است کھ رزق حالل و بی مرض را بھ کسی میدھم کھ جز با عاشقان من م رفاقتی نداشتھ باشد.


امروز روزی است کھ سالمت و سعادت فقط از آن عاشقان من است و دوستدار آنھا.


ی ا ھ�ر عمل�امروز روزی است ک�ھ مس�اجد و معاب�د و خانق�اه و مدرس�ھ را ک�انون ع�ذابھا نم�وده ام و در آنج� و ھر کسی یکی از لشکریان ابلیس است. تبطالت است و ھر اندیشھ ای از شیطان اسمحکوم بھ


امروز روزی است کھ کمترین رابطھ با حکومت ھا و قوانین مستوجب عذاب من است.


ح�ق م�ن تی اس�ت. زی�را جم�الخیالی ، کانون اشد شیطنت و فس�اد و ب�دبخامروز روزی است کھ حق پرستی ِ آشکار شده است.


خ ک�رده ک�ھ مس� امروز روزی است کھ کتاب پرستان را در طبقھ ھفتم دوزخ جای م�ی دھ�م و ھ�ر واژه ای را د تبدیل بھ خرمن بی پایانی از آتش می کنم و در آن آتش تمام مکرشان را می سوزانم.نا


. ھ�ر چھ کھ فنی تر میشوی خرافی تر میشویشوی. ھر ھ تر و ناتوانتر مینشوی دیوای تر میمر چھ کھ علھھ ک�ھ ب�ا شوی. و ھر چ�چھ کھ شاعرتر میشوی سنگدلتر می شوی. ھرھ مذھبی تر میشوی حقھ بازتر میچھ ک

٥٥

واه ک�ھ چی�زی شوی. پس مخ�کھ انقالبی تر می شوی عقیم تر میشوی و ھر چھ سوادتر می شوی سیاھتر می شوی تا نجات یابی.


داری.راه عالجی ن علت کامل سرنوشت و وضع خود نمی بینی، کوری و گمراھی و تا خودت را مسئول و


آنکھ عاشق مرا منکر است کافر است و در دوزخ است و راه نجاتی جز تصدیق و تسلیم ندارد.


ی ری��ا کج��ا آرام و ب��کن��ی و من��افقی. پ��س در گرس��نگی ات نال��ھ می در س��یری ات عرب��ده م��ی کش��ی و ک��افری. شوی؟می


ار و خ�رج ش�ع جلوه گری و نمایش نمودی. ش�عورت راسالمتی ات را خرج عیاشی کردی و ایمانت را خرج ا م�تھم ن و احمق گشتھ ای و بھ آسمان فح�ش می�دھی و زمان�ھ رسلطھ گری نمودی. واینک رنجور و پریشا

چ�اره ای فریب�ی ع�ذابت م�ی ک�نم ت�ا بخ�ود آئ�ی و –می کنی و خویشان را لعن م�ی نم�ائی. و ب�رای ای�ن خ�ود بحال خود کنی و مسئولیت اعمال خود را بپذیری. جز این چاره ای نداری.


رک ت��ا م��را د م��ائی و رش�د کن��ییآف�اق و اعم��اق ع��الم را بپ نم�ودم ت��ا ش��کر نم��ائی و لواراده ام را ب�ھ ت��و مح��گ ی رنگارن�نمائی. و تو اراده ات را بھ صاحبان قدرتھای دروغین فروختی و برده شدی و این�ک فلس�فھ ھ�ا

فریب�ی –ود تقدیس نمائی. من برای ای�ن خ� و جبر می بافی تا جھل و خیانت خود را نسبت بخویشتن ،تطھیر ات دوباره عذابت می کنم. عذاب خیانت و عذاب خیانت پرستی.


عیف است را جانشین خودم قرار دادم وتو خودت را جانشین شیطان نمودی. و چون شیطان بسیار ض من توو اک�ام ھمواره از اراده من بھ آسانی شکست می خورد و اینگون�ھ اس�ت ک�ھ ت�و ھم�واره شکس�ت خ�ورده و ن

رسوا و مأیوسی زیرا دشمن خود را بر جای خود نشانده ای و با دوستت خصومت میکنی.

٥٦


ی کھ خودت فروشی و نمایش و جلوه گری و ریا، ھنر دیگری نداری. آیا تو خود نمی خواھ –گویا جز خود را اجر خواھند نھاد؟درت را بشناسی؟ آیا دیگران تو را بھتر از خودت خواھند شناخت و قَ


ش وسوسھ تو برای نجات و ھ�دایت دیگ�ران وسوس�ھ ت�و ب�رای تمل�ک و س�لطھ ب�ر آنھاس�ت. ت�و ج�ز در عط�یت ت��و ھ��ر ک�ھ بخواھ��د از ن�وری ک��ھ در ھ�دا وھ�دایت خ��ود مب�اش. و اینگون��ھ اس�ت ک��ھ دیگ�ران ھ�م نج�ات و

میدھد.انتشار می یابد پیروی نموده و خود را نجات


ھ جن��ون آنچ��ھ را ک��ھ ت��و عرف��ان و متافیزی��ک ن��ام نھ��اده ای نھای��ت جھ��ل و م��اده پرس��تی توس��ت ک��ھ ت��و را ب�� وائی.کشانیده است و اینک جنون را مذھب خود نموده ای و بدان فخر میکنی ولی در این فخر ھم رس


خ�ود را آسانی ندیعلم ندادم تا ب چرا تو را بھ اندازه کافی معرفت و بصیرت و از من آیا سئوال نمی کنی کھھ می�دانی ک� وکنی؟ تو در ھر وضعی کھ ھستی بھ اندازه نیاز و ظرفی�ت خ�ود برآنچ�ھ ک�ھ ھس�تی دان�ائی نتباه

ی�ز ص�ادق و نای خ�ود دانی چرا؟ زی�را در توانائیھ�د. ولی بر دانائی ات ناتوانی. میچھ باید کرد و چھ نباید کرلک�ھ ای�ن ئی بوان�ادانستی کھ این توانائی از تو نیست این تو نیستی ک�ھ تی ریا نبودی و مکر نمودی زیرا میب

ور ر و مغری و متکبکرد کنم و تو عمل و توان مرا بھ حساب خودت گذاشتی و وانمودمنم کھ در تو عمل می. مقاب�ل م�ن اتوانی. مشکل تو تکب�ر توس�ت دربھ تباھی افتادی. پس مشکل تو نھ نادانی است و نھ ن شدی و

ھ خ�ودت ک�و مکر توست با من کھ نمی خواھی مرا بر جای خویشتن ببینی و بپذیری و بھ ھم�ھ معرف�ی کن�ی نیستی بلکھ منم.


زدر ب�ھ ن�بدان کھ معرفت نمی یابی جز بھ نزد کسی کھ دلش عارف بر ذات من باشد. و زنده نم�ی ش�وی مگ�م�ال م�ن کسی کھ دلش زنده بھ عشق من شده باشد. و بینا نمی شوی مگر ب�ھ ن�زد کس�ی ک�ھ دل�ش بین�ا ب�ھ ج

را ش�ده شده باشد و ھستی نمی یابی مگر ب�ھ ن�زد کس�ی ک�ھ از ج�ای خ�ود برخاس�تھ و م�را ب�ر ج�ای خ�ود پ�ذی باشد.

٥٧


ن از ھستی م� کبر خود مکاری و از نابودی خود متکبری واز از جھل خود ناتوانی و از مکر خود نادانی و نابوده ای . پس مرا بپذیر تا نجات یابی.


ز اگ�اه ک�ھ تا زمانیکھ از جھل وجنون و امراض و گرفتاریھای خود نفعی م�ی ب�ری راه نج�اتی ن�داری. و ھ�رنف�ع ا حی�رت م�ی بین�ی ک�ھ آنچ�ھ را ک�ھ ت�ونفعش درگذشتی از شرش نیز رھا می شوی. و چون رھ�ا ش�دی ب�

خود می پنداشتی بدبختی و حماقت تو بود و ضرری بود کھ لباس خیر بر تن کرده بود.


ر ب�ازی ھ�تو در شوخی و سھو و بازیگری غرق شده ای و حتی با بدبختی ھای خود نیز بازی می کنی ولی ایانی تو را پ عذاب برتری تبدیل بھ بازی مدرنتری می شود و این جنون تبدیل بھ عذابی برتر می شود و ھر

نیست.


دتری س�ّکن جدی�د کھ بھ ماندیشی و یا بھ مسّکن جدیدی. ھر بازی تو را بھ درد می آوربھ بازی جدیدی می یاھ شوی و بتال میولناکتری مبشوی. و با ھر تسکینی بھ بازی مھلکتری روی می آوری و بھ درد ھمحتاج می

محتاج می گردی. مسکن قدرتمندتری


درگمی و کھ زجر و عذاب موجب رشد باشد. این نھایت مکر شیطان است کھ پیچی�ده گ�ی و س�رھرگز مپندار د.ر کشپریشانی و بدبختی را دلیل رشد و عظمت شما قرار می دھد تا شما را در دوزخ بھ غل و زنجی


بدس�ت نم�ی نھا راھمدر ساده گی زندگی دنیوی نعمت ھائی قرار داده ام کھ اگر تمام دنیا را بپردازید یکی ازآه، ، بت ارادآورید و این نعمت ھا چنین اند: سالمت تن، آرامش دل، نظم و بیداری اندیشھ، عزت نفس ،ص�ال

ولم�ی عو ایمنی از وسوسھ ھای شیطان و امکان رش�د عقل�ی و فاظت دین، محبت مردم ، حرمت خانوادهح روحانی. پس بدان کھ آنکسی کھ ساده گی را تحقیر می کند کافر و ابلھ است.

٥٨


دت جھ��ل توس��ت. آنچ��ھ را ک��ھ س��عا ن��امیین��امی مک��ر توس��ت. آنچ��ھ را ک��ھ مص��لحت میآنچ��ھ را ک��ھ سیاس��ت من��امی اس��ارت توس��ت. آنچ��ھ را ک��ھ بیم��ھ می ن��امی زنجیرھ��ایرا ک��ھ امنی��ت می نم��ایش توس��ت. آنچ��ھن��امی می

ویش ن��امی رش��وه توس��ت بخ��دائی ک��ھ ب��رای خ��ھ��راس توس��ت. آنچ��ھ را ک��ھ دیان��ت می کانونھ��ای تولی��د ب��یم وی ن�امف�اه میراراده توست. آنچھ را ک�ھ نامی ناممکنینفس توست. آنچھ را کھ امکانات میساختھ ای و ھوی

؟نین نیستوست. آنچھ را کھ ھدیھ می نامی رشوه ای است کھ میدھی تا دوستت بدارند. آیا چبت پرستی ت


کن�ی و درک م�ی تو کمترین علم و احاطھ ای بر اعمال خودت نداری پس چگونھ م�ی پن�داری ک�ھ دیگ�ران ران�داری ون�ھ م�ی پذھنی خود ن�داری پ�س چگ میتوانی بر آنھا تسلط یابی. تو کمترین ادراکی بر فعل و انفعاالت

ی تظ�ار دارن ن�داری پ�س چگون�ھ انتکھ می توانی ذھن دیگران را بخوانی. تو کمترین فھم�ی از گفت�ار خویش� کھ دیگران سخن تو را درک نمایند.


ت�ش م�ی آکن�ی و ب�ا بنگر کھ چگونھ غذایت را در فریزرھ�ا م�ی پوس�انی و ب�ا اش�عھ ھ�ای مرگب�ار منھ�دم م�ی ی و از سوزانی و آنگاه می بلع�ی. ای�ن نش�انھ آش�کاری از غ�ذای اھ�ل دوزخ اس�ت. و آنگ�اه رنج�ور م�ی ش�و

وزخ ی؟ آی�ا دعصاره امراض برای خود دارو فراھم می کنی: واکسن ھا و آنتی بیوتیک ھ�ا. آی�ا دیوان�ھ نیس�ت عقلت را زائل نکرده است؟


نامی مظاھر دوزخ و بدبختی و جنون توست. ھمھ آنچھ را کھ مظاھر پیشرفت و دانش خود می


ھ ھر آنچ وت سبھ چنان جھل و جنون و تاریکی ای فرو رفتھ ای کھ ھر آنچھ را کھ خیر خود می نامی شر اھ را ک�ھ انی جنون توست و ھر آنچرا کھ علم خود می دانی جھل توست وھر آنچھ را کھ خوشی خود می خو

م س�المتی خ�ود م�ی پن�داری ام�راض توس�ت و ھ�ر آنچ�ھ راک�ھ بخ�ت خ�ود م�ی دان�ی ب�دبختی توس�ت. ت�و خص�� خودی و نمیدانی.


آنچھ را کھ میدانی انکار میکنی واحمق می شوی و پناه می بری بھ آنچھ کھ نمی�دانی و دیوان�ھ م�ی ش�وی. .ستتو پاداش انکار توپس جنون

٥٩


س�قوط آنچھ را کھ می بینی و کتمان می کنی کور می شوی و با پای خود در چ�اه س�رنگون م�ی ش�وی. پ�س پاداش کتمان توست.


دترین پلی�ش�ود ت کھ مخوفترین مکرھای ابلیس بھ لب�اس ش�عر و از زب�ان ش�اعران ظ�اھر میسامروز روزی ا س�ازد و دررا در غلیظ ترین ظلمت ھ�ا محک�م میامیال و اعمال و وضع شما را لباس حق می پوشاند و شما

عذابی فزاینده تشویق می کند.


ھ ھ��ای ام��روز روزی اس��ت ک��ھ واژه ھ��ای عرف��ان و آزادی و براب��ری ، ک��انون ب��ذر افش��انی لطی��ف ت��رین حیل�� فریبی ھا و جبرھا و ستم ھای مدرن سرنگون سازد. –بھ غایت خود ابلیس است تا شما را


ھان دستشنامروز روزی است کھ عارف و روحانی و آزادیخواه سخنی در بازار نتواند گفت مگر اینکھ در در دستھای خون آشام شیاطین است و مزدور جنایتکاران است.


و برحذر باش از کسانی کھ خود را منجی مردم می خوانند. بترس


بترس و بر حذر باش از کسانی کھ تحت عنوان خدمت بھ مردم امرار معاش می کنند.


.بترس و برحذر باش از کسانی کھ بواسطھ موعظھ اخالقی و دینی و علمی، امرار معاش می کنند


بترس و برحذر باش از کسانی کھ در نزد تو بھ تعریف و تمجید تو می پردازند.

٦٠


بترس و برحذر باش از کسانی کھ فقط بھ ھنگام درمانده گی بھ دیدارت می آیند.


خیانت می کنند. بترس و بر حذر باش از کسانی کھ بھ فرزند خود


خل خود را پنھان نمی توانند کرد.ی کھ بُ نبترس و برحذر باش از کسا


بترس و برحذر باش از کسانی کھ صدق را حماقت می دانند.


ند.خوانحبت میممصلحت مینامند و زنا را را دانند و ریا را تجارت می بترس و برحذر باش از کسانی کھ ربا


وی ش�مرند بترس و برحذر باش از کسانی کھ نیکی و بدی را و صدق و ریا را و وفا و خیانت را یکس�ان م� این یکسانی را وحدت و توحید می نامند.


ند.اوسیلھ امرار معیشت خود قرار داده را یگرانبترس و برحذر باش از کسانی کھ درد و رنج د


بترس و برحذر باش از کسانی کھ میگویند : ھمھ یکسان ھستند.


بترس و برحذر باش از کسانی کھ عبث و عذاب را لباس عرفان پوشانیده اند.

٦١


ش از کسانی کھ در طعام دادن اصرار می ورزند.برحذر با بترس و


بترس و برحذر باش از کسانی کھ امور را نسبی می دانند.


و برحذر باش از کسانی کھ بھ عذابھای بزرگ مبتال شده اند.بترس


یاران قدیمی خود خیانت کرده اند.بترس و برحذر باش از کسانی کھ بھ


برحذر باش از کسانی کھ پول را وسیلھ سعادت می دانند. بترس و


دارند.نبرحذر باش از کسانی کھ دیگران را نصیحت می کنند و خودشان تاب تحمل ھیچ نصیحتی بترس و


.ار میدھندبرحذر باش از کسانی کھ عذابی را کھ بر آنھا نازل شده وسیلھ امرار معیشت خود قربترس و


بترس و برحذر باش از کسانی کھ مورد ترحم خود قرار داده ای.


ن کاستھ ای. بترس و برحذر باش از کسانی کھ در دوزخ بدادشان رسیده ای و از عذابشا

٦٢


ند.ح نمی کنبرحذر باش از کسانی کھ در نزد تو بھ گناھان خود اعتراف می کنند ولی خود را اصال بترس و


بترس و برحذر باش از کسانی کھ بھ تو محتاجند ولی بھ دین تو اعتقادی ندارند.


و برحذر باش از کسانی کھ حجت آشکاری دیده اند وانکار نموده اند.بترس


جمع می کنند. بترس و برحذر باش از کسانی کھ دین را با فنّ


بترس و برحذر باش از کسانی کھ حقیقت را در شعر جستجو می کنند.


تو میل بھ معاشرت دارند. حذر باش از کسانی کھ دشمن دین ھستند ولی بابترس و بر


بترس و برحذر باش از کسانی کھ ھمھ مسائل را بھ حکومتھا مربوط می دانند.


از ثروتشان کوتاه شده است. برحذر باش از کسانی کھ دستشان بترس و


ر ح�ق را د انی کھ ش�ریعت را قی�د و بن�د میدانن�د وعرف�ان را جن�ون م�ی خوانن�د وسبترس و برحذر باش از ک اشیاء جستجو می کنند.

٦٣


ای خود را حق پنداری ھر چند کھ بسیار معقول و زیبا باشد.ھ مبادا کھ خواستھ


د دیگران از حق خود دفاع کنی ھر چند کھ بر حق باشی.مبادا کھ در نز


مبادا کھ از اراده ذھن خود پیروی کنی ھر چند کھ عارف باشی.


مبادا کھ خود را کامل پنداری ھر چند کھ کاملتر از خودت نیافتھ باشی.


مت ناروای دیگران بھ خشم آیی ھر چند کھ ناحق باشد.مبادا کھ از تھ


مبادا کھ مردم را بی صاحب پنداری ھر چند کھ بسیار دیوانھ باشند.


مبادا کھ بھ خودت ببالی ھر چند کھ بی عیب باشی.


ی ھر چند کھ بسیار ناپاک باشی.مبادا کھ لحظھ ای خود را لعن کن


ھم اکنون ھر آنچھ کھ در درونت می گذرد در بیرونت آشکار است.

٦٤


خواھی در بیرونت آماده است. چھ کھ مینھم اکنون ھر آ


ر از من نیستی.زیرا کھ تو مھربانت یمبادا کھ بر دوزخیان ترّحم کن


مبادا کھ پنداری تو خودت ھستی زیرا کھ نیستی.


ستم می کنی. اندیدگستممبادا کھ برای ستمگران کارگشائی کنی زیرا بھ


من نیستی. مبادا کھ زجر و گرفتاریھای مردم را ناحق پنداری زیرا تو عالمتر از


مبادا کھ پنداری در کار جھانیان اختاللی ھست زیرا تو کاملتر از من نیستی.


بدان کھ نیست.» من چنین ھستم« آنکس کھ گفت


ھر کھ را بھ خودت بخوانی او را دشمن خویش کرده ای.

و حوا !ای فرزند آدم *

ھر کھ می خواھد تو را بجای من بپرستد حیلھ گراست زیرا میخواھد از تو اطاعت نکند.

٦٥


پرس�تد و ن�ھ حیلھ گر است نھ تو را م�ی» رستم ولی از خدا اطاعت می کنمپ تو را می« ھر کھ می گوید کھ از خدا اطاعت می کند.


ادی را از حکومت ھا طلب می کند دشمن آزادی است.ھر کھ آز


ن مردم است.مھر کھ رزق خود را در نزد مردم می بیند دش


ھر کھ نجات خود را بھ امید مرور زمان می داند محکوم بھ ھالکت است.


اھم از این وضع نجات یابم ولی راھش را نمی دانم دروغگو است.ھر کھ می گوید کھ من می خو


تا زمانیکھ از دیگران ناراحت می شوی با من راحت نیستی.


مردم تو را بھ ھمان گونھ می نگرند کھ تو بھ خودت می نگری.


یق می کنی کھ خود را شناختھ باشی.دین مرا بمیزانی تصد


امر مرا بمیزانی اطاعت می کنی کھ امر خود را اطاعت نمی کنی.

٦٦


اطاعت من در اطاعت از عاشقان من است و جز این فریب و عصیان است.


کمال مھر مرا درک کنی. از دشمنان دین خالص قھر پیشھ کن تا


وحدانیت مرا جز در قھر کامل از غیر من، در نمی یابی.


بدان کھ شکایت تو جز کفر و جھل تو نیست.


بدان کھ ایمان ھمان آرامش است وکفر ھمان پریشانی است و نفاق ھم رسوائی است.


ز.قان بگریمؤمنان مرا ھر جا یافتی رھا مکن و کافران را اگر بھ نزدت آمدند فقط تحمل کن و از مناف


ھمھ احکام من از قھر مطلق من است و بی نھایت جلوه دارد.


ظھ ای جاری است چھ بخواھی چھ نخواھی.حکم من در ھمھ جا و در ھر کسی و در ھر لح


ھر کھ عدل مرا طلب کند جاھل است زیرا ھیچ کسی تاب تحمل عدل مرا ندارد.

٦٧


ھر کھ مھر مرا طلب می کند غافل است زیرا مھر مطلق من جاری است.


کند عاشق است زیرا خود را الیق مھر من نمی یابد. ھر کھ قھر مرا طلب می


ھر کھ عاشق قھر من است عاشق خود من است.


ھر گاه بر فقر خود صبور شدی بر من صبور شده ای.


وای بر تو اگر فقر را علت بدبختی بدانی.


وای بر تو اگر نماز را نشانھ ایمان بدانی.


وای بر تو اگر بر نماز مردمان بخندی ھر چند کھ منافقانھ باشد.


عل�وم مسرنوش�ت م�ن از ازل « وای بر تو اگر خودت را مسئول کام�ل سرنوش�ت خ�ود ن�دانی و بگ�وئی ک�ھ : »در آن اختیاری ندارم. بوده است و من


وای بر تو اگر پنداری کھ کسی را بھتر و برتر از دیگری آفریده ام.

٦٨


وای بر تو اگر حجتی را کھ بھ تو نشان داده ام از دیگران پنھان سازی و کتمان نمائی.


تلویزی��ون، بت��و معرف��ی م��ی ک��نم ت��ا از آن دور بم��انی : بان��ک ، بیم��ھ، بیمارس��تان، دربھ��ای دوزخ زمان��ھ راا زرگ و ب�ان ب�مدانشگاه، مسجد ، میخانھ، ورزشخانھ، یخچال ، دادگستری ،فال گیری و سیاست و ھر ساخت

عظمتی.


وری، ک�م ، ص�بر، حی�ا، عف�و، ک�م خ�دربھای بھشت را بھ تو معرفی می کنم کھ بھ آن نزدیک شوی : قناع�ت حرفی، راستگوئی، بی ریائی، و تفکر در احوال خویشتن.


ر ن�داری، و در نزد من عزیزتر از صبر نیست و صبر بر این امور از واجب�ات اس�ت: ص�بر ب�تھیچ صفتی از ال، ص�بر عزیزان، صبر بر س�ئو صبر بر جفا، صبر بر آشوب، صبر بر بیماری، صبر بر تھمت، صبر بر داغ

بر تھدید، صبر بر ناتوانی و صبر بر تنھائی.


لبی.از جھالت تو ھمین بس کھ ھیچ تغییری در امیال خود نمی خواھی ولی احوالت را دگرگون می ط


از کفر تو ھمین بس کھ نگرانی برای رزق خود.

دم و حوا !ای فرزند آ *

جالت می کشی درباره نداری خویش.خاز ریای تو ھمین بس کھ از مردم


از ظلم تو ھمین بس کھ پنداری بتو ظلم شده است.

٦٩


از مکر تو ھمین بس کھ میل بھ خودشناسی نداری.


از خودت نمی دانی. از مرض تو ھمین بس کھ آنرا


از بدبختی تو ھمین بس کھ خودت را مسئول سرنوشت خود نمی بینی.


از جنون تو ھمین بس کھ خود را در عقل کامل می پنداری.


از شرک تو ھمین بس کھ از خود خواستھ ای داری.


از منافق بودن تو ھمین بس کھ می دانی ریا می کنی.


از گناھکار بودن تو ھمین بس کھ زجر می کشی.


از بی ایمانی تو ھمین بس کھ از صاحبان قدرت می ترسی.


مان نمی شود.شیھرگز راستگو پ

٧٠


ھرگز انسان صبور شکست نمی خورد.


ھرگز مال حرام ھضم نمی شود.


ھرگز اھل ربا آرامش نمی بیند.


ھرگز انسان حسود راضی نمی شود.


ھرگز آدم دروغگو دوست نمی شود.


ھرگز انسان مؤمن گدا نمی شود.


ھرگز انسان بی ریا، احمق نمی شود.


ھرگز انسان ریاکار عالم نمی شود.


ھرگز انسان بخیل متدین نمی شود.

٧١


ر اھل معرفت نمی شود.ھرگز انسان متکب


فریب نمی خورد. تقواھرگز انسان با


ھرگز انسان سلطھ جو، راستگو نمی شود.


ھرگز فن پرست، حق پرست نمی شود.


ھرگز آدم معتاد، راستگو نمی شود.


ھرگز کتاب پرست ، عاشق نمی شود.


ھرگز آدم ثروت اندوز با وفا نمی شود.


ھرگز محتاج ، بی ریا نمی شود.


ھرگز سیاستمدار ، با خدا نمی شود.

٧٢


ل نیست.ھرگز آدم منافق، عاق


ھرگز دشمن فقر، دوست تو نمی شود.


ھرگز رنجوری ، بی گناه نمی شود.


، پنھان نمی ماند.یرمکھرگز


ھرگز خدمت خالصانھ ای بی اجر نمی ماند.


نیتی ، مخفی نمی ماند.ھرگز


ھرگز سئوالی بی جواب نمی ماند.


ھرگز عشق پاک، ناکام نمی ماند.


ھرگز حقی پایمال نمی شود.

٧٣


ھرگز مؤمنی دروغ نمی گوید بھ عمد.


ھرگز دردی بی درمان نیست.


ھرگز ستمی بی پاسخ نمی ماند.


دامنی نمی نشیند. ھرگز تھمت ناحق بر


ھرگز فنی مشکل گشای انسان نیست.


ھرگز جز دین حق جاری نمی شود.

حوا ! ای فرزند آدم و *

ھرگز کالم حق فراموش و محو نمی شود.


ھرگز چیزی نابود نمی شود.


ھرگز فکری ، جدید نیست.

٧٤

ای فرزند آدم و حوا !*

ھرگز محالی در کار نیست اال بھ امر من.


ھرگز، عین امکان است بھ اذن من.


س�ت و اجب�ر کمال منطق، عبث است و کمال عبث،واقعیت است و کمال واقعیت، حقیقت است و کمال حقیق�ت ، عش�ق و کمال اختیار ، خموشی است و کمال خموشی، جمال م�ن اس�ت و جم�ال م�ن کمال جبر، اختیار است

ک�ھ از کن�ی مگ�ر این را درک نم�یاست و عشق در منطق عبث می آید و عبث وجود ندارد. و تو ج�ز نیس�تی خود، نیست گردی.


کن کھ دروغ بگوئی.متو ھرگز نمی توانی دروغ بگوئی پس سعی


تو ھرگز نمی توانی کافر شوی پس سعی مکن کھ کافر نمائی.


پس بھ مسکن ھا رجوع مکن. تو ھرگز نمی توانی خود را فراموش کنی


د را نابود کنی پس خودکشی مکن.وتو ھرگز نمی توانی خ


و ھرگز نمی توانی طالق بگیری پس سعی در طالق مکن اال طالق خویشتن از خویش.ت


راس.تو ھرگز نمی توانی نابود شوی از مردن مھ

٧٥


تو ھرگز نمی توانی کاری کنی پس کاری مکن کھ پنداری کاری می کنی.


مرا در خودت نابود کنی پس با من جدال مکن. ھرگز نمی توانی کار تو


ی زی�را ی�زی ب�رای از دس�ت دادن ن�داررام باش، تسلیم باش، صبور باش و ھیچ نگ�ران مب�اش زی�را ھ�یچ چآ م.و تو پنداشتھ ای کھ توئی و این پندار نیز من ماصالً وجودی نداری واین منم کھ وجود دار


م�ان، ز روی ایتو یا از روی صدق بسوی من می آئی و یا از روی ریا. یا از روی انکار بسویم می آی�ی ی�ا اا از ب م�ی آی�ی ی�ح�ئی و یا از راه جھل. یا از روی آو یا جفا. یا از طریق معرفت می ییا بواسطھ وفا می آئ

یی�ا ب�ا عش�ق م� و یا از طریق آتش. یا بھ جبر می آئی و یا بھ اختیار. یروی عداوت. یا بواسطھ نور می آئ آئی و یا با دشنام. بھرحال می آئی و جز این راھی نداری.


د ب�ور پن�دارمرا عاجز پندارد عاجز می شود. ھر ک�ھ م�را ظ�الم پن�دارد ظ�الم م�ی ش�ود. ھ�ر ک�ھ م�را مجھر کھ م�ھ ھد محبوب مجبور می شود. ھر کھ مرا انکار کند مورد انکار ھمھ قرار می گیرد. ھر کھ مرا دوست بدار

و م�ی ش�ود. و ب�ی نی�ازمی شود. ھر کھ مرا عزیز داند عزیز می شود. ھر کھ مرا پاک و بی نیاز دان�د پ�اک نی.ھر کھ مرا نابود داند بھ عذاب نابودی می افتد. پس در ھمھ حال خلیفھ تو ھستم و خلیفھ م


این فرق ھمھ فرق ھاست. من، تو ھستم و یا تو، منی. و یا


خود نیز جدال مکن تا مرا بیابی.با ھیچ کس و ھیچ چیز و ھیچ واقعھ ای جدال مکن و با

٧٦


ت وش�ی و س�کوگناه و ثواب تو منم. رنج و خوشی تو م�نم. خمبود و نبود تو منم. بیماری وسالمت تو منم. و م�نم. تو منم. جنگ وصلح تو م�نم. عم�ل و ب�ی عمل�ی ت�و م�نم. شکس�ت و پی�روزی ت�و م�نم. ک�ام وناک�امی ت�

ت�و م�نم. . ش�اه و گ�دای ت�و م�نم. مس�تی وخم�اری ت�و م�نم. کف�ر وایم�ان ت�و م�نم. نف�سخواب وبیداری تو م�نمامی�د و اندیشھ تو منم، حس تو منم. زن�دگی و م�رگ ت�و م�نم. دوس�ت ودش�من ت�و م�نم. جھ�ل و عل�م ت�و م�نم.

ت آی�ا ت�و خ�ود نومیدی تو منم. تنھائی تو منم. مخاطب تو منم. ماده ومعنای تو منم. س�ردی وگرم�ی ت�و م�نم. چیستی؟ تو خودت نیستی.


بھ کھ پناه می بری؟ بھ من! تو کیستی ؟ من ! از چھ می گریزی؟از من !


ودت حک�م خ�اگر من تو ھستم و تو منی. پس آیا با خودت سخن می گوئی و بر « از من سئوال میکنی کھ : بودم پ�س آری چنین است. من ن». ب و عقاب و اجر و عذاب می نمایئ؟میرانی؟ و خودت را مواخذه و حسا

. مودم باش�خود را خلق کردم و تو شدم و حاال می خواھم کھ تو عین من باشی. یعنی می خ�واھم ک�ھ ع�ین خ� تو وجود منی و من، نبود توام.


دی، ف�رق م�رگ و زن�دگی، ف�رق خ�وبی و ب� ف�رق ب�اطن و ظ�اھر، فرق بین من و تومثل فرق آب وآتش است،و رق بین دفرق بود و نبود، فرق دوست ودشمن، فرق باال و پائین، فرق سیاه وسفید، فرق عزت وخفت و ف

ب�ق ب�ر ھ�م فرق بین دو خط راست کھ گاه موازی و گاه متقاطع و گ�اه منط سیب از شاخھ واحدی از درخت وت ر ای�ن اس�دین دو چیزی کھ مطلقاً فرق�ی ن�دارد و ف�رقش فق�ط ھستند. مثل فرق بین تو و خودت. مثل فرق ب

کھ دوتاست. و فرق من و تو با ھمھ دو تاھای دیگر اینست کھ یکی ھستیم.


ر دگی�ری و من کل بشریت ھستم و تو یک واحد و جزئی از این کل ھستی و باید بر جای فرد فرد بشر ق�رار تصدیق کنی و خلیفھ مردم باشی از جانب من. منی کھ توام. ھر فردی مرا دریابی و

٧٧


نظ�ر نم�ی در امری کھ بتو می کنم سعی کن تا ببینی کھ آن ام�ر در ت�و واق�ع اس�ت. و ت�ا س�عی نکن�ی ص�احبشدن ینابشوی. از فاصلھ بین شریعت تا حقیقت من، فقط بھ نیم نظری است. شریعت ھمان سعی است برای

چشم تو بر حقیقت خویشتن.


اگ�ر وده باش�دکشتھ باشد و توبھ ای کامل نکرده باشد و اعم�الش را منقل�ب ننم� قاگر کسی مؤمنی را بھ ناح ھم مظھر تمام شریعت من شود و در مستحبات نیز کامل باشد مستحق دوزخ است.


ر ش باط�ل اس�ت ، عقل�ش زائ�ل اس�ت و ب�دنش رنج�ونی�دواس�طھ س�تمکاران بدس�ت آرد س�ی رزق�ش را بکاگر است.


ظالمترین مردم کسی است کھ با دین فروشی امرار معیشت می کند.


ھرگز اطاعتشان نمی کنی. ھ باشی از آنھا قھر می کنی وتھرگاه مردم را دوست داش

رزند آدم و حوا !ای ف *

ئی فروش��ی ، خ��دا فروش��ی اس��ت و آن چن��دین ن��وع اس��ت: عل��م فروش��ی، ھن��ر فروش��ی، زیب��ا –ب��دان ک��ھ خ��ود ل فروشی، محبت فروش�ی ، ت�ن فروش�ی، فض�ل فروش�ی، کرام�ت فروش�ی ، پ�و تقوافروشی، عبادت فروشی،

(نم�ایش جم�ال فروشی(ربا) ، خبر فروش�ی (جاسوس�ی) ، دوس�ت فروش�ی، فرزن�د فروش�ی و ھمس�ر فروش�ی ھمسر بھ دیگران)


دین�ت طف�ت بخ�ل اس�ت ، عش�قت ب�ازی اس�ت،اتا زمانیکھ خ�ود را نش�ناختھ ای اندیش�ھ ات افس�انھ اس�ت وعو نمایش است ، خدمتت، خیانت است و عرفانت ، مرفین است و کل وجودت شبحی سرگردان است.

٧٨


اخ�ام و خفریبن�د، کسانی ھستند کھ از لب�اس و آداب پی�امبران م�ن تقلی�د م�ی کنن�د ت�ا م�ردم را ب پلیدترین مردم کشیش و آخوند و جوکی.


اقع�ی وو زن�دگی لطیف است ول�ی عم�ل روزم�ره پیرو مشو کسی را کھ کالمش دینی و عرفانی و شاعرانھ و پیرو مذھب پول وفن است.وت گرایانھ است و غاش دنیا پرستانھ و طا


نفور است.ممنافق و خیانتکار کسی است کھ کالمش مقبول ولی عملش


گمراه است کسی کھ با اشعار استدالل می کند.


بترس از کسی کھ از طاغوت پول می گیرد و با طاغوت می ستیزد.


وای بر تو اگر ھمرنگ جماعت شوی و تمدن را پیروی نمائی.


ب�د و ھ ش�فا یابپرھیز از کافر گرسنھ ای کھ سیر شود و ظالم درمان�ده ای ک�ھ آزاد گ�ردد و من�افق رنج�وری ک� خیانتکار احمقی کھ با خبر شود و بخیل مطرودی کھ محترم گردد.


امروزه پلیدترین کسان آنھائی ھستند کھ معرفت و دین را بخدمت سیاست وصنعت می گیرند.

٧٩


. ود نم�ائیخ�وای بر تو اگر دموکراسی را باور کنی و تکنولوژی را م�ذھب خ�ود ق�رار دھ�ی و دالر را خ�دای کھ در اینصورت از بنی اسرائیلی.


ان را ص�احب وای بر تو اگر روان شناسی را معرفت نفس پنداری و ھنرمندان را اھل دل فرض کنی و مالی�اندس�ت دین حق قرار دھ�ی وتحص�یل کردگ�ان س�واد را ص�احبان عق�ل و فک�ر ب�دانی و س�المت خ�ود را بازیچ�ھ

ھمس�ر و یم�ھ ھ�ا واگ�ذاری و ب�ھپزشکان نمائی و رزق خود را بدست حکومت ھا سپاری و آتی�ھ ات را ب�ھ بک ردم تحریمفرزندانت دل بسپاری و بھ اندیشھ خود اعتماد کنی و از خود اطاعت نمائی و بھ وسوسھ ھای

شوی.


ال ند است حنزدیک شو بھ کسی کھ فقیر است حال آنکھ می تواند ثروتمند باشد و دورشو از کسی کھ ثروتم باشد.آنکھ باید فقیر


بپرھی��ز از اینک��ھ دین��ت ص��رف ریاس��ت ش��ود و علم��ت ص��رف سیاس��ت ش��ود و ھن��رت ص��رف ش��ھرت ش��ود و کالمت صرف معیشت شود.


تو را خلق نکردم تا چیزی شوی بلکھ بشناسی ھمان چیزی کھ ھستی.


شناسی میّسر نیست. –در خود بدان کھ تغییر حقیقی جز


شناسی سرآغاز علم و آزادی و سالمتی است.–بدان کھ روی نمودن بھ خود

٨٠


شناسی یک عنصر بیش ندارد و آن صدق است. –بدان کھ خود


کسی نجات می یابی. از بی رسی وی حقیقی مکھ بھ دوست شناسی است–بدان کھ فقط در خود


وای بر تو از اینکھ در دام کامپیوتر افتی.


.شعر است وای بر تو از اینکھ در دام اندیشھ ھای متافیزیکی ای قرار گیری کھ حاصل فلسفھ و نجوم و


اندیشھ ات را با دارو تسکین دھی. بخواھی اعصاب ووای بر تو اگر


وای بر تو از اینکھ بھ دستاوردھای این تمدن بنی اسرائیلی دل بندی.


وای بر تو از اینکھ نصیحت انسان صادقی را نپذیری.


نی بی اینکھ بھ آن تن در داده باشی.امتناقض بدمرا وای بر تو از اینکھ امر


وای بر تو از اینکھ مرا بخوانی و از مردم پیروی کنی.

٨١


وای بر تو از اینکھ بھ من بدگمان شوی.


ھ س از آنچ�ترس از آنچھ کھ نمی ترس�ی و مت�راز ھر آنچھ کھ تو را برحذر دارم عذاب من نھفتھ است پس ب کھ ھراس داری.


بدان کھ سالمتی تو در تسلیم تو است بر امر من. ھر گاه کھ سر پیچی نمائی رنجور می شوی.


منافق است کسی کھ می گوید کافران ابزارشان خوب است ولی اخالقشان بد است.

فرزند آدم و حوا ! ای *

گ�ذارد سیل و آتشفشان و قحط�ی و بیم�اری را ب�ھ حس�اب طبیع�ت م�ی منافق است کسی کھ زلزلھ و طوفان و و از دین من خارج می داند حال آنکھ عذابھای من بر ستمگران است.


منافق است کسی کھ نان ستمگران را می خورد و بھ آنھا فحش می دھد.


م�را ع�ذابھای بدان کھ بدترین مردم ھمان�ا منافق�ان ھس�تند ک�ھ بیش�ترین عم�ر را ب�ھ آنھ�ا می�دھم ک�ھ بیش�ترین بچشند.


مشرک است کسی کھ علم انبیاء و اولیای مرا مثل علوم و فنون مردم می خواند.


علم فقھ را در مدرسھ می جوید. مشرک است کسی کھ

٨٢


کافر است کسی کھ علم را در دانشگاه می پندارد.


ی�ن را درداحمق است کسی کھ قدرت را در دست ثروتمندان می داند وعلم را در نزد ص�احبان تکنول�وژی و عرفان را در نزد شعراء . نزد مبلغان مذھبی و عقل را در نزد اھل کتاب و


یک سو ت دربو شجاعت و کرامت و آزادگی وسالمت و خوشبختی و رشد و مح تقوادین و بدان کھ علم وم و زج�ر ب�دبختی و انحط�اط و ش�قاوت و س�ت اسارت و مرض و کفر و ناپاکی و ترس و قرار دارند و جھل و

خل ا ھ�م ت�داباین دو ھرگز با ھم جمع نمی شوند ھمانطور کھ بھشت و جھنم نیز در سوی دیگر قرار دارند و ندارند و حق و باطل با ھم شریک نمی شوند.


.اه نمایدبدان کھ فخر و خوشبختی ستمگران و مفسدین جملگی ریا و نمایش است تا تو را بفریبد و گمر


و ندارن�د. ستاوردھای ستمگران ریائی است و کافران و منافقان جز نم�ایش ھ�یچ عل�م و ھن�ریبدان کھ کل دھن�د. مالً آگاکل این تمدن یک نمایش است و بنی�انگزاران و گردانن�دگان و پی�روانش ب�ر دروغ�ین ب�ودن آن ک�ا

این نمایش ابلیس و لشکریانش می باشد تا از تو دلبری نمایند.


د بران.اگر اطمینان داری کھ بر حقی پس آرام و خموش باش و بھ میدان مرو و وسوسھ مردم را از خو


سیاس�ی و ووای بر تو اگر معارف مرا بھ تعابیر و تفاسیر فیزیک�ی و ش�یمیائی و ھندس�ی وع�ددی و فلس�فی .ابلیس اندشعائر طبی ونجومی و ھنری بیاالئی کھ اینھا

٨٣


ل ھ و تحلی�بدان کھ با تفسیر قرآن بھ دانش وحی نمی رسی و با تفسیر عرفان، عارف نم�ی ش�وی و ب�ا تجزی�شناس مار جامعھآبھ علم اشیاء دست نمی یابی و با تحصیل تاریخ، علم تاریخ نمی یابی و با ابدان اشیاء و

وی و ب�ا ش�ق�وی نم�ی ب�ا ویت�امین ھ�ا و پ�روتئین ھ�ا س�الم و ه نم�ی ی�ابی وانمی شوی و با پول بھ س�عادت ر، لطی�ف طبیب نمی شوی و ب�ا آم�وزش ھنرھ�ا ، نش پزشکیاواکسن ھا از بیماریھا مصون نمی گردی و با د

م�یس�المت ن نمی آئی و با دعا و اوراد ھم از عذاب اعمالت معاف نخواھی شد و با ورزش ھم بھ ش�ادابی و و دست از خود فریبی بردارد. رسی. فکری بحال خود نما


بدان کھ سالمترین آرزوھای تو آرزوی مرگ است.


بدان کھ صادقانھ ترین دروغھای تو ادعای خدائی است.


گناھی است. بدان کھ بدترین گناه تو ادعای بی


دان کھ پسندیده ترین عمل تو، بی عملی است.ب


بدان کھ خطرناکترین دروغ تو دروغ مصلحتی است.


بدان کھ بیھوده ترین کالم تو دفاع از خویشتن است .


شناسی است. –بدان کھ عالیترین عبادت تو خود

٨٤


ی از مردم است.ورخدمت تو بمردم، دخالصانھ ترین بدان کھ


بدان کھ مقبولترین صفت تو صبر است.


بدان کھ زیباترین تھمتی کھ بتو زده می شود ساده لوحی است.


است.عالیترین ریاضت تو صبر بر فقر


ی است.تّ بھترین محبت، بی من


بدان کھ بی صدق ھرگز بھ چیزی ماندگار نمیرسی.


ش�ده ود گرفت�اراعمال پلید خ�ھرگز بھ کسی کھ در عذاب افتاده است ترحم مکن زیرا او فقط بھ یک از ھزار ِ مورد عفو من بوده است.است و مابقی اش


ن�ھ ون�ھ وف�ا و ن�ھ انص�اف و بدان ھر کھ صدق ندارد نھ دین دارد نھ عقل دارد نھ علم دارد ونھ محب�ت دارد سالمت و نھ حیات.


باشد.ھر کھ خود را نمی شناسد حتی ھمسرش را ھم نمی شناسد حتی اگر صد سال بااو زیستھ

٨٥


ب�ۀرتج وھر کھ خود را نمی شناسد کمترین درکی از سالمت و بیماری ن�دارد ھ�ر چن�د ک�ھ ص�د س�ال تحص�یل نش پزشکی کرده باشد.اد


ھر کھ خود را نمی شناسد گویا ھرگز زندگی نکرده است ھر چند کھ عمر نوح کرده باشد.


ھ پیروی نمی کند.عکسی کھ خود را بشناسد ھرگز از جام


ھ�د و از اس�ارت زم�ان و مک�ان میر کسی کھ خود را بشناسد ب�ھ حکم�ت و ط�ب و فرق�ان و کرام�ت میرس�د و کفا می گردد و مردمان بھ او محتاج می شوند. –خود


اھی م��ی شناس��د از کرم��ی پس��ت ت��ر، از مگس��ی ب��ی قرارت��ر، از س��گی دری��وزه ت��ر ،از گی��کس��ی ک��ھ خ��ود را ن ر وی احم�ق ت�درمانده تر ، از گرگی بی عاطفھ تر، از خوکی نجس تر، از عنکبوتی سست بنیادتر، از میم�ون

ی عاجزتر و رنجورتر است.یاز زن زائو


میدھ�د وعت نمی کند. جز از من سخن نمی گوید و ج�ز بم�ن پاس�خ نبشناسد جز از من اطا کسی کھ خود را مردم را جز بھ من دعوت نمی کند و حقش آشکار و معروف است.


ت ظھر کرام�مکسی کھ خود را بشناسد جانشینی مرا در خویشتن در می یابد و بر جای من قرار می گیرد و من می شود.


کسی کھ خود را نمی شناسد نسبت بھ ھمھ چیز در تردید است.

٨٦


کسی کھ خود را نمی شناسد از علم و تجربھ خود بھره مند نمی شود.


ش�وده م�ی کش�ید کسی کھ خود را نمی شناسد در دین ریاکار می شود در دانش علیل می گردد در فن ب�ھ بن�د و در ھنر دیوانھ می گردد و در عشق، فاسق می شود و در سیاست بھ ھالکت میرسد.


کافر است یا منافق. کسی کھ خود را نمی شناسد یا


کسی کھ خود را نمی شناسد ذھنش کارخانھ ش�ک اس�ت ، دل�ش کارخان�ھ اض�طراب اس�ت وحواس�ش ب�ر ھ�یچ ش بی صاحب است.دتمرکز نتواند کرد و اعضایش ھرزه و کل وجو چیزی


کسی کھ خود را شناخت از ارباب و طبیب بی نیاز شد.


ھر کس کھ خود را شناخت از چندگانگی نجات یافت و یکی شد.


را نمی شناسد.کسی کھ خود را نمی شناسد محبت


عشق بھ یکی از دوستان زنده من بر روی زمین است. شناسی حاصل ایمان بمن و –خود


شناسی بزرگترین اجر صدق است. –خود

٨٧


شناسی می توان بر مکرھای شیطان فائق آمد. –فقط بواسطھ خود


ھیچ تجارتی خطرناکتر از تجارت عرفان نیست.


شناسی نمی توانی ذات وحدانی مرا درک کنی و موحد شوی. –در خود زج


شناسی ھمان وحی بیواسطھ من است پس عارفان من بمن نزدیکترند تا انبیای من. –خود


شناسی اھل ذکر نمی شوید. –جز بواسطھ خود


شناخت مقصود مرا از خلقت خویش درنیافت.نھر کسی کھ خود را


شناسی اقامھ صلوة من است برشما. –بدان کھ خود


ردن از عدم است.شناسی ھمان علم خلق ک –بدان کھ خود


مستقیم ترین راه خودشناسی ، دوستی خالصانھ با کسی است کھ خود را می شناسد.

٨٨


ی کام�ل،ص�بر کام�ل ، فق�ر کام�ل ، ب�ی نی�از اینست صفات کسی کھ خ�ود را ک�امالً م�ی شناس�د : ص�دق کام�ل، کام�ل ب�ر ل و اخالص کامل در دین و تنھائی کامل در زم�ین و ش�جاعتسالمت کامل، آرامش کامل و حق کام

زمانھ و عمل کامل بر ھمھ امور.


بدان کھ صبری نیست اال صبر بر صدق. و اینست صراط المستقیم نجات و ھدایت.


ب�ا ت خود راعلمت را در عملت ارتقاء ده و حقانیدینت را درنانت خالص کن وعملت را در دلت اصالح کن و صدق بھ محک بزن و آخرت خود را در حال کنونی ات تماشا کن.


م م�رگ، در تنھائی ، خودت را خواھی شناخت و بھ ھنگ�ا فقر، دوست و دشمن خود را خواھی شناخت و در ی�ر وتنھ�ای شناخت. پس چھ بھتر کھ ھر چ�ھ س�ریعتر فقدنیا را خواھی شناخت و پس از مرگ خدا را خواھ

شوی و بمیری قبل از آنکھ مرگ بسراغ تو آید.


ردم را م�تی. اگ�ر ایمان و ھدای تو بین من و مردم فقط یکی را می توانی انتخاب کنی. اگر مرا انتخاب کنی برز افقی و او را انتخ��اب کن��ی ک��ھ ھرگ��ز نم��ی ت��وانی، من��انتخ��اب کن��ی ب��ر کف��ر و ض��اللتی. و اگ��ر بخ��واھی ھ��ر د

بدترین عذابھا میرسی.بھ بدترین مخلوقات ھستی و


و و خ�ودتت�بین من و تو جز آرزوھای تو مانع نیست. و بین تو و دیگ�ران ج�ز م�ن م�انع نیس�تم و ام�ا ب�ین ھیچ مانعی وجود ندارد جز تکبر.


کسی کھ یقین یافت کھ رزقش و جانش در دس�ت م�ن اس�ت دی�نش کام�ل اس�ت و کس�ی ک�ھ ش�ک دارد مش�رک است و کسی کھ منکر است کافر است.

٨٩


ا وری. و ب�دبا یاد من بیش از ھر زمانی بخودت نزدیکی و با یاد دشمنان م�ن ب�یش از ھ�ر زم�انی از خ�ودت منی و عین منی.یاد دوستان من بر جای


مدم.صبدان کھ کسی کھ بھ فقر خود افتخار می کند بھ من افتخار می کند زیرا من فقیر مطلقم و


حدم.ابدان کسی کھ بھ تنھائی خود افتخار می کند بھ من افتخار می کند زیرا من تنھای مطلقم و

ا !ای فرزند آدم و حو *

را ن�ری ک�ھ ت�ورا ب�ھ جب�ر و اک�راه وادارد دی�ن نیس�ت. ھ علمی کھ تو را دریوزه کند علم نیست. دینی ک�ھ ت�وارد فس�ق واد مغرور کند ھنر نیست. دوستی کھ تو را متکبر نماید دوست نیست. معشوقی کھ تو را بھ ری�ا و

مخ��در انی ک��ھ ت�و را ب��ھ م�وادمعش�وق نیس�ت. زھ��دی ک�ھ ت��و را ب�ھ تحقی��ر دیگ�ران بکش��اند زھ�د نیس��ت. عرف� بکشاند عرفان نیست و رزقی کھ تو را بھ عذاب اندازد رزق نیست.


فا ش�ل کن ت�ا . پس این سھ حرام را حالق حرام، رابطھ حرام و آرزوی حرامتو رنجور نیستی اال بواسطھ رز یابی.


اب.و یا شر اینکھ با آن چیز بھ یاد من نباشی. حتی اگر آن چیز نماز باشد حرام نیست بر تو چیزی اال


ریاست نمائی. وای بر تو اگر معرفت نفس خویش را بھ بازار بری و خرج معیشت و شھرت و


وای بر تو اگر ایمان خود را بھ نمایش بگذاری.

٩٠


وای برتو اگر دوست صدیق خود را بفروشی.


وای بر تو اگر کالم مرا تبدیل کنی و بکار شیطنت گماری.


وای بر تو اگر بھ مؤمنان من تھمت ناحق زنی.


تو نخواھد رسید. بدان کھ آن ثروتی را کھ ذخیره می کنی ھرگز بھ کام


می شوی و با ھر ایثاری بخودت نزدیکتر می گردی. ردروغی از خودت دورت بدان کھ با ھر


بدان کھ با ھر ریائی مشغول فریب خود ھستی.


یدھی.بدان کھ در ھر مالکیتی بخشی از حق خویش را از دست م


بدان کھ در ھر چیزی کھ از دست میدھی بخودت نزدیکتر می شوی و بدست می آئی .


وقتی کھ ھمھ خوابند تو بیدار بمان. وقتی ھمھ بدند تو خوب باش. وقتی ھمھ بازی م�ی کنن�د ت�و ج�دی ش�و. ت�ی ھم�ھ س�تمگرند ت�و ع�ادل ب�اش. وقت�ی ھم�ھ ناپاکن�د ت�و پ�اک وقتی ھمھ دروغ می گویند تو راست بگو. وق

خود را فریب می دھن�د ت�و ص�ادق ب�اش. وقت�ی ھم�ھ م�ی ھشو. وقتی ھمھ دیوانھ اند تو عاقل باش. وقتی ھمدوند تو آرام بنشین. وقتی ھمھ حرف می زنند تو خموش شو. وقتی ھمھ بخیل اند ت�و ایث�ار گ�ر ب�اش. وقت�ی

٩١

باش. وقتی ھمھ مرده اند تو زنده بمان. وقتی ھمھ نابودند تو موجود باش. تو بج�ای ھمھ متنفرند تو عاشق ھمھ باش من ھم بر جای تو ھستم.


نرا بھ نکھ تو آآبدان کھ در وجود تو قدرت عظیم و الیزالی نھاده ام تا بواسطھ آن بھ حق خود برسی و حال بھ ھیچ چیزی ھم نمیرسی. راه آرزوھای خود بھدر می دھی و


و ن دروغ�ت مب�تال م�ی ش�وی و مجب�ور م�ی گ�ردیی�ا ھب�و زی�را دروغ میگ�وئی » مجب�ورم« ھرگز مگو ک�ھ ی دھد.ولی دیگر کسی باورت نمی کند و یاری ات نم» مجبورم « آنگاه اعتراف میکنی و می گوئی کھ


نھ جھ�ل نش�ا منشأ تمام بدبختیھای تو دروغھای توس�ت ھرگ�ز دروغ نم�ی گ�وئی. پ�س دروغ ت�و کھاگر بدانی توست. حال کھ فھمیدی پس دروغ مگو .


ت ب�ر : لعن�وی�دیکنی. آدم راس�تگو ھرگ�ز نم�ی گبدان کھ با راستگوئی و بی ریائی ات عمالً شیطان را لعنت م شیطان !


بدان کھ دروغگوئی ھمان دعوت تواز شیطان است.


ستم تا ت�ومن اعالن جنگ می کنی و من ھم شیطان را بسویت می فر بدان کھ ھربار کھ دروغی می گوئی با را تنبیھ نماید.


ی. و نور من دوستان من ھستند.ظلم تو از ظلمت توست. پس بھ سوی نور من آی تا از ستم برھ

٩٢


ده شدند.بدان کھ خموشی یکی از دربھای بھشت است و پدر ومادرت بواسطھ مشاجره بود کھ از بھشت ران


عربده می توانی صدایت را بھ گوش کسی برسانی. مپندار کھ بواسطھ


کھ بواسطھ منطق می توانی خودت را معرفی کنی. مپندار


ری.ومپندار کھ بواسطھ ھدیھ می توانی دلی را بدست آ


مپندار کھ بواسطھ رشوه می توانی بھ حقت برسی.


س ک��ک��ھ ھرگ�ز ب��ھ آن نمیرس�ی بلک��ھ ب�ا آن چ�ون ص�فتی را در کس��ی دوس�ت داش��تی از آن ص�فت تقلی��د مک�ن دوستی صادقانھ کن تا بھ آن صفت برسی.


ت. ث�روت نش�انھ انک�ار توس�ت. تھم�ت ن�احق ت�و نش�انھ پلی�دی توس� تقلید تو نشانھ بخل توست. چاپلوس�ی ت�ون��ی توس��ت و ان��دوزی ت��و نش��انھ جن��ون توس��ت و ت��رس ت��و نش��انھ حماق��ت توس��ت و مک��ر ت��و نش��انھ ب��ی دی

وس�ت و تزورگوئی تو نشانھ رسوائی توست و خشم تو نشانھ ریای توس�ت و زج�ر ت�و نش�انھ گناھ�ان کبی�ره ھجوم تو نشانھ شکست توست.


ن�د ت�و زیرا اگ�ر ھم�ھ راس�تگو م�ی بود». مھ دروغگویند پس من ھم دروغ می گویمھچون « ھرگز مگو کھ ی.نمی توانستی دروغ بگوئ

٩٣


بدان کھ آدم دروغگو حرف راست را باور نمی تواند کرد. و این عذاب است.


را شناختھ باشد. بدان کھ مجتھد وفقیھ حقیقی کسی است کھ خود


نی.بدان کھ تا خود را نشناختھ باشی نمی توانی از اراده ات پیروی ک


.ه کسی کھ خودش را شناختھ استدتا ھنگامی کھ خود را بھ یقین نشناختھ ای پیروی کن از ارا


کسی کھ خود را شناختھ باشد ھرگز سخن خود را پس نمی گیرد و از کاری پشیمان نمی شود.


دل�ت وئی گوشھایت کر می شود و چشمانت کور می گردد و ذھن�ت پریش�ان م�ی ش�ود آنگاه کھ دروغ می گو ند.کبتو دشنام می دھد واعضاء و جوارحت با تو بھ ستیزه بر می خیزد و وجودت تو را انکار می


اگر نبود رحمت بی پایان من ، تو خودت را نابود میکردی.


ھیچ ابزاری کاری از تو بر تو آسانتر نمی شود. آسانی تو در بی سببی است. اب


تبدیل نعمت بھ عذاب است ۀل زنده بھ مرده است و کوریتبد ۀآنچھ را کھ ماشین و صنعت خود می نامی کورخ�وری توس�ت –خود ۀ. کورتبدیل انسان بھ اشیاء بی جان است ۀتبدیل بھشت بھ جھنم است و کور ۀو کور

ظھور جمال ربا می باشد کھ جز آتش تولید نمی کند. و

٩٤


و کرامت ت آنچھ را کھ ھنرھای خود می نامی دسیسھ ھای ابلیس است کھ عشقت را تبدیل بھ فسق می کند وا رو وج�ودت س�یاه م�ی س�ازد دل ت�و را را تبدیل بھ تجارت می کند ومحبت تو را تبدیل بھ ریاست م�ی کن�د و مسخره ستمگران و ملعبھ دست طاغوت می نماید و تباه می شوی.


ان و و س�تمگر کاران و بخیالن و دزدان وخودفروشان و دریوزه گ�اناآنچھ را کھ تمدن، می نامی اتحادیھ ری احمقان وحقھ بازان و رنجوران و دیوانگان است.


د.آنچھ را کھ قانون می نامی ظلم خود توست کھ بھ رأی خود تو بر علیھ تو بکار گرفتھ می شو


ش بن�د خ�وی آزادی تو در گرو خویشتن توست و باید از خود رھا شوی. وتا خودت را نشناسی نمی توانی از رھائی یابی.


ز. حق�ھ ب�ا ق است ی�امخواھد یا احعالی را جھانی و اجتماعی می یھان را و حقیقت را و ارزشس کھ دیھر ک و بھرحال بی دین است و خود را ھیچ نمی شناسد پس چگونھ جامعھ و جھان را می شناسد.


س�ت در جھ�ت بد ت�الش ت�و ودن ساعتی برعمرت،زودن روزی ات،تالش تو در جھت افزتالش تو در جھت افجھ��ل آوردن دل�ی، ت��الش ت��و درجھ��ت تولی��د آب��رو و ت��الش ت�و در جھ��ت ف��ریفتن دیگ��ران جملگ��ی نش��انھ ھ��ای

توست.


امروزه تلویزیون، شاھراه دوزخ توست.

٩٥


امروزه سیاست، شاھراه رسوائی توست.


، شاھراه قحطی زده گی توست.امروزه بانک


امروزه، دانشگاه، شاھراه طاغوت پرستی توست.


امروزه، کامپیوتر ، شاھراه جنون توست.


امروزه، مطب پزشک ، شاھراه بیماری توست.


دلمرده گی توست. امروزه، ورزش شاھراه


امروزه، مواد مخدر شاھراه گمشده گی توست.


امروزه، موسیقی شاھراه فساد اخالقی توست.


فریبی توست. –امروزه، شعر شاھراه خود

٩٦


ت.امروزه ، برق شاھراه کوری توس


چھ وست و آنتآنچھ را کھ علم خود می دانی ابزار بخل توست و آنچھ را کھ فن خود می خوانی وسیلھ بازی س�ت ک�ھ ارا کھ رشد خود می پنداری راه گمشده گی توست و آنچھ را کھ فکر خود م�ی دان�ی وسوس�ھ م�ردم

ی بازیچ�ھ نم� اگ�ر فن�ی م�ی دانس�تی خیل نمی بودی و ت�وتواگر علم می داشتی ب تو را لحظھ ای رھا نمی کند. بودی و اگر اھل رشد بودی آرام می بودی واگر اھل تفکر بودی از مردم بی نیاز بودی.


ن��ھ ن��ی وی�ا خ��ود پرس��تی ی��ا بیگان��ھ پرس��ت. وام��ا ب��ین ت��و و بیگان��ھ چی��زی در جری��ان اس��ت ک��ھ ن��ھ تومال��ک آ ت و بدان نمیرسی مگر اینکھ از خویش و غیر در گذری.بیگانھ. و آن حق اس


عر و ک�ت رس�یدی ب�ھ ش�در مک�ر خ�ود رس�وا گش�تی ودر ع�ذابھا ب�ھ ھال فس�اد خ�ود پ�وچ ش�دی و آنگاه کھ در ای. شوی. اینک جانشین شیطان گشتھالحق میزنی ومدعی نجات دیگران میبری وکوس انشاعری پناه می


ر م�ی ش�ودھر چھ کھ از حق بدور می افتی و در واقعیت ھا رسوا می شوی میل بھ متافیزی�ک در ت�و ش�دیدت و این سرآغاز جنون توست و اینک جانشین اجنھ می گردی.


چھ دردناک است عاقبت شب زنده داریھائی کھ بھ فسق و فجور بگذرد.


چھ دردناک است عاقبت عباداتی کھ بھ قصد رسیدن بھ آرزوھا باشد.


چھ دردناک است عاقبت علمی کھ بھ نیّت سلطھ گری باشد.

٩٧


چھ دردناک است عاقبت رابطھ ای کھ بھ نیّت استفاده دنیوی باشد.


است عاقبت محبتی کھ بر اساس منّت باشد. چھ دردناک


چھ دردناک است عاقبت آینده پرستان.


ھر عداوت. تچھ دردناک است عاقب


ھر ریا. تاست عاقب چھ دردناک


چھ دردناک است عاقبت ظاھر پرستان.


چھ دردناک است عاقبت ثروت اندوزی.


چھ دردناک است عاقبت اعتقادات کتابی.


چھ دردناک است عاقبت ھر حکومتی و حزب وفرقھ ای.

٩٨


چھ دردناک است عاقبت غرور.


چھ دردناک است عاقبت دشمنی با دین.


رم د ب�ھ دی�داھ چون بھ گذشتھ اش می نگرد بھ یاد من افتد و چون بھ آینده نظ�ر م�ی کن�کخوشا بھ حال کسی مشتاق است.


خوشا بھ حال کسی کھ دشمنش را دوست میدارد بی آنکھ او بداند.

آدم و حوا !ای فرزند *

عالم نمی بیند. خوشا بھ حال کسی کھ جز حکومت حق در


خوشا بحال کسی کھ از خودش می ترسد.


خوشا بحال کسی کھ بھ پیشواز شکست خویش می رود.


خوشا بحال کسی کھ ھرگز بھ طبیب رجوع نمی کند.

ی فرزند آدم و حوا !ا *

حساب نمی کند.» من«ی کھ جز بر روی سخوشا بھ حال ک

٩٩


خوشا بحال کسی کھ نھ از نانش می ترسد و نھ از جانش و نھ از نامش.


خوشا بحال کسی کھ ھیچ دشمن و رقیبی نمی بیند.


سی کھ دوستی و دشمنی مردم برایش یکسان است.خوشا بحال ک


رھا کن رزقی را کھ رنجورت می کند. چھ عسل باشد چھ تریاک.


رھا کن دوستی را کھ ھمواره مغرورت می کند. چھ ھمسر باشد چھ بیگانھ.


می کند. چھ آرزوئی باشد چھ معشوقی.رھا کن عشقی را کھ مقروضت


رھا کن علمی را کھ آرزوھایت را تغذیھ می کند. چھ فنی باشد چھ دینی.


رھا کن ھنری را کھ تو را بھ بازار می کشاند. چھ ترانھ خوانی باشد چھ قرآن خوانی.


را بھ آینده محول می کند. چھ عرفانی باشد چھ سیاسی. قادی را کھ تورھا کن اعت

١٠٠


رھا کن خواستھ ای را کھ تو را بھ عذاب می اندازد. چھ دنیوی باشد چھ اخروی.


اقتصادی.را بھ زورگوئی و غضب می کشاند. چھ عاطفی باشد چھ رھا کن مسئولیتی را کھ تو


رھا کن معاشرتی را کھ محورش خوردن است. چھ عروسی باشد چھ عزائی.


ست. چھ ازدواج باشد چھ تجارت.ا رھا کن مشارکتی را کھ آغازش با ریا


ھ شراب.رھا کن چیزی را کھ تو را مغرور می کند. چھ نماز باشد چ


ه د و آین�دو رھا مکن کسی را کھ رنجت را درمان می کند وغرورت را می شکند و گذشتھ ات را پاک می کن�ع�وت دب�ھ دل�ت ات را آرام می سازد و آرزوھایت را پوچ می نماید و تو را از مردم و زمانھ مأیوس کرده و

از خود براندت. یت کند ورھا مکن او را ھر چند کھ او رھا می کند.


رزوھ��ای بواس�طھ اندیش��ھ ھ��ای عاری�ھ ای وایمانھ��ای عاری��ھ ای و دان��ش عاری�ھ ای وھنرھ��ای عاری��ھ ای و آ یم مب�تالعاریھ ای و سرمایھ عاریھ ای تبدیل بھ موجودی عاریھ ای و نسیھ و فرضی شدی و بھ قرضی عظ�

وان آنرا ادا نمود.گشتی کھ با تمام عمرت ھم نمی ت


امروزه نانت قرضی است و علمت فرضی است و دینت نذر اس�ت واعمال�ت ل�رز اس�ت و نف�س کش�یدنت ھ�رز است . راه نجاتی نداری مگر اینکھ بھ ناگاه بر تمام ھر آنچھ کھ ھستی عصیان کنی و س�ر ب�ھ ک�وه و بیاب�ان

نھی تا خود را بیابی.

١٠١


است . تا چنین ھستی نجاتی نداری.امیدت بھ مردم است و نومیدی ات بمن


یچ نج�اتینستی کھ نجات تو چیست منتظر بمان تا بھ آن کار مجب�ور ش�وی. زی�را در عم�ل جب�ری ھ�اوقتی د پدید نمی آید ھر چند کھ خود آن عمل برحق باشد.


ری�اب چ�ونھیچ نسخھ ای از سالمتی و خوشبختی قابل تکرار نیست پس چشم از این و آن بدار و خ�ود را د نسخھ تو فقط در توست.


رق کفر بدان کھ فرق جھنم و بھشت ھمان فرق جبر و اختیار است و ھمان فرق کذب وصدق است و ھمان فل و عل�م اس�ت و ھم�ان ف�رق بیم�اری و س�المت اس�ت و ھم�ان ف�رق تجم�است و ھمان فرق جھ�ل و و ایمان

ساده گ�ی اس�ت و ھم�ان ف�رق تکب�ر وخش�وع اس�ت و ھم�ان ف�رق دغدغ�ھ و آرام�ش اس�ت و ھم�ان ف�رق دنی�ا و ووآخرت است و ھمان فرق مرگ و زندگی است و ھم�ان ف�رق نب�ودن و ب�ودن اس�ت و ھم�ان ف�رق ب�ین ت�

ھشت در آئی.من است. پس از خود بگذر تا بھ ب


و ق�ر و م�رگبدان کھ شیطان با دروغی کھ می گوئید اجازه نزدیک�ی ب�ھ ش�ما را م�ی یاب�د و آنگ�اه ت�رس از فش�ما وم�ی کن�د نیستی را در ذھن شما پدید می آورد و آنگاه برای ایمن داشتن شما آرزوھائی ب�ھ ش�ما الق�اء

ز ای�ن اگش�ت باز انواع عذابھا مبتال می کند. و ھرگ�اه ک�ھ قص�د توب�ھ و را بھ دنبال خود روان می سازد و بھ س�ت ک�ھ آن�راحاال کھ چند سالی از عمرت را ص�رف ای�ن راه نم�وده ای حی�ف ا« راه نمائید بھ شما می گوید

در ھ�ای جدی�دیرزوھ�ا و مکرآو بدینگونھ است کھ ب�از » بیھوده رھا کنی. بمان و ادامھ بده تاجبران نمائی.اه ج�ز رک�ھ ای�ن دیدی�د و پدید می آورد و مابقی عمرتان را نیز تباه می سازد. و آنگاه ھم ک�ھ پی�ر ش�دید شما

« د: ا م�ی گوی�بدبختی و رسوائی و عذاب بھ ارمغان نداشتھ است و بخواھید کھ توبھ کنید باز شیطان بھ شم وا مک�ن وکن و خ�ودت را رس� حاال دیگر چھ فایده ای دارد. دیگر خیلی دیر شده است. پس غرورت را حفظ

»وی خودت میاور. زندگی ھمین است.بھ ر

١٠٢


رزن�د ف، فرزن�د آرزوس�ت و رس�وائی ،فرزند ت�رس اس�ت و مک�ر، فرزند دروغ است و آرزو ، بدان کھ ترس س�ت و ا فرزن�د بیم�اری ، فرزن�د ع�داوت اس�ت و ی�أس ، فرزند رسوائی است وبیم�اری ، مکر است و عداوت

ان.ھمان یأس است. پس کفر محصول دروغ است. و اینست سلسلھ مراتب اسارت شما بواسطھ شیط ،کفر


آنکھ تو را از توبھ و تغییر می ترساند شیطان است.


ش از ردی و ب�یھان�ت ب�از م�ی گ�اگر توبھ تو بالفاصلھ با تغییر اصالح اعمالت ت�وأم نگ�ردد دوب�اره بس�وی گنا پیش در گناھانت اصرار می ورزی و بھ عذابھای ھولناکتری میرسی.


وس، اینھ��ا ھس��تند نش��انھ ھ��ای اس��ارت ت��و در دس��ت ش��یطان: ت��رس، غ��رور، ی��أس ، آرزوھ��ا، بیم��اری ، ک��اب وسواس، تشویش، افسرده گی ، بدبینی ، حسرت و خشم.


رش نج�ات ش�نداری کھ از اگر در چنگال شیطان چنان اسیر شده ای کھ بخودی خود توان اصالح اعمالت را از او یاری بخواه و اطاعت نما. یابی بھ مؤمن صالحی رجوع کن و


ش�یطان وش�یادان بدان ھمھ کسانی کھ بنامھای جن گی�ر و رم�اّل و س�احر و دع�ا ن�ویس و ف�الگیر مش�ھورند د.می کردن توانستند برای خودشان کاریکھ خود غرق انواع عذابھای من میباشند و اگر می صفتانی ھستند


د دیگ�ری طلسم شدن تو ھمانا آرزوھای توست و ھیچ کس�ی بخ�ودی خ�ود نم�ی توان� بدان کھ کانون جادو و را بفریبد و طلسم نماید.

١٠٣


اب��ھ داروھ�ای اعص�اب و روان گ�ردان ک�ھ در دس�ترس ھم�ھ اس�ت ب�ھ مث ت ب�ھ م�واد مخ�در وا ام�روزه رج�وع گی می باشد.وع بھ شیطان است و سرآغاز جن زدرج


ھیچ ویروسی ھولناکتر از رفیق جاھل و بخیل نیست.


ز تکبر و انکار حق نیست.ھیچ مرضی ھولناکتر ا


ھیچ جنّی ھنرمندتر از کامپیوتر نیست.


ھیچ شیطانی لطیف تر از تلویزیون نیست.


فریبی نیست. -تر از خودکھیچ طلسمی ھولنا


نیست. ھازوھیچ دشمنی مکاّرتر از آر

اش�یاء ود را بھختا کی بازی می کنی . تا کی خود را استھزاء می نمائی. تا کی خود را فریب میدھی. تا کی ش�وی. ت�ا سرگرم می داری. تا کی با ریا و دروغ بھ نمایش مشغولی. ت�ا ک�ی پش�ت س�ر ای�ن و آن پنھ�ان م�ی

ا زین�ت . ت�ا ب�ھ ک�ی ع�ذابھایت ر کی مقصر اعمال و سرنوشت خود را در این سو و آن سو جستجو م�ی کن�یای�ت ب�ھ می بخشی. تا کی زجرھایت را می توانی مخفی کن�ی. ت�ا ک�ی میخ�واھی نم�ایش دھ�ی. ب�زودی نع�ره ھ

آسمان خواھد رسید ولی دادرسی نخواھی یافت.

١٠٤


اه م�ی و را تب�ت�ی�ات و ھس�تی شغلی کھ با ربا آغاز می شود با ریا ادامھ می یابد و بھ زنا منجر می شود و ح شده باشد بدبخت می گردد. رادسازد و ھر کھ از این شغل برخور


یکن�ی. ھ تص�ور ممن بسیار مھربانتر و بخشنده تر از آنم کھ می پن�داری و بس�یار ع�ادلتر و قھ�ارتر از آن�م ک� نتقام من گرفتار نیائی.مھر وعفو مرا بھ مصرف مکر و ستم خویش مرسان تا بھ عدل و ا


ض�ب غقانون مرا رعای�ت ک�ن ت�ا ب�ھ ق�انون حکوم�ت ھ�ای س�تمگر مب�تال نش�وی. مھ�ر م�را رعای�ت ک�ن ت�ا ب�ھ ھ ک�ن ت�ا ب� عزیزان خود مبتال نشوی. امر مرا رعایت کن ت�ا تح�ت فرم�ان ظالم�ان در نی�ائی. ح�ق م�را رعای�ت

ن ت�ا ب�ھ ک�ن بت�رس ت�ا ب�ھ مک�ر ش�یادان زمان�ھ نیفت�ی. دین�ت را خ�الص بطالت مردم گرفتار نشوی. از مک�ر م�از کب�رت تزویر دین فروشان منافق اسیر نگ�ردی. دوس�تی ات را ب�ی ری�ا ک�ن ت�ا دش�منانت را پی�روی مکن�ی.

بگذر تا دریوزه متکبران نشوی. قانع باش تا رنجور نگردی. راستگو باش تا فریب نخوری.


تند ای ت�و ھس�ھان کبیره را بشناس و از آن دوری کن کھ منشأ ھمھ گناھان دیگرند و علت ھمھ بدبختی ھگنان�ام ب�ا ھمان�ا اف�زون طلبی�دن اس�ت ب�ر آنچ�ھ ک�ھ داری و ص�دھا روش وزن�ا. وام�ا ر -ری�ا -آنھا سھ اند: ربا و

ا زن�ا رد. و ام�ه ص�دھا روش دادارد. اما ریا ھمانا تظاھر بھ چیزی است کھ نیستی و نداری و آن نی�ز ام�روزھ زن�ا ک�ھمانا عمل کردن است بھ دعوی دروغ�ین و آن نی�ز ام�روزه ص�دھا روش و ن�ام دارد. پ�س م�ی بین�ی

ه م�ی ناه نامی�دکامل شده ریا است و ریا ھم ادامھ ربا است و این ھر سھ یک جریان واحد است کھ گ دامھ وام�ی ان�ت کش�یدهطلبی بھ ریا میرس�ی و از ری�ا ب�ھ زن�ا و خی ید و تو را بھ دوزخ ھدایت می کند. از فزونوش ی و ساقط می گردی.وش


ی ت ش�دیدتربدان کھ ھر چھ دین خود را خالص تر کنی مردم نیز از تو مأیوس تر م�ی ش�وند و م�ورد اتھام�ا فاظت عالیتری از جانب منی.حقرار می گیری و مورد


ھیچ گناھی عظیم ت�ر از خیان�ت ب�ھ دوس�تی مخل�ص نیس�ت و ھ�یچ ع�ذابی رس�وا کنن�ده ت�ر از ع�ذاب ای�ن گن�اه نیست.

١٠٥


میزان خودشناسی تو دوستان نزدیک تواند.


میزان خداشناسی تو فقر و بی نیازی توست.


متی توست.میزان علم تو سال


میزان اخالص تو عفو توست.


میزان ایمان تو، کرامت تو است.


میزان پاکی تو ، اعتماد مردم است بھ تو.


میزان صدق تو، نفوذ کلمھ توست.


بی گناھی تو ،خموشی در مقابل افتراء است.میزان


.شی مشرکیتا امام ھدایت زمان خود را نشناختھ وتسلیمش نشده باشی، در دین ھر چند کھ کامل شده با

١٠٦


، تا اعمال�تاک کن پ اعمال تو آشکار کننده نیت قلبی توست و اجر وعذاب امیال درونی است پس دل خود را عذابت نگردد.


د.بدان کھ چون دروغی می گوئی از خود دور می شوی و شیطان امکان می یابد کھ در تو وارد شو


ھیچ واقعھ ای از بیرون بر تو فرود نمی آید اال اینکھ پاسخگوی نیازی در درون بوده است.


وحب ان وھیچ کس بی امام نیست و بخودی خود بسوئی نمیرود: امامان کفر و نفاق و شرک و امامان ایم معرفت و اخالص وھدایت. ھر کسی اسوه ای دارد و بدون آن حیاتی ندارد و کاری نمیکند.


و نی�از تب�اه م�ی ش�ود : م�رض دوس�تی، انتظ�اربدان کھ ھر چیزی را مرضی است کھ اگر عالج نگردد آدمی است ، مرض دشمنی تالفی بھ مثل است ، مرض خداپرستی،شرک است، مرض معرفت نف�س ، غ�رور اس�ت

رت . مرض علم، بھ بازار رفتن است. مرض ایمان، غفلت است. مرض سالمتی حس�د اس�ت. م�رض حی�ا، نف�، ب�ھ طبی�ب رف�تن اس�ت. م�رض محب�ت تمل�ک از مردم است. مرض دل ، م�ردم پرس�تی اس�ت. م�رض بیم�اری

ر ش�دن اس�ت. م�رض یاست. مرض آسایش ، ب�ازیگری اس�ت. م�رض اندیش�ھ، آرزوس�ت. م�رض خ�وردن، س�ل��ذت، اعتی��اد اس��ت. م��رض س��خن، خودس��تائی اس��ت . م��رض نص��یحت ک��ردن ، تردی��د اس��ت. م��رض

ناختن اس��ت. کرام��ت،خودبینی اس��ت. م��رض ش��ریعت ،ظ��اھر پرس��تی اس��ت. م��رض انس��ان ب��ودن، خ��ود را نش��م�رض ک�ار، نس�یان اس�ت. م�رض مالکی�ت از ی�اد ب�ردن خداس�ت. م�رض فق�ر، احس�اس حق�ارت اس�ت. م��رض

ت. مرض شعور، شعار است. مرض کتاب خواندن، سلطھ گری است. مرض مردم، وسوس�ھسثروت، فساد ااس��ت. م��رض حافظ��ھ، تض��عیف خالقی��ت اس��ت. م��رض ھن��ر، خودفروش��ی اس��ت. م��رض ص��دق وقاح��ت اس��ت.

وغ ، جنون است.مرض نب


بدان کھ ھر چیز بدی نیز خیری دارد: خیر بدی آن است کھ انسان را خاشع کند. خیر کفر آن است کھ انسان را از ریا مص�ون دارد: خی�ر دروغگ�وئی آن اس�ت ک�ھ دروغگ�و را بخ�ود آورد و ب�ا حی�ا نمای�د. خی�ر س�تم آن

ناه آن است کھ آدمی بھ عذاب می افتد تا شاید توبھ کن�د و رحم�ت خ�دا را است کھ جبراً تزکیھ می کند. خیر گ

١٠٧

از بسیاری گناھ�ان ب�از ن است کھ انسان را زنجیر می کند وآبچشد و باور نماید و ایمان آورد. خیر بیماری ی کسی آن است کھ انسان را بخدا نزدیک سازد. خیر رسوائی آن است کھ انسان را تنھا م می دارد. خیر بی

کند. خیر شکست آن است کھ انسان را بھ تفکر درحال خود وامیدارد. خیر مرگ آن اس�ت ک�ھ رش�تھ گن�اه را م حّ قطع می کند. خیر نفاق آن است کھ آدمی از آرزوھای خود ساقط م�ی گ�ردد. خی�ر دش�منی آن اس�ت ک�ھ ت�ر

اس��ت ک��ھ معت��اد جب��راً نم��ی کن��د. خی��ر ھمس��ر ب��د آن اس��ت ک��ھ دل ب��ھ خ��دا نزدیکت��ر م��ی ش��ود. خی��ر اعتی��اد آن متواضع تر می گردد. خیر شیطان آن است کھ آدمی را بھ مک�ر خ�ود او مب�تال م�ی کن�د. خی�ر دوزخ آن اس�ت

کھ ناپاکی و ثقل و سیاھی را از وجود می زداید.


ادت رش و شھعالئک بیکاری تو در زمان حاکمیت ھمھ جانبھ ظلم برابر با عبادت انبیای الوالعزم وتسبیح م شھیدان کربالست.


ون چ� امر کن بھ کسی کھ تشنھ امر توست. سخن بگو با کسی کھ طال�ب ح�ق اس�ت. بنش�ین ب�ر س�فره ای ک�ھر را کھ د می خوری گویا صاحب سفره خورده باشد. و دوستی کن با کسی کھ درد دین دارد.و یاری ده کسی

ی�د. بھ خشم آوو بگریز از کسی کھ چون دین مرا خالصانھ یاد کنی رنگش تیره شود راه معرفت مانده باشد. وغضب مکن بر کسی کھ تو را دوست میدارد.


ھ ک�کافیس�ت ھیچ نیازی بھ تظاھر نداری زیرا ھر آنچھ کھ در درون توست خواه ناخواه آشکار می شود فقطی�ن ظھ�ور با تالش و زجری کھ در ظھور و بروز باطن خود م�ی کن�ی فق�ط اآرام وتسلیم و خموش باشی. تو

ض�د را بھ تعویق می اندازی و مخدوش و حتی غیر ممک�ن م�ی س�ازی. پ�س زور زدن ت�و در تظ�اھر، عمل�یس�ت ک�ھ ک�افی ا است و از این بابت جز استھالک و عذاب نصیب تو نمی گردد. تو مح�ل ظھ�ور من�ی و ظھور

تا آشکار شوی و بھ کامت برسی و حق تو بر تو مشھود شود. تسلیم اراده من باشی


چھ بسا کسانی کھ تو را دوست میدارند و از تو می گریزند.


چھ بسا کسانی کھ ازتو بیزارند و بتو نزدیک می شوند.

١٠٨


گند تا دوستشان بداری.چھ بسا کسانی کھ با تو می جن


چھ بسا با کسانی می جنگی تا دوستت بدارند.


د تا دوستشان مداری.نچھ بسا کسانی کھ با تو می جنگ


چھ بسا کسانی کھ دوستت دارند و تو ھرگز نمیدانی .


بسا کسانی کھ دوستشان داری وھرگز نمیدانند.چھ


چھ بسا کسی را می کشی تا دوستت مدارد از فرط بخل.


چھ بسا اتھامی کھ دھھا دلیل و شاھد دارد و ناحق است.


ی شود.چھ بسا توطئھ ای بر علیھ تو کھ بھ نفع تو تمام م


چھ بسا دشمنی کھ با تو دوستی می کند و نمیداند.

١٠٩


چھ بسا باطلی کھ برحق عمل می کند.


چھ بسا شکست کھ عین نجات است.


چھ بسا پیروزی کھ عین انحطاط است.


چھ بسا خودت را می کشی تا مؤمنی را دوست مداری، از فرط تّکبر.


چھ بسا خیری کھ محل شّر است.


چھ بسا نابغھ ای کھ احمق است.


چھ بسا فقیھی کھ دشمن دین من است.


ا کافری کھ قلبی مؤمن دارد.چھ بس


چھ بسا مسلمانی کھ یھود است.

١١٠


چھ بسا فاحشھ ای کھ بکر است و باکره ای کھ فاحشھ است.


چھ بسا قاتلی کھ بی گناه است.


ن من است.چھ بسا نمازگزاری کھ دشمن دی


چھ بسا بی نمازی کھ از مخلصین من است.


چھ بسا دانشمندی کھ جاھل است.


چھ بسا مرشدی کھ گمراه می شود و مریدش ھدایت می یابد.


چھ بسا طبیبی کھ بیمار است.


چھ بسا بیماری کھ سالم است و نمیداند.


ال است.صلحی کھ دجّ چھ بسا مُ

١١١


چھ بسا قدیسی کھ کفر می گوید.


چھ بسا خورشیدی کھ بر روی زمین راه میرود.


از روز روشن تر است.چھ بسا شبی کھ


چھ بسا شیطان فرشتھ خوی.


چھ بسا فرشتھ ای انسان روی.


چھ بسا دردی کھ درمان است.


چھ بسا درمانی کھ مرض است.


دشمن حقیقت است. چھ بسا کالم حقی کھ


چھ بسا آتشی کھ درب بھشت است.

١١٢


چھ بسا باغی کھ دور نمای جھنم است.


چھ بسا عیشی کھ زجر کشیدن است.


چھ بسا چیزھائی کھ اصالً وجود نداشتھ است.


چھ بسا محالی کھ بسیار سھل است و تو منکری.


چھ بسا اتحادی کھ اشدّ عداوت است و کانون نابودی.


چھ بسا مخلصی کھ خود را کافر می داند.


.دچھ بسا کافری کھ خود را مؤمن می پندار


چھ بسا جاھلی کھ خود را عالمھ می داند.


چھ بسا زیبائی کھ بسیار زشت است.

١١٣


چھ بسا ظلمتی کھ کانون قدرت است.


چھ بسا ضعیفی کھ کانون قدرت است.


ھ اشدّ خیانت است.چھ بسا محبتی ک


چھ بسا چیزھائی کھ در مقابل چشمانت نمی بینی و آسمان را می پرستی .


کودک را میزنی. چھ بسا از کودکی ناتوان تری و


چھ بسا پیری کھ کودک است و بازی می کند.


چھ بسا کودکی کھ پیر است و دنیا را مسخره می کند.


ی.بچھ بسا کھ جز مرگ نجاتی نداری و حاضری بمیری ولی نجات نیا


چھ بسا چنان تاریکی کھ خود را نمی توانی دید.

١١٤


توانی یافت. میچھ بسا چنان گم شده ای کھ خود را ن


چھ بسا کل وجودت بیمار است و تو دردی احساس نمیکنی.


چھ بسا ناجی خود را عداوت میکنی و چاه کن خود را ھمکاری.


چھ بسا چون بھ آرزوی محالی رسیدی می گریزی.


ھ بسا کھ عزیزترین کسانت شقی ترین دشمنان تو ھستند.چ


چھ بسا از درمان خود بیزاری و بھ طبیب میروی.


چھ بسا کھ مرده ای ولی ھنوز راه می روی.


چھ بسا دیوانھ ای کھ حکمت می گوید.


چھ بسا مفّسر قرآن کھ کافر است.

١١٥


چھ بسا ساکنی کھ کانون حرکت است ومتحرکی کھ ساکن است.


چھ بسا علمی کھ کانون جھل است.


چھ بسا رزقی کھ قحطی می آورد و قحطی ای کھ رزق می آورد.


چھ بسا ثروتمندی کھ گدائی می کند.


چھ بسا واصلی کھ در فراق است.


چھ بسا کسی کھ در راه است و نمیرود و کسی کھ می دود تا راه بجوید.


چھ بسا کسی کھ ناخواستھ را می یابد.


چھ بسا کسی کھ یافتھ را نمی یابد.


بی جانی کھ تو را دیوانھ می کند. ءچھ بسا شی

١١٦


چھ بسا ھیچ چیزی بکار نمی آید حتی خودت.


چھ بسا ھیچ چیزی وجود ندارد جز چیزی کھ نمیدانی چیست.


چھ بسا اصالً نیستی و چھ بسا کھ جز تو کسی نیست.


چھ بسا نقدی کھ نسیھ است.


چھ بسا دوری کھ بسیار نزدیک است.


چھ بسا ھستی آنچھ کھ نیستی و نیستی آنچھ کھ می پنداری ھستی.


چھ بسا نایابی کھ بسیار فراوان است.


چھ بسا کھ مشغول کور ساختن خویشتنی.


خموشی با ھمھ سخن می گوید و در سخن گوئی اش قھر است. چھ بسا کسی کھ در

١١٧


ظر کردنی زنده می کند.شد و با نچھ بسا کسی کھ با نظر کردنی می کُ


چھ بسا کسی کھ نمی تواند خود را ببخشد.


چھ بسا کسی کھ خود را بھ قتل رسانیده است و راه میرود.


چھ بسا کسی کھ دل ندارد و ھمواره از دل سخن می گوید.


بھترین انسان، خداست.


بھترین عبادت، خودشناسی است.


بھترین ریاضت ، صبر است.


بھترین خدمت، قھر است.


بھترین سالمت ، آرامش است.

١١٨


است. بھترین زیبائی ، حیا


بھترین عقل ، عشق است.


بھترین قدرت، شفاعت است.


بھترین فن، ساده گی است.


بھترین دارو ، گرسنگی است.


بھترین رحمت ، شغل حالل است.

آدم و حوا !ای فرزند *

بھترین طبیب ، عارف است.


بھترین گنج، دوست صدیق است.


بھترین ھنر، دلداده گی است.

١١٩


بھترین خورشت، نمک است.


بھترین احسان، خشوع است.


گز مپندار کھ پنداری تو را نجات دھد.ھر


ھرگز مپندار کھ در کتابی علمی بیابی.


ھرگز مپندار کھ معتادی را معرفتی باشد.


ھرگز مپندار کھ سیاستمداری را ایمانی باشد.


کھ در اخباری برای تو نجاتی باشد.ھرگز مپندار


ریاکاریھا را طالق ده. تا دیرتر نشده صدق پیشھ کن و


تا دیرتر نشده ربا را رھا کن.

١٢٠


تا دیرتر نشده از حکومت ھا بگریز.


را رھا کن.دیرتر نشده شھر تا


تا دیرتر نشده تلویزیون را بدور افکن.


فریبی بردار. –تا دیرتر نشده دست از خود


تا دیرتر نشده از ھر آنچھ کھ ھستی توبھ کن.


کن. تا دیرتر نشده با منافقان قطع رابطھ


تا دیرتر نشده مسکن ھا را ترک کن.


از حرام بردار. تا دیرتر نشده دست


تا دیرتر نشده تنھا شو.

١٢١


ی�ت واس�تھ ھااز خ دل بک�ن و تا دیرتر نشده دشمنانت را عفو کن و از دوستانت حاللی بخ�واه و از عزیزان�ت بگذر.


خود را طالق بده. د را خالص کن ووخ و روابط تا دیرتر نشده حسابت را برس


دی.حت نمی شبھ گونھ ای زندگی میکنی کھ گویا نخواھی مرد زیرا اگر مرگ را باور کرده بودی ھرگز نارا


ش می شدی.ھمھ چیز را میدانستی خامو گونھ ای سخن می گوئی کھ گویا ھمھ چیز را میدانی زیرا اگر بھ


می کردی.بھ گونھ ای عمل میکنی کھ گویا از نتیجھ عملت آگاھی زیرا اگر آگاه می بودی ھرگز کاری ن


در زیر پاھایت لگد میکنی. راخود مادران وی کھ گویا پدران وبھ گونھ ای راه می ر


.خوابیدی ی کھ گویا مطمئن ھستی کھ بیدار خواھی شد اگر مطمئن نبودی ھرگز نمیببھ گونھ ای میخوا


را س�یر ر تردی�دی م�ی داش�تی ش�کمتبھ گونھ ای غذا می خوری کھ گویا در حالل بودنش تردیدی نداری اگ� نمی کردی.


بھ گونھ ای ھستی کھ گویا خود خالق خویشتنی.

١٢٢


ای دروغ می گوئی کھ گویا راستی وجود ندارد و تو تنھا راستگوی عالمی. بھ گونھ


کامل وعالمھ مطلقی. یکنی کھ گویا خود قدیسبھ گونھ ای دیگران را سرزنش می


بھ گونھ ای می خندی کھ گویا عذابھائی کھ می کشی جملگی برحق است.


بھ گونھ ای تھمت میزنی کھ گویا خود از آن اتھام مبرائی.


یا مخاطب تو از تو احمق تراست.ای نماز می خوانی کھ گو بھ گونھ


بھ گونھ ای مردم را می فریبی کھ گویا فقط توئی کھ فریب را کشف نموده ای.


بھ گونھ ای مردم را موعظھ می کنی کھ گویا کسی تو را نمی شناسد.


دھی کھ گویا نابغھ ای منحصر بفرد ھستی.بھ گونھ ای خود را فریب می


را مظلوم نشان میدھی کھ گویا خودت نیز باور میکنی. بھ گونھ ای خود

١٢٣


ھ گویا ایثار میکنی و مستوجب سپاسی.کبھ گونھ ای خیانت می کنی


بھدر میدھی و شتابان تنفس می کنی کھ گویا شمارش شده نیست. بھ گونھ ای نفس کشیدنت را


بھ گونھ ای بازی می کنی کھ گویا فقط برای بازی کردن آفریده شده ای.


بھ گونھ ای از خدا سخن می گوئی کھ گویا او را از خودت ھم بھتر می شناسی.


می کنی کھ گویا خود من ھستی.» من«و » من«بھ گونھ ای


گونھ ای خود را بھ تجاھل می زنی کھ گویا دلقکی بسیار جدی و بزرگواری. بھ


بھ گونھ ای فیلمی را تماشا می کنی کھ گویا واقعیت ھا مخلوق آن فیلم ھستند.

آدم و حوا ! ای فرزند *

بھ گونھ ای بھ دیگران می نگری کھ گویا ھمھ از حق تو حیات و ھستی یافتھ اند.


ھ ای.بھ گونھ ای برگناھان خود فخر می کنی کھ گویا تو نخستین کسی ھستی کھ این شھامت را یافت

١٢٤


گویا ھنری بدیع است.بھ گونھ ای خود را رسوا می سازی کھ


بھ گونھ ای کفر خود را لباس ایمان می پوشانی کھ گویا ابلیس مرید تو بوده است.


بھ گونھ ای فحشای خود را لباس بی ریائی می پوشانی کھ گویا مستوجب پاداشی.


...سکار و..افروشی و تباه می کنی کھ شیطان بتو جایزه میدھد : جایزه نوبل و بھ گونھ ای خود را می


آنگاه کھ بخودت فخر میکنی مستوجب لعنت منی.


آنگاه کھ بھ پیروانت فخر می کنی مستوجب لعنت آنھائی.


می کنی مستوجب مکر ابلیسی. آنگاه کھ بھ دینت فخر


آنگاه کھ بھ عقلت فخر می کنی مستوجب جنونی.


آنگاه کھ بھ علمت فخر میکنی احمق شده ای .

١٢٥


آنگاه کھ بھ زیرکی خود فخر میکنی مستوجب عذاب شده ای.


نگاه کھ بھ ھنرت فخر میکنی فاحشھ گشتھ ای.آ


آنگاه کھ بھ لباس خود فخر می کنی مسخره ھمھ شده ای.


آنگاه کھ بھ زیبائی خود فخر میکنی در حال زنائی.


آنگاه کھ بھ قدرت خود فخر میکنی در حال سقوط ھستی.


آنگاه کھ بھ فقر خود فخر می کنی عاشق منی.


آنگاه کھ بھ ریش خود فخر میکنی منافق شده ای.


آنگاه کھ بھ شی ای فخر میکنی بت پرستی.


ی کن�ی و م�وئی ، چنین نیست کھ می بینی، چنین نیست ک�ھ کھ میگ تچنین نیست کھ می پنداری ، چنین نیسر اینک�ھ چنین نیست کھ ھستی. بزودی خواھی دانست کھ چیست. ولی آنگاه بحال تو سودی نخواھد کرد مگ�

ویش شوی و اصالح تو جز در فنای خودت نیست.خاصالح ھم اکنون در کار توبھ و

١٢٦


ی ای ک�ھ درمان�ت کن�د وھ�یچ مس�کنی نیس�ت ک�ھ دردت را تخفیف�ی نمای�د و ھ�یچ ش�دیگر ھ�یچ داروئ�ی نیس�ت کی نیس�تو ھیچ ش�ری نیست کھ اندکی سرت را گرم کند وھیچ ھمسری و فرزندی نیست کھ بھ تو وفا نماید.

رام�ش دھ�دکھ بتو خیانت نکند وھیچ غذائی نیست کھ بھ ذائقھ ات خوش آی�د و ھ�یچ مک�انی نیس�ت ک�ھ بت�و آی�وی نظ�م بخش�د وھ�یچ دع�ائی نیس�ت ک�ھ دل�ت را ق�رار دھ�د وھ�یچ ق�درت دن نی نیست ک�ھ ذھن�ت راوھیچ سخ

یچ ھ�ردارد و نیست کھ بتواند مشکلی از تو را برطرف نماید. و ھیچ کسی نیست کھ بتواند باری از دوشت ب� ھ بخوانی وخالصان افوت وفنی ھم نیست کھ بھ ناگاه تو را از این بدبختی ھای بی پایان برھاند. اال اینکھ مر

ای خ�ود بھ دین خالص من تن در دھی و از کل راه و روش ھای خود توبھ ای خالص نمائی و کل بس�تگی ھ�و ا بس�وی ت�را پاره کنی و یک تنھ و کامل و خالص بسوی من آئی کھ جز من دادرسی نداری. تا من ن�ورم ر

فرستم تا تو را بسوی من ھدایت نماید.


ن ی دوزخ م�وعلم و فن و صنعت و ھنر و پیشرفت خود می پندار یک بار دگر می گویم کھ آنچھ را کھ تمدنو ر ع�ذابھاب�است کھ بر تو آشکار شده است و ھمواره بھ اعماق و طبقات زیرینش راه می یابی و مس�تمراً

س��تمراً مه ت��ر م��ی ش��وی و بیچ��ارناتوانیھ��ا و جھ��ل واس��ارت و ب��دبختی ھ��ای ت��و اف��زوده م��ی ش��ود و مس��تمراً ق�ھ ای ب�ربیکس تر می گردی و چاره جوئی تو جز این نیست کھ از حفره ای ب�ھ حف�ره دیگ�ر دوزخ و از طب

ب�تال م�ی از زجری بھ زج�ر ب�دتر و از مک�ری ب�ھ مک�ر پیچی�ده ت�ر م طبقھ بدتری از دوزخ ھدایت می شوی و م برجھ�انی. رشتھ ھ�ای بق�ای ای�ن تم�دن ح�اکگردی و در تباھی و سیاھی و بیماریھای فزاینده غرق می شو

ھا رپس وند.پاره شده است و پیروان و ساکنانش محکوم بھ نابودی ابدی اند و ھمسایگانش نیز تباه می شی و فرھنگ دن و ھمھ محصوالت علمی و فنی و صنعتیمکنید چیزی را کھ در حال سقوط آزاد است. از این ت

د ک�ھ بط�رزو رفاھی و درمانی و دینی وعرف�انی و ادب�ی آن درگذری�ی و ھنری و سیاسی و اقتصادی و تفریحخ در دوز لحظھ افزونی شما را بسوی قحطی و فساد واس�ارت و جن�ون وم�رض و خودفروش�ی م�ی کش�اند و

اش�ید امی�دوار ب بھ رحمت م�ن این دوزخ را ترک نمائید وتوبھ کنید و بربندید و ابدی ساکن می کند. کولھ بارو خ�ود را بگریزی�د و بس�وی م�ن آئی�درا در ای�ن دوزخ مان�دگار اب�دی م�ی کن�د. خاره ای ش�مامکث و است کھ

ام و کار و تم�نجات دھید و گرنھ بحال شما تأسفی ھم نخواھم خورد زیرا نعمتھا و حجت ھایم را بر ش�ما آش� کامل کرده ام.


ن ب�ھ ش�عر و ممان بھ من و برای گریز از تصدیق عاشقان ای عقلت و برای گریز ازبھ برای گریز از اطاعت را جانش�ین لس�فھ و ادبی�اتف س�ازی وب�ری و ش�عر را ش�عور خ�ود میادبیات و افسانھ پرستی پناه می فلسفھ و

ق�وم و س�قر و ز یمجح�گی�ری. واینگون�ھ اس�ت ک�ھ مس�تحق ش�راب ایمان میکنی و افس�انھ را مع�ادل عش�ق می از دست میدھی. شوی و عقل و باور ودلت رامی

١٢٧


ج ک�ار مع�راگی�ری وب�رای انس�یقی پن�اه م�ی آوری و مش�ابھ آن میوح�ی پی�امبرانم ب�ھ مو م وبرای انک�ار الھ�اور ک� ھ کر وگونھ است کگیری. و بدینآن می کنی و مشابھعارفانم بھ نقاشی وسینما روی می اولیاء و شھود

گرائی.آنگاه بھ خرافات و جنون می مانی وعاجز می زندگی خود شوی و از درک واقعیت ھای روزمرهمی


. و ھود عرف�اش�دردی و بدبختی وعذابی نیست تو را مگر انکار وحی انبیاء و انکار مع�راج اولی�اء و انک�ار انی و تون�ا با این انکارھاست کھ منکر حق خویشتن شده و خصم خویشتن م�ی ش�وی ت�ا آنج�ا ک�ھ ب�ھ جھ�ل و

دال بر پیشرفت خود می نامی و بھ تطھیر و تقدیس آن می پردازی. عذابھایت می بالی و آنرا


ا افس��انھپی��امبرانم را ابل��ھ خوان��دی و ابل��ھ ش��دی. اولی��ای م��را ب��دبخت خوان��دی و ب��دبخت ش��دی. عرف��ای م��ری اب ن�ابوددی. و مرا نابود پنداشتی و بھ ع�ذخواندی و افسون شدی. مؤمنان مرا احمق خواندی و احمق ش

مبتال گشتی.


ین شتی . شیاطرافھ پنداشتی و بھ خرافات دچار گخاز رحمتم بازماندی. اجنھ را فرشتگان مرا منکر شدی و ودیدوزخ م�را انک�ار نم� را باور نکردی و شیطان صفت شدی. جنت مرا مسخره نمودی و مسخره ش�دی و

اب.درد و رسوائی و عذ و دوزخی گشتی. ھر آنچھ را کھ باور نکردی باالخره باورکردی منتھی با


بدان کھ تقلید گری از بخل و عداوت است و اطاعت خالصانھ از ایثار و محبت است.


الصانھ عالج پذیر نیست.بدان کھ اعتیاد ، عذاب اعمال است و جز با توبھ ای خ


بدان کھ امراض مسری حاصل مردم پرستی است.


١٢٨

رن است.دانش دروغین پزشکی مد لایبوالر و امثالھم محصو بدان کھ امراض ھولناک مدرنی مثل ایدز و


وزخ است.دو تمدن جدید پدید می آید جملگی عذابھای طبقھ ھفتم کھ زین پس از بطن صنعت ی بدان امراض


ت و محص�وال م�ھ ع�ذابھای فزاین�ده راھ�ی ج�ز توب�ھ ک�املی از تمامی�ت ای�ن تم�دنھبدان کھ برای رھائی از این مادی و معنوی آن نداری.


ھستی چیزی جز ایمان نیست. شویبدان کھ آنچھ را کھ شب و روز در جستج


ن.مبدان کھ امروزه ایمانی پدید نمی آید اال در تصدیق و تسلیم کامل نسبت بھ عاشقان عارف


ز محص�والتاراده توست و جملگ�ی ا بدان کھ داروھای اعصاب و روان جملگی نابود کننده عقل و ایمان و ت زقوم است کھ در طبقھ ھفتم دوزخ قرار دارد.درخ


ی باش�ند لیزر و ژنتیک جملگی از ص�نایع طبق�ھ ھف�تم دوزخ م� بدان کھ صنعت نفت و تکنولوژی ھستھ ای و و آثارشان برای تو شدیدترین عذابھا را بھمراه دارد.


دگارتر و دارو معالجھ نش�ده و نخواھ�د ش�د بلک�ھ ریش�ھ ای ت�ر و مان� حی وبدان کھ ھیچ مرضی بواسطھ جرا العالجتر می شود. پیچیده تر و مرموزتر شده و

١٢٩


ردن��اک وداحض��ار روح و ج��ن گی��ری و ھیپین��وتیزم جملگ��ی از بازیھ��ای ب��دان ک��ھ مانی��ھ تی��زم واس��پیرتیزم وندارد ن آموختھ می شود و ھیچ حقیقت و شفا و سودی برای شماخطرناک شیطان است کھ بھ شیطان صفتا

و شما را بسوی عذابھای مالیخولیائی ھدایت می کند و عقل و سالمت شما را تباه می سازد.


رم�انی و دبدان کھ آب درم�انی و خ�واب درم�انی و گی�اه خ�واری و یوگ�ا درم�انی و موس�یقی درم�انی و ب�ازی ی بھم�راهم درمانی ومدیتیشن و سائر انواع این درمانھای مدرن جملگ�ی حماق�ت و جن�ون اس�ت و درم�انشلغ

و ر م�ی کن�دت�ندارد و بلکھ فریبی است کھ امراض و گرفتاریھای درونی و برون شما را عمیق تر و پیچی�ده انی�د ک��ھاس��ت و بد رن�گ و لع�اب م��ی زن�د و س�رنخ آن��را ھ�م گ��م م�ی نمای�د. ھم��ھ اینھ�ا ان��واع ش�یطان درم�انی

را بھ العالجی و یأس فزاینده می برد. شیطان ھرگز درمانی نمی کند بلکھ شما


د الج توان�تو خلیفھ منی. چگونھ درد و مش�کالت ت�و را ق�رص و آمپ�ول و افی�ون و غ�ذا و ب�ازی وابزارھ�ا ع� ک�رده ای ج�ز گمش�ده گ�ی ن�داری. ت�و م�را گ�م کرد. درمان تو منم و جز من عالجی نداری. ت�و درد و مش�کلی

زیرا از خودت می گریزی.


آی�د ای پدی�د محال است کھ از جماعت کافران وستمگران دانشی، فنی، ابزاری، داروئی ، ھنری و یا اندیش�ھ رشد وگشایشی باشد. کھ در آن برای شما خیر و سعادت و سالمت و یا


محال است کھ بواسطھ ریا بتوانید دوستی مخلص بدست آورید.


اشد.نبمحال است کھ در معاشرت با خود فروختگان برای شما خطری


محال است کھ یکی از وابستگی ھای ابزاری خود بھ این تمدن دروغ�ین را ح�ذف کنی�د و ب�ھ خی�ر وگشایش�ی نرسید.

١٣٠


اص�الحی ومحال است کھ بر بیماری خود صبور بمانید و بھ طبیبی رجوع نکنی�د و در ای�ن عم�ل ش�ما ع�الج بزرگ پدید نیاید.


زنا مبرا می باشند. بدان کھ مؤمنان من کسانی ھستند کھ از ربا و ریا و


است کھ در مشارکت با اھل ربا برای شما ضرری نباشد.محال


محال است کھ در معاشرت با اھل زنا بھ زنا کشیده نشوید.


ریاکاران بھ دروغگوئی کشیده نشوید. محال است کھ در دوستی با


قان، عقل خود را از دست ندھید.محال است کھ در دوستی با احم


، م�ی دان�د احمق کسی است کھ : ب�ا اینک�ھ ریاک�ار را م�ی شناس�د ب�ا او رفاق�ت م�ی کن�د، عف�و را نش�انھ ت�رس ای ام��رارثروتمن�د را خوش��بخت م��ی پن�دارد، م��ؤمن را ھ��الو م��ی دان�د، نم��از را ب��رای بھش��ت م�ی خوان��د، ب��ر

خود وند، بھ ھنگام فراغت سرش را مشغول میدارد وبھ ھمسرش دروغ می گوید یل علم می کصمعیشت تح اشد.برا صاحب فرزندانش می داند وھر کھ یکی از این صفات را داشتھ باشد مابقی را ھم دارا می


نیست. ھد و نھ بھ دیگران و ھرگز نگران فردادعاقل کسی است کھ ھرگز نھ بخودش وعده ای می

١٣١


شناسد. داند کھ فقط جھل خویش را بطور کامل میعلمش از کتاب و مدرسھ نیست و می عالم کسی است کھ


ت.عارف کسی است کھ خودش برای خودش کافی است و از کل مردمان و زمانھ خویش بی نیاز شده اس


کسی است کھ وجودش محل ظھور و معرفی اراده و افعال من است. مخلص


عادل کسی است کھ در این دنیا برای خود حقی قائل نیست.


ال خ�ود محم�د را دوس�ت ب�دارد و خ�ود را مس�ئول اعم� مرس�ول مسلمان کسی است کھ وج�ود م�را تأئی�د کن�د و بداند.


م�ھ ریج از ھمجاھد کسی است کھ در جستجوی من است و تا مرا نیابد از پای ننش�یند و ب�رای ی�افتن م�ن بت�د متعلقات خویش بگذرد.


قی کسی است کھ غمی ندارد جز غم شناختن من.متّ


ر دین فروشان(منافقان).صبور کسی است کھ غضبناک نشود اال ب


صدیق کسی است کھ ارزشی برتر از راستی نمی شناسد.

١٣٢


کافر کسی است کھ جز ظالمان را تصدیق نمی کند.


ظالم کسی است کھ میخواھد دیگران را فریب دھد.


کسی است کھ جز خشم و کالفگی رفتاری ندارد.منافق


فاسق کسی است کھ می کند آنچھ را می داند کھ نباید کرد.


اھل محبت کسی است کھ از خواھش خود برای خواھش دیگران، می گذرد تا بھ دین من آیند.


ت کھ ارزش ھر چیزی را در خود آن چیز می داند( نیھیلیست).عبث گرا کسی اس


مریض کسی است کھ بھ رضای من گرفتار آمده است تا راضی گردد.


ی شود.ماگزیستانسیالیست کسی است کھ مرا میخواھد ولی پیامبران واولیای مرا نمی خواھد و ناکام


سوسیالیست کسی است کھ بھشت مرا تقلید کرده است و ناکام می شود.

١٣٣


لیبرالیست کسی است کھ تن را آزاد میخواھد و ناکام می شود.


م�را م�یتئوصوفیست، ھیپی و درویش کسی است کھ حق مرا میخواھد ب�ی ھ�یچ اص�الحی در نف�س خ�ویش. ول�ی میخواھ�د خواھد ولی راه مرا اکراه دارد. مرا می جوی�د ول�ی پی�ام آوران م�را انک�ار م�ی کن�د. بھش�ت را

نمی خواھد دست از دوزخ بردارد. و ناکام می شود.


ست.فریب می دھد. و ناکام ا اھل زنا کسی است کھ بواسطھ محبت، دروغ می گوید و ریا می کند و


د. پس اواھل ریا کسی است کھ از خودش بیزار است لذا خودش را مخفی میدارد زیرا خودش را نمی شناس چیزی را مخفی می کند کھ نمیداند چیست. آیا او دیوانھ نیست.


یخواھ�د منکھ خود را منقل�ب کن�د انقالبی کسی است کھ بشدت محتاج تغییر سرنوشت خویش است و بجای ای مردم را تغییر دھد. و ناکام می شود.


ھنرپیشھ کسی است کھ ریا را علناً شغل رسمی خود نموده است.


آرزوھ�ای نانش را میخورد: ن�ان شاعر کسی است کھ آرزوھای بر باد رفتھ و رسوایش را تقدیس می کند و بر باد رفتھ اش را ، نان رسوائی خویش را.


فیلسوف کسی است کھ میخواھد در ذھن(ظن) خود، حق را بیابد. و ناکام است ولذا نھایت�اً ح�ق را منک�ر م�ی شود. پس ھر کسی کمابیش فیلسوف است.

١٣٤


نمی کند و خود را نمی فروشد.بدان کھ ھیچ کسی از گرسنگی دزدی یا گدائی


سیاستمدار کسی است کھ دزدی را علناً شغل رسمی خود نموده است.


کنند. ب تو را تبدیل بھ سقر و رزق دوزخی میصنایع مراکزی ھستند کھ رزق طیّ


ز خ�واب اخواب می کن�د و در خ�واب ت�و را ب�ھ دوزخ م�ی ب�رد و در دوزخ ، ساحری است کھ تو رانتلویزیو بیدار می شوی و خود را در بند می یابی.


کامپیوتر بر جای تو می نشیند و تو ھم بر جای شیطان.


تمگران و حق�وق م�ی گی�رد از دس�ت س� از ای�ن باب�ت کسی اس�ت ک�ھ ک�الم م�را تب�دیل ب�ھ باط�ل م�ی کن�د ومالّ مردمان منافق.


کسی کھ آرمان دین مرا در حکومت بداند شقی ترین منافقان است.


ا تب�دیل رآن مسلمان و مسیحی و بودائی کھ ربا را بھر طریق�ی ح�الل م�ی دان�د یھ�ودی اس�ت ک�ھ دی�ن موس�ی فرعون. کرده است بھ دین


دین را تبلیغ می کند حتماً از منافقان است. امروزه آنکھ از حکومتی مزد می گیرد و

١٣٥


آنکھ از حکومتی مزد می گیرد و بھ آن حکومت ناسزا می گوید حتماً از ستمگران است.


و ق�انفمنا ن آشکار می شود ب�ھ ناگ�اه س�تم س�تمگران و ری�ای ریاک�اران و نف�اقھرگاه کھ یکی از دوستان م نھ ک�ارانحماقت احمقان و عداوت حسودان و مکر حقھ بازان و جنون دیوانگان و مرض دوزخیان وفساد فت

لکان و و جنایت بزھکاران ره صد سالھ را یک شبھ ط�ی م�ی کن�د ھم�انطور ک�ھ ایم�ان مؤمن�ان و معرف�ت س�ا تقیان و سالمت صادقان.ھدایت م


.راستی و وفا بسیار نیکوست و برحق است ولی افسوس کھ عملی نیست منافقان می گویند: صبر و


پ�ذیر مشرکان می گویند : درست است کھ ھم�ھ چی�ز از ط�رف خداس�ت و ج�ز ب�ھ اراده او ھ�یچ ک�اری امک�ان باشد. ی آدم ھم بایستی کاری کند و از خودش اراده ای داشتھلما ھم از اوست و نیست و رزق و جان


غ خ�دا درو کافران می گویند: چ�را خداون�د اینھم�ھ پی�امبر فرس�تاد و جن�گ ھفت�اد ودو م�ذھب درس�ت ک�رد، ی�ا است یا دین.


رط حس�د ف�د را می شناسند ولی شھرنشینان حسودانی ھستند ک�ھ از روستائیان مردمانی حسودند و حسد خو دیوانھ شده و حسد خود را ھم فراموش کرده اند و بکلی گم شده اند.


مش�ھورند شرح و فھم کالم من جز بواسطھ معرفت نفس مقدور نیست و اما تفاسیری کھ از کالم من ش�ده ول، ی�ا ھ نق�ل ق�ولسفھ تفسیر شده است یا بواسطھ شعر، یا بواس�طھ ت�اریخ، ی�ا بواس�طباطلند زیرا یا بواسطھ ف

بواسطھ قیاس و برای توجیھ تطھیر اعمال ناصالح.

١٣٦


نج�اتی وکنی�د ک�ھ بخواھی�د ب�رای ح�ال و وض�ع و زن�دگی ج�اری خ�ود راه اص�الح کالم مرا ب�ھ ای�ن نی�ت درک جیھ نم�وده ود را تووئید کھ بواسطھ آن از نیازھای خود بکاھید نھ اینکھ نیازھای خبیابید و بر آن معنائی بج

د.یو یا بر آن بیفزائ


ق اس�ت ام�د من�افھر کسی کھ کالم مرا بھ گونھ ای تعبیر نماید کھ بھ توبھ و تغییری صالحانھ در خودش نینج و بر گمراھی اش افزوده می شود.

آدم و حوا ! ای فرزند *

م�ۀ نھ�ان ھرا رس�د امتی را و ھر عصر و تمدنی را قیامتی است. چ�ون قی�امتش ف� بدان کھ ھر فرد و گروه وقی اس�ت و ش�آنکھ از آنچھ کھ می بیند بگریزد و از خودش ندان�د و تص�دیق نکن�د گردد واندرونش عیان می

وی بس�وی رخاش�ع گ�ردد و توب�ھ کن�د و شود و آنکھ از ظھور ب�اطنش ابدی من مبتال می بھ عذابھای عظیم و من آرد البتھ بخشیده شده و بر رحمت من وارد می شود.


یدھ�د و اخطار م ی آن قیامت را آشکار می سازد واکتابی است کھ نشانھ ھ و قیامتی بدان کھ برای ھر پایان نکن�د و ند و ھر کھ این کتاب را تص�دیقمردم را بھ توبھ واخالص و حق و صدق و رجعت بسوی من میخوا

و واھد بودخود را خالص ننماید البتھ بھ دوزخ وارد می شود و برای ھمیشھ از حسرت زدگان و خاسران خ عالج و یاوری نخواھد یافت.


ھ�ر دس�تش ق در ی�ک ت ھ�ای آش�کار وغی�ر قاب�ل انک�اری ک�ھات و حجّ ات و تعینّ و این کتاب قیامت است با بینّ وغضب و ع�ذاب م�ن اس�ت ودر دس�ت دیگ�رش لط�ف و رحم�ت و عف�و و کرام�ت م�ن اس�ت. در ی�ک س�ویش دوزخ و آتش و نعره ھ�ا و ش�قاوت اس�ت و در س�وی دیگ�رش جن�ت و ن�ور وع�زت و س�المت اس�ت. در ی�ک

رویش حیات وھستی من است و در روی دیگرش مرگ و نیستی شماست.


نچ��ھ را ک��ھ در ن��زد شماس��ت. عی��ان میس��ازد نھانھ��ا را و معرف��ی تص��دیق میکن��د آ ی��ن کت��ابی اس��ت آش��کار واو اولی�اء و عرف�ای م�را و تش�ویق میکن�د مؤمن�ان را و برح�ذر انبیاء ھکند ھممیکند عیانھا را. و تصدیق می

کند متکب�ران را از یوس میأسازد حق جویان را بھ ایمانشان و ممی ترساند منکران را. امیدوار میدارد و می

١٣٧

کن�د وع�ذابھای دوزخ میکند و شفاعت و جنت مرا عط�ا می کفرشان. و ھمھ را بسوی توبھ ای خالص دعوت از آن خ�ارج ش�وید. پ�س ب�ا تم�ام اندیش�ھ و دل و ح�س و را یک بھ یک ب�ھ ش�ما م�ی نمایان�د ت�ا ب�اور کنی�د و

ر شوید.اعمال و گفتار خود این کتاب را تصدیق نمائید تا رستگا


ظلم�ت قدری در شما در برخورد با حقایق آشکار و غیر قابل گریز این کتاب چند دستھ اید. برخی از شما بھفل ک�ھ ن درک اسو جھل ومکر خود گم شده و تباه گردیده اید کھ بکلی ھیچ حقی نمی یابید و شمائید ازساکنا

ت�ا کتر ش�ویدی فزاینده فرو می روید و حت�ی ان�دکی نم�ی س�وزید ت�ا س�بدر ثقل و سیاھی و گندیدگی و العالجی�ن ش�ما ح�ق ا و بر آتش من سرنگون ش�وید ت�ا پ�اک گردی�د. و برخ�ی دیگ�ر از آنگاه کھ مرا جبراً دیدار کنید

د ی�یزخوت بر می بھ عداو مالتان تکذیب می کند عکتاب را می بینید و دلھایتان تصدیق می کند ولی امیال و ا ن کت�اب راد. و برخ�ی دیگ�ر از ش�ما ح�ق ای�ئی�تش جھنم من وارد می شوید تا پاک شوید و تصدیق نماآر و ب

ی�د الح نم�ی کندل و ذھن خود تصدیق می کنید ولی اعمال و امیال خ�ود را اص� و با د و لمس می کنیدیمی بینم�ی و رس�وا ھم�واره باط�ل و میگوئید ما از مردم جدا نمی شویم و تاب تنھ�ائی ن�داریم. ش�ما در اعم�ال خ�ود

دیقین و ص�شوید و ھمواره مطرود و بی کس و ب�ی ی�ار م�ی مانی�د ت�ا مگ�ر ب�االخره توب�ھ نم�وده و ب�ھ جرگ�ھ کت�اب را ین وارد شوید. و اما انگشت ش�ماری از ش�ما ھ�م ھس�تید ک�ھ ب�ا دل و ذھ�ن و اعم�ال خ�ود ای�نلحصا

از وید ومخلصان من جمع می شدار شمع وجود از مردم و راھشان جدا می شوید و بر م تصدیق می کنید وا ب�ش�وید و ھر عذاب و شقاوت و درد و رسوائی بدور می مانید تا مرا دی�دار نم�وده و ب�ر رض�وان م�ن وارد

جاوی�دان انبیاء و شھداء و صدیقین من محشور م�ی گردی�د و در محف�ل ی�اران خ�ود ب�ھ حی�ات و ع�ّزت ول�ذّترق در غ�کم�ال و جم�ال م�ن اف من م�ی باش�ید و از ش�ناخت ب�ی پای�ان دست می یابید و از جملھ اصحاب اعر

و ب�از مستی و لذت وصف ناپذیری خواھید گشت کھ گاه از فرط شوق و ناتوانی در شکر بیھوش م�ی ش�وید می آئید و اینست اجر فرا رونده من. شبرای کسب معرفت و عّزت و تعالی برتری بھ ھو


تاری م�ن وس�نمی کشی و حیا نمیکنی؟ از چھ؟ از اینھمھ رحمت من و فساد خ�ودت. از اینھم�ھ آیا خجالت ھم��ھ ب�ی ش�رمی خ��ودت. از اینھم�ھ وف��ای م�ن وجف��ای خ�ودت. از اینھم�ھ س��کوت م�ن و عرب��ده خ�ودت. از این

. از شفاعت من وجنایت خودت. از اینھم�ھ کرام�ت م�ن و انک�ار خ�ودت. از اینھم�ھ ع�زت م�ن و خف�ت خ�ودتل��ت اینمھ��ھ لطاف��ت م��ن وش��قاوت خ��ودت. از اینھم��ھ ص��دق م��ن و مک��ر خ��ودت. از اینھم��ھ حقیق��ت م��ن و بطا

وج�ودی بی مرگ خودت. از اینھمھ ج�ود م�ن ونھ خودت. از اینھمھ حیات من و خودت. از اینھمھ آری من و ش ت�ا ب�ھا بچ�. پس اینک غضب مرا بچش تا بخود آئی . قھ�ر م�رت. از اینھمھ ایثار من و کفران خودتخود

ش�وی. مھر آئی. بی شرمی مرا بچش تا شرم کنی. جفای م�را بچ�ش ت�ا وف�ا کن�ی. نع�ره م�را بچ�ش ت�ا س�اکت وی.شانتقام مرا بچش تا خاشع شوی و عذاب مرا بچش تا پاک شوی و نابودی را بچش تا طالب وجود

١٣٨

و تو ای کاتب کتابم و پرچمدار قیامتم و اقامھ کننده قامتم *

یچ ک�س مخاطب تمام وکمال این کتاب نیست پ�س بای�د بترس�ی از ح�ق م�ن آنگون�ھ ک�ھ ت�اکنون ھ�جز تو کسی ھ و تنھ�ا ای�د یگان�چنین نترسیده باشد. باید بلرزی از قامت من آنگونھ کھ تاکنون ھیچ کس نلرزیده باشد. و ب

زھائی ھ آن چیل ھمشوی در میان خلقم آنگونھ کھ تاکنون ھیچ کسی چنین تنھا نشده باشد. و باید واگذاری کب�ا را . ن�ھ را کھ مردمان می پرستند و باید رھا کنی کل مذھب ھا و امت ھا و مسلک ھا و گروھھای بشری ھ ھیچ ک�سکسی جدال کنی ونھ با کسی ھمراه شوی. باید تو بھ تنھائی مظھر دین خالص من باشی ومالحظ

ی خ�ود ی خ�ود را قط�ع کن�ی وخ�ود ب�ھ خ�ودو ھیچ چیزی را نکنی و ھمھ عالیق و پیون�دھای درون�ی و برون� واس�طھ آنباسوه این کتاب باشی. تو را بی نیاز کرده ام تا مح�ل وح�دانیت م�ن باش�ی و شمش�یری باش�ی ک�ھ ر ھ� تز باب�اھمھ رشتھ ھای بقای این تمدن بریده می ش�ود. م�ن ت�و را ح�افظی کام�ل ب�وده ام و خ�واھم ب�ود.

خ�واھی از بابت ھر رشتھ ای ک�ھ متص�ل م�ی کن�ی ھ�زار زج�ر ی ورشتھ ای کھ پاره میکنی ھزار اجر می برب�ر نم ت�و رابرد. یاری کن مرا در ظھورم تا یاری کنم تو را در حض�ورت. ی�اری ک�ن م�را در حق�م ت�ا ی�اری ک�

ری ک�نم یم ت�ا ی�اعلیھ باطل. یاری کن مرا در اخالصم تا یاری کنم تو را بر علیھ شرک. یاری کن مرا در رضام�را در . ی�اری ک�نی�اری ک�نم ت�و را ب�ر علی�ھ فس�قی تو از خودت. یاری ک�ن م�را درعش�قم ت�ا تو را در رضا

و را در ع��دلم ت��ا ی��اری ک��نم ت��و را ب��ر علی��ھ س��تمگران . ی��اری ک��ن م��را در جانش��ینی خ��ویش ت��ا ی��اری ک��نم ت��ن زیرا مک دفاع جانشینی مردمان. بگذار تا بجای تو باشم تا بگذارم کھ بر جای مردم باشی. و ھرگز از خود

گان�ھ ب�اشیمن خود از تو دفاع می کنم. وجز از من از ھیچ کسی طلب یاری مکن. مطلق باش ، آرام باش، ال.مال و جمو آماده باش کھ ھر آن قامتم را در قامت تو برپا نمایم و قیامتم واقع گردد بھ تمام و ک

ایانپ

Spiritual

جانشین خدا از آثار منتشر نشده استاد علی اکبر خانجانی