IntermezzoIntermezzouitgave van de Koninklijke Harmonie St.-Antonius Oosthoven vzw - verantwoordelijke uitgever Bart De Dier, Winterdreef 22, 2360 Oud-Turnhout

Een heel ander weertje hier in Toronto dan in België de afgelopen weken en maanden. De voorbije week ben ik op klantenbezoek geweest in Moncton, Canada – dat ligt in het Noordwesten van Canada – en zelfs daar was het nog een goede 25°C. Heel wat anders dan we de afgelopen maanden hebben meegemaakt in ons natte Vlaanderen.

Zo zijn we zelfs stevig uitgeregend geweest tijdens bijna al onze activiteiten die we sinds augustus gedaan hebben. Tijdens de verbroedering in Schoonbroek werd het fl auwe zonnetje maar al te vaak afgewisseld door een fi kse regenbui, in die mate zelfs dat onze Jef vlak voor het optreden een echte regendouche te verwerken kreeg. Meer daarover in dit nummer.

Ook tijdens “Oosthoven on stage” regende het vaak zodat we sommige marskes in versneld tempo moesten afwerken en bij de verbroedering aan de molen in Weelde hebben we zowel de wind als de regen moeten wegblazen. Maar we hadden wel schitterend weer op 3 september toen we doorheen de huifkar van buurtwerk karpermeer begeleid hebben naar de tent die opgesteld stond in de Leemstraat. Het weer was toen zo goed dat we lekkend van het zweet in de tent aankwamen, maar dat leed werd snel verzacht door een aantal koele pintjes.

Enfi n, daarmee kijken we niet minder geïnteresseerd uit naar een mooi najaar zowel op meteorologisch als op muzikaal vlak.

We zijn inmiddels terug begonnen met de repetities van ons orkest ter voorberiding van het Musica Mundana concert dat doorgaat in de Djoelen op 18 februari 2012 en zoals gewoonlijk start dit concert om 20.00 uur.Bezoekt U onze website www.khoosthoven.be wel eens? Dan hebt U het misschien al gezien aan de affi che die daar werd gepost; de Breugelfeesten – het Kempische mosselfestijn bij uitstek – kondigen zich weer aan volgens de aloude traditie en dat op 29 en 30 oktober 2011 opnieuw in de Djoelen.

Daarna werken we ook nog een eendaagse play-in af in de Heischuur. Deze repetitie moet ons volledig op weg zetten om weer een mooi concert te brengen voor jullie, ons trouwe publiek.

Tenslotte mag je ons wellicht bij het begin van het nieuwe jaar weer verwachten, al wandelend en muziek spelend doorheen de straten van Oosthoven om onze Driekoningen rondgang te vieren en meteen ook de kas van onze vereniging weer wat te spijzen.

Ik dank jullie op voorhand voor jullie steun en wens je toch een zeer warm, zonnig, hartverwarmend en muzikaal najaar toe. Tot binnenkort op een van onze activiteiten.

Bart De DierVoorzitter

voorwoordB� te vrienden muzikanten, b� te vrienden van de harmonie St Antonius,

Intermezzo - September 2011 - Jaargang 11

Bespeel jij een instrument?

Er zijn ongetwijfeld mensen onder jullie die een instrument bespelen of muziek leren aan een muziekschool. Een heerlijke hobby, want dan weten jullie ook dat muziek maken meer is dan een nootje blazen, slagen of tokkelen op je instrument. Zeker als je die noten samen met elkaar tot een muziekstukje kan brengen. Met vele verschillende instrumenten samen, begeleid door een dirigent, kan je waanzinnig mooie muziektaferelen menig oortje laten strelen.

Ben je jong of minder jong en je wilt wat met je muziekkennis, geen probleem. Elke vrijdag van 20.00 uur tot 22.00 uur is er een repetitie van onze harmonie in de Heischuur. Je kan gerust eens binnenkomen om eens te kijken en luisteren hoe wij te werk gaan. Je zal snel merken dat het een gezellige sfeer is in onze harmonie waar muziek zo mooi mogelijk maken nog steeds op de eerste plaats komt. Je kan ook komen genieten van ons jaarlijks Musica Mundana concert op 18 februari in de o.c. De Djoelen. Dus, twijfel niet en kom samen met ons muziek maken !

Intermezzo - Juni 2007 - Jaargang 8 - 2Intermezzo - Januari 2011 - Jaargang 11 - 2

Musica Mundana concert 1

Op zaterdagavond 5 maart vond het Musica Mundana concert plaats. Voor iedereen een gezellige muzikale avond, maar om er een geslaagde avond van te maken zijn er heel wat voorbereidingen nodig. Zowel muzikaal, organisatorisch en natuurlijk ook het klaar zetten en opbouwen van zaal en podium. Muzikaal is de harmonie al maanden-lang bezig om de muziekstukken zo goed mogelijk in te studeren. Zonder dit werk van onze dirigent zouden wij als muzikanten jullie niet zo een mooi concert kunnen aan-bieden. Organisatorisch is het zoals bij iedere activiteit enkele keren vergaderen om heel de administratie in orde te brengen. Affiches, inkomkaarten, uitnodigingen, enz. … Nu heb ik wel horen zeggen dat die werkgroep heel aangename vergaderingen heeft, een trippeltje, een kaasje, alles erop en eraan. Zij verdienen dat ook want zij doen heel de voorbereiding met z’n tweetjes. Vrijdag voor het concert, om 9.00 uur starten de werken aan het podium en zaal. Zoals steeds krijgen ze weer hulp van “de goei” handen. Stoelen en tafels worden aangehaald en netjes verdeeld over de zaal, de belichting boven het podium wordt opgehangen, podium wordt trapsgewijs gezet, aanvoeren en opstellen van het slagwerk, muziekstaanders en stoelen voor iedere muzikant worden klaar gezet. Na al dit werk nog vlug naar huis voor een hapje en een wasje om terug te keren voor de generale repetitie die van start gaat om 19.00 uur. Bij een generale repetitie komen alle muziekpartijen nog eens aan bod. Niet alle partijen worden volledig doorgenomen, de kritische fragmenten van een muziekpartij worden extra gerepeteerd. De verschillende secties spelen hun partij alleen en de ritmes worden zelfs nog eens gezongen. Zo een repetitie is niet van de poes. Het is een lange repetitie waar iedereen geconcentreerd moet blijven en moet werken met zijn instrument. Natuurlijk is er na de repetitie gelegenheid voor een drankje. Zaterdag morgen komen we weer samen in de Djoelen om de zaal van de nodige versiering en aankleding te voorzien. Dit jaar was het thema “10 jaar om van te snoepen”. Naar aanleiding van het 10de Musica Mundana concert hadden de dames van de deco-ratie “ook om van te snoepen” grote snoepjes gemaakt om de zaal aan te kleden. Eenmaal de zaal prachtig versierd stond alles klaar voor het concert. Voor het concert nogmaals allemaal op het podium voor een kleine repetitie en opwarming. Nu kan het concert beginnen. Je ziet dat er wel heel wat bij komt kijken voordat jullie kunnen komen luisteren naar het concert. Het concert wordt voorgedragen in twee delen. Het eerste deel is voor het klassieke en solopartijen. Het laatste muziekstuk van het eerste deel was een speciaal moment.

Gabriel’s Oboe van Ennio Morricone. http://www.youtube.com/watch?v=Bco8QOsakk4Een prachtig solowerk voor hobo. Dit werk werd gebracht door Stijn de Dier. Voor Stijn was het voorlopig zijn laatste concert bij onze harmonie omdat hij voor studies en werk naar Londen gaat wonen. Ik kan je vertellen dat wij na dit werk heel stilletjes van het podium kwamen om de pauze aan te vatten. Zelfs met de krop in de keel en hier en daar een vochtig oogje. Merci Stijn! Na de pauze komt het populairdere genre aan bod. Herkenbare muziek van pop, rock en feestmuziek. Een prachtig concert. Dank je wel voor iedere aanwezige en ik ben zeker dat jullie een aangenaam concert hebben mogen beluisteren. Tot volgend Musica Mundana concert. Voor ons is het nog niet afgelopen, de zaal en het podium moet weer helemaal leeg gemaakt worden. Maar zoals bij de voorbereidingen zijn er weer vele helpende handen. Dank je wel handen voor al dat werk voor, tijdens en na het concert.

Jubilarissen

Tijdens ons ledenfeest zijn er zes muzikanten in de bloemetjes gezet voor al de jaren muziek dat zij gebracht hebben. - Valerie Dijckmans, 15 jaar muzikant: Valerie bespeelt de klarinet in onze

harmonie. Zij heeft de klarinetmicrobe overgenomen van haar vader. Voor een helpende hand kan je op haar steeds rekenen en ze is steeds in voor een grapje en een lach.

- Iris Verellen, 15 jaar muzikant: zij bespeelt de dwarsfluit. Steeds een lach, en altijd goed gehumeurd zijn wel de kenmerken van Iris. Helaas is zij door omstandigheden moeten stoppen bij onze harmonie.

- Leen Janssen, 15 jaar muzikant: Zij bespeelt de Euphonium. Leen is een stille genieter. Zij kan genieten van elke noot die ze speelt en zonder veel woorden is ze steeds aanwezig op de repetities. Van haar creatieve ideeën hebben wij als harmonie al veel gebruik van kunnen maken.

- Hanne Huynen, 15 jaar muzikant: De dwarsfluit is haar instrument. Zoals Leen ook een stille genieter. Alle nootjes komen vlotjes uit haar fluit en ze tovert wondermooie klanken in onze oren. Steeds samen met zus Sacha trouw op post.

- Jan Geudens, 65 jaar muzikant: Hoe je een bariton bespeelt hoef je Jan niet meer te leren en hij blaast er nog steeds mooie klanken uit. Jan is zeker een

werker bij de harmonie. Jarenlang is hij bij het bestuur geweest waar hij ook enkele jaren voorzitter was. Zijn hulp bij iedere activiteit was telkens een feit. Iedere repetitie zit hij op zijn plaatsje tussen de euphoniums en baritons.

- Jef van Tongerloo, 65 jaar muzikant: Als er een instrument bestaat waar je op mag slagen dan kan Jef het ook bespelen. Hij is de muzikale duizendpoot bij het slagwerk. Zijn lievelings- instrument zijn de pauken en ga er maar van uit dat de pauken van Jef de beste pauken zijn die je maar kan hebben. Jef is immers een wonder in het maken en herstellen van alle soorten dingen. Is hij eens niet op de repetitie, wat bijna nooit gebeurt, vraagt iedereen al “Waar is Jef?” Al het vervoer en het opstellen van het slagwerk neemt Jef ook iedere keer weer op zich. Van een werker gesproken!

Een dikke proficiat aan de jubilarissen. Er kan nog zoveel over jullie geschreven worden, maar voor het echte verhaal kunnen we beter bij jullie komen luisteren. Ik weet zeker dat jullie ons weten te boeien met verhalen over het verleden en nu. Dank voor al die jaren mooie muziek!

Intermezzo - Juni 2007 - Jaargang 8 - 3Intermezzo - Januari 2011 - Jaargang 11 - 3

Harde kern van Haronie KH Oosthoven blaast iedereen weg tijdens “Oosthoven on stage”

Gewoonlijk vragen we op een repetitie welke leden er tijdens het volgende weekend meedoen aan een activiteit die we dan gepland hebben en ik kreeg ditmaal al snel een benauwd gevoel, want op mijn vraag wie er meedeed aan het spelen van enkele marskes voor “Oosthoven on stage” staken er maar enkele leden hun vinger op.Na hier en daar nog wat aandringen gingen er toch wat meer muzikanten mee, no-chtans bleef het bang afwachten op zaterdagmiddag op de parking van de Heischuur om te zien met hoeveel we uiteindelijk gingen aanwezig zijn. Normaal breng ik drie man ter versterking mee, maar den ene zoon zit in London en den andere ging liever naar zijn vriendin in Duitsland, dus was ik alleen van de partij. Uiteindelijk telden we negen muzikanten en aangezien de Stef ons meldde “ik heb mijn woord gegeven, dus moeten we optreden. Kom dus maar af ...” zetten we de tred in richting parking achter de kerk waar het gebeuren plaats vond.

We werden verwelkomd door loeiharde heavy metal muziek – er werd zelfs van burenlawaai gesproken – en wij maakten ons de bedenking dat daarover wel geen probleem zou zijn met ons negen man sterke orkestje. Nu, het moet gezegd, gelukkig waren het allemaal zeer goede muzikanten die meespeelden en waren alle stemmen – hetzij solistisch – bezet zodat we toch een goed geheel vormden. Het doet natuurlijk vreemd aan omdat je niet kan gaan “leunen” op andere collega’s die dezelfde stem spelen. Maar het ging zo goed dat we dit groepje hebben omgedoopt tot de “harde kern” van de harmonie. We hebben zelfs nieuwe intro’s proberen te breien aan de marskes en we hebben ook oud-leden betrokken tijdens ons optreden (misschien komen die ooit nog terug, wie weet).Een zaak moet me toch van het hart, want collegialiteit heeft blijkbaar zijn grenzen. Op bepaald moment komen we onze – overigens gewoonlijk erg sympatieke en be-hulpzame – wijkagent tegen. Die was immers van dienst en dus opgeroepen voor het onderzoeken van het burenlawaai. Aangezien we maar met negen waren, stelden we de terechte vraag of hij niet wou meespelen – we wilden zelfs zijn klarinet thuis gaan halen – maar neen, geen denken aan, er werd niet gespeeld. Dat hij in uniform van de politie was, mag geen probleem genoemd worden, want verscheidene malen per jaar speelt hij met de muziekkapel van de politie in Antwerpen mee op offi ciële taptoes en dat gaat ook allemaal in uniform. Zelfs een terstond aangevraagd en welwillend uitgevoerd order vanwege de heer burgemeester kon hier niet helpen, onze wijkagent bleef bij zijn besluit en zou niet spelen.Ja zeg, dat weten we dus ook al weer. We zullen het er op een volgende bestuurs-vergadering nog wel eens over hebben, maar lid van de “harde kern” is hij nu niet.

Een feestelijk swingend Verjaardagsfeestje zette de toon van dit jubileumconcert. Met dit toch wat gewaagde arrangement als intro – een bonte mix – zat de sfeer er meteen in!

Dat harmonie geen utopia is, werd al snel duidelijk in het gelijknamige werk van Jacob de Haan, dat in hoge mate gedragen werd door onze klarinetten. Sommigen zullen dat graag lezen en volmondig beamen, maar toch wil ik me hier boven elke zweem van favoritisme plaatsen…

Het verwachtingspatroon gecreëerd door de titel van het concert werd nagenoeg niet doorbroken. Met een vrolijke West Side Story werden we vergast op Latijnse klanken: Cuba kwam aardig dichtbij. Van daaruit was het een kleine muzikale stap naar het Paraguay uit The Mission. De ijle, betoverende hoboklank veroverde niet alleen het hart van de indianen uit deze fi lm, maar ook moeiteloos dat van de toe-hoorders, en dat dankzij Stijn, de solist van dienst. Een ingetogen moment.

Het onverwachte maar bijzonder gesmaakte optreden van drie ‘gastmuzikanten’ bracht de stemming er meteen weer in na de pauze. Zwoele zuiderse zomeravonden waren niet ver weg: in de Santana-medley schitterenden onze altsaxofonisten. En met Sally – Mustang Sally – in de backseat kon de avond alvast niet meer stuk! De Derde Man bracht ons naar het naoorlogse Wenen. Maar i.p.v. de citers speelden ditmaal de hoorns, met hun nobele, volle klank, een prominente rol in dit bekende deuntje van Anton Karas. Ondertussen hielden Bert en nestor Jef er strak de pas in. Met een heerlijke Queen-medley kwamen we stilaan weer dichter bij huis.

Een sterk en afwisselend aanbod voor een ruim publiek, dat was de globale indruk van toehoorder Marjan Robrechts. Ik sluit me graag bij deze kenner aan. Het was een fééstelijke avond. Slechts één nummer viel enigszins uit de toon: het wat sombere, melancholische Music for a Festive Occasion was weliswaar technisch áf, maar miste toch wel die feestelijke toets… Maar kom, het ging in de eerste plaats om hár-monie – om meer moet het niet gaan in een harmonie – en dat kregen we à volonté.

Onze Koninklijke Harmonie Oosthoven bewees eens te meer dat ze moeiteloos (nu ja?!) alle genres aankan: van strakke up-tempo-nummers à la Michael Jackson tot zweverige hobosolo’s, van zwoele Latijnse ritmes tot pittige klassieke deuntjes, van een gezapige Mustang Sally tot krijgshaftige en stoere marsmuziek. En dat alles al die jaren, en ook nu weer, merkbaar gesmaakt door een al snel op temperatuur gebracht publiek. En altijd weer dat knappe samenspel, waarbij zelfs Stef en Peter vrijwel niet uit de toon vielen. Zo kennen we ze.

Dat dit jubileumconcert ondanks de afwisseling toch een mooi geheel vormde, was in hoge mate te danken aan de stijl en zwier, maar ook de kordaatheid waarmee dirigent Johan Verhelst de touwtjes in handen hield.

Met een wervelend Harry Lime Theme werd de avond defi nitief afgerond: 10 jaar voorbij… Wij tekenen alvast voor de volgende 10 jaar!

Musica Mundana concert 2

C O L O F O N

Intermezzo is een halfjaarlijks informatieblad, uitgegeven door de werkgroep Pers & Promotie van de Koninklijke Harmonie Sint-Antonius Oosthoven vzw.Redactie: Nele Leenders en Stef Fleerackers

zaterdag 18 februari 2012 - o.c. De Djoelen

Zoals ieder jaar is Schoonbroek de opener van ons muzikale jaar. Schoonbroek is volgens mij een dorp met veel kippen. Al die eitjes worden die week naar de Clarissen gebracht en dat was te merken ook. Een stralende zondag in augustus vol zonneschijn en een heerlijke temperatuur, die ben je niet te vaak tegen gekomen deze zomer. Gekleed in uniform en met de zonnebril op de neus kwamen we aan bij het dorpsplein waar de muziekfeesten plaatsvinden. De gezelligheid van een dorp dat nog kan feesten zoals in vervlogen dagen vind je hier terug. Ieder jaar weer kijken we er naar uit om hier onder de halve bol (onthoud deze benaming) te mogen komen concerteren. De halve bol is een kioskwagen die zoals de naam zegt, ook die vorm heeft. Dus aangekomen op het dorpsplein zetten we onze instrumenten tegen de zijde van de kiosk om eerst nog een fris glaasje te drinken en te luisteren naar de harmonie die voor ons concerteert. Toen die harmonie haar laatste noot had geblazen, kwamen onze muzikanten van het slagwerk in actie om hun opstelling te maken. Dan gebeurde het drama. Een man van de organisatie had gezien dat er nog water van de regen de dag voordien boven op het zeil van de kiosk lag. Gewapend

met lange stok duwde hij het tentzeil omhoog, juist op dat moment liep Jef met slagwerkmateriaal in de hand langs de kant van de kiosk. Het water dat van het zeil geduwd werd, viel zoals de watervallen van Coo naar beneden boven op Jef. Resultaat, een natter dan natte Jef. Zijn wit hemd nam de kleur aan van zijn huid. Het leek wel een wet-shirt wedstrijd. Gelukkig kreeg Jef een polo shirt van de organisatie. Maar dat was nog niet alles van het drama. Door de vorm van de kiosk liep het water alle richtingen uit. Zoals je eerder in dit verhaal hebt gelezen stonden onze instrumenten en partituren tegen de zijde van de kiosk. U kan het al raden, het water liep vanaf het zeil recht op onze instrumenten en partituren. Niet zo een grote ramp omdat de instrumenten veilig in een koffer zitten, maar dat is niet altijd zo voor de partituren. Sommige muzikanten hebben daarna ook hun noten gelezen op natte partituren. Verder verliep het concert vlekkeloos en hadden we allemaal veel plezier van al die waterspelen. Nog een lekker glaasje en een gezellige babbel om de namiddag in Schoonbroek af te sluiten.

Waterspelen bij zonnig weer.