Nait Soez'n 38-1

Universiteiten worden steeds afhankelijker van geld uit het bedrijfsleven en worden ook steeds bedrijfsmatiger bestuurd. Is de academische vrijheid in het geding?

Trouble at Minerva Coca Cola Universiteit

Bezuinigingen

Foreign student Rebeca was very surprised when she found out her grades were missing at Minerva. She spend two weeks of her holiday retrieving them, but according to Minerva “that’s not our pro-blem.”

Prinsjesdag is de enige dag waarop de hoed van Plasterk niet uit de toon valt. Het is ook de dag dat studenten

de zoveelste bezuini-ging over zich heen

krijgen.

Rehwinkel moet wennen

pagina 6

pagina 12 pagina 3 STUDIESCHULD Tel.: 050-3634675

www.groningerstudentenbond.nl

Lees het artikel op pagina 9

Opinieblad voor studerend Groningen okt/nov 2009 38e jaargang No. 1

Nait Soez’n is een uitgave van

Eh...... moi?

Nait Soez’n

Nait Soez’n 2 Nummer 1 38e jaargang

Prinsjesdag Opnieuw slecht nieuws voor studenten Bio btw-vrij Biologische sector verdeeld

Coca Cola-universiteitAcademische vrijheid onder druk

Studentenvakbond praat Actievoeren voor LSVb niet altijd nodig

Beep! Beep! Platenlabel geeft alles weg

3

5

6

8

9

11

RedactioneelWe zijn er weer! Een kakelvers collegejaar en dus een nieuwe jaargang van je favo glossy. Veel plezier ermee. Wij heb-ben in ieder geval wel weer lol gehad bij het in elkaar

draaien van ’t blad. We lazen in de UK dat de prijs/hoeveel-

heid-verhouding voor salades in universiteitskantines een ingewikkeld gebeuren is. In ons redactiehok hebben we pastasalade opgeschept zonder ons druk te maken of de laatste schep het geheel een euro duurder maakt. Da’s nou vrijheid! Daarnaast besprenkelde de eindredacteur de redactie met zijn culinaire wijsheid. Als je splut met meuk mengt, krijg je flep, blijkt. Iemand die koffie zowel drinkt als eet kan het vast weten. Move over Braakhekke, trek eens een broek aan Jamie Oliver en fuck off Gordon Ramsey. Nait Soez’n kookt en het is feest in de keuken.Een verder kijkje in de Soez’n-cuisine: een afhaalchinees blijkt een Chinees afhaalrestaurant, niet een Chinees die illegale immigranten van de trein afhaalt. Dat zou een afhaal-Chinees zijn. Meeneemchinees liever niet gebruiken om een adoptiebaby uit China aan te duiden. Dank aan de collega’s van Trouw, die niet bang zijn culinair en politiek incorrect uit te halen in hun stijlboek.Het GSb-bestuur is intussen gewisseld en het nieuwe be-stuur stelt zich in dit nummer voor. Men is zo wijs geweest een studente Voeding & Diëtetiek verantwoordelijk te maken voor de bestuurspagina, waarschijnlijk uit angst dat we die mee zouden pureren.Het heeft weer een blad opgeleverd met een breed palet aan smaken. Van een portie embedded journalism bij stu-dentensponsor IBG, via het smaakje van Peter Rehwinkels zetmeel, tot een universiteit met een colasmaakje. Bon appétit, beste fijnproevers, bij deze presenteren we jullie de nieuwe Nait Soez’n.

Verslik je niet.

Verder nog:Kort nieuwsGSb-paginaWiekes FilmblikEarl & Meyer

4141516

7

Raad verliefd op Rehwinkel Nieuwe burgemeester smaakt naar passievrucht Promotietraject vervroegen Voorstel voor studentvriendelijke bezuiniging

Minerva loses gradesStudent spends weeks getting them back

Duistere waarheid IBGWerkschuw koffiedrinkend ambtenarenvolk

12

13

Nait Soez’n is het onafhankelijke opinieblad van de Groninger Studentenbond (GSb). Leden krijgen het blad thuisgestuurd. Reac-ties en artikelen kunnen naar het redactieadres gestuurd worden. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te weigeren of in te korten. Ingezonden brieven zijn bij voorkeur niet langer dan 350 woorden. Advertentietarieven zijn op te vragen via het redac-tieadres.Nait Soez’n verschijnt zes maal per jaar en wordt gratis verspreid in alle gebouwen van de Hanzehogeschool Groningen en de Rijks-universiteit Groningen.Oplage: 1500 stuks (5500 stuks voor de KEI-editie)Ook online te lezen op:www.groningerstudentenbond.nl/ns

Redactieadres: St. Walburgstraat 22a 9712 HX Groningen Tel.: 050-363 4675 [email protected]: Marcel Trip en Joris Heijn (adjunct)Eindredactie: Lars BuitinckRedactie: Nicole Besselink, Ewout van den Berg, Milou de Boer, Bob de Greef, Wieke van ‘t Veer, Ruben Veldhuis en Paulien Vinke Columnist: Angelique Kroonen Illustraties: Norna Ross, Annelies Stern, Paul de Vreede en Bas de VriesOpmaak: Norna RossDuplicatie: ’t Hartje

3Nait Soez’n Nummer 1 38e jaargang

De presentatie van de Rijksbegroting op Prinsjesdag doet vaak weer even stof opwaaien in Den Haag. Door de kredietcrisis is het allemaal net even spannender geworden. Hoewel? De maatregelen die studenten in hun portemonnee treffen passen in een beleid van ver vóór de crisis.

Studenten ook zonder kredietcrisis de pineut

door Joris Heijn

Er is weer eens een Prinsjesdag voorbij gekomen. En dus zijn er nieuwe maatre-gelen die voor studenten van belang zijn. Nait Soez’n kan dit beleid tot in den treu-re analyseren, we kunnen het ook heb-ben over de toespraak van de koningin (ware het niet dat deze auteur al na een paar minuten is afgehaakt) en ook altijd populair met Prinsjesdagverslaggeving is het becommentariëren van de hoedjes (nou vooruit, VVD’er Atzo Nicolai had een Rik Felderhof-look-a-like-hoed op die wel erg gay was). Maar laten we dit keer eens al die Prinsjesdagen bij elkaar optellen en de ge-leidelijke afbraak voor stu-denten inzichtelijk maken. SP-fractievoorzitter Agnes Kant zei bij de algemene beschouwingen na Prins-jesdag dat “niet de bonus-jagers, maar de studenten deze crisis betalen.” Angry Agnes doelt daarmee op de studiefinanciering die de komende twee jaar ge-lijk blijft en niet meegroeit met de inflatie. De 17 mil-joen euro die hiermee be-spaard wordt heeft echter niets met de kredietcrisis te maken, maar past per-fect in het bestaande be-leid, waarin studenten al jaren het afvoerputje van de onderwijsbegroting zijn. Laten we wat saaie cijfers op een rij zet-ten.Een paar procent bovenop 259 euro basisbeurs zou al gauw 5 tot 10 euro per maand zijn die je misloopt. Dat is 60 tot 120 euro voor 2010 (en bijna twee keer zoveel als je ook een volledige aanvullende beurs hebt). En 120 tot 240 euro voor 2011. Dit jaar is ons collegegeld met 22 euro verhoogd om de lerarensalarissen te ver-hogen (minister Plasterk besloot deze salarisverhoging door studenten te laten betalen). De komende jaren komt daar steeds weer 22 euro bij op. Dat is voor 2010 dus 44 en voor 2011 66 euro (nog

los van de ‘normale’ stijging van het col-legegeld).Maar het kabinet is aardig hoor, want je mag je collegegeld tegenwoordig ook lenen van de IB-Groep. Tegen een rente van 3,5%. Dit klinkt misschien niet als een hoog percentage, maar als je be-denkt dat studenten met steeds grotere schulden afstuderen, dan moet de stu-

dent dus wel steeds meer betalen. De ge-middelde schuld waarmee je afstudeert is tussen 2004 en 2009 gestegen met 50% naar 12.500 euro. Daarnaast is het aan-tal mensen dat aan een studie naast een diploma óók een schuld overhoudt ge-stegen met 60%. Studenten hebben dus niet alleen een hogere schuld, er zijn ook steeds méér studenten met schulden.Maar ook hier heeft het kabinet een op-lossing voor gevonden: korter studeren, zodat je minder tijd hebt om schuld op te bouwen. Vooral die mensen die zo

onerkop

nieuwsgierig en ambitieus zijn dat ze een tweede studie doen en dus wat lan-ger bezig zijn, moeten we straffen. Deze studenten moeten vanaf volgend jaar 502 euro extra collegegeld betalen. Over een driejarige bacheloropleiding gere-kend is dat 1506 euro aan extra kosten. Maar hé, dat bedrag kun je gewoon bo-

venop je schuldenberg gooien. Schuldenberg? Oh ja, dat is de

reden dat we in de kredietcrisis zijn beland, die kredietcrisis waardoor de jeugdwerkloos-heid oploopt, die werkloos-heid waardoor studenten liever iets langer doorstu-deren. Misschien dat Plas-terk liever heeft dat we na vier jaar studie, met onze mastertitel naast ons op de bank, werkloos thuis gaan zitten (dan hoeft híj niet voor ons te betalen, maar betaalt zijn collega Donner van Sociale Zaken). Nou ja, master? Vier jaar studeren? Liever heeft de onderwijsminister, lid van de politieke partij die ooit voor de verheffing van de onderklasse was, dat niet iedereen een master gaat doen, maar dat de minder gefortuneerden door een hoger collegegeld voor de masteropleiding worden afgeschrikt om verder te studeren. Al zegt Plasterk

zelf natuurlijk dat het nóóit zijn bedoeling is om van de Master een

eliteklasje te maken, als je geld een rol laat spelen, moet je niet raar staan te kijken als niet de slimme, maar de rijke studenten overblijven.Een simpele opsomming van Plasterk-beleid die zelfs cijferhatende lezers moeten kunnen volgen: in 2011 betaal je meer, krijg je minder en groeit de kans dat jij één van die studenten bent wiens schuld toeneemt. Zucht, misschien was een hoedjesanalyse toch een minder deprimerend idee geweest voor dit arti-kel.

STUDIESCHULD


Jacques Wallage is door de RUG benoemd tot bijzonder hoog-leraar Integratie en Openbaar Bestuur. De in juni afgetre-den burgemeester heeft verscheidene boeken gepubliceerd over integratie en heeft in zijn rol als wethouder, Tweede Kamerlid, staatssecretaris en burgemeester veel ervaring in het openbaar bestuur. De RUG hoopt met deze combinatie een brug te slaan tussen wetenschap en feitelijk beleid.

Wallage bijzonder hoogleraar aan RUG

RUG-voorzitter Sibrand Poppema heeft in diverse media aangekondigd dat hij snel een bindend studieadvies (bsa) aan de RUG wil. Er ligt in de universiteitsraad nog geen con-creet plan voor een bsa. De studentenfracties in de raad waren verbaasd de plannen in de krant te moeten lezen. Poppema heeft wel aangegeven dat de universiteitsraad zich mag uitspreken over het minimum aantal studiepun-ten dat een student moet halen, wil deze niet verplicht met zijn studie moeten stoppen.

Bindend studieadvies aan RUG

De RUG is door de rechtbank teruggefloten in haar beleid om promoverende mensen in plaats van werknemer als student te behandelen. In Nederland zijn promovendi vaak werknemers, maar in het buitenland zijn het studenten die betaald krijgen in de vorm van een beurs. Door promotiestu-denten in dienst te nemen wilde de RUG meer in pas lopen met het buitenland. Daarbij is het goedkoper voor de RUG, omdat er geen werkgeverslasten en pensioenopbouw te hoeft worden betaald. De rechter vond echter dat er sprake was van een arbeidsovereenkomst en dat promotiestuden-ten dezelfde rechten hebben als werknemerpromovendi.

RUG verliest promovendi-rechtzaak

Van de studenten die in het eerste jaar uitvallen, is 40% van tevoren al aan te wijzen. Dat stelt onderzoeksinstituut ResearchNed. Het gaat om studenten die zich in hun stu-diekeuze laten leiden door het toekomstige salaris, status en de gezelligheid van de studiestad. Aankomende studen-ten die meeloopdagen volgen en hun studie kiezen omdat ze hem interessant vinden, vallen aanzienlijk minder vaak uit. Ongeveer een kwart van de eerstejaars haakt voortijdig af. Zestig procent van de ondervraagden zegt goed over de studiekeuze te hebben nagedacht.

Studie-uitval voorspelbaar

De studiefinanciering wordt de komende twee jaar bevro-ren. Op Prinsjesdag maakte het kabinet bekend dat de stufi niet zal meegroeien met de inflatie. Daarnaast wordt de aanvullende beurs eerder omgezet in een lening. Tot nu toe was de aanvullende beurs in je eerste studiejaar een gift, nu wordt de gift teruggebracht tot vijf maanden (net zoals bij de basisbeurs al het geval was). De Landelijke Studentenvak-bond (LSVb) protesteert tegen de bezuinigingsmaatregelen.

Stufi twee jaar in de ijskast

De appartementen van het makelaarsbedrijf Koopstudio worden plotseling honderden euro’s per maand duurder. Dat meldt dagblad De Pers. ‘Kopers’ van een koopstudio le-nen geld van dit bedrijf om de hypotheekrente en -aflossing te betalen. Zij betalen daarvoor maandelijks een relatief lage bijdrage. Dat bedrag wordt nu plotseling hoger omdat de zogenoemde ‘lastendemper’—een ondoorzichtige finan-ciële constructie—niet meer werkt. De Vereniging Eigen Huis raadt gedupeerden aan een aangetekende brief te stu-ren naar het bedrijf met de mededeling dat het in gebreke is gebleven.

Koopstudio’s plotseling veel duurder

Hogeschool InHolland laat alle studenten een handtekening zetten onder een verkorte versie van het Onderwijs- en Exa-menreglement (OER). In de OER staan de rechten en plich-ten van studenten, maar deze wordt nauwelijks gelezen. Door de handtekening hoopt InHolland studenten meer duidelijkheid te geven. Het is niet verplicht het convenant te tekenen en het heeft weinig juridische waarde. Wel is het de bedoeling dat de student en de onderwijsinstelling elkaar nu eerder aanspreken op elkaars verplichtingen.

Studenten InHolland onder contract


door Nicole Besselink

Goed, waarom ook al weer biologisch? Biologische producten smaken beter, want ze krijgen de tijd om te groeien, rijpen en op smaak te komen. Het is gezonder en voedzamer omdat ze geen chemische bestrijdingsmiddelen en minder nitraat bevatten. Ook zijn er geen synthetische conserveringsmiddelen, kleur-, geur- en smaakstoffen toegevoegd. Het is puur natuur en gentechvrij. Biologische zuivel, eieren en vlees komen van dieren die een goed leven hebben gehad. Varkens hebben kunnen wroeten in de modder; kippen konden lekker rondscharrelen. Bio bete-kent ook geen kunstmest. Mooi voor de natuur, want daardoor ontstaat er nauwe-lijks verzuring en vermesting. Bovendien melk je de boer niet uit, want je betaalt een eerlijke prijs voor zijn product.Dus, bio is beter, maar daardoor ook duurder. Alhoewel, duur? “Biologische producten zijn niet te duur, maar gewone boodschappen zijn in Nederland te goed-koop,” stelt Johan Bakker in nrc.next van 16 september jl. Hij is marktonderzoeker bij het Landbouw Economisch Instituut, onderdeel van de Wageningen Universi-teit. “Voor Nederlanders geldt nog altijd: hoe goedkoper, hoe beter. En zolang de Nederlandse consument niet bereid is een redelijke prijs voor voedsel te betalen, blijft biologisch dus relatief duur.”Dat de prijzen van biologische en gewone producten nogal verschillen in Neder-land, bleek weer eens uit een onderzoek van het Ministerie van Landbouw in 2006. Het prijsverschil was toen bijna 60%, terwijl consumenten zeggen hooguit 20 à 25% meer te willen betalen voor een biologische boterham. Bij wijze van proef verlaagde het ministerie in een tiental Nederlandse supermarkten de prijzen van biologische producten, variërend van 5% op rijst tot 40% op vlees. Conclusie: als de prijs daalt, stijgt de omzet, maar het effect verschilt per productgroep. Ook werd toen berekend dat een structurele prijsdaling van 15% door overheidsinterventie een slordige 83 miljoen euro zou kosten, maar slechts een omzetgroei van een half pro-cent zou opleveren. Toenmalig minister

Biologische producten moeten vrijgesteld worden van btw, vindt de Veenendaalse ondernemer Leo Dijkgraaf. Om dit te bereiken startte hij onlangs de internetpetitie ‘Bio BTW vrij!’ Is een prijsverlaging van 6% genoeg om consumenten te verleiden biologisch boodschappen te doen wanneer het prijsverschil met gangbare producten bijna 60% is?

Goed, beter, bio

onderkop

Veerman prikte het proefballonnetje dan ook zorgvuldig lek.Bovendien let de consument niet alleen op wat een product kost. Het gevoel bij een product speelt ook mee. Kwaliteit, promotie, aanbodverruiming, duidelijke keurmerken – ook die factoren zijn van belang. De biologische sector zal de han-den ineen moeten slaan om zijn producten beter in de markt te plaatsen. En dat lijkt te lukken. Vol trots kon de sector dit jaar een omzetgroei van 12,4% presenteren. Niet omdat iedereen nou zoveel bekender is geworden met de ideologie achter de biologische productiewijze, maar omdat marketingbegrippen als ‘natuurlijk,’ ‘ge-zond’ en ‘puur natuur’ het goed doen. Een gezond klavertje, een groene verpakking of een boer die een zakje kruiden aanprijst en de mensen zijn om. Daar doen gewone su-permarkten hun voordeel mee, maar ook de natuurvoedingswinkels. Nieuwe en goed gepromote merken als Puur Noord, Whole Earth en Bio+ timmeren hard aan

Biologisch btw-vrij stap in de goede richting

de weg en komen met steeds meer nieuwe producten op de markt. Van kant-en-klaarpizza’s tot verse smoothies. Het zijn allang niet meer alleen radijsjes en linzen die biologisch verkrijgbaar zijn.Ook Jacob de Vries, eigenaar van de Gro-ningse natuurvoedingswinkel De Nieuwe Weg, vindt dat de sector zijn eigen boon-tjes moet doppen. Hij ziet een btw-vrije sector niet als de oplossing. “De korting zou vooral symbolisch zijn. Bovendien creëer je een uitzonderingspositie voor jezelf. Het is een vorm van positieve dis-criminatie, daar moet je erg voorzichtig mee zijn.” De Vries is van mening dat de sector zoveel mogelijk op eigen kracht moet doen. Dat sluit aan bij de ideeën van het ministerie. Het gaat niet alleen om prijzen, maar ook om promotie, het gevoel van de consument en uitbreiding van het aanbod.De Nieuwe Band, een biologische groot-handel uit Marum, zou een btw-vrije sector juist een “heel positief signaal” vinden. “Deze sector verdient extra

aandacht. Het is de hoogste tijd dat de overheid ons een steuntje in de

rug geeft”, aldus directielid Allard ten Dam. Zelf heeft hij de petitie ook getekend. Hij ziet het als “een positieve financiële prik-kel” voor mensen met een kleine portemonnee die graag biologisch boodschappen willen doen. Of

er Kamerbrede steun is voor het burgerinitiatief, durft Ten Dam niet te

zeggen. “Ik heb er een hard hoofd in. Het wordt al jaren geprobeerd en er zijn veel gesprekken geweest, maar de Miljoenen-nota stemt mij niet positief. Het is boter noch vis” [sic].Bij 40.000 handtekeningen wordt de pe-titie als burgerinitiatief behandeld in de Tweede Kamer. De teller tikte hard door nadat ook de Partij voor de Dieren (PvdD) haar achterban opriep een digitale krabbel te zetten. Inmiddels is de teller de 65.000 gepasseerd en is Dijkgraaf bezig om aan alle voorwaarden horend bij een burgeri-nitiatief te voldoen. Een sprankje groene hoop gloort aan de horizon.

Nait Soez’n 6 Nummer 1 38e jaargangonderkopDe Coca Cola-Universiteit

Studenten moeten snel studeren, wetenschappers moeten produceren en geld moet naar het onderwijs. Twee bestuurders, een politicus en een filosoof debatteerden op 9 september over vrijheid en verantwoordelijkheid van studenten en de bekostiging van het academisch onderwijs. Nait Soez’n was erbij en zette de zinnige opmerkingen voor je op een rijtje.

door Ewout van den Berg

In Huis de Beurs spraken filosoof René Boomkens, universiteitsvoorzitter Si-brand Poppema, Hanzebestuurder Cor de Ruiter en oud-SP-leider Jan Marijnissen over de ‘Coca Cola-Universiteit.’ De orga-nisatie van het debat was in handen van de SP-jongeren van ROOD.Zestig procent van de begroting van de RUG komt van de overheid. Dit wordt aangevuld met fondsen uit de publieke maar ook uit de private sector. Externe financiering is nodig, omdat de rijksbijdrage per student al dertig jaar afneemt. De exter-ne bijdragen zijn echter strijdig met de academi-sche vrijheid omdat ze partijdigheid in de hand werken: voor wat hoort wat. Daar hoeft het geld niet eens voor uit het bedrijfsleven te komen; ook gemeentes kun-nen er wat van. Toen Tariq Ramadan door de gemeente Rotterdam werd ontslagen als ad-viseur, werd ook zijn door de stad bekostigde functie aan de Erasmus Universiteit beëindigd. Zijn collega’s bij de universiteit werd niets gevraagd.De universiteit dient een vrijplaats te zijn voor het ontwikkelen van kritische geesten. Commerciële overwegingen zouden geen rol moeten spelen in het bepalen waar onderzoeksgeld heen gaat of hoe groot een vakgroep moet zijn om levensvatbaar te zijn (al lijkt landelijk spreidingsbeleid voor kleine studies wel noodzakelijk: vijf studies Sanskriet ver-spreid over het land, is wat veel van het goede). Dit benadrukten Boomkens en de niet-universitair geschoolde Marijnissen. Die laatste toonde zich verbijsterd over het gebrek aan kritisch vermogen van net afgestudeerde partijgenoten. Het is vol-gens hem schokkend om te zien dat een van de rijkste landen zo weinig geld be-steedt aan hoger onderwijs: vergeleken met andere landen uit de EU staan we in de degradatiezone. Het is een kwestie

van prioriteiten stellen. Er is veel veranderd, zo ook de instroom naar de universiteit. Marijnissen stelt dat het volgen van academisch onderwijs té vanzelfsprekend is geworden. Meer op de praktijk gericht onderwijs ligt sommi-ge mensen beter; je moet niet allemaal naar de universiteit willen. Dit is een be-langrijk probleem dat nauw verbonden is met de kwaliteit van andere soorten on-derwijs en de status die academisch on-

derwijs nog steeds automatisch geniet.Filosoof Boomkens kan zich vinden in deze kritiek, maar legt zelf het zwaarte-punt bij de bedrijfsmatige cultuur die niet meer weg te denken is uit de univer-siteit. Zoals academici die hoofdzakelijk worden afgerekend op het aantal publi-caties en studenten die zo snel mogelijk moeten afstuderen. Vroeger stond er zes jaar voor je studie en was je daarna pas klaar voor de samenleving; nu verwacht men dezelfde ontwikkeling van een stu-dent binnen vier jaar. Misschien ligt daar ook de crux wanneer we het hebben over de kenniseconomie: het nut van de uni-versiteit in commercieel opzicht valt nog enigszins te meten (snelle studenten zijn economisch waardevol), maar het maat-schappelijk belang van kritische geesten is veel moeilijker op waarde te schatten.Studeren betekent keuzes maken. Tij-dens je studie heb je de tijd en de mid-

delen om jezelf uit te vinden en te ont-wikkelen op gebieden die je aan het hart gaan. Sommigen hebben daar meer tijd en omwegen voor nodig dan anderen. Hiermee zijn we aanbeland bij het mantra van Poppema: de verantwoorde-lijkheid van de student jegens de samen-leving om de opleiding snel af te ronden. Er schuilt waarheid in zijn argument: de grote vrijheid die wij studenten genieten op kosten van de staat, gaat samen met

een verantwoorde-lijkheid tegenover de belastingbeta-ler. Studenten zijn volwassen mensen en hebben de taak serieus om te gaan met hun vrijheid. Je draagt echter in de eerste plaats verantwoordelijk tegenover jezelf. Je hebt de plicht te onderzoeken waar je kwaliteiten en interesses liggen en te bedenken hoe je die kunt combi-neren met je beeld van een betere

samenleving. Dit kan betekenen dat je besluit je in te zetten voor een studenten-vereniging, vakken buiten je opleiding te volgen of juist mooie cijfers te halen.Het is begrijpelijk dat de voorzitter van de RUG in de eerste plaats verwijst naar de financiële verplichting die op een stu-dent rust – hij is ten slotte degene die keuzes moet maken met een beperkt budget. Maar hiermee ondermijnt hij juist de vrijheid die de studententijd zo bijzonder maakt. Een vrijheid die aan sommigen niet besteed is, maar door veel studenten juist met beide handen wordt aangegrepen om zich te ontwikkelen. Een wedervraag over de verantwoorde-lijkheid van de bestuurder lijkt passend: waar ligt de grens in het accommoderen van de gebrekkige steun uit Den Haag en waar begint het protest tegen de uithol-ling van het academisch onderwijs?


Ja, wanneer ís het tijd voor actie?In de vorige editie van Nait Soez’n wierp GSb-voorzitter Wiebe Geert de Groot de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) een gebrek aan durf en actiebereidheid voor de voeten. De voormalige vice-voorzitter van de LVSb reageert.

door János Betkó

In het artikel ‘Wanneer is het tijd voor actie?’ stelt GSb-voorzitter Wiebe Geert drie goede vragen. De eerste daarvan ligt besloten in de titel. De tweede vraag luidt “hoe-veel invloed hebben de landelijke studentenvertegenwoordigers eigen-lijk?” en de derde: “is een organisatie als de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) nog wel in staat in te schatten wanneer ze actie moet voeren, aan-gezien ze door hun lobbyactiviteiten vrij dicht bij ‘het Haagse’ staan?” He-laas bleven deze vragen grotendeels onbeantwoord.Wiebe Geert hangt zijn relaas op aan de perikelen rond de lande-lijke invoering van de harde knip. In de huidige wetgeving is er al een harde knip. Alleen in het geval van de ‘doorstroommaster’ (een bij een bachelor behorende master aan dezelfde universiteit) mag een uni-versiteit een uitzondering maken op deze regeling. Plasterk wilde deze uitzonderingsclausule schrappen en er een hardheidsclausule voor in de plaats zetten: alleen studenten die buiten hun schuld vertraging opliepen, zouden hier op individuele basis voor in aanmerking kunnen komen. Dat is een erg nare, stu-dentonvriendelijke maatregel.Het uiteindelijke voorstel dat naar de Kamer gestuurd is, is echter stukken minder vervelend: de invoering wordt jaren uitgesteld, de medezeggenschap (centraal én decentraal) krijgt instem-mingsrecht op alle regelingen rondom de harde knip en het oplopen van een onre-delijke studievertraging (het missen van een paar punten en daardoor een jaar moeten wachten voordat je in kan stro-men) kan grond zijn voor hardheid. Met dat laatste hebben examencommissies een verregaande mogelijkheid om men-sen toch in te laten stromen in de mas-ter, zonder dat ze al hun punten hebben. Zelfs studenten van andere opleidingen of andere instellingen, wat in de huidige regeling niet mogelijk is.Deze verbeteringen zijn te danken aan zowel acties als lobby. Vanaf het moment dat Plasterk zijn plan lanceerde tot het eerste Kamerdebat hierover, is lokaal en

landelijk actie gevoerd. Helaas bleek in de Tweede Kamer dat vrijwel alle par-tijen vóór waren. SP en Partij voor de Dieren waren tegen, GroenLinks en de SGP waren kritisch, de rest was voor. De vraag die dan rijst is: moeten we door-gaan met actie voeren?Er zijn verschillende redenen om actie te voeren. De voornaamste, vanuit LSVb-perspectief, is om iets te bereiken. Het gaat er niet om hoe je dat doet, maar dat het gebeurt. Wanneer bijvoorbeeld de OV-kaart afgeschaft dreigt te worden moet je dat voorkomen, ongeacht of je ertegen moet lobbyen, opiniestukken moet schrijven of de straat op moet. Sommige onderwerpen zijn zo ingrij-pend dat er wel actie tegen móet worden gevoerd, al heeft het waarschijnlijk geen zin. Als de collegegelden vertienvoudigd worden moet je met zijn allen naar Den Haag, ook al is het duidelijk dat je gaat verliezen. Daarnaast ben je als LSVb ge-bonden aan je achterban. De lokale vak-bonden zijn gezamenlijk de baas, dus als zij actie willen, wil de LSVb dat ook. Wat betekent bovenstaande met betrek-king tot de harde knip? De LSVb had twee mogelijkheden: of doorpraten met de minister en proberen een compromis te

bereiken, of keihard actie voeren. Die laatste optie leek geen nut te hebben gezien de verhoudingen in de Kamer. Praten leek meer kansen te bieden. De landelijke invoering van de harde knip is ook niet zo’n groot punt dat je er als zichzelf respecterende belangen-organisatie wel de straat voor op moet. Maar als landelijke vertegenwoordiger moet je je natuurlijk schikken naar de wil van de achterban. Daarom heeft de LSVb in de verschillende stadia van de onderhandelingen advies gevraagd aan de achterban. Over het uiteindelijke voorstel was vrijwel iedereen het eens: dit is nog steeds onwenselijk, maar stukken beter dan eerdere voorstellen en meer is hier niet uit te halen. Eén bond bleef echter weerstand bieden en wilde actie. Er werd zelfs een motie in-gediend op de ledenvergadering van de LSVb. De motie werd door de andere lidbonden echter unaniem verworpen. Dat Wiebe Geert de LSVb verwijt slecht

naar zijn achterban te luisteren is dan ook een tikje hypocriet: we luisterden juist wel naar onze achterban. Pas wanneer we hadden geluisterd naar de minderheid van één die de GSb was, hadden we onze achterban genegeerd.Om terug te komen op de drie vragen van de inleiding: “wanneer is het tijd voor actie?” is beantwoord. Is de LSVb te veel ingekapseld en niet in staat te zien wanneer er actie gevoerd moet worden? Misschien, maar tegelijk is de LSVb in een betere positie om in te kunnen schat-ten of actie voeren zín heeft of niet. En hoeveel invloed hebben de landelijke organisaties? Veel, maar ze zijn niet al-machtig. We kunnen afdwingen dat een nadelige regeling uitgesteld wordt, we kunnen instemmingsrecht voor de medezeggenschap afdwingen, we kun-nen zelfs afdwingen dat een harde knip eigenlijk niet zo hard is. Maar een plan waar zowel de minister als een ruime Kamermeerderheid achter staan volledig tegenhouden, zo machtig zijn we helaas niet.

János Betkó was LSVb-bestuurder van 2007 tot 2009


De toekomst van de muziekindustrieTerwijl downloadsites onder toenemende juridische druk staan, werkt een klein Utrechts platenlabel juist samen met het veel-geplaagde Mininova. Hoe een platenlabel business maakt van gratis muziek.

door Milou de Boer

Is een pragmatische houding genoeg voor platenmaatschappijen om te kun-nen overleven in een muziekindustrie die door de aanwezigheid van down-loadsites onherstelbaar is veranderd? De rechtzaken die auteursrechtenorgani-satie Brein voert tegen websites als The Pirate Bay en Mininova onder het mom van ‘de strijd tegen inbreuk op intellec-tuele eigendomsrechten,’ lijkt meer een laatste stuiptrekking van een archaïsche organisatie dan de juiste manier om met downloaden om te gaan. Het Utrechtse platenlabel Beep! Beep! Back up the Truck staat lijnrecht tegenover Brein door de manier waarop het downloaden heeft omarmd en juist handig gebruik weet te maken van de voordelen.Beep! Beep! houdt zich bezig met de pro-motie en distributie van onafhankelijke artiesten en is het eerste Nederlandse label dat hele platen gratis beschikbaar stelt onder een licentie van Creative Com-mons. Hierdoor kunnen alle cd’s gratis op het internet verspreid worden. Zo zou het volgens Beep! Beep! moeten. De focus ligt nog wel op het uitbrengen en promoten van hardcopy albums, waarbij veel aan-dacht wordt besteed aan artwork. Daar-naast organiseert het label elke maand een optreden als showcase voor nationaal en internationaal opkomende bands onder de naam ‘Vette Analoge Shit.’ Het label kan de muziek gratis via internet versprei-den, omdat het niet ontstaan is vanuit het idee om winst te maken. De filosofie: gra-tis muziek betekent meer luisteraars, dus meer fans, meer shows, meer verkoop uit merchandise en meer geld voor de band om weer gratis muziek te maken.Beep! Beep! is in 2008 opgericht en heeft nu al een paar interessante wapenfeiten op haar naam staan. Zo is er bijvoorbeeld de recente samenwerking met de Neder-landse downloadwebsite Mininova. Het debuutalbum van de Groningse band The Black Atlantic stond een week lang op de Mininova-homepage. De oprichters van Beep! Beep! waren aanvankelijk wat terughoudend over het gebruik van zoge-naamde torrent-software. Hierbij worden bestanden in tientallen stukken gehakt en verspreid over de computers van in-ternetgebruikers die op dat moment zijn ingelogd. Als je een film wilt downloa-

den, plukt de software puzzelstukjes van verschillende computers om er weer een geheel van te maken. Deze steeds wisse-lende, versplinterde samenstelling van bestanden maakt het voor bijvoorbeeld Stichting Brein moeilijker om iets te doen tegen de verspreiding van films of muziek.Boudewijn Rosenmuller, een van de op-richters van Beep! Beep!, legt uit waarom het label eerst huiverig was: “Belangrijk-ste reden was dat we downloaders lie-ver op onze eigen site zagen – waar ze gemakkelijk kennis kunnen maken met onze andere artiesten – dan op een ex-terne torrentsite.” Voor het bijstellen van deze mening noemt hij een aantal prakti-sche redenen, zoals het bereiken van een nieuw publiek, maar ook het hebben van meer controle. “In principe kan iedereen onze albums uploaden als torrent. Dan doen wij het liever zelf met de juiste in-formatie erbij.” Daarnaast scheelt een torrent bandbreedte in vergelijking met andere downloadmethodes en kan een gevestigde torrentsite een interessante partner zijn door het grote bereik dat ze heeft. Hierdoor weet Beep! Beep! dowloa-ders er echter aan te herinneren dat het kopen van een fysiek product ook voor-delen heeft.Dit fysieke aspect wordt meestal gene-geerd op torrentsites. De webshop van Beep! Beep! is juist geïntegreerd in de internetpagina’s waar de torrents te downloaden zijn, zodat het mogelijk is met een paar muisklikken de materiële tegenhanger ook in huis te halen. “Ons idee hebben we voorgelegd aan de heren van Mininova, die direct enthousiast wa-ren. Hierdoor kunnen wij nu eenvoudig een torrent aan een webshopproduct koppelen. Wanneer een product via Mi-ninova besteld wordt, komt de order dus uiteindelijk binnen in onze eigen shop”, vertelt Rosenmuller. Voor Mininova is dit, net als voor Beep! Beep!, een interes-sant experiment en de site vraagt dan ook geen geld of percentage van de opbrengs-ten voor deze deal. Beep! Beep! stopt daarnaast in elke torrent een digitale fly-er waarin de filosofie wordt uitgelegd en de hardcopy nogmaals aangeboden.Het resultaat van deze samenwerking met Mininova is voornamelijk terug te

zien in de grote aantallen downloads. Na vier dagen was het album Reverence for Falling Trees van The Black Atlantic al meer dan 16.000 keer gedownload. Daarnaast heeft Beep! Beep! dankzij de samenwerking met Mininova sinds april meer dan 27.000 albums verspreid over 164 landen en blijven de internationale bestellingen binnenstromen. Boudewijn Rosenmuller vindt dat “Mininova met dergelijke acties laat zien open te staan voor nieuwe initiatieven en bereid is mu-zikanten te steunen zonder het onderste uit de kan te willen”, ondanks kritiek dat Beep! Beep! andere artiesten zou be-nadelen. “Ook wij vinden dat de huidige distributievorm van auteursrechtelijk be-schermd materiaal – en het verdelen van de inkomsten –niet ideaal is voor de crea-tieve eigenaren. Onze samenwerking met Mininova laat zien dat je met een nieuw idee weer een stap in de goede richting kunt zetten.” Artiesten die getekend hebben bij Beep! Beep! verkopen nog altijd meer cd’s door op te treden dan door de digitale promo-tie. Beep! Beep! Back up the Truck laat zien dat door mee te denken met online muziekliefhebbers interessante ontwik-kelingen kunnen plaatsvinden, waar-door downloaden niet als einde van de muziekindustrie gezien hoeft te worden, maar eerder als een toevoeging waarvan alle voordelen nog lang niet zijn benut.www.beepbeep.nl


door Nicole Besselink

Het was nog even wennen. Met zijn Haagse preek wist hij de Stadjers nog niet voor zich te winnen. Rehwinkel zal zijn westerse jasje snel aan de kapstok moeten hangen en wat Groninger koek achterover moeten slaan, wil hij op een beetje steun en sympathie van de Stadjers kunnen rekenen. Wallage kreeg in juni een mooi afscheid, Rehwinkel nu een mooie ontvangst. Bui-ten, over de stoep voor De Oosterpoort, was de rode loper uitgerold. Het draai-orgel dat Wallage als afscheidsgeschenk kreeg, stond ernaast opgesteld en pompte een Gronings deuntje uit de orgelpijpen. Binnen schuifelden opgetrommelde bur-gers semi-casual uitgedost de grote zaal binnen waar de raadszaal was nagebootst met wat tafels en stoelen. Om niet uit de toon te vallen met de Haagse beveiligings-regels tijdens Prinsjesdag, waren ook hier grote bloembakken geplaatst. Het werd een avond vol speeches. Frac-tievoorzitters uit de gemeenteraad ver-welkomden hun nieuwe collegevoorzitter elk op hun eigen manier. Gelukswensen en toekomstideeën in een tijdsbestek van drie minuten. De verbale welkomstca-deautjes varieerden van voorbarige veren in de reet en amicale schouderklopjes tot heuse liefdesverklaringen. Partijgenoot Arjan de Rooij (PvdA) mocht de speechmarathon aftrappen en sprak de hoop uit dat Rehwinkel de “stiefmoeder-lijke behandeling” door Den Haag weet te veranderen. Eelco Eikenaar (SP) noemde de nieuwe burgemeester “het aardappelzetmeel waar we naar op zoek waren: een Gro-nings product dat samenbindt”. Maar, zo erkent hij, dat spul is soms ook te flauw van smaak. Rehwinkel is niet alleen nuchter, maar heeft ook passie. “Dus eigenlijk aardappelzetmeel met passie-vruchtsmaak.”“Ik heb u gegoogled”, kirde Betty de Boer (VVD) vervolgens. “Ik las dat een krant u een ‘VVD-achtige uitstraling’ toeschreef. En u zou ‘te aardig’ zijn.” De kleurrijk gejurkte Friezin perste er tenslotte een Gronings “veul succes” uit. Drewes de Haan (GroenLinks) viel wat uit de toon met zijn saaie ambtenarenspeech, waarna Jan Seton (CDA) zijn poëtische as-

piraties de zaal rond schalde. “Je zal maar de opvolger zijn van Wallage... Je zal maar in een stad komen te wonen zonder tram... Je zal maar in een college komen zonder CDA...” Triomfantelijk huppelde hij terug naar zijn plek om het stokje door te geven aan David de Jong, fractievoorzitter van de ChristenUnie. “Houd de teugels in de raad sterk in handen en houd op met praten over het hoge noorden. Nova Zembla ligt nog een heel stuk verder”, sommeerde De Jong. “Wij wensen u Gods onmisbare zegen toe bij dit prachtige ambt.” Tja. Na de aardappelzetmeelmetafoor was de vergelijking met een Spaanse peper door Robert Prummel (Stadspartij) wat flauw. “Want,” zo vond hij, “Rehwinkel is iemand die ons de oren kan wassen.” Even later klopte hij zichzelf nog eens even goed op de borst, want híj zou Rehwinkel hebben gebeld en gevraagd te solliciteren.Elco van der Wilt (D66) kon het niet laten de burgemeesterbenoeming als “ouderwets en ondemocratisch” te be-stempelen, maar had toch meegewerkt aan de benoeming omdat zijn partij het te belangrijk acht om zich er níet mee te bemoeien. “Bovendien,” glimlacht Van der Wilt, “krijgen wij een burgemeester die zichzelf wel eens een halve D66’er heeft genoemd. Maar ook als u maar een kwart D66’er bent, mag u voor de rest best PvdA’er zijn.”Stephan Antuma (Student en Stad) sloot de serie lofredes af met een liefdesverkla-ring. “We hebben ’m nu, nu moeten we nog leren van hem te houden. U brengt mij de vlinders in de buik, burgemeester, veel succes.”Met een kont vol veren en een opge-poetste ketting om de nek liep Rehwinkel ietwat ongemakkelijk naar het spreekge-stoelte om nu zelf eens zijn mond open te trekken. De verwachtingen waren hooggespannen. Iets té hoog. Waren we van spreekstalmeester Wallage spontane, vlotte toespraken gewenst met regelmatig een kwinkslag of leuke grap, Rehwinkel stak in Haags jargon een zware preek af over wederzijds vertrouwen, verantwoor-delijkheden en veiligheid. Onbegrijpelijk met een zaal vol Stadjers. Hij benadrukte de stad en haar inwoners te willen leren kennen, maar liet over zichzelf maar

weinig los. Nee, een vlotte babbelaar is het nog niet. Na jaren rond te hebben ge-zworven in politieke kringen, wierpen de rotte vruchten zich nu af. Ambtenarentaal, Haags jargon en geen greintje spontaniteit. Bij de Algemene Beschouwingen viel er nog meer te lachen. Het getuigt natuurlijk van visie en ambitie door zo inhoudelijk van wal te steken, maar deze avond was bedoeld als kennis-making. Normaal gesproken heb je het dan over koetjes en kalfjes. Rehwinkel wilde bij wijze van spreken meteen grootse gesprekken over het wel en wee van de bio-industrie. A bridge too far.

Rehwinkel: Haags hopje binnen Groningse grachtenNa een paar burgemeesterloze maanden heeft Groningen weer een kapitein aan het roer. Peter Rehwinkel werd vrijdagavond 18 september beëdigd in een speciale raadsvergadering in De Oosterpoort. Het leek een hernieuwde kennismaking met Stad voor de geboren Groninger en getogen Ommelander.

“Ich bin ein Grunneger”


(advertentie) (advertentie)

(advertentie)

PuurInhoud!

WWW.GROENE.NL

Vervelende huisbaas, problemen met de IBG,studievertraging of een arbeidsconflict?

Oftewel:

Hulp nodig?

Neem contact op met het

[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via


Oftewel:

Hulp nodig?


[email protected]

050-3187898

Via


door Willem Bos

BursalenstelstelHet bursalenstelsel is een alternatief promotiestelsel, waarbij promovendi niet langer medewerkers (aio) zijn, maar stu-denten (bursaal). Bepaalde niet-Europese promovendi waren al studenten omdat zij geen werkvergunning konden krijgen voor een promotie.Bij het invoeren van een bursalensysteem voor Nederlanders aan de Rijksuniversi-teit Groningen was het idee dat je twee bursalen kunt laten promoveren voor de prijs van één aio. Voor een bursaalstudent hoef je immers geen werkgeverslasten te betalen. In feite degradeer je zo een werknemer tot een student en neem je hem pensioen, kinderopvang en allerlei andere voorzieningen af. Daarnaast mo-gen bursaalstudenten, in tegenstelling tot aio’s, geen onderwijs geven. Zij worden alleen opgeleid tot onderzoekers. Maar is een instituut als de universiteit niet gediend bij academici die zowel goed zijn in onderzoek als in het geven van onderwijs? Waarom dan de keuze voor een stelsel waarin de academici van de toekomst niks meekrijgen van het geven van onderwijs? Het is wel duidelijk welke van de twee universitaire pijlers door de beleidsmakers van de RUG het belang-rijkst wordt gevonden: onderwijs is hier het ondergeschoven kindje.Onlangs heeft een aantal promotie-studenten een rechtszaak gewonnen tegen de RUG. Promotiestudenten doen hetzelfde werk als aio’s en ze verdienen een gelijke beloning en behandeling. De RUG gaat nu in hoger beroep tegen de uit-spraak. In afwachting van een uitspraak zal de RUG vanaf februari 2010 geen bursalen meer aanstellen.

Harde knipDe harde knipdiscussie ligt iets ingewik-kelder. Het bachelor-masterstelsel werd destijds ingevoerd om de mobiliteit van studenten te vergroten. De harde knip dient hetzelfde doel. Studenten moeten alle punten van hun bachelor hebben ge-haald voordat ze aan een master beginnen. Daardoor stromen studenten niet zomaar

de vervolgmaster aan hun eigen faculteit in. Minister Plasterk wil dat studenten een bewuste keuze maken welke master ze gaan volgen en of ze überhaupt een master willen volgen. Blijkbaar zijn studenten niet in staat zelf bewust te kiezen als je ze niet met een blokkade opzadelt.Nou is er op zich niets mis met mobiliteit. Het is prachtig als studenten na een ba-chelor in Amsterdam een master komen volgen in Groningen en dat kan nu ook. Iets anders wordt het als we studenten studievertraging laten oplopen met blokkades die de mobiliteit juist moeten verhogen. Niet leuk voor studenten, want langer studeren is ook langer betalen.Ik verwacht dat men denkt dat studenten door deze harde knip, berekenender gaan studeren en eerder afstuderen, waardoor ze minder duur zijn voor universiteiten. Daarnaast wordt er al jaren gesproken over het afschaffen van de masterbekos-tiging. Zo liet regeringspartij CDA in zijn conceptverkiezingsprogramma nog een proefballonnetje op om studenten hun master maar volledig zelf te laten betalen, ook een makkelijke manier om geld te besparen.

Talent stimulerenHet is niet verkeerd dat de overheid kijkt hoe ze het beste haar geld uitgeeft. Het is alleen jammer dat er bij die besparingen vaak niet gekeken wordt hoe we talent het beste kunnen stimuleren. Daarom doe ik zelf maar een poging.Vanaf dit jaar heeft de RUG een zogeheten honours college, een soort klasje voor ex-cellente studenten die naast het normale curriculum 45 extra punten halen. Als we van het beginnen van een promotietraject een keuzeoptie maken binnen dit, vol-ledig door Den Haag bekostigde, honours college, dan kunnen studenten tijdens hun studietijd een deel van een promo-tietraject afronden, waardoor de kosten daarvan afnemen.Promovendi kunnen dan weer gewoon aio worden en onderwijs geven, met behoud van werknemersrechten. Is dit realis-tisch? Is dit haalbaar? Het antwoord is ja, want dit gebeurde al jaren op de faculteit geneeskunde onder de noemer Junior Sci-entific Masterclass. Helaas hebben ze op de medische faculteit besloten een apart honours college te starten, in plaats van dat de RUG het geneeskundemodel voor excellentie omarmt en door Den Haag laat bekostigen.

Studentvriendelijk bezuinigenVeel hervormingen in het hoger onderwijs zijn (al dan niet verkapte) bezuinigingen. Bijvoorbeeld de harde knip, of hier in Gro-ningen het invoeren van een promotiestelsel waarin promovendi studenten zijn in plaats van medewerkers. Waarom wordt er niet bezuinigd op een manieren waar studenten iets aan hebben?


Missing grades at MinervaA bug in the grading system is the last thing any student wants to come across. At the end of the school year, Minerva student Rebeca realized she had no grades at all. It seems that having to go after your grades is standard practice at the art academy. What is going on?

by Lars Buitinck

The GSb has discussed introducing an ex-tra service for students: having a union representative accompany students to their exam committees when problems occur. I decided to try this at Art Acade-my Minerva, when one of their students, Rebeca, came to me wondering what had happened to her grades. After a year of studying at Minerva with an Erasmus scholarship, she hadn’t received any of-ficial grades at all. After not being admit-ted to a fourth year course at Minerva due to poor Dutch language proficiency, she decided to return to the Universidad Complutense de Madrid, which required her to hand in a list of validated grades.Rebeca and I went to see not the exam committee, but Minerva’s ‘team leader’ Leo Delfgaauw of the Autonomous Visual Arts department. To say the least, it was a strange talk. Delfgaauw was to receive us (expecting just Rebeca) at half past four, but was caught up in a meeting and told us to come back an hour later. To the question why she had no grades on the

ProgRESS system, or why she had not gotten quarterly study progress reports, he did not respond. According to Delf-gaauw, Rebeca not having her grades “is a

problem, but not our problem.” He prom-ised to look into the matter and ask the teachers for her grades, but added “there may be other reasons that her grades are missing, for instance, if her work was not good enough.” This was last July. A few weeks after the meeting with Delfgaauw took place, Re-beca suddenly received a list of grades worth 18 EC’s. What happened? Rebeca: “I had to put pressure on them for a long time. I sent all my teachers emails asking them to find my grades. I got in touch with the person responsible for international students. I was at Minerva every day for two whole weeks trying to sort this out. They really fucked up my

holiday.” Rebeca’s list of grades is now almost complete, although Minerva still has to prepare some paperwork for vali-dation which seems to be taking them

quite some time. Delfgaauw told us in Sep-tember that he had re-trieved the missing grades “by making a few phone calls,” but he denied that they were lost in the first place. “It’s not a matter

of lost grades,” he said, “but a matter of how long it takes for the grading process to take place. Sometimes it takes longer than the official maximum time-limit states.” In Rebeca’s case, the grading pro-cess took half a year. Even at the begin-ning of summer, courses she took in the first semester were still not graded, at least not officially in the ProgRESS sys-tem. “It’s the student’s responsibility to regularly check ProgRESS and report if anything is missing,” Delfgaauw said. “It’s our responsibility to put things on it, but it’s up to the students to check up on their grades.”Student representative Sjoerd Sijbesma of the Hanze University Council finds this situation at Minerva “ridiculous. This just isn’t possible. According to the Hanze Student Charter, any work handed in must be graded within fifteen workdays,” he tells us. Every student also has the right to four study progress evaluations per year. Sijbesma is con-sidering taking this matter to the Hanze University Council.

Missing grades are “a problem, but not

our problem.”


Het donkerste van het donkersteDe Informatie Beheer Groep ken je natuurlijk van de studiefinanciering, de wachtmuziekjes en, als je geluk hebt, de vriende-lijke telefonistes. Minder bekend is wat zich allemaal afspeelt binnen die imponerende kantoren naast het Sterrenbos. GSb’er Gerben drong binnen in de geheime wereld van ambtenaren en hun bizarre gewoontes.

door Gerben Brands

Dat de Informatie Beheer Groep (IBG) een grote werkgever is in het noorden van Nederland is bekend. Minder bekend is dat ik tijdens de vakantie het donkerste van het donkerste heb gezien dat er in de torens van de IBG te vinden is: de kof-fie. Ja, ik heb in de zomervakantie een aantal weken de koffieautomaten van de IBG-gebouwen gevuld. Mijn werkgever, die de grote glanzende zwarte automaten met rood verlichte cijfers geplaatst had, heeft zorggedragen voor een goed werk-bare situatie waarin ik ook nog eens de nodige ondersteuning kreeg bij storin-gen. Maar zeven uur per dag, vijf dagen per week achter een koffiekar lopen is best geestdodend. Genoeg tijd om mijn zinnen op andere zaken te zetten. On-derwijs bijvoorbeeld. Zelf heb ik aan het einde van mijn geld nog altijd een stuk maand over. Het bijlenen bij de IBG is dan ook de enige uitkomst wanneer de studie nominaal afgerond moet worden. Een baan naast de studie zorgt al snel voor vertraging. Met mijn achtergrond in de medezeg-genschap heb ik vaak gemerkt dat veel zaken beter kunnen in onderwijsland; de studiefinanciering is hier onmiskenbaar één van.Nu heb ik me wel eens afgevraagd welk werk er gebeurt binnen de IBG-torens. Uiteraard heb je er callcenters. Eén daarvan is gespecialiseerd in het beant-woorden van vragen over opleidingen waarvoor loting plaatsvindt. De ander beantwoordt meer algemene vragen over hoeveel en over welke periode studiefinanciering ontvangen kan worden. Ook heb ik gesprekken kunnen horen over va-ders en dochters die geen contact meer hebben, waarbij de dochter zich afvroeg waarom zij geen verrekening kreeg van de ouderlijke bijdrage. Curieus genoeg is een verklaring van de rechtbank waarin staat dat er geen contact is tussen beiden onvoldoende. Dit werd op een dusdanig brute wijze meegedeeld dat ik de ambi-tie voelde opkomen om communicatie-cursussen te gaan geven aan callcenter- medewerkers.Naast de telefonisten heb ik ook veel kantoormedewerkers gezien. Geen idee

waaruit hun werkzaamheden horen te bestaan, maar ook hier heb ik regelmatig met verbazing gekeken naar wat zij de-den. Een voorbeeld: stel je voor dat je in de torens van de IB-Groep uit de lift komt en een luid gejoel en olijk geschreeuw je tegemoetkomen vanaf de gangen. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is aan de hoge kant; dat er koffie moet zijn om goed te functioneren begrijp ik als geen ander en dus rijd ik mijn kar rechtsreeks naar de automaat. Daar zie ik dat er een groep van acht medewerkers druk bezig is een papieren prop zo lang mogelijk in de lucht te houden met van papier en elastiek gemaakte honkbalknuppels. Ik hoop maar dat het niet mijn aanvraag is geweest die door de lucht vliegt! Aan-gezien ik bij deze automaat iets langer nodig heb dan bij de gemiddelde auto-maat, kan ik met zekerheid zeggen dat dit tenminste twintig minuten is door-gegaan. Alles leuk en wel, werk bestaat niet alleen maar uit serieus bezig zijn, maar wanneer ik acht medewerkers twintig minuten zie honkballen, bedenk ik me vooral dat er twee werkuren verlo-ren zijn. En dat is veel, zeker als het geen vrijdagmiddag is.Door het uitblijven van echt moeilijke werkzaamheden heb ik voldoende tijd gehad om te observeren wat er zoal in ‘de torens’ gebeurde. Graag wil ik dit on-dersteunen met wat cijfers. In de torens van de IB-Groep werken ongeveer 1800 personen. Het was vakantieperiode terwijl ik daar rondliep, waarbij een bezetting van ongeveer 70% gerekend mag worden. Gemiddeld waren er dus 1250 mensen aanwezig. Voor deze 1250 men-sen waren er 10 kof-fieautomaten van DE bekendste koffiepro-ducent

van Nederland. Daarnaast zijn er 40 zwartglanzende automaten van het be-drijf waarvoor ik werkzaam was. De 10 automaten hadden vriesdroogkoffie en vriesdroogthee. Vreemd genoeg zijn er hordes medewerkers die de voorkeur geven aan deze vriesdroogkoffie, terwijl de zwartglanzende automaten met verse koffievlokken gevuld worden. Wat mij betreft stukken smaakvoller.Er zijn zo’n 30 pakken gevriesdroogde kof-fie en vijf pakken thee doorheen gegaan in de vijf week dat ik werkzaam was bij de IBG. Daarnaast zijn er 13.000 suikersticks en een slordige 10.000 melkpoeder sticks geconsumeerd. Uit de andere automaten is zo’n 750 kilo producten gebruikt. Dat klinkt als heel veel. Maar uit deze en vele andere cijfers heb ik, na een nachtje doorhalen, met hulp van veel koffie en een rekenmachine geconcludeerd dat dit gemiddeld maar op 3,7 bakjes koffie per persoon per dag uitkomt. Dit vergelijkend met de cijfers van het CBS, die melden dat Nederlanders gemiddeld 3,2 bakken koffie per dag drinken, denk ik dat deze ambtenaren wellicht meer koffie moeten consume-ren. Stijf van de cafeïne kunnen ze dan snel en efficiënt werken, opdat mijn studiefinanciering wellicht enkele euro’s per maand omhoog kan.


Word dan systeembeheerder bij de GSb! Je wordt dan lid van de zeer gewaardeerde nerdcommissie. We zijn hard op zoek naar iemand die het leuk vind te helpen met het onderhouden van ons computer-netwerk en onze website, zodat wij onze werkzaamheden optimaal kunnen verrichten.

Hou jij van aanpakken? Wellicht word jij dan ons vijfde bestuurslid! We zijn op zoek naar een algemeen bestuurslid om ons gezellige bestuur aan te vullen met nog meer en-thousiasme. Mail je brief + CV naar [email protected].

Groningen, anno 2009: de zomerreces-sen zijn voorbij en het besturen begint weer. Niet alleen bij de GSb, waar sinds een paar werken een enthousiast nieuw bestuur het roer heeft overgenomen, maar ook in de torens in Den Haag en in de kamertjes van de besturen van Hanze-hogeschool en RUG. Hierover later meer. Ons nieuwe bestuur is niet zo nieuw als het klinkt. Zo zijn daar Mo Brouwer en Paulien Vinke, veteranen uit de Hanze-fractie van afgelopen jaar. Zij hielden in de Hogeschool Medezeggenschapsraad al een verhoging van de norm van het bin-dend studieadvies tegen. Max de Witte mag zich het komende jaar penning-meester noemen. Max is tijdens de KEI van 2008 bij de GSb aan komen waaien en sinds die tijd actief geweest bij het SMOG. Wiebe Geert de Groot was vorig jaar al vicevoorzitter van de bond en is gepromoveerd (lees: een stoeltje opge-schoven) tot voorzitter. Komend jaar wordt een belangrijk jaar, zowel landelijk als lokaal. Landelijk heeft men last van de zogenaamde kredietcrisis (vergeef ons het in de mond nemen van dit inmiddels veel te vaak gebruikte woord). Het kabinet-Balkenende teveel neemt het op het land passen inmiddels wel erg letterlijk. Zo zijn er tal van com-missies ingesteld die zich een half jaar lang mogen buigen over vraag waar het kabinet kan bezuinigen. In maart horen we aan welke kant het mes zal snijden. Aan de goede kant zal dat zeer zeker niet zijn. De student wordt intussen ver-der uitgekleed, alsof het een langdurige Haagse traditie betreft. Tegen de tijd dat de plannen er zijn, is ons al zoveel onzin ter ore gekomen, dat we murw geworden zijn. Het komende jaar aan ons dus de taak iedereen wakker te houden. Wij la-ten ons de kaas niet van het brood eten. Zonder tosti’s functioneert de GSb im-mers niet en dat mag niet gebeuren!Lokaal krijgen we bij de RUG te maken met onder meer een bindend studie-

advies (bsa). Als het aan RUG-voorzitter Poppema ligt, wordt die vastgesteld op 45 punten. En hoe gaan ze dit door de veelgeprezen democratische structuren van de universiteit loodsen? Het ant-woord is zowel simpel als schokkend. Het lijkt erop dat er alles aan gedaan wordt om de democratie te omzeilen. Zo is de universiteitsraad zeer laat ingelicht. De voorbereidingen voor invoering wor-den al getroffen voordat er überhaupt binnen de universiteitsraad over het BSA is gesproken. Mogen we hier nog over ‘slordigheden’ spreken?Het aankomende jaar wordt niet alleen een belangrijk jaar, maar voor de activis-ten onder ons ook een uitdagend jaar. Wie weet met welke plannen de diverse besturen komen en wat we daar aan kun-nen gaan doen. Het is tijd dat de overheid weer bang wordt voor haar volk. Laat de besturen van de Hanze en de RUG maar weer eens beseffen voor wie ze daar nu eigenlijk zitten: de studenten en daar-mee de samenleving en de toekomst. Kortom: maak je borst maar nat voor een jaar vol kwesties, acties, spanning en vermaak. Er is genoeg te doen en genoeg te vinden, dus leden, vrienden, activo’s en coryfeeën: kom met input en aanwe-zigheid de bond versterken! Hoe meer zielen hoe meer vreugd en met meer vreugd meer succes.

Hou jij van computers?

Bestuurder m/v

Kom een van onze werkgroepen versterken. We zijn op zoek naar mensen die zich in willen zetten voor de huisvestingswerkgroep en de internationaliseringswerkgroep. Daarnaast verwelkomen we graag mensen bij onze redactie voor Nait Soez’n.

Word actief!

Wat levert het jou op? Voor alle vacatures geldt hetzelfde, namelijk een hele hoop gezel-ligheid en nieuwe ervaring! Geïnteresseerd? Stuur een mailtje naar: [email protected]

www.groningerstudentenbond.nl/lidworden

De Groninger Studentenbond (GSb) behartigt de belangen van alle studenten in Groningen. Nieuwsgierig? Kom een keer langs! De Groninger Studenten-bond is van maandag tot en met donderdag geopend van 12 tot 17 uur.

De inhoud van deze pagina valt onder de verantwoordelijkheid van het GSb-bestuur.

St. Walburgstraat 22atel: 050-3634675


door Wieke van ’t Veer

De laatste tijd zondig ik vaker dan ik zou willen. Ik heb me namelijk ooit voorgeno-men om geen boekverfilmingen te zien voordat ik het boek heb gelezen. Maar ja, nu was ik op het station om mijn lief uit te zwaaien die ergens anders dronken ging worden en dan is de verleiding om even bij de Free Record Shop te gaan kij-ken wel erg groot. We hebben er al eens een trein door gemist. Ze doen dat goed, bij de Free Record Shop. Ik wíl namelijk helemaal geen geld uitge-ven aan het kopen van films. Maar als je 3 voor 25 euro krijgt, wordt het een heel ander verhaal. Door dat soort aanbiedin-gen houd ik namelijk acuut op met reke-nen en denk ik dat dat heel goedkoop is. Mijn broer zou die avond op bezoek ko-men, dus moest ik Transformers uit 2007 hebben (Bay). Prima invulling van de vrij-dagavond. En de rest van het bedrag ging op aan Narnia 1 en 2.De Narniaboeken zijn oorspronkelijk ge-schreven door C.S. Lewis, niet toevallig een vriend van Tolkien. Het tweede en het vierde deel zijn verfilmd als Narnia 1 en 2. Het tweede deel heet in Nederland De betoverde kleerkast (beter bekend als The Lion, the Witch and the Wardrobe), het vierde Prins Caspian. De titel van Narnia 1 dekt de lading uiter-mate goed. Vier kinderen worden tijdens de Tweede Wereldoorlog geëvacueerd uit Londen en in het landhuis van een professor en diens akelige huishoudster gedumpt. Door een akkefietje met een bal en een ruit belanden ze in een kast, waarachter zich sprookjesland Narnia blijkt te bevinden. Narnia wordt bevolkt door pratende dieren en is betoverd door de White Witch, waardoor het land voor altijd in winterweer is ondergedompeld. Nu de kinderen er toch zijn, binden ze sa-men met de leeuw Aslan, de Messias van Narnia, de strijd aan tegen het nare mens. Intussen leren ze dingen over geloven in elkaar en meer van dat soort moraal.In Narnia 2 blijkt het land gebukt te gaan onder het regime van de gemene oom van Prins Caspian en heerser van de Tel-

marijnen; de mensen. Prins Caspian is aanvankelijk erfgenaam van de troon, maar vergeet zich negen maanden lang te bedenken dat met de zwanger-schap van zijn tante een nieuwe erfgenaam op komst is. Zodra die geboren wordt, is hij verbaasd dat oomlief hem dood wil hebben. De vier kinderen uit deel 1 worden door hem opgeroepen om de mensen, die om on-duidelijke redenen allemaal een idioot Spaans accent heb-ben, in de pan te hakken.De Narniaboe-ken zijn verfilmd door Disney en dat merk je. Ze zien er echt prachtig uit. Alle Narnianen, cen-tauren, pratende dieren, minotau-russen en dwer-gen zien er uit alsof ze zo uit het scherm kunnen stappen om in je woonkamer heen en weer te gaan lopen. Ook de pratende Christusleeuw Aslan is indrukwek-kend. Elke diepgang en karakterontwik-keling ontbreekt echter. De Witte Heks ís gewoon slecht en wíl gewoon de we-reld in haar macht hebben. Waarom ze dat wil, wordt nooit duidelijk. Voor de oom van Caspian geldt hetzelfde. Alleen in de eerste film wordt er bij stilgestaan dat Edmund, de jongste broer van de vier kinderen, een vervelend stuk vreten is omdat de andere kinderen niet aar-dig genoeg tegen hem zijn. Verder zijn alle kinderen vervelend braaf. Ook aan leeghoofd Caspian is geen vervelende karaktertrek te ontdekken, alleen een irritant accent. Het acteerwerk is, zoals je bij Disney mag verwachten, over the top en bij vlagen misselijkmakend.

Betoverde kleerkast heeft weinig om het lijfOnze filmrecensent zag de Narniafilms van Disney. Over hoe een leeuw-Messias en vier kinderen een sprookjesland redden van het Zuivere Kwaad, zonder in de val van karakterontwikkeling te trappen.

Deel 1 zit nog vrij logisch in elkaar, maar met name Prince Caspian zit vol met plotgaten. Als de dieren van Narnia zo goed kunnen vechten, waarom moeten ze wachten tot er een mens voorbij komt tot ze oorlog gaan voeren? Waarom be-denkt Caspian pas als de nieuwe troon-opvolger is geboren, dat hij ervandoor moet? Waarom komt Aslan pas in actie als er al een boel Narnians een kopje klei-ner zijn gemaakt? De Narniafilms waren meer cgi loaded actiefilms (met voor een kinderfilm behoorlijk wat geweld!) dan de sprookjesachtige verhalen die ik er van had verwacht.Maar hé, ze waren toch maar zes euro per stuk. Want drie keer zes is tenslotte 25.


Cartoonisten &

redacteuren gezocht!

Nait Soez’n is weer op zoek naar nieuw talent om te helpen het blad te vullen. Elke twee maan-den zet een enthousiast team van vrijwilligers het blad in elkaar. We zijn op zoek naar studenten met een scherpe pen die het leuk vinden om arti-kelen te schrijven en te redigeren. Ook zoeken we illustratoren die deze stukken van mooie car-toons kunnen voorzien.

Je kunt bij Nait Soez’n schrijven over onderwijs, politiek, cultuur en eigenlijk alles wat er speelt in het stu-dentenleven. Je hebt dus veel vrijheid bij het kiezen van je onderwerpen.

Dat betekent voor cartoonisten ook een leuke uitdaging, aangezien we elke editie een breed assorti-ment aan artikelen hebben dat een illustratie nodig heeft.

Geïnteresseerd? Stuur een mail naar [email protected]

www.groningerstudentenbond.nl

Documents

Nait Soez'n 38-1