metropolis@metropolisnews.gr

www.metropolispress.gr

2

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης Ειδικός σύμβουλος: Θά-νος Τριανταφύλλου Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπα-κίδης Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπό-λας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

INDEX

4

8

36

37

Τα Mstories καλωσορίζουν το Φεστιβάλ Αθηνών. Ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο Γιάν-νης Καλαβριανός, η Σύλβια Λιούλιου, ο Δημήτρης Καρατζάς, αλλά και οι κυρίες του Φεστιβάλ -Γιούλη Παπαθεοδώρου και Τίνα Παπανικολάου- συμμετέχουν στο μονοθεματικό Mstories 23!

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

8 IOYNIOY 2012 WWW.METROPOLISPRESS.GR

4

Κέφι στην Αθήνα; Αντε ψάξε να το βρεις! Εκτός και αν έχεις την εντύ-πωση ότι η επιστροφή Αντύπα στην ενεργό δράση έβαλε φωτιά στη νύχτα. Δεν το γράφω τυχαία αυτό, το γράφω διότι πριν από είκοσι τόσα χρόνια διασκέδασα σφόδρα με τον κύριο Μασλουμίδη σε εκεί-νη τη λαμέ υπόγα της Ζωοδόχου Πηγής, έσπασα τα άλατα στην πί-στα και γνώρισα και ένα κορίτσι με εξαιρετικά προσόντα στο κρεβάτι. Αλλο το τότε όμως, άλλο το τώρα, εκτός και αν λειτουργήσει ο Αντύ-πας όπως τα ντίσκο άσματα στο τέλος του σκληροπυρηνικού ροκ πάρ-τι. Οπου τα έχουν όλοι χώσει με Κέιβ, Κομπέιν, Iggy και Black Flag και γύρω στις 3 το πρωί πλακώνονται στους Boney M για το ξεκάρ-φωμα.

Προσωπικά, άμα θέλω να χαλαρώσω, να χαμογελάσω, να συγκι-νηθώ, οδεύω λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου. Στο Παγκράτι, στον πε-ζόδρομο της Τιμοθέου, στο καφέ-βιβλιοπωλείο Συλλαβή, όπου κάθε Παρασκευή βράδυ ο Φίλιππος Πλακιάς τραγουδάει και παίζει κιθά-ρα, συνοδευόμενος από φιλαράκια στο μπουζούκι και στο ούτι. Ανευ μικροφώνων. Λέει δικά του, λέει ελαφρά, λέει βαριά, λέει λαϊκά, λέει έντεχνα, λέει ενίοτε και αυτά που απαιτεί το φιλοθεάμον κοινό. Πα-ραγγελιές δηλαδή, αρκεί να ταιριάζουν στο ύφος της παρέας. Προτεί-νω να μην του ζητήσετε το «Οδηγώ και σε σκέφτομαι»!

Μια και μιλάω για πεζοδρόμους, να μη λησμονήσω τον τουριστι-κότερο πεζόδρομο των Αθηνών. Τη Διονυσίου του Αρεοπαγίτου βε-βαίως, με την Ακρόπολη και το Μουσείο της το λαμπρό, στη συντρο-φιά των οποίων μόλις προστέθηκε ένας ακόμη πόλος έλξης. Από εκεί περνούν στίφη οι περιπατητές, εκφράζοντας μια ευρεία γκάμα συναι-σθημάτων. Αλλοι μουντζώνουν, άλλοι ξεκαρδίζονται, άλλοι βρίζουν, άλλοι κοιτούν με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια γουρλωμένα, άλλοι φωτογραφίζονται μπροστά στην πόρτα. Και δώσε ψου ψου ψου και πάρε μπλα μπλα μπλα, σε λίγο θα οργανώνουν και σχολικές εκδρο-μές με προορισμό το σπίτι του Ακη.

Ε ναι, για αυτό σας μιλώ τόση ώρα και για το φαινόμενο του συ-νωστισμού των περαστικών τώρα που οι κάτοικοί του βλέπουν τον κόσμο πίσω από τα κάγκελα. Αν πάτε κάνα Σάββατο, καμιά Κυριακή, που έχει πολύ κόσμο (και ακόμη περισσότερους αργόσχολους...), θα με θυμηθείτε οπωσδήποτε. Να σημειώσω ότι από το πλήθος δεν λεί-πουν και οι ανενημέρωτοι, οι ημιμαθείς εκείνοι πολίτες που ακόμη και τώρα, έπειτα από τόσο καβγά, δεν γνωρίζουν την ακριβή θέση της οικίας Τσοχατζόπουλου και επιμένουν να ρωτούν με αγωνία: «Ρε παι-διά, πού είπαμε ότι είναι αυτό το πράγμα; Στο νούμερο 33 ή στο νού-μερο 35;» Αλλη μια απόδειξη, νομίζω, ότι στην Ελλάδα έχουμε υπερ-τιμήσει την ισχύ των ΜΜΕ!

ΥΓ 1: Ανοιξαν και τα μέχρι πρότινος εκκολαπτόμενα yogurt bars στην Τσα-κάλωφ. Το Yozen, που είναι το πιο κοντινό στην πλατεία, μοιάζει πιο λουξ και στη βιτρίνα του φέρει το σύνθημα «Αγνό, Περήφανο, Χωρίς Ζάχαρη, Χωρίς Γλουτένη, 100 % Ελληνικό». Το YoYo από την άλλη τη-ρεί ένα πιο λιτό προφίλ και δείχνει να απευθύνεται σε πιο νεαρές ηλι-κίες.

ΥΓ 2: Εκτός από τα yogurt bars, μας πλημμύρισαν και τα nail bars. Οπου σταθείς και όπου βρεθείς στο κλεινόν άστυ, όλο και κάποιο νυχάδικο θα πετύχεις. Ο λόγος; Δεν τον ήξερα, ώσπου έπεσα πάνω σε μια βρε-τανική έρευνα. Και έλεγε η έρευνα αυτή ότι γέμισε ο τόπος από nail bars γιατί είναι πολύ μικρή η επένδυση που χρειάζεται για να στηθού-νε. Διά ταύτα έπιασαν ποσοστό 16,5% στα συνολικά ανοίγματα νέων καταστημάτων επί βρετανικού εδάφους την τελευταία τριετία. Αναρω-τιέμαι ποιο να είναι το ελληνικό μερίδιο και αν παραμένουν εξίσου ελ-κυστικά με την πάροδο του χρόνου.

Τα speed dates είναι ένας εύκολος και γρή-γορος τρόπος για να γνωρίσεις νέους αν-θρώπους. Αντρες και γυναίκες κάθονται γύρω από ένα τραπέζι, συνομιλούν μεταξύ τους για μερικά λεπτά και αμέσως μετά αλ-λάζουν συνομιλητή έως ότου όλοι όσοι βρί-σκονται στην αίθουσα γνωριστούν μεταξύ τους. Στο τέλος των μίνι ραντεβού, όσοι το επιθυμούν έχουν τη δυνατότητα να κρατή-σουν επαφή με αυτούς που τους κέντρισαν το ενδιαφέρον.

Εμπνευσμένοι από το παραπάνω concept, ο Μάνος Κουφάκης και o Κώστας Οργανόπουλος δημιούργησαν το Meet in 5΄, διαφοροποιώντας ωστόσο τον προσανα-τολισμό του: το κοινό στο οποίο απευθύνο-νται δεν είναι όσοι αναζητούν ερωτικό σύ-ντροφο, αλλά επαγγελματίες και ερασιτέχνες από το χώρο της τεχνολογίας. Ετσι, άνθρω-ποι που ασχολούνται με το χώρο του διαδι-κτύου, του web design, του programming, των social media και της διαφήμισης καθώς και υποψήφιοι επενδυτές έρχονται κοντά με ομοϊδεάτες τους με στόχο να κάνουν γνωρι-μίες και να συνάψουν συνεργασίες.

Το πρώτο τεχνολογικό... ραντεβού στα τυφλά πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 1η Ιουνίου στο BarTesera επί της οδού Κο-λοκοτρώνη και, αν και ο χαρακτήρας του ήταν σε μεγάλο βαθμό πειραματικός, στέ-φθηκε με επιτυχία. Συνολικά 14 συμμετέχο-

ντες κάθισαν αντικριστά, αντάλλαξαν επαγ-γελματικές κάρτες και συνομίλησαν για πέ-ντε λεπτά με τον καθένα από τους υπόλοι-πους 13 σε φρενήρεις ρυθμούς. «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την πρώτη μας εκδήλωση», λέει ο Κώστας και συμπληρώ-νει: «Οι περισσότεροι από όσους έλαβαν μέρος μάς είπαν στο τέλος ότι γνώρισαν πολλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Δικός μας σκοπός πάντως είναι -πέρα από το να βοηθήσουμε να γίνει η πρώτη γνωρι-μία- να στηρίξουμε τις ομάδες που θα δη-μιουργηθούν και να τις φέρουμε σε επαφή με το ελληνικό τεχνολογικό οικοσύστημα».

Οι διοργανωτές σκέφτονται ήδη από τώρα την επόμενη συνάντηση την οποία τοποθετούν χρονικά στα τέλη του Ιουνίου. Η γενικότερη ρευστότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ατμόσφαιρα δεν τους έχει επιτρέψει ακόμα να οριστικοποιήσουν την ακριβή ημερομηνία, ξέρουν παρόλα αυτά το χαρακτήρα της, ο οποίος θα είναι σίγου-ρα καλοκαιρινός. «Ετοιμάζουμε το επόμενο Meet In 5΄ και θα έχει καλοκαιρινό mood. Στόχος μας μάλιστα είναι να αυξήσουμε τους συμμετέχοντες μόλις καταφέρουμε να λύσουμε ορισμένα διαδικαστικά θέματα», υποστηρίζει ο Μάνος.

Στην ερώτηση, τέλος, για το πού απο-δίδει την επιτυχία του πρώτου τους εγχει-ρήματος, ο Κώστας απαντά δίνοντας έμφαση

στη διάθεση που επικρατεί στην εκδήλωση. «Οταν φέρνεις κοντά δύο σύνθετα και δια-φορετικά αντικείμενα, το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι συχνά εντυπωσιακό. Εμείς παίρνουμε τη χαλαρή διάθεση που έχει κα-νείς στα speed dating και την τοποθετούμε μέσα στα επαγγελματικά ραντεβού τα οποία κυριεύονται από άγχος και στρες. Το αποτέ-λεσμα είναι να κάνεις σοβαρές επαγγελματι-κές συζητήσεις πολύ πιο άνετα και κατά συ-νέπεια πολύ πιο εποικοδομητικά».

Info

meetin5.blogspot.gr.

Επαγγελματίες και ερασιτέ-χνες από το χώρο του web design, του programming,

των social media και της δι-αφήμισης, καθώς και υπο-

ψήφιοι επενδυτές συνα-ντιούνται και μέσα σε πέντε

λεπτά ανταλλάσσουν από-ψεις και... επαγγελματικές

κάρτες.

SPEED DATE

8 IOYNIOY 2012 WWW.METROPOLISPRESS.GR

8

Την πρώτη φορά που γνωστός μού έδωσε μια διεύθυνση ιστο-σελίδας με την κατάληξη “.info”, τον κοιτούσα με απορία. Είχα την εντύπωση, ο χάκερ, πως οι μο-ναδικές καταλήξεις ήταν αυτές με το “.com” και το “.gr”. Κι όμως, ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 22 είναι οι καταλήξεις που έχουν κατοχυρω-θεί μέχρι σήμερα από την ICANN, την αρμόδια υπηρεσία που τις επιμελείται. Ανάμεσα σε αυτές συναντά κανείς τις καταλή-ξεις “.travel”, “.asia”, “.jobs” και την προσφά-τως κατοχυρωμένη “.xxx” που παραπέμπει σε «ιστοσελίδες για ενήλικους» (κλισέ που προφα-νώς αγνοεί ότι η πλειονότητα των επισκεπτών τους είναι κάτω των 18).

Σύντομα, μας ενημερώνει ο “Economist”, θα βγουν στον κυβερ-νοχώρο domains όπως “.microsoft”, “.paris”, “.music” και άλλα, η κατο-χύρωση των οποίων θα ξεκινάει με την καταβολή 185.000 δολαρίων στην ICANN. Αν συνυπολογιστούν τα 25.000 δολάρια που απαιτούνται για την ετήσια ανανέωση, προβλέπονται χρυσές δουλειές για μερικούς μερικούς. «Οι υπέρογκες τιμές που απαιτούνται για τα νέα ονόματα δεν είναι τόσο αποτέλεσμα της σπανιότητας στο διαδικτυακό real estate, όσο αποτέλεσμα της απληστίας που χαρακτηρίζει τους πανίσχυρους καταχωρητές domain, τις υπηρεσίες μάρκετινγκ, καθώς επίσης και τα δικηγορικά γραφεία», κατονομάζει (απέξω απέξω) ο αρθρογράφος.

Επειδή γύρω μου αυξάνονται εκείνοι που έχουν απα-ντήσεις και περιμένουν «σωτήρες», αποφάσισα μέχρι τις εκλογές να μαζεύω απορίες.

Το μνημόνιο, υποθέτω, είναι κακό πράγμα. Αλλά δεν έχω ακόμα καταλάβει κάτι: εμείς βρίζουμε τους πολιτι-κούς που ψηφίζαμε μέχρι χθες επειδή δεν μας κυβερνούν πια χωρίς μνημόνιο ή επειδή μας κυβερνούσαν άσχημα και πριν από το μνημόνιο;

Αν ισχύει το δεύτερο, γιατί δεν τους καταψηφίζαμε και πριν από το μνημόνιο;

Αν αποκαλύψαμε ότι εκείνοι είναι κακοί και διε-φθαρμένοι όταν ήρθε το μνημόνιο, τότε γιατί βρίζουμε τόσο πολύ το μνημόνιο;

Είδα ένα ωραίο όνειρο. Το μνημόνιο έφυγε. Το χρέος διαγράφηκε. Η τρόικα έφυγε. Μετά ξύπνησα. Μπορεί να μου πει κάποιος τη συνέχεια;

Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στην πανέμορφη Αιδηψό. Πέρασα υπέροχα. Επειδή είμαι μετανάστης, όταν μιλήσω με τους φίλους μου στο εξωτερικό, να τους πω ότι πέρασα φρικτά και ότι εκεί έτρωγαν ο ένας τον άλλον - ακολουθώντας έτσι τις διαφημιστικές συμβουλές του νέου πολιτικού αστέρα, κυρίου Τζου;

Πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξουμε ανάμεσα στους νοσταλγούς του Μάο ή του Μιλόσεβιτς, του Μεταξά ή του Κάστρο, του Στάλιν ή του Χίτλερ; Δεν υπάρχει κάποια άλλη λύση;

Πώς γίνεται να ζητούν, να απαιτούν, ακόμα και να υπόσχονται ευρωομόλογα ή καινούργια «σχέδια Μάρσαλ» (με τα λεφτά των άλλων φυσικά) άνθρωποι που καβγα-δίζουν άγρια μεταξύ τους για ένα ντιμπέιτ; Εχει κανείς κάποια απάντηση; Παρεμπιπτόντως μόνο όσοι έχουν συνείδηση της ατέλειας και των ορίων τους μπορούν να συζητούν, να κάνουν συμβιβασμούς, να συνεννοούνται.

Ως γνωστόν, οι «σωτήρες» δεν κάνουν διάλογο μετα-ξύ τους. Εκείνοι μόνο ακυρώνουν ή επικυρώνουν. Ενίοτε καβγαδίζουν και αλληλοσκοτώνονται, σαν τους οπαδούς του θεού των μονοθεϊστικών θρησκειών...

Ιρλανδοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι και άλλοι είναι τόσο κουτοί και άτυχοι που δεν βρίσκουν ένα παλικάρι να απειλήσει τη Μέρκελ και να εκβιάσει την ευρωζώνη ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα;

Από ό,τι φαίνεται περάσαμε από τον παλαιό δικομ-ματισμό στον καινούργιο δικομματισμό. Αυτό δεν σημαί-νει τα αλλάζω όλα για να μην αλλάζει τίποτα;

Τηλεόραση με Χρυσαυγίτες στο πάνελ. Υπάρχουν στιγμές που δεν μου φτάνουν οι λέξεις για να εκφράσω τη φρίκη για αυτά που φοβάμαι ότι έρχονται. Ανήκω στην κατηγορία της ελεγχόμενης ή άτακτης λεκτικής χρεοκοπίας;

Κλείνω με την ιστορία του μυρμηγκιού και του τζίτζικα: «Είδα ένα μυρμήγκι / η μέρα ήταν κρύα και με-λαγχολική / το μυρμήγκι έδωσε στον τζίτζικα / τις μισές του προμήθειες. / Ολα άλλαξαν: τα σύννεφα / τα παραμύθια, οι άνθρωποι... / Τελικά το μυρμήγκι έγινε γενναιόδωρο / Μια πραγματική επανάσταση» (του Ιταλού συγγραφέα παραμυ-θιών Τζάνι Ροντάρι)

gazikap@gmail.com

30 δευτερόλεπτα. 30 αναθεματισμένα δευ-τερόλεπτα! Τόσος ήταν ο χρόνος που χρειά-στηκε για να εξαντληθούν τα εισιτήρια για τις δύο συναυλίες που θα δώσει ο Justin Bieber μέσα στο έτος στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Ο 18χρονος τραγουδι-στής -ο παραλογισμός γύρω από τον οποίο θα αποτελέσει σίγουρα ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης για τους ιστορικούς του μέλλοντος- θα πραγματοποιήσει στo πλαίσιo της προώθησης του νέου του δίσκου 45 συ-νολικά εμφανίσεις σε ΗΠΑ και Καναδά, τα εισιτήρια για τις οποίες έκαναν φτερά σε μία μόλις ώρα από την εμφάνισή τους online.

Η ιστοσελίδα του “Forbes” ασχολείται με την αφεντιά του τρίτου εκ των 100 πιο πλούσιων διασημοτήτων παγκοσμίως. Και πώς να μην το κάνει, όταν ο πιτσιρικάς έχει ήδη εξασφαλισμένα 80 εκατ. δολάρια από τις 125 εμφανίσεις που θα πραγματοποιήσει το 2013 σε όλες τις ηπείρους της γης, πλην Ανταρκτικής; Προσθέστε σε αυτά και τα περισσότερα από 200 εκατ. δολάρια που έχει «τσεπώσει» από την έναρξη της σύντομης καριέρας του, για να καταλάβετε πως έχει και η υπό(π)κουλτούρα τα τυχερά της...

3τσδμτσθθμτνεμ

WWW.METROPOLISPRESS.GR 8 IOYNIOY 2012

9

Ρώτησα προχθές ένα φίλο με ποια ομάδα θα είναι στο Ευρωπαϊ-κό Πρωτάθλημα που αρχίζει σήμερα. Το σκέφτηκε μια στιγμή και τελικά απάντησε: «Με την Ελλάδα». Τον κοίταξα με απορία. Εν-νοούσα βέβαια, όταν τον ρώταγα, εκτός από την Ελλάδα. Αν του αρέσει η Ισπανία ή η Αγγλία, η Γαλλία ή η Ολλανδία, η Γερμανία ή η Ιταλία. Το ότι θα υποστήριζε την Ελλάδα μού φαινόταν μάλ-λον αυτονόητο. Μήπως όμως τελικά δεν είναι; Και δεν αναφέ-ρομαι σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, αν και από τη σκοπιά αυτή προκύπτουν συχνά σημαντικά συμπεράσματα, αλλά σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Ακόμα και το γεγονός ότι υποστηρίζεις την Ελλάδα στο Euro αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Η ελληνική σημαία το ίδιο. Ακόμα και η λέξη «Ελληνας». Προτιμάμε να δη-λώνουμε Ευρωπαίοι, Αθηναίοι ή οτιδήποτε άλλο, αλλά η εθνική μας ταυτότητα εξελίσσεται σε κάποιο είδος ταμπού.

Ως ένα σημείο, αυτό οφείλεται στο ότι το να είσαι σήμερα Ελληνας θεωρείται μια μάλλον ατυχής συγκυρία, υφίστασαι όλα τα δεινά της κρίσης και ακούς και ένα σωρό άκομψα εισαγό-μενα σχολιάκια. Δεν είναι εύκολο να είσαι κάτι που κανείς (Ευρωπαίος) γύρω σου δεν θα ήθελε να είναι. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι το λιγότερο. Το βασικότερο πρόβλημα του σημερινού Ελληνα, ως προς την αναγνώριση και αποδοχή της εθνικής του ταυτότητας, είναι η σύγχυση ανάμεσα στον (υγιή) πατριωτισμό και το (βίαιο) εθνικισμό. Δυο έννοιες φαινομενικά συγγενείς, αλλά κατ’ ουσίαν διάφορες. Δεν πρόκειται να το εξηγήσω πε-ρισσότερο. Μου φαίνεται ήδη σαφές. Φοβούμενοι την ταμπέλα του εθνικιστή, αρκετοί αντιμετωπίζουν προβληματικά την ιδέα της καταγωγής τους. Υπάρχει όμως και μια τρίτη περίπτωση, κατά την οποία ταυτίζουμε τη χώρα με το κράτος, με την κυβέρ-νηση. Οπότε γιατί να σεβαστείς, να αγαπήσεις, να υποστηρίξεις ένα σύμπαν που σε καταδιώκει; Επειδή έχει ωραίες παραλίες στα νησιά, επειδή έχει ωραίο κλίμα ή επειδή πριν από πολλούς αιώνες σε αυτό τον τόπο έλαμψαν λαμπρά μυαλά; Οχι, ευχαρι-στώ πολύ, δεν με ενδιαφέρει. Οπότε, τέλος πάντων, ψυχραιμία. Υποστηρίζουμε την Ελλάδα στο Euro χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πεθάνουν οι μετανάστες και επίσης υποστηρίζουμε την Ελλάδα στο Euro χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τσαλακώνεται το εναλλακτικό μας προφίλ. Σέντρα στις επτά, καλή διασκέδαση.

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ο κίνδυνος να χαθεί ο δυναμισμός μίας ολόκληρης γενιάς δεν ελλοχεύει μόνο στις χώρες του ευρωπαϊκού Νό-του. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, οι νέοι πέφτουν θύματα της παλαιότερης γενναιοδωρίας προς τους γονείς τους, τη γενιά του baby-boom, επιση-μαίνει ο δημοσιογράφος Joel Kotkin σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του “Newsweek”. Ολοένα και περισσότεροι νέοι -και μάλιστα πτυχιούχοι- μένουν χωρίς δουλειά. Στις ΗΠΑ αυξάνεται ο αριθμός των 30ηδων μα-θητευόμενων. Παράλληλα, όσοι νέοι έχουν δουλειά βλέπουν ότι οι ερ-γοδότες τους πληρώνουν μισθούς δύο ταχυτήτων (έναν «μίνι» για τους νέους εργαζομένους και έναν «μάξι» για τους εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας), τη στιγμή που το κόστος διαβίωσης είναι ίδιο για όλους. Και όλα αυτά με τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης, καθώς η δεξαμενή των ηλικιωμένων ψηφοφόρων διευρύνεται και τα κόμματα σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις δικές τους απαιτήσεις. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο κ. Kotkin κάνει λόγο για μία γενιά που την έχει... βάψει (για να μεταφρά-σουμε πολύ ελεύθερα το “screwed generation”). Ή, όπως λέμε και στην Ελλάδα, «μάνα γιατί με γέννησες»;

Είναι όλοι εκείνοι οι μουσικοί που δεν λένε να τα παρατήσουν. Ή, πιο σω-στά, εκείνοι που, όταν το κάνουν, επιστρέφουν ξανά. Και ξανά και ξανά και

ξανά... Η ιστοσελίδα του “Time” εστιάζει στα επο-νομαζόμενα reunions με αφορμή το φαινόμενο με τις πρόσφατες μουσικές επανασυνδέσεις. Από τους Afghan Whigs και τους The Stone Roses έως τους Beach Boys και τους Megadeath «όπου και να κοιτά-ξεις αυτές τις ημέρες θα δεις μια μπάντα να ενώνε-ται. Πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς να τους το έχου-με ζητήσει», σχολιάζεται σκωπτικά. «Δεν είναι μόνο τα έσοδα από τις περιοδείες ο βασικός κινητήριος μοχλός για να βγει μια ανενεργή μπάντα ξανά στη σκηνή, αλλά και αυτή η ίδια η νοσταλγία», αναφέρει

μεταξύ άλλων ο David Marks από τους Beach Boys.Πάντως, εκτός από τις επανασυνδέσεις, το άρθρο στέκεται και στις

μουσικές... νεκραναστάσεις. Οπως αυτή που έλαβε χώρα πριν από δύο μήνες στο Φεστιβάλ Coachella. Εκεί, δηλαδή, που το ρεαλιστικότατο ολό-γραμμα του -δολοφονημένου το 1996- Αμερικανού ράπερ Tupac ξεσήκω-σε τα πλήθη, αλλά και τις τρίχες των τυχερών που το παρακολούθησαν.

Το 2002 η Ερωφίλη, ο Νίκος Κουρουπά-κης και ο Δημήτρης Υφαντής συναντηθήκαν για να κάνουν τρεις παραστάσεις στο Αερι-κό στου Ψυρρή, χωρίς να τους περνάει από το μυαλό πως πολύ σύντομα θα γίνονταν γκρουπ. Δέκα χρόνια και τέσσερις δίσκους μετά -μεταξύ των οποίων ένας πλατινένιος-, με τον Γιώργο Περαντάκο στη θέση του Νί-κου -που ζει πλέον μόνιμα στην Αμερική-, εμφανίζονται το Σάββατο 9 Ιουνίου στο Small Cafe (Αριστοτέλους 10, Πειραιάς). Εκεί θα μας παρουσιάσουν τραγούδια από το τελευταίο CD «Τα τζιτζίκια του χειμώνα» και επιλεγμένα κομμάτια από προηγούμενες δουλειές, που θα συνδυάσουν με αγαπημένα τραγούδια από το σύνολο της ελληνικής δι-σκογραφίας, ιδωμένα με το δικό τους τρόπο. Μια παράσταση εφ’ όλης της ύλης, χωρίς να παραλείπουν τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοΐζο, αλλά και σύγ-χρονους δημιουργούς, όπως τους Ορφέα Περίδη, Σωκράτη Μάλαμα, Θανάση Παπα-κωνσταντίνου, Αλκίνοο Ιωαννίδη, αλλά και τραγούδια παραδοσιακά, που είναι και η αγάπη του Δημήτρη Υφαντή.

Σύμφωνα με την Ερωφίλη, «η σύμπρα-ξη τριών φωνών είναι μια καινούργια συν-θήκη από μόνη της για τα τραγούδια», ενώ για τον Γιώργο «η τριφωνία είναι μια εξαι-ρετικά δύσκολη διαδικασία πάνω σε τρα-γούδια που είναι ήδη καταξιωμένα στις συ-νειδήσεις, εγγεγραμμένα στη μνήμη και τις καρδιές του κόσμου». Κι όμως, φαίνεται πως τα καταφέρνουν πολύ καλά. Μέσα στα δέκα αυτά χρόνια και μετά την τεράστια επιτυχία του «Να μ’ αγαπάς», το Τρίφωνο βρίσκει τη θέση του όλο και σε περισσότερα σπίτια, όλο και σε περισσότερες καρδιές, συνεχίζοντας με συνέπεια και σεβασμό αυτό που ξεκίνη-σε, εξελίσσοντάς το. Στα άμεσα σχέδιά τους είναι μια live ηχογράφηση με τραγούδια που παίζουν όλα αυτά τα χρόνια και δεν έχουν ηχογραφηθεί ποτέ. Επίσης θα ακούσουμε σύντομα στα ραδιόφωνα ένα νέο τραγούδι σε μουσική Δημήτρη Παπαβομβολάκη και στίχους Θανάση Στουπή. Παράλληλα, ετοι-μάζουν το νέο τους δίσκο με τον Γιώργο Πε-ραντάκο πλέον ως τρίτο του Τριφώνου.

Την Κυριακή 10 Ιουνίου, ο Θανάσης Παπακωνστα-ντίνου, στο πλαίσιο των καθιερωμένων πλέον καλοκαιρι-νών εμφανίσεών του ανά την Ελλάδα, θα βρεθεί με τη σει-ρά του στην Κεντρική Αυλή της «Τεχνόπολις» για να μας παρουσιάσει μεταξύ άλλων και τον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «Ο Ελάχιστος Εαυτός», με τη Ματούλα Ζαμάνη, τον Φώτη Σιώτα, τον Δημήτρη Μυστακίδη να τον συνοδεύουν στο τραγούδι και έξι ακόμα εξαιρετικούς μουσικούς στην ορχήστρα του. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός της περιο-δείας με δεκαμελές σχήμα, αφού οι οικονομικές συνθήκες έχουν οδηγήσει πολλούς μουσικούς σε άλλες λύσεις. Εκεί-νοι που επιλέγουν να μην κάνουν εκπτώσεις στη δουλειά τους θα ανεβάσουν και το μέσο όρο της ποιότητας.

Επειτα από τριάντα χρόνια, η όπερα «Τροβατόρε» του Τζουζέπε Βέρντι επιστρέφει στο Ηρώδειο (πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου) από τις 10 ως τις 13 Ιουνίου, με την πρωταγωνίστρια της Σκάλας του Μιλάνου Μαριάννα Πεντσέβα στο ρόλο της Αζουτσένα και τον αρχιμουσικό Λουκά Καρυτινό στη διεύθυνση της ορχήστρας της Εθνι-κής Λυρικής Σκηνής. Η δράση του «Τροβατόρε» τοποθε-τείται ιστορικά στη μεσαιωνική Ισπανία και αφηγείται την ιστορία μιας Τσιγγάνας που έριξε στη φωτιά το παιδί της από λάθος και δύο αδερφών που, μη γνωρίζοντας τη συγ-γένειά τους, ερωτεύονται την ίδια γυναίκα. Πρόκειται για ένα αρχετυπικό μελόδραμα του Ευρωπαϊκού Ρομαντισμού. Στον Ιταλό σκηνοθέτη Στέφανο Πόντα ανήκει η σκηνοθεσία της παράστασης, ο σχεδιασμός σκηνικών, κοστουμιών, φωτισμών, αλλά και η χορογραφία. Ωρα έναρξης: 9 μμ., εισιτήρια: 15-100 ευρώ.

Οι Mockbirth είναι ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2010 στην Αθήνα και αποτελείται από τους μουσικούς Θοδωρή Ρέγκλη (φωνή και πλή-κτρα) και Δημήτρη Πουλόπουλο (ηλεκτρική, ακουστι-κή κιθάρα, μελόντικα). Με επιρροές από Νικ Κέιβ, Radiohead, Massive Attack και Τομ Γουέιτς, παράγουν trip hop και downtempo μουσικές και έχουν ήδη κυ-κλοφορήσει δυο ΕΡ με τέσσερα δικά τους κομμάτια στο καθένα. Την Κυριακή 10 Ιουνίου θα βρεθούν στο Ghost House (Λεπενιώτου 26, Ψυρρή), για να μας παρουσιάσουν αυτά, αλλά και την επερχόμενη δου-λειά τους. Ενδιαφέρουσες επίσης θα σας φανούν οι trip hop διασκευές, όχι τόσο των Massive Attack, όσο του «Μινόρε της Αυγής» και του «Μια φορά θυμάμαι».

To Σάββατο 9 του μήνα στην «Τεχνόπολις» (Πειραιώς 100, Γκάζι) θα βρίσκονται οι Vodka Juniors στη μοναδική τους συ-ναυλία για το 2012 με τίτλο “The Battle of Athens” σε ska, dub και reggae ρυθμούς. Η πρώτη κυκλοφορία τους ήταν μια demo κασέτα το ’00 με τίτλο “No Drinks For You”. Εχουν κάνει περι-οδείες σε Γερμανία, Αγγλία, Ρουμανία, Ολλανδία, αλλά και στα ελληνικά νησιά και έχουν παίξει με μπάντες όπως οι Agnostic Front και οι Therapy?. Το ’08 κυκλοφόρησαν το διπλό CD “Dark Poetry” από την Cannonball 666 Records. Μαζί τους στην εμφά-νιση αυτή θα βρίσκεται το συγκρότημα Planet of Zeus. Οι Vodka Juniors αποτελούνται από τον Χάρη (φωνή), τον Κωστή jr (κιθά-ρα), τον Φουντούκη (μπάσο) και τον Ορέστη (τύμπανα).

ή

Ενας εκλεκτικός και ακριβοθώρητος σκηνοθέτης, ο Τέρενς Ντέιβις, με μόλις έξι μεγάλου μήκους ταινίες στο ενεργητικό του τα τελευταία 30 χρόνια, σκηνοθετεί με το μοναδικό του στιλ έναν παράνομο έρωτα στο «Βαθύ Μπλε του Ερωτα» (“The Deep Blue Sea”) ανάμεσα στη σύζυγο ενός Βρετανού δικαστή και σε έναν πιλότο της Βασιλικής Αεροπορίας. Πρόκειται για τη διασκευή ενός θεατρικού του 1952 γραμμένο από τον Τέρενς Ράτιγκαν, που κινη-ματογραφικά μετατρέπεται σε ένα οπτικό και συναισθηματικό ποίημα συναισθημάτων και καταραμένου ερωτικού πάθους, χαρίζοντας στην πάντα εξαίρετη Ρέιτσελ Βάις έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της και κάνοντας ταυτόχρονα την πλειονότητα των μεγά-λων εφημερίδων και περιοδικών (“New York Times”, “Los Angeles Times”, “San Francisco Chronicles”, “Entertainment Weekly”) να παραληρούν και να δίνουν στην ταινία δεκάρια.

Ανάσα στο ελληνικό box office με 92.089 συνολικά θεατές να πηγαίνουν κινηματογράφο το τετραήμερο Πέμπτη-Κυριακή, εξαιτίας κυρίως του μεγάλου σουξέ της «Χιονάτης και του Κυνηγού». Αρκετά χαμηλά τηρουμένων των προσδοκιών τα εισιτήρια του «Οι Αντρες με τα Μαύρα 3» και ακούνητος μπάστακας στις πέντε πρώτες θέσεις οι «Αθικτοι», που είναι πλέον το αδιαμφισβήτητο καλλιτεχνικό σουξέ της χρονιάς. Το σύνολο των εισιτηρίων σε δύο αίθουσες για την «Επικίνδυνη Σιωπή» ήταν 1.312, ενώ για την επα-νέκδοση του “Key Largo” 1.678, πάλι σε δύο αίθουσες. Πιο αναλυτικά, η πρώτη πεντάδα διαμορφώθηκε ως εξής:1. «Η Χιονάτη και ο Κυνηγός»: 42.256 εισιτήρια (50.772

σύνολο)2. “Dark Shadows”: 14.361 εισιτήρια (138.853 σύνολο)3. «Οι Αντρες με τα Μαύρα 3»: 10.930 εισιτήρια (49.543

σύνολο)4. «Tο Κοράκι»: 9.430 εισιτήρια (11.441 σύνολο)5. «Αθικτοι»: 2.486 εισιτήρια (114.357 σύνολο)

Δύσκολα αντιστέκεσαι σε επανέκδοση με καινούργιες κόπιες κλασικού Αλφρεντ Χίτσκοκ σε θερινό σινεμά, γνωρίζεις δεν γνωρίζεις την υπόθεση, όταν αφορά μια ταινία-ορόσημο του μα-έστρου, όπως ο «Ανθρωπος που γνώριζε πολλά» (“Τhe man who knew too much”). Ειδικά στην περίπτωση που ανήκεις σε εκείνες τις ευλογημένες ηλικίες οι οποίες δικαιολογούνται να μην έχουν δει την ταινία, δεν υπάρχει κανείς λόγος και καμία δικαιολογία για να στερήσεις από τον εαυτό σου μια τέτοια κινη-ματογραφική απόλαυση, στο σημείο συνάντησης του συναρπα-στικού θρίλερ μυστηρίου μαζικής ψυχαγωγίας και της τέχνης. O Τζέιμς Στιούαρτ και η Ντόρις Ντέι ταξιδεύουν μαζί με το γιο τους

στο Μαρακές, όμως ένας δολοφονημένος Γάλλος θα ψιθυρίσει στο αυτί του συζύγου ένα μυστικό λίγο πριν πεθάνει και ο γιος του ζευγαριού θα πέσει θύμα απαγωγής, προκειμένου να αποτραπεί ο πατέρας από το να ειδοποιήσει τις Αρχές. Οσκαρ τραγουδιού για το θρυλικό “Que sera sera”.

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν είδα τα κινηματογραφικά βραβεία του MTV που απένειμε το κανάλι μετά την ψηφο-φορία των εκατομμυρίων πιτσιρικάδων που παρακολουθούν το κανάλι. Βραβεία κατ’ ουσίαν πολύ πιο σημαντικά για τη βιομηχανία του κινηματογράφου, αν σκε-φτεί κανείς ότι η πλειονότητα του Χόλι-γουντ ποντάρει στο εφηβικό και νεανικό κοινό και με βάση τις προτιμήσεις του προγραμματίζει το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής της. Από την άλλη, το ξανασκέφτηκα και κατέληξα πως όχι, δεν φταίει αυτό, γιατί και 16 χρονών να ήμουν αποκλείεται να ψήφιζα ταινία της χρονιάς ένα βαρετό, μορμονικό, ηθικο-πλαστικό και διδακτικό υπέρ της παρ-θενίας αναιμικό βαμπιρορομάντζο όπως το “Τwilight Saga: Breaking Down Part 1”. Υπήρξα 16 και θυμάμαι το εμπορι-κό σινεμά που αγαπούσα. Αγριωπό και τσαμπουκαλεμένο ήταν, όπως και σήμε-ρα με μερικές διαφοροποιήσεις. Οπότε όχι, δεν τίθεται θέμα χάσματος γενεών. Θέμα χάσματος γούστου είναι το πρόβλη-μα. Και αυτό, όσο και αν με καθησυχάζει απέναντι στην κρίση ηλικίας μου, είναι δυστυχώς μια πολύ χειρότερη υπόθεση.

Ενα παιχνιδιάρικο ψευδοντοκιμαντέρ που λειτουργεί άψογα εξίσου ως δι-ασκεδαστικό θρίλερ όσο και ως σατιρικός στοχασμός πάνω στη βιομηχανία του κινηματογράφου και την επιρροή της κινούμενης εικόνας στη φαντασία του ανθρώπου, ο «Χίτλερ στο Χόλιγουντ» (‘‘Hitler at Hollywood’’) εξερευνά μια ψεύτικη ιστορία συνωμοσίας πατώντας με το ένα πόδι στην πραγματικότητα και αφήνοντας το άλλο χαριτωμένα μετέωρο στη δημιουργική φαντασία. Η ηθοποιός Μαρία ντε Μεντέιρος αποφασίζει να σκηνοθετήσει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της υπαρκτής ντίβας της δεκαετίας του ’30 Μισελίν Πρεσλ. Με αφορμή όμως μια ταινία της που δεν έφτασε ποτέ στις αίθουσες, ανακαλύπτει μια θεωρία συνωμοσίας που συνδέει τον Χίτλερ με την ανάπτυξη του Χόλιγουντ. Μια συνω-μοσία που θα ταξιδέψει την ηθοποιό σε Βερολίνο, Βενετία, Κάννες και Μάλτα,

αποκαλύπτοντας κρυφά μυστικά που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των μελών του συνεργείου και που κινηματογραφικά στοιχειοθετείται με αρχειακό αλλά και σκηνοθετημένο υλικό, καθώς και συνε-ντεύξεις των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Αντρέι Κοντσαλόφσκι, Εμίρ Κουστουρίτσα, Βιμ Βέντερς και άλλων. Σκηνοθετεί ο Φρεντερίκ Σοσέρ και η ταινία προβάλλεται αποκλειστικά στο θερινό Λαΐς.

Το Orange Prize for Fiction αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς, βραβεύοντας κάθε χρόνο μυθιστορήματα γυναικών συγγραφέων ανεξαρτήτως εθνικότητας, αρκεί να έχουν γραφτεί στην αγγλική γλώσσα και να έχουν εκδοθεί στη Μεγάλη Βρετανία. Η Μαντλίν Μίλερ είναι η νικήτρια στη φετινή 17η απονομή του βραβείου, για το έργο της «Το τραγούδι του Αχιλλέα» (“The song o Achilles”). Η Μαντλίν Μίλερ γεννήθηκε στη Βοστώνη, σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και Δράμα στο Γέιλ. Το «Τρα-γούδι του Αχιλλέα» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο έγραφε τα δέκα τελευταία χρόνια. Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην αρχαία Φθία και αφη-γείται τη γνωριμία του Πάτροκλου με τον Αχιλλέα, την ανάπτυξη του στενού δε-σμού τους και την αναχώρησή τους για την Τροία στο πλευρό των Αχαιών. Η Τζοάνα Τρόλοπ, μία από τους κριτές του βραβείου, είπε χαρακτηριστικά: «Αυτή η βράβευση άξιζε και με το παραπάνω. Πρωτότυπο, με πάθος, εφευρετικό και αναζωογονητικό. Ο Ομηρος θα ήταν περήφανος για αυτήν».

Τον Ιούλιο και τον Αύγου-στο 68 βιβλιοθήκες όλης της χώρας (ναι, υπάρχουν τόσες και ακόμη περισσό-τερες) σε συνεργασία με το Future Library διοργανώ-νουν Καλοκαιρινή Εκστρα-τεία Ανάγνωσης, Δημιουρ-γικότητας και Καινοτομίας με τίτλο «Διαδρομές με Πυξίδα τη Βιβλιοθήκη». Προκειμένου να υλο-ποιηθεί αυτό το σχέδιο ζητούνται εθελοντές από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν τη βοήθειά τους στη βιβλιοθήκη της περιοχής όπου θα βρίσκο-νται. Απαραίτητη προϋπό-θεση είναι μόνο η θέληση για νέες εμπειρίες και για ανιδιοτελή προσφορά στα παιδιά και στην κοινό-τητα. Ολες οι δεξιότητες είναι ευπρόσδεκτες, καθώς υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους όλοι μπο-ρούν να φανούν χρήσιμοι, ανάλογα με τις ανάγκες. Οι αιτήσεις θα γίνονται δεκτές μέχρι τις 15 Ιουνίου. Tην αίτηση εθελοντισμού, καθώς και σχετικές πληρο-φορίες θα βρείτε στo www.futurelibrary.gr.

Οπως και πέ-ρυσι, έτσι και φέ-τος οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια διοργανώνουν το καλοκαιρινό τους bazaar βι-βλίων. Οι τιμές των βιβλίων ξε-κινούν από ένα ευρώ, μια και θα βρείτε πολλά από τα βιβλία των εκδόσεων με έκπτωση έως και 95%. Από ιστορία, κοινωνική ανθρωπολογία, πολιτικά δοκίμια, φιλοσοφία, θετικές επιστήμες μέχρι ξένη και ελληνική πεζογραφία. Μπορείτε να επισκεφτείτε το bazaar στο δεύτερο όροφο των εκδόσεων Αλεξάν-δρεια (Σόλωνος 133) καθημερινά από τις 12 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ και το Σάββατο από τις 12 μέχρι τις 5. Προ-λαβαίνετε μέχρι τις 23 Ιουνίου!

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι εκ-δόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και το ομώνυμο περιοδικό διοργανώνουν τα Βραβεία Λογοτεχνί-ας του Φανταστικού LARRY NIVEN προς τιμήν του έργου του μεγάλου δασκάλου και παραμυθά της επιστημονικής φαντασίας, του Larry Niven, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς σήμερα στον κόσμο. Στόχος των βραβείων αυτών είναι να προβληθεί η ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού και η λογοτεχνία του φανταστικού στο σύνολό της, να τιμηθεί ο θρύλος του Larry Niven και η προσφορά του στη Λογο-τεχνία του Φανταστικού και να δοθεί η δυνατότητα ανάδειξης νέων συγγραφέων μέσα από το διήγημα και το γραπτό λόγο. Τα βραβεία χωρίζονται στις εξής κατηγορίες: Επιστημονικής Φαντασίας, Φαντασί-ας, Τρόμου και Space 2150 για την κατηγορία μυθιστορήματος ξένων συγγραφέων. Τα τρία πρώτα βραβεία χωρίζονται στις κατηγορίες: διήγημα και νουβελέτα. Οι συγγραφείς μπορούν να υποβάλλουν τα έργα τους μέχρι την 1η Οκτωβρίου 2012.

Το βιβλίο «Τέλος καλό, όλα καλά», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστα-νιώτη, αποτελείται από 21 ιστορίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο «Εθνος» το κα-λοκαίρι του 2011, σε μια προσπάθεια να δοθεί μια νότα αισιοδοξίας, εφόσον στην ελληνική πραγματικότητα είχαν ήδη έρθει τα πάνω κάτω. Είκοσι ένας συγγραφείς συναντιούνται για να γράψουν τη δική τους ιστορία, η οποία δεν ξεκινάει πάντα ευ-χάριστα, ούτε περιγράφει απαραιτήτως ανθρώπους ευτυχισμένους και πλήρεις. Ολες όμως οι ιστορίες έχουν ένα κοινό: καλό τέλος. Το οποίο σε κάποιες ιστορίες ανα-κουφίζει πλήρως τον αναγνώστη, σε κάποιες άλλες, παρόλο που είναι ευχάριστο, του αφήνει μια γεύση πίκρας ή ένα αμυδρό χαμόγελο. Οι συγγραφείς που υπογράφουν τα διηγήματα είναι οι: Μάρω Βαμβουνάκη, Βασίλης Βασιλικός, Μιχάλης Γεννάρης, Κωστής Γκιμοσούλης, Στέφανος Δάνδολος, Λένα Διβάνη, Γιάννης Καλπούζος, Νένα Κοκκινάκη, Παναγιώτης Κουσαθανάς, Ανδρέας Μήτσου, Χρήστος Οικονόμου, Μάκης Πανώριος, Μανόλης Πρατικάκης, Αντώνης Σουρούνης, Αλέξης Σταμάτης, Δημήτρης

Στεφανάκης, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Μιχάλης Φακίνος, Θανάσης Χειμωνάς, Νίκος Χρυσός και η Λουκία Ρικά-κη, που έφυγε από τη ζωή πριν προλάβει να δει αυτό το βιβλίο να εκδίδεται.

Το μυθιστόρημα των Ουίλιαμ Μπάροουζ και Τζακ Κέρου-ακ «Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους» διάλεξε ο Αγης Εμμανουήλ για την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, η οποία θα παρουσιάζεται στο Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκά-ζι) ως τις 2 Ιουλίου. Οι Μπάροουζ και Κέρουακ είναι δύο από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς των μπίτνικς, του λογοτεχνικού κινήματος που γεννήθηκε και έδρασε στην Αμε-ρική τις δεκαετίες του 1940 και 1950, το οποίο εν πολλοίς θε-ωρείται πρόδρομος των χίπις και του πανκ. Οι χαρακτήρες του έργου είναι εμπνευσμένοι από τα πραγματικά πρόσωπα των συγ-

γραφέων και των φίλων τους, ενώ η ιστορία βασίζεται στο αληθινό γεγονός της δολοφονίας του Ντέιβιντ Ιμς Κάμερερ από τον Λούσιεν Καρ. Στη δραματοποιημένη διασκευή, η ιστορία ξετυλίγεται με ρυθμούς κινηματογραφικούς γύρω από την «έκλυτη» ζωή της παρέας, μέχρι την τραγική δολοφονία.

Αυτό το Σαββατοκύριακο (9-10 Ιουνίου), το Studio Κινη-τήρας (Ερεχθείου 22, Ακρόπολη) φιλοξενεί την performance «Ανθρωπος Χαμένος». Πρόκειται για ένα project σε σύλλη-ψη του Φάνη Δίπλα της Εταιρείας Βιομηχανική που εδρεύει στην Πάτρα, το οποίο παρουσιάζεται στις πόλεις της Πάτρας και της Αθήνας από διαφορετικούς δημιουργούς. Στη συγκε-κριμένη εκδοχή, η σκηνοθέτις Αντιγόνη Γύρα εμπνέεται από τον ήρωα του Μολιέρου, τον Μισάνθρωπο Αλσέστ, για να υπενθυμίσει ότι η συνύπαρξη καλού και κακού είναι σύμφυ-τη της ανθρώπινης ιδιότητας, ότι απλώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι οι λύσεις στα προβλήματα κατοικούν εντός του καθενός από εμάς. Ερμηνεύει η Αλίκη Αβδελοπούλου.

Τελευταίες παραστάσεις για «Το τέλος δε αυτής πικρόν ως αψίν-θιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος» που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια). Το έργο έχει γράψει και σκηνοθετήσει η Μαίη Σεβαστοπούλου, ιδρυ-τικό μέλος της -εικοσαετούς πλέον- ομάδας θεατρικών εφαρμογών Θεώρηση. Η πλοκή της ιστορίας μεταφυσική: τέσσερις νέες κοπέλες που πέθαναν βίαια συναντιούνται σε ένα μη-τόπο, για να μιλήσουν για θέματα ρεαλιστικά, όπως τα ναρκωτικά, η μετανάστευση, η αι-μομιξία. Τις ηρωίδες Αντωνία, Αλμα, Δέσποινα και Μαργαρίτα εν-σαρκώνουν οι Νίκη Αναστασίου, Μόνικα Κολοκοτρώνη, Κατερίνα Κυβετού και Σοφία Σαπρίκη.

Μία διαφορετική παράσταση flamenco θα απολαύσουμε την Τετάρτη 13 Ιουνί-ου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος). Το πρωτοποριακό έθνικ σχήμα Fuel Fantango, το οποίο αποτελούν ο μουσικός Αλε Ακόστα και η τραγουδίστρια και χορεύτρια flamenco Νίτα, θα παίξει, θα τραγουδήσει και θα χο-ρέψει «οργανικά χορευτικά τραγούδια» στη διεθνή γλώσσα του flamenco. Τους δύο performers συνοδεύει ο Κάρλος Σόσα στα ντραμς, σε παραστάσεις που εντυπωσιά-ζουν με την έντονη σκηνική τους ενέργεια. Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Ισπανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, ενώ επόμενος σταθμός των Fuel Fantango είναι η Κύπρος και το Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας.

Η νεοσύστατη ομάδα καλλιτεχνών Amen Dance Company πραγματοποιεί το ντεμπούτο της με την παράσταση «Να βλέπουν... Εσένα» το Σάββατο 9 Ιουνίου στη σκηνή του Θεάτρου Altera Pars (Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κε-ραμεικός). Οπως δηλώνει η ίδια η ομάδα, θέτει στο επίκεντρο της ταυτότητάς της τη σχέση με το θείο και το πώς αυτή μπορεί να αποτελέσει πηγή δύναμης, δημιουργίας και ελπίδας. Οι καλλιτέχνες που την απαρτίζουν προέρχονται από τους χώρους του χορού, του θεάτρου και της μουσικής και συνθέτουν μία χοροθεατρική παράσταση με τη συνοδεία κιθάρας και βιολιού.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η ΕΥΔΑΠ διοργα-νώνει στις 8, 9 και 10 Ιουνίου το Τριήμερο Φεστιβάλ στο Φράγμα του Μαραθώνα. Η δεύτερη αυτή διοργά-νωση περιλαμβάνει τόσο εκπαιδευ-τικές όσο και πολιτιστικές δράσεις που αφορούν την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσ-σεται η performance «Ενας μόνο άνθρωπος μπορεί να κάνει πολλά!», που λαμβάνει χώρα σε όλο το πλά-τος και βάθος του Φράγματος, από την κορυφή του ως και τις πλευρές του ναού. Πρόκειται για ένα συμβο-λικό δρώμενο αναχαίτισης προσω-πικών και εσωτερικών φραγμάτων με σκοπό την ανοικοδόμηση δρό-μων επικοινωνίας με το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Οι ζωντανές δράσεις των Αντώνη Στρούζα και Pauline Huguet, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη βιντεοπροβολή «πε-ριβαλλοντικών καταστροφών» στις τρεις πλευρές του ναού του Φράγμα-τος έχουν ως σκοπό να σχολιάσουν την οικολογική καταστροφολογία, δίνοντας έμφαση στην επιδιορθω-τική δύναμη της ανθρώπινης θέλη-σης. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Ειρήνη Αλεξίου, το βίντεο ο Παύλος Τσιαντός και ο Δημήτρης Χριστό-πουλος, ενώ τη σκηνογραφία και τα κοστούμια η Δήμητρα Λιάκουρα και η Ιωάννα Τσάμη.

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Μαραθώνα απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, καθώς συμπεριλαμβάνει παιχνίδια για παιδιά, δραστηριότη-τες για εφήβους, αλλά και επισκέ-ψεις στο Μουσείο του Φράγματος και στην Υπαίθρια Εκθεση Φωτο-γραφίας από την κατασκευή του, όλα με ελεύθερη είσοδο.

Η τρίτη ατομική έκθεση της Κατερίνας Ζαχαρο-πούλου φιλοξενείται στην γκαλερί Bernier-Eliades (Επταχάλκου 11, Θησείο). Η εικαστικός και παρου-σιάστρια της επιτυχημένης πολιτιστικής εκπομπής «Η Εποχή των Εικόνων» στην ΕΤ1 εγκαινίασε το νέο της έργο με τίτλο «Το Σπίτι» πριν από λίγες ημέρες. Πρόκειται για τη συνέχεια της ενότητας “Petronella Oortman” της καλλιτέχνιδας, η οποία είχε παρουσι-αστεί ένα χρόνο νωρίτερα στο Bey Hamam της Θεσ-σαλονίκης σε παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέ-χνης Θεσσαλονίκης - ΚΜΣΤ. Η Petronella Oortman ήταν υπαρκτό πρόσωπο και επρόκειτο ουσιαστικά για μια πλούσια αστή, σύζυγο εμπόρου μεταξιού, η οποία έζησε στο Αμστερνταμ το 17ο αιώνα, όπως μας ανέφερε η καλλιτέχνης. Το έργο βασίστηκε στην πραγματική ιστορία της κατασκευής του σπιτιού της Petronella Oortman σε μινιατούρα, παράλληλα με την κατασκευή του κανονικού της σπιτιού.

Από εκεί προέκυψε και η ιδέα δημιουργίας του συγκεκριμένου έργου: «Το Σπίτι Μινιατούρα, μια βι-τρίνα ουσιαστικά, με ορόφους, έπιπλα και ακριβέ-στατα προς το πραγματικό σπίτι αντικείμενα, υφά-σματα και ταπετσαρίες, εκτίθεται στο Rijksmuseum στο Αμστερνταμ. Συνειδητοποίησα πως συχνά οι Βι-τρίνες είναι ανοιχτές στη θέαση, τις βλέπουν οι επι-σκέπτες, ιστορίες ξετυλίγονται με αφορμή τα πράγ-ματα που φυλάσσονται εκεί. Το Σπίτι, είναι εξάλλου ένας μικρόκοσμος που διαφυλάσσει τις εμπειρίες, τα ταξίδια, τις συγγένειες, τα όνειρα για ασφάλεια, ενώ άλλοτε γίνεται φυλακή, ένα Ντουλάπι μέσα στο οποίο κατοικούμε τόσο πραγματικά, όσο και ονει-ρευόμενοι. Ο έξω κόσμος κωδικοποιείται μέσα από σουβενίρ, φωτογραφίες, βιβλία που αγαπάμε, φω-τογραφίες που τραβήξαμε. Ολο το Σπίτι εκφράζει αυτό που είμαστε ή που θα θέλαμε. Για αυτό και συχνά υπάρχουν υποκατάστατα ή μιμήσεις, όπως μικρές συλλογές, αρχεία, διακοσμήσεις που παρα-πέμπουν σε στιλ, αντικείμενα τέχνης, κουρτίνες και υφάσματα, βιβλία και μουσικές».

Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου ασχολείται με τη συγκεκριμένη έρευνα εδώ και χρόνια συγκεντρώνο-ντας τα μέρη που συνιστούν έναν «τόπο κατοικίας» δεκάδων αντικειμένων, μινιατούρες, φωτογραφίες, ζωγραφιές, νυφικές φωτογραφίες συγγενών μέσα σε άλμπουμ, φετίχ, σερβίτσια. Παράλληλα με τις εγκα-ταστάσεις και τα βίντεο, η έκθεση περιλαμβάνει τους «ήχους» που πλαισιώνουν τη ζωή της Petronella Oortman στο ιδιότυπο σπίτι-ντουλάπι. Η έκθεση έχει διάρκεια μέχρι τις 5 Ιουλίου.

� “Medio Tiempo”, δηλαδή «Ημίχρονο», είναι ο τίτλος της έκθεσης φωτογραφίας του διάσημου προπονητή

ποδοσφαίρου Ernesto Valverde. Η έκθεση σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου θα φιλοξενείται στο Κέντρο Σύγ-χρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Αρματολών & Κλεφτών 48, Αθήνα) μέχρι τις 30 Ιουνίου 2012. Ο Ισπανός προ-

πονητής ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία από την εφηβεία του. Ταυτόχρονα με την ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Ernesto Valverde συνδυάζει τις σπουδές

Φωτογραφίας στη Βαρκελώνη στο IEFC (Institut d’Estudis Fotografics de Catalunya) και δημοσιεύει πορτφόλιο με

φωτογραφίες συμπαικτών του στην κυριακάτικη “El Pais” και την “El Periodico de Catalunya”. Παράλληλα με την έκθεση αυτή στη χώρα μας, στην Ισπανία θα πραγματο-ποιηθεί η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του φωτογρά-

φου με τίτλο “Medio Tiempo”, με πλούσιο υλικό από το αρχείο του. Ο Ισπανός συγγραφέας Bernardo Atxaga

αναφέρει στον πρόλογό του για τη συγκεκριμένη έκδοση: «Πρόκειται για φωτογραφίες που παρουσιάζουν έναν κόσμο που δεν είναι ούτε σπίτι, ούτε πατρίδα. Με ξενοδοχεία, αερο-

πλάνα, λεωφορεία, γήπεδα, τουριστικές περιοχές και γενικά μοναχικά μέρη, μέρη στα οποία οποιοσδήποτε θα αισθανόταν μόνος. Μοιάζουν μοναχικοί, μάλιστα, οι περισσότεροι από

τους ανθρώπους που εμφανίζονται σε αυτές». Μέρος των εσόδων της έκθεσης θα διατεθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

� H έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μήτσικα με τίτ-λο «Δόλιχος» θα φιλοξενείται στο χώρο της Titanium

Yiayiannos Gallery (Βασιλέως Κωνσταντίνου 44, Αθή-να) μέχρι και το Σάββατο 16 Ιουνίου 2012. Πρόκειται

για έργα τα οποία έγιναν μέσα στην τελευταία τριετία και διαθέτουν κοινά χαρακτηριστικά αναφορικά με τη

μορφή, το ύφος και τη βαρύνουσα σημασία του τόνου, θυμίζοντας δρόμο αντοχής, όπως άλλωστε και ο τίτλος της έκθεσης και των έργων. Η ζωγραφική του Μήτσικα

διαθέτει εξπρεσιονιστικά στοιχεία που τονίζουν την ένταση και την ατμόσφαιρα της σημερινής εποχής, ενώ τα έργα του με ονόματα-αναφορές στην αρχαιότητα και σε αγώνες δρόμου («Ημεροδρόμος», «Ρίπες», «Ελλανοδίκης», «Μέθη

Αθλου», «Τραχεία Οδός», «Φτερούγισμα Οιωνών», «Πολυνείκης», «Ακύρωση» κά.) αποτυπώ-νουν την εικαστική του πορεία.

� Από την Τρίτη 12 μέχρι την Παρασκευή 15 Ιουνίου στο CAMP! (Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2, Πλ. Κοτζιά) διοργανώνεται μια σειρά από ομιλίες ανεξάρτητων καλλιτεχνικών ομάδων και πρωτοβουλι-ών με τίτλο “Systems”, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Ομάδες και δράσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Αθήνα με αντι-συμβατικούς τρόπους επιτυγχάνουν αναπάντεχες συμβιώσεις και αντιλαμβάνονται την πόλη ως ανοιχτό πεδίο δράσης θα βρουν το δικό τους βήμα στο πλαίσιο της παραπάνω διοργάνωσης. Πρόκει-ται ουσιαστικά για μια πλατφόρμα συζητήσεων που στόχο έχει να καταγράψει την ανεξάρτητη καλλιτεχνική κίνηση, τη δυναμική της και τη δυνατότητα να επεμβαίνει στα δρώμενα της πόλης.

� Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφ. Συγγρού 107-109, Νέος Κόσμος) φιλοξενεί την ομαδική έκ-θεση «Πρόσωπα» σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Paolo Colombo μέχρι την 1 Ιουλίου 2012. Ο τίτλος -δάνειο από την ομώνυμη ταινία του Τζον Κασσαβέ-τη- τονίζει το στόχο της έκθεσης να σχολιάσει τις σύγ-χρονες ανθρώπινες σχέσεις, καθώς και τη σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πέρα από την παρουσίαση της ταινίας, η έκθεση πλαισιώνεται από μια σειρά έργων από διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία, όπως φωτογρα-φία, λογοτεχνία, γλυπτική και ζωγραφική.

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣnritiniotis@metropolisnews.gr

2

5

4

3

1

Οταν το 1999 έσπαγε η φούσκα του χρηματιστηρίου, το παιδί σου δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Ευτυχώς πρό-λαβα να ‘βγω νωρίς’».

Οταν το 2004 στηνόταν το πανη-γυράκι των Ολυμπιακών Αγώνων, το παιδί σου δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Δε βαριέσαι, μικρός είναι. Ας κάνει άλλο ένα μεταπτυχιακό».

Οταν το 2005 άρχισε να βρομάει ο τόπος από τα σκάνδαλα της κυβέρ-νησης Καραμανλή, το παιδί σου δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Η διαπλοκή θέλει να ρίξει τον Καραμανλή».

Οταν το 2007 η Ελλάδα κάηκε από τη μια άκρη στην άλλη, το παιδί σου δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Είμαι στενοχωρημένος που οι Τούρκοι πράκτορες έκαψαν τη χώρα μου».

Οταν το 2008 και το 2009 ο Αλογοσκούφης και ο Παπαθανασίου έδιναν αυξήσεις, το παιδί σου ακόμη δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Τα παιδιά σήμερα δεν βρίσκουν δουλειά πριν από τα 30».

Οταν το 2009 ο Παπανδρέου σού υποσχέθηκε ότι «λεφτά υπάρ-χουν», το παιδί σου εξακολουθούσε να μην έχει δουλειά. Ελεγες: «Τώρα θα διορθωθεί η κατάσταση».

Οταν το 2010 ο Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ, το παιδί σου δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Φταί-ει το Δημόσιο».

Οταν πριν από λίγες μέρες οι μαυροφορεμένοι τραμπούκοι μα-χαίρωναν ένα μετανάστη, το παιδί σου ακόμη δεν είχε δουλειά. Ελεγες: «Αυτοί πηγαίνουν τις γριούλες στις τράπεζες, ας φάνε και κανένα μελαμ-ψό. Δεν χάθηκε ο κόσμος».

Οταν χθες ο Κασιδιάρης χα-στούκισε την Κανέλλη και επιτέθηκε στη Δούρου, το παιδί σου προφανώς δεν είχε προλάβει να βρει δουλειά. Τρόμαξες.

Γιατί δεν είχες καταλάβει ότι το παιδί σου, σαστισμένο από την απομόνωση στην οποία εσύ και οι ομήλικοί σου το είχατε πρακτικά οδηγήσει τα τελευταία 15 χρόνια, βαρέθηκε τις συμβατικές «παρόλες» και άρχισε να ψάχνει αλλού για την αλήθεια. Και συμβιβάστηκε με το καθαρτικό του μίσους.

Μικροαστέ, για το μαυροφο-ρεμένο τραμπούκο με τα ματωμένα χέρια φταις και εσύ.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με τις αράδες που έγραψε ο Martin Niemöller πριν από 65 χρόνια είναι απολύτως εσκεμμένη.

8 IOYNIOY 2012 WWW.METROPOLISPRESS.GR

22

Σε μια εποχή όπου η ελληνική οικογένεια προ-σπαθεί να αντεπεξέλθει σε έναν ολοένα και αυξανόμενο αριθμό υποχρεώσεων, με όλο και λιγότερα διαθέσιμα μέσα, η ανάγκη υποστήρι-ξης και αρωγής των λιγότερο προνομιούχων γίνεται επιτακτική. Πώς όμως είναι δυνατή η υποστήριξη αυτή με έναν τρόπο στοχευμένο, αποτελεσματικό και σύγχρονο; Η Ηλιάνα Κα-ραβιώτη είχε μια καλή ιδέα για το πώς μπορού-με να απαντήσουμε στις ανάγκες αυτές.

Η ενέργεια «Ο Κόσμος μας Εσύ» της COSMOTE ξεκίνησε πριν από αρκετούς μή-νες, προσφέροντας την ευκαιρία σε νέους να στείλουν τις προτάσεις τους για το πώς μπο-ρούμε να κάνουμε τον κόσμο μας λίγο καλύτε-ρο. Η πρώτη ιδέα που τέθηκε σε εφαρμογή τον περασμένο Νοέμβριο ανήκε στη Μαρία Τσιού-νη και οδήγησε στο να καλυτερέψει η ζωή των παιδιών του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος.

Η δεύτερη δράση του προγράμματος ξεκί-νησε ουσιαστικά με μια ιδέα της 27χρονης Ηλιά-νας. Το μήνυμα που έστειλε μέσω Facebook στη

σελίδα της COSMOTE ήταν το εξής: «Θα ήθελα όλοι μαζί να στηρίξουμε όσο το δυνατόν περισ-σότερες οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη». Οι 15 αυτές λέξεις οδήγησαν στη συνεργασία της COSMOTE με το Κέντρο Υποδοχής και Αλ-ληλεγγύης Δήμου Αθηναίων και, τελικά, στη δημιουργία ενός πρωτοποριακού Προγράμμα-τος Αλληλεγγύης για την οικογένεια, με σκοπό να παρέχει υλική αλλά και ψυχολογική στήριξη σε συνολικά 200 οικογένειες.

Το πρόγραμμα στεγάζεται σε ένα κτίριο ιδιοκτησίας του ΚΥΑΔΑ στην περιοχή του Μακρυγιάννη. Η πλήρης ανακατασκευή του κτιρίου, το οποίο ήταν για χρόνια εγκατε-λελειμμένο, έγινε από την COSMOTE. Στο όλο εγχείρημα πολύτιμη ήταν και η βοήθεια εθελοντών. Η COSMOTE θα προσφέρει στις οικογένειες του προγράμματος για ένα χρό-νο τρόφιμα, πρόσβαση σε ρούχα, βιβλία, internet, παιχνίδια για τα παιδιά τους, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη από εξειδικευ-μένο προσωπικό.

WWW.METROPOLISPRESS.GR 8 IOYNIOY 2012

23

Το Πρόγραμμα Αλληλεγγύης για την Οικογένεια είναι μια ιδέα πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα η οποία έχει ξεκινήσει με μια συνερ-γασία της COSMOTE και του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων, με σκοπό να φροντίσει ανθρώπους, κυρίως οικογένειες, οι οποίες έχουν ανάγκη σε αυτές τις δύσκολες ημέρες. Αναλαμβάνουμε να παρέχουμε βοή-θεια στις οικογένειες που συμμετέχουν με την προσφορά τροφίμων, ρούχων, ψυχολογικής υποστήριξης, πρόσβασης στο internet, ενώ στα παιδιά παρέχουμε παιχνίδια και βιβλία.

Στο πρόγραμμά μας θα συμμετέχουν συνο-λικά 200 οικογένειες για ένα χρόνο, 100 ανά εξάμηνο. Η επιλογή των οικογενειών αυτών έγινε με καθαρά αντικειμενικά κριτήρια που έχουν να κάνουν με το χαμηλό τους εισόδημα,

κυρίως, όπως αυτό πιστοποι-ήθηκε από τα έγγραφα που π ρ ο σ κ ό μ ι σ α ν οι οικογένειες αυτές στην κοι-νωνική υπηρε-σία του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης . Εχουν επιλεγεί οι πρώτες 100 οικογένειες και το πρόγραμμα τρέχει κανονικά από τις 3 Μαΐ-ου. Εχοντας μια πρώτη εικόνα, νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρό-μο, προχωρού-με με σταθερό

βήμα, καλύπτοντας τις περισσότερες ανάγκες των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα και συνεχί-ζουμε στο πλαίσιο αυτό, όπως έχει καθοριστεί.

Το Πρόγραμμα στεγάζεται σε ένα κτίριο που έγινε δωρεά προς το ΚΥΑΔΑ από την Ελληνο-αμερικανική Λεγεώνα και ανακαινίστηκε χάρη στην προσφορά της COSMOTE. Τo Κέντρο επανδρώνεται από εργαζομένους του Δήμου Αθηναίων, αλλά και από εθελοντές. Ελπίζου-με και αισιοδοξούμε ότι στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή εθελο-ντών, για να μεγιστοποιήσουμε την κοινωνική συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό. Οσοι ενδιαφέ-ρονται να συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή μπορούν να απευθυνθούν στο ΚΥΑΔΑ, ώστε να καταγραφούν ως εθελοντές και σταδιακά να ενταχθούν σε συγκεκριμένες δράσεις που ται-ριάζουν με τις δεξιότητές τους.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή στο διαγωνισμό;Μου άρεσε πάρα πολύ η ενέργεια που

διοργάνωσε η COSMOTE στο Χατζηκυριά-κειο. Είχα πάντοτε διάφορες σκέψεις για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους συ-νανθρώπους μας. Πιο συγκεκριμένα, όμως, ήθελα να κάνουμε κάτι για τους άστεγους και ιδιαίτερα τις οικογένειες που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη λόγω της κρίσης, έχουν χάσει τις δου-λειές τους και δεν μπορούν να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα. Για αυτό σκέφτηκα ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τους βοηθήσουμε. Ετσι, έστειλα μήνυμα στο διαγωνισμό της COSMOTE, με φώναξαν δυο-τρεις φορές για να δουν και από κο-ντά ποιες ακριβώς είναι οι σκέψεις μου για το θέμα και τι ακριβώς θα ήθελα να γίνει. Λίγο αργότερα, προς μεγάλη μου χαρά, μου ανακοίνωσαν ότι επιλέχθηκε τελικά η δική μου ιδέα. Είμαι πολύ ικανοποιημένη για το πώς εξελίχθηκε το όλο θέμα με το Κέντρο Υποστήριξης που δημιουργήθηκε εδώ, νο-μίζω ότι με τον τρόπο αυτό βοηθάμε πολύ κόσμο που έχει ανάγκη.

Πόσο καιρό πήρε όλη αυτή η διαδικασία;Από τη στιγμή που έστειλα το πρώ-

το μήνυμα μέσω Facebook μέχρι να τεθεί το κέντρο σε λειτουργία πέρασαν περίπου τρεις μήνες, ένα διάστημα που πέρασε εξαι-ρετικά ευχάριστα, γιατί κάναμε πολύ ωραία δουλειά εδώ, τόσο με τους ανθρώπους της COSMOTE και του Δήμου, αλλά φυσικά και με τους εθελοντές που ήρθαν να βοηθήσουν.

Πώς ήταν η διαδικασία της ανακατασκευής του χώρου;

Οταν πρωτομπήκαμε εδώ στο κτίριο της οδού Τζιραίων, πάθαμε όλοι σοκ. Το κτίριο ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, καθώς ήταν από χρόνια κλειστό και χρειαζόταν πάρα πολ-λή δουλειά για να έρθει στην κατάσταση που είναι τώρα. Σκεφτείτε ότι χρειάστηκε τρεις φορές απολύμανση, προτού ξεκινήσουμε καν τις εργασίες ανακατασκευής του χώρου. Πέρα από αυτό όμως, η εμπειρία της εργασίας εδώ -εθελοντές, άνθρωποι του δήμου και της COSMOTE...- ήταν πάρα πολύ ωραία, πάρα πολύ ευχάριστη. Δώσαμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό, εργαστήκαμε σε όλα σχεδόν τα στά-δια της ανακατασκευής του κτιρίου, βάψαμε τοίχους, συναρμολογήσαμε τα έπιπλα. Τελικά, συμβάλαμε όλοι για ένα αποτέλεσμα που σί-γουρα υπερβαίνει τις προσδοκίες όλων όσοι εργάστηκαν εδώ για το σκοπό αυτό.

Πόσοι περίπου εργάστηκαν για το σκοπό αυτό;

Υπήρχε πολύ μεγάλος αριθμός εθελο-ντών, αλλά το όμορφο της υπόθεσης ήταν ότι κάθε φορά ήταν και περισσότεροι αυτοί που έρχονταν για να συμμετάσχουν. Ηταν άνθρω-ποι κάθε ηλικίας, είχαμε παιδάκια δέκα ετών που είχαν έρθει με τους γονείς τους για να βοηθήσουν, έχοντας συναίσθηση του γιατί είναι εδώ, αλλά έβλεπες και ανθρώπους άνω των 60 ετών που έρχονταν με όλη την καλή διάθεση να βοηθήσουν για να γίνει το καλύ-τερο εδώ μέσα.

Τώρα που η ιδέα σου έχει πια τεθεί σε εφαρ-μογή, πώς αξιολογείς την εμπειρία αυτή, από την αποστολή του αρχικού μηνύματος μέχρι την τελική δημιουργία του κέντρου υποστήριξης;

Καταρχάς, δεν το περίμενα ότι θα επι-λεγεί η δική μου ιδέα ανάμεσα σε τόσες χι-λιάδες μηνύματα, οπότε σε καμία περίπτωση δεν ήξερα και τι να περιμένω. Οταν όμως είδα στην πορεία να πραγματοποιείται αυτή η ιδέα, σιγά σιγά, συνειδητοποίησα ότι τί-ποτα δεν είναι ανέφικτο. Αν θέλεις κάτι και το προσπαθήσεις αρκετά, μπορείς να το πε-τύχεις. Κατάλαβα ακόμη περισσότερο ότι ειδικά σε περιόδους δύσκολες όπως αυτή πρέπει να υπάρχει πάντοτε υποστήριξη, αλ-ληλοβοήθεια, κατανόηση για τα προβλήματα που έχει ο διπλανός μας. Για το λόγο αυτό, δεν σκοπεύω να σταματήσω να συμμετέχω σε εθελοντικές δράσεις, με όλους τους δυνατούς τρόπους. Βλέπω ότι και οι φίλοι μου και η οικογένειά μου ψάχνουν πλέον τρόπους να βοηθήσουν ενεργά όσους έχουν ανάγκη. Πι-στεύω ότι η αξία του εθελοντισμού έχει γίνει πλέον κατανοητή από όλους μας.

Γιώργος Αποστολόπουλος Πρόεδρος ΚΥΑΔΑ

«Με λένε Ηλιάνα Καραβιώτη, είμαι 27 χρόνων, έχω σπουδάσει Μηχανολογία και μεγάλωσα στην περιοχή του Γκύζη, έχω ζήσει δηλαδή από μικρή το κέντρο της Αθήνας...»

24

ΕΝΑΣ «ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΣ» ΣΟΛΝΕΣ

Η Χίλντε είναι μία νεαρή κοπέλα που εισβάλλει στη ζωή του Αρχιμάστορα Σόλνες γιατί εκείνος πριν από δέκα χρόνια της είχε υποσχεθεί ότι θα της χτίσει ένα βασί-λειο και θα την κάνει πριγκίπισσα. Τώρα λοιπόν έρχεται στο σπίτι των Σόλνες για να διεκδικήσει αυτό που της έχει υποσχεθεί ο Αρχιμάστορας και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Η Χίλντε αντιπροσωπεύει το «νέο» που έρχεται για να διαλύσει το «παλιό». Ερχεται, κατά κάποιο τρόπο, για να εκδικηθεί τον Αρχιμάστορα και να αφήσει χώρο στο νεαρό συνεργάτη του, τον Ράγκναρ, που θέλει να εξελιχθεί, αλλά δεν τον αφήνει ο Σόλνες. Ποτέ δεν μπορού-με να ξέρουμε όμως πώς το «νέο» θα διαλύσει το «παλιό». Πολλές φορές όλο αυτό περνάει μέσα από μία βίαιη διαδικασία και εδώ σίγουρα πρόκειται για μία βίαιη διαδικασία για να μπορέσει να γεννηθεί κάτι καινούργιο.

Ο Αρχιμάστορας Σόλνες, ένας πετυχημένος αρχιτέκτονας, είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος μεγαλώνει. Είναι στην ακμή του, αλλά αρχίζει να παίρνει την κατιούσα και να βλέπει τα πάντα μέσα από τη σκοπιά του ανθρώπου που τελειώνει η ζωή του. Ο Σόλνες τρέφει ένα τεράστιο φόβο απέναντι στα νιάτα και κατά τραγική σύμπτωση είναι μία νεαρή κοπέλα, η Χίλντε, που εισβάλλει στη ζωή του και του ανατρέπει τα πάντα οδη-γώντας τον ουσιαστικά στην καταστροφή του, αλλά και τη σωτηρία του. Το τέλος είναι αμφίσημο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα έργο που μιλάει για την ανθρώπινη ύπαρξη. Η σκηνοθεσία της παράστασης ήθελε να δημιουργήσει μία πολύ στενή σχέση ανά-μεσα στους θεατές και τους ηθοποιούς. Ο Ελληνικός Κόσμος έχει μία τεράστια σκηνή με πάρα πολύ μεγάλο ύψος και μία τεράστια πλατεία. Για να μην έχουμε λοιπόν αυτή την απόσταση από τους θεατές, εμείς κατεβάσαμε την πυρασφάλεια, που κλείνει στην ουσία την μπούκα της σκηνής και όλο το εγκλωβίσαμε εκεί, δηλαδή βάλαμε τα κα-θίσματα των θεατών πάνω στη σκηνή, η οποία πια χωράει και εμάς και τους θεατές.

Αφήνοντας για λίγο τις καλλιτεχνικές του υπο-χρεώσεις στο Εθνικό Θέατρο, ο Γιάννης Χουβαρ-δάς σκηνοθετεί στο ΘΕΑΤΡΟΝ του Κέντρου Πολι-τισμού Ελληνικός Κόσμος ένα εμβληματικό έργο του Ερρίκου Ιψεν, τον «Αρχιμάστορα Σόλνες». Εναν «στοιχειωμένο» Σόλνες. Με όλους τους ηθο-ποιούς διαρκώς πάνω στη σκηνή να περιφέρο-νται σαν φαντάσματα και να μιλούν χαμηλόφωνα με τη βοήθεια ασύρματων μικροφώνων. Σαν κάτι να υποβόσκει…

Τρίτη απόγευμα. Γενική δοκιμή. Το σκηνικό δι-άσπαρτο στην αχανή σκηνή του Ελληνικού Κόσμου. Ηθοποιοί και θεατές μαζί πάνω στη σκηνή. Εγκλω-βισμένοι σε ένα τεράστιο μαύρο κουτί. Το χέρι του Ακύλλα Καραζήση, που υποδύεται τον Σόλνες, ξε-προβάλλει πίσω από τον καναπέ χτυπώντας ρυθ-μικά ένα ποτήρι στο πάτωμα. Ολοι σιωπούν. Και όσο η δράση προχωράει, στο μυαλό μου επανέρχε-ται συνεχώς η φράση του Σόλνες: «Κάποια στιγμή θα χτυπήσει αυτή η πόρτα και θα μπουν τα νιάτα. Κι αυτό θα είναι το τέλος του Αρχιμάστορα Σόλνες»…

Ο γέρο Μπρόβικ είναι ένας άνθρωπος προχωρημένης ηλικίας σε κατάσταση από-λυτου «ξεζουμίσματος», που συνεχίζει να δουλεύει σαν το χαμάλη για τον Σόλνες και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μπορέσει ο γιος του, ο Ράγκναρ, να δει κάποια στιγμή μια άσπρη μέρα. Ο Γιατρός Χέρνταλ από την άλλη είναι κάτι σαν οικογενειακός γιατρός των Σόλνες και αντιπροσωπεύει μια φωνή λογικής από αυτές που σπάνια εισακούονται στον Ιψεν. Οι συγκρούσεις γίνονται πραγματικότητα και η κατάληξη μοιάζει μοιραία... Φυσικά ο «Αρχιμάστορας Σόλνες» δεν είναι ένα έργο απολύτως ρεαλιστικό, ανήκει στα συμβολιστικά έργα του Ιψεν και ποτέ κανείς δεν ξέρει αν αυτά που διαδραματίζονται στη σκηνή συμβαίνουν στην πραγματικότητα ή ανήκουν στη φαντασία των ηρώων. Αυτή την αμφιβολία τη φτάνει στα άκρα η σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Χουβαρδά μέσα από μια επικίνδυνη ισορροπία.

-

Ο Ράγκναρ Μπρόβικ, μαζί με τον πατέρα του Κνουτ, είναι δύο εργαζόμενοι στο γρα-φείο του Σόλνες που ουσιαστικά του βγάζουν την πιο δύσκολη δουλειά από άποψη σχεδίασης. Και οι δύο φαίνεται ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία ως σχεδιαστές από τον Σόλνες, αλλά παραμένουν εξαιρετικά καταπιεσμένοι από τον αρχιμάστορα λόγω της αρχομανίας του. Ο Ράγκναρ έχει φιλοδοξίες να προχωρήσει και να κάνει τα δικά του βήματα στο χώρο, αλλά από τη μία αισθάνεται ανασφαλής και από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει και το φλερτ του Σόλνες απέναντι στην αρραβωνιαστικιά του, που δουλεύει και αυτή στο ίδιο γραφείο. Ολη αυτή η καταπίεση σε συνδυασμό με την αφανή παρουσία των νεκρών παιδιών του Σόλνες σκιαγραφείται σκηνοθετικά από μία όχι πάντα ρεαλιστική ανάγνωση του έργου, με όλους τους ηθοποιούς διαρ-κώς παρόντες πάνω στη σκηνή να παρακολουθούν τη δράση σαν έξι φαντάσματα που περιφέρονται σε ένα ζοφερό τοπίο.

8 IOYNIOY 2012 WWW.METROPOLISPRESS.GR

26

Καθισμένοι στο γρασίδι του κήπου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών περισσότερα από χίλια άτομα παρακολούθησαν τον Γιάννη Μπασκόζο, το διευθυ-ντή του περιοδικού «Διαβάζω», να ανακοινώνει τις υποψηφιότητες των Λογοτεχνικών Βραβείων Διαβά-ζω 2012 και στη συνέχεια την απονομή τους, σε μία ξεχωριστή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τε-τάρτη 6 Ιουνίου για 16η χρονιά. Φέτος, το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου διαχωρίστηκε από αυτό του Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή. Το πρώ-το απονεμήθηκε στον Γιώργο Μητά για το έργο του «Ιστορίες του Χαλ» και το δεύτερο στον Γιάννη Δού-κα για την ποιητική του συλλογή «Στα μέσα σύνορα». Παρόλο που ο πιο σύντομος λόγος ήταν αυτός της υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Τατιάνας Καρα-παναγιώτη, δεν έλειψαν τα πολιτικά σχόλια από τους βραβευθέντες. Ο Αλέξης Πανσέληνος, που κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος, δήλωσε: «Ο μόνος το-μέας στην Ελλάδα στον οποίο παρατηρείται πρωτο-γενές πλεόνασμα είναι η τέχνη. Ελπίζουμε κάποτε να το καταλάβουν και οι κυβερνήσεις μας», ενώ ο Γιώρ-γος Μπλάνας, ο οποίος κέρδισε το βραβείο ποίησης, αφού το αφιέρωσε σε όλους όσοι μέσα στην προη-γούμενη χρονιά έγραψαν έστω και ένα στίχο, ιδιωτι-κά ή δημόσια, ζήτησε από τους ποιητές: «Οποιος και να αναλάβει τα ηνία της χώρας μετά τις εκλογές, εμείς πίσω του, σε χλωρό κλαρί δεν πρέπει να μείνει, να γίνουμε ο εφιάλτης του». Το νέο βραβείο, θεσμοθε-τημένο από το Δήμο Ανδρου στη μνήμη του Νίκου Θέμελη, θα απονεμηθεί στη συγγραφέα Αλεξάνδρα Δεληγιώργη για το βιβλίο της «Τρυφερός σύντροφος» (εκδ. Αγρα), στην Ανδρο, στις 20 Αυγούστου.

Η απονομή των βραβείων τελείωσε με τη Χρι-στιάνα Μυγδάλη, την εκδότρια του περιοδικού, η οποία ανακοίνωσε το Βραβείο Προσφοράς στο Βι-βλίο, το οποίο απονεμήθηκε στον Γιώργο Χατζόπου-λο, ιδρυτικό μέλος της εκδοτικής ομάδας των εκδό-σεων Κάλβος για το σύνολο του πνευματικού του έργου και την προσφορά του στο χώρο του βιβλίου. Μετά την απονομή, η βραδιά συνεχίστηκε με την ποιητική συνάντηση της Κικής Δημουλά, του Τίτου Πατρίκιου, του Γιάννη Δάλλα, του Κυριάκου Χαρα-λαμπίδη και του Δημήτρη Μαρωνίτη, οι οποίοι διά-βασαν «καβαφογενή» ποιήματα.

Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου Μαρία Αγγελίδου (συγγραφέας), Φωτεινή Στεφανίδη (εικονογράφηση) «Ιστορίες που είπε η Πέτρα», εκδ. Αερό-

στατο

Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά Ελένη Κατσαμά «Κοσμοδρόμιο», εκδ. Πατάκη

Ποίησης Γιώργος Μπλάνας «Στασιωτικά 1-50», εκδ. Γαβριηλίδης

Λογοτεχνικού Δοκιμίου-Μελέτης Δημήτρης Τζιόβας «Ο μύθος της γενιάς του ’30: Νεοτερικό-

τητα, ελληνικότητα και πολιτισμική ιδεο-λογία», εκδ. Πόλις

Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (στη μνήμη του Ηρακλή Παπαλέξη) Γιώργος Μητάς «Ιστορίες του Χαλ», εκδ. Κίχλη

Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή Γιάννης Δούκας «Στα μέσα σύνορα», εκδ. Πόλις

Διηγήματος-Νουβέλας Κώστας Παπαγεωργίου «Το νερό», εκδ. Κέδρος

Μυθιστορήματος Αλέξης Πανσέληνος «Σκοτεινές επιγραφές», εκδ. Μεταίχμιο

WWW.METROPOLISPRESS.GR 8 IOYNIOY 2012

27

O «Αχινός», ο δεύτερος δίσκος του Λόλεκ, κυκλο-φόρησε πριν από ένα χρόνο από την Ιnner Ear. Πολύ διαφορετικός από την πρώτη του δουλειά, με πιο ηλεκτρικό και σκληρό ήχο και με στίχο ελληνικό. Για τους λόγους αυτούς τον θεωρεί πιο κοντινό σε εκείνον και σε αυτό που θέλει να κά-νει, αλλά και πιο ουσιαστικό με βάση την εποχή μας. «Βλέπω πλέον σαν μεγαλύτερη πρόκληση τον ελληνικό στίχο και μάλιστα με μια μουσική στην οποία θεωρητικά θα ταίριαζε αγγλικός».

Από τον «Αχινό» του ξεχωρίζει δύο κομμά-τια· το ομώνυμο και το «Παρανυχίδες και μεγά-λα πάθη». Αυτό το τελευταίο το έγραψε πάνω σε τρία δίστιχα που του έστειλε μια φίλη με sms. «Μου τα έστειλε για πλάκα, ακόμα και τώρα όταν το ακούει αναρωτιέται πώς τα έκανα τραγούδι». Δημιουργεί μέσα σε μη προβλέψιμες συνθήκες, δεν ακολουθεί κάποιο λογικό προγραμματισμό και απολαμβάνει να συνθέτει τα υλικά του όταν αυτά προκύπτουν. Αντίθετα με το πώς σκέφτο-νται πολλοί συνάδελφοί του αυτό τον καιρό, δεν θα ήθελε να φύγει στο εξωτερικό και να ξεκι-νήσει πάλι από το μηδέν. «Με την έννοια του να αποκτήσω καινούργιες παρέες και συνερ-γάτες που να μπορώ να συνεννοηθώ. Σίγουρα έξω έχεις άλλες ευκαιρίες και μεγαλύτερο κοινό, αλλά δεν είμαι σε τέτοια διάθεση», εξηγεί.

Εχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός και έχει εργαστεί για κάποια χρόνια στο αντικεί-μενο αυτό σε μια πολυεθνική. Οταν πριν από τρία χρόνια άρχισε να ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο, παραιτήθηκε και αφιερώθηκε στη μου-σική. Ακόμα και τώρα, δεν θα εγκατέλειπε αυτό που αγαπάει και του δίνει νόημα για να ασχολη-θεί με κάτι άλλο. Εφόσον όμως, όπως όλοι μας, είναι αναγκασμένος να βγάζει από κάπου χρή-ματα για να ζει, προσπαθεί να κάνει και τα δύο. Να έχει μια δουλειά και παράλληλα τη μουσική του· δύο ξεχωριστά για εκείνον πράγματα. «Κά-πως πρέπει να τα χωρέσεις και τα δύο. Τώρα, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο και τη δουλειά που θα επιλέ-ξει». Δεν θα ήθελε να χρησιμοποιεί τη μουσική για να ζήσει ή να βάλει στόχο να βγάζει χρήματα από αυτήν και αυτό είναι από τα λίγα πράγματα που τον κάνουν να αισθάνεται περήφανος. «Δεν είμαι πολύ φίλος με τον εαυτό μου, συνήθως είμαι απέναντί του», παραδέχεται.

Αυτό τον καιρό κάνει την παραγωγή στο δίσκο ενός νέου τραγουδοποιού, του Πάνου Μπίρμπα, με αγγλόφωνα τραγούδια στα οποία ο Λόλεκ συναντά κοινά στοιχεία με το δικό του πρώτο δίσκο. Επίσης ετοιμάζει ένα project που θα φέρει το όνομα του μυθικού Βελλεροφόντη, με νέα ρεμπέτικα τραγούδια που γράφει ο φίλος του Γιάννης Καχραμάνογλου, ιδωμένα χωρίς κα-μία διάθεση εκμοντερνισμού, αλλά ενταγμένα σε έναν punk ήχο. «Για εμένα το ρεμπέτικο δεν είναι blues, όπως λένε πολλοί, αλλά punk», εξηγεί.

Ετσι, ας ακούσουμε ξανά τον «Αχινό» να θυμηθούμε το περυσινό μας καλοκαίρι και ας περιμένουμε τους νέους ήχους, βγαλμένους μέσα από αγάπη για τη μουσική και την ιδιαίτε-ρη ματιά του Λόλεκ.

Ο Λόλεκ -ή αλλιώς Γιάννης Αναγνωστά-τος- ένα χρόνο μετά

το δεύτερο δίσκο του μοιράζεται μαζί μας

στιγμές από τη μέχρι τώρα πορεία του και αποκαλύπτει κάποια

από τα μελλοντικά του σχέδια.

28

Η ομάδα Υπό Κατα-σκευή διοργανώνει το πρώτο της φεστιβάλ.

Τρεις εβδομάδες γεμά-τες workshops, διαλέ-ξεις, ανοιχτές συζητή-

σεις γύρω από όλα όσα αποτελούν τον οπτικό

πολιτισμό μας, αλλά και εικαστικές δημι-

ουργίες συγκεντρώνο-νται στο Βυρσοδεψείο

και θα κορυφωθούν με μια παράσταση χορού.

Η βασική διοργανωτική ομάδα με το όνομα Υπό Κατα-σκευή ξεκίνησε από μια ιδέα της Γεωργίας Βουδούρη και της ομάδας του αρχιτεκτονικού γραφείου Αhylo, το οποίο τα προηγούμενα δύο χρόνια έχει διοργανώσει σεμινά-ρια, διαλέξεις και εκθέσεις αρχιτεκτονικής, αλλά ήθελε να επεκταθεί και σε άλλες τέχνες, όπως το design και τα ει-καστικά. Ετσι εντάχθηκαν και άνθρωποι από άλλους χώ-ρους και από κοινού οργάνωσαν ένα φεστιβάλ που συν-δυάζει τη μάθηση και την επιτόπου παραγωγή πραγμά-των. «Είναι κάτι που μας ταιριάζει ως νοοτροπία, όπως και αυτός ο χώρος», σχολιάζει η Γεωργία. Κάτω από το τρίπτυχο Ιδέες-Εικόνες-Δράσεις, ασχολούνται τελικά με την επιστήμη της Οπτικής Κοινωνιολογίας - κάτι που δεν είναι απαραίτητα πλήρως συνειδητό, αφού οι εικαστικές και οι παραστατικές τέχνες σχετίζονται άμεσα με αυτό το ευρύ επιστημονικό πεδίο, όπως άλλωστε και το αστικό τοπίο στο οποίο εκτυλίσσονται όλα αυτά. Το Βυρσοδεψείο στην οδό Ορφέως 174 στο Βοτανικό είναι μια άλλη όψη του κέντρου της πόλης, κοντά στο μετρό του Ελαιώνα και του Κεραμεικού, σε μια περιοχή τελείως διαφορετική από ό,τι υπάρχει τριγύρω. Η Ιουλιέττα Ζήνδρου του Αhylo το-νίζει πως η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. «Αυτό που θέλουμε να μοιραστούμε είναι το μήνυμα να ξεπε-ράσουμε το φόβο. Να επανα-οικειοποιηθούμε την πόλη μας, να κάνουμε πράγματα. Ο φόβος που μας επιβάλλεται

είναι πιο επικίνδυνος από το να κυκλοφορείς το βράδυ στο Βοτανικό. Πρέπει να κάνεις αυτό που θέλεις και κα-νείς δεν σε πειράζει, τίποτα κακό δεν θα συμβεί».

Φλερτάροντας με ουσιαστικό και ενδιαφέροντα τρό-πο με τον ακαδημαϊσμό, αλλά χωρίς το εγχείρημά τους να γίνεται απρόσιτο σε οποιοδήποτε κοινό, η Γεωργία μαζί με την Ιουλιέττα και την Ελισάβετ Αντάπαση εξη-γούν πως επιδιώκουν τη διαδικασία της in situ δημιουρ-γίας, της διαδικασίας που συντελείται μέσα σε ένα πλαί-σιο, σε μια δοσμένη κατάσταση που όμως συνδιαμορφώ-νει ο καθένας δημιουργώντας, και τη συνθήκη της δια-δραστικότητας που προκύπτει από τον τρόπο αυτό. Μια σειρά από δράσεις και καταστάσεις που τροφοδοτούν η μία την άλλη.

Η πρώτη εβδομάδα ήταν αφιερωμένη στην τέχνη, την τεχνολογία και στα σημεία επαφής τους, η δεύτερη στον οπτικό πολιτισμό και στις κοινωνιολογικές του προ-εκτάσεις και η τρίτη στις απεικονίσεις πολιτισμού, δηλα-δή το οπτικό αποτέλεσμα των προηγούμενων δράσεων. Εργαστήριο βίντεο, διαδραστικού ενδύματος, πολιτικής αφίσας, μια έκθεση φωτογραφίας με έργα του κοινού, συ-ζητήσεις, dj sets, προβολές ταινιών είναι μόνο λίγα από όσα γίνονται αυτές τις ημέρες στην Ορφέως. Την Πέμπτη 14 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η έκθεση με τα εικαστικά έργα που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ και το Σάββατο στις 16 θα γίνει μια παράσταση χορού, που θα χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις ως χώρο δράσης, τα έργα ως σκηνικό, καθώς και τα κοστούμια που θα πα-ραχθούν από το εργαστήριο διαδραστικού ενδύματος.

Σήμερα, Παρασκευή 8 Ιουνίου, αξίζει να παρα-κολουθήσετε τη συζήτηση για την Κοινωνική Οντολο-γία της Εικόνας με τον εξαιρετικό καθηγητή του τμήμα-τος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντεί-ου Πανεπιστημίου κ. Γιάννη Σκαρπέλο. Το Σαββατοκύ-ριακο στις 5 θα γίνει μεταξύ άλλων ανοιχτή πρόβα κι-νητικού αυτοσχεδιασμού, ενώ τη Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη εργαστήριο κατασκευής αφίσας κοινωνικού προβληματισμού με τίτλο «Η Χρεοκοπία δεν είναι δική μας». Η τελευταία δράση της τελευταίας μέρας ονομάζε-ται «Πώς ξεστήνεται μια έκθεση», πράγμα που θα γίνεται έτσι κι αλλιώς ταυτόχρονα· μια ακόμα επιμορφωτική δι-αδικασία στην πράξη.

Αξίζει να περάσετε μια βόλτα, αξίζει να μείνετε, να επιμείνετε, όπως ακριβώς επιμένουν τα παιδιά αυτά πως το μέλλον -ή έστω ένα κομμάτι του- είναι στο χέρι μας.

Μια διαρκής μεταμόρφωση και μια αέναη αναζήτηση που θα υπάρχει και μετά

από εμάς, όπως υπήρχε και πριν, συντελείται σε έναν

υπόγειο χώρο στην οδό Πειραιώς και μας καλεί να

γίνουμε μάρτυρές της.

Τo έργο που έχρισε τον Γάλλο ποιητή Ιζιντόρ Ντι-κάς, γνωστό ως Κόμη του Λωτρεαμόν, πρόδρομο των Σουρεαλιστών, ενώ εκείνος μάλιστα ήταν ήδη νεκρός, έχει τίτλο «Τα άσματα του Μαλντορόρ». Η εκδοχή της ομάδα Bijoux de Kant πάνω σε αυτό το έργο παρουσιάζεται στο Υπόγειο Γκαράζ του Ιδρύ-ματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύ-ρος) από τον ηθοποιό Κρις Ραντάνοφ.

Το εμβληματικό ποιητικό έργο δεν εκδόθηκε ποτέ ενόσω ο Λωτρεαμόν ήταν εν ζωή, καθώς θε-ωρήθηκε από τους υποψήφιους εκδότες προκλη-τικό και ικανό να επισύρει ποινικές διώξεις. Το ενδιαφέρον της ιστορίας του είναι πως ο ίδιος το ολοκλήρωσε και μετά πέθανε, μόλις στα 24 χρόνια του, το 1870 από κάποια μολυσματική ασθένεια - γεγονός καθόλου παράξενο εκείνη την εποχή.

Μπαίνοντας κανείς στο Υπόγειο Γκαράζ συ-ναντά μάλλον ένα από τα πιο ασυνήθιστα σκηνι-κά που έχουμε δει σε παράσταση. Επειτα ο λόγος του Λωτρεαμόν σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη,

η ερμηνεία του Ραντάνοφ, ο φωτισμός, η ηχητική επένδυση και η μουσική συνθέτουν μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη ατμόσφαιρα για μια ασυνήθιστη θεα-τρική δουλειά.

Ο Ραντάνοφ αποδίδει την αγωνία του κειμέ-νου με σωματική ακρίβεια και κυρίως με ψυχή, όντας συνεχώς παρών στην ανάγκη του ανθρώ-που να Είναι. Μια σειρά από μεταμορφώσεις είναι το εργαλείο για να κατανοήσει ο ήρωας τον παρα-λογισμό που γεννά η ανθρώπινη λογική ή το πέ-ρασμα από το ένστικτο και τη φύση στο Λόγο και τον Πολιτισμό, το οποίο παραμένει ερώτημα γιατί δεν συντελείται ως συνέχεια, αλλά ως τομή. Το έργο δεν επικεντρώνεται σε ένα σημείο του υπαρ-ξιακού φόβου, αλλά γυρίζει σφαιρικά γύρω από τις ανησυχίες της ζωής, την αγωνία του θανάτου, του περιβάλλοντος κόσμου, του εγώ ανάμεσα στο εμείς και του ίδιου εγώ απέναντι στο εσείς.

Η Bijoux de Kant αποδεικνύει πως μπορεί να ελίσσεται από τη λυρικότητα του Ρομαντισμού

-με τον οποίο απολαμβάνει να καταπιάνεται- στην ωμότητα ενός έργου της ίδιας εποχής, αλλά μιας άλλης κατεύθυνσης. Ο ακραίος συχνά λόγος του Λωτρεαμόν συγκρούεται με τα πάντα. Με τον ερμηνευτή, το κοινό και εν τέλει με τον ίδιο το συγγραφέα του, υπηρετώντας ταυτόχρονα τις τρεις αυτές απευθύνσεις. Ολόκληρη αυτή η αγωνία δι-καιώνεται με ένα φινάλε που θα μπορούσε να κερ-δίσει ακόμα και τον πιο επιφυλακτικό θεατή, που τελικά θα γυρίσει και θα ρίξει μια ματιά μέσα του. Αφού, όπως γράφει ο ποιητής, «πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, ποιο βάθος από τα δυο να είναι το απροσμέτρητο: το βάθος του ωκεανού ή της καρ-διάς του ανθρώπου».

30 ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Μπορεί το Φεστιβάλ Αθηνών να ανοίγει σήμερα επίσημα τις πύλες του, αλλά το κτίριο της Πει-ραιώς 260 θα υποδεχθεί για πρώτη φορά φέτος το θεατρόφιλο κοινό μεθαύριο, Κυριακή 10 Ιου-νίου. Η παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» (10-11/6) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη επιλέ-χθηκε ως εναρκτήρια ελληνική παράσταση στο χώρο και είναι αυτή που θα τιμήσει τα 100 χρό-νια από το θάνατο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ. Ενα έργο που προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο όταν γράφτηκε το 1888 θα ειπωθεί σήμερα μέσα από το λόγο του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος έχει ανα-λάβει να περιγράψει την περιβόητη μάχη των δύο φύλων. Το ζήτημα -που απασχολεί και ολόκληρο το έργο του συγγραφέα- έδωσε αφορμή στο σκη-νοθέτη να κάνει μια παράσταση στην οποία, όπως λέει ο ίδιος, δεσπόζει το ερώτημα «πού βρίσκεται ο άντρας και η γυναίκα;». Με άλλα λόγια, η ποί-ηση και η πραγματικότητα μέσα σε αυτά τα δύο σκηνικά όντα.

Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ εστίασε σε αυτό το έργο όχι μόνο στην πάλη των δύο φύλων, αλλά και στη σύγκρουση δύο κοινωνικών τάξε-ων. Πέρα, λοιπόν, από το δίπολο αρσενικού-θηλυκού, υποβόσκει και η αντιπαλότητα ανάμε-σα σε μια σαθρή και καταρρέουσα αριστοκρατία και μια ανερχόμενη -πλην αδίστακτη- λαϊκή τάξη.

Αν και μικρότερο σε έκταση, θεωρείται ίσως το πιο αξιοσημείωτο από τα δράματα του συγγρα-φέα, γιατί εκτός των άλλων επιχειρεί να αναδια-μορφώσει τη δραματική τέχνη. Η τραγωδία εκτυ-λίσσεται όλη σε μία πράξη, στην κουζίνα ενός εξοχικού σπιτιού και μόνο με τρία πρόσωπα.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, λοιπόν, διασκευάζει και σκηνοθετεί την παράσταση, ενώ παράλληλα ερμηνεύει τον Ζαν, τον υπηρέτη του σπιτιού που ερωτεύεται τη δεσποινίδα Τζούλια, την πλούσια και κακομαθημένη αφεντικίνα του. Στο ρόλο της δεσποινίδας Τζούλια εμφανίζεται η Στεφανία Γου-λιώτη και σε αυτόν της υπηρέτριας η Μαρία Πρω-τόπαππα. Τη μετάφραση του έργου έχει κάνει η Μαργαρίτα Μέλμπεργκ, σκηνικά και κοστούμια η Εύα Νάθενα και μουσική η Ηρώ.

Τη σκυτάλη από τον Δημήτρη Λιγνάδη παίρνει ο Γιάννης Καλαβριανός και η Εταιρεία Θεάτρου Sforaris. Μετά τις «Παραλογές ή Μικρές καθημε-ρινές τραγωδίες», η ομάδα επανέρχεται στο Φε-στιβάλ Αθηνών με την παράσταση «Γιοι και κό-ρες» (15, 16, 18/6 στην Πειραιώς 260, κτίριο Ε). Η παράσταση βασίζεται στο υλικό 80 συνε-ντεύξεων που πήραν πέντε νέοι ηθοποιοί από νέ-ους του παρελθόντος, παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή από όλη την Ελλάδα, από τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ιστορία που σημάδε-ψε τη ζωή τους.

Οι ηλικιωμένοι πρωταγωνιστές των ιστορι-ών θυμήθηκαν πως υπήρξαν πρωταθλητές κο-λύμβησης, δήμαρχοι, χορευτές tango στην Κο-ζάνη του Μεσοπολέμου, ράφτρες της οικογένει-ας του Κεμάλ, ερωτευμένοι, δολοφόνοι, δίγαμοι, κατά συρροή αρραβωνιαστικοί, πλούσιοι έμπο-ροι του Βελιγραδίου, ενώ μια κυρία έγινε δασκά-λα γιόγκα αμέσως μετά την απελευθέρωσή της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η αφετηρία για τη σύλληψη της συγκεκριμέ-νης ιδέας ήταν ο πρόσφατος χαμός του παππού του σκηνοθέτη, που έζησε όλη του τη ζωή βαρή-κοος, μετά τον τορπιλισμό της Ελλης, στην οποία υπηρετούσε ως ναύτης. Οπως λέει ο Γιάννης Κα-λαβριανός, «για εμένα η Ελλη είναι ένα πιθανό διαγώνισμα Ιστορίας, για εκείνον ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του, η οποία δεν ήταν πάντα όπως τη γνώρισα εγώ. Μας είναι δύσκολο να δε-χτούμε πως οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν ηλικιωμένοι, αλλά υπήρξαν νέοι που θέλησαν να αγαπήσουν, να δουλέψουν, να γνωρίσουν τον κό-σμο. Αν ακούσεις τις ιστορίες της νεότητάς τους, αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά οι άνθρωποι αναζη-τούμε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα -απλώς σε δια-φορετικές στιγμές της επίσημης ιστορίας- που, αν τα αναγνωρίσουμε, θα οδηγηθούμε γρηγορότερα σε μια διαδικασία συμφιλίωσης με τις προηγού-μενες γενιές».

Το κείμενο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιάννης Καλαβριανός και τη μουσική ο Χρύσαν-θος Χριστοδούλου. Τραγουδούν ο Γιώργος Γλά-στρας και η Χριστίνα Μαξούρη και ερμηνεύουν οι Αννα Ελεφάντη, Μαρία Κοσκινά, Αλεξία Μπε-ζίκη, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Γιώργος Παπαπαύ-λου.

Στο Θέατρο Πόρτα, αλλά πάντα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζει η ομάδα Grasshoper τον «Μικρό Εγιολφ» (14-16, 18-20/6) του Ερρίκου Ιψεν. Το έργο -από τα τελευ-ταία της ιψενικής δημιουργίας- σκηνοθετεί ο νεα-ρός Δημήτρης Καρατζάς.

Η παράσταση επικεντρώνεται στις σχέσεις των προσώπων μέσα στο χώρο, καθώς τα σκηνι-κά απουσιάζουν και στη σκηνή βρίσκονται μόνο κάποια αντικείμενα απαραίτητα για να προκληθεί η συνέχεια της ιστορίας. Οι ηθοποιοί κινούνται όλοι μαζί. Η κίνηση του ενός επιφέρει και την κί-νηση του άλλου. «Οι άνθρωποι νιώθουν την ανά-γκη να επινοούν ιστορίες προκειμένου να βρουν διέξοδο και να ξεπεράσουν τους εγκλωβισμούς τους», τονίζει ο Δημήτρης Καρατζάς. «Ο εγκλω-βισμός των προσώπων φαίνεται από την πρώτη σκηνή και οι κινήσεις τους στο χώρο είναι αυτές που θα καθορίζουν αν τα πρόσωπα αυτά θα προ-χωρήσουν προς τα μπρος ή προς τα πίσω».

Στον «Μικρό Εγιολφ» παρουσιάζεται μια τυ-πική ιψενική οικογένεια, αποξενωμένη, δυσλει-τουργική, με ένοχα μυστικά και ανομολόγητους πόθους. Το παρελθόν βαραίνει και το μέλλον υπονομεύεται, καθώς τα πρόσωπα είναι παγιδευ-μένα στις εμμονές τους. Μέσα από οδυνηρές δο-κιμασίες μαθαίνουν να αποδέχονται την πραγμα-τικότητα και να συνυπάρχουν.

Τη μετάφραση του έργου έχει κάνει η Μα-ρία Αδάμ, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη και ερ-μηνεύουν οι Θύμιος Κούκιος, Μιχάλης Οικονό-μου, Ιωάννα Πιατά, Ελίνα Ρίζου, Βασιλική Σουρ-ρή, Γιάννης Στρατούλιας.

ΠΡΩΤΗ!

32

Η σύγχρονη εκδοχή του τουρισμού στην

Αθήνα δίνει νέο νόημα στον ορισμό

της φιλοξενίας.

Οι καλές ιδέες δεν γνωρίζουν από δύσκολες εποχές. Αυτό συμπεραίνω από το Live in Athens (www.liveinathens.net), την πρωτοποριακή για την Ελλάδα πρόταση στο χώρο του τουρισμού, που εφαρμόζουν τέσσερις νεαροί με διαφορετικά εν-διαφέροντα: ο Βασίλης Δημητριάδης (τεχνολόγος τροφίμων), ο Αντρέας Βούκενας (διακοσμητής και σχεδιαστής χώρων), ο Βαρνάβας Φιλίππου (γραφίστας, art director) και ο Αντώνης Κατσιά-δας (διοίκηση επιχειρήσεων και οικονομικά). Με λίγα λόγια, αναλαμβάνουν μικρά αθηναϊκά διαμερίσματα τα οποία, αφού τα ανακαινίσουν ριζικά, τα διακοσμήσουν και τα εξοπλίσουν με όλες τις αναγκαίες συσκευές, τα ενοικιάζουν στη συνέχεια σε επισκέπτες που περνούν από την πόλη για μικρό χρονικό διάστημα, προτιμώντας μια πιο «ανεξάρτητη» διαμονή εκτός ξενοδοχεί-ων και κοινών πανσιόν.

Τους συναντώ ένα απόγευμα στο πρώτο δια-μέρισμα του οποίου μόλις ολοκλήρωσαν την ανα-καίνιση, σε ένα μικρό όμορφο δρόμο στο Θησείο μεταξύ σταθμού ΗΣΑΠ και Ακρόπολης. Tο μικρό ρετιρέ μιας κλασικής πολυκατοικίας του ’80 έχει τεράστια βεράντα με συγκλονιστική θέα στον Ιερό Βράχο, ενώ το εσωτερικό του θυμίζει χώρους που βλέπουμε σε περιοδικά εσωτερικής διακόσμησης και design! Πολλά από τα έπιπλα τα έχουν κατα-σκευάσει οι ίδιοι από ανακυκλώσιμα υλικά, ενώ άλλα -που μπορούσαν να επισκευαστούν- τα διά-λεξαν με μεράκι από μαγαζιά της Αθήνας ακόμα και από το δρόμο! Το διαμέρισμα διαθέτει τα πά-ντα, από συλλεκτικά βιβλία, TV, CD/DVD player, air-condition, και internet... μέχρι πολλή θετική ενέργεια. Στην κουζίνα περιμένουν τον επισκέπτη βιολογικά ελληνικά προϊόντα, λάδι, λουκούμια, γλυκά κουταλιού, ροφήματα, τα οποία μάλιστα μπορεί να παραγγείλει πριν φύγει!

Τους ρωτάω πώς ξεκίνησε η ιδέα τους. «Πολύ αυθόρμητα», απαντάει ο Βαρνάβας. «Είχα-με πάει διακοπές στο Βερολίνο και μείναμε σε ένα ανάλογης λογικής διαμέρισμα. Μας φιλοξένησε ο ιδιοκτήτης και περάσαμε υπέροχα. Οταν φύ-γαμε, είπε ο Αντρέας: «Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο στην Αθήνα;» Από τότε το δουλεύαμε στο μυα-λό μας». Πόσο καιρό έψαχναν για τα κατάλληλα σπίτια; «Σποραδικά από τον περασμένο Ιούλιο, αφού δεν είχαμε και χρήματα», λέει ο Αντώνης.

&WELCOME ENJOY!

«Εντατικά από τον Ιανουάριο περίπου. Ψάχναμε σε διάφορες περιοχές του Κέντρου, αλλά καταλήξαμε στο Θησείο επειδή ερωτευτήκαμε τη γειτονιά», συ-μπληρώνει ο Βασίλης. «Κάναμε προ-κοστολόγηση και μελέτη πριν το κλείσουμε, ανάλογα με την πα-λαιότητα και τις ανάγκες του».

Στην ερώτηση αν υπάρχει ανταπόκριση απα-ντάει πρώτος ο Αντρέας και οι άλλοι συμφωνούν: «Ναι, είναι εντυπωσιακό το ενδιαφέρον και χωρίς να έχουμε τρέξει πολύ». Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι; «Ολα πήγαν καλά, σαν το μέλι, αν και ακό-μα το project εξελίσσεται», τονίζει χαμογελώντας. Ο Βαρνάβας λέει ότι περισσότερο δύσκολη ήταν η εύ-ρεση των χώρων και το να εξηγήσουν στους ιδι-οκτήτες τι ήθελαν να κάνουν, ενώ για τον Αντώ-

νη το σημαντικότερο είναι ότι έμαθαν πολλά κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και συνεχίζουν να μα-θαίνουν: «Οπως στον τοκετό, υπάρχει μαζί πόνος και χαρά! Σκέψου ότι πρόκειται για ένα αντικείμενο χωρίς αγορά στην Ελλάδα. Στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχει εδώ και πέντε χρόνια περίπου. Η αρχή έγι-νε στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης επειδή δεν υπήρχαν αρκετά καταλύματα. Στη συνέχεια το αξιο-ποίησαν και σήμερα η πόλη αποτελεί τη μεγαλύτε-ρη αγορά με δεύτερο το Παρίσι και ακολουθούν το Βερολίνο και άλλες μεγάλες πόλεις».

Για τον Βασίλη ένα μεγάλο εμπόδιο ήταν η γραφειοκρατία: «Δεν βγάζαμε άκρη με όλες τις υπηρεσίες που εμπλέκονταν! Πάντως στην Ελ-λάδα η ιδέα γεννήθηκε πρώτα στη Θεσσαλονίκη από δύο επαγγελματίες που μας βοήθησαν πολύ. Θέλουμε να αξιοποιούμε τα στοιχεία κάθε σπι-τιού, προσαρμόζοντάς το στη σύγχρονη οπτική, να μην είναι απρόσωπο, ώστε να νιώθει ο ένοι-κος σπίτι του», εξηγεί.

Ενα άλλο πολύ σημαντικό σημείο είναι ότι οι τέσσερις νεαροί ρωτούν από πριν τον ενδιαφε-ρόμενο πώς θέλει να περάσει τις διακοπές του, τι

θέλει να δει, πού να πάει και εκείνοι του συστή-νουν άτομα που θα του προσφέρουν τις καλύτε-ρες δυνατές υπηρεσίες σε φιλικό περιβάλλον (ξε-νάγηση, στέκια, φαγητό, διασκέδαση), ενώ πάνω στο ψυγείο, για παράδειγμα, υπάρχει χάρτης του Κέντρου με νέα ενδιαφέροντα σημεία που δεν αναφέρονται στους συνήθεις τουριστικούς οδη-γούς. Οσο για τις τιμές, αυτές είναι χαμηλότερες ενός ξενοδοχείου, με δυνατότητα προσαρμογής - για παράδειγμα ανάλογα με το χρόνο διαμονής. Πραγματικά, λοιπόν, μια φρέσκια ιδέα από αυ-τές που χρειάζεται η Αθήνα προκειμένου να ανα-γεννηθεί!

8 IOYNIOY 2012 WWW.METROPOLISPRESS.GR

34

Τετάρτη απόγευμα και στην πλατεία Συντάγματος το σκηνικό ήταν διαφοροποιημένο. Αυτή τη φορά το συγκεντρωμένο πλήθος δεν κρατάει πανό και ση-μαίες ούτε κραυγάζει αγανακτισμένο με το βλέμμα στραμμένο προς το νεοκλασικό της οδού Αμαλίας. Τη θέση της οργής και της απόγνωσης έχει κα-ταλάβει το χαμόγελο από εκατοντάδες ποδηλάτες κάθε ηλικίας που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν μια ποδηλατάδα διαφορετική. Μια ποδηλατάδα που θα ακολουθήσει τα χνάρια από τις παλιές γραμμές του τραμ με σκοπό να συστήσει στους συμμετέχο-ντες ορισμένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κτίρι-α-μνημεία του κέντρου της Αθήνας.

Ο Γιώργος Αμυράς, ένας εκ των διοργανω-τών και επικεφαλής του συνδυασμού «Επιμένουμε Αθήνα», ντυμένος με φουλ ποδηλατική εξάρτυση και κρατώντας τηλεβόα, ευχαριστεί τον κόσμο και δίνει τις τελευταίες συμβουλές για μια ασφαλή βόλτα. Κάπου εκεί η ομιλία του διακόπτεται, κα-θώς τα σκυλιά της πλατείας λυσσάνε στη θέα ενός μαύρου αμαξιού που περνάει εκείνη τη στιγμή από μπροστά μας (για την ιστορία, σε αυτό επενέ-βαινε ο κ. Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ).

Ακολουθεί ένας σύντομος χαιρετισμός και οι ευχαριστίες από την Ειρήνη Γρατσία της αρχιτε-κτονικής ομάδας MonuMENTA και από τον Νίκο Νικολαΐδη της ομάδας «Πόλις» των atenistas, συνδιοργανωτές και αυτοί της ποδηλατοπορείας.

Ολα είναι έτοιμα και οι ποδηλάτες -με τη συνοδεία περιπολικών της τροχαίας- ξεχύνονται στο δρόμο με κατεύθυνση την Πανεπιστημίου.

Πρώτη στάση στην Ακαδημία Αθηνών για μια γνωριμία με τα κτίρια που βρίσκονται απέναντι από την Αθηναϊκή Τριλογία (Μέγαρα Σερπιέρη, Ράλλη και Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους) και

από εκεί στην οδό Πεσμαζόγλου με το νεοκλασικό Αρσάκειο Παρθεναγωγείο του Λ. Καυταντζόγλου, το εκλεκτικιστικό Μέγαρο της Ιονικής Τράπεζας του Α. Μεταξά και το νεοκλασικό Μέγαρο της Τρά-πεζας Πίστεως του Ν. Βαλσαμάκη. Η βόλτα με τους πολύχρωμους ποδηλάτες περνάει από την πλατεία Κουμουνδούρου. Οι επόμενες ανάσες παίρνονται στην πλατεία Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο, όπου κυριαρχούν διάφορα κτίρια του 19ου και 20ού αι-ώνα. Διασχίζουν την οδό Απ. Παύλου, στέκονται για λίγο στο Ciné Θησείον (κτίριο που βρίσκεται εκεί από τη δεκαετία του 1930) και καταλήγουν στο νέο Μουσείο Ακρόπολης, στην οδό Διονυσί-ου Αρεοπαγίτου.

Μια έκπληξη τους περιμένει στον τερματισμό της πολιτιστικής αυτής ποδηλατάδας, στην οδό Μακρυγιάννη. Εκεί δηλαδή που οι γραμμές του παλιού τραμ είναι ακόμα ορατές. Μέλη του σω-ματείου Φίλοι Σιδηροδρόμων τούς προσφέρουν μια βόλτα με ποδηλατοδραιζίνα. «Τη βλέπαμε συ-νέχεια στα κόμικς με τον μοναχικό καουμπόι, τον Λούκι Λουκ. Θυμάσαι;» με φέρνει κάποια χρόνια πίσω ο Γιώργος Αμυράς. Ο ίδιος, πάντως, εδώ και χρόνια λάτρης του αγαπημένου οικολογικού μέ-σου μεταφοράς, με τόσους χιλιάδες «ομοϊδεάτες» τριγύρω του, πλέον δεν αισθάνεται καθόλου μο-ναχικά όταν βολτάρει καθημερινά με το ποδήλατό του στους δρόμους της πρωτεύουσας...

Εβδομάδες κράτησαν οι προετοιμασίες στο Εμπρός για ένα ασφυκτι-κά γεμάτο δεκαήμερο εορτασμών σε «δεύτερο ενικό» με ανοιχτά συμμε-

τοχικά εργαστήρια, συζητήσεις, διαδραστικές διαδρομές, συλλογική έρευ-να, performances και πολλά άλλα στου Ψυρρή από 8/6 έως 18/6. Τα

μέλη της ομάδας Mkultra ετοιμάζονται να υποδεχθούν τους Αθηναίους.

36

Αμάν πια με την προπαγάνδα των μεγά-λων καναλιών!Αποψη politically correct. Τα μεγάλα κανά-λια και οι δημοσιογράφοι τους θεωρούμε ότι οπωσδήποτε εκπροσωπούν μεγάλα συμφέροντα. Ενώ κάτι μικρά κανάλια, διάφορα δημοφιλή «αποκαλυπτικά» site και τα ανώνυμα μπλογκ προσφέρουν ενημέρωση εμπεριστατωμένη και αντικειμενική... Ο,τι πείτε!

Δεν μας φτάνει τόση ανεργία, έχουμε και τους μετανάστες να μας κλέβουν τις δουλειές.Συνηθισμένη ατάκα! Το ότι ελάχιστοι Eλληνες άνεργοι διανοούνται να δουλέψουν σε βοηθη-τικές αγροτικές εργασίες και λοιπά «κατώτερα» επαγγέλματα είναι κάτι που προφανώς το θεω-ρούμε άσχετο.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας είναι κοινοί τοκογλύφοι.Το πιστεύει η μισή Ελλάδα! Το γράφουν site, το λένε ραδιόφωνα, το επαναλαμβάνει ο κόσμος στις συζητήσεις του. Χμ... Μας δανείζουν με επιτόκιο 2-3% με μεγάλη περίοδο χάριτος, όταν Ισπανοί και Ιταλοί (δανειστές μας επίσης) πλη-ρώνουν 6%. Οταν οι αγορές δεν θα μας δάνειζαν ούτε με 20%!

Οι Ελληνες είμαστε φανατικά υπέρτου ευρώ.Ναι, έτσι δηλώνουμε - γιατί έτσι έχουμε ένα ισχυρό νόμισμα στο πορτοφόλι μας και την ασφάλεια της Ευρώπης. Δεν είμαστε καθό-λου υπέρ της Νομισματικής Ενωσης όμως, αν αυτό απαιτεί μικρότερο κράτος, ελεύθερο ανταγωνισμό και όχι έλλειμμα που χρηματο-δοτείται με δανεικά.

Οι εξοπλισμοί μαζί με τις προμήθειες πολιτικών και μεσαζόντων έχουν στοιχί-σει πάρα πολλά λεφτά στην Ελλάδα. Μια μεγάλη αλήθεια, μόνο που όποιος τόλμη-σε να μιλήσει στην Ελλάδα για διαπραγματεύ-σεις με την Τουρκία για να τελειώνουμε πια με τις απίστευτες εξοπλιστικές δαπάνες κατηγορή-θηκε ως πουλημένος στους ξένους. Από τους ίδιους που τώρα βρίζουν για τους εξοπλισμούς και τις μίζες!

Να συνεχίσω;

Η φωτογραφία ως κολάζ και αφετηρία για έκφραση χωρίς όρια. Αυτά στην έκ-θεση “Transition” του Vassili Dimitros στο BarTesera της Κολο-κοτρώνη, που μας εξέπληξε ευχάριστα.

Funky!Στο Faust η ατμόσφαιρα του καμπα-ρέ έχει και ηλεκτρονικό, funky beat,

όπως στο “A Night in Gale Music Show” που γέμισε το χώρο με ρυθμό και cool φάτσες. Ωραίο «πάντρεμα»!

37

Τους παρακολουθώ όλους ανελλιπώς, Νεοδημοκράτες, Πασόκους, Συριζαίους, τον Κουβέλη, τον Μάνο ως και τον κοινότοπο, κατά τη γνώμη μου, Τζήμερο και τους Χρυσαυγίτες, που βγαίνουν στα κανάλια σαν περιστέ-ρες, ενώ στους δρόμους κάνουν επίδειξη τσαμπουκαλι-κίου εναντίον όποιου σκουρόχρωμου βρεθεί στο διάβα τους. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι ώρες είναι ιστορικές, ότι οφείλουμε να είμαστε ενημερωμένοι διασταυρώ-νοντας διαφορετικών αποχρώσεων και κατευθύνσεων πληροφορίες για να μην ξαναπούμε λίγο καιρό μετά τις εκλογές «δεν ήξερα», «δεν είχα καταλάβει».

Γιατί βλέπω γύρω μου ανθρώπους δημιουργικούς, που δεν έχουν σταματήσει να δουλεύουν, να παράγουν, να σκέφτονται το μέλλον. Διαπιστώνω, όμως, ότι δεν δίνουν αυτοί τον τόνο. Αντιθέτως, οι αναλύσεις στον Τύπο, οι δηλώσεις των ξένων πολιτικών, οι ομιλίες των εγχώριων πολιτικών, τα προγράμματα των κομμάτων, τα προγράμματα της τηλεόρασης, ό,τι διαμορφώνει αυτό που λέμε δημόσια σφαίρα έχει επίκεντρο τους «άλλους», εκείνους που πριμοδοτούν το κιτσαριό, εκείνους που είναι επιρρεπείς στη λαμογιά, που δεν πληρώνουν τους φόρους τους κανονικά, που θέλουν διορισμούς στο δη-μόσιο, που είναι τζάμπα μάγκες, αλλά αίφνης οι πάντες τους έχουν σαν μέτρο. Οχι βεβαίως θετικό, αλλά, καθώς όλοι αναφέρονται σε «αυτή την Ελλάδα» της ακινησί-ας, της επιτρέπουν να δίνει τον τόνο, να κυριαρχεί και εντέλει να κερδίζει το παιχνίδι.

Ολοι μιλούν για το «σπάταλο δημόσιο» και όλοι οι πολύφερνοι γαμπροί της εξουσίας το «χαϊδεύουν». Αλλος υποσχόμενος προσλήψεις, άλλος υποσχόμε-νος «μη απολύσεις». Ωστόσο, ένα πρόγραμμα που να βασίζεται στους έτοιμους και ικανούς για καινοτομίες, ένα πρόγραμμα που να μιλάει για τις κατευθύνσεις της παραγωγής, της αγροτικής ανάπτυξης, ένα πρόγραμμα που να αναφέρεται συγκεκριμένα σε βελτιώσεις στην Παιδεία και στον Πολιτισμό δεν είδα πουθενά. Μόνο κάτι δυσνόητα για τις τράπεζες και ευνόητα για κα-τάργηση χαρατσίων. Λες και αν επιστρέψουν μερικά ευρουδάκια στις τσέπες θα σωθεί το έθνος.

Περιμένω κάποιον που να μιλήσει για την Παι-δεία και όχι μόνο για τα πανεπιστήμια και τους πρυ-τάνεις, που αρνούνται τον παραμικρό εκσυγχρονισμό. Να μιλήσει για ανασχεδιασμό της σχολικής εκπαίδευ-σης από το νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο. Κάποιον που να έχει πρόγραμμα τη σύνδεση Παιδείας και Πο-λιτισμού. Να μην είναι πια έρμαια τηλεοπτικών, εισα-γόμενων «συνταγών» η διαμόρφωση μιας σύγχρονης εθνικής κουλτούρας, ούτε διαφόρων «επιχειρηματι-κών» συνονθυλευμάτων, που επιβάλλουν το κακό τους γούστο, στήνοντας «φούσκες» στον τομέα της διασκέ-δασης.

Πολυτέλειες; Ο τόπος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής; Μπορεί. Επειδή όμως δεν πρόκειται να σωθεί με «μπαλώματα» από την παλιά φόδρα, είναι η ευκαιρία να φτιαχτεί από την αρχή. Αλλιώς.

ON THE ROAD

Η αθηναϊκή γειτο-νιά της σοκολάτας,

στην Καραγιώργη Σερβίας, απέκτησε

και άρωμα μπα-χαρικών με τον

Μπαχαρόκοσμο που άνοιξε εκεί πρόσφα-

τα. Κάθε ξεκίνημα ευπρόσδεκτο.

Στην οδό Αγ. Δημητρίου 4, στου Ψυρρή η πρόσοψη του νεοκλασικού ζω-γραφίστηκε πριν από λίγες ημέρες με υπέροχο τρόπο, απάντηση στο ανεξέ-λεγκτο και ανούσιο tagging που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του.

38

FACE OFFΕχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που ο Σωκράτης Σωκράτους μπήκε επαγγελματικά στο χώρο της Τέχνης, με δουλειές του σε γκαλερί και μεγάλες διοργανώσεις εντός και εκτός συνόρων. Βρε-θήκαμε προχθές -πάνω από ένα νοστιμότατο στιφάδο- και γρήγορα η κουβέντα στράφηκε πρώτα στην Τέχνη και στη συνέχεια στα όσα βιώνουμε στη χώρα μας. «Η Τέχνη μεταλλάσσεται μέσα στα χρόνια», μου λέει. «Προχωράει μαζί με τη ζωή, μέσα από άλλες μορφές και τεχνικές. Το πιο ωραίο κομμάτι της είναι ότι αλλάζει ανάλογα με την εποχή, τις αντιλήψεις, την τεχνολογία, τις επιστήμες. Είμαι πεπει-σμένος ότι πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες είναι επιστήμονες!»

Η Τέχνη, λοιπόν, έχει -κατά μία έννοια- διευρυνθεί πολύ; «Ναι, πάρα πολύ. Παλιά έπρεπε, για παράδειγμα, να ξέρεις ζω-γραφική, να την έχεις σπουδάσει, τώρα αυτό δεν είναι αναγκαίο, αρκεί ως καλλιτέχνης να έχεις κάτι νέο να καταθέσεις. Εχουν μπει πολλοί στην Τέχνη και από άλλους χώρους, την αρχιτεκτονική για παράδειγμα. Ενας καλλιτέχνης μπορεί να σχεδιάσει ένα κτίριο, μια γέφυρα ή κάτι άλλο. Η Τέχνη, λοιπόν, είναι αυτή που είναι, κανείς δεν μπορεί να την ορίσει». Τον ρωτάω ποιο κομμάτι της του αρέσει περισσότερο και μου απαντά: «Ολα! Από τη στιγμή της πρώτης

σκέψης μέχρι την ολοκλήρωση. Είμαστε πολύ τυχεροί, διότι τώρα έχουμε στη διάθεσή μας τόσες νέες τεχνολογίες, νέα μέσα, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, αλλά αυτό έχει και τη δυσκολία του, αναλόγως με το πόσο ή πώς χρησιμοποιείς ένα μέσο».

Του επισημαίνω ότι κατά τη γνώμη μου στο χώρο της μοντέρνας Τέχνης γίνονται πολ-λά «τέρατα», ανοησίες που βαφτίζονται «έργα». «Καταλαβαίνω τι λες», απαντάει, «αλλά πι-στεύω πως η Τέχνη είναι ένα από τα τελευταία πράγματα που έχουν απομείνει στην ελευθε-ρία έκφρασης και σκέψης του ανθρώπου. Να μπορείς δηλαδή, χωρίς λογοκρισία, να πεις όσα σκέφτεσαι, με ανοιχτό μυαλό να πιάσεις θέματα που πριν ήταν απαγορευμένα. Σίγουρα μέσα σε όσα γίνονται θα υπάρχουν και πολλά ατυχέστατα, όμως αυτό δεν με πειράζει καθό-λου, επειδή κινούνται σε αυτό το πλαίσιο της

ελευθερίας. Υπάρχουν και αυτά, όπως και τα αριστουργήματα. Δεν μπορεί να είναι όλα τέλεια. Σημασία έχει να παραμένει η Τέχνη ανε-ξάρτητη. Ετσι το ξορκίζω εγώ. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι βρήκα καταφύγιο σε αυτή τη σκέψη. Δεν σκέφτομαι πια αρνητικά».

Μιλάμε για τη σημερινή Ελλάδα. «Εχω καταλάβει την άσχημη τροπή που παίρνουν τα πράγματα από το 2008 στην Biennale της Βενετίας και, επειδή φωτογραφίζω πολύ την Αθήνα για χρόνια, βλέπω σημεία και τέρατα στους δρόμους της που δεν υπήρχαν πριν. Τον τελευταίο καιρό και η δουλειά μου έχει επηρεαστεί πολύ από όσα συμβαίνουν γύρω μου. Δεν μπορώ να βλέπω την κοινωνική αδικία που επικρατεί, είμαι εντελώς αντίθετος με όσα γίνονται. Ναι, είμαι πολύ στενοχωρημένος, αλλά καταλαβαίνω ότι χρειάζεται χρόνος για να αλλάξουν τα πράγματα. Το βιώνω πρώτη φορά και το βλέπω σαν μια εσωτερική εμπειρία, σαν ευκαιρία να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, να βρούμε τις πραγματικές μας ανάγκες και να πετάξουμε ό,τι άλλο περιττό».

τυτόεκπ

σλ«σπρμόθμαλ

Ενα παραδοσιακό κου-ρείο που θυμίζει μου-σείο-αφιέρωμα (!) σε

αυτή την τέχνη άνοιξε ο νεαρός Βασίλης Μονα-

στηρλής στη στοά Θεοφι-λάτου (Σοφοκλέους 5). Η

πολυθρόνα, για παρά-δειγμα, είναι μία από τις τέσσερις του είδους που υπάρχουν στον κόσμο, κατασκευασμένη το ’31

στην Αμερική. Must!

Οποιος αναρωτιέται πού εξαφανίζεται ο κόσμος κάθε βράδυ στις 11:30 να κατέβει στις αποβάθρες του μετρό. Είναι όλοι εκεί, στο ραντεβού πριν από την έναρξη της διπλής ταρίφας των ταξί.

Η μουσική και οι

μουσικοί της πόλης

Τι κοινό έχουν οι Matisse, η Κατερίνα Πο-λέμη, η Nalyssa Green, η Νατάσσα Μπο-φίλιου, οι Cyanna, η Βικτωρία Ταγκούλη και ο Κύριος Κ.; Εκτός από το ότι δημι-ουργούν μουσική στην Αθήνα, έχουν όλοι τους εμφανιστεί στα Mstories. Μαζί με τον George Gaudy, τη Μαριέττα Φαφούτη, τους Brothers in plugs και πολλούς άλλους. Ολοι τους νέοι μουσικοί, που έχουν κέφι και με-ράκι για αυτό που κάνουν και μοιράστηκαν μαζί μας καινούργια τραγούδια, στιγμές δη-μιουργίας, βραδιές γιορτής.

Οπως οι Minor Project, τα «Μινοράκια από την Πάτρα», που μίλησαν στο Mstories 8 λίγες ώρες πριν βρεθούν στον Six d.o.g.s για να παρουσιάσουν τον πρώτο τους δίσκο “In Colors”. Λίγες ώρες πριν από το δικό του live στο στενάκι της Αβραμιώτου μίλησε και ο Λόλεκ και εξήγησε γιατί ο «Αχινός» του μπορεί να σταθεί στην πιο hot πλατεία της πρωτεύουσας. Με τον ίδιο τρόπο ο Gautier μάς απέδειξε ότι από το «Υπόγειο» μέχρι την παραλία στο δικό του μουσικό κόσμο με-σολαβούν μόνο μερικά δευτερόλεπτα και το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία.

Από το υπόγειο του Gautier βρεθήκαμε στην ταράτσα του εκατομμυριούχου George Gaudy, στο σαλόνι του Monsieur Minimal, στην αυλή του Κυρίου Κ., στον καναπέ της Nalyssa Green και στο πιάνο του Χρίστου Θεοδώρου με την αγαπημένη του Βικτωρία Ταγκούλη δίπλα να τραγουδάει acapela.

Eκτός από σπίτια, ο φακός των Mstories τρύπωσε και στην καρδιά της μουσικής δημιουργίας. Στο στούντιό τους στην Κυψέλη συναντήσαμε τους Matisse και στο Μεταξουργείο τον Θανάση Βασι-λόπουλο και το κλαρίνο του. Σε στούντιο και μάλιστα εν ώρα ερμηνείας βρήκαμε και την Ilia Darlin με τον Tareq και τη Marina Satti, λίγες ημέρες πριν από το Do It Yourself Festival.

Οι Βrothers in Plugs -περυσινοί νικητές του διαγωνισμού του Jumping Fish- ευχήθη-καν μπροστά στην κάμερα «καλή επιτυχία» στα φετινά γκρουπ και η Μαριέττα Φαφούτη παρουσίασε το ολοκαίνουργιο “Homemade Joy” στη σκηνή του Σταυρού του Νότου στον ίδιο χώρο όπου η Mαρίζα Ρίζου διασκεύασε την «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα»

40 21agiannopoulos@metropolisnews.gr

Ξυπνάς το πρωί, πας να ετοιμα-στείς για τη δουλειά, βάζεις το αλε-ξίσφαιρο και αμέσως ζεσταίνεσαι. Επειδή η κατάσταση ως γνωστόν δεν αντέχεται, η ελβετική εται-ρεία Empa κυκλοφορεί το πρώτο κλιματιζόμενο γιλέκο ώστε να το φοράς με άνεση και τους μήνες του καλοκαιριού. Στο εσωτερικό του υπάρ-χει μία ημιπορώδης θήκη γεμάτη νερό το οποίο εξατμίζεται σταδιακά χαρίζοντας τρεις με τέσσερις ώρες δροσιάς. Την κατάσταση βελτιώνουν ακόμα περισσότερο δύο μικροί ανεμιστήρες που κυκλοφορούν το δροσερό αέρα σε όλο σου το σώμα μέχρι να εξαντλη-θούν οι μπαταρίες. Σύμφωνα μάλιστα με την επιχείρηση που τα κατασκευάζει, δοκι-μάστηκαν από την Αστυνομία της Ζυρίχης -στις ξακουστές καυτές ερήμους της Ελβετί-ας- λαμβάνοντας καλές κριτικές.

www.empa.ch

Λατρεύεις το κάμπινγκ αλλά δεν αντέχεις με τίποτα τα sleeping bag. Οταν κοιμάσαι μέσα τους, μία νιώθεις πως ζεσταίνεσαι και μία πως κρυώνεις. Ξαπλώνεις, κοιτάς τη σκηνή και αναπολείς το όμορφό σου κρεβάτι με τα σκεπά-σματα που καλύπτουν μόνο όποια σημεία του σώματός σου εσύ θες. Οχι πια! Το Zippered Vents της εταιρείας Hammacher Schlemmer ενσωματώνει τέσσερα φερμουάρ που ανοίγουν κατά το δοκούν ώστε να βγάζεις απέξω ότι δεν θες να καλύπτεται. Το ένα πόδι, το μισό χέρι και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σου. Η άνε-ση βέβαια πληρώνεται, οπότε ετοιμάσου να βάλεις το χέρι στην τσέπη και να δώσεις 95 ευρώ για να το αποκτήσεις.

www.hammacher.com

Η συνέχεια ενός από τα πιο δημοφιλή fighting παιχνίδια, το Tekken Tag Tournament 2, πρόκειται να κυκλοφορήσει στα καταστήματα στις 14 Σεπτεμβρίου για το PlayStation 3 και το Xbox 360. Οπως έκανε γνωστό η Namco Bandai, θα έχει από τα μεγαλύτερα ρόστερ χαρακτήρων συγκρι-τικά με τους υπόλοιπους τίτλους του είδους περιλαμβάνοντας περισσότε-ρους από 50 μαχητές. Ανάμεσά τους θα βρίσκονται οι Michelle, Ancient Ogre, Angel και Kunimitsu, βίντεο με τους οποίους δόθηκε πριν από λίγες μέρες στη δημοσιότητα με τα γραφικά να εντυπωσιάζουν. Επιπλέον, έχει αυξηθεί το πλήθος των στολών των μαχητών, καθώς και οι επιθέ-σεις οι οποίες βασίζονται στα αντικείμενα που κρατάνε.

www.namcobandaigames.comΥπάρχουν αυτοί οι οποίοι παίζουν κιθάρα,

αυτοί που προσπαθούν να μάθουν και πλέον αυτοί που συνδυάζουν και τις δύο περιπτώσεις. Με την Air Guitar, η οποία ενώνει τη μουσική με τα φωτόσπαθα, έχεις τη δυνατότητα να πα-ρεμβάλλεις τα δάχτυλά σου ανάμεσα στις ακτί-νες του λέιζερ που προβάλλει και να εξασκεί-σαι ελεύθερα. Αν όμως αυτό δεν σου αρκεί, τότε μπορείς να ακολουθήσεις τις νότες ενός από τα δέκα τραγούδια που έχει ηχογρα-φημένα και ανάμεσά τους βρίσκονται τα

Are You Gonna Be My Girl (Jet), Walk This Way (Aerosmith), Smoke on the

Water (Deep Purple), και Let It Be (The Beatles). Συνοδεύεται από ένα

μικρό ηχείο για να σε ακούν οι φί-λοι σου αλλά και ένα ακουστικό

όταν δεν θες να τους ταλαιπω-ρείς και κοστίζει 16 ευρώ.

www.thinkgeek.com

ΞσξΕδρκφτχομμββ

λέον νσεις. σική πα-κτί-κεί-κεί,

ενός γρα-ι τα

Walk the Be

έναφί-

τικό πω-

Λατρεύεις την ταινία ‘‘Minority Report’’ και θα έδινες τα πάντα για να χειρίζεσαι τον υπολογιστή σου όπως ο Τομ Κρουζ; Αν και κυκλοφορούν αρκετές συσκευές που κάνουν αυτή τη δουλειά, το Leap ανατρέπει τα δεδομένα προσφέροντας μοναδική ακρίβεια και ανταπόκριση σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Πρόκειται για μία συσκευή σε μέγεθος τράπουλας που συνδέεται μέσω usb με τον υπολογιστή σου και αναγνωρίζει τις κινήσεις που κάνεις με 200 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από τους αντι-πάλους της. Το βίντεο επίδειξης των κατασκευαστών είναι πραγματικά εντυπωσιακό και αξίζει να το δεις μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του, ενώ ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η τιμή του στα 55 ευρώ. Θα χρειαστεί να περιμένεις πάντως μέχρι το Δεκέμβριο για να το πάρεις στα χέρια σου, αφού ακόμα βρίσκεται σε φάση παραγωγής.

www.leapmotion.com

Οι κληρωτίδες, οι αυτόματες μηχανές που εμφανί-ζονται τέσσερις φορές την εβδομάδα, στην εκπομπή των κληρώσεων του ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟΤΟ, που μεταδίδονται απευθείας από τον ΑΝΤ1, είναι οι αναμφισβήτητες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες, αλλά και οι μόνες που μεσολαβούν ανάμεσα στον παίκτη και την τύχη. Είναι εν τέλει αυτές και μόνο που κα-θορίζουν αν θα δοθούν τα εκατομμύρια ή θα γίνει τζακ-ποτ και να χρήματα θα προστεθούν ως κέρδη στην επόμενη κλήρωση.

Από τις 21 Απριλίου, οι ...πρωταγωνίστριες άλλαξαν. Έγιναν πιο όμορφες, πιο γρήγορες, πε-ρισσότερο φωτεινές και ακόμη πιο ηλεκτρονικές. Με δυο λόγια εκσυγχρονίστηκαν, γατί κατά τα άλλα παραμένουν ...κλασικές και αδιαμφισβήτητες στη δουλειά του.

Οι προηγούμενες «συνταξιοδοτήθηκαν» μετά από μακρά και «ευδόκιμη» υπηρεσία: 22 χρόνια για τις κληρωτίδες του ΛΟΤΤΟ (από τις 5/12/1990), 20 χρόνια για τις αντίστοιχες του ΠΡΟΤΟ (από τις 10/6/1992) και 15 για εκείνες του ΤΖΟΚΕΡ (από 16/11/1997).

Πέρα από την εμφάνιση, οι νέες κληρωτίδες ου-σιαστικά αντικατοπτρίζουν τη διαφορά τεχνολογίας που έχει επέλθει μεταξύ των διαφορετικών εποχών κατασκευής τους και συγκεκριμένα διαθέτουν:

εμφάνισή τους

-κτημα: διεκπεραιώνουν, όπως πάντα, με ασφάλεια τις κληρώσεις, ενώ προσφέρουν περισσότερο χρόνο στους φιλοξενούμενους του Χρήστου Φερεντίνου, όλους αυτούς που έχουν καταστήσει την εκπομπή των κληρώσεων ως ένα show της ελληνικής τηλεό-ρασης με εξαιρετικά υψηλή τηλεθέαση.

-ριο της εταιρείας, στη λεωφόρο Κηφισού 62 - και οι νέες κληρωτίδες βρίσκονται πάντα ανά δυο για κάθε παιχνίδι, κι αυτό, ώστε, να διασφαλίζεται απολύ-τως η ακώλυτη κλήρωση των αριθμοπαιχνιδιών της

-κή, αλλά και κάθε άλλης κλήρωσης (όπως σημεία ΠΡΟΠΟ) όταν παρίσταται ανάγκη.

Και προς άρση κάθε αμφιβολίας πως τα παιχνί-δια ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ και ΠΡΟΤΟ είναι παιχνίδια της τύχης, σημειώνουμε ότι στην πρώτη κλήρωση που έγινε με τη νέα κληρωτίδα στο ΤΖΟΚΕΡ (Κυ-ριακή 22/4/2012) Τζόκερ βγήκε το 2, ο ίδιος που είχε βγει και κατά την πρώτη κλήρωση της παλιάς «συνταξιοδοτημένης» πλέον κληρωτίδας την πρώτη ημέρα που χρησιμοποιήθηκε (16/11/1997).

Θυμάστε εκείνο το παλιό λαϊκό άσμα που έλεγε: «Ολα πάνε καλά, όλα πάνε καλά αφού έχω κοντά μου εσένα!»; Ε, μέσα στη γενικότερη θολούρα της επο-χής, όλοι εμείς οι Γαύροι με αποκού-μπι και γιατρικό το σύλλογό μας δεν έχουμε σταματήσει να σιγοψιθυρίζου-με τους παραπάνω στίχους.

Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν ύστερα από μια πλήρως επιτυ-χημένη χρονιά στο ποδοσφαιρικό τμήμα, που όσο να είναι μας έχει κα-κομάθει στους τίτλους, ήρθε το παρα-μελημένο μπασκετικό αδερφάκι του να μας βάλει τα γυαλιά και να μας βγάλει στους δρόμους έπειτα από 15 ολόκληρα χρόνια; Απέναντι σε όλες τις προβλέψεις και χτυπώντας τη λο-γική κατάμουτρα, η ομάδα εκείνη που στις αρχές της σεζόν δεν έπειθε ούτε τον πλέον αισιόδοξο οπαδό της (άσχετα που μετά τις επιτυχίες πολλοί που γεννήθηκαν μετά τον Ιησού δή-λωναν ότι πίστευαν σε αυτήν), πέτα-ξε έξω την Μπαρτσελόνα και μερικές ώρες μετά φρόντισε να στείλει στο ψυ-χιατρείο τους υπερόπτες Ρώσους της ΤΣΣΚΑ. Ολοκλήρωσε έτσι ένα από τα μεγαλύτερα μπασκετικά θαύματα στην ιστορία του αθλήματος.

Και ενώ η ομάδα δεν πρόλαβε καλά καλά να πάει να γιορτάσει το έπος της Πόλης πίνοντας το ουϊσκάκι της στον Βέρτη, μπήκε φουριόζα και αεράτη στους τελικούς του πρωταθλήματος, απόλυτα συγκεντρωμένη και αφοσιω-μένη στο στόχο, λες και κουβαλούσε στις πλάτες της εμπειρίες χρόνων. Φυ-σικό επακόλουθο από την οργασμική συνύπαρξη του αστείρευτου ταλέντου και της αχαλίνωτης ενέργειας, η κατά-κτηση μιας κούπας που τόσο πολύ μας είχε λείψει (και σε ορισμένες περιπτώ-σεις μας είχε στερηθεί ετσιθελικά).

Η αντίδραση των απέναντι, ανα-μενόμενη. «Ελα μωρέ, στα 15 χρόνια σάς χαρίζουμε και ένα πρωτάθλημα». Στις μεταξύ τους συζητήσεις, βέβαια, ακόμη και οι ίδιοι καταλαβαίνουν πως οι όροι του παιχνιδιού -αν και προς το παρόν δεν έχουν αντιστραφεί πλή-ρως- έχουν αλλάξει. Από τα γερασμέ-να χέρια των Διαμαντίδη, Μπατίστ και σία, έπεσε η σκυτάλη που εσωκλείει το μυστικό της επιτυχίας. Οι νεανίες από τον Πειραιά φρόντισαν να τη ση-κώσουν από το πάτωμα και η παρά-κληση πλέον είναι μία: Πηγαίνετέ την όσο πιο μακριά μπορείτε!

Μέσα σε καπνούς και με όλα τα φλας στραμμένα πάνω του, ο Usain Bolt παρουσιάζει την εμφάνιση της χώρας του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ, ο οποίος συχνά

συμπεριφέρεται και αντιμετωπίζεται ως ροκ σταρ, παραμένει το ακλόνητο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στα 100, τα 200 και τα 4x100 μέτρα.

Ο Ερνέστο Βαλ-βέρδε με ιδιαίτερη περηφάνια δείχνει στον πρόεδρο του Ολυμπιακού τη φωτογραφία όπου απεικονίζεται ο -βαμμένος κόκκι-νος- συντάκτης μας Ρωμαίος Γκίγκλης να ξεπροβοδίζει το πούλμαν της ομάδας πριν από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό!

Πόσο μπορεί να σε στενοχωρήσει η απώλεια ενός πρωταθλήματος από την αγαπημένη σου ομά-δα; Οταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ, η απάντηση κυμαίνεται μεταξύ ελάχιστα έως καθόλου. Αυτή η ομάδα που τα τελευταία 16 χρόνια έχει κατακτήσει 6 ευρωπαϊκά, 1 διηπειρωτι-κό, 13 πρωταθλήματα στην Ελλάδα και 8 κύπελλα δεν γίνεται να σε απογοητεύσει. Δεν μπορείς να έχεις κανένα παράπονο απέναντί της, καθώς γνωρίζεις ότι πρόκειται για τη σπουδαιότερη ομάδα που έχει αναδείξει μέχρι στιγμής ο ελληνικός αθλητισμός. Και αν τελικά ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς τα βρει με τη διοίκηση του συλλόγου και μείνει στο «τιμόνι» του με το μπάτζετ που ζητά, τότε είναι βέβαιο πως από του χρόνου θα βρισκόμαστε ξανά εκεί που ανήκουμε, στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Στην Αμερική το λένε “upside”, εδώ θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «προοπτι-κές». Και άμα το έχεις, σώθηκες! Είσαι ας πούμε 20 χρονών μπασκετμπολίστας, πο-δοσφαιριστής, βολεϊμπολίστας και λένε για σένα ότι διαθέτεις “great upside”; Μόλις εκτοξεύθηκαν οι πιθανότητές σου για ένα παχυλό συμβόλαιο. Ανευ “upside” από την άλλη, ψάξε καλύτερα πού θα απασχοληθείς εκτός αθλητισμού. Σεκιουριτάς, φουσκω-τός, αχθοφόρος και πάει λέγοντας.

Το “upside”, βέβαια, ή μάλλον οι περί του “upside” εκτιμήσεις είναι και λίγο ρώσι-κη ρουλέτα. Δηλαδή; Δηλαδή ορίστε δύο χα-ρακτηριστικά παραδείγματα. Πριν από κάτι χρόνια, ο Γεωργιανός μπασκετμπολίστας Νικολόζ Τσκιτισβίλι έγινε μήλον της έριδος στο ΝΒΑ. Κόσμος και κοσμάκης σφαζόταν στα πόδια του πανύψηλου φόργουορντ, που θα γινόταν ο νέος Ντιρκ Νοβίτσκι. Τέτοιο “upside” δεν είχαν ξαναδεί στις ΗΠΑ. Τον έκαναν λοιπόν ντραφτ οι Denver Nuggets το 2002. Στο νούμερο 5 παρακαλώ, πιστεύ-οντας ότι έπιασαν την καλή. Αποτέλεσμα; Μερικούς μήνες μετά γέλαγαν όλοι, τόσο με τον παίκτη όσο και με την ομάδα. Ο Τσκιτι-σβίλι μέτρησε ολίγα έτη πάγκο και κατέληξε γυρολόγος στις ευρωπαϊκές λίγκες.

Πάμε τώρα στο δεύτερο παράδειγμα. Στον Κώστα Παπανικολάου, που τον πλή-ρωσε χρυσό ως μεταγραφή από τον Αρη ο Ολυμπιακός, αλλά θα τα πάρει πίσω πολ-λαπλάσια τα λεφτά. Εδώ το “upside” του παίκτη αποδείχθηκε λίρα εκατό και ο σύλ-λογος απογειώθηκε μαζί του. Δούλεψε, βέ-βαια, σαν σκυλί ο πιτσιρίκος, άκουσε τις συμβουλές του Ιβκοβιτς, βελτίωσε το σημα-ντικότερο αδύνατο σημείο του (βλέπε σουτ) και ήδη γράφει ιστορία. Αμφιβάλλει κανείς ότι το ελληνικό μπάσκετ απέκτησε τον επό-μενο σούπερ σταρ του;

ΥΓ: Η εναλλακτική λύση; Θα μπορούσε να αράξει ο Παπανικολάου και να γίνει νέος Βασίλης Λυπηρίδης...

Αν και χωρίς τον Νταβίντι Βίγια, οι Ισπανοί θε-ωρούνται φαβορί. Καλώς ή κακώς. Χωρίς να μπλέξω το ζήτημα του κορεσμού ή της κούρασης, η Ισπανία λόγω ακριβώς αυτής της απουσίας θα αντιμετωπίσει και αγωνιστικό πρόβλημα. Χωρίς τον Βίγια οι οριακές νίκες που της χάρισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο ίσως γίνουν οριακές ισο-παλίες που θα της στερήσουν το Ευρωπαϊκό. Ο Τόρες είναι αστείο και μόνο να συζητάμε ότι θα γεμίσει τα παπούτσια του, ενώ ο Γιορέντε, με τα ’80s μαλλιά του, όσο εντυπωσιακός και αν είναι, μοιάζει να παίζει ένα άλλο ποδόσφαιρο. Δεύτερο φαβορί είναι η Γερμανία, με τα πιτσιρίκια του Λεβ που μεγάλωσαν, αλλά και τα καινούργια πιτσιρί-κια που αλώνιζαν φέτος στην Μπουντεσλίγκα. Η σπιρτάδα τους, ωστόσο, τουλάχιστον στα φιλικά, μοιάζει να έχει πάει περίπατο και φοβάμαι ότι η ελκυστική ομάδα του ’10 θα εμφανιστεί περισ-σότερο ορθολογική, κάτι που θα της αφαιρέσει το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της: την άγνοια κιν-δύνου. Ως τρίτο φαβορί εμφανίζονται οι Ολλαν-δοί, οι οποίοι κατά παράδοση έχουν αρχίσει τους τσακωμούς, με τον Χούντελαρ να μην μπορεί να χωνέψει ότι ο προπονητής του θεωρεί τον Φαν Πέρσι καλύτερο από τον ίδιο. Αν συνυπολογί-

σουμε τη γονιδιακή τους έφεση στην αποτυχία, πρέπει να τους κλείσουμε από τώρα μια θέση σε ένα χαμένο ημιτελικό.

Τέταρτο φαβορί δεν υπάρχει. Οι Γάλλοι, λένε κάποιοι, αλλά μετά τη φαρσοκωμωδία του Μου-ντιάλ δυσκολευόμαστε να τους εμπιστευτούμε, ενώ οι Αγγλοι θα πρέπει πρώτα να επιβιώσουν στον όμιλο χωρίς τον Γουέιν Ρούνεϊ και μετά τα λέμε. Η απουσία των Λάμπαρντ και Μπάρι, πά-ντως, μπορεί να τους κάνει καλό και ας πέσει φω-τιά να με κάψει. Η Ιταλία μοιάζει ξεθωριασμένη, ικανή περισσότερο για το χειρότερο παρά για το καλύτερο, ενώ η Πορτογαλία, ως συνήθως άτυ-χη και αστεία, θα είναι νομίζω αυτό: άτυχη και αστεία. Για τους διοργανωτές δεν περιμένουμε τί-ποτα περισσότερο από κάποια ίσως ηρωική πρό-κριση, αλλά τίποτα παραπάνω και έτσι μας έμει-ναν οι ομάδες από το δεύτερο ράφι, οι πιθανές «Ελλάδες του 2004», ανάμεσα στις οποίες και η ίδια η Ελλάδα. Αλλά την πιθανή πρόοδο κάποιας εξ αυτών δεν έχει νόημα να τη μαντέψουμε, μόνο να την ελπίσουμε, αφού ποτέ δεν υπήρξε ομορ-φότερη ποδοσφαιρική ιστορία από αυτήν που ήταν αδύνατο να προβλέψεις.

Ισπανία, Γερμανία και Ολλανδία θεωρούνται κατά σειρά τα τρία μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης που αρχίζει σήμερα στην Πολωνία.

Τα γεγονότα επιταχύνουν, Κριέ, και εσύ είναι ώρα τώρα να δείξεις πόσο καλός είσαι στο συρτάκι. Οσο πιο πολύ αντέξεις μέσα στο χορό, τόσες απο-λαβές θα έχεις από αυτόν, πόσο μάλλον αν τον τελειώσεις. Αν σε πετάξει έξω, μπες γρήγορα και συνέχισε. Θυμήσου όμως ότι σε αυτές τις περιπτώ-σεις μετράει και το να μη χορεύεις σαν το αρκούδι.

Τα οικονομικά σου φαίνονται να παίρνουν μια μικρή πάνω βόλτα, Ταύρε, εσύ όμως πού να το πάρεις χαμπάρι με τόσες τεκίλες που θα κατανα-λώσεις μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Κάνε μια μικρή προσπάθεια και βγες από τα σύνορα του Γκαζιού, υπάρχει και άλλος κόσμος εκεί έξω.

Η κοινωνικότητά σου αυτή την εβδομάδα, Δί-δυμε, θα είναι σαν το μέγα ποταμό Τσελτ στις φου-σκωμάρες του. Θα γνωρίζεις κόσμο με το κιλό, σε βαθμό που να χάνεις την μπάλα και χωρίς επιλο-γή να το αποφύγεις. Καλύτερα να μείνεις και να το απολαύσεις. Πλατσούρισε τα πόδια σου στα νερά του Τσελτ, Δίδυμε.

Βλέπεις τη λίγη ένταση στη δουλειά σου να γίνεται πολλή ένταση, Καρκίνε. Αλλά να ξέρεις, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το αποτέλεσμα μι-κρών πραγμάτων που συσσωρεύονταν καιρό και τώρα απλά εκδηλώνονται. Αν δεν θέλεις να το λύ-σεις πάλι πνίγοντάς το στα γλυκά, καλό θα ήταν να το θεωρήσεις προτεραιότητα.

Η εβδομάδα ενδείκνυται για νέα πράγματα, Λέοντα. Παράτα το συνοικιακό μπαράκι, σταμά-τα να κάθεσαι στο ίδιο παγκάκι, σταμάτα να βλέ-πεις το ίδιο βιντεάκι. Η ανανέωση βρίσκεται ante portas, σαν το στρατό του μπαμπά Lanister για να σε σώσει τελευταία στιγμή. Μόνο μην τον περάσεις για οχτρό και τα σκατώσεις.

Είσαι διάφανος, Παρθένε, ό,τι και να κά-νεις είναι τόσο πασιφανές όσο ένα μωρό όταν έχει κάνει κακά του. Το θέμα δεν είναι αν θα καταλάβει κάποιος τις πράξεις σου, άλλα πότε θα τις καταλάβει. Για αυτό το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι όσο πιο ευθύς γίνεται, να αφήσεις τα σατανικά σχέδια για άλλη φορά και να φοράς αντηλιακό.

Θέλει τρόπο αυτή την εβδομάδα, Ζυγέ, ό,τι και να κάνεις. Τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου

άσπρα-μαύρα και οι γκρίζες γραμμές είναι εκεί που η διαπραγμάτευση και η διπλωματία μπο-ρούν να κάνουν μεγάλη διαφορά. Ακόνισε όλα τα όπλα σου, επιχειρήματα, κλάματα, αποπλανή-σεις, απειλές, κρεβατομουρμούρα και μπες στο παιχνίδι με φόρα.

Και εσύ, Σκορπιέ, θα είσαι όλο λόγια αυτή την εβδομάδα, αλλά όχι διπλωματική φάση κι έτσι, πιο πολύ για να συνεννοηθείς τα ασυνεννό-ητα. Θα πιάσεις κουβέντα με όλο τον κόσμο και άκρη δεν θα βγάζεις. Για αυτό προτίμησε να μη βιαστείς και πολύ να προβείς σε πράξεις, γιατί δεν θα είναι ποτέ σίγουρο τελικά αν θα φας παϊδάκια ή παιδάκια.

Αν θέλεις τη γνώμη μου, Τοξότη, αυτός είναι ένας κάονας πολύ σκληρός για να πεθάνει. Πάρε το απόφαση και θυμήσου ότι πρέπει να διαλέγεις τις μάχες σου, ειδικά ενάντια σε αιμοσταγείς κάο-νες. Καλύτερα στάσου λίγο πιο μακριά, απόλαυσε την αναμπουμπούλα και περίμενε να καθίσει η σκόνη για να δράσεις.

Είναι μια από αυτές τις εβδομάδες, Αιγόκερε, που πρέπει και εσύ με τη σειρά σου να στήσεις αφτί, να ακούσεις τα θέματα των άλλων και πολλές φορές να πάρεις ενεργό ρόλο στη λύση τους. Συμ-βαίνει σπάνια και το δέχεσαι ακόμα πιο σπάνια, το ξέρω, αλλά όταν συμβεί απλά δεν γίνεται να το αποφύγεις. Για αυτό κάτσε και απόλαυσέ το.

Κόψε τα ισοτονικά ποτά, Υδροχόε, και δεν αστειεύομαι καθόλου. Διότι είναι ήδη ικανά να κάνουν την καρδιά σου να σκάσει, ειδικά τώρα που σου έρχεται έξτρα άγχος και έξτρα ενέργεια, είναι όλο και πιο πιθανό να κάνεις εντυπωσιακό-τερο μπουμ και από νερόμπομπα που έχει κάτσει εννέα ώρες σε φούρνο μικροκυμάτων.

Θα σου το πω, Ιχθύ, και εσένα τελευταία φορά, γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Αν κά-θεσαι όλη μέρα σε ένα παγκάκι στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, μην περιμένεις να έρθει ο έρωτας έτσι, να σου φέρει λουλούδια και γλυκά και εσύ να τα δεχτείς γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν είναι κα-νένας τρελός. Αν τώρα κάθεσαι σε παγκάκι στην Αρεοπαγίτου, το πράγμα αλλάζει.

WWW.METROPOLISPRESS.GR 8 IOYNIOY 2012

45

Τη νέα της ενέργεια με όνομα €UROΓΚΟΛ εγκαινίασε η Media Markt προσκαλώντας όλους να απολαύσουν τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή της Ευρώπης εντελώς... τζάμπα. Συγκε-κριμένα, εάν επισκεφθείς μέχρι αύριο, 9 Ιουνίου, τα καταστήματα της αλυσίδας και αγοράσεις οποιαδήποτε τηλεόραση, έχεις τη μοναδική ευκαιρία να πάρεις όλα τα χρήματά σου πίσω αμέσως, σουτάροντας στην ειδική κατασκευή που έχει στηθεί για τους σκοπούς της συγκεκριμένης ενέργειας. Σε περίπτωση που βάλεις γκολ, σου επιστρέφεται επιτόπου η συνολική αξία της τηλεόρασης σε μετρητά. Και τα δέκα καταστήματα της Media Markt σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λάρισα έχουν ήδη διαμορφώσει ατμόσφαιρα ποδοσφαιρική, εορταστική, χαρούμενη και σε περιμένουν!

Την αναγκαιότητα προστασίας του περιβάλλοντος μας θυμίζουν ξανά ο ΟΤΕ και η Cosmote μέσω της διαδραστικής καμπάνιας «green green... το περιβάλλον σε καλεί». Εξηγούν έτσι πως με απλούς τρόπους μπορείς να ακολουθήσεις έναν φιλικό τρόπο ζωής προς το περιβάλλον. Παράλληλα, εργαζόμενοι και κοινό στα 54 πολιτιστικά κέντρα του ΟΤΕ σε όλη την Ελλάδα διοργανώνουν, με ευκαιρία την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, μια σειρά δράσεων, όπως καθαρισμούς ακτών, λιμνών, δασών κά. Η Cosmote από την πλευρά της καλεί το κοινό να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «Ελα στην Ανακύκλωση», το οποίο από την έναρξή του μέχρι σήμερα είχε ως αποτέλεσμα να συλλεχθούν περισσότερο από 46 τόνοι κινητών τηλεφώνων και αξεσουάρ, 230 τόνοι μπαταριών και πάνω από 7.400 τεμάχια μελανοδοχείων.

Τα δέκα της χρόνια γιορτάζει η Q καλώντας στην τηλεοπτική της σκηνή μια guest star με τίτλο ευγενείας, τη Δούκισσα Νομικού! Η γνωστή καλλονή εμφανίζεται ως βασίλισσα της samba να ετοιμάζει για τα δέκα χρόνια οι-κονομίας ένα τρελό latin party από το οποίο λείπουν μόνο... οι μαράκες. Σε μια εποχή όπου ο περιορισμός των δαπανών αποκτά πια πρωταγωνιστικό ρόλο, η Q συνεχίζει να προσφέρει ανταγωνιστικά πακέτα επικοινωνί-ας που ξεκινούν από μόνο ένα ευρώ τονίζο-ντας τη φράση: «Μην την ψάχνεις αλλού... Η οικονομία είναι Q!» Για να δεις το νέο σποτ αρκεί μια επίσκεψη στο κανάλι της εταιρείας στη διεύθυνση www.youtube.com/QbyWind.

Το γράψιμο αυτής της σελίδας εγκαίρως, εξαιτίας του «Πρωινού ΑΝΤ1». Για την ακρίβεια, εξαιτί-ας του Ηλία Κασιδιάρη, της Λιάνας Κανέλλη, της Ρένας Δούρου και των υπόλοιπων καλεσμένων του Γιώργου Παπαδάκη. Να σας πω τις λεπτομέρειες της εκπομπής δεν έχει κανένα νόημα πια, αλλά, όταν βλέπεις τέτοιες σκηνές ζωντανά, είναι σοκαριστικό. Σταμάτησα να γράφω και άρχισα να παίρνω στο τηλέφωνο γνωστούς και φίλους για να δουν το στιγμιότυπο. Οπως περίπου κάνουμε όταν τσακώνονται δύο γείτονες για τη θέση του πάρκινγκ και βγαίνουμε στο μπαλκόνι μαζί με την κυρία του απέναντι διαμερίσματος. Τα πράγματα είναι όμως πιο σοβαρά από ό,τι τότε. Η βία είναι επικίνδυνη είτε βιώνεται on air, είτε σε κάποιο στενό των Πατησίων. Η βία είναι επικίνδυνη και πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε από ποιους έχει φτάσει να θεωρείται δικαιολογημένη. Γιατί, εκτός από φωνές λογικής και ψυχραιμίας, το διαδίκτυο γέμισε αμέσως από μηνύματα συμπαράστασης στον Ηλία Κασιδιάρη. Τις περισσότερες φορές συγκαλυμμένης. Οπως έγραψε και μια φίλη στο Facebook: «Δεν υποστηρίζω τη Χρυσή Αυγή, αλλά όταν έχεις απέναντί σου τέτοια μοσχάρα, πώς να κρατηθείς και να μην τη χτυπήσεις». Εκεί ακριβώς αρχίζουν τα πράγματα να ξεφεύγουν...

Την αγαπημένη μου τεχνολογική είδηση. Προειδοποίηση για κατάρρευση της βιό-σφαιρας σε μερικές γενιές έγραφε αυτή τη φορά και, όπως φαντάζεστε, δεν μπορού-σα να το αγνοήσω. Η κλιματική αλλαγή, έλεγε η είδηση, ο υπερπληθυσμός και ο κατακερματισμός των οικοσυστημάτων μάς έχουν φέρει στο όριο μιας μη αναστρέψι-μης κατάρρευσης σε πλανητική κλίμακα, με δυνητικά ολέθριες επιπτώσεις για τον άνθρωπο. Συγκρίνοντας τη σημερινή πραγματικότητα με παλαιότερα συμβάντα απότομων μεταβολών σε παγκόσμιο επί-πεδο, η διατομεακή μελέτη υπολογίζει ότι, από τη στιγμή που θα υποστεί αλλοιώσεις το 50-90% των οικοσυστημάτων μικρής κλίμακας, ολόκληρο το βιοτικό πλέγμα περνά σε μια νέα κατάσταση. Εντάξει, στην αρχή είχε λίγο πλάκα. Αλλά εκεί κάπου στη διατομεακή μελέτη εγκατέλειψα. Ηταν μακριά και ο Μπαμπινιώτης!

Την είσοδό μου στην «Τεχνόπολις» πριν αρχίσει η συναυλία του Λάκη Παπα-δόπουλου την περασμένη Τρίτη. Στις 9:30 έλεγε το πρόγραμμα, δέκα λεπτά νωρίτερα ήμουν εγώ εκεί. Οπως κάνω συνήθως. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά εξαιτί-ας του άπειρου κόσμου που ήταν απέξω και προσπαθούσε να μπει, να βγάλει εισιτήριο ή να πάρει προσκλήσεις. Την επομένη είπαν ότι 8.000 ήταν εκεί, αλλά δεν τους μέτρησα κιόλας. Πάντως, αν και φρόντισα να είμαι νωρίτερα, στάθη-κα τόσο μακριά από τη σκηνή που δεν έβλεπα καν ότι υπήρχε videowall στο βάθος της. Για την ακρίβεια, δεν έβλεπα τίποτα, εκτός από τα φώτα και κάποια κεφάλια όταν σηκωνόμουν στις μύτες. Ακουγα όμως τέλεια. Ολους τους φίλους του Λάκη και όλο τον κόσμο που τρα-γουδούσε ενθουσιασμένος.