A casa azul

A casa azul

“O Portugués blasfema. Dálle, ademais, unha losqueada a Rosa. Despois ela cai no chao e bárrreselle o senso por segunda vez. O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos. Pasa un pouco tempo e ela esperta. –Teño que ir, Portugués? –É o costume.”

Aarón García

E Rosa foise por un camiño

ancho e liso. Foise polo

acostumado camiño da Casa Azul

Abel Troáns

Antía Carou

Despois ela cae no chao e várreselle o senso por segunda vez.

Carlos Castaño

“ Portugués, se nós desfixerámo-lo costume, se o romperamos, si contruiramos un costume novo?-Ti toleas. Imposibel. As mulleres, ao empreñaren por primeira vez, teñen que ir á Casa Azul”.

Eduardo Carou

Esther González

Florencia García

E escoita isto: non vou á Casa Azul. Eu ríome do costume.

Lara Oliveira

’O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos. Pasa un tempo e ela esperta.-Teño que ir Portugués?-É o costume’

Carla Lorenzo

• –Bueno, pois logo vou á casa Azul. Adeus…

Iago F. Prol

Bueno, pois logo vou á Casa Azul. Adeus…

Lara Alcalde

“O Portugués blasfema. Dálle , ademais, unha losqueada á Rosa. Despois ela cai no chao e

várreselle o senso por segunda vez. O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos.(...) – Teño que ir

Portugués? – É o costume.(...)- E Rosa foise por un camiño ancho e lisiño. Foise polo acostumado

camiño da Casa Azul”

Laura Mirón

“Non tedes vergonza. Non sodes homes. E escoita isto: non vou á Casa Azul. Eu ríome

do costume.”

Marcos Iglesias

Portugués, e se nós

desfixerámo-lo costume,

se o rompéramos,

se construiramos un costume

novo?

Miguel Cortés

“Rosa agacha a cabeza, morde o groso labre de abaixo. Chora.” (Páxina 84)

Nestor Rodríguez

Noelia Martínez

“E nós calamos. As mulleres a calar”

Sergio Otero

E Rosa foise por un camiño ancho e lisiño. Foise polo acostumado camiño da Casa Azul.

Aldara Tubío

“ -Portugués, e se nós desfixerámo-lo costume, se o romperamos,se construiramos un costume novo?

-Ti toleas. Imposíbel. As mulleres, ao empreñares por primeira vez, teñen que ir á Casa Azul.”

María Domínguez

Marta Figueira

Oscar Iglesias

"... Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con sustancias, traballades un día por somana, mallades

en nosoutras cando vos peta... E nos calamos. As mulleres a calar. E de cada vez que empreñamos,

veña, á Casa Azul, espelirse..."

"- Estas en estado non é?Rosa treme. Rosa cai coma un arboriño. E il di:- Non faga-las comedias. Cómpre que vaias á Casa Azul..."

Sara Figueira

• Porque ti es de eiquí. Ouvíches? E eiquí van as mulleres a casa azul en canto preñan. Está? É o costume

“Sodes unha presa de cagados… Non hai homes no bairro. Sodes mariolas. Estades todo o día deitados, mentres as vosas mulleres desfán os riles apañando nas colillas, Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con sustancia, cando vos peta… E nós calamos. As mulleres a calar.”

Andrea Iglesias

Angela Garrido