Poezi nga Kozeta Zavalani

Porta e shpirtit Kozeta Zavalani

Porta e shpirtit

–poezi-Soul Gate

–poetry-

La porta dell’anima

-poesia-

Πύλη της ψυχής

- ποίηση-

Poarta sufletului

-poezie-

Порта на душа

- поезија-

Ruh Kapısı

– şiir-

1

Poezi, poetry, poezia, ποίηση, poezie, поезија, şiir

Redaktore e përkthyese:

Editor and translater:

Niculina Oprea

Falenderoj për përkthimin:

I would like to thank for the translation:

Raimonda MoisiuMendi Zavalani

Jozefina TraboiniRenalda Qirjo

Klarita SelmaniEmma Osmani

Kopertina: Mikel ZavalaniCopyright: c Kozeta Zavalani, 2012.

Shtëpia Botuese “Vllamasi”Tiranë, 2012

2


Një shpalosje vlere e kreaturës së Kozeta Zavalanit nëpërmjet këndvështrimit poetik, publicistik, artistik, qytetar dhe përfaqësues.Në optikën e mendimit kritik Nga Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S

Çuditësi pikëçuditjesh, përkim ditëlindjesh: 8 Marsi dhe Kozeta Zavalani .... Pikëçuditja vetë befasohet: “Të jetë përkim rastësor?”“Shtegtare” Ngjashmëri ecejake dallëndysheje... Klimim mistik a mitik?!Vajza korçare në podium “Një ndër gratë e vitit 2007” (Woman of the World – 2007) "Connect Us Communications Canada"Ngelësi në mendje inteligjenteTitullim “Ambasadore për Paqen ” Një titullim i gjetur.Vajzë hirërore, Grua potente dhe e spikatur. Rastësi që Kozeta Zavalani është anëtare e W.P.S Union of Poets & Writers dhe Poetëve për të Drejtat e Njeriut. “Rrëmbyese” Çmimesh.Përherë në udhëtime inteligjente e mendore... Një grua tashmë tërësisht indulgjente...

3


A revelation of values of Kozeta Zavalani’s creature, through a poetical, editorial, artistic, civic and representative point of view.In the optic of critical thinking, Bby Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S

Exclamation marks’ surprise, birthday coincidence:8th March and Kozeta Zavalani ....The exclamation mark is just amazed:"Be casual coincidence?""Migratory"Resemblance of a wandering swallow ...A mystical or mythical climate?!The girl from Korça on the podium"One of the women of 2007"(Woman of the World - 2007) "Connect Us Communications Canada"An intelligent mind obsessionThe title "Ambassador for Peace"A most appropriate one.Gracious girl,A potent and prominent woman.Coincidence that Kozeta Zavalani is a member of WPS Union of Poets and Writers as well as Poets for Human Rights.A prize "Grabber" Always in trips of an intelligent mind ...A woman already completely indulgjente ...

4


Kozeta Zavalani, Shtegtarja e Paqes dhe vëllimi i saj poetik “Shtegtare”

Nga Raimonda Moisiu Vëllimi me poezi në dy gjuhë shqip e anglisht, me titull "Shtegtare" “Migratory” solli shumë urime e vlerësime për Kozetën, për këtë poete, bijë korçare dhe Ambasadore të paqes, për këtë shtegtare të mirësisë nëpër botë, të vlerësuar si një ndër Gratë e Shquara të Botës “Women of the world 2007”. Kryetari i Klubit të Shkrimtarëve dhe Artistëve Korçarë "Bota e Re", z.Ylber Merdani, i ka dhuruar asaj një “Diplomë Mirënjohjeje”, për shpirtin poetik të gërshetuar me frymë artistike në vargjet plot muzikalitet e ngjyrë, ku aq ëmbël do të përshtatej Ambasadorja e Paqes me shpirtin e shenjtëruar. Intrigues për lexuesin mbetet titulli “Shtegtare” që është një shtegtim poetik, për të hyrë në shpirtrat njerëzorë, me vargjet plot muzikalitet e forcë shpirtërore, që të prekin e të emocionojnë. Mbi të gjithë ata që e kanë ndjekur krijimtarinë e Kozetës që në hapat e para të saj, si poeti e shkrimtari Vangjush Ziko, ardhur nga Kanadaja, është shprehur:“Unë shoh që Kozeta është një talent gjithmonë në rritje në krijimtarinë e saj. Kjo sigurisht është potenca e talentit të saj, që ajo vetë e zhvillon dhe e kultivon më tej, por mbi të gjitha një rol të rëndësishëm në krijimtarinë e saj kanë luajtur shtegtimet në shpirtin, ndërgjegjen e mendjen e njeriut, por edhe nëpër botë.Ky mesazh i autores që, me vetëdije intelektuale, ndërton të gjithë themelin poetik me nuanca

5


shumëngjyrëshe, shënjon mirësinë dhe paqen, me gjuhë dashurie, me gjuhën shpirtërore të gruas, nënës, mikes, gazetares, poetes, në hapësirën njerëzore duke lartësuar misionin poetik, si misioni i shenjtërisë së jetës njerëzore. Për vlerat letrare e artistike të librit kanë folur mjaft poetë e shkrimtarë si: Fatmir Musai, poeti Ali Bregu, intelektualja Klara Çelo, etj. Ja si është shprehur Prefekti i qytetit të Korçës, Andrea Mano:“Kur poezia me krahët e vetvetes, do t’u kthehet burimeve të freskëta të vendlindjes, ju servir lexuesve bashkatdhetarë të vet, vrullshëm, botën e magjishme të përshkuar prej tyre. Ja pra, kur një vajzë e ikur kthehet nënë, me pjellorinë e saj artistike, na bën të respektojmë mendimin, talentin dashurinë e krijimtarinë e saj. Me këtë fjalë dua t’u drejtohem të gjithë artistëve që i këndojnë Korçës me serenatat e tyre dhe poetëve, që me krijimtarinë e tyre janë bërë promotorë të këtyre takimeve.” Gazetarja Donika Tele nga TV Lobi, do të shprehej:”Për vetë Kozetën gjithçka e thënë, por edhe e pathënë për të, ishte një kënaqësi që i fali qyteti i lindjes, ku u rrit e formua si grua, si intelektuale e poete, ambasadore e paqes, një shtegtare e përhershme, për të lartësuar misionin e saj poetik, misionin fisnik, për shenjtërimin e jetës njerëzore”. Ja si është shprehur vetë Kozeta: “Në Korçën time të dashur, ku u linda dhe hodha hapat e fjalët e para, ashtu si edhe vargjet e para poetike, në Korçën time u rrita e u brumëzova, krijova personalitetin tim, për t’u bërë kjo që jam sot. E kam titulluar librin poetik “Shtegtare”, mbasi frymëzimin ma kanë dhënë udhëtimet e shumta, veçanërisht, mbas marrjes së titullit “Women of the World 2007”

6


për të cilin kam shprehur mendimin se, ai çmim nuk është vetëm për mua, por për të gjitha gratë shqiptare. Sepse ne jemi si ajo lulja e rritur në shkëmb. Provoni të shkulni një lule shkëmbi, nuk do ta shkulni dot, sepse ajo është shumë e fortë, ushqehet nga vetja e saj dhe ka një aromë krejt të veçantë. Edhe ne gratë shqiptare kështu jemi si lule shkëmbi: të forta, energjike e të pamposhtura, që dimë të zgjidhim gjithçka në jetë. Ashtu si lindim e rritim fëmijët, menaxhojmë familjen e udhëheqim shtetin, për ta çuar gjithmonë përpara shoqërinë njerëzore”.Poeti e publicisti Kostaq Duka nga diaspora, është shprehur:“Titulli i librit është kuptimplotë “Shtegtare”. Dhe a ka fund udhëtimi i poetëve në rrugët e njerëzimit? Rrugë të dhimbjeve e dashurive, të lindjeve e vdekjeve. të mendimit të madh mes vogëlsive pa fund, mes përqafimeve e mërive….E tillë është jeta gjithë tallaze, ndaj edhe poetët janë nga më të trishtuarit, më të menduarit dhe me të dashuruarit pas jetës në kërkim të vazhdueshëm, të një bote më të mirë.Me Kozetën më bashkojnë vitet e shkollës së mesme, vitet më të bukura të rinisë. Ishin vite që kishin bukurinë e moshës, të shpirtit të dëlirë dhe ëndrrës pa fund. Tani jemi kush më shumë e kush më pak flokëthinjur, të gjithë shtegtarë në udhëtim. Kozeta në udhët e jetës eci me vrull e dinjitet, duke krijuar një profil të nderuar në disa fusha. Intelektuale e veprimtare e shquar deri në meritimin e titujve “Gruaja e Botes-2007” dhe “Ambasadore e Paqes”, gazetare e radios dhe televizionit në Korçë dhe Tiranë. Autore e disa librave në publicistikë e krijimtari poetike. Edhe pse në Tiranë ajo gjithnjë e ka parë veten pjesëtare të Korçës, pjesëtare të Botës së Re.”

7


Meditimi poetik i krijuesve pogradecarë: Istref Haxhillari dhe Eduart Sulollari: “Ndërsa qershori përpëlitej në ca temperatura të larta, trokiti pa zhurmë e bujë në një mëngjes të bardhë poezia e freskët, plot sharm e nerv e poetes Kozeta Zavalani. Me vëllimin poetik “Shtegtare” s’kish si dita mos mbulohej nga drita e qetë e vargut. Ai mëngjes i ngjante ujëvarave të kristalta, që rridhnin pambarim thellë shpirtit, këndellur nga takimi i purpurt me lozonjaren poezi. Ëndrra se në duar po rridhte një tjetër ujëvarë, bënte që vargjet të çukisnin gëzueshëm në pemën e jetës. Duhet pak kohë të mendosh, sadoqë dëshira grish, gjakos padurimin. Me flladin e kësaj muze, ku mbasditja hap dyert në parajsën e perëndimit magjik të fletëve të librit, pa ndonjë vështirësi të madhe gjen njërin pas tjetrit gjerdane poezish të reja erëmira.Orët shkisnin përgjatë leximit, ndërsa në kupë të qiellit nata thërrmonte yjet e ja ku rashë përsëri në dashuri dhe brenda zemrës vallëzonin fjollat e vargjeve nën ritmin mbresëlënës. Ajo çka i jep frymëmarrje poezisë së Zavalanit është gama e pafundme e temave, udhëtimet e shpeshta që kalojnë gjithnjë me shijen e poezisë. Gjeografia e shtegtares mbulon gjithë globin. Autorja herë pas here mbështet kokën prehrit si në një lëndinë të butë, mbledh këshilla dhe kështu buqeta në duar kullon dashuri. Metafora e skalitur mjeshtërisht bën të lexosh e rilexosh poezinë “Është mars”:Me gishtat e erëskreh flokët e revenë gushën e fshehur të malit…Rrëketë e dhembshurisë gërryejnë luginat e shpirtit dhe zemra e saj kurrë s’ka vjeshtë, sepse këto lugina gjithmonë janë ngjyer me ca marse e prille, ku fëshfërijnë pandërprerë ato malle spërkatur me

8


rrëkeza të arta dhembshurie. Edhe pse vitet lënë gjurmë, ato zbukurojnë jo vetëm fytyrën, por edhe shpirtin e poetes, nuk ngjajnë me fishekzjarrët që krijojnë hire të përkohshme. Kjo ndeshet sapo lexon poezinë “Vjershës së parë”....Tepër thjeshtë përshkruan mbrëmjen e bukur kur muza bujt në sinorët e zemrës. I ka ngelur në kujtesë brilante “Hënëza e buzëqeshur që çante retë”. Ishujt e virgjër të poezisë puthen ethshëm me frymëzimin, lundrojnë nga njeri kontinent ne tjetrin, prekin të përgjëruar vendin ku Kolombi zbuloi Amerikën, pastaj pinë gllënjkën e fundit nga gjinjtë e Karaibeve. Kur akoma nuk je ndarë nga emocionet e forta, sapo kthen fletën e radhës të zë pritë poezia “Sonte” nga më të bukurat e vëllimit. Dehesh, kur shikon hënën tek vallëzon yjeve, kur kangjellave të qerpikëve mesnatës gjumi lundron. Po dera e ballkonit qenka çelur dhe poetja fle me dallgët e oqeanit. Ajo çka të bie në sy: Poetja shkruan për liqenet, detet, i prek me majat e gishtërinjve të poezisë, i përkëdhel lehtë dhe ja ku derdhet plot zhurmë e bujë oqeani. I gjerë, me kufij tretur horizonteve oqeani është shtëpia, i dashuri, siguria. Atij i tregon drithërimat, brengat, gëzimet, ledhatimet, ajo biznesmenia e çmendur që shet e blen sekondat, orët ditët.Në portat e perëndimit të diellit ka takim me statujën e lirisë, aty lind në pak çaste një tjetër poezi, që shton radhën e poezive të goditura. Është e ndjeshme poetja, nuk rri gjatë në tokë të huaj edhe pse grishet prej së bukurës, që i shërben për të ngjizur poezitë. Zavalani kurrë nuk është e braktisur nga muza, e gjen kudo, në rrënjët e një shkëmbi, në një lule ngjyer me allen e perëndimit, kur shfleton dallgët si shkumë jelesh apo tek dielli që ecën mbi gurgullimat e valëve, për të takuar pasdite kullën e përkulur me stil mesjetar. Kur mbaron vëllimin poetik “Shtegtare” 9


mbetet shija e një puthjeje pezull mbi avlli.....” Përfundon meditimi nga poetet pogradecarë: Istref Haxhillari dhe Eduart Sulollari. Mendime rreth poezive të Kozetës kanë dhënë edhe poetet Vladimir Toroveci e Edmond Zaçe:“Poetesha Kozeta Zavalani, me anë të frymëzimit krijon personalitetin e saj të papërsëritshëm, personalitet i cili duket i mbizotëruar në çdo varg të ndjerë dhe të ngrohtë. Shumica e poezive tingëllojnë prekëse dhe nuk është fort e lehtë t’u rezistosh tundimeve të ëmbla, që ato imponojnë. Liria e frymëzimit të saj mbetet sfera supreme, absolute që disponohen vetëm nga pena magjikrijuese, madje Zavalani ka edhe një bonsens të mrekullueshëm. Ajo rrëfehet me bindje duke thirrur diturinë e saj, për të mësuar ndjenjat njerëzore, nëpër majat e çative të shpirtit. Mënyra e krijimit të saj është me të vërtetë elegante, gjë që përkon fuqishëm me situatat e kundërta; sa pesimiste dhe optimiste. Raportet komunikative me lexuesin janë sugjestionuese dhe të paraprira nga dashuria, të cilën autorja e demonstron me etikën qytetare. Nostalgjia për vendlindjen dhe nderimi për nënën e saj, zënë një pjesë të rëndësishme të këtij vëllimi poetik me shije të ëmbël dhe aromë të këndshme frymëzimi, që konsolidon tipare të vërtetësisë reale, Thjeshtësia e admirueshme e Zavalanit është një ndër karakteristikat e Himalajta, që bren shpirtra të prekur nga intonacione kalibrues me virtyte dhe shpirt flakërues. Dashuria si perlë e gjithë qenies së njeriut, pozon para nesh me fizionominë e saj të plotë, por edhe me paralelizma e konfiguracioneve, me dashuri të thjeshta në një ditë-natë po të thjeshtë. Gjatë shtigjeve të vargut Kozeta ka fituar imunitet dhe është kjo parësorja, që e ka bërë poeteshën të ecë pa u ndalur midis vështirësive të poezisë, në gjithë

10


labirintet e saj. Ajo jeton me kohën. Njeh në mënyrë të veçantë e të qartë dhe s’ka nevojë t’ia tregojë tjetër kush; injorancën, padrejtësinë, hipokrizinë, mashtrimin, premtimet boshe, etj.Na vjen mirë që krijimtaria e Kozeta Zavalanit ka arritur stade të larta artistike. Kombinacionet e ndryshme dhe figurat stilistike ndihen të qeta dhe të lëvrueshme, kur drejtohen nga dora e mendja e saj.”

Kozeta Zavalani- The nomadic woman of Peace and her poetry book,

“Migratory”Written and translated By Raimonda

Moisiu

The poetry book in two languages: Albanian and English, entitled “Migratory" it brought up so many well-wishes and appreciations to the author Kozeta Zavalani, the talented poetess from Korça city by origin, Ambassador of Peace, the nomadic woman of kindness across the world. Also she has been appraised as one of Outstanding Women of the World, -"Women of the World 2007". President of Korça Writers’ Club known as "New World", Mr. Ylber Merdani, felt obligated to an “Acknowledgement Citation”, for her poetic soul and artistic spirit combined with melody, full of muse colors, adopting so kindly and sacred spirit of Ambassador of Peace as she is. The“Migratory” title is a very intriguing one, symbol of the poetic

11


journey, that is getting in the human souls, with full of musicality verses and spiritual power, sensitive and emotional. For whom, who has been kept up at her first poetic steps, like the poet and writer Vangjush Ziko, said:”Reading her poetry book, entitled “Migratory”, I noticed that Kozeta’s talent is always in rapid growth. Of course, it’s the potency of her talent, that she develops and grows further, but above all, an important role in her creation, it has been mused by her nomadic spirit human consciousness and mind, travelling across the world. The consciously intellectual of the poetess massage it builds up the poetical basic throughout the colorful nuances and signifies goodness and peace, love language, the spiritual feeling of a woman, of a mother, of a friend, of a journalist, of a poetess,- glorifying the human and poetical mission as a sacred mission of human life.Some poets have expressed their opinions on her poetry, as the writer Fatmir Musai, the poet and fabulist , Ali Bregu, the best-known intellectual woman Klara Çelo, etc. The Prefect of Korça, Andrea Mano said;“When the poetry flies with its own wings, surely it will be returned to the fresh roots of birthplace origin, and poetess is serving to the reader’s audience her artistic creation, the talent, and the massage of human love. I would like to transmit my words to all the artists and poets, who are singing serenades and are dedicated poetries to our beautiful hometown, Korça, that their creativities have become promoters of these events" Donika Tele, the news reporter of TV Lobby, would have been saying; “It is very satisfactory that Kozeta Zavalani, what she got from her hometown Korça, the best values, of those what is said and is

12


written on her, even the unspoken ones, where she grew up and tooking shape as an admirer woman, as poet and intellectual, ambassador of peace, a permanent migratory, to magnify her poetical and noble mission, to the sacredness of human life”Here’s the word of Kozeta Zavalani. She said:“In my beloved hometown, Korça, where I was born and grew up, where I have walked not only my first steps, but also the first poetry verses and it took shape my personality, who I am today. I entitled the poetry book "Migratory", inspiring by many trips, across the world that I have excperienced, especially after I was award as "Women of the World 2007" to which I have expressed the opinion, that, - that price is not just for me, but for all Albanian women, who are like flowers growing on the stone. Just try to root out a flower from the stone, but you can not, because it is very strong, cheerish by its ownself and has a very special fragrance. So do the Albanian women are like flowers growning on the stone; strong, vigorous and indomitable. They are very intelligent, they know how to solve out the family matters, society and of their life. So do we give birth, raise and educate our children, run the family, lead the state, Just as we are born and raise children, manage and lead the family, towards the progress of human society " The poet and publicist, Kostaq Duka said;"The Migratory“ title is very meaningful. There is no end of poets’ journey on the paths of humanity! The paths of love and pains, life and death, great thought among never ending trivialities, hugs and rancor’s. That ‘s the life, full of waves, that ‘s why the poets are sadder than everyone, but the beloved and meditated ones of life, constantly looking for the most beautiful life. Me and Kozeta have been classmates and have passed together the most 13


beautiful years of our own youth. There were years of the adorned age, unfeigned spirit and endless dream. Now we are a little more and too little with grey -haired, we are the migratories whoare always on journey. Kozeta is walking in the paths of life with vigor and dignity, creating a honored profile in some fields. Outstanding intellectual and activist , deserving the title "Woman of the World-2007" and "Ambassador of Peace" , radio- news reporter and television in her hometown Korça and in the capital of Tirana, where she is resident tight now.. She is author of several books on journalism and poetic creativity. Though, she lives in Tirana, she has always seemed herself part of her hometown Korca and a member of Korça Writers’ Club – named “New World” . The poetical opinion of Istref Haxhillari and Eduart Sulollari writers;"While, the June is very hot in some high temperature, but the white charming poetry of poetess Kozeta Zavalani, knocks quietly on a fresh morning. The “Migratory” book lightens up the quiet light of poetry verse and the morning looks like crystal waterfalls, that they’re running deeply in the spirit, pleasing by the purple “meeting” with the waggish poetry. Another waterfall’s running through the hand and it’s making the verses, poeting happily in the tree of life. It needs some time, the desire invites and impatience is bleeding…With breeze of the muse, this hot afternoon opens the doors through the paradise of magical sunset of the book’s pages, full breeze of the muse, and no hard time finding new poetry fragrant beads. The hours go by, the night’s counting the stars up in the sky, I fell in love again and again and the flakes of poetry’re dancing under the impressive rhythm inside our spirit. The breath of

14


Zavalani’s poetry is the infinit of the topics and her trips are present always the inspiration of poetry. Her nomadic geography is all over the globe. She puts her head on a lap of the smooth lawn, listening to the advices and bouquet of her poetry exudes love. Sculpted metaphor makes you reading and re-reading her poetry."It's March":With the fingers of the wind,/Combing the clouds’grey haired,/hidden in the crop of the mountain “Tenderness torrents erode her soul and her heart has no gloomy fall, but they are always painted by sowing March and April colors, the nostalgies’re murmurizing with gold tenderness torrents. Though the years go by, they leave the traces, that adorn not only the face of her, but the spirit of the poetess too, not resembling to the fireworks that create temporary graces. Just read "First poem" –poetry…. Simply and giftly she describes the beautiful evening, when the muse is resting in her heart. “The smiley moon that goes through the clouds” is an impressive memory. “The virgin islands of poetical kiss, the inspiration’s feverishly sailing from one continent to another, touching the longing land , that one –America discovered by Colombous, then drinking at one gulp, from Caribbean bay’s water. When you are not yet separated by strong emotions, just turn the paper the next ambush poetry "Tonight", one of the most beautiful of the volume. It’s marveollous when the moon looks up the dancing stars, when the edge of eyelashes’re sailing in the midnight sleep. The balcony door is opened and the poetess sleeps with the ocean waves. Poetess writes for lakes, seas, touching with the fingertips of poetry, patting it lightly and here's clamorous rage flowing through the ocean. The ocean horizons are the house and the lover is the safe. She tells 15


him shiverings, sorrows, joys, caresses, and the crazier businesswoman spends seconds, minutes, hours and days.At the sunset gates, she met the statue of liberty and in a a few moments she creates another poetry, that adds another row of talented poems. The poetess is nostalgic and she did not stay long in a foreign land, inviting from the beautiful that inspires her clotting the poems. Zavalani is never abandoned by the muse, she is always looking for it everywhere, in the stone’s roots, of a flower dipped in the reddish sunset, of the surfing in the the waves as the sun moves to the gurgling of them, meeting the leaning tower of the medieval style. When you are done reading of “Migratory” book " you’re feeling that the taste of a kiss is pending on your lips…. "-ended up the meditation of Pogradeci poets: Istref Haxhillari and Edward Sulollari on Kozeta’s poetry. The opinions of poets; Vladimir Toroverci & Edmond Zaçe:”The poetess, Kozeta Zavalani’s inspiration has created her own unique personality, -a personality, that seems to dominate in every feeling and warm written verses. Most of the poems sound poignant and it’s not very easy to resist the sweet temptations, that they impose. Freedom of her inspiration remains the supreme sphere, absolute and available only by a magical poetry pen. Zavalani has a wonderful bonsens. She narrates calling by her knowledge and human emotions, through the tops of the roofs of the soul. The way of her inspiration is truly elegant and delicate, which strongly coincides with the opposite situations, as pessimistic and optimistic. She builds up the communicative reports with the readers, that they are suggestive and preceded by love, which the author demonstrates with civic ethics. The nostalgia

16


of homeland and honorable of her mother, are an important part of this poetry book, full of sweetness, satisfactory and fragrance of inspiration, which consolidates the features of real truth. The admirable simplicity is one of the Zavalani ‘s Himalajta characteristics, which erodes sensitive souls, affected by calibration intonations with the virtues and fiery spirit. Love as the gem of all human existence poses in front of us with its complete physiognomy, but also with paralelalizma of configurations, simple loves on a simple day-night During the written verses Kozeta Zavalani has gained the immunity and this is the primary one, that has made the poetess, walking and never stopping among the difficulties of poetry, in all its labyrinths. She lives and walks in time.She knows in particular and obvious, that there is no need telling her what is ignorance, injustice, hypocrisy, deception, empty promises, etc..We are glad that the creativity of Kozeta Zavalani has retrieved high artistic stages. Different combinations and stylistic figures feel relaxed and arable land,which are directed by the hand and her mind.”

17


100 mijë Poetë për Ndryshim

Sot, gjethet këpusin fundin e stinësme llërët e zhveshura të drurëve.

100 mijë poetë në gjithë botën jemi mbledhurme dashurinë përqafuar, si vetulla e dritës në breg horizontinga dielli mbetur pambuluar.

Stina me duart e portës së shpirtit,këput gjethe klorofili nga hapësira,ku qirinj trëndafili shuan nata,spërkatur me petale ylbereshnga qerpikët e yjeve, dashuruarkëtë botë mjerane për të ndryshuar.

18


100 thousand Poets for Change

Today, the leaves pluck the season’s end with the trees’ bare forearms.

100 thousand poets around the world we are gatheredembraced with love as a light eyebrow on shore horizonleft uncovered by the sun.

Season with the hands of soul’s gate,snaps chlorophyll leaves from space,where the night puts out rose-candlessprinkled with petals of rainbowinfatuated by the eyelashes of stars,to change this wretched world.

19


100 mila poeti per cambiamentoOggi le foglie colgono la fine della stagionecon le mani nudi degli alberi.

100 mila poeti di tutto il mondosiamo riunitiabbracciati con l’amore,come un sopracciglio di luce alla soglia dell'orizzonte lasciato scoperto dal sole.

La Stagione nelle mani della porta dellospiritocoglie le foglie di clorofilla dallo spazio,dove candele di rosa spegne la nottecosparsa di petali d’arcobaleno,infatuato dalle ciglia del sole.Questo miserabile mondo da cambiare.

20


100 илјади поети за променаДенес, на лисја извади крајот на сезонасо голи лактите на дрвјата.

100 илјади поети од целиот светсме собраниопфатени со љубовкако светлина веѓа на брегот хоризонтотостави откриени од страна на сонцето.

Сезона со рацете на портата душата,прилепува хлорофил лисја од вселената,каде што ноќта се затемнува Роза-свеќипосеан со ливчиња на виножитотозаслепен од страна на трепките на ѕвезди,да се промени овој несреќен свет.

100 000 de poeţi pentru schimbare

Astăzi, frunzele de captare de la sfârşitul sezonului21


cu antebraţele goale de copaci.

100 000 de poeţi din întreaga lumene-am adunatîmbrăţişat cu dragosteca o spranceana de lumină la orizontlăsat descoperit de soare.

Sezonul în mâinile de uşa de spiritForfecare de pe foile de spaţiu clorofilaÎn cazul în care pe noapte cu lumanari rozpresărată cu petale de curcubeuîndrăgostit nebuneşte de cilia de stele,pentru a schimba aceasta lume mizerabila.

Değişim için 100 bin Şairler

Bugün, yaprakları sezon sonuna pluckağaçlar 'çıplak kollar.

22


Dünyada 100 bin şairlerBiz toplanmışsevgi ile kucakladıkıyı ufukta bir ışık kaş gibigüneş tarafından ortaya bıraktı.

Ruhun kapısının ellerle Sezon, uzaydan klorofil yaprakların yerine oturanagece kararır gül mumGökkuşağının yaprakları serpiliryıldızlı kirpikler tarafından delicesine aşık,Bu sefil dünyayı değiştirmek.

100 000 ποιητές για την αλλαγήΣήμερα, η εποχή εμπίπτει τα φύλα της με τα γυμνά των δέντρων χέρια

100 000 ποιητές σε όλο τον κόσμοσυγκεντρώθηκαν23


αγκαλιασμένοι με την αγάπη,σαν το φρύδι του φως στην ακτή του ορίζοντααπό τον ήλιο ακάλυπτο.

Εποχή χεριών από την πύλη της ψυχής,συλλέγει χλωροφύλλη των φύλλων στο διάστημα,που τριανταφυλλένια κεριά σβήνει η νύχταμε πέταλα ουράνιο τόξο ποτισμένα ερωτευμένα με των αστεριών τα βλέφαρα την αθλιότητα αυτού του κόσμου να αλλάξει.

변화를위한 100,000 시인

오늘날, 시즌이 끝나면 남아 뽑은나무를 베어 팔뚝과.전세계 100,000 시인모여사랑의 포옹해안의 지평선에서 빛이 마스카라 등태양에 의해 밝혀 떠났어.

게이트 그 정신의 손으로 시즌,잎 엽록소는 우주에서 부러루 핑크 밤에 촛불을 멈추게 하는일꽃잎은 무지개로 뿌려별의 속눈썹, 사랑이 지옥 같은 세상이 변경될 수 있습니다

24


Në krijim

Përtej botës magjike të dashurisë e shformuar në trajta të përçudnuara,zvarritem nëpër pragje portashpa e prishur drejtpeshimin e jetës,ku nuk ekziston asgjë e lëndët,veç një bote eterike,ku çelin gonxhet e imagjinatës.Në pllajën e grimcuar të fjalëve,gjykimet thërrmohen, ndjesitë shumëfishohen. Si plagë e hapurshuhet në lëngatë papunësiakësaj dite të mekur,të turbullt, si vegimet.Unë çohem errësirës së horizontit,ngjyej në jeshile shpresekonturet e petkut të trishtimit, duke kthyer dhimbjen e thellë,në një simbiozë përthithësetë logjikës së përçartur, në erën e lehtë nanuritëse,që luan sinfoninë magjikenë virgjërinë e përjetshme të krijimit.

25


In creation

Beyond the magical world of lovemalformed in monstrous shapesI crawl on doorstepswithout breaking the balance of lifewhere nothing substantial existsjust an etheric world,where buds of imagination burst out.Over the crumbed plateau of words,judgements crush,senses multiply.As an open woundin infirmity ceases the unemploymentin this feeble day,vague as the visions.I get up at the horizon’s darknessand soak in the green of hopethe contours of the cloak of sadness,converting the deep paininto an absorbent symbiosis of the raving logic.in the light sleepy windthat plays the magical symphonyin the eternal virginity of creation.

26


In creazione

Al di là del magico mondo dell'amoretrasformato in tratti orribilanti,mi trascino sulle soglie delle portesenza perdere il pendolo della vita,dove materia non c'e,solo un mondo eterico,dove fioriscono gli boccioli dell'imaginazione.Nell'altopiano variegato delle parolei giudizi si dissfano,le sensazioni si moltiplicano.Come una piagha aperta si spegne in sofferenza la dissoccupazionein questo giorno dormiente, brullo di sentori.Mi sveglio verso il buio dell'orizzonte,e tingo di verde speranzai contorni del velo triste,trasformando il dolore profondo,in una simbiosi assorbentedella matta logica,in questo suadente vento,che suona la magica sinfonianell etterna verginita della creazione.

27


Bо создавањето

Надвор од волшебниот свет на љубовтапогрешно во монструозниот формиЈас ползат на праготбез да се нарушат рамнотежата на живототкаде што ништо суштински постоисамо етерични светот,каде пупки на имагинацијата излетувам надвор.Во текот на crumbed платото на борови,пресуди кршете,сетила се размножуваат.Како отворена ранаво немоќ престанува на невработеноство овој изнемоштени ден,нејасни како визии.Но, јас станувам во темнината на хоризонтот наи впие во зелениот на надежконтурите на наметката на тага,конвертирање на длабока болкаво absorbtive симбиозана себе си логика.во светлината поспан ветердека игра магична симфонијаво вечната девственост на создавањето.

Στη δημιουργία28


Πέρα από το μαγικό κόσμο της αγάπηςόντας τερατώδη μορφή,σέρνομαι σε προεξοχές θηρών χωρίς να ταράξω την ισορροπία της ζωής,όπου δεν υπάρχει τίποτε από τις αντικειμενικό μόνο ένα αιθερικό κόσμο,οφθαλμό έκρηξης φαντασίας.Στο οροπέδιο των λέξεων θρυμματιάζονται οι δοκιμές,πολλαπλασιάζονται οι αισθήσεις.Ως μια ανοιχτή πληγήεξασθενίζει η ανεργίατούτη την μέρα την αμυδρήθολή σαν τα οράματα Μα εγώ σηκώνομαι σ΄του σκοταδιού το ορίζοντα,βάφω με πράσινο χρώμα της ελπίδαςτης καμπύλες του μανδύα της θλίψης,γυρίζοντας το βαθύ πόνο,σε μια συμβίωση πού απορροφάει τη μεθυσμένη λογική,σε νανούρισμα του ανέμου που παίζει τη μαγευτική συμφωνία στην αιώνια παρθενιά της δημιουργίας.

Yaratılmasında

29


Aşkın büyülü dünyanın ötesindekikorkunç şekillerde biçimlendirilmişBen kapılarının önünde taramayaşam dengesi bozmadanönemli bir şey var buradasadece bir eterik dünya,nerede hayal tomurcukları patladı.Kelimelerin kırıntı plato içinde,ezilme yargılarınıduyuları çarpın.Açık bir yara olaraksakatlık işsizlik sona ererBu cılız gün,vizyonları gibi muğlak.Ama ufukta en karanlık kalkarımve umut yeşil emmeküzüntü ve pelerin hatlarını,derin ağrı dönüştürmeBir emici sembiyoz içinekudurmuş bir mantık.Hafif uykulu rüzgardaBu büyülü senfoni oynaryaratılış sonsuz bekaret içinde.

Porta e shpirtit

Ndonjëherë më ndodhtë jem me sy të përhumbur,

30


por, jo të përgjumur.Një shpresë drite ka regëtirë tek unë.Asgjë s’më ka mundur.Gjithmonë,njerëzve të mirë u jap çelësin,për të hapur portën e shpirtit,ku pëshpëritin valët e kaltra,ku lahen yjet dhe mjellmat...Jam herë blerim, herë frymore e thjeshtë.Krejt hije kthehem herë stuhi në vjeshtë.Përplasen mendimet në mur të arsyes kur shkruaj, jo më kot,me shpirtin mbushur plot. Ngre kokën në qiellin e kaltër, pa dashur të humbas, në orbitën e një dite...Dhe ndërtoj një varkë ajrore shpëtimi për të mbyturit, që s’dinë not...

Shpesh në vetminë e pangjyrshme të shpirtit, 31


përleshen ëndrra të masakruara.Këngë të varrosura shpërthejnë si vullkane me llavë.Lule-shpresat, në shpirtin e trazuar,me tjetër aromë bulëzojnë, sikur kërkojnë të më dehin.Mes tyre ndiehem e lirë.Si bletët luleve fluturoj, endur në flladin pranveror.Lule-shpresat mbjell në kufijtë e ditësNë prag-pranvere për të lulëzuar me katër stinët e shpirtitdhe ëndrrën e fundit i jap jetës.Lart në qiell të furtunës vozis,ardhur me një grusht uji nga e djeshmjalule-shpresat të ujis, në portën e shpirtit.

Soul Gate

Sometimes I'm wandering-eyed, but never sleepy. Sunlight of hope has always been sparkling on me, but it couldn’t vanquish.I always give to kind people, the key,

32


to open the door of my soul, where the mercy of blue waves are whisperingwhere the stars and swans make love.Sometimes I am evergreen, sometimes a simple creature And turn into a phantom, like a storm in the fall.Casting the thoughts at the wall of reasons, not writing in vain, with the bountiful spirit.Looking up to the blue sky, unwilling to miss any day in orbit ... Building the life boat,for the blues ones, who don’t know to swim.

Often, in colourless loneliness of the soul,The slaughtered dreams are wrestling,Buried songs explode like volcanoes with lava. The flowering hopes are budding the broken-hearted, with a heady fragrance.

33


Feeling free among them,like the bees are swarming on the flowers,Wandering through the spring breeze.

Sowing the flower-hopes at day limits,On the eve of spring, to blossom with souls’ four seasons.Giving life the last dream. Up above the storms’ sky I rowCome with a handful of water from the yesterday,to water the hope-flowers,at the soul’s gate.

La porta dell’anima

Qualche volta mi succededi avere gli occhi con sguardo smarrito ma, non assonato. Una speranza di luce ha luogo in meNiente mi ha battuto.Sempre,alle buone persone dò la chiave, di aprire la porta dell’anima,dove sussurrano le onde azzurre,dove fanno il bagno le stelle e i cigni…A volte sono vegetazione, a volte semplice respiro.Interamente ombra ritorno ad essere a volte tempesta in autunno.

34


Sbattono i pensieri sul muro della ragione quando scrivo, non per niente,con l’anima colma piena.Alzo la testa nel cielo azzurro,senza voler perdermi nell’orbita di un giorno…E costruisco una barca aerea di salvataggio per gli annegati,

che non sanno nuotare… Spesso nella solitudine senza colori dell’anima, si scontrano sogni massacrati. Canzoni sepolte esplodono come vulcani di lava. I fiori – speranze, nell’anima tormentata, con altro aroma germogliano, come se cercassero di inebriarmi. Tra loro mi sento libera. Come le api sui fiori volo, intrecciata alla brezza primaverile. Semino i fiori – speranze nei limiti del giorno35


Alla vigilia di primavera per fiorire con le quattro stagioni dell’anima E l’ultimo sogno dò alla vita. Lassù nel cielo della tempesta navigo,venuta con un pugno d’acqua da ieri, i fiori – speranze ad annaffiare

nella porta dell’anima.

Πύλη της ψυχήςΜερικές φορές μου συμβαίνειτο μάτι μου να περιπλανιέται, άγρυπνα.Το φως της ελπίδας ανάβει σε μένα.Ανίκητη είμαι. Πάντα,δίνω το κλειδί στους καλούς ανθρώπους να ανοίξουν την πόρτα της ψυχής,όπου το μπλε κύμα ψιθυρίζει ,εκεί που τ'αστέρια και οι κύκνοι δροσίζονται ...Πότε γίνομαι άνθος ,κι πότε θνητή.Ολάκερη σκιά μετατρέπομαικαι φθηνοπωρινή καταιγίδα.Συγκρούονται η σκέψις στον τοίχο της λογικής

36


σκόπιμα όταν γράφωμε γεμάτη ψυχή.Άθελα χάνομαι στο γαλάζιο ουρανόσε μιά τροχιά φωτός Και κατασκευάζω μια αιωρούμενη βάρκα σωτηρίας για το ναυάγιο.

Συχνά, στην άχρωμη μοναξιά, της ψυχής,συγκρούονται μασκαρεμένα όνειρα.Πεθαμένα τραγούδια εκράγουνσαν υφαιστιακή λάβα.Λουλούδι ελπίδας,στην ταραγμένη μου ψυχήμε άλλο άρωμα ανθίζουνσαν να θέλουν να με ζαλίσουν.Ανάμεσά τους αισθάνομαι ελεύθερη. Σαν τη μέλισσα στα λουλούδια πετώπαρασυρόμενη από το ανοιξιάτικο αεράκι.Τα λουλούδια της ελπίδας , φυτέυω στα όρια της ημέρας.στο κατώφλι της άνοιξης να ανθίζουν σ'τις τέσσερης εποχές της ψυχής.Και το τελευταίο όνειρο, δίνω στη ζωή.Ψηλά στον ουρανό της καταιγίδας κωπηλατώ,

37


ερχομένη με μια χούφτα νερό απο το χτες tα λουλούδια της ελπίδας να ποτίσω,στης ψυχής την πόρτα.

Poarta sufletuluiUneori îmi rătăcesc privirile,însă niciodată nu sunt adormite.Totdeauna lumina soarelui a scânteiatdeasupra mea,dar nu m-a putut înfrânge.Totdeauna dăruiesc oamenilor cheiapentru a deschide uşa sufletului meu,dacă mila din albastrul valurilor s-ar făcea auzită,dacă stelele şi lebedele s-ar preface în dragoste.Uneori mă simt ca o plantă veşnic verde,uneori o simplă creaturăşi atunci mă transform într-o nălucă,mă dezlănţui ca o furtună toamna.Aruncarea gândurilor la zidul remuşcărilornu este un sfat zadarnicodată cu însufleţirea spiritului.Privesc până la albastrul cerului,

38


însă nu doresc să pierdeţi nicio zipe orbită...

Construiesc barca vieţiipentru albastrul din ochii celorce nu ştiu să înoate către Poarta Sufletului...Deseori, în singurătate, fără culorisuflet, visele se ciocnesc masacrat.Melodii îngropat explodaca lava vulcanilor. Florile - speranta,suflet chinuit,cu alte arome rasada,ca în cazul în care încercarea de a intoxica.Printre ei mă simt liber.Ca albinele pe zbor floriîmpletesc cu briza de primavara.Flori Semino - speră termen de zile deÎn ajunul de primăvară să înfloreascăcu cele patru anotimpuri ale sufletului Şi ultimul vis dau la viaţă.Acolo sus în cer vela furtuna,a venit cu un pumn de apă de ieri,Flori - speranţe în apă uşa sufletului.39


Порта на душаПонекогаш толку сум лута очи,но никогаш не спие.Сончева светлина на надеж отсекогаш бил пенливи на мене, но не можеше да победи.Јас секогаш се даде за да вид луѓе, клуч,да ја отвори вратата на мојата душа,каде милост и немилост на сини бранови се шепотикаде што ѕвезди и лебеди водење љубов.Понекогаш сум зимзелени, понекогаш едноставно суштествоИ се претвори во Фантом, како бура, во есен.Леење на мислите на ѕидот на причини,не пишува попусто,со бујна дух.Насочувајќи се повеќе нагоре на сино небо,не сакаат да пропуштите ниту ден во орбитата ...Градење на живот брод,за блуз оние,кои не знаат да пливаат.На душата порта.

40


Често, во безбоен осаменост на душата,Заклана соништа се борење,Погребан песни експлодираат како вулкани со лава.На цветни надежи се заврзат скршени срце,со опоен мирис.Чувство бесплатни меѓу нив,Како и пчелите се преполна од цвеќиња,Лута низ пролетта бриз.

Сеење на цвет-надежите на ден граници,Во пресрет на пролетта, да цутатсо четири сезони души 'Давање живот на последниот сон.До над бури "небото Јас редДојди со грст вода од вчера,на вода со надеж-цвеќе,nа портата на душата .

41


Ruh Kapısı

Bazen dalgın bakar gözlerim,Fakat asla uykulu değil.Umuttan bir gün ışığı her daim ışıldar üzerimde,Fakat hakkından gelinemez.Candan insanlara her zamanveririm anahtarı,ruhumun kapısını açmaları için,mavi dalgalardan merhametin fısıldadığı,yıldızların ve kuğuların seviştiği ruhumun.Bazen her dem yeşil olurum bazense basit bir varlıkBir hayalete dönüşürüm, güzde fırtına misali.Aklın duvarına düşünceler savurarak,Boşuna yazmıyorum,cömert bir ruhla.Mavi göğe bakarak,Yörüngedeki her günü yakalamaya hevesli...Bir flika yapıyorum,Efkârlılara,Ruh Geçidine yüzmeyibilmeyenlere.Çoğu zaman, ruhun renksiz yalnızlığında,Kesilen rüyalar uğraşıyor,Buried şarkılar lav ile volkan gibi patlayabilir.

42


Çiçeklenme umutlar, kırık kalpli tomurcuklanma edilirbir kafa kokusu ile.Aralarında özgür hissetmek,arıların çiçek üzerinde swarming edilir gibiBahar meltemi dolaşırken.Ekim çiçek umutlarını günlük limitleri,Bahar arifesinde, çiçeklenmeyeruhlar 'dört mevsim ileHayatın son rüya verilmesi.Yukarı Ben satırına fırtınalar 'gökyüzü yukarıda, Dün su bir avuç gelumut-çiçekleri sulamaya,ruhun kapıda.

43


Gëzuar!

Shtruar tryezash kudondodhur, livadhesh luledele, lëndinash përmbi bar,mërguar larg vatrës, a diku misionar,vera, shpirtin ma burgos në qiell. Aty, karvane yjesh shkelin sytë,që për ne ndriçojnë, luajnë në orbitëqë shtegëtojnë, nisen,herë humbin toruan, tej honesh gremisen.Gotën e ngre me të kuqen verë.Ngjyra mbetet buzëve të mia e faqeve të saj, si gjaku i Krishtit, që mbet kryqëzuar në erë...I dashur,Ti plot ëndje pi verë, të bardhë e të kuqe.E di, me të dyja këto circe më tradhton mua.Kënaqesh, tek shtrydh gjinjtë e hardhisë,por unë të fal dhe më shumë të dua!Ndonjëherë xhelozohem me to,ndaj i fsheh me vite në bodrume,

44


në errësirë.Sa më tepër mplaken,aq më tepër hijeshohen. E pas tyre të gjithë marrëzisht dashurohen. Ne pimë e bëjmë dashuri në errësirë.Shijojmë verën vetëm a mes shoqërisë.Kur është e vjetër, ty vera seç të ngjan si gruaqë i ka, oh, kaq të ëmbla, nazet e dashurisë. Për hatrin tënd i dashur e ngre gotën përplot, me shpirtin mbushur plot.Dhe përkëdhel buzën e gotës,në emër të gjysmëbotës.Eh, ky shpirt i harlisur nuk ka kufi ndaj derdh vargje të lira,në ditët plot diell dhe në stinët e ngrira.Gëzuar dashuria ime!Gëzuar!

Cheers!

Cheers!45


Beside laid tables, wherever you are,On grassy meadows amidst blossomed daisies,Outcast, far from home and hearth Or somewhere as messenger,We drink blessed wine.Under the blazing sun or the cloudy skyBeneath the bitten moon’s look,Or her full clear faceWhere we’re stalked by the ember-stars That migrate and start their journeyAt times they lose their mind.Wine imprisons my soul in the sky,Where caravans of stars Stampede the eyes That stare the sky.I toast for white wine,Noble, pure and sincere...And for red wineLike the Christ’s blood Eternally crucified in our hearts...

My darling,You happily drink white and red wine,I know, you betray me with both of them

46


Pleased to squeeze the grapes’ bosomsBut I forgive you, and more I love youOften I get jealous with them,And close them for years in dungeons, in the darkAnd as the years go byThey get younger and more luscious everybody fall madly in love with them.We drink and make love in the darkTasting wine alone or in company,The old wine tastes like a woman,That has, oh, so sweet coquetry of love...For your sake my darling,I toast my full glass for youAnd caress its lips Wholeheartedly,In the name of the half-world:Cheers my lover!

Auguri!Auguri!Accanto a tavole imbandite, ovunque tu sia,In mezzo a prati erbosi margherite fiorite,Outcast, lontano da casa e il focolare O da qualche parte come messaggero,Beviamo vino benedetto.47


Sotto il sole cocente o il cielo nuvolosoSotto l'aspetto del morso di luna,Oppure il suo volto pieno chiaraDove siamo inseguiti da la brace-starsChe migrano e iniziare il loro viaggioA volte perdono la loro mente.Wine imprigiona la mia anima nel cielo,Dove carovane di stelleStampede gli occhiChe guardano il cielo.I brindisi per il vino bianco,Nobile, puro e sincero ...E per il vino rossoCome il sangue di CristoEternamente crocifisso nei nostri cuori ...

Mio caro,È felicemente bere vino bianco e rosso,Lo so, tu mi tradisci con entrambiPiacere di spremere seni delle uveMa ti perdono, e più ti amoSpesso ho geloso con loro,E li chiude per anni in sotterranei, nel buioE come il passare degli anni

48


Ottengono più giovane e più luscious tutti si innamorano perdutamente con loro.Beviamo e fare l'amore al buioDegustazione di vino da solo o in compagnia,I sapori dei vini antichi, come una donna,Che ha, oh, civetteria così dolce d'amore ...Per il tuo bene mia cara,I tostare il mio bicchiere pieno per voiE carezza le labbra con tutto il cuore,In nome del mezzo-mondo:Auguri il mio amore!

Στην υγειά σου!

Στην υγειά σου!Σε στρωμένα τραπεζάκια, όπου κι αν βρισκόμαι,σε μαργαριταρένια λιβάδια ,εξόριστη από τη ρίζα, η κάπου, αγγελιαφόρο,το κρασί, τη ψυχή μου φυλακίσει στα ουράνια. Εκεί καραβάνια αστεριών κλίνουν τα μάτια που λάμπουν για μας, μεταναστεύουν, ξεκινάνε,πότε πότε, χάνονται,πότε πότε, πέφτουν.

49


Αγγίζω τη κόκκινη μαγεία με τα χείλη μουτο περίγραμμα του χρώματος παραμένει πανό τούς και στου ποτηριού το ίδιο.Αγάπη! Ξέρω! Είναι οι δυο αμαρτίες σου.Το κόκκινο και άσπροη δυο Κίρκη, η αιώνια προδοσία σου. Ευχαριστιέσαι τον απόσταγμα του αμπελιούμα εγώ, σε συγχωρώ

και περισσότερα σ'αγαπώ!Συμβαίνει να ζηλεύωγι αυτό τούς φυλακίσω στο σκοτάδι. Με τα χρόνια, ομορφαίνει η γεύση τουςκαι εσύ ποιο άπιστος από πότε, ασφαλώς!Εμείς πίνουμε και ερωτοτροπούμε στο σκοτάδι,

50


η, μαζί με φίλους τσουγκρίσουμε ποτηριά.Όσο ποιο παλιά, τόσο περισσότερο η "Κίρκη" σε κυριεύει.Αγάπη! Για χάρη σου, άσπρο πάτο! Και αυτή η ψυχή, χαϊδεύει το χείλος του κρυστάλλινου κυπέλλου, στο όνομα του δικό μου μισού κόσμου.Ε λοιπόν αυτή η ψυχή δεν έχει σύνοραγι αυτό, δημιουργεί ελεύθερο στίχο,στις ηλιόλουστες μέρες και παγωμένες εποχές. Στην υγειά σου αγάπη μου!

Fericit!Fericit!Împreună cu mese dispuse, oriunde vă aflaţi,În mijlocul de pajişti ierboase înflorit margarete,Proscris, departe de casă şi de vatră Sau undeva ca messengerNoi bem vin binecuvântat.Sub soarele arzător sau tulbure cerDe la o muscatura de luna,Sau a feţei lui plină de clar51


În cazul în care ne sunt urmarit de cărbune de steleCare migreaza şi începe călătoria lorUneori, ei îşi pierd minţile.Vin prizoniere sufletul meu în cer,Unde caravane de stelePanică ochiPrivind la cer.Toast pentru vin alb,Noble, pur şi sincer ...Şi pentru vinul roşuCa sângele lui HristosVeşnic crucificat în inimile noastre ...

Dragul meu,Ea se bea fericit vin alb şi roşu,Eu ştiu, tu mă înşeală cu atâtNisa pentru a stoarce sânii de struguriDar te iert si te iubesc mai multDe multe ori am gelos cu ei,Le închide de ani in temnite, în întunericŞi, ca anii trecEi primesc mai tineri si mai delicios toate scădere nebuneşte în dragoste cu ele.Noi bem şi să facă dragoste în întunericDegustare de vin singur sau cu alţii,

52


Arome de vinuri vechi, cum ar fi o femeie,Care, oh, cochetărie asa de dulce a iubirii ...De dragul tau, draga mea,Am prăji sticlă întreaga mea pentru tineŞi mângâie buzele ei cu toată inima mea,În numele a jumătate lume:Salutări dragostea mea!

Среќен!Cреќен!Покрај резервирани маси, каде и да сте,На тревни пасишта среде Расцутената маргаритки,Бездомник, далеку од домот и огништето Или некаде како гласник,Пиеме благословен вино.Под сонцето вжештена или облачно небоПод изглед на оризот Месечината,Или нејзиното целосно јасно лицеКаде што ние stalked од Ember-ѕвездиДека мигрираат и да почне своето патувањеОд време на време тие губат својот ум.Вино заробуваат душата на небото,Каде каравани на ѕвездитеСтампедо на очите53


Дека зјапа во небото.Јас тост за бело вино,Нобл, чиста и искрена ...И за црвено виноКако крв на ХристосВечно распнат во нашите срца ...

Мојата мила,Вие среќно пијат бело и црвено вино,Знам, ќе ме предаде со двете од нивЗадоволство да се притисне на грозјето "пазувитеНо, јас ви ги прости, и многу повеќе те сакамЧесто се љубоморни со нив,И ги затвори со години во занданите, во темнинатаИ како што одминуваат годинитеТие се помлади и повеќе претрупан сите падне лудо заљубен со нив.Пиеме и да водат љубов во темницаДегустација на вино сами или во друштво,Стариот вино вкусови како жена,Што има, ох, толку слатка кокетство на љубовта ...Заради вас мојата мила,

54


Јас тост ми полна чаша за васИ стиснам своите усни срце,Во името на полу-свет:Cheers мојот љубовник!

Şerefe!Şerefe!Laid tabloları dışında, nerede olursanız olun,Çiçek papatya ortasında çimenli çayırlar üzerindeÇok ev ve ocak dışlanmış, Veya bir yere elçi olarak,Biz kutsanmış şarap içilir.Kızgın güneş veya bulutlu gökyüzü altındaSokulan Ay'ın görünüm altında,Veya onu tam net yüzüBiz kor-yıldız tarafından saplı nereyeYani kendi yolculuk geçirmek ve startZaman zaman onların aklımı kaçırıyorum.Şarap, gökyüzünde ruhumu hapsedenYıldızlı kervanları NeredeGöz StampedeBu gökyüzü bakıyorum.Ben beyaz şarap için tost,Noble, saf ve samimi ...55


Ve kırmızı şarap içinİsa'nın kan gibiSonsuzluk bizim kalplerimizde çarmıha ...

Sevgilim,Sen mutlu beyaz ve kırmızı şarap içmek,Biliyorum, ikisi de bana ihanetÜzüm 'göğüslerini sıkmak için memnunAma ben seni affediyorum, ve daha seni seviyorumÇoğu zaman, onlarla kıskanıyorlarVe karanlıkta, zindanlarda yıllarca onları kapatınVe yıllar gitmekOnlar daha genç ve daha tatlı olsun herkes onlara deli gibi aşık düşer.Biz karanlıkta aşk içmek ve yapmakŞarap tatma tek başına ya da şirket,Eski şarap bir kadın gibi tadı,Yani var, ah, aşk kadar tatlı cilve ...Senin uğruna sevgilim,Senin için benim tam cam kızartmakVe okşa dudakları ince gönülden,Yarım dünya adına:Benim sevgilim Cheers!

56


건배!건배!잘 짜여진 테이블 옆에, 어디에 있든지,생겨 났 쓰는데 둘러싸인 초원 초원에서지금까지 가정과 난로에서 추방된, 아니면 어딘가 메신저로서우리는 축복받은 포도주를 마시지.이글 거리는 태양이나 흐린 하늘 아래물린 달의 모습 속에아니면 전체 맑은 얼굴우리는 타다 남은-별을에게 스토킹하고 어디에그건 그들의 여정을 마이 그 레이션 및 시작그들은 언제 어디서든 자신의 마음을 잃게됩니다.와인은 하늘에서 내 영혼을 가두고별의 캐러밴 어디눈을 놀라서그것은 하늘을 응시.나는 화이트 와인을위한 토스트,, 고귀한 순수하고 성실 ...그리고 붉은 와인그리스도의 피 같은영원히 우리 마음에 십자가 ...

내 사랑,당신은 행복하게 흰색과 붉은 와인을 마시고,나도 알아, 당신은 둘 다 날 배신포도 '가슴을 쥐어 짜기 반가워요하지만 당신을 용서하고, 더 당신을 사랑해종종 나는 그들과 질투그리고 어둠 속에서, 지하 감옥에있는 년 동안 그것을 닫습니다그리고 년이 지나가고로

57


그들은 젊고 더 아름다운 얻을 모두가 그들과 열렬히 사랑에 빠졌다.우리는 어둠 속에서 사랑을 마시고하다시음 와인 혼자 또는 회사에오래된 와인 여성 비슷하그것이, 오, 사랑 때문에 달콤한 교태 ...당신을 위해서 내 사랑,난 당신을 위해 내 모든 유리를 위해 건배그리고 애무의 입술 전심으로,하프 세계의 이름으로 :내 애인 건배!

Mamasë Anika

Atë natë prush me yje,vonoi ”Anek” lundrimin nga Pireu,ndaj nuk sosa dot,ndonëse më penguan, e s’bëra prapakthehu..!Shpejtoni, ju lutem, u thashë, shpejtoni...!Me sytë nga dera, ajo mua më pret.Mërguar e malluar, në ishullin e lashtë me emrin Kretë,ku përqafuar me diellin e detin,Kazanzaqi përjetësisht fle.

58


Ah, moj mama!Nëpër vapë fillimgushti me dhimbje ngarkuardhe mallin që digjte diellin,çava udhën maleve të Pindit,si dikur mes drerëve kalonin veç komitë...Dhe erdha...erdha atë ditë,me erën e ndarjes, të të lagia buzën, të të puthja sytë...!

Çdo fillim muaji jam si e hutuar:Një lëmsh ne grykë, zemra e rënduar.Gjithmonë për ty malluar:

O Nënë e bekuar!Kur ndodhem shpirt trazuar,si mes dallgësh në furtunë,kurdoherë lyp një këshillë prej teje, o nënë,për të dalë tek bregu, a diku në anë.Kthej kokën të kërkoj, e mërmëris me vete,dale, them padashur, të pyes njëherë mamanë..! Trageti “Anek” do të vonohet te Pireu.Por, gjithmonë mua në liman më pret,si amaneti i nënës sime të bekuar,në anë të Mesdheut,59


atje larg përmbi Kretë...!Bie nga qielli Ylli Polar,Ty të sjell mes nesh:Dashurinë për njëri tjetrin,dhe vendlindjen e kemi amanet!

To my mother Anika

That night – ember of starsDelayed “Anek” the trip from Pireaus And I couldn’t reach...Impeded, though Back I didn’t go...!Hurry, please – I told them – Hurry up...!With the eyes hinged on the opening door She waits for meMigrated and yearning with longing In the ancient island named Crete, Where embracing sun and sea Kazanzatkis forever sleepsOh, mother!Through August’s heat Loaded with painAnd my longing that was burning the sun I made my way through Pindus,As once the patriots passed through deers...

60


I came... I did come that dayWith the eternal farewell’s scent To moisten your lips To kiss your eyes...

The dawn of each monthPerturbed I amA knot of sorrow in the throat...Always pining for you my blessed, Dear mother When I am troubled and lostLike in between waves of a stormI always seek an advise from you, motherTo reach the shore or some other land.Turn my head and look for you And mutter to myself:Wait to ask my mother!...“Anek” ferry will delay from PireausBut will always find me in the harborsLike my blessed mother’s will On the shore of Mediterranean, Far away in Crete... Pole Star falls from the sky,To bring you here in our midst61


The love for each other And the homeland Our vow for you...

Per mia madre Anika Quella notte - brace delle stelleRitardo "Anek" il viaggio da PireoE io non potevo arrivare ...Ostacolata, sebbene Indietro non sono andata ...!Presto, per favore - ho detto - Sbrigati ...!Con la cerniera occhi sulla porta di apertura Lei mi aspettaMigrati e struggente di nostalgia Nell'isola di Creta antica chiamata, Dove abbraccia sole e mare Kazanzatkis dorme per sempre

Oh, mamma!Attraverso il caldo di agosto, Caricato con doloreE il mio desiderio che ardeva il sole Ho fatto la mia strada attraverso Pindo,Come una volta i patrioti attraversavno montagne tra cervi ...Sono venuta ... Ho fatto venire quel giornoCon l’aroma eterna dell'addio Per inumidire le tue labbra Per baciare i tuoi occhi ...

62


L'alba di ogni meseIo sono turbataUn nodo di dolore in gola ...Sempre struggimento per la mia benedetta, cara mamma Quando sono turbata e persaCome tra le onde di una tempestaCerco sempre un consiglio da voi, madrePer raggiungere la spiaggia o qualche altro terreno.Girare la testa e cercare per voi E mormorare tra me:Prima chiedo a mia madre! ...Traghetto "Anek" ritarderà dal PireoMa mi troverà sempre nei portiCome mia madre benedetta volontà Sulla riva del Mediterraneo,Lontano a Creta ... La stella polare cade dal cielo,Per portare qui in mezzo a noiL'amore per l'altro e la patriaIl nostro voto per te ...

63


На мајка ми Аника Таа ноќ - Ember на ѕвездитеОдложен "Anek" на патувањето од PireausИ јас не би можел да достигне ...Попречува, иако Назад јас не одам ...!Побрзајте, ве молиме - Им реков - Побрзајте ...!Со очите зависат од отворањето врата Таа ме чекаМигрирале и копнежот со копнеж Во древниот остров име Крит, Каде прегрнување сонцето и морето Kazanzatkis засекогаш спиеО, мајка!Преку топлина во август е Натоварен со болкаИ мојот копнеж што гореше на сонцето Јас направив мојот начин преку Пинд,Како некогаш на патриоти помина низ елен е ...Јас дојдов ... Јас не дојде тој денСо проценти вечното збогум на Да намачкајте твоите усни Да се бакнуваат твоите очи ...

64


Зората на секој месецЈас сум ги вознемирувалаА јазол на тага во грлото ...

Секогаш pining за вас мојот блажен, драги мајка Кога сум проблематичен и изгубениКако и во меѓу брановите на бураЈас секогаш бараат совети од вас, мајкаЗа да стигнат до брегот или некоја друга земја.Вртам и гледам за вас И Мутер во себе:Чекај да прашам мајка ми! ..."Anek" ферибот ќе го одложи од PireausНо, секогаш ќе ми се најдат во пристаништаКако мојата благословена мајка ќе На брегот на Медитеранот,Далеку во Крит ... Пол Star паѓа од небото,Да ви донесе овде кај насЉубовта кон едни на други и на татковинатаНашите завет за вас ...

Στη μητέρα AnikaΕκείνο το βράδυ

65


πυρωμένη στα αστέρια,Το πλοίο, "Anek" από Πειραιά, καθυστέρησε να σαλπάρει.Δεν σε πρόλαβα Μαμά!Με καθυστέρησαν μανούλα μου μα δεν πισωγύρισα "Γρήγορα" είπα,"Βιαστείτε σας παρακαλώ!Με τα μάτια στην πόρτα εκείνη με περιμένει".Καταραμένη ξενιτιάς.σε εκείνο το αρχαίο νησί ονόματι Κρήτηπου αγκαλιασμένος από τον ήλιο και την θάλασσα,αναπάυεται αιώνια ο ΚαζαντζάκηςΑχ, μανούλα μου!Μες στης Αυγουστιάτικες ζέστες με πόνο φορτωμένηκαι λύπη που καίει τον Ήλιο διάσχισα ανάμεσα τη Πίνδοως κάποτε ανάμεσα στα ελάφια περνούσαν μόνο οι κομήτες Και ήρθα ... ήρθα εκείνη την ημέρα,Με τη μυρωδιά του χωρισμού να σου βρέξω τα χείλη να σου φιλήσω τα μάτια ...!

66


Κάθε πρωτομηνιά, νοιώθω χαμένη. Ένας κόμπος τον λαίμο, την καρδιά βαραίνειΛαχταρώ για σένα! Πάντα.Μητέρα ευλογημένη Όταν η ψυχή ταράζεται σαν τη φουρτουνιασμένη καταιγίδα,πάντα χρειάζομαι τη συμβουλή σου για να βγω στη στεριά, ή κάπου στην άκρη. Γυρίσω το κεφάλι και σε αναζητώ μουρμουρίζοντας ασυνείδητα "Κάτσε να ρωτήσω τη μητέρα μου και πάλι "..!Στη Πειραιά το πλοίο "Anek" αργεί Αλλά παντοτινά, περιμένει για μένα στο λιμάνι. Σαν της ευλογημένης μητέρας μου τη διαθήκη Στην άκρη της Μεσογείου, στη μακριά Κρήτη. Το αστέρι της αυγής πέφτει από τον ουρανό,εσένα μας φέρνει κοντά. Την αγάπη μεταξύ μας και για την πατρίδα μας εμπιστευτικές. Ευλογημένη από τον Θεό στον ουρανό.

67


Jeta

Jeta, me prurjet e sajrikrijon vetveten,më krijon mua edhe ty...Nuk e di ku fillon ëndrra,ku mbaron mendimi...Me zërin e brishtëtë ndjeshmërisë femërore,artikuloj sinfoninë e vazhdimësisënë jetën,që mbars shpresën.Çfarë kam ëndërruar unë do të bëhet.Dhimbja për varfërinëçan mishin e butë të zemrës simesi një kopsht-lëndinë e papërlyer, në të cilën nuk është gjetur ngushëllim,sepse unë në paqedua të mbars botën pambarim.

68


Life Life, with its flowrecreates itself,I also creates more you ...Do not know where the dream begins,where opinion ends ...With a fragile voicefeminine sensitivitysymphony articulate continuityin life,that impregnates the hope.What I dreamed I’d become.The pain for povertypierce the soft flesh of my heart, like a immaculate garden-lawn in which no solace is foundbecause in PeaceI have impregnated the world infinitely.

69


La vita

La vita con il suo flussoricrea se stessaCrea pure me e ate...Non so dove comincia il songoe dove finicse il parere...Con la voce fragiledi sensibilita' feminilecontinua articolare la sinfonianella vitache impenga la speranza.Cose che ho songato si fara'il dolore per poverta'stacca il carne morbido di cuore mioimacolata come una pianura-pratoConforto non trovo'perche io in paceil mondo infinitamente impiegati amo'.

70


ЖивотЖивот, со своите текови пресоздава себе,Јас исто така, создава повеќе ...Не знам од каде на сон започнува,каде мислење завршува ...Со кревка гласженски чувствителностсимфонија артикулираат континуитетво животот,дека импрегнира издвоеното на надеж.Што ни сонував дека сум ќе станам.Болка пирс на меки месо на моето срце, како исконски градина-тревникотво кои нема утеха да се најдезатоа што во мирИмам импрегнирани светот бесконечно.

Η ζωή

71


Η ζωή,με τη ροή τουαναδημιουργείται.Δημιουργεί, επίσης,εμένα και εσένα ...Δεν ξέρω που το όνειρο ξεκινά,και η γνώμη που τελειώνει ...Με εύθραυστη φωνήkai θηλυκή ευαισθησία ,αρθρονω την αναστιματης εν συνεχεία ζωής η οποία κρατάει την ελπίδα.Θα γίνει ότι ονειρευόμουν.Ο πόνος διεισδύει την σάρκα της καρδιάς μουπου μοιάζει σαν κήπο με όμορφο γκαζόνστην οποία δεν υπάρχει ελπίδα,γιατί εγώ σε ειρήνηαντιλαμβάνομαι τον κόσμο επ 'αόριστον.

Hayat Kendi akışı ile Yaşam,

72


kendini baştan yaratıyorBen de daha oluşturur ...Rüya başlar nerede bilmiyorum,görüş bittiği yer ...Kırılgan bir seslefeminen duyarlılıksenfoni konuşkan süreklilikyaşamda,umuduyla impregnates.Rüyamda ne hale istiyorum.Yoksulluk için ağrıdelip kalbimin yumuşak eti, bahçe-Çimler lekesiz gibihangi herhangi teselliyi bulunduğundaBarış çünküBen sonsuz dünyanın emdirilmiş var.

73


Udhëtoj

Udhëtoj bulevardeve yjore,duke shkelur mbi thonj, që mos prishet qetësia e universit.Gjithmonë në paqe, që të mos prishet përkryerja e saj...Shkëputem nga tërheqja e tokës,zhvishem nga rëndesa e saj,hyj në yllësinë e shigjetarit pa ngurim...plagosur nga shigjetat e erosit,në luginën e zodiakut gjej pushim dhe ngre shtatin në fluturim...

I travel74


I travel-star boulevards,by stepping on nails,that do not break the tranquility of the universe.Always in peace,not to break its perfection ...Secede from the withdrawal of land,peel of its severityIm entering in the sagitarius constellation,without hesitation ...wounded by the arrows of Eros,in the valley of the zodiac find restand raises the stature in flight ...

Ταξιδεύω

Ταξιδεύω στους αστρικούς λεωφόρους 75


στα νύχια μου περπατώνταςτην ηρεμία του σύμπαντος προσέχοντας. Πάντα ειρηνικά,να μην καταστρέψω την ισορροπία της τελειότητας του ...Ξεφεύγοντας από τη βαρύτητα της Γηςαπελευθερώνομαι βυθίζοντας στον αστερισμό του Τοξωτήχωρίς δισταγμό. Πληγωμένος από τα βέλη του Έρωτα,στην κοιλάδα του ζωδιακού κύκλου βρίσκω ανάπαυσηκαι ανασταίνω το νου του κορμιού μου...

Ben yolculuk

Ben seyahat yıldız bulvarları,çivi üzerine basarak,

76


evrenin huzur bozmayın söyledi.Daima huzur içinde,mükemmellik kırmak için değil ..., Toprak çekilmesi ayrılmaÖnem kabuğuIm, Yay takımyıldızında girerektereddüt etmeden ..., Eros'un oklarını yaralandızodyak vadide kalan bulabilirsinizve uçuş boy yükseltir ...

I përkasim njëri-tjetrit

Tashmë i përkasim njëri-tjetrit pafundësisht.Kurorëzohemi në eternga bekimi hyjnor, dashurimisht.Vdekjes ia këpus gjymëtyrët,me vështrimin lart,dimensione të panjohura të kap...Udhëtoj,duke trokitur portave të pamundësisë,Pranguar prej pritjes77


në grackë e vras dyshimin.Bekohem në zenith kacavarur,shkallëve të shpresës,harbohem,shenjtërive të lumturisë.Të hyjnizohem, në panteonin e pavdekësisë...

We belong to each other

Now we belong to each otherindefinitely.Wed in etherby divine blessing and love. I tear apart death’s limbs,looking up ahead,unknown dimensions to grab ...travel,knocking doors of impossibility,Handcuffed of waitingin a trap I kill suspicion.

78


Blessed at zenithclimbing,the stairs of hope,rampaging,in happiness’ holiness.Becoming divine,in the pantheon of immortality ...

Apparteniamo l'uno al altro

Adesso apparteniamo l'uno al altroinfinitamenteal altare ci benediciamo Con divin amore,La morte si spezzo gli artiguardandoli la sudimensione sconosciuta ad afferrareViaggo,bussando le porte di impossibilita'in manette aspetandoIn una trapolla uccido il sospetto.Beato alo zenitharrampicato,

79


le scale di speranzaimpazzitanella santita' e felicita'.Diventare divino,nell pantheon d’ immortalità.

Ανήκουμε ο ένας στον άλλο

Ήδη ανήκουμε ο ένας στον άλλοεπ 'αόριστον.Εστεμμένοι σε αιθέραςαπό τη θεία ευλογία,στοργικά.Του θανάτου του κόβω τα άκρα ,κοιτάζοντας προς τα πάνω,άγνωστες διαστάσεις να αρπάξω ...Ταξιδεύω στου αδύνατου τη πόρτα.Δεμένη από την αναμονήσκοτώνω τη παγίδα της υποψίας ευλογημένη στο ζενίθκρεμασμένηστα σκαλιά της ελπίδας,

80


χαίρομαι την αγιότητα της ευτυχίας.Προσκυνώ στο πάνθεον της αθανασίας.

Shpresën ndriçoj

Pres flakënqirinë e jetës të ndezë.Dëgjoj frymëmarrjen e heshtjesme shpirtin,që ngujon mendiminnë agoninë e burgut, shqetësim.Kur flas për ty e nesërme jetë,nuk kam frymë të frymoj.Në këtë gjithësi të turbullt.Mes errësirës pres diellin, 81


shpresën të ndriçojë...

Light the hope

Wait the fireto light the candle of life.I hear the breath of silencewith the soul,that imprisons the opinion in the agony of prisonconcern.When I talk to you,be tomorrow'sI do not breathe,to breathe.Turbulence in this universe.Amid the darkness,I expect the sun,hope to shine ...

82


Accendi la speranza

Attendere il fuocoAccendere la candella della vitaSento il respiro del silenzioCon l'animaInprigionando il parereNell'agonia del carcereDisturbatta.Qundo parlo con teE la vita di domaniNon ho respiro di respirare.Turrbolenza in quet'universoTramite i buioAspetando il sole La sperranza brillo...

83


Την ελπίδα έχω λαμπάδα

Περιμένωτον άγιο φως της ζωής.Ακούω την ανάσα της σιωπήςκαι η ψυχή φυλακίσειτην αγωνιά της γνώσης.Όταν μιλάω σε σένα, ανερχομένη ζωή,η αναπνοή μου ,δεν αναπνέεισε τούτο το ασαφής σύμπαν.Ανάμεσα στο σκοτάδιπεριμένω τον ήλιο,την ελπίδα να λάμψει ...

84


Jam shtazanë

Bashkë me perënditë jam ulur,të plazmoj njeriun e ri...Ndjenja e plotësisë femëroreshkrin në temperaturën e saj.Trup e shpirt shpërthejnë si vullkan.Në prushërimin e sajshpagohet gjithçka; vdesin kurthet, pabesitë,embrioni merr jetë, flakërojnë yllësitë.Fushat hapen tej e mbanë,tokë, det e qiell janë për ty,tapinë e fundit po firmos,pronari i botës je ti, o njeri, që linde tani!

85


I’m pregnantI am sitting with the godsto plasmolyze new man ...Feeling of feminine fullness melts in its own temperature.Body and soul erupt as volcanoes.In its embereverything is reedemed-Traps, unfaithfulnessall cease andthe embryo gains life, with the flaring constellations.Fields are open far beyond,land, sea and sky are for you,I’m signing the last deed,owner of the world you are,O man, that were born now!

86


Sono incintaInsieme coni dei seduttaa plazmare il uomo nuovo.Senzazzione di pienezza feminileScogliendo nel propio caloreCorpo e animaEruttano come vulcaniNel suo calore tutto si risanisceMuoiono trapole e infedeliL'embrione prende vitaE le stelle si cendono.E i campi sono oltre aperte terre,mari e cielo sono per te.L'ultimo atto sto firmandoPropetario del mondo sei tuL’uomoche sei nato adesso.

87


Εγκυμονώ Συνεργάζομαι με το Θεώ.Τον νέο άνθρωπο,να δημιουργήσω. Το αίσθημα της γυναικείας πληρότητας εξατμίσει θερμότητα. Σώμα και ψυχήεκρήγνυνται σαν ηφαίστειο .Στην χόβολη τηςκαταβάλλονται τα πάντα.Όλα πεθαίνουν,παγίδες, απιστία.Το έμβρυο παίρνει ζωή,καίνε οι αστερισμοί.Ανοίγει το πεδίο του ορίζοντα διάπλατα. Γη, θάλασσα και ουρανόςείναι μόνο για σένα.Τη τελευταία υπογραφή βάζω. Πλέον, ο κόσμος σού ανήκει,νεοαφιχθέντα.

88


Udhërrëfyesja ime

Nga eteri zëri yt ende vibron.Thyen kafazin e heshtjes e më vjen pranë,me shpirtin që veç qetëson dhe eshtrat e frikës gozhdon.Vdekja jote më shpon,qelizave deri thellë e shpirtin më lëndon.Rrëketë e pikëllimit nuk rreshtin,në detin e dhimbjes sosin, luginat e shpirtit duke gërryer...Buzëqeshja jote,me butësinë e mëndafshit më rrethon.Si sfinks përjetësie shpresën më zgjon.Shpirti yt rreze ndritur,si qerpik mbi hënë,qiellit të natës më afrohet,më ndriçon e diç më thotë...Ti, e shtrenjta nënë mbeteshUdhërrëfyesja ime, përgjithmonë.

89


My guide forever

From the ether, your voice still vibrating.Breaks the cage of silence and feels closer to the seething soul and nails the fear bones.Your death pierces me, deep down the brain it howlsand hurts my soul.The creeks of sadness never restUntil they flow into the sea of wound and painAnd wear down the soul’s valleys...Your smileAs silk’s smoothness surrounds meAs a sphinx of eternityArouses my hope.Your shining ray-like soul Approaches the night skyLights up on me And something says...You my darling mother RemainsMy guide forever.

90


La mia guida per sempreDa l'etere, la tua voce ancora vibrante.Rompe la gabbia del silenzio e si sente più vicinoper l'anima ribollentee le unghie le ossa paura.La tua morte mi trafigge,in fondo il cervello che urlae ferisce la mia anima.Le insenature di tristezza mai riposareFino a quando non fluire in maredi ferita e doloreE logorare valli dell'anima ...Il tuo sorrisoCome morbidezza della seta mi circondaCome una sfinge di eternitàSuscita la mia speranza.Brillante- l'anima tuaSi avvicina al cielo notturnoSi accende su di me e qualcosa dice ...È mia madre cararestiLa mia guida per sempre.

Οδηγός μου για πάντα

91


Από τον αιθέρα, τη φωνή σας εξακολουθεί να δονείται. Σπάει το κλουβί της σιωπής και αισθάνεται πιο κοντά για την ταραγμένη ψυχή και καθηλώνει τα οστά φόβο. Θάνατος σου με διαπερνά, βαθιά στον εγκέφαλο που ουρλιάζει και πονάει η ψυχή μου. Οι κολπίσκοι της θλίψης δεν είστε Μέχρι να ρέει στη θάλασσα της πληγής και του πόνου Και φθείρω κοιλάδες της ψυχής ... Το χαμόγελό σας Όπως απαλότητα του μεταξιού με περιβάλλει Ως σφίγγα της αιωνιότητας Διεγείρει την ελπίδα μου. Λάμπει είναι ψυχή σας Πλησιάζει το νυχτερινό ουρανό Ανάβει για μένα Και κάτι λέει ... Μπορείτε μητέρα αγάπη μου Παραμένει Οδηγός μου για πάντα.

Sonte

Sonte hëna në detin e yjeve vallëzon.Kangjellave të qerpikëvemes yjeve të mesnatës,

92


gjumi lundron.Derën e ballkonit harrova çelur,e çelur gjithë natën kishte mbetur.Pa dashur,me dallgët e oqeanit paskam fjetur.

Tonight

Tonight the moonDances on the sea of starsThe sleeps sailsDown the eyelashes’ gatesAmidst the midnight’s stars.I forgot to close The door of the balconyAnd it stayed openAll night long.Unaware, I slept with the ocean waves.

StaseraStanotte la lunaBalli sul mare di stelleIl dorme veleGiù le ciglia dei cancelliTra la mezzanotte di stelle.Ho dimenticato di chiudere93


La porta del balconeEd è rimasto aperto per tutta la notte.Ignaro,Ho dormito con le onde dell'oceano.

ΑπόψεΑπόψε το φεγγάρισε μια θάλασσα αστέρων χώρευει.Στα κάγκελα των βλεφαρίδων ανάμεσα στα μεσονύχτια αστέρια,ο ύπνος επιπλέει.Η μπαλκονόπορτα ανοιχτή ξεχασμένη,κ έτσι είδα να παραμένει.Χωρίς να το θελήσω ,με τα κύμματα ημούν αποκοιμομένη.

Mos u tremb Ti ke frikë nga gjerësia e shpirtit tim.Aty rrinë tok; malet, fushat, deti, këngët,ëndrrat e dashuritë.E kujt më tepër se e imja,

94


është bota?!Ti mos u tremb!

Be not afraid!You fear the breadth of my soulThere stand together,

mountains, fields,

sea, songs, dreams and love. Whose more than mine

is the world? Be not afraid!

Non abbiate paura!

Hai paura l'ampiezza della mia animaGli stano insieme,montagne,campi,mare,canzoni,sogni d'amore.Chi più del mio è il mondo?Non abbiate paura!

95


Να μη φοβάσαι

Εσύ φοβάσαι το έυρος της ψυχής μουΕκεί μαζί στέκονταιβούνα,λαγκάδια, θάλασσες τραγούδια,Όνειρα και έρωτες .Σε ποιόν παραπάνω απο μενα, Ανήκει ο κόσμος ?!Εσύ να μην φοβάσαι.

Pikë vese

Syri yt si pikë vese,i bukur, si deti i thellë.Para syrit tënd të vdes,s’do kem vdekje asnjëherë. Është i bukur deti i thellë,si një ndjenjë që s’ka fund.Vala jote më rrëmben

96


e në shpirtin tënd më humb. Humbas unë në shpirtin tënd,që t’më mbrosh nga bubullima.Ndjenja jote pak më tremb,se ka dallgë e suferina. Dhe në vdeksha nëpër dallgë;nuk kam frikë, të ndodhë ç’të dojë!Ndjenja jote borë e bardhë,hoje mjalti do të kullojë!

Δροσοσταλίδα

Το βλέμμα σου σαν δροσοσταλίδα ,ομορφο,σαν το βυθό της θάλασσας.Εκεί αν ήταν να πεθάνω,ο θάνατος δεν θα με έβρισκε ποτέ.

Είναι όμορφη η βαθιά θάλασσα,ως αίσθημα δίχως τέλος.Το κύμα σου με αρπάζεικαι στην ψυχή σου με χάνει.

97


Χάνομαι στην ψυχή σου,να με προστατέψεις από τις βροντές.Η αίσθηση σου με λίγο με φοβίζει,Γιατι δυνατό κύμα κ ανέμους έχει.

Κ αν είναι να πεθάνω ανάμεσα στο κύμα,φόβο εγώ δεν έχω, ότι θέλει ας γίνει!Η αίσθηση σου το χιόνη λευκόμέλλι κυρήθρας θα χύνει.

Heshtje Heshtje!Vetëm buzëqeshje.Si ta marr këtë?Qeshja jote sytë mi verbonNdaj hesht dhe të vështrojSyve të tu diç kërkoj:Kërkoj, atë që kurrë nuk e gjetaDhe gjej atë që nuk besoj....

Silence

98


Silence!Just smile.How do I get this?Your laughter blinds my eyesTo shut up and watchEyes looking something:Looking, it never foundAnd I do not believe it ....

Σιωπή

Σιωπή!Μονάχα χαμόγελο.Πως να το εκλάβω?Το χαμογελό σου τα ματια μου τυφλώνει γι’αυτό και σιωπηλά σε χαζέυω Στα μάτια σου ξέρω τι γυρεύω Γυρεύω εκεινο που ποτέ δεν βρήκα Και βρήσκω το απίστεφτο.....

ТишинаТишина!

99


Само насмевка.Како можам да добијам ова?Вашата смеа ролетни моите очиДа замолчи и да се видиОчите барате нешто:Овде сум, никогаш не се најдеИ јас не верувам во тоа ....

Deti i Zi ... Këtë fund vjeshte Gjethet me lotët e shiut ishin trazuar.Gjumi më kishte tradhtuar,me tim shoq në shtëpiflinte përqafuar ...

Po përse Det i Zi, kaq i heshtur, i menduar.Me dallgët, që aq vargje më kanë dhuruar,lotë po derdh sot?

100


Për largimin tim mos u trishtoShpirtin tënd të madh, mos e nxiro!Vërtet sot po iki e po të lePor me ty në endrra përqafuar do të fle…

Black Sea… This fall’s end,Blended leaves and rain’s tears.Sleep had betrayed me,tightly embracing my husband at home…

Why you Black Sea,so thoughtful and silent.With the waves, that bestowed so many versesshading tears are you? 101


Don’t be sad for my departureAnd do not tarnish your great soulI’m really leaving you todayThough with in my dreamshugged with you I’ll sleep...

Pavdekësi

Kushtuar poetit kosovar T.D.

Me lulemimozat çelëm të dy,brymë yjesh mblodhëm bashkëe me pasion thurrëm poezi,ndaj k’të fillim marsi të kujtoj tyme këngëvajet e rimave e vrimaveqë të dhuruan përjetësi. Ngarkuar me 55 trëndafila dielli,si pasthirmat e tua mbi asfalt,që gëlltiti heshtja atë natëmbi lëkurën e ngrirë të asfaltit,dhimbja ime për ty frymën ndal.

Në fashitjen e butësisë së ëndrraveu shuan yjet e syve të tu, Tahir.Për ty hëna zbriti nga qielli,duke mbledhur eshtrat me pahir.

102


Ti mes yjesh nga lart më vështron.Zëri yt i qetë troket taninga Prejardhja e dashurisë fluturon me Engjëjt e lirisë përsëri.

Mbi biografinë e pashkruar çahet qielli,ti bërtet në Idil e vetmikorijet nga trimëria jote mekene ti pyet në shqip e anglisht:Në cilin gjeth e kam vdekjen?

Vdekjejeta varur në rrezet e diellit, zbut përjetësinë e heshtjes së qiellit, mbushur me detin bosh të territ,që grabit drithërimën e yjevenga rrjedha e ujit në lirinë e pyjeve.

Tok me dhimbjen yjetnatën më dysh e ndanë,e të fshehën hapësirave të qiellit, që pavdekësinë shpërndajnë.

Ëndrra jote për pavarësinë e Kosovësfluturoi lart në yllësishkëputur nga thonjtë e petkave të territ,103


që u rrëzua Kroit të mbretite mbeti e lirë në përjetësi.

ImmortalityDedicated to the kosova poet T.D.

Together with mimosas we were bornstarry frost we picked togetherend passionately we knit poetry,that’s why in this March I remember youwith rhyming mourning criesthat gave you eternity. Loaded with 55 sunny roseslike your interjections on asphaltthat silence swallowed that nighton frozen skin of asphalt,My pain for you even stop my breath.

In the evanescence of dreams’ tenderness faded the stars of your eyes, Tahir.For you the moon fell from heaven,collecting bones unwillingly.

You see me from the stars aboveand your quiet voice knocks from the origin of love flieswith the angels of freedom together again.

104


On the unwritten biography breaks the sky,you scream in idyll and lonelinessgroves are hushed by your courage and you ask in Albanian and English:In which leaf is my death?

Death-life leant from on sunlight, soothes the eternity of sky’s silence,filled with empty sea of darkness,that robs the stars’ wince of water flow in the freedom of the woods.

Stars together with paindivided the night in two,concealed spaces of the sky,to deliver immortality.

Your dream for Kosovo’s independenceflew up in the constellationseparated from the nails of darkness’ garmentsthat was overthrown from the King’s springand remained free in perpetuity.

105


Dashuri, ëmbëlsi e hidhurËmbëlsi e hidhur, dashuridhe ëmbëlsi e rremë. Kënaqesh kur më sheh të qajdhe forcat më lënë.

Zemra ime po pëlcetpor nuk të intereson.Sytë e mi janë të lodhurpor nuk të intereson.

Unë vuaj, dhe ti qeshqesh me mua, e pakënaqur që unë qaj.Dhe më kot u rezistojgoditjeve mizore dhe dinake të shigjetave nga aura jote.

Por rebelohet shpirti im,dhe lakuriq vrapon,midis hapësirave pafundtë burgut tënd.

106


Amore, amara dolcezza

Amara dolcezza, amoree bugiarda tenerezza.Ti diverti quando mi vedi piangeree le forze abbandonano.Il mio cuore e' gonfioma non t'importa.I miei occhi sono stanchima non t'importa.

Io soffro, e tu, ridiridi di me, che infelice t'invoco.E invano resistoa colpi crudeli e scaltri delle tue aure frecce.

Ma la mia anima si ribella,e nuda corre,tra gli spazi infinitidella tua prigione.

107


Jetoj në pritje të diellitÇdo mbrëmje, bota humb diellinÇdo mbrëmje, bota ndalondhe mbetet kujtimi i dritës.

Çdo mëngjes drita kthehetdhe përsëri bota nxeh motorët,fillon jetën,duke pritur të humbasë diellin.

Unë gjithashtu çdo herë që ti shkon,e humbas diellindhe më mbetet kujtimi për ty.

Por pastaj përsëri vjen drita dhe ndriçimiçdo herë që unë të shoh dhe flas me ty.Kjo është jeta;dielli shkon larg,lind e perëndon,por unë mbetem në pritje të diellit.

108


I live waiting for the sunEach evening, the world loses the sunEvery evening, the world stopsand remains the memory of light.

Each morning light returnsand the world back on the engines,starts lifewaiting to lose the sun.

I also do every time you go,I miss the sunand I still have the memory of you.

But then 'day and lightevery time I see you and talk to you.That 'life:the sun goes away,sets and arises,but alive waiting for the sun.

109


Vivo in attesa del sole

Ogni sera il mondo perde il soleogni sera il mondo si fermae rimane il ricordo della luce.

Ogni mattina ritorna la luceed il mondo riaccende i motori,riparte la vitain attesa di perdere il sole.

Anche io ogni volta che te ne vai,perdo il solee mi resta il ricordo di te.

Ma poi e' giorno e luceogni volta che posso vederti e parlarti.Questa e' la vita:il sole che se ne va,ma vivo in attesa del sole.

110


Ëndërr Të pashë në ëndërr një natë:Ti m’u shfaqe si kometë!Ndriçove vetëm për një çast,pastaj humbe, si ajsberg.

Όνειρο

Σε ονειρεύτηκα ενα βράδυΕσύ σαν κομήτης εμφανίστηκες Φώτησες τα πάντα για μια στιγμήΚαι ύστερα χάθηκες σαν το παγόβουνο.

Zotit në qiell

Pak më parë diçka e goditi zemrën timedhe unë mendova“ Unë jam e fortë, ashtu si zogjtë që nuk vdesin në mes të fluturimit”.Dallgët e detit hyjnë në kujtesëe më fshijnë gjurmët e mjerimit.Unë them, o Zot dhe do të thotë më shumë, 111


se kjo shpresë e ndritshme që hapet në atë fjalë.Unë them botë dhe do të thotë më pak, se harresa abstrakte e atomeve, nga të cilat çdo gjë e paprekur del, në të cilin çdo gjë e paprekur në fund shkon.Cila fjalë - dhuratë e bën ditën të ndriçojë,e kërkon nga unë të gdhend në errësirë këtë pamje kaq të vështirë?Jezu Krishti kryqezohet per ne!Për atë që jeton për të ndryshuar botën,për jetë më të mirë, pranverore.Të lutem o Zot, më dëgjoBotës varfërinë ia largo!Amin!

God in the sky Shortly before something hit my heart And I thought ”I'm strong, as the birds do not die in mid flight”. Sea waves enter memory to erase traces of misery. I say God and mean more than the bright abyss that opens in that word.I say world and mean less

112


than the abstract oblivion of atomsout of which every intact thing emerges,into which every intact thing finally goes.What word or gift makes the day shinerequires me to sculpt in darkness this picture so hard?Jesus Crist was crucified for us!About what lives to change the world, for better life, in this fall.Please listen to me O God:Remove the poverty from this world!Amen!

Diamad i prerë me kujdes

Poezia është si një diamad i prerë me kujdes, si një diamant që depërton dritën,për të kapur ndriçimin më të shkëlqyer dhe për ta shpërndarë sa më lehtë shkëlqimin.

113


Carefully diamad cut

Poetry is like a carefully diamad cut like a diamond to allow penetration of light to capture the most superb lighting and to scatter light as brilliance.

Внимателно diamad намалиПоезијата е како внимателно diamad намалување на како дијамантза да се овозможи продор на светлинада го фати на повеќето врвен осветлувањеи да ги растера светлина како брилијантност.

114


Atenţie diamad tăiatPoezia este ca o reducere cu atenţie diamadca un diamantpentru a permite pătrunderea luminiipentru a capta cel mai superb de iluminatşi de a împrăştia lumina ca stralucirea.

Jeta është e papërkryer

Poema përqafon e kundërshton dhe ripërqafon mendimet. Ndonjëherë ajo e bën këtë, sepse përpiqet për të përshkruar jetën reale dhe jeta është e papërkryer, e çrregullt, e mbushur me urrejtje e pabesi. Ndonjëherë është e pakryer, sepse ajo është e folura e njeriut me vetenapo një zë nën zë, e të menduarit të mendjes dhe e të folurit të mendimit.

Mendimet janë të ndërlikuara, shpesh hipokrite, kontradiktore. 115


Ndonjëherë të papërsosura, ndonëse përpiqen për përsosmëri. Për të arritur qëllimet e veta është e sinqertë në lidhje me qëllimet e saj.

Life is imperfect

The poem embraces the contention and reembracing thoughts. Sometimes she does this because trying to describe real life,, and life is imperfect, messy, filled with hatred and infidelity. Sometimes is unfinished, because it is spoken human voice by yourself or a voice under the thinking mind and the thought of speaking and thinking are complicated, often hypocritical, contradictory. Sometimes is imperfect, because it strives for excellence is a pursuit of controversial and problematic.

116


because it involves a failure, contradiction and doubt. it has the ability to achieve its goals and is honest about its intentions.

Liri, me fuqinë për ndryshim

Shih se çfarë do të thotë Liri;të jesh në prani të kureshtjes të pakufishme, për të dëshmuar,pasuritë tona shpirtërore brenda mundësive, që na ofron jeta.Unë besoj se shpesh ne themi të njëjtën gjë, në mënyra të ndryshme në forma të ndryshme, me një ton të ndryshëm. Sepse kështu është edhe jeta,dikush i sheh ngjyrat, të tjerët –jo.Një mëllenjë shtrin krahët mbi orkide, një tjetër është rrëzuar me kokë e plagosur. Fluturojnë si gjethe, fluturojnë për të shpëtuar, në liri për të jetuar...Unë mund të jap dritë atje ku ka hije,hyj në orbitën e vrullit dhe shpreses,me forcën shtytëse që kurrë s'ndalon.Gjithmonë në maratonën e jetës,me lirinë si busull ndriçuese,117


me fuqinë për ndryshim,mbetem në pjesën që nuk gabon.

Freedom, with power for change

See what Freedom means being in the presence of boundless curiosity, to witness our spiritual richeswithin that life offers us.I believe that often we say the same thing in different ways in different forms,with a different tone. For so is the life one sees the colors of others-not. A thrush spreads wings over the orchid, another was torn down with head injuries.Fly like leaves flying to save the freedom to live ...I can give light where there is shadowenter the orbit of momentum and hope to never stopped driving force, always in the marathon of life, with power for change,

118


with freedom to remain in the illuminated compass that never errs.

Bekuar nga Zoti në qiell -Kushtuar Betejës së Salaminës-

Hëna mbi det e qetë nuk fleMe vezullimin mitik në hapësirëPërpëlitet e merakun mbanNë ngushticën e TermopilevePranë vendlindjes së Euripid dhe Ajax.

Deti mërmërit e përplas dallgëShkumba e saj në bregSeç më thote ca fjalë:Anijet e Salaminës amanet,deti të mos i marrë!

Nga historia Homeri bërtetThemistokliun e Athinës e bën mbretPër kurthin me flotën e bashkuar greke,Që në Betejën e Selaminës,Persët i humbi në det.

Dje e nesër e gjithmonëGreqia bukuroshe buzëqesh.Krenohen tempujt me të tyren lashtësiNjeriu zbehet në padukshmëri Para të pavdekshmes madhështi Bekuar nga Zoti në qiell.

119


Blessed by God in heaven-Dedicated to the Battle of Salamis-

The moon over the sea, serenely can’t sleepWith the mythical glitter in the spaceShe writhes and the anxiety keeps withinThere, at the Thermopylae StraitBeside Euripides and Ajax’s birthplace

The sea murmurs and slams wavesTheir foam on the shoreMumbles words in pain:My pledge on Salamis’ shipsDon’t let the sea capture them

From history Homer cries outAnd Athens’s Themistocles makes king,For the trap of the united Greek fleetAt the conspicuous battle of SalamisWhere Persians perished in the sea

Yesterday, today and always,Beautiful Greece smiles, Temples boast with their antiquity,And man fades into invisibilityIn front of the immortal sublimityBlessed by God in heaven.

Migjenit në 100 vjetor

120


Stina me duart e portës së shpirtit,këput gjethe klorofili nga hapësira,për 100 vjetët e jetës së mohuar,aty, ku vetulla e dritës në breg horizontinga dielli është harruar. Ti shfaqesh përsëri, 27 vjeçar, me vargjet e tua, mjerimin botës ia vesh në ar…

Tek këndon këngën që s’këputetmallkon fatet, që njerëzimit ditët ia helmuane dëshirat për jetën,të gjitha ia gozhduan.

Tek këndon këngët e pakënduemembi mjerimin e foshnjës,që në vend të buzëqeshjes, si stoli të kobshme,mbërthen hijen e vdekjes.

E ballada qytetëse spërkat petale ylbereshnga qerpikët e yjeve,mbi poemën e mjerimit.

Qirinj trëndafili shuan nata e lind bijtë e shekullit të ri,që me grushtin e protestës, ëndërrojnë botën e re, përsëri.

Migjeni, the centenial memorialSeason with the hands of the soul’s gate

121


picked off chlorophyll leaves from space,for 100 years of denied life,there, where the eyebrows of light on the horizon shore is forgotten from sun.You appear again 27 years old,with your verses,dyeing in gold the misery of this world...

As you sing the song that can’t be brokencurse the fate,that poisoned the days of humanityand nailed allthe desires of life.

As you sing the unsung song,for the baby's misery,that instead of smile,as a dreadful jewel,grips the shadow of death.

And the urban balladsprinkles petals of rainbow from the stars’ eyelasheson the poem of misery.

Candles of roses put out the nightto rise the children of the new century,with the fist of protest,dream a new world, again.

Ah sikur

Ah sikur kjo femër të isha unë...122


Të ngrija fundin e fustanit, për të mos m'u qullur, e të qullesha përsëri...Pa u trembur se yjet e pasqyruar në det, do të qeshnin me robat e mia...Do ti flakja robat në breg e paturp, do të zhytesha në det...Dhe hëna lart në qiell do të me kishte zili, që me detin po bëja dashuri...

Oh, as ifOh, as if I were this woman ...To lift the bottom of hole,I was not saturated,qullesha and again ...Without fearing that the stars reflected in the sea,robat will laugh at my ...Will be giving a cold shoulder to the shore robatThe shameless, will zhytesha at sea ...And the moon up in the sky would have envied,that I do love the sea ...

Do të mësoj 123


Do të mësoj t’i flas gjithë gjuhët, që të më kuptojnë gjithë planetet;tokë e qiell,jo vetëm njerëzit e tokës, por edhe engjëjt e alienët e botës...Me të gjitha gjuhëttë gjithëve do t’u falja dashurinë, që të mund të vrisja urrejtjen,mashtrimin, pabesinë,që të mund të vrisja tradhëtinë.

I will learnI will learn to speak all languagesSo all planets can understand meon this Earth and in the sky,people, angels, aliens ...In all languagesI would grant my love to all,so I could kill hatred,deception, infidelityso I could kill betrayal.

124


ImpareròImparerò a parlare tutte le lingueperche tutti i pianeti possono capirmisulla terra e cielo,persone, angeli, alieni ...In tutte le lingueVorrei donare a tutti il mio amore ,così posso uccidere l'odio,l'inganno, l'infedeltàcosì posso uccidere il tradimento

Voi învăţaVoi învăţa să vorbească toate limbilepentru a realiza pe toate planetelepe pământ şi cer,oameni, îngeri, strainilor ...În toate limbiletoată lumea ar iubi la iertare,care poate ucide infidelitate, fraudă,care poate ucide trădare.

Јас ќе научат125


Ќе научат да зборуваат сите јазициТака што сите планети може да ме разберена Земјава и на небото,луѓето, ангелите, вонземјани ...На сите јазициЈас ќе додели мојата љубов за сите,па можев да го убие омраза,измама, неверствопа можев да го убие предавство.

Θα φωτίσειΘα μάθουν να μιλούν όλες τις γλώσσεςνα συνειδητοποιήσουν σε όλα πλανήτεςστη γη και ουρανό,άνθρωποι, άγγελοι, εξωγήινοι ...Σε όλες τις γλώσσεςόλοι θα ήθελαν να συγχώρηση,που μπορεί να σκοτώσει την απιστία,απάτης,που μπορεί να σκοτώσει προδοσία.

Öğreneceğim

Ben tüm dilleri konuşmayı öğreneceğimTüm gezegenler üzerinde gerçekleştirmek içintoprak ve gökyüzü üzerine,insanlar, melekler, uzaylılar ...Tüm dillerle

126


herkese, sevgi vereceğimaldatmayı, dolandırıcılık, nefrediöldürebilmek için,ihanedi öldürebilmek için.

밝히는 것입니다

나는 모든 언어를 구사하는 법을 배우게됩니다그래서 모든 행성들은 나를 이해할 수이 지구와 하늘,사람, 천사, 외계인 ...모든 언어나는 모두에게 사랑을 부여할 것입니다그래서, 증오를 죽일 수있다기만, 부정그래서 배신을 죽일 수 있습니다.

Me shumë dashuri

Kush thotë se ne jemi të ndarënga ajo që duam? Nëse nuk vjen lumturia, çfarë është jeta?Unë kam ndërtuar shtëpinë timeme blunë e ëndrravedhe qelibarin e heshtjes.Unë kam ndërtuar shtëpinë timeme shumë dashuri, 127


me Zotin në gji.

With so much love

Who says we are separatefrom what we love?If happiness never comes, what is a life?I’ve constructed my house.With the blue of dreamsand the amber of silenceI’ve constructed my house with so much love,with God in the chest.

Με πολλή αγάπηΠοιος λέει ότι είμαστε χώριααπό ό, τι θέλουμε;Αν η ευτυχία δεν έρχεται,τότε η ζωή, τι είναι ;Έχω χτίσει το σπίτι μουμε το γαλάζιο των ονείρωνκαι της σιωπής το κεχριμπάρι Τον έχω χτίσει ,με πολλή αγάπη,και το Θεό στη καρδιά.

128


Со многу љубовКој вели дека ние сме посебенод она што го сакаш?Ако никогаш не доаѓа среќа, она што е живот?Сум изградени мојата куќа.Со сини на соништатаи килибар на тишинатаСум изградени мојата куќасо толку многу љубов,со Бога во градите.

Shpresë në triptik

Shpresoj se vdekja nuk është një përvojë e hidhur,se nuk ka errësirë në dritë.

Heshtja u mbush me erën e frikësnë distancë dikush luan tanipor jo ëmbël si ty.

Ne nuk parashikojmë fatet tonanjë lavdërim në një kohësjell kaq pak kënaqësi.

Ne luftojmë për të lënë gjurmet tonanë ajrin plot polen,

129


që shtrihet në brendësi të qiellit.

Shija e ëmbël ka mbeturbrenda një kutie bosh çokollatash, të shijuara dekada më parë.

Shpresoj të përjetësoj mbresat,por asgje nuk ngeletnë kujtesën e mbushur plot.

Si cipë opake të patejdukshmekrijoj një botë të përralltëmbi shpresën sizifiane.

Hope in triptych

I hope death is not an ordeal‘cause there’s no darkness in the light.

The silence was filled with the smell of fearsomeone in the distance plays now,but, can’t do it as sweet as you.

We don’t anticipate our fates;a praise in timebrings so little joy.

We struggle to make our marksin the air filled with pollenwhich lies inside the sky.

The sweet taste reamined130


inside an empty box of chocolatestasted decades ago.

I hope to immortalize the impressionsbut nothing staysinside the full memory.

Like an opaque membraneI create a magical worldover the Sisyphusian hope.

Spera in tritticoSpero che la morte non èun calvarioPerche 'non ci sono le tenebre alla luce

Il silenzio è stato riempito con l'odore della pauraqualcuno in lontananza suona ora,ma, non può fare come dolce come te.

Noi non anticipiamo i nostri destini;una lode nel tempoporta così piccola gioia.

Lottiamo per i nostri marchiin aria piena di pollineche si trova all'interno del cielo.

Il sapore dolce reaminedall'interno di una scatola vuota di cioccolatini

131


assaggiato decenni fa.

Spero di immortalare le impressionima nulla rimaneall'interno della memoria piena.

Come una membrana opacaCreo un mondo magicooltre la speranza Sisyphusian.

Ελπίζω στο μαγικό ταξίδιΕλπίζω ότι ο θάνατος είναι μια δοκιμασία,δεν υπάρχει σκοτάδι στο φως.

Η σιωπή γεμίζει με τη μυρωδιά του φόβου.Κάποιος παίζει από απόσταση αλλά δεν μπορεί να είναι τόσο γλυκός όσο εσύ.

Εμείς, δεν προβλέπουμε τη μοίρα μας.Ένα έπαινο κάπου στο χρόνοφέρει τόσο μικρή απόλαυση.

Προσπαθούμε να αποτυπώνουμε τα ίχνη μαςστον γεμάτο αέρα, γύρη,που αραιώνετε μέσα στον ουρανό.

Η γλύκα ξεχάστηκε μέσα

132


σε ένα άδειο κουτί σοκολάτας δοκιμαζόμενη δεκαετίες πριν.

Ελπίζω να διαιωνίσω τις εντυπώσεις,αλλά τίποτα δεν παραμένειπλήρες στη μνήμη.

Σαν μεμβράνη αδιαφανές αδιαφανή,δημιουργώ έναν παραμυθένιο κόσμοπάνω από την ελπίδα Σίσυφος.

Do të vijë dita

Do të vijë ditakur të gjithë zogjtë e artëtë fluturojnë në shtëpi. Në breg ulem përqendruar në shpërndarjen e vezullimitkur asgjë nuk mbetet palosur në një fletë.Por askush nuk e di atë. Tani dielli është zhdukurhumbur në netët e yllit. E zeza kurrë nuk do të kthehet në të bardhë-apo paqeÇdo mëngjes, çdo ditë,133


si lule të freskëta kërkoj mirësinë. Unë nuk do të heq dorë në çdo fibër, në çdo qelizëgëzim duke kërkuar.O engjëjt e tokës, engjëjt e qiellit, lutem:Bekomëni me paqe!

The day will come

The day will comewhen all the golden birdsfly home across the blue deep water;I sit rapt in its scattering glitter;when nothing remains folded in a leaf.But no one knows it.Now the sun is gone Lost in nights of starlight Black will never turn to whiteor peaceEvery morning, every dayas fresh flowersseek for goodnes

134


but I won’t give up With every fiber in us, every cell. seeking joyO angels of earth, angels of heaven,Please:Bless me with peace!

Verrà il giornoVerrà il giornoquando tutti gli uccelli d'orotornare a casa attraverso l'acqua blu profondo;Mi siedo assorto nella sua diffusione luccichio;quando non resta niente piegato in una foglia.Ma nessuno lo sa.Ora il sole è andatoLost in notti di starlightNero non si trasformi in biancoo la paceOgni mattina, ogni giornocome i fiori freschicercare bravurama non mi arrenderò135


Con ogni fibra in noi, ogni cellula.alla ricerca di gioiaO gli angeli della terra, gli angeli del cielo,Si prega di:Benedici me con la pace!

Θα ρθει η ημέραΘα ρθει η ημέρα πουόλα τα χρυσά πουλιά,θα γυρίσουν σπίτι.Στην όχθη περιμένω βυθισμένη στην παράδοση της λάμψης όπου τίποτα δεν παραμένειδιπλωμένο σε ενα φύλλο.Αλλά κανένας δεν το ξέρει αυτο.Τώρα, ο ήλιος εχει χάθειστις νύχτες του αστεριού.Το Μαύρο ποτέ δεν είναιλευκό, ούτε ειρηνικό. Κάθε πρωί, κάθε μέρα,αναζητώ τα φρέσκα λουλούδιατου φωτός .Δεν θα εγκαταλείψω ποτέ σε κάθε ίνα,κάθε κύτταρονα γευτώ τη χαρά.Άγγελοι του φωτός!

136


Άγγελοι των ουρανών!Χαρίστε μουτη θεία χάρη της ειρήνης.

Grua

Nuk mposhtesh as nuk trembesh lehtë.Përçmon të dobëtit, gjendjen e amullt, të ngathët, pa rrugëdalje, sepse plogështiambjell gjithnjë trishtim e vdekje.Ska qetësi për shpirtin tënd,sikundër nuk ka varrezëpër zogjtë në qiell.Merr çdo grimcë të ditës, i bën copëza jete të pathyeshme, që nuk vdesin kurrë.Sepse çfarë sheh e prek përqarkna përket të gjithëve.Atë që të përkëdhelgëzueshëm këtë çast,i fal botën mbarë. I fal besën e shpresës,duke përzgjedhur,vorbullës së jetës.I jep forcë kurajos së tkurur.Mbush me gjithçkajetën e zbrazët, të pafat.Mbi zhgënjimet ëndrron, 137


sepse mbi gjithçka, beson.

WomanYou don’t surrenderneither do you easily quail.Despise the weak,the state of stagnation,unwieldy, without remedy,because slothalways sows sadness and death.There’s no peace for your soul,as there is no cemeteryfor birds in the sky.Take every particle of the day,and make out of them unbreakable pieces of life ,that never die.Because what you see and touch aroundbelongs to all of us.You give the whole worldto the one who caressesyou sweetly at this moment.Praying to faith and hope,by selecting,in the vortex of life.Filling with everything,the empty, unlucky life.Over the disappointments she dreams,Because, above all, she believes.

138


Γυναίκα Δεν γνωρίσεις ήττα ούτε φόβοΠεριφρονείς την αδυναμίααδεξιότητα, στασιμότητα, τη θλίψη, αδράνεια.Δεν δέχεσαι τον θάνατο που φυτεύουν. Δεν υπάρχει ειρήνη για την ψυχή σου ,καθώς ούτε κοιμητήριο για τα πουλιά του ουρανού.Με τα σωματίδια της ημέρας,δημιουργείς την αθανασία Διότι αυτό που βλέπεις και αγγίζεις γύρω σου, ανήκει σε όλους μας.Αυτουνού που σε χαϊδεύει χαρωπά αυτή τη στιγμή,χαρίζεις τον κόσμο ολόκληρο. Προσεύχεσαι για πίστη και ελπίδα,επιλέγοντας, τη δίνη της ζωής.Δίνεις δύναμη στο συρρικνούμενο κουράγιο Εξοπλίσεις με φως την άδεια, ατυχής ζωή. Ονειρεύεσαι πέρα από τις απογοητεύσεις γιατί πάνω απ 'όλα πιστεύεις.

139


Përmallshëm

Koha ngec në grackën e kujtesëse rrjedh ngadalë,sikur s’do të mbarojë kurrë.Dita humbet ngjyrën,tejzgjatet pafund.Kujtimet e avullta zbehen,gremisen honeve të kujtesësnë shkretëtirën e përgjumur,ku ankthi tretet përvëluar.Përmallshëm arnoj kohën e grisurqë të mos mbetet e ngujuarme copëza ëndrrash përqafuar.

LonginglyTime stucks in the trap of memoryand slowly flowsas if it will never end.Day loses color,prolonged endlessly.Evaporating memories fade,exiled in the memory’s hollows in the sleeping desert,where anxiety is scaldedly melting.longingly cobble the torn timewith fragments of embracing dreams.

Porta e braktisur 140


Porta ime e braktisur,ku lodronte shkujdesur rinia ime,pas brinjëve të zhveshura të pranverës,pas dritareve, ku dita sytë lag,mes ëndrrash të trëndafilta,unë ulem e të puth mbi prag.

Dorezën e portës shtyj me dashuri.Dhimbja, mbi trupin tënd plasaritur,ujëvara kujtimesh të veshin me flori.Portat e reja të shohin me zili.sepse askush nuk u puth pragun,përmallshëm, si unë tani.

Abandoned gate My abandoned gate where carelessly frisked my youth,behind the bare ribs of spring,behind the windows, where day wet eyes,amidst the rosy dreams,I sit and kiss your threshold.Push the handle with love.Pain on your body cracked,waterfall of memories cover you with gold.New gates look enviably at you.because no one kisses their threshold,nostalgically, as I do now.

141


Festivali Ndërkombëtar i Letërsisë, në Ordu të Turqisë

Muaji tetor pasqyron ngjyrat e panumërta të vjeshtës. Bukuria e kësaj stine bëhet edhe më reale kur e prek atë nga afër. Unë pata fatin ta shijoj këtë bukuri në Turqi, ku isha e ftuar në Festivalin e 2-të Ndërkombëtar të Letërsisë, që u mbajt nga 20 deri në 23 tetor 2011 në Ordu. Ordu është një ndër vendet e bukura të botës, jo vetëm me pasurinë e saj natyrore, ku gërshetohet deti me kodrat e malet, por edhe vendeve historike, ku është e mundur të gjesh të gjitha tonet e ngjyrave e të bësh të gjitha llojet e sporteve të natyrës, pasi katër stinët mund të jenë në një ditë. Sa herë udhëtoj dhe shoh turma njerëzish, që lëvizin nga një vend në tjetrin, mendoj se njerëzit janë sa të ndryshëm aq edhe të njëjtë. Ajo që i bashkon të gjithë për mirë është buzëqeshja dhe komunikimi miqësor, vështrimi i butë e i ngrohtë, që pavarësisht nga gjuha e ndryshme që flasin, të bëjnë të ndihesh mirë. Këtë provova edhe kur u takova me mikpritësit turq dhe poetë e shkrimtarë nga vende të ndryshme. Theksoj mikpritjen aq të ngrohtë të organizatorit të Festivalit z. Mesut Senol, që kishte dalë të na priste në aeroportin e Stambollit dhe na shoqëroi me avion. Në Samsun na prisnin organizatorët e tjerë dhe pjesëmarrësit nga vende të ndryshme të Turqisë, me të cilët udhëtuam me autobus deri në Ordu. Ndonëse ishte hera e parë që i takoja, mikpritja e dashamirësia e tyre më bënë të ndihesha si në shtëpinë time e si në vendin tim. Dua të theksoj edhe komoditetin e udhëtimit me linjën Turkish Airlines, ku shërbehej ende si dikur ushqim e pije, madje edhe verë...

142


E kujtoj me endje verën e këndshme që pimë në mbrëmjet e Festivalit së bashku me krijues të tjerë. Madje pijen e filluam qysh në udhëtimin me autobus nga Samasun për në Ordu, kur poeti ukrainas Mykola, na gostiti wiski dhe ne uruam mirëseardhjen me trokitje gotash, deri në mesnatë kur u akomoduam në Hotelin e bukur “Belde”, buzë Detit të Zi.Organizuar nga komuna e Ordusë dhe sponsorizuar nga Ministria e Kulturës dhe Turizmit, guvernatorit e Komunës të Ordusë, Ordu-Universitet e biznese vendase, Festivali i 2-të Ndërkombëtar i Letërsisë filloi me ceremoninë zyrtare, që u mbajt në kishën e vjetër të kthyer në qendër kulturore Tasbasi: Kjo është në zonën urbane Sile në Tasbasi Street në qendër të qytetit Ordu dhe është ndërtuar në vitin 1853. Ajo ka qenë përdorur si Qendra e Kulturës që nga prilli 2000.Pasi u mbajt një minutë heshtje në nderim të ushtarëve të vrarë, nën ekzekutimin e hymnit kombëtar u bë prezantimi i programit të festivalit.Shinasi Tepe, drejtori i përgjithshëm i Festivalit, theksoi: -Poezia dhe veprimtaritë letrare të përmasave kombëtare kanë filluar qysh në vitet 1920-të. Bashkia e Ordusë nuk është e huaj për Festivalet Ndërkombëtare, pasi këtu është mbajtur edhe Festivali Ndërkombëtar i teatrove të fëmijëve dhe kompozimet e skulpturave të gurit apo takimet periodike të Federatës së Gazetarëve Ndërkombëtare të Evropës.Orhan Dyzgyn, guvernator i Ordusë, në fillim të fjalës së tij tha:”Qysh nga ekzistenca e tij njerëzimi ka kërkuar konceptin e bukurisë dhe gjithmonë është në kërkim të saj. Letërsia ka prekur ndjenjat me të thella të shpirtit njerëzor, duke bërë që persona dhe kombe të tërë, të panjohur, të bashkohen, për të shkëmbyer eksperiencat e tyre.”143


Seit Torun, kryetari i Bashkisë, në fjalën e tij midis të tjerash përmendi: “Ndonëse një qytet me madhësi mesatare, zemra e Ordusë është e mbushur me art e veçanërisht rinia jonë me mundësitë e krijuara nga bashkia, thith aromën e degëve të ndryshme të artit stinë pas stine. Ne jemi krenarë që duke përdorur teleferikun, tani mira turistë mund të shohin fytyrën e qeshur të Ordusë nga Boztepe.”Tarëk Jarëllgaç Rektor i Universitetit të Ordusë, theksoi: “Ne jemi në fakt një komb me njerëz të dashuruar mbas letërsisë. Kombi ynë ka dhënë kontribute të mëdha në letërsi, si një degë e rëndësishme dhe efektive e arteve. Fuqia e letërsisë gojore dhe të shkruar, është vënë re vetëm në disa kombe.-Mos hap gojën pa ditur si të flasësh. Mëso se ku, çfarë dhe si të flasësh...” ka thënë Poeti Vehbi...Ëzer Karadak, zëvendës kryetar i Bashkisë, në fjalën e tij midis të tjerash tha: “Ne si bashki në këtë Festival të 2-të të Letërsisë në Ordu, synojmë të bashkojmë krijuesit, për të ndarë idetë e përvojat e tyre, për kulturat e vendeve të tyre, për të diskutuar çështje të ndryshme lidhur me letërsinë dhe lirinë e fjalës, kontributin në letërsinë botërore, duke inkurajuar përkthimin e veprave të ndryshme, në mundësinë e dialogut midis lexuesve e krijuesve. Në këtë aspekt ne mirëpresim shkrimtarë e artistë nga vende të ndryshme të botës, si edhe shkrimtarë e poetë nga Turqia. Festivali ka qëllim që të promovohen vlerat kulturore, artistike e turistike të Ordusë, brenda e jashtë vendit.”- Është fare e natyrshme të kesh letërsitë e popujve që kanë ndërveprime midis tyre, jo vetëm gjeografikisht por edhe historikisht. Karakteristikat humane, mëshira, urrejtja dashuria, pasioni dhe shumë perceptime e motivime të tjera u janë bërë

144


jehonë nga krijuesit në gati një projeksion universal... theksoi Mesut Senol.Dita e dytë e Festivalit, lindi së bashku me diellin që shkëlqente, në mëngjes. Pasi hëngrëm mëngjesin, u larguam me autobus për në Bolaman. Ishte e njëjta rrugë që të çon në Samasun, ku përshkuam rrugën e re me tunelin më të gjatë në të gjithë Turqinë. Aty vizituam disa nga shkollat e mesme të qytetit dhe unë kujtova takimet përgjatë muajit të letërsisë me shkrimtarë e poetë. Në fjalën time thashë se lidhjen e parë me letërsinë turke e kam pasur tamam në moshën e tyre, kur kam lexuar romanin “Shtylla” të shkrimtarit turk Jashar Qemal dhe ndihem krenare që këtë libër e ka përkthyer në shqip vjehrri im i nderuar, i ndjeri Mikel Zavalani...Në panelin e shkrimtarëve e poetëve të ftuar, folën Mykola Riabchuk nga Ukraina, Andras Gerevich nga Hungaria, Yjrki Ihalainen nga Finlanda, Chrysa Spyropoulou nga Greqia, Irena Matijasevic nga Kroacia, Aksinia Mihailova nga Bullgaria, Nikola Madzirov dhe Esat Bayram nga Maqedonia...natyrisht edhe unë nga Shqipëria, që sipas rendit alfabetik nga Albania, flisja gjithmonë e para. Më poshtë po vendos një pjesë nga fjalimi im:“Jam shumë e gëzuar e emocionuar dhe e nderuar njëkohësisht, që marr pjesë në Festivalin Ndërkombëtar të letërsisë, këtu në qytetin e bukur Ordu të Turqisë mike, me të cilën na lidh një kulturë e përbashkët.Esenë time dua ta filloj me fjalët e Ismail Kadaresë, një nga zërat më të lartë poetikë, dhe më të shquar të atdheut tim Shqipërisë “Vendi im është Shqipëria, por atdheu im është letërsia”. Çdo iniciativë apo lëvizje e re është tregues qytetërimi. Në lumin e madh të kulturës vjen edhe një rrëkezë tjetër, për t’ia shtuar freskinë dhe për ta bërë 145


më të gjallë e më të shëndetshëm, në mënyrë që ujitja e pemësisë së qytetërimit të jetë më e gjerë dhe më e plotë...I tillë është edhe Festivali Internacional i Letërsisë në Ordu. Të gjithë poetet e krijuesit nga mbarë bota kanë një mision, kanë një qëllim, paqen dhe dashurinë. Sepse letërsia është art, muzë e qiellit, që prek fijet më të holla të shpirtit njerëzor. Poezia, kjo lirikë e rrallë, gati transparente, është një fllad, frymë e lehtë mbi një faqe, që duket se zgjon në brendësi të njohjes një ndjenjë ndryshe, për të çuar qëndrueshmërinë mbi një fill të magjisë së brendshme letrare. Lindur nga një vërtetësi e madhe, motivi frymëzues njerëzor, ndjenja e lartë e kërkimi i fuqishëm i vlerave të brendshme ekzistenciale.Thonë se poetët janë si profetët. Arrijnë të zbulojnë thelbet e atyre të vërtetave, që qeniet e tjera thjesht i kundrojnë nga larg si realitete te çuditshme, pa arritur madje t'i kategorizojnë si të vërteta. Kjo dukuri ndodh ngaqë poetët zotërojnë një shqisë të pari tepër të fuqishme, e cila është në gjendje të vështrojë kthjelltazi lojën e kontrasteve.Unë do të shtoja se kështu shtohen marrëdhëniet kulturore kombëtare e ndërkombëtare me një shije e ngjyrë të veçantë, duke ushqyer njëra tjetrën. Nuk duhet të harrojmë se krijimtaria është një kopsht kulturor me mijra lule, ku secila ka ngjyrë e shkëlqim të veçantë, që shton vlerat e kulturës njerëzore. Rrallë ndodh që gjini të ndryshme krijuese të mos gjejnë arsye, për ta vlerësuar e respektuar njëra tjetrën. Duke pasur detyrë të jetë zëri i atyre që nuk kanë zë, ajo është një dorë vëllazërore që zgjatet, për të shtrënguar dorën e tjetrit, kështu që duart së bashku, punojnë e luftojnë për një jetë me buzëqeshje mirësie, bukurie e butësie dhe aspak armiqësie. Problemi kryesor e kritik për të gjithë

146


është shpresa për një të nesërme më të mirë, më të ndritshme se sot. Dua të shtoj faktin se ndër prezantimet e bëra për veprimtaritë tona, mjaft mirë u paraqit poetesha turke Cigdem Hicran Yorgancioglu, që e bëri prezantimin nëpërmjet dokumentarit me foto nga vende të ndryshme që kishe vizituar, midis të cilave edhe Kosovën e Tiranën.Në mbyllje të festivalit ne shkuam të gjithë së bashku vizitë me teleferik në Boztepe: Gjithë provinca e Ordusë shtrihet përgjatë brigjeve të Boztepe. Kjo është përvojë e shkëlqyer për të parë gjithë provincën nga Boztepe, një panoramë e kombinuar me pamjen madhështore të Detit të Zi.Gjatë këtij festivali, poeti Mesut Senol përkthente në anglisht dhe turqisht çdo gjë, që është lexuar apo diskutuar zyrtare ose private. Edhe pse ai ishte njeriu më i kërkuar shkrimtar në këtë festival, ai vërshoi plot energji çdo ditë dhe natë. Ai gjithashtu ishte redaktor dhe përkthyes i antologjisë së festivalit, një libër me 340 faqe, me krijimtarinë e secilit prej nesh. Tri ditë në të cilën ndjenjat e miqësisë dhe respektit kanë qenë në nivelet më të larta, ne shkëmbyem adresat e autografet me njeri tjetrin. Falenderoj nga zemra ata që mundësuan ardhjen time këtu, gjithashtu falenderoj Kryetarin e Bashkisë Ordu, Seit Torun, nën Kryetarin Ozer Karadag e drejtorin e Festivalit Shinasi Tepe, për mikpritjen spektakolare... Përshëndes edhe miqtë tanë, poetet e talentuar turq, Tozan Alkan e Mesut Senol, që duke përkthyer e botuar poezitë e mia në turqisht, bënë të mundur që poezia shqipe të dëgjohet e vlerësohet në festivalin e Ordu-së, që hapi zemrën e tij, për të mirëpritur krijues të letërsinë, që festuan në valët e shushurimës mërmëritëse të Detit të Zi. Mbas gjithë

147

http://www.facebook.com/profile.php?id=706329260


atyre ditëve plot diell, moti na përcolli me shi, e unë në ikje i bëra një poezi Detit të Zi…

2nd International Festival of Literature, in Ordu, Turkey

October reflects the infinitely many colours of autumn. The season’s beauty becomes more tangible and real when you are part of it. I had the chance to enjoy such a beauty in Ordu, Turkey, where I was invited to take part at the 2nd International Festival of Literature, held between 20 and 23rd of October 2011. Ordu is one of the most beautiful places of the world with its natural richness, historical tissue, sea, creeks and plateau. It is possible to find the all tones of colours in Ordu. Here one can do all types of nature sports and sometimes all four seasons can be experienced in a day. Each time I travel and see crowds of people moving from one place to another like me, I think that people are so different but at the same time they are the same. The smile and friendly communication is what joins them together, as well as the warm and gentle look of them, that despite the different languages they speak, they make you feel good. This is what I felt after meeting our Turkish hosts and the poets and writers from worldwide. I would like to emphasize the warm hospitality of the organizer in chief of this festival, Mr. Mesut Senol, who welcomed us at the airport in Istanbul and accompanied us to Samsun. From there we travelled by bus to Ordu, together with the other participants from Turkey. Even though I met them for the very first time, still their hospitality and natural kindness made me feel like I was home in my own country. Also the coziness during the flight with Turkish

148


Airlines is to be pointed out. One could still taste some delicious food and even a small bottle of exquisite wine on that plane. Interestingly, wine became the liquid leitmotif of those days, from the bus trip Samsun-Ordu, where the Ukrainian poet Mykola served us….. and we clung our glasses to cheer, then wine made us company until midnight after our arrival at the nice Belde hotel on the shores of Black Sea, while I still remember the dinners of the festival followed by some special wine.The 2nd International Festival of Literature was organized by the municipality of Ordu, supported by the Turkish Ministry of Culture and Tourism, the city’s mayor, the University of Ordu and local businesses. It started with an official ceremony, held in the old Taþbaþý Church, which was built in 1853 and now served as a cultural centre since April 2000. Festival’s second day began with the rising morning sun. After having breakfast, we all left by bus to Bolaman. It is the same road that leads to Samsun and we had the chance to pass through the newly built, longest tunnel in Turkey, with a length of more than 3.8 km.We could visit some of the high schools of the town there and then had a speech. Among others, in front of the students’ audience, I mentioned that my first link with the Turkish literature occurred at around their age, when I read the novel “Direk” (“Shtylla” in Albanian and Column in English) of the Turkish writer Yaþar Kemal, translated in Albanian by my future father-in-law, Mikel Zavalani…Form the invited writers and poets’ panel also spoke Mykola Riabchuk from Ukraine, Andras Gerevich from Hungary, Yjrki Ihalainen from Finland, Chrysa Spyropoulou from Greece, Irena Matijasevic from Croatia, Aksinia Mihailova from Bulgaria, Nikola Madzirov dhe Esat Bayram from the

149


Republic of Macedonia. Among the speeches and presentations for our activities, the Turkish poet Cigdem Hicran Yorgancioglu’ s one was to be remembered, who showed us a documentary and pictures from countries and places he had visited, amidst them Kosova and Albania’s capital, Tirana as well.Here are some of the speeches of those who welcomed the festival: Þinasi TEPE, Festival Director General:“The poetry and literary activities of national scope date back to the 1920s. Ordu Municipality is not a stranger to international festivals. International Children andYouth Theaters Festival which has been organized for long, Stone Sculpture Symposia, periodic meetings of the Federation for European Journalists can be cited here.”Özer Karadað, Ordu Deputy Mayor:“We as Ordu Municipality aim at bringing together writers to share their ideas and experiences as far as cultures are concerned, studying and discussingdifferent issues related to literature and freedom of speech, contributing to the world literature stream by encouraging translation works and writings, facilitating a discussion and dialog opportunities between readersand writers.”Orhan DÜZGÜN, Ordu Governor:“Since its existence, humanity has been querying the concept of beauty, and it always searches for it. Literature and seasoned litterateurs have also pursuedwhat is considered beauty. Sometime works of prose pieces or poems have touched the human spirit, the deepest feelings. They always have an effect on

150




the masses, they have embraced the people. They have been able to unite and embosom the persons and nations that are stranger to one another.”Seyit TORUN, Mayor of Ordu:“Although a middle sized city, as distinct from many cities, Ordu’s heart is circulated with art, and in particular our youth with the possibilities provided by our municipality can inhale the smell of various art branches season by season.While we have been displaying our difference via cultural and artistic activities, we have promoted our city and provided national and international recognition, and we made great strides in being a true tourism ambassador of Ordu.We are proud that using cable car which we aterialized it taking many troubles, now thousands of tourists can see every day the smiling face of Ordu from Boztepe.”Prof. Dr. Tarýk YARILGAÇ, President of Ordu University:“We are in fact a nation in love with literature. In every corner of our country literature is a dominant factor from the mothers who bring up their babies inswaddle in accompaniment of music to the children and the youth who burst out in excitement on important days and in school yards in their reading of poetry which translate the sentiment of our nation, from the young girls crying with the songs in the hen night to the strapping young men with their hearts throbbing by the poems of valor in their military units, Poet puts it in such a nice way:Do not open your mouth indiscreetly, Know where to speak and what and how to say (Poet Vehbî)”Mesut ÞENOL amongst other things he said :“It is quite natural to have literatures of the people who have interactions among themselves in certain geography and in a certain period of time have transitions and connections. In

151


fact the whole humanity experience seems to provide parallel life partnerships.” During this festival, the poet Mesut Senol translated into English and Turkish everything that has been read or discussed there; official or private. Although he was the most requested man/writer in this festival, he gushed of energy every day and night. He also edited the festival’s antology, a 300 pages book that occured in excellent graphical conditions where the translations belonged to him. Three days in which feelings of friendship and respect have been at the highest levels.Ordu opened its gates to welcome the writers and celebrated literature in the Black Sea’s waves murmur.At the end of the festival we went altogether to visit Boztepe by cablecar. Ordu province lies along the shores of Boztepe. It is a really excellent experience to see the whole province from Boztepe, a combined panorama with the magnificent view over Black Sea.I wholeheartedly thank those who made possible my trip and presence at the 2nd International Festival of Literature in Ordu, Turkey. I also thank the mayor of Ordu, Seit Torun, vice-mayor Özer Karadað and the Festival’s director in chief Þinasi Tepe for their spectacular hospitality… I send my greetings to the talented Turkish poets Tozan Alkan and Mesut Senol, that through translating and publishing my poems in Turkish, enabled the Albanian poetry to be heard and esteemed at the festival.After all those sunny days, the weather that saw us off was rainy, and before leaving I wrote a poem to the Black Sea…

152


Kozeta Zavalani (Qirjo) u lind në qytetin e Korçës, Shqipëri, më 8 mars 1958 dhe jeton në Tiranë. Ajo u diplomua nga Fakulteti i Ekonomisë në Universitetin e Tiranës në vitin 1982 dhe në vitin 1985, u specializua në gazetari. Është nënë e dy djemve Mendi e Mikel dhe bashkëshorte e mjekut Gjergj Zavalani.Kozeta ka punuar në Radio Televizionin Publik Shqiptar dhe tani është kryeredaktore e "Stina për Ndryshim" revistë e shoqatës "Familja dhe Media - Fuqia për Ndryshim", që ajo drejton. Ka qenë pjesë e disa kurseve trajnuese në letërsi, të Drejtat e Njeriut, në publicistikë dhe lidership. Ajo është zgjedhur "Ambasadore për Paqe" nga Federata e Familjes për Paqen Universale, ku është kryetare për Tiranën nga 2011 deri në vitin 2013. Ajo është shkrimtare e gazetare profesioniste, poete, publiciste e botuese.Anëtare e Shoqatës së shkrimtarëve dhe artistëve shqiptarë, kryetare e LNPSHA "Pegasi" për Tiranën, anëtare Shoqatës Ndërkombëtare të Shkrimtarëve IWA, anëtare e Federatës Ndërkombëtare të Gazetarëve, Shoqatës Botërore të Poetëve (WPS), dhe Poetëve për të Drejtat e Njeriut. Ajo është një nga "Gratë e Botës - 2007" zgjedhur nga "Connect Us

153


Communications Kanada" me titullin "Editor dhe nënë, rol model për gratë".Në vitin 2009 u nderua me çmimin e dytë në Takimin e Poeteshave Shqiptare në Vushtrri, Kosovë.Fituese e "Çmimit të Parë” në poezi nga Revista "Nositi”. Fituese e Çmimit Special në Mbrëmjet e Poezisë të Ballkanit, mbajtur në Korçë në vitin 2010. Ajo u zgjodh kryetare për Tiranën e Lidhjes Ndërkombëtare të Poetëve, Shkrimtarëve dhe Artistëve "Pegasi" Albania e "Aktiviste e shquar e Shoqërisë Civile". Në 24 shtator 2011 ajo bëhet iniciatore e Manifestimit Poetik "100 mijë Poetë për Ndryshim" në Shqipëri, me anëtarët e LNPSHA "Pegasi" e shoqatës “Familja e Media-Fuqia për Ndryshim” njëkohësisht edhe me rreth 80 shtete të botës.Në Kongresin e 22-të Botëror të Poetëve në Larisa, Greqi, i jepet Çmimi Olimp i Poezisë "DEMETER" në qershor të vitit 2011, po ashtu edhe "Diplomë Nderi nga Festivali i I-rë Mesdhetar i Poezisë" dhe "Çertifikata e Meritës", po në Larisa, Greqi, 2011. Shoqata Ndërkombëtare e Poetëve Shkrimtarëve dhe Artistëve "Pegasi" Albania në nëntor të vitit 2011 i ka dhënë vlerësimin e lartë "Krenaria e LNPSHA "Pegasi" me motivation: "Për aftësi të provave për përvoja të reja në fushën e letërsisë dhe artit, duke i dhënë shtytje talentit të ri krijues, jo vetëm nga Shqipëria, por edhe nga vende të tjera të botës, në përshkrimin e një metodë bashkëkohore të produktit mendor, promovimin e vlerave progresive për përparim".

154


Është bashkautore në "Këngë të para" me poezi, 1976.Në 1978 vëllimet me tregime 2-4-6 "Heronj të heshtur".Ndërmjet 1997-2002 botoi gazetën periodike të PBWA "Edhe Menaxhere" dhe "Zëri i Arbërit".Në vitin 2000 - 2002 botoi volumet 1 dhe 2 të librit "Gra që më kanë frymëzuar" në gjuhën shqipe dhe "Women who have inspired me” në anglisht.Në vitin 2005 botoi vëllimin "Halfworld" në anglishtNë vitin 2007 vëllimin "Gjysmëbota" në gjuhën shqipe, si dhe buletinin "Të drejtat e njeriut" QSHDNJ.Në vitin 2010 botoi vëllimin poetik "Shtegtare-Migratory" shqip e anglisht. Së fundi ajo është duke botuar romanin "Ankthi" dhe vëllimin e poezisë "Porta e shpirtit" në disa gjuhë. Ajo ka shkruar shumë artikuj, intervista dhe tregime për personalitete të fushave të ndryshme të jetës, në gazetat e përditshme dhe revista të ndryshme si dhe në disa nga librat e saj.Pjesëmarrëse në emisione të shumta televizive për median dhe rritjen e pjesëmarrjes së gruas në jetën politike dhe sociale. Në vitin 2011 Kozeta është një prej poetëve pjesëmarrës në Mbrëmjet e 50-ta të Poezisë të Strugës dhe poezitë e saj janë botuar në librin "Poezi nga pesë kontinentet" dhe në Antologjinë Botërore të Poezisë për Kongresin e 22-të në Larissa, Greqi, dhe të Buletinit për

155


Festivalin e 2-të Ndërkombëtar të Letërsisë në Ordu të Turqisë më 2011.Poezitë e saj, sidomos ato nga libri "Shtegtare", janë botuar në disa revista periodike në vende të ndryshme të botës. Duhet theksuar se poezia “Porta e shpirtit” është mirëpritur e përkthyer në vende të ndryshme si Greqi, Itali, Turqi, Maqedoni e Rumani, ku është vlerësuar edhe me çmime. Ishte kjo arsyeja që vëllimi i ri mban këtë titull.

Kozeta Zavalani (Qirjo) was born in Korça on March 8, 1958. She graduated from the Faculty of Economics at the University of Tirana in 1982 and in 1985, was specialized in journalism. She is the mother of two sons

156


Mendi and Mikel and wife of the doctor Gjergj Zavalani. Kozeta worked in the Albanian Public Television and now is Editor in Chief of the magazine “Season for Change” of the “Family and Media - Power for Change” association, which she leads. She has been part of several training courses in literature, editorialism, human rights and leadership.

She was selected "Ambassador for Peace" by the Family Federation for Universal Peace she was elected president for Tirana from 2011 until 2013. She is professional writer, poet, publicist, journalist, publisher. Member of the Albanian writers and artist’s Association, President of the LNPSHA “PEGASI” Tirana, ALBANIA, member of the International writers Association IWA, a member of International Federation of Journalists, World Poets Society (WPS), Union of Poets & Writers and Poets for Human Rights. She is one of the "Women of the World - 2007” selected by “Connect Us Communications Canada” with the caption "Editor and Mother, role model for women"In 2009 she was honoured with the second prize in the Meeting of Albanian Poets in Vushtrri Winner of the "First Award" - in poetry by "Nositi" eitorial magazine.The Special Winner of the Balkan Poetry in "Poetry Korça Nights" in July 2010 and "Special Award". She was elected president for Tirana of The International Association of Poets, Writers

157


and Artists “PEGASI” ALBANIA and “Distinguished activist of the Civil Society”. In September 24, 2011 she will be he initiator of the poetic Manifestation “100 thousand Poets for Change” in Albania, which includes 80 states of the world.At the 22-World Congress of Poets in Larissa, Greece, Awarded to Kozeta Zavalani “Olympus Poetry Prize – “Demeter” “In recognition and appreciation of Exellence in Poetry” in June 2011. "Honorary Diploma of the 1 st Mediterranean Poetry Festival" and "Certificate of Merit", Larissa, Greece, 2011.The International Association of Poets, Writers and Artists “PEGASI” ALBANIA in November 2011 has given the high title "Pride of LNPSHA"Pegasi "andthe title "Honorary Member of the Pegasi" with the motivation: "For evidentiary skills to new experiences in the field of literature and art, stimulating and supporting the young creative talent, not only from Albania, but also from other countries, in outlining a contemporary method for the mind product and the promotion of the progressive values."She was coauthor in the book of poetry "First songs"in 1978 and volumes of stories 2-4-6 "Silent heroes”. Between 1997-2002 published the periodic newspaper of PBWA "The Manager" and “Zeri i Arberit”. In the year 2000 - 2002 volumes 1 and 2 of the

158


book "Gra që më kanë frymëzuar" in Albanian and "Women who have inspired me” in English. In 2005 published the volume "Halfworld" in English In 2007 the volume "Gjysmëbota" in Albanian, as well as the bulletin "Human Rights", a QSHDNJ edition.In 2010 was launched the volume of poetry "Migrator".Recently she is publishing the novel "Ankthi" and the Volume of poetry “Soul Gate”.She has written many articles, interviewsand stories about successful personalities in several spectra of life, in the daily press, newspapers, magazines and several of her books.Participating in many TV shows in media, for increasing women participation in political and social life.In 2011 Kozeta is one of poets participants at the 50 Struga Poetry Evenings and her poems are includet in the book “Poetry from five continents”and in the World Poetry 2011, (Poetic anthology), Larissa, Greece, 2011 and to the book of the 2nd International Festival of Literature, in Ordu, Turkey. Kozeta Zavalani (Qirjo) è nato a Korça 8 marzo 1958. Si è laureata presso la Facoltà di Economia presso l'Università diTirana nel 1982 e nel 1985, è pecializzata in giornalismo. E 'la madre di due figli Mendi e Mikel e moglie del medico GjergjZavalani. Kozeta lavorato nella televisione pubblica albanese ed ora è Editor in Chief della "Season for

159


Change" rivista "Famiglia e Media - Power for Change" associazione, che lei conduce. Hafatto parte di diversi corsi di formazione nel campo letterario,pubblicità, diritti umani e di leadership.E 'stata selezionata "Ambasciatore per la Pace" da parte della Federazione delle Famiglie per la Pace Universale è stata elettapresidente per Tirana dal 2011 fino al 2013. Kozeta Zavalani (Qirjo)-a născut la 8 martie 1958, în oraşul Corce, Albania. În 1982 a absolvit Facultatea de Economie a Universităţii din Tirana, iar în 1985 s-a specializat în jurnalism. În prezent lucrează la televiziunea publică şi este editor şef al revistei “Season for Change”.Poeta a debutat în 1976 în volumul colectiv “First songs”. Au urmat mai multe cărţi de poezie. În 2010 a publicat volumul “Migratory”. Kozeta este deţinătoarea mai multor premii naţionale şi internaţionale.

Kozeta Zavalani (Qirjo) 8 Mart 1958’de Korça’da doğdu. 1982’de Tirana Universitesi İktisat Fakültesi’nden mezun oldu ve 1985’te gazetecilik ihtisasını tamamladı. Mendi ve Mikel adında iki oğlan çocuğunun annesi ve Doktor Gjergj Zavalani’nin eşidir.Kozeta Arnavutluk Devlet Televizyonu’nda çalıştı ve halen başında olduğu “Family and Media - Power for Change” adlı dernek tarafından çıkarılan “Season for Change”adlı derginin baş editörlüğünü yapmaktadır. Dünya Barışı İçin Aile Federasyonu tarafından “Barış Elçisi” seçildi ve “Connect Us İletişim Kanada”

160


tarafından “Women of the World - 2007” listesine eklenmeye layık görüldü. Dünya Ozanlar Derneği (WPS), Ozanlar & Yazarlar ve İnsan Hakları Şairleri Birliği’nin üyesidir. 2009’da, Vushtrri’de gerçekleşen Arnavut Yazarlar Buluşması’ nda ikincilik ödülüne ve NOSITI yayın çevresi tarafından şiir dalında birincilik ödülüne layık görüldü.Temmuz 2010’da, “Korça Şiir Geceleri”nde, üstün sanatsal düzeyde edebi yaratıcılık yönü ve şiir alanına farklı ve kalıcı değerleri getirmesi ile “Özel Ödül”ü kazandı. 1976’da yayımlanan “First songs” adlı şiir kitabının yardımcı yazarıdır. 1978’de 2-4-6 “Silent heroes” adlı hikaye kitabı yayımlandı. 1997-2002 arası, dönemlik gazete olan PBWA “The manager”ı yayımladı. 2000 - 2002 yılları arasında “Gra që më kanë frymëzuar” adlı Arnavutça kitabın 1. Ve 2. cildi ve “Women who have inspired me” adlı İngilizce kitabı yayımlandı.2005’te “Halfworld” adlı İngilizce kitabı yayımlandı.2007’de “Gjysmëbota” adlı Arnavutça kitabı yayımlandı.2007-2009 arası, bir QSHDNJ baskısı olan “Human Rights” adlı bülten yayımlandı. 2010’da “Migratory” adlı şiir kitabı piyasaya sürüldü.

161


162

Documents

Poezi nga Kozeta Zavalani