FİL İLE FARE 12.04.2014

Hazırlayan: Cansu Şanlı

Bir varmışşşş, bir yokmuşşşş!… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde ormanda yaşayan ve birbiri ile çok iyi anlaşan bir fil ile bir fare varmış. Bütün günü beraber geçiren fil ile fareye,

Ormandaki bütün hayvanlar nasıl oluyor da koskoca fil minnacık bir fare ile bu kadar iyi anlaşabiliyor diye şaşıp kalıyorlarmış. Birbirleri arasında fıs fıs konuşup duruyorlar ama bir türlü cesaret edip de onlara soramıyorlarmış.

Oysa aylar öncesinde ormanda çıkan bir sel felaketinde oradan oraya çarpan fareyi fil hortumuyla son anda kurtarmış. O günden sonra da ailesiz kalan fareyi hiç yalnız bırakmamış

Fil bu durumu anne ve babasına da anlatmış. Onlar da tıpkı çocukları gibi fareyi çok sevmişler ve çocuklarının bütün gün onunla beraber vakit geçirmesinden hiç rahatsız olmamışlar.

Fil ile fare günlerini ormanda gezerek geçirirken bir yandan da selde kaybolan farenin ailesini arıyorlarmış. Fare fil ile çok mutluymuş ama özellikle gece olup ormana karanlık hâkim olduğunda anne babasını çok özlüyormuş

Onlara kavuşma hayaliyle bir gün yeniden beraber olacakları günleri düşünüyormuş. Sabahları güne bir umutla başlıyor, gezdikleri dolaştıkları yerlerde gözünü dört açıyormuş. Arkadaşı filin üstünde oradan oraya zıplıyor yüksekten her yeri rahatlıkla görebiliyormuş

Günler geçmiş yazın sıcağı yerini sonbaharın serin esintine bırakmış ama henüz farenin ailesini bulamamışlar. Fare arkadaşı file belli etmemeye çalışsa da ailesini çok özlüyor arkadaşının ailesi ile olan ilişkilerine çok imreniyormuş.

Bir gün filin babası çocuklar bugün sizi ormanın çok güzel bir yerine götüreceğim. Zannediyorum ki oraya daha önce gitmemişsinizdir. Haydi, hanım hep beraber gezelim bugün demiş ve düşmüşler yola.

Her gün yaptıkları gezide aklı hep anne ve babasında olan fare o gün nedense gününü arayarak geçirmek istememiş. Etrafa sadece canı istediği için bakmış. Gerçekten de gittikleri yerler çok güzelmiş. Kayalıkların üstünden akan suların sesini, sonbaharın döktüğü yaprakların üzerlerine basarken çıkardığı hışırtıları dinlerken bir anda hışırtıya benzer ama yüreğini hoplatan başka bir ses duymuş.

Hemen arkadaşının kulağına yaklaşıp biliyorum annem babam buraya çok yakın bir yerdeler, seslerini duydum demiş. Arkadaşı

fil nasıl olur ben bir şey duymadım dese de fare çoktan heyecanlanmaya başlamış bile.

Dur telaş etme diyen fil ailesi hep birden etrafa dikkatlice bakmaya başlamışlar. Fil arkadaşı fareyi hortumu ile tutup kayaların üzerinde gördüğü deliğin önüne koyup beklemeye başlamış.

Fare önce neden beni bu kadar yüksek yere koydu diye çok şaşırmış ama bir de ne görsün anne ve babası karşısında değiller mi? Meğer bir başka sele kapılmamak için yeni evlerini kayalıkların üzerinde bir deliğe yapmışlar.

Bir anda karşı karşıya gelen fare ailesi birbirine sarılmış ve uzun süre öylece kalmışlar. Daha sonra aklına arkadaşı gelen fare ailesiyle arkadaşını ve ailesini tanıştırmış

Ailesini bulduğuna çok sevinmiş fare ama filden de ayrılmak istemiyormuş. Anne ve babasını onların yaşadığı yere taşınmaya ikna etmek için dil dökerken, fil ve ailesi de biz sizi orada koruruz diyerek ona destek olmuşlar. Bunun üzerine fare ailesi de kabul etmiş.

Buna en çok iki arkadaş sevinmiş. Hep beraber evlerine dönen fare ve fil ailesini gören ormandaki diğer hayvanlar bu defa daha da çok şaşırmışlar.

En sonunda olayın aslını öğrenmesi için tavşanı görevlendirmişler. Tavşan utana sıkıla gittiği yerden uzun bir süre gelmemiş, geride bekleyen hayvanlar telaşlanmışlar. Tam akşam olacakmış ki uzakta beliren tavşanın gelmesiyle uzun anlattığı hikâyeye hem şaşırmışlar hem de sonunun güzel bitmesine çok sevinmişler. Bir daha da kimsenin arkadaşlığını görüntüsüne göre değerlendirmeyi öğrenmişler.

HİKAYE ALINTIDIR