Metropolis

Μήνιν άειδε θεάFringe benefitsΠαράξενη γιορτή

31.05 - 06.06.2013

www.metropolispress.gr

ΦΥΛΛΟ 1030

Ο Στάθης Λιβαθινός αφηγείται στην Αργυρώ Μποζώνη την ιστορία της «Ιλιάδας»

Ο Γιάννης Διαμαντής φιλοξενείται στο βανάκι του Parov Stelar

Χαμός Κυρίου με νότες, προβολές και εκθέσεις στο Βρυσάκι

Σκανάρετε το QR Code στην αρχή των κειμένων και ανακαλύψτε έξτρα περιεχόμενο

Ονειρα, φαντασία και όραμα στη Στέγη με αφορμή την 1η Πλατφόρμα Νέων ΔημιουργώνΟ ί ό Σ έ ή

On the... Stage

Index

Η «Πρώτη Υλη» ανοίγει το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών με νέο χορευτή

Παπαϊωάννου...28

Ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν την «Ιλιάδα» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών

Λιβαθινός...32Εκθέσεις, συναυλίες και άλλα πολλά στο καλοκαιρινό Athens Fringe Live 2013

Fringe...10

Μια performance του καλλιτέχνη που περιλαμβάνει ολόκληρη την καλλιτεχνική του πορεία

Wilson...29

Η 1η Πλατφόρμα Νέων Δημιουργών φιλοξενεί νέες καλλιτεχνικές ομάδες και δημιουργούς

Stage...26

Ενα ατελείωτο πάρτι σε στοές, ταράτσες και πεζόδρομους

Street Outdoors...35

Το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης φιλοδοξεί να ενθαρρύνει τις επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη

Eco-innovation...9

Οι απόφοιτοι του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ εκθέτουν τα έργα τους στο κτίριο της σχολής

Φωτογραφικό...36

Μια βραδιά με τον διάσημο Αυστριακό μουσικό και την μπάντα του

Parov Stelar...30

Το συγκρότημα του Steve Wynn, μετά την επανένωσή του, επιστρέφει στην Ελλάδα

Dream Syndicate...34

Στην οδό Λέκκα...

O Parov Stelar επέστρεψε με ένα ακόμα εκρηκτικό, sold out live. Το βιβλίο γιορτάζει και στέλνει το δικό του μήνυμα: «Με διάβα-σες; Χάρισέ με!» Τα κορίτσια φόρεσαν τις φούστες τους, πήραν τα ποδήλατά τους και

έκαναν τη διαφορά. Οι Δερβίσηδες στροβιλίζονται στο Bios σε ένα θέαμα έκστασης και μυστικισμού. Και για το φινάλε, πάρτι! Εξω στον δρόμο. Οπως παλιά...

Mstories 70

metropolis@metropolisnews.gr / Facebook: MetropolisPress / Twitter: @MetropolisPress / YouTube: MetropolisPressΙδιοκτησία - Εκδοση: Μ media Α.Ε. / Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977, φαξ 210 4832887 / Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης [k.tsaousis@metropolisnews.gr]Project Manager: Βίκτωρας Δήμας [v.dimas@metropolisnews.gr] Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου [th.triantafillou@metropolisnews.gr]

Συντονισμός Εκδοσης [sintonistes@metropolisnews.gr] : Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Ντίνος Ρητινιώτης / Συντακτική Ομάδα [sintaktes@metropolisnews.gr] : Κατερίνα Ι. Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Πόπη Διαμαντάκου, Νικήτας Καραγιάννης, Δημήτρης Καραΐσκος, Μαρίνα Κατσάνου, Σταύρος Κουτσοσπύρος, Κίκα Κυριακάκου, Μαρία Μαρκουλή, Γιάννης Μαυρογιώργος, Γιώργος Μουχταρίδης, Αργυρώ Μποζώνη, Βασίλης Νέδος, Γιώργος Παπαστογιαννούδης, Λήδα Πιμπλή, Χάρη Ποντίδα, Γιώργος Ρομπόλας, Βάσια Ρούσσου, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Νάντια Σουφλή, Χρήστος Τσαπακίδης, Περικλής Τσόπτσης, Δημήτρης Χαλιώτης / Φωτογραφίες - Βίντεο [fotografoi@metropolisnews.gr] : Βάσια Αναγνωστοπούλου, Δάφνη Ανέστη, Βαγγέλης Λαΐνας, Σίσσυ Μόρφη, Νίκος Παπαγγελής, Σταύρος Πετρόπουλος, Shutterstock, AFP / Δημιουργικό [grafistes@metropolisnews.gr] : Θάνος Κατσαΐτης, Μήτσος Στεργίου / Διαφήμιση [mkt@metropolisnews.gr] : Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη / Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. Creative Direction: BOB STUDIO [www.bobstudio.gr]

METROPOLIS

Γιορτή για το περιβάλλον και τον άνθρωπο

Για τρίτη χρονιά οι εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στον Μαραθώνα άνοιξαν τις πύλες τους για το ευρύ κοι-νό στο 3ο Φεστιβάλ Μαραθώνα 2013, το οποίο πραγματοποιήθηκε από την ΕΥΔΑΠ στις 19 Μαΐου και έδωσε την ευκαιρία σε όλους τους Αθηναίους να επισκεφθούν έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς. Ηταν μια ξεχωριστή γιορτή αφιερωμένη στο νερό και το περιβάλλον, αλλά και στον αθλητισμό, τον πολιτι-σμό και τον άνθρωπο.

H φετινή εκδήλωση, η οποία συνέπεσε με το Παγκό-σμιο Ετος Συνεργασίας για το Νερό, εμπλουτίστηκε με νέες δράσεις αλλά και με τη συμμετοχή φορέων, όπως ο Δήμος Μαραθώνα, ο Αθλητικός Πολιτιστι-κός Σύλλογος Μαραθωνοδρόμων Τελμησσός Νέας

Μάκρης-Μαραθώνος και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αισιοδοξίας και κοινής δράσης για το νερό, το περιβάλλον, αλλά και τον άνθρωπο.

Στη διάρκεια του Φεστιβάλ, περίπου 100 παιδιά έτρεξαν αγώνα δρόμου 5 χλμ., 550 δρομείς έτρεξαν αγώνα δρόμου 10 χλμ. στον παραλίμνιο δρόμο, ενώ στη συνέχεια η παραλίμνια διαδρομή έμεινε ανοιχτή για να τη χαρούν με τα ποδήλατά τους όλοι οι πα-ρευρισκόμενοι. Το παρατηρητήριο των πουλιών που στήθηκε από την Ορνιθολογική Εταιρεία δέχτηκε την επίσκεψη πολλών παιδιών, τα οποία παρατήρησαν τα πουλιά στον υδροβιότοπο της λίμνης. Παράλληλα, στον εκπληκτικό καταπράσινο χώρο των εγκαταστά-

σεών μας, τα παιδιά έλαβαν μέρος σε συντονισμένες περιβαλλοντικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες και δεσμεύτηκαν για την προστασία του νερού και του περιβάλλοντος στο «Δέντρο των Ευχών». Επίσης, προβολές βίντεο πραγματοποιούνταν καθ΄ όλη τη δι-άρκεια του Φεστιβάλ σε ειδική αίθουσα ενώ το Μου-σείο Φράγματος Μαραθώνα είχε την τιμητική του.

Η ομάδα των BATALA με την εντυπωσιακή εμφάνισή τους έδωσαν ρυθμό στην εκδήλωση και σφράγισαν το τέλος μια υπέροχης ημέρας. Μεγάλη ήταν και η συμμετοχή στο Διαγωνισμό Φωτογραφίας με θέμα «Παρατηρώντας τη Λίμνη», τα αποτελέσματα του οποίου ανακοινώθηκαν στη σελίδα «Πηγή Ενημέρω-σης» στο Facebook.

PUBL

I

Οι μέρες της αφθονίας μου

Ο ερωτευμένος Αυστραλός

Οι Αυστραλοί είναι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στον κόσμο. Του-λάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε, για τρίτη συνεχόμενη μάλιστα χρονιά, ο διεθνής οργανισμός OECD (Οργανισμός Οικο-νομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Δεύτεροι είναι οι Σουηδοί, τρίτοι οι Καναδοί και, αφού κατέβουμε αρκετά στη λίστα των χωρών, συναντάμε και την Ελλάδα στην 30ή θέση. Τα αποτελέσματα προκύ-πτουν ως συνήθως από διάφορες παραμέτρους, αλλά και από προ-σωπική αξιολόγηση: «Οταν ρωτήσαμε τους Ελληνες για το γενικό επίπεδο της ικανοποίησής τους από τη ζωή σε μια κλίμακα από το 0 μέχρι το 10», αναφέρει η έκθεση, «μας απάντησαν 5,1, έναν μέσο όρο χαμηλότερο από το συνολικό 6,6 όλων των χωρών».

Οπως ήταν λογικό, οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση της Ευρωζώνης βρέθηκαν σχετικά χαμηλά. Η Πορτογάλοι είναι στην 28η θέση, οι Ιταλοί στην 23η, οι Ισπανοί στην 20ή. Από την άλλη, οι Ιάπωνες, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν κάποια σχετική οικο-νομική δυσκολία και μάλιστα βρίσκονται στην πρώτη θέση στον δεί-κτη του προσδόκιμου ζωής (82,7, ενώ η Ελλάδα είναι 17η με 80 χρό-

νια), βρίσκονται μόλις στην 21η θέση. Η Βραζιλία, που αναπτύσσεται με ρυθμούς αντιστρόφως ανάλογους από τους δικούς μας, βρίσκεται στην 33η θέση. Θέλω να πω, το τι μας κάνει χαρούμενους και τι όχι καμιά φορά δεν σχετίζεται μόνο με την οικονομική μας κατάσταση.

Ο “Guardian” κάλεσε τους αναγνώστες του από την Αυστραλία να σχολιάσουν τι τους κάνει τόσο ευτυχισμένους. Κάθισα και διάβασα τα σχόλιά τους. Ανευ ουσίας τα περισσότερα. Ωστόσο, σας μεταφέ-ρω τι έγραψε ένας χρήστης: «Δυστυχώς, φαίνεται ότι η δική μου ευ-τυχία εξαρτάται από την αγάπη. Οταν νιώθω ερωτευμένος και νιώθω ότι με αγαπάνε και οι άλλοι, μπορώ να ζήσω χαρούμενος μέσα στην εξαθλίωση της ύπαρξής μου και να νιώθω ανίκητος και γεμάτος εν-θουσιασμό». Οπως καταλαβαίνετε, αυτό το μίνι ρομαντικό μανιφέ-στο δεν μας διδάσκει τίποτα φοβερό, αλλά το παραθέτω μόνο και μόνο για να θυμηθούμε ότι υπάρχουν τόσο πολλές πραγματικότητες σε αυτή τη ζωή. Πραγματικότητες που καμιά φορά αρκούν για να παραγάγουν ευτυχία εκεί που υπάρχει η βεβαιότητα του 5,1, όπως διαλέξαμε να βαθμολογήσουμε τη ζωή μας.

Αθως Δημουλάς / a.dimoulas@metropolisnews.gr

4

Στη λαϊκή

Το φετινό μουσικό καλοκαίρι χρωματίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τις γυναίκες ερμηνεύτριες-δημιουργούς. Θέλετε από τον χώρο της jazz, έχετε την Diana Krall στο Ηρώδειο την 1η Ιουλίου. Θέλετε rock ’n’ roll, έχετε στον ίδιο χώρο στις 22 Ιουνίου την εμβληματική Patti Smith. Θέλετε pop και soul, τότε έχετε στις 8 Ιουλίου στη Μαλακάσα τη Lana Del Rey και τη Jessie Ware στις 14 Ιουνίου στην «Τεχνόπολις». Θέλετε blues-folk, τότε έχετε τη Madeleine Peyroux στις 15 Ιουλίου στον Λυκαβηττό και, αν πάτε στα ethnic και στο γαλλικό chanson, τότε έχετε στις 16 Ιουνίου Dulce Pontes στον Λυκαβηττό και στις 14 στο Badminton την Patricia Kaas, ενώ την ίδια ημέρα πάλι στην «Τεχνόπολις» έχετε τη Bebe. Τέλος, στις 3 Σεπτεμβρίου έρχεται η Zaz και πάλι στον Λυκαβηττό. Το μουσικό μας καλοκαίρι γυναικοκρατείται (για μένα μάλλον καλό ακούγεται) και το ερώτημα που τίθεται με ηχηρό τρόπο είναι απλό! Γίνεται η τέχνη πιο θηλυκή και κατ’ επέκταση ο κόσμος της τέχνης και φυσικά ο κόσμος γύρω της, ή πολύ απλά, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Roman Polanski στις Κάννες, «το

χάπι απελευθέρωσε τις γυναίκες και τις έκανε πιο αρσενικές»;

Το αιώνιο δίπολο αρσενικό-θηλυκό και τι συμβαίνει όταν παίρνει τo χέρι το ένα εις βάρος του άλλου... Η αλήθεια είναι ότι το μέρος του εγκεφάλου που είναι πιο δημιουργικό είναι αυτό που εκφράζεται από τη θηλυκή μας πλευρά, αυτήν που χρειάζεται τη φαντασία, τη δημιουργία, τη συμπόνια. Ενώ το άλλο του αρσενικού... άφησέ το καλύτερα. Πάντως, λίγο η πραγματικότητα της δημιουργίας και λίγο οι κοινωνικές εξελίξεις από το 1967, το καλοκαίρι της Αγάπης, οι γυναίκες έχουν πάρει και πάλι το πάνω χέρι στην τέχνη. Και όταν η γυναίκα είναι από πάνω, είναι καλό για τη γυναίκα. Και ό,τι είναι καλό για τη γυναίκα είναι και για τον άνδρα.

ΥΓ: Ακούμε το soundtrack “Woman On Top” με την Penélope Cruz.

Γιώργος Μουχταρίδης

Ο έξυπνος Αθηναίος:

Πηγαίνει με αθλητικά και φόρμα - τα μεταλλικά καροτσάκια είναι φονικά όπλα στα χέρια αγενών ανθρώπων.

Πηγαίνει με λίστα – άργησε, αλλά έμαθε.

Πηγαίνει αργά - η κούραση των πωλητών ρίχνει τις τιμές.

Τσεκάρει τους πάγκους από τη μια άκρη ως την άλλη για να τσεκάρει τιμές και προϊόντα.

Επιμένει στις ποσότητες που θέλει - η εποχή του

«να στρογγυλέψουμε το ποσό» πέρασε.

Αποφεύγει τα πρώιμα, τα όψιμα και ό,τι άλλο προσφέρεται με την «ταμπέλα» του εξαιρετικού, άρα και του ακριβού.

Μπαίνει σε υποψίες όταν το ταμπελάκι διακη-ρύσσει την ελληνικότητα των προϊόντων - τι γίνο-νται άραγε τόσα εισαγόμενα;

Κρατάει το πορτοφόλι και το κινητό στο χέρι του. Ακόμα και οι καλοκάγαθες νοικοκυρές δεν είναι πια αυτό που ήταν.

Λήδα Πιμπλή

Women on top

Με τον ξάδελφό μου τον Αρη έχουμε ένα κοινό σημείο. Μας αρέσει να κάνουμε μεγάλους περιπάτους στις γειτονιές της πόλης. Σχεδόν ποτέ οι βόλτες μας δεν είναι «χύμα». Διαλέγουμε προορισμό, κατεβάζουμε πληροφορίες για την περιοχή που θα επισκεφθούμε από το ίντερνετ και ανοίγουμε βιβλία με φωτογραφίες και διηγήσεις. Και έτσι διαβασμένοι πάμε στις γειτονιές για να ανακαλύψουμε τι έχει μείνει από το χτες και πώς έχουν εξελιχτεί κτίρια, άνθρωποι και αγορές!

Προχτές πήγαμε στο Κολωνάκι σε ένα παλιό εστιατόριο όπου, σύμφωνα με τη βιογραφία του, έτρωγε ο αγαπημένος μας ζωγράφος! Το βρήκαμε, καθίσαμε σε ένα τραπέζι και εμείς και γευθήκαμε τα αγαπημένα του γεμιστά! Μετά κατηφορίσαμε προς την Ακαδημίας. Λίγο πριν φτάσουμε στη λεωφόρο, στρίψαμε δεξιά σε ένα μικρό δρομάκι, την Αλ. Σούτσου. «Ελα να σου δείξω κάτι», μου είπε. Σταμάτησε μπροστά σε ένα κορνιζάδικο, ημιυπόγειο, με μια μεγάλη βιτρίνα με παλιές κορνίζες διαφόρων ειδών. «Ξέρεις τι ήταν εδώ στα τέλη του ’70;» με ρώτησε. Υπέθεσα ότι θα ήταν καμιά γκαλερί ή κάποιο σπουδαίο παλαιοπωλείο. «Οχι, εδώ ήταν το θρυλικό Paramount! Τα βράδια, εδώ που στεκόμαστε, ήταν η τεράστια ουρά αυτών που προσπαθούσαν να μπουν μέσα στο πιο προχωρημένο κλαμπ της πόλης. Ο Μπίλι Μπο με την Ελενα Ναθαναήλ έπιαναν το πρώτο τραπέζι δίπλα στον ντι-τζέι. Ηθοποιοί, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι των περιοδικών, που τότε ξεκινούσε η χρυσή εποχή τους, ήταν εδώ κάθε βράδυ. Τα ποτά δεν ήταν ακριβά και το γλέντι κρατούσε μέχρι τις 5 το πρωί. Και γινόταν τρελό καμάκι. Το ξημέρωμα το κλαμπ έμοιαζε με ένα τεράστιο δωμάτιο με ερωτευμένους έτοιμους για όλα!»

Για σκέψου! Ενα μέρος με τέτοιο παρελθόν να είναι σήμερα κορνιζάδικο. Ο ξάδελφός μου είχε πάντως μια ιδέα. «Τι λες; Να ψάξουμε καμιά φωτογραφία από τον ‘Ταχυδρόμο’ της εποχής με πελάτες να διασκεδάζουν στο Paramount, να τη φέρουμε εδώ να την κορνιζάρουμε;» Συμφώνησα αμέσως. Αφού τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει τις παλιές δόξες, ας κάνουμε κάτι εμείς. Ετσι, στη μνήμη μιας ωραίας εποχής!

A.

Νοσταλγία

6Ματιές

Πενήντα τοις εκατό, λέει, αυξήθηκε η βία κατά των γυναικών στη χώρα μας από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα. Δράστες στην πλειονότητά τους άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι άνδρες μεταξύ 30 και 45 ετών. Νεότατοι. Και αυτό είναι το δυστύχημα. Γιατί σημαίνει ότι στον τόπο παραμένει το χαμηλό επίπεδο πολιτισμού, το οποίο είναι προϋπόθεση για τη βία κατά των γυναικών. Λένε, βέβαια, πως φταίει η ανεργία.

Μένει, σου λέει, άνεργος ο σύζυγος, αισθάνεται ταπεινωμένος και για αυτό πλακώνει στα χαστούκια τη σύζυγό του. Ενίοτε και την κόρη, αλλά αυτή που προτιμάται από τα «παλικάρια» που τσαμπουκαλεύονται μέσα στο σπίτι τους, με τους δικούς τους ανθρώπους, είναι η γυναίκα που επέλεξαν να μοιρα-στούν τη ζωή τους μαζί της. Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν το κάνεις. Δεν σηκώνεις χέρι στον άνθρωπό σου αν εξαρχής δεν τον υποτιμάς.

Μπορεί η φτώχια και η ανεργία να φαίνονται ισχυρά άλλοθι για να κρατη-θούν τα προσχήματα μιας κουλτούρας που δεν φημίζεται για τον σεβασμό της στη γυναίκα, αλλά δεν είναι αυτές οι αιτίες που γεννούν τη βία, απλώς την απελευθερώνουν να ξεσπάσει ανεξέλεγκτη και «δικαιολογημένη».

Φταίνε οι συνθήκες, ο σκληρός καπιταλισμός, η άγρια κρίση, η Μέρκελ, ο φούφουτος... Τέλος πάντων, κάποιος φταίει που ξυπνάει το θηρίο στον νταή και μαυρίζει στο ξύλο τη γυναίκα του. Αλλιώς θα ήταν ο χρυσός άνθρωπος, ο κουβαλητής, ο ρομαντικός σύζυγος και ο τρυφερός πατέρας. Κολοκύθια!

Οφείλουμε να δούμε την πραγματικότητα. Την ασέβεια με την οποία περιβάλ-λονται οι γυναίκες. Οχι τώρα στην κρίση, αλλά πριν από αυτήν. Γιατί ούτε η πολιτική είχε τις πύλες ανοιχτές, τόσο που παραμονές εκλογών ακόμη ψά-χνουν τα κόμματα γυναικεία ονόματα να συμπληρώσουν προχείρως το «σύγ-χρονο» ίματζ τους, ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε τα μίντια, που είτε πρόβαλλαν τις πιο εξευτελιστικές εικόνες γυναικών, είτε εφάρμοζαν τις σκληρότερες συν-θήκες εργασίας για αυτές και πάντα με μικρότερους μισθούς από εκείνους των ανδρών συναδέλφων τους.

Αλλά το θέμα μου δεν είναι να γράψω έναν ακόμη φεμινιστικό δεκάρικο. Ηθελα να γράψω μόνο για την ντροπή μου όταν διάβασα τα ποσοστά αύ-ξησης της ενδοοικογενειακής βίας. Και για τον τρόμο μου για το μέλλον αυτού του τόπου, που όλο βαυκαλίζεται για τον πολιτισμό, την παράδοση, τη δύναμη να τα βγάζει πέρα στα δύσκολα τάχα, αλλά στην πραγματικό-τητα αποδεικνύει σε κάθε δυσκολία ότι κρύβει περισσότερη βαρβαρότητα από ανθρωπιά. Αλλά το χειρότερο στην έρευνα που αποδεικνύει την αύξηση ποσοστών ενδοοικογενειακής βίας είναι ότι παραμένουν βαθιά νοσηρές οι ανθρώπινες σχέσεις. Και αυτό είναι αφόρητο.

Αθηνά Δεληγιάννη

Xαστούκια οπισθοδρόμησης

Από την πολιτική και -μετέπειτα- εκλογική κατάρρευ-ση του ΠΑΣΟΚ μεταξύ Νοεμβρίου 2011 και Μα-ΐου 2012, η πολιτική συζήτηση περιφέρεται γύρω από μια κάποια ανασύσταση-ανασυγκρότηση-ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Μέσα σε αυτή τη συζήτηση χωράει το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και ένα σωρό ακόμη ομάδες, κινήσεις, γκρουπούσκουλα καθώς επίσης και -άλλοτε κραταιά -πρόσωπα τα οποία διεκδικούν τα πολιτικά «ψίχουλα» ενός χώ-ρου που βαίνει συρρικνούμενος.

Η «ανα-συζήτηση», κρύβει το πραγματικό μέγε-θος του προβλήματος: Δεν υπάρχει κοινωνικός χώρος που να μπορεί να στεγάσει σε αυτό το χρο-νικό σημείο μια πραγματικά πλειοψηφική κεντρο-αριστερά. Η υποχρεωτική υπαγωγή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε ένα κυβερνητικό σχήμα το οποίο έχει ως πρωταρχικό σκοπό την εφαρμογή μιας σκληρής, υπαγορευόμενης από τους πιστω-τές της χώρας, οικονομικής πολιτικής, δεν αφήνει

περιθώρια για αποκλίσεις. Τα δύο κόμματα επιχει-ρούν να κάνουν διακριτή τη θέση τους μέσω της διαφοροποίησης σε ζητήματα που αφορούν αξι-ακές τοποθετήσεις. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η κατάθεση του αντιρατσιστικού νόμου, ο οποίος μάλιστα δεν θα είναι ο μόνος, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τον δικό του. Η κατάθεση του νόμου από τον ΣΥΡΙΖΑ συνιστά κίνηση στρατηγικού δι-εμβολισμού της Κεντροαριστεράς, που έχει σκο-πό να καταδείξει ακριβώς αυτό: Την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στον κοινωνικό αυτόν χώρο. Δεδομένης της κοινωνικής συρρίκνωσης της Κεντροαριστε-ράς, ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως παγιδευτεί στην ίδια του τη στρατηγική να εγκιβωτίσει μεγάλα τμήματα του ΠΑΣΟΚ. Και να αφήσει, έτσι, τα αριστερά του ευάλωτα σε νέους, ριζοσπαστικότερους σχηματι-σμούς. Ο δρόμος δεν είναι σίγουρος και ασφα-λής για κανένα από τα τρία κόμματα.

Βασίλης Νέδος

Σε ένα ιδεατό σύμπαν στο οποίο θα σεβόμασταν την πόλη μας, θα την ευγνωμονούσαμε για όσα μας δίνει και θα αναδεικνύαμε τις ομορφιές της, η Πλατεία Κοτζιά θα μπορούσε να είναι μία από τις ωραιότερες πλατείες της χώρας. Ομως, ως γνωστόν, κάποτε χτίσαμε Παρθενώνες, αλλά σήμερα έχουμε αναγάγει την αυτοκαταστροφή σε εθνικό σπορ.

Σταμάτησα εκεί ένα βράδυ τις προάλλες και άφησα τον εαυτό μου να τη φανταστεί λίγο διαφορετική: για παράδειγμα, με παγκάκια και

το έρμο το σιντριβάνι της να λειτουργεί. Με τα φωτισμένα κτίρια τριγύρω, με την απλωσιά της που σου ανοίγει τη διάθεση. Τα παγκάκια απομακρύνθηκαν το 2004 για να μην κάθονται οι... φτωχοί και άστεγοι της πόλης, ενώ το σιντριβάνι της έχει στοιχειώσει. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που περνάω, μέρα ή νύχτα, τη φαντάζομαι κάπως αλλιώς. Η δυναμική της είναι τεράστια, το μόνο που χρειάζεται είναι μια απόφαση. Εχουμε ανάγκη από πλατείες σαν αυτήν. Δεν απέμειναν πολλές.

Νικήτας Καραγιάννης

Τον βούτηξα από το μανίκι την ώρα που άρπαζε το κινητό μου.

Κοιταχτήκαμε με τρόμο.

Κανονικά ήθελα να τον ρωτήσω πώς τον λένε, τι τάξη πη-γαίνει, πού μένει, ποιος είναι ο καλύτερός του φίλος.

Καθόταν ακίνητος, χωρίς ανάσα.

Κοίταξα το τσιγάρο που περίσσευε από το τσεπάκι. Θερια-κλής, ανήλικος, παραβάτης, με ζωή «τακτοποιημένη», σπί-τι-κόλαση, αναμορφωτήριο, πρέζα, φυλακή, ένας αριθμός στατιστικής, ένα από τα 1.214 παιδιά ηλικίας από 7 έως 12 ετών που έχουν συλληφθεί φέτος για κλοπές, ληστείες και ανθρωποκτονίες.

Σε ένα φλας του μέλλοντος τον είδα να διασκεδάζει σε ελληνάδικα και μια γυναίκα να τον κοιτάζει λιγωμένα, να είναι ξαπλωμένος στην Ομόνοια τρεις τα ξημερώματα, να καίγεται στα γήπεδα, να ετοιμάζεται για το επόμενο κόλπο.

Τον κρατούσα από το μανίκι, ενώ ήθελα να τον πάρω αγκαλιά και για μια στιγμή να γίνει το θαύμα, να νιώσει όλα αυτά που λένε οι ειδικοί, φροντίδα, εποπτεία, ψυχική επαφή, διαθέσιμος χρόνος.

Το μόνο που κατάφερα και είπα ήταν: «Αντε χάσου». Πο-νούσα, πονούσα πολύ και δεν είχα άλλη λέξη να πω.

Και έμεινα ακίνητη, στην άκρη του πεζοδρομίου, με το κι-νητό μου, να στέλνω μήνυμα στους δαίμονές μου.

Αργυρώ Μποζώνη

Κεντροαριστερές περικοκλάδες

May I be your world

Πλατεία Κοτζιά revisited

Πάνος Μιχαήλ

8Ματιές

Κείμενο: Χρήστος Τσαπακίδης

Καινοτομία στο... πράσινοΠόσο καιρό έχετε να ακούσετε τον όρο «πράσινη ανάπτυξη»; Ή τη λέξη «αειφορία»; Σύμ-φωνοι, τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να τις «παίζουν» πού και πού. Εσείς, όμως, πόση ση-

μασία τους δίνετε; Δεν υπάρχει λόγος να απολο-γείστε. Στον νου μας η αειφόρος ανάπτυξη είναι συνυφασμένη με μια εποχή κατά την οποία είχαμε την «πολυτέλεια» να ασχοληθούμε με τη διατήρη-ση και προστασία του περιβάλλοντος, καθώς κάτι τέτοιο σήμαινε ότι θα έπρεπε να βάλουμε το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη. Για παράδειγμα, οι εταιρείες που εντάσσουν «πράσινες» πρακτικές στην παρα-γωγική διαδικασία αντιμετωπίζουν υψηλότερο κό-στος, το οποίο μετακυλίουν στους καταναλωτές. Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων γινόταν με τη γενναία επιχορήγηση του κράτους -άρα των φορολογουμένων-, καθώς διαφορετικά το κόστος θα καθίστατο δυσβάσταχτο για τον επενδυτή. Και τώρα ζούμε σε εποχές ισχνών αγελάδων, άρα θα πρέπει να στρέψουμε την πλάτη μας στις πράσινες επενδύσεις. Σωστά; Οχι απαραίτητα.

Οι επενδύσεις στο συγκεκριμένο πεδίο και δη αυτές που στρέφονται στην καινοτομία μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να εν-θαρρύνει τους φιλόδοξους επενδυτές μέσω του προγράμματος Eco-innovation, το οποίο άνοιξε

εκ νέου αυτόν τον μήνα και για φέτος θα έχει «προίκα» 31,5 εκατ. ευρώ. Το Eco-innovation έχει ήδη χρηματοδοτήσει αρκετά πρωτότυπα projects, αποδεικνύοντας ότι, αν υπάρχουν διαθέσιμα κον-δύλια, τότε το όριο της «πράσινης» καινοτομίας είναι ο ουρανός.

Ας δούμε ορισμένα success stories προγραμμά-των που κατάφεραν να υλοποιηθούν χάρη στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία. Ενα από τα πιο σημαντι-κά περιβαλλοντικά ζητήματα σήμερα είναι η μεί-ωση της σπατάλης τροφίμων. Αυτό είναι, άλλω-στε, και το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, που γιορτάζεται στις 5 Ιουνίου. Η σπατάλη τροφίμων, εκτός από περιβαλλοντικό, συνιστά και ηθικό ζήτημα. Ο Οργανισμός Τρο-φίμων και Γεωργίας εκτιμά ότι ετησίως 1,3 δισ. τόνοι τροφίμων καταλήγουν στα σκουπίδια· όση είναι και η συνολική παραγωγή της Υποσαχάρι-ας Αφρικής. Την ίδια στιγμή, ένας στους επτά ανθρώπους παγκοσμίως υποσιτίζεται. Για να αμ-βλύνει την καταστροφή ευπαθών τροφίμων κατά την αποθήκευση και τη μεταφορά τους, το project ENBED τοποθετεί ασύρματους αισθητήρες στα φορτία, οι οποίοι ελέγχουν σε τι κατάσταση βρί-σκονται τα τρόφιμα ανά πάσα στιγμή.

Ολοένα και διογκούμενο πρόβλημα αποτελεί και η διαχείριση του γκρίζου νερού, του νερού δηλα-δή που καταλήγει στους υπονόμους έπειτα από οικιακή ή βιομηχανική χρήση. Μπορεί το μπα-

μπού να βοηθήσει στην ανακύκλωσή του; Ναι. Το project Briter-Water εκμεταλλεύεται τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι ρίζες του εξωτικού φυτού για να καθαρίζει τα απόνερα. Καλύπτοντας μια έκταση μικρότερη των 30 στρεμμάτων, το σύ-στημα είναι σχεδιασμένο να καθαρίζει 2.000 κυβικά μέτρα γκρίζου νερού που προέρχεται από τη βιομηχανία τροφίμων. Το project έχει ήδη προ-σελκύσει το ενδιαφέρον εταιρειών του κλάδου τροφίμων και ποτών.

Η κλωστοϋφαντουργία επηρεάζει σημαντικά το περιβάλλον. Ειδικά η επεξεργασία βαμβακιού συνεπάγεται την εντατική κατανάλωση νερού, εντομοκτόνων και λιπασμάτων. Αν και πολλές πρωτοβουλίες επικεντρώνονται στο πώς θα κα-ταστήσουν πιο φιλική στο περιβάλλον τη διαδι-κασία παραγωγής, το project Textiles for Textiles (T4T) στοχεύει στην επέκταση του κύκλου ζωής των κλωστών μέσω της ανακύκλωσής τους, μειώ-νοντας τη ζήτηση πρώτων υλών. Πιο συγκεκριμέ-να, έχει αναπτύξει ένα σύστημα που ξεχωρίζει και ομαδοποιεί τις κλωστές ανάλογα με τη σύνθεση και το χρώμα τους, βοηθώντας σημαντικά στην επαναχρησιμοποίησή τους. Αν και κάθε ιδέα φαί-νεται πως έχει πολύ περιορισμένους στόχους, βλέποντάς τες συνολικά διαπιστώνουμε ότι μπο-ρούν να καταστήσουν μια οικονομία περισσότε-ρο ανθεκτική και ανταγωνιστική. Και προγράμ-ματα όπως το Eco-innovation ενθαρρύνουν την υλοποίησή τους.

9 31.05 - 06.06.2013

10

Κείμενο: Γιώργος Νέρης / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

Η Αθήνα μάς ανήκει!

Kι έφτασε η μεγάλη στιγμή! Αύριο, Σάββατο 1η Ιουνίου, το Βρυσάκι Χώρος Τέχνης & Δράσης ανοίγει τις πόρτες του στους Burger Project, που δίνουν το σήμα με ένα

φρέσκο ακουστικό σετ για το μεγαλύτερο Ath-ens Fringe Live που έγινε ποτέ! 10 δράσεις, 28 παραστάσεις θεάτρου, χορού και performances, 20 συναυλίες, 25 προβολές, 6 εικαστικές εκ-θέσεις, παιδικό πρόγραμμα, θερινό σινεμά και workshops στο καθιερωμένο πλέον ραντεβού μας με τους Αθηναίους.

Ο Ιούνιος, ο πρώτος μήνας του φετινού καλοκαι-ριού, αφιερώνεται στους 500 καλλιτέχνες, στις 20 ΜΚΟ, στους δεκάδες εθελοντές και στους χιλιάδες ενεργούς πολίτες που στήνουν μαζί μας αυτό το δημιουργικό πανηγύρι που λέγεται Athens Fringe Live. Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, για πέμπτη συνεχή χρονιά δίνουμε τον χώρο και τον χρόνο σε νέους καλλιτέχνες να δείξουν τη δουλειά τους και να γνωριστούν με το κοινό της πόλης. Αλλά δεν μένουμε εκεί.

Το να δώσουμε βήμα σε νέους δημιουργούς για εμάς συνεπάγεται δωρεάν παραχώρηση στους καλλιτέχνες χώρου και εξοπλισμού, έλλειψη δια-κρίσεων και καλλιτεχνικής «επιμέλειας», ελεύθε-ρη πρόσβαση σε όλους και χαμηλές τιμές για το κοινό. Παράλληλα, όμως, και επειδή οι δημιουρ-γοί πρέπει να μπορούν να ζήσουν από την τέχνη τους, δίνουμε τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες όχι μόνο να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, αλλά και να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη από αυτήν. Σε κάθε ζωντανό θέαμα ο καλλιτέχνης ή η ομάδα

θα εισπράξει το 50% των εσόδων, ενώ στις εκθέ-σεις, που θα έχουν ελεύθερη είσοδο, οι καλλιτέ-χνες μπορούν να πουλήσουν τα έργα τους.

Η γνωριμία των νέων δημιουργών με το κοινό τους με τη διαδικασία προβολής της δουλειάς τους, αλλά και η δικτύωσή τους με συναδέλφους τους είναι το βασικό πεδίο εργασίας μας όλη τη χρονιά. Μέσω του Fringe Network, που αποτελεί το πρώτο δίκτυο καλλιτεχνών, δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους δημιουργικούς πυρήνες της πόλης να γνωρι-στούν, να ανταλλάξουν ιδέες, να γνωριστούν και να συνεργαστούν. Η κορύφωση της προσπάθειας αυτής φέτος θα είναι η δράση Fringe Agency Fair. Στις 20 Ιουνίου οι καλλιτέχνες θα έχουν τη δυνα-τότητα να πραγματοποιήσουν συνάντηση τετ-α-τετ με εκπροσώπους από τους σημαντικότερους πολι-τιστικούς οργανισμούς της χώρας και να αποκομί-σουν πολύτιμες συμβουλές.

Το πρόγραμμά μας (μπορείτε να το δείτε αναλυ-τικά στο www.fringenet.gr) και η φιλοσοφία της διοργάνωσης δεν εξαντλείται στην καλλιτεχνική δράση. Αντίθετα, συνοδεύεται από πρωτοβου-λίες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αλλά και δραστήριων πολιτών. Στον μήνα αυτόν θα μά-θουμε, θα συζητήσουμε και θα έρθουμε όλοι πιο κοντά. Πιο κοντά σε διαφορετικούς πολιτισμούς με τις κουζίνες μεταναστών στις 16 Ιουνίου. Πιο κοντά στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, υιο-θετώντας έναν μικρό φίλο που ψάχνει για σπί-τι στις 5 Ιουνίου. Ετσι προσπαθούμε να ζούμε, συνδέοντας καθημερινά την τέχνη με τη δράση.

Με αυτό το σκεπτικό λειτουργούμε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς το πρόγραμμα δωρεάν μα-

θημάτων «Αλληλεγγύη». Τώρα στο Athens Fringe Live θα έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε και τους καρπούς των κόπων μας. Καθηγητές και μαθητές του προγράμματος παρουσιάζουν μια παράστα-ση ενώνοντας τους διαφορετικούς κόσμους της τέχνης που εκπροσωπούν και μας αποδεικνύουν πως η ιδέα μας για μια ζωντανή κοινότητα είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Ο στόχος μας φέτος; Να κάνουμε την Αθήνα ένα πολύχρωμο καμβά, να κάνουμε την πόλη να μας ανήκει! Για τον λόγο αυτόν εξετάζουμε δημι-ουργικά και το φετινό κεντρικό μας θέμα «Παλιά Πόλη - Νέα Πόλη» στη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στο “Fringe Round Table”. Ανταλλάσ-σουμε απόψεις με επαγγελματίες, θεωρητικούς ακαδημαϊκούς, κατοίκους της πόλης και ακτι-βιστικές ομάδες. Παρουσιάζουμε καινούργιες ιδέες και βάζουμε τις βάσεις για την Αθήνα που θέλουμε να έχουμε.

Η αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά πραγματικά αναζητούμε έναν τρόπο να ζήσουμε ευτυχισμέ-νοι στο εδώ και στο τώρα που μας έλαχε. Να ανακαλύψουμε νόημα εκεί που δεν υπάρχει. Να εφεύρουμε μόνοι μας δουλειά, εάν δεν μας δί-νουν. Να πάρουμε το «μερτικό από τη χαρά» που μας αναλογεί, έστω και με το ζόρι. Να μη μεμψι-μοιρούμε, να μην ψάχνουμε δικαιολογίες, να μη μεταθέτουμε ευθύνες. Με δυο λόγια, να βρούμε τα πραγματικά σημεία εφαρμογής της εξουσίας στις ζωές μας και να τα καταλάβουμε εξ εφόδου.

*Ο Γιώργος Νέρης είναι πρόεδρος της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Πολιτισμού «Σύνθεση», η οποία διοργανώνει το Athens Fringe Live.

11 31.05 - 06.06.2013

Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ και το επιτελείο του στο Facebook αποφάσισαν να πάρουν δραστικά μέτρα ενάντια στον ρατσισμό και τα μηνύματα μίσους που βρίσκουν βήμα στο πιο δημοφιλές site κοινωνικής δικτύωσης. Η κίνηση αυτή έρχεται έπειτα από σωρεία καταγγελιών από ανθρωπιστικές οργανώσεις, που ανάγκασαν το Facebook να παραδεχτεί ότι οι σχετικοί περιορισμοί που ισχύουν μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετοί ώστε να αποτρέψουν τέτοιου είδους διαδικτυακές συμπεριφορές.

Μπροστά στο ενδεχόμενο να αποχωρήσουν διαφημιστές από το δίκτυο, δεχόμενοι ασφυκτικές πιέσεις από πολλές οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, το Facebook ανακοίνωσε πως αναθεωρεί άμεσα την υπάρχουσα πολιτική του, υποσχόμενο

ότι στο εξής θα ανταποκρίνεται πολύ πιο γρήγορα σε καταγγελίες σχετικές με σελίδες σεξιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου.

Η αντιπρόεδρος και υπεύθυνη για τη δημόσια πολιτική του Facebook Μάρνι Λεβίν, μάλιστα, παραδέχτηκε τα αδύναμα σημεία του site, τα οποία εκμεταλλεύονται μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά και ομάδες που πρόσκεινται σε ακροδεξιές παρατάξεις προκειμένου να διαδώσουν μηνύματα μίσους. Η Λεβίν υπογράμμισε την ανάγκη αναβάθμισης της ασπίδας προστασίας των χρηστών του δικτύου, τονίζοντας ότι η απάντηση του Facebook στους ρατσιστές θα είναι δυναμική.

Ν.Κ.

Αν νομίζετε ότι μόνο ο απλός κόσμος έχει πάθει παράκρουση με τo “Game of Thrones”, είστε γελασμένοι. Ολόκληρη πρωθυπουργός, η Αυστραλή Τζούλια Γκίλαρντ, αποκάλυψε το «κόλλημά» της με την επική σειρά σε ένα μπαράζ δηλώσεων και tweets που άρχισαν να δημοσιεύονται από την προηγούμενη εβδομάδα. Σε μια συνέντευξή της δήλωσε θαυμάστρια της σειράς, δίνοντας, μάλιστα, ψήφο εμπιστοσύνης στην Ντενέρις Ταργκάριεν, ξέρετε, της τύπισσας με τους δράκους που διεκδικεί το στέμμα του Γουέστερος (προφανής επιλογή για τους περισσότερους φαν, μια και, ας το παραδεχτούμε, ποιος συμπαθεί τον ψυχοπαθή Τζόφρεϊ;).

H Γκίλαρντ όμως δεν περιορίστηκε σε μια απλή εκδήλωση θαυμασμού. Αρχισε να γράφει tweets

στα ντοθράκι, μια γλώσσα που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες του “Game of Thrones”. Η κατάσταση κλιμακώθηκε, καθώς κάποιοι φαν δημιούργησαν μία φωτογραφία στο Photoshop με την πρωθυπουργό να κάθεται στον Σιδηρούν Θρόνο.

Και κάπου εκεί το θέμα άρχισε να περνά το όριο του κιτς. Η Λενόρ Τέιλορ του “Guardian” έχει κάποιες επιφυλάξεις για τα κίνητρα της πρωθυπουργού. Με τη δημοτικότητα της Γκίλαρντ να βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα ενόψει εκλογών, η δημοσιογράφος πιστεύει ότι η πρωθυπουργός προσπαθεί να προσεγγίσει τους φαν της σειράς, οι οποίοι τυχαίνουν να είναι και ψηφοφόροι.

Χ.Τ.

Εξήντα χρόνια μετά τους πρώτους κατακτητές της, πε-ρισσότεροι από 3.500 άνθρωποι έχουν καταφέρει να ανέβουν μέχρι σήμερα στην υψηλότερη κορυφή του κό-σμου (8.848 μέτρα). Ολοι τους φορτωμένοι με πάμπολ-λα εφόδια και πολλοί εξ αυτών αχαρακτήριστοι, μια και φροντίζουν να αφήνουν πίσω τους σκουπίδια και ανεξί-τηλο το (ιερόσυλο) σημάδι της ανθρώπινης παρουσίας.

«Δεν μπορείς απαραίτητα να κατηγορήσεις τους αναρριχητές του Εβερεστ για την κακή τους αυτή συ-νήθεια. Το να σκαρφαλώνεις στο πιο ψηλό βουνό του κόσμου είναι εξαντλητικό και επικίνδυνο. Πολλοί από αυτούς, λοιπόν, προτιμούν να πετάνε χρησιμοποιημέ-νες προμήθειες από το να τις κουβαλάνε μαζί τους. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν ζωτική ενέργεια και λιγότερο βάρος στους ώμους. Με άλλα λόγια, δεν είναι το ίδιο με το να πετάς ένα μπουκάλι μπίρας στο πάρκο της γειτονιάς».

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος σχετικά με το μεγάλο πρόβλημα που τείνει να μετατρέψει το όρος Εβερεστ σε τεράστια χωματερή εξαιτίας των σκουπι-διών που αφήνουν πίσω τους οι τολμηροί που το σκαρ-φαλώνουν καθημερινά. Την εκφράζει ο αρθρογράφος Μπράιαν Γουόλς σε άρθρο του στο “Time”. Από την άλλη πλευρά, ο αναβάτης Πολ Θέλαν φαίνεται πιο πειστικός όταν λέει πως «ένα από τα πιο σημαντικά μέρη του πλανήτη είναι γεμάτο βρόμα και ανθρώπινη απληστία...»

Παρηγοριά φέρνει η είδηση ότι διάφορες εθελοντικές ομάδες έχουν καταφέρει να συλλέξουν μέχρι στιγμής περισσότερους από 15 τόνους απορριμμάτων από τα δύο βασικά μονοπάτια αναρρίχησης της περιοχής.

Ν.Ρ.

Βουνό από σκουπίδια

Τα ντοθράκι της Τζούλια

Ζούκερμπεργκ vs ρατσισμού

12Reality Bites

Ο Ντέιβιντ ξεκουράζεταιΟ Ντέιβιντ Κάμερον πήγε διακοπές στην Ιμπίθα το περασμένο Σαββατοκύ-ριακο και έδειξε να ευχαριστιέται την κάθε στιγμή, ποζάροντας ανέμελα μαζί με τη σύζυγό του στον φακό. Είναι νορμάλ για οποιονδήποτε να οργανώσει μια εξόρμηση για να ξεφύγει λίγο από την καθημερινή ρουτίνα. Είναι, όμως, νορμάλ για έναν πρωθυπουργό να το ρίχνει στην ντόλτσε βίτα λίγες ημέρες μετά την αποτρόπαια σφαγή ενός στρατιώτη εκτός υπηρεσίας μέσα στους δρόμους της πρωτεύουσας σε κάτι που χαρακτηρίστηκε ομόφωνα ως τρο-μοκρατική επίθεση;

Οι συντηρητικές βρετανικές εφημερίδες δεν διέκριναν κάτι το ηθικά μεμπτό πίσω από αυτή την απόφαση. Οι ίδιοι οι συνεργάτες του Κάμερον υπενθύμι-σαν ότι ο πρωθυπουργός δεν πήρε άδεια από τα Χριστούγεννα και δήλωσαν ότι ο ηγέτης παρότρυνε όλους τους άλλους να συνεχίσουν τη δουλειά με αμείωτο ρυθμό. Προφανώς, κάποιοι αγνοούν το γεγονός ότι ένας πρωθυ-πουργός συνιστά το πρόσωπο ολόκληρου του έθνους.

Ετσι, ορισμένες ενέργειες που φαντάζουν κανονικές αν γίνουν από έναν κοινό θνητό, θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικές αν πραγματοποι-ούνταν από τον πρωθυπουργό. Για να μη μιλήσουμε για τη «μεγάλη εικόνα» που διαμορφώνεται για την κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη περιστατικά όπως η πολυδάπανη κηδεία της Θάτσερ σε μια περίοδο περικοπής κοινωνι-κών δαπανών ή η δήλωση του υπουργού Εργασίας ότι θα μπορούσε να ζήσει ο ίδιος με το μειωμένο επίδομα ανεργίας των 53 στερλινών ανά εβδομάδα.

Χ.Τ.

H σκοτεινή ατμόσφαιρα των καμπαρέ του μεσοπολέμου, η μελαγχολική και νοσταλγική διάθεση, οι λεπτές πινελιές χιούμορ, συνοδεύουν αισθη-τικά το μουσικό τους ταξίδι. Οι επιρροές τους ξεκινούν από την jazz και την blues, το swing του μεσοπολέμου, τη μουσική για το θέατρο. Είναι οι Belleville, ένα συγκρότημα που σχηματίστηκε ουσιαστικά το 2011 και, παρά το σύντομο χρονικό διάστημα, έχει κάνει αρκετές live εμφανίσεις και το κοινό τούς έχει ξεχωρίσει.

Ολα ξεκίνησαν από το όνειρο της Δώρας Τσίγκα και του Πάνου Μπίρμπα, ο οποίος δεν είναι πια στο γκρουπ, αλλά έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δη-μιουργία του. Εκτός από τη Δώρα στη φωνή, οι υπόλοιποι Belleville είναι ο Λουκάς Γιαννακίτσας (κοντραμπάσο), η Ειρήνη Αναστασίου (τσέλο), ο Γιάννης Καφετζόπουλος (πιάνο, κιθάρα) και ο Θοδωρής Χριστοδούλου (τύμπανα). Οσοι έχουν παρακολουθήσει κάποιο live τους ξέρουν πως αναπόσπαστο κομμάτι τους αποτελεί και τo video art σε επιμέλεια Σπύ-ρου Παπαρούλια και Φώτη Βελέντζα.

Σε συνέντευξη που έχουν δώσει στη “Metropolis” σχολίασαν με ενθου-σιασμό: «Φροντίζουμε τα live μας αισθητικά με video art, styling και πρόζα. Εξάλλου, οι εποχές που περιγράφουμε δεν είναι μόνο μουσική. Είναι το στήσιμο της σκηνής, η θεατρικότητα, τα χρώματα». Και αυτό είναι παραπάνω από εμφανές. Το όνομά τους είναι παρμένο από την ομώ-νυμη συνοικία του Παρισιού, ενώ αγαπημένοι τους καλλιτέχνες είναι ο Τομ Γουέιτς και οι Tiger Lillies - η διασκευή για το “Blue Hotel” ξεχώρισε για την πρωτοτυπία της. Αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί έχουν επιλέξει να «αναβιώσουν» αλλοτινές εποχές, οι ίδιοι απαντούν: «Η εποχή αυτή μας αρέσει και μας εκφράζει πολύ γιατί έχει γοητεία, είναι αθώα, νοσταλγική και αυθόρμητη. Ξεφεύγει από το στημένο που βλέπουμε γύρω μας καθη-μερινά». Δεν έχουν και πολύ άδικο. Αλλωστε, στην εποχή του μετρίου και της ομοιότητας σπάνια κάποιος ξεχωρίζει. Και για να ξεχωρίσει κά-ποιος πρέπει να είναι σπάνιος. Σήμερα, Παρασκευή 31 Μαΐου, θα έχου-με την ευκαιρία να τους απολαύσουμε σε ένα μοναδικό live στο Floral (Θεμιστοκλέους 80, Εξάρχεια).

Με καμπαρέ διάθεση

14Μουσική

31.05-06.06.2013Επιμέλεια: Περικλής Τσόπτσης

Το ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Jazz της «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων μετρά 12 επιτυχημένες χρονιές. Καιρός για αλλαγές! Φέτος ανοίγει τις πύλες του σε όλο τον κό-σμο και εξελίσσεται στο διεθνές Athens Technopolis Jazz Festival, φιλοξενώντας jazz τάσεις από όλο τον πλανήτη. Ετσι, από σήμερα, Παρασκευή 31 Μαΐου, έως την Κυ-ριακή 2 Ιουνίου μουσικά σχήματα από 11 χώρες δίνουν το «παρών» στην «Τεχνόπολις» (Πειραιώς 100, Γκάζι). Με σειρά εμφάνισης η Πορτογαλία, το Ισραήλ, η Δανία, η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Πολωνία, η Ελλάδα, η Αργε-ντινή, η Αυστρία και η Ολλανδία θα αντιπροσωπευτούν από την αφρόκρεμα της εγχώριας jazz σκηνής τους. Το Yorgos Krommydas Modern Jazz Quintet είναι η επιλο-γή της τετραμελούς επιτροπής -που αποτελείτο από τους Μάριο Στρόφαλη (καλλιτεχνικός διευθυντής του Athens Technopolis Jazz Festival), Δημήτρη Τρίκα, Γιώργο Χαρω-νίτη και Γιώργο Χατζηνάσιο- για να μας αντιπροσωπεύσει.

Ο Γιώργος Κρομμύδας σπούδασε τζαζ κιθάρα και αρμο-νία στην Ελλάδα, ενώ παρακολούθησε στο Αμστερνταμ μαθήματα με έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους τζαζ κιθαρίστες, τον Jesse Van Ruller. Είναι ιδρυτικό μέ-λος των Hot Club De Grèce και έχει συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους μουσικούς της εγχώριας jazz σκηνής, όπως ο Γιώργος Κοντραφούρης και ο Δημήτρης Καλα-ντζής. Ηχογράφησε την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο “Jazzium”, σε δικές του συνθέσεις τον Μάρτιο του 2010. Ο ανταγωνισμός δεν είναι εύκολος, αλλά ο νικητής είναι ένας: η αγαπημένη μας τζαζ μουσική.

Τα πρώτα γενέθλια

Γιορτή κρουστών

Hard rock φιλοσοφία

Μερικοί από τους κορυφαίους δεξιοτέχνες κρουστών από όλο τον κόσμο θα συναντηθούν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Αθήνα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ κρουστών «Ιερά τύ-μπανα της Γης» που θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο Δόρα Στράτου (Σχολείου 8, Λόφος Φιλοπάππου) στις 4 και 5 Ιουνίου. Σπουδαίοι μουσικοί που θα έρθουν ειδικά για αυτή τη συ-ναυλία από την Αφρική, την Κούβα, την Ινδία θα συμπράξουν με Ελληνες μουσικούς σε μια μοναδική μουσική και χορευτική γιορτή, όπου το κάθε σχήμα θα μας μυήσει στις μουσικές παραδόσεις του, μέσα από τη μυσταγωγία του ρυθμού και της μελωδίας.

Οι Red Fang και οι Cancer Bats έρχονται στη χώρα μας την Τρίτη 4 Ιουνίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αθήνα). Η μπάντα από το Ορε-γκον που ακούει στο όνομα Red Fang επιστρέ-φει έναν χρόνο μετά την εμφάνισή της στην Αθήνα, ενώ οι Cancer Bats έρχονται ως special guests. Επί σκηνής θα ερμηνεύσουν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα “Wires”, “Prehistoric Dog”, “Hank is Dead” και “Number Thirteen”. Φυσικά, η λίστα δεν σταματάει εδώ. Η σωστή αναλογία punk rock attitude και “heavy as fuck” ήχου σε ένα μοναδικό live.

Οι Allah-Las, μία από τις πιο δυνατές νέες μπάντες του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος, επισκέ-πτονται για πρώτη φορά τη χώρα μας, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας τους. Ετσι, σήμερα, Παρασκευή 31 Μαΐου, θα εμφανιστούν στο Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209, Ταύρος) λίγους μή-νες μετά την κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ τους. Η μπάντα σχηματίστηκε το 2008, παίζοντας μουσική των ’60s σε ένα υπόγειο. Με σαφέστατες επιρροές από garage και ψυχεδέλεια, χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια ώστε να κατορθώσουν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους single. Σήμερα οι Allah-Las απολαμβάνουν την αναγνωρισιμότητά τους και το διασκεδάζουν μαζί μας!

Jazz τριήμερο

Tα ’60s σήμερα

Σήμερα, Παρασκευή 31 Μαΐου, οι Cyanna ανε-βαίνουν στη σκηνή του Six D.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι), εκεί που παρουσιάστηκε η πρώτη ανεξάρτητη παραγωγή τους πριν από έναν χρόνο, για να γιορτάσουν το κλείσιμο του “The Undressed EP”. Θα ακουστούν τραγούδια από όλη τη δισκογραφία τους, από το πρόσφατο EP τους, αλλά και το επερχόμενο άλμπουμ για πρώτη φορά. Μετά το live θα ακολουθήσει dj set από τον νέο μουσικό παραγωγό Som Tawyer. Για την ιστορία, το “The Undressed EP” σηματοδό-τησε την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη μέχρι τώρα πορεία των Cyanna, ως η πρώτη ανεξάρ-τητη παραγωγή της μπάντας που κυκλοφόρησε στο δικό τους label και μόνο σε βινύλιο.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

15

Το καλοκαίρι του 2009 ένας άγνωστος σκηνοθέτης με τρεις άγνωστους ηθοποιούς κατάφεραν να σκαρφαλώσουν στην κορυφή του αμερικανικού box office με μια εξωφρενική κωμωδία ειδικά για άνδρες! Τέσσερα χρόνια μετά, το “The Hangover” επιστρέφει με την τρίτη ταινία της σειράς, αν και ήδη από το πρώτο σίκουελ ήταν σαφές ότι το θέμα είχε εξαντληθεί.

Επειδή όμως στο Χόλιγουντ όλα αντικατοπτρίζονται σε δολάρια, ο Μπρά-ντλεϊ Κούπερ, ο Ζακ Γαλιφιανάκις και ο Εντ Χελμς ενώνουν και πάλι τις δυνάμεις τους και έρχονται αντιμέτωποι με νέους μπελάδες. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει γάμος. Δεν υπάρχει καν μπάτσελορ πάρτι. Υπάρχει όμως... κηδεία. Ή, για την ακρίβεια, όλα ξεκινούν από μια κηδεία! Ο θάνατος του πατέρα του κλονίζει ψυχικά τον Αλαν. Οι κολλητοί του θα φροντίσουν να τον πάνε σε ένα μέρος όπου θα πάρει τα πάνω του. Μόνο που στη διαδρο-μή θα πέσουν θύματα απαγωγής...

Αν το πρώτο “Hangover” ενθουσίασε το ευρύ κοινό με το φαρσικό χιού-μορ του, που ενίοτε πάλευε να αποτινάξει από πάνω του -όχι με επιτυχία-

τις mainstream καταβολές του, η δεύτερη ταινία του 2011 έμοιαζε αναμ-φισβήτητα με ξαναζεσταμένη σούπα, ένα κακέκτυπο του πρώτου φιλμ με παρόμοια γκαγκς και ανάλογο θέμα. Είναι ευτύχημα, λοιπόν, το γεγονός ότι η τρίτη ταινία, αν μη τι άλλο, αλλάζει την ατζέντα και διαχειρίζεται ένα διαφορετικό στόρι όσον αφορά την αρχική ιδέα. Στην ουσία όμως αναπαράγει και αυτή τα ίδια αστεία, τις ίδιες τραβηγμένες από τα μαλλιά καταστάσεις. Καμία έκπληξη. Καμία έμπνευση. Και το κυριότερο, καμία όρεξη από τους πρωταγωνιστές, που μοιάζουν να επαναλαμβάνουν βα-ριεστημένα τους ρόλους που εκτόξευσαν την καριέρα τους στα ύψη πριν από τέσσερα χρόνια.

Αν ανήκετε σε αυτούς που ενθουσιάστηκαν και με τη δεύτερη ταινία, τότε δεν έχετε κανέναν λόγο να μη δείτε και την τρίτη. Μάλλον θα την απο-λαύσετε επίσης. Σε διαφορετική περίπτωση, καλύτερα να κρατήσετε τις αποστάσεις σας.

Hangover ξανά

16Σινεμά

31.05-06.06.2013Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης

O φετινός Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών, που έριξε αυλαία στις 26 Μαΐου, μοιάζει εντελώς ξεχωρι-στός. Η νέα ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς «Μπλε, το πιο ζεστό χρώμα», εκτός του ότι ενθουσίασε κοινό και κριτι-κούς και υπήρξε καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ το απόλυτο φαβορί, είναι και η πρώτη ταινία με ομοφυλοφι-λικό περιεχόμενο που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στην ιστορία των Καννών.

Δεν ήταν, φυσικά, αυτός ο λόγος που βραβεύτηκε. Το φιλμ του Κεσίς, διάρκειας τριών ωρών, είναι κατά γενική ομολογία συναρπαστικό. Σκιαγραφεί με θαυμαστή λιτό-τητα και αναπάντεχο ρεαλισμό μια διαφορετική ερωτική ιστορία. Εκείνη ανάμεσα στη 16χρονη Αντέλ και την Εμα, ένα παράξενο αγοροκόριτσο με μπλε μαλλιά. Μια θυελ-λώδης ερωτική σχέση ξεκινά. Οι ερωτικές τους σκηνές μαγνητίζουν. Αλλά δεν μένεις σε αυτές. Ο Κεσίς καταφέρ-νει να μην εγκλωβιστεί στο θέμα του καταθέτοντας μια οι-κουμενική ιστορία ενηλικίωσης, που σε αφορά ανεξαρτή-τως σεξουαλικής ταυτότητας. Οι δύο πρωταγωνίστριές του είναι απλά συγκλονιστικές, με την ελληνικής καταγωγής Αντέλ Εξαρχόπουλος στον ρόλο της Αντέλ να αποτελεί τη μεγάλη ερμηνευτική αποκάλυψη του φεστιβάλ και μια ηθοποιό που μοιάζει καταδικασμένη να κυριαρχήσει στο γαλλικό σινεμά και όχι μόνο...

Τουτέστιν, το «Μπλε, το πιο ζεστό χρώμα» είναι μια ταινία που με αμιγώς κινηματογραφικά κριτήρια δικαίως απέ-σπασε τον Χρυσό Φοίνικα. Το μήνυμα των Καννών, όμως, φέτος είναι διπλό. Σε μια Γαλλία που συγκλονίζεται από τις ακραίες αντιδράσεις του πιο συντηρητικού, σκοταδι-στικού και ομοφοβικού τμήματος της γαλλικής κοινωνίας απέναντι στον νόμο που αναγνωρίζει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, το Φεστιβάλ των Καννών επιλέγει να χαρίσει τον Χρυσό του Φοίνικα σε μια ταινία με λεσβιακό περιεχό-μενο. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Η άλλη της όψηMόνος, ολομόναχος

Εφηβικά όνειρα

Η Ναόμι Γουότς και η Ρόμπιν Ράιτ υποδύονται τη Λιλ και τη Ροζ στη νέα ταινία της Αν Φοντέν «Ιδι-αίτερες αδυναμίες», που προβάλλεται από αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους. Δύο κολλητές 40άρες περνούν τις διακοπές τους σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο μαζί με τους δύο έφη-βους γιους τους, που επίσης συνδέονται με στενή φιλία. Μέχρι που ο έρωτας αναλαμβάνει να κάνει άνω κάτω τη φαινομενικά ήρεμη και ξένοιαστη καθημερινότητά τους... Τι θα συμβεί, λοιπόν, όταν ο γιος της Λιλ ερωτευτεί τη Ροζ και ο γιος της Ροζ νιώσει μια ακαταμάχητη έλξη για τη Λιλ, με τα αι-σθήματα να είναι αμοιβαία;

Η Πατρίτσια Χάισμιθ έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από τα αστυνομικής πλοκής μυθιστορήμα-τά της. Υπάρχει, όμως, και ένα της μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 με ψευδώνυμο και δεν θυμίζει σε τίποτα όλα τα άλλα. Στο “The Price of Salt”, που αργότερα επανακυκλοφόρησε ως «Κάρολ», η Χάισμιθ σκιαγραφεί έναν αναπάντεχο λεσβιακό έρωτα ανάμεσα σε μια 19χρονη και μια μεγαλύτερή της, κομψή, παντρεμένη γυναίκα. Πολλά χρόνια αργότερα, η ίδια θα παραδεχόταν ότι η ιστορία έφερε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Τώρα το «Κά-ρολ» μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη με την Κέιτ Μπλάνσετ και τη Μία Γουασικόφσκα να πρωτα-γωνιστούν και τον σκηνοθέτη Τοντ Χέινς του «Ο Παράδεισος είναι μακριά» να σκηνοθετεί.

Εχουμε καιρό να δούμε τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στη μεγάλη οθόνη. Συγκεκριμένα από το 2007 και το «Λέοντες και Αμνοί», αφού η τελευταία του ταινία “The Company You Keep” δεν έχει προβλη-θεί ακόμα στην Ελλάδα. Στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών, όμως, επέστρεψε δυναμικά. Στο “All is Lost” του Τζέι Σι Τσάντορ πρωταγωνιστεί ολομόνα-χος για σχεδόν δύο ώρες. Αυτός και η θάλασσα. Χωρίς λόγια. Στα 77 του χρόνια ο άλλοτε γόης του Χόλιγουντ καταθέτει μία από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της καριέρας του. Ενα φουρτουνιασμέ-νο ταξίδι γεμάτο σασπένς με έναν άντρα μεγάλης ηλικίας πάνω στο ιστιοπλοϊκό του στη μέση του ωκεανού αντιμέτωπο με τις δυνάμεις της φύσης.

Μια ταινία για τη Χίλαρι Κλίντον. Το “Rodham” του Τζέιμς Πόνσολντ πήρε το πράσινο φως και βρίσκεται ήδη στο στάδιο της προπαραγωγής. Η ταινία δεν θα είναι μια συνολική βιογραφία της Σιδηράς Κυρίας των ΗΠΑ, αλλά θα εστιάζει στα φοιτητικά της χρόνια, τότε που ακόμα ονειρευό-ταν όλα όσα θα κατακτούσε στη συνέχεια. Ποια θα υποδυθεί, όμως, την πρώην Πρώτη Κυρία της Αμερικής, που άφησε όσο καμία το στίγμα της στον Λευκό Οίκο; Οι Τζέσικα Τσάστεϊν, Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρις Γουίδερσπουν και Αμάντα Σέιφριντ ερίζουν για τον ρόλο. Ισως, βέβαια, η παραγωγή προτιμήσει κάποια πρωτοεμφανιζόμενη. Ιδωμεν.

Queer... Φοίνικας

Στη δίνη του έρωτα

17

Ο Ερρίκος ο 8ος, στο επίθετο Τυδώρ, ο βασιλεύς της Αγγλίας μιαν εποχή που ρημαζόταν σύσσωμη από κάθε είδους έριδες, είχε μια πολύ άσχημη συνήθεια: να παίρνει το κεφάλι των συζύγων του. Στη σκιά αυτού του μυ-θικού για τις εξάρσεις του κυρίου, στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής, ως δεξί χέρι που έκανε κουμάντο βρέθηκε ο ταπεινής καταγωγής Τόμας Κρόμ-γουελ. Ενας δικηγόρος, ένας πολιτικός, ένας ραδιούργος, μα κατά βάση δίκαιος δημόσιος λειτουργός, ένας μάλλον ντροπαλός με τις γυναίκες άν-δρας, ένας πρώην μισθοφόρος και μαχαιροβγάλτης παλαιότερα, ο άνθρω-πος που κίνησε τα νήματα στη Γηραιά Αλβιόνα από το 1532 έως το 1540.

Τα περί του οίκου του, τα περί της ζωής του, τις περιπέτειες, τις μύχιες σκέψεις και τις σύνθετες σχέσεις του παρακολουθούμε στη σειρά βιβλίων που έκανε παγκοσμίως γνωστή την πολυβραβευμένη πια Χίλαρι Μάντελ. Με περίεργες «λήψεις κάμερας» για ιστορικό μυθιστόρημα, με λόγο που διαφεντεύεται από τον ιστορικό ενεστώτα και διαφεντεύει τη δημιουργία κλίματος, με εκφραστικά μέσα πλούσια που συνδιαλέγονται με την αρτί-

στικη γραφή χωρίς να γίνονται φορτικά, κατέκτησε το σημαντικό βραβείο Man Booker, όχι μία, αλλά δύο φορές. Αρχικά το 2009 με το πρώτο βι-βλίο της σειράς (“Wolf Hall”) και στη συνέχεια, πέρυσι, με τη συνέχειά του (“Bring up the bodies”) - κυκλοφορεί μεταφρασμένο από τον Εκδοτικό Οργανισμό Πάπυρος, όπως και το πρώτο, με την ονομασία «Γεράκια». Ούσα κατά αυτόν τον τρόπο η μοναδική, μέχρι στιγμής, γυναίκα συγγρα-φέας που κατάφερε να επαναλάβει τον θρίαμβό της.

Υποβιβάζοντας τη συζήτηση, από το επίπεδο της λογοτεχνικής ουσίας σε αυτό των αγαπημένων «καφέδων» με θέμα το βιβλίο, τα «αρσενικά» Booker είναι 34, ενώ τα «θηλυκά» δυστυχώς μόνο 15. Με το γεγονός αυτό να κάνει τη διάκριση της συγγραφέως ακόμη πιο σημαντική - και πιο δύσκολη. Εάν δε πετύχει το three-peat στο μέλλον, κερδίζοντας πιθανώς τον φθόνο των αρρένων συναδέλφων της, πραγματικά θα αξίζει πολλές υποκλίσεις. Θα πρέπει, χαριτολογώντας, να της δώσουν το minimal αισθη-τικά γλυπτό έπαθλο να το πάρει σπίτι της.

Βooker εις διπλούν

18Βιβλίο

Επιμέλεια: Γιώργος Ρομπόλας 31.05-06.06.2013

Κάποιοι λογοτέχνες μοιάζουν να έχουν μια υπεράνθρω-πη έκτη αίσθηση στο να οσφραίνονται τις διαθέσεις του παγκόσμιου κοινού. Αλλοτε καβαλώντας κάποια ανα-γνωστική τάση ωσάν να ήταν κύμα και άλλοτε δημιουρ-γώντας τη μόνοι τους, σαν συγγραφείς εγκέλαδοι, προ-καλώντας τσουνάμι πωλήσεων.

Μια τέτοια περίπτωση, εδώ και πολλά χρόνια, υπήρξε ο Πάολο Κοέλιο, ιδιαίτερα με τον «Αλχημιστή» του. Ενώ το πλέον πρόσφατο φαινόμενο ακούει στο όνομα E. L. James με τις «Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι» της. Από τη μία ένα κείμενο που χρησιμοποιεί τη μυστικιστική αλ-ληγορία ως μέσο αυτοβελτίωσης και από την άλλη μια αφήγηση που ασχολείται με γαργαλιστικές φαντασιώ-σεις, πάλι λίγο ως πολύ υπό το πρίσμα του κρυφού και ανομολόγητου. Δεν είναι τυχαίο πως οι άνθρωποι ελκύ-ονται -όλοι μας, όχι μόνο οι άλλοι- από καταστάσεις εν κρυπτώ, από μυήσεις παντός τύπου και τελικά από μυστι-κές εταιρείες και αδελφότητες. Εχουν μια αμαρτωλή, αν και συχνά επιφανειακή, γοητεία όλα αυτά, όπως και να το δει κανείς. Και όχι, δεν ασχολούνται με αυτές μόνο οι εκ-δόσεις του κ. Λιακόπουλου. Να υπενθυμίσω το εξαίσιο «Μυστικές Εταιρείες» του μεγάλου μας ευθυμογράφου και λάτρη της ιστορίας Νίκου Τσιφόρου.

Ο Νταν Μπράουν, o αδιαφιλονίκητος άρχοντας των πω-λήσεων για την περασμένη δεκαετία και μετρ του «χολι-γουντιανού» σασπένς, βάσισε την επιτυχία του σε αυτές. Στις 14 Μαΐου επέστρεψε με νέο μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο “Inferno”. Οι εκδόσεις Ψυχογιός που έχουν εξασφαλίσει τα δικαιώματα του βιβλίου και θα το εκ-δώσουν στις αρχές Ιουλίου σίγουρα θα πρέπει να είναι χαρούμενες. Μιλάμε για τον συγγραφέα που κατάφερε να πουλήσει μόνο με τον «Κώδικα Da Vinci» πάνω από 80 εκατ. αντίτυπα - και συνεχίζει. Εάν υπήρχαν λογοτε-χνικοί bookmakers, θα τον έπαιζαν φαβορί για το χρυ-σό μετάλλιο πωλήσεων και αυτό το καλοκαίρι. Και ένα είναι σίγουρο: εάν ψάχνετε για διασκεδαστικό θερινό ανάγνωσμα και δη παραλίας, τα επιλεγόμενα αγγλιστί beach reads, το εν λόγω βιβλίο προσφέρεται όσο λίγα.

Εις έτη πολλά

Ροκ στο χαρτί Μεταφραστικός άθλος

Εφηβική δυστοπίαΤο 1987 ο Γιώργος Κορδομενίδης, πλαισιωμένος από μια παρέα φίλων συνεργατών, εκδίδει ένα λογοτεχνικό περιοδικό ονόματι «Εντευκτήριο» με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Οχι όμως τοπικού χαρα-κτήρα - αν και αποπνέει μυρωδιά από τη λογοτεχνί-ζουσα πλευρά της πόλης, δίνοντας έτσι έναν αέρα διαφορετικού, ιδιαίτερα στον Αθηναίο αναγνώστη. Στο ενδιάμεσο θα δημιουργηθούν αντίστοιχες εκ-δόσεις και ένα πολύ φιλόξενο στέκι με το όνομα “Underground Εντευκτήριο». Εικοσιπέντε χρόνια μετά και κόντρα σε πολλές προβλέψεις, το περιο-δικό γιορτάζει το ένα τέταρτο του αιώνα και το 99ο τεύχος του. Παραμένοντας ένας φάρος για τους πλέοντες στα θολά νερά μιας καθημερινότητας όπου η αποσπασματική πληροφορία κυριαρχεί.

Το θέμα ενός δυσοίωνου μέλλοντος έχει απα-σχολήσει τη λογοτεχνία και δη την αγγλοσαξο-νική. Η Λίσα Πράις κατάφερε, ήδη από το ντε-μπούτο της, να κερδίσει το στοίχημα της ευρείας αναγνωσιμότητας, επιλέγοντας ακριβώς αυτό: ένα δυστοπικό τοπίο. Στο εφηβικό μυθιστόρημα “Starters” (εκδ. Καλέντη) η σκηνή για να εξελι-χθεί το δράμα είναι ένα απάνθρωπο, μαστιζόμε-νο από βιολογικές εχθροπραξίες Λος Αντζελες. Εν ζωή βρίσκονται μόνο οι κάτω των 20 και οι άνω των 60 ετών άνθρωποι. Εφηβοι και τρίτη ηλικία σε σχέση ανθρωποφάγου ανταγωνισμού. Με τους πρώτους να νοικιάζουν τα σώματά τους στους δεύτερους για να επιβιώσουν - με ό,τι κρυ-φές φρίκες μπορεί αυτό να κρύβει.

«Εδώ, δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευ-χές...» και πιο πρόσφατα: «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ». Οι στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα σημάδεψαν τα εφηβικά χρόνια μας και για πολ-λούς συνεχίζουν, πιστεύω, να είναι σημάδι στη ζωή μας. Ενα προτέρημα που έχουν τα λόγια του, προσωπική άποψη καταθέτω, είναι πως δεν χά-νουν τη βαρύτητά τους όταν βρίσκονται καταγε-γραμμένα στο χαρτί άνευ μελωδίας - αντίθετα με ό,τι συνήθως συμβαίνει με τους «ροκ ποιητές». Το βιβλίο-cd «Η γελαστή ανηφόρα» κυκλοφορεί από την Alltogether Now και, εκτός από καινούρ-για τραγούδια, περιέχει και -χαράς ευαγγέλια- ακυκλοφόρητα κείμενά του προς τέρψιν και των περισσότερο βιβλιόφιλων ακροατών του.

Το “Finnegans Wake” του Τζέιμς Τζόις αποτελεί -κατά γενική ομολογία- ένα έργο το οποίο διαβά-ζεται μόνο ως ένα σκοτεινό διαμάντι από το φλεγό-μενο μυαλό του Ιρλανδού - όχι ως μυθιστόρημα. Μια βόμβα στα θεμέλια της ίδιας της λογοτεχνίας που χρησιμοποιεί 70 διαφορετικές γλώσσες και αντλεί από όλη τη σοφία του κόσμου. Τον άθλο της μετάφρασής του, που πρέπει να αποτελεί το Εβερεστ της μεταφραστικής βασάνου, ανέλαβε ο γνωστός γιατρός Ελευθέριος Ανευλαβής. «Η αγρύπνια των Φίννεγκαν» (εκδ. Κάκτος) σε ελλη-νική εκδοχή είναι πια γεγονός, κατατάσσοντας τον μεταφραστή και μόνο για την προσπάθεια, πόσο μάλλον για την ολοκλήρωσή της, στις θρυλικές μορφές της σημερινής λογοτεχνικής Αθήνας.

Ο άρχοντας των πωλήσεων

19

Είκοσι δύο ομάδες νέων καλλιτεχνών θα έχουν την ευκαιρία να παρουσι-άσουν τη δουλειά τους στο 5ο Off-off Athens Festival, που παρουσιάζεται στο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός) από τις 3 έως τις 27 Ιουνίου. Η μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων χρόνων οδήγησε πολλές από τις προτάσεις που εντυπωσίασαν να συνεχίσουν την πορεία τους είτε στο Επί Κολωνώ είτε σε άλλον χώρο. Η φυσιογνωμία του φεστιβάλ θα πα-ραμείνει πλουραλιστική όπως ήταν μέχρι τώρα και δεν θα υπάρχουν καλλι-τεχνικά κριτήρια επιλογής. Οι ομάδες που θα συμμετάσχουν θα έχουν την ευκαιρία να πειραματιστούν ελεύθερα σε έναν καλλιτεχνικό «τόπο» -στην περίμετρο της αθηναϊκής θεατρικής σκηνής- με μόνο στόχο να ανθίσει η δη-μιουργική έκφραση. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ ο χώρος θα δοθεί δωρεάν στις ομάδες, όπως και η τεχνική υποστήριξη, ενώ το κλίμα αλληλεπίδρασης μεταφέρει πολλές φορές τη συζήτηση και στην αυλή του θεάτρου.

Την αρχή θα κάνει στις 2 και 3 Ιουνίου η Ομάδα 49 με το «Δωμάτιο 32», μια παράσταση bar theatre βασισμένη στο θεατρικό έργο “TAPE” του Stephen

Belber. O Vince, o John και η Amy εμπλέκονται σε μια ιστορία πάθους που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια και για την οποία όλοι έχουν μια διαφορετι-κή εκδοχή. Στις 4 και 5 Ιουνίου τη σκυτάλη παίρνει η ομάδα Κράτσες Κρού-τσες με την παράσταση “Νο fail recipe”. Εξι υλικά που γνωρίζουν μόνο τον κόσμο μέσα σε μια κατσαρόλα ερωτεύονται, διαφωνούν, τραγουδούν και φιλοδοξούν να φτιάξουν μια σοκολατόπιτα! Τα πράγματα γίνονται πιο απαι-τητικά την Τετάρτη 5 και την Πέμπτη 6 Ιουνίου με την παράσταση «Μόνος μου και κάτι ψιλά». Μια θέση αδειάζει και ζητείται επειγόντως ηθοποιός με ή χωρίς ταλέντο, με ή χωρίς σπουδές. Η πρώτη εβδομάδα του φεστιβάλ ολοκληρώνεται με την παράσταση «2013/Μelina M.» (φωτό) την Παρα-σκευή 7 και το Σάββατο 8 Ιουνίου. Η ομάδα «Κατά Λάθος» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη με αφορμή τη Μελίνα Μερκούρη μιλάει για τη σημε-ρινή κατάσταση του πολιτισμού και του θεάτρου.

Πλουραλιστικό φεστιβάλ πειραματισμού

20Θέατρο

Επιμέλεια: Νατάσα Μαστοράκου 31.05-06.06.2013

Ο Γιώργος Καραμίχος και η Ανδριάνα Μπάμπαλη παρουσιάζουν τη Δευτέρα 3 Ιουνίου στον προαύλιο χώρο του Θεάτρου Χυτήριο (Ιερά Οδός 44, Γκάζι) τη μουσική παράσταση «Τελευταία ώρα - Ποίηση ωδική». Από τον Κάλβο στον Χριστιανόπουλο και από το δημοτικό τραγούδι στον Χατζιδάκι, ένας ηθοποιός και μια μουσικός θα παρουσιάσουν με-λοποιημένα ποιήματα που όλοι αγαπήσαμε. Μια παράσταση για την απενοχοποίηση της ποίησης και του τραγουδιού. Γιατί, όπως υποστηρίζουν οι δύο καλλιτέχνες, «οι ποιητές και οι τραγουδοποι-οί δεν έλειψαν ποτέ από τη χώρα μας. Απλώς τις περισσότερες φορές τους διδαχθήκαμε λάθος. Κι έπρεπε να τους ανακαλύψουμε ξανά, στον δρόμο».

Εχετε ακούσει για το Cern και το σωματίδιο του Θεού; Ξέρετε ότι στις 4 Ιουλίου οι επιστήμονες του CERN επιβε-βαίωσαν την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου με μάζα 126,5 GeV με απόκλιση 5 σίγμα, δηλαδή βεβαιότητα κατά 99,99995%; Αν γνωρίζετε για όλα αυτά και για το μποζόνιο, το μεγαλύτερο σωματίδιο που έχει βρεθεί, αλλά δεν μπορείτε να τα κατανοήσετε ακριβώς, μην ανη-συχείτε. Η ομάδα «Κι όμως κινείται» έχει αναλάβει να μας εξηγήσει με τον δικό της μοναδικό τρόπο αυτό το πανάρχαιο παραμύθι της δημιουργίας του σύμπαντος.

Σε μια ιδέα του Δ. Αποστολάκη, η παράσταση «Το σω-ματίδιο του Θεού» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Ιδρυ-μα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος) τον περασμένο Φεβρουάριο, αλλά για όσους δεν είχατε την ευκαιρία να το παρακολουθήσετε η παράσταση επα-ναλαμβάνεται στις 4, 5 και 6 Ιουνίου στον ίδιο χώρο. Παράξενοι όροι όπως μεγάλη έκρηξη, καθιερωμένο πρό-τυπο, χορδές, υπερσυμμετρία, μποζόνια και φερμιόνια, αντιύλη, ενοποίηση των δυνάμεων, σκοτεινή ενέργεια και ύλη, μαύρες τρύπες παίρνουν μορφή σε ένα τρισδιάστα-το σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου η ομάδα προσπαθεί να τους κάνει κατανοητούς.

Οι επτά ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες) αναπτύσ-σουν μια διαλεκτική σχέση με αυτήν την παρέλαση εννοι-ών και συλλογισμών την ώρα που ο Δημήτρης Αποστο-λάκης από τους Χαϊνήδες και οι Αντωνίου, Κανέλλος και Ρέλλος από τους Μode Plagal παίζουν ζωντανά μουσική που έχουν γράψει ειδικά για την παράσταση.

Πρώτη ύλη η ποίηση

Διαδρομές στην πόλη

Επιστήμη μετά μουσικής

Μιμήσεις χορούΣε όλη τη διάρκεια του Ιουνίου η Ομάδα 7 θα πα-ρουσιάζει σε κομβικά σημεία της πόλης ένα πρω-τοποριακό project με τον τίτλο “Υapi”. Δεκατέσ-σερις performers υπό την καθοδήγηση της Βίκυς Μαστρογιάννη θα δημιουργήσουν ανθρώπινες εγκαταστάσεις από τον σταθμό Ελαιώνα μέχρι το Βυρσοδεψείο και από τον σταθμό της Ακρόπολης έως τον Κινητήρα Studio. Μια διαδρομή με πολ-λές στάσεις, που καταλήγει στη δύση του ήλιου και επιχειρεί να συνδέσει την εθνική ταυτότητα, την κληρονομιά μας, το πολιτιστικό μας αποτύπω-μα, το γιαπί, τις αναβολές, με το φως που έρχεται και φεύγει.

Η διάσημη Αυστραλή χορεύτρια και χορογράφος Lucy Guerin έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας με την παράσταση “Untrained”, που παρουσιάζε-ται αύριο και μεθαύριο (1, 2 Ιουνίου) στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. Δύο επαγγελματίες άντρες χορευτές ανεβαίνουν στη σκηνή της Πει-ραιώς 260 για να εκτελέσουν μια χορογραφία, ενώ δύο άλλοι που δεν έχουν σχέση με τον χορό -πέρα από μια ολιγοήμερη διδασκαλία- προσπα-θούν να τους ακολουθήσουν και να τους μιμη-θούν. Ο αυθορμητισμός και η απειρία φέρνουν στην επιφάνεια στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός και δείχνουν τη φυσικότητα αλλά και τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει το καθημερινό, αδέξιο σώμα πάνω στη σκηνή.

Η ταράτσα του Θεάτρου Λαμπέτη (Λεωφ. Αλε-ξάνδρας 106, Αμπελόκηποι) ανακαινίστηκε πλήρως και ξανανοίγει τις πόρτες της στα μέσα Ιουνίου με την παράσταση «Ωχ! Τι κόσμος για-γιά!» του Μπάρι Κιφ. Υστερα από οκτώ χρόνια, η αγαπημένη θεατρική σκηνή της Λεωφόρου Αλε-ξάνδρας θα φιλοξενήσει τη βρετανική κωμωδία σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα. Η Αννα Παναγιωτοπούλου, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο Τάσος Ιορδανίδης, η Σοφία Φαραζή, ο Ορέστης Τζιόβας, ο Γιάννης Σαρακατσάνης, ο Σταύρος Σβήγκος, η Τερέζα Γριμάνη και ο Μιχάλης Τιτόπουλος θα αναλά-βουν να σατιρίσουν τη διαφθορά και την έλλειψη ηθικής των ηρώων.

Ηρωες στο στόχαστρο

21

Στο πλαίσιο του ετήσιου διαγωνισμού Ανοιχτό Κάλεσμα Επιμελητικών Προτάσεων που διοργανώνει για τρίτη χρονιά το metamatic:taf (Νορμα-νού 5, Μοναστηράκι), πραγματοποιείται η έκθεση με τίτλο «Love Letters to ΧΑΟΣ», η οποία εγκαινιάστηκε χθες, Πέμπτη 30 Μαΐου, και θα διαρκέσει ως τις 23 Ιουνίου. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα δίνει την ευκαιρία σε νέ-ους επιμελητές ηλικίας μέχρι και 35 ετών να προτείνουν και να υλοποιή-σουν μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης στον χώρο του metamatic:taf.

Η επιμελητική πρόταση που διακρίθηκε φέτος ήταν αυτή της Βασιλείας Κάγκα και της Κατερίνας Στάμου. Οι δυο τους, έχοντας ως αφετηρία τους στίχους από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Γένεσις (έκδοση Γ΄)», επα-ναπροσδιορίζουν την έννοια του έρωτα στη σύγχρονη εποχή της κρίσης, μέσα από τα έργα 14 Ελλήνων δημιουργών. Πιο συγκεκριμένα, στην έκ-θεση παίρνουν μέρος οι καλλιτέχνες Marili Andre, Αλέξης Βλάχος, Ευ-αγγελία Δημητρακοπούλου, Ευνομία Δημητριάδου, GRANA-ZEI (Κωνστα-ντίνος Μπιλιούρης, Αλκης Παπαϊωάννου), Λένα Κούβελα (Deconstructive Daisies), Μαρίκα Κωνσταντινίδου, Ζωρζέτ Λαγού, Ηλιοδώρα Μαργέλλου,

Αθηνά Τριανταφύλλου, Θάνος Τσάκωνας, Νίκη Χατζηόλου (Deconstructive Daisies) και Βέρα Χοτζόγλου.

«Εχοντας ως νοηματική αφετηρία τη διάσταση αυτή, η έκθεση ‘Love Letters to ΧΑΟΣ’, σαν άλλο μεταμοντέρνο ερωτικό μανιφέστο, διευρύνει την προβληματική της σε θέματα που συνθέτουν την έννοια του έρωτα σήμερα, η οποία χαρακτηρίζεται από μια συνεχή απομάκρυνση των δύο υποκειμένων της ερωτικής ένωσης μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο με νέα υποκατάστατα του ερωτικού αντικειμένου που συναποτελούν όλα μαζί τη σύγχρονη ερωτική εμπειρία», επισημαίνουν στο κείμενό τους οι επιμελή-τριες. Ο έρωτας μοιάζει να λειτουργεί σαν παράσιτο, «προκαλώντας άλ-λοτε τάξη και άλλοτε αταξία ανάλογα με την κοινωνική διάσταση που του δίνεται», συνεχίζουν παρακάτω. «Τα έργα είναι οι ερωτικές επιστολές, η χρήση της γλώσσας για μια προσπάθεια εσωτερικού νοήματος μέσα από την επιβολή της τάξης στο Χάος, όπου Χάος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πεμπτουσία του Σήμερα».

Γράφοντας στο Χάος

22Εκθέσεις / Εκδηλώσεις

31.05-06.06.2013Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου

Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Αρματω-λών & Κλεφτών 48, Αθήνα) παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Δημήτρη Ιωάννου με τίτλο «CMYK Series: Η Συλλογή, 1999-2013» μέχρι τις 15 Ιουνίου. Αναφορικά με τη δουλειά του αυτή ο εικαστικός επισημαίνει: «Η συλ-λογή μου από ταινίες ελέγχου ποιότητας έχει ξεκινήσει το 1999. Αρχικό ερέθισμα για μένα ήταν οι αισθητικές τους ποιότητες (πάντα είχα αδυναμία στην αφαίρεση άλλωστε), απλά μου άρεσαν σαν εικόνες. Δεν ήξερα αρχικά τι μπορεί να προκύψει. Είναι εικόνες που προέρ-χονται από το υπάρχον σύστημα παραγωγής-διανομής-κατανάλωσης, αφού τις συναντάμε σε συσκευασίες διαφόρων προϊόντων. Εχουν φτιαχτεί για να διαβάζονται από τα μηχανήματα εκτύπωσης και όχι για αισθητικούς λόγους - αποτελεί και ένα μικρό ‘παιχνίδι’ πολλές φορές το να βρεις αυτές τις κρυμμένες εικόνες. Επίσης, προέρ-χονται από προϊόντα που έχουν καταναλωθεί από εμένα ή από φίλους και γνωστούς που τα δώρισαν στη συλλο-γή. Με την έκθεση των ευρημάτων αυτών δημιουργείται μια αφήγηση περί της διαδικασίας της δημιουργίας μιας συλλογής. Ο Benjamin έλεγε πως ο αληθινός συλλέκτης ελευθερώνει ‘τα πράγματα από τα δεσμά της χρηστικό-τητας’».

Ως προς τις αναφορές που εντοπίζονται στην έρευνα και στη συλλογή του αυτή, ο Ιωάννου προσθέτει: «Μεταξύ πολλών κειμένων ως αναφορά πιο διακριτή ίσως να πρέ-πει να αναφέρω το ‘Models and Series’ του Baudrillard, που πραγματεύεται την έννοια του Προτύπου και του Σειριακού (‘The System of Objects’). Σε έργα καλλι-τεχνών δεν έχω αναφορά, αλλά μου είχαν κάνει ιδιαί-τερη εντύπωση το ‘Atlas’ του Gerhard Richter όταν το είχα δει και, διαβάζοντας για αυτό, το ‘Μουσείο’ του Marcel Broodthaers (Museum of Modern Art, Eagles Department)».

Ο Κώστας Γιανναρούδης παρουσιάζει τη νέα του ατομική έκθεση με τίτλο «Ρυθμανάλυσις» στην αί-θουσα τέχνης Εκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου (Βαλαωρίτου 9Α, Αθήνα) μέχρι τις 22 Ιουνίου. Η νέα αυτή ατομική δουλειά του περιλαμβάνει ζωγρα-φικά έργα και γλυπτά, τα οποία αποτελούν κομμάτι της διδακτορικής έρευνας του καλλιτέχνη με θέμα την παρουσίαση και την αναπαράσταση και την αλληλεπίδραση που ασκούν κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας. O ρυθμός ως βασικό στοιχείο της εκάστοτε παραγωγής κατέχει πρωτα-γωνιστικό ρόλο στη δουλειά του Γιανναρούδη και «αναλύεται» εικαστικά στο πλαίσιο της έκθεσης.

Η ατομική έκθεση της Ντέμης Κάϊα «Τα Ημερολό-για» φιλοξενείται στην γκαλερί a.antonopoulou.art (Αριστοφάνους 20, Ψυρρή) μέχρι και τις 27 Ιουνίου. Στο πλαίσιο της δουλεία αυτής η Κάϊα παρουσιάζει το τολμηρό προσωπικό σύμπαν της όπως έχει αποτυπωθεί τα τελευταία χρόνια μέσα από εκατοντάδες σελίδες ημερολογίων, αλλά και μέσα από ψηφιακές καταγραφές και αναρτήσεις σε social media. Μια σειρά από φαντασιώσεις και εμπειρίες, μνήμες και επιθυμίες ξεδιπλώνονται στα σχεδιαστικά έργα της καλλιτέχνιδος συχνά κάνο-ντας ασαφή τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, επιτρεπτού και απαγορευμένου.

Μια σειρά από φωτογραφίες, κολάζ, καθώς και μια μουσική εγκατάσταση είναι τα βασικά συστα-τικά της νέα ατομικής έκθεσης της Edy Ferguson “Conspiracy Theory”, που φιλοξενείται στην γκα-λερί Bernier-Eliades (Επταχάλκου 11, Αθήνα) μέ-χρι τις 11 Ιουλίου. Η Αμερικανίδα καλλιτέχνις, που μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Λονδίνου, Νέας Υόρκης και Αθήνας, χρησιμοποιεί ποικί-λα μέσα έκφρασης κατά καιρούς, όπως είναι η performance, το βίντεο και η γλυπτική, ενώ στη δουλεία της συνυπάρχουν στοιχεία από την ποπ και ροκ mainstream κουλτούρα, αλλά και αναφο-ρές στην υψηλή αισθητική, καταδεικνύοντας το προσωπικό εικαστικό όραμά της όπως έχει δια-μορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια.

Μια διαφορετική φωτογραφική έκθεση φιλοξε-νείται στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138, Αθήνα) μέχρι τις 25 Αυγούστου. Ουσιαστικά αποτελεί φόρο τιμής στον φωτογράφο Κων-σταντίνο Μάνο και έχει τον τίτλο “A Greek Portfolio”. Στο πλαίσιό της εκτίθεται η πολυβρα-βευμένη ενότητα φωτογραφιών του Μάνου από το διάστημα 1961-1964, η οποία αποτελεί μια βαθιά συγκινησιακή, σχεδόν ποιητική και αρι-στοτεχνική αποτύπωση της ελληνικής υπαίθρου του ’60. Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής φωτογράφος είναι μέλος του διεθνούς πρακτο-ρείου Magnum Photos, ενώ φωτογραφίες του συμπεριλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης, της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού, καθώς και του Μουσείου Μπενάκη.

Θεωρίες συνωμοσίαςΡυθμός & δημιουργία

Ερωτική μνήμη

Κρυμμένες εικόνεςΜια άλλη Ελλάδα

23

Διαβάζω

Μία φορά θέλω να με πας ξανά βόλτα στην Αθήνα, όπως παλιά, χωρίς να μου γκρινιάξεις για το καυσαέριο, την κίνηση, τα σκουπίδια ή τα αδέσποτα. Θα πάρουμε το μετρό, θα μετράμε σε πόσες στάσεις φτάνουμε και θα περιμένουμε μήπως αδειάσει κάποια θέση για να κάτσουμε. «Κοίτα πώς τρέχουν να προλάβουν το βαγόνι, λες και δεν θα ακολουθήσει άλλο...» Θα σου προτείνω να κατέ-βουμε στη στάση του Ευαγγελισμού, θα παραπονεθείς ότι είσαι κουρασμένος και ότι θα έπρεπε να κατέβουμε στο Σύνταγμα, αλλά ξέρω πως θα χαρείς που θα περάσουμε από το Πολεμικό Μουσείο - σ’ αρέσουν τα αεροπλάνα που προστατεύουν την είσοδό του.

Να μη σε νοιάζουν οι κόρνες των αυτοκινήτων - διάλεξε άλλους ήχους της Αθήνας. Να μη σ’ εκνευ-ρίζουν οι τροχονόμοι στα φανάρια - εγώ θα σε τραβήξω από το χέρι και θα περάσουμε την πύλη του Εθνικού Κήπου. «Περπάτα λίγο πιο αργά, δεν βιαζόμαστε. Ενας παράδεισος στη μέση της πόλης... Εδώ μπορείς να ακούσεις το θρόισμα των φύλλων. Κόψε μου ένα λουλούδι».

Θα περπατήσουμε λίγο ακόμα μέχρι να φτάσουμε στο Σύνταγμα. Είναι εκστατικός μέχρι και ο τρόπος που σέρνεις τα παπούτσια σου στην Αμαλίας. Κάποτε σου έκανα παρατήρηση. Τώρα απλά απολαμβάνω κάθε βήμα που μοιραζόμαστε. Θα δεις τη θλίψη στα μάτια μου καθώς αντικρίζω εκεί-νον τον γέρο μόνο του στο παγκάκι και θα μου σφίξεις με δύναμη το χέρι. Θα δώσεις λεφτά στο τσιγγανάκι με τα ξυπόλυτα γδαρμένα πόδια και θα μου αγοράσεις ένα τριαντάφυλλο. Με λουλού-δια στα χέρια μου, εγώ και η Αθήνα γινόμαστε ένα.

Το φανάρι στο Σύνταγμα αλλάζει τόσο γρήγορα, κόκκινο-πράσινο-κόκκινο- πράσινο, όλοι τρέχουν, κουβαλάνε τσάντες, σακούλες, καροτσάκια με μωρά. Σε παρακαλώ, εμείς ας μη βιαστούμε. Μύρι-σε το τριαντάφυλλό μου. Δεν έχουμε λόγο να τρέχουμε εμείς. Μα κοίτα τους. Ετσι όπως βαδίζουν με μηχανικούς διασκελισμούς δεν προλαβαίνουν να δουν τίποτα, δεν ζουν την πόλη τους, δεν την ακούν, δεν την καταλαβαίνουν. Γιατί βιάζονται τόσο; Πόσο πολλά χάνουν...

Κράτα μου το χέρι σφιχτά και δείξε μου τι σου αρέσει στις βιτρίνες της Ερμού. Πάντα με συγκι-νούσε ο θαυμασμός σου για τους μουσικούς του δρόμου, σταμάτα λίγο να τους ακούσουμε, αυτό το κομμάτι μου θυμίζει εσένα. Εχει πολλή ζέστη στην Αθήνα τέτοια εποχή, πολλή ζέστη και πολύ

Βόλτα στην Αθήνα μαζί σου

Κείμενο: Δέσποινα Νικάνδρου

24

31.05 - 06.06.2013

κόσμο. Ομως η μουσική, φερμένη από δρόμους μακρινών ηπείρων, ξετυλίγεται μαγευτική σε όλο τον αθηναϊκό πεζόδρομο.

Ας αγοράσουμε ένα παγωτό, ας το μοιραστούμε στα σκαλάκια της Καπνικαρέας. Ομορφη δεν είναι η Αθήνα; Μου ’χε λείψει αυτή η βόλτα. Οταν δεν έχω εσένα, έχω αυτή την πόλη. Οταν μου λες πως δεν έχεις χρόνο να με δεις, μ’ αρέσει να κάνω μόνη μου αυτή τη διαδρομή. Στέκομαι στην ουρά του παγωτατζίδικου και φαντάζομαι ότι ο μπροστινός μου είναι εσύ - αγοράζει παγωτό βανίλια και το τρώμε με το ίδιο κουτάλι κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο της Αθήνας. Σ’ ευχαριστώ που είσαι μέσα μου.

«Θα φύγω από αυτή την πόλη, από αυτή τη χώρα, δεν έμεινε τίποτα πια για μένα εδώ», με απειλείς. Σταμάτα να παραπονιέσαι, σήκω να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Σου ’χει κλέψει πολλά η Αθήνα, το ξέρω, νιώθεις να σ’ έχει ρουφήξει, σ’ έχει κουράσει. Είμαι σίγουρη, όμως, δεν αντέχεις να την εγκαταλείψεις. Ακόμα και οι τροχονόμοι που σε εκνευρίζουν και σε κάνουν να καθυστερείς στη δουλειά θα σου λείψουν. Οι μουτζουρωμένοι τοίχοι που μου δείχνεις σήμερα περιφρονητικά και τα ακίνητα αυτοκίνητα που κορνάρουν εκκωφαντικά μπλοκαρισμένα από ένα χαλασμένο σηματοδότη, όλα αυτά που σήμερα σε εκνευρίζουν, όλα θα σου λείψουν.

Κοίτα ψηλά, δες τον ουρανό που μας στεφανώνει. Δες τον ήλιο πώς αντανακλά στα γκρίζα κτίρια και τα μεταμορφώνει. Είναι τόσο όμορφη η Αθήνα που της συγχωρείς την τόση της ασχήμια. Στα γενέθλιά σου σού δωρίζει έναν ήλιο μέσα στον χειμώνα. Στην πρωινή σου ακεφιά σου προσφέρει κουλούρι σουσαμένιο και καφέ ελληνικό σε χοντρό φλιτζάνι. Παραδέξου το, είναι μέρες που μέσα στα χαρτιά και τις σημειώσεις σου νοσταλγείς μια βόλτα στην Ηφαίστου. «Μου ’χει λείψει ένας περίπατος στο Κέντρο». Εχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που ζαλιστήκαμε από τις φωνές στο Μοναστηράκι. Θέλω να χαθούμε στα στενά. Να γίνουμε τουρίστες στην πόλη μας. Να την ερωτευτούμε από την αρχή. Να μη θες πια να φύγεις. Η Αθήνα σε κάνει να μετανιώνεις που θες να την αφήσεις πίσω. Θέλω να κρυφτούμε πίσω από τις κίτρινες σελίδες των βιβλίων σε κάποιο παλιό βιβλιοπωλείο, να διαλέξουμε αντίκες για το σπίτι μας, να αγοράσουμε δύο βινύλια που δεν θα ακούσουμε ποτέ.

Περπατώντας στο Θησείο, θα αρχίσει να αχνοφαίνεται η Ακρόπολη, αιχμή του κάλλους, αέναος και αγέρωχος παρατηρητής, υπενθυμίζοντάς μας τη μειονεξία μας. Δεν θέλω να μου αναλύσεις για ακόμη μία φορά την περίτεχνη αρχιτεκτονική της, σήμερα θέλω απλά να τη χαζέψουμε. Δεν θέλω να γυρίσουμε σπίτι.

Ας κοιμηθούμε απόψε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, λίκνο μητρικό, ας μας νανουρίσει ο έναστρος αθηναϊκός ουρανός... Κάποια έκπληξη θα επιφυλάσσει για μας και αύριο η Αθήνα...

Το πρώτο βιβλίο της Δέσποινας Νικάνδρου «Δίδυμα όνειρα σε μαύρο ροζ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Eναστρον.

25

26

Κείμενο: Νατάσα Μαστοράκου / Φωτογραφία: Σταύρος Πετρόπουλος

Πλατφόρμα ταλέντων

Ενα φουαγιέ γεμάτο χαμόγε-λα, νιάτα και δημιουργικότη-τα αντίκρισα όταν πήγα πριν από λίγες ημέρες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για να συναντήσω τις πέντε ομάδες

που συμμετέχουν στην 1η Πλατφόρμα Νέων Δη-μιουργών. Νέα παιδιά γεμάτα όνειρα και φαντα-σία, που εδώ και τρεις μήνες έχουν κάνει τους χώρους της Στέγης δεύτερο σπίτι τους, μια και εκεί κάνουν πρόβες για τις παραστάσεις τους. Και τώρα όλοι μαζί ρυθμίζουν τις τελευταίες λε-πτομέρειες για να είναι όλα έτοιμα το Σάββατο το βράδυ, την ημέρα έναρξης του φεστιβάλ.

«Θέλαμε να στηρίξουμε τους νέους καλλιτέχνες και το πειραματικό θέατρο, γιατί αντιληφθήκα-με ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη», αναφέρει για την πρωτοβουλία της Στέγης η Κάτια Αρφαρά, θεατρολόγος και καλλιτεχνική υπεύθυνη του Τομέα Θεάτρου και Χορού της Στέγης Γραμμά-των & Τεχνών. «Η ιδέα ήταν να γίνει μια ανοι-χτή πρόσκληση, αλλά μια επιτροπή να επιλέξει τις ομάδες που θα συμμετάσχουν. Αυτή είναι και η διαφορά του με άλλα φεστιβάλ. Υπάρχει μια καλλιτεχνική επιμέλεια και οι παραστάσεις που θα παρακολουθήσουμε αφορούν κανονι-κές παραγωγές, τόσο σε διάρκεια όσο και σε προετοιμασία. Εμείς διαθέσαμε εκτός από τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και χώρους για πρόβες και στηρίξαμε την προβολή της πλατφόρμας κα-λώντας επιμελητές από την Ελλάδα και το εξω-τερικό να παρακολουθήσουν τις δουλειές των παιδιών», συνεχίζει η ίδια.

Μιλώντας με τα παιδιά όλων των ομάδων συνει-δητοποίησα πόσο σημαντική είναι αυτή η βοή-θεια. «Ολα είναι τέλεια και εμείς προσπαθήσα-με σκηνικά να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες όσο το δυνατόν περισσότερο», αναφέρει η Μα-ριάννα Τζανή, ενώ ο Ηλίας Βογιατζηδάκης τονί-ζει: «Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να δείξεις τη δουλειά σου σε ανθρώπους του χώρου». «Τα πράγματα εδώ είναι όπως θα έπρεπε να είναι», σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Βουδούρης και συ-νεχίζει η Ειρήνη Σουργιαδάκη: «Ολα τα θέατρα θα έπρεπε να λειτουργούν έτσι. Εδώ είναι πολύ εξυπηρετικοί και πάντα διαθέσιμοι για εμάς». Ακούγοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών, μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια της κ. Αρφαρά σχετικά με τις low budget παραγωγές. «Είμαι αισιόδοξη για τη νέα γενιά, αλλά θα ήθελα να υπάρξουν και κάποια μέσα για να στηρίξουν αυ-

τές τις ομάδες. Οι no budget παραστάσεις μπο-ρούν να γίνουν για ένα διάστημα, αλλά όχι για πολύ καιρό».

Οσον αφορά το περιεχόμενο των πέντε παραστά-σεων, αλλά και συνολικά των 56 που κατατέθη-καν η κ. Αρφαρά τονίζει τον πειραματισμό των παιδιών. «Υπήρχαν προτάσεις από καλλιτέχνες δι-αφορετικών χώρων, συνδυασμός ομάδων μεταξύ τους και κυρίως δικών τους κειμένων. Τα παιδιά πειραματίζονται σε νέους τρόπους γραφής, αλλά και σκηνοθεσίας και παρουσίασης. Με έντονο χαρακτήρα την επιθυμία να μιλήσουν για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και την Ευρώπη».

Ενας τέτοιος συνδυασμός τεχνών θα συμβεί στη Μικρή Σκηνή της Στέγης το Σάββατο στις 7 μμ., όπου θα ανοίξει το φεστιβάλ με την παράσταση «Οποιος ερωτεύτηκε. Ερωτεύτηκε», τη σύλληψη και τη σκηνοθεσία της οποίας υπογράφει η Μα-ριάννα Τζανή. Το συγκρότημα των 2L8 θα παί-ζει ζωντανά την ώρα που ένα ζευγάρι -που έχει ζήσει έναν αβέβαιο ερωτικό μύθο- προσπαθεί κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ενός τσίρ-κου να πείσει έναν επισκέπτη ότι για να προκύ-ψουν οι ερωτικοί μύθοι πρέπει να ξεπεραστούν άλλα πράγματα. «Πρόκειται για μια αντιστροφή της ιστορίας που παρουσιάζεται στο πρώτο άλ-μπουμ των 2L8 ‘He and She’. Εφυγα από τη μου-σική και αντιμετώπισα και τα δύο άλμπουμ των παιδιών σαν κείμενα. Ετσι χρησιμοποιήθηκαν οι στίχοι και μετά μπήκαν τα λογοτεχνικά κείμενα και τα ποιήματα συμπληρωματικά», μου λέει η Μαριάννα, η οποία δοκιμάζει για πρώτη φορά τις σκηνοθετικές της ικανότητες σε αυτό το ιδιό-μορφο πειραματικό τσίρκο.

Η ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν σύγχρονο εστέτ που φεύγει από το χάος της Αθήνας και μιας χορεύτριας γίνεται η αφορμή για να σχολι-άσει την κλιμάκωση της βίας στην Αθήνα η Ειρή-νη Σουργιαδάκη, που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία της παράστασης “My first tic tac of all your seconds”. Ενα ταξίδι στη Ζυρίχη έγινε η αφορμή για αυτό το κείμενο, πόλη στην οποία πηγαίνει και ο ήρωας (Κώστας Κορωναίος) αφού πρώτα συναντήσει τη Σόνια Ντόβα στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου. (Σάββατο 2/6, 10 μμ.)

Μια παράσταση δοκιμίου θα παρουσιάσει ο Γιώργος Καφετζόπουλος την Κυριακή στις 7 μμ. σε σύλληψη και σκηνοθεσία Στάθη Γραφανάκη

και δραματουργία Γιάννη Αμπατζίδη. Το έργο, που αποτελεί μέρος της τριλογίας “Sweet Home Europa” βασίζεται στην προσωπική ιστορία ενός Ελληνα μετανάστη στη Νορβηγία που καταλήγει να δηλώνει πολιτισμικός πρόσφυγας στην Ευ-ρώπη και ξεδιπλώνεται καθώς παρουσιάζονται σε βίντεο στιγμιότυπα του ήρωα που διασταυ-ρώνει τις απόψεις του με πολιτικούς, δημοσιο-γράφους, μετανάστες κά. Ενας μονόλογος που θέλει να τονίσει την ιδιότητα του Ευρωπαίου πο-λίτη, καθώς ο Στάθης Γραφανάκης πιστεύει ότι «η λύση στο πρόβλημα της μετανάστευσης είναι η συμμετοχή στα κοινά».

Μια δική τους εκδοχή για το μάθημα της «Ιστο-ρίας Κατεύθυνσης» προτείνουν ο Ηλίας Βογια-τζηδάκης, η Μυρτώ Πανάγου και η Νατάσα Πα-πανδρέου στην ομώνυμη παράσταση (Κυριακή, 10 μμ.). «Εχουμε πάρει υλικό από ειδήσεις που βρήκαμε σε εφημερίδες, ηλεκτρονικό τύπο, blogs ακόμα και Facebook και τις έχουμε συνθέσει ώστε να δημιουργείται ένα ψηφιδωτό από γεγο-νότα που δεν έχουν στιγματίσει φοβερά τη χώρα, αλλά είναι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων», αναφέρει ο Ηλίας Βογιατζηδάκης, που δεν θέλει να μας αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες για την εξέταση του μαθήματος επί σκηνής.

Το φεστιβάλ θα κλείσει τη Δευτέρα στις 7 μμ. με την παράσταση «Ζωή» για τη συνύπαρξη δύο αν-θρώπων σε βάθος χρόνου. Αν και με μέσο όρο ηλικίας τα 25 έτη, ο Κωνσταντίνος Βουδούρης, που σκηνοθετεί, και ο Γιώργος Νούσης και η Κα-τερίνα Πατσιάνη, που παίζουν, παρουσιάζουν τις καθημερινές στιγμές ενός ζευγαριού στο πέρα-σμα των χρόνων. «Μας φαίνεται ενδιαφέρον και συγκινητικό πώς δύο άνθρωποι βρίσκονται μαζί και στα 25 και στα 60 και μοιράζονται πράγμα-τα. Το βλέπουμε μάλλον σαν προσωπική αγω-νία», απαντάει ο Κωνσταντίνος στην απορία μου για το νεαρό της ηλικίας τους σε σχέση με το θέμα της παράστασης.

Αγωνία που δεν φαίνεται να έχει ούτε ο Κωνστα-ντίνος ούτε οι υπόλοιποι συμμετέχοντες για την πορεία που έχουν οι δουλειές τους. «Δεν έχου-με προλάβει να το σκεφτούμε», μου απαντούν οι περισσότεροι και στέκονται στην όσο καλύτερη παρουσίασή τους στο φεστιβάλ. «Να πάνε όλα καλά και να το απολαύσουμε», δηλώνουν και τους το ευχόμαστε!

27 31.05 - 06.06.2013

Aπό τον πρωτόπλαστο στον πρωτόγονο, από τον Αριστοτέ-λη στον Αντρέα Μαντένια, τον Σαλβαντόρ Νταλί, τον Τσα-ρούχη, τον Φράνσις Μπέικον. Οι θεατές της «Πρώτης Υλης»

του Δημήτρη Παπαϊωάννου θα πρέπει να είναι έτοι-μοι να κάνουν ένα βαθύ ξεφλούδισμα όσων επί σκηνής βλέπουν. Την ώρα που ο γυμνός Μιχάλης Θεοφάνους λειαίνεται και ορίζεται από τον αρχι-μάστορα Δημήτρη Παπαϊωάννου επί σκηνής, το κοινό οδηγείται μυστηριακά σε ανάδειξη νέων επι-πέδων διαλόγου του Παπαϊωάνου με σημαντικούς δημιουργούς, διαχρονικά.

Καθώς αύριο, Σάββατο 1η Ιουνίου, εκκινεί το Φε-στιβάλ Αθηνών, με την πρώτη ανάσα να βγαίνει από την «Πρώτη Υλη», θυμόμαστε τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στη συνέντευξη Τύπου να θέτει το πε-ρίγραμμα της παράστασης που επιστρέφει μετά το πέρασμά της σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη και Εδιμβούργο, διαφορετική, πιο ώριμη και συνά-μα πιο κατασταλαγμένη. Στη συνέντευξη, λοιπόν, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου είπε πως η «Πρώτη Υλη» έχει περάσει από τον Αριστοτέλη, στον Τσαρούχη και τον Φράνσις Μπέικον. Η εκτυφλωτική, πλαστι-κή αρτιότητα του προηγούμενου χορευτή Tadeu Liesenfeld της παράστασης έχει δώσει τη θέση της στην πιο γήινη, πρωτόγονη ομορφιά του σώματος του Μιχάλη Θεοφάνους, που μπαίνει σε ένα ερ-

γαστήρι όπου τα μέσα είναι πρωταρχικά και ο χει-ρωνακτικός κόπος μεγάλος. Ο Δημήτρης Παπαϊ-ωάννου κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο residency στο EMPAC πήρε την απόφαση να γίνει το πέρασμα σε νέο χορευτή, προκειμένου να περάσει και η παράσταση σε άλλη φάση. Την πρώτη της εικόνα είδε το κοινό σε ειδική παράσταση στο Εδιμβούργο, ως παράλληλη δρά-ση της έκθεσης “From death to death and other small tales” της Συλλογής Δασκαλόπουλου και της Scottish National Gallery of Modern Art.

Η ιδέα του εργαστηριού του Τσαρούχη και των σω-μάτων είναι προφανής και παρούσα στην παράστα-ση (αλλά και η λεπτή γραμμή που διατρέχει όλα τα έργα του Παπαϊωάννου). Ο ίδιος, όμως, μέσω και του Facebook και ενός διαλόγου εικόνων της παράστασης και σημαντικών έργων τέχνης, κλεί-νει το μάτι στο κοινό και το καλεί να βρει κάποιες κορυφές μέσα στην παράσταση, με ειδικότερες αναφορές στον σουρεαλιστή Σαλβαντόρ Νταλί και τον αναγεννησιακό Αντρέα Μαντένια.

Iδιαίτερη είναι η περίπτωση του έργου «Ο θρή-νος για τον νεκρό Χριστό» του Aντρέα Μαντένια. Ο αναγεννησιακός Μαντένια σχεδίασε περίπου το 1500 το νεκρό σώμα του Χριστού, με έντονες εναλλαγές φωτός και σκιάς που δημιούργησαν μια αίσθηση πάθους, δραματικότητας, δέους. Ενα λευκό πανί καλύπτει μέρος του σώματος του

Χριστού που κείτεται νεκρός. Στην παράσταση ένα λευκό πανί που φέρει τα αποτυπώματα από τα πόδια του Μιχάλη Θεοφάνους καθώς αυτός κείτεται πάνω σε μια σανίδα, γίνεται η ιερά σιν-δόνη, η απόδειξη της Υπαρξης στα χέρια του Δη-μήτρη Παπαϊωάννου.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του έργου του Σαλβαντόρ Νταλί με τον τίτλο «H μεταμόρφω-ση του Νάρκισσου». Είναι η ερμηνεία του ελληνι-κού μύθου του Νάρκισσου από τον σουρεαλιστή εικαστικό που χρησιμοποίησε μια άψογη τεχνική που ο ίδιος χαρακτήρισε «φωτογραφία ζωγραφι-στή στο χέρι». To διπλό παιχνίδι του Νάρκισσου καθώς εικονίζεται στο νερό αποτυπώνει αγαπημέ-νες έννοιες του Νταλί: παραισθησιογόνο, αυταπά-τη, πλάνη. Ηταν ένας πίνακας εξαιρετικής σημασί-ας για τον ίδιο τον Νταλί. Μάλιστα, έγραψε και ένα ποίημα για αυτό του το έργο, το οποίο εκδόθη-κε το 1937. Οταν έναν χρόνο μετά ο Νταλί συνά-ντησε τον Φρόιντ στο Λονδίνο, πήρε μαζί του τον πίνακα, καθώς και ένα άρθρο που είχε γράψει σε περιοδικό με θέμα την παράνοια. Η αίσθηση των αιωρούμενων ασύνδετων αρθρώσεων του Νάρ-κισσου διατρέχει σκηνές από την «Πρώτη Υλη», καθώς τμήματα από τα δύο σώματα συγχωνεύο-νται και αναπληρώνουν σε μια αποτύπωση που σί-γουρα φέρει παραισθησιογόνα στοιχεία ντελίριου (όπως και το έργο του Νταλί).

Κείμενο: Κατερίνα Ι. Ανέστη / Φωτογραφίa: Μίλτος Αθανασίου

Διάλογος δημιουργών

28

Κείμενο: Γιάννης Διαμαντής

ΑυτοπροσώπωςΗ σύντομη παρουσίαση του Robert (Bob) Wilson στην επί-σημη ιστοσελίδα του αναφέ-ρει: «Από τα τέλη των ’60s, οι παραγωγές του Robert Wilson έχουν διαμορφώσει καθο-

ριστικά την όψη του θεάτρου και της όπερας. Μέσω της υπογραφής του: τη χρήση του φωτός, τις έρευνές του για τη δομή μιας απλής κίνησης και την κλασική αυστηρότητα του σκηνικού του και του design, ο Wilson διαρθρώνει συνεχώς τη δύναμη και την πρωτοτυπία του οράματός του. Οι στενοί δεσμοί και οι συνεργασίες του Wilson με κορυφαίους καλλιτέχνες, συγγραφείς και μου-σικούς συνεχίζουν να συναρπάζουν το κοινό σε όλο τον κόσμο».

Αυτός είναι ο Robert Wilson, ένας παγκόσμιος καλλιτέχνης, που όμως χωρίς την πολυσυζητημέ-νη «Οδύσσειά» του φέτος στο Εθνικό Θέατρο το ευρύ ελληνικό κοινό θα συνέχιζε να τον αγνοεί.

Τον είχα συναντήσει τον περασμένο Αύγουστο. Κάναμε μια συνέντευξη από την οποία ακόμα θυμάμαι την παροιμιώδη λακωνικότητα των απα-ντήσεών του. Προετοιμαζόμενος για τη συνέντευ-ξη εκείνη, είχα την ευκαιρία, με τη βοήθεια της

Εύρης Σοφρωνιάδου, ηθοποιού που για χρόνια συνεργαζόταν μαζί του, να γνωρίσω ένα μεγάλο μέρος του έργου του.

Ανάλογη ευκαιρία θα έχουν και όσοι παρακο-λουθήσουν την performance που θα δοθεί από τον ίδιο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 7 Ιουνίου με αφορμή το κλείσιμο της έκθεσής του “Video Portraits”. Εκεί, ο Robert Wilson θα ανα-τρέξει σε πρωτότυπα έργα του, ορόσημα της καλ-λιτεχνικής του πορείας, σχηματίζοντας ουσιαστι-κά την αυτοπροσωπογραφία του. Τρία από αυτά θεωρώ ότι ξεχωρίζουν.

Το “Deaf Man Glance” («To βλέμμα του κωφού») ήταν η παράσταση με την οποία ο Robert Wilson κατέκτησε την Ευρώπη και έκανε τους Γάλλους σουρεαλιστές να τον χρίσουν άξιο συνεχιστή τους. Ηταν το φαντασμαγορικό αποτέλεσμα της εισόδου του Wilson μέσα στη σκέψη και τη φα-ντασία του κωφάλαλου Raymond Andrews, ενός Αφροαμερικανού αγοριού που ο Wilson γνώρισε στους δρόμους της Νέας Υόρκης και που αργό-τερα μάλιστα υιοθέτησε.

Στο “Α Letter του Queen Victoria” («Επιστολή για τη βασίλισσα Βικτόρια») ο Wilson συνεργάστηκε

με ακόμα ένα «ιδιαίτερο» παιδί, τον Christopher Knowles. Ο Knowles, έχοντας έναν ιδιαίτερο τρό-πο ομιλίας, είχε δημιουργήσει μια δικιά του γλώσ-σα φτιάχνοντας σχέδια με επαναλαμβανόμενα γράμματα και σύμβολα σε γραφομηχανή. Αυτό που οι περισσότεροι έβλεπαν στον Knowles ως ελάττωμα ο Wilson το είδε ως ένα σπάνιο χάρισμα.

Το “Einstein on the beach” («O Αϊνστάιν στην πα-ραλία») ήταν για τον Wilson ο πολιορκητικός κριός για το απόρθητο μέχρι τότε κάστρο της παγκόσμι-ας όπερας. Ο Wilson και ο συνθέτης Philip Glass έκαναν μια όπερα για τον Albert Einstein και ήθε-λαν να παρουσιαστεί στη Metropolitan Orchestra της Νέας Υόρκης. Το αίτημα απορρίφθηκε. Τελικά, οι πόρτες της Met άνοιξαν για το “Einstein on the Beach”, αφού όμως πρώτα αυτό είχε θριαμβεύσει στο φημισμένο Φεστιβάλ της Αβινιόν.

Μια σειρά σημαντικών πρωτότυπων έργων του Robert Wilson θα παρελάσουν μέσα από την προσωπική του performance με τίτλο «Εχετε ξα-νάρθει; Οχι είναι η πρώτη φορά». Μετά το τέλος της θα ακολουθήσει διάλογος ανάμεσα στο κοι-νό και τον δημιουργό. Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά θα είναι λιγότερο λακωνικός...

29 31.05 - 06.06.2013

30

Κείμενο: Γιάννης Διαμαντής / Φωτογραφία: Επαμεινώνδας Κουτσούκης

Στο βανάκιτου Stelarα

Παρασκευή 24 Μαΐου και το κέντρο νυχτερινής διασκέδα-σης Βοτανικός έχει από νωρίς πλημμυρίσει με κόσμο. «Πού είσαι, Στελάρααααα;!» ακού-στηκε μια απελπισμένη κραυ-

γή μέσα από το πλήθος που καρτερικά περίμενε την έναρξη του live. Στον χώρο αυτό πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν η Νατάσα Θεοδωρίδου και η Ελενα Παπαρίζου, αλλά ο «Στελάρας» που το κοινό αγωνιούσε να δει δεν ήταν ούτε ο Διονυ-σίου, ούτε ο Ρόκκος... Ηταν ο Parov Stelar, o Αυ-στριακός πρωτοπόρος μουσικός και παραγωγός της electro swing μουσικής σκηνής.

Ο Marcus Fureder, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε ως dj στα μέσα της δεκαε-τίας του ’90 και έπειτα από διάφορα projects και ψευδώνυμα (Cash Candy, Nola Gray), κατέληξε, γκουγκλάροντας για έναν πρωτότυπο συνδυα-σμό λέξεων, στο όνομα Parov Stelar.

Χάρη στη βοήθεια της χορηγού εταιρείας Γερμα-νός, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια σύντομη κουβέντα μαζί του λίγη ώρα πριν ανέβει στη σκη-νή. «Γεια, είμαι ο Μάρκους», μας είπε μπροστά στο τεράστιο μαύρο -με φιμέ τζάμια- tour bus του συ-γκροτήματος. Ηταν η πρώτη φορά που θα έμπαινα σε ένα τέτοιο λεωφορείο και ομολογώ ότι, έχοντας στο μυαλό μου διάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ για μεγάλα μουσικά συγκροτήματα, περίμενα να συναντήσω μια εντελώς διαφορετική εικόνα.

Ούτε ρούχα πεταμένα από δω κι από κει, ούτε άδεια μπουκάλια στο πάτωμα, ούτε καν γεμάτα σταχτοδοχεία! Στον κύριο χώρο υπήρχαν δύο τεράστιοι δερμάτινοι καναπέδες χωρίς το παρα-μικρό αντικείμενο πάνω τους. Μοναδικά ευρήμα-τα, μια στοίβα από κάρτες UNO και ένα joypad. Και τα δύο πολύ προσεκτικά τοποθετημένα στις δύο γωνίες ενός μικρού τραπεζίου. «Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι ο προσωπικός χώρος επτά οκτώ Αυ-στριακών», σκέφτηκα και ακούμπησα διακριτικά

το σακίδιό μου σε σημείο που να μη διαταράσσει την προϋπάρχουσα αρμονία.

Ολοι όσους συναντήσαμε εκεί ήταν ενθουσια-σμένοι χωρίς ίχνος κόπωσης, παρά το γεγονός ότι την προηγούμενη μέρα έπαιζαν στη Θεσσαλο-νίκη και την επομένη θα έπαιζαν στην Πάτρα. «Για μας το να επιστρέφουμε στην Ελλάδα είναι πάντα σαν να επιστρέφουμε σπίτι», μας λέει ο Parov Stelar. «Ησασταν από τις πρώτες χώρες στο εξω-τερικό που αναγνώρισαν και αγάπησαν τον ήχο και τα τραγούδια μας. Τα παιδιά πάντα με ρωτάνε πότε θα είναι το επόμενο σόου μας στην Ελλάδα. Οταν είμαστε εδώ, νιώθουμε κάτι ιδιαίτερο που δεν περιγράφεται με λόγια».

Στη συνέχεια μας μίλησε για τη συνεργασία του με την εταιρεία Γερμανός και την επιλογή του τρα-γουδιού του “Μatilda” για το διαφημιστικό σποτ της εταιρείας. «Τα τελευταία χρόνια η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει και νομίζω ότι τέτοιου είδους συνεργασίες είναι ιδιαίτερα σημαντικές για εμάς τους μουσικούς. Πρέπει να επιβιώσουμε και τέτοιες συνεργασίες αποτελούν μια καλή ευ-καιρία για να διαδώσει κάποιος τη μουσική του».

Αναφερόμενος στις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα και στο πώς είναι να εμφανίζεσαι σε χώρες που υφίστανται αυτές τις δυσκολίες μας είπε: «Πολύ φοβάμαι ότι ολόκλη-ρος ο κόσμος ζει σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες όπως η Ελλάδα. Εμείς ως μπάντα λειτουργούμε εκτός θρησκευτικών και πολιτικών πραγμάτων. Αυτό που θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο και σε εμάς τους ίδιους είναι η ιδέα να προσπαθού-με να μείνουμε δυνατοί, να γιορτάζουμε τη στιγμή και, αν είναι δυνατόν, να ξεχνάμε για δύο ώρες τι συμβαίνει εκεί έξω. Το καλύτερο που μπορούμε να δώσουμε ως μουσικοί, ως καλλιτέχνες, είναι να γι-νόμαστε εμείς και ο κόσμος ένα, ζώντας τη στιγμή. Ετσι κι αλλιώς, αύριο μπορεί να είναι το τέλος του κόσμου. Ποιος ξέρει; Στο κάτω κάτω το παν είναι η αγάπη και αυτό είναι που μπορείς να δώσεις».

Τον περασμένο Αύγουστο o Parov Stelar είχε ανε-βάσει στο διαδίκτυο μια φωτογραφία του με τον 30 ημερών γιο του. Από κάτω έγραφε:

«Επιτρέψτε μου να συστήσω το νέο μέλος της μπάντας μας. Φωτογραφία από την πρώτη μας πρόβα». «Η μουσική ήταν ένα από τα πιο σημα-ντικά πράγματα στη ζωή μου, μέχρι τον ερχομό του», μας λέει. «Ακόμα είναι, αλλά πλέον υπάρ-χει κάτι ακόμα σημαντικότερο. Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Ενα παιδί σού δίνει απίστευτη ενέργεια. Αλλάζει, βέβαια, τη ζωή σου εντελώς, οπότε πρέπει να οργανωθείς, για να χωρέσεις μέσα στη μέρα σου και την οικογένεια και τη μου-σική. Πάντως, όταν πλέον μπαίνω στο στούντιο, το απολαμβάνω πολύ περισσότερο. Πριν το να μένω εκεί για ώρες ήταν το σύνηθες, αλλά τώρα ο χρόνος εκεί είναι ένα διαμάντι. Η γέννηση του γιου μου είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί».

Βγαίνοντας από το λεωφορείο και εισερχόμενος στον χώρο της συναυλίας αντιλαμβάνομαι έναν έντονο ενθουσιασμό στο κοινό για αυτό που συμ-βαίνει πάνω στη σκηνή. Το support group οι The Speakasies Swing Band διασκευάζουν το «Εσύ είσαι η αίτια που υποφέρω».

Τελικά, έρχεται η ώρα για τον Parov Stelar και την μπάντα του. Εμφανίζονται στη σκηνή ατσαλάκωτοι και στην τρίχα, όπως ακριβώς σε προδιέθετε και το εσωτερικό του λεωφορείου τους. Δεν πέρασαν όμως δύο τραγούδια και όλη αυτή η εικόνα πάει περίπατο. Ο Parov Stelar, ένας μαέστρος πίσω από κονσόλες και υπολογιστές, συντονίζει την μπάντα του σε τρελούς ρυθμούς, πετυχαίνοντας αυτό για το οποίο μας μιλούσε λίγο νωρίτερα. Μπάντα και κόσμος γίνονται ένα ζώντας τη στιγμή και ξεχνώ-ντας για λίγη ώρα τι συμβαίνει εκεί έξω. Αν μάλι-στα δεν υπήρχε η δίωρη αναμονή και ο προβλημα-τικός εξαερισμός, το κοινό σίγουρα θα μπορούσε να ζήσει τη στιγμή ακόμα περισσότερο.

31 31.05 - 06.06.2013

32

Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη / Φωτογραφία: Σταύρος Πετρόπουλος

Σήμερα, η Ιλιάδα

Η «Ιλιάδα», το αρχαιοελληνι-κό έπος του Τρωικού Κύκλου, είναι η απαρχή της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και η βάση της νεότερης ευρωπαϊ-κής λογοτεχνίας. Πρόκειται

για έργο απαράμιλλης λογοτεχνικής δύναμης και αισθητικής ωριμότητας, που απασχολεί τον σκη-νοθέτη Στάθη Λιβαθινό. Αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, μαζί με τους 15 ηθοποιούς του αφηγούνται την ιστορία του πιο βί-αιου πολέμου όλων των εποχών και μετατρέπουν το εμπνευσμένο αυτό κείμενο σε μια σειρά από ποιητικές εικόνες σκληρές, αλλά και τρυφερές, με μια απολύτως σύγχρονη θεματική. Η «Ιλιάδα» παρουσιάζεται από την Polyplanity Productions σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών στην Πει-ραιώς 260 (Χώρος Δ) από 4 έως και 8 Ιουνίου στις 8 μμ.

«Η αλήθεια είναι», μας εξηγεί ο Στάθης Λιβαθι-νός, «πως η ‘Ιλιάδα’ θα μπορούσε να είναι ακόμα και μια 24ωρη παράσταση. Ομως το θέατρο εί-ναι μια άλλη γλώσσα, που περιέχει διαφορετικά εκφραστικά μέσα και σκοπός μου δεν είναι να εξαντλήσω τον θεατή - μπορεί να το κάνω άθελά μου, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Και εδώ, όπως σε όλες τις παραστάσεις με τις οποίες κα-ταπιάνομαι, επιθυμώ καταρχήν να πω την ιστορία. Αυτό είναι αρχή μου κατά κάποιον τρόπο, γιατί είναι και το δυσκολότερο. Μπορείς να δομήσεις, να αποδομήσεις, να προβάλεις, να κρύψεις, αλλά ο άνθρωπος θέλει πάντα από παιδί να ακούει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος».

«Μοιάζει αντισυμβατικός ο Ομηρος σήμερα;» αναρωτιέμαι και ο Στάθης Λιβαθινός απαντά: «Ο Ομηρος είναι πάντα αντισυμβατικός, με την έν-νοια ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εμείς έχουμε προσλάβει ως ιλιαδικό μύθο, ως τρωικό μύθο. Γιατί ο ιλιαδικός μύθος είναι ένα δικό του έργο, ένα έργο τέχνης εκατό τοις εκατό. Το οποίο σίγουρα περιέχει και στοιχεία αυτοσχεδιασμού και μεγαλοφυείς σκέψεις που καταφέρνουν να συμπυκνώνονται σε 24 ραψωδίες και να αναπο-δογυρίζουν όλο τον τρωικό μύθο. Δηλαδή ο τρω-ικός μύθος έχει συγκεκριμένα περιστατικά -την καταστροφή της Τροίας- που ήταν γνωστά εκεί-

νη την εποχή, με αυτά μεγάλωναν τα παιδιά και άκουγαν την ιστορία σαν παραμύθι. Ο Ομηρος δεν έχει σχέση με αυτό. Ως γνήσιος καλλιτέχνης παίρνει την ιστορία, τη γυρίζει ανάποδα και, αντί να βλέπουμε την πολιορκία της Τροίας, βλέπουμε την πολιορκία των Αχαιών. Βλέπουμε την πολιορ-κία αυτών που πολιορκούν, βλέπουμε ένα τρομε-ρό σχέδιο των θεών σε εξέλιξη και βλέπουμε τα αποτελέσματα ενός τρομακτικού ανθρώπινου αι-σθήματος που λέγεται θυμός».

Η Ιλιάδα ξεκινάει με αυτή την ισχυρή φράση: «Ψάλλε, θεά, τον τρομερόν θυμόν του Αχιλλέως» και για τον σκηνοθέτη αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της ιστορίας. «Αρχίζει μια ιστο-ρία ο Ομηρος, που την τελειώνει με τον πιο παρά-δοξο τρόπο. Χωρίς πόλεμο, χωρίς νικητή και χω-ρίς νικημένο. Εαν αυτό δεν είναι μοντέρνα σκέψη, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Ο θυμός στον Ομηρο δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα, είναι μια ολόκληρη πραγματικότητα, διότι αφορά καταρ-χήν τον Αχιλλέα - αλλά όχι μόνο. Αφορά και τον Αγαμέμνονα, αφορά και τους Τρώες και όλο τον κόσμο. Είναι ένα από αυτά τα συναισθήματα που στην πραγματικότητα τιμωρούν τον άνθρωπο, διό-τι από κάποια στιγμή και μετά ξεπερνάς το μέτρο και σε οδηγεί η ζωή στην απώλεια, που είναι και το μεγάλο μάθημα. Αν δεν χάσεις, δεν μαθαίνεις. Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ με τον Ομηρο, συμ-βαίνει κατά κόρον, θα έλεγα, ειδικά στην ‘Ιλιάδα’ και με τον Αχιλλέα και με τόσους επώνυμους και ανώνυμους ανθρώπους - τα ονόματά τους τα ξέ-ρουμε μόνο και μόνο επειδή πέθαναν στο πεδίο της μάχης και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Από εκεί και μετά η κατανόηση, η γενναιοδωρία, η φι-λία, η αξιοπρέπεια, είναι κάποιες αξίες που συνθέ-τουν τον ιλιαδικό κόσμο. Ο σεβασμός, η επίγνω-ση της ήττας, όλα αυτά».

«Με αυτό σαν οδηγό», εξηγεί, «ξεκινήσαμε με τους ηθοποιούς την εργασία μας πάνω στην ‘Ιλι-άδα’ και θα επιχειρήσουμε να πούμε την ιστορία της με έναν σύγχρονο τρόπο, χωρίς καμία πρόθε-ση να κάνουμε φιλολογική δουλειά και να προ-βάλουμε τα κοινώς αποδεκτά όμορφα στοιχεία, αλλά να δείξουμε μερικά πράγματα που μπορεί να αφορούν τον σύγχρονο θεατή, για να πλησιά-σει σήμερα τον Ομηρο».

Ο Στάθης Λιβαθινός αγαπά να ασχολείται με τα μεγάλα έργα, βάζοντας ένα πολύ δύσκολο στοί-χημα κάθε φορά. «Νομίζω ότι η δουλειά ενός καλλιτέχνη με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο οφείλει να περιστρέφεται γύρω από μεγάλα κεί-μενα ή να τα πιάνει μικρά και να τα κάνει μεγά-λα. Δεν αναρωτιέμαι αν τα κείμενα είναι μικρά ή μεγάλα. Προσπαθώ να ασχολούμαι με πράγματα που με συγκινούν και με αγγίζουν. Πιστεύω ότι, αν δεν ασχοληθείς με αυτά τα κείμενα, δεν με-τράς τον εαυτό σου, δεν τον μαθαίνεις, δεν αντι-μετωπίζεις τα μεγάλα θέματα της ζωής και δεν αξίζει να κάνεις αυτή τη δουλειά. Θα μπορούσα να ασχοληθώ και με ένα κείμενο πιο σύγχρονο, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε τέτοια φάση. Και αν με ικανοποίησε η προηγούμενη χρονιά, είναι γιατί άγγιξα σπουδαία κείμενα. Ο ‘Ερωτόκριτος’, η ‘Φόνισσα’, ο ‘Ηλίθιος’... Θέλεις να ζήσεις μετά διαφορετικά. Εντάξει, δεν μπορείς να τα κάνεις τέλεια, αφήνεις τεράστια ερωτηματικά, φαίνεσαι πολλές φορές ανεπαρκής, αυτό όμως είναι η τέ-χνη έτσι και αλλιώς».

«Με την ‘Ιλιάδα’ δεν συμβαίνει αυτό», διευκρι-νίζει. «Είναι ένα έργο που δεν έχει ανέβει στο θέατρο από όσο ξέρω, εκτός από τον Βασίλιεφ, ο οποίος έχει κάνει την πρώτη ραψωδία. Σίγου-ρα όλα τα στοιχεία που περιέχει είναι και θεα-τρικά. Για μένα ο ραψωδός ήταν ένας ικανός performer, αν μπορώ να το πω έτσι, ο οποίος ήξερε να κρατάει την προσοχή του κοινού, να μιλάει και να τον ακούνε, να παρουσιάζει εικό-νες και οι άλλοι να τις βλέπουν με τον λόγο του, γενικά να είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικό-τητα, να κρέμεσαι από τα χείλη του και να μην μπορείς να ξεκολλήσεις. Εμείς δεν κάνουμε ένα είδος ποιητικού θεάτρου. Θα μπορούσε κανείς να το κάνει αυτό, αλλά είναι μια άλλου είδους κατεύθυνση, εγώ δεν ακολουθώ αυτό, δεν με ενδιαφέρει η ποιητικότητα του κειμένου. Με ενδιαφέρει η όποια ποίηση να προκύπτει μέσα από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, μέσα από συγκρούσεις, συμπεριφορές των ανθρώπων και να ανακαλύψω έναν κώδικα υποκριτικό που ανα-τρέπει. Και λέω ‘ανακαλύψω’, γιατί προσπαθώ σε κάθε έργο να βρω κάτι καινούργιο για μένα, άλλοτε το καταφέρνω, άλλοτε όχι, αλλά αυτή εί-ναι η πρόθεσή μου».

33 31.05 - 06.06.2013

Κείμενο: Μανώλης Κιλισμανής

Ο φίλος μου ο ΣτιβΜπορεί να τον είδα και να (μην) τον άκουσα για πρώτη φορά σε εκείνη την ιστορική συναυλία στο Αλσος μαζί με τους Anti Troppau Council (όπου κόπηκε ο ήχος μετά το

πρώτο κομμάτι και η μπάντα γύρισε στον κόσμο τα μόνιτορ της σκηνής για να ακούνε), αλλά χρειά-στηκε να περάσουν δεκαετίες για να τον γνωρίσω από κοντά. Ηταν το τελευταίο βράδυ στο Ρόδον της Μάρνη και ο Steve Wynn επελέγη να κλείσει μια για πάντα το ιστορικό στέκι, όντας ένας από τους πλέον σταθερούς του επισκέπτες, με τα διά-φορα σχήματα που κατά καιρούς έχει δημιουργή-σει. Χάρη στην ιδιότητά μου ως εργαζόμενου της εταιρείας που μεσολάβησε για την μετάκλησή του, κατάφερα (επιτέλους!) να περάσω λίγες ώρες μαζί του εκτός σκηνής, χωρίς πάντως να τον ρωτήσω όλα αυτά τα δεκάδες πράγματα που ήθελα όλα αυτά τα χρόνια. Με είχαν προειδοποιήσει πως πρό-κειται για έναν απλό άνθρωπο, αλλά άλλο να σου το λένε και άλλο να το βιώνεις...

Κρατήσαμε επαφή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρο-μείου για τα τυπικά και, όταν οι πρώην εργοδό-

τες μου μου είπαν, με όχι και τόσο κομψό τρόπο, πως δεν με χρειάζονται άλλο, αποφάσισα, εντε-λώς αυθαίρετα φυσικά και χωρίς να το πω ποτέ στον ίδιο, να γίνω κάτι σαν τον αντιπρόσωπό του στην Ελλάδα. Ο Στιβ δεν νοιάστηκε ποτέ για το αν εργαζόμουν ή όχι σε κάποιο «καθώς πρέπει» γραφείο κάθε φορά που αλληλογραφούσα-με με αφορμή τις εδώ εμφανίσεις του στο Tiki Bar. Κάθε φορά έλεγε πόσο χαρούμενος είναι που επιστρέφει στη χώρα μας, ενημέρωνε για τις (αστείες σε σχέση με κάτι τάχα μου μεγάλα ονόματα) απαιτήσεις του, ερχόταν, ένιωθες πως τον είχες δει χθες για τελευταία φορά, έπαιζε, ευχαριστούσε και έφευγε. Πάντα ευγενής, πάντα προσιτός, πάντα πρόθυμος να εκτελέσει μια «πα-ραγγελιά» (στο Tiki ήταν το “My old haunts”).

Στα (πολύ) υγρά μου όνειρα φανταζόμουν μια επανασύνδεση των Dream Syndicate, κατά την οποία θα ήμουν υγιής ώστε να μπορέσω να συ-νεισφέρω στον ερχομό τους εδώ. Τα απωθημένα ετών βλέπετε. Εκείνο το βράδυ στο Αλσος, η απόλυτη εμφάνισή τους στο Ρόδον με τους δι-κούς μας Last Drive και η αίσθηση πως η Ιστο-ρία δεν φέρθηκε με τη δέουσα ευγένεια σε μια

πραγματικά μεγάλη μπάντα. Οταν έμαθα πέρσι πως είναι και πάλι μαζί, άρχισα να αναρωτιέμαι σοβαρά μπας και υπάρχει Θεός. Οταν οριστικο-ποιήθηκαν οι τρεις εμφανίσεις τους στην Ελλά-δα (Θεσσαλονίκη 30 Μαΐου, Λάρισα 31 Μαΐου και Αθήνα 1 Ιουνίου), προσπαθώ να φανταστώ πώς θα νιώσω όταν ξεκινήσουν με το “Tell me when it’s over” (γιατί, δεν μπορεί, με αυτό θα ξεκινήσουν!), όπως τότε στο Αλσος πριν χαθεί ο ήχος.

Απέχοντας συνειδητά από το τσίρκο που ονομά-ζεται συναυλίες εν Ελλάδι και έχοντας ανακα-λύψει ξανά την πραγματική χαρά του να παρα-κολουθείς μια συναυλία σαν απλός ακροατής, χαίρομαι πραγματικά που μπορώ να θυμάμαι το παρελθόν μια στις τόσες με αφορμή έναν καλό φίλο, ο οποίος έτυχε να γράψει έναν από τους δίσκους που έχω λιώσει στο παίξιμο, το “The days of wine and roses”, που θα παιχτεί ολό-κληρο. Το γεγονός πως στην εν Αθήναις εμφά-νισή τους θα πλαισιωθούν από τους έχοντες (τα 30ά τους) γενέθλια φέτος Last Drive και τους Jaywalkers μόνο τυχαίο δεν είναι βέβαια.

34

Κείμενο: Βάσια Ρούσσου / Φωτογραφία: Νίκος Παπαγγελής

Πάρτι στον ήλιοΕνα street party την τελευταία Κυριακή του Μαΐου γέμισε με μουσική και καλή διάθεση τον πεζόδρομο της Μαυροκορδά-του στα Εξάρχεια. Τη διοργά-νωση του πάρτι ανέλαβε το

Street Outdoors σε συνεργασία με το Komma Bar.

Το Street Outdoors, που αποτελείται από τους Γιώργο Ζάμπα, Γιάννη Πατελιώτη, Αποστόλη Παλάντζα και Κωνσταντίνο Πολατίδη, ξεκίνησε να διοργανώνει πάρτι σε στοές, ταράτσες και πεζόδρομους το 2012 με στόχο το gathering. «Σε Λονδίνο, Μάντσεστερ και Βερολίνο γίνονται πάρτι σε εξωτερικούς χώρους από τη δεκαετία του ’90, ενώ εδώ βλέπαμε ότι γίνονταν μόνο σε εσωτερικούς χώρους και βράδυ, παρά το γεγο-νός ότι έχουμε 300 ημέρες τον χρόνο ήλιο. Θέ-λαμε, λοιπόν, να δώσουμε περισσότερη ελευθε-ρία στον κόσμο και να εκμεταλλευτούμε τον ήλιο της Ελλάδας. Κάθε πάρτι ξεκινάει στις 4-5 μμ. και τελειώνει αυστηρά στις 12 πμ. Το “Summer Friends Gathering” είναι η όλη ιδέα πάνω στην οποία στηριχτήκαμε. Θέλουμε κάτι απλό, σαν να μαζευόμαστε στην αυλή ενός φίλου».

Η ελεύθερη είσοδος και τα φτηνά ποτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των πάρτι τους. «Υπάρχει πολύ μεγάλη πίεση, ακόμα και στα πάρτι. Τα δικά μας είναι χωρίς είσοδο, ώστε να μπορεί κάποιος να περάσει και αν δεν του αρέσει να φύγει. Εί-ναι εύκολο για εμάς να το κάνουμε, επειδή δεν περιμένουμε να ζήσουμε από αυτό. Δεν βάζουμε νερό στο κρασί μας, επειδή δεν αγχωνόμαστε να βγουν τα νούμερα».

Η μουσική είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την επιτυχία ενός πάρτι και ως επαγγελματίες djs το γνωρίζουν πολύ καλά. «Σε κάθε πάρτι παίζουμε μουσική εμείς μαζί με άλ-λους Eλληνες djs. Το φάσμα της μουσικής είναι ηλεκτρονικό και σίγουρα χορευτικό. Κάθε πάρτι έχει το δικό του ύφος. Εξαρτάται από τους djs αν θα είναι πιο disco, πιο techno ή πιο house. Συ-νήθως τα δένουμε. Επειδή όμως πρόκειται για gathering, φροντίζουμε η ένταση της μουσικής να επιτρέπει την επικοινωνία».

Τα παραπάνω στοιχεία των πάρτι τους έχουν ως αποτέλεσμα την ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση όλων. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει και η προ-

σεκτική επιλογή των συνεργασιών τους. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου, αλλά και των επιχειρηματιών. Συνεργα-ζόμαστε με μαγαζιά, αφού πρώτα τα δούμε, προ-κειμένου να διαπιστώσουμε αν έχουν κατάλληλο χώρο για τα πάρτι μας. Επίσης, βλέπουμε και αν οι επιχειρηματίες είναι στην ίδια φάση με εμάς. Συνήθως κινούμαστε μεταξύ φίλων, αλλά τελευ-ταία μας έχουν προσεγγίσει και από άλλα μαγα-ζιά. Δεν θέλουμε αυστηρούς επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται μόνο για τα χρήματα. Είναι ωραίο να υπάρχει και λίγο ρομάντζο».

Στα άμεσα σχέδιά τους είναι η διοργάνωση πάρ-τι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, καθώς και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ωστόσο, οι βλέψεις τους ξεπερνούν τα σύνορα. «Στόχος μας είναι από τον επόμενο χρόνο να διοργανώνουμε street party στο εξωτερικό», μας λένε και μας δίνουν ραντε-βού την Κυριακή 9 Ιουνίου στη στοά Λέκκα 10-12 για να ανταλλάξουμε απόψεις, να μιλήσουμε για τις διακοπές μας, να χαλαρώσουμε και να διασκεδάσουμε πίνοντας οικονομικά ποτά και ακούγοντας καλή μουσική.

35 31.05 - 06.06.2013

36

Κείμενο / Φωτογραφίες: Νικήτας Καραγιάννης

Οταν ένας κύκλος ολοκληρώνεται, κάτι νέο γεννιέται. Στην περί-πτωση των αποφοίτων του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτά-της Σχολής Καλών Τεχνών, το αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης των σπουδών τους φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο «Νίκος Κεσσαν-λής» στο συγκρότημα της οδού Πειραιώς.

Κοιτάζοντας τα έργα, ζωγραφικά, βίντεο, γλυπτά κά., βλέπεις βα-θιά μέσα στην ψυχή των σπουδαστών, των αυριανών καλλιτεχνών που με τη σειρά τους θα κληθούν να ταράξουν τα νερά της τέχνης, να διαδώσουν ένα μήνυμα, προσωπικό ή συλλογικό, να αφήσουν το στίγμα τους. Ακόμα και να αλλάξουν τον κόσμο. Στέκοντας μπροστά τους, έχεις την πολυτέλεια να χαζέψεις το μέλλον μέσα από ένα άνοιγμα στον τοίχο του παρόντος.

Το τέλος μιας συγκεκριμένης διαδρομής, όπως αυτής, αποτελεί στην ουσία την αφετηρία για την επόμενη. Και την άλλη που θα ακολουθήσει. Το ταξίδι στον κόσμο της τέχνης δεν ολοκληρώνεται - ίσως ποτέ, φοβάμαι. Εκεί έγκειται και η ομορφιά του. Μπορούμε μόνο να μαθαίνουμε, συνεχώς. Ακόμα και η πιο αφελής γραμμή, η

πλέον κοινότοπη πινελιά έχουν κάτι να πουν. Κάτι να προσθέσουν, κάποιον να προβληματίσουν, κάποιον να εμπνεύσουν.

Στη φετινή έκθεση, που ολοκληρώνεται στις 8 Ιουνίου, βλέπουμε πολλά και πραγματικά αξιόλογα έργα, προϊόντα σκληρής δου-λειάς, τόσο από τους ίδιους τους νέους καλλιτέχνες, όσο και από τους καθηγητές και το διδακτικό προσωπικό των εργαστηρίων της Σχολής. Οπως αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα στον κατά-λογο της έκθεσης και ο πρύτανης της ΑΣΚΤ Γιώργος Χαρβαλιάς, «με δεδομένο τον θετικό και ελπιδοφόρο χαρακτήρα του, ο θε-σμός της ετήσιας έκθεσης αποφοίτων αποτελεί πάντα σημείο και στιγμή απολογισμού, αποτίμησης και κριτικής του έργου που επι-τελείται και των αλλαγών που συντελούνται σε μια περίοδο που το αυτονόητο της τέχνης έχει χαθεί».

Η μαγική σφαίρα που μέσα της μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις τάσεις του αύριο έχει τοποθετηθεί αυτές τις ημέρες στους τοίχους και στο πάτωμα της έκθεσης. Η πρόσκληση/πρόκλησή της είναι μοναδική.

Οι δημιουργοί της Πειραιώς

37 31.05 - 06.06.2013

Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά αυτή την εβδομάδα, Κριέ. Πράγμα, βέ-βαια, που θα σου στοιχίσει σε κούραση και ενέργεια, αλλά πίστεψέ με θα αξίζει τον κόπο. Η δε πειθώ σου χτυπάει κόκκινο, οπότε, αν έχεις κάποιο μέγα σατανικό σχέδιο, μήπως είναι ώρα να το βάλεις σε λειτουργία; Και για να το κάνω πιο περίπλοκο, επειδή και τα του σπιτιού σου είναι στα πάνω τους, μείνε λίγο μέσα να το χαρείς.

Θα μπουν λεφτάκια στα χέρια σου, Ταύρε, ζεστά ζεστά. Και έτσι ζεστά θα φύγουν, σε χρόνο ρεκόρ. Οχι ότι θα λυπηθείς, εξάλ-λου τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αίσθηση του να ξο-δεύεις λεφτά που κέρδισες εύκολα. Κάνε το «ανεμομαζέματα-διαολοσκορπίσματα» το σλόγκαν της εβδομάδας λοιπόν, θα σου ταιριάζει γάντι. Και μην το σκέφτεσαι καθόλου.

Η κοινωνική ζωή σου αυτή την εβδομάδα θα έχει φοβερές εξελίξεις, Δίδυμε, προς το πολύ χειρότερο. Και στο σπίτι σου να κρυφτείς, πάλι θα πέφτουν χλέπες από τον ουρανό, απλά δέξου το. Και μακάρι να σου έλεγα ότι τα ερωτικά σου θα είναι καλύτερα. Αλλά καλύτερα να μην πω τίποτα. Απλά μην κατηγορείς τον αγγελιαφόρο, αυτό να θυμάσαι.

Στις επάλξεις, Καρκίνε, από δω και μπρος, το καλοκαίρι μπαίνει δυ-ναμικά. Ταξίδια, επαφές με το εξωτερικό που θα ταράξουν το εσωτε-ρικό σου, μικρές ελαφρές βροχές από λεφτάκια κατά καιρούς, έτσι για το μικροξελάσπωμα. Πρόσεξε μόνο να μη χτυπάς το πιπιλίνι του ποδιού σου στην άκρη της καρέκλας, έχεις μια τάση να το κάνεις αυτό τελευταία.

Εβδομάδα γεμάτη δουλειές και τρεχάματα μπαίνει για σένα, Λέοντα, για αυτό καλύτερα να βάλεις τα αθλητικά παπούτσια σου. Τα καλά σου μπορεί να πηγαίνουν πιο καλά με τα σακάκια και τα φουστάνια, να δω όμως πώς θα κάνεις όλα αυτά τα δρομολόγια με το δερμάτι-νο. Κατά τα άλλα, η δουλειά θα είναι δουλειά και η διασκέδαση θα είναι πολύ διασκεδαστική.

Κάνε λίστα με τα θέματα που θέλεις να γίνουν σίγουρα αυτή την εβδομάδα, Παρθένε, γιατί έτσι που θα τρελαθείς στη δημιουργικό-τητα και την κωλοπιλάλα, θα καταφέρεις να κάνεις καμιά εκατοστή πράγματα, οπότε φρόντισε να γίνουν και τα σημαντικά. Και φύλαξε λίγο από τον χρόνο σου για να σώσεις τα ερωτικά σου που θα μπουν σε δεύτερο πλάνο και δεν τους αρέσει αυτό γενικά.

Θα είσαι καλός ακροατής αυτή την εβδομάδα, Ζυγέ. Θα τα λένε, θα τα ακούς και θα είναι όλοι χαρούμενοι, γιατί θα είναι ωραία αυτά που θα ακούς. Και αν όλη αυτή τη μικρή ιεροτελε-στία τη συνδυάσεις με πολύ καφέ στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης, ακόμα καλύτερα. Μακροπρόθεσμα, ετοιμάσου όλα όσα μάθεις να διευρύνουν τους ορίζοντές σου.

Κάποιο πρόσωπο γύρω σου θα γίνει έξτρα πειστικό, με αποτέλε-σμα χωρίς να το καταλάβεις να συμμετέχεις στα τρελά σχέδιά του. Τουλάχιστον απόλαυσέ το, Σκορπιέ, και γιατί όχι; Καλοκαί-ρι μπαίνει, δεν χρειάζεται να λείπουν τα μπάχαλα. Απλά μετά φρόντισε να λείπεις από τη χώρα καιρό, έτσι μπουρδέλο που θα έχεις αφήσεις πίσω σου.

Οι φίλοι και οι έξοδοι έχουν ικανότητες πια για να σε κάνουν να χαρείς αρκετά τις ημέρες σου, Τοξότη. Τώρα κιόλας που τέλειω-σε η μανία καταδίωξης που σε διαπότιζε, μπορείς χαλαρούλης να γευτείς τα ωραία της ζωής. Είναι πάντα καλύτερα όταν δεν φοβάσαι ότι έχει φίδια στο πιάτο με τη σούπα σου, έτσι δεν είναι;

Η δουλειά και η υγεία πάνε καλά αυτή την εβδομάδα, Αιγόκερε, οπότε καλά πας με τα βασικά. Το ότι θα βρεθείς όμως περίπου την Τρίτη σε μακρές διαπραγματεύσεις με το έτερον ήμισυ ή με το υποψήφιο έτερον ήμισυ είναι κάτι που δεν θα σου είναι ευχά-ριστο και που μάλλον δεν θα μπορείς να αποφύγεις. Τουλάχι-στον φάε κανένα παγωτό παραπάνω, τώρα που μπορείς.

Εσύ, Υδροχόε, θα βρεθείς στο κέντρο του φλερτ, οπότε ντύσου και χτενίσου καλά. Φαντάσου να είναι το φλερτ σαν ένα σπίτι και εσύ να κάθεσαι στο σαλόνι. Φαντάσου το φλερτ να είναι η Αθήνα και εσύ να κάθεσαι στο Σύνταγμα. Τόσο καλά, που ίσως να χρειαστεί να μετακινηθείς στην κουζίνα ή στο Μοναστηράκι για να κόψεις λίγη κίνηση.

Η διασκέδαση θα είναι το μεσαίο σου όνομα, Ιχθύ. Ξεκίνα να παίρνεις βιταμίνες και να κοιμάσαι όλη μέρα, γιατί οι νύχτες θα είναι μεγάλες και έντονες. Και μαζί με αυτά έρχεται και ο έρωτας, Ιχθύ. Θυμάσαι τον έρωτα, Ιχθύ; Ωραία δεν ήταν τότε που θυμόσουν τον έρωτα, Ιχθύ; Ε, ώρα να τον θυμηθείς καλά.

Πλανήτης ΑθήναΚωνσταντίνος Σινάτρα

Hytra

A Liar Man

Η Hytra, τον χειμώνα στον 6ο όροφο και το κα-λοκαίρι στην ταράτσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, δίνει το δικό της στίγμα στην προσιτή, ποι-οτική διασκέδαση. Ο σεφ Νίκος Καραθάνος μα-γειρεύει ελληνική κουζίνα, για την οποία έχει ήδη ένα Αστέρι Michelin, ενώ δίπλα από το γκουρμέ εστιατόριο βρίσκεται το μπιστρό με πιο απλές γεύ-σεις, όπου μπορείτε να χαλαρώσετε στην μπάρα του με μοναδικά κοκτέιλ και finger food.

Λεωφ. Συγγρού 107-109, Νέος Κόσμος

Bar-εστιατόριο με καλλιτεχνικές τάσεις και funky μουσικές στο Γκάζι που έχει αναδειχθεί και παραμένει σταθερά ένα από τα πλέον ψαγμέ-να στέκια στην περιοχή. Funky μουσική που δίνει ρυθμό, αλλά χωρίς να σε εμποδίζει να μιλήσεις με την παρέα σου, προσεγμένα κοκτέιλ, νόστι-μα πιάτα σε έναν ιδιαίτερο χώρο που φιλοξενεί εκθέσεις, συνήθως φωτογραφίας, και εκδίδει το δικό του περιοδικό.

Σωφρονίου 2, Αθήνα

ΚλουβίΣημειώσειςΤο Κλουβί είναι απο τα πρώτα μπαρ της περιο-χής των Πετραλώνων και θα μπορούσε κανείς να πει πως, ως τέτοιο, συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της περιοχής σε hot spot της πόλης. Μικρό και ανεπιτήδευτο, το Κλουβί στα Ανω Πετράλωνα είναι μια πολύ καλή πρόταση για να απολαύσεις το ποτό σου σε χαλαρή ατμο-σφαίρα. Επιβάλλεται να δοκιμάσεις τα ιδιαίτερα κοκτέιλ του.

Κυδαντιδών & Δημοφώντος 57, Ανω Πετράλωνα

Η Batagianni Gallery παρουσιάζει τέσσερα έργα του Γιώργου Χατζημιχάλη με τίτλο «Σημειώσεις». Στην ενότητα αυτή ανήκουν 11 κεντρικά έργα με-γάλων διαστάσεων και αρκετά μικρά. Τα τέσσερα έργα που εκτίθενται εδώ και που κλείνουν αυτή την ενότητα έγιναν τη διετία 2012-2013. Ενα γλυ-πτό του Βάσου Καπάνταη «παρατηρεί» τα τέσσε-ρα αυτά έργα στην έκθεση που θα διαρκέσει εως τις 22 Ιουνίου.

Ηρακλείτου 3, Kολωνάκι

Free Thinking Zone

Δέρμα

Χαμηλά στην οδό Σκουφά βρίσκεται το Free Thinking Zone, ένας οίκος ανοχής σκέψης. Ενα πρότυπο βιβλιοπωλείο που σκέφτεται, δρα, αντι-δρά, ακούει, επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και διαμορφώνει ιδεολογίες. Ενας τόπος συνάθροισης που διοργάνωνει συζητήσεις με συμμετέχοντες bloggers, πολιτικούς, καλλιτέχνες και συγγραφείς σαν να βρίσκονται στο σαλόνι του σπιτιού τους.

Σκουφά 64, Αθήνα

Μια site specific performance από την ομάδα OΔC Ensemble, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Ελλης Παπακωνσταντίνου. Μια ξενάγηση στον βιομηχανικό χώρο του Βυρσοδεψείου από τη λίμνη του Αχέροντα μέχρι ένα βυρσοδεψείο ανθρώπινου δέρματος! Μια performance για τη μονοτονία, το πένθος, την ακινησία και ένα εξουσιαστικό κράτος, που καταδυναστεύει τους πολίτες του.

Ορφέως 174, Αθήνα

Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της χαρτογραφούνται και παρουσιάζονται δυνα-μικά, με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο στην εφαρμογή M.app.

Πρόκειται για έναν «ζωντανό» χάρτη με 200 πινέ-ζες-σημεία, που διαρκώς ανανεώνονται και αυξά-νονται, σκιαγραφώντας όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη.

Φαγητό, ποτό, καφές, θέατρο, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος, εκθέσεις, επιλεγμένα καταστή-ματα, όπως επίσης και οι πιο φρέσκες ιδέες στον χώρο της τεχνολογίας και της ζωής στην πόλη έρχονται στην οθόνη του κινητού σου και παρου-σιάζονται μέσα από βίντεο υψηλής αισθητικής, μικρής διάρκειας και πλούσιας περιεκτικότητας.

Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη για iOS, Android και Windows Phone.

Τα points της εβδομάδας

Η ελληνική οικογένεια εμπιστεύεται τα προϊόντα της εδώ και αρκετές δεκαετίες. Σήμερα, η Nestlé ανταμείβει αυτή την εμπιστοσύνη με το πρόγραμμα ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, προσφέροντας δημοφιλή προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας σε εξαιρετικά συμφέρου-σες τιμές. Μπορείτε, λοιπόν, να αναζητήσετε τα αγα-πημένα προϊόντα της εταιρείας με την ειδική σήμαν-ση στα ράφια των super market σε όλη την Ελλάδα, για να επωφεληθείτε και εσείς.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν προϊόντα που έρχο-νται πρώτα στις προτιμήσεις των Ελλήνων κατανα-

λωτών όπως τα Λουμίδης, Nescafé, Fitness, Maggi, Nesquik, Kit Kat, τα παιδικά γάλατα Neslac και Junior και πολλά άλλα. Εσείς απολαμβάνετε τις αγαπημένες σας γεύσεις και παράλληλα κερδίζετε στην ποιότητα, στη σωστή και ισορροπημένη δια-τροφή και φυσικά στην οικονομία. Παράλληλα, η Nestlé φροντίζει να προσφέρει πιο υγιεινά τρόφιμα, μειώνοντας μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, λιπαρών, κορεσμένων λιπαρών και αλατιού από τα προϊόντα της, έτσι ώστε να εναρμονίζονται με τις νέες διατρο-φικές τάσεις, καθώς και τους κανόνες μιας σωστής και ισορροπημένης διατροφής.

Κοντά στην οικογένεια

Καφές παντού

Ασφαλές επιχειρείν

Δράσεις για την οικογένειαΜε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών και τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το Μουσείο Τηλεπικοινωνι-ών ΟΤΕ οργάνωσε ένα συναρπαστικό τριήμερο δράσε-ων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους μικρούς και μεγάλους φίλους του. Περισσότεροι από 400 επι-σκέπτες επισκέφτηκαν κατά τη διάρκεια του τριημέρου το Μουσείο και συμμετείχαν σε τέσσερις διαφορετικές θεματικές ενότητες διαδραστικών ενεργειών και ειδικών

ξεναγήσεων. Οι μικροί φίλοι του Μουσείου είχαν την ευκαιρία να «ζήσουν» την ιστορία των τηλεπικοινωνιών και της ανθρώπινης επικοινωνίας γενικότερα, ενώ οι γο-νείς συμμετείχαν σε σεμινάρια για την ανάπτυξη αποδο-τικής επικοινωνίας με τα παιδιά τους. Παράλληλα, για πρώτη φορά, το Μουσείο φιλοξένησε μια πρωτότυπη εκπαιδευτική και εικαστική εμπειρία, με τη συμμετοχή παιδιών ηλικίας 7-11 ετών και των γονιών τους.

Αν ψάχνεις κάτι τονωτικό, μπορείς να βρεις τον καφέ illy issimo σε νέες συσκευασίες μπουκαλιών των 250 ml. Η γεύση CAPPUCCINO, αλλά και η νέα γεύση CAFFE MACCHIATO κυκλοφορούν τώρα στην καινούργια και πρακτική συσκευασία μπουκαλιού. Το επανασφραγιζόμενο καπάκι του σου επιτρέπει να απολαμβάνεις τον αγαπημένο σου καφέ όπου και αν βρίσκεσαι. Τέλος, η γεύση CAFFE διατίθεται στη συσκευασία κουτιού των 200 ml.

Οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες έχουν έναν λόγο περισσότερο να αισθάνονται ασφαλείς, καθώς η WIND εμπλουτίζει τις υπηρεσίες cloud που προσφέ-ρει, λανσάροντας την υπηρεσία Business Antivirus. Η νέα υπηρεσία εντάσσεται στις υπηρεσίες Business Cloud της εταιρείας, οι οποίες αποδεσμεύουν τις επι-χειρήσεις από το κόστος αγοράς και συντήρησης εξοπλισμού, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή ως συν-δρομητική υπηρεσία με ένα χαμηλό μηνιαίο κόστος.

Η WIND παρέχει την υπηρεσία στις εκδόσεις Business Office Antivirus και Business email Antivirus. Μέσα από ένα φιλικό και εύχρηστο οnline περιβάλ-λον, με τη μορφή μηνιαίας συνδρομής, καλύπτει πλήρως τις ανάγκες μιας επιχείρησης για προληπτι-κή προστασία από ιούς και κακόβουλες επιθέσεις, προσφέροντας ταυτόχρονα ασφάλεια και αξιοπι-στία, οικονομία, ευελιξία και ταχύτητα υλοποίησης.

42Αγορά

Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Ανακύκλωση τώραΑναγνωρίζοντας την αξία της ανακύκλωσης και τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στην καθημερινότητα όλων των Αθηναίων, ο Δήμος Αθηναίων, σε συνεργασία με την Εταιρεία Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΣΕΔ), διοργανώνει ένα ξεχωριστό Φεστιβάλ Ανακύκλω-σης, παρέχοντας τη μοναδική ευκαιρία στο κοινό να ενημερωθεί για την ανακύκλωση και τα σημαντικά οφέλη της στο περιβάλλον, την οικονο-μία και την κοινωνία. Το φεστιβάλ θα διαρκέσει τέσσερις ημέρες και θα πραγματοποιηθεί από τις 3 έως και τις 6 Ιουνίου στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων (αίθουσα Δ7-Νέοι Φούρνοι), με τη συμμετοχή των μελών της ΕΣΕΔ.

Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ, κάθε Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρι-σης θα υποδέχεται τους πολίτες και θα τους ενημερώνει για το πώς μπο-ρούν να συμμετέχουν σωστά και χωρίς κόπο στη διαδικασία της ανακύ-κλωσης και θα λύνει κάθε απορία τους, όπως α) πώς μπορούν οι πολίτες να χρησιμοποιήσουν σωστά και αποτελεσματικά τον μπλε κάδο και ποια υλικά δέχεται ο μπλε κάδος, β) με ποιον τρόπο ανακυκλώνονται οι μπα-ταρίες, γ) τι γίνεται με τα παλιά οχήματα και πώς διαγράφονται, δ) πού καταλήγουν τα άχρηστα ελαστικά οχημάτων, πώς γίνεται η διαχείρισή τους και τι πρέπει να γνωρίζουν όλοι όσοι θέλουν να απορρίψουν πα-λαιά ελαστικά, ε) τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες για να ανακυκλώσουν τις ογκώδεις ηλεκτρικές συσκευές και τις άχρηστες μικροσυσκευές και λάμπες τους και στ) πώς γίνεται η ανακύκλωση των συσσωρευτών.

Στόχος του Φεστιβάλ είναι να μεταδοθεί το μήνυμα της ανακύκλωσης σε όλους τους επισκέπτες, προτρέποντάς τους να την εντάξουν στην κα-θημερινότητά τους και να πάρουν την προστασία του περιβάλλοντος στα χέρια τους. Επίσης, στο πλαίσιο του φεστιβάλ, την Τετάρτη 5 Ιουνίου (Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος), θα πραγματοποιηθεί στις 9 το βρά-δυ συναυλία των Imam Baildi, στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

21ος Αιώνας Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Ο Vader στο ράφι

Ηχοι υποβρύχιοιΜίνι ηλιακός

Ρέπλικες όλου του κόσμου, προσκυνήστε! Η Sideshow Collectibles ανακοίνωσε ότι πρόκει-ται να λανσάρει μια λεπτομερέστατη φιγούρα του διασημότερου κακού όλων των εποχών, του Darth Vader, που στράφηκε στη σκοτεινή πλευρά της Δύναμης εξαπατημένος από τον σα-τανικό Αυτοκράτορα. Η φιγούρα ύψους 34 εκ. φαίνεται πως θα έχει τα πάντα: πλακέτα στήθους και ζώνη με ένα σωρό φωτάκια, αποσπώμενο

κράνος, μια συλλογή από εννέα χέρια με διαφο-ρετική χειρονομία το καθένα -μην ξεχνάς ότι ο ήρωας είχε χάσει το δεξί του χέρι σε μονομαχία και χρησιμοποιούσε τεχνητό- και, βεβαίως, το θρυλικό του φωτόσπαθο. Η φιγούρα είναι ήδη διαθέσιμη για προπαραγγελία, με την τιμή να φτάνει τα 250 δολάρια.

www.sideshowtoy.com

Μπορεί να μη σου γεμίζει το μάτι αυτό το μια σταλιά πράγμα, αλλά το Tiny Monster TM26 είναι ο μικρότερος φακός με τόσο μεγάλη ισχύ: 3.500 lumens. Πέραν της δυνατότητας να φωτίσει ένα μικρό γήπεδο, το Tiny Monster διαθέτει οθόνη OLED στην οποία απεικονίζονται στοιχεία όπως το τρέχον επί-πεδο φωτεινότητας, η θερμοκρασία λειτουργίας του φακού και η κατάσταση της μπαταρίας του.

www.amazon.com

Δεν είναι απλό πράγμα να ακούς μουσική όσο κολυμπάς. Ακόμη και τα αδιάβροχα ακουστικά που καταφέρνουν να μεί-νουν στη θέση τους λειτουργούν μεταφέροντας τον ήχο μέσω του αέρα στο τύμπανο - και δεν υπάρχει πολύς αέρας κάτω από το νερό. Υπάρχει εναλλακτική λύση; Υπάρχουν δύο! Η πρώτη είναι να μην ακούς μουσική όσο κολυμπάς. Αλλωστε, πόση ώρα να κάνεις μακροβούτι; Δύο, τρία λεπτά; Μετά πλα-τσουρίζεις στα ρηχά, μιλάς με τους φίλους σου και «θάβεις» τους άλλους λουόμενους. Η δεύτερη λύση απευθύνεται σε αυτούς που «οργώνουν» για περισσότερη ώρα τις θάλασσες και τις πισίνες. Πρόκειται για την εκπομπή των ηχητικών κυ-μάτων στα οστά του προσώπου - με τον ίδιο, δηλαδή, τρόπο που μπορούσε ο Μπετόβεν να «ακούει» τις συνθέσεις του. Αυτή τη μέθοδο της οστικής αγωγιμότητας χρησιμοποιεί το Neptune, το αδιάβροχο MP3 player της Finis, προκειμένου να καταστήσει δυνατή την ακρόαση μουσικής στους κολυμ-βητές. Η συσκευή έχει μνήμη 4GB και επαναφορτιζόμενη μπαταρία που εξασφαλίζει οκτώ ώρες λειτουργίας με μία φόρτιση, ενώ είναι αδιάβροχη έως τα τρία μέτρα.

www.finisinc.com

Το βραστό νερό έχει αμέτρητες χρήσεις, ακόμη και όταν βρίσκεσαι εκτός σπιτιού. Αν είσαι ριψοκίνδυ-νος σαν τον Bear Grylls (ο κύριος “Man vs. Wild”), μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να πλύνεις πιθα-νά τραύματα - και είναι ασφαλώς προτιμότερο από το να χρησιμοποιήσεις άλλα υγρά. Αν πάλι είσαι πιο μερακλής, μπορείς να το αξιοποιήσεις για να ετοιμάσεις τον καφέ ή το τσάι σου σε κάποιο από τα κάμπινγκ που σκοπεύεις να οργανώσεις. Το να καταφέρεις να βράσεις νερό χωρίς πρόσβαση σε ρεύμα είναι δύσκολη υπόθεση. Επιτέλους, το Solar Kettle δίνει τη λύση. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θερμός, το οποίο διαθέτει μίνι ηλιακά πάνελ που ανοίγουν σαν φτερά δεξιά-αριστερά του. Τα πάνελ αυτά συσσωρεύουν ηλιακή ενέργεια για να θερμά-νουν το υγρό που βρίσκεται μέσα στο θερμός. Τώρα που οι λογαριασμοί της ΔΕΗ έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, είναι καλή ιδέα να αγοράσεις ένα τέτοιο για να ζεσταίνεις νερό και στο σπίτι.

contemporaryenergy.co.uk

Το tablet του ΜίδαΤο Ντουμπάι είναι ένα μέρος όπου η εξτρα-βαγκάντζα είναι ψηλότερη και από τους ουρανοξύστες του. Και αν νομίζεις ότι η χρήση Lamborghini και Ferrari από την το-πική αστυνομία για το ταπεινό καθήκον της περιπολίας αποτελεί ένα καλό παράδειγμα υπερβολής, για ρίξε μια ματιά και στις πα-ροχές του ξενοδοχείου Burj Al Arab: ο πε-λάτης μεταφέρεται από το αεροδρόμιο με Rolls-Royce. Δεν αρκεί, όμως, κάτι τέτοιο. Πλέον, ο πελάτης θα έχει στη διάθεσή του ένα iPad από χρυσό 24 καρατίων κατά τη δι-άρκεια της διαμονής του. Το iPad λειτουργεί σαν προσωπικός βοηθός, έχοντας ειδικό software για την παροχή πληροφοριών σχε-τικά με τις υπηρεσίες του ξενοδοχείου. Αν ο πελάτης «ερωτευτεί» τη χλιδάτη συσκευή, μπορεί να αγοράσει μία από την μπουτίκ του ξενοδοχείου έναντι 10.200 δολαρίων.

www.ohgizmo.com

Φωτοτέρας

44

Training Ground

ΠρεσβευτέςΑπό σέντερ μπακ καλά πάμε. Προς Λίβερπουλ οδεύει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, προς Ντόρτμουντ ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Κοινά τους σημεία; Ούτε πολύ ψηλοί είναι, ούτε πολύ τεχνίτες, ούτε πολύ μπαλαδόφατσες. Ο Κυριάκος ειδικά έως και «μπούλης» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά και η πορεία τους είναι σταθερά ανοδική. Ακόμη και εκείνη του Παπασταθόπουλου, που μπορεί να μοιάζει ότι «υποβιβάστηκε» από το ιταλικό στο γερμανικό πρωτάθλημα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σωκράτης πήγε στη Μίλαν όταν η ομάδα του Μπερλούσκα πέρναγε φάση καρναβαλική.

Τα πιο σημαντικά κοινά σημεία τους; Είναι σοβαροί και εργάτες. Δεν παραμυθιάζουν τον κόσμο, δεν πουλάνε μούρη, δεν λένε μεγάλα λόγια. Το κεφάλι κάτω και δουλειά. Ισως για αυτό να πρόκοψαν τόσο πολύ στη Γερμανία, τη χώρα που εκτιμά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη το εργασιακό ήθος. Με τους Γερμανούς, ως γνωστόν, δεν παίζεις. Δουλεύεις σκληρά; Θα αμειφθείς καλά. Ξύνεσαι; Θα πας σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Τελεία και παύλα και άσε τον παλιόκοσμο να λέει.

Πιο τυχερός από τους δύο; Ο Παπασταθόπουλος μάλλον, διότι θα πέσει πάνω σε προπονηταρά. Αν καταφέρει να συγκρατήσει λίγο τα νεύρα του (τα έπαιρνε πολύ συχνά στο κρανίο την περασμένη σεζόν), νομίζω ότι θα γράψει ιστορία στο πλευρό του Κλοπ. Ο Παπαδόπουλος από την άλλη ταιριάζει πολύ στο τέμπο του αγγλικού πρωταθλήματος, δεν ξέρει όμως τι θα του ξημερώσει από πλευράς προπονητικής. Μπορεί να του φέξει, μπορεί και να μπλέξει. Το γεγονός πάντως ότι είναι λευκός και ροδαλός, μόνο φίλους (και κυρίως φιλενάδες!) μπορεί να του φέρει στο νησί...

Τα γράφω παρεμπιπτόντως όλα αυτά και διαβάζω στον αθλητικό Τύπο ότι «ψήνεται» για επιστροφή στην ΑΕΚ ο Μπρούνο Τσιρίλο. Στα 36 του χρόνια, παρακαλώ, και ενώ υποτίθεται ότι η γαλλική Μετς τού προσφέρει έναν ακόμη χρόνο συμβολαίου. Επ’ αυτού ένα και μοναδικό έχω να σημειώσω: Μπρούνο γερά, το βράδυ στον Καρρά!

Χρήστος Ξανθάκης

Ενα γκράντε κτίριο έχουμε στην Αθήνα και πάμε να το ξηλώσουμε. Ή μάλλον σβήστε το αυτό το «γκράντε» και βάλτε στη θέση του «πανέμορφο». Μάλιστα, κυρί-ες και κύριοι, το ομορφότερο κτίριο στο λεκανοπέδιο της Αττικής είναι εκείνο που στεγάζει την Αμερικανική Πρεσβεία. Το ομορφότερο σύγχρονο κτίριο, για να εί-μαι ακριβής. Ας αφήσουμε τις αρχαιότητες απέξω, μια και ούτως ή άλλως είναι εντελώς εκτός συναγωνισμού.

Εξηγούμαι, για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο φορτισμένο είναι για λό-γους ιδεολογικούς, κοινωνικούς, πατριωτικούς το συγκεκριμένο κτίσμα. Στην Ελλάδα ζω και έχω δει τον πρόεδρο Κλίντον σε ζωντανή μετάδοση να ζητάει συγγνώμη για τις παρεμβάσεις (βλέπε Απριλιανή Χού-ντα) των συμπατριωτών του στη χώρα μας. Τα ξέρουμε όλοι αυτά, όσοι τουλάχιστον επιλέγουμε να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά. Αλλο το ένα, όμως, και άλλο το άλλο.

Γνωρίζω, επίσης, πολύ καλά ότι το κτίριο της Αμερι-κανικής Πρεσβείας (σκέτο «Πρεσβείας» για τους φί-λους) δεν είχε κάγκελα μπροστά του επί σειρά ετών. Από τότε που στεγάστηκαν οι υπηρεσίες οι διπλωμα-

τικές στην αρχή της δεκαετίας του ’60 ως την ώρα που μπουκάρισαν οι αγανακτισμένοι διαδηλωτές το 1975 ήταν ελεύθερο και ανοιχτό για το κοινό. Παίρ-νανε, μάλιστα, οι γονείς τα πιτσιρίκια τους (ο γονέας τουλάχιστον εκείνης που κοιμάται πλάι μου) και τα πηγαίνανε στο γκαζόν να παίξουνε και να χαζολογή-σουνε. Τόσο τρυφερά.

Και ύστερα ήρθαν τα καταραμένα τα “security reasons” και φυτέψανε σιδερένιο περίβλημα στο καταπληκτικό κτίσμα. Ακόμη και έτσι, όμως, ξεχωρίζει για την αρ-μονία του, την ελαφράδα του, τη χάρη με την οποία στέκει στη Βασιλίσσης Σοφίας. Σκεφτείτε ότι απέναντί του βρίσκεται μία από αυτές τις αστείες ιδέες του Ηλία Μπαρμπαλιά («διορθωμένη» πλέον από τους νέους ενοίκους) και πλάι του αυτή η γκουμούτσα του Μεγά-ρου Μουσικής («ο νέος Παρθενών», σύμφωνα με τη Δήμητρα Λιάνη) και θα με καταλάβετε.

Να σημειώσω, επίσης, ότι εξίσου όμορφο είναι και το εσωτερικό του κτιρίου. Η πίσω όψη του, για να το πω καλύτερα, που περιλαμβάνει σιντριβάνι και λιμνούλα - άνευ βατράχων πάντως, μια και μιλάμε για Αμερι-κανούς και όχι για Βρετανούς. Μια φορά που πήγα

να βγάλω βίζα, το είδα και εντυπωσιάστηκα. Εκείνη, πάλι, που δεν βλέπετε είναι η προσθήκη στο πίσω μέ-ρος της Πρεσβείας, το καινούργιο κτίριο των 5.000 μέτρων που υποτίθεται ότι «βρίσκεται σε διάλογο» με την έμπνευση του Γκρόπιους. Πρόκειται σαφώς περί κακόγουστου αστείου.

Και τώρα; Τώρα, λοιπόν, θα αλλάξει όψη το κτίριο το πανέμορφο, μετά τον διαγωνισμό που πραγματοποίη-σε το Τμήμα Διεθνών Κτιριακών Εγκαταστάσεων των ΗΠΑ. Εγινε ο διαγωνισμός, βγήκε το short list, τρία γραφεία από Βοστόνη, ένα από Σαν Φρανσίσκο, να μη σας ζαλίζω τώρα. Υποθέτω ότι κατέθεσαν ενδια-φέρουσες προτάσεις, εμπεριστατωμένες και τακτο-ποιημένες. Εχω, ωστόσο, την εντύπωση πως, όσο κα-λές και να είναι οι ιδέες τους, μάλλον θα ζημιώσουν παρά θα βελτιώσουν το κτίριο. Διότι το αριστούργημα εξ ορισμού δεν βελτιώνεται. Είναι αυτό που είναι, it is what it is, που λένε και οι Αμερικάνοι, τελεία και παύλα. Εκτός και αν πρόκειται περί απλού «πανωση-κώματος», οπότε θα τιμηθεί τουλάχιστον η ελληνοα-μερικανική φιλία.

Χρήστος Ξανθάκης

American beauty

46Στιγμιότυπα Πόλης