ATRAKCJE NIEMIEC

Autor: Cezary Krata

Spis treści

Kölner Dom (Kościół Marii panny w Kolonii)

Frauenkirche in Dresden (Kościół Marii panny w Dreźnie)

Brandenburger tor (Brama Brandenburska)

Schloss Neuschwanstein(Zamek w Neuschwanstein)

Dresden Zwinger (Pałac w Dreźnie)

Schwebebahn Wuppertal (Kolejka podwieszana)

Fernsehturm Berlin (Wieża telewizyjna )

Völkerschlachtdenkmal (Pomnik bitwy narodów)

Reichstag Berlin (Budynek parlamentu)

Heidelberger Schloss (Zamek w Heidelbergu )

Kölner Dom (Kościół Marii panny w Koloni)

Katedra Świętego Piotra i Najświętszej Marii Panny w Kolonii (niem. Kölner Dom, oficjalnie Hohe Domkirche St. Peter und Maria) – archikatedra, największy i najważniejszy kościół niemieckiej Kolonii. W latach 313 do 782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego. Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i późniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren. Katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m[1] Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości gotycką budowlą sakralną na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin Świętej Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii, jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI.

Frauenkirche in Dresden (Kościół Marii panny w Dreźnie) Kościół Marii Panny w Dreźnie[1] (niem. Frauenkirche (Dresden), w skrócie:

Kościół Mariacki) – barokowy luterański kościół znajdujący się na drezdeńskim Neumarkt (pol. Nowy Rynek). Ta monumentalna świątynia to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych w Europie zabytków protestanckiej architektury sakralnej. Największy na świecie obok katedry w Strasburgu budynek wzniesiony z piaskowca, jego kopuła to najokazalsza tego typu konstrukcja wykonana z kamienia wśród kościołów leżących na północ od Alp. Kościół Mariacki wzniesiono w latach 1726–1743. Podczas II wojny światowej został w wyniku alianckich bombardowań miasta w nocy z 13 na 14 lutego 1945 bardzo poważnie uszkodzony i zawalił się ostatecznie rankiem 15 lutego. Za czasów NRD pozostał trwałą ruiną służącą za pamiątkę okropieństw wojny. Dopiero w 1985 zdecydowano o jego rekonstrukcji, jednak prace rozpoczęto dopiero po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. Trwającą w latach 1994–2005 odbudowę pomagały sfinansować Dresdner Bank, towarzystwa miłośników miasta oraz indywidualni darczyńcy z całego świata.

30 października 2005 r. kościół został ponownie konsekrowany i otwarty dla wiernych i turystów. Z pomnika wojny przeistoczył się w symbol pojednania.

Brandenburger tor (Brama Brandenburska) Brama Brandenburska (niem. Brandenburger Tor) – zabytkowa budowla

w Berlinie jest jednym z charakterystycznych punktów miasta, zaprojektowanym przez niemieckiego architekta, pochodzącego z Kamiennej Góry Carla Gottharda Langhansa. Budowana w latach 1788-1791. Budowana po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania Prus podczas gdy w Polsce trwał Sejm Czteroletni, w roku rewolucji francuskiej została wzbogacona kwadrygą, którą powoziła naga wówczas Wiktoria, bogini zwycięstwa uwieńczona dębowymi liśćmi. Na biało pomalowana budowla nazwana została wtedy Bramą Pokoju.

Brama Brandenburska jako symbol Pokoju i Wolności od 3 października 1990, w rocznicę Zjednoczenia Niemiec, jest znowu w swej oryginalnej formie. Remont tej historycznej budowli trwał dwa lata.

Zabytek znajduje się na niemieckich rewersach monet 10, 20 i 50 eurocentów jako symbol zjednoczenia państwa niemieckiego.

Schloss Neuschwanstein(Zamek w Neuschwanstein) Neuschwanstein[a] – zamek znajdujący się niedalekoFüssen w

południowej Bawarii w Niemczech, w pobliżuzamku Hohenschwangau i granicy z Austrią. Budynek powstawał od 1869 roku jako wyidealizowany średniowieczny zamek rycerski dla króla bawarskiego Ludwika II Wittelsbacha, Wstępny projekt opracował Christian Jank, a rozwinęli go Eduard Riedel i Georg von Dollmann. Król przeżył w zamku tylko kilka miesięcy i zmarł jeszcze przed ukończeniem budowy. Neuschwanstein był początkowo nazywany Neue Burg Hohenschwangau (Nowy Zamek Hohenschwangau), a obecna nazwa została mu nadana w 1886 roku. Właścicielem zamku jest Wolny Kraj Bawaria (FreistaatBayern) i zarządza nim Bayerische Verwaltung der staatlichen Schlösser, Gärtenund Seen.

Neuschwanstein jest najsławniejszym spośród zamków Ludwika II i jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Niemiec. Każdego roku zwiedza go ponad 1,3 miliona turystów. Często nazywany „zamkiem z bajki” Neuschwanstein jest udostępniony do zwiedzania przez prawie cały rok. Architektura i wystrój wnętrz są naznaczone romantycznym eklektyzmem z XIX wieku, zaś sama budowla jest jednym z najważniejszych dziełhistoryzmu[3].

Dresden Zwinger (Pałac w Dreźnie) Zwinger – późnobarokowy zespół architektoniczny znajdujący się w

centrum Drezna. Jest zaliczany do najbardziej znaczących budowli późnego baroku w Europie. Określenie "Zwinger" pochodzi od pierwotnego położenia budynku, pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi murami obronnymi. Wzniesiony w latach 1711–1728 przez Matthäusa Daniela Pöppelmanna na życzenie Fryderyka Augusta I zwanego Mocnym, który w 1696 wybrany został królem Polski pod imieniem Augusta II. August Mocny zamówił budynek odpowiadający rzymskiemu Koloseum, w którym miały odbywać się różne uroczystości. Jako wynik tego życzenia architekt Pöppelmann stworzył budynek w stylu późnobarokowym. Zbudowany na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem, który otoczony jest galeriami (ogród z fontannami), bramą koronną, pawilonami. W późniejszym okresie August Mocny sprowadził tutaj swoje zbiory egzotycznych roślin, a także porcelany. Do dnia dzisiejszego Zwinger wykorzystywany jest do prezentowania wystaw. Szczególnie warte zobaczenia są wcześniej wspomniane zbiory porcelany, w których znajduje się zarówno chińska porcelana z XV wieku, jak i znane w całych Niemczech wyroby porcelanowe z Miśni. W Zwingerze znajduje się także Rüstkammer – zbrojownia, która jest zbiorem różnych historycznych broni.

Schwebebahn Wuppertal (Kolejka podwieszana) Wuppertaler Schwebebahn – zainstalowana i działająca

w Wuppertalu najdłuższa na świecie linia kolei podwieszanej. Łączy dzielnice Oberbarmen/Barmen i Vohwinkel przez Elberfeld; stanowi element publicznego transportu miejskiego. Technicznie jest to kolej jednoszynowa, dwutorowa (szyny kolejki oddalone są od siebie o 4 m), z wagonikiem podwieszonym pod szyną. Dopuszczalne kołysanie wagonika w czasie jazdy wynosi 15 stopni. Całkowita długość trasy wynosi 13,3 kilometra (z czego 10 km nad rzeką na wysokości 12 m od lustra wody; na pozostałych odcinkach szyna powieszona jest 8 m nad powierzchnią gruntu). Zaprojektowana została przez Eugena Langena, konstruktora Schwebebahn Dresden w Dreźnie. Pierwszy odcinek (Kluse – ZOO) otwarto 1 marca 1901, 24 maja tego roku odcinek zachodni do Vohwinkel, a 27 czerwca 1901 wraz z oddaniem do użytku odcinka wschodniego (do Oberbarmen) budowa linii została ukończona. W okresie budowy niemiecki cesarz Wilhelm II odbył próbną jazdę już dnia 24 października 1900. Hala wagonowa znajduje się w Vohwinkel. Tabor stanowi 27 wagonów z początku lat 70. XX wieku na 200 pasażerów każdy oraz wagon cesarski z 1900 (Kaiserwagen), którym podróżował Wilhelm II.Wagony napędzane są 4 silnikami o mocy 45 kW każdy, które zapewniają możliwość jazdy z maksymalną prędkością 60 km/h.

Fernsehturm Berlin (Wieża telewizyjna ) Fernsehturm (niem. wieża telewizyjna) – wieża telewizyjna stojąca na

wschód od Alexanderplatz w centrum Berlina. Została zbudowana w latach 1965–1969. Projekt wstępny wykonali architekci Hermann Henselmann i Jörg Streitparth. Jest to najwyższa budowla w Niemczech i druga co do wysokości na obszarze Unii Europejskiej (wyższa o 0,5 metra jest wieża radiowo-telewizyjna w Rydze na Łotwie). Ze względu na położenie w pobliżu Alexanderplatz jest czasem nazywana Wieżą Alexa. Pierwotna wysokość wieży wynosiła 365 metrów, ale w roku 1997 zainstalowano nową antenę i obecnie wieża mierzy 368 metrów. Wewnątrz kuli, na wysokości 203,8 metra nad ziemią, znajduje się taras widokowy. Nad tarasem, na wysokości 207,5 metra, położona jest restauracja z obrotowym pierścieniem, na którym umieszczone są stoliki. Obecnie pierścień dokonuje pełnego obrotu wokół osi w ciągu pół godziny (pierwotnie pełny obrót trwał pełną godzinę).

Wieża należy do Światowej Federacji Wielkich Wież(World Federation of Great Towers). Wieżę rocznie odwiedza około miliona osób.

Völkerschlachtdenkmal (Pomnik bitwy narodów) Pomnik Bitwy Narodów (niem. Völkerschlachtdenkmal) – upamiętnia

największą bitwę okresu napoleońskiego, która w 1813 roku miała miejsce w okolicach Lipska. Stanowi on nie tylko punkt rozpoznawczy dla miasta Lipska, ale także najwyższą budowlę pomnikową Europy. W skład kompleksu wchodzą nie tylko sam pomnik, ale także muzeum "Forum 1813", zbiornik wodny oraz aleja lipowa okalająca cały obszar. Historia Pomnika Bitwy Narodów jest fascynująca z wielu względów. To właśnie w tej jednej budowli uzewnętrzniły się pragnienie jednego człowieka, marzenie całego narodu i wprost niemożliwa do urzeczywistnienia myśl architektoniczna. Propozycje utworzenia pomnika - grobowca na terenach Lipska pojawiły się już w kilka lat po samej bitwie. W bardzo krótkim czasie na dawnych polach bitewnych znalazło się ok. 120 pomników i kamieni pamiątkowych, z których najbardziej znane to 44 kamienne tablice ufundowane przez lipskiego pisarza dr Teodora Apla. Utworzenie pomnika, który upamiętniałby całą bitwę i wszystkich żołnierzy w niej poległych wymagało ogromnego finansowego zaangażowania. Nikt z zainteresowanych budową nie miał ani wystarczającej sumy pieniędzy, ani dostatecznej motywacji i charyzmy by tę sumę zdobyć.

Reichstag Berlin (Budynek parlamentu) Reichstag w języku niemieckim ma kilka znaczeń:

historycznie oznaczał zgromadzenie przedstawicieli w Niemczech (ale także w innych krajach): 1495 do 1806: Sejm Rzeszy - zgromadzenie wasali cesarskich Świętego Cesarstwa

Rzymskiego (I Rzeszy lub Starej Rzeszy), stanowiące do pewnego stopnia w ustroju feudalnym przeciwwagę do centralnej władzy cesarza.

1867 do 1871: zgromadzenie przedstawicielskie wZwiązku Północnoniemieckim. 1871 do 1918: parlament II Rzeszy Niemieckiej, 1919 do 1933: parlament Republiki Weimarskiej,

jako forma skrócona od pełnego wyrażenia (niem.)Reichstagsgebäude, budynek Reichstagu, ukończony 5 grudnia 1894, od 1998, po odbudowie i przebudowie budynku (arch. Norman Foster) oraz przeniesieniu stolicy kraju z Bonn do Berlina ponownie siedziba parlamentu RFN (Bundestag) (po pożarze Reichstagu w 1933 siedzibą parlamentu Trzeciej Rzeszy był budynek opery Kroll)

Heidelberger Schloss (Zamek w Heidelbergu ) Zamek w Heidelbergu (niem. Heidelberger Schloss), zamek

gotycko-renesansowy położony na zboczu góry Königstuhl w Heidelbergu w Niemczech.

Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1225. Jego budowę podzielić można na dwa okresy główne: późnośredniowieczno-gotycki w latach ok. 1400 do 1544, w których był zamkiem obronnym oraz renesansowy w latach ok. 1549 do 1620, kiedy pełnił funkcję reprezentacyjnej rezydencji.

Zamek słynął z pięknego ogrodu Hortus Palatinus. Został zburzony w 1693 roku oraz częściowo spalony w wyniku uderzenia piorunu w roku 1764. W XIX wieku stał się symbolem niemieckiego romantyzmu.

Znajduje się w nim Wielka Beczka (Großes Fass) – największa beczka do wina na świecie; oraz jedyne w swoim rodzaju Muzeum Aptekarstwa (Apothekenmuseum).

Koniec

Dziękuję za uwagę.